ตอนที่ 32 : อดใจอธิชาติมองชโนทัยด้วยสายตาสงสัยเมื่ออีกฝ่ายมองไปรอบๆ ราวกับกำลังหาอะไรสักอย่าง
“มีอะไรเหรอข้าว” เขาจูงมือเด็กชายริชในขณะที่ข้าวจูงมือเด็กชายภู พวกเขาพาเด็กๆ แวะมากินไอศกรีมที่ห้างดังหลังกลับจากเที่ยวสวนสัตว์เปิด
“พี่หมออิกว่าจะมีใครถ่ายรูปเราไหม”
“โธ่ พี่ก็นึกว่าเรื่องอะไร จะมีได้ยังไงพี่ไม่ใช่คนดังเหมือนคุณภูมิ”
“ว่าได้เหรอผมก็ลูกชายคนเดียวของนักธุรกิจดังนะ”
“แล้วข้าวกลัวหรือเปล่าถ้าโดนถ่ายรูป ต้องเป็นข่าวกับพี่นะ” อธิชาตินึกสนุกแซ็วชโนทัย
“อยากให้ถ่ายสิไม่ว่า”
“ข้าวพูดว่าอะไร” อธิชาติได้ยินไม่ถนัด เพราะชโนทัยเหมือนพูดกับตัวเองมากกว่า
“เปล่า”
“อาข้าวบอกอยากให้ถ่าย” เด็กชายภูยิ้มแป้น เขาได้ยิน
“หือ? ข้าวอยากเป็นข่าวเหรอ เพิ่งรู้ว่าอยากเป็นดารากับเขาด้วย” อธิชาติแซ็วอย่างอารมณ์ดี
“พี่หมอซื่อบื้อ” จู่ๆ ชโนทัยก็ตาวาววับราวกับโกรธเขามาสักร้อยปี ก้มลงอุ้มเด็กชายภู สาวเท้าเร็วๆ ตรงไปยังร้านไอศกรีมโดยไม่รอ
“อะไรของเขา” อธิชาติมองตามงงๆ ก้มลงอุ้มแฝดคนน้อขึ้นมาเพราะต้องรีบเดินตามให้ทัน
“อาข้าวโกดลุงอิกเหยอ”
“ลุงก็ไม่รู้เหมือนกันครับ”
“ทำมายลุงม่ายลู้คับ” เด็กชายริชยกมือกอดคอลุงหมอ เอียงหน้ามองด้วยความสงสัย
“เพราะลุงซื่อบื้อจริงมั้ง ไม่เห็นเข้าใจ” อธิชาติหัวเราะออกมาเบาๆ คนเดินนำหน้าหยุดราวกับติดดิสเบรกหันมามองเขาด้วยดวงตาเขียวปั้ด ก่อนสะบัดหน้าพรืดออกเดิน
“อู้ โกดจิงๆ ด้วย” เด็กชายริชตาโต รีบหันหน้ามามองลุงหมอ
“งานเข้าลุงแล้วริชเอ๊ย” อธิชาติเร่งฝีเท้าตาม ได้แต่หวังว่าไอศกรีมเย็นๆ จะทำให้ภูเขาไฟที่เพิ่งระเบิดออกสงบลงได้บ้าง
✪✣✤✥✦✣✤✥✦✧✪
“ข้าว” ตาสีน้ำตาลเข้มตวัดขึ้นมอง ชโนทัยไม่พูดไม่จากับเขาสักคำตั้งแต่เดินเข้ามานั่งในร้านจนสั่งไอศกรีมเสร็จ “พรุ่งนี้ไปดูหนังกันไหม พี่เข้าเวรเช้า เดี๋ยวตอนเย็นพี่ไปรับข้าวที่มหา’ลัย”
“อยากไปก็ตามใจ” คนพูดตอบเหมือนยอมให้เขาไปรับแต่น้ำเสียงกลับไม่สบอารมณ์ อธิชาติยกมือขึ้นลูบต้นคอ หรือเขาจะแก่เกินไปถึงไม่เข้าใจอารมณ์ของเด็กวัยรุ่น
“อาข้าวโกดลุงอิก” เด็กชายริชนั่งอยู่บนเก้าอี้สำหรับเด็ก เอี้ยวตัวไปหาพี่ชายกระซิบกระซาบกันเบาๆ
“ทำไมโกรธ”
“ลิดม่ายลู้”
“อาข้าวโกรธลุงอิกเหรอครับ” เด็กชายภูอยากรู้ เมื่ออยากรู้ก็ต้องถาม
“เปล่า ลุงหมออิกไม่ได้ทำอะไรอาข้าวนี่จะโกรธได้ยังไง”
“ถ้าไม่โกรธก็งอนพี่อยู่” คนงอนไม่ตอบเบือนสายตาหนีไปมองทางอื่น อธิชาติขมวดคิ้ว เขามองผิดไปหรือเปล่า สายตาของชโนทัยเหมือนมีความน้อยใจซ่อนอยู่
“อาข้าวงอนลุงอิกแล้ว ภูกับริชช่วยลุกอิกง้อได้ไหมครับ” อธิชาติคุยกับหลานชายแต่สายตาชำเลืองมองชโนทัยเป็นระยะ เด็กเอาแต่ใจนั่งท้าวคางมองออกไปนอกร้าน
“ได้ครับ”
“ลิดช่วย ลิดช่วยง้อ”
“ถ้าอย่างนั้นเราเริ่มจากการเอาใจอาข้าวก่อนดีไหม”
“ดีครับ”
“เอาเยยเอาเยย” เด็กชายริชสนับสนุนเต็มที่ เขาไม่อยากให้อาข้าวกับลุงหมอโกรธกัน
“อาข้าว” เด็กชายภูเรียกอาข้าวเสียงหวาน
“อย่าไปฟังลุงอิกอาข้าวไม่ได้เป็นอะไร ภูกับริชกินไอศกรีมเถอะมาแล้ว” ข้าวบอกหลานชายเมื่อพนักงานเดินเข้ามาที่โต๊ะพอดี
“ลิดห้าย” เด็กชายลิดใช้สองมือประคองถ้วยไอศกรีมของตัวเองเลื่อนไปให้คุณอา เด็กชายภูก้มมองไอศกรีมของตัวเองตาละห้อย สุดท้ายก็ตัดใจ เงยหน้าขึ้นมาชวนอาข้าวเสียงอ่อย
“อาข้าวกินของภูก็ได้”
“หึหึ” ชโนทัยอดยิ้มไม่ได้กับความน่ารักของหลานแฝด แต่พอสายตาเบือนไปสบเข้ากับอธิชาติ ชโนทัยก็หุบยิ้มทันที เล่นเอาคุณหมอหนุ่มยิ้มค้าง
“ภูกับริชกินเลย อาข้าวไม่กิน”
“งั้นภูกินนะคับ” เด็กชายภูถามอาข้าวแต่มือถือช้อนเตรียมพร้อมแล้ว
“อืม กินเลย”
“อาข้าวยักกินลาย” เด็กชายริชพยายามคิดหาวิธีทำให้คุณอาอารมณ์ดี เขาเลื่อนถ้วยไอศกรีมกลับมาใกล้ตัว ใช้ช้อนคันยาวตักช้าๆ
“ไม่อยากครับอาข้าวไม่หิว” เด็กชายริชเอียงคอมองคุณอา อาข้าวไม่กิน อาข้าวไม่หิว อาข้าวหน้าเศร้าๆ โอ๊ะ! เด็กชายริชตาโต หรือว่า...
“อาข้าวอกหากเหยอ” ชโนทัยตกใจจนเผลอแสดงอาการ ก่อนกลบเกลื่อนด้วยการหัวเราะออกมาเบาๆ
“ไม่ใช่ ริชไปเอามาจากไหน”
“ลิดดูโททัดร้องห้ายม่ายกินข้าว พี่ฝ้ายบอกอกหาก”
“ไม่ไม่ อาข้าวไม่อกหัก อาข้าวไม่มีแฟน” เด็กชายภูโบกมือไปมาให้น้องชาย ถ้าอกหักต้องมีแฟน
“มีฉิ อาข้าวมี” เด็กชายริชยืนยันอย่างมั่นใจ
“รู้จักคำว่าแฟนกันด้วยเหรอตัวแสบ” อธิชาติลูบศีรษะเด็กชายภู หลานตัวอ้วนเงยหน้าขึ้นสบตาพยักหน้าแรงๆ
“รู้คับ”
“ลิดก๊ะลู้”
“ไหนบอกลุงอิกสิแฟนคืออะไร”
“คือ...” เด็กชายภูทำหน้าคิดหนัก เขารู้ว่าแฟนคืออะไรแต่เขาอธิบายไม่เป็นนี่นา
“ลิดตอบด้าย” เด็กชายริชรีบยกมือขึ้นเป็นเชิงขอตอบ ก่อนพูดเสียงดงแม้ฟังไม่ค่อยชัดก็ตาม
“อาข้าวกาบลุงอิกล้ากกาน เป็นแฟน” ชโนทัยหน้าแดงเรื่อ เสก้มลงมองโทรศัพท์ที่เขาวางบนโต๊ะเพื่อปรับสีหน้า ก่อนเงยหน้าขึ้นมาคุยกับหลานชาย
“งั้นอาข้าวรักภูกับริช อาข้าวก็ต้องเป็นแฟนภูกับริชสิใช่ไหม”
“เอ๋?” เด็กชายริชเริ่มมึนงง คนเป็นแฟนต้องรักกัน แต่เขาก็รักแม่ รักพ่อ รักน้าคุน รักคุณยาย รักคุณย่า โอ๊ย รักเยอะแยะไปหมด งั้นทุกคนก็ต้องเป็นแฟนกับเขาสิ โอ๊ยริชไม่รู้แล้ว เด็กชายริชตัดสินใจเงียบแทนเพราะเขาก็ตอบไม่ถูกเหมือนกัน
“ภูก็มีแฟน” เด็กชายภูฟังอาข้าวแล้วยิ้มแป้น ตาใสแจ๋วฉายแววเจ้าเล่ห์คล้ายบิดา “ภูรักพี่สาวสวยๆ ทู้กกกคน”
ชโนทัยอดหัวเราะออกมาไม่ได้ ขำท่าทางเจ้าชู้ของเด็กชายภูริวัจน์ โตไปพี่คุนกับพี่ภูมิต้องปวดหัวมากแน่
“เย้ๆ อาข้าวยิ้ม ลุงอิกอาข้าวม่ายงอนแย้ว” เด็กชายริชตบมือด้วยความดีใจ เขามองหน้าอาข้าวตลอดเขาเห็น
“ค่อยยังชั่ว” ชโนทัยเบือนสายตาไปมองเมื่อได้ยินเสียงถอนใจออกมาด้วยความโล่งอก
“สนใจด้วยเหรอครับ”
“ทำไมพูดแบบนี้ ข้าวพูดทำนองนี้มาหลายทีแล้วนะมีอะไรหรือเปล่า” ชโนทัยอยากโกรธ แต่เมื่อมองหน้าซื่อๆ ที่ดูเหมือนไม่รู้ตัวสักนิดว่าทำอะไรลงไปให้เขางอน จึงได้แต่ถอนใจออกมา ชโนทัยส่ายหน้าเบาๆ ยิ้มอ่อนให้อีกฝ่ายก่อนพูดด้วยน้ำเสียงเบาจนเขาเองยังแปลกใจ เวลาหัวใจมันหนักทำให้คนเราอ่อนแอได้ถึงขนาดนี้เลยหรือ
“ไม่มีอะไรครับ ผมหงุดหงิดนิดหน่อยวันนี้อากาศมันร้อน พอเจอเย็นๆ แบบนี้ดีขึ้นแล้ว”
“อ๋อ” สีหน้าโล่งอกของอธิชาติทำเอาชโนทัยอ่อนใจ สุดท้ายก็หัวเราะออกมา
“ข้าวอารมณ์ดีแล้วจริงๆ”
“ครับ” รอยยิ้มอบอุ่นที่ส่งมาทำให้ชโนทัยตัดสินใจได้ ก็ชอบคนแบบนี้เองจะทำอย่างไรได้ ถึงไม่อยากชอบก็ชอบเข้าไปแล้ว และที่สำคัญเขาอาจชอบเพราะอธิชาติเป็นแบบนี้ แม้จะทำให้น้อยใจอยู่บ่อยๆ ก็เถอะ
✪✣✤✥✦✣✤✥✦✧✪
“รีบอาบน้ำนะเผื่อไม่สบาย วันนี้ข้าวหน้าซีดๆ เพลียแดดหรือเปล่า” ชโนทัยพยักหน้า อธิชาติจอดรถส่งเขาที่หน้าบ้านหลังจากไปส่งแฝดที่บ้านเรียบร้อย ไม่ได้แวะเข้าไปไหว้ผู้ใหญ่เหมือนที่เคยทำทุกครั้งเพราะเห็นว่าดึกแล้ว
“พรุ่งนี้เย็นพี่ไปรับ”
“อืม” ชโนทัยปลดหัวเข็มขัดออก เขาเอื้อมมือไปแตะที่เปิดประตูก่อนนิ่งอยู่แบบนั้น
“ข้าวมีอะไรหรือเปล่า” อธิชาติถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นท่าทีแปลกๆ ของอีกฝ่าย
“พี่หมออิกผมถามอะไรหน่อยได้ไหม” ชโนทัยปล่อยมือจากที่จับ หันหน้าเข้าหาอธิชาติสีหน้าจริงจัง
“ได้สิข้าวมีอะไร”
“พี่หมออิกไม่เคยคิดจะ..”
“คิดจะอะไรครับ” อธิชาติทำหน้าแปลกใจเมื่อชโนทัยพูดแล้วทิ้งค้างเอาไว้ไม่ยอมพูดต่อ
“คือ ที่พี่หมอบอกผมว่าเราคบกันจริงๆ พี่หมอไม่ได้ล้อเล่น ยังจริงอยู่ไหมครับ”
“จริงสิ ไม่อย่างนั้นพี่จะตามรับตามส่งไปไหนมาไหนกับข้าวแบบนี้เหรอ” อธิชาติไม่เข้าใจว่าสิ่งที่เขาแสดงออกไปทำไมถึงยังไม่ชัดเจน สำหรับเขาแล้วถ้าไม่คบกันเขาคงไม่ทำแบบที่ทำกับชโนทัย
“คบแบบไหนเหรอครับ แบบแฟน คู่รัก หรือว่าพี่กับน้อง”
“ก็ต้องแฟนอยู่แล้ว” ชโนทัยก้มหน้าหลบสายตา นิ่งไปครู่หนึ่งก่อนพูดออกมาเบาๆ
“จริงหรือครับ”
“ข้าวมีอะไรก็บอกพี่มาครับ ข้าวถามพี่ว่าจริงไหมมาหลายครั้งแล้ว ข้าวจะถามอีกกี่ครั้งพี่ก็ยังตอบคำเดิมว่าจริง”
“แล้วทำไมพี่หมอถึงไม่เคยอยากจูบผมเลยครับ” แววตาที่ช้อนมองเขาไหวราวกับเทียนต้องลม
"หะ!!” อธิชาติเผลอหลุดเสียงออกมาด้วยความตกใจ ก่อนรีบกระแอมกระไอเพื่อกลบเกลื่อน
“ทำไมข้าวถามพี่แบบนั้น ข้าวยังเด็ก”
“ผมไม่ใช่เด็ก อายุเท่าผมใครก็ต้องเคยจูบ พี่หมออิกก็รู้อย่าเอามาอ้างเลย ไม่อยากจูบก็คือไม่อยากจูบแค่บอกผมตรงๆ “
“มันไม่ใช่แบบนั้นนะข้าว”
“แล้วมันแบบไหนครับ แบบพี่น้องใช่ไหมถ้าอย่างนั้นก็เป็นแค่พี่น้องก็...” ชโนทัยเบิกตากว้างเมื่อร่างกายถูกกระชากเข้าหาร่างใหญ่ ริมฝีปากร้อนแตะแต้มลงมาแผ่วเบาก่อนทิ้งน้ำหนักบดเบียนริมฝีปากบาง ชโนทัยขยุ้มเสื้อเชิ้ตของอธิชาติจนยับย่น ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับรสจูบหอมหวานที่อีกฝ่ายมอบให้
“ทีนี้เชื่อพี่หรือยังว่าพี่พูดจริง” ริมฝีปากร้อนถอนออกมาคลอเคลียอยู่แถวขมับ
“ไม่รู้” ชโนทัยซบหน้าลงกับบ่าของอธิชาติ หายใจหอบถี่ ไหนว่าเป็นหมอซื่อบื้อทำไมถึงจูบเก่งนัก
“หึหึ” อธิชาติหัวเราะด้วยความเอ็นดู ก่อนเปลี่ยนเสียงเป็นจริงจังอีกครั้ง
“ข้าวพี่อายุมากกว่าเรามาก บางที..”
“เขาเรียกกว่าแก่”
“ใครแก่ พี่ยังหนุ่มแน่น” เมื่อก่อนอธิชาติไม่เคยสนใจแต่เดี๋ยวนี้ใครพูดคำว่าแก่เขารู้สึกแสลงหูชอบกล สงสัยเพราะดันมีแฟนเด็ก
“อย่าเพิ่งขัดพี่ พี่จะบอกว่าบางทีพี่อาจไม่เข้าใจสิ่งที่ข้าวคิดหรือพี่อาจซื่อบื้อจริงอย่างที่ข้าวพูดก็ได้ ดังนั้นถ้ามีอะไรที่ข้าวไม่สบายใจ พี่อยากให้ข้าวบอกพี่มาตรงๆ หรือถามพี่เลยก็ได้”
“หมอซื่อบื้อ” ข้าวพึมพำเบาๆ ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นสบตา เขากลัวอธิชาติจะเห็นว่าหน้าของเขาแดงแค่ไหน
“หึหึ วันนี้พี่ยอมรับ” อธิชาติจรดริมฝีปากลงบนศีรษะของชโนทัย “ถึงตอนนี้พี่ก็ยังไม่รู้เลยทำไมวันนี้ข้าวหงุดหงิด”
“ความลับครับ” ชโนทัยเงยหน้าขึ้น เอนตัวกลับไปนั่งตัวตรง ยกมือขึ้นลูบจัดทรงผมแก้เขิน
“จะไม่บอกพี่จริงๆ เหรอ”
“ไม่บอกครับ” เรื่องอะไรเขาจะพูดให้เสียคะแนน เดี๋ยวอธิชาติจะคิดว่าเขาเอาแต่ใจเป็นเด็กๆ ทำอย่างไรได้ในเมื่อเขาน้อยใจที่อีกฝ่ายไม่รับรู้สักนิดว่าที่เขาอยากเป็นข่าวเพราะอะไร ช่างไม่รู้เลยว่าเขาแค่อยากเป็นข่าวกับอธิชาติเท่านั้นเอง
“ผมเข้าบ้านก่อน” ชโนทัยยังไม่อยากเข้าบ้านแต่รู้ว่าอธิชาติต้องเข้าเวรเช้า เขาอยากให้อีกฝ่ายมีเวลาพักผ่อน เดี๋ยวนี้ชโนทัยเริ่มคิดถึงอธิชาติมากกว่าตัวเองแล้ว
“เจอกันพรุ่งนี้”
“ครับ” ชโนทัยเอื้อมมือไปเปิดประตู ก่อนหันกลับมายิ้มกว้าง เขามีความสุขจนปิดมันไว้ไม่ไหว ชโนทัยโถมตัวเข้าหาอธิชาติ ดึงคอคุณหมอหนุ่มเข้ามาจูบเร็วๆ ที่ริมฝีปาก ก่อนจะผละออกแล้วรีบเปิดประตูรถลงไป
“ข้าว” อธิชาติเรียกชโนทัยด้วยเสียงอ่อนใจ มองตามหลังอีกฝ่ายเปิดประตูรั้วเข้าบ้านไป ชายหนุ่มหัวเราะออกมาเบาๆ เด็กแสบเอ๊ย ไม่รู้จริงๆ หรือว่าถ้าจูบแล้วจะเป็นอย่างไร ต่อไปถ้าเขาอดใจไม่ไหวห้ามโวยวาย
✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ➴➴ กามเทพคูณสอง ♥ [ตอนที่ 41 ] 06/09/17 ✿ P.91 (อ่าน 651138 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก