➤➤ใจเย็นกับเป็นไท ◑แจ้งข่าวตีพิมพ์หน้า 19 ค่ะ
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ➤➤ใจเย็นกับเป็นไท ◑แจ้งข่าวตีพิมพ์หน้า 19 ค่ะ  (อ่าน 124707 ครั้ง)

ออฟไลน์ แยมส้มขมคอ

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 140
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-2
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม



************************************************************************************************************

ผลงานที่ผ่านมา


นิยาย :
ต่างขั้ว - THE CONTRAST (#เตติณ จบแล้ว)

เรื่องสั้น:
ถ้า 0072 คือนักโทษ คนทั้งโลกคงถูกจองจำ (ตอนเดียวจบ)
เสียงกรีดร้องของปลาในโหลแก้ว (ตอนเดียวจบ)

************************************************************************************************************



#ใจเย็นกับเป็นไท



เย็นเป็นน้ำแข็งจะละลายลงเพราะไฟ
หรือไฟเลยจะดับมอดเพราะน้ำแข็ง



สารบัญ

1-ใจเย็น
2-เป็นไท
3-ทันใจ
4-ไอศกรีมรสสตรอเบอร์รี่
5-คำนวณ
6-หวงของ
7-ใจกลางพายุ
8-แววตา
9-พิชญะ
10-ไม่เข้าใจ
11-สนิท
12-ดอกไม้
13-อุบัติเหตุ
14-ดับ
15-คำถามที่ไม่มีคำตอบ
16-กลิ่นของไฟ
17-ละลาย
18-กาแฟ
19-หวานขม
20-พริมา
21-บุหรี่
22-ฉากหลังที่ว่างเปล่า
23-ที่ตกลงกันไว้
24-สะท้อน
25-อินทรีหัวขาว
26-ทำร้าย
27-กึ่งกลาง
28-ทะเล
29-ครั้งสุดท้าย
30-ปราย
31-ฝุ่นผง
32-เกษรา
33-พิทักษ์
34-เหนือผิวน้ำ
35-นราธิป
36-เติบโต
37-แสงสว่าง
38-ใจเย็นกับเป็นไท
บทส่งท้าย

Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 07-09-2018 20:34:35 โดย แยมส้มขมคอ »

ออฟไลน์ แยมส้มขมคอ

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 140
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-2
1 - ใจเย็น


‘ใจเย็น’ เคยเป็นชื่อของหมาโกลเด้นรีทรีฟเวอร์ในตระกูลอัครเสนีย์ ด้วยเหตุผลว่าผู้นำครอบครัวอย่างคุณพิทักษ์นั้นเป็นคนใจร้อน ภรรยาอย่างคุณเกษราจึงเดินทางไปหาซื้อลูกหมาหน้าตาและนิสัยใจคอดี๊ดีอย่างโกลเด้นรีทรีฟเวอร์ถึงที่ฟาร์มเพาะพันธุ์ เลือกตัวที่พ่อมีสายเลือดอเมริกันแชมป์ ส่วนแม่ก็ไม่แพ้ด้วยแคนาดาแชมป์ ขนแน่น กระดูกใหญ่ ราคาก็แพงตามเบอร์กระดูก แต่คุณเกษราคิดว่ามันคุ้มค่า เพราะในวันที่อุ้มมันเข้ามาในบ้านคุณพิทักษ์ก็เริ่มเปลี่ยนไป

จากที่เคยเป็นคนใจร้อน ไม่ค่อยฟังใคร พอโดนภรรยาบังคับให้แบ่งเวลางานมาอยู่กับใจเย็นอย่างน้อยวันละชั่วโมง แรกๆ คุณพิทักษ์ก็นึกหงุดหงิดใจ แต่ไปๆ มาๆ ก็เหมือนโดนสะกดจิตด้วยใบหน้าโง่ๆ ของใจเย็น ใช่ คุณพิทักษ์ว่าแบบนั้นแหละ หน้าโง่ ก็ในเมื่อทำหน้าใจดีไม่เลือก ไม่เคยไม่ไว้ใจใคร จะไม่ให้เรียกว่าหน้าโง่ได้อย่างไร หากท้ายที่สุดคุณพิทักษ์ก็แพ้ราบคาบ เพราะถึงใจเย็นจะทำให้เขาหงุดหงิดใจได้ด้วยความไม่เชื่อฟังในบางครั้ง แต่ก็สัมผัสได้ถึงความรักอันไม่มีเงื่อนไขของมัน

คุณพิทักษ์มักจะพาใจเย็นไปเดินเล่นในตอนเช้า กลายเป็นว่าจากที่ตื่นมาเช็กข่าวสารบ้านเมืองและธุรกิจผ่านหน้าจอโทรทัศน์หรือหนังสือพิมพ์อย่างเคร่งเครียด ก็เปลี่ยนเป็นผ่อนคลายทั้งกายและใจด้วยหมาหน้าโง่ชื่อใจเย็นนั้นเอง คุณเกษราจึงเห็นดีด้วย ทุกคนในบ้านตั้งแต่คนใช้ยันคนสวนก็รักใจเย็น ทุกคนใจเย็นไปกับใจเย็น และเมื่อใจเย็นอายุได้ห้าปีเป็นหนุ่มฉกรรจ์ คุณเกษราก็ตั้งครรภ์ลูกชายคนแรก

ด้วยแต่งงานตั้งแต่ยังสาว อายุแต่งงานประมาณหกปีถึงเพิ่งค่อยมีลูกจึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร คุณพิทักษ์เองแน่นอนว่าเห่อลูก ด้วยเป็นลูกคนแรก และจากภรรยาคนแรก

ใช่ คุณเกษราตอนนั้นอยู่ในฐานะภรรยาหลวง

ใจเย็นทำให้คุณพิทักษ์ใจเย็นแต่กลับไม่เคยทำให้คุณพิทักษ์รับรู้ว่าความซื่อสัตย์นั้นดีอย่างไร เขาแค่ได้รับมันทั้งจากภรรยาและใจเย็น ทั้งจากคนใช้ยันคนสวน ได้รับแม้แต่กับลูกน้องในธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ คุณพิทักษ์ได้รับ ได้รับ ได้รับ แต่ไม่ค่อยจะให้ใครนักแม้แต่กับภรรยาที่ตนเองก็รักนักหนาอย่างคุณเกษรา

ตอนที่คุณเกษรารู้ว่าคุณพิทักษ์มีหญิงอื่นนั้นหล่อนท้องได้สองเดือน กำลังแพ้ท้องอย่างหนัก เสียใจก็เสียใจ ร่างกายจึงชำรุดทรุดโทรม เคยหน้ามืดเป็นลมเป็นแล้งเกือบตกบันไดแต่ก็เหมือนสั่งสมบุญมาดี คนที่ช่วย...ไม่สิ ตัวที่ช่วยคุณเกษราไว้ก็คือใจเย็นนั่นแหละ มันงับชายเสื้อของคุณเกษราไว้ได้ก่อนจะตกบันได ใจเย็นตกใจทำอะไรไม่ถูกได้แต่ดอมดมร่างนายหญิงของตนอยู่สักพัก ครั้นได้สติเมื่อรับรู้ถึงลมหายใจของนาย ใจเย็นร้องโหยหวนวิ่งไปตามคนใช้ที่หลังครัวให้มาดูคุณเกษรา เมื่อป้าไสวมาพบร่างคุณนายนอนอยู่ก็ส่งเสียงร้องตกอกตกใจไปสามบ้านแปดบ้าน เป็นเรื่องราวใหญ่โตกระทั่งถึงโรงพยาบาล โชคดีที่คุณเกษราและลูกในท้องไม่ได้รับการกระทบเทือนอะไรแค่เป็นลมไปเท่านั้น คุณพิทักษ์เองก็ใจหายใจคว่ำและโล่งอกเมื่อรู้ว่าภรรยาและลูกปลอดภัยดี แต่กระนั้นเลย เขาที่เป็นต้นเหตุแท้จริงก็ไม่ได้จัดการเรื่องชู้สาวให้ขาดสัมพันธ์สิ้น มีแต่คุณเกษรานั้นเองที่จัดการ

ด้วยเกือบเสียลูกไปครั้งนั้นทำให้ใจของคุณเกษราที่เคยอ่อนโยนยวบยาบเปลี่ยนแปลงเป็นแข็งแกร่งดั่งหินผา หล่อนยินดีทำทุกอย่างเพื่อลูกของตนจากนี้ไป และเพื่อจัดการปัญหาทุกอย่างให้หมดสิ้น หล่อนไม่ได้คิดกำราบสันดานหลายใจของคุณพิทักษ์ แต่กลับให้คนไปตามภรรยาน้อยทั้งสองคนของสามีตัวเองมาหาหล่อนถึงที่บ้านเพื่อจะร่วมรับประทานอาหารเย็นด้วยกันให้พร้อมหน้า สั่งให้ป้าไสวจัดสำรับอาหารอย่างดิบดีเลี้ยงผู้หญิงสองคนนั้น อาจเป็นโชคดีในความบัดซบอับปางของหัวใจของคุณเกษราที่ภรรยาน้อยสองคนนั้นถึงไม่ได้ดูเป็นผู้ดีมีการศึกษาแต่ก็ดูเป็นคนพอมีจิตสำนึกอยู่บ้าง พวกหล่อนไม่เคยคิดแย่งสามีใคร พวกหล่อนถูกคุณพิทักษ์ตุ๋นเสียเปื่อยว่ายังไม่ได้แต่งงาน ตอนที่คุณเกษราได้ฟังจากปากหญิงสองคนนั้นที่กำลังร้องไห้สะอึกสะอื้น หล่อนอยากกรีดตะโกนออกไปเหลือเกินว่าฉันสิเสียใจกว่าพวกหล่อนเป็นร้อยเท่าพันเท่า ฉันสิที่ต้องร้องไห้ แต่คุณเกษราก็แค่ยิ้มรับเมื่อนึกถึงลูกชายในท้อง

คุณเกษราได้ยื่นข้อเสนอที่ภรรยาน้อยทั้งสองคนจะปฏิเสธเสียก็ได้ นั่นคือคุณเกษรายินดีหากคุณพิทักษ์พอใจจะคบพวกหล่อนต่อไป และยินดีที่ทำให้ทั้งสองสาวตกใจคือหล่อนยอมแบ่งทรัพย์สมบัติให้ตามแต่ใจคุณพิทักษ์จะเขียนพินัยกรรม เงื่อนไขเพียงอย่างเดียวคืออย่าเป็นศัตรูกับหล่อนและลูกของหล่อน ข้อเดียว ง่ายดายเพียงนั้น

สองสาวที่ตกอยู่ในสถานะเดียวกันมองหน้ากันเลิ่กลั่กสลับกับหันกลับมามองหน้าคุณเกษรา คุณเกษราเห็นก็เพียงยิ้ม และบอกให้พวกหล่อนกลับไปคิดมาก่อนก็ได้ ฉันไม่เร่งรีบนักหรอก ก่อนจะตักข้าวคำต่อไปเข้าปาก หุบปาก เคี้ยวเชื่องช้า ผู้ดี ทำทุกอย่างเหมือนปกติราวกับไม่ได้พูดอะไรที่น่าอัศจรรย์ใจออกไปเลย

และคุณเกษราก็ไม่แปลกใจแม้สักนิดที่ได้รู้ว่าสองสาวภรรยาน้อยยอมรับเงื่อนไข หล่อนได้รับรู้มันผ่านคุณพิทักษ์สามีของตนเอง เขาบอกว่าไม่คิดเลยว่าภรรยาตนเองจะทำเช่นนี้ ตอนนั้นเกษรานึกอยากเถียง ก็แล้วอย่างไรล่ะในเมื่อคุณไม่คิดแย้งที่ภรรยาน้อยของตนตอบตกลงกลับมาเลย ไม่คิดเลยว่าการคบชู้เป็นเรื่องผิด ไม่คิดเลยว่าฉันจะเสียใจ ไม่คิดเลย

หากตั้งแต่วันนั้น อาจเป็นหนึ่งในเศษเสี้ยวความรู้สึกผิดของคุณพิทักษ์ที่คุณเกษราไม่มีวันได้รับรู้ และไม่อยากรับรู้มันอีกแล้ว คุณพิทักษ์ก็ไม่เคยคิดหาภรรยาน้อยเพิ่มอีกเลย

กลับมาที่ด้านลูกชายในท้องของคุณเกษรา จากที่ตรวจเช็กร่างกายตามที่หมอนัด ผลอัลตราซาวด์ที่เผยให้เห็นการพัฒนาของลูกน้อยทุกเดือนก็ทำให้ได้รู้ว่าทั้งหล่อนและลูกนั้นแข็งแรงปลอดภัยดีไม่มีอะไรน่ากังวล หลังจากแพ้ท้องอย่างหนักมาสองเดือน คุณเกษราก็ชอบกินแต่ของหวานเย็น ไอศกรีม น้ำแข็งไส อะไรเย็นๆ นี่ชอบนักล่ะ ป้าไสวที่มักจะเตรียมของหวานให้คุณนายทานอยู่เสมอก็ชอบแซวว่าเด็กคนนี้เกิดมาคงมีนิสัยเหมือนหวานเย็น หล่อนฟังแล้วก็ยิ้ม หวานเย็นก็ดีสิ จะได้ไม่เป็นเหมือนอย่างพ่อของเขา

และจุดเริ่มต้นชีวิตของเด็กชายที่คาดว่าจะนิสัยเหมือนหวานเย็นก็เริ่มต้นในวันที่หนึ่งกุมภาพันธ์ วันนั้นลมหนาวพัดหวน เป็นวันที่อากาศสดใส ท้องฟ้าโปร่งสวย คุณเกษรากำลังนั่งถักถุงเท้าเตรียมให้ลูกน้อยที่กำลังจะเกิดในอีกไม่กี่วันข้างหน้า นั่งคิดชื่อลูกชายไปพลาง ฮัมเพลงให้ใจเย็นที่นอนหมอบอยู่ข้างๆ ฟังไปพลาง

กรันย์ กรินทร์ กวินท์ เป็นหนึ่งในบรรดาชื่อ ก.ไก่ ที่คุณพิทักษ์คิดมาให้ บอกว่าอยากให้ลูกชายมีชื่อใกล้ชิดกับแม่ คงเป็นหนึ่งในความเอาใจและเห่อลูกที่น่ารักน่าหยิกดี ใช่ หล่อนเกือบจะยิ้มแล้วเมื่อนึกแบบนั้น แต่เมื่อหน้าภรรยาน้อยสองคนเริงลอยมาในความคิด มุมปากของหล่อนก็หุบยิ้ม แต่ห้วงคิดใดผุดขึ้นมาไม่อาจรู้ได้ หล่อนยิ้มออกมา หันไปถามกับใจเย็นว่าให้ลูกชายชื่ออะไรดี

ใจเย็นเพียงยิ้มตอบ เป็นรอยยิ้มของหมาโง่ใจดีตัวหนึ่ง ตวัดหางไปมากระแทกพื้นดังตุบๆ คุณเกษราเห็นดังนั้นก็หัวเราะ แค่เพียงเบาๆ แต่กลับเจ็บปวดขึ้นมาสาหัส หล่อนเริ่มร้องโอดโอย รู้สึกได้ถึงน้ำที่ไหลออกมาตามขาของตัวเอง ใจเย็นรับรู้ถึงความผิดปกติของนายหญิง มันรับรู้ถึงความเจ็บปวด แต่เป็นความเจ็บปวดที่จะน่ายินดี ใจเย็นได้กลิ่นของชีวิตใหม่ ชีวิตใหม่กำลังจะเกิดแล้ว ใจเย็นร้อนรนกว่าตอนที่นายหญิงเกือบจะหกล้มตกบันไดเสียอีก แต่ในที่สุดแล้วใจเย็นก็สามารถวิ่งไปตามป้าไสวมาช่วยได้ไม่ต่างจากครั้งนั้น

แน่นอนว่าทั้งบ้านวุ่นวายกว่าที่เคยเป็นมา ทั้งตื่นเต้นตกใจดีใจที่จะได้เห็นลูกชายตัวน้อยๆ ของคุณเกษราลืมตาดูโลก รถพยาบาลห้อตะบึงด้วยความเร็วที่ถ้าไม่ระวังก็อาจจะได้คนเจ็บเพิ่ม กระนั้นก็ถึงโรงพยาบาลอย่างปลอดภัยดี คุณพิทักษ์เองก็ตามมาติดๆ จากที่ทำงาน และในเวลาไม่นานนัก ไม่สิ อาจยาวนานเหมือนชั่วนิรันดร์ในห้วงลุ้นวุ่นวายกระสับกระส่ายของทุกคนในบ้านอัครเสนีย์ เสียงทารกร้องแผดจ้าที่ดังลั่นลอดห้องคลอดออกมาก็ทำให้เวลากลับมาเคลื่อนไหวอีกครั้ง

ครั้งแรกที่คุณเกษราเห็นหน้าลูกชาย ทั้งที่ก็ดูเป็นเด็กทารกตัวแดงๆ หน้าเหมือนลิงไม่ต่างจากเด็กทารกแรกเกิดคนไหน แต่หล่อนก็รู้สึกว่าเขาช่างน่ารักเหลือเกิน นี่แหละลูกของฉัน เกษราคิดในใจ น่ารัก น่ารักเหลือเกิน กระนั้นปากก็ชมออกไปว่าช่างน่าเกลียดน่าชัง น่าเกลียดน่าชังเหลือเกิน แล้วน้ำตาหยาดใสๆ ก็ไหลจากดวงตาของคุณเกษรา น้ำตาที่ไม่เคยปล่อยให้ไหลออกมาสักหยดแม้รู้ตัวว่าถูกสามีที่เชื่อใจมาตลอดหักหลังก็กลับมาไหลเอาในวันนี้

คืนนั้นทั้งคืนคุณเกษรานอนไม่ค่อยหลับ เฝ้าวนเวียนอยู่หน้าห้องลูกของตนเองจนคุณพิทักษ์ที่มาอยู่เป็นเพื่อนต้องพากลับห้อง คุณเกษรานอนพลิกตัวไปมาไร้จุดหมาย รู้สึกเคว้งคว้างว่างเปล่าและมีแต่ลูกของตนเท่านั้นที่เป็นสิ่งยึดเหนี่ยวในจักรวาลนี้ แต่ด้วยความเหนื่อยล้าสุดแสนจะทน คุณเกษราก็ผล็อยหลับไป

และในเช้าวันนั้นเองที่คนสวนชาวใต้หน้าซื่อของบ้านอัครเสนีย์มาเยี่ยมคุณเกษราพร้อมกระเช้าดอกไม้ที่จัดมาให้อย่างสวยงาม บอกด้วยเสียงสำเนียงทองแดงว่าคุณนายต้องพักฟื้นในห้องขาวๆ นี่คงไม่สดชื่น ผมอยากให้คุณนายสดชื่น ซื่อๆ เช่นนั้นไม่มากความ คุณเกษรายิ้มรับและขอบคุณอย่างจริงใจ ก่อนเอ่ยชวนให้คนสวนไปดูหน้าลูกชายของหล่อนพร้อมกับคุณพิทักษ์ เดินไปคุยไปเพลิดเพลินก่อนที่ความสุขจะพลันปลิดปลิวหายสิ้น

“ใจเย็นตายแล้วนะครับคุณนาย”

คนสวนบอกออกมาหน้าซื่อให้คุณเกษราหันขวับไปมอง ราวต้องการหาความจริงในสิ่งที่เพิ่งได้ฟัง และเมื่อเห็นดังนั้นคนรู้ความจึงเอ่ยบอกเหตุผลในประโยคต่อมา

“หลังจากรถพยาบาลมารับคุณนายน่ะครับ มันก็วิ่งตามรถพยาบาลไปด้วย ไล่จับยังไงก็ไม่ทัน หายไปจนอาแปะร้านชำหน้าปากซอยมาบอกว่ามันโดนรถชนตายแล้ว”

ฟังจบคุณเกษรารู้สึกใจสลาย ใจสลายเป็นครั้งที่สองหลังถูกสามีหักหลังย่อยยับ หล่อนร้องไห้เงียบเชียบแต่การกระทำกรีดตะโกนลั่น คุณเกษราอุ้มลูกชายอายุเพียงวันเดียวออกมาท่ามกลางความงุนงงของคุณพิทักษ์ คนสวน และพยาบาล และเมื่อโดนขวางเอาไว้หล่อนกรีดร้องแบบที่ใครคนใดในโลกก็ไม่อาจขัด หล่อนกรีดร้องดื้อดึงว่าจะกลับไปหาใจเย็น ใจเย็นที่เคยให้ชีวิตกับลูกชายของหล่อนเอาไว้ครั้งหนึ่ง

สุดท้ายคุณพิทักษ์ก็ต้องพาคุณเกษรากลับบ้านอย่างเสียไม่ได้ เมื่อถึงบ้านและลงจากรถท่ามกลางความมึนงงของบรรดาคนรับใช้ที่ไม่คิดว่าคุณนายจะกลับมาในวันนี้หล่อนก็อุ้มลูกและสั่งเสียงเรียบกับคนสวนชาวใต้ให้นำไปหาใจเย็น หล่อนเดินตามไปด้วยท่วงท่ากระฉับกระเฉงงดงามราวไม่เจ็บไม่เหนื่อยจากวันวานแม้แต่น้อย จนกระทั่งถึงซากไร้วิญญาณของใจเย็นที่ถูกคลุมด้วยผ้าขาวบางเปื้อนเลือดเลอะเทอะน่าอดสู หล่อนก็ทรุดฮวบลงตรงนั้นและร้องไห้ร้องไห้ให้กับหมาตัวหนึ่งที่หล่อนก็เพิ่งรู้ว่าหล่อนรักมันแทบขาดใจ

และในเวลานั้นเองที่มือของคุณเกษราเอื้อมไปปิดตาที่เหลือกค้างของใจเย็นด้วยเป็นสิ่งสุดท้ายที่พอจะทำให้มันได้ น้ำตาก็ร่วงหล่นลงบนใบหน้าของลูกน้อยในอ้อมอก ลูกน้อยที่เคยเกือบจะไม่ได้เกิดมาแล้วบนโลกใบนี้หากไม่ได้ใจเย็นช่วยเอาไว้ และในห้วงเวลาก่อนน้ำตาอีกหยาดหยดจะไหลริน หล่อนก็เอ่ยออกมา ไร้สุ้มเสียงสะอื้นไห้

“ฉันจะให้ลูกชายคนนี้ชื่อใจเย็น”

ท่ามกลางตกใจของทุกคน บรรยากาศจึงเงียบงัน หล่อนจึงพูดซ้ำ กระนั้นก็ยังไม่มีใครพูดอะไรต่อ คุณเกษราจึงยังจมอยู่กับความคิด จมอยู่กับเหตุผลที่หล่อนให้ชื่อลูกชายคนนี้มีชื่อเดียวกันกับหมาที่ตายไป แต่ใช่ แม้จะเป็นชื่อหมา หล่อนคิดว่ามันช่างยิ่งใหญ่นัก ซื่อสัตย์ เสียสละ และชื่อนี้จะไม่มีสิ่งใดเกาะเกี่ยวโยงกับสิ่งที่คนเป็นพ่อตั้งใจแม้แต่น้อย

จนกระทั่งป้าไสวที่ยืนดูเหตุการณ์ตั้งแต่แรกตั้งสติได้ หรืออาจจะเพราะไม่มีสติจึงพูดออกมาให้คุณเกษรายิ้มรับ จริงใจ

“ก็ดีนะคะคุณนาย คุณหนูจะได้ใจเย็น และก็...เหมือนหวานเย็นที่คุณนายชอบกินตอนตั้งท้องไงคะ”

และตามคำที่ป้าไสวพูด ชีวิตนับจากนั้นของเด็กชายใจเย็นก็ช่างคล้ายหวานเย็นต่อคนรอบข้าง

แต่ไม่ใช่ส่วนของความหวาน

หากเป็นน้ำแข็ง เย็นเยียบ และบาดลึกกรีดถึงใจหากไม่ทันตั้งตัวให้ดี











********************************************************************************
สวัสดีค่ะ แยมส้มขมคอคนเดิมเองค่ะ

ติดแท็กน่ารักๆ (?) #ใจเย็นกับเป็นไท ได้เลยค่ะ

ฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ  :mew1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 03-12-2017 21:55:51 โดย แยมส้มขมคอ »

ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
สงสารคุณนายแม่ ทำไมใจเย็นถึงกลายเป็นเย็นเป็นน้ำแข็งไปได้ล่ะ

ว่าถึงเป็นไท ต้องย้อนกลับไปหาเลยเชียว ที่แท้ก็ลูกของป้าของปรายนี่เอง

ออฟไลน์ ทั่วหล้า

  • ไม่ช่างพูดแต่ช่างพิมพ์
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1049
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-3
อิน น้ำตาซึมกับใจเย็นที่เป็นหมา
แต่ไม่รู้ว่าจะน้ำตาแตกกับใจเย็นที่เป็นคนหรือเปล่า
สายหน่วงค่ะ กัลป์ปรายเพิ่งหายหน่วงไปก็ตามมาหน่วงต่อกับเรื่องนี้555555
รอนะคะ


ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
มาตอนแรกก็หน่วงเลย น้ำตาไหลซะและ
โมโหกับความไม่ซื่อสัตย์ของสามี
แค้นแทนคนภรรยาเลย
แต่ใจเย็นสุนัข แสนจะซื่อสัตย์
รักนายโดยไม่มีข้อแม้ ช่วยชีวิตนายอีก
ตายเพราะรัก วิ่งตามจนถูกรถชนตาย
แล้วใจเย็นคน ถูกเลี้ยงดูแบบไหน
ทำไมถึงเย็นเยียบ เหมือนน้ำแข็งไปซะล่ะ
แต่มีพ่อ ที่มีเมียน้อย ลูกคงไร้ใจเพราะพ่อหรือเปล่า
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ oilzaza001

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 619
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-1
เฮ้อ สงสารคุณนายจัง ผัวมีเมียน้อยตั้งสองคนแถมหมาที่ตัวเองรักยังมาตายจากไปวันคลอดลูกอีก

ออฟไลน์ Pamaipraewa

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 100
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
รออ่านค่ะะะะะ  :hao7:

ชอบความหน่วงของทุกเรื่อง ฮ่าๆๆ

ออฟไลน์ May@love

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 827
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +46/-2
รอติดตามต่อนะคะ

ใจเย็นกับเป็นไท

ออฟไลน์ Malimaru

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 483
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-4
    • facebook


รอติดตามค่ะ ^^


ออฟไลน์ puiiz

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3378
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +135/-4

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ MOMAMi_96

  • เรื่อยๆ
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 160
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-3
นี่แค่ทีอินโทรหนูใจเย็นนะ โหยยยยยย

ออฟไลน์ MOMAMi_96

  • เรื่อยๆ
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 160
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-3
กลับมาดู ชื่อคนแต่งกัลปาบนี่นา มิน่าละเราถึงชอบสำนวนดี555

ออฟไลน์ jejiiee

  • cannot open this page
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 202
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-0
เป็นไทคนใจร้อน ต้องมาเย็นเพราะคนนี้นี่เอง

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
ใจจะเจ็บจนชาเหมือนกัลป์ปรายหรือเปล่า

ออฟไลน์ ♥lvl♀‘O’Deal2♥

  • หานิยายถูกใจยากจัง!
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2665
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +176/-4
อ่านแล้วสงสารหมา

ออฟไลน์ karamailpraleen

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 86
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
รอค่ะ

ออฟไลน์ Frankdar

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 67
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ร้องไห้เลย 

ออฟไลน์ alternative

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2317
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +285/-3
อะ...อ้าว...ทำไมได้มาแต่ "เย็น" ล่ะลูกกกกก

ออฟไลน์ XVIII.88

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 440
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-0
    • XVIII.88
คุณเกษราไม่น่ากินหวานเย็นเยอะเลย หะ ๆ
เป็นไทจะเป็นคนมาละลายเหรอเนี่ย  สู้เขานะเป็นไท  :sad4:


//ร้องเชียร์ในใจว่า ตอน 2 รัว ๆ  :hao7:

ออฟไลน์ Chise

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 445
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
สงสารคุณเกษรา

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Viewonohm

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 843
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-5
เกิดอะไรขึ้นกับหนูล่ะลูโตมาท่าทางจะเอาแต่ใจน่าดู

ออฟไลน์ polkadot

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 54
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-1
น้ำตาซึมตอนอ่านถึงเย็นใจโดนรถชน

ออฟไลน์ airargad

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 2
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
แค่ตอนแรกก็ทำให้ใจชาๆเหมือนโดนน้ำแข็งมาวางทับไว้แล้ว 55555555 ชอบผลงานคุณแยมมากเลยค่ะ ตามอ่านมาทุกเรื่องแล้วนะคะ จะติดตามต่อไปเรื่อยๆเลยค่ะ รอตามฝั่งเป็นไทบ้างค่ะ ติดใจหนักมากจากเรื่องที่แล้ว ที่น้องปรายบอกว่า ก็จริงที่ว่าคนที่อะไรดีๆไปมักไม่รู้ตัวหรอก รู้สึกแทงใจคนอ่านอย่างบอกไม่ถูกกเลยค่ะ อยากรู้ว่าเป็นไทต้องเจอกับอะไรกันแน่  โอมมมม ตอน2มาไวไวๆ เพี้ยงงงงง ยำยำ หรือมาม่าไม่เอาค่ะ  :impress2:

ออฟไลน์ MOMAMi_96

  • เรื่อยๆ
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 160
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-3
รอตอน2จ้า

ออฟไลน์ แยมส้มขมคอ

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 140
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-2

2 – เป็นไท



‘เป็นไท’ เป็นชื่อที่ปราณีตั้งให้ลูกชายของตนเองราวกับจะประชด เพราะชีวิตในช่วงสิบสองปีแรกของเป็นไทนั้นพบเจอแต่ความบัดซบ ขมขื่น ไร้ชื่นมื่นใดแห่งความเป็นอิสระทั้งกายและใจ

ย้อนไปก่อนที่เป็นไทจะเกิด ปราณีนั้นเป็นหญิงสาวหน้าตาสะสวยไม่ต่างจากปรีดาผู้เป็นน้องสาว มีชายมากหน้าหลายตามาป้วนเปี้ยนวนเวียนในชีวิต แต่ปราณีก็ไม่เคยสนใจ ไม่เคยมีชายใดเฉียดใกล้อุดมคติของหล่อน ทั้งปราณีและปรีดาต่างชอบอ่านนวนิยายพาฝัน พาจินตนาการให้เพริดแพร้วแสนไกลในแดนแห่งรัก หากก็มีเพียงปราณีที่จริงจังกับภาพฝันเหล่านั้น หล่อนหวังพบหนุ่มรูปงาม งามทรัพย์ งามใจ งามศักดิ์ศรี และทะนุถนอมหล่อนได้ราวกับสมบัติล้ำค่าที่มีชิ้นเดียวในโลก ขณะที่ปรีดาไม่เคยหวังใดๆ เหล่านั้น หล่อนแค่หวังผู้ชายที่รักหล่อนอย่างจริงใจ และอาจเพราะหวังมักน้อย ปรีดาจึงพบเจอชายคนนั้นได้ก่อนปราณี

กระนั้นเลย แม้จะบอกว่าหวังมักน้อย แต่ชายคนรักของปรีดาอย่างปุริมนั้นก็ช่างเพียบพร้อมทั้งรูปกายและรูปใจ ปราณีอดเคืองขัดเล็กๆ ในอกไม่ได้ที่น้องสาวมีแฟนก่อน ระยะหลังหล่อนจึงชอบเผลอนั่งครุ่นคิดให้ขุ่นใจว่าเมื่อไหร่ชายในฝันจะเดินออกมา และในชั่วขณะฝันหวานเกือบจะไม่รู้ตัวแล้วนั้น นราธิปก็ย่างก้าวเข้ามาในความจริง

นราธิปเป็นชายหนุ่มรูปงาม หรือเรียกว่างามต้องตรงใจของปราณีก็ดูจะเหมาสม ทั้งบุคลิกท่าทาง กริยามารยาท หน้าที่การงาน และความช่างเอาอกเอาใจพร้อมรอยยิ้มแสนหวานทำให้ปราณีต้อนรับเขาเข้าสู่หัวใจได้ในเวลาไม่นานนัก อาจเพียงชั่วอึดใจด้วยซ้ำ และไม่นานหลังจากนั้น ด้วยกลัวว่าปรีดาจะประกาศแต่งงานก่อนผู้เป็นพี่สาวอย่างหล่อน ปราณีจึงตกลงปลงใจใช้ชีวิตคู่กับนราธิปทั้งที่เพิ่งคบหาดูใจกันไม่กี่เดือน

โดยไม่รู้เลยว่านั่นแหละคือต้นเหตุแห่งฝันสลายทั้งปวง

แต่ก่อนที่ฝันจะสลายแหลกเละ เป็นไทผู้เป็นลูกชายของทั้งคู่ก็มีอายุได้สามขวบปี ดูราวกับเป็นคำสาป เพราะทรงจำของเด็กชายเริ่มต้นชัดเจนที่ตรงนั้น เริ่มต้นให้เห็นชัดถึงรอยร้าวที่เตรียมปริแตก แม้ไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร แต่ภาพพ่อแม่ทะเลาะถกเถียงด้วยเสียงหยาบกร้านก็ทำให้เด็กน้อยร้องไห้จ้า ก่อนต้องเก็บกลืนสะอื้นฮักเมื่อผู้เป็นพ่อหันมาตวาดด้วยรำคาญเสียงของเขา

ปราณีไม่รู้ว่าชีวิตครอบครัวผิดพลาดที่ตรงไหน ในเมื่อหล่อนก็แค่อยากจะประคับประคองให้มันสวยเหมือนใหม่ตลอดเวลา ไม่ต่างจากบ้านหลังงามที่นราธิปบันดาลให้ หล่อนมักจะปัดกวาดเช็ดถูและหาเครื่องเรือนเครื่องใช้มาตกแต่งให้สวยงาม แต่บางทีนราธิปคงไม่ได้เป็นเหมือนบ้าน แม้แค่เปรียบเปรยก็ไม่อาจใช่ บ้านของหัวใจก็ไม่ใกล้เคียง เขาเริ่มกะเทาะเปลือกตัวเองและเผยธาตุแท้ให้เห็นทีละน้อย ทีละน้อย

แล้ววันแรกที่รอยร้าวเริ่มแตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยก็มาถึง มันเป็นคืนที่นราธิปเมาเละเทะ กลิ่นแอลกอฮอล์ฉุนจัดจ้านในจมูกของเป็นไทที่อายุได้ห้าขวบ เสียงทะเลาะถกเถียงตามมาหลังกลิ่นนั้น หากครั้งนี้ต่างไป เป็นไทเห็นแม่ของตนเองถูกตบจนลงไปกองกับพื้น ด้วยอารามตกใจและเด็กเกินไปจนไม่รู้จะทำอย่างไรดี เขาจึงทำได้แค่ร้องไห้ ร้องไห้ และร้องไห้จนนราธิปผู้เป็นพ่อแท้ๆ นึกรำคาญเสียง ไม่สิ นราธิปก็รำคาญเสียงร้องไห้ของเป็นไทเสมอมานั่นแหละ อาจนับตั้งแต่วันที่สองของการเกิด หรืออาจตั้งแต่ที่คลอดออกจากท้องแม่ด้วยซ้ำ เพราะสิ่งที่กระทำนับแต่นี้ไปไม่ใช่สิ่งที่พึงกระทำกับลูกแม้แต่น้อย

ทุบตี ขู่กร้าว ก่นด่าว่าไร้ค่าไม่น่าเกิดมา สิ่งเหล่านั้นถูกกรอกใส่หูของเด็กชายเป็นไทผู้ไร้แรงสู้ ก่อนจะถูกลากไปขังในห้องน้ำที่มืดสนิท ให้เสียงร้องไห้ของเขาสะท้อนก้องอยู่ในนั้น จนอายุเจ็ดขวบกว่าที่เป็นไทจะเข้าใจว่าพ่อไม่ต้องการได้ยินเสียงของเขา หากคืนนั้นมันช่างทรมานแสนสาหัส มืดมนข้นคลั่กด้วยความหวาดกลัวหวั่นผวา กว่าที่ปราณีแม่ของเขาจะพ้นจากพ่อที่เหนื่อยล้าอาละวาดจนผล็อยหลับไปมาเปิดประตูพาเขาออกมาได้ เป็นไทก็รู้สึกว่าตนถูกปิศาจในความมืดกัดกินหัวใจแหว่งวิ่นและไม่อาจเติมคืนได้ตลอดกาล

“พ่อเขาเมาลูก พ่อเขาเมา” หากปราณีก็เอ่ยบอกกับเป็นไทเช่นนั้น บอกกรอกหูไม่ต่างจากที่บอกว่าเขาไร้ค่า ร้องไห้ไม่ต่างจากที่เขาร้อง แต่ดูเป็นร้องไห้ที่มีสาเหตุต่างกัน ความเศร้าของแม่เขานั้นมาจากภาพฝันที่ถูกบิดเบือนเลื่อนลั่นและไม่อาจจะยอมรับมันได้นั้นเอง

ปราณีไม่ยอมรับแม้แต่จะเอ่ยบอกใครให้มาช่วย ไม่แม้แต่จะบอกกับปรีดาผู้เป็นเครือญาติใกล้ชิดที่สุดคนสุดท้าย ด้วยหวังมหาศาลไม่ต่างจากครั้งยังสาวสดงดงามที่ว่าจะมีเจ้าชายเดินออกมาจากฝัน ปราณีหวังว่ามันจะกลับไปดีเหมือนเดิม โดยไม่รู้ตัวเลยว่าขณะที่ตัวเองจมลงในความหวังนั้น ลูกชายตนเองก็จมลงในความไร้ค่าหาตัวตนไม่เจอ

เป็นไทรู้สึกเหมือนถูกกลืนกินในความมืดมิด ปิศาจก่นบอกอยู่ข้างหูว่าเขานั้นช่างไร้ค่า ทุบตีทำร้ายทั้งที่ไม่มีกลิ่นใดฉุนจมูกอีกต่อไป แต่ปราณีก็พยายามบอกกับเขาว่าพ่อเขาเมา พ่อเขาเมา ก่อนจะร่ำไห้ท่ามกลางเศษซากเครื่องเรือนเครื่องใช้สวยงามที่หล่อนเคยรำพันรักใส่พวกมันด้วยการค่อยๆ เช็ดถูพวกมันอย่างประณีตบรรจงทีละชิ้น เห็นสิ่งเหล่านั้นแล้วเป็นไทรู้สึกพะอืดพะอม เจ็บปวด แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ไม่รู้แม้แต่จะบรรยายมันอย่างไร และบางทีเป็นไทอาจไม่เข้าใจอะไรเลย ไม่เข้าใจพอที่จะออกความเห็นใดๆ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ถึงยังพร่ำรำพันว่าพ่อเคยเป็นคนดี เขาอยากกรีดร้องตะโกนถาม แต่สิ่งที่ทำได้ก็มีเพียงความนิ่งเงียบ นิ่งเงียบแบบที่พ่อของเขาชอบ หรืออาจไม่เคยชอบอะไรในตัวของเขาเลยก็ได้ ก็แค่ไม่อยากรับรู้ถึงตัวตนของเขา จึงสั่งให้เขานิ่งเงียบ ก็เพียงเท่านั้น

ครั้งสุดท้ายที่ถูกจับขังในห้องน้ำ เป็นไทกลั้นหายใจ พาศีรษะตัวเองจุ่มลงไปในน้ำ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำลงไปทำไม เขาอาจแค่อยากดำดิ่งลงไปแสนไกลในความมืดมิด หรือบางที อาจแค่อยากหาคุณค่าของตัวเองว่าอยู่ที่แห่งใดกันแน่ แต่ก็พบเพียงความเงียบงัน ว่างเปล่า จนรู้สึกขลาดกลัวสั่นสะท้าน หากในบางห้วงขณะที่เจ็บปวดและหวั่นกลัวนั่นแหละที่เขารู้สึกว่าตนเองมีตัวตนอยู่ที่สุด

แล้วหลังจากนั้นเป็นไทก็ไม่ได้ถูกขังในห้องน้ำอีกต่อไป แต่กลายเป็นตู้เสื้อผ้าที่มืดมิดมากกว่าห้องน้ำเป็นร้อยเป็นพันเท่า

ซ้ำแล้วซ้ำเล่าที่จิตใจถูกกัดกินแหว่งวิ่นเข้าไปทุกที ทุกที จนเริ่มไม่แน่ใจว่าจะเหลือพื้นที่พอให้รู้สึกได้ถึงคุณค่าของตัวเองหรือเปล่า เป็นไทกลายเป็นคนหวาดระแวง ก้าวร้าว และทำร้ายตัวเองในบางครั้งเพื่อให้รู้สึกว่าตัวเองยังมีตัวตนอยู่ ณ ตรงนั้น แต่เหมือนว่ายิ่งทำ นราธิปก็บดขยี้คุณค่าในตัวเขาให้แหลกละเอียดป่นปี้จนไม่อาจประกอบคืนได้ และในวันที่ถูกทุบตีทำร้ายจนลามมาถึงใบหน้าอย่างไม่ที่เคยทำ ด้วยเหตุผลน่ารังเกียจที่ไม่ต้องการให้คนภายนอกเห็นชัดถึงรอยบาดแผล เป็นไทก็หมดความอดทน หรืออาจเรียกได้ว่าสติแตก

มีดหั่นเนื้อในครัวถูกหยิบยกขึ้นมาด้วยมือของเด็กชายอายุสิบสองที่ดูเล็กจ้อยไร้เรี่ยวแรง แต่แววตาแข็งกร้าวทำให้นราธิปหยุดชะงัก กระนั้นก็แค่ชั่วครู่ นราธิปไม่นึกกลัวแม้แต่น้อย แต่ใช่ เป็นไทก็ไม่ได้จะขู่ให้พ่อของตนเองกลัว ไม่ได้คิดจะแทงพ่อแท้ๆ ของตนเองด้วย แม้แม่ของเขาจะร่ำร้องเสียงสั่นห้ามปรามว่าอย่าทำพ่อเลย อย่าทำพ่อเลย

และก็ตามนั้น เป็นไทเชื่อคำพูดของแม่ เป็นไทไม่ได้ทำพ่อ แต่มีดเล่มนั้นหันเข้าหาตัวเองแบบที่ต้องการจะแทงลงไปให้จมด้าม

ในชั่ววินาทีของความสิ้นหวังทั้งหมด ปราณีพุ่งเข้าไปจับคมมีดนั้นไว้ด้วยมือของตัวเอง และเมื่อได้สติรับรู้ว่าลูกชายยังปลอดภัยดีก็ทรุดลงทั้งยังกำมีดแน่นจนเลือดไหลซิบก่อนร้องไห้แทบขาดใจ เป็นไทได้แต่ยืนนิ่งอึ้งค้างอยู่แบบนั้น ในหัวขาวโพลนไปหมดกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เขาจำได้ เขาจำได้ดีถึงแววตาว่างเปล่าของพ่อในตอนนั้น ราวกับหมดธุระกับพวกเขาแล้ว และกลับทำตามคำขอของแม่ที่เพิ่งเอ่ยปากเป็นครั้งแรกในชีวิตว่าอย่ายุ่งกับพวกเขาอีก ง่ายดายจนน่าตกใจ ถึงกับทำให้เป็นไทฝันร้ายเพราะแววตานั้นอยู่หลายคืน

ปราณีพาลูกชายกลับไปยังบ้านดั้งเดิมของตนเอง แม้จะร้างไร้สองตายายของเป็นไทมาได้สักพักแล้ว แต่เปลี่ยวเหงาก็คงดีกว่าถูกกัดกร่อนหัวใจแบบวันต่อวัน และในบ้านเล็กๆ หลังนั้นเองที่ไม่มีเครื่องเรือนสวยงามให้ถูกปาแตกกระจาย สภาพจิตใจของเป็นไทก็ค่อยๆ ดีขึ้น แม้จะคงความก้าวร้าวที่ฝังลึกจนแก้ไม่หาย แต่มันก็ดีขึ้น ดีขึ้น จนเหมือนเรื่องโกหกที่เบาหวิวไร้น้ำหนักใด ก่อนกลับมาหนักอึ้งเมื่อได้รับรู้ว่าความทรมานตลอดมานั้นไม่ใช่เพียงเพราะปราณีหวังให้ครอบครัวกลับไปดีดังเดิม แต่เพราะอับอายถ้าใครเขาจะรู้ว่าภาพฝันความรักสวยงามของหล่อนนั้นถูกทำให้แตกสลายไม่มีชิ้นดี

เป็นไทรู้สึกโหวงว่างในหัวใจ เขาไม่เข้าใจเรื่องสลักซับซ้อนในจิตใจมนุษย์ ทั้งสายตาว่างเปล่าของพ่อที่กลับทำให้เขาฝันร้าย ทั้งเรื่องที่แม่แค่อับอายหากครอบครัวต้องแตกแยก ทั้งความเจ็บปวดที่กลับทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองมีชีวิตอยู่ ทั้งหมดนั่นเลย เขาไม่เข้าใจจนพาลเกลียดไม่อยากทำความเข้าใจแม้แต่ใจของตัวเอง ทว่าก็ได้แค่ฝังมันให้ลึกที่สุดของห้วงทรงจำเพราะรู้ดีว่าไม่อาจลืม

แต่แล้วทุกอย่างก็กลับรื้อฟื้นคืนมาเหมือนเล่นตลกในคืนที่ฝนตกหนัก เสียงหน้าต่างถูกลมกระชากเปิดปิดดังปึงปังเพราะกลอนล็อกหลวมทำให้นึกรำคาญใจ เป็นไทลุกไปหาอะไรมาผูกขึงหน้าต่างไว้ ในจังหวะที่จะยื่นมือไปจับบานหน้าต่างนั้นเองมันก็กระแทกปิดเข้ามาดังปังพร้อมกับเสียงฟ้าผ่าให้สั่นสะเทือนเลื่อนลั่น ก่อนที่ไฟจะมืดดับลงทั้งหมู่บ้าน

และอนธการชั่วขณะนั้นเองที่ทำให้เป็นไทเกิดอาการหายใจหอบถี่ หัวใจเต้นระรัวและรู้สึกหมดเรี่ยวแรง ภาพฝันร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่าทั้งในห้องน้ำและตู้เสื้อผ้าย้อนคืนกลับมาหลอกหลอน เสียงฝนตกและเสียงหน้าต่างกระแทกกรอบดังปึงปังไม่หยุดหย่อนก็ฟังราวกับเสียงผรุสวาทลั่นของพ่อที่บอกกับเขาซ้ำๆ ว่าไร้ค่า ก่อนจะหลุดจากฝันร้ายที่ดูเหมือนยาวนานชั่วนิรันดร์เมื่อแม่เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับเชิงเทียนส่องสว่าง ถามปลอบประโลมเขาว่าเป็นอะไรไหม ไม่รู้ทำไมเขากลับร้องไห้จนแม่ตกใจ แต่ก็ไม่นานนัก เป็นไทปาดน้ำตาของตัวเองทิ้งให้ราวกับว่ามันไม่เคยมีตัวตน จ้องมองเปลวไฟเล่นระบำอยู่เหนือก้านเทียน กระพริบวิบวับส่องสว่างให้ความมืดที่เขาหวาดกลัวจางหาย

แต่ก็รู้ดี ว่าไฟนั้นไม่ได้ช่วยเขาให้หายสนิทจากหลอกหลอนไม่หมดสิ้น และก็พาลคิดไปว่ามันคงยังแผดเผาไม่พอ ไม่เพียงพอ แต่กระนั้นก็ไม่อยากไขว่คว้าหาสิ่งใดอีก

เป็นไทอยากจะเป็นไฟที่เผาทำลายทุกอย่างให้มอดไหม้เสียเอง







****************************************************************************************
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 03-12-2017 21:56:24 โดย แยมส้มขมคอ »

ออฟไลน์ แยมส้มขมคอ

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 140
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-2
รอตอน2จ้า

เหมือนใจตรงกันเลย เห็นว่าคอมเม้นขึ้นตอนกำลังกดแสดงตัวอย่างกระทู้เลยค่ะ 55 ดีใจที่รอน้า

ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
ปัญหาครอบครัว (ที่ส่งผลต่อตัวตน) ของทั้งคู่ช่างหนักหน่วง
เห็นด้วยกับคนเขียนแล้วค่ะ (พยักหน้า) ว่าชื่อเรื่องดูจะมุ้งมิ้ง ใสใส กว่าเนื้อหามากนัก (หัวเราะ)
รอตอนต่อไปค่ะ

ออฟไลน์ Viewonohm

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 843
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-5
สถาบันครอบครัวสำคัญจริงๆนะ  :mew6:

ออฟไลน์ Pamaipraewa

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 100
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
โอ้ แม่ของเป็นไทช่างพร่ำเพ้อนัก

สงสารลูกจริงๆ คือเด็กจะเป็นยังไงคิดอะไรมันขึ้นอยู่กับการแสดงออก การสอนของผู้ใหญ่จริงๆ

รออ่านต่อ อยากรู้ว่าเรื่องจะเป็นไง

ออฟไลน์ alternative

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2317
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +285/-3
อื้อหือออออ

หนักหน่วง

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด