บทที่ 4 บุกปล้ำ
เพราะว่าไอ้มิ่งเริ่มเมาหรือว่ามันเชื่อคนง่ายก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็มาโผล่ที่บ้านของป้ามาแล้ว มันกับพี่เจิดจัดการแบกบันไดที่
อุตส่าห์ใส่ท้ายกระบะมาจากบ้านย่องมาข้างบ้านป้ามา
“พี่เจิดแน่ใจนะจ๊ะว่าใช่หน้าต่างบานนี้แน่ๆ”ไอ้มิ่งหันไปกระซิบกระซาบถาม
“เออ บานนี้นั่นแหละ มึงปีนขึ้นไปเลย ได้เมียแน่”ได้คำตอบมาอย่างนี้ไอ้มิ่งเลยเงยหน้ามองหน้าต่างบานที่เปิดทิ้งเอาไว้
อีกรอบ
“ตะ แต่ว่า”
ถึงไอ้มิ่งจะเมา แต่จากการคาดเดามันเหมือนจะคลับคล้ายคลับคลาว่าหน้าต่างบานนี้อยู่ในมุมที่มันคุ้นตายังไงไม่รู้
“จะมาแต่อะไรล่ะวะ เดี๋ยวป้ามาก็มาเจอพอดีหรอก มึงนี่ชักช้าลีลา”พี่เจิดเร่งเร้า มือก็จับบันไดพาดขอบหน้าต่าง
“แต่ฉันว่าไม่ใช่หน้าต่างบานนี้นะจ๊ะ”มองหน้าพี่เจิดสลับกับหน้าต่างบานเดียวของบ้านที่เปิดทิ้งอยู่เป็นสิบรอบ อะไรมันจะ
บังเอิญขนาดนั้น
“มึงแทบจะไม่เคยมาบ้านของป้ามามึงจะมารู้อะไรวะ บานนี้นั่นแหละถูกแล้ว มึงได้เมียแน่ เชื่อหัวกูได้”
“ก็ได้จ้ะ พี่เจิดก็อย่าลืมดูต้นทางให้ฉันด้วยนะจ๊ะ”
“เออ เดี๋ยวกูดูต้นทางให้น่า มึงไม่ต้องห่วง”
เอาวะ ในเมื่อลูกพี่ของมันรับปากมันก็วางใจ สูดหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ก่อนจะเงยหน้ามองจุดหมายปลายทาง ยกมือขึ้น
มาตบแก้มตัวเองเรียกความกล้าก่อนจะก้าวขึ้นบันไดทีละขั้น
แต่ละขั้นนี่ทำเอาหัวใจของมันเต้นโครมครามจนแทบจะร่วงไปเต้นอยู่บนพื้นข้างล่าง แต่มาถึงขั้นนี้มันเองก็จะถอยไม่ได้
ทางเดียวที่จะได้น้องจันทร์เจ้ามาเป็นเมียก็มีแต่ทางนี้เท่านั้น ถ้ารอจีบแบบคนธรรมดาเขาก็มีแต่จะกินแห้วร่ำไป พี่เจิดเป็น
ตัวอย่างให้มันเห็นแล้วว่าวิธีนี้ดีที่สุด จะได้เมียก็ต้องเข้าทางหน้าต่างเนี่ยแหละวะ
ไอ้เรื่องลีลงลีลาไม่ต้องห่วงเลย ไอ้มิ่งคนนี้ดูหนังโป้มาจนตาเปียกตาแฉะหวังจดจำเอาไว้ใช้ แล้ววันนี้มันก็จะได้ใช้จริงๆ
แล้ว แค่คิดก็มือไม้ก็สั่น ขั้นแรกเลยมันจะทำยังไงดีวะ จะเข้าไปกอดแล้วค่อยๆจูบดีหรือว่าจะยังไง
ตุ๊บ!!
ในที่สุดก็ถึงจุดหมาย ไอ้มิ่งค่อยๆทิ้งตัวลงจากขอบหน้าต่างแล้วกระพริบตามองห้องนอนมืดสลัว หรือว่ามันเมาจนสายตา
เพี้ยนว่าห้องนี้มันคุ้นๆตาดีพิกล ทั้งมุมที่วางเตียง ทั้งประตูห้อง ทั้งตู้เสื้อผ้า ต่างๆนาๆที่ทำเอามันนึกย้อนกลับไปตอนเด็ก แต่ก็
ช่างเถอะ เพราะตอนนี้ไอ้มิ่งอยากได้เมียจนตัวสั่น ก็เลยเพ่งมองไปที่เตียงเพื่อจะดูว่าน้องจันทร์เจ้าหลับรึยัง
“โอ๊ะ!!”
เพราะมัวแต่เพ่งมองที่เตียงไอ้มิ่งก็เลยไม่ทันได้ระวังตัว อยู่ๆตัวก็ถูกรวบกอดจากด้านหลังให้มันสะดุ้ง หรือว่าน้องจันทร์เจ้า
จะรู้แล้วว่ามันมาหาวะ?
“ทำไมมาช้าจัง”เสียงทุ้มกระซิบข้างหูให้ไอ้มิ่งขนลุก
หรือว่าน้องจันทร์เจ้ากำลังรอมันอยู่ ถึงได้บอกว่ามาช้า ความเมายาดองทำให้ไอ้มิ่งมึนๆ คิดอะไรไม่ออก แต่ก็เป็นการดีกับ
มันแล้วไม่ใช่รึไงที่มันจะได้ไม่ต้องข่มเหงน้ำใจน้องจันทร์เจ้า
“พี่มิ่งมาแล้วจ้ะ”บอกเสียองอ่อนเสียงหวาน
แต่ก็ถูกจับเหวี่ยงโครมลงมาที่เตียง ไอ้มิ่งไม่ตั้งตัวหรือว่าน้องจันทร์เจ้าแรงเยอะวะ ถึงได้ถูกเหวี่ยงมาที่เตียงง่ายๆแบบนี้
แล้วนี่อะไร น้องจันทร์เจ้าขึ้นคร่อมมันซะอย่างนั้น แถมก้มลงมาหอมแก้มมันอีก ไอ้มิ่งที่จั๊กจี้หดคอหนีหัวเราะคิกคัก
“แหม จะทำเองเลยเหรอจ๊ะ”ไม่เห็นเคยบอกไอ้มิ่งเลยว่าน้องจันทร์เจ้าจะไวไฟขนาดนี้
“หอมมม ซู๊ดดดดด”เสียงสูดหายใจฟอดใหญ่ที่แก้ม กับจมูกที่เลื่อนลงมาซุกคอทำเอาไอ้มิ่งขนลุก หรือว่าน้องจันทร์เจ้าจะ
ตากลมจนเป็นหวัด ถึงได้ดูเสียงใหญ่แปลกๆ
“พี่มิ่งปะแป้งน้ำมาจ้ะ คิกๆ ว่าแต่ให้พี่มิ่งทำเองดีกว่าไหมจ๊ะ”ไอ้มิ่งดันอกของน้องจันทร์เจ้าออก
ไม่ใช่อะไรหรอก ที่ดันอกน่ะ หวังจะฉวยโอกาสจับดูว่าน้องจันทร์เจ้าโตเป็นสาวแค่ไหน แต่จะว่าก็ว่าเถอะ ทำไมนมของ
น้องจันทร์เจ้าถึงได้เล็กนักนะ หรือว่าเพราะน้องจันทร์เจ้าผอมถึงได้นมแบน แต่ก็ช่างเถอะ ไอ้มิ่งไม่ค่อยสนใจขนาดสักเท่าไร
หรอก สนใจแค่ได้น้องจันทร์เจ้าเป็นเมียก็พอ
“ถอดเสื้อนะครับ”เสียงกระซิบเบาข้างหู
“จ้ะ”ถึงน้องจันทร์เจ้าจะพูดครับแต่ไอ้มิ่งพยักหน้าหงึกๆ มือก็เค้นคลึงหน้าอกแบนๆเต็มไม้เต็มมือ ปล่อยให้น้องจันทร์เจ้า
ถอดเสื้อให้
“ถอดกางเกงนะครับ”
“จ้ะ”ตอบทั้งที่ยิ้มหวาน ความมืดกับความเมาบวกกับความอยากได้เมียทำให้มันไม่สนใจอะไร
“เด็กดี”นั่นแหนะ มีการชมว่าไอ้มิ่งเป็นเด็กดีด้วย
“ถ้าพี่มิ่งเป็นเด็กดี พี่มิ่งขอถอดเสื้อนะจ๊ะ”
“ครับ”
น้องจันทร์เจ้าสงสัยจะเขิน ถึงได้พูดค่ะเป็นครับเสียอย่างนั้น แล้วชุดนอนของน้องจันทร์เจ้าก็แปลกๆ ไอ้มิ่งนึกว่าน้องจันทร์
เจ้าจะใส่กระโปรงซะอีก แต่ดันใส่เสื้อกับกางเกงเหมือนผู้ชาย
รวดเร็วทันใจไอ้มิ่งก็ปลดกระดุมเสื้อออกหมด ความกระหายอยากได้เมียทำให้มันชะโงกหน้ายื่นปากไปดูดนมแบนๆของน้องจันทร์เจ้า รสชาติไม่ได้หวานอย่างที่คิด แต่ไอ้มิ่งก็ไม่ถือสา ทั้งดูทั้งเลียจนน้องจันทร์เจ้าสะดุ้ง ส่งเสียงครางฮึ่มในลำคอ
“ฮึ่ม!! ซนจังเลยนะครับ”
น้องจันทร์เจ้าเองก็ซนเหมือนกันนั่นแหละ เผลอแปบเดียวก็ถอดกางเกงไอ้มิ่งโยนทิ้งไปแล้ว แล้วนี่อะไร ยังดึงกางเกงใน
ย้วยๆของไอ้มิ่งรูดลงไปกองที่ข้อเท้าอีก ในเมื่อน้องจันทร์เจ้ารุกขนาดนี้มีหรือที่ไอ้มิ่งจะยอม
“อะ อูยยยย ซนเหมือนกันนะจ๊ะ”ไอ้มิ่งครางอูยเลยทีเดียว
จะอะไรซะอีกถ้าไม่ใช่ว่าหนอนน้อยของมันจะไม่ถูกมือตะปบหมับเข้าเต็มมือ จากที่ตื่นๆอยู่แล้วยิ่งตื่นกว่าเดิมอีก ไม่แค่จับ
แต่มือไม้นี่ลูบไล้ไปทั่วตัวจนขนลุกขนชัน ไอ้มิ่งเลยไม่น้อยหน้า ดึงกางเกงนอนของน้องจันทร์เจ้าลงไปพร้อมๆกับกางเกงในรวด
เดียว รูดลงไปเสร็จก็ตะปบเข้าที่ดอกไม้กลีบน้อย
เต็มไม้เต็มมือของไอ้มิ่งเลย ว่าแต่ดอกไม้ของน้องจันทร์เจ้าทำไมมันแปลกๆวะ จากที่ตาปรือๆก็เบิกกว้างขึ้นมามองเงาตำ
คุ่มๆของคนที่คร่อมทับ พอมองดีๆแล้วทำไมน้องจันทร์เจ้าถึงได้ตัวใหญ่กว่ามัน แล้วทำไมวะ ทำไมไอ้ที่มันคว้าเต็มไม้เต็มมือ
ไม่ใช่ดอกไม้แต่กลายเป็นพญามังกรขึ้นมาได้ หรือว่าแท้จริงแล้วน้องจันทร์เจ้าจะเป็นผู้ชาย จากที่เมาๆๆอยู่เริ่มจะสร่าง
“จับเบาๆสิครับน้องมิ่ง”ทว่าแทนคำตอบเสียงทุ้มหูก็บอกกระซิบบอกเบาๆพร้อมกับจูบลงมาที่ขมับให้ไอ้มิ่งสะดุ้งปล่อยไอ้ที่
จับอยู่ในมือแทบไม่ทัน
“อะ ไอ้แจ่ม!!”
แต่กว่าจะรู้ตัวก็สายไปแล้ว ถึงกับสร่างเมาเลยทีเดียวกับพญามังกรแทนที่จะเป็นดอกไม้กลีบน้อยที่มันฝันถึง
“ครับ”
ฉิบหายแล้วไหมล่ะ ไอ้มิ่งสะดุ้งตัวโยน ลุกพรวดขึ้นมา แต่อย่างมันหรือจะสู้ความร้ายกาจของพี่แจ่ม ถูกกดลงไปนอนราบ
กับเตียงท่าเดิม มันก็ไม่รู้หรอกว่ามันมาโผล่เอาห้องของพี่แจ่มได้ยังไง ไหนพี่เจิดว่าห้องนี่แน่ๆไงวะ แล้วนี่อะไร ไอ้ที่กำลังขึ้น
คร่อมมันอยู่นี่อะไร จะกลับตัวก็สายไปแล้ว ตอนนี้เสื้อผ้าของไอ้มิ่งถูกโยนไปทางไหนบ้างก็ไม่รู้ เหลือแต่พวงมาลัยดอกดาวเรือง
เนี่ยแหละที่ห้อยปิดหัวนมสองข้างของมันเอาไว้
“มะ มึงกำลังเข้าใจผิดนะไอ้แจ่ม กะ กูไม่ได้…”ไอ้มิ่งเปลี่ยนเป็นถอยหลังกรูดไปชิดหัวเตียงแทน เริ่มปรับสายตาชินกับแสง
สลัว มองเห็นหน้าเจ้าเล่ห์ส่งยิ้มกริ่มมาให้
“เมื่อกี้น้องมิ่งยังดูดนมพี่แจ่มอยู่เลย”
“กูถึงบอกไงว่ามึงเข้าใจผิด มะ มึงถอยไปนะไอ้แจ่ม”ความเดิมจากตอนที่แล้วทำเอาไอ้มิ่งขนลุก ตะปบหนอนน้อยตัวเขื่อง
เอาไว้แน่น
“ไม่ต้องอายหรอกครับ เดี๋ยวพี่แจ่มสอนน้องมิ่งเอง”
“สอนกับผีมึงน่ะสิ”
“น้องมิ่งพูดไม่เพราะเลยนะครับ”
“นั่นมันเรื่องของกู ส่วนมึงน่ะอย่าเข้ามานะไอ้แจ่ม อย่าแม้แต่จะคิดว่าจะแกล้งกูได้เหมือนเมื่อก่อน”
ทั้งที่เป็นคนปีนเข้ามาในห้องคนอื่นมือค่ำดึกดื่นแบบนี้แต่ก็โวยวายหน้าตาเฉย ชี้หน้าก็แล้ว ห้ามก็แล้วแต่พี่แจ่มที่กำลังคืบ
คลานเข้ามาหามันก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด หนำซ้ำยังจัดการถอดเสื้อตัวเองแล้วเหวี่ยงทิ้งไปไหนไม่รู้อีกต่างหาก ไอ้มิ่งไม่ได้กลัว
หรอกนะ ก็แค่สั่นเพราะไม่ได้ใส่เสื้อแล้วมันหนาวๆ
“พี่แจ่มจะทำเบาๆนะ พี่แจ่มไม่ทำน้องมิ่งเจ็บหรอกครับ พี่แจ่มสัญญา น้องมิ่งไม่ต้องอายพี่แจ่มนะครับ”
“อายบ้าอายบอสิวะ ไม่เอาโว้ย มึงถอยไปเลยนะไอ้แจ่ม มะ ไม่งั้นกูจะ กูถีบมึงหงายเงิบตกเตียงแน่”
ถูกต้อนมาจนมุมที่หัวเตียง มองไปทางไหนก็ไม่เห็นทางรอด ไอ้มิ่งหน้าซีดเป็นไก่ต้ม พอมองดีดีแล้วหุ่นของพี่แจ่มนี่ก็ดีใช่
ย่อย ขนาดแค่เห็นตะคุ่มๆก็รู้ได้เลยว่ามังกรของพี่แจ่มไม่ใช่แค่มังกร แต่เป็นถึงพญามังกร ไอ้มิ่งอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอด้วยความอิจฉา แต่นี่มันใช่เวลาที่จะมาอิจฉาตรงไหนล่ะวะ
“ถ้าน้องมิ่งมาอยู่บ้านพี่แจ่มพี่แจ่มจะดูแลน้องมิ่งอย่างดีเลยนะ จะให้น้องมิ่งกินของอร่อยๆทุกวัน จะพาน้องมิ่งไปเที่ยว
แล้วก็ไม่ให้น้องมิ่งต้องทำงานหนัก น้องมิ่งไม่ต้องกลัวนะครับ”
“คะ ใครจะมาอยู่กับมึง กะ กูบอกให้ถอยไปไงไอ้นี่”
ปากก็บอกไม่ต้องกลัวแล้วจะขยับเข้ามาใกล้ทำไม ไอ้มิ่งยกมือขึ้นดันอกที่มันพึ่งขยำขยี้เต็มไม้เต็มมือเมื่อตะกี้เอาไว้ไม่ให้
เข้ามาใกล้ หน้าก็เบี่ยงหลบจมูกที่ยื่นเข้ามาแตะแก้มทำเอาแก้มร้อนวูบวาบ
ขืนเป็นอย่างนี้ต่อไปไอ้มิ่งแย่แน่ เมาก็เมา ตกใจก็ตกใจ แขนขานี่สั่นไปหมดแล้ว ความที่หาทางรอดก็เลยถีบไปมั่วๆส่งๆ
หวังจะถีบขู่พี่แจ่ม
เพล้งงงงง!!
แต่ขามันดันไปถีบเอาแจกันที่วางอยู่ใกล้ๆหล่นลงไปบนพื้นแตกดังเพล้ง ไอ้มิ่งสะดุ้งเฮือกใหญ่ แต่ก็อาศัยจังหวะที่พี่แจ่ม
ตกใจรวบรวมกำลังเฮือกสุดท้ายพลิกตัวพี่แจ่มลงไปอยู่ข้างล่างแทน แต่จังหวะที่กำลังจะลุกหนีนั่นแหละ บั้นเอวสองข้างก็ถูกมือ
ใหญ่ตะปบเอาไว้ไม่ให้ลุกหนี
“ปะ ปล่อยสิโว้ยไอ้แจ่ม!!!”
“พี่แจ่มไม่ปล่อย”
“กะ ก็กูบอกให้ปล่อยไงวะ อะ ไอ้นี่ เฮือก!!”
จะไม่ให้ไอ้มิ่งผวาได้ยังไงในเมื่อพญามังกรตัวเบ้อเริ่มกำลังทิ่มแทงอยู่ที่ตูดของมัน พอมองค้อนกลับไปก็ได้รอยยิ้มหวานๆ
กลับมา ทว่า
ผ่างงงง!!!
ไอ้มังกรที่กำลังทิ่มตูดอยู่ว่าหนักแล้วยังไม่เท่าประตูที่จู่ๆเปิดผ่างออกมาหน้าตาเฉย จังหวะเดียวกันเลยกับที่ป้ามาแม่ของ
พี่แจ่มร้องกรี๊ดออกมาเสียงดัง
“ต๊ายยยยยยย บัดสีบัดเถลิง!!”
แค่แวบเดียวป้ามาก็ยกมือขึ้นมาปิดตา ไอ้มิ่งคนนี้ที่ตกใจอยู่แล้วก็ยิ่งตกใจจนตัวแข็งทื่อ ทำอะไรไม่ถูก ตายห่าแล้วไหมล่ะ
แก้ตัวไม่ถูกเลยกับการที่มันแก้ผ้านั่งคร่อมอยู่บนตัวพี่แจ่มแล้วพี่แจ่มเองก็แก้ผ้านอนให้มันคร่อมอยู่
พี่แจ่มเองก็รีบตวัดผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวของไอ้มิ่งกับตัวเองเอาไว้ก่อนจะดึงไอ้มิ่งเข้าไปหาหน้าตาเฉย ทำให้ไอ้มิ่งถลา
เข้าไปซบอก จากที่ทำอะไรไม่ถูกจนตัวแข็งทื่อยิ่งแข็งทื่อหนักกว่าเดิม
“จุ๊บ”
เสียงจูบพร้อมกับริมฝีปากนุ่มๆกดลงมาที่ขมับเบาๆ ยังมีหน้าจะมาจูบขมับกันอีก ไม่ได้คิดจะแก้ตัวกับแม่ตัวเองที่ยืนอ้าปาก
ค้างเอามือทาบอกอยู่หน้าประตูบ้างเลยเหรอวะ
----------------------------------------------------------------
จวนเจียนจะรุ่งเช้าแล้ว แต่ไอ้มิ่งก็ยังไม่ได้นอน เพราะมันกำลังนั่งคุกเข่าอยู่ในห้องรับแขกบ้านของพี่แจ่ม ก้มหน้าก้มตาม
องแต่พื้นไม่กล้าเงยหน้าสบตาพ่อมุ่ยกับป้ามาที่นั่งอยู่บนโซฟาตรงหน้า นี่ยังไม่รวมถึงพี่เจิดพี่แจ่มกับน้องจันทร์เจ้าที่นั่งอยู่บน
โซฟาตัวใกล้ๆเหมือนกัน ก็แล้วทำไมต้องมีแต่มันที่นั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นคนเดียว เป็นพี่เจิดไม่ใช่รึไงวะที่สมรู้ร่วมคิดกับมันด้วยน่ะ
แล้วนั่นอะไร หน้าตาเสียใจของพี่แจ่มนั่นมันอะไร ปกติชอบแจกยิ้มหวาน แจกยิ้มคุณชาย ทำไมตอนนี้ถึงได้เสแสร้งทำหน้าทำตา
จะน่าสงสารได้ล่ะวะ ใจคอจะให้ไอ้มิ่งเป็นคนผิดอยู่ฝ่ายเดียวรึยังไง
“ไหนเอ็งอธิบายมาสิว่าทำไมเอ็งถึงได้กล้าปีนขึ้นบ้านป้ามามาปลุกปล้ำพี่แจ่มเขาได้”เสี่ยมุ่ยถามพลางนั่งกุมขมับ มองดูไอ้
หนุ่มผมยาวรุงรังสภาพเสื้อผ้ายับยู่ยี่ดูไม่ได้
“พะ พ่อมุ่ยเข้าใจฉันผิดอยู่นะจ๊ะ”ไอ้มิ่งแก้ตัวเป็นรอบที่เท่าไรไม่รู้ของคืนนี้
“จะเข้าใจผิดได้ยังไงในเมื่อป้ามาเข้าเห็นว่าเอ็งแก้ผ้าโทงๆกำลังปลุกปล้ำพี่แจ่มเขา”
“ฉันไม่ได้ทำนะจ๊ะ คะ คือพ่อมุ่ยเข้าใจผิด อะ ไอ้แจ่มมัน”
“ยังจะมาแก้ตัวอีก แล้วนั่นอะไร นอกจากจะข่มเหงน้ำใจของพี่เขาแล้วเอ็งยังจะเรียกพี่เขาว่าไอ้อีกรึ เอ็งรู้ไหมว่าป้ามาของ
พวกเอ็งเลี้ยงพี่แจ่มมาดีแค่ไหน แล้วจู่ๆเอ็งจะมาเมายาดองแล้วปีนขึ้นบ้านมาปลุกปล้ำลูกเขาเนี่ย เอ็งคิดยังไงของเอ็ง”
“ฉะฉัน ไม่ได้คิดอะไรเลยนะจ๊ะ!!”ไอ้มิ่งไม่ได้คิดชอบคิดอะไรพี่แจ่มเลยสักนิด กลับกันมันนึกกลัวด้วยซ้ำ
“ก็แล้วถ้ามึงไม่ได้คิดอะไรแล้วมึงจะบุกเข้ามาปล้ำพี่แจ่มเขาทำไมล่ะวะไอ้มิ่ง”พี่เจิดเสริม
ไหงมันเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ เป็นพี่เจิดไม่ใช่รึไงที่บอกมันว่าห้องนี่แน่ๆ ยุให้มันปีนขึ้นบ้านป้ามา แล้วทีตอนนี้กลับไปยืนข้าง
เสี่ยมุ่ยแล้วไปเข้าข้างฝั่งนู้นหน้าตาเฉย
“แต่พี่ไม่ใช่เหรอจ๊ะที่บอกให้ฉันปีนขึ้นมาน่ะ”
“อะไรของมึงไอ้มิ่ง อย่ามาโทษกูนะมึง กูไม่รู้ไม่เห็นโว้ย”นอกจากจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นยังจะแอบหัวเราะเยาะอีกต่างหาก
“หยุดเลยพวกเอ็ง พอๆกันเลยนะเอ็งสองคนลูกพี่ลูกน้องเนี่ย แล้วทีนี้จะเอายังไงห่ะไอ้มิ่ง เอ็งจะรับผิดชอบยังไงกับเรื่องที่
เกิด”
“ฉะ ฉัน….”ไอ้มิ่งได้แต่อ้ำอึ้งพูดไม่ออก เหงื่อกาฬไหลย้อยเต็มตัว เหลือบไปมองน้องจันทร์เจ้าหัวใจก็แทบสลาย ดูจาก
สายตาน้องจันทร์เจ้าที่มองมาก็เหมือนจะสงสารมันน่าดู
“แล้วป้ามาล่ะ จะเอายังไงที่ไอ้มิ่งของฉันมาข่มเหงรังแกพ่อแจ่มเขาถึงห้องถึงหับ”
“ฉันจะว่าอะไรได้ล่ะจ๊ะพ่อมุ่ย ก็คงปล่อยให้เลยตามเลยนั่นแหละ แยกย้ายกันไปดีกว่า ลูกมิ่งก็คงจะทำไมเพราะเมา”ป้ามา
คนดีใจดีเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
“ใช่จ้ะ ฉันทำไปก็เพราะเมา ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะจ๊ะ”ไอ้มิ่งได้ทีเลยถือโอกาสแก้ตัวว่าเมาตามที่ป้ามาว่าซะเลย
“น้อยๆหน่อยไอ้มิ่ง เอ็งจะมาอ้างว่าเมาก็ไม่ถูก เอ็งไม่รู้รึไงว่าพี่แจ่มเขามีหน้ามีตาทางสังคมแค่ไหน เรื่องถึงหูชาวบ้านเขา
จะเสียหน้าเสียตาไปเท่าไรเอ็งได้คิดบ้างไหม”
“ฉัน…”
“นั่นน่ะสิพ่อมุ่ย ฉันเองก็คิดไม่ตกกลัวว่าลูกแจ่มจะเสียหายถ้าเรื่องนี้รู้ไปถึงหูชาวบ้าน เอาเป็นว่าให้มันจบแค่วันนี้ก็พอนะ
ลูกมิ่งเองก็ขอโทษฉันมาแล้ว ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกลับบ้านกันเถอะนะ”ป้ามาแตะขาน้องชายให้ใจเย็น ดูท่าว่าเสี่ยมุ่ยคงจะ
หงุดหงิดไม่น้อยกับสองลูกพี่ลูกน้องที่ไม่รู้ไปติดเอานิสัยปีนเข้าบ้านคนอื่นมาจากไหน
“จะเป็นอย่างนั้นได้ยังไงกัน ขืนปล่อยมันไปง่ายๆเดี๋ยวมันก็ไปทำอีก”
“ไม่ทำหรอกจ๊ะ ฉันสัญญาเลย ฉันไม่ทำอีกแน่นอน”ไอ้มิ่งรีบยกนิ้วสามนิ้วสาบาน เงยหน้าทำตาลูกหมาอ้อนใส่ป้ามาให้น่า
สงสาร
“เห็นไหมล่ะ ลูกมิ่งก็ถึงขั้นสาบานแล้ว ฉันเองก็ไม่ได้โกรธเคืองอะไรมาก แค่ตกใจนิดหน่อยแค่นั้นเอง ยังไงเรื่องนี้ก็มีแค่
บ้านเราที่รู้ ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรหรอกนะจ๊ะพี่มุ่ย”
“ไม่ได้นะครับคุณแม่!!”
นั่งเงียบแสร้งทำหน้าทำตาเสียใจอยู่คนเดียวก็ไม่มีใครว่าอะไร เรื่องมันจะจบไปด้วยดีแท้ๆแต่ก็ดันเสือกโพล่งขึ้นมาเสียได้
“ไม่ได้อะไรคะลุกแจ่ม?”
“แจ่มเองก็มีเพื่อนตั้งเยอะนะครับ ถ้าคนอื่นรู้เข้าแจ่มคงจะอายเพื่อน ไหนจะคนอื่นที่ทำงานด้วยกันอีก”เสียงสั่นเครือนี่มัน
อะไร หน้าตาเศร้าๆนี่มันอะไรวะ!!
“ลูกแจ่มไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ยังไงเรื่องนี้ก็มีแค่บ้านเราที่รู้”
“ยังไงก็ไม่ได้ครับ แจ่มไม่มั่นใจเลยครับคุณแม่ ยังไงหน้าต่างก็มีหูประตูก็มีช่อง ไม่มีอะไรรับประกันได้เลยว่าคนอื่นจะไม่รู้
ว่าแจ่มโดนน้องมิ่งปล้ำ”
เดี๋ยวนะ เดี๋ยวๆๆ ไอ้ที่จะปล้ำน่ะ ไม่ใช่พี่แจ่มรึไงวะที่เป็นฝ่ายเข้ามากอดรัดฟัดเหวี่ยงจะปล้ำมันตั้งแต่มันก้าวลงมาจาก
หน้าต่าง
“ก็นั่นน่ะสิ ไอ้หนูลูกฉันกับไอ้มิ่งพอยาดองเข้าปากก็ปากหมาไปเรื่อย ไหนจะแม่นมของน้องจี๊ดอีก”เสี่ยมุ่ยพยักหน้ากับ
ความเห็นของพี่แจ่ม
“จะว่าไปมันก็ใช่อย่างที่พ่อมุ่ยพูดจริงๆ แล้วจะเอายังไงดีล่ะทีนี้ ลูกแจ่มเองก็ต้องไปทำงานพบปะคนในสังคมมากมายเสีย
ด้วยสิ”
ป้ามาเองก็คิดหนักไม่ต่างอะไรกับเสี่ยมุ่ย ในห้องตกอยู่ในความเงียบ จนเสียงไก่เริ่มโห่ร้องนั่นแหละ
“แต่งงานครับ”จู่ๆพี่แจ่มก็โพล่งขึ้นมาให้ไอ้มิ่งใจหายวาบ หันขวับไปมองหน้าพร้อมกับจ้องตาเขม็ง
“แต่งงานเรอะ อืมมมม”เสี่ยมุ่ยลูบคางทำท่าคิด
“แต่งงานเหรอคะลูกแจ่ม?”
“ใช่ครับแต่งงาน ให้น้องมิ่งรับผิดชอบแต่งงานกับแจ่ม แจ่มจะได้ไม่อายคนอื่นเขาไงครับ”
บ้าบอไปแล้ว นี่ไอ้มิ่งยังไม่ทันได้ทำอะไรเลยนะโว้ย ถึงกับต้องแต่งงานเลยเหรอวะ บ้าบอไปแล้ว แต่งงานอะไร ไม่มีทาง!!
“ไม่เอานะจ๊ะ ฉันไม่แต่ง ฉันเป็นผู้ชาย จะแต่งได้ยังไง”ไอ้มิ่งโบกไม้โบกมือเป็นพัลวัน
“แต่พี่แจ่มเขามีหน้ามีตาในสังคมนะโว้ยไอ้มิ่ง ใจคอเอ็งจะไม่รับผิดชอบหน่อยรึ อีกอย่างเขาก็มีลูกมีเต้าแล้วด้วย เอ็งทำ
แบบนี้มันหยามศักดิ์ศรีเขานะ”
“แต่ว่าฉันเป็นผู้ชายนี่จ๊ะ”
“พี่เจิดของเอ็งก็เป็นผู้ชาย ยังแต่งงานกับลูกมะลิได้เลย เอ็งก็เห็น”
“ยังไงฉันก็ไม่เอาด้วยหรอก จะให้ฉันแต่งกับไอ้แจ่มให้ตายยังไงฉันก็ไม่แต่ง”ไอ้มิ่งค้านหัวชนฝา หันไปมองหน้าพี่แจ่มก็
เห็นว่าฝ่ายนั้นยังไม่เลิกแสร้งทำหน้าเศร้าเล่าความเท็จ
“บร๊ะ เอ็งนี่มันจริงๆเชียว ใจคอเอ็งจะไม่รับผิดชอบพี่เขาใช่ไหม”
“ฉันไม่ได้ไม่รับผิดชอบ แต่ฉัน…ฉันก็ขอโทษไปแล้วไง”
“ถ้ามันจบที่ขอโทษก็ดีสิวะ แล้วต่อไปพี่แจ่มเขาจะไปทำงาน ไปออกงานสังคมเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน เอ็งต้องคิดตรงนี้
บ้าง ยังไงซะเอ็งก็ต้องแต่ง”
“แต่ว่าฉัน”
“ไม่เป็นไรครับคุณน้า อีกเดี๋ยวแจ่มก็ชินไปเอง ไว้เดี๋ยวคนอื่นก็คงจะลืมไปเองนั่นแหละครับ”ยังมีหน้ามาตีหน้าเศร้า ไอ้มิ่งที่
อยากจะยื่นเท้าไปยันสักโครม แค่เรียกร้องให้ไอ้มิ่งแต่งงานก็พอแรงอยู่แล้ว
“จะไม่เป็นไรได้ยังไง ตกลงตามนี้นั่นล่ะ เดี๋ยวลุงจะให้ไอ้มิ่งมันยกขันหมากมาขอพ่อแจ่มเอง ตกลงนะป้ามา เดี๋ยวทางนี้ได้
ฤกษ์ได้ยามแล้วจะมาตกมาแต่งให้เป็นเรื่องเป็นราว พ่อแจ่มเขาจะได้ไม่เสียหาย”
เป็นเรื่องแล้วไหมล่ะไอ้มิ่ง ไม่รู้ว่าเคราะห์ซ้ำกรรมซัดอะไรของมัน นอกจากจะไม่ได้น้องจันทร์เจ้ามาเป็นเมียก็หนักนาสาหัส
พอแรงอยู่แล้ว แล้วนี่อะไร มันต้องยกขันหมากมาขอพี่แจ่มใช่ไหมวะ ไอ้มิ่งนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้น เงยหน้ามองป้ามากับพ่อมุ่ยตกลง
เรื่องค่าสินสอดของมันสลับกันไปมา หน้าที่เซ่ออยู่แล้วยิ่งเซ่อซ่าหนักเข้าไปใหญ่เพราะสติของมันหลุดลอยไปไหนต่อไหนแล้วก็
ไม่รู้
“แล้วป้ามาจะเรียกค่าสินสอดจากทางฉันเท่าไรล่ะ”
“มันจะดีเหรอไอ้เรื่องค่าสินสอดเนี่ย ทางลูกแจ่มเองก็เคยแต่งงานมาแล้ว แถมยังมีลูกอีก เอาเป็นว่าทางนั้นจัดการกันเอง
เลยก็แล้วกัน ฉันไม่ว่าอะไรหรอกนะ”
“จะได้ยังไง ก็พ่อแจ่มเขาออกจะมีหน้ามีตา ขืนน้อยไปก็ได้อายขายขี้หน้าชาวบ้านพอดี”
“เอาเป็นว่าเรียกค่าสินสอดมาก็แล้วกัน เท่าไรฉันก็จ่าย”
“ไม่ได้นะจ๊ะ ไม่ได้!!”พอได้ยินเสี่ยมุ่ยออกหน้าจ่ายค่าสินสอดแทนไอ้มิ่งถึงกับค้านเสียงดังจนทุกคนหันมามองมันเป็นตา
เดียว
“บ๊ะ ทำไมจะไม่ได้ล่ะวะ”
“ฉันไม่ให้พ่อมุ่ยออกค่าสินสอดให้หรอก”
“ทำไมเอ็งถึงไม่ให้ข้าออกค่าสินสอดให้ล่ะวะ”
“ก็ฉันไม่อยากรบกวนพ่อมุ่ยนี่จ๊ะ อีกอย่างฉันก็ไม่อยากให้ชาวบ้านชาวช่องเขาว่าฉันว่ามาอาศัยอยู่แล้วยังจะมาสร้างเรื่อง
อีก”
“แล้วถ้าเอ็งไม่ให้ข้าออกให้แล้วเอ็งจะเอาเงินที่ไหนมาจ่าย”
“ฉันเองก็พอจะมีตังเก็บอยู่บ้าง”ไอ้มิ่งก้มหน้าก้มตาตอบเสียงอ่อย
“แล้วเงินเก็บที่ว่าของเอ็งน่ะมีเท่าไร”
“สะ สองจ้ะ”พอถูกถามก็เลยชูสองนิ้วบอกไปเสียงกระท่อนกระแท่น
“นี่มึงมีตังเก็บสองแสนเลยเหรอวะไอ้มิ่ง”
“นั่นน่ะสิ นี่เอ็งเก็บเงินได้ถึงสองแสนแล้วเรอะ”
“ปะ เปล่าจ้ะ ไม่ใช่สองแสน”
“ไม่ใช่สองแสนแล้วมันเท่าไรล่ะวะ”
“สะ สองหมื่นจ้ะ ฉันเก็บตังได้สองหมื่น”
กะว่าจะซื้อที่ดินผื่นเล็กๆแล้วปลูกบ้านหลังน้อยๆ แต่มันคงจะไม่ได้อย่างที่ตั้งใจเสียแล้วสิ
“นี่เอ็งมึงจะมาสู่ขอพี่แจ่มเขาสองหมื่นเองเหรอวะไอ้มิ่ง ฮ่าๆๆ นี่พี่แจ่มเขารวยขนาดนี้ มึงมาขอพี่แจ่มสองหมื่นเองเหรอ
วะ”หัวเราะกันเข้าไป
“เอ็งจะมาขอพี่แจ่มเขาสองหมื่นไม่ได้นะไอ้มิ่ง สองหมื่นมันน้อยไป”เสี่ยมุ่ยตอบสีหน้าเคร่งเครียด
“แต่ฉันมีของฉันแค่นี้”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ”จู่ๆพี่แจ่มก็เสนอหน้ามาซะงั้น
“จะไม่เป็นไรได้ยังไงกันล่ะพ่อแจ่ม อายเข้าแย่”
“แจ่มไม่อายหรอกครับ แค่สองหมื่นก็พอแล้วครับ แจ่มเองก็ไม่ได้สนใจเรื่องเงินทองอะไรมากนัก จริงไหมครับคุณแม่”หัน
ไปขอความเห็นจากแม่ตัวเอง
“นั่นน่ะสิ ไอ้เงินทองทางฉันก็มีกันเยอะมากพอแล้ว ฉันไม่สนใจหรอกว่าจะได้เงินค่าสินสอดเท่าไรน่ะ แค่ตกแต่งกันเป็น
เรื่องเป็นราวก็พอแล้วล่ะ”
“เอางั้นเรอะ พ่อแจ่มไม่ว่าอะไรแน่นะ เฮ้อ พ่อแจ่มนี่ก็ดีนักเชียว นอกจากจะไม่โกรธไอ้มิ่งแล้วยังจะยอมให้มาสู่ขอด้วยค่า
สินสอดแค่สองหมื่นอีก”
ชมกันเข้าไป ดูไม่รู้กันรึไงว่าหน้าตาเสียอกเสียใจนั่นมันเสแสรงชัดๆ ยิ่งมองก็ยิ่งหมั่นไส้ แล้วอย่างนี้มันต้องได้พี่แจ่มไป
เป็นเมียใช่ไหมวะ ตัวเบ้อเริ่มอย่างพี่แจ่มน่ะเหรอวะจะมาเป็นเมียมัน ถ้าขนาดเท่าไอ้มะลิยังพอว่า แต่นี่พี่แจ่มเลยนะ ตัวใหญ่กว่า
มันอีก ไอ้มิ่งไม่อยากจะคิดภาพตามจริงๆ ได้แต่มองหน้าพี่แจ่มปะปลักปะเหลือก
----------------------------------------------------------------------------
หัวข้อ: ✿ Uncommon Love!!เรื่องรุก...ของพี่เเจ่ม ✿ 06-03-61 ✿ ตอนพิเศษ : ความทรงจำ ✿ (อ่าน 101259 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก