หัวข้อ: ll ..เด็กหอ ღ.. ll ตอนพิเศษสิบปีผ่านไป [17/11/19] p.33 ◄

[mooping-7]

คงเป็นรูปนี้สินะที่ตามหากัน5555

[A_Narciso]

  อร๊ายยย  คู่ชิพ เรือผี

[songte]

สมัยพี่หมอเป็นเพรชชี่น่าร๊ากน่าชังมาก ฉายานี่จัน..เหมาะกะตัวม๊ากกมาก
 

[EoBen]

นี่คือที่มาของรูปใบนั้น

555555


ขอบคุณนะคะ

[CLShunny]

หมอโยงี้อ่ออออออออออออออ
เรือผีสุดๆๆๆๆๆ55555

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ฮามากกกกกกกกกก 
อ่านไปขำไป แถมหลุดหัวเราะลั่นคอนโด ไปซะอีก

เฟรชชี่ มีชื่อใหม่เป็นคำผวนกันหมด
นับถือคนช่างคิดคำผวนมากๆ มีอารมณ์สุนทรีจริงๆ
รู้ที่มาของเดือนเดือดชัดๆจากแป๊ะพิ นี่แหละ
       
 

[Januarysky]

อิพี่แป๊ะตอนเฟรชชี่หน้าใส หัวใจกุ๊งกิ๊งเป้นพระเอกของตอนนี้
เหตุเดือนเดือดเลยรู้สาเหตุการเหม็นขี้หน้ากันของสองหล่อ
ฮามากกกกกกกกก
 

[van16]

สนุกมากค่ะ เป็นนิยายรักที่ตลก 555 อ่านไปหัวเราะมีเสียงตลอด
ชอบอ่านแนวนี้อ่ะ   

[guguyz]

ตอนแรกเข้ามาก็แอบคิดให้เป็นตอนพี่กะหญิง
อ่านไปอ่านมา . . . ไอ้พี่แป๊ะ !!!!!!

[tae1234]

ขอบคุณครับ

[Gottomon]

โอ่ยยย ตั่ยล๊าวววว ฮามว้ากกกกกกกกกก 55555555555
อ่านรวดเดียวอย่างไวเลยค่า ต้องฮาขนาดนี้มั้ย รั่วหนักมาก ทั้งตบ ทั้งชง
อิตอนพิเศษเรือผีนี่บั่บบบ 5555555555 คิดออกแค่เลข 5 จริมๆ
พี่หมอกับอู้นี่เหมาะกันเฟร่อ นึกถึงตอนอู้บอกแหกแล้วๆ 55555
นอกจากนั้นชอบบบบบบบบบพี่โยหนูเล็กมากกกกค่ะ อยากอ่านคู่นี้เยอะๆ มันกร๊าวใจ
เสี่ยโยใจง่ายเว่อ เจอเด็ก งุ้งงิ้งหน่อย ไอคุกๆขึ้นมาเลย
แล้วก้มีจิ้นคุ่อื่นด้วยเบาๆ5555 ส่วนปันปันนี่แบบ เอ็นดูแรง เอ๋อใสๆมาก ดูจากมุขที่เล่น 555

ถ้ารวมเล่มนี่จะจัดแน่ๆเลยค่ะ ต้องการหนุ่มรั่วๆมาอยุ่ในบ้าน 555

[กวังกีเมย์บี]

ตลกมากค่ะ ชอบบบบบบ อู้น่ารักได้อีกกกก 

[pamhicc]

เรื่องนี้มันดีมากกกก ตลกมากมุกแต่ละคน 
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่านนะคะ 

[Puring Pudding]

โอ้ยยๆๆๆๆชอบมุกพี่อ่ะ ปกติเป็นคนเล่นมุกแป๊กอยู่แล้วเข้าใจความรู้สึกเลยอ่ะ นี่ขรรมจนคนที่บ้านไล่ 5555

ขอยืมคำคม & มุก หน่อยน่ะค่ะ อิอิ

[Septemberry]

โง้ยยยยยยย ม่ายยยยยยย จบแล้วอ่าาาา คือชอบมากกก สนุกทุกตอนนนน คือแบบเดี๋ยวก้อเขินแก้มจะแตก เดี๋ยวก้อขำแรง ละแบบซึ้งๆ หน่อย ก้อฮาาาอีกกก คือชอบมาก อยากอ่านต่ออีกร้อยตอนนนนนนน เง้อออออ ขอบคุณโอ๊ยอมปปปส์มั่กๆ จงมาต่อ จงมาต่อ     

[golfycoffee]

  ฮาที่สุดเลย อยากได้ตอนพิเศษพี่โยกับเล็กอีกกกก

[ืniyataan]

อ่านไปขำไป น่ารักมาก เอาไปเลย สิบคะแนนเต็ม สิบคะแนนเต็ม 

[palawast]

แนะนำว่าทำไม ไดโนเสาร์จึงสูญพันธุ์ น้องผม เรียบเรียงให้ครับ http://richfastbook.com/what-are-made-dinosaur/

[PUN]

นิยายคลายเครียดที่แท้ทรู 55555

 

[Oiimaps]

 

ฮันนีมูน

 

 

“พี่หมอ ระเบียงเห็นทะเลด้วยอ่ะ โคตรเจ๋งเลย”

 

ถ้าถามว่าอะไรเข้ากับทะเลที่สุดผมคงตอบว่า

 

...อู้

 



ผมมองไอ้อู้ที่มาในธีมเสื้อทัวร์จีนใส่เสื้อยืดสีขาวกับเสื้อคลุมสีฟ้าพร้อมกับหมวกฟางดูเข้าชุดแต่ขัดแย้งกับแว่นตากันแดดสีส้มสะท้อนแสงเป็นที่สุดกำลังยืนเท้าระเบียงห้องอยู่แบบตื่นเต้นเบอร์แรง ถ้าเป็นเพื่อนผมคงตะโกนด่าว่ามึงจะตื่นเต้นอะไรนักหนาไม่เคยเห็นทะเลหรอแต่พอมาเป็นมันแล้วก็อดเดินเข้าไปซ้อนหลังเอ็นดูไม่ได้ เห็นหัวทุยๆปลิวตามลมแล้วอยากจับฟัดฉิบหาย

 

ฮื่อ น้องมันชอบด่าเฒ่าลามก เออ มันก็ดูลามกจริงว่ะ

 บอกเลยตั้งแต่จบมหาลัยมาผมมีความเป็นเฒ่าลามกกว่าเดิมขึ้นเยอะ แตะนิดแตะหน่อยเอาหมด ขอให้ได้ลวนลาม 

 

“มึงไม่เคยเห็นทะเลหรือไง”

 

“เคยแล้วตื่นเต้นไม่ได้หรอวะพี่ โรงแรมแม่งโคตรหรู สุดยอดเลย สระว่ายน้ำโคตรใหญ่ ไปเล่นน้ำกัน” มันคึกจังวะไอ้เด็กนี่ แต่คึกก็ดีแล้วครับ ผมชอบให้มันยิ้ม

 

“มึงมาทะเลจะเล่นสระว่ายน้ำเนี่ยนะ”

 

“ก็เล่นสระก่อนไง”

 

“ที่ม.ก็มีทำไมไม่ไปว่าย” ระหว่างมันตื่นเต้นก็แอบจับกอดเข้าให้ อู้สะดุ้งโหยงแล้วศอกพุงผมเข้าเต็มแรง

 

“พี่หมอ อย่าเหี้ย”

 

รู้ทันมันทุกที แต่อย่างที่บอกครับว่าผมเนี่ยอยู่ในฐานะบัณฑิตเกียรตินิยมคณะหน้าด้านศาสตร์ภาควิชาแต๊ะอั๋งสาขาลวนลามเมื่อมีโอกาส ได้มาทะเลด้วยกันสองต่อสองขนาดนี้แล้วครับ ค่าโรงแรมแพงจนมือสั่นตอนกดจองเพราะฉะนั้นต้องคืนกำไรให้คุ้ม ว่าแล้วก็หอมหัวมันอีกที 

 

“ไหนๆก็มาฮันนีมูนทั้งที”

 

“มูนพ่อพี่อ่ะ”

 

“เป็นเมียหรอมาเล่นพ่อกู”

 

“พี่มึงแม่ง ปล่อยเลย จะไปเล่นน้ำ” ก็ยอมครับ ยอมปล่อยให้ลูกหมามันวิ่งเข้าห้องไปรื้อเสื้อผ้ากระจัดกระจายก่อนมันจะหยิบเศษผ้ายืดๆสีแดงขึ้นมาชูแล้วรีบซ่อนไว้ด้านหลังหันมาเห็นว่าผมมอง

 

“อะไรหน่ะ”

 

“กะ กางเกงว่ายน้ำ”

 

“เอามาดู” ผมดันตัวขึ้นจากการพิงระเบียงเดินเข้าไปหามันที่นั่งแปะอยู่บนเตียง เศษผ้าในมือมันเหมือนกางเกงในธรรมดาเลยครับ ผมกระดิกมือให้มันส่งของกลางมาซะดีๆ แต่ไอ้ลูกหมาก็สะบัดหัวพรืดตอบ

 

“ผมมีแต่ตัวนี้ไงถึงไม่กล้าไปว่ายที่มออ่ะ แต่ไหนๆก็มาเที่ยวทั้งทีอ่ะพี่”

 

 “กูไม่ได้จะห้าม บอกให้เอามาดู” มันส่งสายตามาเชิงว่าจริงนะ ก่อนจะยอมเอาออกมากางให้ดู ในสายตาปกติมันก็กางเกงว่ายน้ำชายเนี่ยแหล่ะครับติดจะสั้นไปนิดหนึ่ง มองคนปกติใส่มันก็ไม่ได้อะไรหรอกครับผู้ชายด้วยกัน แต่ไอ้พอคิดว่าคนใส่เป็นมันแล้วเนี่ย

 

เห้อ...

 

หวงว่ะ

 

“ไม่ห้ามแน่นะ”

 

“เออ”

 

“โหย ตกใจหมดเลยว่ะ ผมคิดว่าพี่จะห้ามแล้วอ่ะ”

 

“ถ้าห้ามจะฟังไหม”

 

“โห่พี่ ผมมีแค่ตัวนี้จริงๆนะ” เออรู้ แล้วกูจะเอาไปเผาหลังจากกลับจากทะเลด้วย สั้นเท่าบอกเซอร์อย่าหวังจะได้ใส่เป็นรอบที่สอง

 

“ก็รู้นะว่ากูขี้หวงแล้วก็ไม่ได้อยากให้ใส่ด้วยแต่เห็นว่ามากับกูหรอก” มันยิ้มแหะๆแล้วโดดลงจากเตียงไปเข้าห้องน้ำ ผมที่ไม่ได้กะมาเล่นน้ำก็ต้องเปลี่ยนด้วย ผมหยิบมาเปลี่ยนตรงนั้นแหล่ะไม่ได้เข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำแต่อย่างใด เปลี่ยนเสร็จก่อนอู้ด้วยซ้ำ

 

กางเกงว่ายน้ำของผมเป็นแบบกางเกงขาสั้นแต่ก็ยังยาวกว่าของอู้ ผมนั่งรอบนเตียงคิงไซส์อย่างดีที่ตอนนี้เต็มไปด้วยเสื้อผ้าของอู้ที่รื้อออกมากระจัดกระจาย เหมือนพาเด็กมาทะเลอะไรแบบนั้นเลยครับ ตอนนี้กลิ่นทะเลไม่ส่งผลแล้วเพราะกลิ่นบาปมันกลบหมด แต่น้องมันมหาลัยแล้วโว้ย!!!

 

รออยู่ซักพักอู้มันก็โผล่หัวมันออกมากห้องน้ำครับ มันยังคงใส่เสื้อยืดเหมือนแต่เปลี่ยนแค่กางเกง อู้เดินอายๆมาหยิบผ้าเช็ดตัวที่วางอยู่ตรงกระเป๋าเสื้อผ้า ขามันเล็กมากเทียบกับขาผม เหมือนสองขามันรวมกันได้ขาผมข้างเดียว ยิ่งไอ้ต้นขาขาวๆที่โผล่พ้นกางเกงสีแดงตัวจิ๋วนี่มัน...

 

“กูเปลี่ยนใจได้ไหม”

 

คิดดีไม่ได้เลยจริงๆ!!

 

“เห้ยพี่”

 

มาเห้ยพงเห้ยพี่อะไรวะ มันสั้นไปแล้วโว้ย!!

ผมมองขาขาวๆของอู้ที่ปกติก็แอบชอบมองอยู่แล้วเวลามันเดินในห้อง แต่บอกเซอร์ที่มันใส่เดินไม่เคยมีตัวไหนสั้นขนาดนี้แถมแนบเนื้อไปอีกยังไม่รวมเดี๋ยวมันต้องถอดเสื้อเล่นน้ำอีกนะ     

 

“เห้อ มึงเนี่ยนะ” ผมคว้าผ้าเช็ดตัวมาคลุมตัวเตรียมจะเดินออกไปจากห้องก็โดนดึงแขนไว้เสียก่อน อะไรของมันวะ ผมยักคิ้วถามไอ้อู้ที่ขมวดคิ้วแน่นจนแทบผูกโบว์

 

“อะไรอ่ะ”

 

“อะไรอ่ะอะไรของมึง”

 

“อะไรอ่ะ ทีผมยังใส่เสื้อลงไปเลยทำไมพี่ถอดวะ ถ้าพี่ถอดผมก็ถอด” ว่าแล้วมันก็ดึงปลายเสื้อตัวเองรูดออกจากหัวทันที เหลือแค่กางเกงสีแดงตัวจิ๋วสถิตอยู่บนต้นขา

 

โอ้โห...

ใจไม่ดีเลยครับ ตัวมันบางมาก บางจริงๆ ยิ่งมาใส่กางเกงสั้นเท่ากางเกงในพร้อมถอดเสื้อแบบนี้เหมือนน้องแก้ผ้าโชว์ให้ดูอ่ะครับ

 

บอกเลยว่าเสี่ยใจบาปเข้าร่างแล้วเนี่ยไอ้เด็กเวร รู้ไหมว่ากูมโนภาพไปนู่นแล้ว!!

 

“ใส่เสื้อเลยมึง ยั่วกูหรอ”

 

“ไม่ได้ยั่ว แต่ทีผมยังใส่เลยป่ะวะ พี่จะถอดโชว์แบบนี้ได้ไงอ่ะ” ชิวาว่าขู่ฟ่อๆเห็นแล้วเอ็นดู

 

“สมัยก่อนกูก็ถอดเสื้อเดินแบบนี้อยู่แล้วนี่”

 

“นั่นหอชายป่ะวะพี่ มันก็ถอดกันทั้งหอ” อู้กอดอกมองผม ทำหน้าทำตาไม่ยอม ซึ่งนั่นทำให้ผมยิ้มออกมาทันที ไม่ให้ยิ้มได้ไงครับ ไอ้แบบนี้หน่ะ...

 

“หึงหรอ?”

 

“ไม่ได้หึง!!! ”

 

“ขี้หึงเหมือนกันหรอเรา” ผมเขี่ยแก้มแดงๆของมันก่อนจะโดนปัดออก นานๆทีจะหวงกับเขาบ้าง ผมก็ยอมคว้าเสื้อกล้ามมาใส่ทับแต่โดยดีครับ อู้ก็หันไปหยิบเสื้อยืดมาสวมทับ จังหวะที่หน้ามันมุดเข้าไปในเสื้อผมก็รีบคว้าเอวมันแล้วเหวี่ยงลงกับเตียงทันที ได้รับเป็นหมัดเล็กๆกับรอยตีนอีกสามสี่ปั้ก ตอนนี้ต่อให้คว้าโคมไฟมาฟาดหัวก็ยอมแล้วครับ ฟาดมาเลยขอแค่ให้ได้ลวนลาม 

 

“ไอ้สัดพี่หมอ หื่นกามอะไรขึ้นมาอีก”

 

“มึงชอบทำตัวน่ารัก กูหมันไส้”       

 

“เป็นบ้าหรอ ลุกไปเลย หนัก!!”

 

“จูบหน่อย”

 

“ไม่เอ- อื้อ” ปากก็เล็กนิดเดียวทำไมมันขี้โวยวายขนาดนี้ ผมกดจูบลงไปแผ่วเบาแค่พอหอมปากหอมคอ ไม่อยากให้เกินเลยมากเพราะกางเกงพวกเรามันทั้งสั้นทั้งบางทั้งคู่ ผมรู้ว่าอู้เองก็คิดแบบนั้นไอ้ตีนเล็กๆถึงได้เตะสีข้างผมยิกๆเป็นเชิงว่าไม่เอา

 

เนี่ย ด้วยความขนาดตัวมันเอื้ออำนวยครับ จับโยนจับทับง่ายไปหมด ขัดขืนก็ไม่ค่อยได้ด้วยเพราะแรงน้อย โคตรอันตรายกับคนที่คิดลามกตลอดเวลาอย่างผมเลย แล้วดูคนเรา มามองค้อนกันแบบนี้มันคิดว่าได้ผลกับผมหรอวะ บอกเลยว่า

 

ได้!!

 

ได้สิวะ!!

 

แอดมินเพจพ่อบ้านใจกล้าก็กูเนี่ย!!

 

“มองไม”

 

“ไปเล่นน้ำ” เป็นประโยคคำสั่งนะครับแต่ฟังแล้วโคตรอ้อนเลย ผมลุกขึ้นลูบหน้าลูบตาตัวเองเรียกสติเรียกความเป็นคนดีกลับเข้าร่างเบาๆ ส่วนอู้กลิ้งลงจากเตียงบ่นนู่นบ่นนี่แก้เขินแล้วก็หันมาค้อนผมอีกหนึ่งที ผมคว้ากุญแจห้องกระเป๋าตังค์หยิบผ้าเช็ดตัวสองผืนมาฟาดไหล่แล้วก็เกี่ยวคออู้เดินออกจากห้องนอนไป อยู่นานกว่านี้เกรงจะไม่ได้เล่นน้ำ

 

ที่สระน้ำมีคนเล่นอยู่นิดหน่อยส่วนใหญ่จะเป็นผู้ปกครองมาเฝ้าลูกหลานเล่นอยู่สระเด็ก พอเดินมาถึงสระอู้มันก็จัดการถอดเสื้ออย่างไวจนผมห้ามไม่ทันก่อนจะกระโดดน้ำไปดังตู้ม พอลอยตัวโผล่ขึ้นมาเห็นผมทำหน้าหงุดหงิดมันก็หัวเราะร่า เนี่ยครับ พอผมหงุดหงิดแล้วมันยิ้มก็หายหงุดหงิดทุกทีให้ตาย

 

ผมถอดเสื้อกล้ามออกแล้วเหวี่ยงไปตรงเก้าอี้ เรียกสายตาได้เกือบจะทั้งสระ ไอ้ลูกหมาที่หัวเราะอยู่เมื่อกี้หน้าตึงไปนิดนึงเลย ผมกระดกคิ้วแหย่มันก่อนจะค่อยๆหย่อนตัวลงสระ ส่วนลูกหมาเหมือนงอน เตะเท้าหนีไปนู่นแล้ว ไม่รู้มีใครบอกมันไหมว่ามาดแมนตอนแรกมันหายไปเยอะแล้วเหลือแต่ความเป็นเด็กขี้งอนขี้โวยวายซึ่งส่วนใหญ่ก็เกิดจากการสปอยล์ของผมอยู่ดีนั่นแหล่ะ ถามว่าชอบไหม ตอบเลยว่าโคตร จะไม่แมนจะตุ้งติ้งกว่านี้ก็ชอบ   

 

“อู้”

 

“ไร” เสียงแข็งเชียว

 

“ว่ายหนีไม”

 

“เบื่อขี้หน้าพี่แม่ง” มันจะว่ายหนีอีกรอบผมเลยต้องคว้าเอวมันไว้

 

“อย่าว่ายหนีดิ”

 

“อย่าให้ผมเล่นกล้ามเล่นหน้าท้องบ้างนะพี่ ผมจะเดินโชว์รอบมอเลย” ผมหัวเราะในลำคอ อย่าพูดถึงแพคแค่ชวนไปวิ่งยังไม่ไปวิ่งเลย

 

“อย่าเล่นเลย ไม่มียังหวงจะแย่แล้ว ยิ่งอยู่คนละที่จะตามไปหวงก็ไม่ได้”

 

หน้าบึ้งเริ่มผ่อนลง ก่อนจะเตะน้ำมาหาผม เราไม่ได้ห่างกันบ่อย แต่ก็ไม่ได้เจอกันทุกวันเหมือนตอนผมยังอยู่ที่มหาลัย ยิ่งบางอาทิตย์ที่เป็นช่วงใกล้สอบหรือผมงานหนักก็แทบไม่ได้เจอกันเลย อู้ไม่งอแง ไม่ค่อยอ้อน แต่ผมก็รู้ว่าน้องเหงาเหมือนทุกครั้งที่ผมกลับคอนโดไปแล้วเจอแต่ความเงียบของห้อง

 

การที่เราอยู่ห้องด้วยกันมาตลอดสองปีทำให้ชินกับความวุ่นวายและการมีคนนอนข้างๆแล้วพอต้องมาแยกกันอยู่ก็เพิ่งรู้ว่ามันเหงาขนาดนี้

 

“อื้อ” อู้ว่ายมาเกาะไหล่ผม หน้ายังคงบึ้งอยู่เล็กน้อยแต่มองดีๆจะติดอ้อนกว่าเดิม

 

“ไปเล่นตรงนั้นกัน” อู้หยักหน้าหงึกๆเกาะหลังผมให้ผมพาว่ายมาตรงริมสระที่ลึกเกินกว่าเท้ามันจะเหยียบถึง อู้ซบหน้าลงกับไหล่ผมไม่พูดไม่จาแถมเกาะแน่นเป็นลูกลิงอีกต่างหากสะบัดก็ไม่ออก

 

“อื้อ” มีส่งเสียงในลำคอเบาๆตอนผมแกะมือออกเป็นเชิงห้าม

 

“ไม่เล่นน้ำแล้วหรอ”

 

“ไม่อยากเล่นแล้ว”

 

“เอ้า”

 

“อื้อ! ” น้องส่งเสียงดุผมเมื่อผมแกะมือออกแล้วจับเหวี่ยงมามองหน้า ตามที่คาดครับ ตาแดงเชียว

 

“ร้องไห้หรอ”

 

“ก็ดูพี่พูดดิ”

 

“กูพูดอะไร”

 

“พี่พูดเรื่องที่อยู่คนละที่” ผมคว้าอู้เข้ามากอด ขาเล็กก็ตวัดรัดรอบเอวผมอัตโนมัติเหมือนไม่รู้ตัวว่าตอนนี้อยู่ในที่สาธารณะ แต่ตรงนี้ก็ไกลจากสระเด็กและกลุ่มคนอยู่พอควร อู้กอดผมแล้วสะอื้นเล็กน้อย

 

“ก็จริงๆนี่ หวงจริงๆ ถ้าอยู่ที่ม.เหมือนเดิมจะตามไปต่อยคนที่มองหัวนมมึงให้หมดแล้ว แต่ตอนนี้ทำไม่ได้ อย่าทำให้หวงเพิ่มเลย อีกนิดจะลาออกจากบริษัทแล้ว”

 

“ก็ล้อเล่นป่ะวะ ผมไม่เล่นกล้ามอยู่แล้วพี่ก็รู้”

 

“เผื่อจะทำจริงไง”

 

“แล้วทำไมต้องพูดเรื่องนี้ขึ้นมาด้วยวะ”

 

อู้เหงา...



แต่เพราะมีเพื่อนกล่อมประสาทอยู่ข้างๆตลอดเวลามันเลยไม่ค่อยแสดงอะไรออกมามากแล้วมันก็ไม่อยากงอแงอะไรให้เป็นภาระผมด้วย การแยกกันอยู่ครั้งนี้เป็นอีกหนึ่งบททดสอบที่สำคัญที่เราต้องผ่านมันไปให้ได้ ช่วงฝึกงานผมยังพอกลับไปหาน้องได้ในวันเสาร์อาทิตย์ แต่พอมาเป็นทำงานจริงก็เรียกได้ว่าบางทีวันหยุดก็ยังขับรถกลับไปหาน้องไม่ได้ ตัวอู้เองก็เรียนหนักมากๆ ภาคมันต้องเรียนกึ่งบริหารซึ่งเนื้อหาจะยากกว่าภาคผมอยู่แล้ว นั่นทำให้เราต้องห่างกันเป็นอาทิตย์ เจอกันได้แต่เพียงตัวอักษรถ้าเกิดไม่ง่วงและเหนื่อยเกินกว่าจะตอบกลับ

 

...การเที่ยวด้วยกันแค่วันสองวันถึงเป็นอะไรที่พิเศษที่สุดแล้ว

 

“ไม่ร้องดิ”

 

“ผมไม่ชอบให้เราห่างกันแบบนี้พี่ก็รู้ พี่อย่าพูดเรื่องที่ต้องห่างกันตอนที่เราอยู่ด้วยกันดิ ได้อยู่ด้วยกันก็อยากให้แฮปปี้ป่ะวะ”

 

“ขอโทษ”

 

“พี่หวงผม ผมก็ไม่ต่างป่ะ อยู่กรุงเทพเจอคนสวยมากกว่าที่มหาลัยไกลๆแบบผมอีก มันก็เข้าใจแต่มันก็คิดร้ายไม่ได้ป่ะวะ ไอ้เติ้ลแม่งก็ชอบเล่นมุกว่าระวังพี่นอกใจ ผมเชื่อใจพี่นะแต่ผมก็เก็บมาคิดมากอยู่นั่นแหล่ะ จะโทรหาก็กลัวพี่เหนื่อย พยายามไม่ให้เป็นตัวน่ารำคาญแม่งโคตรยากเลยรู้ป่ะ” ผมกระชับกอดไอ้ลูกลิงให้แน่น ฟังเสียงมันบ่นจนรู้สึกผิดที่ไปสะกิดต่อมมัน

 

“คิดมาก กูไม่มีใครหรอกน่า”

 

... มีมึงคนเดียวก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว ตามหวง ตามห่วง นอกจากเวลางานก็มีแต่มันอยู่ในหัวตลอดเวลาขนาดนี้

 

“ผมโคตรอยากให้พี่อยู่ด้วยตลอดเลย”

 

เห้อ...

อ้อนได้อ้อนดีแบบนี้ กลัวใจวันนึงจะยื่นซองขาวเหตุผลคิดถึงแฟนทนไม่ไหวกับไอ้พี่วิศอยู่เหมือนกันนะ

 

“ตอนนี้ก็อยู่ด้วยแล้วไง” ผมซุกจมูกไปหอมตามลำคออู้ กดจูบไปครั้งนึงให้รู้ว่าเป็นผมที่กำลังกอดมันอยู่ตอนนี้ ไม่ลืมกระชับมือที่หิ้วมันอยู่ตรงก้นด้วย ปกติก็โดนลูกถีบมันเข้าให้แล้วแต่ตอนนี้เจ้าตัวยังงอแงอยู่เลยไม่สนใจซักเท่าไหร่

 

“ขึ้นเถอะ ผมไม่อยากเล่นน้ำแล้ว”

 

ขอขึ้นทั้งๆที่เพิ่งลงมาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ผมว่ายพาลูกลิงกลับตรงบันไดให้อู้ปีนขึ้นไป มุมที่มองตอนน้องปีนขึ้นไปเห็นไอ้ก้อนกลมๆใต้กางเกงว่ายน้ำสั้นๆนี่คิดไม่ดีจริงๆ ผมปีนขึ้นต่อจากอู้ พอขึ้นน้ำมาก็เห็นอู้ยืนห่อตัวรออยู่แล้ว

 

“แน่ใจนะจะไม่เล่นน้ำต่อ”

 

“อือ”

 

โอเค

ผมพยักหน้าเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาคลุมตัว คว้ามือเล็กๆของอู้มาจับไว้พร้อมกับจูงอู้ขึ้นห้อง ระหว่างทางเดินไม่ลืมคอยสอดส่องสายตาผู้ชายคนไหนมามองต้นขาไอ้ลูกหมาด้วย ตอนเข้าลิฟต์ก็เนียนกอดเอวมันไว้ ไม่ได้โตขึ้นเลยซักนิดหนึ่ง ยังผอมเหมือนเดิม อู้ดื้อน้อยลงเยอะกว่าตอนรู้จักกันแรกๆ ยิ่งพอเราห่างกันแล้วได้มาเจอกันอู้จะแทบไม่ดื้อเลย มันโตขึ้นเยอะจริงๆ

 

พอเปิดประตูเข้าห้องไปสิ่งแรกที่ผมทำคือคว้าเอวมันไปเหวี่ยงลงบนเตียงแล้วตามขึ้นไปกอด อู้ขัดขืนแล้วตวัดตัวขึ้นไปนั่งทับผมแทน

 

“พี่แม่งโคตรเสี่ยรังแกเด็กเลย”

 

“มุมนี้ดีกับใจเสี่ยมากด้วยสิ” โดนฟาดไปป้าปใหญ่กลางอกข้อหาพูดขัดใจน้องหนูเข้า ผมยิ้มให้อู้ที่นั่งหน้าบึ้งแปะอยู่บนสะโพกผม จุดอันตรายเสียด้วย

 

“อยู่ที่ทำงานชอบยิ้มแบบนี้ไปเรื่อยป่ะเนี่ยพี่”

 

“ชอบยิ้มกับหนูคนเดียวเนี่ยแหล่ะ”

 

ป้าปเน้นๆที่อก

...กูว่าแล้วแหล่ะ

 

“พี่มึงนี่!! “

 

“เรียกเสี่ยหน่อยดิ”

 

“อยากให้เรียกเสี่ยนี่เคยไปลองมาแล้วชอบหรอ” โอ้โห ความขี้มโนไม่เคยเปลี่ยน คราวนี้ไม่ใช่แค่ตีกับอกแต่เป็นมือหมัดนิ่มๆลงมาเต็มท้อง ไมหึงโหดจังวะ

 

“มโนเก่ง”

 

“เออรู้ก็ดี มโนจนถึงฉากพี่มีลูกกับเลขาแล้ว” ผมหลุดหัวเราะออกมาทันที

 

“รีบๆจบมาเป็นเลขากูสิ”

 

“ไม่เอา ไปเป็นเลขาพี่โยดีกว่า เงินน่าจะดีกว่าเยอะ” แค่ได้ยินชื่อก็เหม็นขึ้นมาเลย ผมฟาดก้นอู้ไปเบาๆข้อหาพูดชื่อขี้โดยไม่ได้รับอนุญาต

 

“มึงพูดถึงมันบนตัวกูเนี่ยนะ”

 

“มโนเก่งอ่อเสี่ย”

 

“หาเรื่อง”

 

“ผ่านมาหลายปียังเกลียดกันอยู่ได้” อู้ก้มลงนอนราบไปกับตัวผมเรียกได้ว่านาบไปทุกส่วน ท่าเรทแบบนี้ถ้าเจ้าตัวไม่อ้อนไม่มีทางได้ทำหรอกครับ มันขี้อายกับอะไรแบบนี้ ปกติกอดนิดกอดหน่อยก็ดิ้นออกแล้ว ผมตีก้นมันเบาๆ เห็นเด้งๆผ่านกางเกงสีแดงๆแล้วมันหมั่นเขี้ยวจริงๆ

 

“จูบหน่อยดิ”

 

“เอามือออกจากตูดก่อนดิ”

 

“โห่ไรวะ จับเล่นหน่อยดิ”

 

“พี่นี่ลามกเสมอต้นเสมอปลายจัง” ทำเป็นบ่นแต่ก็เงยหน้ามากัดคางผม เนี่ยครับเนี่ย อีกหนึ่งความสามารถพิเศษของอู้คือยั่วฉิบหาย มีที่ไหนมากัดมางับแบบนี้ บอกเลยครับงับทีเดียวของขึ้น เจ้าตัวมันก็รู้นะครับถึงรีบกระเถิบก้นหนี แต่ไม่ทันมือหรอก รอจังหวะมานอน ท่าให้ขนาดนี้ต้องรีบจับก้นมันไว้ให้แนบเหมือนเดิม

 

“เถิบไปไหนอ่ะ”

 

“เถิบหนีมึงเนี่ยพี่หมอ ลามก”

 

“อยู่ด้านบนแล้วต้องอยู่ให้สุดดิ”

 

“ให้ผมรุกหรอ? ” หน้ามันตื่นทันทีครับ ไม่รู้ตกใจหรือดีใจ อยากจะโถแต่ก็กลัวน้องมันเสียความมั่นใจ เก็บหนอนน้อยไว้พองตัวในมือเสี่ยแบบเดิมดีแล้วไอ้ลูกหมา อย่าริแข็งข้อ แต่ไหนๆก็เห็นลูกหมามันแอบดีใจก็จะยอมตามเกมมันหน่อย

 

“อือ ลองดิ”

 

“เชี่ย จริงอ่ะ พี่พูดแล้วนะ!!”

 

“เร็วๆดิ” มันนั่งเอ๋ออยู่บนสะโพกผมอยู่พักใหญ่ๆก่อนจะเริ่มเอามือมาลูบไล้น่าอกผม พยายามทำหน้าทำตาให้ดูเซ็กซี่แต่แม่งเหมือนพวกสายตาสู้แสงไม่ได้ มาหรี่ตงหรี่ตา กูอยากจะขำดังๆ ถ้าผมลามกเสมอต้นเสมอปลายมันปัญญาอ่อนเสมอต้นเสมอปลายเหมือนกัน ไอ้อู้แนบปากมันคงกับคอผม พยายามขบเม้มให้เกิดรอย เม้มอยู่พักใหญ่สงสัยไม่เกิดรอยซักที ลูกหมาเลยหงุดหงิดลงเขี้ยวกัดผมแทน สะดุ้งสิครับ

 

“มันไม่มีรอยอ่ะ”

 

“มึงเลยกัดกูเนี่ยนะ”

 

“อยู่นิ่งๆได้ป่ะ อย่าพูดมาก” ทำเป็นดุอีก ก็ปล่อยให้เด็กมันซนครับ กัดเป็นลูกหมาฟันเพิ่งขึ้นเลย มันไล่กัดไปจนเกือบจะถึงหัวนมผม

 

“เห้ย อันนั้นห้ามกัดนะมึง” เตือนไว้ก่อนครับเดี๋ยวแม่งกัดเพลิน มันแล่บลิ้นออกมาแพล่บๆแต่ก็ลังเลจะเลียไม่เลีย

 

“พี่ยังไม่ได้อาบน้ำเลยนี่หว่า” ไอ้ห่า แม่งรังเกียจ ผมหัวเราะ อยากจะปล่อยให้เล่นต่ออีกหน่อยอยู่หรอกนะ แต่แม่งปวดจนจะระเบิดแล้วเลยตวัดมันลงกับเตียงยกขามันพาดบ่าแล้วยืดตัวขึ้นนั่นเลยทำให้หลังมันก็ไถลไปกับเตียงแบบขัดขืนไม่ได้

 

“รุกห่วยแตกสุดๆ”

 

“เห้ยไรอ่ะ ไหนว่าให้รุกอ่ะ พี่หมอ” ไอ้ลูกหมาหน้ายู่พยายามเอาขาหนีบหน้าผม พอรู้ว่าสู้ไม่ได้มันก็เปลี่ยนเป็นเอานิ้วเท้ามาลูบคิ้วผมแทน

 

“อย่างมึงหน่ะรุกไม่รอดหรอก” ผมเกี่ยวกางเกงว่ายน้ำตัวจิ๋วที่เปียกชื้นของมันออกจากขาแล้วโยนไปแปะกับพื้นเตียง ไอ้อู้นี่โวยวายหน้าแดงเถือกรีบเอามือมาปิดทันที จากนั้นก็

 

 

...แหม่ไม่อยากจะเล่นมุกโบราณแบบนี้เลย

 

 

แต่แบบครับ เชิญครับ โคมไฟ 

 

 

อ้อไม่ต้องถามนะครับว่าสรุปว่าทริปนี้มันได้เล่นทะเลไหม รู้แต่ตั้งแต่นั้นอู้มันก็ไม่อยากมาทะเลอีกเลย เอวัง





---



ตามไทม์ไลน์แล้ว ตอนนี้อยู่ก่อนตอนจบอีกนะคะ อู้ประมาณปีสี่ ส่วนพี่หมอทำงานแล้ววว

จริงเป็นหนึ่งตอนที่กะว่าถ้ามีรูปเล่มจะยัดเข้าไปเป็นสเปแต่คงมีฉากชิกิชิกิลัตต้า(?) เอาแบบใสๆมาลงให้หายคิดถึง

แล้วก็แวะมาเนื่องในโอกาสเพจครบหนึ่งพันไลค์ ฮูเล่~

สำหรับใครที่คิดถึงความไร้สาระกันก็ ไปเจอกันได้ที่เรื่อง...



ผมอยากเป็นคิ้วท์บอย หรือ #คุณปลัดคิ้วท์บอย



ขายตรงกันหน้าด้านๆ ให้น้องได้ฮาร์ดเซลล์เถอะพิจ๋า 555555555555555555555

สำหรับเรื่องรูปเล่มนั้นก็บอกได้คำเดียวว่า...







ต้องพึ่งบุญกันแล้วหล่ะพี่จ๋า...

ภาวนาให้น้องได้หายขี้เกียจขุดตัวเองมารีไรท์...







ไปแล้ววววว ไว้เจอกันในโอกาสหน้า จะพาพี่โยน้องเล็ก หรือเดอะแก็งไอ้แดง+พี่แป๊ะ มาเยี่ยมเยียน

คิดถึงนักอ่านทุกคนนะคะ ส่งจูบพันครั้ง



ปล.อย่าลืมแวะไปอ่านพี่พี่น้องหญิง

ปล2.ด้านบนก็ฮาร์ดเซลล์อีกแล้วพิจ๋า 555555555555555555555555555









   


 

 

 

[Pin_12442]

อิพี่หมอ เอาโคมไฟคืนปายยยยยย 

[momonuke]

/ลอบมองใต้เตียงงง
แงงงง คิดถึงน้องงงง

[Snowermyhae]

มีความรู้สึกว่าน้องอู้เซ็กซี่มากๆหรือพี่หมอมันบรรยายด้วยความหื่นกามและจิตใจอันเป็นเสี่ยก็ไม่รู้ น่าล้าคคคคค ชอบบบบบบบบ

[gibari]

*คว้าโคมไฟเตรียมเอาไว้ฟาดหัวพี่หมอ*
ผลประโยชน์จากการฟาดมีสองข้อหลักดังนี้
1. เพื่อทำลายโคมไฟให้พังจะได้ไม่มีโคมไฟให้ตัดจบ
2. เพื่อให้พี่หมอได้สติ เพราะคิดว่าพี่หมอจะต้องโดนของแน่ๆ อู้เล่นของใส่พี่หมอแน่ๆเลยค่ะ!!!!

เหม็น และหมั่นไส้ในความรักของพี่หมอมากๆเลยล่ะค่ะ อิจฉาาาาาาาา 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

งื้อออออ.........เบื่อโคมไฟ เพดาน ประตู หน้าต่างแล้วอ่ะ
ขอโฟกัส เรื่องบนเตียงนะไรท์ 

อู้ ยั่วเก่ง อ้อนยิ่งเก่ง
เล่นเอาพี่หมอคิดถึงอยากอยู่ใกล้ตลอด 
พี่หมอ อู้ 
       
 

[Gottomon]

อู้นี่มันงอนยั่ว อ้อนยั่ว จริงจริ๊งงงงง ดูซิพี่หมอได้กำไรสุดๆ55555
สรุปมาทะเลไม่รู้มาเล่นน้ำอะไรกัน กร๊ากก555
แอบสงสารต้องแยกกันอยู่เพราะต่างก็มีหน้าที สู้ๆรักกันมันต้องป่านไปได้
พี่หมอสบายเลยพอเจอกันทีอู้โดนปั่นอารมณ์วยง่ายมว้ากกแปบเดียวร้องไห้แระ หุหุ พี่หมอกำไรแท้ๆตอนปลอบ 55
อู้พูดถึฃพี่โยมานิดนึงคิดถึงพี่โยกับหนูเล็กเลยย ><
ขอบคุณนะคะ อ่านิยายละอารมณ์ดีแต่เช้าเลยเรา

[❣☾月亮☽❣]

เขาเล่นน้ำอะไรกันนะทำไมเห็นแต่โคมไฟ   

[vy0Cik]

โอ้ยยยยย พี่หมอเหมือนเสี่ยลามกหลอกฟันเด็กจริงๆ คิดถึงคู่นี้

[songte]

โคมไฟอีกแล้วววว
ทะเลหวานไปเลยมั่ยหรือเลือดท่วมไปแล้ว
อยากจิไปเกาะขอบเตียงดูโคมไฟ
 

[mild-dy]