หัวข้อ: เพลิงแค้นแรงรัก By : แพลงก์ตอน

[singsayam]

ลุงสิงห์โพสให้ทุกครั้งที่มาอ่านเลยอ่ะ

โอ๋ๆ ไม่น้อยใจนะลุงนะ +1เป็นกำลังใจให้ลุงสิงห์ฮ่ะ

มาแบบนี้ ลุงก็ต้อง +1 เป็น 87 ให้หลานซะแล้วละ...

เด๋วมาต่อใ้ห้นะครับหลาน...รอนิดนึง

ตอนนี้กำลังแต่งเรื่องใหม่อยู่ พิมพ์ไปนิดนึงแล้วอ่ะ

[panang]

มาจิ้มกระทู้นี้

ขอบคุณนะคะ ที่เอาเรื่องสนุกๆมาให้อ่าน  +1 ไปเลยค่า

[nanao]

เย่ ๆ มาต่อแล้ว

เรื่องของลุงสนุกมากครับ  อย่าให้จบไว จบอ่านยาว ๆ   

[singsayam]

มาจิ้มกระทู้นี้

ขอบคุณนะคะ ที่เอาเรื่องสนุกๆมาให้อ่าน  +1 ไปเลยค่า

จิ้มมา ลุงก็จิ้มตอบแทนครับหลาน...

เย่ ๆ มาต่อแล้ว

เรื่องของลุงสนุกมากครับ  อย่าให้จบไว จบอ่านยาว ๆ  

เอ่อ...จะตอบไงดีอ่ะ  เรื่องนี้ไม่ยาวนะครับหลานจ๋า

15 ตอนก็จบแล้วนะ...

ถ้าอยากได้เรื่องยาว เด๋วรอแป๊บลุงกำลังแต่งอยู่

เพิ่งพิมพ์ไปได้นิดเดียว...

[singsayam]

บทที่ 11 >>> ความจริงที่เปิดเผย 



ท้องฟ้าคืนนี้ไร้ดวงดาวพาให้รู้สึกหดหู่พิกลซึ่งมันก็ไม่ต่างจากอินอรชุนในตอนนี้นัก มืดมน สับสน หม่นหมอง -- เส้นผมสีดำยาวจรดเอวปลิวไสวยามถูกลมพัดต้อง สองแขนประสานกันโอบกอดอย่างรู้สึกหนาวเยือก ดวงหน้าหวานหม่นซึมเศร้า ดวงตากลมโตเอ่อด้วยน้ำตาคลอเบ้า หรือจะเป็นอย่างที่เวียร์ศรุตพูดกันนะว่าการแก้แค้นมันไม่ได้ดีเด่อย่างที่เขาคิดเพราะมันไม่ต่างจากบูมเมอแรงที่มุ่งแต่พุ่งแรงกลับมาหาตัวเองให้เจียนตาย

 

ทว่าอินอรชุนต้องหลุดออกจากภวังค์เมื่อเกิดเสียงเคาะประตูรัวดังอยู่หน้าห้อง เขารู้..คนที่มาเคาะว่าเป็นใคร รู้อยู่ทุกวันแต่ก็ยังยินยอมเปิด เกลียดตัวเองนักและก็ไม่เคยขัดขืนหรือต่อสู้เมื่ออีกฝ่าใช้กำลังเข้าข่มขืนกลับแต่ตอบสนองความต้องการของเขาโดยไม่รู้จักเบื่อเหมือนที่ฝ่ายนั้นรู้สึก

 

ผาง...

 

ชายหนุ่มพุ่งเข้ามาแล้วปิดประตูลงอย่างรวดเร็วโดยลืมลงกลอนเอาไว้ก่อนจะดึงร่างบางให้เข้ามาในอ้อมกอดตามแรงโทสะ

 

“คุณชนะพวกเราแล้วอินอรชุน! คุณแก้แค้นพวกเราได้สำเร็จแล้ว!!” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงกร้าว

 

“ใช่..ก็ฉันบอกนายแล้วไงว่าสงครามระหว่างเราฉันต้องเป็นผู้ --”

 

ไม่ทันจบประโยคดีชายหนุ่มก็จูบอินอรชุนอย่างดูดดื่มรุนแรงก่อนจะถอนริมฝีปากออกมา

 

“คุณจะจองล้างจองผลาญพวกเราไปถึงไหน การที่ผมปฏิเสธรักที่น้องสาวของคุณมาขอจากผมทำให้คุณกระหายการแก้แค้นถึงขนาดนี้เชียวหรอ ใช่! ผมอาจเป็นสาเหตุที่ทำให้น้องของคุณตาย แต่มันก็เป็นสิทธิ์ของผมไม่ใช่หรือที่ผมจะรักหรือไม่รักใครน่ะฮะ อินอรชุน!!” ชายหนุ่มพูดอย่างสุดเหลือทนแล้วอยากบีบแขนร่างบางให้แหลกคามือแต่ก็ทำไม่ลงสักที

 

“น..นายว่าอะไรนะ!!” อินอรชุนถามอย่างตกใจ ใบหน้าฉายแววตกตะลึง “ป..ปฏิเสธรักงั้นหรือ?”

 

“ใช่ ก็น้องสาวของคุณ..อิงอวตาร เธอเข้ามาขอความรักจากผมแล้วผมก็ปฏิเสธเธอไปเพราะผมรู้สึกกับเธอแค่น้องสาวเท่านั้น!!”

 

“นายโกหก!!..เห็นคนใช้ที่บ้านฉันบอกว่านายหักอกอิง” อินเถียงคอเป็นเอ็น

 

“หา ว่าไงนะ ผมเนี่ยนะ?” ชายหนุ่มร้องเสียงหลง ขมวดคิ้วยู่ย่น รู้สึกว่าจะต้องมีเรื่องอะไรที่เข้าใจผิดมาตั้งแต่เริ่มต้นแล้วแน่ๆ

 

“ใช่ นายหักอกเธอจนอิงต้องฆ่าตัวตาย ฉันเลยแค้น”

 

“คุณก็เลยกลับมาแก้แค้นแทนเธอเพราะนึกว่าผมหักอก?”

 

“ใช่ แล้วฉันก็ทำสำเร็จแล้วด้วย!”

 

“แต่ผมไม่ได้หักอกอิง ผมเพียงแต่ปฏิเสธความรักที่เธอมาขอจากผมเท่านั้น” น้ำเสียงและใบหน้าเด็ดเดี่ยวทำให้อินอรชุนเชื่อสนิทใจ

 

อินอรชุนเริ่มเข่าอ่อน มันเรื่องอะไรกัน เขาทำอะไรลงไป.. เรื่องทั้งหมดที่มันเกิดขึ้นเพียงเพราะเขาเข้าใจผิดอย่างงั้นหรือนี่?

 

ตุ้บ...ร่างบางล้มไปนั่งแช่กับพื้นอย่างหมดแรงก่อนอะไรจะดำเนินไปมากกว่านั้นน้ำตามากมายก็ถูกระบายออกมา สุดท้ายแล้วเขาเองก็ไม่ต่างจากฆาตกรที่เป็นคนสร้างเรื่องราวแล้วฆ่าจิตใจคนอย่างไร้ความปรานี เขาแพ้สงครามครั้งนี้เสียราบคราบ แพ้เสียจนกู่ไม่กลับ แพ้ตั้งแต่เริ่มต้น

 

 เขารู้แล้วว่าการแก้แค้นไม่ได้ทำให้ใครดีขึ้นมาเลยมีแต่ทับให้จมลงดินโดยเฉพาะกับผู้เริ่มเรื่องทั้งหมดอย่างเขา แก้แค้นเพราะเข้าใจผิด ผิดที่ไม่ฟังความให้รู้เรื่องก่อนที่จะลงมือทำอะไรและสุดท้ายมันก็นำพาแต่เรื่องวุ่นวายจนยากที่จะแก้ไขมาสู่ตนเอง..เหมือนที่กำลังเป็นอยู่ตอนนี้ 

 

“อย่าร้องไห้นะอิน...” น้ำเสียงห่วงใยนั้นทำให้อินอรชุนสำนึกผิดและไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเขาเพราะอับอายตัวเองเหลือเกิน

 

“ฉ..ฉัน ฮึก ฉัน..ขอโทษ ฉันนึกว่าคุณทำร้ายอิงจนต้องฆ่าตัวตาย”

 

“ผมเข้าใจครับ ผมไม่โกรธคุณแล้วอิน” เขาบอกพร้อมรอยยิ้มซึ่งมันเป็นรอยยิ้มที่ทำให้อินอรชุนไม่อยากที่จะมองหน้าเขาอีกเลย

 

“คุณจะอภัยให้คนงี่เง่าอย่างฉันได้ง่ายๆ แบบนี้เชียวหรอเวียร์ศรุต ทั้งๆ ที่ฉันทำไม่ดีกับคุณแล้วน้องของคุณไว้เยอะเหลือเกิน”

 

“ครับอิน ผมอภัยให้คุณ ผมรู้คุณไม่ได้ตั้งใจเข้ามาทำลายพวกเรา อีกอย่าง ถ้าผมเป็นคุณ ผมก็คงจะทำแบบเดียวกับที่คุณทำเหมือนกัน”

 

“ขอบคุณนะเวียร์ศรุต ขอบคุณจริงๆ” อินอรชุนพูดอย่างจริงใจและชายหนุ่มก็เขยิบตัวเข้ามาใกล้แล้วเอ่ยประโยคที่กลั่นออกมาจากหัวใจอย่างแท้จริงให้อีกฝ่ายได้รับฟัง

 

“ผมรักคุณ”

 

คำสารภาพรักนั้นช่างสะท้านไปทั้งตัวอีกฝ่ายเสียจริงๆ

 

“ว..เวียร์” อินอรชุนครางอ๋อยอย่างซาบซึ้ง

 

“แล้วคุณล่ะอิน คุณรักผมมั้ย”

 

มันแน่อยู่แล้ว...แต่สิ่งที่เขาทำกับผู้ชายคนนี้และน้องของเขาช่างเป็นเรื่องยากที่จะอภัย

 

“ฉันก็รักคุณ..เวียร์ศรุต รักตั้งแต่วันแรกที่ได้เห็น แต่สิ่งที่ฉันทำกับครอบครัวของคุณมันทำให้ฉันไม่กล้าที่จะทำอะไรอีก ขอบคุณจริงๆ สำหรับความรู้สึกดีๆ ที่มีให้ฉัน เหมือนที่ฉันรู้สึกดีๆ กับคุณ แต่ฉันขอโทษ ฉ..ฉันคง คงรับรักจากคุณไม่ได้” อินอรชุนหลุบตาลงต่ำ น้ำตาเริ่มพรั่งพรูออกมาอีกแล้ว

 

“ทำไมล่ะอิน..ผมอภัยให้คุณแล้ว ทำไมจะไม่รับรักจากผม” เขาถามอย่างกังวลใจ

 

“ฉันอับอายตัวเองเหลือเกิน ฉันไม่กล้าที่จะไปรักใครได้อีก ฉ..ฉัน ฉัน...”

 

“ไม่ต้องพูดแล้วครับ ผมจะให้เวลาคุณก็แล้วกัน ผมรอคุณได้ครับ”

 

อินอรชุนเงยหน้ามองเขาด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจทั้งน้ำตา

 

“อ..อืม ฉันขอบคุณคุณมาก แต่คำตอบของฉันก็คง..ไม่เปลี่ยน”

 

“อิน..ถ้าคุณไม่รับรักผม ผมคงจะคลั่งตายแน่”

 

อินอรชุนไม่ได้ตอบได้แต่มองหน้าเขา

 

“ต..ตอนนี้อย่าเพิ่งพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องของเราเลยนะ ฉ..ฉันอยากไปขอโทษวุฒิ ฉันทำร้ายเขาจนไม่น่าให้อภัยอย่างร้ายแรงทีเดียว”

 

“นั่นสิ ดีเหมือนกันครับ ผมเองก็ไม่อยากเห็นไอ้วุฒิต้องเป็นแบบที่มันเป็นอยู่ตอนนี้เลย”

 

อินอรชุนพยักหน้าแล้วทรงตัวลุกขึ้นจากที่นั่งแช่พร้อมกับเวียร์ศรุตแต่ด้วยนั่งแช่นานไปหน่อยทำให้แข้งขาเหน็บชาจนทรงตัวไม่อยู่เลยทำให้ร่างบางของอินอรชุนต้องเอนเอียงไปทางเวียร์ศรุตอย่างช่วยไม่ได้

 

เขารับร่างบางนั้นไว้ได้ทัน ทั้งคู่มองสบตากันโดยไม่ได้นัดหมายและในอึดใจต่อมาก็เกิดแรงดึงดูดขึ้นระหว่างทั้งสอง โดยไม่ต้องคิด ริมฝีปากของทั้งคู่ก็เข้าประกบกันอย่างดูดดื่ม อ่อนหวานและนับเป็นครั้งแรกที่อินอรชุนเต็มใจและยินยอมโดยไม่ลังเลที่จะให้ชายหนุ่มเบื้องหน้าแตะต้องกายและเป็นเวลาเดียวกับที่ประตูคอนโดเปิดพลัวะ! ออกมาก่อนจะตามมาด้วยร่างของวุฒิคมที่เข้ามาเห็นภาพนั้นเข้าพอดิบพอดี!!

 

สถานการณ์แย่ถึงขีดสุด!

 

 

 

 

โปรดติดตามตอนต่อไป >>>[>>>>>>  /right]

[nongyuna]

แงงง ค้างงง 

วันนี้ขอเป็นน้องพลับได้ไหมคับ 

[singsayam]

ค้างอะไรกันจ๊ะหลาน

ตอนนี้ลงเอามาลงไว้ตั้งนานแล้ว

เพิ่งจะมีเม้นต์เดียวเองอ่ะ

ก็คือหลานนั่นเอง...

ขอบคุณมาดันกระทู้ให้ลุงนะ

[anna1234]

  อ่ะกอดลุงสิงห์ขี้ใจน้อย

จองพื้นที่ไงลุงอ่ะ มาไม่ทันน้องnongyuna

โดนปาดไปเลย

 :m16:สงสัยมานานแล้วนักเขียนเวปนี้ชอบให้ค้างเรื่อยเลยเว้ย

[singsayam]

ว่าไงครับหลานไต๋ สปอนเซอร์หลักของคุณลุง

[nanalonely]

จิ้มลุงสิงห์

ตามอ่านเกือบไม่ทัน

+1เป็นกำลังใจให้ลุงสิงห์

[singsayam]

หลานๆ ครับ

เรื่องนี้เหลืออีกเพียงแค่ 3 ตอนก็จบแล้วนะครับ

[THIP]

แหม๋ เรื่องนี้สปอนเซอร์เพียบเลย ทั้งขาหลักขาจร 

[nanao]

โหย ลุงสิงห์แกล้งกันได้

มาตัดจบตอนแบบนี้ได้ไงเนี่ย

ต่อด่วนเลยนะครับ อิอิ

[singsayam]

บทที่ 12 >>> เมื่อหัวใจถูกแทง



“พ..พี่เวียร์!!! พ..พี่อิน!!!”

 

ร่างสูงโปร่งครางอย่างตกตะลึงเมื่อได้เห็นภาพนั้นชัดแก่ตา หน้าถอดสีและปากอ้าค้างไม่ต่างจากบุคคลอีกสองคนที่ถูกผู้มาเยือนเอ่ยชื่อ ทั้งอินอรชุนและเวียร์ศรุตผละออกจากกันทันใด สีหน้าต่างตกใจและปากอ้าค้างตามๆ กัน

 

“ว..วุฒิ / อ..ไอ้วุฒิ” ทั้งสองร้องพร้อมกัน “แกมาได้ไง?”

 

แต่วุฒิคมไม่ได้ตอบคำถามของพี่ชายเพราะสีหน้าของเขาเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความโกรธแค้น อาฆาตและพยาบาท ดวงตาเริ่มแดงก่ำและกร้าวจนน่ากลัว

 

“ฉ..ฉันอธิบายได้นะไอ้วุฒิ” เวียร์ศรุตละล่ำละลัก เรื่องมันชักจะบานปลายจนยากที่จะแก้ไขแล้ว

 

“ไม่ต้องอธิบายอะไรทั้งนั้น! แค่นี้มันก็ฟ้องทุกอย่างหมดแล้วว่าพี่หักหลังผม!!” น้ำเสียงนั้นเย็นชาแลน่าสะพรึงกลัวจนคนทั้งสองเริ่มอยู่ไม่สุข “ที่พี่เวียร์เฝ้าบอกผมให้เลิกยุ่งกับพี่อินตลอดเวลาก็เพราะว่าพี่เวียร์จะคาบแฟนผมไปแดกเองใช่มั้ยฮะ! แล้วที่พี่อินมาบอกเลิกผมก็เป็นเพราะพี่ที่สั่งให้พี่อินไปทำใช่มั้ย!!!!!” เสียงนั้นก้องกังวานและรับรู้ได้ถึงระดับความโกรธที่พุ่งทะยานขึ้นสูงสุด

 

“ไม่ใช่นะวุฒิ!” อินอรชุนค้านเหย็งแต่วุฒิคมก็ได้สนใจไม่

 

“พี่เวียร์ทำแบบนี้ได้ยังไง พี่เวียร์หักหลังน้องชายของตัวเองได้ยังไง!!”

 

“ไม่ใช่นะไอ้วุฒิ ฉัน..ฉันอธิบายให้แกฟังได้ ขอแค่แกระงับอารมณ์ของตัวเองลงสักหน่อย”

 

ไม่ใช่..มันก็ดูเหมือน..ใช่ ว่าเขาหักหลังน้องชายของตัวเอง จะพูดอย่างไรก็คงฟังไม่ขึ้น จะแก้ต่างอย่างไรก็ยิ่งดูเหมือนกำลังแก้ตัวให้ตัวเอง เขาแย่งคนรักของน้อง เขารักผู้ชายคนเดียวกับน้องของเขาเอง..เขามันทุเรศและน่าสมเพศเหลือเกิน..และเขาก็ลืมคิดถึงเรื่องนี้ไปเหมือนกัน เขาควรจะทำยังไงดี

 

“พี่เห็นผมเป็นอะไร ทั้งๆ ที่พี่รังเกียจพวกรักร่วมเพศนี้หนักหนาแต่กลับเป็นพี่ซะเองที่เป็นหนึ่งในพวกนั้น ผมผิดหวังในตัวพี่เหลือเกิน..พี่เวียร์ -- พี่แย่งคนรักของน้องตัวเอง!!” นัยน์ตากร้าวจ้องประจันอย่างไม่ลดละและฉายถึงความโกรธแค้นอย่างไม่บันยะบันยัง

 

“วุฒิ...” เวียร์ศรุตเริ่มหมดแรง ไม่รู้จะสรรหาคำใดมาช่วยพูดให้น้องของเขาลดอารมณ์โกรธลงได้เลยแม้แต่น้อย น้องชายเพียงคนเดียวของเขากำลังเกลียดและโกรธเขาเพียงเพราะผู้ชายอย่างอินอรชุน..คนที่ขโมยหัวใจของสองพี่น้องไปโดยไม่รู้ตัว

 

ก่อนที่ใครจะทำอะไรวุฒิคมก็ฉวยฉกมีดปอกผลไม้ที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์ใกล้ๆ ขึ้นมาและหมายมุ่งแทงเข้าไปที่ท้องของพี่ชายบังเกิดเกล้าตามแรงโทสะของตนที่อยู่เหนือการควบคุมแต่ทว่าด้วยความรักของอินอรชุนที่พร้อมจะมอบทั้งตัวและหัวใจก็ทำให้เขายอมเสียสละตัวเองเพื่อช่วยผู้ชายที่เขาเองก็รักจนสุดหัวใจด้วยการเข้าไปรับคมมีดนั้นอย่างไม่มีทางเลือก

 

ฉึก!...และทุกอย่างก็ดำมืดพร้อมกับน้ำสีข้นไหลทะลักและตามมาด้วยเสียงกรีดร้องของทั้งเวียร์ศรุตและวุฒิคมแต่ก่อนที่ทุกอย่างจะดับมืดนั้นเสียงกระซิบเหมือนสายลมจากอินอรชุนก็ดังแว่วแผ่วมาแต่ทั้งสองก็จับใจความได้ทั้งหมดว่า...

 

“เรื่องทุกอย่างมันเริ่มต้นที่ฉันก็ขอให้..มันจบลงที่ฉันเถอะ”

 

ตอนนี้เขาตระหนักชัดแล้วว่าการแก้แค้นมันไม่ได้ดีเด่อย่างที่เวียร์ศรุตพูดไว้จริงๆ –

 

 

 

 

โปรดติดตามตอนต่อไป >>>[>>>  /right]

[nanalonely]

จิ้มลุงสิงห์

อ่านแล้วไปนอนต่อดีกว่า


สงสัยยายังไม่หมดฤทธิ์





ลุงสิงห์ 

:เฮ้อ:ทำไมสั้นจังขอแบบยาวๆได้ไหม

[singsayam]

ก็มันจะจบแล้วอ่ะ...เลยสั้นไปนิด...

[nanao]

แง่ม ๆ ใกล้ถึงบทสุดท้ายแล้วสิเนี่ย

ขอมีตอนหวาน ๆ มาให้อ่านม่างนะลุงสิงห์ 

[anna1234]

  มาไม่ทันแม่ยกแนนนี่เลยตู่

แต่ไม่เป็นไรเพื่อลุงสิงห์ สู้ตายฮ่ะ อิอิ

[nunyy]

    หา..... จะจบแล้วหรอ หนูเพิ่งเข้ามาอ่านเจอเองนะเนี่ย


ประมาณว่า เดือนสองเดือนเข้ามาที คริคริ 


  ชอบเรื่องนี้มั่กมากค่า ปลื้มสุดๆ อยากโด... เอ้ย อยากเจอแบบนี้มั่งจัง (เจออะไรอ่ะ)


  ไม่ไหว เริ่มเปรอะละ ไปนอนดีก่าเรา


ราตรีสวัสดิ์นะคะ ลุง....

[nanalonely]

มาไม่ทันแม่ยกแนนนี่เลยตู่

แต่ไม่เป็นไรเพื่อลุงสิงห์ สู้ตายฮ่ะ อิอิ

พี่แอนคนสวยของแนน

มาไม่ทันไม่เป็นรัย

เราพลัดก้นจิ้มลุงสิงห์ได้

ลุงสิงห์ไม่ว่าเราจ๋องคนหรอก

เราออกจะน่าร๊ากกกก  ชมกันเอง กร๊ากกกก

[kit]

• อินอรชรต้องจอดรถลงข้างทางเมื่อรู้สึกแปลกๆ กับรถหรูของตัวเอง

• อินร้องลั่นเมื่อถูกมือแกร่งจับตัวเขาลากจากเบาะหน้ามาเบาะหลัง

• แล้วลงมือจับตัวของอินอรชรให้พลิกคว่ำ

• ท่ามกลางเสียงกรีดร้องระงมอย่างเจ็บปวดและแค้นแสนสาหัส

• และทุกอย่างก็เป็นไปตามครรลองที่เวียร์ศรุตต้องการบ่งการให้มันเป็น...


ต๊าย รถอะไรคะนี่ กว้างจังค่ะ เอนกประสงค์แท้ๆเทียวนะคะ คุณลุง หุหุ

ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing

[benxine]

.....T^T.....


เศร้าอ่าค๊าบบ..


เหลืออีก 2 ตอน แล้วใช่ป่ะค๊าบ.....


ที่จะจบอ่ะ.....


ขอแบบ แฮปปี้ เอนดิ้งนะ.....

[singsayam]

ลุงเข้ามาขอบคุณสปอนเซอร์หลักของคุณลุงครับหลานๆ

อีก 2 ตอนจบอ่ะ

[benxine]

ยืดออกไปเรื่อยได้ไม๊ค๊าบบ


อยากอ่านต่ออ่ะ


มานสั้นไปแล้ว


จิงๆนะ

[singsayam]

ยืดออกไปเรื่อยได้ไม๊ค๊าบบ


อยากอ่านต่ออ่ะ


มานสั้นไปแล้ว


จิงๆนะ

อืม....เห็นทีคงไม่ได้อ่ะหลาน

จบเรื่องนี้ เด๋วติดตามเรื่องใหม่ของลุงได้

รับรองยาวได้ใจแน่นอนครับหลานเบนซิน

[three]

กรรมจบแบบนี้ไม่เอานะคับคุณลุงโหดร้ายไปอ่ะ

[tatum1234]

  :m29:ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงอีกแล้วววววว

[singsayam]

ยังไม่ค้างนะหลานตั้ม

เพียงแต่ยังไม่อยากลงอ่ะ

เพราะมันจะจบแล้ว....

[tatum1234]

  :m13:ลงเถอะครับอยากอ่านจายยยยยจะขาดแล้ววอะครับ

[noonid19]

จะจบแล้วเหรอคะ

ขอจบแบบ Happy Ending ได้ม้ายยยย