หัวข้อ: หนทางรักเด็กวิศวะ : 23 (13/04/20)

[BreezGit]

ตอนที่ : 06


ผมยื่นอึ้งไปเลยทันที เมื่อได้ยินไอ้อู่มันพูดคำนั้นออกมา ผมไม่คิดจะทำร้ายมัน อย่างที่ทำกับพี่ชายไอ้พล ผมไม่รู้มาก่อน ว่าไอ้อู่มันเป็นเพื่อนกับไอ้พล เพื่อนของไอ้ชั่วที่พี่ชายมันข่มขืนพี่สาวผม

...ใช่ครับ พี่สาวผมโดนพี่ไอ้พลข่มขืนจนเป็นบ้า

พี่สาวที่ผมรัก เพราะเราเหลือกันแค่สองคน พ่อกับแม่ผมท่านเสียไปนานแล้วครับ ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ผมกับพี่สาวจึงต้องไปอยู่กับอา  อาก็เลี้ยงดูผมเป็นอย่างดี อยากได้อะไรท่านก็ให้ ขอแค่ให้บอกไม่มีขัด ผมอยากแยกมาอยู่คนเดียว ก็อณุญาตให้มา   เพราะก่อนหน้านี้ผมอาศัยอยู่กับท่าน

...ส่วนบ้านหลังที่ผมย้ายมา ก็เป็นบ้านเก่าของปู่

ผมยืนมองหน้าไอ้อู่นิ่ง แค่เห็นสภาพมันตอนนี้ผมก็เป็นห่วงมัน ถ้าถามว่าผมรู้จักกับมันไหม ก็ไม่รู้จักหรอก แต่ถามว่าอยากรู้จักกับมันไหม ผมบอกได้เลยว่าอยากรู้จักมัน ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน

...หรือว่าผมจะชอบมันวะ ขนาดบอกว่ามันไม่ใช่สเป็คผม แต่ใจผมกลับไม่คิดแบบนั้น

ผมเห็นไอ้อู่ครั้งแรก บอกตามตรงว่าใจผมเต้นแรงดีว่ะ สบตากับมันครั้งแรกที่ระเบียงห้อง ใจผมเหมือนโดนมันสะกดจิต เลิกมองแม่งไม่ได้เลย มองจนไอ้อู่ขมวดคิ้ว ถ้าตรงนั้นไม่ใช่ระเบียง ผมคิดว่ามันคงปรี่เข้ามาต่อยหน้าผมแน่ๆ

มันเป็นคนสูง เผลอๆสูงเท่าผมด้วยมั้ง ไม่ได้ตัวเล็กบอบบางอะไร แต่ดาเมจมันโคตรรุนแรง... ปกติผมเป็นไบครับ  ไม่ได้เป็นเกย์อย่างที่มันคิด ถ้าเป็นผู้ชายผมจะชอบคนตัวเล็กๆขาวๆ หน้าตี๋หน่อยๆ แต่ไอ้อู่เป็นคนแรกเลยมั้ง ที่กูสวนทางกับสเป็คตัวเอง

เพราะไอ้อู่มันไม่ได้น่ารัก มันเป็นคนหล่อ มันมีไรหนวดนิดๆ ทำให้หน้าดูเข้ม  มองครั้งแรกก็ดูออกแล้ว ว่ามันไม่ได้เป็นเกย์หรอกมันเป็นผู้ชาย แล้วเป็นผู้ชายที่เอาเรื่องซะด้วยไง ผมโดนไอ้อู่ต่อยทีแทบสลบครับ หมัดหนักฉิบหาย

"เงียบทำไมวะ?"

เสียงไอ้อู่เรียกสติผมอีกครั้ง  จนผมถอนหายใจออกมา ผมอยากอธิบายให้มันฟังทั้งหมด แต่ผมยังไม่ไว้ใจมัน  ยังไงไอ้อู่ก็เป็นเพื่อนของไอ้พล แล้วผมก็เพิ่งรู้จักกับมัน

หรือว่าผมจะเลิกชอบมันดีวะ แล้วอัดให้น่วมไปเลย ยังไงตอนนี้มันก็ยังเจ็บตัวอยู่ ต่อยไม่กี่หมัดก็น็อคแล้วมั้ง ผมเองก็หมัดหนักเหมือนกัน แต่ผมเป็นคนที่มีเหตุผลพอ  เรื่องของไอ้พล  มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับไอ้อู่เลย ผมคงเลิกชอบมันไม่ได้

"กูแยกแยะออกว่ะว่าอะไรควรไม่ควร กูไม่เหมารวม" ผมบอกกับไอ้อู่ มันมองหน้าผมนิ่งเหมือนกัน

"แล้วมึงไปทำร้ายพี่ชายมันทำไม?"

กะแล้วว่าไอ้อู่มันต้องถามผม จะให้ผมบอกเรื่องนี้มันดีไหม แล้วมันจะเชื่อผมไหม  เพราะผมกับมันก็เพิ่งจะรู้จักกันเมื่อวาน เผลอๆมันเองไม่ได้อยากจะรู้จักผมด้วยซ้ำ  ถึงผมพูดความจริง  มันก็คงต้องเชื่อฝั่งเพื่อนมันอยู่แล้ว ไม่บอกก็พอจะรู้ ผมดูออก ว่ามันรักเพื่อน ไม่งั้นมันคงไม่ยอมเจ็บตัวแทนเพื่อนมันหรอก จริงๆ

"กูจะเล่าให้มึงฟังก็ต่อเมื่อมึงขึ้นรถมากับกู"

ผมพูดจบก็เดินไปขึ้นรถตัวเอง ผมไม่ได้หันกลับไปมอง ถ้ามันอยากรู้เรื่องนี้จริงๆ มันก็คงจะตามผมมา ถ้ามันไม่อยากรู้ ผมว่ามันต้องค้างคาใจบ้างแหละ ถ้าถามเพื่อนมันฝ่ายเดียว เพื่อนมันคงเล่าความจริงไม่หมด

และอีกอย่าง ผมจะหลอกพามันไปโรงพยาบาล ผมเห็นหน้ามันก็รู้ว่ามันคงเจ็บแผลไม่น้อย แต่ก็ยังฝืนตัวเองยืนต่อหน้าผม ทั้งๆที่มันยืนแทบไม่ไหว ถ้าเป็นผมผมคงนอนคุยไปแล้วว่ะ คงไม่มายืนทรมานแบบนี้หรอก ไอ้อู่โคตรแข็งแกร่ง ผมนับถือมันเลยจริงๆ

ผมกำลังจะสตาร์ทรถ ประตูอีกฝั่งดันถูกเปิดออก ผมหันไปมองเห็นไอ้อู่ค่อยๆหย่อนกายเข้ามานั่ง จนผมกระตุกยิ้ม มันเลยมองหน้าผมดุๆ ซึ่งผมไม่คิดจะกลัวอะไรมันเลย

"ยิ้มเหี้ยไรวะ ถ้าไม่ใช่เรื่องเพื่อนกู กูไม่มีทางมานั่งรถมึงแน่ๆ โคตรเหม็นน้ำหอม มึงฉีดหรือมึงอาบมาวะ" ไอ้อู่พูดเหมือนจะบ่นๆผม แต่ผมรู้ว่ามันคงทำแก้เขินไปงั้น ทั้งๆที่ผมไม่ได้ฉีดน้ำหอมมา

"พูดมาก"

ผมว่าก่อนจะใส่เกียร์รถเหยียบคันเร่งออกมา ผมแกล้งไอ้อู่มันนิดหน่อย ออกตัวกระตุกรถออกมาอย่างแรง จนมันแหกปากร้องเสียงดัง

"โอะ! ไอ้เหี้ยเบท!"

"โทษที ตีนมันไปเอง" ผมหันไปหยักคิ้วให้มัน แต่หน้าไอ้อู่ตอนนี้โคตรยับ   สงสัยคงเจ็บแผลจริงๆแหละผมว่า

"ตามกูขึ้นรถมาแบบนี้แล้วรถมอเตอร์ไซค์มึงอะ มึงจะทิ้งไว้อย่างนั้นเหรอ?" ผมถามมันต่อ ไอ้อู่เหมือนเพิ่งจะนึกออกว่าตัวเองลืมอะไร คิดถึงแต่เพื่อน ไม่คิดถึงตัวเองเลยมึง

"เออว่ะ งั้นมึงจอดรถเลยกูจะไปเอารถกู"

"ให้กูจอดตรงนี้มึงต้องเดินกลับไปเอาอีกเหรอวะ มันไกลออกมาแล้วนะเว้ย"

ผมขับรถเร็วอยู่น่ะครับ แล้วตอนนี้มันก็ดึกมากแล้ว นาฬิกาตรงคอนโซลจะตีหนึ่งแล้ว คงไม่มีรถเมล์ให้มันขึ้นหรอกครับ แล้วสภาพเดี้ยงแบบมัน แท็กซี่คงไม่จอดรับมันแน่ๆ

"แต่รถกู..."

"รถมึงมีประกันหรือเปล่า?"

ผมถามครับ ยังไงรถทุกคันต้องมีประกันอยู่แล้ว ผมหันไปมองไอ้อู่พลางมองทางไปด้วย   มันทำหน้าเหมือนเพิ่งนึกอะไรออก สรุปแล้วคนอย่างมันมีความคิดเป็นของตัวเองเปล่าวะ หรือมันใช้แต่อารมณ์ตัดสินปัญหาทุกอย่าง

"มีมั้ง?"

"ถ้ามีก็โทรให้เขามาเคลียร์"

มันมองหน้าผมดุๆ แต่ก็ยอมโทรไปหาประกัน มันคุยกับเขารู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง จนมันหันมาบอกผมว่าต้องไปเคลียร์ในที่เกิดเหตุ ผมต้องวนรถกลับไปให้มัน จนเคลียร์เรื่องเสร็จ ไอ้อู่ก็ขึ้นรถมากับผมอีกรอบ สงสัยไอ้อู่ยังไม่ลืมเรื่องของเพื่อนมัน

"สรุปมึงไปทำร้ายพี่ไอ้พลทำไมวะ?" ไอ้อู่เปิดประเด็นถามผมขึ้นมาทันที ผมขับรถอยู่ ก็มองทางบ้าง มองหน้ามันบ้าง...

"พี่มันมาทำร้ายพี่สาวกูก่อน" ผมพูดไปตามความจริง ไม่รู้ว่ามันจะเชื่อผมหรือเปล่า

"ตลกไอ้สัด ผู้ชายที่ไหนเขาจะมาทำร้ายผู้หญิงกันวะ"

"ก็ข่มขืนไง ผู้ชายที่ไหนมันก็ทำกันทั้งนั้น"

ผมพูดออกมาอย่างเจ็บปวด  พี่สาวผมเปลี่ยนไปอย่างกับคนละคน เพราะผู้ชายเหี้ยๆเพียงแค่คนเดียว ถึงตอนนี้พี่ผมจะยังมีชีวิตอยู่ แต่ก็อยู่ด้วยความหวาดระแวง ไม่มีผู้ชายเข้าใกล้เธอได้เลยสักคน นอกจากผมคนเดียว

"มึงจะบอกกูว่า พี่สาวมึงโดนพี่ภพข่มขืน"

"................"

ผมเงียบครับ ยิ่งคิดถึงเรื่องพี่สาว ผมก็ยิ่งเจ็บอยู่ในใจ ไอ้อู่มันก็เงียบลงไปเหมือนกัน หรือเป็นเพราะมันเห็นแววตาของผมหรือเปล่ามันถึงไม่พูดอะไรออกมาอีก  ถ้าผมไม่คิดไปเองคนเดียว ผมว่ามันคงเชื่อในสิ่งที่ผมพูดอยู่บ้าง

"แล้วทำไมพี่มึงถึง..."

ไอ้อู่หยุดพูดอยู่แค่นี้ครับ ผมก็พอเข้าใจแล้ว ว่ามันจะถามอะไร ผมไม่คิดเลยว่าคนที่ใช้อารมณ์อย่างมัน จะอ่อนเป็นกับเขาด้วยไง เรื่องของผมมันดราม่ามากมั้ง  จนทำให้มันเย็นลงได้  ก่อนหน้านี้มันแทบจะทำร้ายกู

"เพราะพี่เขยกูคนเดียวที่ไปมีเรื่องกับไอ้ภพ มันไปแย่งแฟนไอ้เหี้ยภพ ทั้งๆที่มันแต่งงานกับพี่สาวกู แต่มันก็ยังนอกใจพี่กู สุดท้าย...พี่กูต้องมารับเคราะห์แทนมัน"

".........."

ไอ้อู่มันพยักหน้าเข้าใจตอบกลับผม ก่อนจะก้มหน้าลงไปกดโทรศัพท์ที่อยู่ในมือ คงมีคนโทรเข้ามาหามัน แต่มันไม่ได้เปิดเสียงโทรศัพท์ไว้ ไอ้อู่กดรับสายทันที โดยที่ไม่ได้สนใจอะไรผมต่อ

"เออว่าไง? กูถึงบ้านแล้วกำลังจะนอน แผลกูไม่เป็นอะไรมาก ต้องดูก่อนว่ะ เออ...ถ้าไปเรียนไม่ไหวเดี๋ยวกูโทรบอก แค่นี้..."

พูดจบก็วางสายไป สงสัยเพื่อนมันคงโทรมาถาม มันโกหกเพื่อนตัวเองทุกอย่าง คงเพราะไม่อยากให้เพื่อนเป็นห่วงตัวเองหรอกมั้ง แต่กูโคตรเป็นห่วงมึงเลยว่ะ  กูคงชอบมึงจริงๆ  กูขอไม่ปฎิเสธ

"ไออู่" ผมเรียกชื่อมันอีกรอบ มันก็หันหน้ามามองหน้าผม

"มีอะไร?"

"เรื่องที่กูพูดไปทั้งหมด มึงเชื่อกูไหมวะ?"

"เรื่องอะไร?"

"อ่าว ก็เรื่องไอ้เหี้ยภพไง" อะไรของไอ้อู่วะ กูเพิ่งคุยกับมึงไม่ถึงสิบนาที มึงก็ลืมแล้วเหรอ...

"โทษว่ะ กูไม่ได้จำ"

ไอ้อู่พูดจบก็หันไปมองนอกรถ  มองเส้นทางที่รถกำลังแล่นผ่านไปอย่างช้าๆ  เพราะผมไม่ได้เร่งเครื่องเร็วเหมือนตอนก่อนหน้า โดยที่มันไม่ได้หันกลับมามองหน้าผมอีก ผมไม่รู้จะคุยอะไรกับมันต่อ เลยขับรถให้มันนั่งไปเรื่อยๆจนเกือบจะถึงโรงพยาบาล ไอ้อู่ถึงได้รู้สึกตัวว่าผมขับรถเลยซอยเข้าบ้านมา

"เฮ้ยๆ ไม่ใช่ทางกลับบ้านนี่หว่า มึงจะพากูไปไหนวะ?" มันหันหน้ามาถามผม ผมก็ยิ้มให้มัน

"ไปโรงบาล"

"ไปทำไมวะ มึงจอดรถเลยกูจะกลับบ้าน"

"ไม่ว่ะ กูจะพามึงไปทำแผล"

"แผลกูแค่นี้กูทำเองได้ มึงจอดรถเดี๋ยวนี้เลย"

"ไม่"

ผมยังคงยืนยันคำเดิม จนมันจิปาก ทำหน้าไม่พอใจ เห็นผมยืนยันคำเดิมขนาดนี้ มันเลยยอมนั่งรถมาดีๆ ให้ผมได้ทำหน้าที่คนขับรถพามันมาโรงพยาบาล พอมาถึงบุรุษพยาบาลเอารถเข็นมาเข็นมันไป ตอนแรกมันจะไม่ยอมนั่งด้วยซ้ำครับ  แต่คงเกรงใจเขา ไอ้อู่ถึงได้ยอมนั่งให้เขาเข็นไปยังห้องทำแผล

ผมนั่งรอมันอยู่หน้าห้อง มันเข้าไปนานเหมือนกัน พอมันนั่งรถเข็นออกมา สภาพร่างกายไอ้อู่โคตรโทรมเลยครับ มันง่วงหรือมันเพลียผมไม่แน่ใจ ผมเลยพามันไปจ่ายค่ายา มันออกเงินจ่ายเอง ทั้งๆที่ดูแล้วมันแทบไม่อยากควักเงินจ่าย แต่จำใจ...

พอพูดถึงเรื่องเงิน ไอ้ตอนที่ผมจ่ายค่ารถแทนมันไปผมไม่ได้คิดอะไรเลยตอนนั้น คิดอย่างเดียวคืออยากช่วยมัน และที่ผมเจอมันก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เพราะผมแอบตามมันมาตั้งแต่อยู่ที่ผับ

...เพราะมันบาดเจ็บ และผมก็เป็นห่วงมันจริงๆ

ผมดีใจนะเว้ย ที่ต่อไปนี้จะได้ใกล้ชิดมัน ขู่แม่งให้มาทำงานบ้านให้ผม ให้มันได้เรียนรู้เอาไว้ เผื่อในอนาคตมันอาจต้องทำให้ผมทุกวัน

...กูหยอกเล่นครับ กว่าจะได้เย-มัน กูคงได้จมลงดินไปก่อนแน่ ดีไม่ดีกูเองที่โดนมันเย-

"ยิ้มเหี้ยอะไรวะ กลับบ้านดิ"

เสียงไอ้อู่ดังขึ้นมาขัดความคิดผมทันที ผมพยักหน้าให้มัน ก่อนจะพาไอ้อู่มาขึ้นรถ ขับพามันกลับบ้านมาพร้อมกัน นี่ขนาดผมยังไม่ได้เป็นอะไรกับมัน ทำให้มันขนาดนี้ ยังไม่มีคำขอบคุณจากปากมันให้ผมได้ชื่นใจเลย

"เดี๋ยวมึงจอดให้กูลงข้างหน้าเลย ถ้าไปจอดหน้าบ้านเดี๋ยวไอ้อั๋นสงสัยว่ากูมากับใคร" ไอ้อู่หันมาพูดกับผมครับ ผมเลยขมวดคิ้ว...

"อั๋นไหนวะ ผัวมึงเหรอ?"

"ไอ้สัด! น้องชายกูเว้ย! มึงอย่ามาหาว่ากูเป็นเกย์แบบมึงดิวะ"

"ก็กูไม่รู้ แมนๆอย่างมึงยังเคยครางเรียกชื่อกูมาแล้วเลย" ผมพูดไปอมยิ้มไป คนอย่างมัน หยอกเล่นแล้วตลกดี...

"ไอ้เบท!" มันโวยวายคว้าคอเสื้อผมทันที

"กูขับรถอยู่ไอ้สัด"

ผมดุมันครับ ไอ้อู่มันเลยปล่อยคอเสื้อผมออก ผมขำกับอาการของมัน ก่อนจะจอดรถให้มันลง ไอ้อู่มันเปิดประตูลงรถไป  แถมมือหนักๆอย่างมันเสือกปิดประตูรถผมแทบพัง แต่ผมไม่ได้ว่าอะไรครับ มันคงเขิน...มั้ง?

...ผมเลื่อนกระจกรถลง ก่อนจะเรียกมันให้หันมาสนใจผมอีกครั้ง

"อู่"

"อะไร?" มันหันหน้ามามองผม สายตาโคตรดุ

"อย่าลืมหนี้กูหละ ถ้ามึงหามาคืนไม่ได้ พรุ่งนี้อย่าลืมมาหากูที่บ้านด้วย กูมีงานให้ทำ"

"เออ พรุ่งนี้มึงเตรียมรับเงินคืนได้เลย"

"กูจะรอ"

ผมพูดจบก็ขับรถออกมาเลย มองผ่านกระจกหน้ารถ เห็นไอ้อู่มันยืนโชว์นิ้วกลางให้ผม ผมก็ยิ้มรับอยู่คนเดียว อยากได้มา เดี๋ยวแม่งจัดให้เสียหรอก K กูน่ะ

ผมขับรถมาถึงบ้าน ก็ขึ้นห้องอาบน้ำนอน วันนี้เมื่อยไปทั้งตัว เพราะจัดการกับไอ้พล กูกะว่าจะเล่นมันให้เดี้ยงเหมือนพี่มัน แต่ติดอยู่ที่ไอ้อู่คนเดียว กูโดนไอ้พลนัดให้ไปเจอที่ผับ แต่ไม่คิดว่าจะเจอไอ้อู่  เห็นมันนั่งก้มหน้าอยู่ที่โต๊ะ ก็ไม่คิดว่าจะเป็นโต๊ะเดียวกับไอ้พล แถมมันสองคนดันมาเป็นเพื่อนกัน

...พอกูเจอคนที่ถูกใจจริงๆ ทำไมต้องโดนมารมาขัดขวางด้วยวะ

"ฮัลโหล" ผมรับสายเด็กที่โทรเข้ามา คนพวกนี้ยังไงก็เป็นได้แค่วันไนต์สแตนด์

"พี่เบท พี่ทำอะไรอยู่เหรอครับ"

"กำลังจะนอน"

"ผมโทรหาพี่ตั้งหลายสาย เห็นพี่ไม่รับผมก็เลยเป็นห่วง"

"วันนี้กูมีเรื่องยุ่งๆว่ะ มึงนอนได้แล้วมันดึก"

"ครับ แล้วพรุ่งนี้พี่ว่างไหม ผมอยากเจอพี่"

...ผมว่าง แต่ผมจะเอาเวลาที่ว่างไปใช้กับไอ้อู่

"ไม่ว่าง แค่นี้...มีอะไรเดี๋ยวกูโทรไปเอง"

"ครับ คิดถึงนะครับ"

"อืม"

ผมตอบกลับแล้วกดวางสายทันที ที่จริงผมไม่ค่อยให้เบอร์ใครนะ ยิ่งเป็นคู่นอนผมยิ่งไม่ให้ใหญ่เลย ไม่รู้ว่าพวกมันไปเอาเบอร์ผมมาจากไหน แถมคนที่โทรเข้ามา ผมก็ไม่รู้ว่ามันชื่ออะไร เป็นใคร...

ผมปิดไฟเดินกลับไปทิ้งตัวลงนอนบนเตียง แค่นึกถึงวันพรุ่งนี้ผมก็ยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้ พรุ่งนี้ไปอู่จะต้องมาเจอผมอีก ถ้ามันเอาเงินมาคืนผมก็คงหมดสนุก แต่ถ้ามันเอามาคืนไม่ได้ กูคงมีความสุขเหี้ยๆ หึ! เห็นมันเจ็บกูก็สงสารมันอยู่ แต่กูก็อยากเจอมันว่ะ เอาเป็นว่าจะหาเรื่องใช้งานมันเบาๆก็แล้วกัน งานสบายๆ แค่นั่งมองหน้ากูทั้งวัน กูก็พอใจละ


TBC.

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ว่าและ พี่ชายพลไม่บอกความจริงน้อง
แทนที่จะไปแก้แค้นพี่เขยเบท ไปข่มขืนพี่สาวเบทซะนี่
ถ้าเบท จะรุนแรงกับพี่ชายพล มันก็สมควร
แต่ที่เบทดูแลอู่ เพื่อตัวอู่ นี่ใช้ได้นะ
พาไปหาหมอ ดูอาการ รักษา ทำแผล พาไปส่งบ้าน
       
 

[Zetnezz]

เบทดูหลงอู่นะ

[jimmyjimmy]

อ้าว อ้าว อ้าว เบท ชอบ อู่ นี่เอง

[kun]

ตัวต้นเหตุลอยนวลไป พี่ชายพลเลวมาก เดาว่าพลรู้ความจริงไม่หมด แบบนี้อู๋ต้องมีคาใจชัวร์เรื่องนี้ รอเฉลย
แต่ที่แน่ๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ เบทชอบอู่ก่อน งานนี้สนุกแน่ ฝึกทำงานบ้านดูแลผัวในอนาคตร้องอู่ อิอิ กว่าเบทจะได้กินอู่คงได้กินกันหล่ยหมัดก่อน อิอิ ลุ้นๆๆๆ

[bulldog17]

สงสารพี่สาวเบทโดนแฟนนอกใจแล้วยังถูกข่มขืนอีก T.T

[bl2owni3zz]

สะดุดคำว่ารุกกะรุกเลยเข้ามาอ่าน แล้วก็ไม่ผิดหวังจริง ๆ ชอบฉากตามหากางเกงใน 555555555

อ่านตอนสองละคิดว่าคงจะมีฉากข่มขืน ดูต่างคนต่างไม่ยอมกันง่าย ๆ มันจะจูนเข้าหากันยังไงฟะ พออ่านตอนล่าสุดละอ๋อเลย เบทชอบก่อนนี่เองงง แต่ดูทรงแล้วกว่าจะรักกันคงอีกนาน ฟัดกันตายไปข้างก่อนซะม้างง 

จะคอยติดตามนะครับ 

[Namwhankn]

ทำไมอ่านเเล้วเขินน 

[angel_Z4]

แหมะ ชอบเขาละเซ่ๆขุ่นเบท ทำไงได้นุงอู่เขาเสน่ห๋แรงนิเนอะ ฮ่าๆ

พี่ชายของพลนี้...ควรเข้าไปนอนเล่นที่คุกจังเลยนะคะ

[BABYBB]

หลงเบอร์ไหนคะเบท 

[EoBen]

นี่คือวิธีจีบของ เบท

เออดี

5555

[loveview]

เบื้องหลังที่โหดร้าย

[somakimi]

 :hao7:มาต่อแล้ว...สนุกมากเลยกำลังตื่นเต้น

[mooping-7]

แรกรักสบตา ทุ่มมากป๋าสุดๆเลย

[Roman chibi]

รุกชนรุกดีสุดในสามโลก 
สนุกมากๆค่ะ รอติดตามตอนต่อไปอยู่นะคะ

[puiiz]

เบทน่ารักอ่ะ   

[BreezGit]

ตอนที่ : 07

อย่างที่คิดไว้เลย ว่าวันนี้ผมคงไปเรียนไม่ได้แน่ๆ เพราะปวดระบบที่แผลมาก เมื่อคืนโดนยังไม่เจ็บเท่านี้เลยแหะ ผมตื่นเช้าเหมือนเดิม  หอบสังขารตัวเองลงมานั่งจมปลักอยู่ตรงหน้าทีวี คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย...

อย่างเรื่องเมื่อคืนที่ไอ้เบทเล่าให้ผมฟัง ผมจำได้แม่นว่ามันพูดอะไรออกมาบ้าง ผมไม่ลืม  เพราะผมคิดว่าผม...อาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

...แต่ผมไม่อยากเล่าอะไรออกมา บางทีมันอาจจะไม่ใช่อย่างที่ผมคิดไว้ ผมอาจจะคิดมากไปเอง

"เฮ้ยอู่ ไม่ไปเรียนไง?" ไอ้อั๋นมันถามผม ผมหันไปมอง เห็นมันกำลังหอบกระเป๋านักเรียน เดินลงบันไดมา

"สภาพกูแบบนี้จะให้ไปเรียนยังไงวะ"

"อ่าว...มึงไปโดนอะไรมา"

"มีเรื่องที่ผับเมื่อคืน"

ไอ้อั๋นมันเดินมาสำรวจแผลผม ช่วงไหล่ผมมีผ้าพันแผลพันอยู่ แขนผมปวดจนจะยกไม่ขึ้น แต่ทางโรงพยาบาลเขาไม่ได้เข้าเฝือกให้เพราะผมไม่ได้แขนหัก  แต่แค่ปวดแผลที่ไหล่ จนลามมาถึงแขน

"ว่าแต่มึงมีเงินให้กูยืมสองหมื่นเปล่าวะ?"

ผมถามมันต่อครับ ไอ้อั๋นทำอึ้งๆ มันคงไม่มีให้ผมแน่เลย ด้วยความไม่ระวังของผมเองด้วย ทำให้ต้องมาเสียเงินตั้งสองหมื่น...

ไอ้เบทก็ใจดีควักเงินจ่ายให้ผม ทั้งๆที่ผมไม่ได้ร้องขอมันสักนิด ทีงี้เป็นไงหละครับ มันจะให้ผมไปทำความสะอาดบ้านให้  แล้วถ้าผมหาเงินมาใช้ให้มันไม่ได้   ผมไม่ต้องทำงานไปทั้งชาติเลยเหรอวะ

"กูไม่มี ว่าแต่มึงจะเอาไปทำอะไรวะ เงินตั้งสองหมื่น" มันขมวดคิ้วถามผม

"เมื่อวานกูขี่รถตัดหน้ารถคนอื่น รถมันชนยับทั้งคัน มันเรียกเงินจากกูสองหมื่น แต่กูไม่มีให้"

"แล้วมึงทำยังไงต่อ?"

"กูก็ไม่ทำไง แค่ยังไม่ได้จ่ายให้มัน"

ผมโกหกไอ้อั๋น เรื่องอะไรจะบอกว่ามีคนจ่ายให้ผมหละ มันก็พยักหน้าเข้าใจผมน่ะครับ สงสัยจะเชื่อในสิ่งที่ผมพูด

"เดี๋ยวกูหามาให้ แต่กูไม่รับปากนะว่าจะได้หรือเปล่า"

"เออๆไม่เป็นไร ขอบใจมากว่ะ"

ผมตบไหล่มันเบาๆ ไอ้อั๋นก็เดินออกจากบ้านไปเลย ผมคิดว่ามันคงไปยืมแฟนมันมาให้แน่ๆ  ถ้าไม่ใช่เรื่องเดือfร้อนจริงๆ ผมไม่อยากไปยืมเงินใครหรอก ถ้ายืมพวกเพื่อนผม ผมยังคิดหนักเลย มันจะถามจนกว่าจะได้ความ แล้วถึงจะให้ผมยืม เพราะเงินมันไม่ใช่น้อยๆ

...แล้วทำไมไอ้เบทมันถึงยอมจ่ายเงินมากขนาดนั้นแทนผมวะ มันคงไม่ได้แอบชอบผมอยู่นะ?

"ไอ้อู่!"

...นั่นไงครับ ตายยากฉิบหายเลยมัน!

ผมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่  ก่อนจะลุกเดินออกไปหน้าบ้าน  ผมว่ามันต้องมาทวงเงินผมแน่เลย มันกลัวไม่ได้หรือยังไง  มาทวงผมแต่เช้า ไอ้อั๋นมันยังเดินออกไปไม่พ้นรั้วดีด้วยซ้ำ ดีที่มันไม่ได้ยินเสียงไอ้เบท เดี๋ยวมันสงสัยแล้วเดินกลับมา ผมขี้เกียจแนะนำไอ้เบทให้มันรู้จัก

...คนแบบมันกูรู้จักแค่คนเดียวพอแล้ว น้องกูไม่ต้องไปยุ่งกับคนอย่างมัน เดี๋ยวมันชอบกันขึ้นมา คราวนี้กูปวดหัวแน่มึง

ผมมองหาไอ้เบท เห็นมันยืนอยู่ข้างกำแพงบ้าน เช้านี้มันแต่งตัวมาในชุดเสื้อช๊อปเต็มยศ   เรียนมหาวิทยาลัยมั้งมัน ไม่เด็กวิศวะก็เด็กคณะที่เขาใส่เสื้อช๊อปกัน  แต่วันนี้ทรงผมมันขัดตาผมนิดหน่อย  เพราะมันไม่ได้ทำผมตั้งเหมือนเมื่อวาน วันนี้มันปล่อยผมหน้าลงแล้วปัดข้างเอา

...หน้าตามันมีแผลอยู่นิดหน่อย ดูดิบดี แต่แม่งก็ยังหล่อไง กูก็ไปชมมันจัง!

"มีอะไร?"

ผมถามพลางเดินเข้าไปหามัน ไอ้เบทมันยิ้มให้ผม รอยยิ้มยังดูกวนตีนเหมือนเดิม... ตามันจ้องมองหน้าผมสลับกับแผลที่ไหล่  มองผมแบบนี้หมายความว่าไง  กะมาสมเพชกูว่างั้น รอให้กูหายก่อนเถอะ เดี๋ยวจัดให้ชุดใหญ่เลย...

"มาเอาเงิน" มันพูดขึ้นมาครับ ผมเลยส่ายหัว

"กูยังไม่มี มึงรอไปก่อนไม่ได้เหรอวะ?"

"เมื่อวานกูบอกว่าไง ถ้ามึงไม่มีให้มึงก็มาทำงานที่บ้านกู"

"แต่กูเจ็บแผลอยู่นะเว้ย มึงไม่เห็นหรือไงวะ?"

เออ ผมเจ็บจนจะยกแขนไม่ขึ้นอยู่แล้ว มันมองมาที่แผลผมแว๊บหนึ่งทำท่าคิดหนัก ไม่รู้คิดห่าอะไรของมัน ถ้ามันเล่นแผลงๆกับผมตอนนี้   ผมสู้มันไม่ได้แน่ๆ ทำไมมันชอบรังแกคนเจ็บจังวะ

"เห็น แต่กูก็ไม่ได้เป็นคนเจ็บนี่หว่า"

"เออ! อย่าให้มึงเจ็บบ้างก็แล้วกัน" ผมยืนกัดฟันกรอดๆ มันก็ยิ้มขำให้ผมอย่างเดียว

"ได้ๆ กูจะรอวันที่กูเจ็บตัวละกัน"

"สัด! มึงจะเอาตอนนี้เลยไหมหละ"

ผมทนต่อความกวนตีนของมันไม่ไหว ยกแขนข้างที่ไม่ค่อยเจ็บ  ขึ้นไปกระชากคอเสื้อมัน ไอ้เบททำหน้าตกใจนิดหน่อย...

"เฮ้ยๆ เดี๋ยวเสื้อกูยับ" ไอ้เบทพูดพยายามจับแขนผมออก ผมก็ยอมปล่อยออก เห็นแก้คอเสื้อมัน...

"จะไปเรียนแล้วยังมากวนตีนกูอีก"

"ใครบอกว่ากูจะไปเรียน กูแค่จะไปส่งงานเดี๋ยวก็กลับ"

"จะไปไหนก็เรื่องของมึง" หน้าแตกเลยดิกู

"มึงก็มาทำงานบ้านให้กูได้แล้ว อย่าลีลา"

"เออแม่ง! มึงจะให้กูทำอะไรมึงพูดมาเลย"

ผมบอกมันอย่างเหลืออด ไอ้เบทมันก็หันกลับเข้าไปมองทางบ้านมัน สงสัยมองหางานให้ผมทำอยู่ แล้วมันก็หันกลับมามองหน้าผม  ชี้นิ้วให้ผมมองอะไรสักอย่างตามที่มันชี้

"มึงเห็นกระถางที่มึงโยนเข้ามาในบ้านกไหม?" ผมเห็นครับ กระถางยังอยู่ดีไม่มีขยับเลย เพราะไอ้เบทมันไม่คิดจะเก็บไปทิ้งนี่ดิ

"เออ" ผมตอบกลับมันไป

"ถ้าเห็นก็ช่วยไปเก็บให้กูที กูเห็นมึงเจ็บเลยให้มึงทำงานเบาๆไปก่อน"

"มึงให้กูเก็บกระถางอย่างเดียว?" ผมถามย้ำครับ มันมองหน้าผมแล้วยิ้ม  ยิ้มอย่างเดียวไม่พอ  มันกลับส่ายหน้าให้ผมอีก

"เปล่า ต่อไปนี้กูจะหักหนี้มึงวันละสามร้อย แค่เก็บกระถางมันไม่คุ้ม"

"แล้วมึงจะให้กูทำอะไรอีก"

"ตัดหญ้าตรงสนาม"

"เออๆ เดี๋ยวกูไปทำให้" ผมบอกออกไปอย่างไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่

"ไม่ได้ว่ะ มึงต้องมาทำเดี๋ยวนี้"

"จิ! ได้ทีแม่งบังคับกูใหญ่เลยนะ ถ้ากูเอาเงินมาคืนมึงได้ กูจะเล่นให้กระอักเลือดเลย มึงคอยดู"

"เฮ้ยๆ แล้วมึงจะเดินหนีกูไปไหน?"

".........."

ผมไม่ตอบ แต่เดินออกมาจากบ้านตัวเอง เดินไปเข้าทางหน้าบ้านมัน  ผมเจ็บขนาดนี้คงไม่มาปีนกำแพงให้ทรมานตัวเองหรอกครับ ผมเดินมาถึงรั้วหน้าบ้านไอ้เบท ก็ยืนรอให้มันมาเปิดรั้วให้

มันเห็นนะ ว่าผมเดินมายืนอยู่ตรงหน้าบ้านมัน แต่มันกลับไม่เดินออกมาเปิดประตูให้ผม สรุปมันจะเอายังไงกับผมวะ ยืนมองหน้ากูยิ้มๆ  ยิ้มแบบกวนตีนจนเท้ากูเริ่มกระตุก มันหันหลังพิงกำแพง ล้วงบุหรี่ในกระเป๋าขึ้นมาจุดดูดหน้าตาเฉย

...มันน่าประเคนตีนให้แดกไหมหละ ไอ้เหี้ย!

"ไอ้เบท! มึงจะเปิดหรือไม่เปิด!"

"อะไรนะ?"

แม่ง! ผมไม่รู้จะทำยังไงกับมันแล้วว่ะ ไอ้เบทมันหันมามองหน้าผม ปากมันก็ดูดบุหรี่ไปด้วย...

"กูบอกให้มึงมาเปิดประตู" ผมเน้นย้ำ มันก็พยักหน้าให้ผมครับ

"ทีหลังกดออดเรียกผมนะครับ ตะโกนแบบนี้ผมจะรู้ได้ไง ว่าคุณจะเข้ามาบ้านผมน่ะ"

มันเดินมาเปิดประตูให้ผม ผมยืนมองมันนิ่งๆไม่ได้โต้ตอบห่าอะไรกลับไป ถึงแม้ว่าใจผมอยากจะโต้ตอบก็เถอะ  ผมไม่เคยเจอใครกวนตีนผมแบบนี้มาก่อน

"เชิญครับ..."

".........."

ผมไม่โต้ตอบอะไรกลับไป เดินเข้ามาในเขตบ้านมัน บ้านมันดูร่มรื่นดี ผมก็เดินมาเรื่อยๆ จนมาถึงซากกระถางที่ผมทำเอาไว้  กำลังจะก้มลงไปเก็บ เสียงไอ้เบทดังขัดผมขึ้นมาทันที ผมเลยยืดตัวขึ้น แต่ยังหันหลังให้มันตามเดิม

"อุปกรณ์ตัดหญ้าอยู่หลังบ้าน มึงไม่หยิบเอาเอง"

"เออ"

"ตัดเรื่อยๆไม่ต้องรีบ ไม่เกินสิบโมงกูจะกลับมา"

"เออ แล้วมึงปล่อยให้กูอยู่บ้านมึงคนเดียว มึงไม่กลัวกูขโมยของบ้านมึงเหรอวะ?" ผมหันกลับไปถามมัน เพื่อมันเปลี่ยนใจไม่ให้ผมทำ มันยืนมองหน้าผมกลับ ผมก็รอฟังคำตอบจากปากมันอยู่

"ไม่ว่ะ ถ้าของบ้านกูหาย กูจะตัดนิ้วมึงทิ้ง ง่อยอย่างมึงคงสู้แรงกูตอนนี้ไม่ได้หรอกว่ะ"

"กูไม่ได้ง่อยไอ้สัด กูแค่เจ็บแผล"

"เออนั่นแหละ ถ้ากูกลับมาแล้วไม่เห็นมึง กูจัดการมึงแน่ไอ้อู่"

".........."

ผมเงียบครับ ยืนมองหน้ามันอย่างเดือดๆ เพราะมันชอบขู่ผมด้วยวิธินี้ตลอด ตั้งแต่เรื่องสร้อยแล้ว พอนึกถึงเรื่องสร้อยผมยังไม่ได้เอาไปซ่อมให้มันเลย ไม่รู้ว่ามันยังจำได้อยู่หรือเปล่า

ไอ้เบทมันยักคิ้ว ก่อนจะโยนบุหรี่ทิ้งแล้วใช้เท้าบดขยี้ให้จมดิน ก่อนมันจะเดินออกไป  ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมันอีก หันกลับมาก้มเก็บกระถาง จนได้ยินเสียงรถขับออกไปจากบ้าน   พอมันไปผมถึงได้โล่งอก ไม่ต้องมีคนมายืนบังคับหรือยืนมอง เพราะกูอึดอัดกับสายตาของมัน

ยิ่งสายแดดยิ่งแรง ผมตัดหญ้าไปได้ครึ่งสนาม ก็ต้องเดินเข้ามาหลบแดดอยู่ใต้ต้นไม้ ผมไม่ได้ใส่เสื้อแขนยาวมา ยังอยู่ในชุดนอนเก่าๆอยู่เลย จะปีนข้ามกำแพงบ้านไปเปลี่ยนก็ไม่คุ้มกับชีวิต

ตอนนี้ผมขออย่างเดียว ขอให้ไอ้อั๋นมันหาเงินมาให้ผมยืมให้ได้ กูจะได้ไม่ต้องมายุ่งกับไอ้เบทอีก เห็นผมเจ็บเข้าหน่อยเล่นงานผมใหญ่เลยทีนี้ รอให้กูหายก่อนละกัน กูจะเล่นงานมันกลับบ้าง...

ผมพักหายเหนื่อย ก็เดินออกไปตัดหญ้าต่อ แดดร้อนที่ส่องลงมา ทำเอาเหงื่อผมไหล่  ผมเป็นคนขี้ร้อน ถ้าแขนผมไม่เจ็บ ป่านนี้ผมคงตัดเสร็จไปแล้วครับ

...ไอ้ห่าเบทก็ทรมานกูจัง

ผมตัดหญ้าไปเรื่อยๆ ไอ้เบทมันบอกว่าจะกลับมาก่อนสิบโมง นี่ก็ใกล้เวลาแล้วมั้ง   กูหาเรื่องกลับไปแดกข้าวดีกว่าว่ะ เพราะกูไม่อยากเจอหน้ามัน

ผมเดินมาที่รั้ว ปวดเนื้อปวดตัวไปหมด โดนใช้แรงงานขนาดนี้ พรุ่งนี้ผมจะไปเรียนได้เปล่าก็ไม่รู้ ยิ่งใกล้ฝึกงานแล้วด้วย ผมเลยไม่อยากขาด

กริ้ง!

...ไอ้เหี้ยเบท มึงใส่ลูกกุญแจขังกูไว้ทำไมวะ!

"ไอ้สัดเอ้ย!"

ผมเขย่ารั้วอย่างบ้าคลั่ง มันกะจะขังผมเอาไว้ที่นี่เลยหรือไง ผมว่าผมจะไม่ปีนกำแพง สงสัยคงได้กลับไปใช้บริการตามเดิม...

ผมเดินกลับมาที่กำแพง มองหาอะไรที่เหยียบได้ เพื่อใช้เป็นตัวเหยียบขึ้นไป แขนใช้งานหนักได้ข้างเดียว แทบจะรับน้ำหนักตัวเองไม่ไหว แต่ผมก็ยังกัดฟันปีน ยังไงกูต้องได้กลับเข้าบ้านก่อนที่ไอ้เหี้ยนั่นจะมา

หมับ!

"เฮ้ย!"

ผมตกใจทันที  เพราะผมโดนใครสักคนดึงขาลงมา จนเสียหลักล้มลงไปทับไอ้คนๆนั้นเต็มๆ ผมรีบดีดตัวขึ้นมายืน  ก่อนจะเตะเข้าที่ท้องน้อยมันเต็มตีน มองหน้ามันถึงได้รู้ว่าเป็นไอ้เบท

...ทำไมผมถึงไม่ได้ยินเสียงรถมันวะ มันแอบมาเงียบๆแบบนี้ กูนึกว่าขโมย

ไอ้เบทมันนอนกุมท้อง ถึงแขนกูจะไม่ค่อยมีแรง แต่ตีนกูก็ไม่ได้ง่อยนี่หว่า ดูจากสภาพมันแล้วคงเจ็บหน้าดู สะใจกูฉิบหาย!

"เตะเข้ามาได้ไอ้เหี้ย" มันด่าผมครับ มองหน้าผมเอาเรื่องเลย  ไอ้เบทนอนบิดไปมาบนพิ้นหญ้าที่ผมยังตัดไม่เสร็จ

"ใครให้มึงมาดึงขากูวะ ถ้ากูพลาดตกมาคอหัก กูก็ตายพอดีดิ"

"มึงไม่ตายหรอกไอ้อู่ มึงตกลงมาทับ K กูพอดี"

"จิ! มึงอยากโดนกูเตะอีกรอบใช่ไหมวะ"

ผมทำท่าจะเตะมันอีกรอบ ไอ้เบทมันลุกขึ้นมานั่ง ส่งสายตาให้ผมอย่างเคืองๆ แต่มือก็ยังคงกุมอยู่ที่ท้องไม่มีปล่อย

"มึงทำงานให้กูไปถึงไหนแล้ว มึงถึงหนีกูกลับบ้าน"

"แหกตาดูเอา"

"กูถามมึงดีๆ" ไอ้เบทลุกขึ้นมายืน มองหน้าผม ทำตาดุๆ

"กูก็ตอบไปแล้วไง"

"จิ!   มึงพูดจาดีๆกับกูไม่ได้หรือไงวะ?" มันขยับตัวเข้ามายืนใกลผม ตัวไอ้เบทยืนห่างจากผมไม่กี่คืบ ผมว่าผมก็ตอบมันดีๆอยู่นะเว้ย

"พูดได้ แต่กูไม่อยากพูดกับมึง"

"เออไอ้เหี้ย พูดจาเพราะๆกับคนที่ช่วยเหลือมึง มึงจะตายหรือไงวะ"

"แล้วใครให้มึงมาเสือกเรื่องของกู!" ผมเดือดขึ้นมาเลย ผมไม่ได้ก้มกราบมันให้มันมาช่วยนี่หว่า... มันจะเรียกร้องเอาอะไรจากผม

"เออ กูขอโทษ กูเสือกเอง พอใจยัง? ถ้าพอใจมึงมานี่มาช่วยกูเข็นรถ รถกูน้ำมันหมดอยู่หน้าปากซอย"  ไอเบทกระชากคอเสื้อกูไปเลย ไม่ถามหาความสมัครใจกูสักคำ

ปึก!

"โอ้ย! ไอ้อู่!"

เจอกูกระโดดถีบกลางหลังเต็มแรง แต่มันยังไม่ยอมปล่อยคอเสื้อผม มีหันกลับมามองหน้า สายตาโคตรดุดัน คิดว่ากูกลัวไง ถ้ามึงอยากมีเรื่อง ก็ต่อยกับกูตอนนี้ให้มันจบๆกันไปเลย

"ปล่อยกู" ผมบอกไอ้เบทไป พยายามยื้อตัวเองให้หลุดพ้นออกมาจากมัน

"กูไม่ปล่อย"

"กูบอกให้ปล่อยไงวะ!"

มันลากผมให้เดินตามมันอย่างเร็ว ผมหาจังหวะจัดการมันไม่ได้เลยแม่ง สุดท้ายโดนลากมาที่รถ ที่จอดอยู่ข้างทาง ถึงว่าทำไมมันกลับมาเงียบๆ

"เข็น!" มันเหวี่ยงผมมาตรงท้ายรถครับ

"กูไม่เข็น"

"มึงอยากแขนเดี้ยงอีกข้างหรือไง?"

"ก็เอาดิ" ผมท้ามันครับ ไหนๆตัวผมก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว...

"อวดเก่ง งั้นมึงไปบังคับรถให้กู"

มันพลักผมให้เดินไปทางฝั่งคนขับ ผมไม่ค่อยสบอารมณ์กับมันเท่าไหร่  แต่มันไม่ให้ผมเข็นก็โอเค  ผมเดินมาขึ้นรถ เป็นครั้งแรกเลยมั้งครับ  ที่ผมได้จับพวงมาลัยรถหรู ปกติเคยขับแต่รถกระบะ

"ไอ้อู่! มึงจะเหยียบเบรคหาพ่องมึงเหรอ เดี๋ยวกูให้มึงมาเข็นเลย!"

เสียงไอ้เบทดังแว่วๆเข้ามา   มองมันผ่านกระจกแล้วหลุดขำ เพราะกูแกล้งมันอยู่ไง หน้าไอ้เบทโคตรตลก ผมยกเท้าออกจากเบรคให้มันเข็นคนเดียวจนมาถึงบ้าน แรงมันเยอะ เข็นทีไม่มีสะดุด แต่ก็คงเหนื่อยอยู่  เพราะมันยืนหอบ ผมเลยเปิดประตูรถลงมา

"หมดธุระกูแล้วใช่ไหมวะ กูจะได้กลับบ้านไปอาบน้ำแดกข้าว"

"ยัง"

...อะไรอีกวะ?

"เดี๋ยวกูกลับมาตัดหญ้าให้ใหม่ ตอนนี้กูร้อน กูอยากอาบน้ำ"

"ไม่ต้องตัดแล้วหญ้าอะ กูให้มึงนั่งลอกรายงานให้กูแทน" มันได้ยินที่ผมบอกไหมวะ?

"แต่ตอนนี้กูหิวข้าว..."

"เดี๋ยวกูทำให้กิน ถ้ามึงอยากอาบน้ำก็อาบที่บ้านกู   เสื้อผ้ากูมีให้เปลี่ยน กางเกงในกูก็มีให้มึงเปลี่ยน"

"จิ! เป็นเมียกูไงวะถึงมาสั่งกู"

"แล้วมึงอยากให้กูเป็นไหมละ?"

"ตีนเหอะ กูไม่ได้เป็นเกย์"

"ไม่ได้เป็นก็อย่าพูดมาก เข้าไปในบ้านได้แล้วไป กูร้อน"

...กูก็ร้อน! เพราะมัวแต่ตัดหญ้าให้มึง น้ำท่ากูยังไม่ได้แดกสักหยด!

ไอ้เบทมันเดินไปเปิดแอร์รอบบ้าน ขนาดบ้านผมยังใช้พัดลมอยู่เลย   แสดงว่ามันรวยเลยไม่ใช่เล่น ผมเดินเข้าไปนั่งที่โซฟา  ไอ้เบทเอาน้ำมาโยนให้ ไม่รู้ไปหยิบจากตู้เย็นตั้งแต่ตอนไหน

...แต่นี่มันอะไรวะ?

น้ำเย็นๆลดไปเหลือแค่ครึ่งขวด แสดงว่ามันแดกมาก่อนแล้ว แล้วเอามาให้กูกินต่อ  ใครมันจะไปกินลงวะ

"เอาขวดใหม่มาให้กู" ผมสั่งมัน ไอ้เบทยืนทำท่าทางกวนตีนใส่ผม

"รังเกียจ? มึงจะรังเกียจทำไม ปากต่อปากก็เคยโดนกันมาแล้ว"

"มึง!"

ผมกระแทกขวดน้ำลงโต๊ะด้านหน้าทันที โต๊ะมันเป็นกระจกด้วยครับ ดีที่ไม่แตก ไม่งั้นกูเดือดร้อนอีก ผมมองหน้ามันด้วยสายดุๆ  สายตากูโคตรเอาเรื่อง

"จะกินก็มาหยิบเอา เดี๋ยวกูไปทำกับข้าวมาให้กิน"

ไอ้เบทเดินหายเข้าครัวไปแล้วครับ น้ำหน้าอย่างมันทำกับข้าวเป็นด้วยเหรอวะ กูไม่อยากเชื่อ ผมหิวน้ำจนต้องลุกเดินตามมันเข้าไปในครัว เปิดตู้เย็นหยิบน้ำออกมากระดกกินจนหมดขวด

มีแอบชำเรืองมองไอ้เบทนิดหน่อย ตอนเดินเอาขวดไปทิ้งในถังขยะข้างๆมัน  ดูทำอาหารคล่องแคล่วดี  ผมก็เดินออกมานั่งรอมันอยู่ที่โซฟาตามเดิม รอเกือบครึ่งชั่วโมง ไอ้เบทถึงได้เดินออกมา พร้อมกับถือข้าวมาสองจานเป็นข้าวผัด...หายไปตั้งนานนึกว่าจะได้กินอาหารดีๆแล้วกู

"รีบๆกิน กินเสร็จจะได้รีบลอกรายงาย"

"เออ"

ผมรับจานข้าวมากิน ไอ้เบทก็นั่งกินอยู่ข้างๆผมนี่แหละ รสชาติถือว่าดี  พอกินได้ กินเสร็จมันก็เอาจานไปเก็บ แล้วหอบเอารายงานมาให้ผมนั่งลอก

"ลอกตรงที่กูเลคเชอร์ไว้ ลอกเกินจากนั้นกูจะหักเงินมึงอักษรละหนึ่งบาท"

"เออ"

"มึงพูดเป็นคำเดียวหรือไง"

"เออ" ผมย้อนกลับมันครับ ไม่อยากพูดเหี้ยไรกับมันมาก ลงมือลอกอย่างที่มันบอก  มันเรียนวิศวะจริงๆ ดูได้จากเนื้อหามันคล้ายๆกับที่ผมเรียน...

ตึ๊งตึ่ง!

เสียงไลน์จากโทรศัพท์ผมเองครับ จนไอ้เบทหันหน้ามามอง  แล้วมองตอนที่ผมกำลังมองมันด้วย มันกระตุกยิ้มให้ผม คิดว่าผมสนใจในตัวมันมากมั้ง กูแค่มองว่ามึงทำอะไร เผื่อมึงหลอกให้กูลอกงาน แล้วมึงนั่งเล่นเกมส์ กูก็โดนเอาเปรียบดิ

...ผมล้วงหยิบโทรศัพท์ออกมากดดู เป็นไอ้พลทักมา ฉิบหายละไง อริมันนั่งอยู่ข้างๆกูเนี่ย กูลืมไปเลย

* มึงเป็นยังไงบ้างวะ

...มันทักมาหาผม คงถามถึงเรื่องอาการผม

* ยังไม่ตาย แค่ปวดๆแผล

*ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว
* เดี๋ยวหลังเลิกเรียนกูเข้าไปหา
* ไอ้ชานไอ้อาร์ตก็ไปด้วย
* แล้วเจอกัน

เฮ้ย! พวกมันจะมาบ้านผม ผมดูเวลาตรงโทรศัพท์เป็นเวลาห้าโมง   อีกไม่กี่ชั่วโมงพวกมันกำลังเลิกเรียนกันแล้ว

* เออ

ผมตอบมันกลับไป ก่อนเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าตามเดิม ถ้าเพื่อนผมมา แล้วรู้ว่าไอ้เบทมันอยู่ที่นี่ มันจะโดนรุมไหมวะ สัด! แล้วกูไปเป็นห่วงมันทำไมเนี่ย

"ไอ้เบท"

"ว่า?" มันขานรับ แต่ไม่ได้หันหน้ามามองผม มันมัวแต่พิมพ์ห่าอะไรยิกๆที่โน๊ตบุ๊คก็ไม่รู้...

"ไอ้พลมันจะมาหากู ถ้ามึงไม่อยากโดนรุมก็อยู่เงียบๆ"

"ทำไมวะ? มึงเป็นห่วงกูว่างั้นเถอะ?"

มันหันมามองหน้าผม ถามว่าผมเป็นห่วงมันไหม ก็ไม่ได้เป็นห่วงนี่หว่า... แล้วกูจะไปบอกทำไมวะ ปล่อยให้แม่งโดนกระทืบไป ไม่น่าพลั้งปากบอกมันเลย

"ใครเป็นห่วงมึง ถ้าพวกไอ้พลรุมกระทืบมึง กูก็ร่วมวงกระทืบมึงไม่ได้ดิ รอกูหายก่อนไม่ได้ไง?"

"ได้ กูจะรอ หายเจ็บเมื่อไหร่อย่าลืมรุมกระทืบกูหละ"

"ไม่ต้องท้า..."

"เออ มึงก็รีบๆลอกรายงานให้เสร็จ จะได้กลับ"

".........."

ผมหันกลับมานั่งลอกรายงานให้มันต่อ รายงานก็ยาวแสนยาว ผมเลยเขียนให้แม่งเละ  อ่านออกไม่ออกก็แล้วแต่มัน เพราะรายมือผมไม่ได้ดูดี ถ้ามันเรื่องมาก ก็มาเอาไปลอกเอง...


TBC.

[Zetnezz]

 

[kun]

เบทสายโหด ฮ่า  ได้ทีเอาใหญ่ เชียร์ อิอิ รุกเหนือรุก

อู่จะมีส่วนรวมยังไงเรื่องพี่พล สงสัยอย่างแรง

[jimmyjimmy]

เบท....อู่..มันเจ็บแกล้งแรงงง์ไปนะ..อยากจะอยู่ใกล้อู่ก้อเหอะ....

[angel_Z4]

อู่ เอ็งไมีเอี่ยวอะไรกับเรื่องนังพลมัน หาาา?!!

[iaum]

รอ  อยากรู้ว่าอู่จะเริ่มรักเบทตอนไหน 

[Nus@nT@R@]

อิเบทซาดิสม์ใช่ไหม 5555

[♥►MAGNOLIA◄♥]

เบท ทำเป็นทวงเงิน
เพื่อหาทางเข้าใกล้อู่ ละสิ
ตบท้ายด้วยว่าถ้าไม่เสร็จจะดูดปาก
อะจ๊ากกกกก บอกเลยว่าจะจูบปากอู่
ถ้าไม่เสร็จ ก็ไหล่เจ็บ แขนเจ็บ จะเสร็จง่ายเหรอ
       
 

[loveview]

อร๊ายอยากดูดปากคนเจ็บก็บอก ไม่ต้องมาอ้าง

[imymild]

เบทกวนตีนสูงมาก หมั่นไส้

[แฟนตาเซีย]

 

[Bangzazazall]

ชอบแนวนี้ค่ะ หายากมว๊ากกก เบธอู๋จงเจริญญญ~ 

[papapajimin]

แหมมม ได้ทีหล่ะสั่งใหญ่เลยน้าาาา
5555555

[nunda]

แต่ละคนนี่กวนตรีนกันจริงๆเล้ยยยยย