หัวข้อ: เพลิงแค้นแรงรัก By : แพลงก์ตอน

[singsayam]

  เออ...จริงด้วยซิ...ลุงยังไม่เขียนอุิทิศให้เลยอ่ะ   

ฝากหลานโมแก้ไขให้ด้วยได้ป่าว

เรื่องนี้ลุงสิงห์ขออนุญาตเจ้าของมาเรียบร้อยแล้้วล่ะ 

แหมไม่ลืมที่จะประกาศอุทิศไว้ตั้งแต่ตอนแรงเน๊อะ.... 

[THIP]

ไม่ซีเรียสเรื่องเขียนหรือไม่เขียนประกาศไว้ค่ะ  แค่ขออนุญาตคนแต่งและลงเครดิตให้ที่หัวข้อกระทู้ก็โอเคค่า

ถ้าคุณสิงห์จะแก้ไขข้อความ กดได้เลยที่มุมล่างขวานะคะ จะมีแก้ไขข้อความอยู่

เนื่องจากเป็นเจ้าของกระทู้ สามารถแก้ไขได้ทุกข้อความค่ะ

 

[singsayam]

ไม่ซีเรียสเรื่องเขียนหรือไม่เขียนประกาศไว้ค่ะ  แค่ขออนุญาตคนแต่งและลงเครดิตให้ที่หัวข้อกระทู้ก็โอเคค่า

ถ้าคุณสิงห์จะแก้ไขข้อความ กดได้เลยที่มุมล่างขวานะคะ จะมีแก้ไขข้อความอยู่

เนื่องจากเป็นเจ้าของกระทู้ สามารถแก้ไขได้ทุกข้อความค่ะ

 

โอเคจ๊ะหลานทิพย์ ลุงจัดการกิตติกรรมกาศให้เรียบร้อยแล้วละ

[nanalonely]

โหม่ง โหม่ง  ลุงสิงห์



ดุเดือดมากกก ตอนนี้


ลุงสิงห์มาต่ออีกน๊า

[singsayam]

เด๋ววันนี้ลุงจะมาต่อให้นะหลาน....

[three]

จะรอนะครับคุณลุงเนื้อเรื่องเข้มข้นมากๆ

[singsayam]

  ลุงมาต่อตอนให้แล้วนะหลานๆ 



บทที่ 5 >>> สถานการณ์เปลี่ยนไป


เจ็บใจ..ใช่ เขารู้สึกอย่างนั้นที่อินอรชุนทำกับเขาเมื่อตอนเช้า เห็นตัวเล็กๆ อย่างนั้นแรงเยอะกว่าที่คิดเอาไว้ซะอีก หึ.. แล้วเขาก็คิดถึงคำพูดของอินก่อนที่จะจากไป

 

เพิ่งจะเริ่มต้นหรือ...มันหมายความว่าอะไรนะ แล้วที่บอกว่า..ฉันจะไม่เลิกยุ่งกับน้องของนายจนกว่าทุกอย่าง..มันจะลงตัว...ล่ะ เขาใช้ความคิดอย่างพินิจพิจารณาแล้วก็ได้คำตอบแม้จะยังไม่แน่ใจนัก

 

หรือว่า..เหตุผลที่แท้จริงที่อินอรชุนเข้ามาในบ้านเขาก็เพื่อจะเข้ามาแก้แค้นให้ยัยอิงที่ตายเพราะเขาเป็นสาเหตุกันนะ ต้องใช่แน่ๆ และถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ เขาควรจะรับมือกับอินอรชุนยังไงดีล่ะ

 

แต่ความคิดของเขาต้องจบลงเมื่อเขาได้ยินน้องชายกำลังพูดคุยอะไรกับใครอยู่ด้านล่าง เขาออกจากห้องนอนแล้วมายืนดูที่ระเบียงทางเดิน มองลงไป เห็นวุฒิคมกำลังคุยโทรศัพท์อยู่บนโซฟาด้วยสีหน้าที่อิ่มอกอิ่มใจ เขาไม่เคยเห็นหน้าน้องชายที่มีความสุขแบบนี้มาก่อน ความสุขของน้องก็คือความสุขของเขาด้วย แต่ควาสุขที่น้องมันเลือก มันไม่ใช่ความสุขที่เขาต้องการให้มันเป็น วุฒิกำลังเดินทางผิด ผิดเพราะน้องมันชอบผู้ชายด้วยกัน เขาต้องขัดขวางแม้จะรู้ว่ามันจะทำให้น้องของเขาทุกข์ทรมานมากแค่ไหนแต่เพื่อความถูกต้องและเพื่อความปลอดภัยของตัวมันเอง เขาต้องทำ และที่สำคัญเขาจะไม่ปล่อยให้วุฒิต้องตกเป็นเหยื่อของอินอรชุนแน่

 

ฟึ่บ!

 

โทรศัพท์มือถือแบบสไลด์อัพถูกแย่งไปจนทำให้วุฒิคมร้องโวยวายลั่น

 

“พี่เวียร์เอาคืนมานะ ผมจะคุยกับพี่อิน!”

 

“ฉันบอกแกว่าไงฮะ”

 

“ผมไม่สนใจ!”

 

เพี๊ยะ!!

 

“โอ๊ย!!” ใบหน้าขาวใสปรากฏรอยนิ้วมือทั้งห้า

 

“แกกำลังถูกมันหลอกใช้ ฉันขอร้อง อินอรชุนไม่ได้รักแกจริงๆ หรอก แกต้องเชื่อฉันนะวุฒิ”

 

วุฒิคมมองหน้าพี่ชายด้วยแววตาที่อ่านยากนักแล้วแดงก่ำจนน่ากลัว

 

“ผมไม่เชื่อพี่หรอก พี่อินไม่มีทางหลอกผมเพราะพี่อินรักผม แล้วอีกอย่างนะ พี่น่ะ ไม่เคยเข้าใจผมเลยเพราะพี่มันไม่มีหัวใจ พี่ไม่เคยรักใครไง พี่เลยไม่รู้จักความรักว่ามันเป็นยังไง ความรักมันไม่มีกฎเกณฑ์ที่จะต้องเป็นของชายหญิงเสมอ พี่มันไม่มีวันเข้าใจ  --“

 

ใช่..เขาไม่รู้จักความรักว่ามันเป็นยังไง เขารู้แต่ว่าความรักมันเกิดขึ้นกับชายหญิงเท่านั้น เวลาที่เห็นพวกรักร่วมเพศเขาก็จะรู้สึกขยะแขยงรับไม่ได้ แต่อินอรชุนอาจกำลังหลอกใช้น้องชายของเขาก็ได้ เขาไม่มีวันยอมให้น้องชายของเขาต้องเป็นอะไรเพราะคนอย่างอินอรชุนแน่นอน

 

“ผมรักพี่อินมาแต่ไหนแต่ไร ผมมีความสุขอย่างไม่เคยมีก่อน แล้วทำไมพี่จะต้องทำลายความสุขของน้องตัวเองด้วย!!!”

 

แล้ววุฒิคมก็วิ่งขึ้นไปด้านบนทิ้งให้เวียร์ศรุตนั่งกุมขมับอยู่เบื้องหลัง

 

ฉันจะทำลายความสุขของแกได้ยังไงไอ้วุฒิ แกเป็นน้องฉันนะ แกสุขฉันก็สุข แต่ความสุขที่แกเลือก มันเป็นกับดักของอินอรชุนซึ่งฉันไม่มีวันยอม.. เขาต้องทำอะไรสักอย่างก่อนที่มันจะสายจนกู่ไม่กลับ!

 

 “พี่อินหรอครับ”

 

“อืม สายหลุดหรอวุฒิ แล้วเสียงเป็นอะไรน่ะ”

 

“เอ่อ ไม่มีอะไรหรอกครับ เสียงผมมันเป็นแบบนี้อยู่แล้ว” เวียร์ศรุตดัดเสียงให้ดูคล้ายวุฒิคมให้เหมือนมากที่สุด

 

“อ่ะหรอ อืมๆ แล้วตะกี้สายหลุดหรือ”

 

“ไม่ใช่หรอกครับ พี่เวียร์มาแย่งมือถือจากผมไป เขาจะไม่ให้ผมคุยกับพี่”

 

“หรอ..หึ พี่ชายเรานี่มันนิสัยเสียๆ สุดเลยนะ”

 

“แหะๆ” หนอย...

 

“แล้วยังไงต่อล่ะ”

 

“เราก็เลยทะเลาะกันน่ะครับ พี่เวียร์เขาไล่ผมออกจากบ้านด้วย”

 

“ทุเรศที่สุดทำกับน้องตัวเองได้ แล้วเราจะไปนอนที่ไหนล่ะทีนี้”

 

“ไม่รู้เหมือนกัน ผมเองก็ไม่มีญาติที่กรุงเทพด้วย”

 

“หรอ เอางี้ก็แล้วกันมานอนที่คอนโดพี่ก็ได้”

 

“จะดีหรือครับ”

 

“อืม มาสิ พี่อยู่คอนโด...”

 

“ครับ ไม่ไกลจากบ้านผมเท่าไหร่ เดี๋ยวเจอกันนะครับ...อินอรชุน” ท้ายคำเขากระซิบอย่างเจ้าเล่ห์แล้ววางสายไป

 

 


 
                                                                                   

โปรดติดตามตอนหน้า อินอรชุนโดนปล้ำ!!  >>>   

[Junrai_Hyper™]

โหม่งลุงบ้าง

เรื่องนี้ฟาดฟันกันสุดฤทธิ์

สุดท้ายก้ได้กันชิมิคับ

[singsayam]

โหม่งลุงบ้าง

เรื่องนี้ฟาดฟันกันสุดฤทธิ์

สุดท้ายก้ได้กันชิมิคับ

คริคริ....ลุงไม่บอกหรอกจ๊ะหลาน

ลองติดตามเอาอีกนะ....

แล้วหลานจะรู้....หุหุ   (เคยเห็นมั๊ยคนแก่เล่นตัว)

[anna1234]

  yyy มาก่อนแนนนี่แม่ยกลุงสิงห์ อิอิ

รูปลุงสิงห์เทห์มากเลยดิ ตัวลุงจริงๆหรือเปล่าสุดยอดมากเลย

  ประทับใจทั้งนิยายและรูป +1 ให้จ้า

[singsayam]

yyy มาก่อนแนนนี่แม่ยกลุงสิงห์ อิอิ

รูปลุงสิงห์เทห์มากเลยดิ ตัวลุงจริงๆหรือเปล่าสุดยอดมากเลย

  ประทับใจทั้งนิยายและรูป +1 ให้จ้า

อ่ะ..เมื่อหลาน + มา ลุงก็ +1 คืนให้นะครับ

ดีใจที่ปลื้มลุงนะครับหลาน

แต่ภาพนั่นไม่ใช่ลุงหรอก  ลุงอ่ะหน้าตาแย่กว่านั้นอีกนะ

จะให้ดูภาพจริงก็กลัวหลานๆ ที่เห็นจะนอนกันหวาดผวา

แต่ที่เลือกภาพนี้ัก็อายุอานามน่าจะพอๆ กับลุงอ่ะหลานๆ

[nanalonely]

yyy มาก่อนแนนนี่แม่ยกลุงสิงห์ อิอิ

รูปลุงสิงห์เทห์มากเลยดิ ตัวลุงจริงๆหรือเปล่าสุดยอดมากเลย

  ประทับใจทั้งนิยายและรูป +1 ให้จ้า

มาไม่ทันพี่แอนคนสวย

 :oแนนกลายเป็นแม่ยกตั้งแต่เมื่อไหร่


ลุงสิงห์ ตอนต่อไปแนนขอแบบยาวๆได้มั๊ย

+1 ให้ลุงสิงห์ ที่เอาเรื่องหนุกมาลง

[singsayam]

ลุงขอตัวไปบ้วนน้ำหมากแปรงฟันก่อนนะ

เด๋วมาต่อให้เลยนะหลานๆ

[DeShiWa]

 

เป็นลุงจริงๆเหรอครับ

ดีจังเอาใจช่วยครับลุง

เป็นกำลังใจให้ครับผม เรื่องสนุกมากเลยครับ

แล้วจะรออ่านตอนต่อไปครับ

 

[singsayam]

เป็นลุงจริงๆเหรอครับ

ดีจังเอาใจช่วยครับลุง

เป็นกำลังใจให้ครับผม เรื่องสนุกมากเลยครับ

แล้วจะรออ่านตอนต่อไปครับ

 

อ่า....สปอนเซอร์หลักอีกคนนึงของลุงครับหลานๆ

ฮี่ๆๆ หวังว่าลุงคงไ่ม่ขี้ตู่เกินไปใช่ป่ะ

[THIP]

  ร้ายเจอร้ายกว่า 

[nanao]

รออ่านตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ 

[DeShiWa]

 

อ่าครับลุงอ่าไหนบอกว่าจะมาต่ออะครับ

จนป่านนี้ยังไม่เห็นวี่แววของลุงเลย อิอิ

 

[nanao]

เช้าแล้ววว ลุงเบี้ยวไม่ยอมมาต่อ 

อรุณสวัสดิ์ทุกคนคร้าบ 

[anna1234]

  ลุงสิงห์สู้ๆ

[three]

คุณลุงสิงห์สู้ๆเป็นกำลังใจให้นะครับคุณลุง +1ให้คุณลุงนะครับ

[singsayam]

หลานๆ จ๋า คอมพ์ลุงไวรัสเข้าเที่ยวเล่นเต็มไปหมดเลย

กำลังจะไล่มันออกไปนี่ มันด้านจริงเลย...

โฟลเดอร์ลุงหลายอันหายไปแล้วอ่ะ บางอันก็ใช้การไม่ได้...

รอนิดนะ...นิยายเรื่องนี้ยังเปิดโฟลเดอร์มันไม่ได้อ่ะ

ใครมีตัวไล่ไวรัสเจ๋งบ้าง ลุงขอหน่อยจิ....

[singsayam]

บทที่ 6 >>> โบกลาพรหมจรรย์



อินอรชุนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยและอยู่ในชุดนอนเรียบง่ายคลุมทุกสัดส่วนปิดมิดชิดแต่ก็บางเบาพอเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งลางๆ น้องชายของเวียร์ศรุตกำลังจะมาถึง อีกไม่นานเขาจะบอกเลิกวุฒิคมเพื่อให้พวกนั้นได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส แต่เขาก็ต้องรอให้แน่ใจก่อนว่าหากบอกเลิกไปแล้ววุฒิคมจะต้องคลุ้มคลั่งจนเจียนตายแล้วเมื่อนั้นแหละเขาถึงจะกระทำ เขาอยากเห็นสีหน้าของเวียร์ศรุตเหลือเกินว่าจะปั้นสีหน้ายังไงเมื่อได้เห็นน้องชายของตัวเองตายทั้งเป็น...

 

แต่อินอรชุนก็ยังแปลกใจกับตัวเองอยู่ไม่หายว่าทำไมเขาถึงเจ็บที่หน้าอกด้านซ้ายตอนที่จับพลิกข้อมือจนเวียร์ศรุตล้มคะมำด้วย ทำไมนะ ทำไมกัน

 

ตอนนั้นเองที่เกิดเสียงเคาะประตู อินเข้าใจว่าวุฒิคงมาถึงแล้วจึงออกไปเปิดประตูเลยโดยไม่ยอมดูช่องตาแมวเสียก่อนและเมื่อประตูเปิดผางออก ร่างบางถึงกับชะงักแล้วรีบคว้าประตูปิดแทบไม่ทันแต่อีกฝ่ายก็ยังเร็วกว่า เวียร์ศรุตจับรั้งประตูไว้เพื่อไม่ให้ร่างบางในชุดนอนนั้นปิดงับได้ทัน เขาแทรกตัวเข้าไปแล้วรุนหลังให้คนตัวเล็กเดินเข้าไปข้างในพร้อมกับที่เขาทำการปิดประตูลงทันที

 

อินอรชุนยังไม่หายตกใจที่จู่ๆ เวียร์ศรุตก็โผล่มาที่นี่ มันต้องเป็นวุฒิคมไม่ใช่หรือ

 

“น..นายมาที่นี่ ด..ได้ไง”

 

“ก็คุณเป็นคนบอกผมให้มานอนที่นี่เองนี่ บอกที่ตั้งของคอนโดให้ผมเองด้วยนะ” เวียร์ศรุตยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วอินอรชุนก็เข้าใจทันที มิน่า เสียงมันถึงแปลกๆ นี่เขาหลงกลมันหรอกหรอ

 

“ออกไปซะ ที่นี่ไม่ต้อนรับนาย!!”

 

“ทำไมผมจะมาไม่ได้ก็ในเมื่อที่นี่มันเป็นคอนโดของแฟนน้องชายผม คุณน้องสะใภ้”

 

“ชิ!!” อินอรชุนสบถลั่น ไม่นึกเลยว่าคำพูดของตัวเองจะกลับเป็นเหมือนดาบสองคมที่วิ่งวกกลับมาทำร้ายเขาอย่างไม่น่าให้อภัย

 

“หึ เป็นไงล่ะ ถึงกับพูดไม่ออกเลยล่ะสิ”

 

“หึ..ไม่ยักรู้ว่าเดี๋ยวนี้นายจะยอมรับฉันเป็นน้องสะใภ้แล้ว” ถึงคำพูดของเขาจะเป็นดาบสองคมที่วกกลับมาทำร้ายแต่ในอีกด้านหนึ่งของดาบนั้นมันก็ยังมีคุณประโยชน์กับเขาอย่างมหาศาลทีเดียว

 

ถึงกับอึ้ง...เวียร์ศรุตหุบยิ้มเจ้าเล่ห์นั้นทันใดอย่างจนคำพูด ไม่คาดคิดว่าอีกฝ่ายจะยังหาคำพูดที่เชือดเฉือนเขาได้ในขณะที่คิดว่าอินอรชุนจนมุมได้แล้วแท้ๆ

 

“นายกลับไปซะก่อนที่ฉันจะเรียน รปภ. มาลากตัวนายออกไป” ก่อนที่ใครจะทำอะไรคนตัวเล็กในชุดนอนสีสวยก็เอ่ยตัดบทอย่างไม่ให้เสียเวลา ยิ่งอยู่ใกล้หมอนี่แล้วยิ่งรู้สึกแปลกๆ อยู่ด้วย

 

“ก็เอาสิ เรียกเลย”

 

“ท้าฉันหรอ ได้!” อินพุ่งตัวไปยังโทรศัพท์ขณะที่กำลังกดหมายเลขปลายทางอยู่นั้นร่างสูงก็พุ่งตัวเข้ามาคว้าแขนของอินไว้ได้ทันก่อน

 

“จะทำอะไร ปล่อยนะ!!” อินโวยวายเมื่อตกอยู่ในอ้อมกอดของเวียร์ศรุต

 

“ผมจะปล่อยคุณก็ต่อเมื่อผมพูดธุระของผมจบเท่านั้น” หัวใจของเวียร์ศรุตเต้นผิดจังหวะเมื่อได้กลิ่นดอกลาเวนเดอร์จากตัวของอินอรชุนและใบหน้าของทั้งสองก็อยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ

 

“งั้นก็พูดมา จะได้ไปๆ ซะ!!” อินเองก็รู้สึกร้อนวูบวาบเหมือนกัน

 

“คุณไม่ได้รักไอ้วุฒิมันจริงๆ หรอกใช่มั้ย? คุณต้องการใช้มันเป็นเครื่องมือในการแก้แค้นผม”

 

อินอรชุนตกใจวูบ เขารู้แล้วหรือ ทำยังไงดี

 

“คุณอยากให้มันเป็นสงครามระหว่างเราจริงๆ ใช่มั้ย” น้ำเสียงของเวียร์เริ่มจริงจังจนคนในอ้อมแขนอดไม่ได้ที่จะผวาเฮือก แต่คนอย่างอินอรชุนไม่มีวันจะถอยหลังหากได้ตัดสินใจก้าวออกมาแล้ว งานนี้เป็นไงเป็นกันสิ

 

“ใช่! แล้วฉันจะต้องเป็นผู้ชนะด้วย” อินตอบเสียงก้องกังวานกระจ่างใสและจ้องตาเขาตอบ ไม่มีใครยอมใคร

 

“คุณคิดผิดถนัดเลย ผมจะทำให้คุณได้รู้ว่าคุณมันแพ้ตั้งแต่ได้เริ่มต้นแล้ว..อินอรชุน” เขาทิ้งท้ายแล้วปล่อยตัวของอินอรชุนออก เขาก้าวถอยหลังไปช้าๆ กำลังจะก้าวพ้นประตูห้อง อินก็จุดชนวนรักขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว

 

“งั้นเราก็มาดูกันว่าใครจะเป็นผู้ชนะฉัน..หรือนาย นายจำคำฉันเอาไว้ก็แล้วกัน..ในเมื่อนายทำให้น้องสาวของฉันตาย ฉันก็จะทำให้น้องของนายตายทั้งเป็นได้เหมือนกัน!”

 

ทันทีที่ประโยคนั้นหลุดออกจากริมฝีปากบางรูปกระจับสวย เวียร์ศรุตถึงกับหันขวับมาส่งสายตาพิฆาตทารุณแล้วก้าวพรวดพราดมาบีบแขนของอินอรชุนอีกครั้งจนร่างบางเผลอร้องโอดครวญ

 

“ถ้าน้องผมเป็นอะไรไป ผมก็ไม่ปล่อยคุณไว้เหมือนกัน..อินอรชุน”

 

โดยไม่คาดฝันหรืออะไรมาดลใจเวียร์ศรุตที่ทำให้เขาต้องปลุกปล้ำขืนใจจูบอินอรชุนอย่างดุเดือด ร่างบางตกใจวาบที่ถูกคนตรงหน้าขโมยจูบ อินทั้งผลัก ทั้งถีบแต่ก็ไม่เป็นผล ความหอมหวานจากริมฝีปากของอินอรชุนทำให้เวียร์ศรุตไม่สามารถถอนตัวออกได้ เขาบดขยี้เหมือนในหนังทั้งที่ตัวเองก็ไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อน อินอรชุนเริ่มร้องไห้แล้วรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าว

 

ร่างบางถอยหลังเพื่อหาโอกาสหลุดแต่ก็ต้องล้มสะดุดลงบนเตียงนุ่มแทน ร่างสูงเลยโถมตัวตามลงมาบนร่างบางอย่างช่วยไม่ได้

 

“อ..ออกไปจากตัวฉันนะ!!”

 

“คุณต้องสัญญากับผมมาก่อนว่าจะเลิกยุ่งกับเราสองคน”

 

“การแก้แค้นพวกนายคือสิ่งที่ฉันปรารถนามากที่สุด จำเอาไว้!!”

 

“ได้..งั้นคุณก็จะได้รู้ว่าการแก้แค้นมันไม่ได้ดีเด่อย่างที่คุณคิดเลย..อินอรชุน!”

 

แล้วเวียร์ศรุตก็บดขยี้ริมฝีปากของร่างที่อยู่ใต้เขา อินขืนตัวแล้วดิ้นอย่างรุนแรงแต่มันก็ไม่สามารถทำให้ร่างสูงที่คร่อมร่างเขาอยู่สะเทือนได้เลยแม้แต่น้อย มือเล็กถูกยึดไว้โดยอีกมือ เวียร์ขยับตัวเข้ามาลงล๊อคพอดีกับร่างบาง เขาไม่สามารถบังคับหรือควบคุมตัวเองได้เลยในเวลาที่ความแค้นมันครอบงำ เขาทั้งจูบ ทั้งโลมเลียทุกอย่างที่ขวางหน้า ร่างบางกรีดร้องและใช้ขาที่ยังว่างอยู่ถองขึ้นจนเวียร์ถึงกับจุก เมื่ออินอรชุนได้อิสรภาพอีกครั้งเขาก็รีบลุกขึ้นจากเตียงในร่างที่เริ่มสะบักสะบอมเพื่อหนีออกไปจากการถูกขืนใจโดยไร้ซึ่งการยินยอมจากเขา

 

 กระดุมถูกปลดออกหมดแต่เสื้อก็ยังไม่หลุดแต่ตรงหน้าอกปรากฏรอยแดงๆ เหมือนฟันอยู่ทั้งสองด้านบอกให้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตรงนั้น อินวิ่งทั่กๆ เพื่อพุ่งไปยังทางออกแต่ก็ช้าเกินกว่าเวียร์ศรุตที่วิ่งพุ่งกลับมาลากอินอรชุนเข้าสู่อ้อมอกที่เปลือยเปล่าแล้วเริ่มจูบอย่างไม่บันยะบันยัง

 

เวียร์ศรุตยอมให้อินอรชุนทั้งทุบ ทั้งจิก ทั้งข่วน เพื่อที่มือของเขาจะได้ปลดเปลื้องกางเกงตัวบางที่เหลืออยู่ เขาเพียงกระชากมันแล้วลากลงเท่านั้นก็ทำให้เขาได้เห็นในสิ่งที่เขาอยากเห็นมากที่สุด เสียงกรีดร้องของอินอรชุนหลุดออกมาเมื่อสิ่งที่พึงสงวนไว้นั้นถูกเปิดเผยซะแล้ว

 

เขามองเรือนร่างขาวนวลเนียนที่ตัวสั่นเหมือนลูกไก่ตกน้ำนั้นอย่างสำนึกผิด เขาทำอะไรลงไป ทั้งที่เขาขยะแขยงพวกรักร่วมเพศนี้หนักหนาแต่กลับเป็นเขาซะเองที่เป็นหนึ่งในพวกนั้น ทั้งที่เขาห้ามน้องว่าอย่าทำแต่กลับเป็นเขาที่ทำซะเอง เสียงสะอื้นที่เขาได้ยินเริ่มทำให้เขาใจอ่อนแล้วอยากจะขอโทษ ถ้าไม่ใช่เพราะแรงผลักของอินอรชุนที่ทำให้เขาล้มลงนั่นเป็นตัวกระตุ้นให้เขาเปลี่ยนความคิด

 

อินอรชุนเมื่อเห็นว่าเวียร์ศรุตหยุดการเคลื่อนไหวแล้วเขาก็ได้โอกาสผลักร่างนั้นให้ล้มลงเพื่อที่ตัวเองจะได้หลีกหนีไปได้แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้เขยิบไปไหนได้ไกล เวียร์ศรุตก็พุ่งตัวมาคว้าร่างบางแล้วทุ่มให้นอนลงบนเตียงอย่างไม่ต้องคิดให้มากนัก

 

คิดว่าจะปล่อยอยู่แล้วเชียว..

 

“ฮืออ ป..ปล่อยฉัน ขอร้อง ฉ..ฉันยอมแล้ว ฮืออ..”

 

“มันสายไปแล้วล่ะอินอรชุน..ก็บอกแล้วไง ผมจะทำให้คุณแพ้สงครามระหว่างเราตั้งแต่ที่คุณเริ่มมัน!” เขาตอบแล้วแหวกว่ายความเป็นชายเข้าไปในความเย้ายวนนั้น ความสุขที่เกาะสัมผัสทำให้เวียร์ศรุตเริ่มพอใจและเคลิบเคลิ้ม แรงดิ้นของอินอรชุนคล้ายเป็นตัวกระตุ้นให้เขายิ่งมีความสุขมากเป็นตรีคูณ เสียงกรีดร้องเริ่มแปรเปลี่ยนผันเป็นเสียงครวญครางอย่างหฤหรรษ์ มือที่อยู่ไม่สุขและทำลายความสุขเขาเริ่มจะควานหาทุกอย่างบนหน้าอกเขาอย่างโหยหาก่อนที่ทั้งคู่จะปล่อยให้มันเป็นไปตามความต้องการที่อยู่ลึกๆ ของกันและกัน...

 

การแก้แค้นครั้งนี้ไฉนต้องเดิมพันด้วยหัวใจสองดวงด้วยเล่า...

 

 

 

 








[/color]
โปรดติดตามตอนต่อไป >>>

[anna1234]

โธ เอ๋ยอินอรชุนของชั้น

ลุงสิงห์ขราาาาาาาาาาาาา กรุณามาต่อด่วนมากค่า

ดีใจจังมาโหม่งลุงสิงห์ก่อนใครเพื่อน อิอิ

[sakiko]

 

[singsayam]

  อย่าก็โหม่งลุงเบาๆ หน่อยนะหลาน กระดูกกระเดี๊ยวมันไม่ค่อยดีแล้ว..อ่ะ  

เอาเป็นมาเพื่อมาโหม่งก่อนใครๆ ลุง +1 ให้หลานเพื่อให้เป็นสปอนเซอร์หลักของลุงต่อไป  

[nanao]

รอมาสองวันในที่สุดก็มาแล้ววว

ขอให้ไวรัสหมดจากคอมลุงไว ๆ นะครับ 

[singsayam]

 :pig4:ขอบคุณนะหลานที่มาเป็นกำลังใจให้ลุง

แต่ว่า....ตอนนี้ไวรัสหมดแล้วละ ลุงล้างเครื่องหมดแล้ว 

แบ๊คอัพเอาแต่ไฟล์และเอกสารสำคัญอ่ะ (เหลืออยู่ไม่เท่าไหร่ นอกนั้นกลายร่างหมดแล้ว) 

[THIP]

อ่านเรื่องนี้แล้ว เหมือนอ่านนิยายเก่าๆ หรือไม่ก็คิดว่ากำลังดูหนังยุคมิตร-เพชรา ยังไงไม่รุ

การเรียกชื่อเต็มๆ อินอรชุน เวียร์วิศรุต สำนวนก็เชยๆ (แต่พล็อตแบบนี้หากินได้ตลอด)

แต่ก็มีเสน่ห์ไปอีกแบบนะ

 

[anna1234]

อ่านเรื่องนี้แล้ว เหมือนอ่านนิยายเก่าๆ หรือไม่ก็คิดว่ากำลังดูหนังยุคมิตร-เพชรา ยังไงไม่รุ

การเรียกชื่อเต็มๆ อินอรชุน เวียร์วิศรุต สำนวนก็เชยๆ (แต่พล็อตแบบนี้หากินได้ตลอด)

แต่ก็มีเสน่ห์ไปอีกแบบนะ

 

ไม่จิง สมัยมิตรไม่มีเซ่เวน แน่นอนขอบอก555  :laugh5:แซงทิพย์เล่นระหว่างรอลุงสิงห์ อิอิ