Chapterนี้ ขอเอาใจนักอ่านทุกท่าน
มาอ่านให้หนำใจ ถือซะว่าชดเชย Chapter ที่แล้วนะครับ...
Chapter 27 รักกันเสียทีต้นรอเที่ยวบินเกือบสัปดาห์กว่าจะได้ตั๋วมา ทำเอาต้นกระสับกระส่ายอยู่ไม่น้อย
เขารีบเดินทางกลับมาไทย เขาตั้งหน้าตั้งตารอจนอดใจไม่ไหวที่จะได้สารภาพรัก ใบหน้าหนึ่งเดียวที่เขากำลังคิดถึงอยู่ตอนนี้
.......คือ
สน คนเดียวเท่านั้น
ต้นโบกแท็กซี่เดินทางไปยังบ้านสนทันทีพร้อมซื้อดอกกุหลาบแดงช่อใหญ่ไปด้วย ต้นมาถึงหน้าบ้านของสน มองลอดผ่านบานกระจก เห็นสนกำลังกินเค้กอยู่บนโต๊ะรับแขก โอกาสเป็นใจต้นเสียเหลือเกิน ต้นรีบเดินตัดผ่านสวนหน้าบ้านเปิดประตูเข้าไป
เขาก็ต้องช็อคกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า แม้เพียงแค่ไม่กี่วินาที แต่เป็นช่วงเวลาแสนนานหลังบานประตูเผยให้เห็นชายปริศนา
ถือช้อนกำลังป้อนเค้กให้สน สนอ้าปากกินเค้ก ทั้งสองคนผลัดกันป้อนเค้กด้วยท่าทางสนิทสนมเกินเพื่อน
“ พี่สน ขอบคุณนะครับ “
“ บีม เค้กนี่อร่อยเนอะ วันหลังพี่ซื้อมาให้อีกนะ “
" แพงนะพี่ "
" โหหหหห แพงที่ไหนกัน....ซื้อให้บีมเป็นโหลยังได้เลย"
“ แต่ตอนนี้ ช่วยป้อนให้ผมอีกคำหน่อย“
“ เอาเชอร์รี่มั๊ย “
“ เอาครับพี่ “
…. สน หมายความว่ายังไง
.... กูกลับมาหามึง เพื่อมาเจอมึงสวีทกับคนรักอย่างงั้นหรอว่ะ
.... กูพอแล้ว
.... กูยอมแพ้
.... มึงเลิกกับเปรมจริง แต่มึงก็ไปมีคนใหม่
.... ทำไมกูถึงหลงเชื่อจดหมายของมึงได้ว่ะต้นรู้สึกต้นหวังไร้เรี่ยวแรงถึงขนาดต้องใช้มือยันกำแพงประตู
มืออีกข้างปล่อยช่อดอกกุหลาบใหญ่ร่วงลงสู่พื้น กลีบดอกไม้กระจัดกระจายเกลื่อนปากประตู
กลีบกุหลาบแดงปลิวว่อนเห็นเป็นที่สะดุดตา สนหันควับเห็นต้นยืนอยู่ตรงประตู
สนยืนตาค้างตกใจเมื่อได้เห็นต้นกลับมาโดยไม่บอกกล่าวล่วงหน้า
“ ต้น.... นี่มึงกลับมาแล้วหรอ “
“ ..... “
“ ต้น มึงเป็นอะไร “
“ ฮือ....สน..กูรักมึง.....แต่กูแพ้แล้ว...กูแพ้...ฮืออออ “
ต้นวิ่งออกไป เขาไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน เขาแค่ออกไปจากตรงนั้น ออกไปจากฉากบ้าๆแบบนั้น
“ ต้น.... “
ต้นได้ยินเสียงของสนไล่หลังตามมา
ต้นหันกลับไป ตัดพ้อสนอย่างผิดหวัง
“ ฮือ .....ฮือ...... มึงกลับไปอยู่กับแฟนมึงเถอะ ...กูจะกลับบ้าน “
สนรีบเดินเข้ามาสวมกอดจากด้านหลัง แปลกใจมากที่เห็นต้นร้องไห้ ต้นพยายามดิ้นตัวหลุดออกจากพันธนาการ
“ มึงปล่อยกู “ ต้นดิ้น แต่ก็ไร้เรี่ยวแรง เหมือนเขาแบกรับความเครียดมากเกินจนแข้งขาอ่อนล้าหมดแรงยืนด้วยซ้ำ
สนกอดต้นแน่นกว่าเดิม ร่างเล็กๆของสนพ่นคำพูดออกมา
“ เดี๋ยวก่อนมึง....หมายความว่าไง กูยังโสดอยู่นะ “
“ มึงเลิกโกหกกูได้แล้ว ....กูจะกลับบ้าน “
สนเดาออกเลยว่า ต้นกำลังเข้าใจผิดอยู่
“ อ๋อ..กูเข้าใจแระ...นั่น บีม น้องรหัสกูเอง กูให้มันมาช่วยซ่อมรถให้ “
ต้นปาดน้ำตา “ คิดว่ากูโง่หรอ มึงป้อนเค้กให้ทำไม “ เสียงสะอื้นของต้นเบาลง
“ ก็มันซ่อมรถให้ กูก็เลยซื้อเค้กให้มันแทนไง มือมันเลอะจารบีเว้ย กูต้องป้อนให้มันดิ “
“ พวกมึงดูสนิทกันมากเลยสินะ “ ต้นตัดพ้อเบาๆ
“ พอๆ ...หึงไม่เข้าเรื่อง “
“ กูมาขัดจังหวะมึงใช่มั๊ย “
.....ไปกันใหญ่แล้วต้น มึงกำลังเข้าใจผิดอยู่“ เฮ้อ ....กูเหนื่อยใจกับมึงจริงๆ ....มึงไปล้างหน้าในบ้านกูเถอะ..ตามมา “
ต้นเดินคอตกตามสน เข้าไปในบ้าน ผ่านรถที่บีมซ่อมให้อยู่ ยังมีกล่องเครื่องมือช่างวางไว้ตรงกระโปรงรถ
สนเปิดประตูออก เห็นบีมกำลังกินเค้กส่วนที่เหลือ บีมเงยหน้าก็ตกใจที่เห็นสนพาใครก็ไม่รู้เข้ามาในบ้าน
“ ต้น นี่บีม น้องรหัสกูเอง “ ต้นยกมือไหว้ แต่เสียงมันยังสะอื้นอยู่
บีมยกมือไหว้รุ่นพี่ทั้งสองคน “ สวัสดีครับ...”
บีมทำท่าสงสัยว่าคนข้างๆสนเป็นใคร
สน อมยิ้มพร้อมทั้งแนะนำต้นให้บีมรู้จัก
“ บีม... พี่จะแนะนำให้รู้จัก “
“
นี่ต้น....แฟนพี่เอง “
ประโยคนี้ทำให้ ต้นถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ น้ำตาแห่งความดีใจ ต้นแทบจะเข้าไปโผกอดท่านสน
เขาไม่คิดว่าวันนี้จะมาถึง วันที่เขารอคอยนานนับหลายปี ต้นอยากกอดเมียรักสุดใจ ปรี่ตัวเข้าไปกอด
แต่ท่านสนผลักร่างต้นออกไป ก่อนหันหน้าไปคุยกับบีมอีก
“ เป็นไง แฟนพี่หล่อป่ะ เสียอย่างเดียวขี้แยไปหน่อย “
ต้นปาดน้ำตา ยืนยิ้มให้ท่านสน ดูเหมือนท่านสนพยายามหลบสายตา ไม่กล้าสบตาตรงๆ
“ ผมเคยเห็นพี่คนนี้ ตอนนี้พี่เค้าเรียนอยู่ปี 3 ใช่มั๊ยครับ “
“ ใช่ แต่ตอนนี้ เค้าอยู่ปีเดียวกับพี่แล้ว “
ต้นอยู่ในภาวะที่เขาไม่คุ้นชิน ภาวะของคนมีความรัก หน้าตาเคลิบเคลิ้มอิ่มสุขอย่างประหลาด
……กูรอวันนี้มานานมากเลยนะสน กูรักมึง ...รักมึงสุดใจเลยว่ะ“ ต้น....มึงไปล้างหน้าก่อนไป “
“….. “ เสียงหัวใจของเขาเต้นดังก้องสนั่นหู กลบเสียงเรียกของท่านสนไปเสียได้
“ ไอต้น... “ สนเดินเข้ามาเขย่าต้น ต้นคืนสติกลับมาได้
ต้นเชื่อฟังสนแต่โดยดี เดินเข้าไปล้างหน้าล้างตา ต้นเดินเข้าไปในห้องน้ำทันทีที่ปิดประตู ต้นยกกำปั้นเขย่าดีใจ
......กูฝันไปใช่มั๊ย ต้นลองตบหน้าตัวเองทั้งสองข้าง
….โอ๊ย เจ็บจริงเว้ย กูไม่ได้ฝันไป
.....แสดงว่า ฝันของกูเป็นจริงแล้ว!!!!ต้นดูภาพสะท้อนตัวเองในกระจก สังเกตเห็นว่ารอยยิ้มของตัวเองในครั้งนี้ ไม่ใช่การเสแสร้ง แต่เป็นรอยยิ้มจากความสุขที่แท้จริง
ต้นเดินออกจากห้องน้ำ เห็นบีมล้างจานอยู่ในห้องครัว ในขณะที่สนเก็บกลีบดอกกุหลาบตามพื้นทางเดิน
บีมเห็นต้นเดินออกมาจากห้องน้ำ เหมือนรู้งาน ปล่อยให้ต้นกับสนอยู่ด้วยกันตามลำพังจะดีกว่า
บีมให้สนรับช่วงต่อล้างจานที่เหลืออยู่ ต้นไม่รอช้าเข้าไปสวมกอดสนจากด้านหลัง ซบแผ่นหลังของท่านสน
สนรับรู้ถึงความรักของอีกฝ่ายจากการกอด ต้นพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนกระซิบไปที่ข้างหูว่า
“ กูรักมึงนะ สน “
“ เออ กูรู้แล้ว ย้ำอยู่ได้ “
“ กูเป็นแฟนมึงนะ “
“ กูขี้หึงนะ มึงจะทนได้หรอว่ะ “
“ ทนได้ครับ ....เมีย “
.....เมียเหรอ สนมองค้อนอีกฝ่าย “ ใครเมียมึง กูเป็นแฟนมึง...แต่ไม่ใช่เมียมึงแน่ “
“ หมายความว่าไง อ่า....สน O [ ] O “ ต้นเอะใจ ไม่สิตกใจมากกว่า เมื่อได้ยินท่านสนเอ่ยออกมา
“ มึงแหละเป็นเมียกู เห็นตัวใหญ่แบบนี้.....ใจมึงโคตรบอบบางเลยว่ะ “
“ ไม่เอาดิสน มาเป็นเมียกูเถอะ...นะ..นะ...นะ...นะ “
“ ฝันไปเถอะ กูอ่ะ...ผัวมึง กูอยากได้เมียหล่อซะครั้ง มึงช่วยสนองกูด้วยล่ะกัน “
ต้นกอดรัดท่านสนแน่นกว่าเดิม แสดงความเป็นเจ้าของอย่างเต็มที่
“ ปล่อย!!.... กูจะล้างจาน ทำตัวเกะกะชิบหาย “
ต้นแอบบ่นในใจ เอ๊ย ทำไมวันนี้เมียกูดุจังว่ะ แล้วมึงคิดอะไรถึงอยากจะมาเป็นผัวกู
แล้วที่น่าแปลกกว่า คือ สนไม่มีอารมณ์ซึ้งเลยหรอว่ะ ปกติคนเป็นแฟนกันวันแรก ต้องหวานใส่กันไม่ใช่หรอ
“ ตะเองพอก่อน เดี๋ยวเค้าช่วย... “
สนวางจานลงอ่าง ก่อนเขกกบาลต้นไปทีนึง
“ โอ๊ย!! สน..กูเจ็บ!! “
“ ตะเองพ่อง!! ไม่ต้องมาพูดแบบนี้กับกูด้วย...กูไม่ชิน “
แต่ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ
“ ทำไมเหวี่ยงจังเลย.....บอกเค้าหน่อยดิ“
สนดูเหมือนจะชอบเวลาต้นทำเสียงออดอ้อน เขาเผยรอยยิ้มชั่วครู่ ก่อนเปลี่ยนสีหน้ามาเคร่งขึมเหมือนเดิม
“ เลิกจีบปากจีบคอได้แระ ……..กูรู้นะว่ามึงแอบถ่ายรูปกู.....โรคจิตว่ะ “
“ กูขอโทษ....กูเอาไปทิ้งก็ได้ “
ปกติต้นไม่เคยขอโทษใครง่ายๆอยู่แล้ว พอสนได้ยินคำขอโทษก็ใจอ่อนอย่างง่ายดาย
“ ถ้ามึงชอบก็เก็บไว้ดิ “
จู่ๆ ต้นนึกขึ้นได้ลืมถามเรื่องสำคัญไปเสียได้
“ แล้วเรื่องเปรม กับ มึง.... “
สนพูดขัดทันที เพราะรู้อยู่แล้วว่ายังไงต้นจะต้องเอ่ยถามเรื่องนี้
“ ก็กูบอกว่าโสดไง ....เรื่องนั้นไว้ค่อยคุยทีหลัง....ว่าแต่มึงหนีเรียนมาล่ะสิ “
" กูสละทุนไปแล้ว "
" เห้ย!!! ทำไมว่ะ "
" กูอยากอยู่กับมึงอ่ะ "
" มึงล้อเล่น ใช่มั๊ย "
" ไม่ กูพูดจริง ....เพราะกูอยากอยู่กับมึง "
สนมองต้นตาละห้อย เหนื่อยใจกับความคิดโง่ๆของมัน
" ไอควาย!!! โอกาสดีๆ มึงทิ้งไปได้ไงว่ะ..... "
" ไม่ทันแล้วแหละ ถึงกูไปเรียนที่โน่นใหม่ ก็คงได้เรียนอย่างมากแค่สามเดือน "
" ไปเรียนซะ ไม่งั้นกูบอกเลิกมึงแน่ "
" สน....อย่าใจร้ายกูดิ "
“ มึงคิดว่าถ้าไปอยู่ที่โน่น กูจะไปมีคนใหม่หรอ “ สนถามอย่างเป็นห่วง
“ ไม่ใช่อย่างงั้น...แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่ะ....กูอาจทำตัวงี่เง่าไปหน่อย แต่มึงเข้าใจความรู้สึกกูใช่มั๊ย“
…….กูกลัวมึงจะไปมีคนใหม่จริงๆแหละ ก็มึงน่ารักขนาดนี้ ใครๆก็อยากจีบมึงนะสิ" กูเคยเจ้าชู้มาก่อน กูพอจะเข้าใจ แต่ขอพูดอะไรซักอย่างเกี่ยวกับทุนของมึงนะ ทุนที่มึงได้มา กูบอกเลยว่ามีแต่คนแย่งสมัคร
ในเมื่อมึงได้ทุน มันเป็นสิทธิ์ของมึงอยู่แล้วที่จะทำตัวตามใจตัวเอง....กูห้ามไม่ได้หรอก แต่ถ้ากูสงสารคนอื่นที่ไม่มีโอกาสได้
สัมผัสชีวิตต่างแดน.....มึงอ่ะลองไปคิดให้ดี....ไม่เห็นแก่กู ก็เห็นแก่อาจารย์มหาลัยที่ต้องบากหน้าไปขอทุนให้มึงหน่อย "
สนตำหนิต้นอยู่นาน ต้นรับฟังสนแบบไม่เถียงเลยซักคำ มันด่าก็เพราะหวังดีทั้งนั้น
สนด่ามันเสร็จก็เอื้อมมือไปหยิบฝอยขัดหม้อมาขัดฝาหม้อต่อ
ต้นอยากให้สนเบี่ยงสมาธิเสียบ้าง หยุดทำตัวเป็นแม่ศรีเรือนตอนนี้จะได้ไหม
“ นี่สน... กูซื้อของมาฝากด้วยนะ “
ต้นปลดวัตถุสีเงินรอบคอตัวเอง วัตถุหลุดออกมาเป็นเส้นสีเงินส่องแสงประกาย สนชะเง้อดูว่ามันคืออะไร
“ ดูสิ น่ารักป่ะ “
ต้นโชว์จี้เงินแกะสลักเป็นรูปจิงโจ้ น่ารักเหมาะกับสนสุดๆ ต้นคล้องจี้ให้สน ดูท่าทางสนจะชอบจี้มากเลย
สนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่พึงพอใจเป็นอย่างมาก “ กูชอบว่ะ ...ขอบใจนะ “
“ คบกับกูแล้ว กูจะเลี้ยงมึงทั้งชีวิตเลย ดีป่ะๆ “
“ มึงยังแบมือขอเงินพี่ชายอยู่เลย ยังมีหน้ามาเปย์กูอีก “
“ โทดทีนะ จี้สวยๆอันที่มึงใส่ ....มาจากเงินกูเอง “
“ เหรอ!! “ สนทำตัวไม่เชื่อ ยื่นหน้าย่นจมูกใส่
“ เออ กูได้มาจากการเล่นเปียโน ……..ว่าแต่ของกูล่ะ “
สน เขกหัวท่านต้นไปอีกรอบ
“ ไม่มีเว้ย กูไม่รู้ว่ามึงจะกลับมาวันนี้หนิ “
“ งั้นกูขอตูดมึงเป็นรางวัลได้ป่ะ “
“ ทะลึ่งนะมึง ….... อยากโดนกระทืบตายรึไง “
“ ได้เลย งั้นช่วยเอาตูดฟิตๆของมึง กระทืบค_ยกูที “ ต้นกลับมาเป็นคนกวนตีนเหมือนเดิมอีกแล้ว
“ ไอเหี้ย!! “ สนด่าแบบสะใจมาก แต่สนก็ดูมีความสุข เวลาได้เห็นต้นกวนตีนแบบนี้ แสดงว่ามันมีความสุขมากๆ
ต้นก็ดูไม่ได้สนใจคำด่าอะไร ตอนนี้โลกของต้นกลายเป็นสีชมพูไปหมดแล้ว
ต้นสางผมหนุ่มร่างเล็ก ย่อเข่าลงมาจนระดับสายตาตรงกัน ต่างฝ่ายต่างมองประสานกัน
แววตาทั้งสองแตกต่างจากเมื่อครั้งยังเป็นเพื่อน แววตาบอกให้เห็นถึงอุปสรรคกว่าจะมาถึงจุดนี้
ทั้งสองต่างสูญเสียไปกันตั้งเท่าไหร่ บรรยากาศเงียบสงัด เหลือเพียงเสียงลมหายใจของทั้งสองสอดรับรวมกันเป็นหนึ่ง
ต้นเอ่ยปาก “ สน....ขอบคุณนะ ที่ให้โอกาสกู “
สนเอะใจ ที่ต้นเปลี่ยนอารมณ์ไวปานสายฟ้าแลบ
“ กูต้องขอบคุณมึงมากกว่า …ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา “
ปกติด่ากันเป็นกิจวัตร พอได้ฟังคำชมบ้างนิดบ้างหน่อย ทำตัวไม่ถูกจนเขินหน้าแดงกันทั้งคู่
“ สน....กูรักมึงมานานมากแล้ว.....กูไม่เบื่อที่จะพูดคำนี้ออกมาเลย “
“ มึงแน่ใจใช่มั๊ย ว่ามึงรักกูจริง ....ไม่ใช่แบบขวัญ “
“ กูแน่ใจ จริงๆนะ “ ต้นประหม่าเล็กน้อย กลัวท่านสนเข้าใจผิด
“ อื้ม.... งั้นกูจะเป็นเด็กดื้อของมึงตลอดไปนะ “
สนประคองใบหน้าต้น มอบรอยจูบแสนเร่าร้อนให้กับต้นแบบไม่ทันตั้งตัว ต้นรับสัมผัสแรกแบบไม่คุ้นชิน
ก่อนเลือกที่จะปิดตาลงพร้อมเปิดปากรับจูบอย่างเต็มใจ สนบรรจงสอดลิ้นรุกเร้าอีกฝ่าย ต้นหน้าแดงก่ำเลือดสูบฉีดผิดปกติ
หัวใจสั่นระริก สนค่อยๆเปิดปากออก
“ อ๊า...... “
ทั้งสองจูบกันจนแทบไม่มีอากาศหายใจต้องพักยกมาสูดอากาศ
สนละริมฝีปากออก พร้อมเงยหน้ามองต้น คนรักที่เขารักสุดหัวใจ สนลูบหน้าไปที่แก้มต้นเบาๆ
เผยรอยยิ้มอ่อนโยนแบบพิเศษที่เพื่อนธรรมดาไม่มีวันได้เห็น รอยยิ้มสนดูมีเสน่ห์ตราตรึงอีกฝ่ายให้ชะงักงัน
“ สนรักต้นนะ.... “
สนดึงร่างต้นมาหอมแก้มดังฟอดใหญ่ ต้นหน้าแดงเต็มไปด้วยความเขิน ไม่เคยเห็นสนพูดดีแบบนี้มาก่อน
ทั้งสองคนไม่เคยพูดจาดีๆต่อกัน แต่เวลาจูบกัน ทั้งสองคนรู้ว่าควรทำอย่างไรให้อีกฝ่ายมีความสุข
ต้นรับจูบของสนอย่างดูดดื่ม ใช้ลิ้นเย้าแหย่อีกฝ่ายให้รุกเข้ามาอีก
......... แต่เดี๋ยว ท่านสนบอกว่า ตัวเองจะเป็นผัว งั้นกูก็ต้องเป็นเมียท่านสนหรอว่ะ
......... ช่างเถอะ ตอนนี้ได้เป็นแฟนกันแล้ว เรื่องอื่นไม่สำคัญต้นจะเดินเกมรุกเข้าหาสน แต่ก็โดนขัดจังหวะซะได้ บีมเดินเข้ามาดื่มน้ำ เห็นจังหวะจูบกันพอดี
จูบแบบดูดดื่มด้วยนะสิ แบบนี้แก้ตัวยังไงก็ฟังไม่ขึ้น
สนผลักต้นออกไปเบาๆ ต่างฝ่ายต่างทำท่าทางเลิกลั่ก ทั้งสองคนทำอะไรไม่ถูก
“ เอิ่ม ท้องฟ้าสวยดีนะ ...ช่ายมั๊ยต้น “
……… เชี่ย สนมึงถามอะไรแบบนี้“ อืม..สวยดีๆ “
........ ตอแหลโคตร เกือบจะได้เสียกันอยู่รอมร่อ
…...... ทั้งสองคนเข้ากันได้ดีกว่าที่คิด ...ใครจะมาชมว่าท้องฟ้าสวยในบ้านว่ะ ถามจริง!!“ ผมอยู่ที่ห้องนั่งเล่นนะพี่สน พวกพี่ทำอะไรตามสบายได้เลยนะครับ “
บีมชำเลืองมองพี่รหัส แอบอมยิ้มอย่างมีเลศนัย บีมพยักหน้าเดินออกไป เพราะไม่อยากขัดจังหวะความสุขทั้งสองไปมากกว่านี้อีก
บีมเดินออกไปนั่งกินขนมในห้องนั่งเล่น พร้อมเสียงสองหนุ่มที่ดังไล่หลังเป็นเสียงแบล็คกราวน์จางๆ
ต้องเงี่ยหูฟังถึงจะได้ยิน เท่าที่ได้ยิน คงไม่ใช่แค่จูบแล้วแหละ ต้องมีไซร้ซอกคอ ลามไปถึงใต้เข็มขัดบ้างแล้วล่ะ
“ มึงรักกูตอนไหน “
“ ไม่รู้เว้ย....รู้ตัวอีกทีก็รักมึงไปแล้วว่ะ “
“ อ่า..งั้นกูจูบมึงต่อล่ะกัน “
“ แค่จูบนะ..ต้น “
“ มากกว่านี้ไม่ได้หรอ “
“ เกรงใจน้องรหัสกูด้วย “
ต้นปลดกระดุมเสื้อนิสิตทีละเม็ด ท่อนบนของท่านสนถูกเปลือยออกมาให้เห็น หุ่นของท่านสนช่างเย้ายวน
ทำเอาต้นหลงใหลไปชั่วขณะ ต้นลงลิ้นตามร่างกาย ท่านสนหลับตาพริ้มเล็ดลอดเสียงครางออกมาเป็นจังหวะเบาๆ
“ ต้นอย่า กูยังไม่พะ...พร้อม อ๊า...อ๊า...อ๊า.... “
สนยังไม่ทันเล่นตัว ก็โดนต้นเล่นงานซะแล้ว
“ อ๊า...... “
ต้นเขี่ยหัวนม ก่อนดูดหมับทั้งสองข้าง ท่านสนสะดุ้งโหยง
“ ชอบมั๊ยครับ “
“ อ๊า....อ๊า..... “
ต้นลงลิ้นสลับจูบเป็นจังหวะ ชำเลืองมองปฏิกิริยาตอบสนองของท่านสนว่าเป็นอย่างไร
“ สน....มึงแม่ง...โคตรน่ารักเลยว่ะ “
สนอายแทบมุดหน้าหนี >///<
“...แรงกว่านี้....ตรงนั้นแหละต้น.....อ๊า...อ๊า...สุดยอดเลย “
“ ชอบให้กัดหูหรอครับ “
“ อ๊า......อ๊า.... “
“ ถามแล้วทำไมไม่ตอบครับ “
“ ชะ..ชอบครับ “ สนพูดจาดีผิดหูผิดตาต่างจากเมื่อกี้นี้
ต้นก้มลงปลดเข็มขัด ท่านสนรู้ว่าต้นจะทำอะไร จึงยั้งมือห้ามไว้
“ เอาเท่านี้ก่อน..นะ...นะ..น้า “
ต้นเงยหน้าเห็นท่านสนอ้อนน่ารักแบบนี้มีหรือจะกล้าปฏิเสธ
“ ก็ได้.....ขอกอดหน่อยเจ้าเด็กดื้อ “
สนแอ่นตัวซบลงที่อก แม้ว่าท่านสนจะเป็นนักเลงเก่า เขาก็รู้วิธีออดอ้อนให้คนรักประทับใจอยู่เสมอ
สนซุกซนเล่นปูไต่ไล่นิ้วไปยังแผงอก ก่อนเงยหน้าประจันกับสายตาของต้นที่มองลงมา
“ ทีจูบไม่เห็นต้องขอเลย “
“ อื้อ...อื้อ....กอดแน่นเกินไปแล้ว “
....ต้นครับ มึงช่วยกอดดูดีๆได้มั๊ย อันนี้เค้าเรียกว่า "รัด" นะครับท่านต้น“ สน กูมีเรื่องจะบอก “
“ อะไรล่ะ “
“ สน...เป็นเมียกูซะเถอะ จะได้วินๆ ฮ่าฮ่าฮ่า...“
“ ฝันไปเถอะ......กูไม่วันยอมเป็นเมียมึงหรอก “
“ ไม่เจียมตัวเลยเนอะ ไอเตี้ย “
....อ้าวๆ เป็นแฟนไม่ทันไร ด่ากูเตี้ยซะแล้ว ไอนี่วอนตีนกูซะแล้ว
“ เตี้ยแล้วไง ....กูยัดตูดทำมึงเป็นเมียได้ก็แล้วกัน “
ทั้งสองคนกอดกัน แต่ก็ไม่วายด่าสาดใส่กัน ยิ่งทั้งสองขึ้นชื่อเรื่องปากจัดอยู่แล้ว พอนึกถึงประเด็น position บนเตียงนอน
แน่ล่ะทั้งสองอยากเป็นรุกจนตัวสั่น...... แต่สนดูจะได้ทั้งสองทาง ท่านต้นเลยเร่งเร้าให้สนเปลี่ยนใจยอมเป็นฝ่ายรับอย่างถาวร
“ เมียพูดไม่เพราะเลย ต้องให้ผัวสอนเรื่องมารยาทซะแล้ว “
สนเบะปาก ส่ายหัวในความมโนของท่านต้น
“ ของมึงสอดรูเข็มยังผ่านเลย....แบบมึงอ่ะ....นอนถ่างขาให้กูเสียบดีกว่า “
ต้นผลักสนเบาๆติดขอบอ่างล้างจาน พร้อมยื่นหน้าทำท่าล้อเลียน แถมหัวเราะเยาะเย้ยอีกฝ่ายอย่างชอบใจ
“ เตี้ยไม่พอยังปากเก่งอีก ขอให้กูได้เสียบมึงหน่อยเถอะ รับรองมึงติดใจค_ยกูแน่ “
“ โดนของกูเข้าไป มึงเสียวจนต้องร้องว่า
‘ผัวขา แรงกว่านี้หน่อยสิ’ .....ฮ่าฮ่าฮ่า“
สนเหลียวหลังเห็นหม้ออยู่ในอ้างล้างจานพอดี
.....แหม มันช่างเหมาะมือจริงๆ สนคว้าหมับ เคาะไปใจกลางหัวเสียงดังจนบีมต้องรีบวิ่งเข้ามาดู นึกว่ามีใครทำอะไรตกแตก
ส่วนต้น ไม่ต้องพูดถึงหรอกครับ นั่งกุมกบาลอยู่บนพื้นไปแล้ว
“ โทษๆ เผลอทำตก....” สนยิ้มร่าอย่างสะใจ
“ โหยยยย ไอเหี้ย มึงไม่ฆ่ากูเลยล่ะ “
“ อย่ามาเว่อร์ หรือจะเอาแรงกว่านี้ “ สนยกหม้อขึ้นเหนือแขน ให้โมเมนตัมส่งความแรงไปถึงกบาลมันได้อย่างเต็มที่
ต้นขนลุกซู่ขยับตัวหนีไปได้ทัน
“ พอๆ ไม่แซวมึงแล้วก็ได้ “
…... แซวแค่นี้เอง กะเล่นเอาเราถึงพิการเลยหรอว่ะ
..... พอดีกว่า แซวไปมากกว่านี้ มีหวังเมียกูเป็นหม้ายแน่เลย
….. ทำอย่างไงดีน้า.....เมียพยศแบบนี้คงจับทำเมียยากนะสิ.
.
.
.
.
To Be Continued
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
