อย่าลืมสิ...ว่าพี่เป็นเมียผม XXX >>>ตอนที่ 24<<< [23/05/2560]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: อย่าลืมสิ...ว่าพี่เป็นเมียผม XXX >>>ตอนที่ 24<<< [23/05/2560]  (อ่าน 33037 ครั้ง)

ออฟไลน์ Ryunosuke

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 41
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ 

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

18.เรื่องสั้นให้จั่วคนว่าเรื่องสั้นด้วยนะครับ และนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม




*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*

คุยกันก่อนเรื่อง

เรื่องนี้เคยเอามาลงครั้งหนึ่งแล้วแต่ด้วยผู้แต่งติดปัญหาเรื่องเรียนต่อและทำงานก็เลยห่างหายไป
คราวนี้กลับมาขอโอกาสอีกครั้ง ถ้าบางท่านอ่านแล้วรู้สึกคุ้นๆ ก็ขอให้มั่นใจว่าไม่ได้เอาของใครมาแน่นอน

แถมเมื่อเดือนก่อนได้มีโอกาสนัดกินข้าวกับรุ่นพี่ที่ควบตำแหน่งอดีตเจ้านายผู้เป็นแรงบันดาล
ใจของตัวละครเอกในเรื่องนี้ ก็เลยยิ่งตัดสินใจแน่วแน่ว่านิยายเรื่องนี้ต้องสมบูรณ์

ยังไงก็ให้กำลังใจกันด้วยนะคร้าบ

'Ryunosuke'

***คำเตือน มี NC และ 3P ***

*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*










อย่าลืมสิ...ว่าพี่เป็นเมียผม




บทนำ




          “ไอ้ริวนะ ไอ้ริว สายอีกจนได้” เมื่อรับรู้ถึงแสงสว่างและความร้อนจากแดดจ้ายามสายโด่ง ผมก็รีบผุดตัวลุกขึ้นนั่งในทันที


          แต่ไม่ทันจะขยับตัวพ้นขอบเตียงความเจ็บปวดที่ช่วงล่างก็แล่นแปลบราวกับจะต้องการเตือนความทรงจำถึงค่ำคืนเร่าร้อนที่เพิ่งผ่านพ้นไปสดๆ ร้อนๆ   


          ผมหันกลับไปมองข้างตัว เจ้าของรอยยิ้มสดใสราวกับเด็กที่แสนจะขัดกับร่างกายสมส่วนน่าหลงใหลยังคงนอนอมยิ้มอย่างมีความสุขอยู่ข้างๆ


          แทบไม่อยากเชื่อเลยว่าเด็กคนนี้จะร้อนแรงได้ขนาดนั้น ไหนจะขนาดของอะไรต่อมิอะไรที่พ่อมันให้มาที่เล่นเอาผมจุกจนถึงลิ้นปี่ทุกครั้งเวลาเจ้าของมันกระแทกกระทั้นเข้ามา


          เมื่อคืนผมตกเป็นของเจ้าเด็กนี่ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ร่างกายของเราแทบไม่ได้แยกออกจากกันสักวินาทีจนแม้แต่ตอนนี้ผมก็ยังรู้สึกเหมือนว่าเด็กคนนี้ยังอยู่ในตัวผม


          ใช่ครับพวกคุณเข้าใจไม่ผิดกันหรอกครับ พูดกันตามตรงก็คือผมได้เด็กคนนี้มาช่วยให้คืนเหงาๆ ของผมผ่านไปอีกคืน


          เราพบกันที่สถานที่ท่องเที่ยวกลางคืนชื่อดังในซอยเอกมัย ร้านเล็กๆ ที่ไม่เคยร้างราผู้คนซึ่งผมเชื่อว่าถ้าพูดชื่อร้านออกไปทุกคนจะต้องร้องอ๋อกันแน่ๆ 


          เด็กคนนี้โดดเด่นท่ามกลางผู้คนมากมายเหมือนมีไฟสปอตไลท์ส่วนตัว ผมพยายามทำตัวให้อยู่ในสายตาของเป้าหมายทันทีที่โอกาสอำนวย


          และเมื่อสายตาเราประสานกันเราต่างก็เข้าใจจุดประสงค์ของกันและกัน จนสุดท้ายผมก็มาลงเอยที่คอนโดหรูของเจ้าเด็กนี่ในซอยที่อยู่ติดกันตามคำเชื้อเชิญของเจ้าตัว


          ผมไม่ใช่คนดีอะไรนัก ผมผ่านร้อนผ่านหนาวมาจนปีที่สามสิบเอ็ด ผ่านทั้งผู้ชายและผู้หญิงมากหน้าหลายตาแต่ผมต้องขอยอมรับว่าเด็กคนนี้ต่างออกไป


          ส่วนสูงและร่างกายสมส่วนด้วยมัดกล้ามทำให้วงแขนกว้างโอมล้อมผมไว้ได้ทั้งตัวเหมือนผมจมเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดนั่น มันช่างอบอุ่นและเร่าร้อนในเวลาเดียวกัน ไหนจะรอยยิ้มน่าหลงใหลที่แอบซ่อนความไร้เดียงสาไว้ภายในนั่นอีก


          ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมผมถึงทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เด็กคนนี้มา เรียกได้ว่าได้สักทีจะไม่ลืมบุญคุณเลยก็ว่าได้


          แต่ถึงให้ผมคลั่งไคล้และหลงใหลเด็กคนนี้เพียงใดมันก็เท่านั้น เพราะผมรู้ดีว่าเราทั้งคู่มันก็แค่คนรักข้ามคืน เป็นได้แค่เครื่องระบายความใคร่ให้กันและกัน ผมต้องรีบจบความคิดเหล่านี้


          ผมก้มลงจูบริมฝีปากได้รูปนั่นอย่างอ่อนโยน ก่อนจะถือวิสาสะใช้ห้องน้ำเพื่อชำระคราบไคลจากศึกหนักเมื่อคืนและรีบแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าชุดเดิมเพื่อออกไปทำงาน โดยไม่ลืมที่จะทิ้งข้อความสั้นๆ ไว้บนกระดาษแผ่นเล็ก


          ถึงข้อความจะเหมือนออดอ้อนแต่เชื่อผมเถอะว่าเราจะไม่ได้พบกันอีก










          “เมื่อคืนขอบคุณมากนะครับ พี่มีความสุขมาก หวังว่าเราจะได้พบกันอีก..........พี่ริว”










          *+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23-05-2017 20:21:28 โดย Ryunosuke »

ออฟไลน์ Ryunosuke

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 41
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-0
อย่าลืมสิ...ว่าพี่เป็นเมียผม!!!




ตอนที่ 1 ฟ้าดินเล่นตลก




          หลังจากคืนนั้นผมยังใช้ชีวิตเหมือนที่ผ่านมา ตื่นเช้าออกไปทำงานตามหน้าที่พอตกเย็นก็หาอะไรทำแก้เหงาตามประสาคนโสด ผมเปลี่ยนคู่นอนเป็นว่าเล่นจนเพื่อนผมหลายคนสาปแช่งว่าผมคงจะเป็นเอดส์ตายเข้าสักวัน


          แต่สิ่งที่มันไม่เหมือนเดิมก็คือหลังจากคืนนั้นไม่ว่าผมจะมีเซ็กซ์กับใครสักกี่ครั้งหรือเปลี่ยนคู่นอนสักกี่คนผมก็ไม่สามารถลืมสัมผัสที่ได้รับจากเจ้าเด็กคนนั้นได้


          “คุณมังกรคะ วันนี้เก้าโมงเช้ามีปฐมนิเทศนักศึกษาฝึกงาน สิบเอ็ดโมงมีซัพพลายเออร์จากญี่ปุ่นมาขอพบ บ่ายสองครึ่งมีประชุมบอร์ดบริหารค่ะ” วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมมาทำงานตามปกติ


          ใช่แล้วครับ มังกร เป็นชื่อจริงของผม ชื่อเล่นของผมคือ “ริว” ที่แปลว่ามังกรในภาษาญี่ปุ่น แม่ผมเป็นคนตั้งให้ท่านบอกว่าอยากให้ผมใช้ชีวิตอย่างอิสระเสรีเหมือนมังกร ท่านยังบอกอีกว่าแต่ไม่ว่าจะอิสระอย่างไรก็ยังคงอยู่ภายใต้การโอมล้อมของท้องฟ้าและแผ่นดินซึ่งแปลว่าผมก็ยังอยู่ในขอบเขตที่ยังควบคุมได้ แม่ผมล้ำลึกไหมล่ะครับ


          ผมอมยิ้มทุกครั้งที่นึกถึงคำพูดของแม่ แม่บอกว่าวันหนึ่งผมจะเจอคนที่ใจกว้างเหมือนท้องฟ้า อ่อนโยนเหมือนปุยเมฆ สดใสเหมือนดวงอาทิตย์ และเข้มแข็งดั่งแผ่นดิน


          ฟังดูเหมือนแม่อยากได้ลูกเขยมากกว่าลูกสะใภ้ว่าไหมครับ


          “ยังไงผมรบกวนคุณเตือนผมเรื่องตารางช่วงบ่ายอีกทีนะ แล้วเช้านี้ผมต้องเป็นประธานเปิดปฐมนิเทศเหรอ” ผมหันไปย้ำถามกับเลขาของผม


          “ค่ะ คุณมังกรเป็นผู้บริหารระดับสูงคนเดียวที่เข้าโรงงานวันนี้ค่ะ ใช้ห้องประชุมใหญ่ เด็กนักศึกษาทั้งหมดสามสิบคนค่ะ” เลขาของผมตอบกลับมาอย่างคล่องแคล่ว นึกแล้วเชียวว่าต้องเป็นแบบนี้ พอมีอะไรที่เป็นพิธีการหน่อยนี่ชิ่งหนีกันหมดเลยนะไอ้ผู้บริหารระดับสูงทั้งหลาย


          “เห้อ เด็กที่สุดนี่มันลำบากแบบนี้นี่เอง คุณว่าไหมคุณส้ม” ผมพูดทีเล่นทีจริงกับเลขาที่ก้าวเดินฉับๆ ตามมา


          “ส้มว่าคุณน่าจะภูมิใจที่ทุกคนต่างไว้ใจให้คุณจัดการในทุกๆ เรื่องของบริษัทนะคะ” ใช่ครับอย่างที่ส้มว่า ผมจัดการมันแทบทุกเรื่องของบริษัทจริงๆ ถึงแม้ว่าความจริงแล้วงานภายใต้บังคับบัญชาของผมควรจะมีเพียงแค่งานวิจัยและพัฒนาผลิตภัณฑ์เท่านั้นก็ตาม


          “ขออนุญาตเรียนเชิญ คุณมังกร พรพิพัฒน์ ประธานผู้บริหารสายงานวิจัยและพัฒนาผลิตภัณฑ์กล่าวเปิดงานปฐมนิเทศและให้โอวาทกับนักศึกษาฝึกงานครับ” พนักงานฝ่ายบุคคลที่รับผิดชอบโครงการนี้แนะนำผมอย่างเป็นทางการ


          ผมกวาดสายตาไปรอบๆ ห้องประชุมเพื่อสบสายตากับนักศึกษาฝึกงานทุกคน บางคนหลบตา บางคนจ้องกลับมาอย่างมุ่งมั่น ผมชอบมองปฏิกิริยาของคนที่หลากหลาย แล้วก็อย่างที่ทุกคนรู้กัน ผมชอบเด็ก! 


          ส่วนใหญ่นักศึกษาฝึกงานที่มาฝึกในโรงงานมักจะเป็นผู้ชาย ครั้งนี้ก็เช่นเดียวกันจากที่ผมกะประมาณด้วยสายตาคร่าวๆ เป็นเพศชายเกือบเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ ที่ผมบอกว่าเป็นเพศชายเพราะมั่นใจว่าบางคนไม่ใช่ผู้ชายอย่างแน่นอนเพราะสายตาบางคู่ที่จ้องกลับมามันแฝงนัยอย่างชัดเจน


          แต่ท่ามกลางดวงตาสามสิบคู่ตรงหน้ากลับมีดวงตาหนึ่งคู่ที่ทำให้ผมไม่อาจละสายตา ดวงตาแฝงแววขี้เล่นกับรอยยิ้มสดใสที่ยังคงฝั่งแน่นอยู่ในความทรงจำ


          “พี่ริว จำผมได้มั้ยครับ” เด็กคนนั้นขยับปากพูดแบบไม่มีเสียงส่งให้ผมพร้อมกับชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง


          วูบหนึ่งที่ผมเผลอยิ้มแต่ก็ต้องรีบเก็บอาการนั้นไว้แล้วนั่งลงที่โต๊ะหน้าห้องประชุมทันที ใครในที่แห่งนี้จะรู้เรื่องเด็กคนนี้ไม่ได้เด็ดขาด


          ผมเงยหน้ากลับขึ้นมาอีกครั้ง แต่ในขณะที่กำลังจะเริ่มพูดผมกลับรู้สึกว่ามีอีกสายตาที่กำลังมองตรงมา สายตาที่เหมือนกำลังจ้องจับผิดการกระทำของผม


          “ดิน” หรือนายพสุธา อินทรธร ดาวรุ่งฝ่ายวิศวะที่ผมเคยเผลอมีความสัมพันธ์บนเตียงด้วยโดยไม่ได้รู้เลยว่าเขาทำงานอยู่ในบริษัทเดียวกับผม ดิน เป็นคนหน้าไทยผิวเข้ม ตัวสูงและมีกล้ามเนื้อสมตัวด้วยความที่เป็นนักกีฬาบาสเก็ตบอลมาก่อน


          ผมเรียกสติกลับมาเพื่อรวบรวมและเรียบเรียงคำพูดในหัวแล้วค่อยๆ กล่าวแนะนำบริษัทในแต่ละส่วนงาน รวมไปถึงผู้บริหารผู้รับผิดชอบในสายงานต่างๆ ที่เหล่านักศึกษาฝึกงานจะได้เข้ามาเรียนรู้


          ตลอดเวลาที่ผมพูดอยู่ผมรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าสายตาทั้งสองคู่ยังจ้องผมอยู่แบบแทบไม่กระพริบตา สายตาหนึ่งสดใสแฝงความรู้สึกเว้าวอนและเอาแต่ใจ อีกสายตาหนึ่งมั่นคงอบอุ่นและอ่อนโยน แต่พอใกล้จบทั้งสองสายตานั้นกลับแสดงออกถึงความพยายามที่จะรุกเข้าหาอย่างชัดเจน


          ‘อึดอัด’ นั่นคือคำนิยามที่ดีที่สุดของความรู้สึกของผมในขณะนี้ ผมรีบจบการปฐมนิเทศโดยไม่เปิดโอกาสให้ใครได้ถามอะไร


          “พี่.....พี่มังกร.....พี่มังกรครับ หยุดก่อนสิครับพี่” เสียงทุ้มหนักแน่นไล่ตามผมมาติดๆ หลังจากที่ผมก้าวออกจากห้องประชุม


          “ว่าไงดิน มีอะไรรึเปล่า” ผมพยายามปั้นหน้าให้ปกติที่สุด


          “ให้ผมเดินไปส่งที่ห้องนะครับ” รอยยิ้มอบอุ่นกับสายตาอ่อนโยนที่ฉายแววความเป็นห่วงอย่างไม่ปิดบังนั่นทำให้หัวใจผมกระตุก


          “อืม......เอาสิ”


          “พี่ไม่สบายรึเปล่าครับ สีหน้าพี่ไม่ดีเลย ดื่มน้ำสักนิดนะครับ” ทันทีที่ถึงห้องทำงานดินก็จัดแจงทุกอย่าง เร่งเครื่องปรับอากาศ เลื่อนเก้าอี้ให้ผมนั่ง หาน้ำหาท่ามาให้ดื่ม


          “ดินกลับไปได้แล้ว พี่ไม่ได้เป็นอะไร”


          “พี่มังกรก็รู้ว่าผมเป็นห่วงพี่” ใช่ครับ ผมรู้ดีว่าดินรู้สึกอย่างไรกับผม แต่ผมก็รู้ดีเช่นกันว่าผมตอบสนองให้กับดินไม่ได้


          ดินเด็กกว่าผมห้าปี เรารู้จักกันมานานเพราะดินเป็นรุ่นน้องในมหาวิทยาลัยเดียวกัน ดินเคยบอกผมว่าเรื่องที่เรามีอะไรกันเป็นความตั้งใจของเขา เขาวางแผนไปดักรอผมที่ร้านที่ผมชอบไป พยายามทำตัวให้โดดเด่น พยายามทุกอย่างให้ผมสนใจ


          ดินคิดว่าจะรั้งผมไว้ได้ด้วยวิธีนั้น ผมเองก็พลาดที่ดันปล่อยให้ความต้องการของตัวเองบดบังสติและความรู้สึกผิดชอบชั่วดี


          แต่ดินคิดผิดอยู่อย่างหนึ่ง เพราะผมยังไม่คิดจะหยุดอยู่ที่ใคร


          “แต่ดินก็รู้ว่าพี่ไม่ได้คิดอะไรกับดิน”


          “ผมรู้ครับ แต่ผมรอได้ ผมมั่นใจว่าจะมีสักวันที่พี่หันกลับมามองผม”


          “มึงเริ่มไร้สาระแล้วดิน แล้วที่นี่มันก็ที่ทำงานจะทำอะไรก็เห็นแก่หน้าพี่บ้าง” ผมรีบปัดมือของดินที่พยายามเอื้อมมาจับแก้ม


          “ผมรักพี่นะครับ แล้วพี่ก็คงไม่ลืมว่าเราเป็น.........”


          “ดิน!!! มึงหุบปากแล้วออกไปจากห้องกูเดี๋ยวนี้!!!” ผมตวาดลั่นพร้อมกับชี้นิ้วไล่คนตรงหน้าให้ออกไป


          “พี่มังกรผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจจะ......”


          “เออๆ มึงออกไปเถอะ ถ้าไม่งั้นกูจะโกรธมึงจริงๆ” ผมปัดมือไล่ให้ดินออกไปจากห้องอีกครั้ง ทำเป็นไม่สนใจแต่หางตาก็ยังแอบมองคนที่เดินคอตกออกไปจากห้อง ดินเป็นคนดี ดีเกินไปที่จะต้องมาผูกมัดกับคนอย่างผม






          “ชาสมุนไพรค่ะคุณมังกร น่าจะทำให้คุณผ่อนคลายลงได้”


          “ผมแสดงออกขนาดนั้นเลยเหรอคุณส้ม” เลขาของผมทำเพียงแค่ยิ้มให้ก่อนจะวางแก้วชาลงตรงหน้าผม


          ผมยอมรับว่าวันนี้ทั้งวันผมแทบคิดอะไรไม่ออก สายตาของคนที่เด็กว่าทั้งคู่ทำให้ผมสติแตก หลังจากเสร็จประชุมบอร์ดบริหารช่วงบ่ายผมจึงรีบตรงดิ่งไปที่รถเพื่อกลับบ้าน ในใจคิดแค่ว่าอยากกลับไปพักผ่อนให้เร็วที่สุด


          เรียกตัวอ่อนเอ๊าะๆ เนื้อแน่นๆ มานอนกกด้วยน่าจะช่วยให้ผ่อนคลายได้ดี แค่คิดก็อดอมยิ้มไม่ได้แล้ว


          “พี่ริวครับ พี่ริว ผมฟ้าไงครับ พี่จำผมไม่ได้เหรอครับ” แต่สิ่งที่ผมไม่อยากให้เกิดขึ้นที่สุดมันก็เกิด เด็กยักษ์ในชุดนักศึกษาที่ออกตัวว่าชื่อฟ้า วิ่งเข้ามารั้งแขนผมไว้ในขณะที่ผมกำลังจะเอื้อมมือไปเปิดประตูรถ


          “คุณ ปล่อยมือผมเดี๋ยวนี้! ผมไม่ใช่เพื่อนเล่น!” ผมตวาดพร้อมช้อนสายตาดุๆ ขึ้นหมอหน้าเด็กตรงหน้าที่สูงกว่าผมเกือบยี่สิบเซนติเมตร


          จำได้สิครับ ผมจะจำเจ้าเด็กเร่าร้อนที่ทำเอาผมหลงใหลได้ปลื้มมาตลอดไม่ได้ได้ยังไง แต่ในสถานที่นี้ หัวโขนที่ผมสวมอยู่ขณะนี้ผมจะแสดงออกแบบนั้นไม่ได้


          “ทำไมพี่เย็นชากับผมแบบนี้ ผมคิดถึงพี่จะแย่ พี่เล่นไม่บอกอะไรไม่ทิ้งเบอร์ติดต่อไม่ทิ้งอะไรไว้ให้ผมเลยนอกจากไอ้นี่ พี่ไม่คิดถึงผมบ้างเหรอ” คนตรงหน้าออกอาการโวยวายง้องแง้งเหมือนเด็กพร้อมกับชูกระดาษแผ่นน้อยในมือ กระดาษที่ผมแทบจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าทิ้งมันไว้ที่หัวเตียงของเจ้าเด็กนี่ ‘เมื่อคืนขอบคุณมากนะครับ พี่มีความสุขมาก หวังว่าเราจะได้พบกันอีก..........พี่ริว’


          “คุณจะลามปามเกินไปแล้วนะ เป็นแค่เด็กฝึกงาน ทำตัวให้มันเหมาะสมหน่อย” ผมสะบัดมือเด็กตรงหน้าแล้วผลักอกมันอย่างแรง แต่รู้ไหมครับสายตามันเว้าวอนจนผมเกือบเผลอเข้าไปกอดมันไว้


          “คุณมังกร มีอะไรรึเปล่าครับ” เสียงมันคงดังจนยามที่อยู่ข้างเคียงเดินเข้ามาถาม


          “ไม่มีอะไร กลับไปทำงานของคุณเถอะ” ผมรีบบอกปัด


          “พี่ทำเกินไป” ไอ้เด็กนี้ยังไม่เลิกบ้า


          “อะไรอีก” ผมเริ่มจะหมดความอดทน


          “ถ้าพี่ไม่อยากให้ทุกคนในบริษัทนี้เห็นไอ้นี่ล่ะก็พี่ต้องฟังผม” ไอ้เด็กตัวสูงตรงหน้ายื่นไอโฟนมาตรงหน้าผม ภาพที่ผมเห็นทำให้ผมตาค้าง


          “คราวนี้พี่คงยอมฟังผมแล้วสินะ” มันพูดพร้อมกับค่อยๆ ใช้นิ้วลากบนหน้าจอสัมผัสโชว์รูปที่มันแอบถ่ายตอนผมหลับ มีทั้งรูปเดี่ยวและรูปที่ถ่ายคู่กับมันเป็นสิบๆ รูป ที่สำคัญในรูปผมไม่ได้ใส่อะไรเลยสักชิ้น!!!


          “ผมชื่อฟ้า นายเวหา เตชะรัตนบรรจง เกิดวันที่ 9 กันยายน ปีนี้อายุ 19 ปีเต็ม เรียนวิศวะเครื่องกล สูง 189 หนัก 80 เป็นลูกคนเดียว.....”


          “หยุดๆ! คุณอย่ามาพูดอะไรไร้สาระ ประวัติคุณจะเอามาบอกผมทำไมผมไม่ได้อยากรู้ คุณเป็นใครผมยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ”


          “หึ พี่ไม่รู้จักผมงั้นเหรอ พี่จะเล่นแบบนี้ใช่ไหม”


          “ใช่สิหน้าคุณผมยังไม่เคยเห็น”









          “หึ แล้วพี่จะเสียใจ..........พี่อย่าลืมสิ ว่าพี่อะเป็นเมียผม!!!”










          *+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-02-2017 11:34:10 โดย Ryunosuke »

ออฟไลน์ NRedu

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 111
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0

ออฟไลน์ Ryunosuke

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 41
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-0
อย่าลืมสิ...ว่าพี่เป็นเมียผม!!!




ตอนที่ 2 คู่นอน





          ริมฝีปากได้รูปบดเบียดจูบร้อนแรงพร้อมกับส่งลิ้นร้อนเข้ามาในโพรงปากของผม มือซนลูบไล้ไปทั่วร่างกายก่อนจะมาหยุดเน้นที่ยอดอก ความรู้สึกเสียวซ่านแผ่กระจายไปทั่วร่างจนผมต้องพยายามหดตัวหลบ หากแต่ในขณะเดียวกันนั้นแผ่นหลังของผมก็กำลังถูกจู่โจมด้วยลิ้นร้อนลากยาวไล้เล็มจากท้ายทอยแล้วค่อยๆ ต่ำลง เสียวซ่านจนผมต้องแอ่นหนี


          “หนีไม่พ้นหรอกครับพี่ริว” คนตรงหน้ากระซิบข้างหูก่อนจะแทรกลิ้นชื้นเข้ามาในรูหู


          “อย่าแม้แต่จะคิดนะครับพี่มังกร” อีกคนที่ประกบแนบชิดอยู่ด้านหลังพูดกรอกลงที่ใบหูอีกข้าง พร้อมๆ กับนิ้วยาวที่แหย่รุกล้ำเข้ามาในร่างกาย


          “อะ อึก ยะ อย่า.....”


          “อย่าช้าเหรอครับพี่ รู้ๆ กันอยู่ว่าพี่ชอบ” คนข้างหลังไม่รอให้ผมพูดจบก็เพิ่มจำนวนนิ้วเข้ามาในร่างกายผมอีก


          “ดะ ดิน บะ เบาๆ......อื้อ!!!” ผมพยายามห้ามปรามคนข้างหลัง แต่คนข้างหน้าก็ไม่ยอมกัน ละเลงจูบร้อนจนทำให้ผมแทบบ้า


          “พี่ริว ช่วยผมหน่อย” คนตรงหน้าใช้มือประคองใบหน้าผมให้ก้มต่ำลงไปมองลูกชายตัวเขื่องของเจ้าตัว พร้อมๆ กับคนข้างหลังที่กดแผ่นหลังผมให้โก้งโค้งลง


          “ฟะ ฟ้า อะ อึ่ก อึ่ก” คนตรงหน้ายัดแท่งร้อนเข้ามาในปากลึกจนผมแทบสำลัก 


          “อื้อ อื้อ เจ็บ พี่เจ็บนะดิน อื้อ” ผมพยายามถอนปากออกเพื่อห้ามปรามคนข้างหลังที่แทรกประตูเข้ามาในคราวเดียว แต่คนข้างหน้าก็เสือกไสลูกชายตัวเขื่องเข้ามาในปากผมอีกจนพูดไม่ได้ศัพท์


          “พี่จะชอบมัน พี่จะไม่มีวันลืมพวกผมไปตลอดชีวิต” คนทั้งคู่จับให้ผมอยู่นิ่งๆ แล้วเอวแกร่งทั้งสองที่อยู่ตรงหน้าและด้านหลังก็เริ่มขยับ ค่อยๆ แรงขึ้น แรงขึ้น อย่างที่ผมไม่อาจต้านทาน


          ตอนนี้ผมแทบไม่มีสติจะคิดอะไร ผมนึกไม่ออกว่ามันเกิดอะไรขึ้น ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมตกอยู่ในสภาพนี้ได้อย่างไร


          “ดิน ฟ้า พอเถอะพี่ขอร้อง พี่ไม่ไหวแล้ว” ความรู้สึกมันฟุ้งกระจายเสียจนผมควมคุมตัวเองไม่ได้ แต่ทั้งคู่ไม่ยอมให้ผมแตะลูกชายของผมที่มันประท้วงขยายตัวจนแทบจะระเบิดออกมา ความรู้สึกอยากปลดปล่อยมันทรมานเหลือเกิน


          “มันยังไม่จบหรอกครับพี่ คืนนี้มันยังอีกยาวไกล” ผมไม่รับรู้แล้วว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร ในหัวมันขาวโพลนไปหมด รู้แต่ว่าตัวผมถูกประคองให้นั่งลงแล้วเอนนอนทับดินไว้ด้านล่าง แล้วฟ้าก็ขยับตัวมาคร่อมผมไว้ด้านบน ผมไม่รู้ว่าสองคนนี้กำลังจะทำอะไร แต่วงแขนแกร่งของทั้งคู่โอบรัดเสียจนผมไม่สามารถขยับตัวได้


          “ยะ อย่า อย่า นะ จะเข้ามาพร้อมกันได้ยังไง พี่ไม่ไหวนะ อะ โอ๊ย โอ๊ย” ผมกัดปากตัวเองจนได้กลิ่นคาวเลือด น้ำตามันไหลพรากออกมาเอง เจ็บเหมือนถูกจับแยกร่าง ฟ้าและดินเข้ามาในตัวผมพร้อมๆ กัน คนหนึ่งรองรับอยู่ด้านล่างอีกคนหนึ่งคร่อมทับอยู่ด้านบน


          “โอ๊ย เจ็บ พี่เจ็บนะฟ้า หยุดเถอะพี่ขอร้อง” ฟ้าที่คร่อมอยู่ด้านบนเริ่มขยับด้วยจังหวะที่หนักหน่วง


          “ผมจับพี่ไว้ได้แล้ว” ฟ้ากรอกเสียงลงที่ข้างหูซ้าย


          “ดะ ดิน อะ ยะ อย่า โอ๊ย” ไม่ช้าดินที่รองรับผมอยู่ด้านล่างก็เริ่มเร่งจังหวะเช่นกัน


          “ผมจะไม่ให้พี่ไปไหนอีกแล้ว” ดินกระซิบลงที่ข้างหูอีกข้าง


          “อะ โอ๊ย โอ๊ย อะ อ้า อืม” ผมได้แต่ร้องประท้วงแต่ก็ไม่เป็นผล คนทั้งคู่ขับเน้นจังหวะอย่างไม่ยอมกัน จนความเจ็บปวดของผมค่อยๆ แปรเปลี่ยน พอร่างกายผมเริ่มชินความรู้สึกเสียวกระสันจึงเข้ามาแทนที่


          “ดิน ฟ้า พี่จะไม่ไหวแล้ว”


          “ผมก็จะไม่ไหวเหมือนกันพี่ริว/ผมก็เหมือนกันครับพี่มังกร”


          “ดะ ดิน ฟะ ฟ้า ฟ้า อะ อ้า”


          “พี่ริว”


          “พี่มังกร”


          “พี่ริว”


          “พี่มังกร”






          “พี่ริว ตื่น”


          “พี่ริวตื่นเถอะครับ”


          “ฟะ ฟ้าเหรอ” ผมสะดุ้งตื่นเพราะแรงเขย่าของคนข้างตัว ผมมึนไปหมด แค่ฝันแต่ทำไมมันเหมือนจริงเหลือเกิน


          “ไม่ใช่ครับ”


          “งั้นดิน ดินเหรอ”


          “ไม่ใช่ครับ พี่ริวมองหน้าผมดีๆ ผมไม่ใช่ไอ้ฟ้า หรือไอ้ดินที่ไหน ผมนนท์ไงพี่” คนพูดประคองใบหน้าให้ผมมองไปที่เขา


          “เห้อ.....นนท์” พอสายตาผมเริ่มชินกับแสงสว่างและใบหน้าของคนตรงหน้าเริ่มชัด ใช่สิเมื่อวานผมหงุดหงิดจากไอ้เด็กสองคนที่เข้ามาหยุ่มหยามในชีวิต ก็เลยโทรหานนท์ให้มาเจอที่ห้อง พอคิดได้ความสบายใจก็บังเกิด ผมเลยซุกหัวเข้ากับกล้ามอกแกร่งๆ เนียนๆ ตรงหน้า


          “อ้อนเชียวนะครับ หึหึ”


          “อื้อ ใครอ้อน” ผมพูดเสียงอู้อี้เพราะกำลังก้มหน้างุดซุกลงกับอกของนนท์ให้แน่นขึ้น


          “คร้าบพี่ริว ไม่อ้อนเลยครับ ไม่อ้อนแบบนี้อยากได้อะไรล่ะ”


          “นวดหัวให้หน่อยยยย น้า.....”


          “ได้สิครับ งั้นพี่เปลี่ยนมาหนุนตักผมนะ เดี๋ยวผมนวดให้” นนท์ประคองหัวผมวางลงบนตัก ก่อนจะค่อยๆ คลึงนิ้วโป้งลงที่ขมับผมช้าๆ ผมชอบเวลาที่มีคนนวดหัวให้ มันรู้สึกผ่อนคลายและสงบ


          ‘นนท์’ หรือนายธนนท์ ทรัพย์ดำรง ถือเป็นคนที่รักษาสัมพันธ์กับผมไว้ได้นานที่สุด เพราะเราต่างรู้ขอบเขตชัดเจนว่าต่างอยู่ในสถานะอะไร ผมเจอนนท์ครั้งแรกเมื่อสามปีที่แล้วในแอพพลิเคชั่นออนไลน์ ผมสะดุดตาเข้ากับซิกแพคคมๆ กับผิวสีน้ำผึ้งที่นนท์ใช้เป็นรูปดิสเพล ‘ไบแมนอยากลืมเมียหญิง ขอรับใจถึงมารองรับอารมณ์ จะเ_ดให้ลืมเมีย” แถมขอความที่นนท์เขียนแนะนำตัวมันก็โคตรเร้าใจ นั่นแหละครับเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้นนท์รู้จักคนใจถึงอย่างผม และทำให้ผมรู้จักไบรุกอึดๆ อย่างนนท์


          ผมไม่ใช่รับแท้เพราะผมได้หมดไม่ว่าจะเป็นหญิงชาย แต่ถ้าได้เล่นบทไหนแล้วรับรองว่าคู่ขาจะไม่มีทางลืมผมหลง


          “ส้ม วันนี้ผมไม่เข้าโรงงานนะ ฝากบอกคุณกฤติยาให้เดินหน้าทำการทดลองตามแผนงานที่คุยกันไว้ได้เลย แล้วพรุ่งนี้ผมจะเรียกคุยอีกที” ผมยกโทรศัพท์หาเลขา ผมตัดสินใจว่าวันนี้จะขอไปเดินผ่อนคลายในห้างที่ไปเป็นประจำแถวสุขุมวิทเสียหน่อย


          “นนท์ไปเดินห้างกับพี่นะครับ วันนี้อยู่กับพี่หน่อยนะ”


          “ไม่ต้องขอ ผมก็เต็มใจอยู่แล้วครับ ช่วงนี้แฟนผมอยู่ต่างประเทศพอดีด้วย แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะครับ” นนท์ตอบรับคำผมพร้อมรอยยิ้ม ใช้แล้วครับพวกคุณเข้าใจกันไม่ผิดหรอกครับ นนท์มีคนของเขาอยู่แล้ว มีผู้หญิงที่เขาวางแผนจะแต่งงานด้วย


          ผมถึงได้บอกไงล่ะครับว่าเราต่างก็เข้าใจในสถานะก็กันและกันเป็นอย่างดี


          “นนท์อยากได้อะไรเหรอ.....” ผมไม่พูดเปล่าแต่ลุกขึ้นแล้วนั่งคร่อมตัวของนนท์ไว้ เอาแขนตัวเองคล้องคอคนตรงหน้าแล้วค่อยๆ หย่อนสะโพกตัวเองลงทับอาวุธประจำกายของนนท์ที่ตั้งชั้นพร้อมรบอยู่แล้ว นี่ขนาดเมื่อคืนใช้งานไปหลายรอบแล้วยังสู้ขนาดนี้ นนท์นี่อึดดีจริงๆ


           “ขนาดนี้แล้วยังต้องถามอีกเหรอครับ พี่นี่มันน่ากินไปทั้งตัวจริงๆ ถ้าบอกว่าอายุเพิ่งจะยี่สิบผมก็คงเชื่อ คนอะไรดูแลตัวเองดีเหลือเกิน”


          “ไม่ต้องชมพี่ขนาดนั้นก็ได้นนท์ ยังไงพี่ก็ไม่ปฏิเสธเราอยู้แล้ว.....อื้อ” ไม่ทันทีผมจะพูดจบลิ้นร้อนก็เริ่มละเลงลงที่ซอกขอผม


          “ซอกคอขาวเนียน”


          “อ้า”


          “ไหล่กลมมน”


          “นนท์อย่าแกล้ง อ้า อื้ม”

 
          “กล้ามเนื้ออกกระชับกับยอดอกสีชมพูระเรื่อ”


          “นนท์ มะ ไม่ไหวแล้ว นนท์”


          “ลอนหน้าท้องบางๆ”


          “นนท์ อย่าแกล้งสิ”
 

          “ที่สำคัญก้นงอนๆ นี่ ผมกินเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอเลยจริงๆ”






          “อะ นนท์ อ้า..........”







          *+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-02-2017 11:34:44 โดย Ryunosuke »

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
ชื่อเรื่องว่าน่าสนใจแล้ว
เนื้อเรื่องยิ่งเร่าร้อนสุดๆ  :ling1: :ling1: :ling1:
มังกร เหินเวหา คลุกคลีปฐพี
มีนนท์ เป็นอาหารว่าง หรือหลัก นะ
มาตามติดด้วย รอตอนต่อไป
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ GuoJeng

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1268
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +44/-1
  โอยยย ฮอตมากคับผู้แต่ง รออ่านต่อคับ

ออฟไลน์ Ryunosuke

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 41
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-0
อย่าลืมสิ...ว่าพี่เป็นเมียผม!!!




ตอนที่ 3 แพ้ทางเด็ก





          “พี่ริว พี่ริวค้าบบบบบ” การเดินห้างของผมวันนี้คงจะมีความสุขกว่านี้ถ้าไม่มีเสียงนี้ให้ได้ยิน


          “นนท์ เปลี่ยนร้านกันเถอะ พี่อยากไปดูกระเป๋าสตางค์ใบใหม่สักหน่อย”


          “แต่น้องคนนั้นเรียกพี่อยู่นะครับ”
 

          “ไม่ต้องไปสนใจมัน เดินตามพี่มา” ผมคล้องแขนนนท์อย่างแนบชิดแล้วพาเดินไปด้วยกัน


          “พี่ริวรอผมก่อนสิครับ” เสียงฟ้าไล่หลังผมมาเรื่อยๆ


          “นี่ผมต้องเพิ่มสถานะไม้กันหมาให้พี่ด้วยเหรอครับเนี่ย ฮ่า ฮ่า” นนท์พูดพร้อมหัวเราะอย่างอารมณ์ดี


          “ช่วยหน่อยน้า.....” ผมออกอาการอ้อนแล้ววางหัวลงบนไหล่กว้างของนนท์ ตั้งใจให้ฟ้ามันเห็นด้วยแหละครับ ปกติผมไม่มีทางทำอะไรแบบนี้ในที่สาธารณชนแน่ๆ


          “ไม่มีปัญหาครับ คนดีของนนท์” นนท์ว่าพร้อมเอาฝ่ามือวางลงบนหัวผมแล้วลูบอย่างรักใคร่ สมบทบาทมาก สมควรมอบตุ๊กตาทองให้จริงๆ


          “พี่จะทำอะไรคนของผม!!!” ฟ้าแหวใส่นนท์ทันทีที่ตามมาทัน


          “คนของน้อง? ใครครับ ที่ยืนอยู่ตรงนี้พี่เห็นแต่คนของพี่” นนท์ก็เด็ดไม่แพ้กัน จนคนรอบข้างเริ่มหันมามอง


          “คนของพี่เหรอ พี่หมายความว่ายังไงวะ” วูบหนึ่งที่ผมแอบเห็นสายตาของฟ้าสั่นไหว เล่นเอาหัวใจผมเหมือนจะหล่นไปที่ตาตุ่ม ทำไมถึงทำหน้าตาได้น่าสงสารขนาดนั้น


          “พี่ริวมากับพี่ ก็ต้องเป็นคนของพี่สิครับ ว่าแต่น้องนั่นแหละเป็นใคร ให้ดีพี่ว่าอย่าเข้ามาเสือกจะดีกว่า ผัวเมียเข้ากำลังมีความสุขกัน” นนท์ร่ายยาวพลางกอดเอวผมอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ 


          “พี่ริว ทำไมพี่ทำกับผมแบบนี้ เรามีอะไรกันแล้วนะ พี่ต้องเป็นของผมคนเดียวสิ” ฟ้าคงประเมินแล้วว่าต่อกรนนท์ไม่ไหวเลยวกกลับมาเล่นงานผมแทน


          “ผมไปทำอะไรให้คุณ ในเมื่อหน้าคุณผมยังไม่รู้จัก..........ไปกันเถอะนนท์”






          “ถ้าพี่ไม่มากับผม พรุ่งนี้พี่เตรียมดังได้เลย ถ้าเรื่องอย่างว่าหลุดออกไป ภาพลักษณ์ผู้บริหารระดับสูงจะเป็นยังไง พี่อย่าลืมสิอนาคตอันรุ่งโรจน์ของพี่อยู่ในมือผมนะ” สุดท้ายฟ้ามันก็งัดไม้ตายของมันขึ้นมาใช้ ดวงตาของฟ้าตอนนี้มันกำลังบอกผมว่ามันกล้าทำสิ่งที่มันพูดอยู่จริงๆ


          “อะ เอ่อ นนท์ นนท์กลับไปก่อนนะ ไว้พี่โทรหานะครับ พี่ขอโทษจริงๆ” ผมหันไปบอกกับนนท์ คงต้องทำตามที่ฟ้ามันต้องการไปก่อน เรื่องนี้ยังไม่รู้จะแก้ยังไงจริงๆ คงต้องหาโอกาสพังโทรศัพท์มันซะ ไม่น่าพลาดท่าให้มันเลยจริงๆ


          “พี่ริวไม่เป็นไรแน่นะ จะให้นนท์ไล่ไอ้เด็กนี้ให้ก็ได้นะครับ” นนท์เองก็คงงงกับท่าทางที่เปลี่ยนไปในทันทีของผม


          “ไม่เป็นไรนนท์ เดี๋ยวพี่จัดการเอง ขอบคุณมากนะ ไว้พี่จะติดต่อไป” ผมขอโทษขอโพยนนท์ ก่อนจะเดินตามฟ้ามาอย่างที่มันต้องการ






          “ผมงอนพี่อยู่นะ หัดง้อผมบ้างเซ่!!!” ไอ้เด็กตัวสูงที่เดินดุ่ยๆ อยู่ข้างหน้าผมหันกลับมาโวยวายสั้นๆ ก่อนจะสะบัดหน้าหนีแล้วเดินต่อ


          “ผมไม่เคยง้อใคร คุณนั่นแหละเลิกทำตัวเป็นเด็กไม่รู้จักโตแล้วคุยกันให้รู้เรื่องกันไปเสียที”


          “พี่จะพูดดีๆ กับผมบ้างไม่ได้รึไง แล้วคุณกับผมน่ะ เลิกเรียกสักที มันห่างเหินผมไม่ชอบ” ไอ้เด็กตัวไม่เล็กยังพูดต่อโดยไม่หันมามองผม


          “คุณจะอะไรกับผมหนัก...อุ๊บ!!!” ฟ้าหันขวับกลับมาพร้อมมือใหญ่ที่คว้าตะปบปิดปากผม


          “ผมบอกว่าให้เลิกเรียก คุณกับผม ผมจะปล่อยมือแต่พี่ต้องเรียกผมว่าฟ้า แล้วแทนตัวเองว่าพี่ ตกลงไหม” ผมได้แต่พยักหน้าตอบรับเพราะสิ่งที่ฟ้าทำมันเรียกร้องความสนใจของคนรอบข้างสุดๆ


          “ฟ้าจะงอนอะไรพี่หนักหนา เราไม่ได้เป็นอะไรกันด้วยซ้ำ” เอาครับยอมๆ มันไปนิด เผื่อจะเลิกง้องแง้ง ผมเห็นมันแอบยิ้มตอนที่ชื่อของมันออกจากปากผมแต่ไม่ทันที่ผมจะพูดจบยิ้มสวยนั่นก็หุบลงทันที


          “พี่ว่าเราไม่ได้เป็นไรกันงั้นเหรอ พี่พูดแบบนี้ได้ยังไง!!!” เอ้า!!! ยังไม่ยอมจบ หน้าเป็นตูดหนักเลยทีนี้ แถมทิ้งระเบิดจบก็เปิดตูดเดินไปอีกทาง มันจะอะไรหนักหนาวะ


          “เอาแต่ใจฉิบ....”


          “ใช่ผมเอาแต่ใจ แล้วที่สำคัญคือพี่ต้องตามใจผม!!!” ไอ้ฟ้าเอ้ย หูทิพย์รึไงวะ อุตส่าห์คิดว่าพูดเบาแล้วแท้ๆ


          “เออๆ จะให้ทำอะไรว่ามา” ผมเริ่มหน่ายกับมันแล้วจริงๆ อะไรมันจะเด็กขนาดนี้วะเนี่ย






          “อยากกินไอติม”


          “อะ อะไรนะ” ผมไม่ได้หูฝาดใช่ไหม ตัวใหญ่อย่างกับกระทิง อยากกินไอศกรีม มันจะไม่น่ารักไปหน่อยเหรอครับคุณเวหา


          “พาไปกินสิ แล้วจะหายงอน” เออเว้ย ผมก็เพิ่งรู้ครับว่าคนงอนเขาบอกวิธีแก้งอนให้คนง้อฟังด้วย


          “เอ้าๆ อยากกินร้านไหนครับน้องฟ้า” เอาใจมันหน่อยครับ เพื่อได้โอกาสลบรูปทิ้ง


          “ร้านไหนก็ได้ แต่ถ้าให้ดีอยากกินไอติมที่อยู่บนตัวพี่ ค่อยๆ เลียช้าๆ คงจะอร่อยสมใจผม”


          “คุณอย่าลามปาม!!! เห็นผมยอมให้หน่อยไม่ใช่จะทำอะไรก็ได้” ไอ้เด็กนี่มันยั่วโมโหผมได้ตลอด


          “ขนาดโกรธยังน่ารักเลยวุ้ย” เหมือนมันบ่นกับตัวเองแต่ผมได้ยินเต็มสองรูหู หน้าผมแอบร้อนๆ ไปเหมือนกัน

   




          “วันนี้ไม่ต้องฝึกงานรึไง” ผมเป็นฝ่ายเริ่มเปิดบทสนทนาก่อน เพราะหลังจากที่ผมพาฟ้ามานั่งที่ร้านไอศกรีมตามคำสั่งมัน มันก็เอาแต่นั่งกดโทรศัพท์ยุกยิกๆ แทบจะไม่เงยหน้ามองผม


          “ผมขออนุญาตพี่ดินออกมาตามหาผู้บริหารระดับสูงที่โดดงานมากับชู้” ผมงงนิดหน่อยว่าทำไมฟ้ามันต้องขออนุญาตดิน แต่ก็เข้าใจได้ว่าดินคงถูกมอบหมายให้เป็นพี่เลี้ยงที่คอยฝึกงานให้ฟ้า


          “อย่ามากวนตีน”


          “ก็ได้ ผมต้องการพี่ ชัดไหมครับ ผม! ต้อง! การ! พี่!” เมื่อกี้เงียบเป็นเป่าสาก แต่ตอนนี้กลับตะโกนเสียลั่นร้าน มันจะเด็กไปถึงไหน


          “เรื่องของเรามันจบไปแล้ว คืนนั้นเราต่างบรรลุจุดประสงค์ไม่ใช่รึไง” ผมพยายามเย็นที่สุด


          “น่าแปลก พี่คิดว่ามันจบแต่ผมกลับคิดว่าคืนนั้นมันเป็นแค่จุดเริ่มต้น” ฟ้ายิ้ม ยิ้มแบบที่ทำให้ผมหลงเสน่ห์ในคืนแรกที่เราเจอกัน ผมต้องขอยอมรับว่ารอยยิ้มของฟ้าทำให้ผมหวั่นไหวได้เสมอ


          “งั้นคิดใหม่ซะนายเวหา ไม่งั้นผมคงต้องให้คุณหยุดเข้ารับการฝึกงานที่บริษัทของผม คุณเลือกเอาแล้วกันว่าจะฝึกงานอย่างมีความสุขเรียนจบตามเวลา หรือถูกไล่ออกแล้วเรียนจบไม่พร้อมคนอื่น” ผมยื่นเงื่อนไขที่คิดว่าจะปิดเรื่องนี้ให้จบได้เร็วที่สุด แรงมาก็คงต้องแรงกลับ


          “พี่ทำแบบนั้นไม่ได้หรอกครับ” ฟ้าพูดพร้อมจ้องมาที่ผมอย่างท้าทาย ไม่รู้ทำไมแต่สายตานั่นทำให้ผมรู้สึกตกเป็นรอง


          “ทำไมผมจะทำไม่ได้ ในเมื่อผมเป็นถึงผู้บริหารระดับสูง.....อุก อื้มมม” ผมยังไม่ทันพูดจบดีไอ้เด็กตรงหน้าก็ยื่นหน้ามาจูบผม แถมมือข้างหนึ่งของมันยังเอื้อมมากดท้ายทอยผมไว้เสียแน่น


          “คุณเวหา!!! คุณทำอะไร!!! ไม่มีใครเคยสอนเรื่องการเคารพผู้ใหญ่กับกาลเทศะรึไง!!!” ผมโมโหมาก กำหมัดตัวเองแน่นจนเจ็บมือ ถ้าไม่ได้อยู่ต่อหน้าคนมากๆ แบบนี้มันโดนผมซัดหน้าหงายไปแล้ว 


          RRRRRRRRRR RRRRRRRRRR RRRRRRRRRR


          “อ๊ะ โทรมาพอดีเลย พี่คุยกับคนนี้แล้วกันครับ เรื่องการฝึกงานของผม” ฟ้ายิ้มมุมปาก ผมเกลียดรอยยิ้มแบบนี้ที่สุด เพราะผมรู้สึกเหมือนว่าผมกำลังจะแพ้ ไม่เคยไม่มีใครหน้าไหนทำให้ผมรู้สึกแบบนี้มาก่อน


          “ใคร!!! แล้วทำไมกูต้องคุย” ผมเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่แล้ว


          “พ่อของผมเอง พี่รับสายเถอะ ผมเตือนด้วยความหวังดี” งง ผมงงกับสิ่งที่ฟ้าพูด






          “ครับ ผมมังกรพูด” ผมลังเลอยู่สักพักก่อนที่จะรับโทรศัพท์มาจากมือเด็กตรงหน้า


          “ริวเหรอ นี่ผมเมฆินทร์นะ” เมฆินทร์ ชื่อนี้ทำให้ผมยิ่งรู้สึกว่ากำลังจะแพ้อย่างหมดรูป ไหนจะน้ำเสียงทรงพลังที่ผมเคยได้ยินบ่อยๆ นั่น






          “คะ ครับท่าน” ผมแอบได้ยินเสียง yes เบาๆ จากไอ้เด็กตรงหน้า เมฆินทร์ เตชะรัตนบรรจง ประธานคณะผู้บริหารหรือเรียกง่ายๆ ว่าคนคนนี้คือ CEO ของบริษัทที่ผมทำงานอยู่ ทำไมผมไม่เอะใจก่อนหน้านี้นะ ใช่ ฟ้ามันเคยบอกว่ามันนามสกุลเตชะรัตนบรรจง แต่ใครจะไปคิดว่าจะแจ๊คพ็อตแตกแบบนี้     


          “วันพรุ่งนี้เข้ามาหาผมที่ออฟฟิศหน่อยสิ ผมมีเรื่องสำคัญอยากจะปรึกษา”


          “ได้ครับท่าน กี่โมงดีครับ”


          “ซักบ่ายสองก็ได้ริว”


          “ครับท่าน” ผมไม่รู้ว่าหน้าตัวเองเหวอแค่ไหน รู้แต่ว่าไอ้เด็กตรงหน้ามันยิ้มกว้างเต็มแก้มเสียจนหน้ามั่นไส้ หงุดหงิดโว้ย! ไอ้เด็กยักษ์ ไอ้เด็กโข่ง ไอ้ลูกติดพ่อ ไอ้ลูกแหง่เอ้ย!






          “อย่าลืมพาลูกชายผมกับนายพสุธาฝ่ายวิศวกรรมมาด้วยนะ”







          *+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-02-2017 11:35:13 โดย Ryunosuke »

ออฟไลน์ cavalli

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5358
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-19

ออฟไลน์ insomniac

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1482
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-3
จำเรื่องนี้ได้ ดีใจที่กลับมาใหม่ครับ
ฝันบอกเหตุว่า 3P แน่ๆ

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
กลับมาแล้ว ชอบเรื่องนี้ ดีใจที่รีไรท์นะคะ รอตามจนจบค่ะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
อ้าวๆ.....ฟ้าเป็นลูก CEO ของบริษัทที่มังกรทำงาน
งี้ฟ้า ก็ใช้เส้นสายพ่อ ใกล้ชิดมังกรได้น่ะสิ
แต่ CEO สั่งให้ มังกร ฟ้า ดิน เข้าพบ  :katai1: :katai1: :katai1:
มีอะไร มันยังไง  :ling1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ omuya

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2023
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +121/-9
จำได้ว่าเคยชอบเรื่องนี้มาก อ่านแล้วก็ค้าง จากค้างก็หาย หายไปเลยยยย 555555

มาใหม่ครั้งนี้ก็จะติดตามเหมือนนะคะ ^^

ออฟไลน์ Ryunosuke

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 41
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-0
อย่าลืมสิ...ว่าพี่เป็นเมียผม!!!




ตอนที่ 4 งานเข้า





          ราวๆ สิบโมงผมพาเด็กทั้งสองคนนั่งรถมาจอดที่ห้างใหญ่แถวพระรามเก้าแล้วนั่งรถไฟฟ้าต่อเพื่อจะเข้าไปหาท่านเมฆินทร์ตามนัดที่ใจกลางย่านธุรกิจสำคัญของกรุงเทพมหานคร


          เมื่อเช้าทั้งฟ้าทั้งดินมานั่งรอหน้าห้องทำงานของผมโดยไม่ต้องเรียกหา ผมไม่แปลกใจสำหรับฟ้าเพราะมันเป็นคนวางแผน แต่กับดินผมอดแปลกใจไม่ได้ที่ทำไมดินถึงได้รู้เรื่องทั้งๆ ที่ผมยังไม่ได้แจ้งบอกอะไร


          การได้ขึ้นรถไฟฟ้าไม่ว่าจะใต้ดินหรือบนดินเป็นหนึ่งในความสุขของผม ทำไมเหรอครับ ก็เพราะผมจะได้ส่องเด็กๆ ที่ยังอยู่ในเครื่องแบบนักเรียนนักศึกษาไงครับ


          แต่วันนี้การขึ้นรถไฟฟ้าใต้ดินของผมต่างออกไป เพราะทันทีที่ก้าวพ้นประตูผมถูกดันเข้ามุมโดยมีผู้ชายตัวควายๆ สองคนยืนบังวิวสวยๆ จนมิด ถึงแม้ไอ้เด็กสองคนตรงหน้าจะเรียกได้ว่าหล่อขั้นเทพแต่เล่นจ้องผมอย่างกับจะจับผิดทุกการกระทำแบบนี้มันอึดอัดเกินไป


          “พี่ริวเหม่ออะไรครับ” ผมถึงกับสะดุ้งตอนที่ไอ้ฟ้าก้มลงมากระซิบข้างหู


          “คุณทำอะไร ผมตกใจหมด”


          “หน้าพี่ตอนตกใจโคตรน่ารักอะ ว่าแต่ผมบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าห้ามเรียกคุณกับผมอะ” ฟ้าพูดพร้อมกับยกมือสองข้างขึ้นเท้ากำแพงคร่อมตัวผมไว้


          ผมว่าผมอาจจะหูแว่ว แต่ผมคิดว่าผมได้ยินเสียงกรี๊ดเบาๆ มาจากนักเรียนหญิงที่ยืนจับกลุ่มอยู่ใกล้ๆ


          “นี่ฟ้า ให้ความเคารพพี่เขาหน่อย อย่าปีนเกลียว” ดินออกปากปรามฟ้าที่ยิ้มทะเล้นกลับไปอย่างไม่ยี่หระ 


          “ทำไมจะทำไม่ได้ในเมื่อ พี่ริวเป็นเม.....”


          “คุณหยุดพูดนะ / ฟ้าอย่า!!!” ผมกันดินโพล่งออกมาพร้อมกัน ผมรีบหันกลับไปมองหน้าดินทันที แววตาของดินที่มองกลับมาเจือปนด้วยความรู้สึกหลากหลาย


          แปลว่าดินรู้แล้วงั้นเหรอ ผมทำร้ายความรู้สึกดินอีกแล้วสินะ


          “ลงกันเถอะ ถึงแล้ว จะจ้องตาอีกนานไหม คุณเป็นปลากัดรึไง”


          “ถ้าผมเป็นปลากัด พี่ท้องไปแล้ว”


          “ฟ้า!!! / ฟ้า!!!” ไอ้เด็กนี่มันแสบจริงๆ



          “ผมต้องขอโทษแทนน้องฟ้าด้วยนะครับพี่มังกร” ดินออกปากแทนไอ้เด็กที่เดินเฉยไม่รู้สึกรู้สาอยู่ด้านหน้า


          “ดินไม่เห็นต้องขอโทษแทน มะ เอ้ย ฟ้าเลยนี่” สายตาคมกริบส่งมาทันทีที่ผมเกือบเรียกฟ้าด้วยคำว่า ‘มัน’


          “นั่นแหละครับผมขอโทษแทนน้องด้วย เป็นเพราะผมอบรมไม่ดี น้องเลยเอาแต่ใจแบบนี้” ดินยังพยายามต่อไป


          “ดินพูดเหมือนรู้จักกับฟ้ามานาน” ในที่สุดผมก็เก็บความสงสัยไว้ไม่มิด


          “ปะ เปล่าครับ ผมหมายถึงในฐานะพี่เลี้ยงนักศึกษาฝึกงาน” ดินบ่ายเบี่ยง แต่ผมก็ยังติดใจอยู่ดี มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่ๆ


          “อ้าวริวมาหาท่าน CEO เหรอจ๊ะ หูยยย พาหนุ่มๆ โรงงานมาเป็นอาหารตาพี่ซะด้วย” พี่จุ๊ยสาวใหญ่นักการตลาดร่างไม่เล็กโบกมือทักทายผมอย่างอารมณ์ดี


          “ครับพี่ พี่จุ๊ยสบายดีนะครับ อ่อ นี่นายพสุธาผู้จัดการฝ่ายวิศวกรรม ส่วนนี่นายเวหา.....”


          “ลูกท่านเมฆินทร์ใช่ไหมจ๊ะ ว๊าย หนูฟ้าโตแล้วหล่อมากเลย ลูกสาวพี่ยังว่างนะคะสนใจมั้ย” พี่จุ๊ยตัดบทผมฉับทันทีที่ชายตามองไปเห็นไอ้เด็กหล่อตัวสูงเทียมเปรต


          “สวัสดีครับอาจุ๊ย ขอบคุณสำหรับคำชมครับ ส่วนเรื่องลูกสาวผมคงต้องขอโทษอาด้วย เพราะผมมีแฟนแล้วครับ” ฟ้าพูดจบก็หันมายิ้มกรุ้มกริ่มให้ผม


          ‘แฟน’ เหรอ คำนี้ผมไม่ได้ใช้กับใครมานานแค่ไหนแล้วนะ คิดได้แบบนั้นหน้าผมมันก็ร้อนๆ ชอบกล


          “อะ แฮ่ม” เสียงกระแอมของดินทำให้ผมรู้ตัวว่าเผลอจ้องหน้าหล่อๆ ของฟ้าอยู่นานสองนาน
 

          “อะ เอ่อ พี่จุ้ยครับ ผมว่าเราไปทานข้าวกันไหมครับ มื้อนี้ผมเป็นเจ้ามือเอง ผมมีนัดกับท่านตอนบ่ายสอง นี่เพิ่งเที่ยงจะได้มีเวลาคุยคอนเซปสินค้าใหม่ของพี่ด้วยไงครับ” ผมรีบแถทันทีที่เรียกสติกลับมาได้ ความจริงไม่ค่อยอยากกินข้าวกับแกหรอกครับ เพราะแกพูดเป็นน้ำไหลไฟดับพูดได้จนลิงหลับนั่นแหละครับ






          “หนูฟ้าจ๊ะ เคี้ยวข้าวไปพูดไปโบราณเขาว่าจะได้แฟนแก่นะลูก ไม่กลัวเหรอ” สาวใหญ่นักการตลาดเอ่ยขึ้นระหว่างที่ทุกคนกำลังจัดการกับข้าวในจานตรงหน้า


          “ไม่กลัวหรอกครับ แฟนผมแก่กว่าผมตั้งหลายปี นี่แสดงว่าโบราณเขาแม่นจริงๆ นะครับ” ฟ้าพูดพลางตักกับข้าวมาเพิ่มในจานผม “กินเยอะๆ จะได้โตไวๆ” ไอ้เด็กร้ายกาจมันตั้งใจพูดให้ได้ยินกันแค่สองคน


          “แล้วคุณพ่อไม่ว่าอะไรเหรอจ๊ะที่คบคนแก่กว่า” พี่จุ้ยยังไม่ยอมจบประเด็น


          “อ๋อ ป๊ายังไม่รู้ครับ แต่ผมมั่นใจว่าป๊าไม่ว่าแน่นอนเพราะแฟนผมน่ารัก” หน้าผมร้อนอีกแล้วครับ ผมว่ามันเริ่มแปลกๆ แล้วล่ะ ครั้งสุดท้ายที่ผมมีอาการนี้คงซักเกือบสิบปีที่แล้วสมัยผมโดนผู้ชายจีบใหม่ๆ


          “จ๊ะ อาชักอยากเห็นหน้าแฟนของหนูฟ้าแล้วสิ ต้องน่ารักมากแน่ๆ เลย”


          “แน่นอนครับ ผมรับรองด้วยเกียรติของ นายเวหา เตชะรัตนบรรจง เลย” ยิ้ม ยิ้มอีกแล้ว ยิ้มอยู่นั่นแหละ ใจสั่นไปหมดแล้วไอ้ริว เอ้ย


          “จะน่ารักแค่ไหนกันเชียว” หมั้นไส้มันครับ ฟ้ามันยิ้มแบบมีความสุขสุดๆ ไปเลย เขินก็เขินแหละครับ เชื่อผมสิถ้ามีคนพูดถึงคุณด้วยทีท่าและน้ำเสียงที่มีความสุขขนาดที่ฟ้ากำลังทำอยู่เป็นใครใครก็เขิน


          แต่ถึงจะเขินแค่ไหนผมก็ต้องพยายามรั้งตัวเองไว้ ผมกับฟ้าก็แค่คู่นอน ยิ่งรู้ว่าฟ้าเป็นถึงลูกชายของ CEO ผมยิ่งไม่ควรยุ่ง คนอย่างผมควรใช้ชีวิตอยู่ในโลกของผม อย่าไปทำให้เด็กมันเสียดีที่สุด


          “ดิน เราไปกันเถอะใกล้เวลาแล้ว” คนนี้ก็เป็นอีกคนที่ผมไม่อยากทำร้าย ผมรู้ว่าดินกำลังครุ่นคิด ดินชักสีหน้าทุกครั้งที่ฟ้าพูดถึงผม สีหน้ากระอักกระอ่วนนั่นทำให้ผมยิ่งรู้สึกผิด ผมเชื่อว่าดินจะเป็นคนรักที่ดีได้แน่ๆ แต่ไม่ใช่กับผม

 




          “สวัสดีครับท่าน” ไม่ว่าเมื่อไหร่ผมก็ยังประหม่าต่อหน้าคนคนนี้ ห้องทำงานกว้างขวางหรูหราบนยอดตึกเกือบสี่สิบชั้นกลับเทียบไม่ได้เลยกับความมุ่งมั่นและทรงพลังของบุคคลน่าเกรงขามที่นั่งอยู่กลางห้อง


          แม้ท่านจะเป็นถึง CEO แต่ก็ให้ความเป็นกันเองและสนิทสนมกับพนักงานทุกคน ยิ่งกับผมถ้าผมไม่ได้เข้าข้างตัวเองเกินไป ผมก็คิดว่าท่านเอ็นดูผมอยู่ไม่น้อย ไม่อย่างนั้นผมคงไม่ได้ก้าวขึ้นมาอยู่ในตำแหน่งนี้ตั้งแต่อายุยังไม่ถึงสามสิบแน่ๆ


          “สวัสดีริว นั่งก่อนสิ ทำตัวตามสบายนะ ส่วนฟ้ากับดินสองคนนั่งด้านหลังก่อนนะ” ท่านเรียกชื่อเล่นทุกคนอย่างสนิทสนม ชื่อเล่นผมท่านจำได้อยู่แล้ว ฟ้าก็ลูกชายท่าน แต่ทำไมกับดินท่านก็รู้ชื่อเล่นด้วย เรื่องนี้มันมีกลิ่นทะแม่งๆ ว่าไหมครับ


          “งั้นผมเริ่มเลยดีกว่า จะได้ไม่เสียเวลาริว”


          “ได้ครับท่าน”


          “ที่ผมเรียกริวมาวันนี้ผมมีเรื่องอยากจะปรึกษา ผมอยากให้ริวช่วยรับฟ้าในฐานนะนักศึกษาฝึกงานส่วนตัว และทำหน้าที่เป็น Mentor (ผู้ให้คำปรึกษา) ให้กับดิน” ถึงจะเกริ่นด้วยคำว่าปรึกษา แต่นี่คือคำสั่งชัดๆ


          “แต่ผมไม่ได้อยู่ฝ่ายวิศวกรรมนะครับท่าน ผมคงไม่สามารถทำหน้าที่ครอบคลุมได้ขนาดนั้น เกรงว่าทั้งคู่จะไม่ได้รับความรู้อย่างเต็มที่ ที่สำคัญจะเป็นการข้ามหน้าข้ามตาคุณวีรพงศ์นะครับท่าน” ผมรีบปฏิเสธทันที เรื่องฟ้าผมมั่นใจว่าเป็นแผนของไอ้เด็กตัวร้าย แต่เรื่องของดินยังไงผมก็คิดไม่ออกว่าทำไมท่านเมฆินทร์ถึงต้องให้ความสำคัญ


          “ฟ้ากับดินออกไปรอข้างนอกก่อนนะลูก ป๊าขอคุยส่วนตัวกับพี่ริวหน่อย” ทั้งฟ้าและดินลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องอย่างว่าง่าย


          “เรื่องนั้นริวไม่ต้องกังวล คุณวีรพงศ์ถึงกำหนดเกษียณในปีนี้แล้ว แกขออนุญาตไม่ต่ออายุและแนะนำให้ผมแต่งตั้งให้ริวรับตำแหน่งแทนแกขึ้นอีกตำแหน่ง แกยังย้ำกับผมอีกว่าผมจะไม่ผิดหวัง” ท่านเมฆินทร์เอ่ยหลังจากที่เด็กทั้งสองก้าวพ้นประตู


          “คะ ครับ ผมจะพยายามทำให้ดีที่สุดครับ” ผมจะพูดอะไรไปได้มากกว่านี้ล่ะครับ





 
          “ริว ฟ้าลูกชายผมเขาชื่นชมในตัวคุณมากนะ ผมอยากให้เขาโตขึ้นมาเป็นเหมือนคุณ”






          “ครับท่าน”






          ผมอยากรู้จริงๆ ว่าถ้าท่านรู้เรื่องผมกับฟ้าและดินท่านจะยังเชื่อมั่นในตัวผมไหม







          *+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*

          แอบมาพูดคุยค้าบบบบ มีคนจำเรื่องนี้ได้ด้วยยยย ดีใจจริงจัง แต่ในความดีใจก็มีความรู้สึกผิดถาโถมมาเต็มๆ ว้ากกกกกกก ไม่ต้องห่วงกันนะค้าบ กลับมาเที่ยวนี้เรื่องนี้มีจบบริบูรณ์แนะนอนค้าบ ขอกำลังใจให้กันไปเรื่อยๆ นะค้าบ

          *+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
ดิน เป็นลูก หรือเป็นญาติ ซีอีโอ หรือเปล่า

ออฟไลน์ jimmyjimmy

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1962
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +58/-17
ปวดหัวละงานนี้พี่มังกร

ออฟไลน์ fay 13

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-44

ออฟไลน์ Jibbubu

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-6
 :เฮ้อ: ปวดหัวแทนพี่มังกรจริงๆ งานนี้ 3 P ได้ก็ดีนะ เพราะสงสารดินคนดีจริงๆ

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
สามคนสิคะจึงจะลงตัว ตามลายเซนต์คนเขียนเลยค่ะ
พี่มังกรจะต้องหยุดกับสองคนนี้เพราะเติมเต็มกันได้

ออฟไลน์ เจเจจัง

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 185
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-0
เรื่องนี้ 3p ใช่ไหม คือโอเคนะ ชอบทั้งดินและฟ้าอ่ะ เสียดายถ้าไม่ได้ทั้งคู่

ออฟไลน์ Ryunosuke

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 41
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-0
อย่าลืมสิ...ว่าพี่เป็นเมียผม!!!




ตอนที่ 5 ฝนฟ้าคะนอง





          หลังจากวันที่ผมไปพบท่านเมฆินทร์พร้อมกับฟ้าและดิน ผมพยายามหลบเลี่ยงเด็กทั้งสองคนมาโดยตลอด ผมเครียดและหมกมุ่นอยู่กับการพยายามตกผลึกความคิดจนโรคประจำตัวอย่างไมเกรนและโรคกระเพาะกำเริบอยู่หลายครั้ง


          ถึงจะเป็นเรื่องที่ส่งผลต่อความรู้สึกผมเป็นอย่างมากแต่ความจริงเรื่องของฟ้าและดินเป็นเพียงส่วนเล็กๆ เรื่องที่ใหญ่กว่าคือผมจะสามารถซื้อใจบุคลากรตั้งมากมายและผลักดันองค์กรให้ขับเคลื่อนไปได้อย่างไรต่างหาก


          “ขอบคุณนะส้ม วางไว้ตรงนั้นแหละ” ผมพูดทันทีที่หางตามองเห็นใครบางคนยกชาร้อนมาวางให้บนโต๊ะ


          “พี่ริวหลบหน้าผมเหรอครับ” 


          “เห้ย!!! คุณ เอ้ย ฟ้า อย่านะ!!!” ผมสะดุ้งทันทีเพราะรู้สึกถึงมือสากที่ลวงผ่านช่องว่างระหว่างกระดุมเสื้อเข้ามาจากทางด้านหลัง


          “พี่ริวจงใจหลบหน้าผม” ฟ้าใช้มือที่ล้วงเข้ามากดผมติดกับพนักเก้าอี้


          “ผะ ผม พี่เปล่านะฟ้า อึ๋ยยย” ผมพยายามปฏิเสธแต่ไม่ทันได้พูดอะไรฟ้าก็ใช้ปากงับลงที่ใบหูผม


          “พ่อผมสั่งให้พี่ช่วยฝึกงานให้ผม แต่นี่ผ่านมาสองวันพี่กลับไม่ทำอะไรเลย” ฟ้าพูดเสียงเย็น มืออีกข้างค่อยๆ ถอดเนคไทและปลดกระดุมเสื้อผมออก 


          “นี่มันที่ทำงานนะ คุณให้เกียรติผมด้วย” ผมฝืนตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ ทำให้กระดุมเสื้อสามเม็ดบนขาดกระเด็นเพราะมือของฟ้าที่ยังลวงอยู่ภายใน


          “พี่ลืมแล้วรึไงว่าพี่เป็นของผม” ฟ้ายืนประจันหน้าผมอย่างท้าท้าย มือก็ผลักอกจนผมเซนั่งลงบนโต๊ะทำงาน


          “มะ มึง อย่านะ นี่มันที่ทำงาน มึงจะทำอะไรแบบนี้กับกูไม่ได้นะ อะ โอ๊ย” ฟ้ากดหน้าอกผมให้นอนหงายลงกับโต๊ะทำงาน ก่อนจะก้มลงฝากร้อยช้ำที่ซอกคอและหน้าอกผมไปทั่ว


          “พูดไม่เพราะเลยนะครับ ไม่ต้องกลัวใครมาเห็นหรอกครับ ผมล็อกประตูเรียบร้อย ที่สำคัญผมมั่นใจว่าพี่คงไม่กล้าเรียกใครเข้ามาให้เห็นพี่ในสภาพนี้แน่”


          “อะ อื๊อ อื๊อ” ฟ้าไล้มือบนหน้าท้องของผม ก่อนลูบต่ำลงไปเรื่อยๆ


          “พี่นี่มันน่ากินจริงๆ” ฟ้าทำเสียงกระเส่าก่อนจะลากลิ้นจากต้นคอจนถึงใบหู


          “ปะ ปล่อยเดี๋ยวนี้ มึงทำเกินไปแล้วไอ้ฟ้า” ผมพยายามดิ้นสุดกำลังแต่ก็ไม่สามารถสู้แรงฟ้าที่คร่อมอยู่บนตัวผมได้เลย


          “เกินไปยังไงครับ ผมก็แค่ทำเรื่องที่ผัวทำกับเมีย”


          “ไอ้ฟ้า มึงปล่อยกูนะ มึงปล่อย......อุ๊บ อื๊อ” ขณะที่ผมพยายามโวยวายฟ้าประกบปากเข้ามาด้วยความรุนแรง ลิ้นชื้นชอนไชเข้ามากวาดควานไปทั่วปาก ผมได้กลิ่นคาวเลือดแต่มันกลับเร้าให้อารมณ์ผมแทบกระเจิง อยากขัดขืนใจจะขาดแต่ไอ้แขนขามันดันทรยศหมดเรี่ยวหมดแรงจะต่อสู้ไปเสียดื้อๆ


          “ต้องว่าง่ายแบบนี้สิครับพี่ริว” ฟ้าพูดพลางจูบย้ำๆ ที่ปากผม


          “เห้ย อย่าฟ้า ไอ้ฟ้า มึงหยุดนะ!!!” ผมคิดว่าฟ้าจะหยุดแล้วแต่ก็ไม่ เพราะฟ้ากำลังพยายามถอดกางเกงผมออก


          “เกือบสามเดือนแล้วนะพี่ริวตั้งแต่วันนั้น จะไม่ใจร้ายกับผมไปหน่อยเหรอ” ฟ้าพูดพร้อมกับจ้องหน้าผม สายตามันหื่นมาก หื่นจนผมขนลุก


          ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ “คุณมังกร มีอะไรรึเปล่าคะ เสียงดังออกมาข้างนอกเลย”


          “ส้ม อุ๊บ อื๊อออออ” ฟ้าเอามือมาอุดปาก พร้อมๆ กับใช้ปากชื้นครอบลงบนแก่นกายของผมที่ดันตอบสนองฝ่ายตรงข้ามดีเสียเหลือเกิน


          "ไม่มีอะไรครับพี่ส้ม พอดีฟ้าทำของในห้องพี่ริวหล่นนิดหน่อยครับ เดี๋ยวฟ้าจัดการเอง" ฟ้าชิงตะโกนตอบกลับไป


          "อ๋อค่ะน้องฟ้า ถ้ามีอะไรให้ช่วยเรียกได้เลยนะคะ" เลขาคนสวยของผมขานรับคำของเด็กยักษ์ ส่วนฟ้าก็หันกลับมาจัดการให้เรียบร้อยตามที่เจ้าตัวพูด แต่ไม่ใช้ของหล่นที่ไหนแต่สิ่งที่ฟ้าจัดการก็คือผมนี่แหละ






          ฟ้าสัมผัสร่างกายผมราวกับรู้จักทุกส่วนสัดเป็นอย่างดี จุดไวสัมผัสทุกส่วนถูกกระตุ้นเร้า จนเผลอครางเสียงน่าอายออกมาอย่างไม่อาจอดกลั้น






          ฟ้าใช้ปากกับส่วนอ่อนไหวที่สุดของผมอย่างช่ำชองจนสุดท้ายผมก็ไม่สามารถสะกดอารมณ์เอาไว้ได้






          ฟ้าเก่งมากจริงๆ เก่งอย่างร้ายกาจเลยผมขอยอมรับ






          ผมพ่ายแพ้อย่างหมดรูป






          “หวานชะมัด” ฟ้าว่าพลางแล่บลิ้นเลียน้ำสีขาวขุ่นบางส่วนที่ติดอยู่ที่มุมปาก ภาพที่ผมเห็นตรงหน้าทำให้ผมอายจนต้องเบี่ยงหน้าหลบ


          “ออกไป”


          “อะไรนะครับพี่ริว”


          “ออกไป”


          “น้ำแตกปุ๊บก็ไล่ผมปั๊บ”


          “กูบอกให้มึงออกไป!!! ไอ้ฟ้า!!!”


          “ได้ผมออกไปก็ได้ แต่พี่ห้ามลืมว่าพี่เป็นของผม ที่สำคัญพี่ห้ามขัดความต้องการของผม เพราะถ้าพี่ขัดพี่คงจะรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น” ฟ้ายิ้มด้วยรอยยิ้มแบบที่ผมเกลียดที่สุด รอยยิ้มของผู้เหนือกว่า ก่อนจะเดินออกจากห้องไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น


          “ไม่น่าพลาดไปเอากับมันเลย” ผมพูดกับตัวเองหลังจากที่ประตูห้องปิดลง จัดแจงแต่งตัวเสียใหม่ให้เรียบร้อยก่อนจะเก็บของเพื่อเตรียมออกไปจากสถานที่แห่งนี้


          “คุณมังกรคะ ส้มว่าคุณติดกระดุมคอด้วยจะดีกว่านะคะ” เลขาของผมว่าพลางทำท่าชี้นิ้วที่คอของตัวเอง


          “ทำไมเหรอส้ม”


          “อะ เอ่อ ส้มว่าคุณมังกรเข้าห้องน้ำไปดูเองดีกว่าคะ”






          “อะ ไอ้ห่า ไอ้เลว ไอ้ระยำ” ภาพที่ผมเห็นในกระจกห้องน้ำคือรอยจ้ำแดงเต็มคอและหน้าอกที่แม้แต่กระดุมเม็ดบนก็แทบปิดไม่มิด ที่จริงต้องบอกว่าปิดไม่ได้มากกว่าผมกระดุมเสื้อผมมันขาดหลุดไปแล้ว ผมเลยทำได้แค่ใช้มือรวบปกเสื้อเอาไว้ 


          ผมเกิดอาการปวดหัวจี๊ดขึ้นมาทันที ในหัวผมมีเรื่องต่างๆ ผุดขึ้นมาตีกันจนมั่วไปหมด ไหนจะเรื่องงานที่จะต้องทำ เรื่องคนมากมายที่จะมาอยู่ใต้บังคับบัญชา เรื่องที่ส้มเห็นรอยพวกนั้น และที่สำคัญที่สุด เรื่องไอ้เด็กผีเอาแต่ใจไม่รู้จักโตที่กำลังทำให้ความรู้สึกของผมปั่นป่วน


          ผมไม่อาจปฏิเสธว่าเวลาจูบกับมันผมรู้สึกพิเศษต่างไปจากคนอื่น จูบของฟ้ามีรสหวานปนขมที่ถ้าได้ลิ้มลองแล้วไม่สามารถหยุดได้ง่ายๆ ผมยอมรับว่าผมหลงใหลรสจูบของฟ้า แต่สิ่งที่ฟ้ากำลังทำกับผมมันทำให้ผมคิดหนัก ฟ้าเอาเรื่องอนาคตในชีวิตของผมมาเล่นเป็นเรื่องตลก ผมรู้สึกเหมือนเป็นแค่ของเล่นชิ้นหนึ่ง


          ผมวักน้ำจากก๊อกสาดเข้าหน้าและพยายามถูรอยแดงมากมายบนหน้าอกและคอของตัวเอง รู้ทั้งรู้ว่ามันไม่ออกแต่ผมไม่รู้จะทำอย่างไร


          ผมเดินออกจากห้องน้ำในสภาพที่ไม่อยากให้ใครได้เห็นแล้วรีบตรงดิ่งกลับไปที่รถ ผมเซจะล้มอยู่หลายครั้งเพราะอาการปวดหัวที่มากขึ้นทุกทีทุกที


          “อีกนิดเดียวไอ้ริว อีกนิดเดียวก็ถึงรถแล้ว” ตาผมเริ่มพร่าเบลอและทรงตัวยากขึ้น อาการไมเกรนกำลังเล่นงานผมอย่างหนัก


          ภาพที่ผมเห็นค่อยๆ มืดลง ผมรู้สึกเหมือนพื้นดินมันกลับหัว ตาผมมองไม่เห็นอะไรนอกจากความมืด สติผมกำลังเตือนว่าถ้าหากปล่อยตัวเองให้ล้มลงหัวผมคงกระแทกเข้ากับพื้นคอนกรีตแน่ๆ


          ถึงผมรู้แบบนั้นผมก็ทำอะไรไม่ได้เพราะร่างกายมันไม่ยอมตอบสนองได้แต่ปล่อยได้ร่างกายล้มลงตามแรงโน้มถ่วง แต่พื้นคอนกรีตกลับไม่แข็งและทำให้ผมเจ็บอย่างที่คิด ผมกลับรู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในอ้อมแขนของใครบางคน พร้อมๆ กับเสียงอบอุ่นที่ก้องอยู่ในหัว













          “พี่มังกรครับ พี่มังกรเป็นอะไรรึเปล่า”   







          *+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ cavalli

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5358
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-19

ออฟไลน์ GuoJeng

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1268
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +44/-1

ออฟไลน์ คนคิ้วท์คิ้วท์

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 339
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-1
เฮ้ ฟ้า นายทำแรงไปนะ

ออฟไลน์ ่jum

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3704
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-4
กลับมาเจอกันอีกครั้ง หวังว่าคราวนี้จะลงจนจบนะคะ  :pig4:

ออฟไลน์ jimmyjimmy

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1962
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +58/-17

ออฟไลน์ Ryunosuke

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 41
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-0
อย่าลืมสิ...ว่าพี่เป็นเมียผม!!!




ตอนที่ 6 อ้อมกอดพสุธา





          ผมรู้สึกเหมือนกำลังนอนซุกอยู่กับอกอุ่นๆ บนเตียงอันแสนนุ่ม ผิวหน้าของผมสัมผัสได้ถึงผิวเนียนๆ และกล้ามอกแข็งแรงของคนที่โอบกอดร่างผมไว้ มือแกร่งลูบไปทั่วร่างเปลือยเปล่าของผมอย่างอ่อนโยน ก่อนจะโอบกระชับให้ร่างของเราแนบชิดกันจนแทบจะเป็นเนื้อเดียว


          ความรู้สึกอบอุ่นแผ่ซ่านผ่านเข้ามาในตัวผม มันช่างชวนฝัน เคลิบเคลิ้ม และปลอดภัย ต่างจากความรู้สึกคุกคามและร้อนแรงของฟ้าราวกับอยู่คนละขั้ว หรือว่าผมกำลังฝัน เพราะความทรงจำสุดท้ายคือผมกำลังจะล้มหัวฝาดที่ลานจนรถ หรือผมอาจจะตายไปแล้ว แต่คนอย่างผมน่าจะตกนรกสิ ไม่ใช้อยู่บนสวรรค์แบบนี้


          แต่ถ้านี่คือฝันผมขอไม่ตื่นอีกเลยเสียดีกว่า


          ริมฝีปากของคนตรงหน้าประทับลงอย่างแผ่วเบาบนหน้าผากผม สัมผัสอ่อนโยนนั่นย้ายมาที่เปลือกตาทั้งสองข้างอย่างเชื่องช้าพร้อมๆ กับที่ผมรู้สึกถึงมือแกร่งที่ค่อยๆ ประคองให้ใบหน้าของผมเชิดขึ้น


          จมูกโด่งเกลี่ยไล้ใบหน้าของผมราวกับจะขออนุญาต ริมฝีปากของผมเผยอเพื่อเปิดรับลิ้นชื้นที่ส่งเข้ามาอย่างเต็มใจ ผมไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกของจูบหวานนี้อย่างไร ถ้าให้ใกล้เคียงคงต้องบอกว่าหวานเหมือนนมอุ่นๆ ผสมน้ำผึ้ง เพราะมันทั้งนุ่มลิ้นและหอมหวานเหลือเกิน


          ผมถึงกับยกตัวตามอย่างขัดใจทันทีที่ริมฝีปากนุ่มตรงหน้ามีทีท่าจะผละออก


          “จูบอีก จูบริวอีก”


          “ได้เสมอครับพี่มังกร” เสียงทุ้มว่าจบ ริมฝีปากนุ่มก็ตามมามอบสัมผัสที่ผมต้องการทันที แต่คราวนี้มันกลับร้อนรุ่ม และวาบหวิว เหมือนผมกำลังจะถูกกลืนกิน


          ความรู้สึกเสียวซ่านจากรสจูบที่ร้อนแรงทำให้ผมตื่นขึ้นจากความฝันมาพบกับความจริงอันน่าตกใจ


          “ดะ ดิน!!!” เจ้าของร่างแกร่งที่กำลังคร่อมอยู่บนตัวผมคือดิน หรือนายพสุธา ผู้จัดการฝ่ายวิศวกรรมของบริษัทเดียวกับผม และยังพ่วงตำแหน่งรุ่นน้องร่วมสถาบันของผมอีกด้วย


          “ผมขอโทษครับพี่มังกร ผมไม่ได้ตั้งใจ ผม ผมแค่อยากดูแลพี่” ดินแก้ตัวเป็นพันลวัน


          “อืม พี่ไม่เป็นไรแล้วลุกออกไปเถอะ อย่าทำแบบนี้” ดินหน้าสลดลงทันทีที่ผมแสดงอาการไม่พอใจ


          “ผมขออยู่กับพี่แบบนี้อีกหน่อยได้ไหมครับ ให้ผมได้ดูแลพี่” ดินกระซิบเสียงแผ่วอย่างกล้าๆ กลัวๆ


          “คงไม่ได้หรอกดิน พี่ต้องไปทำงาน” ผมพยายามฝืนตัวจากอ้อมกอดแข็งแรงของดิน


          “พี่พักสักวันเถอะครับ ผมจะโทรไปบอกเลขาให้ เป็นห่วงสุขภาพตัวเองบ้างสิครับ” ดินอ้างเหตุผล


          “ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของมึงนะดิน!!!” ผมตัดสินใจผลักมือดินออกจากตัวแล้วลุกขึ้นจากเตียงทันที


          “พี่มังกรครับ!!!” แต่ไม่ทันจะก้าวไปไหนผมก็เซจนพยุงตัวไว้ไม่อยู่ ดีที่ดินยังไวมารับผมไว้ในอ้อมกอดได้ทัน กลายเป็นว่าเราสองคนล้มลงกับพื้นโดยที่ผมนั่งลงบนตักของดิน


          “ปะ ปล่อยนะ” หน้าผมร้อนฉ่าไปหมด เพราะสิ่งที่ผมเห็นตอนนี้ ตัวผมไม่มีเสื้อผ้าอะไรอยู่เลยสักชิ้น ดินก็เช่นกัน เมื่อคืนดินคงเช็ดตัวให้ผม แต่ทำไมดินเองก็ไม่มีเสื้อผ้าล่ะ หรือว่าผมเผลอทำผิดกับดินอีกแล้ว


          “ไม่ครับพี่มังกร นานๆ ผมจะได้มีโอกาสแบบนี้ ผมไม่ยอมให้พี่ไปไหนแน่” ดินกระซิบที่ข้างหูผม แผ่วเบา แต่หนักแน่น


          “พี่ร้ายกับเราขนาดนี้ ทำไมดินยังไม่เลิกดีกับพี่” ผมยอมรับครับว่าหวั่นไหว หวั่นไหวมากๆ แต่ผมตั้งใจแน่วแน่แล้วว่าผมจะไม่ทำให้คนดีๆ อย่างดินมาเสียเวลากับคนอย่างผม


          “ผมรักพี่ นั่นคือเหตุผล มันไม่เคยมีเหตุผลอื่น” ใจผมมันสั่นไม่เป็นท่า หรือผมควรจะหยุดวิ่งหนีเสียที


          “แต่พี่.....” 


          “รู้ครับ ผมรู้ พี่ไม่ได้รักผม เรื่องนั้นผมบังคับพี่ไม่ได้ แต่พี่ก็ไม่มีสิทธิที่จะห้ามไม่ให้ผมรักพี่เหมือนกัน” ดินพูดพลางประคองให้ผมลุกขึ้นและนอนลงบนเตียงอีกครั้ง     


          “วันนี้พี่นอนเฉยๆ เป็นเด็กดีให้ผมดูแลนะครับ” ดินเอาผ้าห่มมาคลุมตัวให้ผมแล้ววางมือใหญ่ลงบนหน้าผากผมอย่างอ่อนโยน ผมทำได้แค่พยักหน้าน้อยๆ ตอบรับ หัวใจผมมันเต้นโครมครามไม่ยอมหยุด     


          ผมรู้ว่าดินอ่อนโยนแต่ไม่เคยคิดว่าจะอ่อนโยนได้ขนาดนี้


          “ผมไปเตรียมข้าวเช้าให้นะครับพี่มังกรคนดีของดิน”


          “อื๊อ” เขินสิครับ ผมทำได้แค่ซุกหน้างุดลงกับผ้าห่มผืนหนาเท่านั้นแหละครับ 


          พอดินเดินพ้นไปจากประตู ผมก็เริ่มสำรวจห้องนอนของดิน ดิน ใช้เฟอร์นิเจอร์สีไม้บีชตัดกับวอลล์เปเปอร์สีขาว เรียบง่ายแต่กลับอบอุ่นอย่างประหลาด แต่สิ่งที่ทำให้ผมสะดุดตาคือกรอบรูปใบใหญ่ที่แขวนอยู่ที่ผนังด้านหนึ่ง ในนั้นเป็นรูปของผมในอิริยาบถต่างๆ ตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยจนกระทั้งปัจจุบัน


          “ดิน มึงนี่มันบ้าไปแล้ว” ผมพูดกับตัวเองเพราะสิ่งที่ผมเห็นทำให้ผมถึงกับทำอะไรไม่ถูก ใบหน้าผมมันร้อนผ่าวไปหมด




          “พี่มังกรครับ ผมเข้าไปแล้วน้า ข้าวเช้าพร้อมแล้ว” ผมรีบทำเป็นนอนหลับทันทีที่ได้ยินเสียงของดิน


          “พี่มังกรเป็นอะไรรึเปล่าครับ หน้าแดงมากเลย ตัวก็ไม่ร้อนนี่” ดินวางถาดอาหารลงข้างตัวผม ก่อนจะสำรวจไปทั่วตัวผม


          “แกล้งหลับเหรอครับพี่มังกร ถ้าไม่ตื่นผมจูบน้า” ดินพูดทีเล่นทีจริงๆ เอาจริงๆ นะครับ ถ้ามันจูบจริงผมก็คงไม่ว่าอะไรหรอก


          “ไม่แกล้งแล้วครับ พี่มังกรตื่นมากินข้าวเช้าก่อนนะครับจะได้กินยาด้วย” ผมค่อยๆ ลืมตาช้าๆ แกล้งทำเป็นงัวเงียเหมือนเพิ่งตื่นจริงๆ


          “น่ารัก”


          “บ้า แล้วนี่เมื่อไหร่จะใส่เสื้อผ้า” อยู่กันแบบนี้ต่อไปผมอาจจะหัวใจวายตายได้ ดินทั้งหล่อทั้งหุ่นดี ถ้ากะด้วยสายตาดินน่าจะสูงราวๆ 185 กล้ามเนื้ออย่างนักกีฬาจากการเป็นบาสเก็ตบอลมาต่อชีวิต ไหนจะผิวสีแทนที่เรียบเนียนนั่น เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบเลยก็ว่าได้ ดินเป็นขวัญใจทั้งสาวเล็กสาวใหญ่ และหนุ่มน้อยหนุมใหญ่มาตั้งแต่ไหนแต่ไร แถมยังพ่วงด้วยตำแหน่งเดือนมหาวิทยาลัยในสมัยนั้นอีก


          ขาดก็แต่ผมไม่คิดจะเอามาเป็นแฟนก็เท่านั้น น่าเสียดายที่คนอย่างดินต้องมาจมปลักอยู่กับผม


          “พี่ยังไม่ใส่เลยนี่ครับ” ดินยิ้มครับ ยิ้มแบบที่ผมไม่ค่อยได้เห็น รอยยิ้มอ่อนโยนที่แฝงแววขี้เล่น แต่รู้อะไรไหมครับ จู่ๆ ผมก็เห็นหน้าไอ้ฟ้าซ้อนขึ้นมาเสียอย่างนั้น มันจะจองล้างจองผลาญผมไปถึงไหนกันนะ


          “ก็ใครถอดเสื้อผ้าพี่ล่ะ” เอาหน่อยแล้วกัน ผมขอเล่นด้วยหน่อย


          “โอ๋ๆ พี่มังกรคนดี อย่างอนดินนะครับ ก็เมื่อคืนพี่ตัวร้อนมากดินก็เลยเช็ดตัวให้ แล้วพี่บ่นหนาวตลอดดินก็เลยกอดไว้ทั้งคืน ไอ้ครั้นจะใส่เสื้อผ้ากอดก็กลัวว่าพี่จะไม่อุ่นพอ” ดินพูดเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา


          “.....” แต่ผมสิครับ เขินจนพูดอะไรไม่ออกแล้ว


          “ดูสิผมทำอาหารเช้ามาให้” ดินว่าพลางยกอาหารเช้ามาไว้ตรงหน้าผม


          “ทำเองจริงเหรอ” ผมไม่อยากจะเชื่อเลยครับ ผู้ชายหล่อๆ อย่างดินจะประดิษประดอยอเมริกันเบรคฟาสท์ออกมาได้น่ากินขนาดนี้ ไข่ดาวสุกกำลังพอดีเป็นวงกลมสวย ไส้กรอกทอดที่บั้งสี่แฉกเป็นเหมือนหมึกยักษ์ตัวน้อย แฮมและเบคอนที่บรรจงพับพอดีคำ ขนมปังปิ้งทาเนยสีเหลืองทอง


          “ครับ เพื่อพี่มังกรนะครับ” ดินไม่พูดเปล่าครับแต่กลับจ้องเข้ามาในดวงตาของผม


          “หูย ทำแบบนี้กับสาวๆ ประจำล่ะสิ มิน่าสาวรักสาวหลง” ผมแกล้งแซวเพื่อบ่ายเบี่ยง






          “ไม่เคยครับ ผมทำเพื่อพี่คนเดียว ผมไม่เคยมีใครนอกจากพี่”






          “ไข่ดาวอร่อยมากเลยนะดินสุกกำลังดีเลย” ผมบ่ายเบี่ยงอีกครั้ง


          “อร่อยก็กินเยอะๆ นะครับ พี่มังกร” สีหน้าของดินวูบไหวก่อนจะปรับกลับมาเป็นปกติ


          “แล้วดินไม่กินกับพี่เหรอ”


          “ไม่เป็นไรครับ แค่เห็นพี่กินอร่อย ผมก็อิ่มแล้วครับ” โดนอีกแล้วผมไม่น่าเปิดช่องให้ดินเลย


          “.....” ผมไม่พูดอะไร ทำเป็นตั้งหน้าตั้งตากินต่อไป


          “พี่มังกร”


          “.....”


          “พี่มังกรครับ”


          “.....”


          “พี่มังกรครับ”


          “.....อึ อื๊ออออ” ดินช้อนใบหน้าของผมขึ้นมารับจูบทันที ลิ้นของดินชอนไชเข้าไปช้อนเอาไส้กรอกที่ผมกำลังเคี้ยวเข้าปาก


          “อร่อยจังครับ”


          “ไส้กรอกเหรอ”


          “พี่อะครับ อร่อยจัง” หน้าผมร้อนอีกแล้ว


          “ดิน.....”


          “พี่ไม่ต้องพูดอะไร ผมรู้ว่าพี่จะพูดอะไร ถึงพี่พูดอีกสักกี่ครั้งผมก็ไม่สน ผมบอกพี่แล้วว่าพี่ห้ามไม่ให้ผมรักพี่ไม่ได้”







          “ดิน”






          “ครับพี่มังกร”













          “ดินก็รู้ว่าพี่เป็นคนแบบไหน ดินก็รู้ว่าพี่ไม่ได้มีแต่ดิน พี่ก็แค่ผู้ชายที่มั่วไปทั่ว พี่มันไม่ดีหรอกดิน”













          ยิ่งดินดีเท่าไหร่ผมก็ยิ่งรู้สึกว่าควรจะผลักไสดินไปให้พ้นๆ













          “ครับ.....แต่ผม.....ดินคนนี้มีแค่พี่คนเดียว”







          *+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*

          ไม่อยากจะบอกว่าคนแต่งเขินน้องดิน แต่งเองเขินเอง เอร้ยยยยย
          ขอเสียงทีมน้องดินหน่อยค้าบบบ


          *+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19-02-2017 22:29:08 โดย Ryunosuke »

ออฟไลน์ imac

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +39/-1
เด็กฟ้าน่ากลัว ริวจะรอดไหมเนี่ย

ออฟไลน์ ่jum

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3704
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-4

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
พี่ริว รับรักดินเถอะ
ดินรักแต่พี่ริวคนเดียว  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ Ryunosuke

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 41
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-0
อย่าลืมสิ...ว่าพี่เป็นเมียผม!!!




ตอนที่ 7 หวั่นไหว





          ตอนนี้ผมกำลังนั่งมองเพ่งไปที่หน้าจอโน้ตบุ๊คบางเฉียบบนโต๊ะทำงาน แต่สมาธิของผมมันกลับไม่ได้จับจ้องไปที่งานตรงหน้าเลยซักนิด ในหัวผมมันมีแต่เรื่องของผมกับดิน


          เมื่อวานผมใช้เวลาอยู่กับดินทั้งวัน ผมใจอ่อนยอมให้ดินมันดูแลตามที่มันขอ ผมไม่ปฏิเสธว่ามันเป็นช่วงเวลาที่วิเศษมาก จนผมเผลอคิดว่าถ้าได้ดินมาเป็นคนรักคงจะดีไม่น้อย


          ดินเป็นคนอบอุ่น อ่อนโยน ขี้อ้อน แถมเอาใจเก่งเป็นที่หนึ่ง เมื่อวานทั้งวันผมแทบไม่ต้องกระดิกตัว ขนาดจะเข้าห้องน้ำดินยังแทบจะอุ้มผมไป


          ดินเป็นคนชอบทำอาหารครับ แถมฝีมือดีไม่แพ้เชฟภัตตาคาร ผมเลยได้กินของอร่อยทั้งวัน  จนผมต้องบ่นว่าอ้วนจนจะขยับตัวไม่ได้อยู่แล้ว


          “ก็ดีสิครับ พี่จะได้อยู่นิ่งๆ ไม่หนีผมไปไหนอีก” นี่คือสิ่งที่ดินพูดกลับมา ผมยอมรับว่าผมเขินจนทำอะไรไม่ถูก


          ผมกำลังสับสน


          ดินเป็นคนหื่นเงียบ เห็นนิ่งๆ สุภาพแบบนี้ก็เถอะ เมื่อไหร่ที่ดินสัมผัสตัวผม ไอ้น้องชายตัวดีของดินจะเกิดอาการทุกครั้ง น้องชายตัวโตที่ผมแอบกลืนน้ำลายทุกครั้งที่เห็นมันขยายตัว ผมพูดตรงๆ ผมอยากมีอะไรกับดิน แต่ผมต้องห้ามใจไว้ถึงแม้มันจะยากสุดๆ ก็ตาม


          “ไปห้องน้ำมาครับ” ดินรายงานผมทุกครั้งที่แอบหายตัวไประหว่างวัน ผมรู้ว่าดินแอบไปทำอะไร ดินแอบไปช่วยตัวเองในห้องน้ำเพื่อจะได้ไม่ทำรุ่มรามกับผม ดินแสนดี แสนดีเกินไปที่ผมจะใช้เป็นเครื่องระบายอารมณ์


          “ความจริงพี่มังกรจะใช้ผม เหมือนกับที่ใช้คนอื่นๆ ผมก็ไม่ว่านะครับ ผมยอมถ้ามันเป็นความต้องการของพี่” ดินเป็นคนดีเกินไปจริงๆ


          ผมไม่อยากทำผิดต่อดินอีกแล้ว


          “วันนี้ขอให้มีแค่เราได้ไหมครับ” หลายครั้งที่ผมพยายามถามเรื่องความสัมพันธ์ของดินกับฟ้า แต่ดินพยายามกลบเกลื่อนและบ่ายเบี่ยง แต่ผมมั่นใจว่ามันมีอะไรมากกว่าที่ผมเห็น ดินกับฟ้าไม่ได้เพิ่งรู้จักกันที่บริษัทแห่งนี้แน่ๆ ไหนจะความสนิทสนมที่ท่านเมฆินทร์ให้กับดิน มันยิ่งทำให้ต่อมอยากรู้อยากเห็นของผมมันทำงานอย่างหนัก


          แต่เอาเข้าจริงๆ ผมไม่อยากให้สิ่งที่ผมสงสัยเป็นจริง เพราะชีวิตผมมันคงวุ่นวายขึ้นอีกหลายเท่าตัว


          ทั้งดินทั้งฟ้ากำลังทำให้ผมไม่เป็นตัวของตัวเอง ไอ้เด็กสองคนนี้กำลังทำให้ผมเสียความมั่นใจในการใช้ชีวิตในแบบของผม


          ตอนดินเข้าปีหนึ่งผมเป็นบัณฑิตแล้วและกำลังจะเรียนต่อปริญญาโท เราเจอกันครั้งแรกในงานรับน้องรวมของมหาวิทยาลัย ดินเข้าใจว่าผมเป็นพี่ปีสองและเข้ามาขอให้ผมรับเป็นพี่บุญธรรม


          สมัยนั้นผมไม่ได้เป็นคนแบบนี้ ผมเคยเป็นคนที่มีรักมั่นคง ในเวลานั้นผมมีคนรักของผม คนที่ผมเคยคิดว่าเราตายแทนกันได้ ผมเลยได้แต่รักษาระยะห่างของเราไว้เป็นเพื่อนพี่น้องที่ดีต่อกัน


          หนาว อดีตคนรักของผมชื่อหนาว หรือเหมันต์ อนันตชัย หนาวเป็นคนร้อนแรงผิดกับชื่อตัว หนาวเป็นคนตัวขาว สูง เป็นนักกีฬาบาสเก็ตบอลของโรงเรียน


          หนาวเป็นผู้ชายคนแรกของผม หนาวเป็นคนทำให้คนที่เคยเป็นผู้ชายธรรมดาที่วันๆ เอาแต่ตีหม้อจีบหญิงอย่างผมเปลี่ยนไป   


          เราเริ่มคบกันตอนผมเรียน ม. 5 ส่วนหนาวอยู่ ม. 3 หนาวเข้ามาในช่วงเวลาที่ผมกำลังอกหักจากแฟนสาว ในเวลานั้นผมเสียใจจนแทบเสียผู้เสียคน


          หนาวเข้ามาดูแลเข้ามาเทคแคร์จนทำให้ผมได้รับรู้ว่าการที่เราได้รับการดูแลและปกป้องจากคนที่แข็งแรงกว่าเรามันรู้สึกดีแค่ไหน ถึงแม้จะเป็นแค่รุ่นน้อง ม. 3 แต่หนาวกลับอบอุ่นและมีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่เสียจนผมไม่อาจปฏิเสธความหวังดี


          เรารักกันมากจนผมไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งหนาวจะเป็นคนที่ฆ่าผมทั้งเป็น


          หนาวคือคนที่ทำให้ผมเชื่อมั่นในความรัก แล้วหนาวก็เป็นคนทำลายมันลง มันทำให้ผมไม่เชื่อในรักแท้อีกเลย


          สิ่งที่เกิดขึ้นกับผมทำให้ผมเปลี่ยนไป ผมกลายเป็นคนที่มีเซ็กส์ได้โดยไม่ต้องอาศัยความรัก คนเรามันก็แค่นี้


          จุดหมายมันก็แค่น้ำแตกแล้วก็จบๆ กันไป


          ในเวลานั้นผมเปลี่ยนเป็นคนที่ไม่แคร์ความรู้สึกใคร ผมเห็นผู้ชายและผู้หญิงทุกคนเป็นเพียงเครื่องระบายอารมณ์ และนั่นเองเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมทั้งรู้สึกผิดและละอายต่อดินมาจนกระทั่งทุกวันนี้


          เมื่อหลายปีที่แล้วผมเมาและมีอะไรกับผู้ชายคนหนึ่งโดยที่ไม่รู้เลยว่าคนคนนั้นคือดินจนกระทั่งผมตื่นขึ้นมาในเช้าของอีกวัน ตอนที่ผมตื่นมาพบว่าคนที่นอนอยู่ข้างๆ คือดินรุ่นน้องที่ผมเอ็นดูเหมือนน้องชายแท้ๆ


          ในหัวผมในขาวโพลนไปหมด น้ำตาผมมันไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ผมกำลังทำผิด ผมกำลังทำลายชีวิตของเด็กดีๆ คนหนึ่ง


          “พี่มังกรครับ อย่าร้องไห้เลย ดินเป็นคนตั้งใจให้มันเกิดเอง ดินรักพี่ ดินรักพี่ตั้งแต่แรกเห็น”


          หลังจากวันนั้นผมตัดสินใจหลบเลี่ยงดินมาตลอด ถึงเจอกันผมก็จะเอาแต่เย็นชาใส่สาดแต่คำพูดร้ายๆ รู้ทั้งรู้ว่ากำลังทำร้านจิตใจ รู้ทั้งรู้ว่าอีกคนจะเสียใจแค่ไหน


          แต่คนดีอย่างดินต้องไม่มาจบอนาคตตัวเองกับคนอย่างผม


          จนกระทั่งเรากลับมาเจอกันอีกครั้งที่บริษัทแห่งนี้ ผมเป็นหนึ่งในคณะกรรมการสัมภาษณ์เพื่อรับดินเข้าทำงาน ผมถึงกับตีสีหน้าไม่ถูกตอนที่เห็นดินเปิดประตูและก้าวเข้ามาในห้องสัมภาษณ์


          “เหตุผลที่ผมสมัครเข้าทำงานที่นี่เพราะผมชื่นชมผู้บริหารคนหนึ่งของที่นี่ครับ” ดินว่าอย่างนั้นพร้อมกับสายตาอ่อนโยนที่ส่งมาให้ผม


          ผมหลบสายตาของดินทันที ผมทำได้แค่นั้น ความรู้สึกผิดและละลายมันตีตื้นขึ้นมาจนผมแทบสำลัก


          ผมสารภาพตามตรงว่าครั้งนั้นผมปฏิเสธที่จะรับดินเข้าทำงาน หากแต่กรรมการที่เหลือทุกคนตอบรับผมจึงต้องยอมปล่อยผ่านตามเสียงข้างมาก


          ถึงอย่างนั้น ผมก็ยังพยายามผลักไสดินออกจากชีวิตทุกวิถีทาง ทั้งก้าวร้าวหยาบคาย กลั่นแกล้งโดยใช้ตำแหน่งหน้าที่สาระพัด แต่ดินกลับไม่เคยปริปากบ่น ดินยังเป็นดินคนเดิมที่ผมเคยรู้จัก เป็นเด็กดีที่ทั้งสุภาพและอ่อนโยน


          ผมเคยตัดสินใจอย่างแน่วแน่แล้วว่าคนอย่างดินดีเกินไปที่จะมาคบคนเลวๆ อย่างผม


          แต่ใครจะไปคิดว่าวันนี้ดินจะกลับมาทำให้ผมสับสนได้ขนาดนี้ 






          ปั้ง!!! “เหม่ออะไรครับ” ผมสะดุ้งจากภวังค์ความคิด


          “ฟะ ฟ้า มาตั้งแต่เมื่อไหร่” ผมมองฟ้าที่เพิ่งแกล้งเอามือฟาดลงบนโต๊ะทำงานของผมอย่างแรงจนเกิดเสียงดังไปทั่วห้อง


          “ไอ้พี่ดินมันมีดีอะไร”


          “หะ หา อะไรนะ” ผมงงกับคำถามของมัน


          “ผมถามว่า ไอ้ พี่ ดิน มัน มี ดี อะ ไร” มันย้ำทุกคำ พร้อมกับก้มหน้ามาจ้องตากับผม


          “กะ เกี่ยวอะไรกับดิน”


          “จะไม่เกี่ยวได้ยังไง ในเมื่อคนของผมกำลังนั่งเหม่อถึงมันอยู่”


          “พะ พี่คิดเรื่องงาน อย่ามาหาเรื่อง”


          “พี่ไม่รู้ตัวรึไงว่า พี่พูดชื่อพี่ดินไม่รู้ตั้งกี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว พี่ริว!!!” ฟ้าพูดอย่างหัวเสีย แต่ผมกลับกำลังแปลกใจ ผมเนี่ยนะหลุดพูดชื่อดิน ไม่อยากจะเชื่อ


          “ไม่มีอะไรซักหน่อย แต่ถึงมีมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฟ้าเลยสักนิด”


          “พี่คิดดีแล้วใช่ไหมที่พูดแบบนี้”


          “ใช่ พี่ไม่เคยพูดอะไรแล้วไม่คิด”


          “คุณมังกรนี่ช่างมั่นใจจริงๆ เลยนะครับ”


          “ของมันแน่อยู่แล้ว....อุ๊บ!!!” ฟ้ายื่นหน้ามาจูบอย่างไม่ทันตั้งตัว แถมมือก็เอื้อมมาล็อกท้ายทอยผมไว้


          “ปล่อยนะฟ้า นี่มันที่ทำงานนะ!!!”


          “แปลว่าถ้าไม่ใช่ที่ทำงานผมทำได้งั้นสิ งั้นผมคงต้องพาพี่ไปค้างที่ห้องแบบที่พี่ดินทำสินะ”


          “จะลามปามมากเกินไปแล้ว กูจะทำอะไรเป็นเป็นกงการอะไรของมึง ฟ้า!!!”


          “ก็พี่เป็นเมียผม ผัวจะทำกับเมียจะหวงเมียไม่ได้รึไง!!!” ฟ้าขึ้นเสียงใส่ผม 


          “มึงไม่ได้เป็นอะไรกับกู”


          “พี่เป็นเมียผม ผมเป็นผัวพี่ ผมจะทำให้พี่สำนึกมันไปตลอดชีวิตเลยคอยดู”


          “เด็กอย่างมึงจะทำอะไรได้ฟ้า”


          “ได้สิครับ ลองถามใจพี่ดูดีๆ มั่นใจเหรอว่าพี่ไม่หวั่นไหวกับผม” ฟ้ายิ้มหลังพูดจบ ยิ้มแบบนี้อีกแล้ว


          “.....” ผมพูดอะไรไม่ออกรู้สึกหัวใจตัวเองมันเต้นแปลกๆ


          “พี่เห็นผมยิ้มให้แล้วหัวใจเต้นแรงบ้างไหม”


          “แล้วเวลาผมจูบพี่ พี่ไม่รู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัวเหรอครับ”


          “พี่สามารถลืมเวลาที่เราเป็นหนึ่งเดียวกันหลายต่อหลายครั้งในคืนนั้นได้เหรอครับ”


          “หยุด!!! ไอ้ฟ้ามึงหยุดเดี๋ยวนี้นะ” ผมลุกขึ้นตะโกนใส่หน้ามันอย่างเหลืออด


          “หน้าแดงนะครับ พี่ริว”


          “อะ ไอ้ ไอ้.....อื๊ออออ” ฟ้ามันจูบผมอีกแล้ว จูบแบบดูดดื่มยิ่งกว่าเมื่อกี้ เล่นเอาเข่าผมแทบทรุด






          “พี่จำไว้นะครับ เมื่อไหร่ที่พี่ด่าผมจะจูบ”


          “มึงมันบ้าไปแล้ว ฟ้า.....อุ๊บ!!!” มันพูดจริงครับ มันจูบผมอีกแถมคราวนี้เล่นกัดริมฝีปากผมด้วย






          “อร่อยจริงๆ เมียผม”


          “มึงทำเกินไป.....อื๊อ!!!” ปากผมเจ่อไปหมดแล้ว ต้องบวมแน่ๆ






          “เอาอีกไหมครับ ผมชอบนะ หึ หึ” ไอ้เด็กเวร นี่ผมแพ้ทางมันรึไงนะ






          “อี๊อ พะ พอ พอแล้ว ไม่ด่าแล้ว” ผมรีบพูดขณะที่ฟ้ากำลังจะจูบผมอีก


          “ต้องว่าง่ายแบบนี้สิครับพี่ริว” ฟ้ายิ้มอย่างพอใจ


          “วะ ว่าแต่มาหาพี่มีอะไร”


          “อ๋อ เกือบลืม พอดีป๊าฝากมาบอกให้พี่ริวไปออกงานสังคมกับผมคืนนี้” ฟ้าตอบอย่างอารมณ์ดี ผมงงนิดหน่อยเพราะไม่เข้าใจว่าทำไมท่านเมฆินทร์จะต้องเจาะจงให้ผมไปออกงานสังคมกับฟ้า


          “ทำไมต้องไป”


          “ก็ไปในฐานะลูกสะใภ้” ผมเหวอไปเลยกับคำตอบของฟ้า


          “จะบ้าเหรอฟ้า” ผมโวยวาย ได้แต่หวังว่าฟ้าจะไม่ได้ไปบอกท่านเมฆินทร์แล้วจริงๆ







          “หึ หึ ล้ออออออ เล่นนนนนน” พูดจบฟ้าก็วิ่งจู๊ดออกไปจากห้องผม






          “ไอ้ฟ้า ไอ้บ้า กลับมานี่เดี๋ยวนี้นะ”













          แล้วทำไมผมถึงเผลออมยิ้มกับสิ่งที่ฟ้าทำกันนะ







          *+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*

          น้องฟ้ามาแย้ววววว นี่แต่งไปแต่งมาเริ่มสงสัยว่าพี่ริวจะเป็นไบโพลาร์ ถถถถ

          *+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด