หัวข้อ: ➤➤ใจเย็นกับเป็นไท ◑แจ้งข่าวตีพิมพ์หน้า 19 ค่ะ

[papapajimin]

เหมือนใจเย็นจะบอกว่า เป็นไทเหมือนทันใจ
นั้นก็คือหมานั้นเองงง 555555555
เป็นไทเริ่มเปิดใจเรื่อยๆแล้วค่าาา

[alternative]

ขำสามบรรทัดสุดท้าย

[Moonuglygirl]

สถานะภาพหมือนแค่ต้องการคนเข้ามาเติมเต็มความรู้สึกมากกว่ารู้สึกรักใคร่นะ

[insomniac]

สงสารเป็นไท
และก็ชื่นชมที่การถูกทำร้ายโดยพ่อ (และอาจจะแม่ด้วย) ในวัยเด็ก ส่งผลกระทบต่อเป็นไทได้ไม่เลวร้ายนัก  เป็นไทต้องเข้มแข็งมากถึงได้ควบคุมไม่ให้มันกลายเป็นปัญหาร้ายแรงต่อคนอื่นถึงข้างในจะมีบาดแผลหนักขนาดนั้น

[May@love]

เป็นไท กับ ทันใจ เอ็นดูเหมือนกันฝช่ม๊ะ ใจเย็น

[natchaya]

ชอบบทบรรยายถึงการเปรียบเทียบอะไรน่างๆจัง อ่านๆไปก็งง 555 แต่สนุกดีค่ะ ชอบบ ><

[SOMCHAREE]

สองคน เหมือนต้องรักษา และดูแลกันและกัน สู้ๆน้า ทั้งสองคน

[XVIII.88]

กาแฟยี่ห้อใจเย็น ไม่ต้องกินก็ใจสั่นได้......

ดีใจกับเป็นไทด้วยยยยยย 
ต่อไปนี่จะไม่แตกร้าวแล้ว เบาะและกาวชั้นดี ที่จะช่วยซ่อมแซมและโอบรับ เป็นไท ดีใจ

[imymild]

เริ่มเปิดใจทีละนิดแล้ว

[jejiiee]

เราว่ายังไม่รู้สึกรักเลยนะทั้งสองคนเลย ใจเย็นเอ็นดูเป็นใจมาก ในระดับเปรียบเทียบเป็นทันใจแล้วละก็ 555555 ส่วนเป็นไท อืมมม คงอีกนานกว่าจะรู้สึกอะไรๆ กับน้องจริงๆ รอติดตามค่ะะ

[PKT]

ทำไมน่ารัก

[Malimaru]

กาแฟยี่ห้อใจเย็น ไม่ต้องกินก็ใจสั่นได้......

ดีใจกับเป็นไทด้วยยยยยย 
ต่อไปนี่จะไม่แตกร้าวแล้ว เบาะและกาวชั้นดี ที่จะช่วยซ่อมแซมและโอบรับ เป็นไท ดีใจ

หูย อ่านความเห็นนี้แล้วอดคิดเข้ารกเข้าพงไม่ได้
คือแบบ เราแอบสงสัยว่าถ้าเป็นไทเกิดได้กินกาแฟยี่ห้อใจเย็นขึ้นมาจริง ๆ นอกจากใจแล้ว จะมีอะไรที่สั่นไหวอีกไหมคะ?
(ถ้าอ่านแล้วไม่พอใจ ด่าได้นะคะ แต่อย่าแรง เห็นแก่แมลงหื่นในใจเราด้วย)

ว่าด้วยนิยาย...
เราว่าเราพอเห็นลู่ทางที่สองหนุ่มจะถักทอความสัมพันธ์กันชัดขึ้นแล้วล่ะค่ะ
จากตอนแรกที่แอบรู้สึกว่า การจับคนที่มีอดีตแตกหักสองคนมาเจอกัน มันจะดราม่ามากไหม
ทำไปทำมา เราเริ่มรู้สึกนิด ๆ แล้วล่ะว่า เป็นไทโชคดีที่เจอใจเย็น เพราะอย่างน้อย ๆ ตอนนี้ใจเย็นก็ทำให้เป็นไทรู้สึกว่าเป็นที่ต้องการของใครสักคน พร้อม ๆ กับที่รู้สึกอบอุ่นใจที่ไม่ต้องต่อสู้กับฝันร้ายในอดีตเพียงลำพัง

ฝั่งใจเย็นนั้น... ป้าเห็นใจค่ะ
เพราะใจเย็นซับซ้อนกว่าเป็นไทมาก ไหนจะตั้งหลัก จูนความรู้สึกนึกคิดของตัวเองให้ได้
ไหนจะต้องคอยผ่อน คอยดึงเป็นไทไม่ให้หนีหายคลายห่างไปไหน
หนำซ้ำยังต้องคอยหักห้ามตัวเองไม่ให้ทำมิดีมิร้ายเป็นไทก่อนวัยอันควรอีก เยอะจนน่าเห็นใจนางค่ะ จุด ๆ นี้
(เอ กรณีที่ผู้เยาว์พรากผู้ใหญ่กว่า มีกฏหมายอาญาข้อไหนเอาผิดไหมคะ?)

รอติดตามตอนต่อไปนะคะ
อยากอ่านตอนที่เขารักกันเร็ว ๆ อยากรู้ว่ามันจะหวานจนทำให้ลืมเลือนความเจ็บปวดที่ทั้งคู่พานพบหรือเปล่า
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^^ 

[songte]

สองคนนี้เป็นคนเข้าใจยากจริงๆ แต่ก็แปลกดีนะเข้าใจยากกันทั้งคู่แต่ก้ดูเหมือนทัั้งคู่จะเข้าใจกันได้ดี ต่างคนต่างทลายกำแพงของกันและกัน ชอบกันตอนไหนก็ไม่รู้แต่ว่ากว่าจะรู้ตัวกันคงขาดกันและกันไม่ได้แล้ว

เป้นนิยายที่หน่วงอึมครึมๆแต่ชอบอ่ะ

[แยมส้มขมคอ]

 
19 – หวานขม




เพื่อไม่ให้เป็นปัญหาในความสัมพันธ์หรือรู้สึกไม่เท่าเทียมในความลำเอียงเสียเอง ถ้าเทศกาลสำคัญใดเดินทางมาถึง คุณเกษราจะทำทีเป็นว่ามันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรนัก ไม่จำเป็นต้องให้คุณพิทักษ์พากันไปเที่ยวไหนไกลหรือไม่อยากทำให้ใครน้อยใจจนสุดท้ายต้องยกโขยงไปกันหมด คุณเกษรารู้สึกจมลงทุกทีที่คุณพิทักษ์ลอยตัวอยู่เหนือปัญหา ในที่สุดแล้วหล่อนจึงไม่ให้ความสำคัญกับเทศกาลหรือวันหยุดใดโดยเฉพาะวาเลนไทน์

ปีนี้ก็เช่นกัน หล่อนไม่ได้เตรียมการหวานใดให้สามีเป็นพิเศษ นอกจากจัดดอกไม้ไว้ทั่วบ้านอย่างที่ทำเป็นประจำ ไม่ใช่ดอกกุหลาบ คุณเกษราเบื่อดอกกุหลาบในวันนี้เพราะมันเป็นดอกไม้สิ้นคิดที่คุณพิทักษ์มักหามาให้ โรสแมรี่จึงเป็นดอกไม้ที่หล่อนเลือก บอกกับลูกชายหัวแก้วหัวแหวนแต่เช้าว่ามันเป็นดอกไม้แห่งความทรงจำ บอกว่ามอบมันให้เขาเป็นตัวแทนของจดจำแรกตั้งแต่ใจเย็นเข้ามาอยู่ในชีวิตแม่จนวันนี้ โดยไม่ได้บอกว่าลึกๆ แล้วมันก็เป็นความจำจดที่หล่อนมีให้คุณพิทักษ์เช่นกัน

เย็นวันนั้นคุณเกษราขับรถออกจากบ้านด้วยตัวเอง อย่างที่บอกกับคนในบ้านล่วงหน้าแต่เย็นวานว่าจะไปดินเนอร์กับเพื่อนที่เพิ่งหย่าขาดกับสามี เติมเต็มเว้าแหว่งให้หล่อนไม่รู้สึกเสียใจในวันแห่งความรัก ซึ่งคุณเกษราก็ไม่เคยยอมรับว่าตนเองตามหาสิ่งเติมเต็มในเว้าแหว่งมาตลอดเช่นกัน

ใจเย็นไม่เคยรู้เรื่องเหล่านั้น เขาแค่ซึมซับการลดความสำคัญในเทศกาลต่างๆ มาจากแม่ นอกจากวันเกิดเขาเองแล้ว วันอื่นก็ดูธรรมดาไม่ต่างกัน วาเลนไทน์ในสายตาใจเย็นจึงไม่ได้นัดใครไว้เป็นพิเศษ ที่ทำก็คงแค่กดสั่งดอกไม้ออนไลน์ส่งไปให้ ส่วนตัวเขาก็อยู่บ้าน รอเป็นไทที่จะมาสอนในทุกวันเสาร์ ดูธรรมดา แต่บางอย่างทำให้เขากระวนกระวายใจอยู่ลึกๆ

ใจเย็นไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร เขาได้แต่เปิดดูหนังสือชีววิทยาที่เป็นไทให้มาระหว่างรอเวลาให้ถึงบ่าย บ่อยครั้งที่เขานั่งอ่านลายมือของเป็นไทแล้วก็รู้สึกอยากจะอ่านซ้ำแล้วซ้ำอีก แม้บางเรื่องจะรู้อยู่แล้ว แบบที่ถ้าถามอะไรมาใจเย็นก็ตอบได้หมด ใจเย็นก็ยังชอบเปิดดูอยู่แบบนั้น พลันก็นึกถึงภาพที่เป็นไทนั่งอยู่ข้างๆ มือที่เห็นปุ่มกระดูกตรงข้อมือชัดจดขยุกขยิกหรืออาจทดเลขเพื่อคำนวณบางอย่าง บ้างก็หมุนควงปากกาในมือเล่น ก่อนจะหยุดลง เขียนคำตอบ และบางครั้งก็คลี่ยิ้มออกมา

ไม่รู้ทำไมใจเย็นเหมือนจะเมากลิ่นดอกไม้เสียเองในเที่ยงวันนั้น เขาเข้าไปนั่งในซุ้มไม้ที่ปกคลุมด้วยม่านบาหลีรอให้เวลาบ่ายมาถึง เหมือนได้ยินเสียงเข็มวินาทีย่ำเท้าทั้งที่ไม่มีนาฬิกาตรงนั้นสักเรือน ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ดังไปเรื่อย กระทั่งได้ยินเสียงฝีเท้าของเป็นไทก้าวเข้ามาใกล้ สรรพเสียงในจินตนาการก็หยุดลงพร้อมกับตัวเขาเองที่ฉีกยิ้ม

อาจเพราะดีใจ ดีใจที่จะได้เห็นเป็นไทอยู่ตรงหน้า ให้ได้นั่งมองมือที่เห็นปุ่มกระดูกตรงข้อมือชัดนั้นเขียนอะไรขยุกขยิก ให้ได้เห็นมือนั้นควงปากกาเล่น ให้ได้ยินเสียงสอนวิธีทำโจทย์ที่ก็เข้าหูบ้างไม่เข้าหูบ้างแต่ถ้าเป็นคำด่าก็จะชัดเจน

และนานๆ ทีเท่านั้นที่เจ้าตัวจะคลี่ยิ้ม

“เลิกสอนแล้วไปไหนไหมครับ” ใจเย็นถามตอนที่หมดชีทของวันนี้แล้ว ซึ่งก็ล่วงเลยมาให้ตะวันคล้อยกว่าปกติมากทีเดียว

“ไป”

“ไปไหนครับ”

“นัดสาวไว้ว่ะ”

พลันใจเย็นก็รู้สึกว่าใจตนเองคือลูกโป่งที่โดนเป็นไทเปิดจุกปล่อยลมให้ตัวฟีบ

“งั้นเหรอ” กระนั้นเขาก็ตอบรับไปปกติ “ที่ไหนเหรอครับ”

“ถามเหมือนมึงจะตามไป”

“ได้ก็ดีครับ”

“สัด มึงดูว่าง” เป็นไทด่า “กับผู้หญิงของมึงอะ ไม่มีนัดหรือไง”

“ไม่มีครับ”

“โถ น่าสงสาร” ทั้งที่น้ำเสียงดูกระแนะกระแหน แต่ใจเย็นกลับยิ้มขำ

“ถ้าเห็นใจก็อยู่เป็นเพื่อนผมสิ”

“ไม่อะ” เป็นไทตอบทันควันไร้เยื่อใย

“ติดนัดสินะครับ”

ใจเย็นยอมรับแต่โดยดี ซึ่งเขาก็มักจะเป็นอย่างนี้เวลาที่อยากไปเที่ยวไหนกับคนที่คบอยู่แต่หล่อนติดนัดอื่น ธรรมดา ไม่ได้มีอะไรพิเศษ หากบางสิ่งที่ทำให้เขากระวนกระวายอยู่ลึกๆ ในวันนี้ก็ขุ่นมัวในความรู้สึก

เหมือนว่าเขาเริ่มจะเข้าใจเหตุผลที่คนเราต้องการครอบครองใครสักคนแต่เพียงผู้เดียวขึ้นมานิดๆ

“จริงๆ กูก็ไม่ได้มีนัดหรอก” พลันเป็นไทเอ่ยเฉลยคั่นกลางความเข้าใจ “ผู้หญิงน่ารำคาญจะตาย”

“งั้นเหรอ” ทั้งที่อยากตอบว่าเห็นด้วยเป็นบางส่วน แต่ใจเย็นก็ตอบรับด้วยคำติดปากก่อนจะค่อยๆ คลี่ยิ้มออกมา “งั้นเย็นนี้ก็ว่างแล้วสิครับ”

เป็นไทไม่ตอบ แค่ยักไหล่ ดูกวนประสาท กระนั้นก็ยิ่งทำให้เขาเซ้าซี้ถาม

“ไปเที่ยวกันไหมครับ”

“ไม่อะ วันนี้คนเยอะแหง”

“งั้น...อยู่บ้านก็ได้”

“แล้วมีอะไรทำ”

“อยู่กับผมไงครับ”

“กูกลับบ้านดีกว่า” ชัดว่าเป็นไททำสีหน้าเหนื่อยหน่าย กระนั้นใจเย็นก็ยิ้มด้วยอารมณ์ตรงข้าม ก่อนจะวกเปลี่ยนเรื่องตามใจฉัน

“วันนี้ยังไม่กินไอติมเลย”

แน่นอนว่าได้ยินเป็นไทบ่นและสถาปนาเขาเป็น ‘ไอศกรีมสตรอเบอร์รี่เลิฟเวอร์’ ซึ่งใจเย็นก็แค่ยิ้มรับ ไม่ได้ปฏิเสธหรือสวนกลับว่าอีกฝ่ายก็เป็นเหมือนกัน เขาแค่ตักไอศกรีมพูนๆ อีกถ้วยให้เป็นไทเหมือนทุกครั้ง

ใจเย็นชอบรสหวานและเย็นของไอศกรีมสตรอเบอร์รี่ที่แผ่ซ่านในปาก และก็ชอบที่เป็นไทมักจะชวนคุยขึ้นมาเองตอนที่เขาเงียบ อย่างวันนี้ถามถึงดอกไม้ในแจกันวันวาเลนไทน์ ใจเย็นก็บอกชื่อ บอกความหมายรวมทั้งสิ่งที่แม่บอกกับเขา ให้เป็นไทตอบรับอืมสั้นๆ ก่อนจะเงียบไป ไม่รู้ว่าคิดสิ่งใดอยู่

“เป็นไท” ครั้งนี้ใจเย็นเป็นฝ่ายเริ่มหัวข้อแม้ไอศกรีมยังไม่หมด “รับสอนชีวะไหมครับ”

“ไม่น่าจะไหว”

“ค่อยๆ สอนก็ได้ครับ”

เป็นไทไม่ได้ตอบทันที เหมือนรอไอศกรีมที่เพิ่งตักเข้าปากละลายลงคอ “มึงไปเรียนที่กวดวิชาดิ”

“แต่ผมอยากให้เป็นไทสอนนี่ครับ”

“กูไม่เก่งชีวะ เอาจริงวิชาเลขที่สอนอยู่ก็มีคนสอนดีกว่ากูเยอะแยะไป” เป็นไทอธิบาย “ก็ไม่รู้ว่าทำไมมึงอยากให้เป็นกูซะทุกอย่าง”

“ก็ชอบเป็นไทนี่ครับ”

แล้วเหมือนเคยที่ใจเย็นตอบตามที่รู้สึก ไม่ได้ไตร่ตรองอะไรให้มากมาย เห็นเป็นไททำสีหน้าอ่านยาก เหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง น่าจะเป็นคำด่าเสียด้วยจากคิ้วที่ขมวดมุ่น กระนั้นก็หันกลับไปตักไอศกรีมคำต่อไปเข้าปาก ตอนนั้นเองที่ใจเย็นเห็นตะวันยอนแสงผ่านม่านบาหลีเข้ามา

“แล้วที่อยากให้เป็นไทสอนชีวะก็เพราะเป็นไททำให้ผมกลับมาสนใจมันได้” ใจเย็นมองอีกฝ่ายที่ไม่ได้หันกลับมาสบตาเขา “เรื่องอื่นๆ เป็นไทก็ส่งผลต่อความคิดผมเหมือนกันนะครับ”

น่าจะเป็นการอธิบายสิ่งในใจให้ฟังเทียมเท่ากับตอนที่เล่าเรื่องทันใจ หรืออาจจะมากกว่าแม้น้อยประโยคกว่า กระวนกระวายใจที่ขยายความไม่ได้ในวันนี้ก็เหมือนว่าทำให้ไอศกรีมละลายพอๆ กับเงาแดดที่ไหวไปตามม่านบาหลีพริ้วลม และเมื่อเป็นไททำท่าจะพูดอะไรบางอย่าง ใจเย็นก็ชิงเอ่ยเสียก่อน

“ไอติมเลอะปากครับ”

นั่นทำให้เป็นไทยกมือขึ้นจะเช็ดรอยเลอะ แต่ก็อีก ใจเย็นจับมือข้างนั้นกดลง เห็นแววตาสงสัยระคนตกใจไม่ทันตั้งตัวของอีกฝ่าย เบิกกว้างเป็นประกายพอๆ กับแดดยามเย็น

ไอศกรีมในถ้วยกำลังละลาย รสหวานที่มุมปากจึงน่าลิ้มลองกว่า

หรืออาจจะขม

ใจเย็นไม่รู้คำตอบในวินาทีเหล่านั้น มันอาจเป็นการเริ่มต้นหรือหักพังสัมพันธ์ด้วยสิ่งที่เขากำลังคิดอยากทำ และเขาก็ไม่รู้พอๆ กับที่ไม่เคยรู้สิ่งที่แม่รู้สึกต่อพ่อ ใจเย็นไม่รู้ว่าในวินาทีเดียวกันแม่เขาเห็นอะไร

อย่างน้อยก็ในวันนั้น เดือนนั้น อาจจะทั้งปี หรืออาจจะตลอดชีวิตหากคุณเกษราเก็บซ่อนความรู้สึกขมต่อภาพที่เห็นในร้านอาหารหรูบนตึกสูงใจกลางเมืองได้ตลอดไป

เป็นภาพของคุณพิทักษ์ที่โอบไหล่หญิงสาวที่ไม่ใช่แม้แต่ทิพย์ หรือปัทมา

[tn]

  บรรยากาศฝั่งเหล่าลูกๆก็ยังอึนๆอยู่เลย อิตัวพ่อก็จะหาเรื่องเข้าบ้านซะงั้น

[Rungsai]

“ไอติมเลอะปากครับ”

นั่นทำให้เป็นไทยกมือขึ้นจะเช็ดรอยเลอะ แต่ก็อีก ใจเย็นจับมือข้างนั้นกดลง เห็นแววตาสงสัยระคนตกใจไม่ทันตั้งตัวของอีกฝ่าย เบิกกว้างเป็นประกายพอๆ กับแดดยามเย็น

ไอศกรีมในถ้วยกำลังละลาย รสหวานที่มุมปากจึงน่าลิ้มลองกว่า

นี่กำลังจะหมายถึงใจเย็นเช็ดไอติมที่เลอะปากเป็นไทด้วยปากตัวเองหรือเปล่านะ
ส่วนคุณพิทักษ์นี่ก็จริง ๆ เลย ทำไมมักมากแบบนี้

 

[papapajimin]

อีคุณพ่ออออ แค่มีคนอื่นแล้วไม่สำนึกนี่ก็ว่าแย่แล้วนะ
เสือกมีเพิ่มอีก โอยยย

[labelle]

ชีวิตโหดร้ายมากค่ะ เหมือนไม่มีอะไร ใช้ชีวิตได้ค่อนข้างปกติ แต่ความจริงแล้ว มีบาดแผลเต็มไปหมด

ใจเย็นเป็นไท จะช่วยเยียวยากันและกัน ดูเป็นไทเปิดใจมากขึ้น

สงสารแม่ใจเย็น ต้องทุกข์ขนาดหนัก พ่อก็ทำไมไม่รู้สึกอะไรเลย

[GBlk]

ริวสัมผัสได้ถึงพลังแห่งดราม่าแรงมาก ในอนาคตกาลตอนหน้า

[mild-dy]

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

คุณเกษรา มีกรรม
ที่มารักคุณพิทักษ์ ที่มักมาก ไม่รู้จักพอ
คุณพิทักษ์ น่าจะมีปมแต่เด็ก
ปมนั้นเลยส่งผลกับตัวเองที่ห้ามไม่ได้
คือ พ่อคุณพิทักษ์ก็มีภรรยาหลายคน
ทำร้ายจิตใจแม่ตัวเอง ทั้งที่ไม่ชอบพ่อที่เป็นแบบนี้
แต่พอโต กลับทำตามพ่อซะงั้น
     
 

[Jibbubu]

คุณพิทักษ์ทำไมถึงไม่รู้จักพอซักที มีปมอะไรกันนักถึงต้องการความรักมากซะขนาดนี้ไม่ได้รู้ถึงจิตใจคนเป็นเมียบ้างหรือ คุณเกษรายอมมา 2 คนแล้วนะ ต้องมีอีกกี่คนถึงจะพอ เราไม่เข้าใจคุณพิทักษ์จริงๆ เราว่าคนแบบนี้สมควรที่จะได้อยู่ตัวคนเดียวนะ จะได้ไม่ต้องมีใครต้องเจ็บปวดกับความไม่ซื่อสัตย์ของผู้ชายคนนี้ หย่าเหอะคุณเกษราอยู่ไปก็ไม่มีความสุขลูกก็โตแล้วคงไม่น่าเป็นห่วงเท่าไหร่ เราว่าอธิบายแบบเปิดใจ เปิดความรู้สึกทั้งหมดให้ใจเย็นได้รู้ว่ารู้สึกยังไงตั้งแต่รู้ว่าพ่อของลูกมีเมียอีกคนและอีกคน ระบายความอัดอั้นออกมาบ้าง เผื่อใจเย็นจะได้เข้าใจความรู้สึกต่างๆ บ้าง เผื่อใจเย็นจะได้รู้ถึงชีวิตจริงๆ มันไม่ได้เป็นแบบที่แม่เคยสอนหรือที่แม่ปิดบังและบิดเบือนไป ไม่ได้อธิบายให้ใจเย็นรู้แบบชัดๆ ซะที

[jejiiee]

เพราะเราไม่อยากให้ผู้หญิงที่เป็นแม่ของใจเย็นเจ็บปวดไปมากกว่านี้อีกแล้ว

[rmlab]

อีกด้านของชีวิต

[alternative]

คุณพิทักษ์แย่มาก

[PKT]

บอกเลยโคตรแย่  แย่ แย่ พ่อของใจเย็นแย่มาก   สงสารคุณเกษรา

[zuu_zaa]

 

[fay 13]

 

[GBlk]

หายไปเลย

[vwm666]

รออยู่น้าจร้า