หัวข้อ: เฮ้ย! มันไม่ใช่ลูกกู { ตอนเปิดจองนิยาย+ลงหน้าปก - 11.10.60} #หน้า 48 ( ลงตอนจบแล้ว )

[แม่มดน้อย]

น่ารักที่สุด 

[areenart1984]

หัวหอมลูก ป้าคนหนึ่งละ ขอหนับหนุนให้เรียก "มาม๋าขม" 

[patwo]

เฮ้ย ! มันไม่ใช่ลูกกู
ตอนที่ 47

“ วันนี้ไม่รู้ว่าไอ้ขมมันจะมาเรียนรึเปล่านะ " ผมพูดเสียงเบาๆตอนที่มองออกไปนอกหน้าต่างรถยนต์ของตัวเอง แต่ที่แปลกคือวันนี้คนที่ขับรถกลับไม่ใช่ผม แต่จะพูดว่าแปลก ก็คงไม่ใช่หรอก ตั้งแต่คบกับชัดมาหน้าที่ขับรถก็เหมือนจะไม่ใช่ของผมอีก ไม่ว่าวันนั้นจะขับรถของใครก็ตาม ไอ้ชัดก็ทำหน้าที่ขับรถทุกคัน โดยให้เหตุผลแค่ว่า มันไม่ไว้ใจฝีมือการขับรถของผม แต่ก็ไม่แปลกหรอกชั่วโมงบินต่างกัน คนที่ขับรถเก่งๆแบบมันก็ต้องกลัวการขับรถของคนที่เพิ่งหัดขับได้ไม่นานแบบผมอยู่แล้ว

“ เมื่อวานโทรไปคุบกับมันแล้วไม่ใช่เหรอ มันบอกว่าจะมานี่ " ชัดเอ่ยบอกตอนที่หันมามองผมก็พยักหน้ารับ " มันหยุดไปหลายวันแล้ว กูคิดว่ามันคงมานะ อาจารย์เรียกพบมันด้วยนี่"

“ อื้ม มันคงมาแหละ " พยักรับไอ้ชัดก็แซว

“ ทำไมคิดถึงมันแล้วละสิ "

“ อื้ม เบื่อไอ้ม่านไอ้มู่ วันๆหาสาระไม่ได้ ชวนดูแต่อะไรก็ไม่รู้น่าเบื่อ " ผมบ่นคนที่นั่งฟังก็แค่ยิ้ม

   เหลือบมองชัดที่ไม่พูดอะไรต่อหลังจากนั้น ร่างสูงที่วันนี้ผูกผมยาวปะบ่าของตัวเองไว้ครึ่งหัวปรายผมด้านหน้าที่ยาวออกมารับกับใบหน้าคมแล้วก็หนวดที่จัดการตัดอย่างดี จะว่าไปพระเจ้านี่ก็โคตรไม่เท่าเทียมกันเลย ผมทรงเดียวกัน ทำตัวเหมือนกัน แต่กับไอ้ชัด มันกลายเป็นผู้ชายเซอร์ๆ แต่พอเป็นผู้ชายในคณะผม ทำไมมันกลายเป็นคนซกมกไปได้วะ งง เง้าหน้านี่แม่ง แบ่งผู้ชายเซอร์ๆกับผู้ชายซกมกได้เด็ดขาดจริงๆ 

“ จะมองกันอีกนานมั้ยครับ " ผมสะดุ้งน้อยๆกับเสียงทักของมันที่อยู่ๆก็เอ่ยถามขึ้นมา เหลือบมองไปทางอื่นตอนที่มันว่าแบบนั้น ผมเม้นริมฝีปากแน่น

" ไม่ได้มองมึงสักหน่อย "

" ก็เห็นอยู่ว่ามอง " ชัดว่าผมก็มองออกไปนอกหน้าต่างแล้วพูดเสียงเบาๆ

" งั้นแสดงว่ามึงก็มองกูอยู่ เลยรู้ว่ากูมองมึง "

" จะว่าแบบนั้นก็ใช่ ก็แน่นอนว่ากูชอบมองแฟนกูอยู่แล้ว คนน่ารักทำไมจะไม่อยากมอง " ทำท่าอ้วกใส่มันอีกคนก็ หลุดหัวเราะออกมา ชัดถอยรถเข้าที่จอด ดึงเกียร์มือขึ้นมาแต่มันก็ยังไม่ดับเครื่องยนต์ แล้วก็ยังไม่ปลดล็อคประตูรถ

“ ทำไมไม่ลงอะ ดับเครื่องสิ "

“ อยากจะคุยกับมึงก่อน "

“ คุยเรื่อง ? “ เอียงหน้าถามมันอีกคนก็เอื้อมมือมาจับแก้มก่อนจะเกลี่ยเบาๆ  ชัดยิ้ม

“ ขอจูบหน่อยสิ " ผมนิ่งไปตอนที่ได้ยินมันพูดแบบนั้น ไม่ว่าจะกี่ครั้งก็ยังไม่ชินสักที แม้จะเป็นกฏที่ผมตั้งขึ้นมาเองก็เถอะ

   ตั้งแต่เรื่องราวคราวนั้นที่มันล่วงเกินผมเกินกว่าเหตุ กฏที่บอกว่าถ้าอยากจะทำอะไรก็ต้องขอก่อนเลยถูกตั้งขึ้นมา และตั้งแต่นั้นชัดก็ไม่เคยทำอะไรโดยที่ไม่ขอ แม้จะจับมือกันเล่นๆในรถมันก็ยังเอ่ยขอออกมา และจูบที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ก็เหมือนกัน 

   ชัดจูบผม เป็นจูบดูดดื่มทุกวันก่อนที่เราจะแยกย้ายกันไปเรียน ไม่รู้ทำไมแต่ทุกวันก็เป็นแบบนี้ ชัดจะขอจูบผม เราจูบกันแล้วถึงแยกย้ายกันไปเรียน แล้วพอกลับมาก็เจอกันตอนเย็นก็จูบกันอีก

“ ขอหอมแก้มด้วยนะ " มันหอมลงข้างแก้มตอนที่ผละจูบออก ก่อนจะยกยิ้มมองผมเพราะเห็นสีแก้มแดงๆด้วยความชอบใจ

“ นิสัยเสีย ชอบแกล้งคนอื่น " เพราะไม่รู้จะพูดอะไรก็เลยตัดสินใจพูดออกไปแบบนั้น ผมก้มหน้าลงแล้วตอนนั้นก็ถูกขอจูบอีกครั้ง

“ ขอจูบอีกครั้งนะ "

“ สุดท้ายแล้วนะ จะไปเรียนแล้ว "

“ ครับผม " จูบที่แนบลงมาบนริมฝีปากในยามที่ผมหลับตาลงสนิท มือหนาที่เอื้อมมากอดเอวผมนั้น ผมเองก็เอื้อมมือขึ้นจับที่เสื้อนักศึกษาของมัน ตอบรับเกลียวลิ้นที่กอดเกี่ยวกันอยู่ในปาก ชัดผละริมฝีปากออกตอนที่มันพึงพอใจกับจูบของเราแล้ว " เสร็จละ "

“ อื้ม " ขานรับเสียงเบาๆ มือหนาก็เอื้อมมือลูบที่หัว ผมเงยหน้ามองมัน

   จะว่าไปตั้งแต่วันนั้นมา ชัดก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องเซ็กส์อีกเลย ส่วนผมเองก็ลืมไปแล้วว่าจริงๆ คนตรงหน้ามีความต้องการสูง เพราะบางครั้งตอนที่มันไปส่งที่บ้านตอนที่เราจูบกันส่วนกลางของมันก็ตั้งลำขึ้นมาแบบไม่ทันตั้งตัว ไม่ต้องบอกรู้ว่ามันต้องสะกดอารมณ์ตัวไว้มากแค่ไหนกัน

“ ไปเรียนกันเถอะ " ชัดดับเครื่องยนต์ มันที่ลงจากรถตามด้วยผมที่ลงตามไปล็อครถเรียบร้อย ผมหันไปบอกมัน

“ เจอกันตอนเย็นนะ "

“ ครับผม " เดินขึ้นตึกหลังจากฟังคำตอบรับของมัน ตอนที่เปิดประตูเข้าไปในห้องคนที่ไม่มาทั้งอาทิตย์ก็นั่งอยู่ก่อนแล้ว

“ ไอ้เชี้ยขม มึงมาเรียนแล้ว "

“ เออ กูมาแล้ว " มันยกมึอขึ้นบอกก่อนจะยิ้มกว้างออก ผมเดินไปนั่งข้างๆแล้วถามประโยคที่อยากรู้ออกไปทันที

“ หายหัวไปไหนมาทั้งอาทิตย์วะ แล้วนีี่ไปหาอาจารย์แล้วแล้วรึยัง "

“ เรียบร้อย ไปหามาแล้ว " มันว่า " โดนเทศน์ซะกระจายเลยมึง นานจนคิดว่ากุจะบรรลุธรรมขั้นสูงละ แต่ยังดีที่เค้าเข้าใจกูอยู่ เค้าก็เตือนว่า ให้ทยอยทำงานมาส่งให้ครบ แล้วก็อย่าขาดเรียนอีก "

“ แล้วตกลงมึงมีปัญหาอะไร " ผมถามคนตรงหน้าก็ยิ้มแห้งๆ ก่อนจะเล่าเรื่องทั้งหมดออกมาให้ผมฟัง เรื่องราวที่ไม่อยากจะเชื่อว่าจะมาได้ยิน เรื่องของเด็กคนนึงชื่อน้องกาลิคถูกแม่ตัวเองเอามาทิ้งไว้ให้เป็นลูกของไอ้ภาพแล้วก็ไอ้ขมโดยที่ไม่บอกว่าลูกใคร แล้วพวกมันสองคนก็เลี้ยงเด็กด้วยกันมาจนสุดท้ายผู้หญิงมาเอาลูกกลับเลยต้องเคลียร์เรื่องเด็กคนนี้กันเป็นอาทิตย์ " แล้วตกลงว่าลูกภาพเหรอ "

“ อื้ม แต่มึงอย่าบอกใครละ กูไม่อยากจะให้ใครมารู้เรื่องเด็ก เดี๋ยวเอาไปนินทากันในเพจคิ้วบอยมหาลัย ไอ้หัวหอมก็โดนหมายหน้าอยากจะเห็นตัวกันพอดี แล้วไอ้ภาพก็คงโดนพูดถึงแบบเสียๆหายๆ สุขภาพจิตแย่กันพอดี รำคาญ "

“ เออ ไม่เล่าหรอก " ผมพยักหน้ารับ " แล้วนี่มึงบอกอาจารย์ว่าไง "

“ ก็บอกแบบที่เล่ามึงไปนั่นแหละ บอกความจริงกับเค้า ขี้เกียจโกหก " ขมบอกผมก็พยักหน้ารับ " แล้วกูมีอีกเรื่องจะบอกมึง "

“ อะไร "

“ กูกับไอ้ภาพเป็นแฟนกันแล้วนะ " ทุกอย่างเหมือนเงียบไปตอนที่ผมได้ยินคำนั้น ทั้งๆที่ในห้องมีเสียงคุยกันจอแจแต่ผมกลับไม่ได้ยินเสียงอะไรนั่นเลย หลุดยิ้มออกมาตอนที่ไอ้ขมยิ้มจางๆ แล้วผ่อนลมหายใจออกมา " กูอยากจะบอกมึงไว้ก่อน เพราะมึงเป็นเพื่อนสนิทกู "

“ ดะ เดี๋ยวนะ นี่มึงไปเอาเวลาตอนไหนไปรัก ไปชอบกันวะ โคตรเร็ว นี่มึงหายหัวไปเป็นอาทิตย์ กลับมาอีกที ไอ้ภาพเป็นพ่อคนส่วนมึงก็เป็นเมียมัน "

“ แค่แฟนเว้ย!! “ อีกคนเถียงออกมา " ยังไม่ถึงขั้นเมีย ไม่ใช่มึงสักหน่อยนี่กูหายไปเป็นอาทิตย์ คงเป็นเมียไอ้ชัดไปแล้วละสิ " ขมว่ายิ้มๆผมก็ตะโกนบอก 

“ ยังเว้ย! ใครจะไปเป็น แค่แฟนก็ดีถมเถไปแล้ว "

“ อ๋อเหรอ ~ " มันทำเสียงแซว ผมก็ถอนหายใจพลางมองไปทางอื่น " แล้วนี่มึงเป็นไงบ้าง อาทิตย์ที่ผ่านมา อยู่กับไอ้ม่านไอ้มู่สนุกมั้ย "

“ สนุกกับผีนะสิ ไอ้สัดสองตัวนั่น วันๆอ่านแต่การ์ตูนเกย์ในเว็บแล้วเอามาให้กูดูเนี้ย บอกให้กูไปทำกับไอ้ชัด ส้นตีน ใครมันจะเอาไปทำแต่ละท่า แม่งก็ทำได้แต่ในการ์ตูนเท่านั้นแหละกูจะบอกให้ " ผมบอกอีกคนก็เงียบก่อนจะพูดออกมาเสียงเบาๆ ราวกับเผลอพูดความคิดช่วงนึงของตัวเองออกมา

“ คนเรานี่มันจำเป็นเหรอวะ ที่คบกันแล้วต้องเอากัน "

“ กูก็ไม่รู้วะ " ผมเอ่ยบอก ขมก็หันมามองหน้า " บางทีกูก็คิดว่าแค่จูบ หอมแก้ม จับมือ นั่นก็พอแล้ว จะต้องลึกซึ้งอะไรถึงขนาดนั้นเหรอวะ แต่อีกมุมนึงก็คิดนะว่ามันก็เป็นการแสดงความรักอย่างนึงเหมือนกัน อีกอย่างเราไม่ใช่คู่รักชายหญิงซะด้วยที่ฝ่ายหญิงต้องรักษาพรหมจรรย์ไว้จนถึงวันแต่งงาน"

" ก็จริงนะ อีกอย่างสมัยนี้คนทั่วไปก็อยู่กันก่อนแต่งซะอีก ไม่ได้เป็นแบบสมัยก่อนหรอก "

" อื้ม " ผมพยักหน้ารับ " แล้วพอคิดว่า ก็คบไปนานๆแล้วค่อยมีอะไรกัน กูก็เกิดคำถามขึ้นอีกว่า นานน่ะ มันแค่ไหนกันวะ ถึงเรียกว่านาน สิบปี ห้าปี เราก็ไม่ใช่ผู้หญิงด้วยที่จะมีงานแต่งงาน มันถึงระบุได้ว่าเซ็กส์ครั้งแรกก็ตอนแต่งงานแล้วกัน "

" อื้ม นั่นก็จริง "

" เอาจริงๆสมัยนี้คนมันก็แปลกขึ้นเรื่อยๆจนกูไม่รู้เหมือนกันว่าจะใช้ชีวิตยังไง วันก่อนไอ้ม่านไอ้มู่มาเล่าให้กูฟังว่าเพื่อนของพี่สาวมันตัดสินใจแต่งงาน และตลอดเวลาที่คบไม่เคยคิดจะมีอะไรกันเลยเพราะเค้าเป็นคนค่อนข้างหัวโบราน แต่พอแต่งงานไปกลับมารู้ว่าสามีของตัวเองเป็นพวกเซ็กส์จัดชอบเอาทางประตูหลัง ชอบให้ทำตัวเหม็นๆแบบ เอากันทั้งๆที่ยังไม่อาบน้ำ เลียตีน เลียมือ ก่อนมีอะไรกัน "

" เชี้ย.. แล้วสุดท้ายเป็นไง "

" มันเล่าว่าเลิกว่ะ พอฟังแล้วกูมานั่งคิดว่า เวลาแม่งก็ไม่ใช่ทุกอย่างอยู่ดี สุดท้ายมันก็อยู่ที่ความพร้อมแหละ ถ้าพร้อมจะเอาก็เอากันเถอะ บางทีเซ็กส์ก็อาจจะเป็นการแสดงออกในอีกรูปแบบนึงที่ทำให้เรารู้จักเค้ามากกว่าขึ้นก็ได้ รู้จักเค้าให้อีกแบบนึง แบบที่เราไม่เคยรู้จักมาก่อน "

" พูดขนาดนี้แล้ว เย็นนี้ไปมีอะไรกับไอ้ชัดเลยมั้ย " ไอ้ขมแซว ผมก็ผ่อนหายใจออกมา

" ไอ้บ้า " เท้าคางส่ายหน้าไปมากับรอยยิ้มของเพื่อนตัวเอง จะว่าไปตอนนี้ไม่ใช่ว่าไม่กล้า หรือไม่พร้อมหรอก แต่มันเหมือนไม่มีช่วงเวลาที่คลิ๊กกันจนสามารถนำไปสู่เรื่องนั้นได้มากกว่า อีกอย่างการมีเซ็กส์แบบของผู้ชาย มันต้องทำอะไรตั้งหลายอย่างเพื่อเตรียมความพร้อม แล้วแบบนั้นตอนที่ขอตัวเข้าไปล้างตูดในห้องน้ำจะให้ทำหน้ายังไงวะ  ส่วนตัวผมอยากจะมีเซ็กส์แบบให้อารมณ์พาไปมากกว่า ชอบที่มันเหมือนไม่ได้ตั้งใจจะมีอะไรกัน รู้สึกเขินน้อยกว่าเวลาที่เราตั้งใจว่าจะทำเรื่องแบบนั้นกัน " แล้วมึงคิดว่าไงวะ "

“ อะไรคิดว่าไง "

“ ก็เรื่องมีอะไรกับไอ้ภาพ "

“ กูไม่เคยคิดเรื่องมีอะไรกับไอ้ภาพเลยสักนิ๊ดดดดดดดดดเดียว " มันลากเสียงยาวก่อนจะส่ายหน้าไปมา " แค่จูบ แค่หอมนั่นก็พอแล้ว อีกอย่างให้เอาKที่กูเห็นมันตั้งแต่ขนาดเท่านิ้วก้อยใส่เข้ามาในตูดกู นั่นก็พิลึกแล้ว "

“ ความแบบเป็นเพื่อนสนิทกันมาก่อนนี่ก็เป็นอีกแบบนึงนะ "

“ อื้ม ตอนนี้แค่จูบกันกูยังรู้สึกแปลกๆเลย เรื่องเซ็กส์เลยเป็นอะไรที่กูยังไม่อยากจะคิดอะ รอให้อารมณ์มันพาไปแล้วกัน " ขมบอกก่อนจะหันมามองหน้าผม " แต่มึงดูกังวลกับมันนะกูว่า "

“ เหรอ " เหลือบมองมันอีกคนก็พยักหน้ารับ " กูคงเหมือนมีทั้งเทวดากับซานตาอยู่ในหัวมั้ง แบบความคิดทั้งดีและแย่ ไอ้ความคิดดีๆมันก็ ' ชัดน่ะเป็นคนดีนะไม่เป็นไรหรอกจะได้รู้จักเค้ามากขึ้นไง ' ส่วนไอ้ความคิดแย่ๆมันก็ ' มันอาจจะหลอกฟันมึงก็ได้ ได้กันแล้วก็ทิ้งไปยังคบกันได้ไม่เท่าไหร่หัดคิดถึงเรื่องเอากันแล้วเหรอ แรดจริง ' อะไรแบบนี้อะมึง "

“ ฮ่าๆๆ "  ไอ้ขมหลุดหัวเราะออกมา มันก้มหน้าลงฟุบกับโต๊ะก่อนจะเอื้อมมือมาจับไหล่ผม " โม มึงน่ารักอะ ความคิดมึงน่ารักกูชอบ "

“ เหี้ยอะไรของมึง กูคิดแบบนั้นจริงๆนะ "

“ ถ้ามึงยังลังเลในตัวไอ้ชัด นั่นก็แสดงว่ามึงยังไม่พร้อม วันไหนที่เลิกลังเล ก็ค่อยมีอะไรกับมัน ดีมั้ย ถ้าไม่ลังเลนั่นก็คือเรามั่นใจแล้วว่าใช่ จริงมั้ยละ "

“ ก็จริง " ผมตอบมันเสียงอ่อน " แล้วมึงอะ ถ้าภาพมาขอมีอะไรมึงตอนนี้ "

“ ถ้ากูมีอารมณ์ก็ไม่มีปัญหานะ " ขมยักไหล่ผมก็เบิกตาใส่อีกคน

" ทั้งๆที่เพิ่งคบกันอะนะ "

“ กูคบกับมันมาตั้งแต่เด็กๆนะมึง นิสัยไอ้ภาพเป็นยังไงกูรู้ดีอยู่แล้ว อย่างเรื่องที่มันมาสารภาพรักกู ถ้าไม่จริงจังจริงๆ คงไม่กล้าหรอก ใครจะเสียความเป็นเพื่อนไปละ ยิ่งเป็นกูกับมันแล้วด้วย ทุกอย่างก็ยิ่งยาก "

“ ก็จริง "

“ เพราะงั้นถ้ากูพร้อม มันพร้อม ก็..ไม่มีปัญหาไรหรอก แต่ตอนนี้กูไม่พร้อมไง กูยังคิดว่าถึงKเล็กๆของมันตอนที่เล่นน้ำกับกูตอนเด็กๆ ใครแม่งจะคิดว่า สักวันKที่เห็นนั่นแหละจะเสียบในตูดกูอีกที จริงมั้ยละ "

" ก็จริง " จะว่าไปไม่ว่าความสัมพันธ์แบบไหนก็ไม่มีดีที่สุดนะ เพื่อนสนิทมาเป็นแฟนกันอย่างไอ้ภาพไอ้ขมก็มีข้อที่ดีแล้วก็ไม่ดี เพิ่งรู้จักกันมาเป็นแฟนกันแบบผมกับไอ้ชัดก็เหมือนกัน ไม่มีอะไรดีไปหมดหรือว่าไม่ดีไปหมดหรอก ก็อย่างที่ขมว่าแหละ ถ้ายังลังเลแบบนี้ก็แสดงว่าไม่มั่นใจ งั้นก้รอให้เลิกลังเลก่อนก็แล้วกัน

" ว๊ายยยย อีขมมึงเสด็จแล้ว " เสียงไอ้สองแฝดที่ประสานเสียงกันดังมาจากหน้าห้อง ไอ้ม่านไอ้มู่วิ่งเข้ามาหาอีกคนที่พยักหน้ารับ

“ จ้าๆ กูเสด็จแล้ว "

“ หายหัวไปไหนมาเป็นอาทิตย์ " ไอ้มู่ถามมันก็ยิ้มแห้งๆ

“ ที่บ้านกูมีปัญหาอะ อย่าถามเลยกูไม่อยากจะคิดถึงมัน " มันบอกปัดไอ้สองคนนั้นก็พยักหน้าเข้าใจ

“ แล้วนี่โอเคแล้วใช่มั้ย "

“ อื้ม โอเคแล้ว " ขมตอบ " ไปหาอาจารย์แล้วด้วย อาจารย์ก็เข้าใจไม่ได้ว่าอะไร "

“ อย่างงั้นก็ดี "

“ มึงกลับมาก็ดี ไอ้โมจะได้ไม่เหงา มึงไม่อยู่นี่แบบ ชีเศร้ามาก ชีเงียบมาก ผัวมานั่งคุยด้วยทุกวันยังไม่ร่าเริงเลย " ไอ้ม่านบอก ผมก็ถอนหายใจออกมา

“ มึงก็เกินไป "

“ ไม่เกินหรอกจ้า ว่าแต่นะโม มึงดูนี่ กูเอาเรื่องใหม่มาให้ดู เรื่องนี้แซ่บมาก " ไอ้ม่านไอ้มู่นั่งลงข้างผมก่อนจะยื่นมือถือมาให้ผมดู เป็นการ์ตูนเกย์เรื่องใหม่ " เรื่องนี้แซ่บมาก เกี่ยวกับชมรมว่ายน้ำ เค้ามีอะไรกันแซ่บมาก มึงดูสิ "

“ ไม่ดูเฟ้ย เลิกเอาอะไรแบบนี้มาให้กูดูสักทีเถอะน่า "  ผมบอกปัดไอ้ม่านก็หัวเราะ

“ มึงก็ดูไว้ สนุกดีออก แรกๆกูก็ไม่ชอบแต่พอดูไปดูมา แม่งแจ่มอะ สนุกจะตายไป "

“ กูไม่สนุกไปกับมึงหรอกเว้ย แล้วอีกอย่างมันไม่ได้ฟินอย่างที่มึงเห็นในการ์ตูนหรอกไอ้บ้า ไอ้หน้าฟินๆแบบนั้นอะ "

" อ้าว มึงไม่เคยมีอะไรกับไอ้ชัดด้วยซ้ำ มึงจะรู้ได้ยังไงมึงทำหน้าแบบนี้รึเปล่า มึงอาจจะทำก็ได้ ใครจะไปรู้ "

" ไม่ทำหรอกเว้ย! " ผมเถียงมันสองตัวก็หัวเราะชอบใจ

" แต่สนุกจริงๆนะ ตอนแรกคิดว่าจะแกล้งมึงเล่นๆ แต่เมื่อคืนกูนอนอ่านทั้งคืนเลยจ้า ทั้งซับไทยซับอังกฤษ สนุกมาก "

" ขนาดนั้น "

" มึงก็ลองอ่านแบบจริงจัง กูบอกแล้วเรื่องแบบนี้ต้องศึกษา ผู้หญิงยังมีร้อยเล่มเกวียนไว้มัดใจผัวเลย มึงเป็นรับทั้งทีก็ต้องมีบ้างสักเกวียนเดียวยังดีนะ ถ้าทำอะไรไม่เป็นเลยผู้ชายมันเบื่อไม่ใช่เหรอ "

" แล้วจะให้กูเชื่อคนที่ไม่มีผัวแบบพวกมึงน่ะเหรอ " บ่นเบาๆออกมา ตอนที่หยิบมือถือออกมาดูมีข้อความจากไอ้ม่านส่งมาให้ เป็นการ์ตูนเกย์เรื่องที่มันบอกให้ผมศึกษา เป็นเรื่องเกี่ยวกับการมีอะไรครั้งแรกกับผู้ชายที่เป็นแฟนกัน ผมเลื่อนดูไปเรื่อยเปื่อย เขินจะตายไป ให้ดูอะไรแบบนี้ อีกอย่างชีวิตจริงก็ไม่ใช่ในการ์ตูนสักหน่อยนึง

   ใบหน้าที่กำลังมีความสุข ยอดอกที่ตั้งขึ้นมาเหมือนผู้หญิงแบบนั้น ความรู้สึกในตอนนั้น จะเป็นเหมือนในการ์ตูนน่ะเหรอ ถ้าคิดจินตนาการว่านั่นคือชัด ส่วนอีกคนเป็นผม จะมีความสุขได้ขนาดนั้นเลยเหรอวะ

“ ดูอะไรอยู่วะ " ไอ้ขมเอียงหน้าเข้ามามองที่หน้าจอ ยังไม่ทันจะกดปิด อีกคนก็ตาโตขึ้น " เชี้ยโม นี่เดี๋ยวนี้มึงดูอะไรแบบนี้เหรอ "

“ เฮ้ยๆ ไม่ใช่นะเว้ย ไอ้ม่านมันส่งมาอะ กูเลยกดดู "

“ ไหนๆ ขอกูดูหน่อย "  ขมหยิบมือถือผมไปเลื่อนดูด้วยสีหน้าแดงๆ ไอ้ม่านก็พูด

“ เชี้ยโมมันกำลังศึกษาจะเอาไปทำกับผัวเว้ย "

“ ไม่ใช่สักหน่อย ! ใครจะเอาไปทำวะ “ ผมเถียงไอ้ขมก็เหลือบตามองก่อนจะ วางมือถือลงตรงหน้าผม

“ แซ่บเหมือนกันนะเราน่ะ "

“ ก็บอกว่าไม่ใช่ไงเว้ยยยย !! ” ไอ้พวกเพื่อนบ้า แกล้งกู ~

   

   

[patwo]

   เดินมาที่รถด้วยท่าทางหงุดหงิดตอนที่เลิกเรียน คนขับรถที่นั่งรออยู่ข้างในรถผมเคาะกระจก ชัดก็ปลดล็อค ผมเข้าไปนั่งด้านใจ ผ่อนลมหายใจออกมาอีกครั้ง

    วันนี้ทั้งวันก้ต้องดูแต่การ์ตูนเกย์บ้าบอที่พวกมันเอามาล้อกันจนหัวเสีย ไม่ว่าจะทำหน้าหงุดหงิดยังไงสุดท้ายก็โดนดึงแก้มแซวก็เท่านั้น ไม่ได้ทำให้พวกมันรู้สึกรู้สาอะไรเลยสักนิด

“ หงุดหงิดอะไรขนาดนั้น "

“ เพื่อนแกล้ง " ผมบอกคนฟังก็หลุดหัวเราะ

“ ไม่ตลกไอ้สัด " หันไปบอกมันชัดเอื้อมมือมาขยี้หัว " ไม่ต้องมาแตะเนื้อต้องตัวกูเลย "

“ อะไร นี่กูไม่ผิดนะครับ อย่าพาลสิ " เบือนหน้าหนีออกนอกรถ อีกคนหยิกแก้มก่อนจะเอ่ยถาม " งั้นจะให้ไปส่งบ้านเลยหรือว่าจะไปกินข้าวด้วยกันก่อนดี เดี๋ยวจะตามใจมึงเองว่าไงครับ "

“ ไม่ค่อยอยากจะกินอะไร แต่ก็ไม่อยากจะกลับอะ " ผมบอกมันอีกคนก็ยิ้ม

“ งั้นไปคอนโดกูก่อนก็แล้ว ถ้าอยากจะกินอะไรก็ค่อยออกไปกินกันตกลงมั้ย "

“ ก็ได้ " พยักหน้ารับบอกมัน ชัดก็ขับรถพาผมมาที่คอนโดของมัน เราเดินขึ้นไปที่ชั้นบนของอาคาร แผ่นหลังของร่างสูงที่กำลังไขประตูห้องเข้าไป จะว่าไปนี่มันกี่ครั้งแล้วที่ผมมาที่นี่จำได้ว่าหลังจากเหตุการณ์วันนั้นก็มาครั้งนึง แต่ไม่ได้อยู่นานเท่าไหร่ เหมือนจะแค่มาเอาของแล้วกลับกันออกไป และวันนี้แหละดูเหมือนว่าจะได้เข้ามานั่งนานกว่าปกติหลังจากผ่านเหตุการณ์วันนั้นมา

“ มึงโอเครึเปล่า " ชัดถามขึ้นมาตอนที่ไขล็อคประตูเรียบร้อยแต่ก็ไม่เปิดประตูห้องเข้าไปสักที

“ อะไรที่มึงคิดว่าไม่โอเค "

“ ก็อยู่กับกูในห้องสองคน "

“ กูโอเค ทำไมจะไม่โอเคละ " หันไปยิ้มให้มัน แววตาที่มีความกังวลอยู่ของร่างสูง ชัดมันคงคิดถึงเรื่องราววันนั้น เอื้อมมือไปจับมือมันผมเปิดประตูเข้าไปก่อนจะเดินนำไปยืนอยู่กลางห้อง ชัดที่เดินตามเข้ามามันล๊อคห้องก่อนจะถอนหายใจ

“ กูแค่คิดว่า มึงต้องอยู่นาน กลัวมึงอึดอัด "

“ จะอึดอัดก็เพราะท่าทางของมึงนี่แหละ " ผมบอก อีกคนก็ยกยิ้มก่อนจะเดินไปที่ตู้เย็น

“ น้ำหน่อยมั้ย หรือว่า น้ำผลไม้ก็มีนะ เบียร์มั้ย ? “

“ มีน้ำผลไม้ด้วยเหรอ " ผมเอ่ยถามอีกคนก็พยักหน้ารับ ผมเดินเข้าไปใกล้ชัด ตอนที่มองเข้าไปในตู้เย็น ที่ไม่มีอะไรเลยยกเว้นเบียร์ เหล้า น้ำผลไม้ แล้วก็น้ำเปล่า " เอาน้ำส้มดีกว่า " เอื้อมมือไปหยิบน้ำส้มขึ้นมาชัดเองก็หยิบน้ำเปล่าขึ้นมากิน " มึงจะกินเบียร์ก็ได้นะ "

“ ไม่เอาอะ น้ำเปล่านี่แหละ "

“ กลัวจะทำอะไรกูเหมือนอย่างวันนั้นอีกเหรอ "

“ แค่กๆ " คนที่กำลังกินน้ำสำลักออกมาทันที ไอ้ชัดยกมือขึ้นเช็ดปากตัวเอง มันมองผมที่ก็หัวเราะออกมา

" เกร็งเกินไปแล้วมึงอะ " ผมบอก " ถ้าคนเรามีสติควบคุมตัวเองให้ได้ มันก็ไม่มีอะไรหรอก แล้วอีกอย่างตอนนี้กูก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรขนาดนั้นแล้วด้วย " ผมเหลือบมองมัน " ถ้ามึงไม่ทำให้กูตกใจเหมือนอย่างคราวนั้นก็ไม่มีปัญหาหรอก "

" พูดแบบนี้หมายความว่าไงวะ " ชัดเอ่ยถามเบาๆก่อนจะยกยิ้มมองผม " เหมือนมึงจะบอกว่า มีอะไรกันก็ได้ถ้ามีสติด้วยกันทั้งคู่ "

“ ก็ไม่เชิงว่าแบบนั้น แต่ก็.. ไม่ใช่ว่ามันจะไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นหรอก " ผมมองหน้ามันตอนที่ตัวเองเอ่ยคำพูดที่ไม่เข้าใจพวกนั้นออกมา

   ผมสงสารชัด ผมรู้สึกแบบนั้นตอนที่มองหน้ามัน มองแผ่นหลังของมัน ผมรู้ว่ามันต้องการอะไรจากผมในตอนที่เราจูบกันความลึกซึ้งพวกนั้น ผมรู้ว่ามันมีความรู้สึกที่ตัวมันต้องพยายามกดไว้ แล้วรออย่างใจเย็นให้ผมเป็นคนเอ่ยบอกอนุญาติกับมันเอง โดยไม่ทักท้วงออกมา เพราะไม่อยากจะให้เกิดเหตุการณ์แบบที่มันเคยทำร้ายจิตใจผมอีก ชัดเลยเลือกที่จะไม่พูด

“ เออนี่ มึงรู้แล้วใช่มั้ยว่าขมกับภาพเป็นแฟนกัน " ผมดึงตัวเองพิงกับหลังโซฟาตอนที่เอ่ยถามมัน ชัดพยักหน้ารับ " เร็วมากเลยเนอะ มันหายไปเป็นอาทิตย์กลับมาอีกทีเป็นแฟนกันแล้วละ แถมมีลูกแล้วด้วย " ยกน้ำผลไม้ในมือขึ้นดื่มผมรู้สึกตัวเองเหมือนกำลังหาเรื่องพูดไปเรื่อยเปื่อยมันก็เท่านั้น " นี่รู้มั้ย ตอนที่กูรู้ กูแอบถามมันด้วยนะ ว่ามันมีอะไรกับไอ้ภาพรึยัง พอมันบอกว่ายัง ขมมันก็เผลอพูดออกมาด้วยนะว่า แฟนกันมันต้องมีอะไรกันรึเปล่า แล้วกูก็บอกว่ามันอยู่ที่ความพร้อมมากกว่า ถ้าเค้าพร้อมเราพร้อม มันก็โอเคนะถ้าได้รู้จักกันในอีกแง่มุมนึง "

   เงยหน้ามองคนตรงหน้าตอนที่พูดประโยคนั้นออกมา ผมเม้มริมฝีปากแน่น ชัดก็เอ่ยถามออกมา " โม มึงกำลังคิดว่ากูทรมาณรึเปล่า " มือหนาเอื้อมมือมาจับมือผมก่อยยิ้มจางๆ " ถ้ามึงกำลังคิดว่ากูทรมานมึงคิดผิดนะ กูไม่ได้ทรมาน กูโอเค ไม่ต้องพยายามฝืนที่จะต้องพร้อมเพื่อกูหรอก เรื่องแบบนั้นกูรอได้ รอให้เราพร้อมจริงๆแล้วค่อย..”

“ มึงอยากมีอะไรกับกูมั้ย " ทุกอย่างเงียบตอนที่ผมถามคำถามนั้นออกไป ไม่รู้ทำไมเหมือนกันถึงถามแบบนั้น แต่มือผมที่กำประป๋องน้ำผลไม้แน่นก็บีบมันแรงจนกระป๋องที่ถืออยู่ในมือนั่นบุบลง " กูไม่อยากจะให้มึงรู้สึกอยู่คนเดียว แล้วที่อยากจะบอกคือมึงไม่ได้ทรมานอยู่คนเดียวหรอก กูเองก็ด้วย " ผมพูดเสียงเบาลงในประโยคสุดท้ายก่อนจะเงยหน้ามองหน้ามัน " ที่พูดมาทั้งหมดมันยังดูไม่พร้อมอีกเหรอ งะ งั้น.. ทำไงดี "

“ บอกว่าพร้อมทั้งๆที่ตัวมึงสั่นขนาดนี้นะเหรอ " ร่างสูงที่เดินเข้ามาใกล้มันที่ค้ำมือสองข้างลงบนโซฟาตัวที่ผมพิงอยู่ ตอนที่สบสายตานั้น ไม่รู้ทำไม แต่ปากมันก็พูดออกไป คำพูดที่ดูเหมือนยั่วยวนนั้น

" งั้นก็ทำให้กูหายสั่นสิ "

" ทำไมวันนี้คุณหนูโมของผม ถึงพูดคำพูดพวกนี้ออกมาได้กันนะ " ริมฝีปากที่แนบสนิทลงมาบนริมฝีปากของผมเอ่ยบอก จูบที่แทรกลิ้นเข้ามาภายใน ลำตัวของผมผ่อนลงทันทีตอนที่มือหนานั่นดึงเอวเข้าไปกอดไว้ ผละริมฝีปากออกจากกันทันทีที่หอมแก้มผมก็ได้แต่ก้มหน้าลง

“ สงสัยวันนี้กู..จะเมาน้ำส้มละมั้ง " ชัดที่ยิ้มกว้างออกมากับคำพูดนั้น ผมที่ยกน้ำส้มขึ้นมาตรงหน้ามัน มือหนาก็ดึงกระป๋องน้ำส้มที่ชวนให้ผมเมานั่นออกไปวางตรงพื้นเรียบๆ ก่อนจะจูบลงบนริมฝีปากอีกครั้ง

    ผมหลับตาสนิทยามที่ความอุ่นนั้นแทรกเข้ามาในโพรงปาก เกลียวลิ้นที่กอดรัดลิ้นชื้นของผมมันเป็นความรู้สึกที่ต่างไปจากทุกทีที่เราเคยจูบกัน ใจที่เต้นแรงของผมแม้แต่มือที่ค้ำอยู่ที่ผนักพิงโซฟาก็ยังจิกลงไปบนหนังนั่นแน่น อาจเพราะรู้ว่านี่จะไม่ใช่การจูบอย่างที่เคยเป็นมา มันลึกซึ้ง และจะเป็นความทรงจำที่ไม่มีวันลืมอีก

" อื้อ " ผมครางเสียงเบาๆตอนที่มันผละริมฝีปากออก แล้วจูบลงไปที่ต้นคอของผม

   ไอร้อนๆจากลมหายใจที่รดไปตามร่าง มือหนาปลดกระดุมเสื้อของผมออกไปจนหมด แล้วไล่จูบลงไปจนถึงยอดอกของผมก่อนจะใช้ลิ้นเลียมันเบาๆ  ส่วนมืออีกข้างก็เอื้อมขึ้นขยี้ยอดอกอีกข้างจนมันแข็งชันขึ้นมา

" ชัด " เสียงของผมที่เอ่ยเรียกชื่อมันเบาๆ ร่างกายที่เกร็งไปหมดในตอนนี้อาจเพราะริมฝีปากที่กำลังดูดดื่มอยู่กับยอดอกอย่างไม่รู้จักพอ

   มือหนาข้างที่ว่างนั้นลูบเข้าไปในกางเกงบีบก้มกลมของผมไว้แน่นก่อนจะเลื่อนมาข้างหน้า มันปลดเข็มขัดกับกระดุมออกภายในเวลาอันสั้น กางเกงถูกร่อนลงไปถึงพื้นพร้อมทั้งกางเกงในที่สวมใส่ในเวลาเดียว ร่างกายที่เปลือยเปล่าของผมปรากฏอยู่ตรงหน้ามัน

" ขี้โกง "

“ เรื่องอะไร " มันกระซิบข้างหูพลางถามผมขึ้นมา ไรหนวดที่ถูไปมตรงแก้ม ผมเม้มริมฝีปากบอกมัน

“ กูถอดหมดแล้วมึงยังไม่ถอดเลยสักชิ้น ขี้โกง "

“ เรื่องนี้เองน่ะเหรอ "  ทุกอย่างเงียบ ตอนที่ชัดมองร่างกายตัวเองมันก็เอ่ยบอก " งั้นมึงก็ถอดให้กูสิ ขนาดกูยังถอดให้มึงเลย "

“ เรื่องอะไร กูไม่ขอให้มึงถอดให้สักหน่อย "  ผมบอกแต่ก็ยังก้มหน้างุดอยู่แบบนั้นไม่ยอมหันไปมองที่ไหน

“ ใจร้าย " ชัดพูดแบบนั้นสั้นๆ ก่อนจะยกขาของผมข้างนึงขึ้นมาจากพื้น มันที่จูบลงบนริมฝีปากของผมอีกครั้งในช่วงเวลานั้นนิ้วหนาก็ถูกดันเข้าในร่างตรงช่องทางหลังของผมเหมือนกัน ความรู้สึกที่ทำให้ผมเบิกตาตัวเองกว้างผ่อนลมหายใจออกมา ตอนที่นิ้วนั้นเริ่มขยับหมุนวนไปมาในร่างกายของผมแล้วค่อยๆขยายขึ้นจากหนึ่งเป็นสอง และ สาม ในวินาทีถัดมา

   นิ้วที่สอดเข้าออก พร้อมทั้งกับลิ้นที่กอดเกี่ยวกันในปากราวกับว่าชัดกำลังพยายามที่จะบ่ายเบี่ยงความสนใจของผมไม่ให้เจาะจงอยู่กับความรู้สึกไหนเป็นสำคัญ

“ ชัด " ผมเรียกชื่อมันเบาๆ มือก็จับเสื้อที่ใส่ไว้แน่น ยามที่นิ้วนั้นหมุนวนไปรอบๆช่องทางหลัง ผ่านจุดที่ทำให้รู้สึกอธิบายเป็นความรู้สึกอะไรไม่ออก รู้แค่ว่า ตรงนั้น อยากจะให้ทำกับตรงนั้น เขี่ยตรงนั้น กดย้ำมันลงไปอีก " ตรงนั้น ชัด อื้ออ ย้ำลงไป "

“ ของมึงอยู่ตรงนี้สินะ " มันพูดด้วยประโยคที่ผมไม่เข้าใจ ก่อนจะใช้ลิ้นเลียไปตามซอกคอก่อนจูบดูดดื่มอยู่ตรงนั้น นิ้วหนาในร่างขยับแรงและถี่ขึ้นผมเม้นริมฝีปากแน่นรู้สึกถึงส่วนกลางของตัวเองที่เริ่มแข็งชันขึ้นมา น้ำของความต้องการที่เริ่มซึมออกจากส่วนหัว ผมร้องบอกมัน

" อื้ออ ชัด กูเหมือนกับจะ เสร็จ จะให้กูเสร็จ ดะ ด้วย นิ้ว เหรอ อ๊ะ ตรงนั้นมึง " มันกดย้ำลงไปข้างในลำตัวที่แดงกล้ำของผม ชัดดึงนิ้วออกก่อนจะพลิกตัวผมหันหลังให้มัน ริมฝีปากหนานั่นก็จูบลงบนแผ่นหลังของผมพร้อมกับเสียงรูดซิปกางเกงจะดังเป็นเสียงถัดมา " ชัด "

" ครับ " มันตอบในตอนนั้นนิ้วหนาก็ถูอยู่ที่ช่องทางหลังเบาๆ ก่อนที่ส่วนกลางที่ใหญ่กว่านิ้วหลายเท่าจะค่อยๆถูกดันเข้ามาในร่างของผม

" อ๊าาา อื้ออ เจ็บ มันใหญ่จัง เจ็บนะ " ไม่มีคำพูดอะไรมากกว่าคำพูดพวกนี้ เหมือนร่างค่อยๆแตกออกเป็นเสี่ยงๆยามที่ส่วนกลางของมันดันตัวเองเข้ามา ชัดพยามยามกดหลังของผมให้ต่ำลงเพื่อเปิดช่องทางหลังให้กว้างมากขึ้น " อ๊าา " ส่วนกลางนั้นขยับเข้าออก ผมที่เม้มริมฝีปากแน่นซบหน้าลงกับโซฟาตัวที่ค้ำอยู่ด้วยความรู้สึกเจ็บปวด " อ๊ะ อื้อ เจ็บจัง "

" จะทำให้หายเจ็บนะ " มันพูดปลอบๆตอนที่ดึงผมขึ้นมาจากโซฟา มือหนาข้างนึงกอดเอวผมไว้ ส่วนอีกข้างก็ยกขาขวาของผมขึ้นมา ชัดสอดส่วนกลางเข้ามาในจังหวะที่ถี่ขึ้นกว่าเดิม เอียงหน้าจูบกับมัน สะโพกขยับแรงขึ้นเรื่อยๆผมก็ได้แต่ครางเสียงสั่น

" อ๊าาาา ชัด กู ไม่ไหว อื้อ อ๊าห์ " ปลดปล่อยน้ำจากส่วนกลางออกมาในที่สุด ผมผ่อนลมหายใจออกมาที่ตอนที่พิงหลังลงกับอกของมันอีกคนก็ยกยิ้ม

" เสร็จก่อนกูอีก รีบเหรอ " มันถามผมก็ได้แต่เม้มริมฝีปากตัวเองไม่ตอบอะไร รู้สึกเหมือนกันว่าเสร็จเร็วไปหน่อย " กูยังไม่เสร็จ ขอหน่อยนะ " มันพูดแค่นั้น ก่อนจะดันตัวผมไปข้างหน้า วางขาข้างที่ยกสูงนั้นลงแล้วเปลี่ยนเป็นจับเอวของผมไว้ ก้นที่เด้งเข้าออกสอดเสียดกับส่วนกลางที่ขยับเป็นจังหวะ

   เสียงดังของเนื้อที่กระทบกัน ผมครางลั่นเพราะความเร็วที่แทบจะหายใจไม่ทัน กัดริมฝีปากไว้แน่นแล้วในตอนนั้นก็เหมือนว่าตัวผมจะเสร็จอีกครั้งพร้อมกับมัน ที่เหมือนจะเสร็จแล้วเหมือนกัน

" อื้อออออ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อื้อ อ๊าห์~ “

" อื้ม "

   ทั้งเสียงของชัดและเสียงของผมประสานเข้าด้วยกัน ผ่อนลมหายใจออกมาแล้วทรุดตัวลงกับโซฟาทันทีตอนที่ทุกอย่างนั้นหยุดลงขาของผมชาไปหมด ริมฝีปากที่แห้งเพราะการส่งเสียงเป็นเวลานาน กลืนน้ำลายเข้าไปคอก่อนจะโดนร่างสูงดึงเข้าไปกอดเป็นการกอดแน่นที่ไม่มีคำพูดอะไรทั้งนั้น ลมหายใจของมันที่หายใจรดไหล่ของผม ก่อนจะจูบลงที่ข้างแก้ม

" ชัด มีอะไรรึเปล่า "

" กูรักมึง " มันพูดสั้นๆแต่ผมกลับได้แต่นิ่งไป " ไม่ไหวแล้ว รู้สึกรักขึ้นมากกว่าเดิมอีกแล้ว " ก้มหน้าลงแอบยิ้มกับคำพูดธรรมดาของมัน ก่อนจะถูกดึงให้หันไปเผชิญหน้าแล้ววินาทีต่อมาเราก็จูบกันอีกครั้ง จูบที่มาพร้อมกับมือหนาที่อุ้มผมขึ้นเหนือพื้น ก่อนจะที่จะถามอะไรชัดอุ้มพาผมเข้าไปในห้องวางลงบนเตียงของมัน ก่อนที่มันจะถอดเสื้อเผยแผงอกล้ำและซิกแพคชัดเจนของคนที่ออกกำลังกายอย่างดี มันถอดกางเกงออก ก่อนจะจูบที่หน้าผากและข้างแก้มของผม ผละลงมาจูบที่อก หน้าท้อง ต้นขา น่อง ก่อนจะยกหลังเท้าขึ้นจูบเบาๆ ผมที่มองการกระทำนั้นอึ้งๆในขณะที่ชัดเงยหน้าขึ้นมามองด้วยแววตามั่นคงนั้น " กูรักมึง รักทุกอย่างที่เป็นมึง "

“ ชัด "

“ รักมากจริงๆ " เลื่อนตัวเข้ามาจูบที่ริมฝีปากของผมจูบเบาๆของมันตอนที่ผละออกแล้วเราก็จ้องหน้ากัน ผมผ่อมลมหายใจออกมาตอนที่ยิ้มจางๆให้ความความอบอุ่นที่กำลังครอบคลุมให้อุ่นไปทั้งใจ

   มือหนาดึงผมขึ้นไปนั่งบนตักของมัน ซบหน้าลงที่หน้าอกก่อนจะจูบดูดดื่มที่ยอดอก ผมที่กอดมันไว้รู้อยู่แล้วว่าไม่อีกนาทีต่อจากนี้ก็ต้องมีรอบสองต่อแน่นอน แต่ถึงอย่างงั้นผมก็ไม่ได้รู้สึกแย่อะไรที่มันจะเกิดขึ้น ก็ถ้าหากมันจะทั้งอบอุ่นและมีความสุขแบบนี้ ก็ยินดีที่จะได้รู้จักมันในอีกแง่มุมนึง

“ ชัด กูมีความสุขจัง ขอบคุณนะ "
.............................................................

การที่ได้รู้จักกับใครสักคนในอีกแง่มุมนึง มันก็ไม่ได้แย่นะ
เห็นมั้ย พอน้องโมได้รู้แล้ว ก็อยากรู้จักอีกเลย... #ขอมองอ่อน
หลายคนอาจจะไม่ค่อยชอบคู่นี้ เพราะอยากอ่านฝั่งครอบครัวมากกว่า แต่หนมชอบนะ อบอุ่นดี เป็นความรักที่ใสๆ ง่ายๆ
ถ้าเป็นสีคงเป็นโทนที่อบอุ่นๆอะไรแบบนี้
แล้วจะบอกว่า เรื่องจริงๆเรื่องที่สองแฝดเล่าโม เอามาจากเพื่อน เพื่อนเล่ามาอีกที
แต่ทั้งนี้ ทั้งนั้นไม่ได้สบับสนุนให้ คนเป็นแฟนกัน มีเพศสัมพันธ์กันก่อนวัยอันควรนะคะ
ดูตัวอย่างพี่ภาพที่มีลูกตั้งแต่ยังเรียนไม่จบสิ หนมแค่เสนอแนวคิดที่แตกต่างกันแต่ละในบุคคลเฉยๆ

ตอนหน้ากลับไปหาน้องหัวหอมเหมือนเดิมมมมม
ฝากแท็ก #มมชลก ในทวิตด้วยนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า
หนมมี่
 

[milin03]

 

[fahdekkom]

โมนี่ไหนว่าไม่ดูๆสุดท้ายก็ดู แล้วก็ปฏิบัติเลย
เร็วไปไหมโมเอ๊ย 5555

[lizzii]

เราชอบชัดมากกกกก

[Kalamall]

  พี่ชัดคะ ไข่ลวกสักสองไหมคะ

[Pleanplang]

เราชอบคู่นี้นะให้ความรู้สึกละมุนอะอบอุ่นในหัวใจงี้
ส่วนคู่ครอบครัวให้ความรู้สึกแสบๆสดใสๆ

[lovewannabe]

เราชอบ ชัดนะใจถึงพึ่งได้ ถ้าคู่หลัก ภรรยาคือ ผบ สูงสุด

[B52]

 

[Readyaoi]

โมรวดเร็วมาก ศึกษาแล้วปฏิบัติเลย

[ka[ze]na]

ละมุน+

[yowyow]

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

รอ รอ อยู่ คู่ชัด โม 
แล้วก็สมหวัง มันละมุนละไม ฟินนนน
ชอบบบบ ชัด ดูอบอุ่น รักโมมากกกก
       
   

[puiiz]

 

[•♀NoM!_KunG♀•]

หืมมมมม

[areenart1984]

  ไงคู่หลานโม รวดเร็วเยี่ยงนี้ คนแก่คาดไม่ถึงจริง 

[chaotic69]

เราก็ชอบคู่นี้นะ หลังจากที่ระแวงชัดจากคราวก่อนไป
แต่ก็แอบเชื่ออยู่ลีกๆว่าชัดจะทำให้โมยอมรับได้ในที่สุด /หุงข้าวแดงฉลองงง   

[poppycake]

ชัดโม มาแรงแซงทางโค้งไปแล้ววววววววว
>\\\\\\\\<

[patee]

 

[mystery Y]

งื้อ เขาได้กันแล้ว~

[saseum]

โมน่าจะเรียนวิทย์นะ ศึกษาปุ๊บ ทดลองปั๊บ 555

[meyj4ever]

อั๊ยย่ะ! คู่ชัดโม นำหน้าไปก่อนอีกแล้ว 
แต่ก็นะตามลำดับเค้าคบกันก่อนนี่เนอะ
คู่ภาพขมก็รีบตามมาล่ะ เดี๋ยวไม่ทันเพื่อนนะ 

[toou]

ให้มันได้งี้เซ่ะน้องโม ศึกษาตอนเช้า ตกเย็นจัดเลย เริ่ดดดดดดด

[mooping-7]

ขมโม สมาคมแม่บ้านเลย5555

[xหยกน้อยx]

สนุกมากคะ รอตอนต่อไปคะ

[patwo]

เฮ้ย ! มันไม่ใช่ลูกกู
ตอนที่ 48

   ครืน ครืน ครืน

   เสียงโทรศัพท์ของภาพที่ดังขึ้นในระหว่างการเดินทางจากมหาลัยไปรับเจ้าตัวเล็กที่โรงเรียน มือหนาที่กำลังจับพวงมาลัยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก่อนจะบอก " ม๊าโทรมา " พยักหน้ารับมันภาพก็หยิบหูฟังขึ้นมาเสียบที่หูแล้วกดรับสาย " ครับ ม๊า เพิ่งเรียนเสร็จครับ กำลังไปรับกาลิคกลับจากโรงเรียน เรื่องนั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน คงต้องถามขม " มันว่าก่อนจะดึงหูฟังออก แล้วก็ยื่นมือถือเครื่องนั้นมาให้ผม  " ม๊าจะพูดด้วย "

“ ครับม๊า " ผมตอบรับ อีกคนก็เอ่ยถามขึ้นมา

“ ขม ตั้งแต่เลี้ยงกาลิคกันมาเราสองคนเคยพากาลิคไปฉีดยาที่โรงพยาบาลกันรึยัง "

“ ฉีดยา ? “ ผมทวนคำพูดของเธอ ก่อนจะส่ายหน้าไปมา " ไม่เคยเลยนะครับ ทำไมเหรอครับม๊า กาลิคก็สบายดีนะ "

“ ขมกับภาพควรพากาลิคไปฉีดวัคซีนนะ อย่างพวกโรคอิสุอิใสหรือว่าโรคทั่วๆไปของเด็กเนี้ย มันมีวัคซีนต้องฉีดอยู่นะ ลองไปปรึกษาคุณหมอเด็กแล้วลองถามดู บอกว่าจะมาฉีดวัคซีนต้องฉีดอะไรบ้างเดี๋ยวคุณหมอเค้าก็แนะนำเองนั่นแหละ "

“ เหรอครับ "

“ มันจำเป็นนะ อย่างอิสุกอิใสเนี้ย จำเป็นต้องฉีดเลย กาลิคจะได้ไม่เป็นไง ม๊าโทรมาบอกเพราะคิดว่าเราสองคนคงจะไม่คิดถึงเรื่องนี้กันแน่นอน " เออใช่..ไม่คิดถึงเลยแหละ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้องฉีด " แล้วอย่าลืมพาเจ้าตัวเล็กไปฉีดกันซะละ เข้าใจมั้ย "

“ ครับผม ขอบคุณมากครับม๊า "

“ แล้วนี่ อาหารเย็นวันนี้จะไปกินอะไรกัน " ม๊าถามผมก็เหล่มองภาพ จะว่าไปก็ยังไม่คิดกันเลยว่าจะกินอะไร เอาจริงๆ ตั้งแต่ขึ้นรถมาพูดกันไม่ถึงสิบคำเลยด้วยซ้ำ เพราะยังคงมีอาการเขินๆหลงเหลือกันอยู่

“ อื้ม คงจะเป็นเอ็มเคมั้งครับ " ผมบอกไปเดาๆ ไอ้ภาพก็หันมามองหน้า " ม๊ากับป๊าก็อย่าลืมกินข้าวนะครับ ครับ เสาร์อาทิตย์นี้จะไปหา ครับ สวัสดีครับ "

“ เราจะไปกินเอ็มเคกันเหรอวะ " ไอ้ภาพเอ่ยถามตอนที่ผมวางสายลง " ไหนมึงบอกว่าอยากจะกินพวกส้มตำ ไก่ย่างไง "

“ ขืนกูบอกไปว่าไปกินส้มตำ ม๊าได้บ่นสิ ว่ากินของไม่เหมาะกับเด็ก "

“ แล้วเรื่องฉีดวัคซีนกาลิคนี่ยังไง "

“ คงต้องไปปรึกษาหมอที่โรงพยาบาลก่อนวะ อีกอย่างจู่ๆจับมันไปฉีดยาเลย มันคงตกใจอะ ไม่รู้มันเคยฉีดยามาก่อนมั้ยด้วย กูไม่อยากจะให้มันกลัวเข็ม เหมือนกับ.. " ผมพูดเสียงเบาลงพลางเหล่อีกคนที่หันมามองหน้า

“ เหมือนใคร กูไม่ได้กลัวเข็มฉีดยานะเว้ย "

“ อ๋อเหรอ ? “

“ ไม่ต้องมาอ๋อเหรอ ด้วยเสียงไม่เชื่อเลย  มึงเองก็รู้ไม่ใช่เหรอที่กูกลัวเข็มฉีดยาน่ะ มันก็ตอนเด็กๆเท่านั้นแหละ แต่พอโตมากูก็ไม่กลัวแล้ว ใช่มั้ยๆ จำได้ใช่มั้ย สมัยม.ปลายที่กูไม่สบายแล้วมึงพาไปฉีดยา ตอนนั้นกูก็ไม่ได้พูดอะไรเลยสักนิด "
“ ตอนนั้นเพราะมึงป่วยหนักจนแทบจะพยุงตัวเองไม่ไหวตังหากก็เลยไม่มีสิทธิ์จะดิ้นอะไร " ผมพูดออกไปเสียงเรียบๆอีกคนก็เถียงกลับเสียงมั่น

“ กูไม่ได้กลัวแล้วเว้ย! “

“ ตอแหล " พูดขึ้นเสียงเบาๆ ก่อนจะหันหน้าไปยิ้มกับนอกหน้าต่าง ผมยังจำความรู้สึกในตอนนั้นได้เลย

   สมัยที่ยังเป็นเด็ก ที่โรงเรียนให้ฉีดยาวัคซีนอะไรสักอย่าง คนที่ยืนอยู่ข้างหน้าผมเป็นไอ้ภาพ มันที่ตัวสั่นไปหมดพอถามว่าเป็นอะไรมันก็บอกว่า ' เปล่า ไม่ได้เป็นอะไร ' แถวที่ร่อนขึ้นไปเรื่อยๆ เด็กหลายคนร้องไห้ออกมาเสียงดัง บางคนดิ้นจนต้องมัด ไอ้ภาพที่มองคนพวกนั้น ผ่านไปคนเล่าผ่านไปสีหน้าซีดเผือกของมัน พอถึงคิวตัวเองพี่พยาบาลก็เอ่ยถามมัน ' น้องกลัวเข็มรึเปล่า ทำไมหน้าซีดจัง ' คำถามที่ทำให้มันแค่ส่ายหน้าไปมาแล้วบอกว่า ' เปล่าครับ '  เข็มที่ถูกเตรียมไว้ มันถูกถลกแขนเสื้อนักเรียนขึ้นมาแล้วเช็ดด้วยแอลกฮอล์ชุบสำลีก็ถูกทาลงบนแขนมันแล้วในตอนนั้นมันก็คว้ามือผมไปจับไว้  ' ขอ ขอผมจับมือเพื่อนไว้ได้มั้ยครับ '

   แรงบีบมือของมันในตอนนั้น แน่นมากจนรู้สึกเจ็บแต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ที่ตอนนั้นถึงไม่ร้อง ไม่โวยวายอะไรออกมาเลย อาจเพราะรู้สึกว่าภาพกำลังเจ็บมั้ง แล้วก็คิดแค่ว่าถ้าตัวเองเป็นที่พึ่งได้ให้มันก็คงดี ภาพฉีดยาจนเสร็จ มันยืนก้มหน้ารอผมฉีดยาอยู่ตรงนั้นก่อนที่เราจะเดินออกมาด้วยกัน

   ทางเดินกลับห้องเรียนเงียบๆที่ไม่มีใครเดินผ่านอยู่ๆ ผมก็หยุดเดินก่อนจะเอ่ยถามมัน ' เจ็บเหรอภาพ ' เป็นคำถามสั้นๆ แล้วในตอนนั้นอีกคนก็นิ่งแล้วพยักหน้ารับ แววตาคมของมันที่มีน้ำตาเอ่ออยู่นั้นไหลออกมาทันทีก่อนจะพูดเสียงงอแงออกมา ' เจ็บ เจ็บมากเลย ฮึก ฮือๆ ' ผมที่เอื้อมมือไปดึงมันเข้ามากอดไว้ในตอนนั้น เอ่ยออกไปสั้นๆพลางลูบหลัง '

 ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็หายนะ ' แต่พอยิ่งลูบหลังมันอีกคนก็ยิ่งร้องไห้หนักขึ้นก่อนจะพูดออกมา

' อย่าบอกใครว่าภาพร้องไห้นะ อย่าบอกนะ อึก ฮือๆ อย่าบอกใครนะ '

' ไม่บอกหรอกจะเก็บเอาไว้เป็นความลับของเราสองคนตลอดไปเลย '

   นั่นเป็นคำพูดที่ผมพูดออกไปตอนนั้น  และจนถึงตอนนี้เวลากลับไปคิดถึงมันเมื่อไหร่ก็ยิ้มได้ทุกครั้ง ไม่รู้ว่าหัวหอมพอพาไปฉีดยาแล้วจะเป็นแบบไอ้ภาพตอนนั้นรึเปล่านะ พ่อลูกกันจะกลัวเข็มเหมือนกันมั้ยนะ

“ ยิ้มเหี้ยอะไรของมึง " เสียงทุ้มที่เอ่ยถามผม หันไปมองหน้ามันอีกคนก็เหล่ด้วยสายตาดุๆ " มึงคิดถึงเรื่องนั้นเหรอ "

“ เรื่องอะไร ? “ ผมถามก่อนจะเอียงหน้ามองมัน " มึงคิดว่ากูกำลังคิดถึงเรื่องที่มึงร้องไห้งอแงออกมาหลังจากฉีดยาเสร็จว่า เจ็บ เจ็บมากเลย อึก ฮือๆ เจ็บจัง เจ็บจังเลย อะไรแบบนี้รึเปล่า หรือว่ากำลังนึกถึงตอนที่กูกอดมึงแล้วมึงก็เอาแต่งอแงว่า อย่าบอกใครนะว่าภาพร้องไห้ อย่าบอกใครนะ อึก ฮือๆ " ผมทำเลียนเสียงร้องไห้ของมันก่อนจะเอื้อมมือไปกอดไหล่มันไว้ ไอ้ภาพทำหน้านิ่ง " โอ๋ๆ พี่ขมไม่บอกใครหรอกนะ น้องภาพไม่ต้องร้องไห้น้าา นี่ก็ยังไม่เคยบอกใครเลย กับแม่กูยังไม่บอกเลย "

“ แต่ตอนนี้กูไม่กลัวแล้วเว้ย! ตอนนั้นยังเด็กอะ เลยกลัว ” มันว่าผมก็แบะปากใส่ " ตอนนี้ต่อให้ฉีดสักร้อยเข็มกูก็ไม่ร้องไห้ "

“ จ้า " ผมพยักหน้ารับมัน " ตอนม.ปลายขนาดที่ว่าป่วยจนต้องพยุง ฉีดยายังไม่รู้สึก พอมึงรู้ว่าตัวเองโดนฉีดยาไปแล้ว มึงก็หน้าซีดเหมือนจะเป็นลมเลยไม่ใช่เหรอ "

“ ตอนนั้นไม่สบายไง " ร่างสูงที่ก็ยังเถียงเพื่อภาพลักษณ์ของตัวเอง ก็แน่ละนะ มันที่ดูคูลขนาดนี้ หล่อขนาดนี้ ถ้าใครมาดูว่าที่จริงเป็นคนกลัวเข็ม

“ เหรอจ้า~ “

“ มึงเลิกพูดเรื่องนี้ได้มั้ย " มันหันมองผมด้วยสีหน้าเหวี่ยงๆ แววตาที่กำลังหงุดหงิดของมันชวนให้ผมยิ้มกว้างออกมา เอื้อมมือไปกอดคอมันตอนที่หยิกแก้มเบาๆ ภาพก็เบือนหน้าหนี

“ โอ๋ๆ พี่ภาพงอนเค้าเหรอ ทำไมอะ แค่กลัวเข็มเองไม่เป็นอะไรหรอก "

“ มันเป็นนะเว้ย " ร่างสูงพูดเสียงเบา " เป็นหัวหน้าครอบครัวแล้ว จะมากลัวเข็มเหี้ยอะไรอยู่ละ "

“ เรื่องแค่นั้นเอง " ผมบอกก่อนจะส่ายหน้าไปมา

“ มันไม่ใช่เรื่องแค่นั้นนะเว้ยขม " ภาพเถียง " แค่เข็มกูยังกลัว แล้วจะเอาความกล้าที่ไหนไปดูแลลูกกับเมียวะ "

“ ไม่เห็นเกี่ยวเลย " ถอนหายใจออกมาตอนที่มันพูดแบบนั้น " คนเรามันก็ต้องมีเรื่องอ่อนแอบ้าง จะมาแข็งแกร่งทุกเรื่องไปได้ไง มึงเป็นยอดมนุษย์เหรอ ซูปเปอร์แมนรึไง ขนาดยอดมนุษย์เค้ายังมีมุมที่เค้าอ่อนแอ และ อ่อนไหวเลย มึงอย่ามาบ้าบอ " ร่างสูงเงียบไปตอนที่ผมบอกแบบนั้น มันขับรถเลี้ยวเข้าไปในโรงเรียนของหัวหอมตอนที่จอดรถสนิทลงมันที่เปิดประตูรถกำลังจะลงจากรถไป ผมก็คว้ามือมันไว้

“ อะไร "

“ รู้นะ ว่ากำลังหงุดหงิดเรื่องที่ตัวเองกลัวเข็มฉีดยาอยู่ " เอ่ยบอกมัน " ปิดประตูรถแล้วมานั่งคุยกันให้รู้เรื่องก่อน อย่าไปทำท่าหงุดหงิดให้ไอ้หัวหอมมันรู้ " ภาพมองนาฬิกาตอนที่ผมบอกแบบนั้น ก่อนจะหันมาบอกด้วยท่าทางนิ่งๆของมัน ท่าทางที่กำลังบอกผมว่า ไอ้คนร่างสูงตรงหน้าคนนี้กำลังน้อยใจกับคำพูดของผมที่เอ่ยแซวมันเข้าให้แล้ว

“ ใกล้จะถึงเวลาไปรับกาลิคแล้ว กูไม่อยากจะสาย "

“ อีกตั้งยี่สิบนาทีมึงจะรีบไปรอทำไม ปิดประตูแล้วเข้ามาคุยกับกูเดี๋ยวนี้เลย " พูดเสียงหนักใส่มัน ไอ้ภาพปิดประตูลงก่อนจะนั่งนิ่งๆไม่ได้หันหน้ามามองผม เหมือนไอ้หัวหอมไม่มีผิดเวลาดุอะไร ถ้าไม่หันมาอ้อน ก็ทำหน้านิ่งๆแบบนี้ สมแล้วที่มึงเป็นพ่อลูกกัน ยิ่งนับวันยิ่งถอดจากพิมพ์เดียวกับออกมา " นี่มึงคิดจริงๆเหรอว่าคนเป็นพ่อคนมันต้องเก่งทุกอย่าง "

“ อื้ม ก็คงงั้น "

“ แต่กูคิดว่าไม่จำเป็นต้องเก่งขนาดนั้นก็ได้ อ่อนแอบ้างไม่เห็นจะเป็นอะไร แค่เรื่องฉีดยาเองมันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับการดูแลครอบครัวเลยสักนิดนะมึง " ผมบอกอีกคนก็ถอนหายใจ

" มึงไม่เข้าใจหรอก " ภาพบอก " สำหรับกูมันหมายถึงว่าขนาดฉีดยายังกลัวเลย แบบแบบนั้นจะไปทำอะไรได้ตังหาก "

" ไม่จริง ตอนที่มึงปกป้องหัวหอมจากโอลิเวีย  ในตอนที่กูเอาแต่ร้องไห้ออกมา  มึงที่กอดเราไว้และพยายามทำทุกอย่างเพื่อช่วยหัวหอมก็เป็นมึงคนเดียวกันกับมึงที่กลัวเข็มฉีดยาไม่ใช่เหรอวะ " ร่างสูงหันมองหน้าผมมันที่ถอนหายใจออกมา " คนเดียวกันใช่มั้ย ใึงคนที่ปกป้องหัวหอมวันนั้น กับคนที่กลัวเข็มฉีดยา ถ้าอย่างงั้นก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยนี่ ที่มึงจะมีมุมอ่อนแอบ้างจริงมั้ยละ " เอียงหน้ามองมันตอนที่เอื้อมมือเข้าไปกอดมันไว้ไอ้ภาพก็ถอนหายใจออกมา " ไม่ต้องเข้มแข็งไม่ทุกเรื่องหรอก อ่อนแอบ้างก็ได้ ให้กูได้ปกป้องมึงบ้าง ทีมึงยังปกป้องกูไว้ได้ทุกเรื่องเลยนี่ แค่ฉีดยาเรื่องเดียวเองให้กูทำเถอะนะ "

" คร๊าบบ ผม " พยักหน้ารับแบบเสียงยานๆ แต่ยังไม่ค่อยโอเคหรอก ผมรู้

" แล้วคราวนี้ก็หายหงุดหงิดกูได้ยัง " ภาพดึงตัวเองออกจากอ้อมกอดของผม เราที่สบสายตากัน " เอาจริงๆ มึงก็ไม่น่ามาคิดเรื่องแค่นี้เลยนะ มันน่าอายยังไงวะ แค่เวลาฉีดยาแล้วชอบอ้อนแฟน น่ารักดีออก ไม่ใช่ว่าใครเค้าจะเป็นกันง่ายๆนะ เรื่องนี้น่ะ "

" ตกลงว่าจะพูดให้กูเปลี่ยนความคิด หรือซ้ำเติมกูที่กูกลัวเข็มกันแน่ "  หลุดยิ้มออกมาตอนที่พูดคำนั้น ก่อนที่ภาพจะเลื่อนใบหน้าเข้ามาจูบผม มันจูบซ้ำๆเบาๆอยู่หลายครั้งแล้วยิ้มกว้าง

“ ยิ้มเหี้ยอะไร "

“ ซ้อมไว้ เผื่อไปฉีดยาจะได้จูบแฟนอ้อนๆแบบนี้ไง เจ็บจัง หอมแก้มเค้าหน่อย " มันว่าก่อนจะดึงตัวเองเข้ามาซบที่อกผม " ให้เค้าดูดนมที เค้ากลัวจุง "

“ ถ้างั้นมึงก็กลัวให้ตายไปเลยไป " ผลักตัวมันออกอีกคนก็หัวเราะออกมาเสียงดัง " ลงไปรับไอ้หัวหอมกันได้แล้วไป "

“ ไม่อยู่จูบกับกูก่อนอ๋อออออออออ " ภาพถามผมที่ก็ลงจากรถโดยไม่ตอบอะไรมันอีก ปิดประตูเสียงดังใส่มันที่กำลังทำปากจู๋แบบตั้งท่าจูบ ผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ

' กูชักจะเข้าใจแล้วว่าทำไมแฟนมึงแต่ละคนถึงทนมึงไม่ค่อยได้ เพราะนิสัยมึงเป็นแบบนี้นี่เอง มีอย่างที่ไหนขอดูดหัวนมกับกลางวันแสกๆ ไอ้สัด นี่กูคนไง ไม่ใช่แม่วัว สัดเอ้ยย'

   กริ้งงงงง

   เสียงกริ่งหมดเวลาเรียนดังขึ้นมาจากในอาคารผมเดินเข้าไปข้างในตามด้วยไอ้ภาพที่เดินมายืนข้างๆกันก่อนจะเอื้อมมือมากอดคอแล้วถาม " ว่าไงยังไม่ตอบกูเลย ขอดูดหัวนมทีมา "

“ ดูดหัวแม่ตีนกูก่อนมั้ย " ยกเท้าใส่มันอีกคนก็หัวเราะออกมา  เราเดินเข้ามาในโรงเรียนเรื่อยๆ หยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องของเจ้าตัวเล็กที่กำลังคุยกับเพื่อนสนุกสนาน ใบหน้าน่ารักที่หันมามองเรา หัวหอมโบกมือบ๊ายบายก่อนจะหันไปบอกลาเพื่อนแล้วก็คุณครู

“ ตกลงเรื่องไปฉีดยาไอ้กาลิคนี่ว่าไง "

“ ค่อยไปละกัน ตอนนี้เงียบๆไปก่อน กูจัดการเอง "

“ อาขมมมมมมมมม ป๊าาาาาาา " เสียงลากยาวที่ตะโกนออกมา ผมย่อตัวลงไอ้ตัวเล็กก็วิ่งเข้าใส่ สองแขนเล็กที่กอดผมไว้แน่นมันหอมแก้มซ้ายขวาก่อนจะผละตัวออกแล้วถอยหลังไป ก้มลงไหว้ด้วยความสุภาพ " สวัสดีครับป๊า สวัสดีครับอาขม "

“ จริงๆมันต้องไหว้ก่อนที่กอดแล้วหอมไม่ใช่เหรอ " ไอ้ภาพบอก ผมก็หลุดยิ้ม ส่วนกาลิคก็ได้แต่ยิ้มเขิน

“ กาลิคลืม กาลิคดีใจอาขมมารับ "

“ ขนาดนั้นเลยเหรอ " ดึงมันเข้ามาหอมแก้มอีกที หัวหอมก็พยักหน้ารับ

“ ช่วยดีใจที่ป๊ามารับด้วยได้มั้ย นี่ป๊าก็อยู่นะ นี่ป๊าไงลู๊กกกก "  มันทำเสียงสูงกาลิคก็หัวเราะชอบใจก่อนจะดึงตัวเองเข้าไปกอดอีกคน ภาพอุ้มมันขึ้นมา " หอมแก้มป๊าหน่อย "

" หอมป๊า~ "

" หอมกาลิค "  จมูกคมหอมแก้มเจ้าตัวเล็กไปเต็มฟอด ส่วนอีกฝ่ายไม่น้อยหน้าหอมแก้มพ่อตัวเองกลับไปอีก เป็นการกระทำที่วนไปวนมาอยู่แบบนั้นจนถึงรถ

   เราขับรถออกจากโรงเรียนไปแวะร้านอาหารอีสานร้านดังที่ผมชอบกิน ไก่ทอดและคอหมูย่างดูเหมือนจะเป็นเมนูเด็ดของไอ้ตัวเล็กไปแล้ว รวมถึงส้มตำแบบเผ็ดน้อยที่มันกินไปซี๊ดปากไปนั่นก็ด้วย ปากเล็กๆสีแดงจัดยามที่เคี้ยวอาหารตรงหน้า เหงื่อเม็ดเล็กๆที่ผุดออกมา ดูน่าเอ็นดูจนเราต้องถ่ายคลิปเก็บเอาไว้สำหรับการกินอาหารอีสานครั้งแรกของมัน
 
“ แซ่บมั้ยกาลิค " ผมถามตอนที่เราล้างมือในห้องน้ำห้างแล้วเดินออกมา หัวหอมที่กำลังดูดน้ำปั่นในมือ มันพยักหน้ารับก่อนจะตอบคำตอบที่ไอ้ภาพสอนไว้

“ แซ่บอีหลีเน้อ~ ”

“ แล้วนี่จะไปไหนต่อ มึงจะซื้ออะไรมั้ย “ ภาพถามผมที่ก็หันไปรอบๆ ที่นี่เป็นห้างแล้วตอนนี้ผมก็อยากจะไปดูของที่โซนของเล่นสักหน่อย แต่ถ้าให้หัวหอมไปด้วยรับรองว่าไม่จบแค่ของที่อยากจะได้แน่นอน

“ กูจะไปซื้อของหน่อย “ ผมบอกมันก่อนจะย่อตัวลงบอกอีกคน  “ หัวหอมเดี๋ยวไปกินไอติมกับป๊าก่อนนะ เดี๋ยวอาขมไปซื้อของเดี๋ยวมา นะ “

“ ไม่เอา กาลิคไปด้วย “ มือเล็กๆเอื้อมมือมาจับมันเขย่าไปมา “ ให้กาลิคไปด้วยนะอาขม “

“ อยากจะพาไปด้วยนะ แต่กาลิคไปไม่ได้หรอก ของที่อาขมจะไปซื้อเป็นของที่เค้าไม่ให้เด็กเล็กๆเค้าไปดูนะ เพราะว่าเด็กอาจจะสร้างความเสียหายได้ ถึงไปก็คอยได้แต่ข้างนอก แบบนั้น หัวหอมไปกินไอติมกับป๊าไม่ดีกว่าเหรอ รออาขม เดี๋ยวอาขมกลับมานะครับ “

“ แต่ว่า ..” มันที่เริ่มลังเล

“ งั้นกาลิคไม่อยากจะไปกินไอติมกับป๊าเหรอ ไปกินกับป๊าเดี๋ยวป๊าให้กินสองลูกเลยนะ “ ภาพถามอีกคนก็หันมองพ่อตัวเองก่อนจะมองผมสลับกัน มันคงคิดว่าตัวมันจะไปกับใครดี แล้วในที่สุดหัวหอมก็เลือกปล่อยมือผมไปในที่สุด บ่งบอกถึงการไม่อยากจะกินไอติมเลยแม้แต่นิดเดียว

" งั้นอาขมไปซื้อของแล้วจะรีบกลับไปหานะ "

" ครับ " เจ้าตัวเล็กพยักหน้ารับก่อนจะเอื้อมมืออีกข้างมาเขย่าเสื้อผม " อาขม อาขม หอมกันก่อน "

" อะ หอมกันก่อน " ก้มลงหอมเด็กช่างอ้อนไปเต็มฟอด หัวหอมที่หอมผมกลับ ภาพก็เดินชี้ไปที่ร้านไอติมสีแดงแบรนด์ดังที่มันชอบกิน

" กูไปรอที่ร้านนะ "

" อื้ม " โบกมือบ๊ายบายเจ้าตัวเล็กจนเข้าร้านไป ผมก็ค่อยๆแว๊บเข้าไปในร้านขายของเล่นแถวๆนั้น มองดูชุดของเล่นที่ต้องการ ผมกำลังหาชุดของเล่นของคุณหมอ ที่มีเครื่องตรวจ หูฟัง แล้วก็เข็มฉีดยา " นี่ไงได้แล้ว ชุดนี้แหละ "

   ขับรถกลับมาถึงคอนโด ระหว่างทางก็โดนเจ้าตัวเล็กถามตลอดว่าอะไรเอ่ยที่อาขมซื้อมากัน ของเป็นกล่องที่อยู่ในถุง ท่าทางตื่นเต้นของมัน เหมือนจะรู้ว่าเป็นของเล่น

“ อาขมครับอาขม ถ้า ถ้าเกิดว่าถึงห้องแล้ว กาลิคเปิดถุงที่อาขมซื้อมาได้มั้ยครับ " หัวหอมถามตอนที่เรากำลังยืนอยู่ในลิฟต์ ผมทำท่าคิดมันก็พูดย้ำ " ได้มั้ยครับ ได้มั้ย ให้กาลิคเปิดนะ "

“ ได้สิ ให้กาลิคเปิดก็ได้ " คำพูดที่ทำให้มันยิ้ม เด็กน้อยเหล่ของในถุงก่อนจะกอดแขนผมไว้แน่นด้วยความตื่นเต้น " แต่ว่ากาลิคจะต้องอาบน้ำ ทำการบ้านให้เสร็จก่อนนะ แล้วเราก็ค่อยมาเปิดพร้อมกัน โอเคมั้ย "

“ คร๊าบบบบ "

[patwo]

   
    เปิดประตูเข้าไปในห้องสิ่งแรกที่เด็กน้อยทำ คือวิ่งเข้าไปอาบน้ำเป็นอย่างแรกไม่เคยง่ายดายอะไรขนาดนี้มากก่อน แถมยังจัดการอาบน้ำสระผมให้ตัวเองเรียบร้อยแบบไม่ต้องสั่ง แต่งตัวเสร็จมันก็ออกมานั่งทำการบ้าน สายตาที่เอาแต่ดูถุงของเล่นชวนให้ผมกับไอ้ภาพที่นั่งดูอยู่หลุดหัวเราะออกมา

“ ข้างในถุงจะเป็นอะไรน้าา ตื่นเต้นจัง เปิดดูดีมั้ยน้า "

“ อย่าพูดน่า " ผมบอกไอ้ภาพที่พูดแซวมันขึ้นมา หัวหอมที่หันไปมองพ่อตัวเองตาขวาง " ไม่เปิดหรอก หัวหอมทำการบ้านให้เสร็จนะเดี๋ยวอาขมให้หัวหอมเปิด แล้วอย่าทำหน้าแบบนั้นใส่ป๊าสิ ไม่น่ารักเลย "

“ ก็ป๊าแกล้งกาลิค ป๊าก็ไม่น่ารักเหมือนกัน "

“ ใช่ๆ ป๊าก็ไม่น่ารักเนอะ " ผมขยี้หัวมัน ก่อนจะก้มลงดูการบ้านบนโต๊ะ " ไหนมาดูสิ การบ้านวันนี้ให้ทำอะไร จับคู่ของที่เข้ากัน แล้วรู้มั้ย เก้าอี้ตัวนี้คู่กับอะไร "

“ กับโต๊ะ " มันบอก

“ ใช่แล้วเก่งจัง ฟัดแก้มที " หอมแก้มมันไปอีกที ยอมรับเลยว่าแป้งเด็กกับแก้มนุ่มๆมันฟินมากจริงๆที่ได้ดม " ไหนลากไปสิ โต๊ะอยู่ไหน "

“ ตรงนี้ " ลากดินสอไปจนถึงจุดก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองผม " อาขม แล้วอาขม อาขมซื้อของเล่นให้ใคร " หัวหอมถามมันที่ดึงตัวเองขึ้นมาหอมแก้มผม อ้อนกันสุดฤทธิ์

“ อ้อนกันขนาดนี้ ก็ต้องซื้อให้หัวหอมสิ จะซื้อให้ใครด้ายยยย " ผมว่าอีกคนก็ยิ้มกว้างก่อนจะกอดผมไว้แน่น อ้อนกันเบอร์แรงมากในจุดนี้ " โอเคๆ ทำการบ้านให้เสร็จก่อนนะเดี๋ยวเรามาเล่นกัน "

" แล้วนั่นมึงซื้ออะไรมา " ภาพถามผมก็หันไปบอกอีกคน

" ไม่บอกกกก รอดูพร้อมหัวหอมนะ "

" ช่ายย ป๊าต้องรอดูพร้อมกาลิคนะ! ต้องเป็นผู้ใหญ่ที่น่ารักรู้เปล่า~ "

" จ้า พ่อลูกชาย " 

   การบ้านข้อสุดท้ายถูกทำเสร็จเรียบร้อย เจ้าตัวเล็กที่รีบเก็บของทุกอย่างใส่กระเป๋าตัวเองก่อนหันมามองหน้าผมแล้วยิ้มกว้าง ท่าทางตื่นเต้นที่ทำให้ผมต้องหลุดหัวเราะออกมา หัวหอมก็ดึงตัวเองเข้ามากอด

“ งื้ออ อาขมหัวเราะทำไม "

“ ก็หัวหอมน่ารัก " ผมบอกก่อนจะยิ้มให้มันแล้วยื่นถุงของเล่นไปให้ " อาขมซื้อให้หัวหอมนะ อะ เปิดเลย "

“ ขอบคุณครับ " มันยกมือไหว้ก่อนจะดึงกล่องของเล่นออกมาจากถุง ข้างหน้ากล่องที่เป็นรูปคุณหมอทำให้มันขมวดคิ้วก่อนจะตาโตขึ้นมาตอนที่เห็นของเล่นหลอกหลายสีสันในกล่อง " คุณหมออออ ของของคุณหมอนี่น่า "

“ ใช่แล้ว ของเล่นที่เราเอาไว้เล่นเป็นคุณหมอกันไง ชอบมั้ย "

“ ช๊อบบบบ " มันบอกเสียงดังก่อนจะดึงผมมากอดผมไว้ มือเล็กๆแกะกล่องไอ้ภาพก็พูดขึ้นมา

“ เข้าใจคิด "  หันไปยักคิ้วให้มัน ผมก็หันกลับมามองหัวหอมต่อ ตอนที่รู้ว่าต้องพาไปฉีดวัคซีนผมก็คิดขึ้นมาได้ว่า ก่อนอื่นต้องทำให้หัวหอมรู้ก่อนว่า การไปหาหมอนั่นมันไม่น่ากลัวเลย แล้วการฉีดยามันก็ไม่เจ็บด้วย ผมก็เลยตัดสินใจซื้อของเล่นชุดนี้ให้มัน จะได้เอามาแสดงละครเป็นคุณหมอให้มันดูว่า เวลาไปหาหมอฉีดวัคซีนมันเป็นยังไง พอไปถึงจริงๆ หัวหอมจะได้ไม่กลัว " แต่ว่านะมึง..”

“ ทำไม ? “ หันไปมองหน้าคนร่างสูงข้างๆ ที่ก็เชิดไปที่กล่องของเล่นของเจ้าตัวเล็ก บนนั้นมีกล่องปฐมพยาบาลของเล่นตั้งอยู่ " อ้าว.. มีแล้วเหรอ "

“ จำไม่ได้เหรอ ตอนที่มึงป่วยมันยังเอาไปตรวจมึงอยู่เลย "

“ เชี้ย.. แล้วนี่กูจะซื้อมาเพื่อ " ถอนหายใจออกมาเบาๆ ไอ้ภาพก็ส่ายหน้าแล้วยื่นมือมาตบไหล่

“ เอาจริงๆ ถ้ามึงบอกกูสักนิด วันนี้มึงคงไม่ต้องเสียเงินฟรี "

“ งั้นแสดงว่ามันเคยไปหาหมอแล้วสิ " ผมหันไปหาภาพอีกคนก็ยักไหล่คล้ายจะตอบกันว่า คงอย่างงั้น ก็แน่ละมันจะไม่เคยได้ยังไง ไม่เคยจะเล่นเป็นหมอตรวจผมตอนที่ป่วยได้ยังไง " กูนี่มัน..”

“ เอาน่า คิดซะว่ามันยังไม่เคย ลืมๆเรื่องนั้นไปก่อนแล้วกันนะ แบบ อุ้ย ความจำเสื่อม "

" เสื่อมพ่อง! “ ด่ามันเบาๆ ก่อนจะหันมามองกองของเล่นที่ถูกแกะแล้วเรียบร้อยด้วยฝีมือของเจ้าตัวเล็กที่ก็ยิ้มแป้นมีความสุขเหลือเกิน ผมถอนหายใจ " เห้อ แล้วนี่กูจะซื้อมาเพื่อ ..”

“ เพื่อเล่นกับกาลิคไง " สงสัยจะบ่นเสียงดังไปหัวหอมมันเลยได้ยิน เด็กตัวเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้า มือเล็กเอื้อมมือมาจับมือผม " อาขม อาขมมาเล่นกับกาลิคนะ "

“ อื้ม ก็ได้ งั้นเดี๋ยวเรามาเล่นกันดีกว่า ให้หัวหอมเป็นคนป่วยนะ แล้วเดี๋ยวอาขมจะหมอ ตกลงมั้ย " สูดลมหายใจเข้าไปเต็มปิด เอาเป็นว่ากูจะลืมความหน้าแตกของกูไปก่อนแล้วกัน

“ แล้ว แล้วพออาขมเป็นคุณหมอแล้ว ครั้งหน้ากาลิคก็จะเป็นคุณหมออีกนะ "

“ ได้เลย "  ผมเอาอุปกรณ์ของหมอมาตั้งไว้บนตัก เด็กน้อยก็วิ่งไปยืนหน้าโต๊ะกินข้าวก่อนจะทำเป็นไอ พลางเดินโซเซเข้ามา

“ แค่ก ๆ แค่กๆ "

“ โอ้โห สมบทบาทสุดๆไปเลย " ไอ้ภาพแซวก่อนจะเอ่ยถามขึ้น " เป็นอะไรมาครับ ไม่สบายเหรอ ดูหนักนะครับเนี้ย แอดมินไอซียูไปเลยมั้ย  "

“ ไม่ซาบาย~ คร๊าบคุณพยาบาล แค่กๆ " มันบอกภาพอีกคนก็ทำทีเป็นเขียนอะไรสักอย่างลงบนมือ

“ แล้วชื่ออะไรครับ "

“ กาลิคครับ "

“ อายุเท่าไหร่แล้วครับ "

“ สี่ขวบครับ " มันยกนิ้วบอกไอ้ภาพก็ยิ้มก่อนจะพยักหน้ารับ

“ งั้นน้องกาลิคก็เข้าไปหาคุณหมอได้เลยนะครับ "   มือหนาผายมือเจ้าตัวเล็กก็เดินเข้ามาหาผม นั่งลงข้างกันก่อนจะทำทีเป็นไอออกมา

“ แค่กๆ "

“ เป็นอะไรมาครับเนี้ย ?  “ ผมถามพลางกลั้นขำท่าทางป่วยของหัวหอมที่แสดงออกมาแบบสมบทบาทในความรู้สึกของเด็ก

“ ไม่ซาบายครับ แค่กๆ  "

“ ท่าทางจะป่วยหนักนะครับเนี้ย " ยิ้มแซวมันหัวหอมก็พยักหน้ารับ " งั้นก่อนอื่นก็หมอขอวัดไข้ก่อนนะ " หยิบปรอทวัดไข้มาทำทีเป็นเสียบไว้ในแขน ตอนที่เอามาดูผมก็เบิกตากว้าง " โอ้โห ไข้ขึ้นสูงเลยนะเนี้ย อาการเป็นยังไงบ้างครับ ปวดหัว เจ็บคอมั้ย "

“ เจ็บครับ เจ๊บม๊ากกกกกกกมากเลย "

“ น่าสงสารจังเลย งั้นคุณหมอขอฟังเสียงหัวใจหน่อยน้า มาดูสิ เต้นเป็นยังไงบ้าง " ใส่เครื่องช่วยฟัง ทำทีเป็นฟังมันหัวหอมก็ดูตื่นตาตื่นใจ " โห หัวใจเต้นแรงเลย งั้นต้องฉีดยาแล้วนะ เคยฉีดยามาก่อนมั้ยเอ่ย "

“ ไม่เคยครับ " มันส่ายหน้าไปมาผมก็เงยหน้ามองภาพ

“ เคยแต่จำไม่ได้แล้วรึเปล่า " ภาพบอก " มันต้องเคยบ้างสิ ไม่งั้นจะรู้ได้ไงว่าเข็มต้องใช้ฉีดยายังไง "

“ ทำไมจะไม่รู้ละคุณพยาบาล ก็ดูในทีวีไง คุณพยาบาลไม่เคยดูทีวีเหรอครับ " คำถามที่ทำให้คนฟังอย่างไอ้ภาพได้แต่เอามือทาบอกพลางเบิกตาขึ้นมามอง พลางเหลือบมองผม

“ มึงดูความร้ายของมัน มึงดู "

“ ฮ่าๆ กูขำ ฮ่าๆๆ " หัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังตอนที่ไอ้ภาพทำมือเหมือนจะจิกหัวลูกตัวเองด้วยความหมั่นเขี้ยว ผมเช็ดน้ำตาลูกก่อนจะสูดน้ำมูกเข้าไป เอ่ยถามมันอีกครั้ง " ตกลงว่าไม่เคยฉีดยาเนอะ "

" ไม่เคยนะคุณหมอ " โบกมือเล็กๆไปมาผมก็พยักหน้ารับ

“ โอเค ไม่เคยก็ไม่เคยงั้นก่อนอื่นก็ เอาแขนเสื้อขึ้นนะครับ " แขนชุดนอนถูกดึงขึ้นผมก็ทำทีเป็นเอาสำลีมาเช็ดที่แขนมันก่อนจะฉีดยาลงไปบนแขน " โอเค เสร็จแล้ว เด๋วจะติดสติเกอร์น่ารักๆให้น้า เอาตัวไหนดี " หยิบสติกเกอร็ขึ้นมาเจ้าตัวเล็กก็ชี้ไปที่โปเกม่อนสุดโปรดของตัวเอง

“ โปเกม่อนครับ เอาตัวนี้ครับคุณหมอ เอาปิกาจู เอาตัวนี้เลย "

“ โอเคครับ ตัวนี้น้า อะติดลงไปเลย แค่นี้ก็เสร็จแล้ว "  ติดสติกเกอร์ให้มันเรียบร้อย หัวหอมก็ยิ้มกว้างกับสติกเกอร์ที่ชอบ " ถ้าไปฉีดยาที่โรงพยาบาลนะ ก็จะเป็นแบบนี้แหละ ไม่เจ็บแบบนี้เลย แล้วก็จะได้สติกเกอร์ด้วย ดีจังเลยเนอะ "

“ อื้อ! “ เด็กน้อยพยักหน้ารับผมก็ขยี้หัวอีกคน

“ ฉีดยาไม่เจ็บเลยเนอะ "

“ ไม่เจ็บเลยครับ "

“ ก็แน่ละ แบบนั้นใครจะเจ็บละ " ภาพพูดเสียงเบาผมก็ยกเท้าขึ้นถีบตัวมันเพื่อบอกให้เงียบ หันมายิ้มให้เจ้าตัวเล็กก่อนจะดึงขึ้นมานั่งตัก

“ หัวหอมไม่กลัวหรอกเนอะ เก่งอยู่แล้ว " หอมแก้มมันอีกคนก็หยิบเครื่องฟังขึ้นมาฟังหัวใจของผมบ้าง

“ อาขม กาลิคจะตรวจอาขมบ้างน้าา เอาอันนี้ฟังที่หัวใจของอาขมเลย  "

“ งั้นคราวนี้หัวหอมก็เป็นคุณหมอแล้วสิ งั้นอาขมจะมาฉีดยาครับให้สุขภาพแข็งแรง "  ผมบอกมันเอีกคนก็เอียงหน้างง

“ ไม่สิ ไม่ๆ อาขมจะต้องไอ แค่กๆ แค่กๆ แบบนี้ แล้วก็มาหาคุณหมอ  "

“ มาหาหมอต้องไม่สบายเท่านั้นเหรอ " ผมถามไอ้ตัวเล็กก็พยักหน้ารับ " ไม่ใช่หรอกนะจะบอกให้ หัวหอมรู้มั้ยว่าคนที่แข็งแรงบางคนเค้าก็มาหาหมอนะ เพราะคนแข็งแรงพวกนั้นมาฉีดยาเพื่อให้ตัวเองแข็งแรงยังไงละ จะได้ไปต่อสู้กับเชื้อโรค เพื่อไม่ให้ป่วยหนักๆแหละ "

" แล้วถ้าเราไม่ฉีดละครับ ถ้าเราไม่ฉีดยา เราก็จะแพ้ให้กับเชื้อโรคใช่มั้ย "

" ใช่แล้ว เราจะแพ้นะ เพราะงั้นอาขมจะมาฉีดยาเพื่อต่อสู้กับเชื้อโรค คุณหมอหัวหอมช่วยฉีดให้หน่อยน้า "

“ คร๊าบบ " เด็กน้อยทำทีเป็นฉีดยาให้ผม " วัดหัวใจของอาขมก่อน วัดๆ "

“ ตึก ตึก ตึก ตึก " ไอ้ภาพเลียนเสียงหัวเราะหัวหอมก็หัวเราะ

“ หัวใจของอาขมดัง ตึก ตึก ตึก แบบนี้เลย ป๊าทำ "

“ เหรอออออ " ส่งเสียงล้อมันยาวๆ พลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้จมูกเล็กๆของคนตรงหน้า ที่ก็หยิบลำลีขึ้นมา

“ แล้วก็เอาสำสีมาถูที่แขน ถูๆ แล้วก็ ฉีดยา "

“ คุณหมอต้องทำเบาๆนะครับ "

“ ครับ ทำเบาๆน้า ทำเบาๆ " มือเล็กที่ค่อยๆทำด้วยความเบามือก่อนจะยื่นสติกเกอร์มาให้ผม " อาขมจะติดอันไหน "

“ เอาตัวสีชมพูตัวนี้ "

“ ตัวนี้ชื่อพูริน น้องพูรินเป็นตัวที่น้องรินเน่ชอบ " หัวหอมบอกก่อนจะติดสติกเกอร์ตัวนั้นไว้ที่แขนผม ก่อนจะหันไปหาพ่อตัวเอง " ป๊า คราวนี้ป๊าก็ป่วยบ้าง "

“ ป่วยเป็นอะไรดี " ภาพถาม

“ อะไรก็ได้ "

“ เอาหนักๆมั้ย แบบใกล้ตายดีมั้ย "

“ ดี~ ใกล้ตายแล้วก็ได้ " หัวหอมบอกเสียงใสผมก็หลุดหัวเราะออกมากับความไร้เดียงสาของมัน ภาพที่ดึงมันเข้าไปกอดหอมแก้มหลายทีติดจนเจ้าตัวเล็กหน้ายู่ " งื้อออออ ป๊าอย่าาาา ป๊าต้องป่วยก่อน ป่วยๆ แบบใกล้ตาย "

" อะ ด้ายยยย " ร่างสูงทำทีเป็นนอนลงหนุนตักผม ขยับบอกให้ลุกอีกคนก็ลืมตาข้างเดียวขึ้นมามอง " อะไรนี่กำลังจะตายนะ ขอหนุนตักหน่อย "

" ออกไปเลย " ผมว่าก่อนจะขยับขาอีกครั้ง " ถอยไปเฟ้ยหนัก "

" คิดว่าเป็นโกโบริกับอังสุมารินสิ แต่เวอร์ชั่นนี้มีคุณหมอมาตรวจแล้วงี้ " คำอธิบายที่ฟังแล้วก็ได้แต่ส่ายหน้าไปมา มือหนาเอื้อมมือขึ้นมาหมายจับหน้าผม มันที่ทำทีเป็นไอออกมาเหมือนป่วยหนักใกล้ตายจริงๆ " แค่ก แค่ก ฮิเดโกะ ฮิเดโกะ.. "

" ประสาท ฮิเดโกะแม่มึงสิ "

" ป๊าาา กาลิคจะฟังเสียงหัวใจของป๊าก่อน " มันเอาหูฟังมาฟังที่อกไอ้ภาพก็พูดเสียงเบา

" รักกาลิค รักกาลิค "

" งื้ออออ ป๊า ไม่เอา มันต้องดัง ตึกตึก "

" เอ้า ทำไมอะ อยากจะให้ดังแบบนี้อะ รักกาลิค รักกาลิค ไม่ได้เหรอ "

" ม่ายด้ายยย ต้องดังตึกๆสิ " มันเถียงแก้มแดง ตัวแค่นี้รู้จักเขินเวลาใครบอกรักด้วยเว้ย น่าหมั่นไส้ ยื่นมือไปหยิกแก้มมัน หัวหอมที่ทำท่าตรวจ ก่อนจะหยิบสำลีขึ้นมาเช็คที่แขน แล้วฉีดยาให้อีกคน " เสร็จแล้วป๊าเอาตัวไหน "

" เอาตัวที่เท่ที่สุด "

" ตัวนี้ ตัวนี้เป็นมังกร ชื่อว่า ไคริว ป๊าติดตัวนี้นะ "

" ครับผม " สติกเกอร์ถูกติดให้ร่างสูงเรียบร้อยก่อนที่มันจะดึงกาลิคขึ้นมานั่งบนตัวมัน " นี่ถ้าให้กาลิคไปฉีดยาที่โรงพยาบาล กาลิคก็ไม่กลัวแล้วสิ "

" ไม่กลัวครับ " มันตอบก่อนจะกอดอีกคนไว้ " ฉีดยาไม่เจ็บเลยป๊า "

" เก่งจังเลย งั้นตอนนี้เราก็ไปนอนกันได้แล้วไป วันนี้ดึกแล้วนะ พรุ่งนี้ก็ต้องไปโรงเรียนอีก " ผมลุกขึ้นจากที่นั่งไปอุ้มเจ้าตัวเล็กขึ้นมาจากอกของร่างสูง หัวหอมที่ซบลงตรงไหล่ท่าทางก็ดูอยากจะนอนเต็มที่แล้ว " ไปนอนกันดีกว่าเนอะ "

" แล้วนี่ตกลงว่าพรุ่งนี้ .. "

" ก็ตามนั้นแหละ " ผมพยักหน้ารับอุ้มอีกคนเข้าไปในห้องนอน หย่อนตัวเองลงนอนข้างมันหัวหอมก็ดึงตัวเองเข้ามาซุกที่อกมันที่หลับตาลง ผมก็ยกยิ้มก่อนจะลูบหัวมันกล่อมๆ

   พรุ่งนี้ต้องไปฉีดยาแล้ว ถ้าเกิดว่าทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีเหมือนตอนที่ซ้อมเล่นๆก็คงดี เพราะทุกอย่างที่ผมทำ ก็หวังแค่ว่า หัวหอมจะไม่กลัวเข็มเหมือนอย่างไอ้ภาพก็เท่านั้น เพราะช่วงเวลาที่ลูกร้องไห้แล้วพ่อแม่ทำอะไรไม่ได้เพราะแม้ตัวเองยังกลัวเอง คงเป็นอะไรที่ทำให้ไอ้ภาพไม่ชอบใจเท่าไหร่ แล้วผมไม่อยากจะให้มันต้องรู้สึกแย่แบบนั้น

..........................................................


เป็นกำลังใจให้น้องหัวหอม สู้ๆ สำหรับการฉีดยานะลูก
แอบขำกับการสร้างเรื่องสอนลูกของขมกับภาพ หัวหอมก็ใสซื่อเกินน เอ็นดู
มีความไอ แค่กๆ เข้ามาหาคุณหมอด้วยอะไรด้วย #หยิกแก้มมมมม

และ ณ บัดนี้ หนมก็มีเรื่องสำคัญที่จะมาแจ้งให้ทราบบบบบบบบบ
ขณะนี้ นิยายของน้องหัวหอมได้เปิดจองแล้วนะค่าาาาาา ตามรายละเอียดดังนี้

ประกาศรวมเล่มนิยาย ' เฮ้ย!! มันไม่ใช่ลูกกู '
      เปิดจองตั้งแต่วันที่ 28 กรกฎาคม - 15 ตุลาคม  (รอบแรก)

รายละเอียดโดยรวม + ราคา

หนังสือ '  เฮ้ย! มันไม่ใช่ลูกกู ' เป็นหนังสือชุดมี 3 เล่ม ราคาชุดละ 1200 บาท   #ราคานี้รวมค่าส่งแบบลงทะเบียนแล้ว
 
#ตัวอย่างรูปแบบปกยังไม่เสร็จสมบูรณ์ จึงยังไม่สามารถอัพโหลดได้  รอก่อนนะคะ เดี๋ยวเสร็จแล้วจะอัพเดทให้ชมเลยค่ะ

รายละเอียดของหนังสือ

- เนื้อหาหลัก 38 ตอน ตอนพิเศษ 29 ตอน รวม 67 ตอน
/ * นิยายจะลงในเล้าเป็ด , ธัญวลัย , เด็กดี จนถึงถึงตอนที่ 53 เท่านั้น /

- เนื้อหาตอนพิเศษของพิเศษ เพิ่มอีก 15 ตอน #อาจมากกว่านั้นจะแจ้งอีกทีและจะไม่น้อยกว่านี้
/ ** หนังสือเล่มพิเศษ 15 ตอนนี้ สงวนขายเฉพาะการตีพิมพ์ในรูปแบบหนังสือเท่านั้น ไม่นำขายใน ebook /

- ปลอกสวมสำหรับใส่หนังสือทั้งหมด

ของแถม

- ที่คั่น 3 ชิ้น  โปสการ์ด 1 ใบ
- แฟนอาร์ตจิบิ เนื้อหาน่ารัก ๆ #อยู่ในตัวเล่ม
/* ของแถมส่วนนี้อาจจะมีการเปลี่ยนแปลงเป็นเนื้อหา /

และพิเศษ !!! สำหรับคนที่สั่งจองในรอบแรก
เราเพิ่มหนังสือตอนพิเศษ 3-5 ตอน  #สำหรับคนที่โอนเงินสั่งในรอบแรกนี้เท่านั้น!!
#ทั้งนี้ไม่ขายหนังสือแยกชุดไม่ว่าในกรณีใดๆทั้งสิ้น

รายละเอียดการสั่งจอง + โอนเงิน

1. เมื่ออ่านรายละเอียดเรียบร้อบแล้ว ให้โอนเงินมาที่บัญชี #พร้อมถ่ายสลิปหลักฐานการโอนเงินไว้ด้วยนะคะ


              ชื่อบัญชี  นางสาวอรชา ภูมิมาตร
              ธนาคารไทยพานิชย์ สาขา บางจาก
              เลขที่บัญชี  0892649044 
              **( ไม่ใช่เบอร์โทรศัพท์และไม่มีพร้อมเพย์ )
#สำคัญมาก " ถ่ายสลิปหลักฐานการโอนเงินเก็บไว้ด้วยนะคะ "

2. หลังจากโอนเงินแล้ว
ให้แจ้งโอนมาที่ e-mail :: atrealkanom(แอด)gmail.com
พร้อมทั้งกรอกรายละเอียดดังต่อไปนี้

ชื่อ - นามสกุล
ที่อยู่ ( อย่างชัดเจน อีกอย่างช่วยพิมพ์ให้ด้วยนะคะ อย่าส่งกันมาเป็นรูปที่อยู่นะคะ )
จำนวนหนังสือที่สั่งจองมีกี่ชุด
ความต้องการพิเศษอื่นๆ
#สุดท้ายแนบหลักฐานการโอนเงิน

และกดส่งมาโล๊ดดดด

3. เมื่อแจ้งโอนแล้วจะได้รับข้อความตอบกลับภายใน 3 วัน
และถ้าหากไม่ได้ข้อความตอบกลับภายใน 3 วัน #กรุณาติดต่อที่ DM twitter : @realkanom  // กล่องข้อความ facebook : หนมมี่ผู้ใสซื่อ

#ทั้งนี้ที่ 1 หนังสือไม่ต้องจอง โอนเงินได้เลย
#ทั้งนี้ที่ 2 การโอนจะเสร็จสิ้นสมบูรณ์ เมื่อได้รับอีเมล์ตอบรับค่ะ
#ทั้งนี้ที่ 3 รายชื่อของคนโอนเงินแล้วจะอัพเดทให้ทุก 1 อาทิตย์ โดยประมาน

เช็ค และ ติดตามความคืบหน้าของหนังสือได้ทางเพจ fb " หนมมี่ผู้ใสซื่อ "


หากมีข้อสงสัย ติดต่อ
twitter : @realkanom
facebook : หนมมี่ผู้ใสซื่อ


เป็นนิยายเนื้อหายาวที่รับรองเลยว่า ถ้าใครชอบเนื้อหาของนิยายเรื่องนี้ ชอบความรัก ความเป็นครอบครัว แล้วก็ความน่ารัก ความแสบๆคันๆของเด็กน้อย ซื้อไปอ่านจะไม่ผิดหวัง ยังไงก็ ฝากด้วยนะคะ
สุดท้ายนี้ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า
ฝากแท็ก #มมชลก ในทวิตด้วยเน้ออออ
หนมมี่

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ครอบครัวสุขสันต์ 
กาลิค น่ารักมากกกกก
ภาพ ขม