อ่านตอนนี้แล้วก็นั่งน้ำตาซึมไปตั้งแต่ข้อความแรกจนถึงสุดท้าย สงสารชีวิตของพี่พยงค์และหลวงพี่มาก แต่เป็นโชคดีของหลวงพี่ที่ได้มาเจอหลวงตาที่ให้สติ ทำให้ชีวิตไม่ทำบาปกรรมไปมากกว่านี้ และได้สะสมบุญจนได้มาพบกับหนูด้วงและครอบครัวตัวเอง
ดีใจกับนายหัวพยนต์ที่คิดกลับตัวกลับใจและยอมขอโทษทุกคนกับสิ่งที่ได้ทำลงไป ตอนนี้ก็คงต้องเป็นคนคลายปมที่รัดใจของดาวเรืองให้หลุด แบบที่นับตังค์บอก
คุณชายน้องเริ่มชอบพญาแล้ว เพราะคีตะที่เพิ่งจะเจอคุณชายน้องยังสังเกตได้เลย แต่อิตาพญาคงต้องพูดตรง ๆ ถึงจะรู้
คุณปู่อนันต์ทำพินัยกรรมได้รัดกุมมาก สงสารและสมน้ำหน้าพ่อมีคุณที่ต้องเสียภรรยาดีๆ ไปถึง 2 คน เพราะความหูเบา และดันมาได้เมียที่เห็นแก่ตัวแบบยัยชไมพร
ตุ๊กตาแมวน้ำที่หนูด้วงถือไปจะใช่ตัวที่บันทึกเสียงได้ที่ใบเมี่ยงซื้อให้ป่าว เผื่อว่าจะบันทึกเสียงคนร้ายที่ลักพาตัวหนูด้วงไปได้
เอาใจช่วยหนูด้วงในตอนต่อไป
