หัวข้อ: Moon Catcher ◆ กับดักพระจันทร์ ◆ ตอนพิเศษ 2 หน้า ๒๗ [๑๖/๙/๑๗]

[bpyt]

เอาที่เมิงสบายใจค่ะฌามา‼️ ไบโพล่าร์ตั้งแต่ความจำเสื่อมนะพระเอกเรา 55

[PrimYJ]

ทำไมฌามาถึงได้เพ้อเจ้อใหญ่โตขนาดนี้ไปได้ 555555555555

[•♀NoM!_KunG♀•]

เผด็จการ เชี่ยมากกก 55555 น่ารักอะ

[mayongc.]

เข้ามาอ่านแว้บๆไม่คิดว่าจะติดแต่กลายเป็นติดกับดักตัวฌทั้งสองซะแล้ว
ช่วงแรกๆคือความหวานใส นิยายฟีลกู้ดที่แท้จริง จนเอะใจว่าจะหวานอย่างนี้ไปจนจบรึเปล่าน้อ
จนเนื้อเรื่องสวิงไปเจอฉากละเลงสีนั่น อห ตอนแรกตกใจกับแตมแต่ต่อมาคือความประทับใจ แตมคือคนที่ดูไม่มีอะไร แต่เห้ย ร้ายกว่าที่คิดว่ะ ชอบความด่าฌาว่าตีสองหน้ามาก
เหมือนทั้งคู่มองกันออกตั้งแต่แรกอยู่แล้ว จนฌาความจำเสื่อม ให้ความรู้สึกเหมือนได้อ่านนิยายเรื่องใหม่เลยค่ะ ชอบฌาตอนเป็นคนเด๋อคนเสล่อมาก ความฉลาดแต่ไม่ทันเขา ปล่อยให้แตมทำแต้ม สุดท้ายก็มาตีแต้มเสนอช่วงแทน ชอบมาก ให้ความรู้สึกฌาเป็นเพลย์บอยกะล่อนมาทวงบัลลังก์คืน ฮือออ55555555
ช่วงที่ได้รู้เรื่องของแตมมากขึ้น ยิ่งช่วงหลังที่กล่าวถึงครอบครัว ยิ่งรู้สึกเห็นใจแตมมากขึ้นกว่าเดิม ก่อนที่จะมาเจอฌา แตมใช้ชีวิตอยู่ยังไงนะ ก่อนที่เชอจะกลับมาช่วยเหลือแล้วทำให้แตมมีแผลแตมเป็นยังไงนะ เหมือนถูกทอดทิ้งให้อยู่คนเดียวจริงๆ
ส่วนนังฌาคือความหมั่นไส้ตลก ตลกเวลาเถียงกับคนอื่นแบบไม่รู้เรื่องแต่ก็ยังจะเถียงต่อ555555555 ยิ่งตอนคิดจะเลี้ยงหมอนี่แบบ โอ้ยยคุณณณ หลงแตมอะไรเบอร์นั้นอะ หมั่นไส้

[Yara]

ชักหนักแล้วนะฌามา ถ้าจะเลี้ยงหมอขนาดนี้ พาไปจดทะเบียนสมรสเลย ฮ่าๆๆ

[labelle]

โอ๊ยยย บ้าพอกัน คิดคนละทาง ไปคนละทาง ภาษาพาเพี้ยนจริงๆ เลย

เฌอแตมก็ถึงกับเอ๋อไปเลย เป็นไงล่ะ ชัดพอไหม รักนะ อยากจับจองไว้แล้ว เป็นเมีย ต้องให้สามีดูแลน่ะถูกแล้ว

ฌามาก็บ้า แปลคำได้เรื่อยเปื่อยมาก แต่ความบ้านี้ช่วยชีวิตฌามาได้นะ เพราะเหวี่ยงไปถูกทาง 5555

[himoru]

เหมือนถอยไปตั้งหลักไกลมาก พอดูว่าจะ rev ก็ถอยไปตั้งหลักก่อน
จริงๆ เลยตัดสินใจข้ามช่วงนั้นมา #เวลไม่ถึง
ฌามานี่คือแบบว่าแกไม่ค่อยมีจุดยืนเลยค่ะ
แต่ก็ดีนะ จากที่ต้องเครียดก็ไม่ต้องเครียดมาก

[klaew]

อาการเสพติดนิยายแบมกำเริ่บ
หลังจบพี่ฟ้า ก็โดนน้องแตมกระแทกอารมณ์ต่อ
เกิดการอยากอ่านแบบรัวๆๆๆ
รู้ตัวอีกที
อ้าว ตอนต่อไปล่ะ อยากอ่านๆๆๆๆ

[threetanz]

น้องแตมกลายเป็นเด็กเสี่ยฌาม์ไปแล้ว เสร็จจอมเผด็จการ

[SarangHAE]

ฌามาเอ้ย ที่เขาว่าคนเป็นอัจฉริยะมันจะเพี้ยนๆ หน่อยคือแบบนี้สินะ
นี่ไม่รู้จะสงสารหรือดีใจแทนเฌอแตมดี ที่เจอฌามา 5555   

[bambooiihallo]

ตอนที่ 26



   เฌอแตมเริ่มเรียนปีสี่มาได้สักพัก ย้ายจากการเรียนในคณะไปเป็นโรงพยาบาลที่อยู่รั้วติดกันแทน แม้จะไม่ใช่โรงพยาบาลเอกชนมีชื่อเสียงมากมายอะไรแต่ก็เป็นโรงพยาบาลรัฐที่มีผู้มาใช้บริการหนาแน่น นักศึกษาแพทย์ชั้นคลินิก วันหยุดน้อยลงอย่างเห็นได้ชัด จากที่เคยมาหาฌามาได้ทุกวันศุกร์และใช้ช่วงสุดสัปดาห์ด้วยกัน มันก็ถูกแบ่งไปกับการเรียนในโรงพยาบาล



   ฌามานั่งมองความวุ่นวายของโรงพยาบาลวันเสาร์แล้วเห็นใจว่าที่คุณหมอจนไม่อยากจะนำเรื่องนี้มาเป็นปัญหา ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ว่าง ตัวเองที่ไม่มีสอนวันหยุดก็เลยมาหาแทน แถมคุณหญิงแม่ยังบังคับให้ถือปิ่นโตมาฝากลูกสะใภ้คนโปรด



   ปิ่นห้าชั้นที่ใส่กับข้าวมาจนแน่น กับกล่องทัพเพอร์แวร์ใส่ข้าวไรซ์เบอร์รี่มาอีกสองกล่องสำหรับคนสองคน เป็นผัดปลาเปรี้ยวหวานหนึ่งอย่าง แกงเผ็ดเป็ดย่างสูตรชาวหวังหนึ่งอย่าง ทอดมันกุ้ง ทับทิมกรอบที่มีกระบอกน้ำเก็บอุณภูมิใส่น้ำแข็งมาให้ด้วยเพื่อกินกับของหวานและ ฝรั่งแกะสลักจากห้องเครื่องประจำบ้าน



   ฌามาก็อยากจะกลับไปเป็นเด็กน้อยขี้อิจฉาอยู่เหมือนกัน แม่เคยทำแบบนี้ให้เขาที่ไหน? แต่พอเห็นสภาพแฟนตัวเองที่ขอบตาคล้ำเดินหมดแรงออกมาก็รู้สึกเป็นห่วงมากกว่า



   วันนี้เฌอแตมมีเข้าเวรถึงเที่ยง ว่าที่คุณหมอในชุดกราวด์สั้นคลุมทับเสื้อนักศึกษาถูกระเบียบรีบส่งสายตาให้ออกจากอาคารโรงพยาบาล



   แม้สังคมจะเปิดกว้างแต่การที่จะมาพูดคุยจับมือถือแขนในที่ชุมชนก็ดูไม่เหมาะ ช่วงนี้ฌามาติดสัมผัสเสียด้วย มือที่ไม่เคยได้เดินจับจูงกันก็ถูกเพิ่มเข้ามาทุกครั้งที่พบหน้า หรือการหอมแก้มทักทาย ถึงตอนไม่ทักก็มักจะหอมบ่อยครั้ง รวมถึงการโอบกอด



   ซึ่งเฌอแตมก็รู้สึกดี… หลังจากทั้งคู่เข้ามาในรถยาริสคันเล็กแล้ว การจูบทักทายอ้อยอิ่งจึงเริ่มขึ้น…ก่อนจะไล้ชิมไปตามใบหน้า ฝังปลายจมูกไปกับผิวขาวซีดและจบลงที่การกัดแรงๆหนึ่งครั้งที่ลาดไหล่ใต้เนื้อผ้า



   “กินข้าวกันนะ”



   “อื้อ”



   การหาร้านกินอาจจะสะดวกกว่าแต่ความอบอุ่นหัวใจมันเทียบไม่ได้เลยกับการที่มานั่งกินข้าวกันสองคนในคอนโดแคบๆ



   มื้อเที่ยงวันเสาร์ของเฌอแตมจะได้กินของอร่อยแบบนี้จนรู้สึกเกรงใจคุณหญิงแม่ของฌามา แต่พอจะไม่ทำฌามาก็บอกว่าอย่าไปขัดใจเดี๋ยวแม่จะงอแง



   ทั้งคู่จะใช้เวลาอยู่ด้วยกันตลอดบ่ายวันเสาร์ ไม่ได้ออกไปเดทที่ไหนเป็นพิเศษ แค่หนังดูซีรีส์วันเสาร์แบบมีซับไทย แรกๆฌาม์ก็ดูแต่แบบไม่มีซับ



ลูกครึ่งที่ไม่เคยอยู่เมืองนอกเลยไม่เข้าใจ สุดท้ายก็พบกันครึ่งทางเพราะจะให้ดูภาคไทยก็ขัดใจฌามา เฌอแตมไม่ได้ติดซีรี่ส์ บ้างก็ดูผ่านตา แต่ที่ชอบมากกว่าคือการซุกลงบนหน้าตักแกร่งของอีกฝ่าย



ปล่อยให้มือหยาบของคนทำงานสอดแทรกไปตามไรผม นวดขมับบ้าง ดึงใบหูบ้าง หรือจะสอดนิ้วเข้ามาล้อเล่นกับลิ้น….และจบที่การจูบ…



การโอ้โล้มจนหวามไหวแต่ไม่ได้พากันไปจนสุดทาง เฌอแตมเหนื่อยเกินไปจนฌาม์ไม่อยากจะเอาแต่ใจ เพราะรู้ว่าตัวเองคงไม่ยอมปล่อยอีกฝ่ายออกจากตัวเองง่ายๆ



นานๆครั้งเฌอแตมถึงจะเอ่ยปากอนุญาต ในบางช่วงที่ไม่ต้องเข้าเวรวันเสาร์ ปล่อยให้ฌาม์ได้ซนบ้าง เรียกร้องบ้าง ความสัมพันธ์ที่ประคับประคองกันไปเรื่อยๆในความเงียบงัน



ฌาม์เป็นอาจารย์เต็มตัว แต่เพราะเป็นแค่อาจารย์พิเศษความรับผิดชอบจึงมีอยู่แค่สองรายวิชากับเป็นที่ปรึกษาโปรเจคจบของชั้นปีห้า แถมยังเป็นภาคอินเตอร์ นักเรียนน้อยกว่าภาคปกติเท่าตัว ทั้งคลาสมีไม่ถึงสามสิบคน สอนอาทิตย์ละสี่คาบ ไปมหาลัยแค่สองวันเท่านั้น
จึงได้โอกาสกลับมารับงานเต็มตัว โปรเจคใหญ่ๆหลายอย่างที่ถูกชะลอไว้ก็ได้กลับมาทำ อย่างตอนนี้ก็ออกแบบคอมมูนิตี้มอลแห่งใหม่ในย่านดาวทาวน์ของบอสตัน ทำคนเดียวหลังจากที่นักธุรกิจเจ้าของกิจการเกิดถูกใจผลงานของเขาเหลือเกินจนยอมรอคิวว่าง



อีกอย่างที่กำลังทำคือการตกแต่งเพนท์เฮ้าส์สองชั้นใกล้มหาวิทยาลัยของเฌอแตม คอนโดเฌอแตมไม่ได้ถือว่าไกลมาก ห่างไปห้าสถานีรถไฟฟ้า แต่เฌอแตมขับรถ มันเลยรถติดกว่าที่คิด บางครั้งที่ขึ้นรถไฟฟ้าในชั่วโมงเร่งด่วนคนก็เบียดเสียดจนเขาเป็นห่วง



ก็ย้ายไปอยู่ใกล้ๆกว่าเดิม ร่นระยะเวลาการเดินทางไปถึงสี่สิบนาที เห็นสภาพคุณหมอแล้วเก็บสี่สิบนาทีไว้นอนเพิ่มคงจะดีกว่า



การออกแบบเพนท์เฮ้าส์เน้นฟังค์ชั่นใช้งานมากกว่าความพอใจ ฌาม์ไม่ได้ใส่รสนิยมหรือศิลปะการตกแต่งใดๆมากนัก เฟอร์นิเจอร์ก็เลือกมาจากแคตตาล็อคร้านเฟอร์นิเจอร์ต่างๆของร้านที่มีในไทย ที่ตั้งใจสั่งทำมีแค่โต๊ะอ่านหนังสือของคุณหมอ กับ โต๊ะเขียนแบบสีกลมกลืนกับห้อง ที่ต้องปรับต้องแก้อยู่สองสามรอบถึงทำให้มุมทำงานของสถาปนิกหนึ่งคนกับมุมอ่านหนังสือของนักศึกษาแพทย์ชั้นคลินิกมาอยู่ร่วมกันได้อย่างลงตัว



ฌาม์มองแบบที่ถูกนำมาทำภาพสามมิติในโปรแกรมแล้วก็เรียกว่าเป็นผลงานระดับ…พอใช้ แต่พอใจที่มันเป็นแค่ระดับนี้ เขาไม่อยากให้เฌอแตมรู้สึกดีกับเพนท์เฮ้าส์นี่มากเกินไปจนเรือนมะนาวดูหมองลงไป



เรือนมะนาวเป็นงานออกแบบไม่ประสีประสา ใช้งานผิดฟังค์ชั่นไปหลายอย่าง ถ้าเขาตั้งใจตกแต่งเพนท์เฮ้าส์นี่ไปสู้ เรือนมะนาวคงเป็นขยะศิลปะเสียมากกว่า



ดังนั้นเพนท์เฮ้าส์นี่แค่ พอใช้ ก็พอ



อันที่จริงฌาม์มีอีกเหตุผลที่หาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้คือ ความรู้สึกไม่ชอบคอนโดนี่ของเฌอแตมโดยเฉพาะโต๊ะกระจกหน้าทีวีที่กลายเป็นโต๊ะอ่านหนังสือของว่าที่คุณหมอ



มันมีความกรุ่นโกรธในอารมณ์บางอย่าง… เหมือนกับที่เวลานานๆครั้งเฌอแตมพูดถึงน้องชายฝาแฝด เป็นความหึงหวงอันโง่เง่าที่เอาแต่ใจ



ถ้าจะบอกว่าหวงที่อีกฝ่ายเกิดมาเป็นฮาล์ฟไลฟ์ของเฌอแตมก็ดูจะขี้อิจฉาไป เลยได้แต่เก็บไว้ไม่ได้พูดออกไป ไม่อยากให้ตัวเองกลายเป็นคนไร้เหตุผล



จนจบเทอมหนึ่งของสถาปัตย์อินเตอร์ ฌามาจึงพาเฌอแตมย้ายมาห้องใหม่ได้สำเร็จ เฌอแตมดูตกใจกับเซอไพรส์นี้และจะเอ่ยปากค้าน
แต่เพราะถูกอ้างว่าคิดถึง ใบหน้าซีดที่แดงระเรื่อจางๆก็ยินยอมในที่สุด



อย่างน้อยที่นี่ก็ได้อยู่ด้วยกัน…



แม้ระเบียงจะแคบ และแคกตัสก็ย้ายตามมาไม่ได้ ตอนนี้แคกตัสลูกรักของฌามานับได้เจ็ดร้อยต้น ไม่รวมล็อตเก่าที่ขายไปแล้วโดยคุณหญิงที่ซื้อไปในราคาถูกเพื่อนำไปแจกเด็กยากไร้ในความดูแลของมูลนิธิ



ฌาม์ไม่ได้คิดอะไรเรื่องกำไร แค่เป็นงานอดิเรกอย่างหนึ่งเท่านั้นจึงลดแลกแจกแถมให้แม่ตัวเองไปเยอะ บางต้นที่ออกดอกเล็กๆน่ารักก็นำมาประดับโต๊ะอ่านหนังสือของคุณหมอ นานๆครั้งที่เห็นดวงตาเรียวละจากหนังสือมายิ้มจางให้เจ้าแคกตัสก็รู้สึกดี



มองแคกตัสแล้วยิ้มยังไงก็ต้องนึกถึงคนปลูก… สักพักว่าที่คุณหมอเลยมีของใช้ติดตัวลายแคกตัสหลายอย่าง ทั้งพวกกุญแจรถ ปากกาที่ไม่รู้ฌามาไปหาซื้อลายแคกตัสมาจากไหน



ของเล็กๆน้อยๆที่ผู้ชายใช้ได้ไม่ติดขัด…แต่บอกรสนิยมของฌามาในการแสดงความเป็นเจ้าของได้ชัดเจน เฌอแตมเพิ่งจะรู้สึกว่าถูกเจ้าของแคกตัสตีตราแสดงความเป็นเจ้าของก็ตอนที่ผ้าปูเตียงในห้องนอนกลายเป็นลายแคกตัสในช่วงที่แทบจะกินจะนอนในโรงพยาบาลจนได้กับมาพักแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องออกไปใหม่ เวลาที่มีให้กันหายไปจนหมดจนมีคนขี้หวงและขี้หึงใช้ผ้าปูที่นอนแคกตัสซะอย่างนั้น



ความขี้หวงและขี้หึงของฌามาไม่ได้แสดงออกตรงๆ แต่เป็นการแสดงผ่านสัญลักษณ์จนเฌอแตมตามไม่ทัน ฌาม์หึง…แต่ไม่ได้ทำให้ลำบากใจเลยสักนิดเดียว



อย่างในสถานการณ์ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีพยาบาลมาทอดไมตรี หรือเพื่อนหมอ คนไข้…ฌาม์รับรู้แต่ไม่ได้หงุดหงิดชัดเจนนักแค่คิ้วขมวดมุ่นไปทั้งวัน ก่อนจะกลายเป็นว่ามีปิ่นโตปริศนาถูกฝากให้เฌอแตมทุกวัน รู้แค่มีคนขับรถมาส่งทุกวันในชุดซาฟารี แต่ความหรูหราของตระกร้ามื้อเที่ยง และกับข้าวสุดอลังการก็เป็นการบ่งบอกกลายๆว่าเฌอแตมมีเจ้าของ… เพราะข้าวในทัพเพอร์แวร์ทุกวันเป็นเข้าขาวที่ตรงกลางเป็นรูปหัวใจทำจากข้าวไรซ์เบอร์รี่



เป็นเช่นนั้น…ใครจะกล้าสู้?



ถึงใครจะหาญกล้าควักเสน่ห์ปลายจวักมาเข้าแข่งจะไปสู้อะไรกับชุดเซ็ตปลาซาซิมีตีตราภัตตาคารดังในบางครั้ง



หรือจะหูฉลามน้ำแดงที่มีเผื่อแผ่มาถึงเพื่อนร่วมกลุ่มเฌอแตมในโถกระเบื้องเคลือบลายครามชั้นดี



แถมบางทียังมีขนมจ่ามงกุฎเรียงสวยพร้อมการ์ดที่มีลายมือหวัดๆว่าคิดถึงแต่ไม่ลงชื่อวางอยู่ตรงกลาง



ขนาดแค่อาหารกลางวันมื้อเดียวก็ไม่มีใครกล้าเทียบคนในความลับของเฌอแตมแล้ว ลือกันไปต่างๆนาๆว่าคงเป็นไฮโซลูกคุณหนูที่ยังไม่กล้าเปิดตัว



ในกลุ่มเพื่อนก็ปิดปากเงียบไม่มีใครหลุดเล่าเรื่องนี้ แค่จะพูดคล้ายๆกันว่าเฌอแตมมีแฟนแล้ว หวงมากด้วย



เฌอแตมเคยประท้วงว่าให้เลิกทำเพราะเกรงใจเพื่อนๆในกลุ่มที่มักจะไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน ฌามาก็ไม่ทำให้ผิดหวังด้วยการทำข้าวกล่องสำหรับคนทั้งกลุ่ม



สุดท้ายเฌอแตมก็ต้องยอมให้ฌามาเอาแต่ใจในวันหยุดที่หายากจนแทบลุกไม่ไหว ฌามาถึงยอมยกเลิกมาตรการส่งเสบียงจากบ้านคุณหญิงไป



แต่ถ้าวันเสาร์ยังมีอยู่นะ…เพราะคุณหญิงถือว่าตัวเองไม่ได้ถูกบอกให้ยกเลิกด้วย









“จะไปกินข้าวกับน้องนะ”



ช่วงนี้เฌอแตมหายยุ่งเพราะย้ายแผนกไปจิตเวชที่คนค่อนข้างน้อย แม้ระยะเวลาในการอยู่แผนกนี้จะแค่สามสัปดาห์ก็ตาม แต่ก็ทำให้มีชีวิตส่วนตัวมากขึ้น ชาร์ลที่ประท้วงว่าไม่เจอพี่ชายทั้งคู่เลยเรียกรวมพลพี่น้องแถมห้ามพกแฟนมาด้วย



ดราม่าขนาดว่าตัวเองก็เสียสละปล่อยแมทไปกินข้าวคนเดียวเช่นกัน… เชอเบทที่ผูกตัวติดกับฟ้าลั่นเลยส่งสติกเกอร์ทำหน้าเอือมมาในแชทกลุ่มแต่ก็ตอบตกลง



เฌอแตมก็ตอบตกลงไปแล้วเช่นกัน ฌามารู้สึกไม่พอใจอย่างไร้สาเหตุอีกครั้งแต่ก็เก็บอารมณ์ปล่อยให้ไปเพราะเฌอแตมก็ต้องมีญาติพี่น้องของตัวเอง



แถมร้านอาหารที่ว่าก็ไม่ใช่ร้านที่มีขายแอลกอฮอล์เป็นหลัก แค่ร้านบุฟเฟ่ต์ในห้างธรรมดา คนผิวซีดเล่าขำๆว่าตอนแรกจะนัดร้านเหล้าแต่แฟนชาร์ลไม่พอใจ แฟนเชอเบทก็จะตามมาให้ได้ถ้าจะไปร้านเหล้า งานรวมพี่น้องเลยอาจจะกลายเป็นเปิดตัวแฟนมากกว่าเลยย้ายสถานที่



ฌาม์แค่ยิ้มๆไม่ลงความเห็นอะไร เพราะเขาก็ไม่อยากให้เฌอแตมไปร้านเหล้าเช่นกัน…ถ้ายังดึงดันก็ต้องหิ้วเขาไปด้วย



เป็นในห้างก็ดี ฌาม์เลยตีเนียนว่าจะกลับไปหาแม่และนั่งรถไฟฟ้าไปเดินเล่นรอกลับพร้อมกัน อาจารย์มหาลัยที่ได้มีวันหยุดสั้นๆหลังผ่านช่วงส่งคะแนนนักศึกษาเลยมาเดินดูแผ่นเพลงในร้านสไตล์ยุค 60's ฌาม์ไม่ได้ชอบฟังเพลงแต่ลูกค้ารายล่าสุดอยากจะได้เพนท์เฮ้าส์ริมแม่น้ำสไตล์นี้ การเลือกแผ่นเพลงไปประดับห้องเลยเลี่ยงไม่ได้



ร้านค่อนข้างเงียบเพราะไม่ใช่เจาะตลาดลูกค้าวัยรุ่น พนักงานก็มีแค่คนเดียว ลูกค้าอีกคนในร้านคือผู้ชายในชุดทำงาน ตัวใหญ่กำลังยืนเลือกแผ่นเพลง



ฌาม์เดินไปยืนคู่กันถึงรู้สึกว่าอีกฝ่ายตัวหนากว่าตัวเองอยู่ไม่มาก ส่วนสูงพอๆกัน แต่อีกฝ่ายเนี้ยบกว่า ต่างจากเขาที่แม้จะใส่เสื้อเชิ้ต แต่ก็เป็นคอจีนกระดุมป้ายข้างแบบแฟชั่นและกางเกงสกินนี่ ไม่ทางการขนาดฝ่ายนั้น



แถมบาร์เบลบนใบหูเขามันต่างจากหูฟังบลูทูธบนใบหูอีกฝ่ายแน่ๆ



“ชอบฟังแนวนี้หรอครับ?”



ชวนคุยตามประสาคนอยู่ในวัฒนธรรมอเมริกัน การพูดคุยของคนไม่รู้จักในบทสนทนาที่ห่างไกลเรื่องส่วนตัวเป็นลักษณะทั่วไปของคนอเมริกัน



“ครับ คุณพ่อชอบแผ่นเพลงเลยติดจะสะสมมาด้วย คุณก็ด้วย?”



“งานตอนนี้ต้องใช้ครับ ไม่ได้มีความรู้จริงจังเท่าไหร่”




“อ้อ เพลงนี้ก็ดีนะ ฟังได้เรื่อยๆ”



ไม่ได้ถามรายละเอียดแค่แนะนำผิวเผิน ฌาม์ก็แค่พยักหน้าก่อนจะซื้อตามที่บอกไม่ได้ใช้ความคิดมากมายในการวิเคราะห์ เพราะแค่จะนำไปทดลองติดผนังเป็นของประดับ… ตอนตกแต่งจริงก็คงให้ช่างติดต่อร้านแผ่นเพลงที่อเมริกาอยู่แล้ว ส่วนแผ่นนี่ก็อาจจะทิ้งหรือเก็บๆไว้ในชั้น



แฟนคลับศิลปินหรือนักสะสมอาจจะถลึงตาใส่ได้ แทนที่จะฟัง ดันเอาไปแขวน… แถมมีเปอร์เซ็นต์สูงในการจะโยนทิ้งขยะ



“เชื่อรสนิยมผมขนาดนั้นเลยหรอครับ?”



พูดขำๆ



“คุณจะหลอกผมทำไมล่ะ ไม่ได้เกลียดกันนี่”



“เอาบัตรสมาชิกผมไหม ได้ลดราคาด้วย”



“หืม งั้นคงต้องรบกวนด้วยครับ”



   “คุณฟ้าลั่นครับ ถ้าซื้อสองแผ่นในบิลเดียวจะได้เพิ่มพอยท์อีกสองเท่าครับ โปรโมชั่นตอนนี้ สนใจรวมบิลไหมครับ?”



   “ผมมีเงินสดนะ”



   ฌาม์หยิบกระเป๋าตังค์ออกมาแทนบัตรเครดิต ได้ลดราคาแล้วถ้าเจ้าของบัตรได้พอยท์เพิ่มก็อาจจะดี สุดท้ายคุณฟ้าลั่นก็เลยได้พอยท์เพิ่มเพียงพอกับการแลกแผ่นเพลงฟรีอีกหนึ่งแผ่น



   ผู้ชายสองคนคุยกันต่อขำๆกับการบ้าสะสมพอยท์ที่คนละแบบกับผู้หญิง ฟ้าลั่นสะสมพอยท์พวกร้านอุปกรณ์กีฬา แบรนด์เสื้อผ้าออกกำลังกาย ส่วนฌามาก็หมดไปกับร้านเฟอร์นิเจอร์และร้านหนังสือ



   สุดท้ายก็แลกนามบัตร… ที่สร้างความแปลกใจให้ทั้งคู่ คนหนึ่งเป็นผู้บริหารของบริษัทรับออกแบบชื่อดังของประเทศไทย ส่วนอีกนเป็นสถาปนิกนามสกุลดังที่เคยเปิดแกลอรี่โชว์ผลงานในซานฟรานซิสโก แม้จะไม่ได้ดังมาถึงไทยแต่คนในวงการก็ต้องเคยได้ยินชื่อ



   ต่างฝ่ายต่างรู้จักกันในแง่ของสายงาน ต่างที่เลือกทำงานกันคนละประเทศ



   “ไอ้พุก เอ่อ หุ้นส่วนผมคงดีใจถ้าได้เจอคุณ มันเคยบินไปตอนคุณโชว์ผลงานที่ซานฟรานปีก่อน ถ้ามีโอกาสเชิญมาฟาร์ลานะครับ”



   “ขอบคุณครับ ฟาร์ลาก็บริษัทดัง ขนาดห้องทำงานคุณแม่ผมก็จ้างสถาปนิกจากฟาร์ลา พี่เมฆน่ะครับ”



   “ถ้าหมายถึงเมฆินา ศิวิกรมม์ก็พ่อผมเองครับ ทำไมเรียกพ่อลผมว่าพี่ล่ะ”



   “เห้ยจริง? ก่อนจะมาบินเดี่ยวผมอยู่ทีมพี่เมฆมาก่อน แต่พี่เมฆนี่ใจร้ายถีบหัวผมส่งออกจากทีม…”



   ให้ออกไปบินเดี่ยว เพราะมองเห็นว่าปีกของฌาม์จะบินได้ไกลกว่าอยู่กับตัวเอง



   “เห้ยบังเอิญว่ะ ฮ่าๆ”



   คนรู้จักที่ไม่เคยได้รู้จักกันเลยไปคุยกันต่อที่ร้านกาแฟจนต่างคนต่างมีโทรศัพท์จากคนของตัวเอง ฟ้าลั่นขอตัวเดินออกไป ส่วนฌาม์นั่งรอเฌอแตมมาหาที่ร้านกาแฟ



   เฌอแตมอยากเดินร้านหนังสือต่อ และความบังเอิญก็มีจริงทำให้ได้เจอกับฟ้าลั่นอีกรอบและคนที่หน้าเหมือนเฌอแตมทุกอย่าง ยกเว้นผมที่ยาวจรดขอบกางเกง…



   “อ้าวยังไม่กลับอีกแตม?”



   ฌามาเคยเจอเชอเบทอยู่ครั้งเดียว ตอนที่เฌอแตมพาไปกินข้าวด้วยเมื่อเทอมก่อน แต่ไม่ได้คุยอะไร ตอนนั้นก็ไม่ได้อคติกับอีกฝ่าย ไม่รู้ทำไมคราวนี้แค่เจอหน้าก็รู้สึกไม่ชอบใจ



   แถมรอยยิ้มประดับใบหน้าคนของตัวเองเวลาคุยกับฝาแฝดยิ่ง…หงุดหงิด



   พยายามเบี่ยงเบนความสนใจไปคุยกับฟ้าลั่นที่ขำๆถึงความโลกกลม ความหงุดหงิดก็ไม่มีทีท่าจะน้อยลงจนเอ่ยปากว่าปวดหัวถึงได้แยกตัวออกมา



   ระหว่างขับรถกลับมีเพียงความเงียบงันไร้สาเหตุ








   “เป็นอะไร…”



   “เปล่า”



   “หงุดหงิดไรหืม?”



   มือซีดยกขึ้นนวดต้นคออย่างเอาใจ แต่ฌามากลับเบี่ยงตัวหลบทำเอาชะงัก นัยนต์เรียวฉายความน้อยใจอย่างเห็นได้ชัด



   “เปล่า ไม่ใช่แบบนั้น….ไม่เกี่ยวกับแตมหรอก”



   ดึงมือซีดมากุมไว้ รู้สึกผิดที่ปฏิกิริยาตอบรับของตัวเองมันสร้างความน้อยใจให้คนรัก



   “แล้วเป็นอะไร”



   “แค่คิดว่า…อยากกอด…แต่ไม่อยากให้เหนื่อย จริงๆอาทิตย์นี้ก็ว่างแต่ก็ต้องไปกินข้าวกับน้องๆใช่ไหม เลยงี่เง่า ขอโทษนะ”



   มือซีดถูกยกขึ้นจรดเรียวปาก ความกังวลแปรเปลี่ยนเป็นความเขินอายอยู่เล็กน้อย



   “กอดสิ…ไม่เป็นไร…คิดถึงเหมือนกัน”



   ในช่วงที่ชีวิตยุ่งแสนยุ่ง…ถึงจะต้องเหนื่อยและบาดเจ็บกับการร่วมรักแต่ความอบอุ่นของความรู้สึกมันชดเชยได้ทั้งหมด…



   “มีเพศสัมพันธ์กันนะ”



   “เอ้ะ…”



   คำเอ่ยชวนหยาบโลนที่ไม่ได้ยินมานาน ตาซีดเบิกกว้างแต่ฌามาทำหน้างง



   “พูดตรงๆแค่นี้ตกใจเลยหรอ ขอโทษ… กอดกันนะ”



   ฌามาแซวขำๆ ก่อนจะดึงเฌอแตมมากอด ไม่ทันได้เห็นแววตาวูบไหว…ที่นึกดีใจไปเองว่าฌามาความจำอาจจะกลับมาแล้ว



   แต่ก็ไม่ใช่…จึงได้แค่เก็บความรู้สึก และยกแขนขึ้นกอดตอบ










   “ฌาม์….”



   เสียงครางที่ผสมกับการกรีดร้องกลายๆ…. ทรมาน…แต่ไม่คิดจะหยุด สองมือถูกมัดด้วยเนคไทค์ไพล่หลัง ขาถูกจับแยกกว้าง ดวงตาฉ่ำน้ำจ้องมองความกราดเกรี้ยวของฌามาที่เคลื่อนเข้าออก… เพราะขาถูกยกรั้งสะโพกขึ้นจนเห็นชัด ทั้งอาย…ทั้งรู้สึกดี



   มันไม่ใช่แค่นั้น…ถ้าหากไม่มี ‘ของเล่น’ ที่นานๆทีจะถูกนำมาใช้



หนามตะปุ่มตะป่ำที่ครอบแกนกายแทนถุงยาง ให้ความใหญ่โตที่ใหญ่อยู่แล้วขยายขนาดเข้าไปอีก ไหนจะยอดอกที่ถูกหนีบแถมร้อยโซ่ด้วยคริสตัลจนไม่คิดว่าของราคาแพงจะถูกนำมาผลิต…ของเล่นผู้ใหญ่



ฌามายังใจร้ายไม่ยอมแตะต้องตรงนั้น…ให้ได้แตะขอบสวรรค์ง่ายๆ แต่ยัดเยียดตัวตนกระแทกจุดรวมความรู้สึกด้านในย้ำๆจนได้แต่บิดตัวไปมา



“….แตม…”



เสียงกระซิบพร่าข้างใบหูที่แสนหวามไหว…ฟันคมขบกัดเบาๆจนเริ่มแรงขึ้น เจ็บ…แต่มีอีกความรู้สึกที่แทรกปะปนขึ้นมาจนครางลั่น



เสื้อกราวด์สั้นที่ถูกบังคับให้ใส่ราวกับชุดคอสเพลย์ยับย่นไปตามการขยับเสียดสี และยิ่งบางครั้งสาบเสื้อขยับรั้งตัวหนีบคริสตัล…แทบจะหยุดหายใจ



“แตม…. I am so horny”



คำหยาบโลน…ที่มักจะมาประปรายในช่วงอารมณ์ไต่ระดับสูงจนเกือบจะร่วงหลน



“Fu…ck me… Harder…”



คำตอบรับ…ที่เรียกยิ้มพอใจ จนฝากรอยกัดไว้อีกหนึ่งรอย



“Yes, My lady…”



คำแซวประหนึ่งเฌอแตมเป็นหญิงสาวสูงศักดิ์และตัวเองเป็นเพียงข้ารับใช้ รอบต่อไปจึงกลายเป็นนายหญิงทรมานทำโทษ



….โดยการให้เป็นม้ารับใช้



===========================================

ฌามาสายเปย์ เปย์ตรงๆ เปย์แอบๆ ก็เปย์หมด 555+

ขณะแต่ง NC แม่ก็เปิดยูทูปดูคลิปสวดมนต์ .... ฮือออ เลยมาแค่นี้นะ อยากจะฟูลคอร์สเหมือนกัน แต่บรรยากาศละฟีลแต่งไปหมดแล้ว 55555555555555+

ปล. ยังไม่ได้มีเวลาแก้คำผิดนะคะ ขอโทษน้า

[fahdekkom]

สงสารคนแต่งจังค่ะ
ส่วนฌามานี่แก้นิสัยขี้น้อยใจไม่หายเลยนะ

[ChabaSri]

บรรยากาศมันจะออกสีชมพูหม่นๆจบด้วยสีแดง...ฮือออออออกุมใจ

[bpyt]

โอ๊ยยย พี่ฟ้าโผล่มาก็แย่งซีนอ่ะ
ฌม นี่อคติกับเชอเบทขนาดจำไม่ได้นะเนี่ย 55

[B52]

ใจเต้นแรงมาก

[Faii0518]

พี่ฟ้า น้องคิดถึงพี่ฟ้ามากเลยรู้มั้ยคะ *กระโดดจูบ*
นี่ขนาดจำไม่ได้แต่ฌาม์ยังรู้สึกไม่ชอบเชอเลยแล้วถ้าจำได้จะมีดราม่าอีกมั้ย? *กลัวใจพี่เค้าจริงๆ*
พูดถึงความอิโรติกซาดิสม์มาโซคิสม์ของคู่นี้ต้องยอมเค้าจริงๆ ถึงพริกถึงขิงตลอดดดด *รอแบบฟูลคอร์สอยู่นะคะ

[่patsaporn]

ฌาม์คนขี้หึง น่ารักดีเนอะ อดทนอดกลั้นเพื่อคนที่รัก ชอบข้าวกล่องชาววังจริงจิ๊ง
ใครจะกล้าเทียบรัศมี เอ็นดูคนขี้หึง ณ จุดนี้ แต่เรื่องหึงเชอเบทกับเรื่องที่แตมยังรอความทรงจำของฌาม์
ก็ยังคงเป็นปัญหาลึกๆ ทำไมตอนนี้คุณหมอน่ารักจัง ฌาม์ก็ขึ้นแท่นผรัวดีเด่น

ขอบคุณค่ะ

[CLShunny]

  :pighauลากเลือดสาดหมอนกันเงยที่เดียวุุุ55555555 คุณฌาจะหึงแบบอึนๆจนกว่าจะจำได้ละค่ะ แหม่ รักเค้ามากก็งี้ละ55555ชอบการเติมเิสให้เฌอเนียนๆแบบส่งข้าวทุกวัน ลงทุนสุ๊ดดด หมั่นใส้จี๊รงงงง55555 ชอบที่เค้ามุ้งมิ้งกระดุ้งกระดิ้งจริงๆ5555

[nolirin]

ลึกๆแล้วแตมคงอยากให้ฌาจำเรื้องก่อนหน้านี้ได้สินะ

ปล..พี่ฟ้าาาาาา โผล่มาแทบจะจุดพลุฉลอง คิดถึงสามี

[catka12]

  ขอ NC  แบบนี้อีกได้ไหมค่ะ...คราวนี้แอบแต่งในห้องเก็บของเลยค่ะ...จะได้ยาวๆและไร้เสียงสวดมนต์ ...

รบกวนตอบเรื่อง E-bookได้ไหมค่ะ.... จะทุกเรื่องของคุณแบม ทำเป็นE-book ด้วยได้ไหมค่ะ????. อยากได้ทุกเรื่องของคุณแบมเลย (โดยเฉพาะเรื่อง เพราะเป็นเอก, ฟ้าลั้นรัก, และเรื่องนี้) เพราะว่าอยู่ต่างประเทศไม่มีใครที่ประเทศไทย ที่จะทำการสั่งซื้อ และจัดส่งมาให้ที่นี่ได้ค่ะ....
รบกวนตอบผ่านใน web นี่หน่อยนะต่ะ... คือว่าไม่เล่นFacebook เช่นกันค่ะ 

ขอบคุณมากค่ะ
FYI : จะรอคำตอบนะค่ะ

[bambooiihallo]

ขอ NC  แบบนี้อีกได้ไหมค่ะ...คราวนี้แอบแต่งในห้องเก็บของเลยค่ะ...จะได้ยาวๆและไร้เสียงสวดมนต์ ...

รบกวนตอบเรื่อง E-bookได้ไหมค่ะ.... จะทุกเรื่องของคุณแบม ทำเป็นE-book ด้วยได้ไหมค่ะ????. อยากได้ทุกเรื่องของคุณแบมเลย (โดยเฉพาะเรื่อง เพราะเป็นเอก, ฟ้าลั้นรัก, และเรื่องนี้) เพราะว่าอยู่ต่างประเทศไม่มีใครที่ประเทศไทย ที่จะทำการสั่งซื้อ และจัดส่งมาให้ที่นี่ได้ค่ะ....
รบกวนตอบผ่านใน web นี่หน่อยนะต่ะ... คือว่าไม่เล่นFacebook เช่นกันค่ะ 

ขอบคุณมากค่ะ
FYI : จะรอคำตอบนะค่ะ

แบมตอบไปทางข้อความแล้วนะคะ <3

[shoi_toei]

 

[twinmonkey0311]

 

[MyLavenderLand]

ในความเป็น NC ขณะดูคลิปสวดมนต์ของแบมนั้น  บอกได้เพียงว่า ... อะหืออออ  จนอยากจะร้องขอฟูลคอร์สกันเลยทีเดียวค่ะคุณขาาา

หวั่นใจความนอยด์ของฌาม์ตอนจะรู้เรื่องของเชอเบทเฌอแตมจัง ... ขอเบาๆอย่าบีบหัวใจมากนะตัวเอง เขาสงสารน้องแตม

[SOMCHAREE]

ตอนนี้ฌามา จำเรื่องระหว่างแฝดทั้งสองไม่ได้ใช่มั้ย

[hoshinokoe]

บั่บ เขินเลย 5555 อะไรจะดุเดือดขนาดนั้นนน

[khwanruen]

ฌาม์น่าจะเริ่มจำได้ละ เป็นพวกหึงแล้วร้อนแรงเนาะ 

[PrimYJ]

พอพี่ฟ้ามาเราก็ลืมฌามาไปเลย 5555

[05th_of_06th]

วงวารพี่แบมมตอนแต่งมากกกก55555555 
// สารภาพว่าเวลาเห็นเรื่องนี้อัพทีไรก็มีความหวาดระแวงในดราม่าทุกครั้งไป แบบฟินมากนะแต่ก็ยังระแวงอ่ะ ฮือออ เหมือนเราจะเป็นบ้า5555

[threetanz]

เลือดกำเดาพุ่งจ้าาาา