ตอนพิเศษ
การเป็นพ่อคนมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย โดยเฉพาะเวลาที่ต้องเลี้ยงลูกคนเดียวและมันจะยิ่งเลี้ยงยากมากขึ้นเมื่อเด็กๆ เข้าสู่วัยที่เริ่มเดินได้แล้ว
“น้องเปรมมาใส่กางเกงก่อนครับ”
ปัฐวีเรียกเจ้าเปรมที่พอเริ่มเดินแข็งหน่อยก็ไม่อยู่กับที่เดินเตาะแตะรอบห้องไม่สนใจคนเป็นพ่อที่นั่งหัวฟูใส่ชุดนอนพร้อมกับถือกางเกงในมือเรียกลูกให้กลับมาใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย เจ้าปริมตื่นก่อนอาบน้ำแต่งตัวสวยลงไปข้างล่างพร้อมกับคุณย่าแต่เช้าแล้ว ตื่นทันส่งแม่ดาไปมหาลัยวันแรก ส่วนพ่อกับลูกชายก็นอนตื่นสายเพราะเล่นกันจนดึกดื่นเมื่อคืน ก็จำต้องรับภาระในการอาบน้ำแต่งตัวให้เจ้าเปรมไป เพราะเจ้าเปรมเป็นตัวแสบของบ้านอยู่นิ่งๆ ได้ที่ไหนกัน
“แอ๊ะแอ๋~”
เจ้าเปรมเดินไปแอบซอกเตียงก่อนจะโผล่หัวออกมาจ๊ะเอ๋ป่าป๊าแล้วหัวเราะชอบใจ
“ไม่ต้องมาจ๊ะเอ๋เลยรีบมาแต่งตัวครับป๊าต้องไปทำงานอีก”
“มะอาว”
เจ้าตัวแสบส่ายหัวพรืดไม่ยอมมาใส่กางเกงท่าเดียว เดินล่อนจ้อนไปมาไม่ยอมให้ปัฐวีจับตัว
“ป๊าจะไม่ใจดีแล้วนะน้องเปรม”
ปัฐทำหน้าขรึมใส่ มีเหรอว่าเจ้าเปรมมันจะกลัวทำหน้าขรึมใส่คืนปัฐวีอีกด้วยซ้ำ
“น้อมเปรม!”
“กรี้ดดดด!”
ปัฐวีเรียกเสียงดังขู่ก่อนจะกระโจนเข้าหาลูกแล้วจับเจ้าเปรมขึ้นเตียงฟัดจนเจ้าเปรมกรี้ดเสียงดัง มือเล็กๆ ทั้งสองข้างทั้งจิกทั้งดึงผมปัฐวีอย่างไม่ยอมแพ้ สุดท้ายก็โดนคุณย่าดุทั้งพ่อทั้งลูกมัวแต่เล่นกันจนไม่ดูเวลาว่ามันเลยเวลางานมาแล้ว คนเป็นพ่อโดนหนักหน่อยและเจ้าเปรมเหลี่ยมเยอะ รู้ว่าย่าขี้สงสารก็ทำหน้าเบ้ใส่เหมือนจะร้องไห้บีบน้ำตาทำตาแดงสารพัดที่เด็กวัยขวบกว่าจะทำได้ คนเป็นพ่ออย่างปัฐวีถึงกับหมั่นไส้ลูกชายตัวเอง
วันนี้ปัฐวีพาเจ้าปริมมาทำงานด้วย ลูกสาวคนนี้ติดพ่อร้องไห้งอแงตามตอนที่จะออกมาทำงาน ส่วนเจ้าเปรมไม่มาด้วยคนนี้ติดแม่ติดย่า เลยจำต้องพาเจ้าปริมมาทำงานด้วยสงสารลูกไม่ชอบเห็นลูกร้องไห้ ปกติท่านประธานจะต้องเข้าบริษัทในมาดขรึม พร้อมกับมีลูกน้องเดินตามเพื่อสั่งงาน แต่วันนี้กลับแปลกตา ไม่มีลูกน้อง ไม่ทำหน้าขรึมแถมยังมีลูกสาวติดมาด้วย
“คุณหน่อยวันนี้ผมจะกลับไวหน่อยนะ ถ้ามีเอกสารอะไรก็ให้คนเอาไปให้ผมที่บ้านแล้วกัน”
ปัฐวีหยุดสั่งงานเลขาสาวหน้าห้องก่อนจะเดินเข้าห้องทำงานไป สร้างความแปลกใจให้กับพนักงานอย่างมากใครเดินผ่านหน้าห้องท่านประธานก็ต้องขอแวะมาแอบดูหน้าลูกสาวท่านประธานที่ยิ้มหวานใส่คุณคนที่พบเห็นทำเอาพี่สาวพี่ชายลุงป้าน้าอาหลงกันหัวปลักหัวปลำทั้งบริษัทยังหวังว่าอยากจะเห็นลูกชายของท่านประธานสักครั้งเห็นคนพูดกันว่าฝาแฝดคู่นี้เหมือนกันอย่างกับแกะ
ตกเย็นมาก็ต้องไปรับกานดาที่มหาลัย มีการรับน้องกันจนเย็นเจ้าลูกสาวลูกชายก็งอแงจะมาด้วยให้ได้ สุดท้ายก็ต้องหอบมาด้วยทั้งคู่
“มาม๊า~”
เสียงเจ้าเปรมตะโกนเรียกม่าม๊ามาแต่ไกลเมื่อเห็นว่ากานดากำลังเดินมาทางนี้ กานดาที่พอเห็นปัฐวีอุ้มเจ้าแฝดทั้งสองมารับด้วยก็รีบวิ่งยิ้มร่ามาหาพอมาถึงเจ้าเปรมก็กางแขนออกให้แม่อุ้มทันที
“ไหนมาให้ม๊าชื่นใจหน่อย”
กานดาฟัดแก้มเจ้าเปรมและเจ้าปริมจนขำเอิ๊กอ๊ากแข่งกันเสียงดัง นักศึกษาที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างก็มองและยิ้มให้กับความน่ารักของเด็กแฝด
“หอมแต่ลูกไม่หอมฉันบ้างหรอ”
ปัฐวีพูดพร้อมกับก้มตัวลงแล้วทำแก้มป่องใส่กานดา
“คุณปัฐอายคนอื่นเค้า”
กานดาหน้าแดงหันซ้ายหันขวามองคนรอบข้าง
“งั้นก็จะยืนอยู่ตรงนี้แหละ เนาะน้องปริม”
เจ้าปริมไม่รู้เรื่องอะไรพ่อเนาะส่งให้ก็พยักหน้ารับแล้วก็ยิ่มแฉ่งใส่
“ทีนึงแล้วจะพากลับถือเป็นค่าจ้างมารับ”
กานดาทำท่าไม่ยอมหอมก็ต่อรองไปเรื่อยๆ
“ก็ได้ครับ”
กานดาหันมองคนรอบตัวอีกครั้งเมื่อเห็นว่าไม่มีใครสนใจก็เขย่งตัวหวังจะเอสจมูกไปแตะที่แก้มปัฐวีแล้ววิ่งขึ้นรถ แต่ปัฐวีมันตัวร้ายจากที่ยื่นแก้มให้ก็ก้มจุ้บปากกานดาแทนทำเอากานดาอึ้งตกใจหน้าแดงแจ๋ก่อนจะตีแขนปัฐวีเสียงดังป๊าบแล้วก็อุ้มเจ้าเปรมขึ้นรถทันที
“เมื่อกี้เห็นอะไรมั้ยลูก…อย่าทำตามนะคะป๊ากับม๊าทำได้แค่สองคน”
แกล้งกานดาแต่กลับมาสอนลูกต่อแล้วก็ยิ้มภูมิก่อนจะพาเจ้าปริมเดินขึ้นรถอย่างมีความสุขตามความปัฐวี
••••••••••••••••••••••••••••••••••
ขอเสียงปรบมือให้กับความปัฐวีค่ะ 55555+
ตอนพิเศษสั้นๆ อีกหนึ่งตอนเพื่อขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจและก็คำอวยพรวันเกิดให้กับอ้อนด้วย
ยังมีตอนพิเศษอีกตอนนึง แต่อ้อนไม่ได้เอาลงเว็บ จะมีให้อ่านแค่ในหนังสือเท่านั้นค่ะ ใครที่สนใจ หนังสือนิยาย เรื่องเมียบำเรอ ก็เข้าไปอ่านรายละเอียดได้ที่เเฟนเพจเลยค่า
ปล.ติดตามนิยายเรื่องใหม่ของอ้อนได้ เร็วนี้ค่ะ Lion&Deer ดวงใจราชสีห์
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
