หัวข้อ: หนทางรักเด็กวิศวะ : 23 (13/04/20)

[BreezGit]

ตอนที่ : 15


ผมมองหน้าไอ้อู่แบบละสายตาไปไหนไม่ได้จริงๆ ตอนนี้หน้ามันโคตรหื่น โคตรกราม ตาแม่งเยิ้มพอๆกับน้ำฆวยกูเลย อยากจับมันเอาหนักๆ เมาแล้วชอบยั่วกูดีนัก มือมันจับอยู่ที่น้องชายผมแล้วบีบเบาๆ ท่าทางมันส์มือไอ้อู่ฉิบหาย

จนผมอดกลั่นอารมณ์ไว้ไม่อยู่ จับมือมันยัดเข้าไปในกางเกง มือไอ้อู่สัมผัสกับเคผม ทำเอาผมขนลุกไปทั้งตัว แต่รู้สึกดีเชี่ยๆ เคผมตั้งจนต้องหาที่ลงให้มัน ถ้าวันนี้เคผมไม่ลง ผมไม่ยอมจบแน่

"จับเล่นไปก่อนละกัน ถึงบ้านเมื่อไหร่กูจะสนองให้มึงเอง"

ผมพูดจบก็ขับรถออกมาเลย นึกถึงตอนที่ผมอมให้มันแม่งโคตรรู้สึกดี ไอ้อู่เองก็คงรู้สึกดี ไม่งั้นมันไม่แหกปากครางออกมาแน่ เคมันก็ใหญ่อยู่ครับ ไม่ใช่เล็กๆ เต็มปากเต็มคำจนแทบสำลัก

ผมเป็นคนที่ไม่ชอบทำให้ใครเท่าไหร นานๆจะทำให้คนอื่นสักที แต่คนๆนั้น ต้องเป็นคนที่ผมรู้สึกดีด้วย แต่ไอ้อู่มันเป็นคนแรก ที่ผมยอมกลืนน้ำรักมันลงคออย่างไม่รังเกียจ ยังดีที่มันเมาครับ ไม่งั้นกูตายคาตืนมันแน่

"อึก..."

ผมพยายามระงับอารมณ์ตัวเองเอาไว้ เพราะไอ้อู่มันเล่นบีบๆขยำเคผม จนผมต้องกัดฟันตัวเองไว้แน่น ยิ่งมันทำผมก็ยิ่งเสียว ไอ้สัดเอ้ย! เมื่อไหร่กูจะขับรถถึงบ้านสักทีวะ! หรือกูต้องแวะข้างทาง แล้วจัดการไอ้อู่เสียตรงนี้เลย คงได้บรรยากาศแบบเอ้าดอร์น่าดู

นี่ถ้าผมไม่ได้ยินมันคุยโทรศัพท์กับเพื่อน แล้วไม่ตามมันออกมา ป่านนี้ไอ้อู่มันคงไปกับคนอื่นแล้ว มีอารมณ์จากกูแล้วไปลงกับคนอื่นนี่ กูเสียใจนะครับ มึงมาลงที่กูก็ได้ สำหรับผมแล้ว ไอ้อู่อยากให้ผมเป็นอะไร ผมก็เป็นได้หมด ยกเว้นอยู่อย่างเดียวคือเป็นรับให้กับมัน คนอย่างผมไม่ยอมรับแน่

...ให้ตายกูก็ไม่ยอมรับครับ

ถ้าผมได้คบกับไอ้อู่จริงๆ ผมคงต้องระวังหลังเอาไว้เลย กูกลัวโดนพลิก ไอ้อู่มันก็ใช่ว่าจะยอมผมนะ ผมดูจากท่าทางมันผมก็รู้แล้ว หุ่นกับรูปร่างก็ไม่ได้แตกต่างกันเท่าไหร่ กูกลัวเสียประตูหลังฉิบหาย

ผมมองหน้าไอ้อู่สลับกับมองทางด้านหน้า ไอ้อู่มันก็มองหน้าผมตาเยิ้มเลยสัด เวลามันเมามันเป็นแบบนี้เหรอวะ ผมก็เพิ่งเคยเห็น มันจะรู้ไหมว่าคนที่อมเคให้มันน่ะเป็นผม แม่งคงไม่รู้อะไรหรอก ถ้ามันรู้มันคงไม่ยอมให้ผมอมแน่ๆ

"อ้าวเฮ้ย... ไม่จับต่อวะ"

ผมถามมันทันที เพราะมันดึงมือตัวเองออกไปจากกางเกงผม ตอนนี้น้องชายผมเป็นอิสระ ผมมองการกระทำของมันไปอย่างนิ่งๆ ไอ้อู่มันทำในสิ่งที่ผมไม่คาดดิดอีกแล้วครับ มันควักเคมันออกมาสู่โลกภายนอกอีกครั้ง แล้วชักไปมาเบาๆ
...กูอมให้น้ำมึงแตกไปเมื่อตอนก่อนหน้า มันไม่ได้มีความหมายกับมึงเลยเหรอวะ

...แล้วแม่งก็นั่งชักเคยั่วกูไปอีก

"ซี๊ด..."

ไอ้อู่ครางออกมาเบาๆ ผมก็ปล่อยให้มันชักไปจนขับรถมาถึงบ้าน(ตัวเอง) ผมเปิดประตูลงรถแล้วเดินอ้อมไปทางที่ไอ้อู่นั่ง รีบเปิดประตูยกมือขึ้นไปจับมือไอ้อู่ไว้แน่น ก่อนที่น้ำมันจะแตกเพราะแม่งคงเสียวเคน่าดู ไอ้อู่ครางอื้อขึ้นมาอย่างขัดใจ มันบิดตัวหนีจนผมจับมือมันทั้งสองข้างมารวบกำเอาไว้

"อือ... ปล่อยกู..."

"กูไม่ปล่อย"

"อึก..."

"เข้าบ้าน..."

ผมดึงตัวไอ้อู่ลงมาจากรถ ฆวยมันก็ตั้งโด่เด่อยู่นอกกางเกง แม่งใหญ่เกือบเท่าของกู พอเท้ามันแตะลงพื้นได้ เหมือนมันจะยืนไม่ไหว ผมเลยช่วยมันประคองแล้วลากเดินเข้ามาในบ้าน กลิ่นเหล้าผสมกลิ่นเบียร์ที่ตัวมันเหม็นหึ่ง ไม่รู้ว่าแดกหรืออาบมา

"นาวววว"

"กูเบท"

ผมเน้นย้ำ จับมันนั่งลงบนโซฟาดีๆ ผมกะจะไปเอาน้ำมาเช็ดตัวให้มันก่อน แต่ไอ้อู่กลับดึงแขนผมไว้ไม่ให้ไป...

...เป็นห่าอะไรของมันวะ

ผมก้มลงไปมองหน้ามัน ไอ้อู่ใช้สายตาหื่นๆของมันมองหน้าผมเช่นกัน นี่ถ้ากูทนไม่ไหว หรือไม่มีความอดทน รับรองว่ามึงเสร็จกูในเร็วๆนี้แน่

"นาวครับ..."

"เฮ้ยๆ เดี๋ยวดิ"

ผมรีบห้ามไอ้อู่ทันที เพราะมันเล่นลุกขึ้นมายืน ยกมือขึ้นมารั้งคอผมให้เข้าไปหามัน สรุปคือผมโดนมันดูดปากอีกแล้วครับ ตอนเมาล่ะรุกกูจัง อย่าให้กูรุกกลับบ้างนะเว้ย นี่ถ้าผมถ่ายคลิปไว้ให้มันดู อาการมันจะเป็นยังไงบ้างวะ ผมแม่งโคตรอยากรู้เลย

"อืม..."

เสียงมันครางอยู่ในลำคอ แค่มันยืนจูบผมยังยืนแทบไม่ไหวเลยด้วยซ้ำ จนมันทิ้งน้ำหนักตัวลงมาที่ผม ผมก็ประคองร่างไอ้อู่เอาไว้ ปากก็จูบตอบแบบไม่มียอมกัน ทั้งดูดทั้งกัดทั้งขบ เมามันส์ฉิบหาย

จูบอยู่สักพัก มันก็เอนหลังลงไปบนโซฟา โดยที่ดึงร่างผมลงไปด้วย  ผมเลยต้องใช้สองมือทั้งสองข้างยันพนักพิงโซฟาเอาไว้ ส่วนไอ้อู่มันอยู่ใต้ร่างผม แต่ตัวกูนี่นั่งคร่อมอยู่บนขาซ้ายมันเลย

"เยกันนะ"

สัด! ผมแทบจะกัดปากไอ้อู่ให้เลือดออก มันพูดขึ้นมาทั้งๆที่ผมกับมันกำลังจูบปากกันอยู่ สติกูตอนนี้แตกกระเจิงไปแล้ว จู่ๆมาชวนเอา แสดงว่ามันยังไม่รู้ตัวว่าเป็นผม

ผมละปากออกจากปากมัน ก้มลงมาดูดคอไอ้อู่ ทั้งไซร้ทั้งขบจนมันครางออกมา เสียงทุ้มแหบของมันโคตรได้ฟิว มันทั้งคราง ทั้งหายใจแรง ผมก็ยิ่งดูด มือผมลดลงมาปลดกระดุมเสื้อไอ้อู่ออก

"อึก... อืออออ"

ผมก้มลงมาดูดหัวนมมัน ไอ้อู่ครางออกมาดังกว่าเดิม จุดเสียวมันอยู่ตรงนี้เองเหรอวะ ผมเล่นนมมันอยู่สักพัก ก็เลื่อนมือลงไปจับเคชักให้มัน ไอ้อู่ยกมือขึ้นมาขยุ้มหัวผมไว้ มันออกแรงกดหัวผม จนหน้าผมแทบทะลุคาอกมัน ผมเลยดูดนมมันหนักๆ จนไอ้อู่แทบระทวย

"เสียวไหมวะ"

ผมเงยหน้าขึ้นไปถาม มันไม่ตอบคำถามผมหรอก ครางแม่งอย่างเดียว ผมขยับตัวลุกออกมาจากขาไอ้อู่ พยายามเอาตัวเองแทรกกลางหว่างขามัน แต่ไอ้อู่มันเสือกไวกว่าผม มันผลักร่างผมออกจนแทบกระเด็น ผมเลยลงมานั่งอยู่บนพื้น โดยที่มีไอ้อู่ล้มทับตามลงมาด้วย

แต่เหี้ยเถอะครับ ช่วงล่างไอ้อู่แทรกอยู่ตรงกลางหว่างขากูพอดี...

...ท่านี้ต้องเป็นกูดิวะ!

"มึงจะทำอะไร"

ผมถามมัน ในขณะที่หน้าไอ้อู่เริ่มขยับเข้ามาใกล้หน้าผมเรื่อยๆ "กูจะเยมึง"

สัด!

"มึงฝันไป..ปะ! อึก"

เอาอีกแล้วแม่ง ผมโดนไอ้อู่รุกจูบอีกแล้ว มาไว้พุ่งไว้ฉิบหาย ให้กูได้ตั้งตัวบ้างดิ่วะ แม่งเอ้ย! ผมปล่อยให้มันจูบปากผมไป มาเสียวอีกทีก็ตอนที่มันล้วงมือเข้ามาจับเคผมนี่แหละ

"อืม..."

จนผมครางเล็ดรอดออกมา ยกมือขึ้นไปจับหัวไอ้อู่แล้วกดลงมาบดจูบอย่างหนัก ผมปล่อยให้มันรุกมามากพอแล้วไง คราวนี้ถึงตากูบ้าง...

ผมลากมือลงไปยังตูดแน่นๆของมัน ออกแรงขยำไปมาอย่างหนัก จนไอ้อู่สะดุ้ง มันกำลังจะผละปากออกไปจากผม มีเหรอที่กูจะยอม กดหัวมันลงมาหนักยิ่งกว่าเดิม

"อึก!"

แล้วแม่งก็กัดปากกูจนได้ เจ็บจี๊ดไปถึงทรวงในเลยสัด! ผมเลยจะกัดลิ้นมันเล่นบ้าง แต่แม่งก็ทำไม่ลง ถ้าให้มันเจ็บปาก สู้ให้มันไปเจ็บตรงอื่นจะดีกว่า ผมเคยเปิดซิงตูดมาแล้ว ใครๆก็บอกว่ามันเจ็บ แต่แม่งก็โคตรเสียว

"ถอดกางเกงหน่อย"

ผมออกปากสั่งมัน ไอ้อู่ไม่ยอมทำตามแถมก้มหน้าลงมาดูดคอกูอีก ป่านนี้คอกูแดงเป็นจ้ำๆแล้วมั้ง แม่งดูดโคตรหนัก ทำเอาผมขนลุกไปทั้งตัว มือมันก็ยังจับอยู่ที่เคผม แล้วมันก็ปล่อยออก

ไอ้อู่มันยืดตัวขึ้น ส่วนผมอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน มองดูการกระทำของมันอย่างไม่วางตา ไอ้อู่มันกำลังถอกกางเกงให้ผม ผมก็ปล่อยให้มันถอดไป ตอนจะออกจากบ้านผมเปลี่ยนมาใส่กางเกงวอร์ม มันเลยถอดง่ายหน่อย ตอนนี้ท่อนล่างผมเหลือแค่กางเกงในตัวเดียว ไอ้อู่ก็จับถอดออกให้ผมอีก ผมก็ขยับตัวให้มันถอดได้ง่ายๆ

เคผมดีดฟาดออกมาเกือบถึงสะดือ แต่ทำไมกูต้องอ้าขาเพื่อให้มันแทรกตัวอยู่ตรงกลางด้วยวะ ไม่เข้าใจตัวเองเลยแม่ง...

"ซี๊ด..."

ผมแทบเสียสติ เมื่อเห็นไอ้อู่ก้มหน้าลงไปใช้ปากให้ผม เห็นไม่ผิดครับ ไอ้อู่มันกำลังใช้ปากให้ผมจริงๆ ไหนมันบอกว่าไม่ได้เป็นเกย์ไงวะ ทำไมมันถึงทำเป็น แล้วดูดเสียวมากเลยไอ้สัด ผมลดมือลงไปปัดผมหน้าไอ้อู่ ผมมันยาวจนดูรกหูรกตา

พอเห็นไอ้อู่มันทำให้ผมแบบนี้ ผมโคตรมีความสุขเลย นี่ถ้าคนที่ลากคอไอ้อู่กลับบ้านไม่ใช่ผม แต่เป็นคนอื่น ไอ้อู่มันไม่ทำแบบนี้ให้กับคนๆนั้นด้วยเหรอวะ ถ้าทำนี่กูโคตรจะหึงเลยครับ ประสาทกูแตกแน่ๆ ขนาดกูเป็นคนจีบมึง กูยังได้แดกมึงยากเลย

ที่จริงผมก็ไม่ได้อยากมีอะไรกับมันเท่าไหร่ ผมไม่ชอบลักหลับใคร แล้วก็ไม่ชอบเยคนเมา ผมจะรอวันที่มันเปิดใจรับผม มันไม่รังเกียจผม แล้วมันก็รักผม...

...ชาตินี้พอจะมีหวังบ้างเปล่าก็ไม่รู้

"พอก่อนไอ้อู่ กูจะแตกแล้ว..."

ผมเอามือไปประคองหน้าไอ้อู่ขึ้นมาสบตา ตามันก็เยิ้มๆเมาๆ ปากวาวมันไปด้วยน้ำลาย ผมเลยดึงตัวมันให้ล้มลงมาหาผม กอดรัดมันเอาไว้แน่น ส่วนตัวผมเองนอนราบไปกับพื้นพรมเลย ล็อกคอดูดปากกับมันอีกรอบ ข้างล่างผมกับมันก็ฟันดาบกันไป

"อ่ะ!"

ผมพลิกตัวให้ตัวเองขึ้นมาอยู่ข้างบน ส่วนไอ้อู่อยู่ใต้ล่างผมโดยที่ปากก็ยังจูบกันอยู่ ผมค่อยๆแทรกขาตัวเองให้อยู่กลางหว่างขาไอ้อู่จนสำเร็จ ไอ้อู่อยู่ในสถานภาพรับเป็นที่เรียบร้อย แต่ผมยังไม่คิดจะเสียบมันตอนนี้หรอกครับ บอกแล้วไง ว่าผมจะรอให้มันพร้อม

ถ้าผมจัดการมันตอนนี้ ผมไม่ตายก็หาใหม่ได้เลย ไอ้อู่มันไม่เอากูแน่...

...แต่กูจะเอามึงอยู่นะไอ้อู่

ผมจูบปากไอ้อู่อยู่อยางนั้น ด้านล่างผมเอาเคของไอ้อู่กับผมกำรวมกัน แล้วชักไปก่อน ถึงมันจะไม่เสียวเท่ากับเสียบ แต่มันก็ดีไปอีกอย่าง

เอาจริงๆนะ ผมไม่เคยต้องมาอดทน มาอดกลั้นอะไรแบบนี้เลย ถ้าผมคิดจะเยใคร ผมเยได้หมด แต่ไอ้อู่เป็นคนที่ทำให้ผมคิดเรื่องนี้ไม่ได้เลยจริงๆ มันไม่ให้กูเย กูก็จะไม่เย

...แต่ว่าเมื่อกี้มันเป็นคนชวนผมเยนะเว้ย หรือกูจะเอามันไปเลยดีวะ

"อืม... จะแตก"

เสียงไอ้อู่เรียกสติผมให้กลับมา ผมก็กำลังจะแตกแล้วเหมือนกัน เลยออกแรกชักเร็วกว่าเดิม สลับกับดูดจุกนมให้มันไปด้วย ไอ้อู่นอนเกร็งทันที เพราะแม่งคงเสียว ขนาดกูยังเสียวไม่ต่างอะไรไปจากมัน

แต่มือไอ้เหี้ยอู่เริ่มซนอีกแล้วครับ มันลดมือลงไปขย้ำบีบตูดผม แล้วช่วงล่างผมไม่เหลืออะไรด้วยไง ไอ้อู่เลยได้สัมผัสเนื้อผมไปเต็มๆมือ ส่วนมันยังใส่เสื้อผ้าครบทุกชิ้น

ผมเอามืออีกข้างที่วาง เอื้อมลงจะไปจับมือไอ้อู่ออก แต่แม่งมือมันโคตรเร็วเลยไอ้สัด! ปลายนิ้วมันเฉียกปากถ้ำกูไปอย่างหวุดหวิด จนผมสะดุ้งเฮือก ดีดตัวลุกขึ้นมานั่งมองหน้ามัน มือที่กำลังชักให้มันอยู่ก็ปล่อยออก เปลี่ยนไปจับมือไอ้อู่เอาไว้แทน

...มึงจะจับตรงไหนของกู กูไม่ว่า แต่มึงอย่ามาจับโดนถ้ำกู ไอ้สัด! กูบอกแล้วไงว่ากูไม่ยอม

"อื้อ... หยุดทำห่าอะไรวะ ทำต่อดิ!"

มันเอ่ยปากดุผม เพราะผมไม่ยอมชักให้มันต่อ แถมยังจับมือไอ้อู่มารวบกำไว้อยู่บนท้องขาวๆมีซิกแพ็คของมัน ขืนกูปล่อยไป กูได้โดนลวนลามประตูหลังอีกแน่ โคตรเสียหาย...

"นอนนิ่งๆ"

ผมสั่งไอ้อู่อีกครั้ง ก่อนจะปล่อยมือมันแล้วลดตัวลงไปก้มอมให้ไอ้อู่อีก พร้อมกับที่ผมชักให้ตัวเองไปด้วยเลย ไอ้อู้ก็ยกมือขึ้นมาขยุ้มหัวผมลงไป เอวมันก็เด้งสวนเคขึ้นมาจนคอกูแทบทะลุ ใหญ่ก็ใหญ่ แต่ของกูดูเหมือนจะใหญ่กว่าอยู่นะเว้ย แม่งโคตรภูมิใจ ผมอมให้มันจนแตก ผมเองก็ชักให้ตัวเองแตกตามมันไปเหมือนกัน


TBC.

มาเบาๆก่อนนะ เรื่องเสียบเบทขอบายก่อน อิอิ คืนนี้ฝันดีกันนะคะ ขอตัวไปอาบน้ำก่อน ขอบคุณสำหรับคอมเม้นจ้า

[ceylon]

ไม่อยากจะคิดตอนรู้สึกตัว

[lnudeel]

อู่ถ้าตื่นมานะ.....หึๆ

[nunda]

ถ้าสร่างเมาจะเป็นยังไงนะอู่ หุหุหุ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

แม้อู่จะเมามาก จนเหมือนไม่สามารถแยกแยะเพศได้ 
แต่น่าจะมีความทรงจำของเมื่อคืนตกค้างในสมองบ้างละนะ 
     
แต่ดีแล้วที่เบท ไม่ทำต่อจนเสร็จตามขั้นตอน
ไม่งั้นอู่ คงแค้นเบทสุดๆไปเลย
แล้วตามง้อก็คงยากสุดๆเช่นกัน เพราะอู่ใจแข็งมากๆ อาจเกลียดเบทไปเลย
       
 

[♠DekDoy♠]

เคยลงเรื่องนี้แล้วใช่มั้ยคะ

[puiiz]

ตื่นมาสนุกแน่ๆ เบทเตรียมตัวเลย 

[angel_Z4]

ไม่อยากจะคิดตอนนังอู่มันสร่าง...คงจำอะไรไม่ได้หรอกมั้ง?//แสยะยิ้ม เสมองไปทางอื่น

[BreezGit]

เคยลงเรื่องนี้แล้วใช่มั้ยคะ

เคยลงแล้วค่ะ เอามาเขียนใหม่เนื่องเรื่องเลยไม่เหมือนเดิม ขอบคุณที่จำได้นะคะ

[BreezGit]

ตอนที่ : 16


เช้าแล้วเหรอวะ ปวดหัวฉิบหายเลย ผมขยับตัวลุกขึ้นมานั่ง ปรับสายตาให้เข้ากับแสงแดดที่ส่องเข้ามาภายในห้อง พอสายตาผมมองภาพได้ชัด เป็นต้องร้องเหี้ยออกมาดังๆ เพราะนี่ไม่ใช่ห้องกูครับ!

ห้องออกแนวคลาสสิคหน่อยๆ ผมจำได้ว่าเป็นห้องของไอ้เหี้ยเบท เพราะผมเคยมาที่นี่ถึงสองครั้ง

...แล้วกูมาอยู่ที่นี่ได้ไงวะ

เออ นั่นดิ ผมมาอยู่ที่นี่ได้ไง จำได้ว่าเมา กูเมา แม่งเมาอย่างเดียวเลย โดนเด็กที่ไหนก็ไม่รู้มอมเบียร์ จากนั้นกูก็จำห่าอะไรไม่ได้อีกเลย แต่ที่กูมาอยู่ในห้องไอ้เบทได้ คงไม่เกิดผลดีกับตัวกูแน่ มันทำอะไรผมบ้างก็ไม่รู้ ขอผมเช็คตัวเองก่อน

สัด! แค่ก้มมองร่างตัวเองเฉยๆ แม่งไม่ได้ใส่เสื้อ ผมเลยพลิกผ้าห่มที่คลุมท่อนล่างเอาไว้ให้ออกไปจากตัว ลุ้นฉิบหายเพราะมันรู้สึกโล่งๆเย็นๆ สรุปกูใส่แค่บ็อกเซอร์ตัวเดียว ถ้าไม่ใส่กูคงคิด ว่ามันลักหลับกูไปแล้วนะครับ

ลองขยับตัวลุกขึ้นมายืน ร่างกายไม่เจ็บเหี้ยอะไรเลย ปวดแต่หัวอย่างเดียว แม่งอยากจะอ้วกว่ะ ว่าแต่ว่า... เจ้าของห้องมันหายไปไหนวะ ผมมีเรื่องจะคุยกับมันยาวๆเลย อยากรู้ว่าผมมาอยู่ที่ห้องมันได้ไง

แอ๊ด...

เสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออก ผมหันไปมองเห็นไอ้เบทกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ หน้าตามันดูไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ มันเป็นห่าอะไรของมันวะ เนื้อตัวมันมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวพันเอว ร่างกายขาวๆของมีหยดน้ำเกาะพราว

แต่คอมันนี่ดิ! เวรล่ะ! รอยดูดแม่งเป็นจ้ำๆเลยสัด มันโดนใครดูดคอมาวะ คงไม่ใช่กูหรอกมั้ง กูเมาขนาดนั้นคงไม่ทำเรื่องแบบนี้กับมันแน่ แค่คิดว่าตัวเองดูดคอไอ้เบท กูก็เอียนแล้วครับ!

"ไง... ตื่นได้สักทีนะมึง!"

ผลัวะ!

ไอ้เหี้ย! ไอ้เบทมันพุ่งมาต่อยผมครับ! มันเป็นห่าอะไรของมันวะ ต่อยผมสะร่วงกลับไปบนที่นอนเหมือนเดิมเลย ผมกำลังจะลุกขึ้น มันก็เข้ามาบีบคอผมสะงั้น

"เป็นเหี้ยอะไรของมึงวะ!"

ผมตะคอกใส่หน้ามันไป อยู่ๆแม่งมาต่อย ต้องเป็นกูไม่ใช่เหรอวะ ที่เป็นคนต่อยหน้ามึงอะ ดูรวมๆแล้วกูเป็นคนเสียหายนะเว้ย เมาแล้วมาอยู่ห้องมึง กูก็เสียหายแล้ว

"มึงเยกู..."

หา??? ผมงงเลย ที่ไอ้เบทพูดออกมาแบบนั้น กูนี่นะจะเยมึง เป็นไปไม่ได้แล้วเว้ย! ผมขมวดคิ้วมองหน้ามัน ตามันแดงก่ำเหมือนคนโมโหจัด หรือมันเพิ่งร้องไห้มาผมก็ไม่รู้ ผมดูเรื่องนี้ไม่ออก เดาทางต่อไปไม่ถูกเลยสัด!

"มึงพูดอะไรของมึงวะ"

"ก็มึงเอากูไง! ไอ้สัด!"

มันเพิ่มแรงบีบที่คอผมอีก ผมกลืนน้ำลายไม่ได้เลยแม่ง ผมไม่เชื่อหรอกนะเว้ย ว่าผมเอามันจริงๆ เรื่องนี้มันต้องได้ข้อสรุป แล้วก็ความจริง...

"กูไม่เชื่อ! ถึงกูจะเมา... กูก็จำเหตุการณ์เมื่อคืน อึก! ได้"

ผมพยายามบอกกับมัน ทั้งๆที่แม่งโดนมันบีบคออยู่ จริงๆแล้วเรื่องเมื่อคืนผมจำไม่ได้เลย จำได้อย่างเดียวคือเมา ผมเคยเมาสุดๆแบบนี้แหละ ตื่นมานอนอยู่ในห้องน้ำก็มี หน้ากูเคยจุ่มชักโครกมาแล้วนะครับ

"งั้นมึงก็พูดมา! ว่าจำเหี้ยอะไรได้บ้าง..."

"กู..."(เมา...)

ซวยละ... จำห่าอะไรไม่ได้เลยเว้ย!

"กู?"

ไอ้เหี้ยเบทถามย้ำ หน้าตามันดูจริงจังฉิบหาย ว่าแต่ทำไมผมต้องยอมเป็นฝ่ายให้มันกระทำความรุนแรงด้วยวะ ทำไมกูไม่สู้มันกลับ

"กูไม่พูดไอ้สัด! พูดไปก็กระดากปากกูเปล่าๆ"

ผลัวะ!

"ไอ้อู่! มึงมันเหี้ย!" ต่อยหน้ากูอีกแล้ว... คราวนี้กูไม่สู้ ก็ไม่ใช่กูแล้วล่ะ!

"โธ่เว้ย!"

ผลัก!

"งั้นมึงก็ให้กูเอามึงอีกรอบหนึ่งดิ! มึงกล้าไหม!"

ผมยกขาถีบไอ้เบทจนมันเสียหลัก หงายหลังล้มตูดกระแทกพื้นเลย พอผมเป็นอิสระเลยรีบลุกขึ้นมายืน ก้มหน้ามองหน้ามัน ผมพยายามระงับอารมณ์เอาไว้ ผมยังจะไม่ต่อยมันตอนนี้

แล้วไอ้เบทมันนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวด้วยไง พอมันล้มผ้าถกขึ้นมาจนเห็นของสงวนมันเลยแม่ง ขาวสัด! แต่กูคงไม่นึกพิศวาทที่จะไปเยมันหรอก กูมั่นใจในตัวกู...

"หึ! คนอย่างมึงจะไปจำเหี้ยอะไรได้ เมาแล้วเยเรี่ยราดฉิบหาย..."

"ไอ้เบท!"

คราวนี้ผมระงับอารมณ์ตัวเองไม่อยู่จริงๆ พุ่งเข้าไปคร่อมร่างมันเลย ง้างมือจะต่อยหน้ามัน แต่พอมาเห็นสายตาของไอ้เบทแล้ว ผมกลับทำไม่ลง หน้าตามันดูจริงจัง ไม่มีท่าทีว่าจะกวนตีนผม ไม่นะเว้ย... มึงอย่าคิดว่าเรื่องนี้เป็นความจริงสิวะ ไอ้อู่!

"นิ่งทำไมวะ มึงอยากต่อยหน้ากู มึงก็ต่อยมาเลย"

"อย่ามาท้ากู" ผมพยายามพูดกับมันดีๆ เจ็บใจตัวเองเหมือนกัน ที่คิดว่าเรื่องนี้มันเป็นความจริง ความจริงที่ตัวกูเองทำใจยอมรับไม่ได้เลย...

"กูไม่ได้ท้า ถ้ามึงอยากต่อยอยากอัดให้กูตายไปเลยก็ตามแต่ใจมึง ตอนนี้กูรับกับสภาพตัวกูเองไม่ได้จริงๆ"

"มึงจะคิดมากทำไมวะ" ผมถามไอ้เบททันที "มึงก็อยากโดนกูเอาอยู่แล้วไม่ใช่เหรอวะ"

"กูเป็นไบไอ้สัด ไม่ได้จะเป็นรับ มึงไม่ได้เป็นกูมึงก็พูดได้นี่ ลองมึงมาโดนแบบกูดูไหม เป็นมึง มึงจะยิ้มได้อยู่เหรอวะ"

"..............."

ผมเงียบเลย พูดเหี้ยอะไรไม่ออก มือที่ง้างจะต่อยมันก็ลดลงมาอยู่ข้างๆลำตัว จนผมโดนไอ้เบทผลักร่างออก มันทำท่าจะลุกขึ้นมายืน ร่างกายมันดูเจ็บๆ ไม่รู้เจ็บเหี้ยอะไรของมัน ผมก็ลุกขึ้นยืนตามมันไปด้วย

"มึงกลับบ้านไปได้แล้วไป..."

ไอ้เบทออกปากไล่ผม แต่สายตามันไม่ได้มองหน้าผมเลยสักนิด มีแค่ผมที่มองหน้ามันอยู่ ให้กูกลับกูก็กลับได้นะ แต่เรื่องที่ผมมาอยู่ที่ห้องมัน ผมยังไม่ทันได้กระจ่างเลย

"กูมีเรื่องจะถามมึงก่อน" ผมเอ่ยบอกมัน ไอ้เบทหันหน้ามามองทางผมจนได้

"กูไม่อยากคุยกับมึง" มันบอกกับผม แต่ผมไม่สน

"กูมาอยู่ที่ห้องมึงได้ยังไง"

"กูบอกให้มึงกลับบ้านไปไง!"

คราวนี้มันตะคอกผมเสียงดังฟังชัด ผมนี่หน้าเหวอไปเลยทันที ไม่เคยเจอไอ้เบทโมทนี้นี่หว่า กูถึงกลับทำตัวไม่ถูกเลย

"กูจะกลับก็ต่อเมื่อมึงบอกเรื่องนี้กับกู"

"ไหนมึงบอกว่าจำเรื่องเมื่อคืนได้ไงวะ มึงจะถามกูทำไมอีก..."

โดนสวนกลับเลยกู ผมยืนอ้ำอึ้งไม่รู้จะเถียงอะไรกับมันต่อ โคตรรู้สึกหงุดหงิดตัวเอง...

"กูจำได้แค่บางเรื่อง"

"บางเรื่องที่มึงจำได้คือมึงไม่ได้เยกู แต่จริงๆแล้วมึงเย"

"เอ่อ... กู..."

"สรุปมึงจะออกไปจากห้องกูไหม ถ้ามึงไม่ไป กูไปเอง"

"เฮ้ยๆ ไม่ต้อง!"

ผมรีบห้ามไอ้เบท เพราะมันทำท่าจะเดินออกไปจากห้องจริงๆ สรุปคือผมกำลังแพ้ทางมันอยู่ใช่ไหมวะ มันพูดมันทำเหี้ยอะไรก็ดูเหมือนจะถูกไปหมด มีกูนี่แหละที่ผิดพลาดไปเต็ม

เดี๋ยวก่อนนะ! มึงใช้คำว่าผิดพลาดเหรอวะไอ้อู่! มึงจะบอกว่ามึงได้เยมันไปแล้วจริงๆ

"งั้นมึงก็ออกไปได้แล้ว กูปวดหึว ปวดตัว กูอยากพักผ่อน"

"เออ... ก็ได้..."

ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อ หรือว่าทำอะไรต่อก็เดินออกมาจากห้องมันอย่างงงๆ เดินออกมาทั้งสภาพอย่างนั้น ไม่อายฟ้าอายดินเลยกู เดินมาปีนกำแพงข้ามมายังบ้านตัวเอง ก็เดินขึ้นห้องมาอาบน้ำแปรงฟัน ในหัวสมองคิดถึงแต่เรื่องไอ้เบทตลอด

คิดว่าตัวเองไปเยไอ้เบทไม่ออกเลย ไปเยมันท่าไหน รอยบนคอมันเป็นตัวเน้นย้ำให้กูสะเทือนขวัญได้อีก เพราะเรื่องบนเตียงผมก็ไม่เคยน้อยหน้าใครนะ มีแต่คนติดใจลีลาผมทั้งนั้น

...ว่าแต่ที่ตัวกูจะมีรอยอะไรไหมวะ

แม่งไม่อยากจะส่องกระจกเลย กลัวเห็นรอยที่มันไม่... ไม่ทันแล้วไอ้สัด! รอยดูดบนคอกูเต็มเลยแม่ง ลองเช็คร่างกายตัวเองในที่ต่างๆ ตรงสีข้างกูมีรอยข่วน เยรดแม่ง... อย่าบอกกูนะว่าไอ้เบทข่วนหลังกูมา

...มันต้องไม่เป็นความจริงสิวะ!

ผมรีบอาบน้ำ แล้วเดินออกมาดูดบุหรี่อยู่ข้างนอกระเบียง สายตาผมมองไปที่ห้องไอ้เบทอยู่อย่างนั้น ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองคิดอะไรอยู่

ฉิบล่ะ!

ไอ้เหี้ยเบทเลื่อนประตูห้องเดินออกมาที่ระเบียงพอดี พอมันเห็นหน้าผมมันดูจะชะงักหน่อยๆ แล้วแม่งก็เดินกลับเข้าไปในห้องอย่างเดิม ผมทำท่าจะเรียกมันไว้ ก็เรียกเอาไว้ไม่ทัน มันปิดประตูใส่ผมก่อน

...คิดว่ากูจะง้อมึงเหรอไง

กูไม่ได้ง้อนะเว้ย กูแค่จะขอโทรศัพท์กับชุดคืน เพราะผมไม่ได้เอาอะไรมาจากห้องมันเลย โทรศัพท์ก็ไม่ได้ตั้งรหัสผ่านไว้ เดี๋ยวแม่งซนของกูอีก กูซวยเลย...

ผมเลิกดูดบุหรี่แล้วเดินกลับเข้ามาในห้อง เดินมานอนที่เตียงตัวเอง นอนทบทวนเรื่องที่มันเกิดขึ้น ถ้าผมโดนไอ้เหี้ยเบทเย ป่านนี้ผมฆ่ามันตายไปแล้ว เผลอๆผมอาจจะคิดมากเอาเป็นเอาตายอีกกู สภาพมันในตอนนี้ก็คงไม่ต่างอะไรไปจากผม

...เพราะมันเป็นไบ ผมก็พอจะเข้าใจมันอยู่

แต่ตอนนี้ผมไม่เข้าใจตัวเอง... ไม่รู้จะคิดถึงเรื่องไอ้เบทมันทำไม ให้มันผ่านพ้นไปเสียก็ดี กูควรจะดีใจนะเว้ย ที่ต่อไปนี้... ไอ้เบทจะไม่มายุ่งกับชีวิตผมอีก

ก๊อกๆ

อยากจะฆ่าตัวเองให้ตายก็ตอนนี้แหละแม่ง บอกว่าไม่คิดถึงเรื่องมัน แต่กูมายืนเคาะประตูหน้าบ้านมันทำซากอะไรวะ! ปีนกำแพงเข้ามาในบ้านมันอย่างไม่เกรงกลัวอะไรเลย การกระทำของผมมันสวนกับความคิดสิ้นดี

ก๊อกๆ

"ไอ้เบท! มึงได้ยินกูไหม!"

ก๊อกๆ

"ไอ้เบท!"

แอ๊ด... ประตูถูกเปิดออกอย่างแรง แต่คนที่โผล่หน้าออกมามันไม่ใช่ไอ้เบท แต่เป็นเพื่อนมัน ผมก็จำชื่อมันไม่ได้ด้วยครับ ถึงว่า... รถที่จอดอยู่หน้าบ้านไอ้เบท ต้องเป็นรถเพื่อนมันแน่ๆ

"ใครมาวะไอ้มิกซ์"

มีอีกคนเดินเข้ามายืนซ้อนหลังคนชื่อมิกซ์ ผมก็มองหน้าพวกมันสองคนสลับไปมา...

"เพื่อนข้างบ้านไอ้เบท" ไอ้มิกซ์มันหันไปบอกเพื่อนมันอีกคน แล้วถึงได้หันกลับมามองหน้าผม

"ไอ้เบทอยู่ไหม" ผมถาม ไอ้มิกซ์เลยพยักหน้าให้

"อยู่... แต่มันไม่สบาย"

ไม่สบาย...

เฮ้ย? ถึงกับไข้แดกเลยหรอวะ?

"ไอ้เบทไม่สบาย... มันไม่สบายตอนไหนวะ"

"ก็ตอนนี้แหละ" ไอ้มิกซ์หันไปบอกกับเพื่อนมัน เพราะเพื่อนมันถามขึ้นมานะครับ ผมยังไม่ได้พูดอะไรออกไป ผมมองหน้าเพื่อนมันดูเหมือนจะไม่เข้าใจอย่างที่ไอ้มิกซ์บอก กูเริ่มจับไต๋ได้ละ ว่าต้องมีใครคนใดคนหนึ่งโกหกกูอยู่

"อะไร? ก็เมื้อกี้..."

"มึงเข้าไปดูไอ้เบทได้แล้วไป เดี๋ยวทางนี้กูเคลียร์เอง"

ไอ้มิกซ์ดันอกเพื่อนมันเข้าไปในบ้าน ก่อนที่ตัวมันเองจะเดินออกมาจากบ้านแล้วปิดประตูทันที ผมได้มองท่าทางพวกมันอย่างงงๆ

"มึงมาหามันทำไม" คราวนี้ไอ้มิกซ์เป็นถามผม

"กู..." พูดไม่ออกครับ! ขืนบอกมาเอาโทรศัพท์ก็กลัวไอ้มิกซ์จะสงสัย "กูจะชวนมันมาแดกเหล้า พอดีเพื่อนกูจะมาเลี้ยงเหล้าที่บ้านคืนนี้"

"มึงไปญาติดีกับไอ้เบทตอนไหนวะ" มันถามผมครับ กูก็ไม่รู้จะตอบมันว่าไงเลยทีนี้ หน้าตามันดูจริงจังกับคำถามฉิบหาย

"เฮ้ย... กูญาติดีกับมันตั้งนานแล้ว อยู่บ้านข้างๆกันก็ต้องได้คุยกันบ้างแหละวะ ไม่รู้จะทำตัวหยิ่งไปทำไม"

"เหรอ"

"ก็เอออะดิ หรือมึงข้องใจอะไรในตัวกู"

ไม่ได้ตั้งใจจะหาเรื่องมันหรอกครับ แต่กลัวมันจะถามผมมาก ผมขี้เกียจพูดกับมัน เพราะผมตั้งใจมาหาไอ้เบทนะ ไม่ได้ตั้งใจมาหามัน

"ก็เปล่า... แต่ไว้ให้เพื่อนกูหายดีก่อนละกัน"

"มันเป็นอะไรมากเปล่าวะ"

"ไข้สูงปรี๊ดดด มึงอยากเข้ามาดูใจมันไหมล่ะ"

"เอ่อ... ไม่ดีกว่า เดี๋ยววันหลังกูมาชวนใหม่"

ผมรีบชิ่งหนีทันที ให้กูเข้าไปดูใจมันตอนนี้ สู้กูมาดูใจตัวเองดีกว่ามั้ง ตอนนี้กูแทบบ้าแล้วเนี่ย ผมเดินคอตกกลับมาถึงบ้าน เดินไปนั่งกระดิกเท้าอยู่ตรงโซฟาหน้าทีวี ไม่รู้ว่าตัวเองจะทำอะไรเลยเนี้ย สมองดูปั่นป่วนไปหมด

จะคุยกับไอ้เบทให้รู้เรื่อง มันก็ไม่อยากจะคุยด้วย นี่กูต้องเป็นฝ่ายตามมันแล้วเหรอวะ...

ผมเดินขึ้นมาบนห้องอีกครั้ง หยิบบุหรี่ออกไปสูบอยู่ข้างนอกระเบียงเกือบหมดซอง เวลาผมเครียดๆ ก็ต้องพึ่งบุหรี่แบบนี้แหละครับ ดูดจนปากคล้ำกูก็ไม่เลิกดูด

เอาจริงๆผมก็รู้สึกเป็นห่วงจิตใจไอ้เหี้ยเบทอยู่นะ ไม่รู้ว่าตอนนี้มันจะเป็นไงบ้าง...

เฮ้ยๆ ไม่เอาดิ! นี่กูกำลังเป็นห่วงมันอยู่เหรอวะ!

ก๊อกๆ

ผมเกือบปาบุหรี่ทิ้ง เพราะเสียงเคาะประตูที่ดังอยู่หน้าห้อง ผมหันไปมองเป็นไอ้อั๋นที่เปิดประตูเดินเข้ามาหาผม

"มีอะไร" ผมถามมัน ไอ้อั๋นเลยชูซองใส่เอกสารในมือมันให้ผมดู

"เงินที่มึงต้องการ กูหามาให้ได้ละ"

"จริงดิ" ผมตาประกายทันที แต่ในใจมันรู้สึกโหวงๆยังไงก็ไม่รู้ เพราะเงินที่ไอ้อั๋นเอามาให้ผม มันจะเอาไปใช้หนี้ไอ้เบท

"เออ.. กูให้พอลไปยืมพ่อมาให้"

"ขอบใจว่ะ แต่กูไม่ต้องการแล้วอะ"

ผมปฎิเสธ ไม่รู้ทำไมถึงปฎิเสธเงินก้อนนี้ไป คือกูต้องดีใจไหมวะที่จะได้หลุดพ้นจากไอ้เบท ไม่ต้องไปทำงานใช้หนี้มัน กูไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันเว้ย!

"ทำไมวะ มึงหาเงินมาใช้หนี้เรื่องรถได้แล้วไง"

"ก็ยัง แต่ว่าทางนั้นเขายกหนี้ให้กูหมดแล้ว โทษทีที่กูไม่ได้บอกมึง"

"เออ... งั้นเดี๋ยวกูให้พอลเอาไปคืนพ่อเขา"

"เออ"

ผมพยักหน้าให้มัน ไอ้อั๋นก็เดินออกไปจากห้องผม ผมเลยหันออกมาทางห้องไอ้เบทต่อ เป็นจังหวะเดียวกับที่ไอ้เบทเลื่อนประตูเปิดออกมา แต่คราวนี้มันไม่ได้เดินหนีผมเข้าห้องอย่างตอนแรก

"ได้ข่าวว่ามึงมาหากู"

มันตะโกนถามผมมา ผมมองหน้ามันทำเหี้ยอะไรก็ไม่ถูก ทำไมกูกลายเป็นคนแบบนี้ไปได้วะ เดินหนีกลับเข้าห้องมาเลยได้ไหม รู้สึกอึดอัดใจฉิบหาย

"มึงเป็นไงบ้างวะ" เหี้ยแม่ง! กูเสือกถามมันกลับ!

"มึงอยากรู้ไปทำไม" มันถามผมต่อ

"กูก็ถามมึงไปงั้น นึกว่ามึงจะตายห่าไปแล้ว"

"เรื่องแค่นี้กูไม่ตายง่ายๆหรอก" มันตอบกลับผม พร้อมกับที่จุดบุหรี่ขึ้นมาดูดเหมือนกัน แต่มันกลับยืนหันหลังให้ผมสะงั้น ท่าทางแม่งโคตรกวนตีนกูเหมือนเดิม กูอยากต่อยหน้าแม่ง

"เออ ตายไม่ตายก็เรื่องของมึง แต่ที่กูไปหามึง กูแค่จะไปเอาโทรศัพท์"

ผมบอกไอ้เบท มันก็หันหน้ามามองผม ปากก็พ่นควันบุหรี่ขึ้นฟ้า นี่หรอวะ อาการของคนเป็นไข้ แล้วไข้ขึ้นสูงปรี๊ดดด ท่าทางอย่างกับคนปกติเลยไอ้ห่า แม่งหลอกกูกันเปล่าวะ

"มาเอาโทรศัพท์อย่างเดียว" ไอ้เบทเลิกคิ้วถามผม ผมก็พยักหน้าให้มันไป

"เออ"

"แล้วมึงไม่เอาเสื้อผ้ามึงกลับไปไง หรือมึงจะให้กูเก็บเอาไว้ดูต่างหน้า"

"มันจะมากไปแล้ว!" ผมตะคอกมันกลับไป ผมไม่ใช่คนที่มีความอดทนสูงไง แล้วมันก็ชอบมากวนตีนผม ทั้งๆที่ผมพูดจาดีกลับมัน หรือไอ้เบทตั้งใจจะสอนผมวะ เพราะตอนที่มันพูดดีกับผม แล้วผมพูดไม่ดีกับมัน ความรู้สึกมันคงเป็นแบบที่ผมกำลังเจออยู่

"หึ! ถ้ามึงอยากได้เดี๋ยวกูเอาไปโยนข้ามกำแพงบ้านให้ มึงจะได้ไม่ต้องมาบ้านกูอีก..."

สัด! พูดจบแม่งก็เดินเข้าห้องไปเลย มึงคิดว่ากูอยากไปที่บ้านมึงนักเหรอ กูก็ไม่อยากไปหรอกเว้ย!


TBC.

เบท... กะล่อนอย่างเบทนี่เชื่อใจได้ไหม ว่าถูกอู่เสียบไปแล้ว

[lnudeel]

เบท ว่าจะดีและ นิสัยอะ

[mild-dy]

 

[่jum]

เราคิดว่าเบทแหลอ่ะ เรื่องถูกเสียบ แต่จริงๆ มันก็เป็นไปได้อยู่ 

[angel_Z4]

อย่าเบท อย่าสำออย เราไม่เชื่อนายหรอก จริงจริ๊งงงง แต่ถ้าจริงขึ้นมานี้...

[Nus@nT@R@]

โดนเสียบจริงหราา อันนี้หลอกอู่รึป่าว

[papapajimin]

โกหกใช่ปะเบท หรือเรื่องจริงว่ะ???

เริ่มสับสนแอนงงงวยเบาๆ

[iceman555]

เบทมันต้องตอแหลแน่ๆๆ

[ceylon]

เบทร้ายยยยย

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ถ้าเบทแหล ก็จะเนียนไปละ
มีทำท่าเจ็บ มีทำท่างอน ทำไม่สนใจ ไม่มองหน้า แถมไล่อู่ออกไปด้วย
แต่เล่นเอาอู่ คิดแต่เรื่องเบทได้ตลอดเลย
       
 

[kun]

ไม่เชื่อเบท ต้องเป็นแผนเบทแน่ๆๆ
ความจริงมีเพียงหนึ่งเดี่ยวเท่านั้น
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
มาต่อไวไวเลยน่ะ อิอิ

[nunda]

เบทอย่ามาแสดง
แต่ไมตอนนี้เราขำอ่ะ เบทแมร่ง... 555

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

เหมือนหายไปนาน

[BreezGit]

ตอนที่ : 17


ผมเดินลงมาข้างล่าง เพื่อมาเอาโทรศัพท์กับเสื้อผ้า ไอ้เบทมันบอกจะเอามาโยนให้ผม ผมโมโหนิดหน่อย แต่ทำไงได้ ไอ้เบทก็คงโมโหผมอยู่เหมือนกัน

"อู่"

เดินผ่านมาเห็นไอ้อั๋นนอนดูทีวีอยู่ มันเลยหันมาเรียกผม ผมเลยหยุดเดิน แล้วหันไปมองหน้ามันทันที

"อะไร"

"กูจะถามมึงนานละ คอมึงไปโดนใครดูดมาวะ"

ฉิบหายละ! ผมลืมไปเลยนะเว้ย ว่าที่คอมีรอยดูด หงุดหงิดเรื่องไอ้เบทอยู่ ก็เลยไม่ได้สนใจเรื่องนี้ ผมยกมือขึ้นมาลูบคอตัวเองไปมา คิดหาคำแก้ตัวอยู่ ทำไมมันต้องถามในสิ่งที่ผมหาคำตอบไม่ได้ด้วยวะ!

"ว่าไง" ไอ้อั๋นถามย้ำ เพราะผมนิ่งเงียบไปนานพอสมควร

"เด็กที่กูไปจัดมาเมื่อคืน อย่างเด็ด" ผมพูดยิ้มๆ ไม่อยากให้ไอ้อั๋นสงสัยมาก เพราะมันก็รู้ว่าผมยังไม่มีแฟน

"สงสัยจะเด็ดจริง" มันพูดต่อ "ทั้งคอ ทั้งปาก มึงนี่เยินหมดไอ้อู่"

"ก็เออ น้องเขามาแนวซาดิสซ์ไงเว้ย สภาพกูเลยเป็นแบบนี้"

"เออๆ แล้วนี่มึงจะรีบไปไหน"

"ไปนั่งเล่นหน้าบ้าน"

"เออ"

ไอ้อั๋นพูดจบแค่นั้น ผมก็รีบเดินออกมาหน้าบ้าน แต่แม่งไม่ทันแล้ว... ไอ้เหี้ยเบทเดินขึ้นรถไปกับเพื่อนมัน แล้วขับออกไปจากบ้าน ผมจะตะโกนเรียกก็กลัวไอ้อั๋นมันจะได้ยินแล้วสงสัย ผมไม่อยากให้เรื่องผมกับไอ้เบทต้องมีคนรู้ ส่วนรถไอ้เหี้ยเบท ก็ยังจอดอยู่ในบ้าน เพราะมันไม่ได้เอารถของตัวเองไป

...ไหนมึงบอกจะเอาของมาโยนให้กูไง!

"ไอ้สัดเอ้ย!"

ผมเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงมานั่งอยู่ตรงโต๊ะหินอ่อนหน้าบ้าน หยิบเอาบุหรี่ในกระเป๋าออกมาสูบอีก ไอ้เบทมันบอกจะเอาของมาโยนคืนให้ผม แต่ทำไมมันถึงได้ขึ้นรถออกไปแบบนั้น หรือว่ามันจะออกไปหาหมอวะ เพราะมันไม่สบาย...

ผมก็รอจนกว่าไอ้เบทจะกลับมา รอจนมืดก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงามันเลย ไปตายห่าที่ไหนของมันวะ ผมนั่งรอจนถูกยุงกัด เลยเดินเข้าบ้านไปนั่งแดกข้าวกับไอ้อั๋น วันนี้ทั้งวันไอ้อั๋นแม่งอยู่บ้านตลอด ผมจะทำห่าอะไรก็ต้องระวังตัวหน่อย

"กูว่าเดี๋ยวนี้มึงแปลกๆไปว่ะ" ไอ้อั๋นเปิดประเด็นถามผมทันที ผมที่กำลังกินข้าวอยู่ เงยหน้าขึ้นไปมองมันอย่างงงๆ

"แปลกยังไงวะ"

"เหมือนมึงมีเรื่องอะไรอยู่ในใจ มึงชอบทำหน้าเครียดๆ คิ้วมึงนี่ชนกันจนจะแยกไปออกอยู่ละ"

"ไม่มีเหี้ยอะไรหรอก มึงก็คิดมาก"

"เออ สงสัยก็จะคิดมากไปเอง แต่กูขอถามอะไรมึงสักเรื่องดิ"

"เรื่องอะไรวะ" บอกตรงๆนะว่าตอนนี้ผมโคตรกลัวกับคำถามไอ้อั๋นมันเลย ผมมองหน้ามัน มันก็มองหน้าผมอยู่อย่างนั้น ไม่มีใครกล้าตักข้าวเข้าปากเลยสักคน ผมเลยคว้าแก้วน้ำขึ้นมาดื่มแทน

"มึงคิดยังไงกับพี่เบทวะ"

"อึก!" ไอ้เหี้ย! กูแทบสำลักน้ำตาย ผมวางแก้วน้ำลงบนโต๊ะ ยกมือเช็ดปากลวกๆ พลางมองหน้าไอ้อั๋น

"มึงถามถึงมันทำไมวะ มันก็เป็นคนที่กูไม่ชอบขี้หน้าไง"

"จริงหรอวะ" จริงสิเว้ย! "แต่พี่เบทเขาไม่ได้คิดกับมึงแบบนั้นนี่หว่า กูมองออก..."

"..............." ผมนั่งเงียบเลยแม่ง ปล่อยให้มันพูดไปคนเดียว

"เวลามึงเดือดร้อนทีไร เขาก็เข้ามาช่วยมึงตลอด อย่างตอนที่มึงโดนตำรวจจับนะ เขาก็เกือบจะให้เงินกูเอาไปประกันตัวมึง ดีที่กูไม่ได้เอามา เอ่อ แล้วมีอีกเรื่องหนึ่งที่กูยังไม่ได้บอกกับมึงด้วย"

"เรื่อง..."

"พี่เบทเขามาขอเบอร์มึงจากกู"

"มึงว่าอะไรนะ?"

ประโยคสุดท้ายทำเอาผมขึ้นเลย มึงนี่เองที่เป็นคนให้เบอร์มัน ไอ้เบทเลยโทรมาจีบกู

"เขาขอเบอร์มึงไปจากกู บอกจะโทรชวนมึงไปแดกเหล้าอะไรนี่แหละ"

"แล้วมึงก็ให้เบอร์มันไป"

"เออ"

สัด! ผมแอบด่ามันในใจ แล้วก็นั่งกินข้าวไปเงียบๆ ไม่ถามอะไรมันต่อ เดี๋ยวแม่งถามกูอีก กูไม่รู้จะไปสรรหาคำไหนมาโกหกมึงแล้วเนี่ย

"ว่างๆมึงก็พาเขามาแดกเหล้าด้วยกันดิ" แล้วมันก็พูดต่อ จนผมแทบจะวางช้อนแล้วลุกหนี

"พาใครมา" กูยังมาทำใสซื่ออีก

"พี่เบทไง"

"ไม่อะ กูขี้เกียจชวน"

"เออๆ เดี๋ยวกูชวนเอง"

"................" แล้วแต่มันเลยครับ ผมได้แต่เงียบไม่ขอออกความเห็น ถ้ามันชวนไอ้เบทมา ผมจะไม่อยู่บ้าน ผมก็นั่งกินข้าวกับมันไปเรื่อยๆ พอมันแดกเสร็จก็ขอตัวไปหาไอ้พอลที่บ้าน เห็นบอกจะเอาเงินไปคืน

ผมเก็บจานทำความโต๊ะอาหารเสร็จ ก็ออกมานั่งให้เลือดยุงอยู่หน้าบ้านอีก รอไอ้เบทครับ ตอนนี้เวลาเกือบสามทุ่ม แม่งก็ยังไม่กลับมา ผมจะรอมันอีกนิด ถ้าถึงห้าทุ่มเมื่อไหร่มันยังไม่โผล่หัวมา ผมก็จะกลับเข้าบ้านไปนอนแล้ว

แต่ไม่ทันที่ผมจะได้คิดจบ มีรถเก๋งคันหนึ่งมาจอดอยู่ตรงรั้วหน้าบ้านไอ้เบท ผมก็ลุกชะโงกหน้าขึ้นไปดู ไอ้เบทลงรถมาเปิดประตู เพื่อนมันก็ขับรถออกไปทันที

จนมันไขกุญแจรั้วเข้ามาในบ้าน แม่งก็เดินไปนั่งอ้วกอยู่ตรงกระถางต้นไม ผมตกใจเลยรีบปีนกำแพงข้ามไปในบ้านมัน นี่มันไม่สะบายถึงขั้นอ้วกแตกเลยเหรอวะ แม่งเป็นหนักชัวร์ๆ

"ไอ้เบท..."

ผมเดินเข้าไปลูบหลังให้มัน อื้อหือ... กลิ่นเหล้าหึ่งเลยไอ้เหี้ย! ที่แท้แม่งเมาครับ ไม่ได้ไม่สบาย มือผมที่ลูบหลังมันอยู่แทบจะกำเสื้อมันแล้วดึงให้หงายหลัง ไม่สบายแล้วเสือกไปแดกเหล้า!

ผมก็ยืนลูบหลังให้มัน จนมันอ้วกเสร็จ กำลังจะลุกขึ้นยืนแลดูมันจะยืนลำบาก ผมเลยดึงมันขึ้นมาประคอง กอดเอวให้มันยืนดีๆ ปากมันก็พูดห่าอะไรสักอย่าง ซึ่งกูไม่รู้เรื่องว่ามันพูดเหี้ยไร

"ปล่อยกู..."

รู้อยู่คำเดียวคือมันให้ผมปล่อยมัน ผมไม่ฟังคำพูดมันหรอก ลากมันเดินมาถึงหน้าประตูบ้าน แย่งกุญแจบ้านมาจากมือมัน แล้วไขประตูเข้าไป

"ยืนดีๆสิวะ"

ผมเอ็ดมัน เพราะแม่งยืนเอนไปเอนมา จนผมแทบรับน้ำหนักตัวมันไม่ไหว ไอ้เบทพยายามจะผลักตัวผมออกด้วยซ้ำ แต่แรงคนเมามีเหรอจะสู้คนปกติอย่างผมได้

ผมลากมันเข้ามาโยนไปบนโซฟา สภาพตอนมันเมาแล้วดูแทบไม่ได้ ผมยืนมองร่างมันอยู่อย่างนั้น ไม่รู้จะจัดการมันยังไงดี หรือผมจะปล่อยให้มันนอนในสภาพแบบนี้ไปเลย

...ไม่ดีกว่า

ผมดึงตัวมันลุกขึ้นมานั่ง แล้วผมก็นั่งยองๆหันหลังอยู่ตรงหน้ามัน ผมให้ไอ้เบทขี่หลังผมครับ แบกมันเดินขึ้นบันไดจนเดินมาถึงห้องนอนมัน ยังดีที่ผมแข็งแรง เลยแบกร่างควายๆของมันเดินขึ้นบันไดมาได้อย่างปลอดภัย

"หนักฉิบหายเลยเว้ย!..."

ผมปล่อยร่างมันทิ้งไปบนที่นอน แต่มันเสือกรัดคอผมลงไปด้วย เลยกลายเป็นว่าผมนอนหงายทับตัวมันไปเต็มๆ เป้ามันทิ่มแทงอยู่กลางหลังของผม ผมสัมผัสได้ มันกำลังมีอารมณ์...

"ปล่อยกูไอ้สัด"

ผมพยายามงัดแขนมันออกไปจากคอ แต่แม่งก็งัดไม่ออก มันรัดคอผมซะแน่น จนผมแทบหายใจหายคอไม่ออก ผมทำทุกวิถีทาง แต่มันก็รัดแน่นเข้าไปอีก

"อู่..."

มันพึมพำเรียกชื่อผมครับ เรียกด้วยน้ำเสียงยานๆเมาๆของมัน ผมก็พยายามเอาแขนมันออกไปจากคอ

"เมื่อไรมึงจะใจอ่อนให้กูวะ..."

"................" ไม่มีทางเว้ย!

"ใจกูมึงก็ได้ไปแล้ว ตัวกูมึงก็ได้...มึงจะไม่รักกูจริงๆเหรอวะ ยังมีอะไรอีกไหมที่มึงยังไม่ได้ไปจากกู กู..."

"................."

ผมเงียบรอฟังมันพูดต่อ แต่จิตใจผมตอนนี้ตีรวนกันไปหมด เขาบอกคนเมามักจะพูดไม่รู้เรื่อง แต่ก็พูดความจริงถ้าได้พูดออกมาแล้ว เหลือแค่ว่าผมจะจับใจความในสิ่งที่มันพูดได้ไหม ซิ่งผมก็จับใจความได้ เพราะมันพูดค่อนข้างรู้เรื่อง กูอยากจะรู้ ว่ามันเมาจริงไหมวะ

"กู...กูรักมึงนะ..."

แม่ง! ผมกำลังถูกผู้ชายบอกรักว่ะ ไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกดีไหม แต่ใจกูนี่เต้นแทบไม่เป็นจังหวะเลยสัด พอมันพูดจบก็ปล่อยแขนออกไปจากคอผม ผมเลยรีบดีดตัวลุกขึ้นมายืน หันไปมองหน้าไอ้เบททันที ปากมันพึมพำห่าอะไรสักอย่าง ซึ่งผมไม่เข้าใจ

"เป็นเอามาก"

ผมส่ายหัวไปมา หันซ้ายหันขวามองหาโทรศัพท์กับเสื้อผ้าตัวเอง มันวางอยู่บนโต๊ะข้างที่นอนไอ้เบท เสื้อผ้าผมถูกพับไว้อย่างดี โทรศัพท์ก็วางอยู่บนนั้น

ผมเดินไปเอามาไว้ในมือ พอจะเดินกลับออกมาผมกลับก้าวขาไม่ออก หันกลับไปมองไอ้เบทอีกรอบ จนผมตัดสินใจเอาของในมือไปวางลงตรงที่เดิม แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปเอาผ้าชุบน้ำออกมา

...ผมกำลังจะเช็ดตัวให้มันครับ

ไหนๆมันก็เคยโดนผมเอาไปแล้ว เซอร์วิสมันนิดๆหน่อยๆก็คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง ผมเดินมานั่งลงข้างๆไอ้เบท จับมันนอนหงายดีๆแล้วค่อยๆปลดกระดุมเสื้อมันออกจนหมด ผิวมันขาวสัด หัวนมก็ชมพูอีก มองๆไปมันก็น่าเอาอยู่เหมือนกัน

ผมไล่เช็ดตัวให้มันไปเรื่อยๆ เริ่มตั้งแต่ใบหน้ามันก่อน ไอ้เบทมันเป็นคนที่หล่อครับ หล่อมากๆ คนหล่อๆแบบมันไม่น่าจะมาพิศวาทคนอย่างผมได้ เพราะคนอย่างมันคงมีคนมาชอบเยอะ แล้วนิสัยมันที่ผมเคยได้สัมผัสมา ถึงมันจะดูกวนตีนหน่อยๆ แต่มันก็นิสัยดีอยู่

"อืม..."

ไอ้เบทครางอยู่ในลำคอตอนที่ผมลากผ้าลงมาเช็ดตัวให้มัน ผมสังเกตุมือตัวเองมันดูสั่นๆยังไงก็ไม่รู้ แต่ผมก็พยายามเช็ดตัวให้มันต่อไป มันเป็นคนแรกเลยมั้ง ที่ผมทำแบบนี้ให้ ผมวางผ้าในมือลงไปข้างตัวไอ้เบท ก่อนจะค่อยๆปลดเข็มขัดแล้วถอดกางเกงให้มันต่อ

ผมถอดกางเกงมันออกยังไม่พ้นขาอ่อนมันด้วยซ้ำ ใจผมตอนนี้เต้นแรงจนเหมือนจะหลุดออกมาก็ว่าได้ ทำไมมันถึงกลายเป็บแบบนี้ไปได้วะ หรือว่าผมกำลังหวั่นไหวไปกับมัน

...ไม่ดิวะ คนอย่างกูไม่มีทางชอบมันได้หรอกเว้ย!

แค่ถอดกางเกงแล้วเช็ดขาให้มัน เช็ดเสร็จกูจะได้กลับบ้านไปอาบน้ำนอน พอเห็นขาขาวๆมีขนนิดๆของมัน ทำไมมือไม้กูต้องสั่นด้วยวะ!

...กูไม่เช็ดมันแม่งแล้ว!

พรึบ!

"เฮ้ย!.. ดะ เดี๋ยว!"

ผมกำลังก้าวขาลงมาจากที่นอนไอ้เบท กลับโดนไอ้เบทดึงคอเสื้อให้หงายหลังลงไปบนที่นอน โดยที่มันคร่อมร่างผมเอาไว้ หน้ามันอยู่ห่างจากหน้าผมไม่กี่คืบ แล้วแม่งก็ก้มหน้าลงมาจูบปากกับผมเลย มันต้องไม่ใช่แบบนี้ดิวะ!

"ไอ้!... เบท"

ผมพยายามผลักร่างมันออก มันก็ยิ่งทิ้งน้ำหนักตัวลงมา มันลากปากลงมาดูดคอผมต่อ รอยเก่ากูยังไม่หายเลยด้วยซ้ำ กำลังจะมีรอยใหม่มาเพิ่มอีกหรอวะ มือมันก็ล้วงเข้ามาในเสื้อผมบี้นมผมเล่น ทำเอาผมเสียวสุดๆ เพราะจุดอ่อนผมอยู่ตรงนี้ เป้ามันกับผมก็ถูไถกันไปมา จนผมเกิดอารมณ์ไปกับไอ้เบทด้วย

"อึก..."

ผมกัดปากระงับอารมณ์ ตอนนี้ไอ้เบทมันถกเสื้อผมขึ้นจนมาถึงคอ ส่วนมันกำลังเล่นอยู่กับนมผม ผมทำได้แค่ขยำผมไอ้เบทเล่น ปล่อยให้มันดูดจนตัวเองขนลุกไปทั้งตัว จากนั้นมันก็ลากลิ้นลงไปตรงท้องผม แล้วแม่งก็ผละออก ลุกเดินเข้าห้องน้ำไปเฉยเลย

...อะไรของแม่งวะ?

ผมยันตัวเองลุกขึ้นมานั่ง มองประตูห้องน้ำที่เพิ่งปิดลงไป ผมไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองในตอนนี้ ว่าผม...กำลังเสียดายมันอยู่ เพราะสิ่งที่ไอ้เบททำให้ผมไปเมื่อกี้ ผมกลับรู้สึกดี

ผมลุกเดินออกมาจากห้องไอ้เบท พร้อมกับคำถามมากมายที่อยู่ในใจผม วันนี้มันบอกรักผม มันจูบผม มันกำลังทำเรื่องอย่างว่ากับผม แต่ผมกลับไม่รังเกียจมัน ตอนนี้ผมคิดยังไงกับไอ้เบทกันแน่วะ แล้วมัน...จะจำเรื่องเมื่อคืนได้หรือเปล่า

ผมกลับบ้านมาอาบน้ำ จัดการน้องชายตัวเองในห้องน้ำ ก็ออกมาหาเสื้อผ้าใส่แล้วนั่งอยู่ปลายเตียง แต่สายตากลับหันไปมองทางห้องนอนไอ้เบทตลอด ห้องมันปิดผ้าม่านไว้ เลยทำให้ผมมองไม่เห็นตัวมัน ประมาณห้าทุ่มมันก็ปิดไฟในห้อง ส่วนผมเดินลงมาดูทีวีด้านล่าง ดูจนหลับแบบไม่รู้ตัว ลืมตาตื่นขึ้นมาก็เช้าแล้ว

สิ่งแรกที่ผมทำในเช้าวันนี้ คือเดินออกไปยืนอยู่ข้างกำแพงบ้าน มองดูไอ้เบทว่ามันอยู่บ้านหรือเปล่า เผื่อมันจะออกไปไหนแต่เช้า เพราะวันนี้เป็นวันหยุด ผมเลยไม่ต้องไปเรียน

แต่ผมก็ไม่เห็นตัวมันครับ แต่รถไอ้เบทยังคงจอดอยู่ที่เดิม สงสัยมันยังไม่ตื่นมั้ง...

"เฮ้ยไอ้อู่ มึงแอบมองอะไรในบ้านกูวะ"

เหี้ย! ผมแทบเอาตัวแทรกแผ่นดินหนี เพราะหันไปเจอไอ้เบทมันยืนมองผมอยู่ตรงระเบียงห้องมัน ไม่รู้ว่ามันเดินมาอยู่ตรงนั้นตั้งแต่ตอนไหน ผมเลยทำตัวไม่ถูกเลย

"กูเปล่า..." ผมปฎิเสธทันที กำลังจะเดินกลับเข้าบ้าน ไอ้เบทก็ร้องทักเอาไว้ก่อน

"เฮ้ยๆ เดี๋ยวก่อนดิวะ"

"มึงมีอะไร"

"จะเอาเสื้อผ้ากับโทรศัพท์ให้ เมื่อวานกูยังไม่ได้เอาไปคืนมึงเลย"

เออว่ะ... เมื่อวานที่ผมเดินออกมาก็ไม่ได้เอาของออกมาด้วย ดีแล้วล่ะครับ มันจะได้ไม่คิดถึงเรื่องเมื่อคืน ว่าผมเข้าไปในห้องมัน เห็นมันพูดกับทำหน้าปกติใส่ผมแบบนี้ มันคงจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้หรอกมั้ง

"งั้นก็เอามาดิ" ผมแหงนหน้าขึ้นไปคุยกับมันอีกครั้ง

"เตรียมรับล่ะกัน เดี๋ยวกูโยนลงไปให้"

"เออ"

ผมพยักหน้ารับคำ มันจะโยนหรือจะขว้างมากูก็รับได้หมด...

ผมยืนรอมันพร้อมกับแหงนหน้าขึ้นไปมองไอ้เบทด้วย รอนานอยู่เหมือนกัน แม่งก็ไม่โผล่หัวออกมาสักที ไม่รู้มันจะมาไม้ไหนอีก เห็นกูอ่อนข้อให้แม่งก็กวนกูจัง

"เฮ้ย กูอยู่นี่"

หมดกันภาพลักษณ์กู ไอ้เบทมันเดินออกมาจากบ้าน แล้วเดินตรงเข้ามาหาผม ผมก็มัวแต่แหงนมองมันจากตรงระเบียงห้องมัน เลยไม่รู้ว่าไอ้เบทเดินออกมาจากบ้าน จนไอ้เหี้ยเบทยิ้มขำผม ในมือมันก็ถือสิ่งของมาให้ผมด้วย

"ไหนมึงบอกจะโยนลงมาไง" ผมรับของที่ไอ้เบทส่งให้มาไว้ในมือ พร้อมกับที่ถามมันกลับ

"มึงเชื่อคนง่ายจังวะ"

"แล้วใครสั่งให้มึงมาหลอกกูวะ"

"เออ กูขอโทษละกัน"

"...อะ อืม"

"................."

"................."

ผมกับไอ้เบทตอนนี้ รู้สึกเหมือนจะพูดกันน้อยลง เพราะมัวแต่มองหน้ากันอยู่ มันไม่ถามอะไรผมต่อ ผมก็ไม่รู้จะคุยอะไรกับมันดี...

"มึงมีอะไรจะพูดกับกูไหมวะ" จนไอ้เบทถามผมขึ้นมาครับ หลังจากที่ยืนเงียบกันไปนาน

"คือมึง... เป็นยังไงบ้างวะ" ผมถามกลับ ไอ้เบททำหน้าสงสัยทันที

"เป็น? เป็นอะไรวะ"

"ก็..."

"...ก็อะไร"

"...ก็...เอ่อ ไม่มีอะไรหรอกเว้ย กูไปอาบน้ำก่อน"

"เฮ้ยๆ เดี๋ยวก่อนดิ"

มันทักผมไว้ เพราะผมกำลังจะเดินออกมาจากตรงนั้น ผมบอกตรงๆนะครับ ว่าตอนนี้ผมรู้สึกอึดอัด รู้สึกอึดอัดโคตรๆ

ผมค่อยๆหันกลับไปมองหน้าไอ้เบทอีกครั้ง มันก็มองหน้าผม สายตามันเหมือนกำลังสื่ออะไรสักอย่าง ซึ่งผมก็ดูไม่ออก

"มีเหี้ยอะไรวะ" ผมถามกลับ

"เมื่อคืนมึง..."

อย่านะเว้ย! มึงอย่าพูดเหี้ยอะไรออกมานะ ผมช็อคไปเลยทันทีที่ไอ้เบทพูดประโยคนี้ออกมา หรือว่ามันจะรู้เรื่องเมื่อคืนวะ ยังดีที่มันเว้นวรรค ไม่ได้พูดจนจบประโยค กูเลยมีเวลาทำใจอยู่บ้าง

"เมื่อคืนทำไมวะ" ผมแสร้งถามต่อ แต่ใจกูตอนนี้แม่งเต้นแรงไม่เป็นจังหวะอีกแล้ว

"เมื่อคืนมึงได้นอนไหมวะ ขอบตาดำฉิบหาย"

... เฮ้อออ กูโล่งอกได้แล้วเว้ย

"นอนดิวะ" ผมตอบ มันก็พยักหน้าให้ผม

"เออ งั้นมึงก็ไปอาบน้ำเถอะ กูไปละ"

"เออ..."

"..............."

"เฮ้ย! เดี๋ยวก่อนมึง!"

มันกำลังจะเดินกลับเข้าบ้านมันไป ผมเลยร้องทักไอ้เบทเอาไว้ก่อน มันหันกลับมามองหน้าผมอย่างงงๆ แต่ตอนนี้กูอยากตบปากตัวเองฉิบหาย พอเรียกมันเอาไว้แล้ว ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะพูดอะไรกับมันดี ไอ้ควายอู่เอ้ย!


TBC.

อู่เอ้ย! สับสนในใจมากไหม... ให้อารมณ์แบบพี่เต๋าโทนี่นิดๆ พอดูแล้วมันอินดีค่ะ ขอบคุณที่รออ่านนิยายกันนะคะ รักคนอ่าน...

[Rhythm]

เบทน่าจะเนียนเล่นบทลองใจ(?)อู่หรือเปล่า น่าจะได้ผลด้วยเนี้ย อู่คิดเรื่องเบทตลอดเวลาเลย

[nunda]

เบท เอ็งสารภาพมาซะดีๆ!!

[mild-dy]

 

[angel_Z4]

วรัยส์ นุงอู่นางกำลังสับสน รอนางหน่อยนะเบทนะ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

แผนเบท แน่ๆ

[papapajimin]

ไม่ใช่อู่นะที่สับสน คนอ่านก็เหมือนกัน
5555555

[BreezGit]

​

ตอนที่ : 18

"มีอะไร?"

ไอ้เบทขมวดคิ้วถามผม ผมยืนอ้ำอึ้งไม่รู้จะพูดคำที่อยากพูดออกไปยังไงดี เวลาที่ไอ้เบททำท่าเฉยเมยใส่ผมแบบนี้ ผมกลับไม่รู้สึกชอบในสิ่งที่มันกำลังทำ ทั้งๆที่ผมควรจะดีใจไม่ใช่เหรอวะ ช่วงนี้ผมโคตรสับสนเลยว่ะ

...ว่าผมรู้สึกยังไงกับมัน

"เอ้าเงียบ มึงมีอะไรจะพูดกับกูมึงกูพูดมา" ไอ้เบทถามย้ำอีกครั้ง คงเห็นว่าผมยืนเงียบไปนาน

"วันนี้มึงไม่มีงานให้กูทำเหรอวะ"

"งานอะไร?"

"ก็งานใช้หนี้ไง หรือมึงจะยกหนี้ทั้งหมดให้กู"

ผมถาม ไอ้เบทยืนมองหน้าผมนิ่งๆ เหมือนแม่งกำลังใช้ความคิด ที่ผมถามมันไปแบบนั้น เป็นเพราะผมอยากอยู่ใกล้ๆมันหรือเปล่า เอาจริงๆตอนนี้ผมกลับกลายเป็นคนวิ่งเข้าหามันสะงั้น

"กูยกให้มึงก็ได้ กูรู้ว่ามึงอึดอัด"

แม่ง...อึดอัดบ้านมึงสิวะ!

ผมยืนหน้าชาไปเลยครับ ไม่คิดว่ามันจะพูดคำนี้ออกมา ผมตั้งใจแซวมันเล่นเฉยๆ ไม่ได้คิดจริงจังอะไรเลย ความรู้สึกของผมในตอนนี้ เหมือนคนกำลังอกหักเลยสัด มึงมาทำให้กูอยากแล้วมึงจะเดินจากไปไม่ได้นะเว้ย

"กูไม่ได้อึดอัด" ผมสวนกลับทันที จนไอ้เบทพยักหน้าให้ผม

"อืม"

แล้วแม่ง...ก็พูดออกมาแค่นี้เหรอวะ ทำเอากูไปต่อไม่ถูกเลย

"สรุปมึงมีงานให้กูทำไหม วันนี้กูว่างทั้งวัน"

"ยังไม่มี วันนี้กูต้องไปเรียน"

"อ่าว...เหรอวะ?"

ไอ้เบทพยักหน้าให้ผมอีกครั้ง ผมเลยรู้สึกผิดหวังกับมันนิดหน่อย

"งั้นมึงก็ไปเรียนเถอะ"

คำพูดกูโคตรตัดพ้อไอ้สัด หมุนตัวกลับหลังเดินออกมาจากมัน เดินแม่งเข้าบ้านมาเลยกู พอเดินผ่านหน้าต่างบ้านที่เปิดอยู่ ผมมองออกไปตรงที่ไอ้เบทยืน เห็นแค่แผ่นหลังไอ้เบทที่กำลังเดินกลับเข้าบ้านมันไป

เวลาที่มันไม่กวนตีนผม ผมรู้สึกไม่มีความสุขเลยว่ะ กูอยากได้ไอ้เหี้บเบทคนเดิมกลับมาเว้ย!

"เฮ้อออออ"

ผมถอนหายใจออกมายาวๆ ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างหมดกำลัง ทำไมผมถึงเป็นแบบนี้ไปได้วะ ทั้งๆที่เมื่อก่อนผมไม่ใช่คนที่จะวิ่งตามใคร แถมคนตามยังเป็นผู้ชายด้วยกันอีกแม่ง หรือว่าผมจะกลายเป็นเกย์ไปแล้ววะ แต่กลับผู้หญิงผมก็ยังรู้สึกชอบอยู่ไง

...หรือกูจะเป็นพวกที่แบบ ผู้ชายก็ได้ ผู้หญิงก็ดี

ผมนั่งอยู่ตรงโซฟาเป็นครึ่งๆชั่วโมง ก็ลุกเดินขึ้นห้องไปอาบน้ำ วันหยุดแบบนี้ก็ไม่รู้จะออกไปไหน อยู่บ้านแม่งก็น่าเบื่อ ผมเพิ่งมารู้ว่าชีวิตตัวเองมันโคตรจะน่าเบื่อ ก็ตอนที่ไม่มีไอ้เบทมาคอยกวนใจนี่แหละ

...กูนี่ชักจะเป็นเอามากและ

ครืนนน ครืนนน ครืนนน

เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นมา ผมที่กำลังยืนใส่เสื้อผ้าอยู่ พอใส่เสร็จก็เดินไปหยิบมันขึ้นมาดู เป็นเบอร์ที่ผมไม่คุ้น และไม่เคยเมมไว้ในเครื่อง ทำเอาผมขมวดคิ้วเป็นปม เพราะไม่รู้ว่าใครมันโทรเข้ามา

"ฮัลโหลครับ" ผมกดรับสาย

[เอ่อไอ้อู่ กูเองนะ]

...ไอ้เบท

มันเป็นเสียงไอ้เบทจริงๆครับ อย่าบอกนะว่ามันแอบปลดบล็อคเบอร์มัน จากในเครื่องของผม เพราะก่อนหน้านี้ผมให้ไอ้อั๋นบล็อคเบอร์มันไป นี่มันแอบเล่นโทรศัพท์ผมเหรอวะ แบบนี้ความลับกูจะไม่ถูกเปิดเผยเลยหรือไง

"มึงแอบเล่นโทรศัพท์กูเหรอวะ" ผมถาม แต่แม่งก็ไม่ได้โกรธห่าอะไรมัน กูต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ

[เออ] คำตอบสั้นๆ แต่ได้ใจความฉิบหาย

"แล้วมึงโทรหากูทำไมวะ"

[กูมีงานจะให้มึงทำ มึงอยากจะทำอยู่ไหม]

"งานอะไร"

[กูลืมชีทเรียนไว้ที่บ้านว่ะ กูว่ากูถือออกมาจากบ้านแล้วนะ มึงเดินไปดูให้กูหน่อย ว่าอยู่ตรงตู้รองเท้าหน้าบ้านกูหรือเปล่า]

"เออ"

[ถ้ามึงเจอ มึงช่วยเอามาให้กูที่มหาลัยหน่อย กูอยู่มหาลัยT มาถึงก็โทรมาหากู เดี๋ยวกูออกไปเอา]

"เออ"

ผมตอบกลับได้แค่คำเดียวจริงๆ ทำมาเป็นวางมาดไอ้ห่าเอ้ย! คิดว่ากูอยากจะง้อมึงนักเหรอ กูแม่งไม่อยากง้อมึงเลยไอ้สัด! รีบปีนข้ามกำแพงบ้านมาบ้านไอ้เบทอย่างไว เจอชีทเรียนอยู่ตรงตู้รองเท้ามันจริงๆด้วย

...นี่กูไม่อยากจะง้อมึงเลยจริงๆ!

ผมหยิบชีทปีนข้ามกำแพงกลับมาในบ้านตัวเอง ก่อนจะเดินไปเอาเสื้อแขนยาวมาใส่ รูดซิบขึ้นมาถึงคอเพื่อปิดรอยดูดที่ไอ้เหี้ยเบททำไว้ แล้วรีบขี่รถเอาชีทไปให้ไอ้เบทที่มหาลัย

มหาลัยที่ไอ้เบทเรียนค่อนข้างดังครับ ผมเคยแอบไปเหล่สาวที่นั่นอยู่บ่อยๆเลยไปถูก ถึงมันจะไม่บอกว่ามันเรียนอยู่ที่ไหน ผมก็ไปหามันถูกอยู่ดี จดจำมาจากการแต่งกายของมัน ดูดีตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า

ผมขี่รถมาถึงหน้ามหาลัยT ก็ถอดหมวกกันน็อกออกแล้วจัดทรงผมให้เข้าที่ จะว่าไปแล้วกูก็หล่อเหมือนกันนะเนี่ย สาวๆที่เดินผ่านไปผ่านมายังมองเลย คิดดู...

ผมจอดรถไว้ตรงลานจอดหน้ามหาวิทยาลัยก่อนจะเดินถือชีทเข้าไปด้านไหน ผมทำตัวกลมกลืนไปกับนักศึกษาในนี้ครับ เพราะมีบางคนก็ใส่ชุดอยู่บ้านมาเรียน

"ขอโทษนะครับ คณะวิศวะไปทางไหนครับ"

ผมเดินเข้าไปถามกลุ่มนักศึกษา ที่นั่งกันอยู่ตรงโต๊ะหินอ่อนแถวๆนั้น ผมกะว่าจะเดินเอาชีทเข้าไปให้ไอ้เบทถึงคณะ ไอ้เบทมันจะได้ไม่เสียเวลาเดินออกมาเอา

...ใจจริงคือกูอยากไปเหล่สาวในนี้ครับ แค่ผู้หญิงที่ผมเดินเข้ามาถามทางนี้ สวยแทบจะทุกคน

"ตรงไปสุดทางแล้วเลี้ยวขวาค่ะ ถ้าไปไม่ถูกให้เราพาไปก็ได้นะ" นั่นแหน่...มีเต๊าะกูด้วยเว้ย!

"พอเลยอิเดียร์ เห็นผู้ชายหล่อเป็นไม่ได้เลยนะมึง"

"นิดหน่อยเองน่า...สรุปไปถูกไหมคะ"

"ไปถูกครับ ขอบคุณนะครับ"

ผมยิ้มให้เธอนิดหน่อย ก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้น เดินตรงไปจนสุดทางแล้วเลี้ยวขวา เดินไกลเหมือนกันนี่หว่า... นี่ถ้าขี่รถเข้ามาก็ขี่ได้นะ เพราะตลอดทางที่ผมเดินเข้ามา ก็มีรถวิ่งเข้าออกผ่านไปมาหลายคันแล้ว

...แล้วแต่ละคันหรูๆทั้งนั้น

กว่าผมจะเดินมาถึงคณะวิศวะได้ ผมต้องเดินผ่านสายตาคนนับร้อย บางคนก็มองแบบหาเรื่อง แต่บางคนก็มองเฉยๆไม่ได้มีเจตนาอะไร ถามว่ากลัวไหม ถ้ากลัวกูคงไม่เดินเข้ามาตั้งแต่แรกถูกไหมวะ ใครจะมองผมยังไงก็ปล่อยให้แม่งมองไป ผมไม่สนใจอะไรอยู่แล้ว

"แล้วแม่งมันเรียนอยู่ตึกไหนวะ"

ผมบ่นออกมา เพราะผมหันซ้ายหันขวามองหาตัวมันอยู่ ตึกแม่งก็เยอะแยะเต็มไปหมด รูปทรงตึกก็สวยเด่นดีครับ สมแล้วที่เป็นมหาลัยชื่อดัง

แถมหน้าตาของเด็กคณะนี้ บ่งบอกถึงความโหดกันแทบทุกคน แต่บางคนก็ออกไปทางเด็กเรียนนิดหน่อย แต่ไอ้กลุ่มที่มองแรงมาทางผมมันคิดอะไรอยู่วะ ผมว่าผมทำหน้าปกติสุดแล้ว มันไม่ได้โกรธแค้นอะไรผมอยู่ใช่ไหม

"ขอโทษนะคะ มองหาใครอยู่หรือเปล่า"

ผมสะดุ้งนิดหน่อย ตอนที่มีเสียงผู้หญิงดังแทรกเข้ามา ผมหันไปมองเป็นผู้หญิงสวย  ที่เดินเข้ามาทักผมครับ สวยจนใจไอ้อู่คนนี้ระทวยเลยสัด!

"มาหาไอ้เบทครับ คนที่ตัวสูงๆขาวๆ"

"อ๋อพี่เบท"

"คุณรู้จักเหรอ"

"รู้ค่ะ พี่เบทเพิ่งออกไปกับเพื่อนผิงเมื่อกี้นี้เอง"

เธอน่าจะชื่อผิงครับ ว่าแต่ไอ้เบทมันออกไปไหนของมันวะ ไหนมันบอกจะรอเอาชีทที่ผมไง ถ้าผมโทรไปหามัน มันจะเดินออกมาเอา หรือเป็นเพราะผมไม่โทรหามันวะ มันเลยไม่อยู่รอ

"มันออกไปไหนครับ" ผมถามต่อ ถ้าไอ้เบทออกไปไม่นาน ผมจะได้อยู่รอมัน

"ไปทานข้าวกันค่ะ แต่อีกสักพักก็คงกลับมากัน ว่าแต่พี่มีธุระอะไรกับพี่เบทหรอ"

"คือพี่เอาชีทเรียนที่มันลืมมาให้มันน่ะ"

"งั้นพี่ฝากผิงเอาไว้ไหม เดี๋ยวผิงเอาไปให้พี่เบทให้"

"ไม่เป็นไรครับ พี่มีเรื่องจะคุยกับมันด้วย"

"อ๋อค่ะ งั้นผิงขอตัวก่อนนะคะ"

"ครับ"

ผมพยักหน้าให้ ผิงก็เดินออกไปจากตรงหน้าผม ผมเลยเดินเข้าไปนั่งตรงโต๊ะหินอ่อนที่ว่าง ท่ามกลางเด็กคณะวิศวะที่มองมาทางผม ว่าแต่ไอ้เบทมันออกไปแดกข้าวกับใครวะ เป็นกิ๊กหรือว่าเป็นแฟนมัน แล้วที่มันบอกว่าจะจีบผม มันแค่จีบเล่นๆใช่ไหมวะ

สัดเอ้ย! แม่งเล่นกับความรู้สึกของกูนี่หว่า แล้วนี่กูกลายเป็นคนคิดมากไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

"เฮ้ย มึงมองหน้ากูทำไมวะ"

เชรดดดดด! ใครบังอาจเข้ามาทักทายกูแบบนี้วะ ผมเงยหน้าขึ้นไปมองไอ้คนที่พูด พวกมันยืนล้อมวงผมเอาไว้เลยครับ มากันหลายคน ส่วนกูนี่ตัวคนเดียวโดดๆเลย

"..............."

และด้วยนิสัยช่างกวนตีนอย่างผม ผมมองมันแล้วก็เมินสายตาหนี ไม่ตอบโต้ ไม่เถียงอะไรกลับไปทั้งนั้น เงียบ เป็นคำตอบที่ดีที่สุด แล้วก็พาลให้มีเรื่องมากที่สุดด้วยไง

"เป็นใบ้เหรอวะ มึงเด็กคณะไหนเนี่ย"

"เรื่องของกู"

พรึบ!

นั่นไงล่ะ คอเสื้อกูโดนกำแน่นซะแล้ว ผมเงยหน้าขึ้นไปมองไอ้คนที่มันกระชากคอเสื้อผม หน้าตาแม่งโคตรโมโหร้ายเลยสัด

"ปากดีนักนะมึง..."

"ปล่อยกู"

ผมพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ไม่ได้มองหน้ามัน พอผมโดนหาเรื่องแบบนี้ คนที่นั่งอยู่ในบริเวณใกล้ๆก็เริ่มถอยหนี

"เรื่องไรกูจะปล่อย มึงเด็กคณะไหนวะ มึงถึงไม่รู้ว่ากูเป็นใคร"

"เพื่อนกูเอง"

ไอ้เบทมันเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงกลาง ระหว่างผมกับไอ้เกรียนนี่ ไอ้เกรียนมันหันไปมองไอ้เบทแล้วทำหน้างงๆ ผมเลยปัดมือมันที่กำคอเสื้อผมอยู่ให้หลุดออกไป มันทำท่าจิ๊จ๊ะจะเอาเรื่องผมอีก แต่โดนสายตาไอ้เบทห้ามเอาไว้ มันเลยยืนฟึดฟัดอยู่กับที่

"เพื่อนมึงมาหาเรื่องกู"

ไอ้เกรียนพูดกับไอ้เบทครับ แม่งโคตรใส่ร้ายกูเลย กูนั่งของกูอยู่ดีๆ แม่งเข้ามาหาเรื่องกูเอง

"แล้วไงวะ มึงก็จะหาเรื่องมันกลับงั้นดิ"

"เออ"

"ถ้ามึงมีเรื่องกับไอ้อู่ ก็เท่ากับว่ามึงมีเรื่องกับกูด้วย"

"ไอ้เบท..."

"มึงจะเอาไง จะหยุดหรือว่าจะลุยต่อ"

ไอ้เบทจ้องหน้าเพื่อนมันแบบโคตรหาเรื่อง เป็นกูกูต่อยแม่งไปแล้ว ไอ้เกรียนมันยืนแทบไม่เป็นสุข มองหน้าผมสลับกับไอ้เบท แล้วแม่งก็เดินออกไปแบบง่ายๆ

"ไปเว้ยไอ้สัด! อารมณ์เสีย!"

มันกับพวกเพื่อนๆเดินออกไปทีละคน จนเหลือแค่ผมกับไอ้เบทสองคน ผมเลยหันหน้าไปมองมัน ไอ้เบทก็มองหน้าผมอยู่ก่อนแล้ว

"มาถึงทำไมไม่โทรหากู" มันถามผมครับ แล้วใครจะบอกความจริงล่ะวะ ว่ากูกลัวมึงจะเสียเวลา แต่ที่ไหนได้ แม่งแอบไปแดกข้าวกับกิ๊ก?

"ค่าโทรกูหมด" ผมตอบ

"เออ แล้วไหนอะชีท"

"อะ" ผมหยิบชีทเรียนส่งให้ไอ้เบท มันก็รับไปถือ

"แล้วนี่มึงไปไหนมา" ผมถามมันกลับครับ เรื่องนี้กูอยากฟังจากปากมันอีกที

"พาเด็กไปกินข้าว"

พูดจาตรงไปตรงมาดีเว้ย ผมนี่โคตรซึ้งในสิ่งที่มันกำลังทำอยู่จริงๆ สรุปมันเลิกชอบผมแล้วใช่ไหมวะ มันก็น่าจะบอกผมนะ ผมจะได้ไม่ต้องมาสับสนอะไรแบบนี้

ไอ้เบทมันก้มดูชีทในมือ แล้วเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผม แล้วแม่งเสือกกระตุกยิ้มไง แต่กูยิ้มไม่ออกไอ้สัด กูอยากรู้ไง ว่าตอนนี้มึงคิดยังไงกับกู กูจะได้ไม่ต้องคิดเหี้ยอะไรมาก

"หึ ทำหน้าแบบนั้นมึงกำลังหึงกูอยู่หรือไง"

"หึงอะไรวะ"

"เหอะ! ปากแข็งฉิบหายเลย"

มันส่ายหัวไปมา สรุปที่กูเป็นอยู่ในตอนนี้คือหึงมันเหรอวะ กูไปหึงมันตอนไหน กูก็แค่อยากรู้เฉยๆ ว่าเด็กที่มึงพาไปแดกข้าว เป็นกิ๊กหรือว่าเป็นแฟนมึง

"แต่ถึงมึงจะไม่หึงกู กูก็จะบอกให้ก็ได้ ว่าเด็กที่กูพาไปกินข้าวเป็นรุ่นน้องในคณะ น้องเขามาช่วยงานกู กูเลยพาไปเลี้ยงข้าวตอบแทน ไปกันก็หลายคนอยู่ มึงไม่ต้องห่วง ยังไงกูก็ยังชอบมึงอยู่ไอ้อู่"

"เออ"

ผมตอบกลับได้แค่นั้น เพราะไม่รู้จะพูดอะไรกับมัน ไอ้เบทก็บอกออกมาหมดแล้ว ผมก็พอสบายใจได้ มั้ง...

"แล้วนี่มึงกินข้าวมายัง" มันถามผมต่อทันที ผมเลยส่ายหัวไปมาแทนคำตอบ

"ยัง"

"งั้นเดี๋ยวกูพาไปกิน ตอบแทนที่มึงอุตส่าห์ขี่รถเอาชีทมาให้กู"

"ไหนมึงบอกกูว่างาน"

"ก็งานไง แต่กูกำลังหาเพื่อนไปกินข้าวอยู่พอดี"

"แล้วเมื่อกี้มึงไม่ได้กินมาเหรอวะ"

"ไม่ว่ะ กูแค่พาน้องๆไปส่งที่ร้านอาหาร ส่งเสร็จกูก็ตีรถกลับมามหาลัย กูกลัวมึงมาถึงแล้วไม่เจอกู"

"เออ"

"สรุปมึงไปกินข้าวกับกูนะ"

"เออ"

"งั้นมึงรอกูอยู่ที่นี่ เดี๋ยวกูเอาชีทไปส่งอาจารย์ก่อน"

"เออ"

ผมพยักหน้าเข้าใจอย่างเดียว ไอ้เบทก็เดินเอาชีทขึ้นไปส่งอาจารย์บนตึก ส่วนผมนั่งรอมันอยู่ตรงที่เดิม เอาโทรศัพท์ออกมากดเล่น ก็มีคนเดินเข้าทักสะงั้น

"อ่าวเฮ้ย มาอยู่ที่นี่ได้ไงวะ"

ผมหันไปมองเป็นกลุ่มเพื่อนของไอ้เบทครับ แม่งมากันครบเลย ผมก็ไล่มองหน้าพวกมันทีละคน แต่มีอยู่คนหนึ่ง กำลังมองผมอย่างไม่พอใจอะไรสักอย่าง หน้าตามันพร้อมพวกกับผมมากครับ

"กูเอาชีทมาให้ไอ้เบท"

"แล้วมึงเจอมันยัง"

"เจอแล้ว"

"ถ้ามึงเจอมันแล้วมึงก็กลับไปดิ มึงจะอยู่รอห่าอะไรวะ"

เชื่อไหมครับ ว่าผมหันไปมองคนพูดประโยเมื่อกี้ทันที ไอ้คนหน้าบวกนั่นแหละครับที่เป็นคนพูด นี่ถ้าผมไม่เกรงใจไอ้เบทนะ ผมลุกขึ้นไปต่อยให้แล้วจริงๆ

"กูจะรออะไรมันก็เรื่องของกู มึงอย่าเสือก"

"เอ้า! ไอ้สัด!" ไอ้บวกจะกระโจนเข้ามาหาผมแล้วครับ ผมเลยรีบลุกขึ้นยืนกะจะใส่บ้าง แต่พวกเพื่อนมันเข้ามาห้ามเสียก่อน

"เฮ้ยไอ้เหี้ยนิค! มึงพอเลย!"

"มึงก็ดูมันดิวะ!"

"พอเลยไอ้สัด! เดี๋ยวไอ้เบทมันมาเห็นแม่งก็เป็นเรื่องอีกหรอก"

"เออ ให้มันเห็นไปเลย กูจะดูว่าระหว่างเพื่อนกับคนนอก มันจะเลือกใคร"

"ปัญญยาอ่อนไอ้สัด เฮ้ยไอ้บาส มึงมาช่วยกูลากมันไปสงบสติอารมณ์หน่อยดิ"

"มึงปล่อยกูเลยไอ้บาส! กูบอกให้ปล่อยไงวะ!"

ไอ้คนชื่อนิคถูกลากออกไปแล้วครับ เหลือผมกับเพื่อนมันอีกคน เพื่อนมันคนนี้ก็พยักหน้ายิ้มให้ผม ก่อนที่มันจะเดินออกไป ไอ้เบทก็เดินสวนกลับมาพอดี

"มีเรื่องห่าอะไรกันวะ" มันหันไปถามเพื่อนมันครับ เพื่อนมันก็บอกว่าไม่มีอะไร ก่อนมันจะเดินเข้ามาหาผม

"ไปยังมึง"

"ไปดิ"

ผมตอบกลับมันทันที ไอ้เบทก็เดินนำหน้าผมไป มันพาผมมากินข้าวในศูนย์อาหารคณะมันครับ ตอนแรกผมก็นึกว่ามันจะพาผมไปกินที่อื่น นักศึกษาที่นั่งกินข้าวกันอยู่ หันหน้ามามองทางผมกับไอ้เบทเต็มเลย พอไอ้เบทเห็นโต๊ะว่างก็เดินนำผมเข้าไปนั่ง

"มึงกินไร เดี๋ยวกูไปซื้อให้" ไอ้เบทหันกลับมาถามผมครับ ส่วนผมนี่นั่งลงบนเก้าอี้เรียบร้อย

"อะไรก็ได้" ผมตอบกลับ

"แล้วน้ำอะ"

"แดงโซดา"

"แดกเป็นด้วยเหรอวะ กูนึกว่าแดกเป็นแค่น้ำเมา"

"กวนตีน..."

ผมด่ามันไม่มากครับ มันก็ยิ้มหัวเราะให้ผม แล้วเดินไปซื้อข้าวกับน้ำ พอมันมันเดินไปทางโน้นทางนี้ ไม่พ้นสายตาคนมองอีกตามเคย หรือเป็นเพราะว่ามันหล่อวะ เลยตกเป็นเป้าสายตา

TBC.

เอาลงแค่นี้ก่อนนะคะ กลัวคนอ่านรอนาน