หัวข้อ: ปรัชญาช่างกลฯ ภาค เส่ง-เปา by aoikyosuke

[TARO]

ทิ้งไว้นานไม่ดีนะค้าบลุง

เด๋วเส่งน้อยจะไม่ปลอดภัย

 

[singsayam]

ช่ายๆ ลุงก็ว่าอย่างนั้นแหละ

แหม...ก็มาช่วยเม้นต์ให้ลุงกันหน่อยดิ....

[kit]

หนึ่งบวก

วั้ย ค่ะ คุณลุง sing

[both^^]

+1 ค่า

เพิ่งมาอ่าน

หื่นกันได้อี๊กกกกกกกกกก

[gift_deb]

 :a2:สนุกวึ่นวือค่ะ คุณลุง ไหงวันนี้ลงน้อยจัง

[baddy]

คุณลุงผู้น่ารักและแสนดี(ยอเข้าไปเพื่อลุงหลง)ลงให้อีกเถอะนะ พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส 

[singsayam]

โธ่...หลานๆ จ๋า สงสารคนแก่หน่อยจิ...

ลุงแก่แล้วนะ มันต้องชักช้าเป็นธรรมด๊า ธรรมดานะหลานๆ

เด๋วกะไว้ว่าทำงานให้เสร็จ แล้วจะมาต่อให้อีกตอนนึงนะ...

งานมีเพียบเลยที่ต้องเคลียร์ ...หวังว่าหลานๆ คงเข้าใจหัวอกคนแก่นะ...

[oaw_eang]

นิยายเรื่องนี้ตั้งแต่ลงมา  ไม่เห็นมี โมดุฯ เข้ามาทักทายเลย

อิอิ

เจ้เข้ามาแล้วน้า


อิเจ้

ปล. ว่าแต่ขออนุญาตคนแต่งก่อนนำเรื่องมาลงแล้วใช่ไหมคะคุณน้องขา?

[singsayam]

เรียบร้อยแล้วครับหลาน...ลุงอ่ะขอมาอย่างมีเกียรติบัตรรับรองด้วยนะหลาน

ว่าแต่...อย่าเรียกลุงว่าน้องนะ...ลุงขนลุกอ่ะ

ลุงแก่แล้วนะหลาน...

มันไม่ใช่มุกหรือนามแฝงนะ ชื่อสิงห์จริงๆ และก็น่าจะเป็นลุงของทุกคนแล้วละ

เพราะอายุอยู่ปลายชีวิตไปแล้วนะหลานจ๋า

ดีใจที่โมมาทักนะหลาน

[mantdash]

เป็นกำลังใจให้ลุงครับ รอตอนต่อไปครับ
 
ปล.ลุงอย่าหักโหกมากนะครับ ทำงานมากๆไม่ดีต่อร่างกาย 

[mar]

อ๊ากกกกก ลุงคร๊าบบบบ

ทำไมทำให้ค้าคาอย่างนี้เนี้ย

พรุ่งนี้ลง 2 ตอนเลย

ไม่งั้นจะก่อมอบไปประทวงหน้าบ้านลุงงงงงงง

[TARO]

วันนี้ลุงลงน้อยอ่ะค้าบ

 

[singsayam]

ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา 
(ตอน คนดีของเปา)


“ไอ้เปาปล่อย....อื้อ...ไม่เอาปล่อย..” ร่างสูงบิดกายเร่า อาการปวดตามแขนขาทุเลาลงแล้วหลังโดนกรอกยา

แต่ตอนนี้มีบางสิ่งที่ตื่นเต้นเร้าใจกว่ากรอกยาเสียแล้ว


“เมียครับ...นี่เป็นเซอวิสสเปเชี่ยลแบบพิเศษสุดจากผัวนะจ๊ะเมีย...ขอบอกว่าผัวไม่เคยทำกับไอ้หนุ่มคนไหนมาก่อนในชีวิตแต่ทุ่มทุนสร้างงานนี้เพื่อเมียเลยนะค้าบบบบบบบ...” บาติสต้าเปารู้สึกสนุกมากที่ได้แกล้ง
หนุ่มตาคมของสาว ๆ ได้

ดูสินั่นปากด่าแต่หน้าสะบัดหนี ครางเสียงน่ารักดีเหลือเกิน..โอว ... ยอดเว้ย
เสียงมึงนี่ได้อารมณ์ดีกว่าเสียงผู้หญิงในหนังเป็นไหน ๆ เลย อ่ะ กลั้นเข้าไปเสียงอ่ะ
เดี๋ยวมึงหลุดปากด่าอีก มึงก็ร้องอีกอ่ะ เชื่อกู

ตึกใบหยกสองจัดการดึงกางเกงเนื้อหนาของคนที่นอนดิ้นกระแด่ว กระแด่ว อยู่บนเตียงออกมาจนเกือบเลยเข่า

และก็ได้เห็นชัดเจน

โอ้ว..... เป็นขนาดนี้แล้วนะมึง... ยังตะโกนด่าให้กูปล่อยอีก .... เดี๋ยวปั๊ดกูก็ปล่อยให้มันชี้เด่อย่างนี้เลยไอ้ห่าเส่ง

“ฮืออออออออออ...ไอ้เปา..กูหลุดไปได้กูจะฆ่ามึง..ฮือออออ” น้ำตาไหลพรากเลยเส่งเมียรัก สงสัยจะปลื้กใจ
ในเซอวิสพิเศษของผัว
น้ำมูกน้ำตาไหลปนกันมั่วไปหมด ร้องไห้แง แง ยังกับเด็ก
แหมเส่งเมียรักนี่ก็แปลก จะร้องไห้ให้มันมีอีโมชั่น แบบว่าน้ำตาค่อยหยดแหมะ แหมะ หน่อยก็ไม่ได้
นี่พวกเล่นไหลพราก ๆ ร้องยังกับเด็กแน่ะ.....แต่...ดูไปดูมาก็น่ารักดี

เหมือนหมีควายตาคมร้องไห้.....5555555555555

มืออุ่นร้อนกำแน่นที่อะไรอะไรที่มันตื่นตัวถึงขีดสุด...ของร่างสูงมีแต่แผลทั้งตัว ทำแบบแปลก ๆ ไม่เคยทำ
ไม่คิดว่าจะทำ...แต่ถ้าไม่ทำ..ไอ้ห่านี่คงคลั่งตาย

เคยทำแต่ของตัวเอง...ทำของคนอื่นกูจะทำยังไงวะเนี่ย

บาติสต้าเปา ดึงมือไปเรื่อย .... อย่างงก ๆ เงิ่น ๆ พยายามคิดว่าเวลาทำตัวเอง แบบไหนมันเด็ดสุด
ก็เอาแบบนั้นแหละ
“เจ็บบบบบบบบ ปล่อยไอ้เปา...อื้มมมมม ปล่อย...แหวนมันขูด..เจ็บนะเว้ย..ไอ้สัตว์เอ้ย...”

อ่ะนะ...ด่าเขาแล้วก็ให้เขาทำให้อะนะ...แหม เมียนี่ยอดจริง ๆ
ไอ้เปาต้องไปถอดแหวนออกวางแล้วค่อยมาจัดการเมียตัวเองต่อ

เสียงในจอก็ยังคงกระหึ่ม...แต่เสียงไอ้เส่งมันส์กว่าเยอะ...ไม่ดงไม่ดูแม่งและ
ดูไอ้เส่งนอนดิ้นดีกว่า ได้อารมณ์กว่าเป็นไหน ๆ

“งือออออ ฮือออออออ อ่ะ...อ่ะ....ไอ้เปา..งือ..” ร่างสูงหูอื้อตาลาย ทำอะไรไม่ถูก เคยแต่ฟันหญิง
แล้วก็มีหญิงทำให้ แต่นี่ไอ้สัตว์เปาที่เขาเกลียดเป็นคนทำ

มันเลยผสมทั้งเสียวซ่าน สยิวกิ้วในทรวง

ทั้งอาย

ทั้งโกรธ

ทั้งอยากทำ
ตีกันมั่วไปหมด
ก็ไอ้เส่งมันเป็นชายไทยสูง 183 เซนติเมตร ร่างกายสมบูรณ์แข็งแรง และจัดเป็นดี 1 ประเภท 1 นี่นา
ไอ้เรื่องแบบนี้มีเหรอที่มันจะไม่ตื่นตัวขึ้นมา....แล้วก็ไม่รู้จะร้องครางทำบ้าอะไร
ในเมื่อไอ้คนทำแม่งก็ทำ ๆ หยุด ๆ พอจะกลั้นเสียงไม่ร้อง มันก็เร่งจังหวะให้หลุดร้องออกมาจนได้

พอร้องออกมา มันก็เสือกหยุด คนจะตายอยู่แล้ว เป็นแม่งเปาบ้าง จะทำยังไง

“โอ้โห....นายแบบหนุ่มของเรา...เสียงหวานเว้ย...เป็นขนาดนี้แล้วนะ...ดูดิ..น้ำเปื้อนมือแล้ว...ให้ทำต่อมั้ยจ๊ะเมียจ๋า...”

ไอ้เปาแกล้งลงไปกระซิบกับคนที่นอนครางเสียงหวานเร้าใจเหมือนจะขาดใจตาย
แหมมึง...เมื่อกี้ด่ากูแหมบ ๆ ตอนนี้ ไม่ด่าเลยสักแอะนะ
หลับตาแน่นเลย

โอ้ว...มีเม้มปากกัดปากด้วย..สงสัยจะได้อารมณ์จัดนะนี่

ได้ยินเช็ดเต็มสองรูหูเลยแหละว่าไอ้สัตว์เปามันพูดอะไรบ้าง แต่ตอนนี้ไม่มีแรง
หน้าแดง ตัวสั่น อยากทำจนใจจะขาด แต่มือโดนมัด ส่วนไอ้คนแกล้ง ก็ถอนมือออก
ทิ้งให้ค้างคาอยู่อย่างนั้น
แล้วมันยังมีหน้ามาหัวเราะใส่ ก่อนจะลุกเดินไปนั่นไปนี่ได้ต่ออีก สะใจมากเลยสิเนี่ย
“หิวข้าวเว้ย....กูไปกินข้าวดีกว่า...เนอะเหี้ยเส่ง....ค้างไว้อย่างนี้ดีมั้ยมึง...แหมกูล่ะชอบจริง ๆ “
ตึกใบหยกสองคงสนุกมาก
ที่เห็นคนที่นอนอยู่สิ้นฤทธิ์นอนร้องไห้น้ำตาไหลพราก

กลั้นเสียงคราง แล้วก็เสียงสะอื้นของตัวเอง หน้าแม่งแดงก่ำเลย ตัวเกร็งเลยนะนั่น
แต่เหมือนมันสะอื้นเป็นพัก ๆ

แต่ไม่ยอมร้องขอสักคำว่าให้เขาทำต่อ
แน่มากเลยมึง.......เป็นกูล่ะก็...คงทนไม่ไหวแน่ ถ้ามันยังแข็งโป๊กอยู่อย่างนั้น

“เหี้ยเส่ง...มึงจะไม่ทัดทานกูหน่อยเลยเหรอ...จะตายเอานะมึง...กูให้โอกาสนะ...ขอร้องกูสิ..แล้วกูจะทำให้”

สงสารมันนะเนี่ย ถึงพูดกับมันเสียงอ่อนลง แต่ไอ้หนุ่มล่ำนอนตัวแข็งทื่อ ไม่ยอมพูดเหี้ยอะไรสักคำ
ด่าหน่อยก็ยังดี.... นี่แม่งสะอื้นเป็นพัก ๆ กัดปากเป็นหน ๆ แถมไม่ยอมลืมตามามองอีกว่าร่างกายตัวเองน่ะ
มันอยู่ในสภาพไหน

[singsayam]

“ไอ้เส่ง.....ขอร้องกูสิเว้ย...เหี้ยเอ้ยยยยย...” ร่างสูงเริ่มโมโห ที่ไอ้คนหยิ่งในศักดิ์ศรีนั่นไม่ยอมร้องขอสักคำ

ยิ่งพูดมันก็ยิ่งสะอื้น พอสะอื้นมันก็ยิ่งกัดปาก กัดปากอย่างเดียวหรือมันจะกัดลิ้นตัวเองให้ขาดกันล่ะนั่น
แล้วไอ้ท่าหอบหายใจหนัก ๆ นั่นล่ะมันอะไรกัน....อะไรของมันกันล่ะวะ...

“ขอร้องกู..ไอ้เส่ง..มึงขอร้องกูเดี๋ยวนี้นะ...ด่าก็ได้..เร็วไอ้เส่ง...พูดออกมา มึงพูดสิโว้ยยยยยย พูดสิโว้ย..แม่งเอ้ย”

ไอ้เปาเขย่าคนตัวสูงที่นอนเกร็งตัวแน่น หอบหายใจหนักเพราะแรงอารมณ์

“แม่งเอ้ย....มึงครางสิวะ...ร้องสิวะ..ไอ้สัตว์นี่...อยากลองดีกะกูเหรอห๊า...ด่ามาสิโว้ยยยยยยยย..ไอ้เส่ง.......ไอ้เส่ง
ด่ามาสิไอ้เส่ง...มึงด่ามา..”

ทั้งเขย่าทั้งขย้ำ จนไหล่ของคนที่นอนอยู่แทบหัก แต่ไอ้คนรักศักดิ์ศรีก็ไม่ยอมร้องขอ

นอนให้เขย่าเล่นได้ ไม่ดิ้นไม่หือ ไม่ด่า ไม่พูด ไม่คราง ไม่ร้อง ....
แต่ดูท่าทางทรมานมาก

ไอ้เปาผู้คิดกลั่นแกล้ง จึงจัดการ เอื้อมมือไปกอบกุมส่วนแข็งขืนนั้นไว้ และเริ่ม ดึงขึ้นลง แบบไม่มีจังหวะช้า
เร็วแม่งอย่างเดียวเลย

และไอ้คนปากเสีย ก็ร้องอือ อือ อา อา อยู่ในลำคอ สะบัดหน้าหนี ตอนทีก้มลงจะประกบปากด้วย
น้ำตายังไหลพรากเหมือนเดิม

ทั้งสะอื้น ทั้งครางตีกันพัลวัน

“อือ อืมมมมมมมม งือ อ่ะ...อ๊า...อ๊า...ซี๊ดดดด โอ้ยยยยยยยยยย อ่ะ อ่ะ อ่ะ”

เสียงกลั้นไว้ไม่อยู่แล้ว เมื่อร่างแกร่งหนาเร่งจังหวะไม่บันยะบันยัง ต่อให้ใจแข็งแค่ไหนก็คงไม่มีใครทนได้
จนใกล้จะถึงที่สุดเต็มที

“ขอกู....ขอ....ขอสิ...ขอให้กูทำต่อ....ขอกูเร็ว ๆ ไอ้เส่ง...ขอสิโว้ยยยยยยยยย ไอ้สัตว์เอ้ย...ขอเดี๋ยวนี้ทำให้หน่อยเปา....มึงพูดเดี๋ยวนี้นะ...ทำให้หน่อย...ทำให้หน่อยสิ...มึงพูด ....พูดเร็วเส่ง....พูดมา”
ร่างสูงหงุดหงิดสุดขีด ตัวเองก็ทนไม่ไหว แต่ต้องมาเล่นอะไรบ้า ๆ กับไอ้ห่านี่เองแม่งจะใจแข็งไปถึงไหนวะ

ด่าซ้ำ ๆ ซาก ๆ ไปมาเป็นสิบรอบ จนสุดท้ายตัวเองก็ทนไม่ไหวต้องเป็นฝ่ายขอร้องไอ้เส่งซะเอง
“ขอร้องแหละเส่ง.....พูดออกมาสักทีเถอะ...มึงพูดเถอะนะ...กูไม่อยากทรมานมึงเลย..พูดเถอะวะเส่ง...”

จากที่หงุดหงิดโมโหก็กลายเป็นสงสาร หน้ามันแดง ตัวมันก็สั่นขนาดนั้น รู้ว่ามันอยากไปเต็มที
แต่มันไม่ยอมขอ....รู้นะว่าเวลาแบบนี้มันทรมานแค่ไหน...เพราะฉะนั้นขอแค่พูดแค่นั้น ทำไม่ได้หรือไง

เสียงตะคอกอ่อนลงแล้ว และค่อยปรนเปรอร่างกายนั้นอย่างเชื่องช้า ไม่ได้แกล้งหยุดมือเหมือนครั้งที่แล้ว
เพราะสงสารคนที่กำลังทรมาน

“ขอนะครับ....คนดี....เรียกเปาคำเดียวก็ได้นะ....คนดีของเปา.” ใครจะคิดล่ะ...ว่าอย่างไอ้เปาจะก้มลงไปพูดกระซิบเสียงอ่อนเสียงหวานกับคนที่แกล้งได้
ก็เพราะว่ามันสงสารน่ะสิ แถมซ้ำด้วยการหอมแก้มหนัก ๆ ไปอีกหนึ่งครั้ง
อย่างหมั่นเขี้ยว....หือออออออออ อ้อนมั่งไม่ได้หรือไงกันละเว้ย ..... เต็มใจจะทำให้เนี่ย...

ร่างนั้นก็คงจะถึงที่สุดของความรู้สึกแล้ว....
กลั้นใจพูดคำพูดที่ถูกบังคับให้พูดออกมาเสียงเบา

แต่คนที่ตั้งใจฟังก็ได้ยินชัด

“เ.....ปา.......อื้อ...อือ..” แม้แทบไม่ได้ยิน แต่ตึกใบหยกสองก็พอเข้าใจว่าอีกคนพูดอะไร
แค่นี้แหละ...ไม่ได้จะบังคับให้พูดซ้ำ แค่คำเดียว ที่อยากฟัง แค่คำเดียวจริง ๆ

เขาก็พร้อมจะปรนเปรอให้ถึงที่สุดแล้ว
ก็แค่นี้เองจริง ๆ .....


ร่างสูงใหญ่แกร่งหนา ไม่รอช้าอีกต่อไป เร่งจังหวะเร็วรัว จนอีกคนกลั้นเสียงครางแทบขาดใจไม่ไหว
และปลดปล่อยออกมา ฝ่ามือร้อนเต็มไปด้วยหยาดหยดอุ่นร้อนขุ่นข้น...ที่พุ่งแรงออกมาจนเปรอะเปื้อน...
หลังคำพูดคำเดียวของตัวเองที่อีกคนอยากได้ยินมากที่สุด


ฝ่ามืออุ่นเกลี่ยมือไปมา..และเอื้อมมือหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดคราบหยาดหยดนั้นออกไปจนหมด....

จัดแจงเช็ดรอยเปื้อนและแต่งตัวให้คนที่นอนเหนื่อยหอบนั้นจนเรียบร้อย.....

ก่อนจะก้มลงแตะปลายจมูกที่หน้าผากที่มีแผลแตกที่หัวคิ้วซ้ายของคนที่นอนหอบอยู่

และร่างนั้นก็สะบัดหน้าหนี

ไม่ยอมพูดอะไรสักคำ

บาติสต้าเปาเดินไปดึงผ้ามาห่มให้กับคนที่นอนอยู่ และไม่ยอมมองหน้ามันสักนิด

แล้วตัวมันเองก็เดินไปปิดไฟ

คว้าผ้าขนหนูได้ ก็เดินเข้าห้องน้ำไปเงียบ ๆ คนเดียว



 

TBC….........................…

[wan]

  สัมพันธ์ เรื่มกลมเกลียว แม้ไม่ได้เต็มใจในตอนแรกก็ตาม 

แต่มันก็พัฒนาขึ้น มาเป็นลำดับ มารอตอนต่อไปนะลุง 

[kit]

+1

ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing

[gift_deb]

หลังจากนั้นเปาก็เข้าไปทำร้ายร่างกายในห้องน้ำ 

[both^^]

ไปบังคับเส่งมันทำไมเนี่ย

สงสารมันว่ะ

ขอบคุณค่ะลุงสิงห์

[TARO]

ใช้บริการน้องนางทั้งห้าอีกแล้วท่านพี่เปา

 

[piro]

ที่เคยอ่านมาไม่มีฉากนี้แฮะ

[HaLF333]

ไม่มา 2 วัน มาอีกทีอ่านจุใจเลย...
ขอบคุณค่ะลุงสิงห์ 

[anna1234]

+1ให้ลุงสิงห์ หื่นได้ใจจริงๆ ชอบอ่ะชอบม๊ากมาก

อยากรู้จิงๆว่าจะทำไงกันต่อไป ถึกๆแบบนี้ หน้าสนุกดีอ่ะ

มาต่อเร็วๆน่า ลุงสิิงห์รูปหล่อ

[uknowvry]

เออ เว้ย
คู่นี้มันดหดกันได้อีก

[YO DEA]

 

[three]

น่าสงสารพ่อเส่งจัง +2ให้คณลุงเลยนะครับผม

[shiawase]

ลุงงงงงงงงงงงงงง

สงสารเส่งอ่ะ

แต่ว่า  เปาจ๋า~~~~  เค้าชอบเปาอ้อนเส่งอ่ะ   

อ๊ายยยยยยยยยยย

น่ารักกกกกกกกกกก

ลุงมาต่อเร็วๆนะ

[oaw_eang]

เข้ามายืนยันอีกทีว่าเรื่องนี้สนุกมั๊กมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

อิเจ้  กระเทยไม่จำกัดอายุ

[wan]

  ขอนอกเรื่องหน่อย เจ้ครับ มัวแต่รับรองเรื่องคนอื่นอยู่ เรื่องของเจ้ นะ ไม่ขยับเลย 

แค่นี้แหละ  แล้วรีบ  ก่อนโดน รักน้า 

[mar]

อะฮิๆๆ  

ในที่สุดก็หยุดค้างคาซักที (ฮี้ววว~ )

ขอบคุณคร๊าบลุง พรุ่งนี้เอามาลงอีกนะค๊าบ

ขอเอาแบบยาวๆเลยนะ (สั่งจริงนะเมิง - *- )


รอ ร๊อ รอ ~~~ นั่งรอลุงจ้า  

[kit]

วุ้ย



ค่ะ
.

ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing