ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8. Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9. คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10. ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11. บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12. ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13. ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14. ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16. นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17. ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com .......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
***********************************************************************
1
บนโลกนี้มีผู้คนมากมายหลายแบบให้พบเจอ ผมมีความเชื่อว่าสักวันผมคงพบเจอคนของผม แต่ผมไม่ได้วาดฝันไว้นะว่าเขาจะเป็นคนแบบไหน เอาเป็นว่าเมื่อเจอหน้ามันใช่ใจคงบอกเอง เพ้อไหมล่ะ! ผมเนี่ย
แต่ ณ เวลานี้ที่ร้านเหล้าแถว มอ ของเพื่อนอันห่างไกลจากที่อยู่ผม เพื่อนนัดกันมากินเหล้าตามประสาวัยสะรุ่น ไอ้ตัวผมไม่มามันก็ไม่ใช่อ่ะนะ แต่ผมก็มาสาย เพราะห่างไกลไง
อีกอย่างพวกมะนอยู่ส่วนไหนของร้านกันนะ คนเยอะชิบ
“เห้ย เนๆ ทางนี้ๆ” นั่นไงเดอะป๋อง ผมจึงเดินลักเลาะเข้าไปหาเหล่าเพื่อนฝูงร้านแน่นเอี๊ยดเลยหล่ะ หากเมาคงมีเซชน
“ไง พวกมึงไม่เจอนานสบายดีป่าว”
“เหมือนเดิมครับท่านเน”
“มาช้าอย่าลีลา ดื่มมึงดื่ม” จบสนทนาผมผู้มาใหม่เนื่องจากพิธีกรรมการมอมเริ่มขึ้น จะเอาแบบนี้ใช่ไหมไม่รู้แล้วว่าใครเป็นใคร
เท่าที่ดูรอบโต๊ะ ก็มีเพื่อนเก่าสมันเรียนมอปลาย 4 คน มีแปลกหน้าบ้างเป็นเพื่อนของเพื่อน อีก 2 คน เป็นแฝดเหมือน ตามประสาเพื่อนชายในวงเหล้าไม่แปลกที่เราจะสนิทกันง่าย บรรยากาศดีชะมัด บรรเทาอาการเครียดหลายเรื่องได้เป็นอย่าดี เช่นเรื่องเรียนเป็นต้น ห้า ๆ ดูเป็นเด็กดีล่ะซี้
“เนเป็นไงบ้างครับเรื่องเรียน”
“พลั๊วะ! ชายเดี่ยว มึงไม่ถามเรื่องเรียนตอนกินเหล้าสิครับเดี๋ยวแม่งไหลตามอ้วก” ใช่นั่นคือเสียงมือกระทบหัว เออ ตบหัวนั่นแหล่ะครับ ตามด้วยเสียงบ่นของหมอนนท์ แม่ง ทฤษฎีหมอห่า
ชายเดี่ยว บุคคลที่ไม่ใช่ลูกชายคนเดียว สุภาพเคร่งวิชาการ เรียนหมอเช่นเดียวกับหมอนนท์แต่คนละแขนง ช่ายเดี่ยวหมอคน หมอนนท์หมอหมา ปากคอวาจาเช่นเดียวกับสายการเรียนเป็นแน่แท้ นับถือๆ
“หมานนท์ ไอ้เหี้ย ตบหัวชายเดี่ยวของกู มึงนะมึงหากชายนนท์กูเอ๋อ เรียนไม่รู้เรื่องมึงตายแน่ๆ”
นี่คือเสียงอัศวินผู้ปกป้องชายเดี่ยวมาเนิ่นนาน นามว่า เชี่ยโอ๊ต คำนำหน้านามมาจากอะไร ก็ตามที่นำหน้าเลยครับ มันเชี่ยจริงๆ ยกเว้นกับชายเดี่ยว
“เชี่ยโอ๊ต กูตบเบาๆ มึงอย่ามาเว่อร์ หวงจังนะเมียมึงเนี่ย”
“ไอ้หมาโน๊นนนนนนน”
“กูหมอนนท์ครับ”
“ห่า”
“หมอนนท์พูดจาไม่ดีเมียเมออะไรครับ มั่ว ว่าแต่วันนี้ก่อนมากินหมามาหรอครับ มอมเชียว”
“ห่า” จบการสนทนาหมอหมาปากพะงาบๆไปไม่เป็นเมื่อเจอชายเดี่ยวหมอคนปล่อยสกิล
สองวิผ่านไป ทุกคนทั้งโตหัวเราะพร้อมกันบรรยากาศเก่าๆ กับเพื่อสนิทที่คิดถึง ดีชะมัดแฮะจะดีกว่านี้หากแฝดผมดำหัวเราะด้วย คนอะไรไร้อารมณ์
“ว่าแต่มึงสองคนเรียนอะไรกันว่ะ” ด้วยความอยากกระชับมิตรผมก็เลยถามแฝดออกไป
“กูเรียนวิศวะไฟฟ้า บัดดี้เชี่ยโอ๊ต ส่วนนี่น้องกูเรียนไฟฟ้าเหมือนกัน น่าจะมอเดียวกับมึง”
แฝดผมเทาตอบ
“อ่อ”
เวลาผ่านไปเมื่อน้ำเปลี่ยนนิสัยทำงาน เหล่าผีบ้าผีบอก็ออกฤทธิ์ นึกสภาพตามนะ
ชายเดี่ยวที่ปกติพูดเพราะ ตอนนี้ในปากอุดมไปด้วยสวนสัตว์กำลังร้องปาวๆหาเรื่องเพื่อนในโต๊ะ และแซวสาวๆละแวกนั้น
หมอนนท์ที่กำลังร้องห่มร้องให้คร่ำครวญชีวิที่ผ่านมาขอโทษทุกอย่างที่ตัวเองเคยทำไม่ได้ ไม้เว้นแม้แต่บอยลำดับที่ 1 ถึง 100 ที่บี้ลำทำร้ายเนื่องจากอาศัยอยู่ตามผ้าเช็ดตัว และกัดไข่ เอิ่มนะ!
โอ๊ตที่นั่งตะคุบชายเดี่ยวที่กำลังนักเลงโดยการโอบเอวไว้ และเป็นที่ระบายแก่หมอนนท์ คนนี้ดื่มไม่เคยมากเพราะมีหน้าที่เก็บผีบ้าทั้งสองเข้ารู
แฝดผมเทาชื่อแฟรงก์นั่งขำพวกมันเช่นเดียวกับผม โดยที่แฝดผมดำชื่อเฟิร์ตนั่งมองด้วยสายตานิ่งๆหน้าเดียวเช่นเคย
“นี่คือปกติของพวกนี้หรอว่ะ เน”
“ไช่แล้วไอ้แฟรงก์ ห่านนท์ มือจะคร่ำครวญทำซากอะไรนักหนาว่ะเนี่ย” ด่าไอ้นนท์ไปและตะคุบชายเดี่ยวที่กำลังดิ้นแด่วๆออกจากอ้อมกอดไปด้วย
“เอ่อ กูว่า มึงกลับกันเหอะ จะตีสองแล้ว พรุ่งนี้กูมีเรียนเช้า” หอมปากหอมคอเต็มที่แล้ว ชวนกลับดีกว่า เด่ะ เชี่ยโอ๊ตอ่วม ห้าๆๆ
“กูก็ว่างั้นและ ปะแยกๆ เนกูไปล่ะ แฟรงก์ กูฝากหมอนนท์กลับด้วยกับมึงหน่อยสิ ขอใกล้ๆมึงอ่ะ” เชี่ยโอ๊ตบอกบั๊ดดี้ และรวบตัวอุ้มชายเดี่ยวออกจากร้าน และแฟรงก์ก็นั่งกล่อมหมอนนท์กลับ งานช้างหน่อยละนะขานี้ เมามาแม่ง ...
“งั้นกูไปละนะแฟรงก์เฟิร์ต” เมื่อบอกลามีแต่แฝดผมเทาที่พยักหน้า และแฝดผมดำที่นั่งหน้านิ่งเช่นเคย เฮ้อ คนแบบนี้ก็มีด้วย
เมื่อออกจากร้านผมก็มายืนรอโบกแท็กซี่แถวริมถนน ผ่านไป 20 นาที ไม่มีรถผ่านมาเลยสงสัยจะไม่มีรถเอาไงละเนี่ย เพื่อนกลับไปหมดแล้ว งานงอก ว่าไปตอนนี้ผมก็รู้สึกมึนๆ และง่วง นั่งยองๆรอก็ได้ว่ะเมื่อยขา
จึกๆ รับรู้ถึงแรงจิ้มที่หัวไหล่ ผมสะดุ้ง เผลอหลับเลยหรอว่ะเนี่ย เมื่อเงยหน้าขึ้นก็ทำได้ผมได้สบตากับแฝดผมดำที่สายตานิ่งเช่นเคย
“จะไปไหนน่ะ แถวนี้ไม่มีรถแท็กซี่ผ่านนะ”
“อะ อือ ...” อ้าวหัวดำยังไม่กลับอีกรึ ตกใจหมด ว่าแต่เพิ่งคุยกันครั้งแรกเลยมั้งเนี่ยตั้งแต่เจอหน้ามา ในร้านก็เห็นพูดคุยแบบถามคำตอบคำ
“...”
“อ่า งั้นคงต้องเดิน ออกไปแถวถนนใหญ่อีกนิด น่าจะพอมีรถ”
“แล้วทำไมไม่กลับกับเจ้าพวกนั้น”
“ก็ไม่อยากรบกวนพวกมันอ่ะนะ อีกอย่างนึกว่าจะมีรถ”
“หืม ! เป็นคนขี้เกรงใจไม่เข้าท่าสินะ”
“อ่ะ !...”
“น่าสงสาร กลับกับกูมั๊ยล่ะ จะให้อาศัยกลับด้วยก็ได้ เวทนา”
“เอ๋ !” จากนั้นก็เดินดุ่มๆไปที่รถ ผมก็มึนๆ เอาเป็นว่าเดินตามไปก่อนละกัน เป็นคนที่ใช้คำไม่เข้าหูเลย สัมพันธ์ติดลบชะมัด
หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้สนทนาใดๆหับหัวดำอีกเลย แล้วมันจะไม่ถามทางไปหอผมเลยหรอครับเนี่ย
“ไปนอนกับกู” อ้าว เผด็จการนี่หว่าไม่ถามสักคำว่ายังไง แต่ตอนนี้ยังไงก็ช่างเถอ ผมง่วง เจอแอร์เย็นๆ รถนิ่มๆนี่น่านอนชะมัด นอนดีกว่า ค่อยว่ากัน จะว่าไป รถหัวดำ หอมดีนะ
เมื่อมาถึงบ้านของผมดำ อ้าวอยู่บ้านหรอเนี่ยนึกว่าจะอยู่หอ แล้วที่นี่แถวไหนว่ะเนี่ย งั้นนอนนี่ก่อนละกันเช้าค่อยรีบกลับหอ
“ใช้โซฟานอนแล้วกัน”
“อือ แทงกิ้ว”
ไม่นึกว่าจะให้ค้างด้วยไม่เคยคุยกันแท้ๆ ดูไม่ค่อยมีมนุษยสัมพันธ์ แต่อาจเป็นคนดีก็ได้ แล้วผมก็ยืนมองเจ้าของบ้านแปรงฟันล้างหน้า และกระโดดขึ้นเตียงนอน
“งั้นกูนอนแล้วนะ”
“เอ๋ !?” คือไม่อาบน้ำหรอว่ะนั่น นอนได้ไงเนี่ย อิ๊!!
“เดี๋ยวสิปล่อยกันไว้งี้เลยหรอ”
“อะไร ? กูง่วงนะ”
“อะ ขอโทษครับ”
“อยากอาบน้ำก็เชิญตามสบาย เสื้อผ้าในตู้”
เอิ่ม .... หลังจากนั้น พี่ท่านก็เสด็จไปเข้าเฝ้าพระอินทร์ ปล่อยผมที่ง่วงจนงง เติ่งอยู่กลางห้อง อย่างน้อยก็ดูไม่ใช่คนเลวร้ายเท่าไหร่ แต่เครื่องทำน้ำอุ่นไม่ไหล งื้อ เย็นนนนนนนนนน
เช้ามาเมื่อผมตื่นบ้านทั้งหลังเงียบ โดนทิ้ง ตื่นสายด้วย ลืมตั้งนาฬิกาปลุก โดนทิ้งให้อยู่บ้านคนเดียว
“เอาจริงดิ...”
เย็น แกร๊ก แอ๊ด ไอ้บ้าหัวดำกลับมาแล้วครับและทานก็ทักด้วยประโยคชื่นใจที่ว่า
“อ้าว ทำไมมึงยังไม่กลับอีก”
“ทำไม น่ะเหรอ ก็นายเล่นออกไปก่อนฉันล๊อคบ้านยังไง กลับทางไหนฉันออกไปแถวข้างบ้านก็ไม่เจอใครให้ถาม”
“เอ๋”
“เบอร์โทรก็ไม่มี”
“โทษที กูไม่ทันคิด”
ด่าต่อและโกรธไม่ลงเลยแฮะ หมอนี่คงไม่เจตนาร้ายสินะ เพราะไม่มีทักษะการเข้าสังคม... หรือแค่ไม่สนอะไรเลยกันแน่...
“เอาเหอะ... กูก็ถือวิสาสะเปิดตูเย็นกินอะไรไปแล้วด้วย”
“...กินไข่กับหมูไปแล้วหรอ?”
“เอ๋ อือ ก็ในตู้เย็นมีแค่นั้นหรือว่าห้ามกิน”
“เปล่าหรอก”
“...”
“ว่าจะทำกินเป็นอาหารเย็น แต่กินไป งั้นเย็นนี้กูกินมาม่าก็ได้”
“ อ้าว งั้นกูไปซื้ออะไรมาทำให้กินนะ”
“รู้ทาง ?”
“เออ ที่นี่ที่ไหน บอกพิกัดมา ขอยืมมอไซค์ด้วย”
กลายเป็นผมเป็นคนซื้อและทำอาหารให้ซะงั้น
“กินได้รึยัง”
“เชิญ”
“...”
โอ๊ะ หัวดำทำหน้าเคลิ้ม ดูออกง่ายดีแฮะ
“อร่อยเหรอ”
“อืม อร่อยกว่าของร้านเหล้าเมื่อวานอีก” ...นี่ชมอยู่ใช่ไหม
“จริงสิ เมื่อวานทำไมไปด้วยละ ดูท่าทางเหมือนไม่ได้อยากไปด้วยหนิ”
“ไม่มีเหตุผล แค่ขี้เกียจกลับมาทำกับข้าวกินเอง เห็นพี่โทรมาชวนก็เลยไป นานๆทีก็ไม่เลว”
“ก่อนหน้านี้ไม่ได้ไปบ่อยๆหรอ”
“อืม”
“งั้นต่อจากนี้หากไปก็ไปด้วยกันดิ”
“หากมีอารมณ์นะ”
“...”
“...” เดทแอร์
“จริงสิ รู้จักปอด์นที่อยู่ไฟฟ้ารึเปล่า เคยได้ยินมันบอกว่ามึงหน้าตาดีแต่เข้าถึงยาก หากมึงเฟรนลี่กว่านี้รับรองเนื้อหอมเพื่อนตรึม”
“หนวกหู”
“หนวกหูเรอะ!”
“อุตส่าห์ชวนคุยแทบตายอย่ามาตักรอนแบบนี้สิ”
“ไม่ต้องพยายามก็ได้ เอะอะจิง”
คนๆนี้เอาผมเงียบเลยละครับแบบไปไม่เป็นเลาย เหมือนเสือก เหมือนยุ่งกับมัน หากมันจะว่ายังไงก็คงถูกแหละ
“ถึงมึงไม่ชวนคุยกูก็ไม่คิดมากหรอก เอาตามที่สบายใจเหอะ”
“เข้าใจแล้ว”
“อืม”
จากนั้นผมและมันก็นั่งกินข้าวเงียบๆ ไร้บทสนทนาใดๆ แต่ไม่ยักกะอึดอัด หัวดำเป็นคนแบบไหนกันนะ ทั้งๆที่คนพี่ก็ออกจะเข้ากับคนได้ง่ายแท้ๆ แต่กับน้องไม่ จากเรื่องเล่าที่เคยฟังจากเพื่อนที่อยู่คณะเดียวกับมันที่ได้ฟังมาก็เป็นคนที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่สุงสิงกับใครเท่าไหร่ ไหนว่าเรียนวิศวะเพื่อนเยอะไงว่ะ
หลังจากที่กลับมาจากหัวดำวันนั้นวันต่อมาผมก็มาเรียนตามปกติที่ไม่ปกติ คือแต่ก่อน ผมไม่เคยเห็นหัวดำเลย แต่วันนี้เห็นตัวเป็นๆเลยนั่งหน้าเครียดเชียว
“นั่งด้วยได้ป่าว” หากผมจะทักทายคงไม่แปลกละนะ
“ตามใจสิ ... แต่อย่ารบกวนนะ ฉันทำงานอยู่”
“อืม”
แค่อยากมาทักทาย พูดด้วย ไม่ได้มารบกวนซะหน่อย ผมก็เลยได้แต่นั่งมอง เล่นโทรศัพท์บ้าง อ่านหนังสือบ้าง แต่ไม่ได้คุยกับหัวดำเลยสักประโยค อยากคุยด้วยนะ แต่ท่าทางเครียดเชียว
1 ชั่งโมงผ่านไป
เอ่อ คนตรงหน้าผมหัวดำ ขยับตาออกจากงานตรงหน้า หยิบโทรศัพท์มือถือ มาดูเวลา และทันใดนั้น ก็เก็บเอกสารที่นั่งเขียน ลงกระเป๋า
“งานเสร็จแล้วหรอ”
“อืม”
“มีเรียนต่อรึเปล่า”
“มี”
“มึงนี่ไม่สนใจกูเลยเน๊าะ”
“ก็บอกแล้วไงว่าทำรายงานอยู่”
“ก็น่าจะคุยกันบ้าง”
“ถ้าอยากได้คนคุยด้วยก็น่าจะไปที่อื่นตั้งแต่แรก”
เป็นคนที่พูดไม่รักษาน้ำใจกันเลย ขนาดรู้จักกันนะ ถึงจะคุยกันแบบนับคำได้ก็เถอะนะ ผมนี่ไปไม่เป็นกับคนแบบนี้เลย
หมับ!!! เสียงจับแขนที่ผมจับเอง คือมือมันไปเอง เอาไงดีล่ะทีนี้ นั่นๆ หันมามองหน้าด้วยสายตานิ่งๆ และ ตามด้วยหน้าสงสัย
“อะ ... คือว่า ฉันไปบ้านนายได้อีกไหม” อ่าผมพูดไปแล้ว พูดเพราะด้วย
ตอนเย็น
นี่ผมทำอะไรอยู่เนี่ย ทำไมถึงขอไปบ้านหัวดำแบบนั้น และก็ถ่อมาถึงบ้านทั้งที่ไม่ได้สนิทกัน แถวมาแล้วก็ไม่มีอะไรจะทำด้วย ผมก็เลยแวะตลาดซื้ออะไรไปทำกิน จะได้ดูไม่เก้อๆ หล่ะมั้ง จะชอบกินสปาเก็ตตี้คาโบร่ารึเปล่านะ หลายคงสงสัยรึเปล่าครับว่าหัวดำตอบผมว่าไง ตอนขอไปบ้าน ตอบด้วยหน้านิ่งๆว่า : เอาตามที่สบายใจ :
เวลาผมขอก็ไม่ได้ทำหย้าไม่สบายใจไม่อยากให้มา และรู้สึกว่าอยู่ข้างหัวดำแล้วสบายใจดี ไม่ต้องกังวล ไม่ต้องเกรงใจ ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น เพราะ เฟิร์ต อนุญาตให้ทำอย่างนั้นได้
กริ๊งๆ
แกร๊ก
“... ไง ยังไม่ได้กินข้าวเย็นใช่ไหม กูซื้อวัตถุดิบมาด้วย”
“ไม่ต้องทำกับข้าทุกครั้งที่มาก็ได้”
ใช่ครับที่ไม่ใช่ครั้งที่ 2 ที่ผมมาบ้านหัวดำ นับครั้งไม่ถ้วนแล้วแหละ และ หัวดำก็เป็นอย่างเคยที่เคยเป็น
“เอาน่าถือว่าเป็นค่าสถานที่ กินคาโบนาร่าเปล่า”
“ไม่ชอบอะไรเลี่ยนๆ เท่าไหร่”
“เอ๋ จริงหรอ?”
“...”
“งั้นสปาเก็ตตี้ผัดกระเพราได้รึเปล่า”
“กระเพราอยู่หน้าบ้าน...”
หลังจากที่ผ่านมือเย็นมา เรื่องปกติอีกเช่นกันหลังกินข้าเสร็จที่ผมเนียน อ่านหนังสือบ้าง ทำงานบ้าน บางวันเนียนนอนเลยก็มี
“นายก็ไม่ถามเหตุผลเนอะ”
“อะไร”
“เรื่องที่กูมาบ้านไง”
“มีอะไรที่กูต้องทำให้มึงหรอ”
“เปล่าหรอก”
“งั้นก็ไม่มีปัญหา”
เอ่อ คุณหัวดำครับ ง่ายงี้เลยหรอ เป็นคนอื่นจะตอบแบบนี้รึเปล่านะ
“งั้นมาอีกได้ไหม”
เอ่อนิ่งไปเลย ผมวุ่นวายมากเกินไปหรอ หัวดำทำท่าคิดมากอยู่ครู่หนึง และก็ถอนหายใจเบาๆแล้งก็ให้คำตอบกับผมว่า
“เมื่อก่อน นอกจากพี่ก็ไม่มีใครคุยกับกูเท่าไหร่ เวลาทำงานกลุ่มก็เป็นเศษเหลือเสมอ เคยไปทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟฏ้โดนย้านให้ไปทำในครัว เลยรู้ตัวดีว่ากูไม่เป็นที่ชื่นชอบเท่าไหร่”
“ก็มึงไม่ระวังเรื่องการแสดงออกนี่”
“กูทำอะไรให้มึงถูกใจรึไง”
เห้ย! เป็นคำถามที่ทำผมตกใจและไปไม่เป็นเลย ผมเลยมองหน้าหัวดำแบบอึ้งๆ
“คืนแรกที่มาค้างมีงยังโกรธกูอยู่เลย” คืนนั้นน่าจะเรียกว่าตกใจมากกว่าโกรธนะ เข้าใจอะไรผิดน้อ หากผมไม่บอกไม่พูดตรงๆ คนอย่างหัวดำคงไม่เข้าใจซินะ การกระทำ ผมยังไม่ชัดอีกหรอ ? ซึนน่ารักแฮะ
“ก็ไม่เชิงว่าทำอะไรหรอก กูแค่ถูกใจเฉยๆ”
“ถึงได้ถามไงว่าถูกใจอะไรกู”
“พูดยากแฮะ เอาเป็นว่า มึงเป็นอย่างที่เป็นอยู่แบบนี้ดีแล้ว”
“มึงนี่แปลกคน”
“โอ๊ะ”
“ที่ผ่านมามีแต่คนบอกให้กูเปลี่ยนนิสัย”
เพิ่งเห็นรอยยิ้มเป็นครั้งแรก ...
***เอ่อจะบอกที่มาว่ามันมาจากหนังสือตูนที่อ่าน ซึนดีชอบ มาใหม่ทักทายได้นะ
หัวข้อ: เรื่องสั้น [หัวดำทำพิษ] จบแล้ว พิเศษ หัวดำอ่อ 12/6/17 (อ่าน 6296 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก