เฮ้ย ! มันไม่ใช่ลูกกู
ตอนที่ 28
มือหนาเอื้อมมือมารับประเป๋าเดินทางของผมด้วยรอยยิ้มจางๆ ผมที่นิ่งอยู่แบบนั้นส่ายหน้าไปมาให้มันรู้ว่าไม่ต้อง ผมช่วยเหลือตัวเองได้กับกระเป๋าใบแค่นี้ แต่ชัดก็ยังดึงดันที่จะเอาไปถือไว้ให้อยู่ดี
“ เอามาน่า " มันดึงกระเป๋าของผมไปถือให้ ก่อนจะเชิดหน้าไปที่ลานจอดรถ " รถจอดอยู่ตรงนู้น "
“ อื้ม " เดินตามร่างสูงที่เดินนำไปก่อน รถของชัดจอดอยู่ใกล้กับรถของภาพ ที่ตอนนี้กำลังจะเปิดประตูรถเข้าไปนั่งกันพอดี เด็กตัวเล็กหน้าตาน่ารักที่ผมจะเอ่ยถามมันว่าเป็นลูกหลานใคร แต่ยังไม่ทันจะได้ถาม พวกมันที่กำลังดี๊ด๊ามีความสุขที่ได้เจอกันก็ไม่หันมาสนแม้สิ่งใด พอเข้าไปนั่งในรถแล้วไม่ทันที่ผมจะเดินถึงมันก็ขับรถกันออกไปก่อน ไม่ได้หันมาสนใจผมอีก จริงๆก็ไม่สนตั้งแต่ลงรถบัสมาแล้วละ สนใจกันอยู่แค่สามคนเหมือนไปต่างจังหวัด จากกันมาสักเดือนนึงได้ " อะไรวะ โคตรเร็วจะถามสักหน่อย "
“ จะถามอะไร " ไอ้ชัดถาม
“ จะถามไอ้ขมว่านั่นลูกใครหน้าตาน่ารักจัง แต่ยังไม่ทันถามเลย ออกรถไปซะละ "
“ ไอ้ภาพบอกกูว่า ลูกมันกับไอ้ขม " ชัดบอกก่อนจะเข้าไปนั่งในรถ ผมเองก็ขมวดคิ้วก่อนจะนั่งลงไปข้างมัน ปิดประตูเรียบร้อยผมหันไปถาม
“ มึงว่าอะไรนะ ขออีกที "
“ ไอ้ภาพบอกกูว่า เด็กนั่นเป็นทั้งลูกมันแล้วก็ลูกไอ้ขม "
“ ตลกแล้ว มันเป็นแฟนกันแล้วเอาเด็กมาเลี้ยงรึไง ถึงจะบอกว่าเป็นลูกตัวเองน่ะ "
“ ไม่รู้สิ แต่มันก็บอกกูแบบนั้น พอจะถามอะไรอีกมันก็บอกว่าค่อยเล่า "
“ เหรอ " ผมพยักหน้ารับ " ไว้กูค่อยถามไอ้ขมตอนที่มันมาเรียนก็ได้ แต่เด็กคนนั้นตอนที่วิ่งมาหาไอ้ขมโคตรน่ารักเลย เสียงนี่ใส๊ใส "
“ นี่ เลิกเสือกเรื่องคนอื่นก่อนเถอะน่า มาคุยเรื่องของเรากันหน่อย "
“ เรื่องของเรา ? " ผมหันไปมองหน้ามัน ไอ้ชัดก็เอียงตัวเหมือนมีอะไรที่อยากจะพูดคุยกับผมอยู่ " เรามีเรื่องอะไรให้คุยกับเหรอ "
“ คิดถึง " มันพูดออกมาสั้นๆ ตัวผมที่ชะงักไป แล้วอยู่ๆหน้าที่เคยปกติก็รู้สึกร้อนขึ้นมา ผมเม้มริมฝีปากตัวเองแน่นด้วยความรู้สึกประหม่า ก่อนจะหันไปมองทางอื่นตอนที่มันเลื่อนตัวเข้ามาใกล้ ชัดจูบที่ข้างแก้มของผม ก่อนจะเลื่อนมาจูบที่ริมฝีปากเบาๆ ละย้ำคำพูดนั้นอีกครั้ง " คิดถึง "
“ รู้แล้วน่าย้ำอยู่ได้ " ผมบอกก่อนจะหันไปมองมันที่ยกยิ้มขึ้นมา
“ ก็เห็นไลน์ไปไม่เคยตอบ เลยคิดว่าไม่รู้ " ตลอดสองวันหนึ่งคืนที่ไปงานของคณะ ไอ้ชัด ส่งข้อความสั้นๆมาให้ผม แค่ว่า ' คิดถึง ' มันเป็นคำพูดสั้นๆที่มีความหมายในตัวของมันเองอยู่แล้ว ความหมายที่บอกอยู่แล้วโดยไม่ต้องแปล และพอยิ่งเป็นแบบนั้น ผมก็ยิ่งไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องส่งข้อความแบบไหนกลับไป ก็เลย ได้แค่อ่าน แต่ไม่ตอบ เอาจริงๆก็ไม่สะดวกที่จะตอบมันด้วย
“ แล้วจะให้ตอบว่าอะไร " ผมถาม
“ คิดถึงเหมือนกันมั้ง ? แล้วมึงคิดถึงกูมั้ยละ " ชัดถาม ผมที่จ้องมันอยู่ก็ได้แต่ถอนหายใจ
“ ทำไมมึงถึงได้เป็นคนที่พูดอะไรห้วนๆแบบนี้วะ "
“ ห้วนยังไง "
“ ไม่รู้ แต่กูว่ามันแปลกๆ จะเถื่อนมั้ยก็ไม่เถื่อน จะดีมั้ยก็ไม่ดี จะบอกว่ากวนตีนมั้ยก็ไม่น่าจะใช่อีก ไม่สุดสักทาง เหมือน วันจันทร์คนนึง วันอังคารจะเป็นอีกคนนึง "
“ หึ แค่พูดออกไปตรงๆนี่มันแปลกนักเหรอไง " ชัดยกยิ้มกับคำพูดของผม มันส่ายหน้าก่อนจะยื่นมือมาดีดลงที่หน้าผากของผมดัง ปึก!
“ โอ๊ยย เจ็บนะ มาดีดหน้าผากกูทำไมเนี้ย ไอ้สัดชัด "
“ ดีดไปเผื่อหายติ๊งต๊อง " มันว่า " กูก็เป็นกูเหมือนเดิมทุกวันนั่นแหละ มึงไม่ชินกับกูมากกว่าเลยหาว่ากูแปลก อีกอย่างกูมันคนพูดตรงๆ มึงคงไม่ชินหรอก มึงมันคงชอบพูดอ้อมค้อมโอ้มโลก " ชัดหันมามองหน้าผมที่ทำหน้าไม่พอใจใส่มันอีกคนก็ยกยิ้ม มือหนาเอื้อมมือมาขยี้หัวเบาๆก่อนจะถาม
“ แล้วนี่กินมายัง จะไปกินอะไรหน่อยมั้ย "
“ ไม่หิวอะ กินขนมในรถมาแล้ว " ผมบอก " ไอ้ขมจัดหนักจัดเต็มขนมนี่กูต้องกินขนมทั้งหมดนั่นตอนอยู่ในรถแล้วมันก็เยอะมากกกกก ตอนนี้อิ่มขนมมากจนไม่อยากจะกินอะไรละ "
“ งั้นกลับบ้านเลยมั้ย "
“ ก็ดีนะ อยากจะอาบน้ำ แล้วก็นอนเอนหลังบนเตียง "
“ โอเค เดี๋ยวไปส่งเลยแล้วกัน " ชัดว่าก่อนจะขยับเกียร์แล้วเคลื่อนรถออกจากลาจอดรถของมหาลัย ขับรถตรงไปส่งผมที่บ้านแต่ยังไม่ทันถึงครึ่งทาง เสียงโทรศัพท์ของมันก็ดังขึ้น " รับโทรศัพท์ให้หน่อย " เอื้อมมือไปหยิบมือถือที่ตั้งอยู่ข้างหน้าตอนที่กำลังจะกดรับผมชะงักไปนิดหน่อยตอนที่เห็นว่าใครโทรมา " ใครโทรมา "
“ ปาย "
“ กดรับแล้วเปิดลำโพงให้หน่อย " มันบอก ผมก็ทำตามก่อนจะยื่นมือถือไปใกล้มัน " ว่าไง "
“ ชัดดดดดดด มึงอยู่ไหน "
“ มารับโมที่มหาลัย กำลังจะไปส่งโมที่บ้าน "
“ สวีทที่สุด " ปลายสายบอก ผมก็กรอกตามองไปทางอื่น น่าแปลกทั้งๆที่ปายเองเป็นแค่เพื่อน แล้วชัดเองมันก็แสดงให้รู้สึกว่าเป็นแบบนั้น แต่ผมก็ยังไม่ชอบเธออยู่ดี เหมือนคนที่เราเห็นครั้งแรกก็ไม่ชอบเลย ไม่ต้องทำอะไรให้ ไม่ชอบก็ไม่ชอบ เหมือนไม่ถูกชะตา
“ มึงมีอะไร "
“ จะชวนไปกินเหล้าสักหน่อยเนี้ย กูโทรไปชวนไอ้ภาพมันก็ไม่ว่าง บอกว่าจะพาลูกพาเมียไปแดกข้าวเหี้ยไรของมันไม่รู้ ส่วนไอ้เก่งมันว่าจะมา แต่กูแดกกับไอ้เก่งสองคนคงไม่มันส์ กูเลยชวนมึงไปด้วย มึงชวนโมด้วยสิ จะได้หนุกๆกัน " ชัดหันมามองหน้าผมที่ก็นิ่งไม่ได้ตอบอะไรมัน
“ ไอ้โมมันคงไม่ไปอะ มันเหนื่อย "
“ เหรอ เสียดาย งั้นมึงมานะ มาเถอะ กูแดกกับไอ้เก่งสองคนมันไม่ใช่ "
“ นึกคึกอะไรถึงอยากจะแดกเอาวันนี้วะ "
“ นึกว่าตัวเองรวย ต้องผ่อนเงินออกจากกระเป๋าสักหน่อย " ปายว่าแบบนั้น ไอ้ชัดก็หัวเราะ " มึงเลี้ยง ? “
“ ไทยแชร์เถอะนะคะ จริงๆกูก็แค่อยากจะแดกเฉยๆ อีกอย่างกับพวกมึงกูไม่ค่อยกล้าหาญเลี้ยงหรอกจ้า แล้วตกลงจะมามั้ย " คำถามที่ทำให้ชัดหันมาสบตากับผม เหมือนกำลังดูสีหน้าผมว่าอนุญาติให้มันไปรึเปล่า " ไป แต่กูต้องไปส่งโมก่อน มึงอยู่ร้านไหนละ "
“ ร้านเดิมของเรา รีบไปส่งเมียแล้วรีบมานะจ๊ะ " ปายบอกอีกคนก็หัวเราะ ก่อนสายที่พูดอยู่จะตัดไป ผมกดวางสายก่อนจะตั้งมือถือไว้ตรงที่เดิม ชัดก็หันมาบอก
“ เดี๋ยวจะไปกินเหล้านะ "
“ อื้ม ก็ไปสิ มึงบอกมันว่าจะไปแล้วนี่ มาบอกกูอีกทำไม "
“ ทำไมท่าทางดูเหมือนไม่ค่อยพอใจ " ชัดว่าก่อนจะชะลอรถจอดติดไฟแดง ใบหน้าคมหันมามองหน้าผมที่ก็หันไปจ้องมองมันเหมือนกัน
“ ไม่ค่อยพอใจอะไร " ถามมันออกไปอีกคนก็เอื้อมมือมากอดคอ ก่อนจะก้มลงมาจูบที่ริมฝีปากของผมเบาๆ แล้วผละออก ผมที่นิ่งอยู่แบบนั้น “ โอเคๆ มึงไม่รู้สึกอะไร ก็ไม่รู้สึก เลิกพูดเรื่องอื่นเถอะ สนใจเรื่องของเราดีกว่า " หันมองมันที่กอดคอผมอยู่ ชัดขยับเข้ามาหยิกแก้มก่อนจะยิ้ม
บางทีอยู่กับมันก็ไม่ค่อยเข้าใจมันหรอก นอกจากคำพูดที่ผีเข้าผีออกของมัน ที่มันยังยืนยันว่ามันไม่ได้แปลกแค่เป็นคนตรงๆแต่ผมไม่ชินนั่น ก็ยังมีท่าทางแปลกๆอีก ชัดชอบหยิกแก้ม บางทีอยู่ด้วยกันสองคนมันชอบกอด หอม แล้วก็จูบ ไม่มีปี่มีขลุ่ยอะไรทั้งนั้น บางทีแค่นั่งข้างกัน มันก็เอื้อมมือมากอด พอหันไปหาก็โดนจูบเข้าให้แล้ว แถมยังโดนมองด้วยสายตาเชื่อมๆแบบแปลความหมายของมันไม่ค่อยออกนั่นอีก จนบางทีมันทำให้ผมรู้สึกว่า ไอ้เชี้ยนี่..เป็นอะไรมากรึเปล่า อยากใช่มั้ยมึง เซ็กส์จัดถูกมะ
“ เรื่องอะไร "
“ คิดถึง " มันยังคงพูดคำเดิมก่อนจะยิ้มแล้วหอมเข้าที่แก้มผม " กูคิดถึงมึงจริงๆนะ "
" ก็พูดอยู่แต่คำนี้อะ "
" เดี๋ยวถ้าพูดมากกว่านี้มึงจะตกใจ " ผมหันไปมองอีกคนก็ยกยิ้ม " มึงเล่นไม่ตอบไลน์ โทรไปก็ไม่รับ กูก็ต้องคิดถึงสิ "
" ใครมันจะไปกล้าตอบ กล้ารับ เพื่อนกูจ้องกูเหมือนจะหาเรื่องล้อกันอยู่ตลอดเลย น่าเบื่อจะตาย ขนาดแม่กูโทรมา มันยังแซวเลยว่าเป็นมึงรึเปล่า ผัวโทรมาเหรอ ผัวโทรมาเหรอ ถามอยู่นั่นอะ ดีนะแม่กูไม่ได้ยิน ไม่งั้นเป็นเรื่อง " คิดถึงเรื่องตอนนั่งในรถแล้วอึดอัด ทั้งไอ้ม่านไอ้มู่ไอ้ขมก็มัวแต่จับผิดจะแซวผมอยู่นั่น โคตรน่าเบื่อ จะคุยกับไอ้ชัดหน่อยก็ไม่ได้คุยอะไรกันเลยเพราะมัวแต่หลบคนที่จ้องจะแซว
“ นี่กูกลายเป็นผัวมึงแล้วเหรอ ยังไม่เอากันเลยนะ " ชัดแซวผมก็ขมวดคิ้วมุ่ยหน้าใส่มัน อีกคนก็หัวเราะออกมา ก่อนจะขยับตัวออกไปขับรถตามเดิม จะว่าไปก็คิดถึงมันเหมือนกัน คนเห็นหน้ากันทุกวัน คุยโทรศัพท์กันทุกคืน จับมือกันเวลานั่งรถ เราจูบกัน บางทีการที่ชัดเป็นคนชอบสัมผัสแบบนั้นก็ทำให้ผมชินแล้วก็คิดถึงมันมากกว่าที่ตัวเองคิดไว้ซะอีก
ครืน ครืน ครืน
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นมาอีกครั้ง ผมมองดูเบอร์ที่โทรเข้ามา ก็ยังเป็นเธอคนนั้นเหมือนเดิมอีกครั้ง " ปายโทรมา "
“ ไม่ต้องรับละ กดปิดเสียง มันคงโทรมาตามให้ไปเร็วๆ "
“ อื้ม " ผมพยักหน้ารับชัดก็เร่งเครื่องยนต์ให้เร็วขึ้น ก่อนที่มันจะจอดติดไฟแดงอีกครั้ง ท่าทางที่ดูรีบขึ้นเหมือนจะรีบไปส่งผมให้เสร็จ แล้วจะได้ไปกินเหล้ากับเพื่อนที่โทรตามให้ไปเร็วๆอยู่ตลอดเวลา " นี่ชัด "
“ ครับผม "
“ กูไปกินเหล้าด้วยคนสิ " ผมหันไปบอกมัน อีกคนก็หันไปมองหน้าเหมือนสงสัยอยู่หน่อยๆว่าทำไมผมถึงเปลี่ยนใจ " ไม่มีอะไรหรอก แค่กูเบื่ออะ กลับบ้านไปก็คงไปนอนกลิ้งๆ เพราะยังไม่ง่วง ไปกินเหล้ากับมึงดีกว่า "
“ นี่ถามจริงๆ ยังคิดว่ากูสนใจไอ้ปายอยู่รึเปล่า "
“ เปล่า " ผมส่ายหน้าอีกคนก็เหล่ก่อนจะถอนหายใจออกมา ชัดยื่นมือมาลูบที่หัว " แค่อยากจะไป อยากจะอยู่กับมึงอีกสักนิดแล้วค่อยกลับบ้าน "
“ ถ้าพูดแบบนั้น ไปที่คอนโดกูง่ายกว่ามั้ง "
“ พูดเหี้ยอะไรของมึงวะ " ผมบอก มันก็หัวเราะ
“ แล้วมึงคิดอะไรรึเปล่า " ชัดหันมาจ้องหน้ามือหนาเอื้อมมือสะกิดแก้มผมที่ก็ยกมือขึ้นปัดมือมันออก
“ ไอ้เชี้ยย กูไม่ได้คิดอะไรหื่นๆแบบนั้นสักหน่อย "
“ อะไรกัน กูยังไม่ได้บอกเลยว่ามึงคิดอะไรหื่นๆ กูอาจจะคิดว่าเราแค่นั่งจับมือกันเฉยๆ แล้วดูหนังอะไรแบบนี้ก็ได้ "
“ ไอ้ชัด..” ผมหันไปเรียกมันเสียงนิ่งๆ อีกคนก็หัวเราะก่อนจะยื่นมือมาจับมือผมไปกุมไว้
“ โอเคๆ ไม่แกล้งละ งั้นเดี๋ยวกินเหล้าเสร็จกูไปส่งมึงแล้วกันนะ "
“ อื้ม " ผมยักคิ้วให้มัน เรานั่งจับมือกันไปเรื่อยๆจนถึงร้านเหล้าที่ปายนัดมันมา ผมลงจากรถมองไปรอบๆ รู้สึกคุ้นตาว่าเคยมาที่นี่ ก่อนจะนึกขึ้นมาได้ " อ้อ ร้านที่มึงเคยนัดกูมานี่ "
“ ใช่แล้ว " ชัดบอกมันกดล็อครถก่อนจะเดินเข้าไปในร้านพร้อมกันกับผม ภายในร้านที่มีคนเยอะกว่าปกติชัดมองไปรอบๆก่อนปายที่มาอยู่ก่อนแล้วจะยกมือขึ้นเป็นสัญญาณว่าเธอนั่งอยู่ตรงนั้น ตรงโต๊ะแบบโซฟาด้านในของร้าน
“ โย่วมึง " ปายทักไอ้ชัดก่อนจะหันมายิ้มให้ผม " โม หวัดดี "
“ หวัดดี "
“ ไหนชัดบอกว่าโมไม่มา " เธอถามผมก็นิ่ง ปายเลยยิ้มแห้งๆก่อนจะพูดต่อ " แต่มาก็ดีละ หลายๆคนสนุกดี "
“ ปายถามเหมือนไม่อยากจะให้มาเลยอะ " ผมบอกยิ้มๆพลางหัวเราะก่อนจะนั่งลงข้างไอ้ชัด
“ ไม่ใช่น้าาาาา อย่าคิดอะไรแบบนั้นสิ ก็ตอนแรกปายโทรไป ไอ้ชัดบอกกำลังไปส่งโม เลยคิดว่าโมจะไม่มา "
“ ตอนแรกก็คิดว่าจะไม่มาหรอก แต่คิดไปคิดมา มาดีกว่า " ไม่ค่อยอยากจะให้ไอ้ชัดอยู่ใกล้ปายเท่าไหร่ ผมอยากจะพูดต่อไปให้จบประโยคแต่ไม่ดีกว่า เดี๋ยวเค้าจะหาว่าหึงแม้กระทั้งเพื่อน แม้มันจะจริงก็เถอะ
“ กินเหล้ากันดีกว่า มึงเอาแบบเดิมนะ
“ อื้ม " ชัดชงเหล้ามาให้ผมตั้งไว้ข้างหน้า ก่อนจะชงของตัวเองที่เหมือนจะเข้มกว่าปกติ " เดี๋ยวๆ เข้มไปมั้ง " ผมหันไปบอกมันก็ยกยิ้ม
“ แก้วเดียวน่า เดี๋ยวค่อยลดแก้วหลัง "
“ ห้ามเมานะมึง ไปส่งกูที่บ้านด้วย " ชัดยิ้มมันยักคิ้วส่งมาให้ผม
“ ครับผม ไปส่งแน่นอน "
ปล่อยให้ไอ้ชัดกินเหล้าไปเรื่อยๆเพราะคิดว่ามันน่าจะควบคุมตัวเองได้แน่นอนอยู่แล้วแม้ว่าเหล้าดีกรีแรงของมันที่บอกว่าจะลดแก้วต่อไป กลับไม่ได้ลดลงอย่างที่พูดก็เถอะ
เสียงคุยเรื่องไร้สาระของไอ้เก่งกับปาย คลอกับเสียงเพลงที่เปิดเพลินๆ ปายชวนผมคุยบ้างเรื่อยเปื่อยพอให้ไม่น่าเบื่อ แต่สุดท้ายมันก็คุยแต่เรื่องในคณะมัน เป็นเรื่องตลกที่ชวนให้ผมขำไปด้วยกันได้ เรากินกันอยู่นานเกือบจะสามชั่วโมงเข้าไปแล้ว นานจนรู้สึกว่าตัวผมควรจะกลับบ้านได้แล้ว
“ ชัด " ผมหันไปกระซิบคนที่นั่งอยู่ข้างๆ " ไปส่งที่บ้านหน่อย "
“ จะกลับแล้วเหรอ " มันถามเสียงเบา ผมก็พยักหน้ารับ
“ โอเค " มันว่าแค่นั้นก่อนจะชัดเหล้าของตัวเองเข้าไปจนหมดแก้ว เปิดกระเป๋าตังค์ของตัวเองยื่นเงินให้ไอ้ปายก่อนจะยืนขึ้นแบบคนเซๆนิดหน่อย
“ เดี๋ยวๆ ทำไมเซ นั่นเมารึเปล่า " ปายถาม
“ เมาเชี้ยอะไร " ไอ้ชัดบอกไอ้ปาย แต่ผมว่ามันคงกรึ่มๆแล้วละ ไม่เมาได้ไงวะ ชงเหล้าแรงขนาดนั้นไม่รู้ไปอดอยากจากไหนมา " เอาตังค์ไปค่าเหล้า กูกลับละ จะไปส่งไอ้โม "
“ จะไปส่งไอ้โม ? " เก่งพูดขึ้นก่อนจะเหลือบมองผม ที่ผมเองก็เหลือบมองมัน เราคงมีคำถามเดียวกันในตอนนี้คือ ' จะพาไปส่งบ้านหรือจะพาไปแหกโค้งตาย '
“ อันตรายนะ สภาพมึงแบบนี้อย่าไปส่งโมเลย ให้โมขับรถไปส่งมึงที่คอนโดดีกว่าไอ้ชัด "
“ ทำไม กูไม่ได้เมาสักหน่อย " ชัดว่าก่อนจะส่ายหน้าไปมา มือหนาที่ดึงผมเข้าไปกอดคอ " ไปกันเถอะ เดี๋ยวกูไปส่งที่บ้าน "
“ โม..” ปายเรียก ผมก็หันไปยิ้มให้เธอก่อนจะพยักหน้ารับ
“ เดี๋ยวกูจัดการเอง ไปก่อนนะ ไว้เจอกัน "
ประคองอีกคนเดินออกมาจากร้านเหล้า คนที่บอกว่าไม่เมาเอนตัวมาหาผมนิดหน่อยตอนที่เรากอดคอเดินกันอยู่แบบนี้ ชัดล้วงกุญแจรถออกมาจากกางเกงผมก็คว้ามันไว้ก่อน
“ เดี๋ยวกูขับเอง "
“ แต่กูไม่เมานะ " ชัดหันมาบอก ผมก็พยักหน้ารับ
“ อื้ม กูรู้ มึงไม่เมาแต่กูจะขับเอง เพราะกูไม่อยากจะเสี่ยงตายไปกับมึง " ยักคิ้วให้มันก่อนจะเปิดประตูคนนั่งข้างให้มันเข้าไปนั่ง ชัดที่หันมาบอกแบบเด็กดื้อๆคนนึง
" แต่กูไม่ได้เมานะ ยังมีสติดี ยังอยากจะจูบมึงอยู่เลย "
“ แบบนั้นแหละที่กูกำลังมองว่า มึงแม่งไร้สติแล้ว " ดันมันเข้าไปนั่งในรถปิดประตูเรียบร้อยผมก็เดินมาที่ฝั่งคนขับ
ขับรถของชัดมาส่งมันที่คอนโดแทนที่จะเป็นบ้านของผม แน่นอนว่ามันในสภาพแบบนั้นผมไม่ยอมให้มันขับรถกลับมาคนเดียวหรอก ส่วนผมยังไงถ้าจะกลับบ้านเดี๋ยวให้คนที่บ้านมารับก็ได้
“ ถึงแล้ว ลงไปได้แล้ว " ผมหันไปบอกมันอีกคนก็นิ่ง " มีอะไร "
“ ทำไมไม่ขับไปที่บ้านมึงวะ "
“ แล้วพอกูถึงที่บ้าน มึงจะขับกลับเองงั้นเหรอ " ผมถาม มันก็พยักหน้ารับ
“ ก็ใช่นะสิ ก็กูไม่ได้เมานิ "
“ หึ อย่าหวังว่ากูจะยอมชัด กูยังไม่อยากหาแฟนใหม่ แล้วก็ยังไม่อยากไปงานศพมึงด้วย " เดินลงมาเปิดประตูให้มันอีกคนก็ยกยิ้มก่อนจะลุกขึ้นเต็มความสูงแล้วดึงผมเข้าไปกอดไว้
“ โมน่ารักจัง "
“ ถอยไปเลยไอ้ขี้เมา " ผลักอกมันให้ออกห่างปิดประตูรถก่อนจะทั้งลาก ทั้งประคองมันให้เดินเข้ามาในคอนโด นี่เป็นครั้งที่สองที่ผมมาที่คอนโดมันแล้ว ครั้งแรกมาเอาของที่มันลืมไปแต่ครั้งนั้นผมยืนรอแค่นอกห้องไม่ได้เข้าไปข้างใน แต่หนนี้ดูท่าว่าคงต้องเข้าไปแล้ว
แตะคีย์การ์คเข้ากับปุ่มสแกนประตูคนเข้าออก ผมกดลิฟต์ที่ชั้นห้องของมัน ก่อนจะไขประตูห้องแล้วดันให้อีกฝ่ายเข้าไปข้างใน ปิดประตูเรียบร้อยผมพามันไปไปนั่งที่โซฟาก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมา
“ ไม่เมา ไม่เมาเหี้ยไร จะเดินยังเซมาพิงกู ตัวก็หนักยังกับยักษ์ แล้วยังจะบังอาจคิดจะขับรถกลับเองอีก " ผมว่าก่อนจะเดินไปที่ตู้เย็นในห้องของมัน คอนโดของชัดเป็นแบบสองห้องนอน แต่ดูดีไซน์ออกแบบมาให้สำหรับอยู่คนเดียว ทั้งห้องตกแต่งในรูปแบบ loft เท่ๆ ดูดิบๆเหมือนตัวมัน " ชัดกินน้ำเย็นหน่อยนะ "
“ อื้ม " เสียงตอบรับเบาๆของมัน ผมคว้าแก้วก่อนจะกดน้ำที่หน้าตู้เย็น แต่ยังไม่ทันจะเสร็จคนที่คิดว่ารออยู่ที่โซฟากลับมายืนช้อนหลังกันก่อนจะกอดเอวผมไว้แน่น " โม "
“ อะไร " ผมถามก่อนจะหันหน้าไปมองแล้วยื่นแก้วน้ำเย็นไปให้มัน " กินน้ำสักหน่อย เผื่อจะดีขึ้น "
“ ตอนนี้ไม่อยากจะกินอะไรทั้งนั้น " ชัดว่า ก่อนจะดึงแก้วน้ำในมือผมไปตั้งไว้ที่เค้าเตอร์ใกล้ๆ แขนหนาที่รัดเอวผมมากขึ้นเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าคมที่กำลังส่งสายตาแบบที่ผมไม่เคยเห็นมาให้ สายตาแบบที่มีความต้องการอยู่ในนั้น มันก้มลงมาใกล้ริมฝีปากของผม " ตอนนี้อยากจะจูบมึง "
ริมฝีปากอุ่นแนบชิดลงบนริมฝีปากของผมในวินาทีต่อมานั้น ชัดไม่ได้ต้องการคำตอบ มันไม่ได้ขออนุญาติเหมือนแค่บอกว่าตอนนี้ตัวมันต้องการอะไรและจะทำเลยทันที ลิ้นชื้นแทรกเข้ามาในปากของผม สัมผัสดูดดื่มที่ทำให้ผมแค่หลับตาไว้แน่นและตอบรับความดูดดื่มที่มากกว่าทุกครั้ง
เสียงน้ำลายที่ก้องอยู่ในหูนั้นผมยืนนิ่งตอนที่มือหนาที่กำลังกอดเอวอยู่นั้นค่อยๆ เลื่อนเข้ามาในเสื้อแล้วโอบรัดผิวช่วงเอวที่หดเกร็งทันทียามที่มือหนานั้นลากผ่าน แล้วค่อยไล้ขึ้นสูงมาเรื่อยๆ
“ โม..” มันเรียกเสียงเบาๆ ก่อนจะผละริมฝีปากออกแล้วจูบลงไปที่ข้างแก้ม สบสายตาที่มองผมด้วยความต้องการ ชัดจูบลงที่ต้นคอของผม จูบลงไปเรื่อยๆ พร้อมกับมือที่ร่อนเสื้อขึ้นสูง " โม กูอยาก " มันว่าแบบนั้น ก่อนจะเลื่อนตัวเองมาจูบที่หัวนมของผม ใช้ริมฝีปากขบเม้มลงบนจุกหน้าอกนั้น
“ ชัด.. อย่านะ พอเถอะมึง มันมากไปแล้ว มึงพอก่อน วันนี้กูยังไม่พร้อม " ผมพยายามดันมันออก แต่เหมือนอีกคนก็ไม่ยอมหยุดแค่นั้น มือหนาคว้ามือสองที่ผมกำลังดันตัวมันขึ้นแล้วรวบไว้เหนือหัวด้วยมือข้างเดียว ก่อนจะใช้มืออีกข้าง ดึงเสื้อของผมขึ้น มันจูบหน้าอกผมด้วยความดูดดื่ม ความรู้สึกที่ชวนให้ร่างกายร้อนผ่าว หน้าท้องเกร็งราวกับมีพายุลูกใหญ่หมุนวนอยู่ในนั้น
“ โม กูอยาก กูอยากมีอะไรกับมึง อยาก อยากมากไม่ไหวแล้ว อยากมีอะไรกับมึงมากๆ มากจริงๆ " มันพูดออกมาพูดเบาๆ ผมที่พยายามดิ้นออกจากการจับกุมนั้น ชัดกำลังไม่มีสติเพราะเมา มันที่กำลังเมาควบคุมความรู้สึกอะไรของตัวเองไม่ได้ทั้งนั้น " โม กูรักมึง กูรักมึงมากๆเลย "
“ ชัด ไม่นะมึง ตอนนี้กูยังไม่พร้อม พอก่อนเถอะวะ " ผมบอกมันเสียงสั่นตอนที่มือหนาเริ่มล้วงเข้าไปในก้นของผม มันที่บีบเบาๆก่อนจะใช้นิ้วชี้แทรกเข้าไปถูตรงช่องทางหลัง " ไอ้ชัด อย่า! ตรงนั้น.. นี่! ” พยายามดึงมือที่ถูกมันตรึงไว้เหนือหัวให้หลุดออก ผมกระชามือตัวเองด้วยแรงทั้งหมดที่มี ก่อนจะคว้าเอาแก้วน้ำเย็นที่ตั้งอยู่ใกล้ๆแล้วสาดใส่หน้ามันไปเต็มๆ อีกคนก็นิ่ง " ชัด! ปล่อยกู! "
ทุกอย่างนิ่งไป ชัดที่กำลังจูบผมมันผละตัวออกห่างเหมือนกับว่าน้ำเย็นที่สาดใส่ตัวนั้นช่วยเรียกสติของมันให้กลับมา สายตาคมเงยหน้ามองผมที่กำลังมองมัน
ในแววตาที่รู้สึกเสียใจและตกใจกับทุกอย่างที่เกิดขึ้น แววตาของผมในตอนนั้นมันมีน้ำตาเอ่ออยู่ ผมแค่ไม่คิดว่ามันจะทำแบบนั้น ขาของผมถอยห่างออกจากมัน แต่มือหนาที่เอื้อมมือเข้ามาใกล้หมายจะจับเพื่อคุยกันให้เข้าใจ แต่ผมในตอนนั้นกลับดันตัวเองออกหนีออกห่างจากมัน ไม่ยอมแม้จะให้มันแตะตัว
“ โม..”
“ กูจะกลับบ้านแล้ว ขอตัวกลับก่อนนะ " ผมบอกมันแค่นั้นก่อนจะเดินไปที่ประตูโดยที่ไม่ได้ฟังมันพูดสักคำ ปิดประตูห้องลงก่อนจะวิ่งมาที่ลิฟต์แล้วลงไปชั้นล่างทันที
ผ่อนหายใจหอบๆอยู่ที่หน้าคอนโด สมองผมมันเอาแต่คิดถึงคำพูดของมัน คำพูดที่บอกถึงความต้องการพวกนั้น ' โม กูอยาก กูอยากมีอะไรกับมึง อยาก อยากมากไม่ไหวแล้ว อยากมีอะไรกับมึงมากๆ มากจริงๆ '
“ ช่างมันเถอะ ไอ้ชัดก็แค่คนเมา " ผมบอกตัวเองก่อนจะสะบัดหน้าไล่คำนั้นออกไปจากสมอง แต่ถึงอย่างงั้นในใจกลับมีเสียงนึงที่เถียงออกมา ' แต่คนเมามักไม่พูดโกหกไม่ใช่เหรอ ' และดูเหมือนว่า ผมจะปฎิเสธความจริงข้อนี้ไม่ได้ซะด้วย
...........................................................
พี่ชัดทำไมพี่ทำแบบนี้!!!! หนมรู้ว่าพี่อยากจะขย้ำน้องโม แต่พี่ต้องใจเย็นๆ
มันต้องค่อยเป็นค่อยไปนะคะ #สาดน้ำทั้งถังเพื่อเรียกสติพี่
แล้วตอนหน้าพี่จะมองหน้าน้องโมอย่างไร น้องโมจะให้พี่มองหน้าน้องเค้ามั้ย เล่าาา แบบนี้เนี้ยยย
วันนี้อัพนิยายช้า มัวเช็คอยู่ คือกลับบ้านมาก็ 20.30 ละแก ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
กว่าจะเช็คอีกละ ซอรี่เด้ออออ
มีคนอ่านประโยคแรกแม่งต้องคิด ทำไมไม่เป็นน้องหัวหอมวะ! #ตบเข่า
ใจเย็นแกรร ก่อนจะลืมคู่หลัก เราต้องเขียนคู่รองบ้างไรบ้าง อย่างที่รู้ คู่รองน้อย คู่หลักเยอะมาก
หลังจบพาสชัดโม นี่ยิงยาว เคนะตัว..
สุดท้ายฝากแท็ก #มมชลก ในทวิต
แล้วฝากแชร์ฝากไลค์ ในเพจหนมมี่ผู้ใสซื่อด้วยเด้อ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้าาา
หัวข้อ: เฮ้ย! มันไม่ใช่ลูกกู { ตอนเปิดจองนิยาย+ลงหน้าปก - 11.10.60} #หน้า 48 ( ลงตอนจบแล้ว ) (อ่าน 270971 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก