ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
================================================
Loop of Déjà vu (เดจาวู)
ใครจะไปรู้หล่ะว่าเอกภพนี้เกิดขึ้นมาแล้วกี่ครั้ง โลกเกิดมาแล้วกี่หน หรือเราเดินมาในหนทางนี้มาแล้วกี่รอบ แต่สิ่งที่ผมรู้คือ เวลาคือสิ่งคัดกรองเหตุการณ์ สิ่งที่เราพบ สัมผัสอยู่ตอนนี้คือสิ่งที่เวลาคัดสันมาแล้ว ไม่ว่าเรื่องต่างๆจะเกิดขึ้นมาแล้วกี่รอบ เราก็ไม่มีทางรู้หรอกว่าเรื่องราวเล่านั้นมีตอนจบแบบใดบ้าง บางรอบอาจจะทุกข์ บางรอบอาจจะสุข แต่สุดท้ายแล้วตอนจบของทุกเรื่องก็มีเพียงตอนเดียว คือตอนที่เวลาเปิดโอกาศให้เราสัมผัส
เขาว่ากันว่าเวลาคือสิ่งที่ไม่ไหลย้อนกลับ ไม่สามารถย้อนคืนได้ เหมือนที่เราๆ อาจจะเคยได้ยินสำนวน เวลาไม่เคยรอใคร แต่ผมไม่คิดแบบนั้น ผมว่าเวลาคือสิ่งที่คัดกรองเหตุการณ์ ในที่นี้หมายถึงทุกๆ ช่วงเวลาที่เรากำลังสัมผัสการไหลของเวลา เราอาจจะเคยทำอะไรแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว คุณอาจจะเคยอ่านเรื่องเล่านี้มาแล้วหลายล้านรอบ ผมอาจจะเคยเขียนเรื่องนี้มาแล้วเป็นหมื่นล้านครั้ง ทุกๆ รอบที่เรากระทำอาจจะส่งผลที่แตกต่างกันในอนาคต ซึ่งจะส่งผลมากหรือน้อยก็ขึ้นอยู่กับว่ามันเป็นเหตุการใหญ่แค่ไหน นั่นคือมีผู้ได้รับผลกระทบมากเท่าใด ยิ่งมีผู้เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นั้นมากเท่าไหร่ ผลกระทบที่ส่งออกมาในอนาคตก็จะยิ่งมาก และเมื่ออนาคตไปถึงจุดที่ไม่มีอนาคตอีกแล้ว ทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้นในกรอบของเวลาก็จะย้อนกลับไปในจุดที่มันเริ่มต้น แล้วก็เกิดขึ้นมาอีกครั้ง และผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ก็จะเป็นคนกำหนดอนาคตของเหตุการณ์นั้นใหม่ วนซ้ำไปซ้ำมา หลายคนอาจจะเคยรู้สึกว่าเหตุการนี้เคยเกิดขึ้นมาแล้ว บางทีเราอาจจะรู้สึกว่าเคยมาที่นี่แล้วแต่กลับพบว่าตัวเองมาที่นี่ครั้งแรก เราเคยพูดประโยคนี้มาแล้ว แต่ก็เคยพูดแบบนี้ครั้งแรก เคยเห็นคนนี้ใส่เสื้อแบบนี้แล้ว แต่นั่นเป็นเสื้อที่เขาเพิ่งจะซื้อมา ผมคิดว่าหลายคนคนคงเคยประสบกับเหตุการแบบนี้
เดจาวู
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
1
ทำไมวันนี้ผมรู้สึกแปลกๆ พิลึกพิลั่น เหมือนมีลางสังหรณ์ว่าวันนี้จะมีเรื่องแย่ๆ เกิดขึ้น
“มึง คืนนี้เจอกันที่เดิมเว้ย” เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มผมประกาศหลังเรียนคาบสุดท้ายของวันนี้เสร็จ วันนี้วันศุกร์ครับ ตามสไตล์ชีวิตผู้ชายมันก็ต้องมีสังสรรค์กันบ้างเป็นธรรมดา ซึ่งความจริงแล้วถึงวันนี้ไม่ใช่วันศุกร์ ถ้าหากอยากเที่ยวยังไงมันก็ต้องไปอยู่ดี แล้วถ้าคนหนึ่งไป ทั้งกลุ่มก็ต้องไป ถ้ามีคนไปทุกวัน เราก็ต้องรวมตัวกันทุกวัน
ตอนนี้จะสี่โมง เหลือเวลาอีกเยอะก่อนจะถึงเวลาที่ผมนัดกับเพื่อนๆ ดังนั้นพอผมแยกกับเพื่อนแล้วผมจึงขับรถมาที่ตลาดนัดเพื่อนซื้อกับข้าว กะจะไปกินพร้อมกับไอ้เต้ที่ห้อง เราไม่ได้กินข้าวพร้อมกันนานแล้ว เพราะผมเรียนหนังเต้มันยิ่งเรียนหนักกว่าผมอีก กลับห้องค่ำเกือบทุกวัน เวลาจะคุยกันก็แทบจะไม่คอยมี ดังนั้นวันนี้ผมว่างเลยต้องทำอะไรซะหน่อยแล้ว
ผมหอบถุงอาหารขึ้นห้องก็พบว่าห้องเงียบสนิทตามที่คาดไว้ ไอ้เต้คงจะยังเรียนไม่เสร็จ ปกติครับ มันเรียนหนักแบบนี้เกือบจะทุกวัน ผมวางถุงบนเคาเตอร์ในครัวก่อนจะต่อสายโทรหามัน
“ว่าไงไนท์” เสียงที่ฟังดูหงุดหงิดนิดหน่อยดังลอดออกมาจากโทรศัพท์
“เรียนเสร็จยัง กูซื้อกับข้าวมาเยอะแยะเลยเนี้ย” ผมว่าก่อนจะหันไปมองถุงข้าว
“ยังเลย กูทำแลป ไม่รู้จะเสร็จตอนไหน ถ้ามึงหิวก็กินก่อนเลยก็ได้”
“แต่กูอยากกินกับมึงนะ เราไม่ได้กินข้าวพร้อมกันนานแล้วนะ แล้วนี่กูซื้อกับข้าวมาเยอะแยะเลย มีแต่ของโปรดมึงทั้งนั้น” ผมว่า
“เฮ้อ” มันถอนหายใจ “กูจะพยายามไปให้ทันละกัน”
“จะรอนะ” ผมพูดแค่นั้นก่อนจะวางสาย ผมเดินเข้ามาในครัวเพื่อจะเตรียมหุงข้าวสวยไว้รอมัน
หนึ่งทุ่ม ผมนัดเพื่อนไว้สองทุ่มครับ ไอ้เต้มันยังไม่กลับเลยนั่งดูทีวีรอ และยังไม่มีวี่แววว่าเต้มันจะกลับมาตอนทุ่มครึ่ง ผมอยากจะโทรตามนะ แต่ก็ไม่อยากจะรบกวนสมาธิมันเดี๋ยวก็ได้ทะเลาะกันเปล่าๆ ผมเลยเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมจะออกไปหาเพื่อนตามทีนัด
หนึ่งทุ่มผ่านไปเป็นสองทุ่ม ผมรอมันจอนวินาทีสุดท้าย แต่แล้วสุดท้ายไอ้เต้มันก็ยังไม่มา ผมก็ทำได้เพียงเดินเข้าครัวไปหยิบถุงอาหารใส่ไว้ในตู้เย็น เขียนโพสอิทแปะไว้ว่าถ้ามันกลับมาแล้วให้อุ่นกิน
เสียงเพลงดังที่แสบแก้วหูสำหรับคนปกติ แต่สำหรับคนเมาที่มาหาความสุขในที่แห่งนี้กลับไม่ได้รู้สึกแสบแก้วหูหรือรำคาญแต่อย่างใดในเวลานี้ ยิ่งมีแต่จะทำให้ออกสเตปเต้นแรงกว่าเดิมไปอีกด้วยซ้ำ ผมไม่ได้เมามากนัก แค่กรึ่มๆเท่านั้น เหลือบมองนาฬิกาก้พบว่าตอนนี้จะเที่ยงคืนแล้ว ไม่รู้ว่าเต้มันกลับหรือยัง ผมไม่ได้โทรตาม กลัวว่ามันจะยังไม่กลับหรือหลับไปแล้ว กลัวจะโทรไปกวนมัน
“ไอ้ไนท์ ทำไมวันนี้มึงแดกน้อยจังวะ คนอื่นเมากันหมดละ มึงยังยืนนิ่งอยู่ได้” เพื่อนที่เต้นอยู่ข้างๆ ผมสกิดแล้วตะโกนแข่งเสียงดนตรีใส่หูผม
“ไม่มีอารมณ์หว่ะ” ผมตอบแค่นั่นก่อนจะรู้สึกว่าโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงสั่น
-เต้-
“ถึงห้องยัง” ผมกดรับแล้วถามมันโดยไม่รอคำทักทายใดๆ
“มึงอยู่ไหน” มันไม่ตอบครับ แถมถามผมกลับน้ำเสียงฟังดูไม่ค่อยจะพอใจนัก “เสียงดังชิบหาย”
“กูมาเที่ยวกับเพื่อน”
มันเงียบไปสักพักก่อนจะพูด “มึงเมาแล้วใช่ไหม”
“ยังไม่เมา กูกินไปนิดเดียวเอง”
“เชื่อก็หมาละ”
“จริงๆ ไม่เชื่อมึงก็มาพิสูจน์ดู”
“แล้วมึงจะกลับตอนไหน”
“เออเดี๋ยวกลับแล้ว”
“ไอ้คำว่าเดี๋ยวกลับของมึงอะไม่เคยจะเดี๋ยวหรอก ไม่ต่ำกว่าสองชั่วโมง” มันพูด “กูไม่เคยเห็นมึงกลับก่อนกูนอนซักที”
“เออน่า เดี๋ยวกลับแล้ว นี่ถ้าจะโทรมาหาเรื่องทะเลาะมึงไม่ต้องเลยนะ”
“รีบกลับ” มันว่าเพียงเท่านั้นก่อนจะตัดสายไป
วันนี้มันมาแปลกครับ ปกติมันไม่เคยโทรตามให้กลับ มีแค่โทรถามว่าอยู่ไหน เมาหรือยังแค่นั้น แต่ตอนนี้ผมเมาพอที่จะคุมอารมไม่ได้แล้ว ถ้ามันชวนทะเลาะต่อผมไม่อยากจะนึกสภาพ มันรีบว่างไปแบบนี้ดีแล้ว
แล้วสุดท้ายก็ไม่พ้นตอนตีสองที่ผมกลับ ผมเมากว่าเดิมนิดหน่อย แต่ก็ยังควบคุมสติตัวเองได้อยู่ ขับรถมาจอดที่ใต้คอนโดได้สบายๆ แต่อาจจะทุลักทุเลหน่อยตอนนี่ล้วงกระเป๋าหาคีย์การ์ด ป่านนี้ไอ้เต้มันคงนอนไปแล้ว เสียงตอนที่คุยทรศัพท์กับผมมันดูเหนื่อยๆ
หากแต่ความจริงที่ผมต้องเผชิญนั่นกลับไม่เป็นตามที่คิด ตอนนี้ไอ้เต้มันนั่งดูทีวีอยู่ที่โซฟาครับ
“นี่ไง เดี๋ยวก็กลับของมึง” มันพูดเสียงประชดประชันขึ้นมาทันทีที่ผมปิดประตูห้อง
“ก็กลับมาแล้วนี่ไง” ให้ตายเถอะ
“แล้วนี่ไงที่บอกว่าไม่เมา” มันยังเสียดผมต่อ
“ก็ไม่ได้เมาขนาดนั้น”
“หน้าแดงขนาดนี้เนี้ยนะ”
“นี่ มึงอย่ามาชวนทะเลาะได้ป่ะ ถ้ามึงเหนื่อย ถ้ามึงง่วงก็ไปนอน” ผมไล่มันไปนอน แต่มันกลับชักสีหน้าไม่พอใจ
“มึงจะมาไล่กูไปนอนง่ายๆแบบนี้เลยหรอ กูรีบทำแลป รีบกลับมาให้ทันกินข้าวพร้อมมึง แล้วพอกูมาถึงมึงก็ทิ้งกูไปกินเหล้ากับเพื่อนเนี้ยนะ!” มันขึ้นเสียงแล้วครับ
“ก็มึงมาไม่ทัน” ผมตอบมัน พยายามควบคุมอารณ์
“กูมาถึงตอนสองทุ่มครึ่ง มึงไม่อยู่แล้ว”
“แต่กูออกไปตอนสองทุ่ม”
“มึงบอกจะรอกู”
“ก็รอแล้ว แต่มึงมาช้า กูนัดเพื่อนไว้มึงเข้าใจมั้ย” ทำไมวันนี้เต้มันพูดไม่รู้เรื่องวะ
“กูมาไม่ทันกินข้าวกับมึงแค่สามสิบนาที มึงก็เลยทึ้งกูไปกินเหล้ากับเพื่อนเลยใช่ไหม เห็นเพื่อนสำคัญกว่ากูแล้วสินะ”
“มึงอย่ามางี่เง่าได้ป่ะ”
“กูไม่ได้งี่เง้า แต่กูโกรธ มึงรู้มั้ย กูก็อุตส่ารีบทำงานให้เสร็จเพื่อจะรีบมาหามึงทั้งที่ไม่จำเป็นต้องรีบ เพราะงานกูต้องทำละเอียดไม่งั้นก็โดนอาจารย์สวดยับ กูยอมทำแบบชุ่ยๆส่ง แต่แล้วมึงก็ตอบแทนกูด้วยการไม่อยู่ให้กูเห็นหน้า” มันพักหอบหายใจแล้วพูดต่อ “แถมยังออกไปกินเหล้าเมา กูโทรตามก็บอกจะกลับแล้ว แล้วก็เนี่ย ตีสอง กูโทรตามมึงตอนเที่ยงคืน!”
“เต้ กูว่ามึงต้องมีอะไรผิดปกติแล้วนะ มึงอย่าทำให้เรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่ได้ดิ” ผมก็เริ่มคุมตัวเองไม่ได้แล้วครับ
“มึงหาว่ากูบ้าหรอ!” มันขึ้นเสียงใส่ผมอีกครั้ง
“เปล่า! มึงอย่ามางี่เง่าดิ คุยดีๆ ในเย็นๆ ได้มั้ย”
“มึงจะให้กูเย็นได้ไง! กูเหนื่อยนะไนท์ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกนะที่มึงทิ้งกูไปแบบนี้!” ตามันเริ่มแดง ผมไม่โอเคครับ ผมเดินจะตรงเข้าห้องเพื่อจะหนีอารมณ์ของมัน “มึงจะไปไหน มาคุยกับกูให้รู้เรื่องก่อนดิ”
“มึงจะคุยอะไร ตอนนี้อารมณ์มึงกำลังเดือดเต้ กูเมาด้วย เราไม่ควรจะมาทะเลาะกันตอนนี้”
“แต่กูจะเคลียตอนนี้” มันยื่นคำขาด
“แล้วมึงจะให้กูทำไง ห่ะ? ไม่ไหวก็เลิกเลยป่ะ!” ผมคุมตัวเองไม่ได้แล้วครับ มาชวนทะเลาะอะไรตอนเมาวะ แม่ง
แต่เดี๋ยวก่อนนะ ผมคิดว่าผมเคยอยู่เหตุการนี้มาก่อน ผมจำได้ไอ้เต้ใส่เสื้อสีชมพูตัวนี้ยืนอยู่หน้าทีวี หน้าตากำลังเดือดได้ที่ และผมยืนอยู่หน้ามันโดยมีโซฟากั้นอยู่ระหว่างเรา แต่ไม่ ผมไม่เคยชวนไอ้เต้เลิก ไอ้เต้ก็ไม่เคยชวนผมทะเลาะเรื่องนี้ หรือว่านี่จะเป็นเดจาวู ถ้าใช่หล่ะก็... ประโยคก่อนหน้าที่ผมพูดคือ
ไม่ไหวก็เลิกเลยป่ะ! ถ้าอย่างนั้น ประโยคต่อไปที่ไอ้เต้จะพูดก็ต้องเป็น...
“เออ! เลิกก็เลิก!” ไอ้เต้ตะโกนเสียงดัง ก่อนที่ผมจะทันได้ทำอะไร มันก็หยิบกุญแจรถของตัวเองแล้วเดินออกจากประตูไป
ไม่นะ เหตุการณ์เมื่อกี้มันอะไรกัน มันเกิดขึ้นเร็วเกินไป ผมพูดอะไรลงไป แล้วมันพูดอะไรออกมา บอกผมทีว่านี่มันไม่ใช่ความจริง เรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น
wwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwww
สวัสดีนักอ่านทุกคนอีกครั้ง วันนี้ก็มีเรื่องสั้นเรื่องใหม่มาให้อ่านกันอีกแล้ว สามตอนจบเหมือนเดิม (ช่วงนี้ขยัน ต้องเก็บเกี่ยว)
ชื่อและตอนเริ่มต้นเรื่องอาจจะเหมือนนิยายไซไฟไปบ้าง แต่เนื้อเรื่องจริงๆไม่เกี่ยวกับวิทยาศาสตร์แต่อย่างใดนะครับ 55555
ฝากเม้นเป็นกำลังใจด้วยนะครับ
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] Loop of Déjà vu (เดจาวู) 3/3 จบ (9/4/17) (อ่าน 2437 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก