บทที่ 22 โจทย์เก่า
ไม่รู้ว่าเมื่อคืนฝันดีไหม เพราะจำไม่ได้... แต่ที่รู้คือตื่นขึ้นมาหลังจากอาบน้ำเสร็จแล้วรู้สึกสดชื่นและอารมณ์ดีมาก
พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ผมก็นั่งลงบนเตียงมองดูก้อนหินที่ยังนอนซุกตัวอยู่กับกองผ้าห่ม ทั้งๆ ที่ตามปกติแค่ผมขยับตัวมันก็จะรู้สึกตัวตื่นและลุกขึ้นมาพร้อมกันทุกเช้า แต่สงสัยจะเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ตั้งแต่เมื่อคืนทำให้มันหลับสนิทแบบนี้ ผมตบหลังมันเบาๆ และเรียกเพื่อปลุกมันไปด้วย
“หินๆ ตื่นได้แล้ว”
“ก๊าส” มันลุกขึ้นมานั่งเอามือกุมหัว เบะปากร้อง ก่อนจะโผเข้ามากอดซุกซบเข้ากับตัวผมแล้วใช้หัวถูอ้อน สงสัยจะแฮงค์ เห็นแล้วทั้งน่าขำและน่าสงสาร ถ้าให้ผมเดา มือดีที่มอมเหล้ามันก็คงจะเป็นใครสักคนในแก๊งเฮดีสนั่นแหละ เพราะปกติมันจะไม่กินของจากคนแปลกหน้าถ้าไม่ได้รับอนุญาต คิดๆ ดูแล้วผู้ต้องสงสัยที่น่าจะทำอะไรแบบนี้ได้ มีเข้าข่ายอยู่คนเดียวคือชเนาเซอร์ นึกแล้วคันไม้คันมือ อย่าให้จับได้นะ ฮึ่ม!
กว่าจะจับลูกมังกรงอแงอาบน้ำได้ก็ใช้เวลานานกว่าปกติ สงสัยมันจะรู้สึกไม่สบายตัว เลยอ้อนเป็นพิเศษ เดี๋ยวกอด เดี๋ยวซบ เดี๋ยวถู เดี๋ยวร้อง จนผมเปียกไปทั้งตัว เลยต้องอาบด้วยกันอีกรอบ พอจับอาบน้ำและตรวจสีมันเรียบร้อย ก็อุ้มออกไปข้างนอก เพราะคิดว่าสายขนาดนี้คนอื่นๆ น่าจะทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยกันแล้ว
พอเปิดประตูไปก็เห็นไซเลอร์กับคนอื่นๆ ยืนรออยู่หน้าประตู สงสัยจะได้ยินเสียงฝีเท้าของผม เลยไม่ได้เคาะประตูเรียก พอสบตากับไซเลอร์ก็เผลอนึกถึงเรื่องเมื่อคืน ทำให้อดจะรู้สึกเขินขึ้นมาไม่ได้ ต่างคนต่างอมยิ้มแล้วหลบสายตากันไปคนละทาง
“อ๊ะๆๆ มีอะไรที่ข้าไม่รู้รึเปล่าฮึ” พอเห็นอาการของเราสองคนชเนาเซอร์ก็ขยับมาอยู่ข้างๆ ระหว่างเราสองคนแล้วหรี่ตามองหน้าเราสลับไปมา
“ยุ่ง!” เราสองคนประสานเสียงกัน ก่อนที่ไซเลอร์จะผลักหน้าชเนาเซอร์ออก
“ไปกินข้าวได้แล้ว เดี๋ยวสาย” ไซเลอร์พูดด้วยสีหน้าเรียบๆ ขณะที่ผมก็พยายามทำหน้าเฉยๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เรื่องของเราสองคน ก็ควรรู้แค่เราสองคนสิ จะให้คนอื่นมารับรู้ด้วยทำไม แค่คิดก็รู้สึกเขิน ยิ่งเผลอสบตากันก็ยิ่งเขิน จนต้องพยายามเม้มริมฝีปากกลั้นยิ้มแทบแย่
“แน่ะๆๆ แอบยิ้ม มีพิรุธทั้งคู่เลย เมื่อคืนไปแอบทำอะไรกันมา สารภาพมาเลย” ชเนาเซอร์ยังพยายามซักไซ้ไม่เลิก เลยโดนไซเลอร์ถีบไปหนึ่งทีจนเสียหลักเกือบล้ม พอตั้งตัวได้ก็วิ่งไปเกาะแขนพรีซาแล้วฟ้อง
“พรีซา ไซเลอร์แกล้งข้า”
“สมน้ำหน้า!” พรีซาบอกอย่างไร้เยื่อใย
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” พวกเราหัวเราะออกมาพร้อมกัน เมื่อชเนาเซอร์ทำหน้างอนๆ ใส่
หลังจัดการกับอาหารมื้อเช้าเรียบร้อยแล้ว เราก็ออกมาที่ลานมังกรเพื่อเดินทางไปที่ป่าคาล์มต่อ ซึ่งมีเพียงท่านลิเวอร์กับท่านคานารี่สองท่านเท่านั้นที่ออกมาส่งที่ลานมังกรพร้อมกับเตรียมเสบียงไว้ให้ คาดว่าคณะต้อนรับท่านอื่นๆ น่าจะยังแฮงค์อยู่ ผมแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่ไม่ต้องเจออะไรแปลกๆ ให้ใจหายใจคว่ำอีก
ผมละสายตาจากเมืองหลวงของอาณาจักรรุคที่ห่างจากสายตาออกไปเรื่อยๆ ก้มลงมองก้อนหินที่พอขึ้นบนหลังไซรัสได้ที่ก็หันมากอดแล้วหลับไปทันที นี่ก็สงสัยจะยังไม่หายแฮงค์เหมือนกัน ต่อไปคงต้องระวังไม่ให้มันแตะแอลกอฮอล์อีก เพราะเมาแล้วงอแงและรับมือยากกว่าปกติมาก ผมลูบหัวลูบตัวมันด้วยความเอ็นดู ได้แต่กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นกันมันตกและพยายามอยู่นิ่งๆ ให้มันหลับสบายๆ
“ถ้าเมื่อยก็พิงมาได้นะ” เสียงไซเลอร์ที่ก้มลงมาพูดที่ข้างหูทำให้รู้สึกเก้อเขินอย่างบอกไม่ถูก
“ครับ” ผมรับคำเบาๆ
“หึๆ”
พอเห็นท่าทางเกร็งๆ ของผม คนข้างหลังก็หัวเราะ ฟังแล้วอยากจะหันไปซัดสักที แต่ก็รู้ตัวดีว่าถ้าขืนหันไปตอนนี้ก็คงต้องขายหน้า เพราะผมยังรู้สึกเลยว่าหน้าตัวเองร้อนๆ โว๊ย! จะเขินอะไรนักหนาวะดิน กะอีแค่..จ... จูบแรกเอง ให้ตายสิ! ยิ่งคิดก็ยิ่งเขิน แค่พยายามทำตัวให้เป็นปกติต่อหน้าคนอื่นๆ ก็แย่แล้ว ยิ่งมาอยู่ใกล้กันตามลำพังแบบนี้ก็ยิ่งเขินจนทำอะไรไม่ถูก
“หูแดงนะดิน”
เสียงกระซิบล้อๆ ที่ข้างหู ทำให้ผมทั้งเขินทั้งโมโห เลยถองศอกออกไปเต็มแรง
“โอ๊ะ!” เสียงอุทานจากคนข้างหลังดังขึ้น แต่แทนที่จะโกรธคนโดนศอกกลับหัวเราะ ใครเอากัญชาใส่ให้พี่มันกินรึเปล่าวะ หัวเราะเป็นบ้าอยู่ได้ น่าหมั่นไส้จริงๆ พอหยุดหัวเราะ ไซเลอร์ก็ผิวปากอย่างอารมณ์ดี เสียงผิวปากดังเป็นทำนองเหมือนเพลงอะไรสักอย่าง ผมนั่งฟังไปยิ้มไปสงสัยท่าจะติดเชื้อมาจากคนข้างหลัง เพราะผมก็ยิ้มเป็นบ้าอยู่คนเดียวเหมือนกัน
เราเดินทางมาจนถึงเขตชายป่าคาล์ม ซึ่งจากจุดนี้ไปก็ไม่สามารถจะพามังกรเข้าไปได้แล้ว เนื่องจากใกล้จะถึงช่วงที่เป็นป่าทึบ จำเป็นต้องเดินเท้าต่อ บริเวณนี้จะมีทหารเฝ้าอยู่เพื่อตรวจเอกสารผ่านทางและรับฝากมังกร ไซเลอร์บอกว่าป่าคาล์มเป็นป่าที่อุดมสมบูรณ์มาก จึงมีคนขออนุญาตเข้าไปตลอดทั้งปี ทั้งคนที่ขอเข้าไปเพื่อล่าสัตว์และเก็บสมุนไพร แต่ไม่ค่อยมีคนเข้าไปลึกถึงถ้ำฟินซ์ เนื่องจากแถวนั้นเป็นป่าที่ติดกับเขตป่าไวท์จึงเต็มไปด้วยสัตว์ป่าอันตราย การที่จะเข้าไปได้ก็ต้องขออนุญาตกับองค์ราชาโดยตรงก่อนด้วย กลุ่มคนที่ขออนุญาตเข้าไปส่วนใหญ่จึงเป็นกลุ่มพรานล่ามังกรซึ่งมีฝีมือมากกว่าชาวบ้านทั่วไป
เมื่อผ่านการตรวจและฝากมังกรเรียบร้อยแล้ว เราก็เริ่มออกเดินทางต่อกันทันที มาสทิฟฟ์นำเดินแบบไม่เร่งรีบนัก เพราะมีพินช์เชอร์มาด้วย ผมเลยปล่อยให้ก้อนหินเดินเองบ้าง ที่จริงมันเดินและวิ่งเร็วมาก แต่มันชอบอ้อนให้อุ้มมากกว่า ส่วมผมก็ติดมันพอกัน เลยไม่ค่อยปล่อยให้เดินเอง
แต่พอเข้าป่ามาแบบนี้เลยปล่อยให้มันได้สำรวจได้เรียนรู้อะไรที่มันสนใจบ้าง ระหว่างทางผมก็คอยมองมันอยู่เป็นระยะ สลับกับสังเกตพืชที่ขึ้นทั้งสองข้างทางไปด้วย ป่าอุดมสมบูรณ์ตามที่ได้ยินมาจริงๆ ขนาดสมุนไพรหายากบางชนิดก็ยังมีให้เห็น เห็นแล้วก็อดจะขอเก็บไปด้วยไม่ได้ พินช์เชอร์นี่ตาวาวเลยทีเดียว ต้องคอยห้ามไม่ให้เก็บเยอะเกินไป เพราะเดี๋ยวยิ่งเดินไกลจะยิ่งหนักและเหนื่อยกว่าเดิม
ยิ่งเดินเข้าป่าลึกไปต้นไม้ก็ยิ่งหนาแน่นขึ้น ระยะห่างระหว่างต้นไม้ค่อยๆ น้อยลง ต้นไม้ก็ยิ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ พุ่มใบหนาแน่นเบียดกันจนบดบังท้องฟ้าไปเกือบหมด มาสทิฟฟ์พาไปหยุดที่แหล่งน้ำ ให้เราได้อาบน้ำและจับปลา ก่อนจะไปหาที่พักใหม่ เพราะสังเกตเห็นรอยเท้าสัตว์ที่ริมลำธารเต็มไปหมด ถ้าพักแถวนั้นอาจจะเจอสัตว์อันตรายได้
มาสทิฟฟ์พาเดินต่อจนไปพบกับลานแห่งหนึ่งที่มีแต่ต้นไม้สูงๆ มากกว่าที่อื่น จึงทำให้ลำต้นมันขึ้นห่างกันเลยกลายเป็นลานแคบๆ พอสำหรับให้เราก่อกองไฟเพื่อไล่สัตว์ได้ พอได้ที่พักเหมาะๆ ก็ออกหาฟืนมาก่อกองไฟย่างปลากับเนื้อสัตว์ที่หามาได้
หลังจากกินมื้อเย็นเสร็จก็พักผ่อนเก็บแรงไว้สำหรับเดินทางต่อในวันพรุ่งนี้ อาจจะเป็นเพราะร่างกายเหนื่อยล้ามาทั้งวัน ทำให้ผมรู้สึกว่าหนังตาหนักๆ แค่ล้มตัวลงนอนไม่นานก็หลับลงอย่างรวดเร็ว
“ดิน” เสียงเรียกเบาๆ และแรงเขย่าที่ต้นแขนทำให้ผมรู้สึกตัวขึ้น
พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นทีมเฮดีสทุกคนตื่นมาอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว แม้แต่ก้อนหินยังลุกขึ้นมายืนจ้องเขม็งไปข้างหน้า หางส่ายไปมาเบาๆ หูกระดิกเหมือนกำลังตื่นเต้น ส่วนพินช์เชอร์ที่ถูกร็อตปลุกก็ลุกงัวเงียขึ้นมานั่งก่อนจะทำหน้าตาตื่นเมื่อเห็นทุกคนทำหน้าเครียดกันอยู่
ผมมองตรงไปข้างหน้าก็มองไม่เห็นอะไรนอกจากความมืด แต่บรรยากาศโดยรอบมันเงียบกริบ สัญชาตญานเตือนภัยสัมผัสได้ถึงอันตรายที่กำลังคืบคลานเข้ามา ผมลุกขึ้นยืนมือกระชับดาบไว้มั่น ในขณะที่ร็อตก็ดึงพินช์เชอร์ให้ลุกขึ้นยืนด้วย
“ดินพาพินช์เชอร์ไปหลบหลังต้นไม้ ถ้ามีอะไรให้เรียกข้าดังๆ ที่เหลือเดี๋ยวพวกข้าจัดการเอง”
“ครับ” เมื่อผมรับคำ ไซเลอร์กับร็อตก็ก้าวไปข้างหน้า ชักดาบออกมายืนเตรียมพร้อมเคียงข้างมาสทิฟฟ์ พรีซาและชเนาเซอร์ที่ชักดาบออกมายืนรออยู่แล้ว
“หินไป” ผมเรียกก้อนหิน ก่อนจะค่อยๆ ถอยหลังไปจับมือเย็นเฉียบของพินช์เชอร์แล้วขยับถอยไปที่ต้นไม้ใหญ่ซึ่งอยู่ห่างไปหลายเมตร พอไปถึงก็ดันให้พินเชอร์ไปหลบอยู่ข้างหลังต้นไม้ ก่อนจะออกมายืนข้างต้นไม้แล้วค่อยๆ ชักดาบออกจากฝักมาเตรียมพร้อมไว้ ส่วนก้อนหินก็ถอยตามมาอย่างเชื่อฟัง แล้วมายืนกางเล็บยืนอยู่ข้างๆ อย่างเตรียมพร้อมจะสู้เหมือนกัน
แซ่ก!
ยืนนิ่งได้สักพักหูก้อนหินก็กระดิก ผมเริ่มได้ยินเสียงฝีเท้าที่ย่ำใบไม้ตรงมาที่เราเลยกระชับดาบไว้มั่น พอเห็นสิ่งที่โผล่พ้นพุ่มไม้ออกมาแล้วผมอยากจะร้องเหี้ยหนักมาก
“ลิฟฟ่อน?”
ห๊ะ!! ได้ยินชื่อจากมาสทิฟฟ์แล้วก็ได้แต่คิดในใจ ชื่อฟังดูน่าแดก แต่หน้าตาน่ากลัวสัดๆ ไม่ได้เข้ากับชื่อมึงสักนิดเลยสัด!
เดี๋ยวๆ นั่นไม่ใช่ประเด็น!
สิ่งมีชีวิตที่โผล่พ้นพุ่มไม้มาคือสิงโตควายที่ผมเคยเจอและโดนมันพยายามไล่แดกตั้งแต่ช่วงแรกๆ ที่โผล่มาที่มิตินี้ ตอนนี้มันมาอยู่ต่อหน้าอีกครั้ง ที่เห็นๆ ก็เกือบสิบตัว แม่ง! ตาขวางๆ อย่างกับโดนของ
“มันถูกเวทย์บังคับ” ไซเลอร์พูดหลังจากที่เห็นมันยืนนิ่งไม่โจมตีตามสัญชาตญานของสัตว์ป่า
อ้าว! ชิบหาย เสือกโดนของจริงๆ ซะงั้น
“เอายังไงดีพรีซา” มาสทิฟฟ์ถามพรีซาทั้งที่สายตายังจ้องไปยังลิฟฟ่อนที่ยืนนิ่งเป็นฝูงห่างไปเพียงไม่กี่เมตร
“เราฆ่ามันไม่ได้ เพราะไม่ได้รับอนุญาต อีกอย่างถ้าฆ่าหมดนี่มันคงสูญพันธุ์แน่” พรีซาตอบ
“...”
“ถ้ามียาสลบหรือยาชาก็คงจะดี” ร็อตพึมพำ
“จริงสิ! คงต้องใช้ยาชาจากเขี้ยวของ ‘ร่างนั้น’ แล้วละ” เหมือนจะนึกอะไรออกพรีซาจึงพูดออกมาอย่างยินดี
“...”
เอ่อ... คุยเรื่องอะไรกัน ผมฟังแล้วงง
“นั่นสิ! ต่อมที่เขี้ยวมีฤทธิ์เป็นยาชานี่นา ลืมไปได้ยังไงเนี่ย” ทุกคนเงียบไปเหมือนนึกตาม ก่อนที่มาสทิฟฟ์จะพูดขึ้นมาด้วยความดีใจ ส่วนร็อตกับชเนาเซอร์ก็ยิ้มออกมาเหมือนโล่งใจ
แต่แปลกที่ไซเลอร์ไม่ได้มีท่าทางดีใจไปกับเพื่อนๆ กลับหันมามองผมด้วยสีหน้าและท่าทางเหมือนเจ้าตัวรู้สึกกังวลอะไรสักอย่าง
“มาสทิฟฟ์ ไซเลอร์ ร็อตกับข้าจะใช้ ‘ร่างนั้น’ ก็แล้วกัน ชเนาเซอร์ขนาดตัวเจ้าไม่เหมาะจะสู้ในร่างนั้น ถอยไปคุ้มกันก้อนดิน” พรีซาสั่งต่อ ก่อนที่จะชะงักเหมือนนึกอะไรได้ พรีซาถอนหายใจแล้วพูดกับไซเลอร์
“มันจำเป็น”
“ข้ารู้” ไซเลอร์รับคำอย่างแผ่วเบา
“พวกเจ้าสี่คนจะไหวเหรอ” ชเนาเซอร์ถามขึ้นมาอย่างกังวล
“ถ้าเป็น ‘ร่างนั้น’ แค่ข้าคนเดียวก็เหลือเฟือ” มาสทิฟฟ์อวด
“งั้นก็ตามนั้น” ชเนาเซอร์รับคำ ก่อนจะถอยออกมา
ผมยังคงยืนงงกับบทสนทนาที่ฟัง ก่อนภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าจะเห็นทำให้หัวใจผมเกือบจะหยุดเต้น เมื่ออยู่ๆ ร่างของมาสทิฟฟ์ก็มีแสงสีทองออกมาปกคลุมทั้งร่าง ก่อนที่ร่างกายที่เคยเป็นมนุษย์จะเปลี่ยนเป็นหมาสีดำขนฟูที่มีขนาดใหญ่ยิ่งกว่าหมี! เขี้ยวแหลมคมขาววาววับ ถ้าเทียบขนาดกับลิฟฟ่อนแล้วดูจะตัวใหญ่กว่ามาก แล้วหมาตัวใหญ่ที่เคยเป็นมาสทิฟฟ์ตัวนั้นก็กระโจนเข้าหาลิฟฟ่อนที่เริ่มจะขยับตัวไปคนแรก เอ๊ย! ตัวแรก
ก่อนที่ผมแทบจะช็อคอีกรอบ เมื่อเห็นร็อตกลายเป็นหมาสีดำขนสั้นขนาดเล็กกว่ามาสทิฟฟ์แต่เพราะขนสั้นจึงทำให้เห็นกล้ามเนื้อแน่นๆ ชัดเจน ส่วนพรีซาก็กลายร่างเป็นหมาขนสีเทาหน้าตาคล้ายๆ กับร็อต ทั้งคู่มีขนาดเท่าๆ กัน แต่น่าจะคนละสายพันธุ์ แล้วหมาทั้งสองตัวก็จะกระโจนตามไปช่วยมาสทิฟฟ์ทันที
นี่มันเรื่องเหี้ยอะไรกัน!
ไซเลอร์หันมาสบตาผมแล้วยิ้มให้เศร้าๆ ก่อนที่พี่มันจะถอนหายใจแล้วหันกลับไป ผมแทบหยุดหายใจเมื่อเห็นร่างทั้งร่างของไซเลอร์อาบด้วยแสงสีทองทั้งร่างไม่ต่างจากสามคนก่อนหน้า ก่อนที่ร่างของไซเลอร์จะกลายเป็นหมาที่มีขนสีน้ำตาลทองอีกตัวแล้วกระโจนไปช่วยเพื่อนๆ สู้กับฝูงลิฟฟ่อนอย่างรวดเร็ว
ผมมองภาพหมาทั้งสี่เข้าสู้กับลิฟฟ่อนอย่างดุเดือด ถึงจะมีแค่สี่ แต่ดูแล้วเหมือนพละกำลังและความว่องไวจะได้เปรียบกว่ามาก เมื่อกัดถูกคอของลิฟฟ่อนได้ พวกมันก็ค่อยๆ ล้มลงทีละตัว
แต่สายตาผมมักจะวนเวียนอยู่ที่เจ้าหมาที่เคยเป็นไซเลอร์มาก่อน เพราะรู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกปวดหัวขึ้นเรื่อยๆ แต่มันหยุดคิดไม่ได้ เพราะมันคุ้นจริงๆ เหมือนกับว่าเคยเจอที่ไหนมาก่อน เคยเจอที่ไหนนะ ผมพยายามเค้นความทรงจำในหัว ก่อนที่ภาพหมาตัวหนึ่งจะปรากฏขึ้นในความทรงจำอันเลือนราง แล้วชื่อๆ หนึ่งก็หลุดปากออกมาอย่างไม่รู้ตัว
“วสุ”
เหมือนเป็นคำที่ไปเปิดถูกสลักอะไรสักอย่าง ความทรงจำที่ถูกกักไว้ที่ไหนสักแห่งไหลบ่าออกมาเหมือนทำนบพัง แต่เนื่องจากมันกะทันหันเกินไป จึงทำให้ร่างกายรับไม่ไหว ผมรู้สึกว่าหัวใจมันเต้นกระหน่ำ รู้สึกปวดหัวจนแทบจะระเบิด แม้จะพยายามฝืนไว้ แต่สุดท้ายก็ฝืนไม่ไหว
แต่ก่อนที่สติสุดท้ายจะดับไป เหมือนจะได้ยินเสียงร้องอย่างตกใจของก้อนหิน พินช์เชอร์และชเนาเซอร์ดังมาเรือนลางในห้วงสำนึก
“ก๊าสสส!”
“พี่ดิน!”
“ดิน!”
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
จำกันได้ไหมคะ ตอนแรกๆ ที่บอกว่าสาเหตุที่ทำให้เขียนเรื่องนี้ขึ้นมาเพราะอะไร หึๆๆๆ เพราะอยากเลี้ยงหมาค่ะ ในเมื่ออยากเลี้ยงหมาก็ต้องได้หมา เอ๊ย! ต้องได้เลี้ยงหมาค่ะ เป็นไงล่ะ มาทั้งฝูงเลย วะ... ฮ่าๆๆๆๆๆๆ บ้าไปแล้ว 
ที่จริงก็เดากันได้ใช่ไหมคะ เพราะหลายๆ คนจับได้ตั้งแต่แรกๆ เลย อ่านเม้นท์ไปหัวเราะไป รู้สึกทึ่งไป นี่แอบมาสิงเราอยู่ใช่ไหม? ยอมรับมาซะดีๆ 
ชื่ออาณาจักรออกจะชัดเจน เพราะเคลเบรอสเป็นชื่อของหมาเฝ้าประตูนรก แต่หลายคนอาจจะคุ้นกับชื่อเซอร์บีรัสมากกว่า 
ให้ทายว่าอีกสองอาณาจักรคืออะไร ถ้าทายถูกจะ.... จะ.... ยกก้อนหินให้ไปเลย แต่มันจะไปหรือไม่ไปก็อีกเรื่องนะคะ 5555555
"ก๊าสสสสส"
ตอนนี้ก็ออกจะสั้นๆ หน่อย เพราะจะปูไปสู่...
.
.
.
ตอนต่อไป // โดนตบ
ปล. ลิฟฟ่อน มาจาก lion + buffalo เอามันง่ายๆ แบบนี้แหละค่ะ บอกแล้วไงว่าเราคิดอะไรซับซ้อนไม่ค่อยเป็นนนนน 55555
เอิ่ม! ขอไปกินยาแป๊บ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ #maekkun 
#Billie
#suikajang ฟินกันก่อนที่จะเจอ... 5555555 เวลาคนมาเกาะแกะดินนี่สามัคคีกันดีจริงๆ ค่ะ หวงหนักมากกกกก ไม่ใช่ว่าใครก็สามารถแตะดินได้ทุกคนนะคะ ก้อนหินต้องสกรีนก่อนถึงจะอนุญาตได้ ส่วนเจ้าชายอินดัส ต้องให้รางวัลค่ะ เพราะถ้าไม่กินเหล้า ดินคงไม่กล้าอ่อยขนาดนี้ 55555
ไม่ถึงกับน้ำตาไหลพรากหรอกค่ะ ไม่ใช่สายดราม่า รึเปล่า // โดนตบ
ปหมก. เดี๋ยวจองสนามหญ้าหน้าเรือนให้ค่ะ ไปกางเต็นท์อยู่ข้างๆ กันก็ได้ แล้วไปว่ายน้ำเล่นกันนะคะ
#•♀NoM!_KunG♀• 555555 ก็ไม่ใหญ่เท่าไหร่นะคะ
#ซีเนียร์
#MayA@TK ยิ่งนานวันยิ่งตัดใจยากค่ะ ถถถ รอลุ้นกันต่อค่ะ
#KARMI หวงกันหนักมากค่ะ ถถถ
#♥►MAGNOLIA◄♥ กอดกลับ
#alternative ใส่ร้ายพี่ไซนะคะ 555555
#DeShiWa มันก็จะเมาๆ แฮงค์ๆ หน่อยค่ะ 555555 เขินเหมือนกันค่ะ ฮื้ออออ
#Yara บันเทิงสุดๆ ค่ะ ตั้งแต่องค์ราชายันเจ้าชาย 55555
#takara นิ้ดดดดนึงค่ะ ก้อนหินอุตส่าห์เมาก็จัดให้สักหน่อย
#badbadsumaru 55555 พี่ไซแกมีกองเชียร์กองชงเยอะค่ะไม่ต้องกลัว
#ommanymontra
#HISY ถูกค่ะ ถ้าก้อนหินอยู่ไซเลอร์คงถูกโขก
#mild-dy
#shoi_toei ไปมอบให้มือชงอันดับ 1 เลยค่ะ 5555
#poppycake เรื่องบางอย่างเราควบคุมไม่ได้ค่ะ เรื่องความลื่นไหลของการเขียนนิยายก็เช่นกัน ถถถ
#prangasia จัดไปเลยค่ะ ผลัดกันกอดดดด
#papapajimin ถ้าไม่กินเหล้าคงไม่หลุด 55555 อยากจับฟัดมากกกกค่ะ พ่อลูกเค้าแท็กทีมกันหวงค่ะ
#duck-ya ไม่มีอะไรร้ายแรงหรอกค่ะ จริงจริ๊งงงง
#Gamemy 55555 จริงๆ อิมเมจก้อนหินนี่ดูมาจากหลายๆ แบบรวมๆ กัน แล้วจับมาปั้นเป็นก้อนหินค่ะ เขี้ยวกุดก็เป็นส่วนหนึ่งที่เอามาปั้นเหมือนกัน จะใช้จินตนาการก็ได้ค่ะ ยิ่งตอนนี้ยังตัวดำๆ อยู่ด้วย
รวบกอดอีกรอบบบบบบ ขอบคุณที่ติดตามเสมอค่า
หัวข้อ: ►►►แจ้งข่าวรวมเล่มค่ะ @ดินแดนแห่งรัก อาณาจักรแห่งใจ@ (แฟนตาซี) (19/3/2019) P.23 (อ่าน 127520 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก