[ต่อจากด้านบน]
.
.
.
“มึงนั่งๆ กันไปก่อน กูจะไปเอาเนื้อกับซูชิ”
“ไอ้ทัพ กูไปด้วยจะไปเอากุ้งแช่น้ำปลา”
“เออๆ กูเอาด้วยสองจาน เฮ้ยไปด้วยดีกว่า”
ครับ...
บุฟเฟ่ต์ชุดใหญ่เนื่องในโอกาสวันเกิดอยากจะกินแบบกะทันหัน เรื่องมันเกิดขึ้นว่าวันนี้เราไม่มีเรียนเลยตกลงกันว่าจะทำงานของตัวเองที่ห้อง ผ่านมาครึ่งวันตัวนำอย่างไอ้กล้วยเช่นเคยก็อยากจะกินขึ้นมา มันเลยนัดกันตอนเย็นแล้วมันก็ต้องลากผมกับไอ้เปาออกมาด้วย ไม่ใช่อยากให้เพื่อนได้กินอะไรอร่อยๆ นะครับ จะได้มีคนขับรถ ผมกับไอ้เปาเลยตกลงที่จะเจอกันที่ร้านครับเพราะไอ้เปามันจะตามมาทีหลัง พอมาครบพร้อม ของกินละลานตาขนาดนี้เพื่อนผมทั้งสามคนก็เนื้อเต้น อยากกินนู่นกินนี่ไปซะหมด
“ช่วงสอบนอนด้วยกันมั้ย” ไอ้เปาเอ่ยขึ้นขณะที่ผมกำลังจัดระเบียบของบนโต๊ะที่เพื่อนผมทยอยเอาจานมาวางเรื่อยๆ
“เฮ้ย! ทะลึ่งละ”
“เชี่ย ไม่ใช่ แบบว่ามาค้างด้วยกันมั้ย หมายถึง...อ่านหนังสือ”
“เออๆ รู้แล้วไม่เห็นต้องหน้าซีดเลย”
“เออนั่นแหละ ขอนอนด้วยได้มั้ย”
“นอนห้องกูอ่ะนะ”
“ได้มั้ยล่ะ ใกล้มอด้วย”
“เอาดิ”
“มึงไม่...เอ่อ...ไม่ว่าอะไรใช่ป่ะ”
ปกติแล้วมันก็มักจะมานอนด้วยครับแต่ไม่ยักจะเคยขออนุญาต วันนี้นึกครึ้มอะไรไม่รู้ ผมเอาแก้วน้ำไปวางในด้านในสุดของโต๊ะก่อนจะตอบมันออกไป “ว่าทำไมวะ มึงก็มาค้างออกตั้งบ่อย”
“เออๆ กูคิดมากไปเองแหละ” เสียงมันสะบัดรึเปล่าครับ เหลือบมองไอ้เปาที่ตอนนี้เอโทรศัพท์ขึ้นมากดๆ หลังจากบ่นอะไรของมันเสร็จ
“พวกมึงนี่ใส่เสื้อคู่มาหรอวะ” ไอ้เบสทักหลังจากที่มันเดินเอาจานเบค่อนกับหมูสามชั้นหลายจานมาวาง
“คู่อะไรล่ะก็เสื้อสีดำธรรมดา” ผมใส่เสื้อแขนยาวมีฮู้ดแบบหนาครับ ไม่ได้บ้านะครับวันนี้หนาวจริงๆ ฝนตกทั้งวันแถมยังออกมานั่งในห้องแอร์เย็นแบบนี้ ผมยังไม่อยากเป็นหวัดช่วงทำงานซะด้วย ส่วนไอ้เปาก็ใส่เสื้อยืดสีดำ บอกเลยว่าพวกผมธีมดำโดยไม่ได้นัดหมาย ไอ้เปาสวมสร้อยสีเงินสองเส้นคล้องๆ กันอยู่ที่หน้าอก และวันนี้พี่ท่านใส่หมวกสีดำมาด้วยครับแต่หันปีกหมวกไปด้านหลัง มันบอกกลัวผมเหม็น หมวกผมมึงจะเหม็นแทนนะไอ้เปา
“งอนไรกัน”
“เปล่านี่ กูไปตักได้ยังอะ” ผมทำท่าจะลุกแต่ไอ้เปาที่นั่งปิดทางอยู่ข้างผมก็กดโทรศัพท์ไม่สนใจใคร แต่ไอ้เบสส่ายหน้าปฏิเสธ
“ไม่ต้อง เอาไรเดี๋ยวไปเอาให้ มึงก็ง้อแฟนมึงซะ”
“ก็ได้ งั้นเอาผักด้วย แต่ไม่เอาเห็ดนะ”
“จัดไป”
พอได้เบสพยักหน้ารับผมก็หันไปหาไอ้เปา “ไหนทำไรอยู่อะ”
ไอ้เปาไม่ตอบครับ เอาแต่กดอะไรไม่รู้ยิกๆ ผมเลยชะโงกหน้าเข้าไปดูใกล้ๆ มันยังไม่สนใจอีก เอียงหน้าจนเมื่อยแล้วเลยซบไหล่มันละกัน แต่ตาก็ยังพยายามมองไอ้ที่มันกดอยู่ครับคือผมเมี่อยแต่ก็อยากรู้ไง ไอ้เปาเหลือบตามามองเล็กน้อย
“นี่ง้อ?”
“ง้อแล้วก็ไม่รู้มึงโกรธอะไร”
“ไม่ได้โกรธมึงหรอก แค่กำลังคิดว่าตัวเองงี่เง่า” มันเหมือนพูดกับตัวเองมากกว่า
“แล้วทำไรอยู่” อยากจะต่อด้วย มือถือมันมีอะไรน่าสนใจหรอถึงเมินกูเนี่ย แต่ก็ไม่ได้พูดออกไปครับ
“เซฟรูปมึงอยู่”
“เฮ้ย รูปอะไรวะ” ผมเด้งหัวออกมาจากไหล่มัน ยื่นหน้าไปดูจอมือถือจนไอ้เปาส่งสายตาเอือมก่อนจะผลักหัวผมออกห่าง
“รูปวันนั้นไง แฟนคลับถ่ายมึงด้วยเพียบเลย มีตลกๆ ด้วยกูอยากได้”
“รูปนี้น่าเกลียดว่ะ” ผมชี้ไปที่รูปที่ค้างอยู่หน้าจอโทรศัพท์ไอ้เปา มันเป็นพวกไม่อัพเดตครับแต่เป็นสายส่อง มีอัพขอบคุณแฟนคลับบ้างแต่เรื่องส่วนตัวนี่กริบ
“เอ้าๆ ผมเอาจานมาวางไว้นานแล้วจะรอให้หมูมันกลับไปเป็นตัวรึไงครับพวกมึง ปิ้งสิปิ้ง เอ้อ ให้มาแดกไม่ใช่เปลี่ยนที่คุยกัน โอเค๊” ไอ้คอหล่น...พวกมันกลับมาแล้วครับ มันสามคนกลับมาพร้อมอาหารเต็มมี พวกของทอด อาหารว่างเอามาหมด
“ทีพวกมึงอะ ไปตักอะไรนานขนาดนั้น ช่วยเค้าให้อาหารหมูหรอ”
“ไอ้กลางพูดมาก มึงปิ้งให้กูด่วน หิวแล้ว คนมันเยอะโว้ย ฝนตกก็เข้ามาหลบฝนอะไรกันในร้านบุฟเฟ่ต์” ไอ้กล้วยบ่นก่อนจะทิ้งตัวลงบนเก้าอี้เป็นคนสุดท้าย
“พาลแล้วไอ้กล้วย แค่หญิงที่เล็งไว้มากับแฟนแค่เนี้ย”
“แค่นี้ไรไอ้สัด เสือกมาตักหมูบดตัดหน้ากูอีก เดี๋ยวกัดคอแม่ง”
“เฮ้ยๆๆ เค้ามากับผั...เอ๊ย แฟนเค้าเพื่อน”
“ลืมตัว เห็นซอกคอหอม”
“จิตไปนะมึง แล้วเดินผ่านแค่สามวิเองไอ้เหี้ย”
ผมนั่งฟังพวกมันคุยกัน ส่วนมือก็จับที่คีบเพื่อปิ้งเนื้อปิ้งหมูให้เพื่อน ไอ้เปาก็ทำดีมากครับช่วยผมปิ้ง ในฐานะที่เราสองคนนั่งอู้เฝ้าโต๊ะ
“เออดีทำหน้าที่ได้ดี ขอมีเดียมนะ”
“นี่ครับท่านเพื่อนเชิญแดกสำรับครับ” ผมคีบเนื้อหมูแจกจ่ายให้เพื่อนแล้วก็เปลี่ยนมาตักผักให้ไอ้เปา “ไอ้เปาอ่ะผัก”
“ทำไมกูได้ผักอะ”
“อ๋อ เดี๋ยวหมูตาม เอาผักไปก่อน มันเป็นเพื่อนกันเดี๋ยวตามกันไป”
“ไอ้กลางปัญญาอ่อนสัด”
“ไอ้เบส กูเพื่อนมึงนะ”
“ฮ่าๆ ไอ้เปารอแปบหมูกำลังเดินทางไปหามึง แวะเติมน้ำมันอยู่” ล้อกูอีก ไอ้เปาก็กลั้นขำอย่างเดียวเลย
“แล้วมึงกินด้วยไม่ใช่ให้แต่คนอื่น”
เออ นึกว่าจะไม่มีคนพูดประโยคนี้ซะแล้ว เอาแต่คีบเนื้อสัตว์มาวางบนเตาแต่ไม่ช่วยกูพลิกซักคน พอไหม้ก็ด่ากูอีก มีแต่ไอ้เปา นามสกุลนกกระปูดนี่แหละเห็นใจผม ตักหมูที่ลวกมาให้ผม ฮือ ร้องไห้ซึ้งใจ ผมหันไปมองมันด้วยความตื้นตัน
“ไม่ต้องทำตาซึ้ง กินไปเดี๋ยวไม่มีแรงปิ้งให้พวกกูต่อ”
“ไอ้ฝัด!”
กินไปซักพักทุกคนก็เริ่มสปีดช้าลง กิจกรรมที่ทำระหว่างพักท้องคือการกดมือถือ ส่วนผมก็ได้ปิ้งให้ตัวเองบ้างแล้วครับ คือพวกมึงจะขนมาหมดร้านเลยหรอ เยอะมากครับผู้ชายห้าคนกับอาหารเป็นกอง อย่าเรียกว่ากองเรียกว่ามหึมาอาหารจะดีซะกว่า
“โอ้โห รูปนี้เด็ดดดด” จู่ๆ ไอ้กล้วยก็ร้องขึ้น
“ริกะจังอัพใหม่หรอ”
“อัพรูปอ่ะนะ?”
“เปล่า อัพนม! ไอ้เหี้ยทัพเสื่อมสัด”
“เอ้าก็เห็นมึงสายญี่ปุ่น”
“กูก็ดูสถานที่ป่ะ นี่สาธารณะนะครับเพื่อน จะให้กูเปิดในร้านนี้ก็ยังไงอยู่”
“เออโทษๆ แล้วตกลงรูปไร”
“ก็รูปไอ้เปากับไอ้กลางอะ เมื่อกี้เลย”
พอได้ยินชื่อผมก็เงยหน้าจากการจ้วงกินอาหารอยู่ ไอ้กล้วยยื่นมือถือมากลางวงครับ ผมถึงกับร้องอุทานเป็นสัตว์เลื้อยคลานทันที อย่าบอกว่างูนะครับ ไม่ใช่! เชี่ยย รูปที่ถูกโพสต์จากแฟนเพจไอ้เปาเองครับเป็นรูปมันนั่งก้มหน้ากดโทรศัพท์แล้วมีไอ้กลางซบหน้าเพื่อมองจอด้วยความเผือก เสื้อยืดสีดำของเราทำให้โคตรเด่นเพราะผิวขาวทั้งคู่ ดีที่เราก้มหน้าครับเพราะผมก็ปิดไปเกือบครึ่งหน้าแต่ดูยังไงก็ผมกับไอ้เปาชัดๆ รูปมันไม่มีอะไรครับแต่พอเห็นตัวเองถูกแอบถ่ายแบบนี้ก็เริ่มหวาดระแวง แต่ดูเหมือนไอ้เปามันจะเฉยๆ มันเหลือบดูแวบนึงก่อนจะก้มหน้ากินต่อ
“แฟนคลับพวกมึงนี่ก็เริ่มน่ากลัวนะ” ไอ้เบสพูดพลางมองซ้ายขวา
“พวกกูจะถูกแอบถ่ายมั่งมั้ยอ่ะ”
“จ้า พ่อคนดังในความคิดตัวเอง ไอ้เปากับไอ้กลางนู่นมันกำลังเป็นที่พูดถึง”
“อะไรวะ” ผมถามขึ้น พูดถึงอะไรช่วงนี้ก็ไม่ได้ทำไรนี่
“ไอ้ควายกลาง มึงมันเด๋อ”
“ไอ้เปากูโดนด่า พอโดนด่าแล้วมันปิ้งไม่ออกอ่ะ” ฟ้องแม่งเลย ไอ้เปาเลิกคิ้วหันหน้าไปทางเพื่อนคอหล่นที่นั่งฝั่งตรงข้าม
“ไม่ว่าแล้วววว โอ๊ยกระเพาะกูร้องอีกแล้วต้องการเนื้อมาเติมเต็มด่วนๆ”
แหม...เมื่อกี้ยังด่ากูไฟแลบ ผมปิ้งไปด้วยพลางเลื่อนดูคอมเม้นท์ไปด้วย เป็นสายส่องตามไอ้เปาอีกคนครับ
Paramatfc ช่วงนี้เรือเรากำลังแล่นค่ะ
โมเม้นท์เยอะเกิน เกินเพื่อนก็บอกมาเถอะ
วันนี้ล่าสุดสองคนนี้ไปกินบุฟเฟ่ต์ค่ะแต่ไม่ทราบว่าโลกเอียงหรอทำไมต้องซบขนาดนั้นนน
Cr.รูปจากหลังไมค์ค่ะ
Jyjinny วงในบอกว่าเคยเป็นเพื่อนสมัยเด็กของกันและกันค่ะ
Kaoworldy น่ารัก ฮือออ
Hardcore สองคนนี้ใครครับ ปล.ขาวจัง ส่วนคนซบเห็นแล้วอยากใส่ให้ร้องเลยครับ
Deejaa เม้นท์ข้างบนแรงเว่อร์
Zepia คนนี้ใช่แฟนป่ะคะที่เปาเคยลงในไอจี
Nanngai @zepia เฮ้ย คนนี้ผู้ชายนะคะ ไม่น่าใช่...
Hamona เป็นก็ดีจ้ะ ชอบบ
ถึงไอ้เปาจะเฉยๆ แต่ผมอ่านคอมเม้นแล้วแทบจะสำลักน้ำ อยากเห้อะไรวะครับ ผมผู้ชายนะ ไอ้เปาลูบหลังผมเบาๆ แล้วดึงโทรศัพท์ออก มันจะกดปิดจอแต่ก็ไปเห็นคอมเม้นท์ซะก่อน ไอ้เปาขมวดคิ้ว หน้าเริ่มบึ้งแล้วครับ
“ไอ้เชี่ยนี่อยากใส่เหี้ยไรวะ!”
“โมโหๆ เมื่อกี้ยังนิ่งอยู่เลย” ไอ้เบสพูดยิ้มๆ
“เค้าคอมเม้นท์เฉยๆ ไม่มีไรหรอก”
กลายเป็นว่าผมต้องลูบหลังคอให้มันใจเย็นๆ ที่ผมสำลักนั่นตกใจมากกว่าครับไม่คิดว่าจะมีคนพูดแบบนั้น แถมเป็นผู้ชายด้วย ปกติเจอแต่เพื่อนพูดเล่นๆ ใส่เลยไม่คิดอะไร ไอ้เปาสบถก่อนจะเอาโทรศัพท์ตัวเองมากดพิมพ์ข้อความ
“มึงทำไรวะ”
“บอกเค้าไม่ให้เอารูปมึงลงอีก”
“เฮ้ย” ผมร้องที่ร้องเพราะว่าไม่อยากให้ไอ้เปามีปัญหากับกลุ่มแฟนคลับ “กูไม่ได้เป็นอะไร”
“แต่กูเป็น...” ไอ้เปามันคงหงุดหงิด “กูไม่อยากให้ใครพูดแบบนี้กับมึง” มันพูดอย่างจริงจัง
“โอเค ตามสบาย”
มันบอกว่าพี่แอดมินก็บอกขอโทษครับแต่ไม่ลงรูปเลยก็เป็นไปไม่ได้ พี่เค้าจะลบคอมเม้นท์ที่พูดจาไม่ดีให้ ผมเก็บมือถือของมันใส่กระเป๋าตัวเอง ถ้าดูแล้วไม่สบายใจก็อย่าดูเลยครับ คนกลางๆ อย่างผมแนะนำ เพื่อนอีกสามคนเห็นบรรยากาศไม่ค่อยดีเลยหาเรื่องคุยครับ เริ่มบทสนทนาจากไอ้กล้วย
“พวกมึงคุยกับพวกกูบ้าง เหง๊าเหงา”
“ตอมากเชี่ยกล้วย เหงาไรคีบหมูเข้าปากไม่หยุด”
“เออ ปิดเทอมไปเที่ยวกันมั้ยวะ”
“สอบมึงยังไม่เริ่ม คิดเรื่องเที่ยวอีกละไอ้ทัพ”
“เออดิ เป็นเฟรชชี่อยากทำไรต้องทำ เดี๋ยวมึงจบไปจะได้เที่ยวกันอีกเมื่อไหร่”
“ดราม่าซะงั้น เอาไงพวกมึง”
ไอ้เบสหันมาถามพวกผมสองคน ไอ้เปาเลิกคิ้ว บรรยากาศเริ่มสดใสขึ้นมาบ้าง มันขยับปีกหมวกมาด้านหน้า ตอนนี้เห็นแค่ปลายจมูกพ่อเซเลปเค้าล่ะครับ
“ไงก็ได้ ไอ้กลางไปกูไป”
“ตั้งแต่มีแฟนคิดเองไม่เป็น” ได้ความมองแรงจากไอ้เปาเป็นคำตอบครับ
“กูดีลนะ คิดว่าพอหลังสอบกูต้องว้อนท์อะไรแน่ๆ การสอบต้องทำร้ายจิตวิญญาณของกูแหง” ไอ้เบสตอบแล้วก็ยกน้ำแก้วน้ำมาดื่มอึกใหญ่ ผมมองตามแล้วถึงกับกลืนน้ำลายตัวเองไปด้วย กูหิวน้ำหรอหรือไง
“กูไปได้ก่อนกลับอีสาน มึงอะไอ้กลาง” เกือบสะดุ้งที่ไอ้ทัพ เด็กโคราชหันมาถาม
“อะ...ก็ไม่มีปัญหาอะไรนะ”
ผมว่าพลางนึกโปรแกรมหลังสอบว่าต้องทำอะไรบ้างก่อนกลับบ้าน อยู่ๆ เสียงไอ้เล็กก็แวบเข้ามาในสมอง แล้วไอ้เปาก็จะมานอนหออีก แต่ไอ้เล็กส่งข้อความมาบอกว่าจะมาวันศุกร์กลางคืน ผมสอบเสร็จพฤหัสตอนบ่าย ไม่น่ามีปัญหา
“เออ ไอ้เปาที่มึงจะไปนอนหอกูอะ น้องกูจะมาหลังจากสอบนะ” ผมบอกไอ้เปา คือกูต้องก้มหน้าเพื่อคุยกับมันเลยนะครับ หมวกมันนี่ขอซื้อต่อเอาไปทิ้ง มันยังไม่ทันตอบไอ้กล้วยก็ร้องขึ้นมา ตอนนี้ต่างคนต่างนั่งคุยแล้วครับ ท้องอิ่มแล้วดิ
“เดี๋ยวๆๆ นอนอะไร ไอ้เปามึงวางแผนไรป่ะเนี่ย”
“แผนไรไอ้สัด อยากอ่านหนังสือด้วย” ไอ้เปารีบตอบ ก่อนจะบ่น “เวลาสอบใครจะวางแผนทำไร”
“กูยังไม่ได้บอกเลยว่าทำไร คิดไปเองงงง”
“งั้นพวกกูไปด้วยได้ป่ะ อยากอ่านด้วยคน” ไอ้เบสถามยิ้มๆ ไอ้เปาตอบกลับแบบไม่มีเสียง
“เสือก”
“ฮ่าๆ แล้วมึงมีน้องตั้งแต่เมื่อไหร่ อายุเท่าไหร่ ผู้หญิงผู้ชาย” ไอ้ทัพที่นั่งหัวเราะเอ่ยขึ้น
“มีน้องตั้งแต่น้องเกิด”
“อึก เกือบสำลัก” ไอ้ทัพใช้มือเช็ดมุมปากที่น้ำเป๊บซี่ไหลออกมา “เดี๋ยวนี้มึงพัฒนานะไอ้กลาง”
“ล้อเล่นน่า ไอ้เล็กน้องกูอยู่มอปลายมันจะมาดูโอเพ่นเฮ้าส์พอดี จะได้กลับบ้านพร้อมกัน” เรื่องนี้ไม่ได้บอกไอ้เปาครับ รู้ตัวอีกทีมันก็เท้าคางจ้องผมแล้ว ผมเลยหันไปบอก “ว่าจะบอกอยู่ลืมเลย แหะๆ”
“แต่น้องมาด้วยงี้มึงจะได้ไปเที่ยวมั้ยไอ้กลาง กูไม่อยากแผนล่มนะสาส” ไอ้ทัพรีบถามต่อ
“จะยากไรไอ้สัดชวนน้องมึงไปเที่ยวด้วยกันก่อนแล้วค่อยกลับบ้านดิวะ”
“เออไอ้โง่” ไอ้กล้วยตบหัวไอ้ทัพดังลั่น
“เออเดี๋ยวกูชวนมันดู”
“เอ้า ไอ้เปาเงียบเลยวุ้ย เกรงใจน้องเมียหรอ”
“น้องมางี้ทางสะดวกป่ะว้า...”
“ทำอะไรลำบากแล้วล่ะเพื่อนกู”
ไอ้สามตัวล้อไอ้เปาใหญ่ ผมแอบขำพอเห็นหน้าตากวนตีนของพวกมัน แต่พอหันกลับมาเท่านั้นแหละไอ้เปาจ้องหน้าผมนิ่ง ขนาดไม่ได้สบตากับมันยังรู้สึกถึงรังสีควาย เอ่อ ความอันตราย ผมเบือนหน้าทำทีไปหยิบซูชิมากิน โห อร่อยว่ะ
“น้องแฟนก็เหมือนน้องเรา” ไอ้เปาพูดขึ้นเสียงเรียบ
“...”
“จะเอ็นดูให้หนักๆ เลย”
“ว้ายยยย จัดใหญ่ไปอีกเพื่อนกู”
ผมกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ
เออ มึงเจอไอ้เล็กตัวจริงก่อนค่อยพูดก็ได้
“น้องมึงต้องน่ารักเหมือนมึงแน่เลย”
ไอ้กล้วยพูดเพ้อๆ ไอ้ทัพกับไอ้เบสก็เริ่มคุยกันเรื่องสถานที่จะไปเที่ยว ผมเสหลบตาไอ้เปาแล้วตอบไอ้กล้วย
“เออ น่ารักโคตรๆ”
.
.
“น้องมึงมาวันไหนนะ”
ตอนนี้เรากำลังกลับครับ ผมมองตัวเลขสีแดงที่นับถอยหลังร้อยแปดสิบห้าวิ ฝนหยุดตกแล้วและเราก็ไปส่งไอ้สามหน่อนั่นเรียบร้อย วันนี้ไอ้เปายังไม่ค้างกับผมเลยต้องวนมาส่งผมอีกรอบ บอกจะกลับเองก็ห้ามเสียงแข็ง ตามใจพี่เลยครับ
“บอกว่ามาวันศุกร์เย็นก็ถึงวันเสาร์เช้าอะ” มันมารถทัวร์ครับ ดีนะไม่มารถไฟ พอไอ้เปาได้ยินก็สวนกลับมาทันที
“สอบเสร็จก็จะอยู่กับน้อง แล้วกูอะ”
วันนี้มันงอนบ่อยจัง ผมหัวเราะก่อนจะเอามือไปขยี้ผมมัน ตอนนี้มันถอดหมวกแล้วครับเพราะผมบังคับมันเอง
“มึงทำไมล่ะ” ผมถามกลับขำๆ แต่รู้สึกว่ามันไม่ขำด้วย มันหันหน้าจากการมองถนนมามองผมแทน สายตาจริงจังทำให้ผมทำตัวไม่ถูก
“กูต้องการเวลา”
“เวลาอะไร”
“เวลาอยู่กับมึงมั่งไง ไปเที่ยวด้วยกันสองคนบ้าง”
“นี่เราแทบจะอยู่ด้วยกันทุกเวลาแล้วนะ แล้วมึงก็จะมานอนกับกูนี่ อาทิตย์นึงใช่มั้ย”
ที่มันขอมานอนกับผมเพราะรู้สินะว่าผมจะกลับบ้าน ไอ้เปามันไม่มีบ้านอยู่ที่เชียงใหม่แล้วครับ บ้านเก่าหลังนั้นก็กลายเป็นบ้านร้างไปซะแล้ว มันก็คงต้องอยู่กรุงเทพฯ ได้ข่าวว่ารับงานไว้ด้วย
“ที่มานอนกับกูกลัวกูทิ้งกลับบ้านแล้วจะเหงาหรอ” ผมแหย่ ไอ้เปามันขมวดคิ้วแต่ก็เอนตัวมาหาผม หางตาผมเห็นมาเลขที่แสงมันเริ่มจะลดลงเหลือแปดสิบแล้ว
“ที่กูมาอยู่กับมึงอะ...”
“...”
“เพราะว่ากูเป็นห่วง”
“...”
“กลัวมึงทำงานแล้วไม่กินข้าว กลัวมึงไม่นอน กลัวมึงเครียด อยากมาอยู่เป็นเพื่อนเท่านั้นเอง” ผมยิ้มรับรู้และเข้าใจครับ มันเคยบอกว่าอย่าห้ามเลยเพราะมันอยากทำ
“อ้าวนี่เราเป็นเพื่อนกันหรอ” ผมทำเสียงตกใจตอบกลับมันไป
“กวนตีน”
“จริงๆ ก็ถูกนะ”
“ไม่ใช่เพื่อนโว้ย พูดอีกทีกูจับจูบแม่ง มึงไม่รอดหรอก นี่อาณาเขตกู”
“คบกันเป็นทั้งเพื่อนทั้งแฟนไง ไม่ดีหรอ”
“ถึงเหตุผลจะพอใช้ แต่ก็ไม่ได้ทำให้กูหายหงุดหงิด”
“แล้วทำไงหายหงุดหงิด”
“คิดดิ เรียนเก่งไม่ใช่หรอ” มึงแค้นไรกูเนี่ยเปา ผมหลุบตามองริมฝีปากสีแดงอ่อนแบบสุขภาพดีแล้วก็ใจเต้นแรง แล้วนี่ผมจะเขิน
ทำไมครับ มึงไม่เคยเห็นปากไง๊ไอ้กลาง
“ให้กูแวะซื้อพวงมาลัยกราบมึงหรอ” ผมกวนมันอีกทีถึงแม้จะรับรู้แล้วว่ามันจะให้ง้อยังไง
“เร็วๆ อีกสามสิบห้าวิ ไม่ทำ ไฟเขียวกูก็ไม่ไปอ่ะ”
“แม่ง อย่าให้ถึงทีกูมั่งนะ”
มันเร่งแต่ผมก็ยังไม่เริ่มซักที มันเลยเอามือมาจับหลังคอผมให้เข้าไปใกล้ เดี๋ยวนี่มึงเริ่มเองแล้วไอ้เปา เข็มขัดนิรภัยไม่ใช่ปัญหาสำหรับมันเลย
“อื้อ!”
“บอกให้ทำไรก็ไม่ฟังมึงเนี่ย”
มันกดจูบค้างไว้ไม่นานก็ผละออก แต่ตอนจะผละกลับแกล้งผมด้วยการดูดปากผมโคตรแรง ผมนั่งนิ่งไปแล้วครับรู้สึกถึงความร้อนที่กระจายทั่วใบหน้า มือไม้ไม่รู้จะไว้ตรงไหน ให้ตายเถอะไม่ชินจริงๆ เลยไอ้แบบเนี้ย ไอ้เปาหัวเราะในลำคอที่เห็นผมเอ๋อ พอดีกับที่ไฟแดงนับถอยหลังจนหมด มันออกตัวพร้อมกับพูดแล้วส่ายหน้าเบาๆ
“ไม่ได้เรื่อง”
ผมกัดปากล่างเบาๆ
เออ...ไม่ได้เรื่องก็หยุดยิ้มดิ มึงอ่ะ
===========
พยายามเเล้วว มันก็ช้าจนได้ กราบขอโทษค่ะ
เรามีทวิตเตอร์สำหรับนักอ่านเเล้วนะคะ เย้
อยากมีพื้นที่เล็กๆ ไว้พูดคุยกัน อิอิ
จิ้มได้
jaevin เรื่องนี้พึ่งจะเริ่มอัพในเด็กดีเหมือนกันค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามมากๆเลย
ใครคิดถึงเล็ก น้องมันกำลังจะมาโดยไม่รู้ตัวค่ะ
เจอกันตอนหน้าเด้อออ
หัวข้อ: ண คนกลาง ண แจ้งข่าวเล่มคนกลาง p.23 (1-9-61) (อ่าน 226954 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก