ไม่มีอะไรจะแก้ตัว
มาต่อกันเลยดีกว่า
-------------------------------------
บทที่ 28.5 (NC ? ภาคต่อ)
“งั้นต้องพิสูจน์”
บอกเขาด้วยเสียงหื่นๆ แล้วก้มหน้าก้มตาจัดการกับเรือนกายที่ผมครอบครองไว้ด้วยปากและมือ เคนดิ้นเร่า ปากก็ส่งเสียงร้องครวญคราง ทว่าผมไม่หยุดแค่นั้น ยิ่งเห็นเคนทุกข์ทรมานกับแรงปรารถนา ผมก็ยิ่งถ่วงเวลาให้เขาคลั่งมากยิ่งขึ้น อยากให้เคนตระหนักว่า เขาต้องการผมมากแค่ไหน
“เคล....ได้โปรดเถอะ....”
ใบหน้าของเคนเหยเก เมื่อผมปลุกเร้าเขาถึงขีดสุด ลิ้นของผมเลื่อนมาจ่ออยู่ตรงปากถ้ำ แล้วลากเลียพลิกพลิ้วจนฉ่ำชุ่ม ก่อนที่จะใช้นิ้วสอดเข้าไป ไล้วนเพื่อให้ขยายตัว ขาของเคนขยับกว้างออกโดยอัตโนมัต เหมือนรู้งาน
“หือ....อะไรนะครับ”
แกล้งทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดของเขา ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าเคนเริ่มที่จะทนไม่ไหวแล้ว ขาของเคนเกร็งกระตุกเหมือนกำลังจะเป็นตะคริว มือกดศีรษะของผมไว้แน่น ราวกับไม่อยากให้เคลื่อนไหวไปที่อื่นนอกจากบริเวณกลางลำตัวของเขา เรียวนิ้วสอดแทรกเข้าไปในเรือนผม
“อย่าทรมาน..ผมเลย”
ในที่สุดเคนก็พูดประโยคนั้นออกมา แต่มันยังไม่ชัดเจนอย่างที่ผมต้องการ ผมแทรกนิ้วเข้าไปอีกหนึ่งนิ้ว แล้วขยับไปมา ในขณะที่มือข้างที่ว่าง รวมถึงปากและลิ้น ก็โจมตีตรงบริเวณที่เป็นเสาธง และจุดยุทธศาสตร์ของเขา
“อ๊า......”
เคนดิ้นพล่าน มือสองข้างขยำผ้าปูที่นอนแน่น ผมคอยลอบสังเกตอาการของเคนไปด้วย ยิ่งรู้ว่าเขามีอารมณ์มากเท่าไหร่ ผมก็โจมตีเคนไม่ยั้ง เรียวลิ้นแทรกเข้าไปเพิ่มความรัญจวน สอดประสานกับนิ้วที่ขยับสร้างความหฤหรรษ์
“เคนต้องการผมแล้วใช่ไหมครับ”
ยั่วเย้าเอาคำตอบ เคนหน้าแดงก่ำ ตาปรือ ตอบรับแทบไม่เป็นเสียง
“อื้อ...อืม....”
“อะไรนะครับ ช่วยบอกอีกทีได้ไหม”
ถามเขาเสียงดัง อยากได้คำตอบที่ทำให้ชื่นใจ
“ได้โปรดเถอะเคลวิน อย่าทรมานผมอีกเลย ผมต้องการเคลนะครับ”
หัวใจของผมเต้นโครมครามด้วยความดีใจ แม้จะรู้ว่าเคนพูดกับผมเพราะทนต่อแรงปรารถนาไมไหว แต่ผมก็รู้สึกยินดี ที่ผมสามารถทำให้เคนต้องการผมจนได้ ถ้าหากผมสามารถผูกมัดใจเขาด้วยลีลารักอันช่ำชอง ผสมผสานกับความดีที่ผมทำให้เขา เคนก็น่าจะใจอ่อนให้กับผมในเร็ววัน
“ยอดรัก ผมรักคุณที่สุดเลยครับ”
กระซิบบอกเคนเสียงแหบพร่า หลังจากที่ผมสอดแทรกเรือนกายที่ใหญ่โตเข้าไปในช่องทางเล็กแคบของเคนแล้ว เคนไม่ตอบอะไร ได้แต่กอดผมไว้แน่น หลับตาปี๋ เหมือนว่าเขากำลังจุกที่รับร่างผมเอาไว้ภายใน ผมค่อยๆผ่อนแรงเพื่อไม่ให้คนที่ผมรักเจ็บมาก เคนยังไม่ชินกับผม ถ้าเราสองคนตกลงปลงใจอยู่ร่วมกัน เราคงมีโอกาสได้ทำกันมากกว่านี้ และเคนก็คงจะไม่เจ็บอีก
“เคนแต่งงานกับผมนะ”
เอ่ยปากขอ ขณะที่เคนกำลังดื่มด่ำอยู่ในอารมณ์พิศวาส
“แต่งได้ไง เราสองคนเป็นผู้ชายนะ”
เสียงของเคนไม่แข็งขันเหมือนเคย ทำให้ผมมีกำลังใจขึ้นมาก ผมขยับสะโพกเข้าออกเป็นจังหวะ ในขณะที่ปากก็จูบซุกไซ้ที่แก้มและลำคอของเคนเพื่อหล่อเลี้ยงอารมณ์ของเขาให้ร้อนรุ่มอย่างต่อเนื่อง
“ได้สิครับ เรื่องเพศไม่มีปัญหานะ”
ผมก้มลงไปประกบปากกับเคน และมอบจูบที่ดื่มด่ำให้ ในขณะที่ท่อนล่าง ก็ยังส่งแรงลงไปไม่ยอมหยุดพัก
“อ๊า....แล้วเราจะอยู่กันยังไง”
เมื่อผมถอนปากออก เคนก็ถามขึ้นมา เขาไม่ได้สงสัยใคร่รู้ แต่มันคือคำปฏิเสธของเขา ผมขัดใจเหลือกำลัง แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร จึงแกล้งเขาด้วยการถอนกายออกไปจนเกือบสุด เคนแอ่นสะโพกตาม เหมือนเสียดาย ไม่อยากให้ผมจากไป
“ก็แบบที่เป็นอยู่ไงครับ ผมทำหน้าที่ภรรยา แล้วเคนเป็นสามี”
แก่นกายกำยำถูกกระแทกกลับไปอีกครั้ง คราวนี้แรงนิดๆอย่างตั้งใจ เคนสะดุ้งโหยง หน้าบิดเบี้ยวเหยเก
“แต่มันเป็นไปไม่ได้”
คนน่ารักของผม ส่ายหน้าปฎิเสธ แล้วพลิกเอาหน้าแนบกับหมอนแน่น
“ได้สิครับ ก็นี่ไง เราก็กำลังทำแบบสามีภรรยาเขาทำกันอยู่”
สะโพกของผมหมุนควงเพื่อให้เคนเกิดกำหนัดมากยิ่งขึ้น ซึ่งก็ได้ผล เคนโอบขาเกี่ยวไปรอบเอวผม สองแขนโอบรัดร่างผมและดึงให้แนบชิดกับเขา คลื่นความร้อนไหลเวียนผ่านร่างของเราสองคน ดูอบอุ่น อ่อนหวาน และเร่าร้อนอยู่ในที
“อื้อ...อืม..”
เคนส่งเสียงครางออกมา ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะความสุขที่ผมมอบให้หรือเขากำลังตอบรับผมกันแน่
“ตกลงนะครับ คนดี ผมสัญญาว่าจะทำให้เคนมีความสุขครับ”
ผมขยับกายดุเดือดรุนแรงมากขึ้นกว่าเดิม เสียงเนื้อเสียดสีกันดังก้องให้ได้ยิน ความร้อนรุ่มทำให้ร่างกายทั้งผมและเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ เคนดูเซ็กซี่ยิ่งนักในสภาพที่เนื้อตัวชุ่มแบบนี้ ผมขยับเร่งแรงรุนแรงจนมีเสียงดังออกมาจากช่องทางที่เชื่อมประสานกัน
“ชอบให้ผมทำอย่างนี้กับเคนทุกวันหรือเปล่าครับ”
ขณะที่ถาม ผมก็กระแทกกระทั้นเข้าไปในกายเคนอย่างหนักหน่วงและถี่ยิบ จนคนที่อยู่ใต้ร่างผมดิ้นพล่าน คิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน ใบหน้าเหยเก มือเลื่อนตกลงบนที่นอน จับผ้าปูเกร็งแน่น ผมเอามือไปประกบมือของเคน และสอดนิ้วเข้าไปประสาน
“อือ ..ชะ...ชอบ ครับ”
คนน่ารักยอมรับโดยดุษฏี ผมยิ้มอย่างพอใจ
“ถ้าเคนตอบรับแต่งงานกับผม เราจะได้ทำอย่างนี้กันทุกวันยังไงล่ะ ดีไหม”
“ดะ..ดีครับ”
เขาตอบกลับมาอย่างเลื่อนลอย เคนคงเคลิบเคลิ้มกับอารมณ์พิศวาสจนเผลอพูดออกมาอย่างไม่ตั้งใจ .....
ทว่ามันเป็นคำตอบที่ทำให้ผมดีใจอย่างที่สุด
“จริงๆนะครับ เคนจะแต่งงานกับผมจริงๆนะ”
ถามออกไปอย่างดีใจ แต่แล้วผมก็รู้ตัวว่าผมพูดผิดจังหวะ เคนปรือตามองผม และเหมือนเขาจะฉุกคิดอะไรได้ เขารีบส่ายหน้า
“ไม่ ...ไม่แต่ง....แบบนี้..ดีแล้ว”
ก็ยังดี ที่เคนไม่ได้มองว่าการอยู่กินกันแบบปัจจุบันนี้มันน่ารังเกียจ ถึงแม้ว่าจะไม่สมปรารถนา เพราะเคนไม่ยอมรับปากแต่งงานกับผม แต่แค่เขายอมรับได้ว่าจะอยู่ด้วยกันไปอย่างนี้ ผมก็ดีใจแล้ว การแต่งงานเป็นเรื่องของการทำให้เกิดการยอมรับการในวงกว้าง ผมอยากให้เกียรติเคนของผม แต่ในเมื่อเขายังไม่พร้อม ผมก็อาจจะให้เวลาเขานิดหน่อย บางทีเขาอาจจะเปลี่ยนใจได้ในวันข้างหน้า
--------------------------------------
ณ ต่อไปนี้ พี่เคทก็ส่งฟิคเรื่องนี้กลับเข้าไปสู่โหลดองอีกแล้ว เจ้าค่ะ
มีต้นฉบับเมื่อไหร่ จามาลงต่อทันนี้น้า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
