- ไปค่ายตอนที่สิบสอง : ไส้กรอกของน้องแรก -
- 30 เปอร์เซ็นต์-
“นั่นเขามุงดูอะไรกันวะ”
ผมมองปลายนิ้วไอ้เบิร์ดที่ชี้ยังกลุ่มคนที่กำลังมุงอยู่ตรงกระดานในห้องพัสดุแล้วได้แต่ยักไหล่ตอบเพราะไม่รู้เหมือนกันว่าคนเหล่านั้นสุมหัวทำอะไรกันอยู่ เนื่องจากเวลานี้ยังเช้าอยู่ซ้ำพี่ปิงปองยังเลื่อนเวลาเริ่มงานตอนเช้าให้เลทไปอีกชั่วโมงเพื่อรออุปกรณ์ก่อสร้างที่จะมาส่งเช้านี้ ผมเลยได้โอกาสชักชวนไอ้เบิร์ดเอาผ้าไปซักเพราะมาอยู่ที่นี่ก็ตั้งหลายวันแล้วเสื้อผ้าไม่เคยซักสักที ไอ้ที่เตรียมมาให้อยู่ได้สักอาทิตย์ก็ใส่ไปจนจะหมดแล้ว
“งั้นกูไปดูก่อนนะว่าพวกนั้นทำอะไรกัน”
“เออๆ กูไปด้วย”
ผมอุ้มเอากองผ้าในอ้อมแขนเดินตามไอ้เพื่อนรักที่เดินตัวปลิวทิ้งภาระกองผ้าของตัวมันให้ผมอีกทอด ผมเลยแยกเขี้ยวใส่แผ่นหลังมันที่เดินลิวๆ ไปโน่น
“นั่นอะไรวะ”
“หือ”
บอร์ดข้างหน้าบนกระดานมีลายมือของพี่ปิงปองที่เขียนอยู่บนสุดว่า
‘โซเชียลชาวค่ายวันนี้’ และเว้นพื้นที่จำนวนมากให้ชาวค่ายได้ระบายความในใจ สาเหตุหลักๆ มาจากสาวกชาวโซเชียลที่พออยู่ค่ายสักระยะมีบ่นเรื่องต้องจำใจตัดขาดจากสื่อโซเชียลทุกรูปแบบเพราะที่นี่ไม่มีทั้งสัญญาณโทรศัพท์และสัญญาณอินเตอร์เน็ตทำให้เหมือนถูกตัดขาดจากโลกโซเชียลโดยสิ้นเชิง
พี่ปิงปองเลยแก้ปัญหาด้วยการให้ชาวค่ายเหล่านั้นมาเขียนข้อความสั้นๆ พร้อมกับบอกชื่อเจ้าของข้อความนั้นซึ่งเลียนแบบวิธีการมาจากสื่อรูปแบบหนึ่ง ซึ่งมันได้ผลและสนุกสนานมากเพราะดูจากจำนวนข้อความที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ในทุกๆ วัน
โซเชียลชาวค่ายวันนี้!!!
@แก๊งดอกไม้(สีทอง) #ทีมเมียพี่ปืน
@อนาถาแฝดพิมฐา คูมพี่ปืนควรเป็นผัวของหนู #ทีมเมียพี่ปืน(ใหญ่)
@กลุ่มเจ่อยากจะเปย์แต่ผู้ชาย ฉันอยากกิน....กล้วยค่ะ!!
@ปิงปองเจ้าของมังกรเบิร์ด เบื่อไข่เจียวอยากเคี้ยวไข่เบิร์ด >///< (พี่โดนบังคับเขียน แงๆ)
@GlOmKup #ทีมเมียพี่ไกด์ งื้อออ
@สี่ยอดกุมาร ผมอยากหล่อเหมือนแก๊งสี่โจรคนับ
@ยาวจนพันคอได้ ฝากร้านขายไข่สั่น สั่นไม่กี่ทีก็ถึงสวรรค์ www.ร้านขายไข่สั่น.เน็ตที่นี่ไม่มีโว้ย
@เมียหลวงพี่ปืน #ถ้าอยากมีอนาคตให้ไปทางอื่น...แต่ถ้าอยากเป็นพี่เมียปืนเชิญทางนี้
@Noknik ลายสักที่แขนพี่ไกด์เท่มากค่ะ
@ผู้ไม่ประสงค์จะออกนามแต่ประสงค์จะฝากใจ #รักแรกพบ
หือ?
ข้อความสุดท้ายในบอร์ดทำเอาผมใจกระตุก รู้สึกว่าตัวเองตาพร่าเบลอจนต้องขยี้ตาเพื่อให้เห็นข้อความนั้นชัดๆ อีกครั้ง
“รักแรกพบ”
“......”
ไอ้เบิร์ดพูดขึ้นแล้วหันขวับมามองที่ผมทันที ดวงตาพราวระยับของมันทำเอาผมไปไม่เป็น ซ้ำยังรู้สึกว่าใบหน้าร้อนผ่าววูบวาบไปทั้งใจ
“ใครเขียนข้อความจีบมึงว่ะไอ้แรก”
“มั่วแล้วไอ้เบิร์ด เขาอาจหมายถึงเรื่องอื่น”
ผมส่ายหน้าหวือ ไอ้เบิร์ดเลยโบกหัวผมเบาๆ
“หน้ามึงแดง”
“แดงห่าไร”
“กูว่า” ไอ้เบิร์ดลูบคางทำสีหน้าครุ่นคิด “มีคนในค่ายแอบชอบมึงชัวร์”
“พอๆ พูดอะไรไร้สาระ”
“ถ้าไร้สาระจริงมึงไม่หน้าแดงเป็นตูดลิงหรอกไอ้ห่า”
มันบิดแก้มผมแรงๆ ผมเลยยกขาเตะแม่งคืน
“ว่าแต่กู มึงอ่ะระวังตัวให้ดี”
“ระวังอะไร?”
มันทำหน้างงๆ
“ระวังไข่มึงที่พี่ปิงปองแม่งเล็งอยู่”
พูดจบผมรีบชิ่งทันทีเพราะไอ้ห่าเบิร์ดมันยกขาเตรียมถีบผมทั้งที่หน้าแม่งก็แดงไม่ต่างจากผมหรอก โธ่เอ้ย
.
.
“เชี่ยลืมหยิบกางเกงในลงมาด้วย!”
ผมร้องขึ้นเสียงดังตอนที่กำลังลงมือขยี้เสื้อผ้าในกะละมังโดยมีไอ้เบิร์ดเป็นลูกมือซึ่งทำหน้าที่ล้างฟองผงซักฟอกจากผ้าจะให้มันช่วยซักนี่อย่าหวังเลย มันไม่เอาเท้าขยี้ก็บุญแล้วไอ้ห่านี่ ผมเอาน้ำสะอาดล้างมือก่อนจะผุดลุกขึ้นแล้วบอกมันว่าจะไปของใช้ส่วนตัวที่ลืมไว้บนห้องลงมาซัก
หลังจากมันพยักพเยิดรับรู้แล้วผมเลยซอยเท้าวิ่งออกมาทันที จังหวะที่ผมกำลังจะโผล่หน้าเข้าไปในห้องนอนโล่งนั่นทันเห็นแผ่นหลังพี่ไกด์ที่โน้มตัวลงไปใกล้ใบหน้าคนป่วยซึ่งนอนซมอยู่บนฟูกหนา นั่นแหละถึงทำให้ผมต้องจำใจแอบดูพี่ไกด์กับคนป่วยอย่างพี่กลมที่โดนไข้เล่นงาน เพราะเมื่อวานกลับมาจากข้างนอกพร้อมพี่ไกด์ด้วยสภาพเปียกโชกไปทั้งตัว ไม่รู้พี่กลมแม่งไปทำธุระอีท่าไหนถึงกลับมาไข้ขึ้นข้ามวันข้ามคืนทำเอารุ่นพี่หน้านิ่งอย่างพี่ไกด์อยู่ไม่สุขทั้งคืน
ยังไงกันน้าสองคนนี้!
“ไอ้ไกด์ล่ะ”
เสียงกลุ่มคนสองสามคนที่กำลังเดินมาทางนี้ทำเอาผมต้องเนียนทำตัวลีบไปกับประตูเพื่อไม่ให้เป็นที่สังเกต นั่นแหละผมถึงเห็นสมาชิกสามคนที่เหลือของแก๊งสี่โจร
“เฝ้าไอ้กลมอยู่”
“มันปากหนัก”
“ไม่ใช่แค่ปากหนัก ปากเจ็บด้วยไอ้ห่า เมื่อคืนขนาดไอ้กลมไข้ขึ้นมันยังด่าจนน้องร้องไห้ไปเป็นยก นี่ขนาดน้องมันป่วยอยู่นะ”
“มันชอบแสดงความห่วงใยแบบแปลกๆ”
“เหอะ!”
พี่ปืนทำเสียงในลำคอดูขบขันไม่น้อย
“มึงก็ไม่ต่างจากมันหรอกไอ้ห่าปืน”
“กูทำไม?”
“พวกไม่เห็นโลงศพ...”
“แสดงว่าไปผิดศาลา”
“ถุยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
พี่นะโมกับพี่เม่นตบกันอย่างเข้าขา เล่นเอาผมที่แอบฟังอยู่กลั้นขำเอาไว้ไม่ไหวจนเผลอทำให้เกิดเสียงตรงประตู พี่ปืนหันมองทางผมแวบหนึ่งเล่นเอาใจสะดุดดีว่าบานประตูบังอยู่ ผมกลั้นลมหายใจเกือบตายจนรุ่นพี่หัวหน้าโจรเบือนหนีไปทางอื่น แล้วทั้งสามก็ผละเดินจากไป
ผมถอนหายใจโล่งอกรีบเผ่นไปหยิบกองชั้นในที่ใช้แล้วในกระเป๋าออกมาทันที ดีว่าพี่ไกด์หันหลังดูพี่กลมอยู่เลยไม่ได้สนใจอะไร แต่พอซอยเท้ามาถึงหัวบันไดก็ต้องเบรกจนตัวโก่งเมื่อคนที่ไม่อยากเจอที่สุดโผล่พรวดมาประจันหน้ากัน
“เชี่ย”
ผมตบอกตัวเองอย่างตกใจ
“ด่ากูเหรอ?”
ผมเบ้หน้าใส่ตัวตนเรื่องที่ยิ้มเท่ห์อยู่ตรงหน้า
“พี่แม่งมาไม่ให้สุ้มให้เสียงเองนี่หว่า”
“มึงก็แอบอยู่แถวนี้มานานแล้วไม่ใช่รึไง”
ชะอุ้ย!
แสดงว่าที่แอบอยู่ตรงประตูเมื่อกี้ไอ้พี่ปืนมันเห็นผมแน่นอน
“จะซักผ้าเหรอ?”
มันเหลือบตามองของในมือเขา
“เอ่อ ครับ”
“งั้นรอแป๊บนึง”
อะไรของพี่มันวะ ผมเกาหัวแกรกๆ รอพี่มันที่ผลุบหายไปในห้องก่อนจะกลับออกมาพร้อมเสื้อผ้าสี่ห้าตัวในมือ แล้วยื่นมาตรงหน้าผม
“ฝากซักหน่อย”
“เรื่อง?”
อะไรคือการที่ฝากซักผ้าหน้าตาเฉยวะ
ผมไม่ใช่ขี้ข้านะโว้ย
“กูให้ตัวละร้อย”
“จ่ายสดมั้ยล่ะ?”
แต่มึงหน้าเงินไอ้ห่าแรก ผมทำท่าแบมือไปรับเงินแล้วถึงกับหน้าเหวอตอนที่ฝ่ายนั้นยื่นแบงค์ห้าร้อยมาให้พร้อมกับกองเสื้อในมือ เชี่ยนี่มันเสี่ยปืนของจริง!
มีอย่างที่ไหนได้ค่าจ้างซักเสื้อตัวละร้อย บ้าไปแล้ว แต่อ้อยเข้าปากช้างแล้วอย่าหวังว่ามันจะคาย เหอะ ลาภปากห้าร้อยบาทแบงค์ใหม่ซะด้วย
เหอะ! อวดรวยดีนักไอ้พี่ปืนให้แม่งจ่ายซะให้เข็ด
“เล็กจังวะ”
“หา?”
พี่ปืนบุ้ยปากไปที่บ๊อกเซอร์ตัวเก่งของผม มันแสยะยิ้มหัวเราะขบขันจนผมต้องดึงของในมือหลบไปข้างหลัง อะไรล่ะก็แค่ใส่บ๊อกเซอร์ไซค์เล็กสุดของผู้ชาย ซ้ำตอนใส่ยังเอวเหลืออีกเยอะแค่นั้นเองไม่เห็นจะน่าขำตรงไหนเลย โว๊ะ!
“จะใหญ่ไปทำไม ที่เหลือจะเอามาพาดคอเหรอวะ”
ผมบ่นอุบอิบในลำคอ
“เปล่า เอาไว้ฟาดปากคน”
เออะ!
ฟาดปากคือไร๊...จวยฟาดปากเหรอ เปล่าเลยนี่ไม่ได้นึกภาพตามเลย ไม่ได้นึกถึงตอนที่ไอ้นั่นถูกเอาไปฟาดปากเลย ใครจะคิดแบบน้านนนน
เปล๊า! ไม่มี๊! แล้วมึงจะหน้าแดงทำสันขวานทำไมวะ
ห้ามบ่นว่ามาน้อย!!! ไม่งั้นจะให้พี่ปืนฟาดปากด้วย.....เลย 55555
ที่หายไปติดธุระน้า(ใครอยากทราบรายละเอียดตามในเพจน้า เวลาเราหายไปไหนจะแจ้งตลอดที่เพจค่ะ) จันทร์หน้าลงเต็มๆ ค่าาา
หวีดในทวิต #ค่ายสร้างรัก #ทีมเมียพี่ปืน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
