เฮ้ย ! มันไม่ใช่ลูกกู
ตอนที่ 26
และแล้ววันจันทร์ที่ผมไม่อยากจะให้มันมาถึง ก็มาถึงจนได้ วันที่ไอ้ขมต้องไปงานที่คณะถึงสองวันหนึ่งคืน กระเป๋าสามใบของมันชวนให้ผมขมวดคิ้วงงๆ ว่านี่มันไป สองวัน หรือสองเดือนกันแน่
“ ก็มึงดู อันนี้เป้กูส่วนตัวใส่ของไปไหนมาไหน ส่วนกระเป๋าใบนี้ใส่ขนมกินในรถ ส่วนอีกใบก็เป็นเสื้อผ้า " ขมบอกแบบนั้นตอนที่เราช่วยยกของทั้งหมดไปใส่ไว้ที่หลังรถ
“ อาขม " เสียงเล็กที่ดูซึมไปถนัดตา กาลิคคว้ามือไอ้ขมไว้ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาถาม " สองวันหนึ่งคืนมันนานมั้ยครับ "
“ ไม่นานหรอก ก็แค่วันนี้ คืนนี้ แล้วพรุ่งนี้ก็กลับแล้ว พรุ่งนี้อาขมกับหัวหอมก็ได้เจอกันแล้วนะ "
“ จริงเหรอครับ " ไอ้ตัวแสบพยักหน้ารับท่าทางเหมือนจะเข้าใจแต่ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่หรอก เราเดินเข้าไปในรถ ขับรถไปส่งกาลิคที่โรงเรียนเป็นอย่างแรก ตอนที่จอดรถลงที่หน้าโรงเรียนไอ้ตัวเล็กมันก็หันมาถาม " กลับไปบ้านวันนี้ กาลิคจะไม่ได้เจออาขมใช่มั้ย "
“ ใช่ " ขมบอก ก่อนจะกอดมันไว้ " แต่ไม่เป็นไร มีอาภาพอยู่ด้วยทั้งคน วันพรุ่งนี้เราก็เจอกันนะ เข้มแข็งนะหัวหอม ไม่ร้องไห้นะ อยู่กับอาภาพก็เป็นเด็กดีละ "
“ ครับ " มันพยักหน้ารับ
“ แล้วอาขมจะซื้อขนมมาฝาก "
“ อาขม อาขมกลับมาหากาลิคไวๆนะ " ขมพยักหน้ารับมัน ก่อนจะเปิดประตูลงไปส่งมันที่โรงเรียนตามปกติ ผ่านไปสักพักมันก็กลับมาขึ้นรถด้วยท่าทางที่ดูแปลกไปของมัน ร่างบางก้มหน้าก้มตาพลางหันไปทางอื่น
“ ออกรถสิวะ "
“ มึงเป็นอะไร " ผมเอ่ยถาม แต่อีกคนก็ยังเบือนหน้าหนี ดึงไหล่มันให้หันมาเผชิญหน้ากัน ไอ้ขมที่ขืนตัวเองแบบนั้นผมคว้าเข้าที่ไหล่ทั้งสองข้างก่อนจะดึงมันให้หันมาจ้องหน้า แล้วผมก็หลุดขำออกมาทันที มันที่หน้าแดงกล่ำกับแววตาที่กำลังร้องไห้
“ ไม่ต้องล้อเลยไอ้เชี้ยยย " มันว่าเสียงเครือ " ก็กูไม่อยากไปอะ กูติดไอ้หัวหอม กูไม่อยากจะทิ้งมันไป กูอยากอยู่กับมัน "
“ ไอ้เชี้ย นี่มึงร้องไห้ " หลุดยิ้มออกมาทันทีตอนที่เห็นหน้ามัน ผลักหัวอีกคนที่น้ำตาคลอจนแทบจะไหลออกมาอยู่แล้ว " แค่สองวันหนึ่งคืนมั้ย "
“ มึงไม่เข้าใจหรอก! กูนอนกอดมันทุกคืน มันนอนข้างกูทุกวัน แล้วเมื่อกี้มันก็กอดกูแล้วบอกว่า ' เจอกันพรุ่งนี้นะอาขม กลับมาเร็วๆนะกาลิคจะเป็นเด็กดี ' ไอ้เหี้ยย!! ทำใจไม่ได้ ไม่ได้อยากไปแล้วสัด! " ประเด็นคือทำไมต้องดัดเสียงเป็นไอ้กาลิคตอนที่พูดถึงกาลิคด้วยวะ งง ผมยกยิ้มพลางส่ายหน้าออกรถจากโรงเรียนนานาชาติของไอ้ตัวเล็กไปที่มหาลัย
จอดรถใกล้หน้าคณะของไอ้ขม รถทัวร์ขนาดใหญ่จอดอยู่หน้าคณะเพื่อนๆของมันที่เริ่มมากันแล้วแต่ก็ยังดูบางตาอยู่ อาจเพราะเรามาถึงเช้าไปหน่อย
“ ถ้ามีอะไรเกี่ยวกับหัวหอม โทรถามกูได้ตลอดเวลาเลยนะ กูจะไม่ห่างจากมือถือเลย " ขมบอก ผมก็พยักหน้ารับ " หัวหอมน่ะเป็นเด็กที่ตื่นตอนเช้ามาจะงัวเงียไม่ค่อยยอมตื่น พยายามพูดกับมันดีๆนะ ตอนนั้นมึงอาจจะหัวเสียหน่อย แล้วตู้เสื้อของมันจะอยู่ริมสุดในห้องกู มีสติกเกอร์การ์ตูนติดอยู่ "
“ อันนั้นกูรู้แล้ว " ผมบอก อีกคนก็พยักหน้า
“ เหรอ งั้นอาหารเช้า เมื่อวานกูเพิ่งซื้อนมมา มึงแค่ทาช็อคโกเล็ตลงบนขนมปังให้มันกินกับนมแค่นั้นมื้อเช้า ส่วนตอนเย็นก็พาออกไปกินข้างนอกก็ได้ง่ายดี พยายามสั่งเนื้อน้อยๆนะ เลี่ยงของทอดก็ดี แล้วให้มันกินผักด้วยนะ "
“ ครับ "
“ แล้วก็ กลางคืนมันจะต้องทำการบ้านก่อน อาบน้ำ แล้วก็ ดูการ์ตูนอีกชั่วโมงครึ่ง ก่อนจะเข้านอน ตอนที่นอนก็ ต้องอ่านการ์ตูนให้ฟังด้วยนะ แล้วให้มันหลับกับมึงนะ ไปนอนกันที่ห้องกูก็ได้ มันจะได้คุ้นๆ แล้วก็..”
“ นี่ขม " ผมเบรคมันที่กำลังจะพูดทุกอย่าง " ไม่เป็นไรหรอก มึงไม่ต้องกังวลหรอกนะ " เอ่ยบอกมันที่เงียบลงไปทันที ท่าทางที่ดูกังวลของมัน ขมคงกลัวว่าผมกับกาลิคเข้ากันไม่ได้ ขมสบตาผมในวินาทีต่อมามันผ่อนความกังวลใจนั่นลง อาจเพราะในแววตาของผมก็บอกมันอย่างที่ปากพูดคือ 'ไม่เป็นไร ผมจะทำให้ได้ และ ไม่ต้องกังวล '
“ แล้วอย่าหาเรื่องทะเลาะกันนะมึง เลิกแกล้งมันสองวันตกลงมั้ย "
“ ตกลงครับ " ผมบอก แต่ไม่คิดว่าจะทำได้หรอก กาลิคน่าแกล้งจะตายไป ตากลมๆ ชอบทำหน้ามุ่ยๆ เหมือนไอ้ขมตอนเด็กๆขนาดนั้นจะไม่ให้แกล้งได้ไง
“ มีอะไรโทรมานะ "
“ ครับผม มึงนี่ก็แพนิคนะสัด " ผมว่า ก่อนจะเอื้อมมือไปจับไหล่ " ไม่เป็นไร เดี๋ยวมีอะไรโทรหา เฟสทามเลยดีมั้ย "
“ ดี อย่าลืมละ " มันว่าก่่อนจะถอนหายใจ " งั้นกูไปละนะ "
“ พูดกับกูให้ดูแลไอ้กาลิคอย่างดีมึงเองก็น่าจะบอกไอ้กาลิคให้ดูแลกูด้วยนะ " มันนิ่งไปตอนที่ผมพูด ไอ้ขมหันมาหัวเราะ " กูบอกไว้แล้ว "
“ บอกว่า ? “
“ บอกมันให้ดูแลอาภาพดีๆ อาภาพขี้ลืม ลืมกินข้าวเย็นประจำ ข้าวเช้าถ้าไม่มีกูก็ไม่เคยได้แดกหรอก " ผมยิ้มกว้างออกมา พยักหน้ารับกับมัน เพราะมันก็เป็นแบบนี้ถ้าไอ้ขมไม่อยู่ ผมมักจะไม่ค่อยดูแลตัวเองเท่าไหร่หรอก ก็มีแต่มันนั่นแหละที่คอยเตือนนู้น เตือนนี่ให้ตลอดเวลา
“ เออ เดินทางปลอดภัยแล้วรีบกลับมา "
“ ครับผม ไปนะ " มันเปิดประตูรถออกไป ขนของทั้งหมดที่อยู่ข้างหลังรถไปรวมกลุ่มกับเพื่อน ผมก็ขับรถออกจากหน้าคณะมาจอดที่ลานจอดรถของมหาลัย ถอยรถเข้าที่จอดเรียบร้อย หันไปมองรอบๆก่อนจะเจอเข้ากับอะไรอย่างที่คุ้นตา รถไอ้ขัดจอดอยู่ตรงข้ามกับผม ฟิล์มรถที่ไม่ได้เป็นฟิล์มดำอย่างกับรถของผม หรือรถของไอ้โม แล้วภาพที่ผมกำลังเห็นตอนนี้ คือมันที่กำลังจูบดูดดื่มอยู่กับคนรักของตัวเองที่กำลังจะไปต่างจังหวัดแค่สองวันหนึ่งคืน นั่งมองอยู่นานตอนที่มันผละริมฝีปากออกแล้วไล่จูบลงไปบนคอของอีกคน หน้าตาที่กำลังดูความสุขของมันทั้งคู่
“ เหมือนกำลังดูหนังโป๊เลยกู " พูดกับตัวเองออกมาเสียงเบาๆ แต่ก็ละสายตาออกจากภาพตรงหน้าไม่ได้
ผมเผลอจินตนาการถึงว่าถ้าภาพตรงหน้านั้นเป็นตัวเอง ตัวผมที่กำลังกระทำการแบบนั้นกับไอ้ขม มันที่กำลังอยู่ในอ้อมกอดของผม ไร้เสื้อผ้าเปลือยเปล่า เราที่กำลังกอดจูบกัน ไล่จูบลงมาที่คอและต่ำลงไปอีกจนถึงหน้าอก ดูดดึงยอดอกของมันก่อนจะ ดันส่วนกลางของตัวเองเข้าไป มือของมันที่กอดรอบคอผม แล้วขยับเชื่องช้าขึ้นลงอยู่บนร่างของผม ใบหน้าหวานที่แดงกล่ำพร้อมกับเสียงที่เอ่ยเรียกชื่อผม
สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ผ่อนออกมาแล้ว ส่ายหน้าไปมาไล่ความคิดบ้าๆ พวกนั้น " ยังกับจะเป็นไปได้ " เกาหัวตัวเองเบาๆ ไอ้โมลงไปจากรถแล้ว ตอนนั้นไอ้ชัดก็เดินตามลงมา ผมเองก็เปิดประตูรถ
“ ไอ้ชัด " ผมทักอีกคนก็หันมาพยักหน้ารับ
“ ว่าไงมึง " ยกยิ้มให้มันอีกคนก็เดินเข้ามาใกล้
“ ติดฟิล์มใหม่มั้ยสัด " บอกแบบนั้นมันก็หัวเราะเบาๆออกมา
“ ก็ว่าจะไปติดวันนี้แหละ แล้วมึงละ "
“ กูทำไม "
“ เมื่อไหร่จะได้ทำแบบนั้นกับไอ้ขมในรถแบบกูบ้างละ "
“ ไอ้สัด " สบถออกมาเบาๆ ไอ้ชัดที่เดินยิ้มไปที่คณะเหมือนกำลังเยาะเย้ยผม ผมก็ได้แต่พูดในใจ 'เอาเป็นว่าให้มึงนำกูไปก่อนก็แล้วกัน'
แต่ว่านะ ความสัมพันธ์ของกูกับขมมันไม่ได้บอกได้ง่ายๆ เหมือนมึงกับไอ้โมสักหน่อย เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก ถ้าจะมาเสียเพื่อนที่รักที่สุดไป เพราะเรื่องแบบนั้น ใครมันจะไปยอมวะ
..........................................................
ขับรถมารับกาลิคที่โรงเรียนหลังเลิกเรียน วันนี้ตัดสินใจมาเร็วกว่าปกติเพราะไอ้ขมโทรมาบอกว่า อย่าให้กาลิคต้องคอยมันไม่อยากจะให้กาลิครู้สึกว่าตัวเอง โดนทิ้ง เลยต้องให้ผมพยายามอยู่ใกล้กาลิคให้มากที่สุด นึกถึงคำพูดของมันที่โทรมาบอกเสียงเบาๆด้วยเรื่องแค่นี้ก็ทำได้แค่ส่ายหน้า
" ความเป็นแม่สูงซะจริง " บ่นกับตัวเองออกมาเบาๆ ผมลงจากรถออกไปนั่งรอที่หน้าทางเข้า รอสัญญาณเลิกเรียนก่อนที่พ่อแม่ที่มานั่งคอยอยู่ใกล้ๆจะทยอยเข้าไปรับบุตรหลานของตัวเอง
ผมเดินเข้าไปยืนรอที่หน้าห้องเรียนของกาลิคที่ในตอนนั้นมันที่หันมามองผมพอดี กาลิคยิ้มกว้างก่อนหยิบกระเป๋าของตัวเองขึ้นสะพายบอกลาเพื่อน สวัสดีคุณครูแล้วก็เดินออกมาจากห้องเรียน
“ อาภาพ สวัสดีครับ " มันเรียกก่อนจะก้มลงไหว้ ผมก็ย่อตัวลงแล้วดึงมันมากอดไว้
“ สวัสดีครับ คิดถึงจังเลย คิดถึงอาภาพมั้ย "
“ คิดถึงครับ แล้วก็คิดถึงอาขมด้วย "
“ เหรอ งั้นกลับบ้านกัน วันนี้มีการบ้านมั้ย " ผมถาม เด็กน้อยก็พยักหน้ารับ
“ มีครับ มีสองหน้า "
“ งั้นกลับบ้านไปทำอะไรกันก่อนดี "
“ กินข้าววววว " กาลิคบอก ท่าทางวันนี้มันดูไม่ค่อยสดใสเท่าไหร่เลยหรือว่าผมคิดไปเอง อาจเพราะเวลามันอยู่กับไอ้ขมมันพูดมากกว่านี้ แถมยังทำตัวขี้อ้อนอีก แต่พออยู่กับผมสองคน กาลิคจะนิ่งๆ อาจจะไม่ถึงกับพูดน้อยแต่ก็ไม่ค่อยขี้อ้อนช่างพูดเหมือนตอนอยู่กับไอ้ขมหรอก
“ งั้นก็ไปกินข้าวกันก่อน วันนี้อยากจะกินอะไร " เอ่ยถามมันตอนที่เปิดประตูรถให้อีกคนที่เข้าไปนั่ง หันมองดูซ้ายขวาก่อนจะผ่อนตัวเอนหลังลงกับที่นั่ง ผมเปิดประตูฝั่งคนคนขับตอนที่ดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาด เด็กน้อยก็เอ่ยถาม
“ อาภาพ อาขมละ อาขมไปทำการบ้านแล้วเหรอ " กาลิคหันมาถามผมก็พยักหน้ารับ
“ ใช่แล้ว พรุ่งนี้กลับนะ "
“ แล้วพรุ่งนี้ พรุ่งนี้อาขมจะมารับกาลิคที่โรงเรียนมั้ย "
“ อาภาพไม่รู้ว่าอาขมกลับมากี่โมง แต่ว่าถ้าอาขมมาก่อนโรงเรียนเลิก อาภาพจะพาอาขมมารับกาลิค แล้วถ้าอาขมถึงทีหลัง อาภาพจะพากาลิคไปรับ อาขมดีมั้ย "
“ ดีครับดี " มันพยักหน้ารับแบบกระตือรือร้น
“ แล้วตกลงจะกินอะไรกันดี "
“ อาภาพ อาภาพ " มันเรียกผมเสียงเบา " กาลิคอยากจะกินเคเอฟซีกับแป็ปซี่แบบที่เราเคยกินกันวันนั้น วันที่อาภาพบอกกาลิคว่า ไม่ให้บอกอาขมว่ากินอะไร กาลิคจะกินแบบวันนั้นอีก กาลิคอยากกิน เราไปกินกันนะ " ชิบหาย.. ผมสบถออกมาในใจเบาๆ เด็กมันก็ช่างรู้นะ ว่าของแบบนั้นต้องกินตอนไอ้ขมไม่อยู่ " นะ อาภาพนะ ไปกินกันนะ "
“ ขอคิดก่อนนะ " ทำไงดีวะ ไอ้ขมสั่งไว้ว่าให้กาลิคกินผักด้วย นี่ถ้ามันกลับมาแน่นอนมันต้องถามแน่ว่าไปกินอะไรกันมา แล้วสุดท้ายความลับแม่งก็แตกเหมือนเดิม แต่ถ้าตอนนี้ไม่ตามใจมัน ขืนมันงอแงแม่งก็จบกันตั้งแต่ชั่วโมงแรกที่อยู่ด้วยกันนี้แน่ๆ " อาภาพไม่อยากกินอะ " ตัดสินใจบอกออกไป อีกคนก็ทำหน้าเศร้าลง ท่าทางที่ชวนให้ผมอยากจะเปลี่ยนใจให้เป็นไปตามใจมันต้องการแทบจะทันที เสียงในใจของผมมันดังขึ้นตอนที่มองตากลมๆที่ส่งมาออดอ้อนผมแม้จะรู้ว่า ของไม่ดีกินไม่ได้ ' แต่แม่งก็นานๆทีไม่ใช่เหรอวะ ที่เราได้กินกัน '
“ อาภาพ นะๆ ไปกินกันนะ น้าาา "
“ เดี๋ยวถ้าอาขมถามว่าไปกินอะไรกันมา มึงก็บอกอีกว่าไปกินไก่เคเอฟซีมา "
“ ไม่บอกๆ กาลิคจะไม่บอกอาขม นะๆ อาภาพไปกินกันนะ " ผมมองหน้ามันที่กำลังเอาตากลมๆ ที่สุดแสนจะน่ารักนั่นจ้องมองมาทางผมที่กำลังข่มจิตข่มใจอย่างถึงที่สุด " อาภาพครับ น้าา น้าาา อาภาพ น้าาาาา " เสียงที่ยิ่งอ้อนยาวๆมือเล็กๆที่เอื้อมมือจับแขนผมแล้วเขย่าเบาๆ ผ่อนลมหายใจออกมาอย่างอ่อนแรงแล้วในที่สุด
“ ตกลง ไปกินกันก็ได้ " โอเค กูพ่ายแพ้ให้มึงแล้วกาลิค อย่าอ้อนกูมากกว่านี้เลย ยังไงสุดท้ายกูก็ต้องยอมพามึงไปกินของแบบที่มึงอยากกินอยู่ดี แล้วปลอบตัวเองแค่ว่า เอาวะ ยังไงทูน่าคอร์นสลัดแม่งก็เป็นผักเหมือนกันอะ
จัดการสั่งไก่เคเอฟซีแบบครบเซ็ตมาหนึ่งเซ็ต ก่อนจะสั่งข้าวเปล่ามาให้กาลิคจานนึง งดสั่งแป็ปซี่แล้วก็กินกันแค่น้ำเปล่าแต่มันก็ยังเอ่ยถาม " อาภาพแล้วน้ำแบบที่เรากินกันวันนั้นละ "
" วันนี้เค้าไม่ขาย " ผมบอก " วันนี้ขายแค่น้ำเปล่า "
" จริงเหรอ " มันเอียงหน้าถาม ผมก็พยักหน้ารับ
" จริงสิ อีกอย่างนะ พี่คนขายเค้าไม่ให้ขายของแบบนั้นให้เด็กหรอก " หันไปยิ้มให้เธอ กาลิคก็เอียงหน้างง " ไม่เชื่อถามพี่เค้าสิ "
" จริงเหรอครับพี่คนขาย " มันถาม เธอก็พยักหน้ารับ เออออไปตามเรื่อง
" แต่วันนั้นกาลิคยังมาซื้อเองได้เลย " อีกคนเถียง
" เค้าเพิ่งออกกฏใหม่น่ะนะ เอาน่า อย่ากินเลย กินน้ำเปล่าดีกว่านะ ไปกินข้าวกัน ไป " ยกถาดเดินมานั่งที่โต๊ะ เด็กน้อยที่มีใบหน้าเซ็งนิดหน่อยแต่มันก็นั่งกินแบบว่าง่าย ยังไงถ้าเป็นเคเอฟซีกาลิคก็สู้ตายละนะ ส่วนกูถ้าไอ้ขมรู้ก็ตายเหมือนกัน สู้ไม่ได้ด้วย
นั่งกินข้าวกันจนเสร็จ ตบท้ายด้วยไอติมโคนที่ร้านอีกหนึ่งอัน มือเล็กที่กำลังจับมือผมแกว่งไปมาเบาๆด้วยความรู้สึกมีความสุขที่ก็ได้กินของที่ตัวเองชอบทั้งนั้น ผมมองไปที่เบื้องหน้าเราที่กำลังจะเดินถึงร้านขนมประจำของมัน และผมก็รู้สึกว่าหายนะกำลังมาเยือนอีกครั้ง
' รู้งี้น่าจะพามันมันเดินออกอีกทาง '
“ อาภาพ กาลิคซื้อขนมได้มั้ย " นั่นไงกูว่าแล้ว ซื้อหวยทำไมไม่ถูกบ้างวะ แววตากลมๆที่หันมาอ้อนกันเหมือนเดิม ผมหยุดนิ่งก่อนจะสูดลมหายใจ คราวนี้ก็ต้องลองใจแข็งดูสักครั้ง
“ ไม่ได้นะ ขนมที่เอาไปที่โรงเรียน อาขมก็ซื้อเตรียมไว้ให้ที่บ้านแล้วไม่ใช่เหรอ " ผมถามอีกคนก็ก้มหน้าลง คือทำไมกับไอ้ขมมึงไม่เห็นเป็นอะไรแบบนี้วะ ทำไมต้องเป็นกับกูด้วย ทีไอ้ขม พอไอ้นั่นบอก ไม่ได้ ก็คือไม่ได้ แล้วทำไมกับกู..
“ ก็ใช่นะ แต่ว่าอาภาพพพ " คือตรงชื่อกูนี่ ไม่ต้องลากเสียงอ้อนก็ได้นะ .. ใจกูบาง " กาลิคไม่อยากจะกินขนมที่อาขมให้ไป กาลิคอยากจะซื้อใหม่ อยากจะกินอันนี้ " มันชี้ไปที่ตู้ขนม
“ ทำไมพอมากับอาขมไม่เห็นอยากจะได้บ้างเลย ทีพอมากับกูนี่อยากจะได้ตลอดเลยนะ " นี่ถ้ามากับไอ้ขมบอกเลยว่า ไม่มีทางได้หรอก แต่ถ้ามากับผมแล้วละก็..
“ ก็อาภาพใจดี นะ อาภาพนะ กาลิคอยากจะกินขนมใหม่ๆ อยากกินอันนั้น นะๆ "
“ ก็ได้ แต่แค่กล่องเดียวนะ แล้วเอาไปกินที่โรงเรียนด้วย "
“ ครับ " มันพยักหน้ารับก่อนจะยิ้มกว้าง แล้ววิ่งไปหยิบขนมของตัวเองมากล่องนึง แต่ยังไม่ทันจะจ่ายเงินมือเล็กๆก็หันไปสนใจเยลลี่แบบที่ไอ้ขมชอบกิน " อาภาพ ทำไมอาภาพไม่ซื้ออันนี้ไปให้อาขม อาขมชอบ "
“ ไว้ค่อยให้อาขมมาซื้อเองก็ได้ " ผมตอบ
“ แต่ว่า อาขมจะดีใจนะ ถ้าซื้อไปให้น่ะ อาขมจะดีใจม๊ากมากเลยนะ " มันว่าผมก็ส่ายหน้า ก่อนจะยื่นเงินให้มัน
“ ไม่ต้องเลยมึงกาลิค กูรู้ว่ามึงจะให้กูซื้อเพราะจะได้อ้อนขอกิน " ผมยกยิ้ม ดีใจรู้ทันเด็ก " เอาเงินไปจ่ายแค่ค่าขนมตัวเองเท่านั้นพอ ไปเลย " มันทำหน้ามุ่ยไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่ที่ผมรู้ทัน กาลิคที่จ้องมองผมหันหน้าหนีทันทีคราวนี้กูจะไม่เหลือช่องว่างให้มึงมาออดอ้อนอะไรกูอีก กูจะใจแข็ง กูจะแพ้มึงไม่ได้ คราวนี้กูจะไม่แพ้!!
“ อาภาพตังค์ทอน " กาลิคยื่นเงินทอนมาให้ ก่อนจะสอดมือเข้าไปในมือผม มันที่เงยหน้าขึ้นมาบอก " กลับบ้านกันนะ "
“ โอเค ไปกัน " เดินกลับมาที่คอนโด ระหว่างที่กำลังขึ้นลิฟต์เจ้าตัวเล็กก็หันมาบอก
“ อาภาพ อาภาพ กาลิคจะไม่บอกอาขมว่าวันนี้กาลิคไปกินไก่ที่อาขมไม่ให้กินนะ "
“ แล้วถ้าอาขมถาม จะบอกว่ากินอะไรกันดีละ " ผมถามอีกคนก็เอียงหน้าคิด
“ บอกว่าอะไรดี "
“ นั่นนะสิ แล้วถ้าเป็นมึงจะบอกว่าอะไรละ "
“ บอกว่ากินข้าวเฉยๆ ได้มั้ย "
“ แล้วถ้าอาขมถามว่า ' กาลิควันนี้กินข้าวกับอะไร ' มึงจะตอบว่าอะไรดีละ "
“ กินกับไก่ "
“ ไก่อะไร " ผมถามต่อ
“ ไก่ทอด " มันว่า ผมก็หลุดยิ้ม
“ ไก่ทอดยังไงอะ เคเอฟซีเปล่า "
“ เปล่าน้าา " มันโบกมือไปมาปฎิเสธราวกับตัวผมเป็นไอ้ขมที่ถามมัน " ไม่ๆ อาภาพอย่าถามแบบนี้ อาขมไม่ถามแบบนี้หรอก ไม่หรอกนะ ไม่ต้องถามว่าเคเอฟซีรึเปล่า ไม่ถามแบบนั้น "
“ ไม่ต้องโกหกหรอก " ผมย่อตัวลงนั่งตรงหน้ามันอีกคนก็ขมวดคิ้วงง " ถ้าโกหก เราก็ต้องคิดคำตอบที่โกหกออกไปเรื่อยๆ แล้วสุดท้ายก็ต้องพูดความจริงออกมาอยู่ดีนั่นแหละ มึงพูดความจริงดีกว่านะ ถ้าอาขมถามก็บอกว่า ไปกินข้าวกับไก่เคเอฟซีมา "
“ แต่ว่า ถ้าบอกแบบนั้น อาขมจะดุอาภาพ " มันว่าเสียงอ่อนผมก็ยื่นมือไปลูบหัวมัน
“ แล้วไงละ ถ้าเราทำผิด เราต้องยอมรับผิดสิ ไม่เป็นไรหรอก ลูกผู้ชายน่ะ กล้าทำต้องกล้ารับนะ "
“ แล้วลูกผู้หญิงละ ลูกผู้หญิงถ้ากล้าทำไม่ต้องกล้ารับเหรอ " หลุดขำออกมากับพูดของมัน จะว่าไปก็จริงของมันแล้วผู้หญิงละ
“ ทั้งลูกผู้ชาย ท้งลูกผู้หญิงนั่นแหละ กล้าทำต้องกล้ารับนะ "
“ ถ้าอาขมถามว่ากินอะไร ก็ต้องบอกว่ากินไก่เคเอฟซีใช่มั้ยครับ เพราะว่ากาลิคเป็นลูกผู้ชาย แล้วก็เป็นเด็กดีด้วย เด็กดีต้องไม่พูดโกหก "
“ ใช่แล้ว " พยักหน้ารับกับมัน จะว่าไปเมื่อก่อนตอนพามันไปกินครั้งแรก เพราะกลัวไอ้ขมโกรธสุดท้ายก็สอนให้มันโกหก พอหนนี้มันเองก็คงรู้ว่าต้องโกหกอีกเลยพูดออกมาแบบนั้น " ต่อไปนี้เราจะไม่โกหกแล้วนะ ดีมั้ย มาพูดความจริงกันดีกว่า "
“ ดีครับ " กาลิคพยักหน้ารับ เราขึ้นมาถึงห้องของตัวเอง เปิดประตูเข้าไปอีกคนก็วิ่งตรงไปที่หน้าทีวี เปิดกระเป๋าของตัวเอง เอาขนมใส่ลงไปในกระเป๋าแล้วเอาถุงไปเก็บแบบที่ไอ้ขมสอนทุกอย่าง " อาภาพกาลิคจะทำการบ้าน ทำการบ้านเสร็จก็จะอาบน้ำครับ "
“ โอเค ตามสบายเลย " หนังสือของมันถูกกางออกมา การบ้านของกาลิคส่วนใหญ่จะไม่มีอะไรมาก ก็แค่โยงเส้นจับคู่ ไม่ก็หาความแตกต่าง ตบท้ายด้วยการระบายสีซึ่งก็เป็นอะไรที่มันชอบมาก
หย่อนตัวเองลงนั่งดูมันทำการบ้านซึ่งก็ถูกทุกข้อไม่มีข้อไหนผิดเลย กาลิคระบายสีงานของตัวเองไปเรื่อยๆ มันทำอยู่ไม่นาน จนกระทั้งงานทั้งหมดนั่นเสร็จ
“ เสร็จแล้วครับ " กาลิคหันมาบอก ผมก็พยักหน้ารับ
“ งั้นก็ไปอาบน้ำกันเถอะ อาบน้ำด้วยกันเลยไป " ลุกขึ้นเต็มความสูงอุ้มมันขึ้นมาก่อนจะพาเดินไปที่ห้องน้ำในห้องไอ้ขม ผมถอดเสื้อผ้าไอ้กาลิคเองก็ด้วย เราเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกัน ผมเปิดฝักบัวก่อนจะฉีดน้ำจ่อไปที่หน้ามันอีกคนก็ยิ้มหัวเราะออกมาแบบถูกใจ
“ อาภาพอย่าแกล้ง " มันลูบหน้าตัวเองไปมาก่อนจะสะบัดน้ำใส่ตัวผม " นี่แหน่ะๆ แกล้งกาลิค " ผมย่อตัวลงล้างตัวให้มันก่อน แล้วถึงจะลุกขึ้นเต็มความสูงแล้วล้างตัวตามมัน กาลิคกดสบู่ของตัวเองมาถู ก่อนจะใจดีกดมาถูที่แขนให้ผมด้วย " อาภาพ กาลิคจะอาบน้ำให้นะ แต่อาภาพต้องนั่งลง "
“ ทำไมต้องนั่งละ " ผมหันไปถาม
“ ก็อาภาพสูง ไม่งั้นจะถูๆไม่สะอาด " พยักหน้ารับคำพูดของมัน ผมย่อตัวลงอีกคนก็ถูสบู่ให้จนทั่วหลัง " อาภาพ หลังอาภาพกว้างมากเลย "
“ ถูให้ทั่วหลังนะ " หันหลังให้มันถูสบู่ให้ที่หลังก่อนที่ผมเองจะสบู่ถูให้มันด้วย กลัวมันอาบน้ำให้ตัวเองไม่สะอาด " คราวนี้ก็ล้างน้ำให้สะอาด " ล้างน้ำให้มันจนสะอาด ก่อนจะล้างให้ตัวเองแล้วกดแชมพูออกมาให้มัน " อะ สระผมด้วย "
“ สระผม สระผม " มันว่าก่อนจะหมุนตัวเองไปมาตอนที่ผมสระผมให้กาลิคที่หันมายิ้ม " อาภาพต้องอาบน้ำให้สะอาดๆนะ อาขมสอนไว้ "
“ เหรอ " มือเล็กกดแชมพูออกมาจากขวด ก่อนจะยืดขึ้นสุดแขนหมายจะสระผมให้ผม
" อาภาพ ย่อตัวลงมา กาลิคจะสระผมให้ "
" ไมต้องหรอก กูสระแล้วเมื่อวาน "
" ไม่ได้นะ ต้องสระ เดี๋ยวผมไม่หอม อาขมบอก "
" อ้างอาขมอยู่นั่นอะ " ผมว่าอีกคนก็ทำหน้ามุ่ย
" ย่อตัวลงมาสระผมเลยนะ อยากเป็นเด็กไม่ดีเหรอ " โอ๊ยมีขู่ ท่าทางนี่เหมือนไอ้ขมไม่มีผิด ยังกับก๊อปกันมา รู้เลยว่าปกติถ้ากาลิคดื้อมันจะพูดอะไรกับอีกฝ่าย
" น่ากลัวจัง "
" อาภาพอ่าาาา ย่อตัวลงมาเลย อาภาพสระผมให้กาลิคแล้ว คราวนี้กาลิคก็ต้องสระผมให้อาภาพคืน " อยากจะเล่นมากกว่า ผมพูดในใจพลางส่ายหน้าแต่ก็ยอมย่อตัวเองลงให้มันสระผมให้
เราสลับมือกับสระผมให้กันและกัน กาลิคที่หัวเราะชอบใจ มันคงอยากจะทำเหมือนไอ้ขม เวลาที่จัดการอะไรต่างๆนานาให้มัน
" กาลิค ปกติอาบน้ำกับอาขมรึเปล่า "
“ ไม่ครับ " มันส่ายหน้า " อาขมจะอาบน้ำให้กาลิคเฉยๆ บางทีก็ยืนดู ให้กาลิคอาบให้เสร็จ ไม่ได้อาบด้วยกันแบบอาภาพ แบบนี้ "
“ เหรอ "
“ อาขมบอกว่า อาขมเขิน อาขมไม่อยากจะโป๊ อาขมบอก " มันว่าผมก็ยกยิ้มขึ้นมาก่อนจะยืนเต็มความสูง จัดการถูสบู่ให้ตัวเองใหม่อีกรอบเพื่อความสะอาด
พลางเหลือบมองไอ้ตัวเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้า มันก็จ้องมองส่วนกลางของผม ก่อนจะก้มลงไปมองของตัวเอง ท่าทางที่กำลังนึกอะไรสักอย่างอยู่ มันเงยหน้ามองส่วนกลางของผมสลับกับของมันซ้ำแล้วซ้ำเล่า มือที่กำลังจะเอื้อมจับ
“ ทำอะไร! กาลิค! “ เสียงที่ชวนให้อีกฝ่ายสะดุ้งเฮือก มันยิ้มออกมาก่อนจะโบกมือโวยวาย
“ อาภาพตกใจหมดเลย!! แกล้งกาลิคอีกแล้ว จะฟ้องอาขม “
“ ฮ่าๆ อะไร มึงมองกูก่อนนะ มองอะไร มีอะไรน่าสงสัยเหรอ " ผมถามยิ้มๆ เพราะรู้อยู่แล้วว่ามันสงสัยอะไร
“ สงสัยว่าทำไมหนอนของอาภาพตัวใหญ่จัง แล้วทำไมหนอนของกาลิคตัวเล็กนิดเดียวเอง " มันว่าก่อนจะจับของตัวเองด้วยความสงสัย " แล้วทำไม อาภาพมีผมที่หนอนด้วยละ " เอิ่อม... กูเริ่มเข้าใจละ ว่าทำไม ไอ้ขมไม่ยอมอาบน้ำกับกาลิค ขนาดจะถามเรื่องตรงนั้นแม่งยังคิดคำถามออกมาได้โคตรน่ารักเลย จากเรื่องหื่นๆเป็นเรื่องน่ารักไปละ เด็กหนอเด็ก " อาภาพ ทำไมเหรอ บอกหน่อย บอกๆ " มันเอื้อมมือมาเขย่าเรียกผมตอนที่เห็นว่าเงียบไปสักพักแล้ว
“ ก็เพราะว่า..” ผมก้มลงมองดูส่วนกลางของตัวเอง กำลังคิดว่าจะตอบว่าอะไรดีให้ดูน่ารัก สำหรับวัยมันที่อยากรู้ อยากเห็น
“ ก็เพราะว่า..” กาลิคพูดตาม ก่อนจะเอียงหน้ามองผม
“ ก็เพราะว่าของกาลิคมันยังเป็นน้องหนอนอยู่ยังไงละ ยังไม่โตเต็มวัย "
“ น้องหนอนเหรอครับ "
“ ใช่ เพราะกาลิคยังเด็กมันเลยยังเป็นน้องหนอนอยู่ ส่วนอาภาพน่ะ อาภาพโตแล้วก็เลยเป็น พี่หนอนแล้ว พี่หนอนพอโตมันจะมีผมละ "
“ งั้นถ้ากาลิคตัวโตเท่าอาภาพ น้องหนอนของกาลิคก็จะ ตัวโตเท่าอาภาพแล้วก็จะมีผมด้วยใช่มั้ยครับ "
“ ถูกต้อง อย่างงั้นเลย " ผมพยักหน้ารับ อีกคนก็พยักหน้ารับเข้าใจก่อนจะเอื้อมมือไปลูบส่วนกลางของมันเองพลางบอกด้วยเสียงน่ารัก
“ โอ๋ๆ ยังเล็กอยู่นะ ยังเป็นน้องหนอนอยู่เลย น้องหนอนนน แต่อีกเดี๋ยวก็จะโตนะ โตไปพร้อมๆกาลิค ไม่ต้องกลัวนะ " เสียงใสๆลากเสียงเบาๆก่อนจะเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ผม แล้วชี้ไปที่ส่วนกลางของผม " อันนี้พี่หนอน ส่วนอันนี้ น้องหนอน "
“ อะนะ " ผมพยักหน้ารับ " จะว่าแบบนั้น ก็คงจะใช่อยู่ละมั้ง "
แล้วนี่ถ้าไอ้ขมกลับมา ชีวิตกูต้องโดนอะไรบ้างเนี้ย นอกจากเคเอฟซีแล้ว ยังมีความรู้ผิดๆเรื่องน้องหนอนไรนี่อีก ตายแน่ภาพเอ้ย มึงตายแน่ๆ
..............................................................
มันก็จะมีความน่ารักแบบพ่อลูกอยู่หน่อยๆ
แม่ขมไม่อยู่ การเลี้ยงลูกของพ่อภาพ ก็เป็นแบบนี้แหละ
ทำไมกาลิคถึงเป็นเด็กที่น่ารัก น่าเอ็นดู และน่าฟัด อะไรกันขนาดนี้ แล้วนี่ คือพ่อภาพ..
ขนาดนี้ ก็ยังจะไม่สารภาพรักแม่ขมอีก งั้นเหรอคะ #แซว แต่เราก็เข้าใจในความเป็นเพื่อนอะเนอะ
โอเค เจอกันตอนหน้า คิดถึงแม่ขมแล้ววววว กลับมาได้แล้วววว
ใครมีทวิตฝากแท็ก #มมชลก โปรโมตนิยายให้น้องหนมทีนะคะ กาลิคจะได้มีคนเข้ามารักมาหลงเยอะๆงี้ ฝากแชร์ ฝากไลค์ในเพจด้วยไรด้วย
มันก็จะมีความขายของอยู่หน่อย โอเค สุดท้ายนี้ เจอกันตอนหน้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า
หัวข้อ: เฮ้ย! มันไม่ใช่ลูกกู { ตอนเปิดจองนิยาย+ลงหน้าปก - 11.10.60} #หน้า 48 ( ลงตอนจบแล้ว ) (อ่าน 270944 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก