หัวข้อ: ♞ กลพยัคฆ์ •*ตอนพิเศษ birthday gift 14/08/17 Page.35

[ming88]

จบแล้ววว ขอบคุณค่ะ อยากอ่านตอนพิเศษจัง 

[mickeyz.min]

แต่งได้ดีมากๆๆๆๆ หักทุกมุม ชอบทุกอย่าง ภาษาตัวละคร ฉันรักเธอ สนุกมากจริงๆ

[O-RA DUNGPRANG]

 

[pummy09]

จบแล้ว เย่ๆๆๆๆ ตอนแรกอ่านแล้วเกือบไม่อ่านต่อ
แอบไม่ค่อยชอบนิดๆๆ กะนายเอกประเภทวันไนท์แสตน 555+

สนุกมากค่ะ ขอบคุณมากนะคะ

[phai]

 

[ยอดมนุษย์ขนมปัง]

 

[Legpptk]

สนุกมากกกก

[mint_852]

ศิเป็นพระเอกที่ขัดใจมากๆๆๆๆ
อีโก้สูงเว่อร์ๆ สุดท้ายเจมก็ลงมือเอง
อย่างที่มีนบอกว่าถึงจุดต้องเลือก
จะกำจัดก่อนหรือถูกกำจัด
ต้องยกความดีความชอบให้เข้มจริงๆ
พยัคฆ์แท้จริงต้องนิ่งแบบนี้(ยืมคำเจมมาใช้ 5555)
ศิเราดูกากไปเลย อยากรู้เรื่องเข้มมากขึ้นเลย
จะมีตอนของเข้มมาให้อ่านไหมคะ
ส่วนเจตต์ ทำไรไม่ได้เลยจริงๆ
โดนเข้มมาทีหลังแต่นำทุกคนไปเลย
อยากอ่านของเข้มจริงๆนะ จะมีไหมน้า

[princessnana]

อารมณ์ไม่ค่อยสุด เพราะตอนหลังมันจบแบบรวบรัดมากแต่ก็ชอบเรื่องนี้มาทั้งเรื่องเลย แต่ตอนจบแอบคิดว่ามันง่ายไปนิดนึง  มันคือความรัก แต่เป็นรักที่เจมเจ็บที่สุด ศิแทบจะไม่ได้รับผลอะไรเลยจริงๆ ปัญหาที่ประสบพบเจอ ไม่ใช่เหตุผลที่จะทำร้ายคนอื่นได้ ทำร้ายได้ แต่ไม่ได้หมายความว่าควรค่าให้ให้อภัย ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมาก่อนหน้านั้น ศิทำเพื่อตัวเอง เพื่อครอบครัวทั้งสิ้น ไม่มีสักเสี้ยวที่เพื่อเจม มันไม่แฟร์เลยสำหรับเรา จากไปแล้ว ก็ไม่ได้เคยคิดจะกลับมา ไปมีลูก ไปมีชีวิตของตัวเอง เจมเป็นแค่อดีตอย่างแท้จริง ถ้าไม่บังเอิญเจอกัน รึเกี่ยวข้องกัน อนาคตที่จะมีร่วมกันคงไม่มี ความจริงใจของศิมีน้อยมาก แม้เจมจะไม่ได้บริสุทธิ์ผุดผ่องคู่ควร มีแต่ศิคนเดียวเหมือนนิยายเรื่องอื่น แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะจับจะวางตำแหน่งไหนก็ได้ คุณค่าคนมันไม่ได้วัดที่ตรงนั้น มันไม่ฉลาดที่จะกีดกันทุกสิ่ง รู้ย่อมตั้งรับได้ แต่คนไม่รู้ย่อมอันตราย ถ้าเจมไม่บังเอิญมาช่วยได้ ศิคงตาย ต่อมาเจมก็อาจต้องเผชิญอันตรายจากปีเตอร์อีก มันง่ายไปหมดจริงๆสำหรับศิ แสดงออกเพียงเล็กน้อยแลกความรัก ขับเคลื่อนทุกอย่างด้วยเหตุผลของตัวเอง เหตุการณ์ด้านของตัวเอง มีตรงไหนเพื่อเจมบ้าง นอกจากความปลอดภัย จากอะไรล่ะ ก็จากเรื่องของตัวเองทั้งนั้น  สำหรับเรา ดูยังไงเจมก็มีความสำคัญต่อศิน้อยมากจริงๆ ตอนทิ้งไปก็เป็นปัญหาของศิ แต่เจมต้องมาเป็นคนแบกรับหรือ เจมเป็นตัวเลือกที่ถูกตัดทิ้ง แน่นอนคนทิ้งมีเหตุผล แต่คนรับผลนั่นคือเจม

อินหนักมากค่ะ เพิ่งได้มาอ่านเมื่อวาน อ่านรวดเดียวจบเลยเพิ่งได้เม้นต์ ชอบเรื่องนี้มาก ทั้งบุคลิก เจม และศิ แต่ยังขัดใจบทสรุปเล็กน้อย เราชอบศิที่สุดในเรื่องนะ เป็นผู้ชายในฝัน ฉลาด ลุ่มลึก แต่เพราะชอบที่สุดถึงอยากให้ศิได้รับบทเรียนว่าสุดท้ายแล้วมันไม่มีอะไรได้ดั่งใจง่ายๆหรอกนะ เมื่อเลือกแล้วก็ต้องรับผลของมัน ไม่ใช่ว่าจะได้ทุกอย่างดั่งใจต้องการ (ถ้าไม่ใช่เจม เป็นคนอื่นที่ใจแข็งกว่านี้เค้าคงไม่กลับมา มีลูกมีเมียแล้ว เลิกกันก็ไม่เบ็ดเสร็จ มีพันธะ มีทั้งปัญหา) อย่าเห็นคนอื่นเป็นหัวหลักหัวตออีก และอย่าสำคัญตัวเองผิดเกินไปนัก อยากให้มีตอนพิเศษ เล่นงานศิจังๆสักที คนเราเข็ดยาก ตราบใดที่ยังไม่ได้รับบทเรียน เจมอภัยให้ง่ายๆเพราะรักทุกครั้ง สร้างนิสัยเสียให้ศิ ต่อไปศิอาจเกรงใจ แต่เมื่อถึงเวลาจวนตัว ก็จะหาข้ออ้างเหตุผลมาอ้างได้อีก เพราะไม่เคยเจอแข็งข้อจริงๆสักครั้ง  (มีความเคืองแทนเจมหนักมาก) 

[duckka]

แอบขัดใจที่เจมยอมง่ายเกินไป
ถึงจะเป็นแผนของของศิก็เหอะ แอบลุ้นให้ศิไปง้อ
ให้รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปกับเจมบ้าง..รึเราเป็นพวกซาดิส อยากให้พระเอกเจ็บปวดบ้าง

[samsung009]

 

[● MaYa~Boy ●]

สนุกมากครับ ลุ้นมากมาย

[Bb nale]

ชีวิตจะเป็นอย่างไรต่อก็อยู่ที่ทั้งคู่แล้วล่ะแต่นี้  ขอบคุณเรื่องดีๆอีกแล้วของคุณ west นะ

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

สนุกมากค่ะ ตอนหลังๆลุ้นมากเลย
วงการสีเทาน่ากลัวจัง
บางทีก็รู้สึกว่าคนรักกันทำไมมันพูดยากขนาดนี้
อยากให้มีตอนพิเศษจัง><

[-west-]

Birthday gift 
Sitha




งานวันเกิดของปุณณวิศถูกจัดขึ้นอย่างฟุ่มเฟือยทุกครั้งในคฤหาสน์หลังโตของมรกต ผมมักจะได้รับเชิญเป็นคนท้ายๆ แต่เป็นคนที่ต้องมาแน่ ตั้งแต่เด็กน้อยยังแบเบาะ ไม่รู้จักเรียกร้อง กลายเป็นเจ้าเด็กหัดพูดที่เก่งในการร้องขอและออดอ้อนเอาใจ โดยเฉพาะกับอาเจ็ม ของเขาเป็นที่สุด

ที่ตื่นเต้นไม่น้อยกว่าเจ้าของวันเกิดคงหนีไม่พ้นคู่ซี้อายุมากกว่าเกือบ 25 ปี ที่นอนคิดเรื่องของขวัญของปุณณวิศไม่ตกมาตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมา เด็กน้อยมีทุกอย่างพร้อม เขาไม่เคยได้อะไรเป็นพิเศษ เพราะแค่ร้องแอะเดียวมรกตก็หามาประเคนให้ลูกจนคิดว่าอาจจะเสียคนเอาได้ง่าย จริงอย่างที่เจเรมี่ว่า ปุณณวิศเกลียดผมเป็นที่หนึ่ง เพราะเป็นพ่อที่ไม่เคยตามใจอะไรลูกชายตัวเองเลย


“คุณว่า เด็กสี่ขวบอยากได้อะไร”

คนถามยังคงอยู่ในอ้อมกอดของผม เปลือยเปล่าไปทั้งร่าง แสงสว่างสีส้มจากโคมไฟบนหัวเตียงสะท้อนใบหน้าของเจเรมี่ให้ชวนมองไม่รู้เบื่อ เขาถามแบบนี้ทุกคืนก่อนนอน ตอนเช้าก็เปลี่ยนใจ คิดว่าคำตอบที่ได้ไม่เหมาะสมกับปุณณวิศเสียที


“ของเล่น”

“คุณก็ตอบเหมือนเดิม”

เป็นคำตอบที่ไม่น่าพอใจสำหรับเจเรมี่ แต่ผมก็คิดไม่ออก ปีที่แล้วลูกชายยังไม่รู้จักร้องขอ ผมซื้อเสื้อผ้าให้เขา ปีก่อนหน้านั้นก็เป็นเสื้อผ้า ไม่นับรวมกับเงินที่โอนเข้าบัญชีลูกหลักล้านล่วงหน้าหนึ่งวัน


“ถ้าเป็นไอเดียเรื่องเด็กฉันไม่มี”

“ไม่ใส่ใจลูกเลย”

“ไม่ใช่ไม่ใส่ใจ” ก็เหมือนที่เป็นกับเขา มันคงเป็นนิสัยที่แก้ไม่ได้ ผมรัก ผมแคร์ ผมหวงแหน แต่แสดงออกไม่เก่งเท่าไหร่ “นายคิดว่ายังไงล่ะ”

“ปีนี้คุณจะไม่ซื้อของเล่นให้ลูกใช่ไหม”

“อืม แต่คิดไม่ออกว่าจะซื้ออะไร”

“คุณลองถามปุณณ์สิว่าอยากได้อะไร”

“เหอะ” ผมหัวเราะหยัน โน้มตัวลงไปจูบปากแดงๆ ที่ยังช้ำจากการถูกย่ำยีเมื่อครู่ให้หายมันเขี้ยว “อยากได้อาเจ็มไปอยู่ด้วย”

“พูดจริงอะ”

“อืม เมื่อสัปดาห์ที่แล้วบอก อยากให้อาเจ็มไปอยูด้วยทุกคืน ให้อาเจ็มเล่านิทานให้ฟัง ให้อาเจ็มพาขี่จักรยาน ให้อาเจ็มพาไปสวนรถไฟ”

“อยากได้ความรักนี่เอง”

“อืม แต่ไม่ยกให้หรอก”

“อยู่บ้านสามคนก็เวิร์คนะศิ ถ้าคุณมีนยอม”

“ไม่มีทาง” ผมรู้ว่าเขากระเซ้า เจเรมี่กับมรกตไม่ได้มีปัญหากัน หญิงสาวอาจหงุดหงิดเล็กน้อยตามประสาคุณแม่ขี้หวงเมื่อเห็นลูกชายร้องหาแต่อาเจ็มร่ำๆ อย่าว่าแต่มรกตเลย ผมเองก็ไม่ค่อยชอบใจ ไม่ได้พูดถึงเชิงหึงหวง แต่น้อยใจที่เจเรมี่จะยกให้ปุณณวิศเป็นที่หนึ่งต่างหาก

“ถ้าอย่างนั้นก็แปลว่าผมไปงานวันเกิดเขาก็ดีใจแล้วสิ”

“อืม”

“รู้แล้ว ผมชวนน้องปุณณ์ไปสวนสนุกดีกว่า”

“เมื่อไหร่”

“วันเสาร์หน้า”

ผมพลิกตัวขึ้นเหนือเจเรมี่ บดหน้าขาลงบนหน้าขาเปลือยของอีกฝ่าย โน้มตัวลงกัดที่หัวไหล่เบาๆ ก่อนกระซิบชิดใบหู “เสาร์หน้าฉันไปสิงคโปร์”

“เรื่องของคุณ”

“ไม่อนุญาตให้ไปสวนสนุกกับเจเรมี่สองคน”

“นี่ ผมดูแลลูกคุณได้นะ อ๊ะ...อย่าเพิ่งสิ คุยก่อน”

“จะไม่เหลือพื้นที่ให้ลูกรักพ่อบ้างเลยหรือไง”

“ก็พ่อไม่น่ารักเลยนี่นา” พูดพลางกัดปาก หรี่ตาลง ผมสอดแขนเข้าใต้ผ้าห่ม เกี่ยวข้อพับหัวเข่าให้ยกขึ้น จูบปิดปากนั่นอีกครั้ง

“ให้โอกาสพูดใหม่”

แต่แม้จะบอกอย่างนั้น ผมก็เปิดโอกาสให้เจเรมี่พูดจบประโยคตลอดทั้งคืน





เป็นเรื่องไม่น่าเชื่อที่งานวันเกิด พ่อกับแม่แท้ๆ จะถูกลดความสำคัญให้เป็นเพียงผู้ร่วมงาน ปุณณวิศมีเพื่อนบ้างแล้ว จากที่โรงเรียนสอนว่ายน้ำ โรงเรียนสอนดนตรี และเนอร์สเซอรี่ราคาแพงที่มรกตคัดสรรค์ให้อยู่ แต่ก็ไม่มีใครดึงดูดความสนใจเด็กน้อยได้เท่าอาเจ็มที่ลงทุนสวมชุดยอดมนุษย์เป็นเพื่อนในวันเกิด

ปุณณวิศโตไว เมื่อเทียบกับเด็กรุ่นเดียวกัน เขาจูงมือโรบินตัวใหญ่ไปทั่วงาน กินเค้กที่ชอบ ได้บินแบบแบทแมนเมื่อเจเรมี่อุ้มขึ้นสูง ผมชอบความเด็กของเจเรมี่ที่ยังแฝงอยู่ในแววตา เขามีความรับผิดชอบ รู้จักโอนอ่อนผ่อนตาม ขณะเดียวกันก็สดใสมากกว่าคนวัยเดียวกัน เจเรมี่ไม่แคร์ว่าตัวเองอายุเท่าไหร่ เป้าหมายของเขาชัดเจนเสมอ อย่างเช่นเรื่องที่จะได้ยืนข้างผมในฐานะคนรัก หรือเรื่องที่ทำให้ปุณณวิศหัวเราะร่าตลอดทั้งวัน


“เด็กนั่นบ้าชะมัด ไปขุดมาจากไหน”

มรกตดื่มไวน์หลังจากยอมงดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์หลายปีนับตั้งแต่ตั้งครรภ์ อมยิ้มเมื่อเห็นลูกมีความสุขกว่าทุกปีที่ผ่านมา บางทีแล้ว ลึกที่สุด พ่อแม่อาจปรารถนาเพียงให้ลูกหัวเราะเสียงดังที่สุด โดยไม่สนว่าใครเป็นผู้มอบรอยยิ้มนั้น ผมเองก็เหมือนกัน ถึงแม้จะน้อยใจบ้างแต่ยอมรับว่าภาพของเจเรมี่กับปุณณวิศยามอยู่ด้วยกันน่ามองเหลือเกิน


“เป็นแบบนี้แหละ ห้ามอะไรก็ไม่ค่อยฟังด้วย”

“ไม่เหมือนเลี้ยงลูกอีกคนเหรอ”

“ไม่นะ” ผมตอบ เอนตัวพิงพนักเก้าอี้ เนิ่นนานเหลือเกินที่ไม่ได้มีโอกาสมานั่งคุยกันกับภรรยาเก่าแบบนี้ “เขาเป็นผู้ใหญ่มากกว่าที่คิด แต่นั่นแหละ ภาพที่แสดงออกของเขาทำให้ผมไม่มั่นใจอยู่เสียนาน”

“เวลาเรารักใครมากๆ เราก็อยากให้เขาเป็นเด็กของเราตลอดไป”

“คงแบบนั้น” ผมเห็นด้วย ไม่โต้แย้ง “ได้ข่าวว่าคุณจะแต่งงานใหม่”

“ยังไม่แน่ใจเลย เขาเข้ากับปุณณวิศได้ไม่ดีเท่าที่เจเรมี่ทำ”

“ค่อยเป็นค่อยไป ฝั่งนั้นเขาเป็นผู้ใหญ่ เป็นนักธุรกิจ จะให้มาทำอะไรแบบเจ้าเด็กนี่ไม่ได้หรอก”

“จริงของคุณ แต่เขาก็ไม่ได้เกลียดปุณณ์นะ ปุณณ์เองก็ไม่ได้ไม่ชอบ แค่เฉยๆ เจอหน้าก็ไหว้ แต่ถ้าทิ้งให้ไปไหนมาไหนกันสองคนจะรั้นนิดหน่อย”

“โห ผมอยากให้เป็นแบบนี้กับเจเรมี่บ้าง เอะอะก็จะไปกันสองคนไม่เอาพ่ออย่างเดียวเลย”

“คุณดุ” เจเรมี่ก็บอกแบบนั้น แต่ผมคิดว่าไม่จริง “คุณเป็นพวกชอบบงการ ชอบควบคุม ทุกอย่างคุณต้องคาดเดาได้ วางแผนได้ คุณไม่ชอบให้อะไรผิดจากความคาดหมาย”

“คุณก็เป็น”

“เพราะแบบนั้นถึงอยู่ด้วยกันไม่ได้ไง”

“ไม่ใช่ เพราะผมชอบผู้ชาย” มรกตกลอกตามองบน ทำหน้าเหนื่อยหน่าย แต่ก็หัวเราะออกมา

“แต่ผู้ชายที่ว่าเป็นเจเรมี่ก็ดีนะ”

“ผมก็ว่างั้น”

มรกตยื่นแก้วไวน์มาตรงหน้า ผมดื่มน้ำอัดลมตามคำขอของเจเรมี่ ยกแก้วขึ้นชนกับภรรยาเก่าที่ผันตัวมาเป็นเพื่อนที่แสนดีกันได้ในวันหนึ่ง

“เลิกดื่มแล้วเหรอ”

“คืนนี้เจมไม่อยากให้ดื่ม”

“แปลกที่เด็กนั่นสั่งคุณได้” ผมหัวเราะ ไม่ได้เปลี่ยนไป ผมยังคงเป็นคนที่ชอบคุมเกม คุมสถานการณ์ทุกอย่าง เพียงแต่โอนอ่อนเพื่อให้คนที่อยากคุมไว้มากที่สุดอยู่กับผมตลอดไป “ขอบคุณที่เป็นเจเรมี่นะศิ”

มรกตว่า ผมพยักหน้าเห็นด้วย


ขอบคุณที่เป็นเจเรมี่



end


ตอนพิเศษงอกออกมาจนได้ ฮือออ
คุณศิยังคงคุมโทนค่ะ รักแต่ไม่พูดมาก หวานแบบศิฑาได้ประมาณนี้ จากตอนนี้เจมก็ยังไม่รู้นั่นแหละว่าศิรักตัวเองมากแค่ไหน เอาน่า เข้าคอนเซปต์ พูดไม่ค่อยเก่งแต่รักหมดใจได้อยู่นะ

ขอบคุณที่ติดตามกันมาถึงตรงนี้จริงๆ ค่ะ
ไว้เจอกันใหม่เรื่องหน้านะคะ : )

[tkaekaa]

หวงแม้กระทั่งลูกล่ะน้าศิอะ

[toou]

ดีใจที่มีตอนพิเศษนะคะ ขอบคุณมากๆเลยน๊าาา
รอติดตามผลงานเรื่องใหม่นะจ๊ะ รักน๊าาา นักเขียนในดวงใจ

[tensita]

ตอนพิเศษหมดแล้วใช่ไหม //เจอกันเรื่องต่อไปค่ะ

[LadySaiKim]

เอาอีกกๆๆๆๆๆๆๆ ขอตอนพิเศษเยอะๆๆๆ

[alternative]

ศิเอ๊ยยยยยย
ถ้าไม่คุยกะลูกให้ดี สักวันคงโดนแย่งอาเจมไปนอนกอดแทนตุ๊กตา พ่อมันก็อดไป ฮ่า ๆ ๆ ๆ

[B52]

 

[MooMiew]

เหม็นความรักกกกก 

สุดท้ายศิกับมรกตก็กลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน มรกตก็ยอมรับเจมแล้วด้วย ดีๆๆๆ

[mild-dy]

 

[mild-dy]

 

[litlittledragon]

ก่อนอื่น ขอบคุณมากค่ะ อ่านรวดเดียวจบ
สงสารเจเรมี่ ร่ำๆ จะกดปิดเพราะสงสารน้องเจม
แต่เพราะบทสืบสวน เลยยิ่งอยากรู้ ดีที่เดาถูกหลายจุด
อาจเพราะเปิดเผยด้วยละมั้ง แต่ยังไงก็ปวดใจแทนน้องเจม

[twinmonkey0311]

 

[aiyuki]

ทีงี้ล่ะทำมาหวานเชียว ศิ ต่อหน้าเจมไม่ทำแบบนี้ล่ะ อิจๆๆๆ

[Pinploy]

สนุกมากกกค่า ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ดีใจ ได้อ่านตอนพิเศษ 

ชอบบบบบ ที่น้องปุณณ กับอาเจ็ม รักกัน ผูกพันกันมากกกกกกกกก
เจม กับปุณณ เติมเต็มให้กันและกัน
เจม รักเด็ก เหมือนได้น้องชาย ได้ใช้ชีวิตแบบเด็กๆด้วยกัน
ชีวิตที่สดใส สนุกสนาน เจมถึงแต่งชุดโรบินมาในงานน้องปุณณ
คิดดู ผู้ใหญ่ที่ไหน ถ้าไม่ใช่พวกนักแสดงรับจ้างจะกล้าแต่งแบบนี้

น้องปุณณ ที่อยู่กับพ่อแบบศิฑา ดุ ชอบควบคุม ออกคำสั่ง
กัมรกต แม่ที่ดุ เอาจริงเอาจัง อยู่กับธุรกิจสีดำ
แต่กับอาเจ็ม ปุณณ ได้โลกแบบเด็กๆ แสดงออกได้เต็มที่
หัวเราะร่าตลอดทั้งวัน
ก็น่าหรอกที่น้องปุณณ จะติดอาเจ็ม ที่สุด
ขอบคุณไรท์มาก รอตอนพิเศษ กับเรื่องใหม่ 
       
   

[Ginny Jinny]

ขอตอนพิเศษอีกสักตอนสองตอนเถอะคะ