เข้าใจน่านนะ คนที่เก็บกักอะไรอยู่ในใจมากๆ
พูดก็พูดไม่ได้ ไม่มีคนให้ระบาย รับฟัง
แต่พอร้องไห้ อะไรๆที่อึดอัด จะเบา หายไป
เหมือนเป็นกลไกธรรมชาติของร่างกาย
น่าน ขนาดไม่ชอบเด็กๆนะ แต่สามารถเข้ากับเด็กๆได้
แค่เห็นเด็กหงอยๆ ก็ใจอ่อน สัญาว่าจะกลับมาเล่นไวๆ
เนื้อแท้ของน่าน อาจมีมุมละเอียดอ่อนอยู่ แต่ตัวเองไม่รู้
พี่ปอนด์ คงตามหาน่าน จนเหนื่อย น่าเห็นใจ
ก่อนหน้านี้ ไม่รู้สึกอะไรกับน่าน
แต่พอน่านมีเสี่ยช่าง กลับมาสนใจน่านซะนี่