หัวข้อ: ซีรีย์ ไอดอล's รักหื่นๆ 3 (THE LAST) >กูรู้แค่ว่า_ตูดกูฟิต!<

[Seventeen_Jh]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*********************************

โปรดทราบว่า.. ซีรีย์เรื่องสั้นนี้-
....ถูกสร้างมาจากจินตนาการของผู้เขียน(แต่ง) ซึ่งไม่มีเค้าโครงความจริงเลยแม้แต่น้อย
........แต่เพียงถูกสร้างมาเพื่อความสนุกบันเทิงและเพื่อมอบความสุขให้กับผู้อ่านเท่านั้น
ซึ่งตัวละคร ชื่อ-สกุล บทสนทนาหรือสถานที่ในซีรีย์เรื่องสั้นนี้ ไม่ได้มีอยู่ในความเป็นจริง

Seventeen_Jh(ผู้เขียน)ขอนำเสนอ

เรื่องที่หนึ่ง
ซีรีย์ ไอดอล's รักหื่นๆ ขอจับได้ไหม? ก้นของน้อง
[อัณ-นิน]



เรื่องที่สอง
ซีรีย์ ไอดอล's รักหื่นๆ (2) เมียผม..หัวนมสีชมพู
[ภพ-ตะวัน]



และ
ซีรีย์ ไอดอล's รักหื่นๆ (3)
(It's The last of Series)
ปัจฉิมบท



เรื่องที่สาม

กูรู้แค่ว่า....ตูดกูฟิต!!
[วุธ-รัน]




เขียนโดย Seventeen_Jh

จดหมาย


24 มี.ค. 2560

ผู้ส่ง Seventeen_Jh(ผู้เขียน)
ผู้รับ คนรัก(ผู้อ่านทุกคน)

ถึงคนรักของฉัน ในที่สุดเวลานี้ก็มาถึงแล้วนะ เวลาที่เรื่องสั้นเรื่องสุดท้ายของซีรีย์จะได้ทำการออนแอร์ ฉันรักคุณมากนะ ถึงคุณที่ติดตามอ่านหรืออาจจะเพิ่งเข้าอ่านก็ตาม แต่ฉันก็รักคุณมากเท่าเป็ดทุกตัวในเล้า ..ที่รัก เรื่องสุดท้ายนี้อาจจะเป็นเนื้อเรื่องใหญ่ ทุกความสัมพันธ์แห่งรักที่ได้มาพบเจอกัน เรื่องความรักของสองพี่ใหญ่แห่งไดมอนไฟว์ และความสับสนของความรัก สุดท้ายนี้ ฉันอยากให้คุณรับรู้ถึงความตั้งใจของฉัน ที่ฉันอยากจะมอบความสุขให้กับคุณ...

ฉันรักคุณเสมอ

Seventeen_Jh

**คำแนะนำ**

ผู้อ่านควรอ่านเรื่องสั้นก่อนหน้านี้(เรื่องที่หนึ่งและสอง)ก่อน เพื่อป้องกันการสับสนในเนื้อหาของเรื่องที่จะอ่านต่อไปนี้
เพราะเนื้อหา โครงเรื่องและตัวละครของแต่ละเรื่องในซีรีย์นั้น มีความสอดคล้องและเชื่อมโยงกัน
เพื่อความสะดวกแก่ผู้ที่ยังไม่ได้อ่านและประสงค์ที่จะอ่าน(เรื่องที่หนึ่งและสอง) สามารถใช้ลิงก์ด้านบนหรือด้านล่างได้ค่ะ

ซีรีย์ ไอดอล's รักหื่นๆ ขอจับได้ไหม? ก้นของน้อง [อัณ-นิน]

ซีรีย์ ไอดอล's รักหื่นๆ (2) เมียผม..หัวนมสีชมพู [ภพ-ตะวัน]

ปล. เรื่องที่สามสามารถอ่านได้ต่อไปนี้ค่ะ
(Part1 up on 2017/03/25)


Seventeen_Jh

[ืniyataan]

มาปูเสื่อรอ..อออ เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ สนุกทุกเรื่อง 

[Nus@nT@R@]

รอจ้าาาา

[golove2]

รอค่ะ

 

[Seventeen_Jh]

Part1 มาแล้วค่ะ เรื่องสามจะเป็นเรื่องราวความรักของวุธรัน และจะเน้นไปที่อีกสองคู่ด้วย
จะแบ่งเป็นสองช่วงค่ะ ช่วงแรก(Pt1-3) เป็นเรื่องของวุธรัน
ช่วงสอง(Pt4-5)ก็จะเน้นไป...(ขออุบไว้ก่อน ฮะฮ่ะ)
เรื่องนี้จะเชื่อมช่วงเวลาต่อจากเรื่องสองนะคะ ก็คือจะมาช่วงเวลาไล่เลี่ยกัน
วันนี้มาอัพดึกนิดหน่อย แต่ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

Seventeen_Jh

**********************************************

ซ่า...ซ่า....ซ่า เปรี้ยง!



ร่างบางสะดุ้งเฮือกทันทีเมื่อได้ยินเสียงฟ้าผ่าดังสนั่น มือที่ถือร่มกางกันฝนอยู่สั่นเล็กน้อย เท้าเล็กหยุดนิ่งนิดหน่อย ก่อนจะเดินออกไปท่ามกลางฝนตกในยามดึกดื่น พุฒิรันมมองซ้ายทีขวาทีเพื่อหาอะไรบางอย่าง ร่างบางพบซอยเล็กๆ ที่ดูมืดมาก ทั้งๆ ที่อยู่ในย่านที่มีผู้คนอยู่อาศัยมาก เหมือนสายฝนที่ตกหนักนั้นดลให้หัวใจของร่างบางสั่งให้เท้าเดินเข้าไปในซอยมืด พุฒิรันสั่นหนาวทั้งยังกลัวเมื่อความมืดปกคลุม



ซ่า...ซ่า....



“ฮึก....ฮึก...ฮึก” ท่ามกลางเสียงฝนตก กลับมีเสียงทุ้มเหมือนสะอื้นดังขึ้น พุฒิรันนิ่งชะงักทันที เขารู้สึกกลัวขึ้นมา แต่บางอย่างกลับดูคุ้นหู เสียงทุ้มนั่นดูคุ้นหูเขามาก หรือว่าบางทีอาจจะเป็นคนที่ทำให้เขาต้องออกมากางร่มตากฝนเพื่อตามหามัน คิดได้อย่างนั้นพุฒิรันก็ออกเสียงเรียกออกไป



“...วุธ......ไอ้วุธรึเปล่า”



ซ่า...ซ่า...



เสียงเขาดังกว่าเสียงฝนแน่นอน ดูท่าว่าคนๆ นั้นจะได้ยินแล้ว เพราะเสียงสะอื้นเมื่อกี้หยุดและหายไป ร่างบางสะดุ้งทันทีเมื่อได้ยินเสียงเหมือนมีคนลุกขึ้นอยู่ข้างหน้าเขา ตาคู่สวยพยายามมองในความมืดดูว่ามีอะไรอยู่ในนั้น ก่อนจะพบเห็นเงาคนร่างสูงใหญ่ที่ใกล้เข้ามาหาเขา พุฒิรันถอยหลังอย่างนึกกลัว และเหมือนเงาใหญ่นั่นจะเดินเร็วขึ้น



ซ่า....ซ่า....



ตึก.....ตึก....ตึก...ตึก..ตึก.ตึก



“เฮ้ย!!!”



หมับ!!!



“..........” ร่างสูงใหญ่ที่ก้าวเดินรวดเร็วเข้ามา ทำให้พุฒิรันอุทานลั่น ก่อนจะพบว่าร่างสูงนั้นเดินเข้ามาคว้าร่างของเขาเข้าไปสวมกอดแน่น ร่างกายแข็งแรงนั่นสั่นเทานิดหน่อย ไม่รู้ว่าหนาวหรือ...ร้องไห้ แต่อ้อมกอดที่คุ้นเคยนี้ทำให้เขาใจเต้นรัว เพราะคนที่กำลังกอดเขาแน่น และรัดแน่นขึ้นนี้คือเพื่อนของเขา



“ไอ้วุธ...” มือที่ว่างจากการที่ร่มนั้นหล่นไป โอบกอดตอบร่างสูง มือเล็กลูบหลังแกร่ง ร่างแข็งแรงสั่นเทาหนักขึ้นเมื่อร่างบางลูบหลังเหมือนจะให้กำลังใจ ทั้งสองกอดกันท่ามกลางสายฝนไปสักพัก ก่อนที่ร่างสูงของศราวุธจะเป็นฝ่ายผละตัวออก ร่างแกร่งและใบหน้าที่หล่อเหลาปานเทพบุตรมาจุตินั้น เปื้อนเปียกไปด้วยน้ำ ไม่รู้ว่าน้ำฝนหรือน้ำตา ร่างบางเองก็เปียกฝน



“มึง....กลับกันเถอะ” ศราวุธพูดขึ้น เหมือนเขาจะหายจะสะอื้นไปนานแล้ว พุฒิรันพยักหน้า ก่อนจะหยิบร่มที่หล่นขึ้นกาง ศราวุธยื่นมือไปถือร่มจากพุฒิรันเพื่อจะเป็นฝ่ายถือร่มให้เอง พุฒิรันมองใบหน้าหล่อคมดุ ก่อนจะเดินไป ร่างสูงก็เดินตามไปกางร่มร่วมกับร่างเล็ก



“รัน...กูขอโทษนะที่ทำให้มึงต้องลำบากออกมาตามกู ทั้งๆ ที่ฝนตกหนัก” ศราวุธพูดขึ้นทำลายความเงียบในระหว่างเดินกลับคอนโดที่พักของพวกเขา พุฒิรันหันหน้าไปมองร่างสูง ก่อนจะยิ้มอ่อน



“ทีหลังก็อย่าทำตัวแบบนี้อีก ถ้ารู้ว่ากูต้องลำบากไปด้วยน่ะ” พุฒิรันพูดออกมา ศราวุธขยับแขนข้างหนึ่งไปคล้องคอคนที่สูงน้อยกว่า พุฒิรันไม่ได้พูดอะไรต่อ เพราะเขารู้ดีว่าเวลานี้ร่างสูงกำลังเป็นอะไรอยู่ เพียงแค่มองตา ก็รู้ใจแล้ว เพียงแค่ไม่พูดขึ้นเท่านั้นเอง เพื่อนของเขาก็คงไม่เอ่ยปากเช่นกัน...ถ้าเดาไม่ผิด



“โฟร์มันทิ้งกูแล้วว่ะ....” ศราวุธเอ่ยขึ้นเบาๆ ร่างบางที่อยู่ข้างกายหันหน้ามามองทันที เพราะเขาไม่คิดว่าร่างสูงจะเปิดประเด็นขึ้น ทั้งๆ ที่ทุกครั้งมันไม่เคยพูดขึ้นเมื่อเกิดเหตุการณ์แบบนี้ แต่สีหน้าของมันตอนนี้เหมือนไม่รู้สึกอะไรแล้ว



“อืม กูก็เป็นกำลังใจให้ละกัน” พุฒิรันพูดตอบกลับไป ตอนนี้ฝนเริ่มหยุดตกแล้ว และคอนโดที่พักก็อยู่ห่างออกไปอีกเกือบกิโล พุฒิรันรู้สึกเมื่อยขาขึ้นมา ในใจคิดด่าร่างสูงข้างๆ อกหักทีไรชอบมาซุกหัวอยู่ที่ไกลๆ เขายิ่งขับรถไม่เป็นอักด้วย



“แวะดื่มสักหน่อยไหม” ศราวุธพูดขึ้น พุฒิรันหันไปมองร้านเหล้าเล็กๆ ที่อยู่ใกล้ในระดับสายตา จะว่าไปเขาก็อยากดื่มอยู่ รู้สึกคอแห้ง



“เอาดิ กูอยากพักขาบ้าง แม่ง เดินตามหามึงตั้งนาน แถมยังไกลอีกด้วย” พุฒิรันพูดออกมา ศราวุธมองหน้าหวานสวยนั้นที่ทำปากยื่นอย่างถูกขัดใจ สำหรับคนอื่นคงมองว่าน่ารัก แต่สำหรับเขาที่ชินกับร่างเล็กแล้ว มันดูตลกดี



“ยิ้มอะไรของมึง โดนหักอกจนเพี้ยนรึไง หรืออีโฟร์ฟายซิกนั่นมันเล่นของใส่มึง แล้วพอมึงหมดสมรรถภาพทางเพศมันเลยเสกมึงจนเพี้ยนจนบ้าเหรอวะ” พุฒิรันพูดเหน็บร่างสูงที่ยิ้มๆ มองเขาอยู่ ก่อนที่เขาจะถูกดีดหน้าผากเบาๆ แต่ก็เจ็บ



“มึงมันพูดมาก” ศราวุธพูดว่าเพื่อนตัวเล็ก ก่อนจะเดินนำเข้าไปที่ร้านเหล้า พุฒิรันมองตามร่างสูง



“แม่ง ทีหลังกูจะปล่อยให้อกหักจนช้ำในเป็นโรคเลือดเหลืองแข็งตัวแล้วละลายเป็นกรดน้ำยาล้างจานกัดลำไส้ให้ทรมานไปเลยไอ้ขี้เก็กเอ้ย! เชอะ” ถึงจะบ่นไปแต่ก็เดินตามหลังแกร่งไป ศราวุธก้าวเท้าเข้าร้านเหล้าเล็กๆ ในสภาพเสื้อผ้าที่ชุ่มเปียกนิดหน่อย เพราะก่อนหน้านี้ดูจะแห้งขึ้นมานิดหน่อย ร่างสูงกวาดสายตาดูในร้านที่ไม่ค่อยมีลูกค้าเท่าไหร่ อาจจะเป็นเพราะฝนตก ศราวุธเดินนำหน้าร่างเล็กไปนั่งที่โต๊ะว่างที่ดูจะเป็นส่วนตัว บริกรมาเสริฟเครื่องดื่มที่ถูกสั่ง ก่อนจะผละตัวออกมา



“เบาๆ ก่อนก็ได้นะมึง” ศราวุธพูดทักขึ้น เมื่อเครื่องดื่มที่เพิ่งถูกนำมาให้ไม่นานก็ถูกร่างเล็กตรงหน้าเร่งดื่ม พุฒิรันมองหน้าเพื่อนตรงหน้า



“ก็กูดื่มแทนมึงที่อกหักไงวะ ฮะฮ่า ฉลองความโสดของมึงที่คัมแบค! เอ้าชน!!” พุฒิรันพูดขึ้น ศราวุธมองเพื่อนตัวเล็กที่คออ่อน แต่กลับดื่มเอาไม่คิดเมา เขาคิดว่าสักพักร่างขาวคงหมอบ ร่างสูงยกเครื่องดื่มเข้าปาก ในหัวตอนนี้ไม่คิดถึงเรื่องอดีตแฟนที่ทิ้งเขาแล้ว แต่สายตาคมดุกลับมองใบหน้าหวานขาวของเพื่อนตัวเล็ก



“ทำไมมึงหน้าเนียนจังวะ” เสียงทุ้มพูดขึ้น เมื่อมองหน้าคนตรงหน้า พุฒิรันมองร่างสูง ก่อนจะยกยิ้ม



“ไม่รู้สิ อาจเป็นเพราะไม่ได้มักมากในกามเหมือนมึงมั้ง” พุฒิรันพูดขึ้น พลางทำหน้าล้อเลียนร่างสูง ศราวุธยื่นมึงไปผลักหัวคนตัวเล็กเบาๆ ทั้งสองหัวเราะออกมาอย่างพอใจไม่ดังมากนัก อกหักครั้งนี้ดูเหมือนร่างสูงจะร่าเริงเร็วขึ้นกว่าครั้งก่อนๆ พุฒิรันเหลือบสายตาหันไปมองโทรทัศน์เครื่องเล็กที่ตั้งอยู่ใกล้ๆ แถวนั้น ที่กำลังฉายรายการข่าวบันเทิง



“เอ้ะ! นั่นมันไอ้ภพรึเปล่าวะ” พุฒิรันทักท้วงขึ้น ศราวุธหันไปมองตาม ก่อนจะขมวดคิ้ว เพราะในข่าวรายงานว่าน้องชายร่วมวงของเขาได้ยืนโอบกอดกับรุ่นพี่ร่วมวงการอยู่ท่ามกลางผู้คนในสวนสนุก แถมยังสารภาพรักกันอีกด้วย ร่างสูงยกยิ้มขึ้น



“สงสัยมันจะสอยรุ่นพี่คนนั้นมาทำเมียมั้ง” พุฒิรันหันหน้ามามองร่างสูงตรงหน้าทันที ศราวุธมองกลับ สายตาสบกันครู่หนึ่ง



“มึง แม่ง หมอเดาชัดๆ ไอ้วุธขี้เก็ก” พุฒิรันพูดว่าออกไป หลบสายตาคมดุที่มองมาแบบเดาใจไม่ออก



“ทำไมมึงสวยขึ้นวะรัน ขาวขึ้นอีกด้วย กูมองข้ามมึงไ-“ ร่างสูงกำลังพูด แต่ถูกขัดมาซะก่อน



“มึงเมาแล้วล่ะสิ พูดบ้าอะไรไม่รู้” พุฒิรันพูดสอดขึ้น เมื่อรู้สึกว่าสายตาของเพื่อนตัวสูงมองมาที่เขาแปลกไปจากทุกที ถึงจะเคยชอบมาพูดเสี่ยวๆ ใส่เขา หรือที่เคยมาแอบจับก้นเขา แต่นั่นมันคนละความรู้สึก

[ืniyataan]

ซะงั้น...จะกินพี่รันหรา???   

[sirin_chadada]

 

[cchompoo]

 

[Seventeen_Jh]

เวลาผ่านไปสองชั่วโมง หลังจากที่ทั้งสองคนเข้ามาในร้านเหล้า ตอนนี้พุฒิรันเริ่มโซเซ เกิดอาการมึนหัว ศราวุธที่ดูไม่เป็นอะไรมองคนตรงหน้าเล็กน้อย เขาคาดไว้แล้วว่าร่างบางจะต้องเมาแน่นอน



“เอิ๊ก! ขอเหล้าอีกโหน่ยยยย” พุฒิรันพูดขึ้นเสียงดัง ตอนนี้คนในร้านมีไม่เยอะ ทำให้ไม่ค่อยมีใครสนใจเท่าไหร่ ศราวุธลุกขึ้นเดินไปฝั่งตรงข้าม



“มึงเมาแล้ว กลับกันเถอะ” ร่างสูงดึงตัวให้พุฒิรันยืน ร่างบางที่โซเซขืนตัวนิดหน่อย



“กูไม่มาวว มึงดิมาว เพราะมึงอกหากก” ใบหน้าขาวขึ้นสีแดงเพราะฤทธิ์จากเครื่องดื่มมึนเมา ร่างสูงวางเงินไว้ที่โต๊ะจนเกินราคาเหล้า ก่อนจะบังคับพยุงร่างเล็กกลับคอนโดที่พัก พุฒิรันตอนนี้ไม่โต้ตอบหรือขัดขืนแล้ว



“เดินดีๆ ดิวะรัน” ร่างสูงพยายามจับคนตัวเล็กให้เดินตรงๆ นั่นมันคงยากสำหรับพุฒิรัน เพราะโลกของเขาตอนนี้มันหมุนกลับไปมา อย่างกับภาพวิดีโอแอบถ่ายที่คนถ่ายมือสั่น



“งืมๆ วุธ...” พุฒิรันซบหน้าไปกับซอกคอของร่างสูงที่พยุงตนอยู่ พลางพูดเสียงหวาน ศราวุธนิ่งชะงัก ก่อนจะปรายตามองร่างขาวข้างกายที่ดูเหมือนเมาแล้วจะอ้อน



“อะไร” เสียงทุ้มพูดขึ้นสั้นๆ พุฒิรันขยับเลื่อนมือขึ้นไปลูบที่อกแกร่งของอีกคนอย่างมีอารมณ์ชักนำ ร่างสูงมองพุฒิรันนิ่งๆ ก่อนจะรู้สึกในใจบางอย่าง เพื่อนสนิทตัวเล็กที่น่ารักของเขาทำให้เขารู้สึกใจเต้นผิดปกติ ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนไม่เคยรู้สึก หรืออาจจะเป็นเพราะเขารู้สึกอบอุ่นใจเมื่อได้อยู่ใกล้ร่างบางที่คอยเป็นห่วงดูแลเขา



“มึงไม่มาวหรา...” ใบหน้าที่หลับตาพริ้มพูดเสียงอ่อยยั่วปนความหวาน ร่างสูงอดกลั้นความรู้สึกที่ต้องการ เพราะมือขาวเลื้อยไปทั่วอกแกร่ง พลางลงมาที่หน้าท้องของเขาที่มีกล้ามท้องแข็งแรง



“กูไม่เมา แล้วมึงก็เอามือออกไปได้แล้ว ....เดี๋ยวจับทำเมียแม่งเลย” ประโยคหลังๆ ที่เขาพูดขึ้นนั่นช่างเบาแผ่ว ผิดกับประโยคแรกๆ ที่เสียงดังฟังชัด ร่างบางเอามือออก และหลับฟุบไปกับอกแกร่ง ร่างสูงโอบตัวพุฒิรันไว้



“แม่งเอ้ย เมาแล้วยังมาเป็นภาระให้กูอีก แถมยังมายั่วกูหน้าตาเฉย” ศราวุธที่อุ้มตัวพุฒิรันขึ้นพึมพำออกมา ก่อนจะเดินกลับไปที่คอนโดอีกไม่ไกล ดีที่เป็นช่วงกลางดึก ทำให้ไม่มีคนมากเท่าไหร่ เพราะอย่างนั้นคงต้องตกใจที่เห็นไอดอลวงชื่อดัง เดินอุ้มกันกลางเมือง ศราวุธเดินเข้ามาจนถึงทางเข้าคอนโด ยามเฝ้าที่อายุมากแล้วเดินเข้ามาทัก



“ เอ่อ คุณวุธมีอะไรให้รึเปล่าครับ” ลุงยามถามหนุ่มหล่อที่อุ้มคนตัวเล็กอยู่ ศราวุธส่ายหน้าปฏิเสธ



“ไม่เป็นไรครับลุง ผมขอตัวนะครับ” ศราวุธผละตัวเข้าไปในลิฟต์ นิ้วที่พอกดเลขชั้นก็กดไป ลิฟต์เคลื่อนตัวขึ้น จนกระทั่งถึงชั้นที่ต้องการ เขาเดินมาถึงหน้าห้อง วางร่างตัวเล็กพิงผนัง ก่อนจะใช้คีย์การ์ดเปิดเข้าห้องไป



“มืดจังวะ” ร่างสูงเปิดไฟให้ห้องสว่าง ก่อนจะอุ้มร่างบางวางที่โซฟา ศราวุธยืนมองห้องพักรอบๆ



“อ๋อ ลืมไปว่าไอ้อัณกับนินไปเที่ยวต่างจังหวัดยังไม่กลับ แล้วไอ้ภพสังสัยจะไปสอยเมียใหม่” ร่างสูงพูดขึ้นเมื่อนึกจำได้ว่าน้องชายร่วมวงอีกสามคนไม่อยู่ ตอนนี้มีเพียงเขากับร่างเล็กที่ดูเหมือนจะสะลึมสะลือขึ้นมา



“วูธธธธ” พุฒิรันที่มึนหัวเรียกคนตรงหน้า ก่อนจะโอบเข้าที่คอแกร่งให้โน้มลงมา



“เฮ้ย หยุดนะรัน” ศราวุธพูดห้าม แต่ร่างกายแกร่งกลับยอมลงตามร่างบาง สภาพเขาตอนนี้คร่อมพุฒิรันอยู่บนโซฟากลางห้องโถงที่เป็นห้องนั่งเล่นด้วย



“อืมมมม กอดหน่อยยยย” แขนเรียวเล็กโอบคอแกร่งโน้มมาชิดตัว ศราวุธเหมือนจะโอนอ่อนตามแต่โดยดี  แขนแกร่งโอบกอดร่างเล็กไว้หลวมๆ



“.............” ศราวุธนิ่ง ทุกอย่างเงียบมาก มีเพียงเสียลมหายใจของคนตัวเล็กที่เหมือนจะยังลืมตาอยู่ จมูกโด่งคมหันหน้าหอมดมไปที่ซอกคอขาวอย่างอดใจไม่อยู่ ร่างเล็กดิ้นนิดหน่อย



“ทำไมหอมจังวะ” ศราวุธพูดเหมือนกระซิบ ใจเขาเต้นเร็วอย่างไม่รู้ตัว พุฒิรันที่นอนนิ่งแต่กลับดูยั่วยวนคนร่างสูง ศราวุธยืดตัวขึ้น มองหน้าหวานที่ขึ้นสีแดงชมพู



“วุธ...” เสียงหวานพูดขึ้น เมื่อมองคนตรงหน้าได้ชัดเจน ตอนนี้เขารู้สึกตัวเต็มที่แล้ว และต้องใจเต้นรัวเมื่อรู้สึกถึงความใกล้ชิดของร่างสูง ที่เขาแอบมีความรู้สึกดีให้กับคนที่คร่อมเขาอยู่มาก่อนหน้าแล้ว



“มึงอ่อยกู ไม่กลัวกูจับมึงกดรึไง” ศราวุธพูดกับร่างเล็ก แต่สายตาคมกลับมองไปที่ริมฝีปากสีสด ที่ดูเมื่อเชื้อชวนเขาให้ครอบครอง



“กูเปล่ายั่วนะ แค่...ความรู้สึกมันเรียกร้อง” พุฒิรันหลบสายตาคมที่มองมา ศราวุธหัวเราะขึ้นในลำคอ



“เรียกร้องหาเอ็นอุ่นๆ ของกูเหรอ” รอยยิ้มเจ้าเลห์เหยียดขึ้น ร่างบางตวัดตามองหน้าหล่อดุดัน ที่เหมือนจะได้ใจ



“อุ่นๆ ไม่ต้องการ ต้องการใหญ่ๆ ต่างหาก” รอยยิ้มหวานเหยียดขึ้นอย่างท้าทาย ร่างสูงยิ้มขึ้นทันที



“งั้นมึงก็เรียกร้องถูกคนแล้วว่ะ แต่จะใหญ่หรือไม่ใหญ่มันก็ขึ้นอยู่กับสิ่งที่จะวัดมัน เพราะถ้าสิ่งนั้นมันหลวม ของกูก็อาจเล็ก แต่ถ้ามันแน่นรัด ของกูก็ต้องใหญ่” หน้าหล่อคมยกยิ้มอย่างท้าทายกลับ หน้าหวานตึงขึ้นเล็กน้อยเหมือนถูกท้าตบ ร่างสูงตรงหน้าคงจะเย้ยหยันเขา



“ใหญ่ไม่ใหญ่กูไม่รู้ กูรู้แค่ว่า...ตูดกูฟิต!” พุฒิรันพูดกระแทกหน้าร่างแกร่ง ศราวุธยิ้มออกมาทันที ก่อนจะรวบตัวร่างเล็กอุ้มขึ้น และมุ่งตรงไปที่ห้องนอนของเขา พุฒิรันไม่ได้ดิ้นหรือขืนอะไร เพราะมาถึงขั้นนี้แล้ว จะเกิดอะไรก็ต้องเกิด แต่หลังจากทำกิจตรงนี้เสร็จ ตื่นมาก็ขอให้ทุกอย่างดีขึ้น อย่างน้อยก็อย่าให้มันเลวร้ายก็พอ



พรึ่บ!



ร่างเล็กถูกวางลงบนเตียงขนาดใหญ่ ศราวุธตามขึ้นมาคร่อมเขาเอาไว้ ปากหนาเลื่อนเข้าประกบจูบที่ปากสีสดน่าลอง พุฒิรันเผยปากให้ลิ้นร้อนสอดเข้ามาหยอกล้อกับลิ้นเล็ก แขนเรียวบางโอบคอแกร่งไว้ ความสุขแล่นเข้าสูหัวใจของทั้งสอง มันรู้สึกเหมือนค้นพบเจอสิ่งล้ำค่าที่หามานานทั้งชีวิต และมันก็มอบความสุขและความอบอุ่นได้อย่างเหลือเชื่อ คาดไม่ถึงว่าคนใกล้ตัวอย่างนี้จะเป็นสิ่งที่ตามหาและโหยหามาตลอด



“อืม รัน อือ” ร่างสูงผละปากออกเพื่อสูดอากาศครู่หนึ่ง ก่อนจะไซร้ลงไปที่ซอกคอขาวเนียน พุฒิรันเอียงคอเนียนให้ร่างสูงเหมือนจะยั่วยวน แน่นอนสิ! เพราะเขาออกจะเร่าร้อนเสียขนาดนั้น

[ืniyataan]

ตัดฉับ!!!!! ทำร้ายจิตใจอย่างแรง พี่รันเมาแล้วอ้อน น่ารักเชียว   

[cchompoo]

 

[Seventeen_Jh]

“อื้อ วุธ” ร่างบางครางออกมา เมื่อศราวุธเริ่มลงมือถอดเสื้อผ้าของเขา ร่างขาวเนียนผ่องเผยในสายตาของคนตัวใหญ่กว่า สายตาโลมเลียมองไปทุกส่วนทุกซอกของร่างบาง แก่นกายเล็กที่สั่นระริกแข็งขืน สายตาหวานฉ่ำมองมาที่ใบหน้าหล่อ



“ยั่วอีกสิ” เสียงทุ้มพูดขึ้น อารมณ์สวาทพล่านจนควบคุมตัวเองไม่อยู่ มือหนาลูบไล้ไปที่ต้นขาวที่ขาวเนียน ใบหน้าคมซุกไซร้ไปที่ซอกคอหอมหวาน พุฒิรันโอบกอดร่างแกร่งที่ปลุกเร้าอารมณ์เขา ลิ้นร้อนดูดเลียไปทั่วต้นคอเนียนเพื่อชิมความหวาน



“อ๊ะ จ เจ็บ..” เสียงหวานดังขึ้นทักท้วง เมื่อรู้สึกเสียดตึงที่ช่องทางช่วงล่างที่คับแน่น ศราวุธหยุดนิ้วเรียวที่แยงแหย่เข้าไปในตัวอุ่น ริมฝีปากประกบปากสีหวานเพื่อปลอบโยนผ่อนควาเจ็บ



“อืม อือ” เสียงทุ้มดังขึ้นจากลำคอ ลิ้นร้อนหยอกล้อกับลิ้นเล็ก ร่างบางที่เริ่มผ่อนคลายก็ยกขาเรียวแยกออก เพื่อให้นิ้วเรียวเข้ามาได้ง่ายขึ้น



“อ๊ะ อ๊า ช้าๆ อ่า” พุฒิรันพยายามผ่อนคลายร่างกายและช่องทางที่รัดแน่น เขาหลับตาพริ้ม ศราวุธเลื่อนปากหนามาเล่นล้อกับยอดอกนูนที่แดงสวย เขาดูดดึงตุ่มหวานนั้นจนร่างเล็กเสียวสะท้าน พลางสอดนิ้วเข้าไปเพิ่มเพื่อขยายช่องทาง



“อืม รัน...นี่เป็นครั้งแรกเหรอ ทำไมมันแน่นตอดขนาดนี้” ศราวุธพูดขึ้น พลางหยอกล้อดูดดันที่บอดอกอีกข้าง นิ้วทั้งสองของเขารู้สึกได้ถึงความฟิตแน่นของช่องทางอีกคน



“อ๊ะ ปละ เปล่า อื้อ นี่เป็นครั้งที่สอง อ๊ะ ครั้งแรกมันเมื่อสองปีก่อน อ๊า!” เสียงหวานร้องครางลั่นเมื่อพูดจบ เพราะศราวุธใช้ฟันกัดเข้าที่ยอดอกหวานอย่างหงุดหงิดใจบางอย่าง ก่อนจะผละยืดตัวขึ้น ถอดเสื้อผ้าออกในเวลารวดเร็ว แก่นกายไซส์ชาวตะวันตกผงาดขึ้น ร่างเล็กถอยกายขึ้นอย่างหวาดหวั่นเล็กน้อย เพราะท่างร้อนใหญ่นั้นเหมือนจะข่มขู่เขายังไงไม่รู้



“ลุกขึ้น ...ไปที่ระเบียง” เสียงดุแต่ทุ้มนุ่มดังขึ้น พุฒิรันมองร่างสูงที่เดินไปหยิบสารหล่อลื่นในตู้เสื้อผ้า และหันมามองเขา



“ลุกสิ...” เสียงดุกว่าดังขึ้น พุฒิรันหน้าหงิกงอขึ้นอย่างไม่พอใจเท่าไหร่ แค่นี้ทำไมต้องมาดุเขาด้วย แต่ยังไม่ทันได้ท้วงอะไร ศราวุธก็เดินเข้ามาอุ้มร่างเล็กขึ้นในท่าลิงอุ้มแตง และเดินไปที่ระเบียงห้องที่เผยให้เห็นทิวทัศน์ของกรุงเทพมหานคร ลมเย็นโชยมาชวนให้ขนผิวลุก เหมือนแก่นกายร้อนของร่างสูงที่ลุกชูชันและชุ่มไปด้วยสารหล่อลื่น 



“อื้อ วุธ จะเอาท่านี้หรอ” ตาหวานเชื่อมมองหน้าหล่อที่คลอเคลียอยู่แก้มขาว



“อืม...” ศราวุธตอบ ก่อนที่จะจ่อให้ปลายแท่งร้อนไปที่ปากทางแน่นของคนในอ้อมกอด



“อ๊ะ!” ร่างบางสะดุ้งเฮือก เมื่อส่วนที่ใหญ่ยาวทะลวงเข้าช่องทางที่คับแน่น ร่างบางจุกเสียดในท้องน้อยพาลทำให้ช่องทางบีบแน่นขึ้นจนแท่งร้อนขยับช้าลง



“ซี๊ด อ่า อย่าตอดสิรัน” ร่างสูงสูดปากเตือนคนที่พูดอะไรไม่ออก พุฒิรันพยายามผ่อนคลาย ใบหน้าขาวซบเข้าที่ซอกคอหนา



“อ๊า ช ช้าๆ อ๊า วุธ บอกว่าให้ -อ๊า!” พูดห้ามยังไม่ทันจบ แท่งยาวก็ทะลวงเข้าสุดลำ ทำให้ทั้งร่างของพุฒิรันสั่นไปหมด แขนเรียนโอบคนแกร่งแน่นขึ้น



“อ่า เสียวมากรัน” สะโพกแกร่งเริ่มขยับอย่างเนิบช้า และเดินเข้าไปประชิดที่รั้วระเบียง ที่ห่างจากพื้นสิบห้าชั้น



“ว วุธ ม มันน่ากลัว อ๊า อ๊ะๆ อื้อ” พุฒิรันที่รู้สึกกลัวความสูงนิดหน่อย ครางลั่นเสียงหวานออกมา เมื่อแท่งใหญ่ร้อนขยับเข้าออกเร็วรัวขึ้น ความจุกเสียดมันหายไปเมื่อความเสียวมันก่อตัวขึ้น ทั้งเสียวซ่านและเสียวกลัว



“อ่า อย่าเสียงดัง มีคนห้องอื่นมาแอบดู” เสียงทุ้มกระซิบเบาที่หูของพุฒิรัน ร่างเล็กกัดเข้าไปที่ไหล่แกร่ง เพื่อระบายความเสียวแทนการออกเสียงคราง เขาสังเกตไปที่ระเบียงห้องอื่นที่รู้ห้องไหน เหมือนจะมีเงาคนที่เหมือนมองหาอะไรบางอย่าง แต่ก็กลับเข้าห้องไป ร่างเล็กพยายามกลั้นเสียงหวาน แต่ก็ดีที่แถวนี้มืด ทำให้ไม่มีใครมองเห็น



“อื้ม อื้อๆ อ่ะ อื้อ” พุฒิรันครางในลำคออย่างเสียวมากล้น ความเสียวพุ่งไปที่แก่นกายเล็กที่เสียดสีกับกล้ามท้องแข็งแกร่ง ร่างสูงไซร้ซอกคอหอมหวาน



“อ่า เสียวมาก อ่ะ อ่า” ศราวุธครางออกมา ร่างเล็กใช้มือปิดปากหนาไว้เพื่อกลั้นเสียงของเขา แต่ตนกลับครางออกมา



“อ๊ะ อ่า อย่าดัง อื้ม อ๊า เสียวจัง วุธ อ๊า จะเสร็จ อ๊า อ๊า!” แก่นกายสั่นแข็งขัน ปลดปล่อยน้ำสีขุ่นขาวออกมาเลอะกล้ามหน้าท้องแกร่ง ร่างสูงขยับแท่งร้อนช้าลง



“อ่า รัน อ่า มันตอด อ่ะ เสียว” ศราวุธครางเสียว ร่างเล็กหอบนิดหน่อยก่อนจะซบลงไปที่ไหล่หนา ศราวุธกระชับร่างเล็กและหันหลังเดินเข้าไปที่ห้องนอน ใช้เท้าปิดประตูเลื่อนที่ระเบียง และหันมาวางร่างเล็กลง ศราวุธจับให้พุฒิรันคว่ำหน้าลง ทำท่าคลาน



“อ๊ะ อื้ม”  ร่างบางปล่อยเสียงครางออกมา เมื่อแท่งแก่นกายขยับเข้ามาในตัวอุ่นของเขา ใบหน้าขาวฟุบหน้าลงไปที่หมอนบนเตียง



“อ่า โคตรเสียวเลยรัน อ่า มึงเป็นเมียกูแล้วนะรัน อ่า อ่ะ” ศราวุธจับสะโพกกลมนุ่มไว้ และกระแทกส่วนนั้นไปที่จุดเสียวของร่างเล็ก พุฒิรันครางอือในลำคอ เขาใจเต้นรัวและเสียวไปด้วย คำพูดของร่างสูงเชื่อได้หรือเปล่า



“กูไม่เป็น อ๊า มึงไม่จริงใจกับกูหรอก อ๊ะ” พุฒิรันพูดขึ้น ศราวุธกระแทกเข้าหนักเน้นไป ร่างเล็กสะเทือนพลางเสียวซ่าน ศราวุธยิ้มไปให้คนที่ก้มส่วนบนทั้งหน้าไปแนบกับพื้นเตียง คำพูดที่เขาสารภาพออกไปนั้น ล้วนมาจากความรู้สึกจริงๆ



“กูพูดจริ ง อ่า มันใกล้แล้ว อ่า มึงเป็นเมียกู อืม กูเป็นผัวมึง อ่า จะเสร็จแล้ว” ร่างสูงรัวเอวกระแทกเน้น ร่างเล็กอ้าปากครางลั่นพลางหัวใจเต้นและพองโต



“อ๊า อ๊ะ อ๊า อ๊า” ร่างสูงรัวเร็วมากขึ้น ก็จะกระแทกเข้าไปครั้งสุดท้าย แก่นกายยกระตุกปลดปล่อยน้ำขุ่นสีขาว มันมากจนเอ่อล้นไหลไปทำตามต้นขาขาวเนียน ร่างสูงซบตัวลงไปที่ท้ายทอยขาว ร่างเล็กนอนแนบทั้งตัวไปที่เตียงอย่างเมื่อยตัว



“กุเป็นผัวมึงจริงๆ” ศราวุธพูดขึ้นข้างหูของพุฒิรัน พุฒิรันหน้าขึ้นสี เขารู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก



“กูไม่เชื่อมึงหรอก มึงน่ะมันมั่ว คบคนไปเยอะแยะ” พุฒิรันพูดแย้งไป ศราวุธกดจมูกสูดดมหอมของแก้มขาว



“กูคบเยอะก็จริง แต่ก็คบทีละคน กูไม่ได้มั่วด้วย ทุกคนที่เคยนอนกับกู กูก็ป้องกันทุกครั้ง ไม่เคยทำสดๆ อย่างนี้ ที่กูทำแบบนี้กับมึง ก็เพราะหัวใจก็สั่งและบอกว่า มึงคือเมียตัวจริงที่อยู่ข้างกายมาตลอด แต่กูกลับเพิ่งเข้าใจและได้ครอบครองวันนี้” ศราวุธพูดความจริงด้วยสีหน้าจริงจัง สายตาคู่สวยมองใบหน้าหล่อที่ใกล้ประชิด เขารับรู้ถึงความจริงใจของคนๆ นี้ได้ และหัวใจเขาก็สั่งและบอกให้เขาตอบรับและเปิดหัวใจให้คนๆ นี้เข้ามา



“กู...เข้าใจแล้ว” พุฒิรันย่นคอขาวหนีจมูกโด่ง เมื่อร่างสูงซบมาซุกไซร้



“มาเป็นเมียกูนะ ..รัน” ศราวุธหยุดไซร้ และพูดออกมาน้ำเสียงจริงใจ พุฒิรันหันมามองคนที่ทับเขาอยู่ แถมยังไม่เอาให้ส่วนที่กระตุกนั่นออกไปจากตัวเขาสักที



“อืม กูจะเสี่ยงให้มึงมาอยู่ในหัวใจก็ได้ ....ไอ้ผัวขี้หื่น ฮะฮ่า” พุฒิรันพูดพลางยิ้มหวาน หัวใจที่แสดงความจริงใจนั่นทั้งสองฝ่ายต่างรับรู้ได้



“ถ้ากูผัวหื่น มึงก็เมียขี้อ่อย อ่อยน่ะอ่อยได้ แต่เฉพาะกูเท่านั้น” จมูกโด่งคมคลอเคลียไปที่แก้มขาว แก่นกายใหญ่ที่รับรู้ได้ว่าเจ้าของมันเริ่มเกิดอารมณ์ทางเพศ และบางทีแก่นกายใหญ่มันอาจจะบ่นบ่อยๆ ว่าเจ้าของมันมีอารมณ์ทางเพศที่มากกว่าคนอื่นหลายเท่า



“ถ้าให้อ่อยมึงคนเดียวล่ะก็ มันก็คงไม่ใช่กูที่ดูเร่าร้อนและยั่วยวนคนอื่- อ๊า!!!” พุฒิรันที่กำลังพูดกลับครางหวีดขึ้น เมื่อแก่นกายที่แข็งเต็มที่อีกครั้งมันถอนออกแต่ก็กระแทกเน้นลงมาอย่างแรง ทำให้จี้จุดกระสัน



“มึง ต้อง ยั่ว กู แค่ คน เดียว อ่า เข้า ใจ ไหม!” จังหวะที่แทงเน้นลงไปตามคำพยางค์เอ่ยออกมา ทำให้ร่างเล็กอ่อนระทวยจนจะละลายไปเพราะความเสียว 



“อ๊า อ๊า เข้า อ๊ะ ใจแล้ว อ๊ะ ผัว อ๊า!!” ถึงพุฒิรันจะรับปากไป แต่ไอ้คนขี้หื่นเงียบนั่น มันก็บรรเลงเพลงรักแห่งสวรรค์ความเสียวไปจนถึงเวลาเกือบจะฟ้าสาง

[ღM!haruღ]

ตอนนี้เลือดสาดมากค่าาาาาาาาา

แล้วครั้งแรกของรันเป็นใครอ่า ใช่วุธรึเปล่า งุ้ยๆๆ อยากรู้~~~~ 

[ืniyataan]

อยากรู้เหมือนกระทู้ข้างบน ใครเป็นคนแรกของรันอ่ะ

[boobooboo]

  :ling2:ลุ้นๆ

[❣☾月亮☽❣]

ครั้งแรกไม่สำคัญปัจจุบันผัวหื่นมาก. 

[Seventeen_Jh]

จบเนื้อเรื่องวุธรันแล้วนะคะ ต่อไปจะเป็นเนื้อเรื่องหลักของซีรีย์ฯ
ฝากอ่านด้วยนะคะ ขอขอบคุณสำหรับคนที่ติดตามค่ะ
รักทุกคนนะคะ จุ้บๆ



Seventeen_Jh

*****************************************************************





จังหวัดระยอง ณ บ้านพักตากอากาศแถบชายทะเล

ร่างสูงที่หิ้วถือกระเป๋าเป้หนักสองใบมาที่รถหรู เขาจัดแจงสัมภาระเข้าในรถ ก่อนจะมองไปที่หน้าบ้านพัก คานินที่ยืนทำสีหน้าบึ้งตึงอยู่ ตวัดมองคนรักอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะเดินมาหาอัณณพ



“ขึ้นรถได้แล้วครับนิน อย่างอแงสิ พี่รู้ว่านินไม่เช้าตื่นเช้า แต่เราต้องรีบกลับกรุงเทพนะครับ” อัณณพลูบหัวเล็กเบาๆ เมื่อคนรักของเขางอแงใส่เขาที่ปลุกให้ตื่นเช้าผิดปกติ เพราะตลอดเวลาที่มาเที่ยวพักคืนสองวัน ร่างสูงคอยเอาใจมาตลอด



“ก็นินง่วงนี่ครับ นี่ก็เพิ่งจะตีห้าเอง” คานินพูดเสียงอ่อนลง สีหน้าบึ้งกลายเป็นออดอ้อน อัณณพอุ้มคานินขึ้นในท่าเจ้าหญิง ก่อนจะพาเข้าไปนอนพักบนเบาะในรถ



“ถ้าง่วงก็นอนนะครับ เดี๋ยวถ้าใกล้จะถึงพี่จะปลุกเอง” อัณณพพูดอย่างเอาใจคนรัก คานินมองหน้าหล่อเหลาที่ดูเจ้าชู้ ก็จะทำท่าคิดในใจ และพูด



“ไม่เอาหรอก นินไม่นอน นินจะอยู่เป็นเพื่อนพี่อัณ เดี๋ยวพี่อัณจะเหงาแล้วก็จะเผลอหลับ” คานินพูดขึ้น อัณณพยิ้มให้กับร่างเล็ก ก่อนจะกดจูบไปที่หน้าผากขาว



“พี่รักนินนะครับ” ร่างสูงพูดขึ้น คานินยิ้มหวานตอบ



“นินก็รักพี่อัณครับ” คานินพูดจบ ร่างสูงก็ขึ้นรถนั่งขับรถออกไป จุดมุ่งหมายคือกรุงเทพมหานคร







08:45น. ณ กรุงเทพมหานคร บ้านส่วนตัวของตะวันฉาย



“อือ...หนัก..” เสียงนุ่มดังขึ้นพลางงัวเงียและลืมตาปรับแสง ตะวันฉายรู้สึกหนักตัวเมื่อคนรักที่เพิ่งคบกันหมาดๆ นอนทับอยู่ที่หน้าอกขาว



“ภพ ภพ ภพตื่นได้แล้ว” ตะวันฉายปลุกภพธนา ร่างหนาขยับตัวออกจากคนรัก พลางลุกขึ้นงัวเงีย ภพธนาหันมองหน้าตะวันฉายพักหนึ่ง ก่อนจะรวบรวมสติและจดจำเรื่องเมื่อวานที่ตกลงคบกับร่างโปร่งบาง



“พี่ตะเอ้ย! ไม่ใช่ ตะวันที่รัก มาให้ภพมอนิ่งคิสหน่อยมะ” ภพธนาทำท่าจะโผล่เข้าหาตะวันฉาย แต่ร่างโปร่งขาวใช้ฝ่ามือบางดันหน้าของคนรักเอาไว้



“หยุดนะ! ไปแปรงฟันล้างหน้าล้างตาและล้างอันนั่นกับไข่ อย่ามาทำตัวสกปรกกับตะวันเด็ดขาด เข้าใจไหมครับที่รัก” ตะวันฉายออกปากสั่งวาจา พลางมองเชิงบังคับ ภพธนาทำหน้าหงอยนิดหน่อย ก่อนจะพนักหน้าอย่างจำยอมคนรัก



“ภพเข้าใจแล้วครับที่รัก” ภพธนาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อน ก่อนจะทำหน้าหงอยเหงาออกไป แต่ตะวันฉายกลับดึงใบหน้าหล่อเข้ามาประทับริมฝีปากเบาๆ โดยไม่ได้ล่วงล้ำแล้วผละออก ใบหน้าขาวเนียนแสร้งหลบไปเปิดโทรทัศน์จอใหญ่เพื่อกลบความเขิน ภพธนายิ้มหวานส่งไปให้คนรัก ก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำ เสียงโทรทัศน์ดังพอประมาณ พลางถ่ายทอดรายการข่าวที่หน้าจอ ร่างโปร่งขาวที่นั่งดูอยู่ เบิกตาโตขึ้น



“ภ ภพ น นี่มันอะไรกัน” เสียงหวานดังขึ้น



“นี่เป็นข่าวดังช่วงนี้นะคะ ภพ ไดมอนไฟว์ ไอดอลชื่อดังสารภาพรักและตกลงคบดูใจกับนักร้องรุ่นพี่ชื่อดังอีกคน นั่นก็คือคุณตะวันฉายเจ้าของฉายา นักร้องเสียงแก้วใส เรื่องนี้ดังมากเลยนะคะคุณกิจจา เพราะสถานที่ที่พวกเขาพูดและกอดกันนั้น คือสวนสนุกค่ะ และยังอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย”



“นั่นสิครับ พวกเขาใจกล้าจริงๆ นะครับ ฮ่าฮา ผมว่าเราไปดูภาพและคลิปกันเลยดีกว่าครับ............ดูสิครับ น่ารักทั้งสองคนเลย............คุณตะวันก็น่ารัก คุณภพก้หล่อ สมกันจริงๆ ......”



“ข่าวดังนี่หว่า ดีแล้ว จะมีคนมางานแต่งเยอะๆ “ ภพธนาพูดขึ้นพลางยิ้มส่งให้คนรักที่ดูจะเขินอายบนเตียง ร่างโปร่งบางโยนหมอนใบใหญ่ไปที่ภพธนา



“ไม่ต้องมาพูด ใครบอกให้ภพสารภาพตอนนั่นแล้ว พอๆๆๆๆ จะไปอาบน้ำแล้ว และนี่จะไปไหนต่อ” ตะวันฉายหยิบผ้าคลุมมาคลุมร่าง ภพธนาที่ดูจะอาบน้ำเรียบร้อยหันมามอง



“ว่าจะพาตะวันไปที่คอนโดของภพน่ะ พวกพี่น้องของภพก็น่าจะอยู่ที่นั่นแหละนะถ้าไม่ไปไหนก่อน เราจะไปแนะนำให้พวกเขารู้อย่างเป็นทางการ แต่ก่อนหน้านั้นก็ไปหาไรทานก่อน เริ่มหิวแล้วล่ะครับ” ภพธนาพูดบอก ตะวันฉายพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะเข้าไปอาบน้ำ







10:50 น.
ณ ร้าน HH อาหารไทยสี่ภาคชาววัง



ภพธนาและตะวันฉายนั่งทานข้าวในร้านอาหาร รอบตัวพวกเขาคือผู้คนที่ต่างสนใจมองและนินทาเพราะรู้จากข่าวดัง บ้างก็ยิ้มๆ อย่างยินดี บ้างก็นินทาในทางลบ ซึ่งนั่นไม่กระทบอะไรต่อพวกเขาที่ต่างดูมีความสุขในโลกของทั้งสอง



“อ้าว! พี่ภพนี่ครับ” เสียงใสดังขึ้นใกล้โต๊ะอาหารของภพธนาและตะวันฉาย คนที่ถูกเรียกหันไปมองตามเสียง ก็พบว่าคานินและอัณณพเดินเข้ามาใกล้ตน ตะวันฉายหันไปยิ้มให้กับทั้งสองผู้มาใหม่



“ไอ้ภพ มาทำไรวะ อ๋อ เข้าใจแล้วๆ เอ่อ สวัสดีครับรุ่นพี่ตะวัน” อัณณพทักทายเพื่อนชาย ก่อนจะหันไปสวัสดีคนรักของเพื่อนเขา ที่เขาก็เพิ่งรู้จากข่าวที่คานินเล่าให้ฟัง คานินหันไปสวัสดีตะวันฉาย



“สวัสดีครับ เอ่อ....” คานินอยากจะเพิ่มความสนิทกับรุ่นพี่คนนี้ในฐานะแฟนของพี่ชายร่วมวง  แต่ไม่รู้จะเริ่มอย่างไร ตะวันฉายเห็นท่าทางนั้น จึงเริ่มทักทาย



“สวัสดีครับอัณ และก็นิน เอ่อ ไม่ต้องเรียกรุ่นพี่หรอกนะ เรียกพี่เฉยๆ ก็ได้นะ” ตะวันฉายทักทายทั้งสอง คานินยิ้มหวานทันที อัณณพเองก็ยิ้มตอบรับ ก่อนที่ภพธนาจะชวนมาร่วมโต๊ะ บรรยากาศในร้านเหมือนจะเริ่มคึกคัก เมื่อผู้คนเห็นคนดังสี่คนในร้านอาหารไทยสี่ภาค และให้ความสนใจทั้งสี่ เจ้าของร้านอยากจะกระโดดดีใจและไปขอบคุณคนดังสี่คนนั่น เพราะลูกค้าเข้าร้านเขาเยอะมาก เหมือนรวมรายได้ห้าวันมาไว้ในวันเดียว



ทั้งสี่พูดคุยกันอย่างสนุกปาก พวกเขาต่างแชร์ประสบการณ์รักของสองคู่แก่กัน จนเวลาล่วงเลยมานาน ทั้งสี่ก็จ่ายเงินค่าอาหาร และออกจากร้านไป รถสองคันมุ่งหน้าไปยังเป้าหมายเดียวกัน นั่นคือคอนโดของห้าหนุ่มไดมอนไฟว์







11:30น.
ณ คอนโด StarMM ห้อง 3350



 “เร็วๆ หน่อยสิผัวจ๋า เมียเริ่มจะหนาวแล้วนะ” พุฒิรันทักท้วง เมื่อเห็นทีว่าศราวุธไม่พาเขาออกจากห้องน้ำเสียที มัวแต่แช่น้ำอยู่ได้ ทั้งสองคนที่ตื่นมาได้สักพักก็พากันมาอาบน้ำร่วมกัน และตอนนี้พวกเขาก็ออกมาแต่งตัว



“หิวข้าวว่ะเมีย” ศราวุธเอ่ยขึ้น เมื่อมองร่างเล็กกำลังแต่งตัว แน่นอนว่าร่างสูงเขาแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว



“จะให้กูไปทำให้กินว่างั้นเถอะ” พุฒิรันหันมามองคนรักตัวใหญ่บนเตียงหลังจากแต่งตัวเรียบร้อย



“สมกับเป็นเมียกูจริงๆ รู้ใจกูดี” ศราวุธพูดขึ้น ก่อนจะลุกเดินไปโอบเอวบางและเดินออกจากห้องนอนไป แต่กลับผงะ



“เฮ้ย!!!”

เสียงของคนสามคนดังขึ้นพร้อมกัน เมื่อเห็นพี่คนโตของวงโอบเอวพี่คนรองออกมาจากห้องนอนของอีกคน  ศราวุธและพุฒิรันตกใจชะงักไป ไม่คิดว่าคนอื่นๆ จะกลับมาเวลานี้ อีกอย่างเขาก็ยังไม่ได้เตรียมตัวจะบอกเรื่องคบกันให้กับน้องๆ ในวงและก็แฟนของภพธนา คนทั้งสี่ตรงหน้ามองอีกสองคนสักพักก่อนจะพูดขึ้น



“น นี่มัน....” คานินครางเสียงออกมา



“เฮียวุธ....กดซ้อรันว่ะ” อัณณพพูดยิ้มๆ



“พี่วุธแม่งไวไฟชิบหาย” ภพธนาว่าออกมาอย่างเซ็งๆ



“เอ่อ รอยบนคอน้องรัน..” ตะวันฉายอึ้ง
















12:10น. ห้องนั่งเล่น



ศราวุธและพุฒิรันได้เล่าความจริงเรื่องของพวกเขาให้กับคนทั้งสี่ ทุกคนต่างเข้าใจและยิ้มๆ ยินดีกับคู่รัก และค่อยหันมาซักถามเรื่องของภพธนากับตะวันฉาย ซึ่งทั้งสองก็เล่าตามความจริงเช่นกัน คู่รักสามคู่นั่งเล่นพูดคุยจนคนที่เข้ามาใหม่อย่างตะวันฉายก็รู้สึกสนิทกับเพื่อนๆ ของคนรักเพิ่มขึ้นอย่างมาก



Dru…Dru…Dru…



เสียงมือถือของตะวันฉายดังขึ้น ร่างโปร่งบางหยิบขึ้นมาดู ก่อนจะมองหน้าทุกคนเป็นเชิงขออนุญาต และรับสาย.....

 

[cchompoo]

 

[ืniyataan]

แอบตื่นเต้นเรื่องหลักจะ...ขนาดไหน   

[❣☾月亮☽❣]

   พอครบคู่แล้วงานเริ่มเข้าแบบนี้เหรอ
น่ารักและหวานมากค่ะ โดยเฉพาะคู่ที่ได้เมียเด็ก 555

[Seventeen_Jh]

ช่วงหลังๆ นี่เนื้อเรื่องคงดูน่าเบื่อแย่เลย แต่ก็หวานๆ มามากแล้วล่ะมั้ง ฮะฮ่า
พาทต่อไปเป็นพาทที่ห้าแล้วนะคะ ต่อจากพาทนี้ก่อนเป็นพาทจบ
ยังไงก็ฝากอ่านซีรีย์เรื่องสั้นนี้ด้วยนะคะ ใกล้จบแล้ว เนื้อเรื่องมันเลยดูยังไงก็ไม่รู้อ่ะ ฮะฮ่า
ถ้าผิดพลาดประการใดก็ขออภัยในที่นี้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

Seventeen_Jh

********************************************************************






“ว่าไงกัส” ตะวันฉายรับสายจากกัทธพัต เพื่อนสนิทของเขา คนทั้งสี่เงียบเพื่อไม่ส่งเสียงรบกวน แต่ก็ไม่ได้สอดความอยากรู้อยากเห็น



[อืม ตะวัน คือคุณพนา ผู้บริหารสังกัดให้ฉันเรียกนายไปพบที่ตึกน่ะ] ปลายสายพูดบอก ตะวันฉายขมวดคิ้วขึ้นอย่างนึกสงสัยในใจ



“แล้วนายรู้หรือเปล่าว่าคุณพนาเรียกไปพบเรื่องอะไร” ตะวันฉายพูดไป พลางมองไปยังอีกห้าคนที่มองที่เขา ภพธนามองคนรัก



[ฉันก็ไม่รู้อ่ะ เอาเป็นว่านายรีบมาแล้วกันนะ ตอนนี้ฉันก็อยู่ที่ตึกแล้ว] กัทธพัตพูดบอก ตะวันฉายตอบรับ ก่อนจะวางสายไป แต่ไม่ทันที่ทุกคนจะได้ถามหรืออธิบายอะไร โทรศัพท์ประจำห้องก่อนดังขึ้น พุฒิรันลุกขึ้นไปรับสาย ทุกคนมองตามร่างเล็กไปด้วย



“สวัสดีครับห้องพักไดมอนไฟว์ครับ..............จากค่ายหรือครับ.........ตอนนี้เลยหรือครับ.......เข้าใจแล้วครับ..........ครับ ขอบคุณที่แจ้งมานะครับ” พุฒิรันวางสายไป และหันไปหาทุกคน ที่ตอนนี้ต่างเริ่มจับใจความได้แล้ว ภพธนาหันไปมองคนรักนิดหน่อย ตะวันฉายพยักหน้าเป็นเชิงบอกว่าเขาต้องไปที่ตึกค่ายสังกัด













ณ ตึกอาคารอิลลูชั่นอินเตอร์



“ขออนุญาตครับ” กัทธพัตเดินเข้าไปในห้องของผู้บริหารใหญ่ คุณพนาชายวัยยี่สิบแปดเงยหน้ามองคนตรงหน้าด้วยสีหน้าไม่ดีนัก



“ตะวันล่ะ..” คุณพนาทักถามกัทธพัต



“เอ่อ ผมติดต่อไปแล้วครับ” กัทธพัตพูดขึ้น คุณพนามองหน้ากัทธพัต กัทธพัตพูดขึ้นต่อ



“คุณพนาครับ ถ้าตะวันมาถึง คุยจะคุยเรื่องอะไรหรือครับ” กัทธพัตเอ่ยถาม



“ฉันจะฉีกสัญญาค่ายกับมัน....” คุณพนาพูดขึ้น ในใจเขารู้สึกเสียดายเล็กน้อย แต่เพราะตะวันฉายคบกับคนของค่ายทีป๊อบฯ ที่เขามีปัญหาฝังใจด้วย เขาจึงตัดใจ



“แต่ว่าคุณพนา....” กัทธพัตเบิกตาโต คุณพนายกมือเชิงห้ามให้พูด



“หึ ฉันรู้ว่านายรู้สึกอะไรอยู่..กัส” คุณพนาพูดขึ้น เขารู้ว่าคนร่างบางตรงหน้ารู้สึกอะไร เมื่อสองปีก่อน ตอนที่กัทธพัตเสนอนักร้องชื่อตะวันฉายให้เขา เขาไม่ได้สนใจ กัทธพัตขอร้องให้รับตะวันฉายเข้าสังกัด ร่างสูงจึงยื่นข้อเสนอลับๆ ให้กับกัทธพัต โดยให้กัทธพัตมานอนกับเขาทุกครั้งตามที่เขาต้องการ กขาจึงจะรับตะวันฉายและแจ้งเกิดให้โด่งดัง ซึ่งกัทธพัตก็ยอมรับมัน....ด้วยหัวใจที่ทรมาน แต่เพราะมิตรภาพระหว่างเขากับตะวันฉาย



“ผม.....” รอยยิ้มเกิดขึ้นบนใบหน้าขาว ยังไงเขาก็เริ่มชอบใจคุณพนามาแล้ว



“ผมจะไปบอกเขาเองครับ คุณไม่ต้องบอกเขาเองหรอก ผมไปก่อนนะ...เดี๋ยวเย็นนี้เจอกันที่คอนโดของคุณ” กัทธพัตพูดขึ้น คุณพนายิ้มขึ้น ก่อนที่ร่างบางจะเดินออกไป



“....กัส..” คุณพนาพูดชื่อนั้น พลางยิ้มขึ้นอย่างไม่รู้ตัว เขาเริ่มถูกใจดาราดังคนนี้ ทั้งๆ ที่คนๆ นี้เป็นคนทำให้เขาต้องสูญเสียรักครั้งแรกไปเมื่อสองปีก่อน รักของเขากับไอดอลตัวเล็กคนหนึ่ง แต่ตอนนี้ย้ายสังกัดไปค่ายทีป๊อบตั้งแต่เลิกความสัมพันธ์กับเขา



“....รัน” ตาคมหลุบมองรูปภาพเล็กที่เขาติดเอาไว้มุมโต๊ะ ลับสายตาคนอื่น ชายหนุ่มมองคนรักเก่า ที่เมื่อสองปีก่อนเคยเป็นเด็กฝึกร้องเพลงในค่ายเขา พวกเขาคบกัน นั่นเป็นรักครั้งแรกของคุณพนา แต่ด้วยข้อเสนอที่เสนอไปให้กัทธพัตที่ต้องให้กัทธพัตมานอนกับเขา ต้องทำให้คนรักตัวเล็กออกไปจากชีวิตเขาและออกไปจากค่ายของเขาด้วยเช่นกัน







หนุ่มร่างบางที่นั่งอยู่ในร้านกาแฟใต้ตึกฯ มองออกไปด้านนอกเพื่อมองหาอีกคนที่ตนเองรอคอย ก่อนจะพบว่าหนุ่มที่ตนนั่งรอกำลังมุ่งหน้าเข้าไปที่ตัวอาคารอย่างสีหน้าซีเรียส กัทธพัตรีบลุกขึ้นตามตะวันฉายไปอย่างรวดเร็ว



“ตะวัน! รอก่อน” กัทธพัตเรียกร่างโปร่งบาง ตะวันฉายหันไปมองเพื่อนของตน ก่อนจะเดินเข้าไปหา



“คุณพนาอยู่ไหนกัส แล้วเขาเรียกฉันมาพบทำไม” ตะวันฉายรีบถามขึ้น กัทธพัตยิ้ม ก่อนจะดึงแขนตะวันฉายให้ไปนั่งคุยกับตนที่ร้านกาแฟ



“คุณพนาไม่สะดวกที่จะนายน่ะ...ตะวัน ตั้งใจฟังฉันนะ” กัทธพัตเอ่ยขึ้น เมื่อทั้งสองนั่งลงที่โต๊ะเดิมของกัทธพัตก่อนหน้านี้



“คุณพนาได้ฉีกสัญญากับนายออกจากสังกัดเรียบร้อยแล้ว” กัทธพัตพูดขึ้น ตะวันฉายใจหายวูบวาบขึ้น



“ท ทำไมกัน ฉ ฉันทำอะไรผิดอ่ะ คุณพนาถึงต้องฉีก...อ้อ หรือว่า เป็นเรื่องของฉันคบกับภพใช่ไหม เพราะภพเป็นไอดอลต่างสังกัด แต่คุณพนาไม่น่าจะใจร้ายขนาดนี้” ตะวันฉายพูดยาว กัทธพัตมองหน้าอีกฝ่ายที่พูดถึงหัวหน้าสังกัดวัยหนุ่มที่ชื่อ พนา



“นายเข้าใจถูกแล้วล่ะ ว่าที่นายถูกดีดออกจากสังกัดมันเพราะอะไร แต่ฉันขอเตือนนายนะ ว่าอย่าพูดว่าคุณพนาไปทางเสียหาย” กัทธพัตพูดขึ้นในสีหน้าจริงจังขึ้น ตะวันฉายขมวดคิ้วนิดหน่อย



“ทำไมกัน ก็เขาใจร้ายเกินไปแล้ว หึ! แค่คนในสังกัดไปคบกับคนนอกสังกัด จำเป็นต้องทำขนาดนี้หรือเปล่าวะ” ตะวันฉายพูดพลางชักสีหน้าไม่พอใจ แต่ต้องผงะเมื่อคนตรงหน้าเขากลับมีสีหน้าไม่พอใจมากกว่าที่เขาพูดถึงนายพนาแบบนั้น เขาคิดว่ามันแปลกๆ



“ตะวัน...ถ้านายไม่รู้อะไร ก็อย่าพูดขึ้นเลยดีกว่านะ ฉันขอเตือน.....” เสียงเย็นเรียบของหนุ่มร่างบางดังขึ้น ตะวันฉายมองหน้าเพื่อนของตน พลางคิดในใจหาเหตุผล



“จำไว้นะตะวันฉาย...ที่นายโด่งดังได้ในทุกวันนี้ ไม่ใช่แค่ฉันที่ช่วยดึงนายขึ้นมาหรอก.....หึ! ความเป็นเพื่อนของฉันกับนาย มันทำให้ฉันต้องเจ็บปวดและทรมานหัวใจสลายไปแค่ไหนนายไม่รู้หรอก! แต่จำเอาไว้...แต่นี้ต่อไป ฉันขอจบมิตรภาพของเราลงแค่นี้!” กัทธพัตพูดออกมา ก่อนจะลุกเดินหนีออกไปทันที ตะวันฉายมองตามอดีตเพื่อนอย่างไม่เข้าใจและเสียใจ เขาทำอะไรผิดไปหรือเปล่า



“ก...กัส” เขาไม่เข้าใจอะไรเลยจริงๆ แต่เขาจะทำอย่างไรได้ ในเมื่อเบื้องหลังคววามนัยต์ที่กัทธพัตสื่อมานั้น เขาไม่เคยรับรู้มา และยังไม่รู้อะไรเลยด้วยซ้ำ แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไร เสียงเรียกเข้ามือถือของเขาก็ดังขึ้น ปลายสาย....ภพที่รัก

[ืniyataan]

ห๊า!!!!! ดราม่ามาไม่ทันตั้งตัว ช็อคแพร่พ 

[cchompoo]

เฮ้ย 

[Seventeen_Jh]

สวัสดีค่ะ พาทนี้คือพาทจบแล้ว จบซีรีย์เรื่องนี้
ยังไงก็ขอขอบคุณทุกคนที่ตามอ่านมากนะคะ
ฝากติดตามผลงานต่อไปด้วยนะคะ
ตอนนี้ดิฉันกำลังเขียนนิยายเรื่องยาวอยู่เรื่องหนึ่ง
คิดว่าอีกไม่นานจะอัพเปิดเรื่องลงบนเล้าในเพจนิยาย
สุดท้ายนี้ขอขอบคุณทุกคนมากจริงๆ ค่ะ รักทุกคนนะคะ บ๊ายบาย ไว้เจอกันเรื่องใหม่ค่า!


Seventeen_Jh

*******************************************************************************






“ฮัลโหล...” เสียงเขากรอกลงไปในรูไมค์เล็กของมือถือ



[ที่รัก ภพมีเรื่องจะคุยด้วย กลับมาที่คอนโดหน่อยนะครับ] ภพธนาพูดดังออกมาจากมือถือ



“กลับมาจากบริษัทแล้วเหรอ” ตะวันฉายถามกลับไป



[ครับ ตอนนี้อยู่บนรถ กำลังถึงคอนโด ที่รักรีบมานะครับ ภพมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย] ภพธนาพูดบอกมา ตะวันฉายตอบรับ ก่อนจะวางสายไป ร่างโปร่งลุกขึ้นและออกจากร้านกาแฟไป ความสงสัยที่ค้างคาใจจากคำพูดของอดีตเพื่อนมันยังดังในหัว แต่เขาพยายามไม่สนใจ เพราะกัทธพัตต้องมีเหตุผลบางอย่างก็ได้ และเมื่อถึงเวลา กัทธพัตจะบอกเขาเอง










ณ ห้องนั่งเล่นในห้องพักของไดมอนไฟว์



ตะวันฉายเดินเข้ามาในห้อง พบว่าห้าหนุ่มนั่งรอที่โซฟาแล้ว ก่อนที่เขาจะไปนั่งข้างหนุ่มคนรัก



“ที่บริษัทมีเรื่องอะไรเหรอ” ตะวันฉายถามขึ้น ทุกคนหันไปมองภพธนา เป็นเชิงบังคับให้หนุ่มขี้เล่นตอบ



“เอ่อ...คือ...ตะวันบอกก่อนดีกว่าว่าทางนั้นเรียกไปทำไม” ภพธนายังเลี่ยงที่จะตอบ ตะวันฉายถอนหายใจออกมา ก่อนจะตอบคำถามของคนรัก



“ตะวันถูกฉีกสัญญากับอิลลูชั่นฯแล้วแหละ เหตุผลเพราะตะวันมาคบกับภพที่อยู่อีกค่าย” ตะวันฉายบอกเล่าความจริง ทุกคนเบิกตาโต เหมือนอึ้งอะไรสักอย่าง หนุ่มห้าคนที่เพิ่งได้ยินคำตอบ นั่งนึกไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน










หนึ่งชั่วโมงที่แล้ว ณ บริษัททีป็อบอินเตอร์เนชันแนล



ทั้งห้าหนุ่มเดินเข้ามาที่ห้องของผู้บริหารสูงสุดของค่ายทีป๊อบฯ ชายวันสี่สิบกว่า ผิวคล้ำ สีผมชมพูออกแดง ส่วนสูงน้อยกว่าทั้งห้า น้อยกว่าพุฒิรันที่สูงน้อยแล้วอีก พูดง่ายๆ คนๆ นี้เตี้ย แต่หัวใจเขาเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งนะ



“มาแล้วเหรอยะพวกหล่อน แหม ข่าวโด่งข่าวดังเชียวนะพ่อภพ โด่งดังไปทั่ว เปรียบดั่งปล่อยน้ำอสุจิที่พุ่งทลายเขื่อนแตกเชียวนะ” คนที่นั่งโต๊ะทำงานพูดขึ้น เมื่อเจอชายหนุ่มทั้งห้า



“ก็งั้นๆ แหละครับเจ๊บิวตี้ ผมออกจะดัง แต่ไม่ใช่แค่ผมนะที่มีความสัมพันธ์แบบนั้น คนอื่นๆ ก็มี แต่ก็แค่ไม่โด่งดังเหมือนผม ฮะฮ่ะ” คนที่เรียกนามเจ๊บิวตี้พูดขึ้น อีกสี่คนที่ถูกเหน็บก็อดกลั้นที่จะหัวเราะ ก็เพราะคุณผู้บริหารใหญ่ต้องการให้ทุกคนในค่ายเรียกตนว่าเจ๊บิวตี้ แทนชื่อของตนที่ชื่อ...เอ่อ ไม่พูดดักว่าชื่อสมโภช



“มีคนอื่นอีกเหรอ ตายแล้วๆ เจ๊ดูไม่ผิดจริงๆ ว่าพวกแกต้องเป็น เจ๊คาดไว้ทีแรกแล้วว่าพวกแกต้องได้กัน หุหุ แต่อย่าไปสน ใจสังคมภายนอก มองเจ๊เป็นตัวอย่างสิ ขนาดเจ๊เป็นตุ๊ดที่อยู่ในตำแหน่งและสังคมแบบนี้ เจ๊ยังสตรองได้ สุภาษิตว่ากันว่า เดินตามกะเทยหมาไม่กัดนะฮะๆ” คุณสมโภชแต่บังคับให้เรียกเจ๊บิวตี้พูดขึ้นหัวเราะเบาๆ ก่อนที่มองห้าหนุ่มที่มองบน เอ่อ พวกหล่อนมองหาหลอดไฟเหรอยะ



“เอาล่ะๆ ที่เจ๊เรียกมาก็มีเรื่องสำคัญ” เจ๊บิวตี้พูดเข้าประเด็น ทั้งห้าตั้งหน้าตั้งใจฟัง



“เจ๊ได้รับโทรศัพท์จากคนๆ หนึ่ง ชื่อ...กัส กัทธพัต ดาราดังค่ายอิลลูชั่นฯ” ห้าหนุ่มขมวดคิ้วพร้อมกันเป็นปม ก่อนที่จะฟังต่อ



“นาง เอ้ย เขา..บอกเจ๊ว่า อยากขอร้องให้เจ๊รับคนๆ หนึ่งเข้าสังกัดหน่อย เพราะทางนี้เหมือนจะมีปัญหาเกิดขึ้น โดยที่เขาว่าอีกว่า เป็นปัญหาของเขากับคนๆ นั้นและผู้บริหารสังกัดของเขา” เจ๊บิวตี้พูดขึ้น ภพธนาขมวดคิ้ว เหมือนนึกได้บางอย่าง แต่พุฒิรันที่สมองดีที่สุดในวง พูดขึ้น



“คุณกัสอยากให้เจ๊รับพี่ตะวันเข้าสังกัดใช่ไหมเจ๊” พุฒิรันพูดขึ้น เจ๊บิวตี้พยักหน้า



“ใช่ เจ๊เลยถามเหตุผลว่าทำไมตะวันฉายถึงต้องมาอยู่กับเจ๊ กัสนางก็เงียบ แล้วก็บอกว่าขอเวลาสักพักในการที่จะเล่าเรื่องบางเรื่องให้เจ๊ฟังและตะวันฉายด้วย แต่ที่แน่ๆ ตะวันฉายจะถูกอิลลูชั่นฯปลด นางเลยขอให้รับเพื่อนของนางไว้หน่อย แต่อย่าบอกว่านางน่ะมาขอร้องให้เจ๊รับตะวันฉาย” เจ๊บิวตี้พูดจบ ทั้งห้าหนุ่มเหมือนไม่เชื่อสักเท่าไหร่








ปัจจุบัน



ภพธนาได้เล่าให้ตะวันฉายฟังทั้งหมดในเรื่องที่เขาไปพบเจ๊บิวตี้ แต่ไม่ได้บอกว่ากัทธพัตขอร้อง แต่บอกว่าเจ๊บิวตี้เห็นศักยภาพของตะวันฉาย เลยจะรับเข้าสังกัดให้มาเป็นผู้จัดการวงได้มอนไฟว์และผู้แต่งเพลง เรียบเรียงดนตรีให้กับห้าหนุ่มอีกด้วย ตะวันฉายเบิกตากว้าง



“จริงเหรอ?ภพ” ตะวันฉายยิ้มกว้างทันที



“จริงครับพี่ตะวัน ตั้งแต่นี้พี่ย้ายมาอยู่ที่คอนโดเราได้เลยนะครับ” พุฒิรันบอกแทนภพธนา



“ตามนั้นนะ...ผมเองก็เห็นใจไอ้ภพ กลัวมันจะมีอารมณ์แต่ไม่มีที่ลง” ศราวุธพูดขึ้น



“โหเฮียวุธพูดตรงไปว่ะ” ภพธนาโอดครวญ



“มาสอนผมร้องเพลงให้เก่งขึ้นนะครับพี่ตะวัน” คานินพูดกับร่างโปร่งบาง



“นิน...พี่ตะวันสอนร้องเพลงได้นะ แต่พี่จะสอนให้นินร้องคราง” อัณณพพูดพลางมองคานินด้วยสายตาฉ่ำเชื่อม ทุกคนที่เหลือโห่แซว



“ฮะฮ่า ขอบคุณทุกคนมาก ขอบคุณจริงๆ” ตะวันฉายยิ้มส่งไปให้ทั้งห้า ทั้งหกคนสร้างบรรยากาศแห่งมิตรภาพละความรักเกิดขึ้น ความรักของเหล่าคนดัง ความรักของไอดอล ความสุขของคนใกล้ชิด ความเป็นมิตรภาพของสายสัมพันธ์ ถึงบางสายสัมพันธ์อาจจะไปในทางไม่ดี แต่ต่างคนต่างเชื่อใจกันและเสมอ ความผูกพันสนิทใจ จะอยู่แบบนี้ตลอดไป......













หนึ่งปีผ่านไป...



รายการโทรทัศน์สื่อทั่วโลก



“คอนเสิร์ตครั้งใหญ่ที่จะเกิดขึ้นในโลกและประวัติศาสตร์แห่งดนตรี วงไดมอนไฟว์ที่โด่งดังไปทั่วโลกทั่วทวีป ผลงานเพลงที่ไพเราะและติดหูคนทั่วโลกด้วยฝีมือการเขียนของตะวันฉาย จากนี้จะเป็นคอนเสิร์ตทัวร์ทั่วโลกครั้งแรกของวงการไอดอลไทย ไดมอนไฟว์อินเดอะเวิลด์ คอนเสิร์ตที่คนทั่วทั้งโลกรอคอย!!! เชิญรับชมได้เลย!!!!”



“สวัสดีครับ พวกเรา ไดมอนไฟว์ครับ!!!!”



“กรี๊ดดด!!!!!!!”



“โชว์แรกนี้ พวกเราขอเรียกโชว์นี้ว่า รักหื่นๆ ของไอดอล!!”



“กรี๊ดดดดด!!”






-The end-
(30/03/2017)










ติดตามอ่านภาคแยกของเรื่องนี้ได้ที่นี่

....ภาคนี้จะเป็นเรื่องราวของกัส....

GUSS's Story ดารา...เปลือย

[ืniyataan]

จบสวย...

[❣☾月亮☽❣]

     จบได้น่ารักตรงกับประเด็นหลักของเรื่องเลย. ขอบคุณค่ะ

[tear0313]

 

[MayA@TK]

 


 

[kun]

น่ารักหื่นๆๆ ชอบ

[กวังกีเมย์บี]

คาใจเรื่องกัส