- ไปค่ายตอนที่ยี่สิบแปด : พี่ปืนอยากกิน? -
“หิว”
“........”
“หิวม๊ากกกกก”
“........”
“หิวจังเลยครับ”
ผมเงยหน้าจากชีทเรียนที่กำลังทำสรุป แล้วหรี่ตามองคนที่บ่นว่าหิวกำลังนอนตีพุงอยู่ข้างๆ นี่ ทั้งที่บอกว่าหิวแต่ดันไม่ขยับตัวซะที ผมยิ้มขำก่อนจะเก็บชีทให้เรียบร้อย วันนี้เป็นวันหยุดเสาร์อาทิตย์ซึ่งช่วงกลางวันผมจะมานอนอ่านหนังสือที่ห้องพี่ปืนอีกนัยหนึ่งคือมาให้พี่มันติววิชาแล็ปที่จะสอบช่วงมิดเทอม เพราะวิชาแล็ปที่ดูหนักหนาสำหรับผมคือแล็ปชีวะที่มีควิชแทบจะทุกครั้งที่เข้าเรียน พอเห็นคะแนนเทสแล้วผมถึงกับหายใจหายคอไม่สะดวกต้องมาอ้อนวอนให้พี่ปืนมันติวให้ แต่ต้องแลกกับการที่ต้องมาติวที่ห้องพี่มัน
บอกเลยว่าถ้ำเสือก็ยังเป็นถ้ำเสืออยู่วันยังค่ำ! พอตกเย็นผมถึงต้องหาทางชิ่งให้ไว เพราะพอจะรู้ถึงสายตาเจ้าของห้องที่พักนี้กรุ้มกริ่มและดูเหมือนว่าผมชักจะเห็นบ่อยจนเริ่มเสียวตูดแปลกๆ ผมเหลือบตามองนาฬิกาตรงผนังที่บอกเวลาเย็นแล้วและคงจะถึงเวลามือค่ะแล้วเลยกลับหอผมซะที
“อยากกินอะไรล่ะครับ”
“แล้วมึงอยากกินอะไรล่ะ”
“แล้วแต่พี่เลย”
ต่างฝ่ายต่างโยนให้กันจนผมแอบย่นจมูก
“กูอยากกินในสิ่งที่กินไม่ได้หรอก”
“พูดแปลกๆ”
ผมส่ายหัวขณะที่มือก็ยัดชีทในกระเป๋าเป้ “แล้วผมจะรู้มั้ยเนี่ย ว่าพี่อยากกินอะไร?”
“พูดได้เหรอ”
“อ่าห่ะ”
“อยากกินมึง” ...อะไรซิ...
ผมหันขวับไปมองพี่มันแล้วจ้องหน้าอีกฝ่ายเขม็ง
“เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ”
“มึงถามกูก็ตอบ”
“กวนตีนว่ะ”
พี่ปืนหัวเราะร่วนก่อนจะเดินไปหยิบกุญแจรถมาควงเล่น
“กูพูดจริง”
“โว๊ะ!”
สัมผัสหนักๆ ที่ฟาดไหล่ผมอยู่ ทำให้ต้องหันไปมองแล้วก็ต้องเจอกับสายตาเจ้าของลำแขนที่จ้องอยู่ในระยะประชิด
“อะ อะไร”
“กูพูดจริงๆ นะ”
ผมอ้าปากค้างซ้ำในใจยังรู้สึกหวิวๆ บอกไม่ถูก ผมสัมผัสได้ว่าพี่ปืนมันไม่ได้ล้อเล่นเลย ตรงกันข้ามแววตาพี่มันเต็มไปด้วยความจริงแน่นอน ตายๆ ผมรีบเบือนหน้าหนีโดยการหรุบตามองพื้น แต่ไม่วายท่อนแขนแข็งแรงนั่นรวบตึงเอาไปกอดทันที
“ฮื่อ”
“อยากกินแล้ว...เมื่อไหร่จะได้กิน” โอ้ยแค่กระซิบเสียงแผ่วผมก็เหลวเป็นขี้แล้ว เสือกมาเป่าลมใส่หูกันอีก ห่าเอ้ย
“พะ พูดอะไรเนี่ยปล่อยผมเลย”
“แรก”
“ฮื่อ”
“เมื่อไหร่?”
ผมชักเริ่มเกลียดความตรงชัดจัดเต็มของไอ้พี่ปืนซะแล้วสิ แม่งเอ้ย ถามกันตรงๆ ทื่อๆ แบบนี้ก็ได้เหรอ ตายห่าไอ้แรก! มึงอย่าหน้าแดงให้พี่ปืนมันจับได้นะว่ามึงคิดลามกตามพี่มันอ่ะ อย่านะเว้ย อย่าเด็ดขาดนะไอ้แรก
“เมื่อไหร่อะไรไม่รู้ไม่ชี้”
ผมทำเสียงเข้มก่อนจะพยายามบิดข้อมือหนีจากการเกาะกุมอีกฝ่าย
“มึงหน้าแดงมากรู้ป่ะ?”
ไอ้ฉิบหาย!
ไอ้ร่างกายบัดซบแม่งทรยศกูทำไม สภาพผมตอนนี้เหมือนพร้อมจะร้องไห้ตลอดเวลาไม่ใช่เพราะสาเหตุอื่นใดนอกจากความอับอายล้วนๆ
“ก็พี่แม่ง”
“กูทำไม”
“ก็พี่อ่ะทำอะไรอย่างนี้วะ?” ผมทำหน้ามุ่ย “โคตรกาม”
พี่ปืนแสยะยิ้มตรงมุมปากเล่นเอาใบหน้าผมร้อนวูบวาบ
“กูอยู่ใกล้มึงขนาดนี้ไม่คิดก็แปลกละ นี่กูคนนะไม่ใช่รูปปั้นจะได้ไม่มีอารมณ์ความรู้สึกน่ะ”
แหมก็ตรงไป๊
“ฮื่อ”
“เวลามึงทำเสียงอย่างนี้กูยิ่งขึ้นรู้ป่ะ”
“ไอ้เหี้ย”
พี่ปืนขำก๊ากก่อนจะฉุดมือผมมาใกล้ๆ แต่ผมขัดขืนไง สุดท้ายมันเลยใช้แรงที่มากกว่าฉุดผมทีเดียวมานอนแอ้งแม้งอยู่ใต้ร่างมันบนโซฟากลางห้อง เท่านั้นไม่พอพี่มันยังนอนทับผมอีกที ซ้ำใบหน้าคมคายนั่นยังเลื่อนเข้ามาใกล้กันเรื่อยๆ จนผมต้องหลับตาปี๋แล้วกลั้นลมหายใจ
“แรก”
มือหนาเกลี่ยไปตามใบหน้าผมเบาๆ แต่สัมผัสที่แผ่วเบานั่นทำเอาปั่นป่วนมวนท้องไปหมด
“ก็มึงเป็นอย่างนี้แล้วใครมันจะอดใจไหววะ”
“......”
ผมลืมตามาจ้องใบหน้าอีกฝ่ายที่ยิ้มละมุนให้ผม
“พี่รักผมจริงๆ เหรอ?”
พี่ปืนเลื่อนใบหน้ามาจูบเบาๆ ที่หน้าผากผม
“รักที่สุด”
“อย่าหลอกผมนะ”
“ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะหือ?”
“ก็พี่มันมีอะไรหลายอย่างที่ต่างจากผม พี่เป็นคนที่ไปไหนใครๆ ก็สนใจ มันอดคิดไม่ได้ว่าทำไมพี่ถึงสนใจผม ทั้งที่ผมไม่ได้ต่างจากคนอื่นเลย”
“ต่างสิ”
“ยังไง”
“คิดไม่ออก”
“นี่”
ทุบอกมันไปทีหนึ่งแรงๆ ด้วยความหมั่นไส้
“กูก็บอกไม่ถูกหรอกว่ามึงต่างจากคนอื่นยังไง กูรู้แค่ว่ากูชอบแค่มึง แค่เห็นมึงยิ้มกูก็มีความสุขแล้วและกูสบายใจทุกครั้งที่มีมึงอยู่ข้างๆ”
“เลี่ยนชะมัด”
“เอ้าพูดจริงก็ว่าเลี่ยนอีก”
“ก็ผมฟังแล้วขนลุกนี่”
“แล้วอย่างอื่นลุกมั้ย?”
นี่ถามเอาฮาหรือเพราะหื่นกามกันแน่วะ ผมเบ้หน้าใส่อีกฝ่าย
“แล้วยังไง?”
“ยังไงคืออะไร”
“ที่กูขอ”
โอ้ย ก็วนมาเรื่องใต้สะดือจนได้เนอะคนเรา!
“ไม่รู้เว้ย วันไหนที่ผมอยากมานอนห้องพี่ก็วันนั้นแหละ” “คืนนี้เลยมั้ย”
เกลียดใบหน้ายิ้มกริ่มนี่ฉิบหาย
“โคตรอยากทุบหัวพี่ให้สลบอยู่ตรงนี้เลยรู้ป่ะ”
“โหด”
“พี่แม่งก็โคตรหื่น”
“ก็เหมาะกันเลยดิ มึงโหดกูหื่นพอดีเลย”
ไอ้ห่านี่ก็ช่างคิดเนอะ พี่ปืนพูดขำก่อนจะค่อยๆ ปล่อยให้ผมลุกขึ้นนั่ง จังหวะนั้นแหละที่คิดว่าปลอดภัยแล้วผมกลับถูกจู่โจมอย่างว่องไว พี่ปืนขยับเข้ามาใกล้อีกครั้งแล้วแนบริมฝีปากที่ปากของผมอย่างว่องไว จังหวะมึนเบลอนั่นผมถึงได้ปล่อยให้พี่ปืนรุกรานจนพอใจ
“ปะ ปล่อยได้แล้ว”
เล่นบดจนน้ำลายไหลลงขอบปากแล้วนี่พี่มันจะกินปากผมเข้าไปด้วยรึไงวะ แล้วไอ้ลิ้นร้อนๆ นี่อีกชอนไชเป็นหนอนเลยนะมึง
“มัดจำก่อน”
พี่ปืนพูดเสียงกระเส่าชิดริมฝีปาก
“อื้อ”
เป็นค่ามัดจำที่เข้าเนื้อจริงๆ เพราะเล่นบดจนปากผมบวมเจ่อแดงร้อนกันเลยทีเดียว
“ผ่าม” ฉิบหาย!
ผมถึงกับสะดุ้งโหยงเมื่อเสียงนั่นดังจากเหนือหัวของพวกเรา และยิ่งตกใจจนหน้าแทบจะมุดลงพื้นคือมีบุคคลที่สามมายืนดูผมกับพี่ปืนนัวกันอยู่ในห้องด้วย
“ไอ้ห่าปริ๊นซ์”
“คนนี้เหรอเมียพี่”
พูดเสร็จก็เดินมาสำรวจผมแล้วยิ้มกว้างก่อนจะยกมือทักทายผมด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแต่แววตาแพรวพราวเหลือเกิน
“สวัสดีครับผมชื่อปรินซ์”
“ออกไปจากห้องกูเลย”
ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตอบอะไรพี่ปืนแม่งก็ลากคอผู้ชายคนนั้นออกไปทันที ผมที่จับต้นชนปลายอะไรไม่ถูกเลยได้แต่นั่งงงอยู่ตรงนั้นไปพักหนึ่ง ไอ้ห่าหน้าร้อนมากโคตรอายเลยแม่ง อยู่ดีๆ ก็ได้โชว์จูบให้คนอื่นดูตั้งนานสองนาน
ตายๆๆ
หลังจากสงบจิตสงบใจได้สักพัก พี่ปืนก็ลากผู้ชายคนนั้นเข้ามา นั่นแหละที่ทำให้ผมสังเกตว่าหน้าตาท่าทางของทั้งคู่คล้ายๆ กันโดยเฉพาะใบหน้านี่มีเค้าเดียวกันชัดเจน แต่ผู้บุกรุกดูเหมือนจะเฟรนลี่และขี้เล่นกว่าเยอะ และไม่น่าแปลกใจเลยเมื่อพี่ปืนแนะนำว่าใครคนนั้นมีสายเลือดเดียวกัน
“นี่ปริ้นซ์น้องชายกู”
“อ่า เอ่อ ดีครับ”
“หวัดดีครับพี่สะใภ้”
พี่สะใภ้พ่องงงงงงงงง
ผมทำปากขมุบขมิบจนฝ่ายนั้นขำก๊ากแล้วอัญเชิญตัวเองมานั่งที่โซฟาตัวเดียวกับผมแล้วทำการเริ่มสำรวจผมอย่างจริงจัง
“ขาวสัด”
“.......”
“หน้าตาให้เอบวกเลย”
“.......”
“ว่าแต่พี่เสร็จพี่ปืนยัง?”
“ไอ้เหี้ย”
ผมเผลอหลุดปากด่ามันเสียงดังลั่นเล่นเอาไอ้เด็กที่ไว้ผมทรงซามูไรไถข้างขำก๊าก นี่บอกเลยว่าทรงนี้ถ้าหน้าไม่ดีพอมึงไม่รอดแน่ แต่นี่เพราะพันธุกรรมดีเอ็นเอเดียวกับพี่ปืนไงมึงถึงได้รอดมาหล่อเหลาเจ้าเล่ห์ขนาดนี้
“แฟนเฮียแม่งตลกดีว่ะ”
...ป๊าบ...
“เลิกพูดเล่นได้แล้ว”
พูดไม่พอพี่ปืนยังโลกหัวน้องตัวเองจนฝ่ายนั้นถึงกับเซถลามากอดผมหมับเลย เดี๋ยวนะ มันใช่เหรอ ผมหน้าตื่นรีบยันไอ้เด็กเปรตนี่ออก แต่ไม่ทันได้ออกแรงพี่ปืนก็เด่เท้ามายันน้องชายตัวเองจนล้มกลิ้ง
“โอ้ยเฮีย ผมเจ็บนะเนี่ย”
“อย่ามาเนียนกอดแฟนกู”
“เฮียใจร้ายทำไมทำกับน้องแบบนี้อ่ะ”
ไอ้เด็กเปรตเอ้ยไอ้เด็กปริ้นซ์ทำกระฟัดกระเฟียดไม่เข้ากับใบหน้ามันเลย ก็คนงอนอะไรดวงตาพราวระยับขนาดนั้น แต่ว่านะถ้ามองเด็กนี่โดนไม่อคติเกินไปมันคือผู้ชายหน้าตาดีที่ดูอันตรายคนหนึ่งเลยว่ะ
“ตอแหล”
“เฮียอ่า”
น้องพี่ชายเบ้ปากก่อนจะลงขึ้นมานั่งดีๆ
“เลิกเล่นได้แล้ว วันนี้มึงมาที่นี่ทำไมแล้วอีกอย่างนะกุญแจห้องกูมึงมีสำรองได้ไง”
ใช่ มึงเข้ามาได้ไงวะทำไมพวกกูถึงไม่รู้ตัวเลย
“เอาน่า”
เด็กปริ้นซ์โบกไม้โบกมือไปมา
“ผมแค่คิดถึงเฉยๆ ใครจะไปคิดว่ามาถึงจะถูกเฮียเซอร์ไพร์สพาแฟนมา
‘เอา’ ที่ห้องวะ”
“พูดดีๆ”
“ผมแค่แซวเล่น”
“มึงโกหก”
“โกหกไรเฮีย”
“เอาความจริงดิปริ้นซ์มึงมาหากูทำไม”
น้องชายพี่ปืนยักไหล่ก่อนจะเบะปาก
“คืนนี้นอนด้วยดิเฮีย”
“ไม่”
“โธ่เฮีย ปริ้นซ์ไม่มีที่ไป”
“ก็กลับบ้าน”
“กลับไปให้แม่รอเชือดอ่ะเหรอ”
“ไปทำอะไรผิดมา”
ไอ้ปริ้นซ์หัวเราะแหะๆ ก่อนจะทำหน้าเหมือนจำนน “ปริ้นซ์ก็แค่ขับมอไซค์ล้ม”
“แล้วใครใช้ให้มึงไปแอบขับมอไซค์”
“ก็เฮียไม่สอนผมเองนี่หว่า”
“เดี๋ยวกูโบก”
พี่ปืนยกมือรอท่าเตรียมโบกก่อนจะส่ายหน้าเมื่อน้องชายทำตาปริบๆ เห็นแบบนั้นผมก็เผลอขำออกมาไม่ได้ เพราะสังเกตดีๆ ผมเห็นบาดแผลตรงหางคิ้วด้านขวากับข้อศอกด้านเดียวกัน แต่ท่าทางดูไม่ได้ร้ายแรงอะไรมาก
“แล้วทำแผลมารึยัง”
“ติดพลาสเตอร์แล้วนี่ไง”
“มึงได้ล้างแผลรึเปล่า”
ไอ้ปริ้นซ์ส่ายหน้าพี่ปืนเลยขยี้หัวตัวเองแรงๆ เป็นอาการที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ผมว่าพี่ปืนคงห่วงน้องชายไม่น้อย ไม่อย่างนั้นดวงตาแข็งกร้าวนั่นคงไม่อ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด เห็นแบบนั้นผมเลยไปช่วยพี่ปืนหาอุปกรณ์ทำแผล กลับมาอีกทีเห็นไอ้เด็กปริ้นซ์กำลังคุยโทรศัพท์กับแม่เห็นว่าขอโทษขอโพยอีกฝ่ายที่ทำให้แม่เป็นห่วงก่อนจะสำทับอีกว่าคืนนี้จะนอนกับพี่ปืนแม่ไม่ต้องห่วง
ไอ้เด็กนี่ก็ดูน่ารักไม่หยอก
“มองขนาดนี้สนใจกิ๊กกันมั้ยพี่”
เสียแต่ว่าแม่งโคตรกวนตีน
“เดี๋ยวกูยันให้หน้าแหกกว่าเก่าเลย” ผมพูดเสียงเรียบมันเลยทำคอย่อก่อนจะหันไปสนใจโทรศัพท์ในมือ ระหว่างผมเลยลงมือทำแผลให้ เพราะก่อนหน้านี้พอดีว่าพี่ปืนมันลงไปซื้อยาให้น้อง
“เสร็จแล้ว”
“ขอบคุณนะพี่”
มันยกมือไหว้ผม ทำเอาผมถึงกับชะงัก จริงๆ มึงก็เป็นคนที่มีสัมมาคารวะที่หว่า
“คราวหลังก็ระวังด้วยล่ะ”
“แม่บอกจะยึดกุญแจรถผมสามเดือน”
“ก็สมควร”
มันทำหูลู่หูตกไปหมดก่อนจะถอนหายใจแรงๆ ท่าทางเหมือนเด็กน่าสงสารผมเลยอดใจไม่ไหวตบบ่ามันเบาๆ ไอ้ปริ้นซ์เงยหน้ามันยิ้มแฉ่งให้ผมแล้วเลื่อนมือมากุมผมแล้วเขย่า
ป๊าบ!
ไอ้พี่ปืนโผล่จากไหนไม่รู้โบกหัวน้องชายตัวเอง
“หลายรอบแล้วนะมึง”
“พี่แม่งขี้ห่วง”
“เรื่องของกู”
ไอ้ปริ้นซ์ขำก๊ากเมื่อเห็นพี่ชายมันโมโหจนน็อตหลุด มันเลยเดินไปทำหน้าล้อเลียนพี่มันจนพี่ปืนวิ่งไล่เตะ ท่าทางของทั้งคู่เหมือนเด็กๆ นั่นทำให้ผมเห็นมุมเด็กๆ ของพี่ปืนซึ่งเป็นอีกมุมหนึ่งของพี่ปืน เอาจริงๆ นะตั้งแต่เป็นแฟนกันมา พี่ปืนมีเรื่องทำให้ผมนึกประหลาดใจและประทับใจได้ทุกวัน
และผมดีใจที่วันนี้ได้มีโอกาสมายืนมองพี่มันอยู่อย่างนี้ในฐานะคนรัก
*****************************************
“งานเลี้ยงข้าวขอบคุณชาวค่าย”
“โห”
“จริงๆ ไม่ใช่งานใหญ่อะไรหรอกแค่นั่งกินข้าวกันง่ายๆ” พี่ปิงปองอธิบาย “คือพอสรุปรายงานทำเรื่องส่งอาจารย์เรียบร้อยแล้วมันมีเงินตกเบิกเหลืออยู่พี่เลยขออาจารย์ว่าจะเก็บส่วนหนึ่งไว้เป็นเงินทุนสำหรับค่ายปีหน้าและอีกส่วนของขอแบ่งมาเลี้ยงข้าวขอบคุณชาวค่ายทุกคน”
“ว้าว”
“เป็นสินน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ที่พี่กับกรรมการประชุมกันแล้วว่าอยากให้เพื่อเป็นกำลังใจให้พวกเราที่ร่วมแรงร่วมใจกันจนค่ายของพวกเราประสบผลสำเร็จทุกอย่าง”
“เยี่ยม”
วันนี้พี่ปิงปองนัดชาวค่ายมาประชุมเพื่อรับทราบว่าอีกสองวันพี่แกและรุ่นพี่ปีสามจะเลี้ยงข้าวพวกเรา จริงๆ เป็นการนัดเพื่อพบปะถามสารทุกข์สุกดิบกันธรรมดา เอาจริงๆ ถึงแม้ว่าจะเรียนอยู่คณะเดียวกันแต่กับบางคนนานๆ ถึงจะเจอกันที และนั่นทำให้คิดถึงบรรยากาศที่ค่ายเมื่อหลายเดือนก่อน
คิดถึงอากาศบริสุทธิ์ยามเช้า คิดถึงคนที่นั่น
ผมอมยิ้มเมื่อนึกถึงจดหมายของน้องพงษ์ที่ถูกส่งมาแทบทุกสัปดาห์ เด็กน้อยเขียนมาเล่าถึงความเป็นไปของตัวเองและคนที่นั่น มันเลยเหมือนว่าเราไม่ได้อยู่ห่างไกลกันเลย
“เย็นนี้ไปสวนหลวงกัน”
พี่ปืนเดินมาชวนเพราะเห็นว่าเมื่อวานปีสามมีสอบเทสต์ซึ่งเป็นวิชาที่หนักหนาพอสมควร พอสอบเสร็จพวกพี่แกเลยกะจะไปฉลองกันที่สวนหลวงซะหน่อย ซึ่งแน่นอนว่านอกจากบรรดาแก๊งสี่โจร พี่ปิงปอง พี่ต้องแล้วกลุ่มเจ่บางส่วนจะมาแจม นั่นแหละถึงทำให้ผมตกปากรับคำเพราะอยากไปนั่งฟังกลุ่มเจ่พูดเรื่องตลกกัน ฟังกลุ่มนี้คุยกันทีไรผมขำท้องคัดท้องแข็งทุกที
เกือบสามทุ่มหลังจากกลับไปเปลี่ยนชุดที่หอเป็นชุดไปรเวทแล้วพี่ปืนก็มารับผมกับไอ้เบิร์ดไปร้านเหล้า พอไปถึงผมเห็นพวกพี่ๆ มากันเยอะแล้ว กลุ่มเจ่ที่มาถึงก่อนพวกผมจึงกวักมือเรียกเข้าไปหา พี่ปืนที่เห็นว่าผมนั่งคุยกับกลุ่มเจ่อยู่เลยปลีกตัวออกไปคุยกับเพื่อนพี่มัน
“แกน้องเค้าชื่อเพชร”
พี่เจสวิ่งมาแต่ไกลก่อนจะทำท่าจีบปากจีบคอได้อย่างน่าหมั่นไส้ ผมซึ่งหมุนแก้วพั้นซ์เล่นอยู่ถึงกับหูผึ่งเลยนิ่งฟังพวกพี่เขาคุยกันต่อ
“อ๊าย แค่ชื่อก็ฟังดูแข็งแล้ว กล้ามก็คงแน่นน่าดู”
พี่กล้วยทำท่าเคลิ้ม
ว่าแต่น้องเพชรนี่ใครวะ?
“เด็กเสิร์ฟที่ร้าน”
พี่ปิงปองขยับมากระซิบข้างหู เล่นเอาผมตาโตเมื่อเพิ่งจะถึงบางอ้อว่ากลุ่มเจ่กำลังตกเด็กเสิร์ฟกล้ามแน่นร้านนี้อยู่
“หล่อมั้ยล่ะพี่”
“หน้าตาก็บ้านๆ นะ แต่เป็นบ้านเดอะดาวเลย”
“เชร้ด”
แล้วข้อสงสัยของผมก็ถูกคลี่คลายเมื่อน้องเพชรที่ว่าเดินมาเสิร์ฟที่โต๊ะ ผมสังเกตเด็กหนุ่มหน้าตาดีที่เจาะหูกำลังยกเครื่องดื่มมาเสิร์ฟให้ด้วยท่าทางสุภาพแล้วอดชื่นชมความมีมารยาทของน้องมันไม่ได้ ถึงแม้ว่าระหว่างนั้นจะโดนกลุ่มเจ่แซวเป็นระยะก็ตาม
“น้องชื่อเพชรหรือจ๊ะ”
“ครับ”
“พี่ก็เพชรนะ”
เด็กเสิร์ฟทำหน้างง
“นั่นเพชรเฉยๆ” พี่กล้วยชี้ไปที่น้อง แล้วชี้มาที่ตัวเอง “นี่เพชรจะโดนย้อม”
เพชรจะโดนย้อม พร้อมจะ....
ไอ้เชี่ยยยยยยยยยยย
“ฮ่าๆๆๆ”
ผมกุมท้องขำก๊าก ขณะที่เด็กเสิร์ฟยิ้มหวานและเกาหัวราวกับเขินอายให้กลุ่มเจ่ก่อนจะเดินลับตาไปเล่นเอาคนทางนี้ทำหน้าฟินกันใหญ่ ผมกับพี่ปิงปองขำจนน้ำตาไหลเยี่ยวเล็ด สุดท้ายผมเลยแวบออกมาเข้าห้องน้ำ แต่ขากลับเข้าไปในร้านนี่สิผมบังเอิญเห็นอะไรบางอย่างซะก่อน
ภาพนั้นทำเอาผมตาโตอ้าปากค้างก่อนที่ผมจะส่งเสียงอะไรออกมาฝ่ามือหนาก็รวบปิดปากแล้วดันให้ผมออกมาก่อน ผมสะดุ้งโหยงแต่เมื่อไปด้านหลังแล้วเห็นว่าเป็นพี่ปืนเลยเลิกขัดขืน
“ชูร์”
“เมื่อกี้”
.
.
“ภาพนั้น...”
ภาพเมื่อกี้คือ...
ภาพที่ไอ้เบิร์ดจูบพี่ปิงปอง ผมสาบานว่าผมไม่ได้ตาฝาด ถึงแม้จะรู้สึกมึนๆ เล็กน้อยเพราะแอบกินเหล้าแก้วพี่ปิงปองมา แต่สาบานด้วยความสัตย์จริงว่าผมเห็นจริงๆ ว่าสองคนนั้น...
“ผมไม่ได้ตาฝาด”
“อือ”
พี่ปืนที่นิ่งอยู่นานพูดขึ้น
“แต่ว่าพี่”
“มันเรื่องของสองคนนั้น”
ก็จริง มันเป็นเรื่องส่วนตัวของสองคนนั่น แต่ว่าใครมันจะไปคิดว่าสองคนนั้นจะสปาร์คกันจริงๆ
“กลับเข้าไปข้างในเถอะ”
“อยู่ข้างนอกก่อนได้มั้ย”
เพราะเริ่มมึนเลยอยากสูดอาการข้างนอกก่อน
“มึงแอบไปกินเหล้ามาใช่มั้ย”
“แหะๆ”
ผมยิ้มแห้งๆ แต่พี่ปืนไม่ได้พูดอะไรพี่มันแค่โยกศีรษะผมเบาๆ ในความมืดผมแอบมองใบหน้าด้านข้างของอีกฝ่าย แม้จะไม่มีแสงไฟจากที่ใดแต่ผมก็มองเห็นพี่มันชัด และแม้จะอยู่ในความมืดผมก็ยังมองออกมาว่าใบหน้านี้ของพี่ปืนน่ามองขนาดไหน
ทำไมถึงเป็นคนที่ดูดีขนาดนี้วะ
“พี่หล่อจัง” “หือ?”
พี่ปืนหันขวับมามองผมทันที เชี่ย มึงพูดอะไรออกไปเนี่ยไอ้แรก ตายๆ เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์แน่ๆ เพราะมึงเมาแล้วแน่ๆ ถึงกล้าบ้าบิ่นพูดแบบนั้นออกไป
“มึงเมาเหรอ?”
“อื้อ”
“มึงรู้มั้ยว่าคนที่พูดแบบนี้อยากได้อยู่สองอย่าง อย่างแรกคืออยากได้รับคำขอบคุณ”
พี่ปืนโน้มใบหน้าลงมาใกล้กับผม
“และอย่างที่สองคืออยากเสียตัว” “อุ๊บ!”
ผมยืนนิ่งแล้วเงยหน้าให้อีกฝ่ายกดจูบลงมาอย่างแผ่วเบา
“แรก”
“พี่ปืน”
“ครับ”
“คืนนี้ผมอยากไปนอนห้องพี่”โอโหนี่น้องแรกหรือน้องแรดจ๊ะ ฮ่าๆๆๆๆ ปักหมุดตอนหน้าที่ทุกคนรอคอยเด้อ ฮิ้ววว 
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
