สัญญาพาซวย 1.2
หลามไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปนานแค่ไหน เขาลืมตาขึ้นขณะนอนพิงไหล่กว้างของชายที่เพิ่งรู้จัก
‘เก่ง’
หลามขยับนั่งตัวตรงพลางขยี้ตาไล่ความง่วงงุน เก่งหันมองร่างบางอ้าปากหาวด้วยท่าทางน่ารักก็ยิ้มตามโดยไม่รู้ตัว
“งานเสร็จแล้วนี่” เก่งชี้ไปยังหน้าจอที่เรนเดอร์ไฟล์เสร็จแล้ว
“อื้อ” หลามอัพโหลดไฟล์ลงกูเกิ้ลไดร์ฟ แล้วแชร์ไฟล์ไปให้อาจารย์ก่อนจะไรท์ลงซีดีอีกครั้งก็เสร็จเรียบร้อย เขาหันมามองร่างสูงที่กำลังปิดเครื่องโน้ตบุ๊กแล้วจัดการปิดของตัวเองบ้าง แต่เพราะเป็นรุ่นเก่าจึงใช้เวลาอีกซักพัก ระหว่างรอหลามก็เข้าไอจีตัวเอง น่าแปลกที่มีคนขอติดตามมากขนาดนี้ทั้งๆ ที่เขาไม่ใช่คนเด่นดังอะไร พอกดดูแจ้งเตือนก็เห็นภาพของเขากับคนข้างๆ โชว์หลาอยู่บนโซเชียลเน็ตเวิร์ก
#แฟน“นี่มันอะไรกันคุณ”
เก่งมองหน้าจอที่ปรากฏภาพและข้อความที่เขาเพิ่งลงไปเมื่อชั่วโมงก่อนแล้วส่งยิ้มให้หลาม
“ก็ภาพกับแคปชั่นไง” เขาไม่ได้กวนอีกฝ่ายนะ ก็หลามถามเขาแบบนั้นนี่
“ก็นั่นแหละ โพสแบบนั้นไปได้ยังไง”
“อ้าว ลืมไปแล้วเหรอว่าเราเป็นอะไรกัน” หลามขมวดคิ้วก่อนจะนึกถึงสัญญาที่เขาตกลงกับเก่งก่อนหน้านี้แล้วกัดฟันกรอด
ไอ้สัญญาเฮงซวยนั่น! “ถ้าไม่ทำตามสัญญานี่หมาเลยนะครับ” เก่งลอบยิ้มเมื่อเห็นปฏิกิริยาของหลามที่ดูหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด แต่เรื่องอะไรเขาจะปล่อยโอกาสไปล่ะ ไหนๆ ก็มีสิทธิ์แล้ว ต้องใช้ให้คุ้มสิครับ
“เออๆ” หลามรับคำส่งๆ รีบจัดการเก็บของใส่กระเป๋าจนเสร็จเรียบร้อยแล้วหันไปหาอีกฝ่าย “จะไปไหมเนี่ยคุณ”
เก่งอมยิ้มนิดๆ ก่อนจะกุมมือหลามไว้โดยที่เจ้าตัวไม่ทันตั้งตัว
“ขั้นแรกเรารู้จักกันแล้ว ขั้นที่สองก็กุมมือครับ” หลามอ้าปากพะงาบๆ จะตอบโต้ก็ไม่ได้เพราะสัญญาที่ตกลงไว้ค้ำหัวอยู่ ได้แต่เดินตามแรงจูงของอีกฝ่ายไปยังออดี้สีขาวที่เขาหลงรัก
เก่งเหลือบมองหลามที่จ้องรถของเขาตาเป็นมัน ดูท่าคงอยากพุ่งเข้าไปลูบไล้เสียเต็มประดา ส่วนเขาที่เพิ่งเป็นเจ้าของได้สองวันนั้นแทบจะไม่แยแสรถคันนี้เลยถ้าไม่ใช่เพราะหลามชอบ
‘ไอ้หลามันโคตรรักออดี้ ยิ่งสีขาวนะแทบจะวิ่งไปเลีย ส่วนเฟอร์รารี่สีแดงเพลิงของมึงน่ะอย่าหวัง คิดจะจีบมันต้องเลือกรถให้ถูกคันด้วย’ เสือเคยบอกไว้อย่างนั้น และภาพที่เห็นตอนนี้ดูท่าจะจริงเสียด้วย
“ชอบไหม” เก่งก้มลงกระซิบถาม
“สุดๆ อะ ไปๆ อยากขึ้นไปนั่งแล้ว” สายตาหลามไม่ได้มองเขาเลย เอาแต่เร่งให้เก่งเปิดประตูรถก่อนจะเข้าไปนั่งลูบไล้เบาะรถด้วยแววตาเปี่ยมสุข
อยากเป็นรถให้หลามลูบบ้างจังหลามกวาดตาไปทั่วอย่างหลงใหล เขาเริ่มคิดนิดๆ แล้วว่าจะตกลงเป็นแฟนอีกฝ่ายยาวไปเลย เขาจะได้นั่งรถที่ตัวเองรักมามหาวิทยาลัยทุกวัน
คงมีความสุขพิลึก แต่หลามก็เพียงเริ่มคิดนิดๆ เท่านั้น เอาเข้าจริงเขาก็กลัวที่จะมีแฟน จำได้ว่าเคยไปห้ามใครบางคนไม่ให้ฆ่าตัวตายเพราะอกหักจากความรัก ตอนแรกก็โมโหที่มันทำอะไรไม่รู้จักคิด แต่พอได้นั่งคุยก็ได้รู้ความจริงที่ว่าความรักไม่อาจคงอยู่ตลอดไป สักวันก็ต้องมีผิดหวัง มีเลิกรา และก็ต้องเสียน้ำตาเมื่อเราไม่ใช่สำหรับเขา
“ไปไหนกันดี” เสียงทุ้มถามขึ้น
“คุณอยากไปไหนล่ะ ตามใจคุณเลย” หลามเอนตัวพิงเบาะ เขาหลงรักออดี้มากจริงๆ
อยากนอนในรถชะมัด“โรงแรมไหม” เก่งพูดทีเล่นทีจริง เผื่อฟลุคว่าหลามเอาจริงขึ้นมา เขาก็พร้อมจะ ‘เอา’ จริงเหมือนกัน
“ตลกแล้วคุณ” หลามมองอีกฝ่ายตาขวางก่อนจะคิดบางอย่างได้ “ผมหิวอะ ไปหาอะไรกินกันดีกว่า”
เก่งตามใจหลาม เขาขับออดี้สีขาวตามทางที่อีกฝ่ายบอกอย่างคล่องแคล่ว ความจริงถนนเส้นนั้นทอดยาวไปจนถึงบ้านเก่ง ร่างสูงตกใจนิดๆ เพราะคิดว่าอีกฝ่ายรู้ว่าเขาเป็นใคร แต่สุดท้ายหลามก็ชี้ไปยังร้านอาหารข้างทางที่ยังเปิดอยู่แม้จะใกล้เที่ยงคืนแล้วก็ตาม
“คุณเคยมากินอาหารร้านนี้ไหม” หลามถามพลางปลดสายเบลท์ แต่ดึงเท่าไรก็ไม่ออก เดือดร้อนให้อีกคนยืดตัวเข้ามาปลดให้อย่างแผ่วเบา กลิ่นน้ำหอมที่เขาเคยบ่นกับเสือว่าอยากได้ฟุ้งอยู่บนตัวชายหนุ่มตรงหน้า หลามชะงัก มองใบหน้าที่ยื่นเข้ามาใกล้อย่างไม่เข้าใจ
ก่อนทุกอย่างจะจบลงที่ริมฝีปากนั้นแนบสนิทกับริมฝีปากของเขาโดยไม่อาจแย้งได้
แค่จูบแผ่วเบาไม่ได้ล่วงล้ำแต่ก็ปลุกอะไรบางอย่างได้เป็นอย่างดี
เชี่ย ตั้งจนได้เก่งสบถในใจ เขาคิดแค่จะเข้ามาช่วยปลดสายเบลท์ให้หลามเท่านั้น แต่ดวงตากลมโตและริมฝีปากชมพูระเรื่อกลับดึงดูดให้ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ยิ่งพอได้แตะความนุ่มหยุ่นหัวใจก็เริงร่า อารมณ์ทุกอย่างจึงประทุออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ
หลามผละออกมาด้วยใบหน้าแดงซ่าน
นี่เป็นจูบแรกของเขา
หลามเคยคิดว่าเขาจะรังเกียจจูบของเพศเดียวกัน แต่น่าแปลกที่หัวใจกลับเต้นรัวมากอย่างนี้
ต่างฝ่ายต่างตกอยู่ในความเงียบ หลามมองโน่นมองนี่ไปเรื่อยก่อนจะหน้าแดงยิ่งกว่าเดิมเมื่อเห็นอะไรบางอย่างนูนขึ้นมาจากหว่างขาของเก่ง ขณะที่อีกฝ่ายพยายามข่มอารมณ์โดยนึกถึงเรื่องอุบาทว์อย่างเสือโชว์รูดเสาให้พี่กล้าดู
“เอ่อ คุณเป็นอะไรไหม” หลามเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง แต่เสียงหวานของเขากลับทำให้มันนูนยิ่งกว่าเดิม
เก่งอุตส่าห์พยายามนึกอะไรก็ได้ที่ทำให้เขาหมดอารมณ์ แต่อีกฝ่ายกลับพูดให้มันประทุขึ้นมาอีกจนได้
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็กลับเป็นเหมือนเดิม” ร่างสูงข่มอารมณ์ ขณะที่หลามไม่เข้าใจว่าจะอดทนไปทำไม ไอ้เสือเพื่อนเขายังหน้าด้านชักกลางดึกทุกวันเลย ไอ้ของแบบนั้นเขาเองก็มีและรู้ดีว่าทนไปก็มีแต่ทรมาน
“ให้ผมช่วยไหม” แค่มือคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
“ห้ะ” เก่งตกใจมากที่อีกฝ่ายเอ่ยช่วยเขา รีบยกมือปฏิเสธเป็นพัลวัน เกิดให้ช่วยขึ้นมาจริงๆ ดีไม่ดีจะได้เสียกันในรถนี่ล่ะ
“เถอะน่า ไหนๆ ก็เป็นแฟนกันแล้วนี่จะมาเกรงใจเรื่องพรรค์นี้ไปทำไม เดี๋ยวพอเที่ยงคืนเลิกกันแล้วจะเสียดาย” คำว่าเลิกที่ออกจากปากของอีกฝ่ายทำให้เก่งหยุดคิดที่จะปฏิเสธ
ใช่สิ สำหรับหลามน่ะ เขาก็แค่คนแปลกหน้าที่หลามตกลงทำสัญญาแลกเปลี่ยนระยะสั้นๆ ในเมื่ออีกฝ่ายไม่คิดจะสานต่อแล้วเขาก็ขอกำไรเล็กๆ น้อยๆ ส่งท้ายก็แล้วกัน
แม้จะอยากได้ใจมากกว่าก็ตาม
เก่งเคลื่อนรถออกจากบริเวณหน้าร้านแล้วขับไปจอดในซอยที่ไม่ค่อยมีคนผ่าน ดับไฟหน้ารถแล้วหันมามองหลามที่ทำตาหลุกหลิกไปมาเหมือนไม่รู้จะเริ่มอย่างไร
“คุณลงไปรอข้างล่างก็ได้ เดี๋ยวผมจัดการเอง” หลามรีบพยักหน้าแล้วเปิดประตูลงไปทันที
ปัง!
หัวใจของหลามเต้นตึกตักทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังทำใจกล้าว่าจะช่วยอีกฝ่าย แต่สุดท้ายเขาก็ยอมแพ้แล้วลงมายืนรอนอกรถ อากาศยามค่ำคืนค่อนข้างอบอ้าว อันที่จริงอบอ้าวมาตั้งแต่เช้าแล้ว หลามคิดว่าอีกไม่นานฝนต้องตกอย่างแน่นอน
เปาะแปะ
หยดน้ำร่วงลงจากฟากฟ้าทีละนิดก่อนสายฝนจะเทลงมาอย่างไม่ปรานี เร่งให้หลามต้องรีบเปิดประตูเข้าไปนั่งข้างใน
“หลาม อ่า เห้ย!” หลามหันไปเผชิญหน้ามังกรยักษ์ที่ผงาดอยู่ในอุ้งมือหยาบของเจ้าของ เก่งชะงักมือที่กำลังทำอยู่แล้วรีบคว้าเสื้อคลุมมาปิดส่วนล่างทันที
“เอ่อ คือฝนตกน่ะ” หลามปาดน้ำออกจากใบหน้า เสื้อนักศึกษาสีขาวเปียกชุ่มจนเห็นเนื้อใน เก่งได้แต่ข่มอารมณ์ที่ทวีความอยากมากขึ้นกว่าเดิมพลางคิดหาทางออกจากสถานการณ์นี้
“เชิญคุณทำต่อเถอะ” หลามหันไปทางประตูรถ มองไปยังสายฝน พยายามหยุดคิดถึงภาพกลางกายของอีกฝ่ายที่แวบเข้ามาในหัว
แม่ง ใหญ่กว่ากูอีก“ฮื่อ อึก อื้อ อ่า” เสียงรูดเนื้อจากเบาะข้างๆ เรียกความร้อนให้แล่นริ้วไปทั่วใบหน้าของหลาม เขาพยายามที่จะไม่หันไปมองแล้วคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย บ้างก็ร้องเพลงในหัวหวังว่าจะช่วยผ่านช่วงเวลานี้ไป
เก่งกวาดตาไปทั่วร่างของคนที่เขาชอบแล้วเริ่มเร่งจังหวะขึ้น
อยากเข้าไปในตัวหลามจัง อึกในจังหวะนั้นหลามเหลือบไปเห็นแสงประหลาดแวบๆ เขาตกใจเพราะคิดว่าสิ่งนั้นเป็นผีจึงหันหน้าไปอีกทาง ปะทะเข้ากับสายตาหวานเชื่อมที่มองเขาอยู่ ฝ่ายเก่งที่กำลังอดกลั้นก็สิ้นสุดความอดทนคว้าท้ายทอยหลามเข้ามาบดจูบทันที
หลามที่ถูกจู่โจมพยายามดิ้นหนี แต่รสจูบแปลกใหม่ชวนวาบหวามกลับทำให้เขาคล้อยตามอย่างง่ายดาย เขาปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่อีกฝ่ายต้องการ หรือความจริงแล้วหลามก็ต้องการเหมือนกัน
รสจูบที่ไม่ประสีประสาของหลามกระตุ้นให้เก่งสอดลิ้นเข้าไปหยอกล้อมากขึ้น อีกมือค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อของหลามก่อนจะผละออกมาก้มลงชิมผิวหวานของหลามไปทั้งตัว
“อ้า” ความเสียวแล่นวาบไปทั่วร่าง หลามเกร็งตัวเมื่อมือหนาเลื่อนลงไปถอดกางเกงของเขาออกก่อนที่เก่งจะขยับเข้ามาคร่อมทับหลามพลางปรับเบาะให้เอนลง
เก่งผละออกมามองใบหน้าที่เต็มไปด้วยอารมณ์ของคนที่เขาแอบชอบ และเขามีความสุขหากได้ทำให้คนที่รักสุขสมยิ่งไปกว่านี้
“อื้อ” หลามแทรกนิ้วเข้าไปที่ช่องทางด้านหลังเพื่อเบิกทางก่อน เน้นย้ำจนกระทั่งคิดว่าหลามพร้อมจึงแทรกตัวตนเข้าไป
“อ้า อึก จะ...เจ็บ ฮื่อ เอาออกไป” หลามหวีดร้องลั่น เก่งจึงแช่ตัวอยู่นิ่งๆ แล้วประคองใบหน้าหลามขึ้นรับจูบของเขาก่อนจะเริ่มขยับช้าๆ
สวบๆ
ช่องทางรักตอดรัดแน่นจนเก่งแทบจะปลดปล่อย แต่เขาไม่อยากให้บทรักจบลงเร็วเกินไปจึงเร่งจังหวะสลับกับขยับเนิบนาบ ฟังเสียงครางแผ่วจากหลามที่เริ่มมีอารมณ์ร่วมไปด้วยกัน เก่งมองใบหน้าใสชื้นเหงื่อด้วยแววตารักใคร่ จับคางคนที่แอบรักให้หันมามองกัน
“ผมรักคุณ”
เมื่อเอ่ยความลับในใจแล้ว เก่งจุมพิตแผ่วเบาก่อนจะเร่งจังหวะเพื่อพาหลามไปถึงปลายทางด้วยกัน
.
.
.
เช้าวันต่อมา
“ส่งงานครบทุกกลุ่มแล้ว เลิกคลาสได้” ทันทีที่อาจารย์ออกจากห้องหลามก็ฟุบลงนอนทันที เขายังคงปวดหน่วงไปทั้งสะโพก แต่ต้องถ่อมาพรีเซ้นต์งานถึงมหาวิทยาลัย ส่วนคนที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้น่ะเหรอ
“เห้ย! ไอ้หลาม ผัวมึงมา” เสียงตะโกนของเพื่อนร่วมห้องปลุกหลามให้เงยหน้าขึ้นมองร่างสูงที่เดินเข้ามาในห้องอย่างอารมณ์ดี สองมือเต็มไปด้วยถุงขนมร้านโปรดที่หลามไม่เคยบอกใครนอกจากเพื่อนซี้ทั้งสอง
ควับ
หลามสบตาใสแจ๋วของตองที่มองหลามสลับกับเก่งอย่างสนใจเพราะเขาเคยได้ยินชื่อเสียงของเดือนคณะวิศวกรรมศาสตร์สุดหล่อมานานแล้ว ไม่คิดเลยว่าคนหล่อๆ แบบนี้จะมาคบกับเพื่อนขี้งกของเขาได้ ขณะที่เสือหลบตาเพื่อน รีบทำทีคุยแชทกับว่าที่แฟน ซึ่งหลามเพิ่งมารู้ทีหลังว่าพี่กล้าเป็นพี่ชายของเก่ง
“มาทำไม” เรื่องเมื่อวานหลามไม่คิดจะใส่ใจเท่าไรนัก แม้ว่าเขาจะอายที่ถูกพี่ชายของอีกฝ่ายเห็นสภาพนั้นของตัวเองก็ตาม ทั้งที่คิดว่าควรจะจบแค่บนรถ แต่ร่างสูงกลับตรงดิ่งมายังคฤหาสน์หรูแล้วอุ้มร่างปวกเปียกของเขาเข้าไปในบ้านหน้าตาเฉย ไม่สนใจพี่ชายที่ร้องทักเลยสักนิด เพื่อเริ่มบทรักครั้งใหม่อีกครั้งจนกระทั่งเขาสลบไปนั่นแหละ
“ผมซื้อขนมมาฝาก” เก่งวางถุงขนมลงบนโต๊ะแล้วส่งยิ้มให้หวังช่วยเยียวยาอีกฝ่ายที่ต้องรองรับอารมณ์เขาเกือบทั้งคืน
“ขอบใจ” หลามหยิบขนมปังมาแกะกินพลางมองเพื่อนตัวเล็กที่ยื่นจมูกฟุดฟิดใกล้ๆ ถุงขนม หลามรีบกอดถุงขนมแน่นอย่างหวงแหน “นี่ของกู มึงไปซื้อแดกเองไป”
ตองย่นจมูกเมื่อเพื่อนรักไม่ยอมแบ่งให้ “แค่นี้ก็หวง งั้นกูแดกผัวมึงก็ได้” ตองทำท่าจะกระโจนเข้าหาเก่ง แต่มือเรียวผลักหัวเพื่อนออกห่างจากคนของเขา
ใช่ เก่งเป็นคนของเขาแล้ว กว่าจะได้มาเจ็บตัวไปหมด เรื่องอะไรจะให้เพื่อนตัวเล็กมาแย่งไปได้ล่ะ
“คนนี้กูก็หวง ไปหาพี่ธรของมึงโน่นไป” หลามกอดแขนแกร่งไว้แน่น สร้างความประทับใจให้แฟนหมาดๆ ได้อย่างดี เก่งลอบยิ้มพลางแท็กมือกับเสือใต้โต๊ะเมื่อข้อตกลงระหว่างพวกเขาเสร็จสมบูรณ์
“ถ้ากูช่วยให้มึงคบกับไอ้หลาม มึงจะให้อะไรกู”
“กูให้พี่กล้ามึงไปเลย”
หึหึ พี่กล้าครับ คืนนี้เจอกันEND
_______________________________________
ไม่ว่า ไม่ปาหิน แต่ไรท์ จบแบบค้างงงงงงง มาก
ไม่มีตอนต่อที่เสือ บอกจะไม่พลาดเหมือนคราวที่แล้ว หรอ
คู่นี้จะอยู่ในตอนพิเศษตอนหน้าค่ะ รออ่านน้า 
เซตหลักจบแล้วจ้า เหลือตอนพิเศษของเจ้าเสือร้ายที่รอโอกาสแอ้มพี่กล้าอยู่ค่ะ ยิ่งน้องชายทำข้อตกลงเปิดทางให้ขนาดนี้ รอลุ้นนะคะว่าพี่กล้าจะจัดการยังไง 
หัวข้อ: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ตอนพิเศษ (จบ) [03-04-17] (อ่าน 18644 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก