ตอนที่ 16 ตัวประกัน
“เธอชื่ออะไร “
“ชื่อกุ้ง “หญิงสาวเหลือบสายตามองเจ้าของบ้าน ที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟฟาตัวหรู
“แล้วเธอมีอะไรมาเสนอฉัน ไหนว่ามาซิ”
มายาให้นึกสงสัย เมื่อสองวันก่อนที่เธอไปบ้านของสงครามมา ทันทีที่กลับถึงบ้านก็มีผู้หญิงคนนี้เข้ามาหาพร้อมยื่นข้อเสนอ
ที่จะช่วยกันเอาคนที่อยู่ในบ้านของสงครามออกให้ เธอไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้มีจุดประสงค์อะไร ตอนนั้นจึงบอกปัดไป
แต่เมื่อเธอให้คนของเธอไปสืบหาข้อมูล เด็กผู้ชายที่อยู่กับสงคราม สิ่งที่เธอได้รู้มามันทำให้เธอแค้นจนแทบจะกระอักเลือดตาย
ยิ่งภาพถ่ายมากมายจากนักสืบเอกชนที่เธอจ้างมาถูกส่งมาให้ดูทุกวัน ภาพความสุขของอดีตสามี และผู้ชายคนนั้นมันทำให้เธอรู้สึกเสียหน้า
มันเป็นไปได้อย่างไรกันที่อดีตสามีของเธอหันไปรักไปชอบกับผู้ชายด้วยกัน แม้ว่าไม่อยากจะเชื่อแต่ภาพเหล่านั้น
ทั้งคลิปวีดีโอมันตอกย้ำว่าสงครามไม่ได้รักเธออีกแล้ว และกำลังมีความสุขกับคนใหม่ ที่เป็นผู้ชายซึ่งเธอจะยอมไม่ได้
แม้ว่าสงครามจะไม่กลับมารักเธออีก แต่เธอต้องได้เงินก้อนใหญ่เพื่อเอาไปจ่ายหนี้ที่พอกพูนไม่หยุดทั้งของพ่อแม่และตัวเธอเอง
สามีใหม่เริ่มจับไต๋เธอได้ว่าเธอโกงเงินจากบริษัทของเขา หากเธอไม่เอาเงินจำนวนนั้นไปคืนภายในเดือนนี้เธอจะถูกฟ้องหย่า
และฟ้องคดีฉ้อโกงด้วย เธอยอมไม่ได้ที่ชื่อเสียงของเธอที่สะสมมาตลอดจะมาพังเอาตอนนี้
“ไอ้เด็กนั่นมันติดค้างฉันอยู่ ฉันอยากได้ตัวมัน “
“แล้วเธอรู้ได้ยังไง ว่าฉันจะทำอย่างที่เธอต้องการ “
“หึ..คุณสองคนก็เป็นคนดังไม่น้อยนะเรื่องคดีความของคุณน่ะ ฉันช่วยได้นะ และอีกอย่างเห็นฉันอย่างนี้ฉันก็มีคนวงในอยู่พอสมควร เรื่องของคุณกับอดีตสามีคุณฉันไม่ยุ่งฉันแค่ต้องการตัวไอ้เด็กผู้ชายคนนั้น “
“ทำไมเธอไม่ทำเองล่ะ “
“ตอนนี้มันระวังตัวอยู่ ฉันเข้าใกล้มันมากไม่ได้เพราะมันรู้จักฉัน คนของผัวคุณน่ะ ก็มีอยู่รอบตัวเลย มันไม่สะดวก
แต่ไหนๆคุณก็จะทวงผัวคืนไม่ใช่เหรอ ไม่ต้องมาระแวงฉันหรอก เอาอย่างนี้ คุณคงจะรู้จักเสี่ยชัย “
“เกี่ยวอะไรกับเสี่ยชัย”ชื่อของพ่อค้าตลาดมืดทำให้มายาชะงัก
“ก็ไอ้ผู้ชายคนนั้นมันเด็กของเสี่ยชัย เขาต้องการตัวมันคืน ถ้าไม่มีไอ้เด็กนั่นซะอย่างงานคุณก็ง่ายขึ้น อ้อ แล้วก็เสี่ยชัยฝากบอกมาว่าถ้าคุณช่วยเสี่ยเขาจะสมนาคุณเรื่องหนี้พ่อแม่คุณน่ะเขาอาจจะยกยอดให้ก็ได้นะ “
มายา ชั่งใจคิดถึงสิ่งที่กำลังจะทำเธอจะสามารถไว้ใจผู้หญิงแปลกหน้านี่ได้แค่ไหนกัน แต่เรื่องยอดหนี้ของพ่อกับแม่ที่มีเสี่ยชัยเข้ามาเกี่ยว
มันทำให้เธอคิดหาทางออกได้ มายาเริ่มยิ้มออกเมื่อรู้ว่าใครที่ยื่นมือเข้ามา หากเธอยืมมือคนพวกนี้กำจัดไอ้เด็กคนนั้นเสีย
เรื่องอื่นๆคงไม่ยากนักยังไงเธอก็ยังมีลูกเอาไว้เป็นตัวเชื่อมสำหรับอดีตสามีคงไม่ยากที่จะประสานรอยร้าวเก่าๆนั่นหากไม่มีมือที่สามอย่างเด็กคนนั้น
อย่างน้อยถ้าสงครามไม่กลับมาหาเธอแต่เธออาจจะได้เงินก้อนไปคืนให้บริษัทฯเพื่อป้องกันการฟ้องร้อง ส่วนไอ้เด็กนั่นจับมันส่งเสี่ยชัยซะ
เธอก็ปลดหนี้ให้พ่อกับแม่ได้ด้วย แค่คิดถึงตรงนี้เธอก็เริ่มโอนเอียงกับหญิงแปลกหน้า และถ้ามีปัญหาเธอสามารถโยนเรื่องให้ไอ้เสี่ยหน้าโง่นั่นได้เลยโดยไม่มีใครมาสงสัยเธอ
เธอไม่สนว่าไอ้เสี่ยนั่นจะเอาตัวเด็กคนนั้นไปทำอะไร แค่กำจัดมันให้พ้นทางเธอก็พอใจแล้ว
“ว่าแผนของเธอมา”หญิงสาวแปลกหน้ายิ้มกริ่มเมื่อเจ้าของบ้าน เริ่มเดินเข้าเกมส์ของเธอ หึ...โง่ๆอย่างนี้แหละเหยื่อชั้นดีเลย
...............................
“พี่ป๋องเดี๋ยวรับคุณหนูแล้วแวะตลาดก่อนเข้าบ้านนะครับ “
“ได้ครับคุณปลาจะซื้ออะไรเหรอครับ จริงๆบอกผมก็ได้ผมกับตูมไปซื้อให้คุณปลาจะได้ไม่ต้องลำบาก “
“ไม่ลำบากอะไรหรอกครับ เมื่อเช้ายายกิ่งบอกจะทำตะโก้ ผมเลยอาสามาซื้อใบเตยให้ ผมยังทำไม่เป็นยายกิ่งบอกจะสอนให้ด้วยต่อไปจะได้ทำเองได้เพราะ คุณหนูชอบกินด้วย”มัจฉาเล่าไปด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเมื่อนึกถึงคุณหนู
“ได้เลยครับ แหมคุณปลานี่ใจดีเนอะเก่งด้วยทำอะไรเป็นหลายอย่างเลยไม่เห็นเหมือนไอ้ตูมรายนั้นเป็นแต่กิน ฮ่าๆๆ”
“ผมจะบอกตูมว่าพี่ป๋องนินทาตูม หึหึ”
“เอ่อ...ปละเปล่านะครับ ผมแค่เปรียบเทียบแหมใครจะกล้าว่ามะตูม แหะๆ”
มัจฉากลั้นขำเมื่อเห็นท่าทางแก้ตัวจริงจังของป๋อง จะว่าไปช่วงนี้เขาแทบจะไม่ค่อยได้ช่วยงานยายกิ่งกับมะตูมเลย
เพราะเจ้าของบ้านนั่นชอบให้เขาไปอ่านหนังสือที่ห้องทำงาน หาซื้อหนังสือเตรียมพร้อมเข้าเรียนต่อมาให้
เขาเลยไม่ค่อยได้ทำอะไรอร่อยๆให้คุณหนูทาน วันนี้ถือเป็นโอกาสดีเพราะคุณสงครามติดงานกับคุณธรและคุณรัน เขาเลยปลีกเวลามาทำขนมกับยายกิ่งได้
รถครอบครัวคันใหญ่สีดำสนิทจอดนิ่งที่ลานจอดรถข้างโรงเรียนเป็นที่จอดประจำที่ป๋องจะมาจอดตรงนี้ อาจจะห่างจากโรงเรียนนิดหน่อย
เดินไม่ไกลนัก แต่ก็ดีกว่าไปจอดหน้าโรงเรียนแล้วทำให้รถติด มัจฉาเดินออกไปตรงทางเข้าลานจอดรถที่เชื่อมกับทางเดินเข้าโรงเรียน
เด็กๆและผู้ปกครองทะยอยกลับออกมาจากโรงเรียนร่างป้อมๆของเด็กชายมาเฟียที่วิ่งดุ๊กๆตามทางมาเมื่อเห็นว่าพี่เลี้ยงคนโปรดยืนรออยู่กับครูพี่เลี้ยงตรงหน้าทางเข้า
“พี่ปลา วันนี้เฟียวาดรูปได้ที่ หนึ่งด้วยล่ะ “
“โห..จริงเหรอครับไหนเอามาให้พี่ปลาดูหน่อย “
“นี่เลยๆสวยป่าว”เด็กชายยื่นสมุดวาดภาพที่ได้รับคะแนนเต็มและคำชมจากคุณครูให้พี่เลี้ยงดู
เป็นภาพที่มัจฉาไม่คิดว่าเด็กแปดขวบจะวาดได้ เป็นภาพชิงช้าอันเล็กที่ผูกอยู่กับกิ่งของต้นมะม่วง
มัจฉาคิดว่าน่าจะเป็นต้นมะม่วงที่อยู่ข้างๆเรือนเล็กของยายกิ่ง ซึ่งเป็นมุมโปรดของคุณหนู
“สวยมากเลยครับคนเก่ง เองั้นเย็นนี้ให้ชิมตะโก้ฝีมือยายกิ่งดีไหมครับ “
“เย้ๆ เฟียชอบกินตะโก้ล่ะ อร่อยมากๆเลย “เด็กชายยิ้มตาหยีเมื่อนึกถึงของกิน
“งั้นเราไปซื้อใบเตยที่ตลาดกันเนอะ เดี๋ยวตอนเย็นเอาภาพนี้ไปให้คุณพ่อดูด้วยนะครับ “
“ไปกันเล้ย”
เสียงสดใสร่าเริงของเด็กชายทำให้มัจฉาพลอยยิ้มตามไปด้วย ทุกวันที่เขามารับคุณหนูกลับบ้าน คุณหนูตัวน้อยจะมีเรื่องเล่าให้ฟังตลอด
เช่นวันนี้ หัวข้อการวาดภาพเป็นการวาดอะไรก็ได้ตามใจ เอาที่ความชอบ พอเห็นภาพมัจฉาเลยนึกขึ้นได้ว่าเชือกชิงช้ามันเก่าแล้ว
เขาน่าจะลองหาเชือกใหม่ไปผูกแล้วพาคุณหนูไปเล่นชิงช้าด้วยกันคงจะดี
.......................................
“พี่ป๋อง รอในรถนี่ล่ะครับ เดี๋ยวผมกับคุณหนูจะลงไปกันสองคน ทางเข้าตลาดมันแคบไม่มีที่จอดรถ “
“ครับคุณปลากับคุณหนู่ตามสบายเลยครับผมนอนรอในรถได้ครับ”
“โอเคครับ ไปกันครับคุณหนู”
ป๋องมองมัจฉาและคุณหนูมาฟียเดินจูงมือกันเข้าตลาดไป นานแล้ว ที่เขาไม่เห็นภาพความสุขของคุณหนูแบบนี้เขาก็ได้แต่หวังว่าความสุขของทุกคนในครอบครัวนี้จะเป็นแบบนี้ไปนานๆ
“วันนี้เอาอะไรบ้างคะน้องปลา”เสียงแม่ค้าที่คุ้นหน้าคุ้นตากันดีเอ่ยทักเสียงใสเมื่อเห็นคุณพี่เลี้ยงกับคุณหนูเดินเข้ามาในตลาด
ด้วยความเป็นคนมีมารยาทและอ่อนน้อมของมัจฉาเลยทำให้แม่ค้าในตลาดค่อนข้างจะเอ็นดูเป็นพิเศษ
“มีใบเตยไหมครับ ผมอยากได้แบบสดๆ จะเอาไปทำกระทงตะโก้ครับ”
“หูยน้องปลาทำเป็นด้วยเหรอ พ่อบ้านพ่อเรือนจริงๆนี่ป้าว่าจะยกลูกสาวป้าให้ฟรีๆเลย มาเป็นลูกเขยบ้านป้าดีกว่านะๆ “
แม่ค้าที่พูดไปพลางหันไปหยิบจับเของที่ต้องการให้กับมัจฉา โดยที่เจ้าตัวได้แต่ยืนยิ้มให้แม่ค้าอย่างที่เจ้าตัวแค่เห็นขำไม่ได้คิดอะไร
ผิดกับคุณหนูตัวน้อยที่พอได้ยินว่าพี่ปลาจะไปอยู่บ้านคนอื่นก็รีบแย้งทันที
“ไม่ได้ฮะ พี่ปลาน่ะ แฟนของพ่อเดียวฮะ ให้คนอื่นไม่ได้ฮะ” พ่อบอกไว้ว่าเวลามีคนมาจีบพี่ปลาให้มาเฟียบอกว่าพี่ปลาเป็นแฟนของพ่อแล้วให้ใครจีบไม่ได้
“อุ๊ยตาย หวงเหรอคะน้องเฟีย หวงไว้ให้พ่อซะด้วย น่ารักจริงๆ อืม ดูๆไปก็เหมาะกันเนอะ ดูน้องปลาเราออกจะบอบบาง คงรบกับอิยักษ์ลูกสาวป้าไม่ได้หรอก ฮ่าๆๆๆ ”
“เอ่อ..คือ แหะๆ “มัจฉาไม่ได้พูดอะไรต่อเพราะคุณหนูเริ่มหน้างอที่ได้ยินว่าพี่ปลาจะไปอยู่กับคนอื่น
มัจฉายื่นมือลูบหัวเด็กงอแงเบาๆด้วยความเอ็นดู เด็กชายขยับเข้ามาใกล้กอดเอามัจฉาเอาไว้ด้วยความหวงแหน
จนแม่ค้าอดที่จะหัวเราะกับความหวงพี่เลี้ยงของคุณหนูมาเฟียไม่ได้
กว่าจะได้ของทุกอย่างที่ต้องการก็ทำเอาคุณหนูตัวน้อยเหนื่อยเพราะไม่ค่อยได้เดินไกลๆแบบนี้ แต่สีหน้าก็ยังสดชื่นอยู่ตลอดเวลา
เขาชอบมาซื้อของกับพี่ปลา ชอบตลาดที่มีขนมของโปรดเขาเยอะแยะ ถึงบางอย่างยายกิ่งจะทำอร่อยกว่าแต่เขาก็ชอบมาตลาดกับพี่ปลาทุกครั้งที่มีโอกาส
“มาเฟีย.”
เสียงเรียกดังขึ้นด้านหลังขณะที่ทั้งคู่เดินออกมาหลังตลาดเพื่อที่จะเดินไปที่จอดรถ ทำหมัจฉากับคุณหนูมาเฟียต้องหันไปตามเสียงเรียก
สาวสวยร่างสูงเพรียวยืนอยู่ข้างๆรถรถตู้คันหรู รอบๆคันรถมีชายฉกรรณ์จำนวนหนึ่งรายล้อมอยู่รอบๆ
“แม่!”เสียงเด็กชายที่ดูเหมือนจะตื่นเต้นทีแรก แต่ต้องหยุดชะงักเมื่อความทรงจำตอนที่โดนแม่เหวี่ยงชนโต๊ะเมื่อคราวนั้นมันยังฝังอยู่ในความทรงจำ
มือน้อยๆบีบมือของมัจฉาแน่นด้วยความกลัว มัจฉาเองก็แปลกใจที่ คุณมายามาดักเจอลูกที่ท้ายตลาด แทนที่จะเป็นที่โรงเรียนหรือที่บ้าน สัญชาตญาณบอกให้มัจฉาก้าวถอยหลังพร้อมกับดึงเด็กชายมายืนใกล้ๆ
“มาเฟียมาหาแม่มา “
“ไม่ฮะ “
เด็กน้อยส่ายหน้าน้ำตาเริ่มคลอ ภาพวันที่แม่เกรี้ยวกราดทะเลาะกันกับพ่อ ทั้งยังทำร้ายเขา วันนั้นมันเริ่มชัดเจนในความทรงจำของเด็กน้อย
“ผมว่ามีอะไรไปคุยกันที่บ้านดีกว่านะครับ “มัจฉาทำใจดีสู้เมื่อเห็นว่าผู้ชายหลายคนที่ยืนอยู่รอบๆเริ่มขยับตัว
“ยืนเซ่ออะไรล่ะเอาเด็กมา “มายารีบสั่งเมื่อเห็นว่ามัจฉาจะเริ่มถอยหลัง
“คุณหนูมานี่!”
มัจฉารีบคว้าเอาตัวคุณหนูมาอุ้มเอาไว้แล้วออกวิ่งเพื่อที่จะไปให้ถึงรถที่ป๋องจอดรออยู่ห่างออกไปอีกฝั่ง
แต่ก็ไม่ทันเพราะไม่กี่วินาที ชายฉกรรณ์ทั้งหมดนั่นก็ล้อมตัวเขาและคุณหนูเอาไว้ ได้
“คุณต้องการอะไร “
มัจฉาเอ่ยถามมายาที่เดินเข้ามากลางวงล้อม พร้อมทั้งยื่นมือไปดึงกระชากเอาแขนเล็กของลูกชายที่ยังยืนเกาะติดพี่เลี้ยงแน่น
“มาเฟีย มานี่ ไม่รู้หรือไงไอ้ตุ๊ดนี่มันจะแย่งพ่อไปน่ะห้ะ!"
“ แม่ปล่อยเฟียๆเจ็บ”เด็กชายอ้อนวอนทั้งน้ำตาเมื่อเล็กยาวๆของคนเป็นแม่จิกดลงที่เนื้ออ่อนบาง
“นี่คุณนั่นลูกคุณนะทำเบาๆสิคุณหนูเจ็บนะปล่อยสิ “มัจฉาถลาเข้ามาคุกเข่าลงกอดคุณหนูเอาไว้ไม่ยอมปล่อย
“ปล่อยลูกชั้นนะ แกมันแค่พี่เลี้ยงคิดสะเออะจะมาแทนที่ฉันเหรอฝันหวานไปมั้ง “
“คุณจะพาคุณหนูไปไหน คุณไปที่บ้านสิทำแบบนี้ไม่ดีเลยนะ ถ้าคุณทำอันตรายคุณหนูคุณคิดว่าคุณสงครามจะคืนดีกับคุณหรือไง “
“อย่ามาเสือกเรื่องของฉันแกมันไม่มีสิทธิ์ยุ่ง นี่พวกแกมาแยกไอ้ตุ๊ดนี่ออกจากลูกฉันซิ”
มายาฉุดกระชากเอาแขนของเด็กน้อยทั้งลากดึงออกให้ห่างจากพี่เลี้ยงที่ยังกอดคุณหนูตัวน้อยเอาไว้ไม่ยอมปล่อย
ผลั๊วะ!
โอ๊ย!
เสียงหมัดกระทบกับใบหน้าสวยจนสะท้านและสะบัดไปตามแรงหมัด แต่มัจฉาก็ยังไม่ยอมปล่อยคุณหนูทั้งยังกอดคุณหนูเอาไว้แน่น
“ฮือ..อย่าทำพี่ปลา แม่จ๋าอย่าทำ ฮือๆพี่ปลาเจ็บ “เด็กน้อยน้ำตาร่วงหล่นเป็นสายเมื่อเห็นพี่เลี้ยงเจ็บตัว
ผลั๊วะ!
อึก !
ท่อนขาล่ำสันของชายฉกรรณ์เหวี่ยงเข้ากระทบกับซี่โครงของคนตัวบาง ที่กอดเด็กชายเอาไว้ และใช้ร่างของตัวเองรับแรงกระแทกจากทุกทิศ เพื่อปกป้องเด็กน้อยที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นในอ้อมกอด
“พอๆถ้ามันไม่ปล่อยก็ลากมันขึ้นรถไปทั้งคู่เลยก่อนที่ตำรวจจะแห่กันมา “
มายาจำใจที่จะต้องเอาตัวมัจฉาขึ้นไปด้วยเพราะตามแผนเธอต้องแยกเอาแค่ตัวลูกชายไปต่อรองกับสงคราม
แล้วส่งตัวมัจฉาไปให้กับยัยกุ้งไก่อะไรนั่น แต่แบบนี้เห็นทีจะช้าไม่ได้ มัจฉากับมาเฟียถูกลากขึ้นรถไปอย่างทุลักทุเล
เพราะคนถูกลากพยายามที่จะดึงดันยื้อเวลา มัจฉาเจ็บจนแทบสิ้นสติ แต่เขาก็ต้องพยายามประคองตัวเองไว้ คุณหนูกำลังอยู่ในอันตราย
“คุณ...ทำแบบนี้ทำไมนี่ลูกของคุณนะ คุณไม่สงสารเขาหรือไง”เสียงเอ่ยออกมากระท่อนกระแทน มัจฉารวบรวมทุกกำลังที่มีพูดกับมายา ที่ด้านหน้า
“คุณไม่รักคุณหนูเหรอเขาเป็นลูกคุณนะ ขอร้องล่ะอย่าทำอะไรคุณหนูเลย จะพาผมไปที่ไหนก็ได้ส่งคุณหนูคืนคุณสงครามเถอะนะผมขอร้อง”
มัจฉาพนมมือไหว้แทบจะกราบลงใกล้ๆผู้หญิงคนนั้น เขาไม่เข้าใจว่าหัวใจของคนเป็นแม่ทำไมถึงได้เย็นชาเหลือเกิน ความรักความผูกพันไม่มีเหลือบ้างเลยหรือไง
“พี่ปลา..ฮึก..ฮือ..เจ็บไหม เจ็บหรือเปล่าฮือ..พ่ออยู่ไหนเฟียจะหาพ่อ ฮือ..พี่ปลาเจ็บ ฮือ.”
“หยุดร้องสักที!มันน่ารำคาญ!!!!! “
“แม่ใจร้าย ฮึก.. ฮือ..”มายามองกระจกส่องหลังเห็นเด็กชายตัวน้อยนั่งคุดคู่สองมือเล็กๆคอยกอดประคองตัวพี่เลี้ยงที่นอนตัวกุมท้องอยู่
เห็นสายตาห่วงใยจากพี่เลี้ยงส่งไปปลอบปะโลมลูกชายของเธอ มายารู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าอก แต่เธอก็รีบสลัดความคิดนั้นออกอย่างรวดเร็ว จนรถตู้คันหรูจอดนิ่งสนิทที่หน้าบ้านหลังหนึ่งแถบชานเมือง
“เอาตัวมันลงไปให้เสี่ยชัย “
มายาสั่งคนไนรถตู้ที่กำลังพยายามลากมัจฉาลงไปแต่เด็กชายตัวน้อยไม่ยอมปล่อยพี่เลี้ยงยังคงกอดมัจฉาเอาไว้สองมือเล็กๆขยุ้มเสื้อไว้มั่น
ทั้งสองมือ ในขณะที่คนบนรถตู้กำลังยื้อยุดกันอยู่ที่หน้าบ้าน เจ้าของบ้านพร้อมหญิงสูงวัยและหญิงสาวอีกคนกำลังเดินมาที่รถตู้
“เอะอะกันจริงไหนดูซิใช่ไอ้เด็กเวรนั่นหรือเปล่า”
หนุ่มใหญ่ร่างสูงที่ยังดูไม่ได้ชราไปตามอายุจริงสักเท่าไหร่ เดินมาถึงประตูรถ มัจฉาเบิกตากว้างเมื่อเห็นหน้าชายคนนั้นชัดเจน ภาพในอดีตเริ่มหลั่งไหลเข้ามาจนเขาตัวสั่นด้วยความกลัวจับใจ
“อ๊ะมีเด็กด้วย หน้าตาดีตั้งแต่เด็กเลยนะนี่”
“เด็กคนนี้ลูกฉันไม่เกี่ยวนะ เสี่ยอยากได้ไอ้เด็กนั่นไม่ใช่หรือไงฉันพามันมาให้แล้ว เรื่องหนี้ของพ่อกับแม่ตามที่ตกลงกันไว้เสี่ยอย่าลืมล่ะ”
“จุ๊ๆอย่าพูดอย่างงั้นสิ เงินตั้ง สิบสองล้าน แค่ผู้ชายคนนี้ไม่พอหรอก ผมจะเอาเด็กผู้ชายคนนี้ด้วย ตลาดกำลังต้องการเลยเด็กแบบนี้หายาก”
“ไม่ได้นะ ไม่ได้ ๆ เสี่ยจะทำอะไรกับผมๆยอมทุกอย่างเลย แต่เด็กคนนี้ปล่อยน้องไปเถอะนะครับเสี่ยผมขอร้องปล่อยยน้องไป ผมจะไม่หนี ผมจะไม่ขัดใจเสี่ยเลย ขออย่างเดียวปล่อยเด็กไปเถอะผมขอร้อง “
มัจฉาแทบจะกราบวิงวอนเมื่อเห็นว่าไอ้ผู้ชายโฉดชั่วคนนั้นกำลังจะทำอะไร เขายอมตกนรกนั่นดีกว่าให้เด็กบริสุทธิ์อย่างคุณหนูต้องมารับกรรมแบบนั้นเขายอมไม่ได้
“นั่นสิเสี่ยแค่ไอ้เด็กนั่นก็พอมั้งอันนี้ลูกฉันๆคงให้เสี่ยไม่ได้หรอก “
“เธอไม่มีสิทธิ์ต่อรองคนอย่างฉัน “
ปืนกระบอกโตจากบอดี้การ์ดถูกหันมาทางมายา หญิงสาวได้แต่ยืนอึ้งด้วยความทำอะไรไม่ถูกชายฉกรรณ์ที่มาด้วยก็คนของเสี่ยชัย เห็นทีเธอคงไม่รอดหากดื้อดึง
“พี่กุ้งทำไมทำแบบนี้ ผมไปทำอะไรให้พี่นักหนา ป้าไก่ครับ ผมขอร้องปล่อยเด็กไปเถอะนะครับ “มัจฉายกมือไหว้แทบทุกคน ที่ยืนอยู่ตรงนั้น
“หึ..มึงจะไปรู้อะไรปลา วันที่มึงหนีไปนั่น นรกมันมาลงที่กู เพราะกูต้องไปเป็นที่รองรับอารมณ์แทนมึงไง
ถ้ามึงไม่หนีไปวันนั้นกูก็ไม่ได้มาอยู่ที่แบบนี้ แม่มึงฆ่าพอกู ขโมยเงินแม่กู แล้วยังทำให้กูต้องมาติดในบ่วงนรกที่นี่
กูรอวันนี้มานนานแล้วปลา วันที่มึงต้องชดใช้ และวันที่กูจะได้เป็นอิสระ “
หญิงสาวจับแขนของน้องชายเอาไว้พลางใช้เล็บจิกลงบนเนื้ออ่อนอย่างต้องการระบายความเคียดแค้น
เธอผลักมัจฉาล้มลงไปกองกับพื้นซีเม็นต์หน้าบ้านพร้อมทั้งใช้เท้าเหยียบเท้าของมัจฉาเอาไว้
มัจฉาได้แต่กลั้นเสียงเอาไว้แม้จะเจ็บแค่ไหนเขาจะไม่ร้องเด็ดขาดนาทีนี้เขาเป็นห่วงคุณหนูมากที่สุดจะทำอย่างไรให้คุณหนูปลอดภัย
“หึอย่าได้คิดว่าคราวนี้มึงจะหนีรอด “หญิงสาวแสยะยิ้มก่อนจะหันไปหาคนเป็นแม่
“พวกพี่ทำตัวเองทั้งนั้น ป้าครับผมขอร้อง ปล่อยเด็กไปผมยอมแล้วยอมทุกอย่างเลยปล่อยเด็กไปได้ไหม ฮึก..”
มัจฉาพยายามกลั้นก้อนสะอื้นที่วิ่งมาจุกคอ เขาพยายามขยับตัวมาให้ใกล้กับมายา แต่ก็ได้เพียงนิดเดียวเพราะโดนเหยียบขาเอาไว้
“เสี่ยคะทีนี้ไอ้กุ้งลูกฉันไปได้แล้วใช่ไหม “
หญิงสูงวัยเบือนหน้าหนีจากหลานชายหันมาคุยต่อรองกับเจ้าของบ้านที่กุมชะตาลูกสาวของเธอไว้
ในขณะที่เจ้าของบ้านยังคุยกันกับป้าไก่ และพี่กุ้ง มัจฉาเอนตัวลงนอนราบไปกับพื้นเพื่อที่จะได้ใกล้กับมายาเขาหันไปกระซิบเบาๆกับมายาที่ย่อตัวลงมาฟังเขา
“คุณ..เดินขึ้นรถไปคนขับรถยังไม่ได้ดับเครื่องยนต์ พอผมให้สัญญานคุณอุ้มคุณหนูไปด้วยได้ไหม “
“จะบ้าเหรอโดนยิงตายกันพอดี สิ”
“ไม่หรอกคุณทำได้ ผมขอร้องนั่นลูกคุณนะ เขารักคูณนะ เขาเคยบ่นถึงคุณให้ผมฟัง เขาต้องการความรักจากคุณนะคุณมายา เชื่อผมเถอะ ที่นี่นรกชัดๆเขาจะเอาคุณหนูไปขายต่อเป็นเครื่องบำเรอกามของพวกโรคจิตคุณยอมได้เหรอ “
มายาเริ่มอึกอัก ในใจบีบรัดทั้งความกลัว ทั้งสิ่งที่ตัวเองกำลังกระทำ เธอพึ่งจะมารู้ว่าเธอพลาดอย่างแรงที่ทำแผนร่วมกับคนพวกนี้
เธอไม่เคยรู้เลยว่าเสี่ยชัยค้ามนุษย์ ถึงแม้ว่าเธอไม่เคยยินดียินร้ายกับลูกนั่นเพราะมั่นใจว่าสงครามรักลูก แต่เธอไม่เคยคิดร้ายกับลูก
ถึงขั้นเอามาขายเป็นผักปลาแบบนี้ เธอควรทำอย่างไรดีทำตามเด็กคนนี้เหรอ
“ชู่ว์..คุณหนูไม่ร้องนะครับคนเก่ง ไปกับคุณแม่นะครับ เดี๋ยวพี่ปลาจะตามไป อย่าดื้อนะครับไปกับคุณแม่นะไปหาคุณพ่อนะครับเชื่อพี่ปลานะ”
มัจฉาก้มลงกระซิบกับเด็กชายก่อนจะส่งมือน้อยๆให้กับมายา แววตาใสซื่อที่อาบไปด้วยน้ำตากระตุกหัวใจคนเป็นแม่ นี่เธอกำลังทำอะไร เธอกลายเป็นปีศาจไปตั้งแต่เมื่อไหร่ กัน
“ผมจะถ่วงทางนี้ไว้ คุณรีบไปหาคุณสงครามให้เร็วที่สุด”
“แล้วๆเธอล่ะ”ไม่รู้อะไรดลใจให้เธอเป็นห่วงผู้ชายตัวผอมบางคนนี้ที่ทกำลังปกป้องลูกของเธอ ทั้งๆที่เธอเป็นคนทำเรื่องเองแท้ๆ
“ผมไม่เป็นไร ผมจะไม่เป็นไร “มัจฉายิ้มฝืดเฝื่อนให้กับหญิงสาว ก่อนจะพยักหน้าส่ง สัญญาน
มายาจูงมือลูกชายค่อยๆถอยไปเรื่อยๆอย่างเบาที่สุด จนถึงรถเธออุ้มเอาลูกชายแนบอกก่อนจะรีบเข้าไปในรถแล้วบอกคนขับรถให้ออกรถทันที
ปึง!! เสียงปิดประตูรถตามมาด้วยเสียงรถออกตัว
“เฮ้ย!! “เสียงคนของเสี่ยชัยตะโกนขึ้นเมื่อทุกคนหันมาทางทิศทางของเสียง รถตู้กระชากตัวออกไปอย่างรวดเร็ว
มัจฉาพุ่งตัวเองเข้าใส่คนที่กำลังเล็งปืนไปที่รถจนล้มกลิ้งไปด้วยกัน ข้อเท้าที่กระชากออกจากการถูกเหยียบด้วยความแรงและเร็ว
เป็นผลให้ร่างของมัจฉาไม่สามารถลุกขึ้นมายืนได้ เขานิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวดที่ขา แต่ก็พยายามกัดฟันทน
อย่างน้อยตอนนี้คุณหนูก็รอดแล้ว เขาไม่ขออะไรมากไปกว่านี้ ที่เหลือก็คงแล้วแต่โชคชะตาจะกำหนด
"ไอ้นี่วอนซะแล้วมึง "ชายร่างใหญ่คนนั้นเตรียมง้างเท้าขึ้นหวังจะระบายลงที่ร่างบางที่นอนคุดคู้อยู่ที่พื้น
"เฮ้ยพอ..เดี๋ยวมันช้ำลูกค้าจะตำหนิเอาได้ " เจ้าของบ้านรีบห้ามก่อนที่ร่างบางจะโดนรุมยำไปมากกว่านี้สินค้ามีร่องรอยย่อมเกิดการต่อรอง เขาจะปล่อยไปก่อน แล้วค่อยคิดดอกทีหลัง
“ปั๊ดโถ่เว้ย!!”หนุ่มใหญ่สบถด้วยความหัวเสีย เพราะมึงสองตัวนี่ทีเดียว งั้นลูกสาวมึงต้องอยุ่ชดใช้งานต่อ ทำให้กูชวดสินค้าดีๆเลยแม่งเอ๊ย!!”
“เสี่ยขาหนูทำงานให้เสี่ยมาหลายปีแล้วนะและตอนนี้หนูตามไอ้ปลามาคืนเสี่ยแล้วเสี่ยห้ามกลับคำนะ! “
หญิงสาวโอดครวญ เมื่อรู้ว่าเธอจะยังไม่ได้เป็นอิสระ
“มึงเงียบไปเลย เฮ้ย เอานังกุ้งไปส่งเขตสี่ ส่วนไอ้เด็กนี่เอา ไปขังไว้ก่อน อย่าพึ่งทำอะไรมันนะ ของต้องไม่มีตำหนิ เดี๋ยวจะโดนฝั่นโน้นเล่นเอาคราวนี้คงไม่พลาด โตขึ้นแล้วหน้าตาดีนี่หว่า หึหึ ทีนี้ คนฝั่งโน้นคงจะดีใจได้ของสดใหม่ซิงๆแถมไม่มีตำหนิด้วย ฮ่าๆ”
“แล้วผู้หญิงกับเด็กนั่นล่ะเสี่ยเอาไง”
“ปล่อยมันไป คนอย่างมายาไม่กล้าแจ้งความหรอกมันขี้ขลาดและเห็นแก่ตัวจะตาย ที่สำคัญพ่อแม่มันยังเป็นหนี้กูอยู่มันไม่กล้าทำอะไรแน่ แต่มึงส่งคนประกบมันไว้หน่อยก็ดีสบจังหวะค่อยจัดการ”
“ได้ครับเสี่ย “
“ปล่อยกูนะไอ้เสี่ยเฮงซวย แม่ช่วยกุ้งด้วยสิแม่ ฮือกุ้งไม่อยากไปที่นั่นแม่ ฮือๆ”
เสียงคร่ำครวญของคนเป็นลูกสาวทำให้ป้าไก่ต้องปล่อยน้ำตาให้ไหลลงมาอย่างไม่อาจจะห้ามได้ เวรกรรมอะไรของเธอกับลูกกัน
เธอได้แต่ยืนมองคนของเสี่ยชัยลากเอาลูกสาวและหลานชายของเธอเข้าไปทางหลังบ้าน ความเจ็บแค้นที่มีต่ออดีตน้องสะใภ้นั้น
เพราะเธอเอามาลงกับหลานชายที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรนั่นเลยทำให้ผลกรรมมันย้อนกลับมาที่เธออย่างนั้นหรือ
จะมาคิดได้ตอนนี้มันก็สายไปแล้ว เธอไม่ใช่คนมีอิทธิพลอะไรเธอก็แค่ชาวบ้านธรรมดา จะไปสู้รบปรบมือกับคนอย่างเสี่ยชัยได้ยังไง
เวรกรรมตามทันเธอแล้ว เธอไม่รู้ว่าจะตามน้องชายได้ที่ไหน เพราะตั้งแต่มัจฉาหนีไปคราวนั้น น้องชายก็ไม่ติดต่อกลับมาหาเธออีกเลย
เธอจะทำยังไงดีหัวใจเธอกำลังแหลกสลาย ลมหายใจกำลังติดขัด ขาทั้งสองข้างไร้เรี่ยวแรงจนต้องทรุดลงตรงนั้น
ความเจ็บปวดราวกับเข็มสักพันเล่มทิ่มแทงไปทั่วทั้งสมองที่กำลังครุ่นคิด ภาพของลูกสาวที่ถูกลากไปทั้งน้ำตาที่ไหลไม่ขาดสาย
กับหลานชายที่เดินตามหลังลูกสาวเธอไปโดยไม่มีน้ำตาสักหยด ไม่แม้แต่จะหันมามองเธอ ทำไมทุกอย่างถึงได้เลวร้ายลงแบบนี้กัน
มันเพราะอะไร เพราะเธอใช่ไหมทุกอย่างเป็นแบบนี้เพราะตัวเธอเอง ความรู้สึกสุดท้ายของหญิงวัยกลางคนเริ่มเลือนลาง
ความเจ็บปวดที่ได้รับเกินที่จะห้ามปราม ไม่ให้เข้ามาทำร้ายจิตใจที่กำลังบอบช้ำ ดวงตาพร่ามัวและดับวูบลงไปพร้อมกับลมหายใจสุดท้าย
ที่พยายามจะยื้อชีวิตเอาไว้แต่ก็สูญเปล่า..........
.
.
.
.
TBC................
ชีวิตคนมันแสนสั้น ทำดีไว้ไม่เสียหลาย ทำชั่วไว้แม้ตัวตายก็ตามติด
กรรมมักจะมาหลายรูปแบบ บางที่กรรมนั้นไม่ได้สนองคืนที่ตัวเราเท่าไหร่ แต่มันไปลงกับคนที่เรารักยิ่งเจ็บปวดกว่าลงที่เราร้อยเท่าพันเท่า
อูยยยยยพันวามาแนวใหม่ ฮ่าๆๆ ความโลภไม่มีคำว่าพอของคนสร้างรอยด่างในชีวิตเยอะแยะ บางคนคิดได้กลับตัวทัน บางคนคิดได้แต่ก็สายไป บางคนคิดได้แต่ไม่เหลือแม้ชีวิตที่จะให้แก้ไข
หลายคนไม่เคยคิดจะโทษที่ตัวเองไม่เคยมองเห็นว่าตัวเองทำอะไรไว้ถึงได้รับผลแบบนี้
เว่นเว้อพอควรเนอะ
ขอบคุณคนอ่านรักคนเม้นท์กอดทุกคนที่ติดตามและเม้นท์ให้พันวานะค๊า
หัวข้อ: ** ความรักที่หายไป **แจ้งข่าว**เปิดจองพี่เดียวน้องปลา 17/12/61-17/1/62 (อ่าน 163742 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก