หัวข้อ: หนทางรักเด็กวิศวะ : 23 (13/04/20)

[cheezett]

แมนๆคุยกัน 

[BreezGit]

ตอนที่ : 08


ไอ้อู่ลอกรายงานให้ผมเสร็จ มันก็ขอตัวกลับบ้านมันบอกกับผมว่าเพื่อนจะมา   ผมเดินไปส่งมันที่หน้าบ้าน เดินตามตูดไอ้อู่ไปก็มองตูดมันไปด้วย น่าตบน่าลูบคลำฉิบหาย มันไม่รู้หรอกว่าผมมอง เพราะมันไม่ได้หันมาสนใจผม   มีแค่ผมที่สนใจมองมัน

...ทีแรกมันจะไม่ให้ผมออกมาส่งหรอก แต่ผมหาขออ้างว่าจะมาล็อครั้วบ้าน มันเลยไม่ได้พูดอะไร

พอผมส่งมันเสร็จ ก็เดินกลับเข้ามาในบ้าน หยิบรายงานที่ไอ้อู่ลอกขึ้นมาดู รายมืออย่างกับไก่เขี่ย มองแทบไม่ออกว่าเป็นภาษาไทยหรือ  ภาษาอื่น ผมมองดูก็อดยิ้มไม่ได้ หลอกให้มันลอกรายงานให้ผม เพราะเนื้อหาทั้งหมดผมได้ศึกษาไปหมดแล้ว

เป็นเพราะว่าผมอยากอยู่ใกล้ๆมัน เลยบังคับให้มันนั่งจดนั่งลอก ไม่คิดว่ามันจะโง่มานั่งลอกให้ผม ยิ่งได้อยู่ใกล้ๆมัน ผมก็ยิ่งใจเต้นแรง...

ผมวางรายงานเอาไว้ที่เดิม ก่อนจะเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ที่โต๊ะขึ้นมากดโทรหาเพื่อน ผมมีเรื่องจะให้มันช่วยนิดหน่อย เพราะวันนี้ผมจะจัดการกับ...ไอ้พล

ถึงแม้ไอ้อู่มันจะห้ามผม แต่ผมกลับไม่ฟังคำพูดของมัน เพราะเรื่องที่ผมจะเคลียร์กับไอ้พล  มันร้ายแรงกว่าคนนอกอย่างไอ้อู่จะห้ามผม ผมไม่รู้ว่าที่มันห้ามผม เพราะมันเป็นห่วงผม   หรือเป็นเพราะห่วงเพื่อนมันกันแน่

"ฮัลโหล" ผมพูดแทรกขึ้นมา หลังจากที่ไอ้มิกซ์รับสาย

[เออ โทรมามีไรวะ?]

"มึงช่วยมาที่บ้านกูหน่อย กูมีเรื่องให้มึงช่วย"

[เรื่องไร?]

"วันนี้ไอ้พลจะมาหาไอ้อู่ที่บ้าน กูอยากให้มึงมากันไอ้อู่ให้กูหน่อย   กูจะจัดการกับไอ้พลแค่คนเดียว"

[โหย...ไม่ค่อยเลยนะมึง มึงเป็นห่วงมันเหรอวะ]

"เออ"

[แล้วมึงรู้ได้ไงว่าไอ้พลมาหาไอ้อู่ที่บ้าน]

"มันเป็นคนบอกกู" ผมตอบไปตามความจริง ไอ้อู่มันเป็นคนบอกกับผมเอง

[ยังไงๆ พวกมึงสองคนแอบมีอะไรกันหรือเปล่าวะ]

...แซวกูจังไอ้สัด

ไอ้มิกซ์มันรู้ครับ ว่าผมชอบไอ้อู่ และมีมันที่รู้อยู่คนเดียว  เพราะมันสนิทกับผมมากที่สุดในกลุ่ม ความลับของผม หรือเรื่องเหี้ยไรที่เกี่ยวกับผม มีมันคนเดียวที่รู้

"ตอนนี้ยังว่ะ แต่อนาคตไม่แน่" เผลอๆผมอาจตายก่อนได้มีอนาคตร่วมกับมันก็ได้ ดูท่าไอ้อู่จะเอาจริงเอาจังกับผมตลอด ไอ้เรื่องต่อยกูน่ะ

[เออ กูขอให้มึงรอดพ้นไปจากตีนมันไวๆละกัน]

"พอๆมึงไม่ต้องพูดเยอะ ตอนนี้มึงรีบมาหากู ให้ ไอ้พวกเหี้ยมาช่วยด้วยก็ได้   กูไม่รู้ว่าเพื่อนมันจะมากันกี่คน"

[พวกมันอยู่บ้านกู]

"เออ ให้พวกมันมา" ผมสั่งอีกรอบ ก่อนไอ้มิกซ์จะวางสายไป

ผมนั่งพิมพ์รายงานต่อรอพวกไอ้มิกซ์ ได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์ประมาณสองสามคัน ขี่มาจอดอยู่แถวๆหน้าบ้าน ผมเดินไปเปิดผ้าม่านดู  เห็นเป็นเพื่อนไอ้อู่ พวกมันมากันครบทีม

"เฮ้ยอู่! เดี้ยงเป็นหมาเลยนะมึง!"

ผมได้ยินเพื่อนมันแซวไอ้อู่ มันคงเดินออกมาเปิดรั้วให้เพื่อนมัน ไอ้อู่ด่าเพื่อนมันกลับ เสียงพูดคุยก็ค่อยๆเงียบหายลงไป ผมเดินกลับมานั่งรอพวกไอ้มิกซ์ รอไม่นานพวกมันก็มาถึงกัน  บีบแตรรถเสียงดังอยู่หน้าบ้าน ผมรำคาญเลยรีบออกไปเปิดรั้วให้

พวกมันเอารถมาสองคัน คันหนึ่งของไอ้มิกซ์ อีกคันของไอ้จุน ไอ้นิคไอ้บาสไม่ได้เอารถตัวเองมา ถ้าพวกมันสองเอารถมา บ้านกูไม่มีที่จอดรถแน่

"มากันแบบเงียบๆไม่ได้เหรอวะ?" ผมถามพวกมันตอนก้มเปิดรั้วใหญ่  ไอ้มิกซ์ลดกระจกรถลงมองหน้าผมแล้วยิ้ม...

...มันคงไม่ได้ยินที่ผมพูดหรอก เสียงเพลงในรถดังกระหึ่มเลย

"จัดเลยเปล่า พวกกูพร้อมแล้ว..." ไอ้มิกซ์มันถามผม มือมันค่อยๆเบาเสียงเพลงลง  ผมหันไปมองหน้าบ้านไอ้อู่ ตรงรั้วมีรถมอเตอร์ไซค์จอดอยู่

"เดี๋ยวค่อยลงมือ พวกมึงขับเข้ามาจอดในบ้านกูก่อน"

ผมพยักหน้าให้ พวกมันเลยขับรถเข้ามาจอดในบ้านผม แล้วเปิดประตูลงรถกันมา  สภาพแต่ละคนแม่งเมากันอยู่ด้วย เมื่อตอนเช้าผมออกไปส่งงานที่คณะคนเดียว ส่วนพวกมันผมไม่ได้ติดต่อ รับรู้แค่ว่าพวกมันจะพากันไปกินเหล้า  แต่กูไม่คิดว่าจะนั่งดื่มกันแต่เช้า

"กูจะไปเรียกมันที่บ้าน พวกมึงเข้าไปนั่งในบ้านก่อน ถ้าเห็นว่ากูหายไปนาน  พวกมึงพากันออกมาได้เลย" ผมสั่ง มองหน้าพวกมันเรียกตัว

"มึงจะให้พวกกูกันพวกมันเอาไว้เฉยๆ" ไอ้บาสถาม ผมเลยพยักหน้าให้มัน

"เออ แค่กันไม่ให้พวกมันเข้ามาช่วยไอ้พล แต่อย่าลงมือกับพวกมันหนัก ออมแรงไว้บ้างก็ดี"

"โดยเฉพาะไอ้อู่เหรอวะ?"

คำพูดของไอ้นิคทำเอาผมขมวดคิ้ว  เหมือนมันรู้ว่าเรื่องระหว่างผมกับไอ้อู่เลยว่ะ แต่เรื่องนี้มีแค่ไอ้มิกซ์ที่รู้คนอยู่เดียว ผมหันไปมองหน้าไอ้มิกซ์ทันที เหมือนจะถามประมาณว่า มึงเอาเรื่องนี้ไปบอกคนมันเหรอวะ ไอ้มิกซ์หยักไหล่ไม่รู้เรื่อง

"เฮ้ยไอ้เบทมึงไม่ต้องทำหน้างงหรอก กูดูสายตาที่มึงมองมันในผับ สายตามึงดูเป็นห่วงมัน  ตอนที่มันโดนไอ้จุนฟาดขวดใส่"

"เปล่า ตอนนั้นกูแค่ตกใจ" ผมเลี่ยง ไม่บอกความจริง ตอนที่ไอ้อู่โดนเพื่อนผมฟาดขวดใส่ ผมเป็นห่วงมันจริงๆนั่นแหละ

"เออ จะยังไงก็เรื่องของมึง มึงจะทำอะไรก็รีบๆ"

ไอ้นิคพูดออกมาอีกรอบ ไม่รู้ว่ามันจะเชื่อผมหรือเปล่า ผมไล่ให้พวกมันเข้าไปในบ้าน พวกมันคงไปหาเบียร์หาเหล้าในบ้านผมกินต่อ  เพราะผมมีของพวกนี้ติดบ้านไว้อยู่แล้ว

จากนั้นผมถึงได้เดินออกมายังข้างบ้านไอ้อู่  มองเข้าไปในบ้านมันไม่เห็นใครเลยสักคน ได้ยินแต่เสียงที่พวกมันคุยกัน...

"ไอ้อู่!" ผมตะโกนเรียกชื่อมัน ทำให้เสียงการพูดคุยเงียบหายไป ผมรู้เลยว่าไอ้อู่มันจะทำหน้ายังไง มันคงตกใจที่ผมมาเรียก เพราะผมไม่ได้ฟังคำพูดที่มันบอกผม

...กูขอโทษ แต่เรื่องนี้กูต้องจัดการ

"ใครมาเรียกมึงวะ" เสียงเพื่อนมันถามขึ้นมา ไอ้อู่ก็ตอบเพื่อนมันกลับทันที

"กูไม่รู้ เดี๋ยวกูออกไปดูแป๊บหนึ่ง"

สิ้นคำพูดไม่นาน ไอ้อู่จะปรากฎตัวออกมาอยู่ต่อหน้าผม สายตาโคตรดุดัน มองทีผมกลัวลูกตามันหลุดออกมา มองหน้ากูทีทำเอากูเสียวสันหลัง

"มึงมาทำเหี้ยอะไร กูบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ามา"

ไอ้อู่กัดฟันถามผมพร้อมกับเดินเข้ามาหา  ผมยิ้มให้มัน ไม่ได้กลัวสายตากับคำพูดที่บ่งบอกไปถึงอารมณ์ของมัน...

"ทำไม มึงกลัวว่ากูจะมามีเรื่องกับเพื่อนมึงเหรอไงวะ?"

"จิ! มึงพูดเบาๆหน่อยดิ!"

"เฮ้ยอู่!  รีโมททีวีมึงอยู่ไหนวะ กูหะ! ไอ้เหี้ยเบท!?"

ผมกับไอ้อู่หันไปมองต้นเสียง เห็นไอ้พลมันยืนจ้องหน้าผมด้วยความตกใจ ผมเองก็มองหน้ามันด้วยสายตาดุดัน เพราะช่วงเวลาที่ผมรอคอย มันกำลังจะมาถึง

"ไงมึง? เจอกันอีกแล้วนะ"

"ไอ้สัด!"

"เฮ้ย! ไอ้พล! มึงอย่า!"

ไอ้อู่มันจับแขนไอ้พลไว้ ก่อนโดนสะบัดแขนทิ้ง ไอ้พลปีนกำแพงข้ามมาในเขตบ้านผมทันที   จนผมถอยหลังออกไปตั้งหลัก ไอ้อู่กับเพื่อนอีกสองคน พากันปีนกำแพงตามมา สภาพไอ้อู่ ผมดูแล้วดันสงสารมัน   มันน่าจะเดินไปเข้าทางหน้าบ้าน บ้านกูยินดีต้อนรับคนอย่างมึง

"ปากมึงวอนหาตีนกูฉิบหาย!"

ไอ้พลตะโกนด่าผม พร้อมกับที่มันพุ่งเข้ามาหาผมอย่างไว ส่วนพวกไอ้อู่ เพื่อนผมวิ่งเข้ามากันพวกมันไว้

...เร็วทันใจดีฉิบ!

ผลัวะ!

ผมต่อยหน้าไอ้พลทันที พอมันเสียหลักผมจึงรีบเข้าไปอัดมัน  จนมันตั้งตัวรับหมัดหนักๆจากผมไว้แทบไม่ทัน

"ไอ้เบท! มึงอย่าทำอะไรเพื่อนกู!"

เสียงไอ้อู่ตะโกนแทรกเข้ามา แต่ผมไม่ฟัง  ผมยังคงลงมือจัดการไอ้พลอย่างต่อเนื่อง มันหาโอกาสต่อยกูคืนไม่ได้ เพราะกูไม่ยอมให้มันได้มีโอกาสเลยสักครั้ง

ผลัวะ!

ผมลงหมัดอีกครั้งจนมันล้ม ไม่รู้เรี่ยวแรงไอ้พลหายไปไหนหมด...

"ไมมึงไม่สู้กูวะ!"

"อึก..."

"อ่อนแอฉิบหาย" ผมเลยเอื้อมมือไปบีบคอไอ้พลให้มันหันมามอง หน้าตามันแตกยับ  มีเลือดออกหลายจุด

"มึงมีอะไรจะพูดมึงก็พูดออกมาให้หมด มึงอยากเคลียร์เหี้ยไรมึงก็พูดออกมา กูอยากให้ปัญหามันจบอยู่วันนี้"

"มึงทำร้ายไอ้ภพทำไม?" ไอ้พลมันถามผม ผมนั่งมองหน้ามันพลางขมวดคิ้ว มันไม่รู้เหรอว่าพี่ตัวเองทำเหี้ยอะไรไว้

"มันข่มขืนพี่กู"

"ไม่จริง มึงอย่าไปใส่ร้ายมัน"

"มึงฟังกูไอ้พล! พี่มึงเหี้ยกว่าที่คิดไว้"

...พี่สาวผมต้องเป็นบ้าก็เพราะใคร พี่ผมเปลี่ยนไปก็เพราะใคร ถ้าไม่ใช่ไอ้ภพ

"พี่มึงข่มขืนพี่สาวกู  หรือมึงอยากลองโดนข่มขืน แบบที่พี่มึงทำ" ผมขู่มัน มือก็ออกแรงกำคอไอ้พลเขย่าไปมา

"อย่านะไอ้เหี้ย"

"คนที่เหี้ยนะพี่มึง!"

"มึงอย่ามากล่าวหาไอ้ภพ! มึงไม่มีหลักฐาน!" มันยังคงต่อปากต่อคำกับผม ผมรู้ว่ายังไงมันก็ไม่เชื่อ มันต้องเชื่อพี่ชายมันมากกว่าอยู่แล้ว

"แล้วมึงจะเอาไง กูอยากให้เรื่องของมึง ไอ้ภพแล้วก็กูจบลงในวันนี้"

"มึงหาหลักฐานมาสิวะ! กูจะได้จบ!"

"หลักฐาน ? ได้... หลักฐาน..."

ผมพูดก่อนจะปล่อยคอไอ้พล แล้วลุกขึ้นยืน  ก้มลงมองหน้ามันอย่างเหลืออด จะให้กูไปเอาหลักฐานที่ไหนมา นอกเสียจากพี่สาวกู  ที่สภาพแบบนั้น

"อั่ก!"

ผมเตะเสยปลายคางจนไอ้พลถึงกับสลบ เสียงไอ้อู่ตะโกนห้ามผมใหญ่ ผมหันไปมองมัน มันโดนเพื่อนผมล็อคแขนไว้ ขนาดไหล่มันเจ็บอยู่ มันยังดิ้นรนที่จะเข้ามาช่วยเพื่อนมัน

ปรี๊ด! ปรี๊ดดดดด!

"หยุด! นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ"

จนมีเสียงหนึ่งดังขึ้น พวกผมทั้งหมดหันหน้าไปมอง  เป็นตำรวจห้านายที่วิ่งเข้ามาในเขตบ้านผม เพราะผมไม่ได้ล็อครั้วเอาไว้ตั้งแต่แรก   ผมขมวดคิ้วทันที งงว่าพวกตำรวจรู้ได้ไง ว่าพวกผมมีเรื่องทะเลาะวิวาทกัน

"ผมได้รับแจ้งมาจากเพื่อนบ้านคุณ บอกว่าพวกคุณทะเลาะวิวาทกันจนเกิดเสียงดัง"

"ใช่ครับคุณตำรวจ ไอ้พวกนี่มันบุกเข้ามาทำร้ายเพื่อนผมครับ" ไอ้นิคชี้หน้าพวกไอ้อู่ให้ตำรวจดู

"แล้วใครเป็นเจ้าของบ้านครับ?"

"................."

ผมเงียบ ไม่ตอบว่าเป็นเจ้าของบ้าน ผมไม่อยากเห็นไอ้อู่โดนจับ แต่เพื่อนผมมันก็โยนความผิดให้พวกไอ้อู่อยู่ดี จนไอ้จุนมันตะโกนเรียกผม...

"เบท มึงบอกเขาไปดิว่ามึงเป็นเจ้าของบ้าน"

"ว่ายังไงครับ?" ตำรวจหันมามองหน้าผม แต่ผมดันหันไปมองหน้าไอ้อู่

"มึงบอกเขาดิวะ..."  ไอ้จุนคะยันคะยอให้ผมพูด จนผมจำใจหันหน้ามามองตำรวจ แล้วพยักหน้าส่งๆ

"ครับ ผมเจ้าของบ้าน"

"งั้นพวกคุณที่ไม่ใช่เจ้าของบ้าน เชิญไปโรงพักด้วยครับ บุกรุกเข้ามาทำร้ายผู้อื่นในบ้าน ข้อหาใหญ่นะ"

ตำรวจพูดจบก็รวบตัวพวกไอ้อู่ออกไป ไอ้พลถูกหิ้วปีกเดินตามออกไปทีหลัง   ตำรวจพาพวกมันขึ้นหลังรถกระบะ แล้วขับออกไป

...คนที่ผมเป็นห่วงมากที่สุดในตอนนี้คือไอ้อู่

"จิ! ใครมันโทรแจ้งตำรวจวะ?" ผมสบถออกมาอย่างคนหัวเสีย   ผมไม่อยากให้ตำรวจเข้ามายุ่งแล้วแท้ๆ

"กูเอง..." ผมหันไปมองต้นเสียงที่พูดขึ้นมา เป็นไอ้นิคเพื่อนผม

"มึงโทรแจ้งทำไมวะ มึงก็รู้ ว่ากูไม่อยากให้เรื่องถึงตำรวจ"

"กูไม่อยากให้มึงเจ็บตัว ทำไมวะ มึงเป็นห่วงไอ้อู่?"

"ไอ้นิค!"

"เฮ้ยๆไอ้เบท มึงใจเย็นดิวะ มึงก็ด้วยไอ้นิค"

ไอ้บาสรีบเข้ามาห้าม คงเห็นว่าผมอารมณ์ขึ้นกับท่าทางกวนตีนของไอ้นิค ผมกับไอ้นิคถึงจะเป็นเพื่อนกัน  แต่ก็มีหลายๆเรื่อง  ที่ผมกับมันไม่ค่อยถูกใจกัน  ผมมองหน้ามันดุๆก่อนจะเดินเข้าบ้าน ผมเดินขึ้นมาบนห้องนอนเลย ไม่สนใจเพื่อนว่าพวกมันจะยังอยู่ในบ้านผม  หรือว่ากลับบ้านกันไปแล้ว

ก๊อกๆๆๆ

จนประตูห้องนอนผมมีคนเคาะ ผมเดินออกไปเปิดเป็นไอ้มิกซ์  ผมมองหน้ามันงงๆ  ว่ามันขึ้นมาหาผมที่ห้องทำไม

"มีอะไร?" ผมถามทันที อารมณ์ในตอนนี้กูแทบไม่อยากคุยกับใคร...

"เปล่า กูแค่ขึ้นมาดูมึง"

"แล้วพวกไอ้นิคมันกลับกันไปยัง?"

"กลับแล้ว เหลือแค่กูคนเดียว" มันบอกผม ผมเลยให้มันเดินเข้ามาในห้อง   ผมเดินออกมาสูบบุหรี่อยู่ข้างนอกระเบียง ไอ้มิกซ์ก็เดินตามออกมา

"กูว่าไอ้นิคมันชอบมึงว่ะ" จู่ๆไอ้มิกซ์มันก็พูดขึ้นมา ผมเลยหันไปมองหน้ามัน

"มึงรู้ได้ไง?"

"กูดูจากที่มันทำ เหมือนมันรู้ว่ามึงชอบไอ้อู่ เลยเอาเรื่องไอ้อู่มาประชดมึง"

ผมคิดตามในสิ่งที่ไอ้มิกซ์พูด มันประชดผมจริงๆ ผมดูออก แต่ผมไม่คิดว่ามันจะชอบผม  เพราะเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มอปลาย

"มันอาจจะชอบไอ้อู่ก็ได้"

"กูว่าไม่น่าใช่..."

"กู..."

ผมพูดอะไรไม่ออกได้แต่ถอนหายใจ ก่อนจะหันกลับมาสูบบุหรี่ต่อพ่นควันสีขุ่นลอยสู่ท้องฟ้า ผมมองไปที่ห้องของไอ้อู่ เหมือนได้รื้อความจำว่าผมเห็นมันครั้งแรกก็ตรงนี้...

ผมคุยกับไอ้มิกซ์ไปเรื่อยๆ จนมันขอตัวกลับบ้าน ผมเลยลงมาหาน้ำกินจากในครัว ในหัวสมองคิดถึงแต่เรื่องขไอ้อู่   จะมีใครไปประกันตัวมันออกมาหรือเปล่า   จนผมนึกขึ้นมาได้ว่ามันมีน้องชาย เพราะเมื่อคืนที่ผมมาส่งไอ้อู่   มันบอกกลัวไอ้อั๋นเห็น เลยให้ผมจอดรถก่อนจะถึงหน้าบ้านมัน

ผมเลยเดินออกมาที่ข้างบ้านไอ้อู่อีกครั้ง ตะโกนเรียกว่ามีคนอยู่บ้านหรือเปล่า จนมีเด็กผู้ชายในชุดนักเรียนมอปลายเดินออกมา  หน้าตาคล้ายๆกับไอ้อู่ แถมสูง คงเป็นไอ้อั๋นน้องชายมัน

"อยู่ครับ แล้วพี่เป็นใคร มีอะไรกับผม?" คำพูดคำจาฟังแล้วขึ้นพอๆกับคุยกับไอ้อู่เลยว่ะ   สมแล้วที่มึงเป็นน้องมัน

"ไอ้อู่กลับมายัง?" ผมถาม มันก็ทำหน้างงๆ

"ยังอะ ไม่รู้เหมือนกันว่ามันไปไหน ว่าแต่พี่รู้จักกับมันได้ไง?"

...รู้จักเพราะกางเกงใน จะให้ผมตอบมันไปแบบนี้ไหม?  ผมมองหน้าไอ้อั๋นแล้วยิ้ม มันก็ยิ้มให้ผม จะว่าไปมันก็เป็นมิตรกับผมดี

"คือพี่เพิ่งย้ายเข้ามา วันนั้นเห็นไอ้อู่เดินออกมาตากผ้า ก็เลยได้คุยกัน" คุยกันด้วยกำลังครับ เจอกันวันแรกแม่งซัดกันแล้ว

"อ่อ แล้วพี่มีธุระอะไรกับมันหรือเปล่า ฝากผมไว้ได้ ถ้ามันกลับมาเดี๋ยวผมบอกให้"

"อั๋นยังไม่รู้ใช่ไหม ว่าไอ้อู่โดนตำรวจจับ"ผมถามมันออกไป มันก็ส่ายหัวไปมาแทนคำตอบ

"ไม่รู้อะ แล้วพี่รู้จักชื่อผมด้วยเหรอ?" มันเกาหัวทำท่าเหมือนงงๆ

"ไอ้อู่บอก ตอนนี้มันถูกจับเรื่องทะเลาะวิวาท"

"ก็เรื่องปกติของมันแหละพี่ โดนจับเข้าคุกหลายครั้งละ มันยังไม่จำเลย"

"จริงดิ?"

"จริงครับ"

"งั้นเอาแบบนี้ อั๋นเอาเงินนี่ไปประกันตัวมันออกมา ไอ้อู่คงเหงาถ้ามันอยู่ในคุกนานๆ"

ผมพูดพลางเปิดกระเป๋าตังค์ ล้วงเอาเงินประกันตัวให้ไอ้อั๋น ผมไม่ได้เอาเงินมาฟาดหัวใคร หรือดูถูกใคร ผมแค่อยากช่วยมัน แต่ไอ้อั๋นก็ไม่ได้รับไป

"ไม่เป็นไรพี่ เดี๋ยวผมเอาเงินผมไปประกันตัวมันออกมาเอง ขอบคุณพี่มากที่มาบอกผม"

"เออๆไม่เป็นไร ถ้าไม่พอก็มาขอยืมก่อนได้"

"ครับพี่ ว่าแต่พี่ชื่ออะไร?"

"ชื่อเบท"

"ครับพี่เบท ขอบคุณครับ" ไอ้อั๋นมันยกมือไหว้ผม จนผมเกือบรับไหว้ไม่ทัน
มันขอตัวกลับเข้าไปในบ้านมัน ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมันอีก เดินกลับเข้าบ้านมานั่งพิมพ์รายงานต่อ รอไอ้อู่กลับมาอย่างปลอดภัย ซึ่งผมคิดว่า  มันต้องกลับมาเล่นงานผมแน่ เดี๋ยวกูไปอาบน้ำนอนรอมันเลยดีกว่า


TBC.

[puiiz]

 

[Billie]

 

[anandawan]

นี่ขนาดคุยกันยังดุเดือดขนาดนี้
แล้วถ้าสองคนนี้ได้กันจะดุเดือดเลือดสาดขนาดไหน

[♥►MAGNOLIA◄♥]

อู่ ดุมาก ไม่เคยคุยดีๆกับเบทเลย
แล้วจะเข้าใจกันได้เมื่อไหร่เนี่ย
       
 

[Zetnezz]

 

[แฟนตาเซีย]

รออออ

[jimmyjimmy]

นี่เค้ากำลังจีบกันใช่มั้ย....555

[kun]

อู่ต้องแนวรักไม่รู้ตัว แล้วก็ปกป้องเบทไปแล้ว ฮ่าๆๆๆ
มาต่อไวๆๆๆน่ะ

[ceylon]

รู้สึกไม่พอออ อยากอ่านอีก

[่jum]

  โครงเรื่องมันคุ้นๆ สงสัยว่าจะเคยอ่านฉบับเก่ามา

[papapajimin]

คุยกัน ไม่จะฆ่ากันตลอดเวลา 5555555

[EoBen]

ตีกันตลอด แขนเดี้ยงก็ยังตี

เดี๋ยวป่วยจนได้

[BreezGit]

ตอนที่ :09


"มึงทำแบบนี้กับกูได้ไงวะ?"

ไอ้พลถามผมขึ้นมา ตอนนี้พวกเราสี่คนยืนอยู่ในห้องขัง ไม่มีใครนั่งเลยสักคน ผมมองหน้าไอ้พล โดยที่ตัวมันมีไอ้ชานช่วยประคองอยู่ เพราะหลังจากที่มันฟื้น  ตำรวจก็พาตัวมันมารวมอยู่กับพวกผม

"กู..." ผมพูดไม่ออก เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น ผมไม่มีอะไรจะแก้ตัว

"มึงปกป้องมันเหรอวะ? มึงก็รู้...ว่าไอ้เบทมันมีเรื่องกับกู ทำไมมึงไม่บอกว่ามันอยู่ข้างบ้านมึง"

"มันเพิ่งย้ายเข้ามา" ผมบอกออกไป ไอ้พลจ้องมองหน้าผมนิ่ง

"มันด้วยใช่ไหม ที่เป็นคนต่อยหน้ามึง" ไอ้ชานถามขึ้นมา ผมเลยหันไปพยักหน้าให้มัน  "เออ"

"กูถามมึงจริงๆนะ มึงปกป้องมันใช่ไหม?" ไอ้พลคาดคั้นจะเอาคำตอบจากปากผม

ผมไม่ได้คิดที่จะปกป้องไอ้เบท แต่เรื่องที่เกิดขึ้น ผมคิดว่าพี่ชายมันก็มีส่วนผิดอยู่เหมือนกัน  แล้วไอ้พลก็เชื่อพี่ชายมันเกินเหตุ หรือว่าผมปกป้องไอ้เบทจริงๆวะ ไม่ใช่ดิ...กูแค่เป็นคนมีเหตุผล มีเหตุผลก็เท่านั้นเอง

"กูไม่ได้ปกป้องมัน"

"ถ้ามึงไม่ได้ปกป้อมัน ทำไมมึงไม่บอกกูว่ามึงรู้จักกับมัน"

"กูก็เพิ่งรู้จักกับมันไม่นาน ก่อนวันที่มึงมีเรื่องกันในผับนั่นแหละ ตัวกูเอง...กูก็รู้สึกอึดอัดนะเว้ย ที่ศัตรูเพื่อนมาอยู่ข้างบ้านกู   แต่มึงจะให้กูทำยังไงวะ  จะให้กูไปต่อยหน้ามันทุกวันที่เจอหน้า  กูไม่เบื่อแย่เหรอ เรื่องของพวกมึงสองคน   กูอยากให้พวกมึงเคลียร์กันให้จบ กูลำบากใจ"

ผมร่ายยาวเป็นชุด เพราะศัตรูเพื่อนมันก็เหมือนศัตรูเรา  แต่จะให้ผมไปมีเรื่องกับไอ้เหี้ยเบททุกวันมันก็ไม่ใช่ โตๆกันแล้ว  แค่ไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับมันก็พอแล้ว ต่างคนต่างอยู่...

"กูจะจบก็ต่อเมื่อมันเอาหลักฐานมาให้กู มึงลองคิดดูไอ้อู่ ถ้าไอ้อั๋นพิการเพราะฝีมือมัน มึงจะนิ่งเฉยได้เหรอวะ"

"มึงแช่งน้องกูไงไอ้พล?"

"เฮ้ยอู่!  มึงใจเย็นๆดิ" ผมเดินเข้าไปหาไอ้พล จนไอ้อาร์ตรีบเข้ามาห้ามผมไว้

"กูไม่ได้แช่ง กูแค่เปรียบเทียบให้มึงฟัง แค่กูพูดแค่นี้มึงยังอารมณ์ขึ้นเลย แล้วกูหละไอ้สัด! พี่กูทั้งคน มันพิการ กูสงสารมัน"

"ก็พี่มึงไปข่มขืนพี่สาวมัน"

"มึงเชื่อที่มันพูดเหรอวะ"

"กู..." ผมไม่รู้ว่ะ ผมไม่รู้ว่าจะเชื่อใครดี

"มึงยังเป็นเพื่อนกูอยู่ไหม...ไอ้อู่?"

เจอมันถามคำนี้เข้าไปผมถึงกับจุกอก ไอ้พลมองหน้าผมอย่างเจ็บปวด ผมก็เจ็บปวดไม่แพ้มัน...

"กูเพื่อนมึง แต่กูอยากให้มึงฟังความหลายๆด้าน ถ้าไอ้เบทมันไม่เจ็บปวดกับเรื่องที่เกิดขึ้น   มันจะกระถืบพี่มึงจนพิการไหมวะ"

"มึงเข้าข้างมันจริงๆ ถ้ามึงเข้าใจความรู้สึกมันแต่มึงไม่เข้าใจความรู้สึกกู มึงก็ไปคบกับมันเลย  ไม่ต้องมาคบกับกู"

"ไอ้พล มึงพูดอะไรของมึงวะ!"

ไอ้อาร์ตร้องห้ามทันที มีไอ้พล กับไอ้ชานที่มองหน้าผมนิ่งๆ ผมมองหน้าพวกมันนิ่งเหมือนกัน ในกลุ่มผม ผมสนิทกับไอ้อาร์ตมากที่สุด   ถ้าตัดขาดกันจริงๆ มันคงลำบากใจ ว่ามันจะเลือกคบกับผม หรือว่าเลือกที่จะอยู่กับไอ้พล

...แต่ถ้าไอ้พลมันจะเลิกคบผม  ไอ้ชานมันก็คงจะเลิกคบผมไปด้วย ผมดูท่ามันแล้ว เพราะมันสนิทกับไอ้พลมากกว่า

"แล้วแต่มึงจะคิด ถ้าที่ผ่านมากูเป็นเพื่อนที่ไม่ดีพอสำหรับมึง มึงจะเลิกคบกูก็เรื่องของมึง"

"เออ กูจะเลิกคบ"

สิ้นคำพูดมัน ผมถอนหายใจแล้วเดินกลับหลังให้มันทันที  ผมรักพวกมันมาก เพราะพวกเราร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกันก็เยอะ

"พวกมึงเป็นบ้ากันหรือไงวะ ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้" ไอ้อาร์ตพูดขึ้นมา ผมก็คิดอยู่เหมือนกัน  ว่ามันดูเด็กจริงๆ เลิกคบกันด้วยเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง

"ที่เด็กอะมัน ไม่ใช่กู"

"มึงจะเอาไงไอ้สัด!"

ผมหันไปตะคอกใส่ไอ้พลทันที  เพราะมันโกรธไอ้เบท จนพาลโกรธผมไปด้วย ผมพยายามระงับสติและอารมณ์แล้ว แต่มันก็ปากหมาพูดใส่ผมอยู่เรื่อย ที่ผ่านมามันเคยให้ใจคำว่าเพื่อนกับผมไหม หรือมีแค่ผมที่ให้ใจมันไป

...ผมอาจจะพูดเสียงดังไป จนตำรวจเดินเข้ามาดู

"เอ้าๆ ทะเลาะกันทำไมละพวกเอ็ง  นายชานชัย นายพล นายอาทิตย์ มีคนมาประกันตัวแล้ว ส่วนนายรณภพอยู่ก่อน ยังไม่มีคนมาประกันตัว"

รณภพคือชื่อผมเองครับ ตำรวจยืนไขกุญแจหน้าห้องขัง เปิดประตูห้องขังให้พวกมันออกไป  ไอ้พลไอ้ชานเดินออกไปเลยทันที ไม่ได้หันมามองหน้าผมด้วยซ้ำ มีแค่ไอ้อาร์ตคนเดียวที่เดินเข้ามาตบไหล่ผม

...แต่ไอ้อาร์ตครับ มือมึงตบโดนแผลกูครับ!

"สู้ๆมึง เดี๋ยวกูไปคุยกับพวกมันให้เอง"

"เออ"

ผมพยักหน้า ก่อนที่ไอ้อาร์ตจะเดินออกไปอีกคน ผมเดินเข้ามานั่งอยู่ตรงด้านในห้องขัง เพราะฝืนยืนต่อไปไม่ไหว ผมเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว เหนื่อยทั้งกาย เหนื่อยทั้งใจ ส่วนไอ้เบท...ถ้าผมออกจากห้องขังไปได้ ผมจะไปเล่นงานมันให้นักเลย!

"นายรณภพ ออกมาได้แล้ว"

ผมนั่งอยู่ได้ไม่นาน ตำรวจก็เดินเข้ามาเรียกตัวอีก ผมคิดว่าไอ้อั๋นมันคงมาประกันตัวผม  แต่มันรู้ได้ไงวะ ว่าผมโดนตำรวจจับ ผมเดินออกไปเห็นมันนั่งดูดนมกล่องรอผมอยู่   ท่านั่งแดกนมโคตรชิว

"เฮ้ย! มึงรู้ได้ไงวะว่ากูโดนตำรวจจับ" ผมถามไอ้อั๋นทันที มันสะดุ้งตัวนิดๆ  ตอนผมตะโกนเรียกมัน ไอ้อั๋นถึงได้เงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม

"พี่ที่อยู่ข้างบ้านเป็นคนบอกกู คนที่หล่อๆ  ที่เพิ่งย้ายเข้ามา"

...อย่าบอกนะว่าเป็นไอ้เหี้ยเบท

ไอ้นี่แม่งชอบเสือกทุกเรื่องจริงๆ เผลอแป๊บเดียวมันมาทำความรู้จักกับน้องผมแล้ว  น้องผมมันยิ่งชอบผู้ชายด้วยกันอยู่  พวกมันสองคนทักทายกันไปถึงไหนแล้ววะ ถ้ามันเอาไอ้เบทมาเป็นเมีย กูกระทืบมึงไส้แตกแน่

 

"ชื่อเบทมั้ง ถ้ากูจำไม่ผิด" มันย้ำครับ มีการย้ำให้ผมฟังอีกรอบ

ผมไม่ได้พูดอะไรครับ แค่พยักหน้าให้มันไป ผมกับไอ้อั๋นก็พากันขี่รถกลับบ้าน ไม่รู้ไอ้อั๋นมันไปเอารถใครมาขี่ หรูฉิบหาย ส่วนรถผมยังอยู่ที่อู่อยู่เลย...

พอขี่รถมาถึงหน้าปากซอยทางเข้าบ้าน ผมให้มันจอดให้ผมลงตรงมินิมาร์ท เพราะผมจะไปหาซื้ออะไรมากิน ไอ้อั๋นถึงขี่รถกลับเข้าบ้านไป  เพราะผมไม่ให้มันรอ เดินเข้าไปซื้อน้ำอัดลมออกมานั่งกิน รอเวลาทำใจ เพราะจริงๆแล้ว ผมกะว่าจะไปเล่นงานไอ้เบทมันต่างหาก เลยไม่อยากให้ไอ้อั๋นเข้ามามีส่วนร่วม  หรือบางทีมันก็ไม่มาร่วมหรอก แต่ผมกลัวมันเข้ามาห้ามผมมากกว่า

ผมนั่งกระดกน้ำจนหมดกระป๋อง ถึงได้เดินตามทางเข้าบ้านมาเรื่อยๆ  จะเชือดคนผมต้องลงทุนทำถึงขนาดนี้เลยเหรอวะ  ยังดีที่ตอนนี้มันก็เย็นมากแล้ว ผมเลยเดินไม่ค่อยรู้สึกร้อนเท่าไหร่ จนผมได้ยินเสียงรถตามหลังมา เสียงดูคุ้นๆหูยังไงไม่รู้ แต่ผมไม่ได้หันไปมอง จนกระทั่ง...

ปี้ม! ปี้มมมมมม!!

"ไอ้เหี้ย! บีบแตรหาพ่อมึงเหรอ!"

ผมตะโกนตามรถที่แล่นผ่านหน้าไป มองรถกับป้ายทะเบียน ถึงได้รู้ว่าเป็นรถของไอ้เหี้ยเบท...

ไอ้เบทมันจอดรถ แล้วเปิดประตูรถลงมายิ้มให้ผม ท่าทางดูกวนตีนจนผมหมั่นไส้ ผมยิ่งโมโหอยู่นะเว้ย แค่เห็นหน้ามันอารมณ์กูก็ขึ้นแล้ว

"กลับไง ให้กูไปส่งเปล่า!" มันตะโกนถามผม มึงถามไม่ได้ดูหน้ากูเลย

"อย่าเสือก!" ผมตอบมันกลับไป

"กูถามมึงดีๆนะเว้ย! อย่าให้กูต้องใช้กำลัง"

"หรือมึงจะเอาวะ!"

ผมเดินไปก้มหยิบไม้ท่อนหนึ่งตรงริมข้างทาง ตามองไปเห็นพอดี  เพราะตรงนี้มันเป็นสวนต้นไม้ ใกล้สวนสาธารณะของหมู่บ้าน ที่จริงผมไม่อยากใช้อาวุธกับมันหรอก  แต่คนอย่างมัน  โดนสักทีสองทีคงไม่เป็นไร ไอ้เบทเบิกตากว้างทันทีที่เห็นผมถือไม้แล้วรีบเดินเข้าไปหามัน

"เล่นไม้เลยเหรอวะ!"

".............."

"เฮ้ยอู่! มึงฟังกูอยู่ไหม มาสติแตกเหี้ยไรตอนนี้วะ!"

".........."

"ไอ้อู่!"

"รำคาญไอ้เหี้ย!"

ขวับ!!

"สัด!"

ผมฟาดไม้ไปที่ตัวมันเต็มแรง ไอ้เบทยกมือขึ้นมาขวางเอาไว้ ทำให้โดนช่วงแขนมันไปเต็มๆ แล้วไม้กูเสือกเปราะบางขาดท่อน   เสียจังหวะทำให้ไอ้เบทกระโดดถีบท้องกูออกมาจนเกือบล้ม  มันยืนเอามือกุมแขนตรงที่โดนกูฟาด มองหน้ากูตาโคตรดุ

"โธ่เว้ย!" กูโมโห เลยปาท่อนไม้ในมือใส่รถมันไปอีก

เพล้ง!

"ไอ้สัด!"

ไอ้เบทแหกปากขึ้นมาทันที กระจกรถมันแตกระเอียดยิบ เพราะผมตั้งใจปาใส่กระจกจริงๆ

"อึก!"

จนมันพุ่งเข้ามาบีบคอผมทันที ท่าทางมันดูโกรธผมจริงจังก็วันนี้แหละ  ผมก็เพิ่งเคยเห็นตอนที่มันฟิวขาด มันออกแรงบีบคอผมแรงขึ้น สายตาที่มันใช้มองผมเริ่มเปลี่ยนไปอย่างกับคนละคน ก็ดี... ความรู้สึกแบบนี้แหละที่กูรอมึงมานาน

"มึงเป็นเหี้ยอะไรของมึงวะ!"

"กูเป็นเหี้ยไร!"

ผมกระชากคอเสื้อมันกลับบ้าง ผมกับมันยืนมองหน้ากันจนแทบไม่มีใครยอมใคร... ท่าทางแม่งก็โมโหด้วยกันทั้งคู่ มันออกแรงบีบคอผมหนักขึ้น ผมก็ดึงคอเสื้อมันหนักขึ้นเหมือนกัน

"มึงจะเอาไงกับกูไอ้อู่!" คราวนี้ไอ้เบทกดเสียงต่ำถามผม มันจะให้ผมเอาไงกับมัน ผมอยากจะต่อยมันน่ะสิวะ

"กูอยากฆ่ามึง"

ผมพูดขู่มันออกไป  ต่อให้ทะเลาะหรือยกพวกไปตีกับใคร คงไม่ทำให้ถึงตายได้หรอก  กูกลัวติดคุกติดตารางเป็นเหมือนกัน พอไอ้เบทได้ยินที่ผมพูด มันดูนิ่งลงแป๊บหนึ่ง แรงบีบที่คอผมก็ค่อยๆเบาลง จนผมผลักมันให้ออกห่างไปจากตัว

"มึงโมโหกูถึงขนาดนั้นเลยเหรอวะ" มันถามผมขึ้นมาอีกรอบ แต่รอบนี้ดูเหมือนมันจะใจเย็นลง

".........." แต่ผมไม่ได้ตอบเหี้ยอะไรทั้งนั้น

"กูต้องทำไงมึงถึงจะหายโมโหกู"

ห๊ะ! อะไรของมันวะ? มึงมาแนวไหนของมึง...

เมื่อกี้มึงยังเอาเรื่องกูอยู่เลย  ผมขมวดคิ้วมองหน้ามันอย่างงงๆ กูปรับอารมณ์ตามมึงไม่ทันแล้วเว้ย

"มึงอย่ามายุ่งกับกูอีก" ผมบอกไอ้เบท แต่มันเสือกส่ายหัวไปมาให้ผมแทน

"กูไม่เลิก"

"มึงแม่ง! พูดไม่รู้เรื่องเหรอไงวะ!" ผมยกมือขึ้นไปกระชากคอเสื้อมันอีกรอบ   คราวนี้มันไม่ได้บีบคอผมคืน แต่เสือกกระตุกยิ้มส่งมาให้กูแทน

"เป็นบ้าเหรอไอ้สัด!" จนกูต้องถามมันกลับไปอีกรอบ

"เออใช่ กูเป็นบ้า..."

"เออ ไอ้เหี้ย!"

โป้ก!!

"โอ๊ะ!"

ผมกระชากคอเสื้อมันเข้ามาหาตัว ก้มหัวตัวเองไปชนเข้ากับหน้าผากไอ้เบทเต็มแรงแล้วปล่อยคอเสื้อมันไป ดูท่าว่ามันจะเจ็บมากๆเสียด้วย เพราะกูก็เจ็บไม่แพ้กัน กูแม่งโคตรหมั่นไส้มันเลย อยากจะต่อยหน้ามันอยู่ แต่กูก็เจ็บแผลที่ไหล่

ไอ้เบทก้มหน้ายกมือกุมขมับทันที   ผมขยับตัวเซถอยหลังนิดหน่อย มึนงงอยู่เหมือนกัน  เหมือนโลกทั้งโลกกำลังจะหมุน ไม่น่าเล่นงานมันด้วยวิธีนี้เลย เพราะกูก็เจ็บไม่น้อย ยกมือลูบหน้าผากตัวเอง ดีนะไม่แตก

"เป็นไงไอ้สัด หายบ้าเหรอยังมึง?" ผมถามไอ้เบท แต่ตัวเองแทบจะยืนไม่ไหว เหมือนคนเมาเลยกู...

"เล่นบ้าอะไรของมึงวะ!"

"กูไม่ได้เล่น"

"ถ้ากูความจำเสื่อมขึ้นมา มึงจะทำไง"มันเงยหน้าขึ้นมามองผม โห...หน้าผากมันแดงแจ๋เลย เพราะมันเป็นคนผิวขาว เลยเห็นชัด

"ก็ไม่ทำไง สมองเสื่อมก็เรื่องของมึงดิ มึงจะให้กูรับผิดชอบด้วยการถ่ายเทสมองกูไปให้มึงเหรอ?"

"กวนตีน ว่าแต่ตอนนี้เพื่อนมึงเป็นยังไงกันบ้างวะ?" มันถามผมต่อ ด่ากูเสร็จแม่งเสือกขึ้นมาเลยทันที

"มึงจะถามทำไม?"

"พวกมันไม่โกรธมึงเหรอ ที่มึงรู้จักกับกู"

"หึ! พวกมันไม่โกรธกูหรอก แต่แม่งเลิกคบกับกูไปเลยไง สะใจมึงแล้วดิ"

"ไอ้อู่..." มันเรียกชื่อผมเฉยๆ มองหน้าผมเหมือนมันรู้สึกผิด จนมันพูดประโยคถัดไปขึ้นมา ทำเอาผมเดือดขึ้นมาอีกรอบ "เพื่อนมึงนี่ไม่มีเหตุผลเลยว่ะ"

"สัด! อย่าว่าเพื่อนกู!"

"กูไม่ได้ว่า ก็ถ้าพวกมันเป็นเพื่อนมึงจริง พวกมันเคยเห็นมึงเป็นเพื่อนหรือเปล่าวะ วันที่มึงเจ็บตัว ทำไมพวกมันไม่มาส่งมึง"

"กูไม่ให้พวกมันมาส่งเอง"

ใช่ครับ  ผมไม่ให้พวกไอ้อาร์ตมาส่งเอง เพราะผมขี่รถกลับไหว และผมก็ไม่ได้อยากจะไปเป็นภาระของใคร เพราะผมไม่ได้ดูเป็นคนอ่อนแอ น่าห่วงใย น่าปกป้องขนาดนั้น

"ถ้ากูเป็นเพื่อนมึง ยังไงกูต้องมาส่งมึงให้ได้ มึงเป็นคนเจ็บ  เจ็บที่ไปปกป้องเพื่อนมึง  แต่เพื่อนมึงกลับไม่เห็นค่าอะไรในตัวมึงเลย   กูให้มึงคิดเอา ว่าคำว่าเพื่อน...มันยังสำคัญกับมึงอยู่ไหม"

เหมือนมันจะสอนผม  ผมก็คิดตามมัน แต่ยังไงเพื่อนก็คือเพื่อน   ต่อให้พวกมันจะเหี้ยแค่ไหน ผมก็รักพวกมันอยู่ดี ผมเงียบยืนจ้องหน้ามัน ไอ้เบทก็ยืนมองหน้าผม...

"คิดได้แล้วก็จ่ายค่าซ้อมกระจกรถมาให้กูด้วย ไม่งั้นมึงทำงานใช้หนี้กูไปจนตายแน่"

...อ่าว ผมลืมไปเลยว่าทำกระจกรถมันแตก

มันทวงหนี้ผมอีกแล้วครับ หนี้เก่าผมยังหามาคืนมันไม่ได้เลย มีหนี้ใหม่มาอีกแล้วเรอะ!

"เรื่องดิ" ผมตอบมันกลับไป ไอ้เบทเดินเข้ามาซะประชิดตัวผมเลย แต่ผมไม่ได้ถอยหนีมันไปไหน

"มึงทำ มึงต้องรับผิดชอบ"

"กูไม่ได้เป็นคนมีความรับผิดชอบอะไรขนาดนั้น"

"ได้...งั้นพรุ่งนี้มึงคอยดู ถ้าบ้านมึงไม่พัง อย่ามาเรียกกูว่าเบท"

ถ้าไม่ให้ผมเรียกมันว่าเบท จะให้เรียกว่าเหี้ยเบทเหรอวะ มันยักคิ้วให้ผมกวนๆ จนกูอยากจะพุ่งเข้าไปต่อยหน้ามันอีกรอบ คิดว่าขู่กูแค่นี้ แล้วกูจะกลัวนะเว้ย กูไม่กลัวมึงหรอก


TBC

[Zetnezz]

กลายเป็นคนพี่เถื่อน คนน้องดูสุภาพไปเลย
 

[oilzaza001]

นิคขี้เสือก.... ถ้าไม่มายุ่งป่านนี้พลกับเบทอาจจะเคียร์กันรู้เรื่องก็ได้ นี่อะไร ชอบเค้าแต่ทำนู้นนี่ประชดเค้า เค้าคงจะเอาแกหรอกก หัวเน่าไปเลยนะแกไอนิคคคคค

[♥►MAGNOLIA◄♥]

คิดๆแล้วว่านิค ต้องชอบเบท
พล เชื่อพี่ตัวเอง ขอหลักฐาน
เบท จะเอาหลักฐานอะไรไปแสดงให้พลเห็น
หรือขอหลักฐานการข่มขืนของแพทย์
และใบแสดง DNA ของภพจากอสุจิ
อู่ ออกมาคงยิ่งโกรธเบทมากขึ้น
มิกซ์ จะมีโอกาสเจออ
       
 

[angel_Z4]

ง่ะ เรื่องเลยไม่เคลียร์ไม่จบไม่สิ้นสักที!!

[papapajimin]

โอยยยยยย อยากอ่านต่ออย่างแรงงงงงง
ฮืออออ

[iaum]

อู่เอ๊ยอู่ ชีวิตหนูนี่มันสุดๆไปเลย    กรี๊ดๆพี่เบท มากกว่าชอบแล้วมั้ง 

[jimmyjimmy]

ศึกชิงนาย...สินะ

[kun]

นิดชอบเบทอีก ตัวป่วนชัดๆๆ
พาพลไปให้เจอพี่สาวเบทเลย
อั๋นมารยาทงามมากเลย อิอ
อู๋กลับมาคงวิ่งมากอดเบทแน่ๆๆ เหรอออ  ฮ่าๆๆ 

ผิดเดือนผิดจ้า

[่jum]

 

[BreezGit]

ตอนที่ :06


"มึงทำแบบนี้กับกูได้ไงวะ?"

ไอ้พลถามผม ตอนนี้พวกเราสี่คนยืนกันอยู่ในห้องขัง ไม่มีใครนั่งเลยสักคน ผมมองหน้าไอ้พล ที่ตัวมันมีไอ้ชานช่วยประคองตัวให้มันยืนได้ เพราะไอ้พลโดนไอ้เหี้ยเบทเล่นงานมานัก

...ไอ้เบทแม่งก็เหลือเกินนนนนน บอกว่าอย่ามาหาเรื่องเพื่อนกู แม่งก็ไม่ยอมฟัง!

"กู..." ผมพูดไม่ออกครับ เพราะเรื่องทั้งหมดผมไม่มีอะไรจะแก้ตัว

"มึงปกป้องมันหรือไง? มึงก็รู้ว่าไอ้เบทมันมีเรื่องกับกู ทำไมมึงไม่บอกว่าบ้านมันอยู่ข้างบ้านมึง"

"มันเพิ่งย้ายเข้ามา" ผมตอบ

"มันด้วยใช่ไหม ที่เป็นคนต่อยหน้ามึง?" ไอ้อาร์ตถาม ผมเลยพยักหน้าให้ "เออ"

"กูถามมึงจริงๆนะ มึงปกป้องมันใช่ไหม?" ไอ้พลคาดคั้นเอาคำตอบจากผมต่อ

ผมไม่ได้คิดที่จะปกป้องไอ้เบท แต่เรื่องที่เกิดขึ้น ผมคิดว่าพี่ไอ้พล มันก็มีส่วนผิดอยู่เหมือนกัน แล้วไอ้พลมันก็เชื่อพี่ชายมันเกินเหตุ หรือผมจะไปปกป้องมันจริงๆวะ ไม่ใช่ดิ ผมแค่เป็นคนมีเหตุผล มีเหตุผลก็เท่านั้นเอง

"กูไม่ได้ปกป้องมัน"

"ถ้ามึงไม่ได้ปกป้อมันง ทำไมมึงไม่บอกกู ว่ามึงรู้จักกับมัน"

"กูก็เพิ่งรู้จักกับมัน ตอนที่มึงมีเรื่องกันในผับนั่นแหละ" ผมตอบไอ้พล "ตัวกูเอง...กูก็อึดอัดนะเว้ย ที่ศัตรูเพื่อนมาอยู่ข้างบ้านกูอะ แต่พวกมึงจะให้กูทำยังไงวะ จะให้กูไปต่อยหน้ามันทุกวันที่เจอหน้า กูไม่เบื่อแย่เหรอ เรื่องของมึงกับไอ้เบทกูก็อยากให้มึงเคลียร์กันให้จบๆไป"

ผมร่ายยาวมาเป็นชุด เพราะศัตรูเพื่อนมันก็เหมือนศัตรูเรา แต่จะให้ผมไปมีเรื่องกับไอ้เหี้ยเบททุกวันก็ไม่ใช่ โตๆกันแล้ว แค่ไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับมันเท่านั้น ต่างคนก็ต่างอยู่ นอกเสียจากมันมากวนตีนผม

"กูจะจบก็ต่อเมื่อมันเอาหลักฐานมาให้กูดู มึงลองคิดดูนะ ถ้าไอ้อั๋นน้องมึงพิการเพราะฝีมือมัน มึงจะนิ่งเฉยอยู่ได้หรอวะ"

"มึงแช่งน้องกูหรือไง ไอ้พล..."

"เฮ้ยอู่ ใจเย็นๆ"

ผมเดินเข้าไปหาไอ้พล จนไอ้อาร์ตรีบเข้ามาห้าม...

"กูไม่ได้แช่ง กูแค่เปรียบเทียบให้มึงฟัง แค่กูพูดแค่นี้มึงยังอารมณ์ขึ้นเลยอู่ แล้วกูหละ พี่กูพิการเลยนะเว้ย"

"ก็พี่มึงไปข่มขืนพี่สาวมัน..."

"มึงเชื่อที่มันพูดหรอวะ มึงเพื่อนกูไหมเนี่ย ไอ้อู่?"

"กูเพื่อนมึง แต่กูอยากให้มึงฟังความหลายๆด้านบ้าง ถ้าไอ้เบทมันไม่เจ็บปวดกับเหตุการณ์นี้จริงๆ มันจะมากระถืบพี่มึงจนพิการไหม ทำไมมึงไม่คิดบ้างวะ"

"เออ กูไม่คิด ถ้ามึงเข้าข้างมันมาก ก็ไปคบกันเลย ไม่ต้องมาคบกับกู"

"ไอ้เหี้ยพล มึงพูดอะไรของมึงวะ"

ไอ้อาร์ตร้องห้ามทันที มีไอ้พล กับไอ้ชานที่มองหน้าผมนิ่งๆ ผมก็มองหน้าพวกมันนิ่งเหมือนกัน ในกลุ่มผมผมสนิทกับไอ้อาร์ตมากที่สุดแล้ว ส่วนพวกมันสองคน ก็สนิทกันมากที่สุดเหมือนกัน ถ้าไอ้พลมันจะเลิกคบผม ไอ้ชานมันก็คงจะเลิกคบผมไปด้วย ผมดูท่ามันแล้ว...

"ก็แล้วแต่มึงจะคิด ถ้าที่ผ่านมากูเป็นเพื่อนที่ไม่ดีพอ มึงก็เลิกคบกูไปเหอะ"

"เออ กูจะเลิกคบกับมึง..."

ผมถอนหายใจแล้วหันหลังให้พวกมัน ผมรักพวกมันมากนะ เพราะพวกเราร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกันก็เยอะ...

"พวกมึงเป็นบ้ากันหรือไงวะ ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้" ไอ้อาร์ตพูดขึ้นมา ผมก็คิดอยู่เหมือนกัน ว่ามันดูเด็กจริงๆ เลิกคบกันด้วยเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง

"ที่เด็กอะมัน ไม่ใช่กู"

"มึงจะเอายังไงกับกูวะ!"

ผมหันไปตะคอกใส่ไอ้พลทันที เพราะมันโกรธไอ้เบท จนพาลโกรธผมไปด้วย ผมพยายามระงับสติและอารมณ์แล้ว แต่มันก็ปากหมาพูดใส่ผมอยู่เรื่อย ที่ผ่านมามันเคยให้ใจคำว่าเพื่อนกับผมไหม หรือมีแค่ผมที่ให้ใจมัน

ผมอาจจะพูดเสียงดังไป จนตำรวจเดินเข้ามาดู...

"เอ้าๆ ทะเลาะกันทำไมละพวกเอ็ง นายชานชัย นายพล นายอาทิตย์ มีคนมาประกันตัวแล้ว ส่วนนายรณภพอยู่ก่อน ยังไม่มีคนมาประกันตัว"

รณภพคือชื่อผมเอง...ตำรวจยืนไขลูกกุญแจ เปิดประตูห้องขังให้พวกมันออกไป ไอ้พลไอ้ชานเดินออกไปเลยทันที พวกมันไม่ได้หันมามองหน้าผมด้วยซ้ำ มีแค่ไอ้อาร์ตคนเดียวที่เดินเข้ามาตบไหล่ผม

...แต่ไอ้ห่า! มันเสือกตบโดนแผลผมนี่ดิ เจ็บฉิบ!

"สู้ๆมึง เดี๋ยวกูไปคุยกับพวกมันให้เอง"

"อืม"

ผมพยักหน้า ก่อนที่ไอ้อาร์ตจะเดินออกไปอีกคน ผมเดินเข้ามานั่งอยู่ตรงด้านในห้องขัง เพราะฝืนยืนต่อไปไม่ไหว ผมเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว เหนื่อยทั้งกาย เหนื่อยทั้งใจ

ส่วนไอ้เบท...

ถ้าผมออกจากห้องขังไปได้ ผมจะไปเล่นงานมันให้นักเลย!

"นายรณภพ ออกมาได้แล้ว"

ผมนั่งอยู่ได้ไม่นาน ตำรวจก็เดินเข้ามาเรียกตัว ผมคิดว่าไอ้อั๋นมันคงมาประกันตัวผม แต่มันรู้ได้ยังไงวะ ว่าผมโดนตำรวจจับ ผมเดินออกไปเห็นมันนั่งดูดนมกล่องรอผมอยู่

...แดกนมทำไมตอนนี้ แดกไปมึงก็ไม่ได้ดูสูงขึ้นมาอีกหรอก แค่นี่ก็สูง จนไม่รู้จะสูงยังไงอยู่แล้ว

"รู้ได้ไง ว่ากูโดนตำรวจจับ" ผมถามไอ้อั๋นทันที...

"พี่ที่อยู่ข้างบ้านเป็นคนบอกกู คนที่หล่อๆหน่อย ตัวสูงๆ ที่เพิ่งย้ายเข้ามา"

อย่าบอกว่าเป็นไอ้เหี้ยเบทนะมึง ไอ้นี่แม่งก็ชอบเสือกทุกเรื่องจริงๆ เผลอแป๊บเดียวมันมาทำความรู้จักกับน้องผมแล้ว...

 

"ชื่อเบทมั้ง ถ้ากูจำไม่ผิด" มันย้ำครับ มีการย้ำให้ผมฟังอีกรอบ!

ผมไม่ได้พูดอะไรอีก แค่พยักหน้าให้มัน ผมกับไอ้อั๋นก็พากันขี่รถกลับบ้าน ไม่รู้ไอ้อั๋นมันไปเอารถใครมาขี่ หรูฉิบหาย ส่วนรถผมยังอยู่ที่อู่อยู่เลย...

พอขี่รถมาถึงหน้าปากซอยทางเข้าบ้าน ผมก็ให้มันจอดให้ผมลงตรงมินิมาร์ท เพราะผมจะไปหาซื้ออะไรกิน ไอ้อั๋นก็ขี่รถกลับเข้าบ้านไปเลย เพราะผมไม่ให้มันรอ

แต่จริงๆแล้ว ผมกะว่าจะไปเล่นงานไอ้เบทมันต่างหาก เลยไม่อยากให้ไอ้อั๋นเข้ามามีส่วนร่วม หรือไม่บางทีมันก็ไม่มาร่วมหรอก แต่ผมกลัวมันเข้ามาห้ามผมมากกว่า

ผมเดินตามทางเข้าบ้านมาเรื่อยๆ จะเชือดคนผมต้องลงทุนขนาดนี้เลยหรอวะ ยังดีที่ตอนนี้มันก็เย็นมากแล้ว ผมเลยเดินไม่ค่อยรู้สึกร้อนเท่าไหร่ จนผมได้ยินเสียงรถตามหลังมา เสียงมันคุ้นๆหูยังไงก็ไม่รู้ แต่ผมไม่ได้หันไปมอง จนกระทั่ง!

ปี้ม!! ปี้มมมมมมมม!!

"ไอ้เหี้ย! บีบแตรหาพ่อมึงเหรอ!!"

ผมตะโกนตามรถที่แล่นผ่านหน้าไป มองรถกับป้ายทะเบียน ถึงได้รู้ว่าเป็นรถของไอ้เหี้ยเบท...

ไอ้เบทมันจอดรถ แล้วเปิดประตูรถลงมายิ้มให้ผม ท่าทางดูกวนตีนจนผมหมั่นไส้ ผมยิ่งโมโหอยู่นะตอนนี้ แค่เห็นหน้ามันอารมณ์ผมก็ขึ้นแล้วครับ

"กลับไง ให้กูไปส่งเปล่า" มันตะโกนถามผม

"อย่าเสือก ไอ้สัด!" ผมก็ตอบมันไป

"กูถามมึงดีๆนะอู่ อย่าให้กูต้องใช้กำลังนะ"

"หรือมึงจะเอาวะ!"

ผมเดินไปหยิบไม้ท่อนหนึ่งที่วางอยู่ริมทาง สงสัยเป็นของเด็กช่างที่คงมีเรื่องกันแถวๆนี้ เพราะตรงนี้มันเป็นที่กว้างใกล้สวนสาธารณะของหมู่บ้าน ที่จริงผมไม่อยากใช้อาวุธกับมันหรอกครับ แต่คนอย่างมันโดนสักทีสองทีคงไม่เป็นไร

ไอ้เบทเบิกตากว้างทันทีที่เห็นผมถือไม้แล้วรีบเดินเข้าไปหามัน...

"เล่นไม้เลยหรอวะ!"

".............."

"เฮ้ยไอ้อู่! มึงฟังกูอยู่ไหม! มาสติแตกอะไรตอนนี้!"

"พูดมากไปแล้ว! ไอ้เหี้ย!!"

ขวับ!!

เพล้ง!!

"ไอ้สัด! รถกู!!"

ไอ้เบทแหกปากขึ้นมาทันทีที่ผมฟาดไม้ไปที่กระจกรถมัน จนแตกระเอียดยิบ ที่จริงผมอยากฟาดหัวมันด้วยซ้ำ แต่ผมยังไม่อยากติดคุก ข้อหาฆ่าคนตาย ผมกำลังจะง้างมือฟาดซ้ำไปที่รถมันอีกรอบ

อั่ก!

จนโดนมันถีบออกมาเต็มๆตีน โดนถีบเข้าที่สีข้างผมเต็มๆ ดูท่ามันแล้วคงจะรักรถมาก ผมนี่เล่นงานได้ถูกจุดจริงๆ ไอ้เบทรีบปรี่เข้ามาแย่งไม้ออกไปจากมือผม และต่อยหน้าผมซ้ำสองสามหมัด

ผลัวะ!

"หยุดบ้าได้แล้วไอ้สัด! รถกูราคาหลายล้านนะมึง!"

"หลายล้านก็เรื่องของมึงดิ! ไอ้เหี้ย!"

ผมผลักอกมันออกไปเต็มแรงเหมือนกัน แล้วต่อยหน้ามันกลับไปอีกหนึ่งหมัดเน้นๆ จนมันหน้าหัน

"รถมึงไม่ใช่รถกู!"

"สัด! พูดไม่คิดเลยนะมึง"

มันพุ่งเข้ามาหาผมอีกแล้ว บีบคอผม จนผมเสียหลักล้ม มันก็นั่งคร่อมตัวผมเลยทันที ท่าทางล่อแหลมดีฉิบหาย

"ตั้งแต่ที่กูเจอมึงวันแรก มึงจำได้ไหม ว่าทำข้าวของกูพังไปกี่อย่างแล้ว"

มันถามผมครับ ผมก็นึกตามคำที่มันพูด มีสร้อยคอกับเรื่องรถนี่แหละ ที่ดูมันโมโหผมสุดๆ

"แล้วมึงรู้ไหม! ตั้งแต่ที่กูเจอกับมึงครั้งแรก ชีวิตกูต้องพังพินาศมากแค่ไหน เพื่อนกูมันเลิกคบกู ก็เพราะมึง!!"

"โห...ถึงขนาดเลิกคบเลยหรอวะ หึ"

สัด! ผมเกลียดหน้ามันตอนนี้ฉิบหาย มันยิ้มเยาะเย้ยผม จนผมยกมือขึ้นไปกระชากคอเสื้อมัน

"ตลกมากเหรอ ไอ้สัด!"

"ไม่ตลกแล้วกูจะขำหรอ"

"ไอ้เหี้ย!!"

โป้ก!!

"โอ๊ะ!"

ผมดึกคอเสื้อมันลงมาตอนที่มันเผลอ ส่วนผมก็ยกศรีษะตัวเองขึ้นไปชนกับหน้าผากมันเต็มแรก อยู่ในท่านี้ผมสู้มันด้วยวิธีอื่นไม่ได้ ก็ต้องทำแบบนี้แหละแม่ง แล้วดูท่าว่ามันจะเจ็บมากๆเสียด้วย เพราะผมก็เจ็บไม่แพ้กัน เหมือนมันตกใจ จนปล่อยมือออกจากคอผม

ผมเลยผลักตัวมันออก ไอ้เบทก็ลงไปนั่งกุมขมับที่พื้น ผมรีบดีดตัวลุกขึ้นมายืน เหมือนโลกทั้งโลกกำลังจะหมุน มึนงงไปหมด ไม่น่าเล่นงานมันด้วยวิธีนี้เลย เพราะกูก็เจ็บไม่น้อยเลยครับ ลูบหน้าผากตัวเอง ดีนะที่ไม่แตก คงเสียโฉมมากเลยกู

"เป็นยังไงไอ้สัด ถึงกับลุกไม่ขึ้นเลยหรอวะ?"

ผมถามมันครับ แต่ตัวเองแทบจะยืนไม่ไหว เหมือนคนเมาเลยกู...

"เล่นบ้าอะไรของมึงห๊ะ!"

"กูไม่ได้เล่น"

"ถ้ากูความจำเสื่อมขึ้นมา มึงจะทำไง" มันเงยหน้าขึ้นมามองผม โห...หน้าผากมันแดงแป๊ดเลยครับ เพราะมันเป็นคนผิวขาว เลยเห็นชัด

"ก็ไม่ทำไง สมองเสื่อมก็เรื่องของมึงดิ จะให้กูรับผิดชอบด้วยการถ่ายเทสมองกูไปให้มึงหรือไง"

"กวนตีน..."

มันพูดไปนวดขมับตัวเองไปมา ผมก็เหมือนกัน นวดแม่งอยู่นี่แหละ ไม่หายมึนสักที

"เพื่อนมึงเลิกคบมึงจริงๆหรอวะ?" มันถามผมขึ้นมาอีกรอบ ตัวมันเองก็ค่อยๆลุกขึ้นมายืน มองหน้าผม

"ตามที่กูพูดนั่นแหละ"

"เพื่อนมึงนี่ไม่มีเหตุผลเลยว่ะ"

"สัด อย่าว่าเพื่อนกู"

"พวกมันเป็นเพื่อนมึง แล้วพวกมันเคยเห็นมึงเป็นเพื่อนหรือเปล่าอู่ วันที่มึงเจ็บตัว ทำไมพวกมันไม่มาส่งมึง"

"กูไม่ให้พวกมันมาส่งเอง"

ใช่ครับ...ผมไม่ให้พวกไอ้อาร์ตมาส่งเอง เพราะผมขี่รถกลับไหว และผมก็ไม่ได้อยากจะไปเป็นภาระของใคร เพราะผมไม่ได้ดูเป็นคนอ่อนแอ น่าห่วงใย น่าปกป้องขนาดนั้น

"ถ้ากูเป็นเพื่อนมึง ยังไงกูก็จะมาส่งมึงให้ได้ เพราะมึงเป็นคนเจ็บ เจ็บที่ไปปกป้องเพื่อนมึง แต่เพื่อนมึงกลับไม่เห็นค่าอะไรเลย กูบอกมึงได้แค่นี้แหละ ให้มึงคิดเอา ว่าไอ้คำว่าเพื่อน...มันยังสำคัญกับมึงอยู่ไหม"

เหมือนมันจะสอนผม ผมก็คิดตามมัน แต่ยังไงเพื่อนก็คือเพื่อน ต่อให้พวกมันจะเหี้ยแค่ไหน ผมก็รักพวกมัน...

ผมเงียบยืนจ้องหน้ามัน ไอ้เบทก็ยืนมองหน้าผม...

"คิดได้แล้วก็จ่ายค่าซ้อมกระจกรถมาให้กูด้วย ไม่งั้นมึงทำงานใช้หนี้กูไปจนตายแน่" มันทวงหนี้ผมอีกแล้วครับ หนี้เก่ากูยังหามาคืนมึงไม่ได้เลย มีหนี้ใหม่มาอีกแล้ว!

"เรื่องดิ" ผมตอบมันไป มันก็เดินเข้ามาซะประชิดตัวผมเลย แต่ผมก็ไม่ได้ถอยหนีมันไปไหน

"มึงทำ มึงต้องรับผิดชอบ"

"กูไม่ได้เป็นคนมีความรับผิดชอบขนาดนั้น"

"ได้ ไม่เกินพรุ่งนี้มึงคอยดูกู ถ้าบ้านมึงไม่พังออกเป็นเสี่ยงๆ อย่ามาเรียกกูว่าเบท"

ถ้าไม่ให้ผมเรียกมันว่าเบท จะให้เรียกว่าเหี้ยเบทหรือยังไง มันยักคิ้วให้ผมกวนๆ จนผมอยากจะพุ่งเข้าไปต่อยหน้ามันอีกรอบ คิดว่าขู่ผมแบบนี้แล้วผมจะกลัวมันหรอกนะ กูไม่กลัวหรอกเว้ย!!

...แต่กูแค่ระแวงมึง!!

TBC.

ตีกันจนตายไปข้างหนึ่ง แล้วค่อยรักกันเนอะ อิอิ

[aommyga40]

  รอทั้งสองรักกัน อิอิ

[Zetnezz]

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

อะจ๊ากกกก  อู่กับ เบท 
เจอกันเป็นกัดกัน เอ๊ย.....ซัดกัน ตลอด
อู่ ใจร้อน ใจเร็ว ด่วนได้จริงๆ
ผล  กระจกรถพังแตกละเอียด เบทเจ็บ
เบท ยังชอบอู่ ต่อไหวมั้ยเนี่ย
ที่แน่ๆ อู้ หนี้เก่ายังใช้ไม่หมด ก่อหนี้ใหม่อีกละ
     
 
     

[kun]

พอรักกันแล้วก็ย้ายไปตีที่เตียงต่อใช่ป่ะ อิอิ
อยากรู้แล้วอ่ะเบทจะใช้วิธีไหนให้อู่รับผิดชอบ

[puiiz]