หัวข้อ: ll ..เด็กหอ ღ.. ll ตอนพิเศษสิบปีผ่านไป [17/11/19] p.33 ◄

[ichiichi]

ไม่ได้อยากขัดนะ แต่รอพี่โยน้องเล็กอยู่ จะมีอีกมั้ยอ่ะ อยากอ่านคู่นี้ต่อมากๆ

[iceman555]

 

[BABYBB]

นึกภาพตามละขำเลย 
อู้มันต้องน่ารักน่าเอ็นดูมากๆอ่ะ อยากหยิก 5555

[malula]

พี่หมอชักช้าจนน้องมันมาเร่งเอง แย่ ๆ

[Snowermyhae]

โอ้ยขำอู้มากกก อู้นี่มันอู้จริงๆ 

[AutoAngels]

น่ารักมากกก...มาต่ออีกระคะ

[MSeraph]

เพี้ยนพอกันทั้งคู่

[catka12]

     โอ้ยยยย...น้องอู้ อย่างฮา....คิดได้..."ไว้อาลัยกับหูรูด"....

[B52]

  อู้เอ้ย

[wan]

  น้องอู้ นี่ช่างจริงจังกับชีวิตจริง ๆ
+1 ให้กับพี่หมอ ที่ไม่ทำตามความจริงจังของน้อง 

[EoBen]

ไอ้พี่หมอน่ารักมากกกกกก


ชอบตรงเนี่ยแหละ ไอ้พี่พี่ อีกคน แมร่งใช่อะ


ชอบพระเอกแบบรักไม่หวังผลนี่แหละ ถึงจริงๆแล้วมันอดกลั่นแทบตายก็เหอะ



555555555555555

[mooping-7]

อู้ไว้อาลัยให้หูรูดแต่เราขอไว้อาลัยให้พี่หมอละกันนะ 55555

[❣☾月亮☽❣]

น่ารักทุกคนเลย

[Januarysky]

ผมกำลังไว้อาลัย ให้...
นี่ลั่นเลย
พอกันทั้งคู่
 

[Monkey D]

อู้โคตรน่ารัก พี่หมอก็คนดีกว่าที่คิดไว้มาก 5555

//เรื่องต่อไปขอหนูปันเลยได้ไหมอ่า เราเอ็นดูปันมากจริงๆ 5555
มึนได้ใจ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

เป็นพี่พี่ คงคิดว่าไอ้หมอ กับไอ้อู้นี่มันยังไงกัน
เห็นกูเป็นเอตทัคคะทางการเสียตัวชายชายหรือไงกัน
เวียนกันมาถามกูอยู่นั่นละ
เหอะ.....กูยังไม่ได้ไอ้หญิงเลย กร๊ากกกก 

แล้วถึงแม้อู้จะทำใจ มีการขอพรให้หูรูด จนพี่หมอหลุดขำ
ทั้งคู่ก็นอนหลับกันไปโดยไม่มีอะไรเหมือนเดิม
       
 

[boobooboo]

น่ารักกกกก

[FeaRes]

ชอบพี่พี่จังเลยอะ 55555555

เอ็นดูอู้ ตลกด้วย ท่าเตรียมพร้อมอย่างกับจะลงโลง
แล้วขอพรนั้นอะ หนูจงใจฮาหรือคิดแบบนั้นจริงๆ 5555555
พี่หมอคนดีอ่าาา ถึงจะหื่นแต่ก็หื่นอย่างมีคุณธรรม!!! เอ้า มงลง---
 

[sweetyswtcou]

ไม่ใช่แครอทยัดจมูกนะอู้ มะเขือม่วงต่างหากล่ะ 
พี่ก็ยังหวานเหมือนเดิม แต่โยนี่ก้าวหน้าไวดีจังแฮะ มีพาเล็กไปทะเลด้วยกันด้วย
อยากเห็นพี่ โย หมอ มานั่งคุยกันจัง อยากรู้ว่าจะตีกันแบบไหน

[badbadsumaru]

พี่พี่คือโคตรเซ็ง มาถามทั้งผัวทั้งเมีย
ค่อยๆเป็นค่อยๆไปใช่ไหมพี่หมอ 55555

[Legpptk]

5555

[lemonpreaw]

ไม่รู้จะสงสารน้องอู้หรือสงสารนายแพทย์ดี

[songte]

เหมือนจะดีแต่ก็ขำอู้ชห วิธีอ้อยของน้องช่างฮาละเกิน อิพี่หมอแกสุภาพบุรุษมากกกก ถึงเวลามาจะกล้าจัดเต็มมะละ

[labelle]

555555 พี่เป็นคนดีนะนั่น แค่หน้านิ่ง ทำเหี้ยมไปงั้น

หมอตลกละ ไหนว่าไม่อยากเร่ง แล้วไปถามพี่ทำเพื่อ เตรียมตัวหรอ
โอ๊ยยยย อู้ท่าออกอาการขนาดนั้น เค้าไม่รู้กันเลยเนาะ ทำซึมห่วงร่างกาย แล้วไปชวนพี่หมอยังงั้นได้ไง

[flimflam]

โอ๊ยยยยย แบบนี้พี่หมอก็พี่หมอเถอะ ไม่น่าจะมีอารมณ์นะอู้ 5555555555555555555

[Oiimaps]

24

ในที่สุดก็ปิดเทอมแล้วครับ วันที่พวกปีหนึ่งต้องมาอำลากันหน้าหอ เพราะบางคณะต้องย้ายกลับไปเรียนต่อสามปีที่วิทยาเขตในกรุงเทพ มันเป็นบรรยากาศที่หน้าเศร้าแต่สำหรับชาววิศวะที่ต้องเรียนที่นี่สี่ปีอย่างผมก็เจอบรรยากาศแบบนี้มาสามปีแล้วครับ ไม่ได้อินอะไรมาก

“พี่หมอ ผมไปซื้อน้ำที่โรงเขียวแป๊ป”

“อือ กูรอที่รถนะ” ไอ้อู้เป็นอีกหนึ่งคนที่ไม่อินครับเพราะเมทมันคือผมที่ต้องอยู่ด้วยกันต่อไปอีกปี อย่างมากก็ไปอินกับเมทเพื่อนมันแทน เรื่องแบบนี้ก็แล้วแต่คนครับชีวิตเด็กหอใน บางคนก็อินจนไม่อยากออก บางคนก็ไม่ชอบจนอยากออกไวๆ 

แต่สำหรับเฟรชชี่ส่วนใหญ่ก็ไม่อยากออกไปกันทั้งนั้นแหล่ะครับ ชีวิตที่เรียนเก้าโมงตื่นแปดโมงสี่สิบก็ยังไปทัน หิวก็ลงไปหาอะไรกินได้แทบยี่สิบสี่ชั่วโมง มีเหมือนสวนให้ปั่นจักรยานเล่นกับเพื่อนทุกวันที่เบื่อ มียิมให้เข้า มีสระว่ายน้ำให้ว่าย แถมยังได้มีคนมานอนแชร์ฝันร้ายด้วยกันอยู่ตั้งหนึ่งปี กลับเข้าในเมืองยังไงก็ไม่มีทางให้สัมผัสบรรยากาศนี้อีกแล้ว

คนในไม่อยากออก คนนอกไม่อยากเข้ามันก็คือแบบนี้แหล่ะ
จากเด็กที่กลัวการต้องมาอยู่ร่วมกัน กลัวการห่างความสบายจากที่บ้านหรือจากในเมือง ตอนกลับไปวินาทีแรกมันอาจจะรู้สึกดีนะครับ ในเมืองมีครบทุกอย่างที่ต้องการ สั่งพิซซ่ามากินที่บ้านก็ได้ อยากไปดูหนังก็แค่ขึ้นบีทีเอสสามสี่สถานี 

แต่เชื่อเถอะครับ
สถานที่ที่คุณจะสามารถเครียดแล้วไปนั่งร้องไห้กับเพื่อนครบแก็งทันทีที่ต้องการมีได้ไม่มากนักหรอก

“พี่หมอ เดี๋ยวแวะกินสาขาไหนอ่ะ” ตัดภาพกลับมาปัจจุบันครับ ไอ้ลูกหมาที่นั่งจิ้มฝรั่งกินตุ้ยๆกินหันมาถามผม

อะแฮ่ม วันนี้เป็นวันดีอีกหนึ่งวันครับ เนื่องจากผมจะได้พาลูกหมาไปนอนค้างคอนโดที่กรุงเทพในระหว่างช่วงปิดเทอม เป็นการหาช่วงเวลาอยู่ด้วยกันก่อนเพราะเดี๋ยวเปิดเทอมมาผมก็จะยุ่งวุ่นวายกับโปรเจคจบและฝึกงาน นี่ต้องชักชวนแทบตายกว่ามันจะยอมตอบตกลง ซึ่งข้อตกลงก็ไม่ใช่อะไร

มันอยากกินบอนชอน!!

“สั่งมากินที่ห้องไหม”

“ก็ได้” 
ง่ายไปหมดเพียงแค่ล่อด้วยไก่ เหมือนเลี้ยงหมาเข้าไปทุกที 

ผ่านไปแค่ออกประตูมหาลัยไอ้อู้ก็เปิดโหมดประหยัดพลังงานคอห้อยน้ำลายยืดคาผ้าห่มโดเรมีเน่าๆไปตามเดิม คิดถึงเรื่องฝึกงานนี่ก็แอบใจหายล่วงหน้านะครับ ต่อจากฝึกงานช่วงปีสี่เทอมสองผมก็จะจบแล้ว คงต้องย้ายกลับมาอยู่ที่กรุงเทพแล้วเริ่มทำงานที่บริษัทของพ่อเลย ส่วนอู้เนี่ยอีกสองปีกว่าจะจบ ไอ้เรื่องจะมาอยู่กับมันนี่ตัดทิ้งไปได้เลย แค่ตอนพ่อแม่รู้เรื่องผมคบผู้ชายก็แอบโดนดุไปแล้วนิดหน่อยถ้าติดมันจนไม่ทำการทำงานนี่เหมือนหาเรื่องใส่ตัวโดยใช่เหตุเกินไป ก็ดีที่บ้านผมเข้าใจไม่มีอะไรมากครับ อาจจะเพราะพี่สาวผมมีลูกชายทั้งสามคนเป็นทายาทให้แล้วเลยไม่ได้มาเครียดอะไรมากกับผม เหลือแต่บ้านมันเนี่ยแหล่ะไม่รู้ว่าพ่อแม่จะใจกว้างพอเหมือนบ้านผมหรือเปล่า

รถยังคงติดบัดซบตามเดิมไม่เคยเปลี่ยน ผมเคยหงุดหงิดมากเวลาขับรถกลับคอนโดแล้วต้องมาเจอรถติดแบบถ้าปวดขี้เดินข้ามไปขี้ที่ปั๊มกลับมาก็ยังไม่ขยับ แต่ตอนนี้กลับรู้สึกใจเย็นไม่ได้มีความร้อนใจเลยซักนิด

ได้มีเวลาอยู่ด้วยกันเพิ่มก็โอเค
แม้อีกฝ่ายจะหลับไม่รู้เรื่องก็ตาม...

เนี่ย พอแบบนี้นี่เริ่มเข้าใจสติ๊กเกอร์ท้ายรถสิบล้อที่ว่าหลงทางยังพอทน หลงเธอต้องทำยังไงขึ้นมาเลย

กว่าจะถึงคอนโดก็ปาเข้าไปเกือบห้าโมงเย็น อู้นี่หลับไปหลายตื่นเหมือนซ้อมตาย บางทีแม่หลับนิ่งจนต้องเอานิ้วไปอังจมูกดูว่ายังหายใจอยู่ ระหว่างที่จะเดินไปขึ้นลิฟต์ไอ้อู้ก็กระแซะตัวเข้ามาหาผม

“พี่หมอพี่”

“หืม?”

“คอนโดเดือนเท่าไหร่วะ โคตรหรู”

“ไม่รู้ว่ะ ซื้อทิ้งไว้นานแล้ว ก่อนหน้านี้เป็นคอนโดพี่ชายกู” ผมแตะบัตรผ่านประตูเข้าไปกดลิฟต์ ไอ้ลูกหมาดูตื่นตาตื่นใจเป็นพิเศษ ให้ความรู้สึกเหมือนหลอกเด็กมาเลยว่ะกู ห้องของผมอยู่ที่ชั้น 3 ไม่ได้สูงมากเพราะแม่ผมไม่อยากให้อยู่สูงเกินเวลาเกิดเหตุอะไรมันหนีลำบาก ปกติพี่ชายผมกับผมก็ไม่ค่อยได้มาค้างอยู่แล้ว เรื่องวิวเลยไม่ได้มีปัญหาอะไรมาก

“กว้างสาดดด”     

“น่าอยู่มะ”

“เชี่ยๆ”

“แต่งเข้าบ้านกูดิ”

“ไอ้ห่าพี่ สั่งไก่มาเลย” ไม่ได้ผลแฮะ ไอ้ลูกหมาวิ่งไปโดดเตียงโดดโซฟาเล่น ไม่รู้ที่ฟุ้งนี่ฝุ่นหรือบาป เห็นเด็กมันวิ่งเล่นแบบนี้นึกถึงหลานชายตัวเองขึ้นมาแปลกๆ

ผมหนีความบาปโดยการโทรสั่งไก่ให้มันพร้อมกับให้มันไล่หาหนังดู อีกหนึ่งสิ่งที่ไม่มีในหอเราคือทีวีครับ ได้มากสุดก็เปิดคอมดู ปัจจุบันไอ้อู้เลยไปนั่งจองพื้นที่อยู่หน้าทีวีแล้วเรียบร้อยประหยึ่งเด็กเพิ่งออกจากยุคหิน

“ดูอะไรของมึงเนี่ยไร้สาระ”

“เห้ยพี่ ไม่เคยดูง้องแง้งกับเงอะงะอ่อ ผมโคตรชอบ” ผมขมวดคิ้วดูการ์ตูนที่มันเปิดในจอ ตรรกะไหนวะไก่กับวัวเป็นพี่น้องกัน แล้วพ่อแม่มันเป็นอะไรถึงหัวขาด

“เปิดหนังดูดิ”

“อยากดูเรื่องไรอ่ะ”

“AU0069”

“หนังอะไรวะ”

“โค้ดหนังโป๊”

“พี่มึง ไปนั่งตรงนู้นไป”

แหม พอเปลี่ยนบรรยากาศเป็นห้องอื่นที่ไม่ใช่นี่ก็แอบเขินๆขึ้นมาหน่อยเลย อย่างกับคู่แต่งงานใหม่เลยแฮะ ติดที่ภรรยาดุเป็นหมาเกินไปหน่อย จับนิดจับหน่อยขู่ฟ่อเป็นหมาเห่ายากันยุง ผมเดินไปเชคพวกอุปกรณ์อาบน้ำในห้องน้ำว่ามีครบ เอาพวกน้ำแช่ตู้เย็น เชคเรียบร้อยความเรียบร้อยอะไรนิดหน่อยเสร็จก็เดินไปนั่งบนโซฟาข้างๆอู้

“ทีวีนี่ต่อกับคอมได้เลยอ่อพี่”

“อื้อ หาหนังดูไปก่อน เดี๋ยวกูลงไปเอาอาหารแป๊ป” 

พอขึ้นเอาไก่มันขึ้นมาเสิร์พก็ค้นพบว่าไอ้อู้เปิดแฮรี่ภาคหนึ่งดูอยู่แล้ว เราก็นั่งกินไก่ดูหนังกันไปเฉยๆ อยากจะเนียนหันไปลวนลามไอ้อู้แต่พอเห็นฉากเป็นเด็กสามคนวัยประถมในหนังก็รู้สึกบาปเหมือนลวนลามคนต่อหน้าเด็ก เลยได้แต่กลับมากินไก่เงียบๆ โคตรเซ็ง

ยิ่งอยู่กับมันผมยิ่งเป็นเฒ่าลามกขึ้นไปทุกที
นี่แค่มันดูดซอสที่นิ้ว ผมก็คิดไม่ดีไปไกล แม่งเอ๊ย

จบจากการดูหนังกินไก่กระดกแป๊ปซี่ก็เป็นการแยกย้ายอาบน้ำเตรียมนอน กิจวัตรไม่ได้ต่างอะไรจากเดิมซักเท่าไหร่ ชีวิตผมกับอู้ไม่ได้หวือหวาอะไร มันเหมือนเป็นความพิเศษในความธรรมดา แค่ได้อยู่และใช้เวลาด้วยกันไปเรื่อยๆแค่นั้น

อาบน้ำเสร็จผมก็เปิดออกมาเจออู้กำลังนั่งดูซีรี่ส์อยู่บนโซฟาในชุดบอลที่ชอบใส่นักใส่หนา ส่วนผมก็เหมือนเดิมถอดเสื้อโชว์ลอนหน้าท้องและมัดกล้าม ดูแล้วเซ็กซี่ใครเห็นก็หวั่นไหว ไปยิมทีแม่หม้ายต้องใจสั่น มีไอ้คนที่อยากให้หวั่นไหวเนี่ยไม่หวั่นซักที

“ดูเรื่องอะไร”

“พี่แป๊ะแนะนำมา บอกไอ้อะไรอมๆเล่น” เชื่อได้แค่ไหนวะไอ้ตาตี่พี่มึงเนี่ย ผมนั่งลงข้างๆมัน แอบยกมือพาดโซฟาเป็นการโอบมันเนียนๆ ผมไม่ได้สนใจหนังเท่าไหร่ มัวแต่ลูบหัวไอ้ลูกหมาที่เอนมาซบที่อกเล่น จนกระทั่งฉากจูบกันของพระเอกนางเอกในทีวีมันขึ้นมาเท่านั้นแหล่ะ

ชะงักมันทั้งผมทั้งอู้ ไอ้ห่า กลับเข้าสูโหมเด็กมัธยมเพิ่งมีความรักอีกแล้ว ทำเหมือนไม่ชิน ปกติต้องเอาสองนิ้วมาปิดตาหนีฉากจูบ ผมแอบๆเหลือบตามองคนข้างๆซึ่งมันก็หน้าแดงหูแดง ในทีวีแม่งก็จูบกันไม่เสร็จซักทีจนในที่สุดผมก็ทนไม่ไหวต้องเอนหน้าลงไปหาคนในอ้อมกอด

ผมกดริมฝีปากลงไปเบาๆ ขบเม้มนิดหน่อยให้อีกฝ่ายเปิดปาก ผมหยอกล้ออู้ด้วยปลายลิ้น ยิ่งได้ยินเสียงน้ำลายที่ดังข้างหูยิ่งกระตุ้นให้ผมรุกหนักขึ้นไปอีก เนิ่นนานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีอู้ก็นอนอยู่ใต้ร่างผมไปเสียแล้ว มือไวใจลามกอันดับหนึ่งสามปีซ้อนก็น่าจะกูเองนี่แหล่ะ

“ฮื้อ” อู้ยกมือขึ้นทุบไหล่ผมเป็นเชิงว่าหายใจไม่ทัน ผมเลยยอมผละออกแล้วเปลี่ยนเป้าหมายเป็นคอมันแทน แอบได้ยินลมหายใจตัวเองฟืดฟาดสะท้อนจากคอมันดูเหมือนคนโรคจิตพิกล

เออ!
ถ้าได้ไล่ดมคอไอ้อู้แล้วเป็นโรคจิต กูเป็นโรคจิตก็ได้!!

ผมขบเม้มลำคอไอ้อู้เบาๆเพียงแค่นั้นก็เกิดรอยสีแดงจางๆขึ้น มันไม่ได้เป็นคนขาวแต่ผิวมันบาง พอเห็นแล้วเหมือนได้ตีตราเจ้าของก็อดไม่ได้ที่จะทำเพิ่มไปอีกหลายรอย ลากยาวมาตั้งแต่ลำคอยันไหปลาร้า

เม้มซ้ำๆให้รู้ว่าเจ้าของเป็นใคร หมาตัวไหนก็ห้ามมายุ่ง

“อื้อ พี่เป็นหมาบ้าหรอ อย่ากัดดิวะ”

มีที่ไหนวะมาด่ากูเป็นหมาบ้าทั้งน้ำตา!!
กูจะบ้าจริงๆแล้วเนี่ยตอนนี้!!

“อู้”

“อะไร!” เสียงแข็งเชียวครับ

“ขอได้ไหม?” ทันทีที่พูดจบก็เกิดเดธแอร์ขึ้นหลุมใหญ่ ผมมองหน้าไอ้อู้แบบจริงจัง ถ้ามันบอกมาว่าไม่ได้ผมก็พร้อมจะหยุด อู้มันหน้าแดงจัดขึ้นมาทันทีเตรียมอ้าปากจะด่าผมแต่มันก็เปลี่ยนใจเม้มปากกลับไปก่อนจะพยักหน้าหงึกๆ


ย้ำ

หยักหน้าหงึกๆ

ห๊ะ...

พยักหน้า!!!

“ตอบดิ” ผมฟาดก้นมันเบาๆ ทำเป็นเมินไอ้พยักหน้าหงึกๆเมื่อกี้ แหมครับ ก็อยากให้มันพูดออกมาเอง

“ก็ตอบไปแล้วไงวะ”

“นอนหน้าแดงเนี่ยนะคำตอบ”

“ผมพยักหน้าต่างหาก!!”

“กูคิดว่ามึงบริหารคอ สรุปได้ไหม”

“เออ”

“อะไรนะ”

“เออไอ้สัดพี่ ตอบว่าเออ!!”

ผมยกยิ้มแล้วอุ้มมันขึ้น ขาเล็กๆของมันตวัดเกี่ยวรอบเอวผมแบบอัตโนมัติ มันเหมือนจะโวยวายอะไรซักอย่างแต่พอสะโพกมันสัมผัสกับน้องชายของผมที่พองตัวพร้อมออกศึกก็ปิดปากเงียบกอดคอผมแน่นไปตลอดทางแทน

ระหว่างเดินไปเตียงผมก็ได้แต่ท่องให้ตัวเองใจเย็นๆ ครั้งแรกของมัน ต้องใจเย็นๆ
พู่ววว ใจเย็นๆนะหมอนะ ใจเย็นหนอ เบาๆหนอ ถนอมหูรูดน้องหนอ

“พี่หมอ ทำเบาๆนะ”


ใจเย็นห่าไรเนี่ย!!

ไม่เย็นแม่งแล้ว!!!

“ใครสั่งใครสอนให้มึงพูดจาแบบนี้” ผมโยนมันลงบนเตียงแล้วไถตัวไปคร่อมทับ ไอ้อู้หัวยุ่งแล้วหน้าแดงไปยันหู

“ไม่มี ก็บอกไว้ไง ครั้งแรกของผมนะพี่”

“กูจะบ้าตายจริงๆนะอู้” ผมก้มลงจูบมันอีกรอบให้รู้ว่าผมจะบ้าจริงๆ เสียงครางในลำคอของอู้เป็นอีกหนึ่งสิ่งกระตุ้นที่อันตรายที่สุดทำเอาผมปวดหน่วงไปหมด ผมค่อยๆไล่ขมเม้มมาตามลำคอของมัน อู้บ้าจี้ที่ช่วงหู ถ้าไปเลียหรือหายใจรดมันครางฮือหนี ผมเพิ่งค้นพบเมื่อตอนช่วยมันเมื่อครั้งที่แล้ว ซึ่งเมื่อรู้จุดอ่อนแล้วผมก็ไม่พลาดที่จะเล็งเป้าไปเลียติ่งหูมันทันที

“ฮื่อ พี่หมอ” มีขี้หูไหมไม่รู้ รู้แต่ตอนนี้ผมไม่สนอะไรแล้วครับ แค่ทำแล้วเห็นอู้มันดิ้นพล่านอยูใต้ร่างก็ทำได้หมด ผมอยากจะรูดไอ้เสื้อบอลที่มันใส่อยู่ทิ้ง แต่คิดไปคิดมาแบบใส่เสื้อก็เร้าใจไปอีกแบบ

โอยยย...
ตัวงอหมดแล้วโว้ย

“พี่หมอพี่ ผมเขิน” ผมผละตัวออกมาหายใจหอบมองร่างไอ้อู้ที่นอนปิดหน้าอยู่ใต้ร่าง มึงเขินแต่กูนี่จะตายเอา น่ารักไปหมดทั้งตัวจนจะแย่

“น่ารักชิบหาย” พูดจบไอ้อู้ก็ยกขาขึ้นแนบกับไหล่ผมทันที

“พี่อย่ามองมากได้ป่ะวะ โดนมองแล้วผมเขิน”

มีที่ไหนมึงมาเขินแล้วอ้าขาให้กูแบบนี้เนี่ย!!!
จริงๆคือมือมันไม่ว่างมัวแต่ปิดหน้าตัวเองอยู่ เลยต้องยกอวัยวะที่สั้นพอๆกับแขนมันมาดันผม เจ้าตัวคงไม่ได้ตั้งใจจะอ้าขาหรอกครับแต่ดูจากท่าแม่งก็อ้าขาดีๆนี่เอง สายตาอกุศลนี่มองเลยไปยันกางเกงในใต้ขากางเกงบอลแล้ว ผมจับขาข้างขวาของมันที่เตะไหล่ผมไว้แล้วกดจูบไปที่ข้อเท้าเล็กๆ ผลก็ตามคาด มันพยายามชักขากลับแต่ผมก็รั้งไว้

“อยากมอง มึงน่ารัก”

“ไอ้เหี้ยพี่ ไม่เอาแล้ว ฮื้อ”

“ไม่ทันแล้ว” ผมก้มลงเอาหัวมุดเสื้อบอลของมัน ชอบใส่นักไอ้เสื้อบอลโอเวอร์ไซส์ตัวใหญ่แบบนี้ อู้เอามือมาจับหัวผมไว้ผ่านเสื้อบอลพร้อมกับงอแงไม่เอาไปตลอดเวลา

ผมเริ่มด้วยตุ่มชมพูของดีประจำตำบลของมัน แค่นั้นไอ้อู้ก็ร้องลั่น มือที่ขย้ำอยู่กลายเป็นจิกแน่น เอาจริงนะครับ แม่งเค็ม เค็มเหงื่อ ไหนวะที่แม่งอ่านรีวิวมาว่าหัวนมหวาน มโนชิบหาย ถ้าเป็นนมก็น่าจะเป็นนมรสเกลือ
 
 ผมผละออกมาจากโปรงเสื้อบอลเพราะหายใจไม่ค่อยสะดวกเพื่อมาพบกับภาพอู้เสื้อบอลถลกไปกองอยู่บนอกเปิดหัวนมสีชมพูที่ประกายวาวน้ำลายผมเต็มไปหมด มองเลยถัดไปที่หน้าอ้อนๆนั่นเจือไปด้วยน้ำตามองตัดพ้อผมอยู่พร้อมกับแก้มแดงๆ

โห...
มันเกินไปแล้วว่ะจริงๆ มันเกินไปแล้ว นี่มันบททดสอบความอดทนลูกผู้ชายหรือเปล่าวะ!!

“อู้ มึง...”

“ฮึก พี่หมอ”

อา...
ชื่อกูมันฟังแล้วติดเรทขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี่ย
อยากยกมือถือมาถ่ายรูปตอนนี้ของมันเก็บไว้ใช้เผื่อวันที่เราต้องห่างกันเหลือเกิน ยั่วชิบหาย ยั่วเกินไป

ผมเรียกสติตัวเองกลับมาพร้อมกับรูดกางเกงบอลมันออกจากขา กะจะรูดช้าๆเรียกอารมณ์แต่พอมองเห็นหน้าไอ้อู้ที่ทั้งปรือทั้งครางแล้วก็มือก็เผลอถอดออกแล้วปาทิ้งดังฟิ้ว

ไม่ลงไม่รออะไรมันแล้ว!!

“ฮือออออ พี่หมอ ผมเขิน” ไอ้อู้ยกมือมาปิดมะเขือม่วงมินิมันไว้พร้อมกับงอแงไปด้วย

“เอามือออกอู้”

“ไม่เอาแล้ว ฮืออออออ”

“เอาเถอะอู้”

“ฮึก ผมอายอ่ะพี่”

“กูจะตายแล้วคนดี” ผมลงไปกดจูบบนมือมันที่ปิดน้องตัวเองอยู่เรียกเสียงฮือมาได้อีกรอบใหญ่ๆ

อู้ไม่ชอบให้ผมพูดเพราะด้วย เพราะมันจะละทวย เหมือนตอนนี้ที่ยอมเอามือออกไปง่ายๆ ผมมองกางเกงในลายหมีริรัคคุมะอย่างหลากหลายอารมณ์

...รู้แต่อารมณ์แรกนี่กูโครตบาปเลย

เหมือนโดนหมีริรัคคุมะด่าว่าหื่นกาม ลวนลามเด็ก แต่ช่างหมีแล้วครับอารมณ์นี้ ผมก้มลงงับน้องชายมันผ่านกางเกงใน ยังไม่ทันได้แตะเกินเลยไปมากกว่านี้ก็โดนฝ่าตีนมันเตะเข้าที่หัวจนเกือบตกเตียง

“ไอ้อู้!!”

“ฮือออออ ผมเขินอ่ะพี่”   

“ซนชิบหาย” ไม่ลงไม่รอครับ ผมรีบทำพิธีฆ่าหมีด้วยมือเปล่าโดยการกระชากกางเกงในมันเขวี้ยงลงจากเตียงตามกางเกงบอลเน่าๆมันไปติดๆ ไอ้อู้เลยอยู่ในชุดกึ่งเปลือยเพราะยังมีเสื้อบอลที่กองอยู่ตรงอกอยู่ แต่แค่นี้ไอ้ตัวดีก็งอแงพยายามหนีบขาหนีแทบตายแล้ว

“พี่หมอ ผม ผม”

“อู้”

“ฮืออออออออ”

“อู้ มึงเลิกงอแงทีเถอะ”

“ฮึก พี่หมอ”

“น้ำตามึงใช้กับกูบนเตียงไม่ได้จริงๆว่ะ”

“ไอ้ลูกหมา”

“ฮือออออออออ พี่” มันงอแงได้งอแงดีจริงๆ ผมหัวเราะแล้วก้มลงไปจูบมัน มือก็พยายามเอื้อมไปหยิบเจลบนหัวเตียง ซื้อมาสามหลอดตั้งแต่ตอนออกมาจากมหาลัย กะว่ามีติดตัวไว้ก็ดี ใครจะไปคิดว่าจะได้ใช้มันวันนี้ ผมยกตัวขึ้นปาดหน้าม้าอีกครั้ง ไอ้อู้ก้ยังคงเอาเท้ามาเตะๆหัวผมหลังจากที่มือไม่ว่างมัวแต่เอาไปปิดหน้าตัวเอง

“คนดีไม่ร้องดิ”

“พี่หยุดเรียกผมคนดีเดี๋ยวนี้นะ!!!”

“คนดีไม่ชอบหรอครับ พี่ชอบนะ”

“ไอ้เหี้ยพี่หมอ!!” ตะโกนด่าแต่หน้าแดง ดีกับใจ ด่าพ่อกูยังไม่โกรธเลยแบบนี้ ผมหัวเราะในลำคอ จับขาที่เตะหัวเล่นอยู่พาดบ่า เปิดฝาเจลบีบใส่นิ้วเตรียมพร้อมจะเบิกทางตามตำราที่ศึกษามา ผมมองเลยขึ้นไปที่หน้าไอ้ลูกหมาที่กำลังมองมาที่มือผม อะโห ตาโตเลยครับ

“ดะ เดี๋ยว พี่จะเข้ามาแล้วหรอ ขอผมทำใจก่อน”

“ได้ กูให้ทำใจสามวิ”

“ฮึกหนึ่ง โอ๊ยยย ไอ้เหี้ยพี่ ฮือออ เพิ่งนับหนึ่ง เพิ่งหนึ่งเอง แหกแล้ว แหกแล้วแน่เลย โอ๊ย” แม่งโคตรขี้โวยวายเลย ผมหัวเราะเบาๆด้วยความเอ็นดู ถึงตอนนี้ผมจะปวดเกร็งจนแทบตายแต่พอเห็นมันงอแงแบบนี้ก็ต้องคอยปลุกอารมณ์มันก่อน มันเป็นขั้นตอนที่สำคัญที่สุดแล้วครับ ผมไม่อยากให้มันเจ็บตัวมาก

“แหกอะไรของมึง แค่นิ้ว”

“พี่มึงลองเอานิ้วยัดตูดตัวเองป้ะ!!! ฮื้อ ค่อยๆ” ไอ้อู้นอนเบะปากสะอื้น ทุกจังหวะเข้าออกต้องมีเสียงฮือแทรกเข้ามาตลอด ผมใช้มืออีกข้างปลุกปั่นอารมณ์ของมันไปด้วย ริมฝีปากก็ไปคลอเคลียอยู่กับปากมันดึงความสนใจจากการที่ผมกำลังจะค่อยๆเพิ่มจำนวนนิ้ว

“อา.. พี่” อู้หอบครางอยู่ข้างหูผม มันเป็นเสียงหอบครางต่ำในลำคอแบบผู้ชายไม่ได้แหลมยั่วยวนแบบผู้หญิง แต่ไม่รู้ทำไมมันถึงเป็นเชื้อเพลงปลุกอารมณ์ของผมได้เป็นอย่างดีขนาดนี้ มือมันรูดจิกไปทั่วหลังผมแบบไม่รู้ตัว รู้สึกแสบไปทั่วแผ่นหลังแต่พอมองกลับไปที่หน้ามันทั้งขมวดคิ้วเบะปากดูท่าทางจะเจ็บกว่ารอยข่วนหลังผมเลยไม่ได้ไปใส่ใจอะไร

นี่คือพร้อมแล้วหรือยังนะ? แบบนี้คือได้หรือยังนะ?
 ยังไม่ทันได้คิดต่ออู้ก็ตวัดขากับเอวผมแน่นครางฮื่อลั่นนิ้วมือจิกหลังผมแน่นก่อนจะทิ้งตัวลงไปหอบหมดแรงกับเตียงอีกรอบ
 
ผมก้มลงจุ๊บหน้าผากชุ่มเหงื่อของ เจ้าของประตูเมืองยังนอนหอบไม่ทันได้รู้ตัวก่อนจะค่อยๆดันตัวเข้าไป แค่นั้นเจ้าตัวก็รีบลุกหน้าตื่นโวยวายลั่นห้องทันที

“อะ โอ๊ย ฮึกพี่หมอ ผมเจ็บพี่ ผมเจ็บ”

“ทนหน่อยคนดี” อู้ร้องไห้ออกมาลั่น หน้าตาเหยเกไปหมดจนผมสงสารทำได้แต่กดจูบกับหน้าผากน้อง มือก็ช่วยกระตุ้นอารมณ์ของมันขึ้นมาอีกครั้ง สงสารก็สงสาร แต่ตัวผมเองก็ปวดกับความคับแน่นไปเหมือนกัน

“พี่ผมเจ็บ แหกแล้วอ่ะ ฮืออออออออ แหกแล้ว”

“ไม่แหกหน่ะ มึงนี่” ผมยันตัวขึ้นนั่งมือก็ประครองสะโพกมันไว้ในมือ ก้มมองดูไม่ก็ไม่กล้าบอกมันเลยครับว่าแหกจริงๆ เลือดออกย้อนมาดูน่ากลัว มันคงเจ็บมากแน่ๆ เห็นแบบนี้ผมเลยกลับไปจูบหยอกล้อมันอีกรอบให้ลืมความเจ็บไปบ้าง แช่ตัวอยู่ซักพักให้มันปรับตัวก่อนจะค่อยๆขยับ

“ฮึก พี่เบาๆ” อู้ไม่ยอมปล่อยให้ผมยกตัวขึ้น มันกอดคอผมไว้แน่นจนจมูกผมชนกับหน้าอกมัน ทั้งครางทั้งร้องไห้ผสมปนเปกันจนแยกไม่ออก

บทเพลงรักดำเนินไปตามจังหวะที่มันควรจะเป็น เนิบนาบค่อยๆดุดันและจบลงด้วยความรู้สึกที่ถูกเติมเต็ม ผมหลงใหลในร่างบางๆพอดีมือจนเหมือนสติหลุด รู้ตัวอีกทีก็เมื่อทุกอย่าสงบลง เหลือแต่เพียงเสียงหอบของเราที่ประสานกัน

ผมยังคงคอเคลียกับคอมันไม่ไปไหน ขมเม้มจนเป็นลอยเต็มแดงเต็มตัว อยากมองหน้ามันชัดๆ ก็ภาพมันน่ามองน้อยเสียที่ไหน อู้ตัวแดงไปทั้งตัว หน้าตาเต็มไปด้วยแรงอารมณ์ ตาที่ปรืออยู่คลอไปด้วยน้ำตาจ้องมาที่ผมอย่างตัดพ้อ มือเล็กทั้งจิกเตียง จิกแขนผมมั่วไปหมด เอวคอดเล็กที่ตกอยู่ในมือของผม
 
โคตรเอ็กซ์เลย...

“พี่หมอ ฮึก พี่หมอ” มันงอแงลั่นพยายามจะคล้องคอผมลงไปแต่ผมก็หลบตัวหนี มันเลยยิ่งเบะปากงอแง ซึ่งนั่นแม่งโคตรเร้าอารมณ์เลยให้ตาย ผมต้องคอยเก็บรายละเอียดไปด้วยครับว่าน้องมันชอบแบบไหน มีปฏิกริยาแบบไหน ที่แน่ๆตอนนี้รู้ว่าแล้วว่ามันชอบกอดผมไว้แน่นๆ  โคตรน่ารักเลยให้ตาย

“ทำไมขี้แยจังห๊ะ”

“พี่หมอ ฮึก พี่หมอ”

“หึ” ผมยกยิ้ม แล้วก้มตัวลงจูบปากเล็กๆนั่น

อู้แปะตัวเองกับเตียงอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง ส่วนผมก็ยังคงคลอเคลียอยู่คอมันไม่ไปไหน

 เป็นของกูแล้ว เป็นของกูหมดแล้ว

“เป็นของกูแล้วนะอู้”

“เป็นของผมแล้วนะพี่” ย้อนไม่พอยังยกมือขึ้นลูบหัวเลียนแบบผมอีกต่างหาก หมันเขี้ยวจนต้องงับคอมันไปหนึ่งที อู้หัวเราะแล้วหดคอหนี

รู้สึกอิ่มในใจจนอดยิ้มออกมาไม่ได้ ผมนั่งกอดมันเงียบๆอยู่แบบนั้นเหมือนตื้นตันจนทำอะไรไม่ถูก อู้ยังคงทิ้งน้ำหนักลงมาจนกระทั่งหลับคาไหล่ผม ผมลูบหัวทุยๆของมันต่ออีกซักพักก็ปล่อยมันนอนลงบนเตียง เดินไปเปิดน้ำใส่กะละมังเตรียมเช็ดทำความสะอาดอะไรต่างๆออกให้มันพร้อมกับหยิบมือถือมาเปิดดูวิธีดูแลต่ออีกซักพักก็ปีนขึ้นเตียงไปนอนกอดมัน ไม่ลืมกระซิบบอกที่ข้างหูแดงๆก่อนที่จะหลับไปว่า


“ครั้งหน้าฟ้าเหลืองแน่ๆ”

“ฮื้อออออออออออออออออ” 


 

[❣☾月亮☽❣]

เขินว้อยยยย เสร็จพี่เพราะโดนไก่ล่อ
ขอบคุณค่ะ

[maneethewa]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เค้าได้กันแล้วววววววววววววววววววววววววว
ปลื้มปริ่ม ถถถ น้องอู้ของพี่
 

[iceman555]

 

[BABYBB]

ว้อยยยยยยยย ขนาดncแม่งยังฮาขนาดนี้ 
ต้องพักขำอ่ะ ไม่สามารถอ่านรวดเดียวได้จริงๆ แหกแล้วมันคืออะไรอู้ววววววว  ละยิ่งบอกว่าแอบปวดขี้นี่กุมขมับเลยว้อยยยยยย 
แต่พี่หมอน่ารักมากหลงน้องหนักมากจริงๆ