ตอนที่ 20 ...ไวน์...แดง...
“พี่ปลาฮะ ทำไมพี่ปลาถึงเป็นแม่ให้เฟียไม่ได้ฮะ”
มัจฉานั่งมองเด็กชายที่ตั้งคำถามตาแป๋วไม่มีท่าทีว่าจะนอนทั้งๆที่ตาปรือจนจะปิดอยู่แล้ว ให้นึกเอ็นดูในความช่างสงสัย เขาคิดมาทั้งวัน
ว่าจะอธิบายให้คุณหนูตัวน้อยเข้าใจยังไงดี เรื่องนี้เป็นเรื่องละเอียดอ่อนมาก เขาไม่อยากกระทบความรู้สึกของเด็ก
“คุณหนูครับฟังพี่ปลาแล้วค่อยๆคิดตามที่พี่ปลาพูดนะครับ “เด็กชายพยักหน้าหงึกหงักตั้งใจฟังเต็มที่
“คนที่เป็นแม่น่ะ เป็นผู้หญิงครับ อย่างภาพนี้ไง “มัจฉาเอาหนังสือการดูแลครรภ์ที่ซื้อมาเปิดกางให้เด็กชายดูด้วยกัน
“แม่มายาของเฟียน่ะเคยท้องโตแบบนี้เพราะมีเฟียอยู่ในนั้น ตั้ง 9 เดือน และคนที่จะมีน้องอยู่ในนั้นได้ต้องเป็นผู้หญิงครับ ผู้ชายเป็นไม่ได้ “
“ทำไมเฟียไปอยู่ในท้องแม่ล่ะฮะ”
เด็กน้อยถามประสาซื่อ แต่ผู้ใหญ่อย่างมัจฉากลับรู้สึกหน้าร้อนๆกับคำถามนั่น นี่เขาจะสอนเพศศึกษาให้เด็กแปดขวบหรือไงนะ โอยแค่คิดก็จะบ้าตาย
“ก็คุณพ่อไงครับ ..คือ เอางี้ การที่มาเฟียจะเกิดมาได้ต้องมีคุณพ่อกับคุณแม่นะครับ คุณแม่จะเป็นผู้หญิง คุณพ่อก็เป็นผู้ชายไง “
มัจฉาเริ่มจะงงตัวเองที่ต้องมาอธิบายถ้าเป็นวัยที่โตกว่านี้หน่อยเขาจะไม่คิดเยอะขนาดนี้เลย
“งั้นพี่ปลาก็เป็นแม่ไม่ได้ใช่ไหมฮะเพราะพี่ปลาเป็นผู้ชาย.....”
“ครับ พี่ปลาเป็นแม่ไม่ได้หรอกนะครับ “
มัจฉาตอบพลางยกมือขึ้นลูบหัวเด็กน้อยเบาๆมาเฟียขยับเข้ามากอดพี่ปลาของเขาเอาไว้ พลางซบหน้าลงกับอก ก่อนจะบ่นอูอี้ ตามความเข้าใจของเด็กน้อย
“แล้วแบบนี้พี่ปลาเป็นอะไรล่ะ เป็นพ่อไม่ได้พ่อมีแล้ว งืมๆพี่ชายเหรอ ไม่เอา ....”
มัจฉาอมยิ้มกับความช่างคิดของเด็กน้อย สงครามที่ยืนพิงประตูมองสองคนคุยกันอยู่นานต้องเดินเข้ามาสมทบ
เขานั่งลงข้างๆพี่เลี้ยงที่กึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียงของลูกชาย เจ้าตัวแสบก็กอดพี่เลี้ยงไว้ไม่ยอมปล่อย
“พี่ปลาก็เป็นพี่ปลาของเฟียเหมือนเดิมนั่นแหละลูก ไม่ได้เป็นพี่เลี้ยงแล้วแต่เป็นแฟนพ่อแทนนะ หึหึ”
“ย้ำจังนะครับ ผมยิ่งอธิบายยากอยู่”มัจฉาทำหน้ามุ่ยขัดใจเมื่อคนตัวโตชอบจะพูดกับลูกให้ลูกสงสัยแต่ทิ้งให้เขาตอบคำถาม
“ไม่เอาน่า อย่าทำหน้างอสิ เดี๋ยวลูกไม่รักนะ “
สงครามเย้าแหย่คนหน้างอบนเตียงอย่างอารมณ์ดี เด็กชายเงยหน้าขึ้นมาเหมือนจะนึกอะไรได้
“ลูกเหรอ..งั้น เฟียมีพ่อสองคนดีกว่ามีเยอะกว่าเพื่อนด้วย พ่อปลาพ่อเดียว งึมๆ”
พูดจบก็มุดหน้าลงกับอกบางๆของคุณพ่อคนใหม่ มัจฉามองหน้าเด็กง่วงที่ทำตาปรือๆพยายามฝืนตัวเองไม่นอน แล้วก็อดที่จะขำไม่ได้ มีพ่อเยอะดีกว่างั้นเหรอ หึหึ เด็กน้อยจริงๆ
"พี่เดียวไปทำงานก็ได้นะครับเดี๋ยวผมจัดการเองนะ "มัจฉาเอ่ยบอกเพราะเห็นว่าคนตัวโตยังมีงานค้างอยู่
สงครามเดินออกมายืนมองคนสองคนที่เขารักมากอย่างไม่รู้จะพูดอะไรดี มันอิ่มอยู่ในใจภาพมัจฉากำลังจัดแจง
ให้ลูกชายตัวน้อยของเขาให้นอนด้วยท่าสบาย ห่มผ้าให้ทั้งยังจุ๊บแก้มเล็กเบาๆทั้งกล่าวฝันดีกับเด็กชาย
นานแค่ไหนกันนะที่เขาไม่ได้เห็นภาพแบบนี้ เขาคิดว่าเมื่อมาเฟียโตขึ้นลูกชายเขาจะเข้าใจความรักระหว่างเขากับพี่ปลา
ตอนนี้ลูกยังเด็กการอธิบายอะไรที่ยากเกินความเข้าใจของเด็กก็ทำความลำบากให้พวกเขาทั้งคู่ แต่ไม่ว่าจะยังไง
เขาจะต้องพยายามให้ลูกเข้าใจไม่ว่าจะนานแค่ไหนเขาจะไม่ปล่อยมือ
.......................
“อ้าวคุณรัน มีอะไรหรือเปล่าครับ “
มัจฉาเดินออกจากห้องหลังจากอาบน้ำเสร็จแล้วด้วยความหิวจึงคิดจะเข้าครัวไปหาอะไรกินสักหน่อย นาฬิกาบอกเวลา เกือบห้าทุ่ม
คงกินได้แค่น้ำผลไม้หรือนม ยังไม่ทันจะได้เดินไปถึงครัวเขาก็ชะงักเมื่อเจอการันต์ที่เดินออกมาจากห้องทำงานของคุณสงคราม
เลยแปลกใจเพราะวันนี้เจ้าของบ้านไม่ได้คุยถึงเรื่องงานกับเพื่อนเลย
“เปล่าครับคุณปลา แค่เอาของมาให้คุณสงคราม”
มัจฉาถอนหายใจยาวกับคำเรียกขานของเพื่อนสนิทคุณสงคราม เขาเองก็พึ่งจะมาทราบทีหลังว่า คุณการันต์เป็นเพื่อนสนิทคุณสงครามก็เพราะคำเรียกขานแบบนี้ไง เขาเลยไม่รู้
“คุณรันครับ เรียกปลาเฉยๆก็พอครับ ผมไหว้ล่ะ “
การันต์ยิ้มขำกับท่าทางของเพื่อนสะใภ้คนใหม่ เขาชอบแกล้งมัจฉาก็สีหน้าท่าทางมันน่าแกล้งจะตายไป
“หึหึ ครับคุณปลา”
“คุณรัน!!..ฮึ่ยขี้แกล้งพอกันเลยนะเพื่อนกันนี่ เฮอะ...ว่าแต่คุณรันจะกินอะไรไหมครับเดี๋ยวผมทำให้”
มัจฉาทำหน้างอๆ แต่ก็อดเป็นห่วงการันต์ไม่ได้ เพราะดูท่าทางจะเพลียมาก
“ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมจะกลับแล้ว ปลาไปดูไอ้เดียวมันเหอะ อย่าให้มันกินเยอะนักล่ะ “การันต์พูดแค่นั้นก็โบกมือลาแล้วเดินออกนอกบ้านไป
“กินเยอะ..? กินอะไร? “
มัจฉาสงสัยจึงเดินเข้าไปที่ห้องทำงาน แต่ภาพที่เห็นทำเอาเขายิ้มอย่างเอ็นดูคนตัวโตที่ฟุบหลับอยู่บนโต๊ะทำงาน
แต่ ข้างๆมีแก้วไวน์ใบใหญ่วางอยู่ ยังมีไวน์สีสวยอยู่เกือบเต็มแก้ว มัจฉาถอนหายใจเฮือกเมื่อเห็นว่าคุณสงครามหลับไปเพราะอะไร
บอกว่าอย่ากินๆเฮ้อ...แม้จะหลับได้แต่มันก็ไม่ดีต่อสุขภาพเลยนะ เขาหยิบเอาแก้วใบนั้นเพื่อจะเก็บเข้าที่
ความเย็นของไวน์ยังอยู่แสดงว่าคนที่ฟุบอยู่ไม่ได้หลับคงแค่มึน
“เหนื่อยๆก็ไปนอนสิครับจะมากินทำไมกันฮึ ...”
“นิดหน่อยเองครับ พี่แค่จิบๆนะ”เสียงพึมพำจากคนฟุบอยู่บนโต๊ะทำให้มัจฉาส่ายหน้าเบาๆ
มันอร่อยตรงไหนกันนะ ของพวกนี้ คิดพลางพิจารณาแก้วไวน์ในมือ กลิ่นไวน์จากแก้วลอยเข้ามาปะทะกับจมูก มันต่างกับกลิ่นเหล้าที่พ่อเคยกิน ด้วยความอยากรู้ มัจฉายกไวน์แก้วนั้นขึ้นดื่มพรวดเดียว...
.”อึก..!” รสชาติฝาดเฝื่อนแต่นุ่มลิ้นอย่างบอกไม่ถูก ความร้อนกระจายไปทั่วกระพุ้งแก้มทั้งลำคอ
“แหวะ..แค่กๆ”
สงครามเงยหน้าขึ้นมาดูเมื่อได้ยินเสียง ภาพมัจฉายืนถือแก้วไวน์ที่ไม่เหลือไวน์ให้เห็น หน้าแดงก่ำไปทั่วทั้งหน้าและลำคอ เขารีบยื่นมือไปรับเอาแก้วเปล่าใบนั้นที่ทำท่าจะร่วงจากมือ
“เด็กซน..ไงล่ะแอบกินไม่ดีเลยน๊า ฮึ”
“ปละ..เปล่าสักหน่อย แค่กๆ แค่ปลาอยากรู้ว่ามันอร่อยเหรอ ..พี่ชอบดื่มจัง”เสียงสั่นๆทั้งยังไอไม่หายเพราะสำลักไวน์เข้าไปเต็มๆ
“ใครเขาให้กระดกซะหมดแก้วแบบนั้นครับที่รัก ไวน์นะ ไม่ใช่เหล้า เฮ้อ...พี่แค่จิบๆหลังอาหารนิดหน่อยเอง ไม่ได้เป็นขี้เมาสักหน่อย “
สงครามบ่นพึมพำเบาๆเมื่อเห็นคนดื้อยังไอแค่กๆไม่หยุด
“รันมันเอามาให้ลองชิมจะใช้รับแขกผู้ใหญ่พรุ่งนี้ เลยจิบๆแค่ชิมเอง”
สงครามพูดไปเรื่อยๆให้คนตัวบางฟังเขาเข้าใจเจตนาของมัจฉาว่าไม่อยากให้เขาดื่มของมึนเมามากนัก แต่แค่ชิมเพื่อเทสรสเท่านั้น
สงครามหันกลับไปมองคนร่างบางที่นั่งลงบนโซฟา จากทีแรกที่ยืนอยู่ เขาเห็นมัจฉาเงียบผิดปรกติเลยเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆ
“ปลาครับ ไหวไหม สำลักขนาดนั้นดี๋ยวพี่ไปเอาน้ำมาให้ “
“อือ..พี่เดียวมันไม่อร่อยเลยอ่า.อือ...หัวหมุนๆ พื้นเอียง อือ...”
เสียงเหมือนจะบ่นงึมงำคนเดียวทำให้สงครามที่กำลังจะลุกต้องนั่งลงและมองหน้าคนแอบกินไวน์ชัดๆท่าทางแบบนี้เมาแน่ๆ
ทำให้นึกถึงการันต์ที่แพ้ไวน์แดงเหมือนกันกินนิดเดียวแต่เมาเร็ว ทุกครั้งที่เทสไวน์แดงจะเป็นเขากับกันธร
เพราะการันต์ไม่ดื่มไวน์แดงอีกเลย หลังจากเทสครั้งแรก วันรับปริญญาของพวกเขาการันต์เมาเละเทะ แค่ไวน์สองแก้ว
ตอนนี้เขาเห็นมัจฉาอาการคล้ายการันต์สมัยนั้นเลยอดที่จะหัวเราะขำไม่ได้ สงครามนั่งคร่อมคนตัวบางที่นั่งเอนเหยียดยาวไปกับโซฟา
มัจฉาเอนหลังพิงพนักโซฟาตัวใหญ่เขารู้สึกมึนหัว หน้าร้อนตัวร้อน ลุกยืนไม่ได้พื้นมันเอียงเลยต้องเอนหลังพิงพนักเอาไว้
ใบหน้าหล่อเหลาของคนตัวโตยื่นมาใกล้ๆแววตาเป็นห่วงที่ส่งมาทำให้มัจฉาอมยิ้มแล้วยื่นมือเข้าไปลูบแก้มสากเบาๆ
เขามองดูหน้าคุณสงครามใกล้ๆเหมือนกับว่าไม่เคยเห็น มัจฉายื่นอีกมือไปจับแก้มอีกข้างเอาไว้พร้อมทั้งสบตาคู่นั้นที่มองมา
เขาเห็นเงาตัวเองในนั้น เห็นชัดเจนจนไม่อาจละสายตา สงครามโน้มหน้าเข้ามาใกล้ๆดวงหน้าเนียนใสเห่อแดงไปทั่วหน้าและลำคอ
แววตาซุกซนสั่นไหว มือนุ่มนิ่มลูบไล้ไปทั่วหน้าของเขา จนต้องจับเอาไว้พลางสบตาสื่อความหมายไปให้
“ปลาครับ “
เสียงเรียกแผ่วเบาข้างหูทำให้มัจฉาต้องขยับเข้าหาดึงมือตัวเองออกจากการเกาะกุมของคุณสงครามก่อนจะวาดแขนทั้งสองขึ้นโอบรอบคอคนตัวโตเอาไว้ เขาแค่ไม่อยากลุกไปไหน แค่อยากนั่งตรงนี้อยู่ใกล้ๆกัน
“เด็กดื้อ...อย่ามายั่วกันสิ “
สงครามครางประท้วงเบาๆเมื่อมัจฉายกเข่าขึ้นจนไปโดนจุดหวงห้ามการขยับขาไปมาเบาๆของมัจฉาที่ทำไปโดยไม่รู้ตัวนั่น
เท่ากับปลุกเดียวน้อยที่กำลังหลับไหลให้ตื่น โดยที่เจ้าตัวไม่รู้สักนิดว่าที่ทำอยู่เป็นการยั่วแบบที่คุณสงครามกล่าวหาเขานั่น
มัจฉาอยากเถียงแต่ไม่มีแรงพอที่จะพูดเขาไม่ได้ยั่วสักหน่อยแค่อยากอยู่ใกล้ๆ
“อือ..พี่เดียวพาไปนอนหน่อย ปลาอยากนอน “
เสียงเบาอู้อี้ดังขึ้นแถมคำแทนตัวที่ไม่เคยได้ยินแบบนั้น แทบจะตัดสติของสงครามให้ขาด หน้าตาท่าทางเชิญชวนออกปานนั้นแถมให้พาไปนอนอีก ไอ้เดียวเอ๊ย..จะทนไหวไหม
ก่อนที่จะได้ทำอะไร ขาเรียวสวยของอีกคนก็เสียดสีไปมากับการขยับตัว ทำให้ให้สงครามหมดความคิดที่จะพาคนสวยเข้านอน
แต่เขากลับทิ้งร่างลงมาทาบทับเอนลู่ไปด้วยกันบนโซฟาตัวใหญ่ ริมฝีปากหนาเคลื่อนเข้าหาใบหน้านวลเนียนพลางประกบลงกับริมฝีปากสวยได้รูปของอีกคน
บดเบียดเคล้าคลึงเบาๆสงครามใช้ปลายลิ้นเลียปากอิ่มของอีกคนก่อนจะค่อยๆแทรกริมฝีปากนุ่มนิ่มนั่นเบาๆ
จนเจอไรฟันที่เรียงตัวอยู่ข้างในเขาดูดและขบกัดเบาๆที่ริมฝีปาก ของมัจฉา ลมหายใจร้อนๆเริ่มสั่นกระชั้น
ร่างกายบดเบียดเข้าหากันโดยอัตโนมัติ สองมือเรียวเลื่อนลงมาขยุ้มเสื้อเชิ๊ตที่ปลดกระดุมเม็ดบนไว้
“อือ..พี่เดียวอ่า....”เสียงครางเครือของคนใต้ร่างยิ่งโหมกระพืออารมณ์ของสงครามให้คุกรุ่น
“ปลา ...ที่รัก ไปนอนนะคนดีนะครับ “ สงครามผละออกจากปากอิ่มนั่นอย่างเสียดายพลางเอ่ยชักนำให้คนตัวบางไปนอน มัจฉากำลังเมาเขาไม่อยากเอาเปรียบ
“ไม่เอาจะนอนตรงนี้พี่เดียวนอนด้วยนะ”
สองมือไขว่คว้ากอดรัดรอบลำตัวหนาของอีกคนเอาไว้ สองขาเรียวอ้ากว้างออกให้คนตัวโตแทรกร่างลงมา
มัจฉาหยัดกายเบียดเข้าไปในอ้อมกอดของสงครามยื่นหน้าขึ้นมาหาพร้อมกับจูบเบาๆที่ริมฝีปากของสงคราม
สองขาเรียวเหนี่ยวรั่งก่ายกอดคนตัวโตเอาไว้ เพียงแค่นั้น ความอดทนที่มีก็หลุดลอยไป
“เด็กช่างยั่ว”
สงครามโน้มหน้าเข้าหาคนช่างยั่วอีกครั้งเขาประกบปากแนบแน่น ลิ้นร้อนซอกซอนไปทั่วโพลงปากดูดดุนริมฝีปากของอีกคนกัดเบาๆย้ำๆกระตุ้นอารมณ์ภายในลุกฮือ
จนยากที่จะต่อต้าน ริมฝีปากทั้งลิ้นร้อนไล่เลียทั้งกดจูบไปทั่วลำคอระหง ไล่ลงมาซอกคอหอมกรุ่นทั้งไหปลาร้าเซ็กซี่สะดุดตา
สงครามถอดเสื้อยืดตัวโคร่งออกจากร่างของคนเมา มัจฉามีผิวละเอียดขาวสะอาดตา แต่ตอนนี้มันแดงไปทั้งตัว
ยอดอกชูชันท้าทายสายตาสงครามไม่คิดว่าร่างกายผู้ชายจะสวยได้ขนาดนี้ มือหนาลูบไล้เบาๆไปทั่วสีข้างแและท้องน้อย
ไล่ต่ำลงไปในขอบกางเกงยืดขาสั้นที่มัจฉาใส่อยู่ สงครามดึงกางเกงตัวนั้นลงพร้อมทั้งชั้นในสีขาวอีกตัว
ก่อนจะลุกขึ้นถอดเสื้อเชิ้ตของเขาออกพร้อมทั้งกางเกงก่อนจะทาบทับร่างเปลือยเปล่าเข้าเสียดสีกับผิวเนื้ออุ่นร้อนของอีกคน
แค่เพียงร่างกายสัมผัสกัน สงครามก็แทบจะทนไม่ไหว เมื่อมัจฉาเบียดกายเข้าหา
“อ่าพี่เดียว อือ..”
มัจฉาครางเครือส่ายหน้าไปมาเมื่อปากอุ่นๆครอบลงบนยอดอกลิ้นร้อนๆตวัดไปมาเบาๆเขารู้สึกขนลูกซู่ไปทั่วทั้งร่าง
เหมือนจะหนาวแต่ร่างกายมันร้อน มือน้อยๆปัดป่ายสะเปะสะปะ เขารู้ตัวดีว่าจะเกิดอะไรขึ้นแต่เขาเต็มใจ
เขาไม่ได้ขาดสติเพียงแค่ควบคุมใจตัวเองไม่ได้ก็เท่านั้น แค่เป็นคุณสงครามเขายอม
สองมือเรียวลูบไไล้ไปทั่วศรีษะขอองงคนตัโตที่ซุกซบอยู่ สอดแทรกนิ้วเรียวเข้าไปในกลุ่มผมนุ่มสวยก่อนจะขยุ้มเบาๆเมื่อคนตัวโตขบกัดที่เม็ดทับทิมสีสวย
มัจฉาแอ่นอกเชิดหน้าส่งเสียงครางเครือไม่หยุด สัมผัสแปลกใหม่ มันวาบหวิวชวนเคลิ้มร่างกายล่องลอยไป
ความเสียวซ่านแผ่ไปทุกอณูของผิวกาย เขาได้แต่ตามทางที่คนตัวโตชักนำ สงครามเลื่อนมือหนาไปกอบกุมเอาแก่นกายของมัจฉา
ที่กำลังขยายตัวตามอารมณ์ของเจ้าของแล้วรูดรั้งเบาๆ มัจฉาเลื่อนมือไปจับมือใหญ่นั่นเอาไว้อย่่าางตื่นๆในอารมณ์สงครามปล่อยมือออก
ก่อนจะรวบเอาแท่งร้อนของเขาเองและแก่นกายของมัจฉาเข้าด้วยกันและรูดรั้งไปพร้อมกันและเพิ่มความแรงขึ้นเรื่อยๆ
“อ่า...ปลา “
เสียงทุ้มสั่นกระเส่าอยู่ใกล้ๆสงครามขยับตัวขึ้นลงจงใจให้ร่างกายเสียดสีเพื่อปลุกเร้าคนใต้ร่างมัจฉาขยับตามดวงตาปรือปรอย
เมื่อมือใหญ่ลูบไล้ก่อนจะบีบเค้นหนักที่สะโพกมน ก่อนจะวกกลับมารูดรั้งแก่นกายที่กำลังขยายตัวของคนใต้ร่างพร้อมทั้งขยับขึ้นไป
บดจูบหนักหน่วงเร่าร้อนมือหนาก็ชักพารูดรั้งดึงให้คนตัวบางนำทางไปสู่จุดหมาย เสียงลมหายใจที่ขาดห้วง
บ่งบอกอารมณ์ของมัจฉาได้เป็นอย่างดี มือบางคว้าเอาแก่นกายของคนตัวโตไว้พลางขยับรูดรั้งอย่างที่อีกคนทำให้
“อื้อ...พี่เดียว อ่า..มันจะ.. อะ..อา...”เสียงครางเครือของคนตัวบางยิ่งพาให้มือหนาเร่งเร้า พาคนตัวบางไปสู่จุดหมาย
“อาห์ ปลา.....น่ารักมาก ปลาครับ พี่จะไม่ไหวแล้วนะ “
“อีก อ๊ะ.อ๊า...พี่เดียวมันเสียว อย่า...อื๊อออออ!!..”
มัจฉาต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อสงคราวเลื่อนตัวลงไป พร้อมทั้งครอบปากลงกลางลำตัว ลิ้นร้อนตวัดไปมาที่ส่วนยอดและแยงลิ้นเข้าไปที่รูเล็กๆส่วนปลาย
ทำให้มัจฉาดิ้นพล่านแทบจะหายใจไม่ออกความเสียวแล่นพร่านจนแทบขาดใจ เมื่อสงครามใช้ปากรูดรั้งตั้งแต่โคนจนสุดปลาย
รูดรั้งขึ้นลงรัวๆ เสียงครางลั่นแทบขาดใจของปลายิ่งทำให้แก่นกายของสงครามขยายตัวพองจนปวดหนึบ
เขาอยากปลดปล่อยใจจะขาดแต่เขาจะต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไปเพราะมัจฉายังไม่เคยผ่านเรื่องเซ็กมาเลยสักครั้ง
และเขาเองก็เป็นครั้งแรกที่ทำรักกับผู้ชาย แต่เขาก็ปล่อยให้อารมณ์พาไป ด้วยหัวใจที่รักเท่านั้นอย่างอื่นเขาไม่สนใจว่าจะยังไง
เพราะไม่ว่าชายหรือหญิงความรู้สึกก็ไม่ต่างกัน
“อ๊า!!พี่..ฮื้อ...”เสียงหอบหายใจเมื่อมัจฉาปลดปล่อยออกมาอย่างห้ามไม่ได้
สงครามไม่ปล่อยให้อารมณ์คนตัวบางขาดห้วง ลิ้นร้อนยังคงทำหน้าที่ ไล้เลียไปทั่วขาหนีบด้านใน ฝากรอยจูบไว้ทั่ว
มือหนาก็เขี่ยยอดอกสีสวยไปมากระตุ้นให้มัจฉาเริ่มปล่อยเสียงครางจากลำคอ อารมณ์ถูกปลุกขึ้นอีกอย่างง่ายดาย
สงครามใช้นิ้วกวาดเอาน้ำรักของมัจฉาที่กระจายอยู่บนหน้าท้องเนียนสวยชะโลมนิ้วแกร่งก่อนจะค่อยๆกดนิ้วแทรกผ่านช่องทางด้านหลัง
ที่ไม่เคยมีใครรุกล้ำมันปิดแน่นจนแทบจะเข้าไม่ได้ สงครามค่อยๆกดแทรกเข้าไปจนมิดก่อนจะกดย้ำๆแล้วควานด้านในเพื่อเปิดทาง
ช่องทางรักตอดรัดนิ้วเอาไว้แน่น เมื่อสงครามสะกิดโดนจุดด้านในพร้อมทั้งกระทุ้งนิ้วยาวไปถี่ๆยิ่งโดนจุดมากเท่าไหร่มัจฉายิ่งตอดรัดเอานิ้วของเขาไว้ไม่ปล่อย
“อ่า..พี่เดียว เสียว อือ....อย่าแกล้งปลา อ้ะ..“
“ปลาครับ อย่าเกร็งนะ อ่าห์ “สงครามกัดฟันอดทนเอาไว้เมื่อมือซุกซนคว้าหมับเข้าที่กลางกายก่อนจะรูดรั้งขึ้นลงให้เขาเกร็งหน้าท้องอดทนไว้
“อย่าซนสิ เดี๋ยวเจ็บตัวนะ จะยั่วพี่ไปถึงไหนครับ “
“ไม่ได้ยั่วสักหน่อย..พี่เดียว...ปลาอยากได้ของพี่เดียวแล้วไม่เอานิ้วแล้วได้ไหม...อ่า...”
ทั้งสีหน้าทั้งคำพูด ที่สงครามไม่คิดว่าจะได้ยินมันเร่งความต้องการเขาโดยอัตโนมัติ เขาถอนนิ้วออกพร้อมทั้งขยับช่วงล่างเข้าชิดกับมัจฉาให้แก่นกายที่กำลังแข็งตัวเสียดสีช่องทางที่เปิดรออยู่แล้ว
สัมผัสแผ่วๆแต่ร้อนไปทั้งตัว เมื่อส่วนปลายแตะเข้ากับช่องทาง สงครามจับขาเรียวทั้งสองข้างให้แยกออกก่อนจะลุกขึ้นคุกเข้าอยู่หว่างขาของคนสวยที่นอนตาปรือเชิญชวนเขาอยู่ข้างล่าง
“อย่าเกร็งนะที่รัก พี่จะเข้าไปแล้วนะ อ่า....แน่นจัง..ซี๊ด..”
เสียงสูดลมหายใจเมื่อเขาสอดแก่นกายเข้าไปในช่องทางสีสวย มันตอดรัดแน่นจนเขาแทบจะปล่อยตรงนั้น
“อ่า..ปลาครับอย่ารัดพี่แน่นนักสิ “สงครามค่อยๆกดสะโพกแนบลงไปก่อนจะถอนกายกลับมาอีกนิดและกระแทกลงไปจนสุด
“อ๊า..พี่ อึก เจ็บ..อ่า.....อาซี๊ด...พี่เดียว มัน...อื้อ...”มัจฉาไม่อาจจะบรรยายความรู้สึกที่มีเมื่อแท่งร้อนนั้นกระแทกเข้าจุดเสียวภายใน
จนเขาอดไม่ได้ที่จะส่ายสะโพกตอบรับไปพร้อมกับการชักนำของคนตัวโต เมื่อความเจ็บผ่อนคลายกลายเป็นความเสียวกระสันมาแทนที่
เสียงครางกระเส่าของมัจฉายิ่งกระตุ้นให้สงครามเร่งกายขยับเข้าหาคนตัวบางถี่รัว เสียงเนื้อกระทบกันดังก้องไปทั้งห้อง แต่ทั้งคู่ไม่ได้สนใจอะไรนอกจากความสุขตรงหน้า
“อ่า..ปลาครับ สวยมากปลา “สงครามจับร่างของดมัจฉาพลิกลงให้คุกเข้าโดยกลางกายยังเชื่อมต่อกัน
สะโพกมนลอยเด่นอยู่ตรงหน้า สงครามมองแท่งร้อนของตัวเองผลุ่บเข้าออกแรงๆที่ช่องทางสีสวย
ตามแรงกระแทกสองมือหนาบีบเค้นสะโพกสวยไปตามแรงอารมณ์ สะโพกแกร่งก็กระแทกกระทั้นรุนแรงไม่หยุด
ไปตามอารมณ์ที่โหมกระหน่ำ เสียงครางสุขสมของทั้งคู่สลับกับเสียงขยับกายกระแทกเข้าหากัน ไม่หยุด
“อ๊า..พี่เดียว ฮึก ..จะไม่ไหวแล้ว อ๊า...แรงอีก อึก นะ อ้ะ...ฮื่อ.”
เสียงร้องขอทั้งสะโพกมนส่ายตอบรับแรงกระแทกไม่หยุดทำให้สงครามกัดฟันอย่างอดทนแต่พอได้ยินเสียงขอของคนสวยเขาก็หมดความอดทน
เขากระแทกสะโพกแรงๆย้ำๆหลายทีถอนกายออกมาจนสุดและกระแทกกลับเข้าใหม่จนมิด ทั้งรัวแรงและเร็ว
“อ่า..ซี๊ดดดด ปลา .อืม อ้า...ปลา “ เสียงเรียกชื่อไม่ขาด สองมือจับสะโพกมนไว้แน่นกระแทกอัดเต็มแน่นทุกครั้ง
มัจฉาตอดรัดเอาความรู้สึกแปลกใหม่ราวกับร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยงๆด้วยความสุขเอ่อล้น
“อ๊าไม่ไหวแล้วจะ อ๊าๆๆๆๆ !!!”
น้ำรักขุ่นขาวพุ่งออกมาเป็นสายโดยที่คนตัวโตยังไม่ได้แตะต้องส่วนหน้าเลยด้วยซ้ำ
เมื่อเห็นมัจฉาถึงปลายทางสงครามก็เร่งสะโพกเร็วขึ้นอีก พร้อมทั้งกระแทกแรงๆสองสามทีก่อนจะปลดปล่อยเข้าไปในตัวของมัจฉา
น้ำรักเอ่อล้นออกมาข้างนอกไหลตามเรียวขาสวย แต่สงครามไม่ถอนแก่นกายออก ตรงข้ามเขากลับขยับตัวไปมาเบาๆขยับเข้าออก
และแช่ท่อนเนื้อนั่นไว้ข้างในมัจฉาที่ยังตอดรัดแก่นกายของเขาเอาไว้ แรงกระตุกภายในยังจุดอารมณ์ของสงครามไว้ไม่หยุด
สองร่างก่ายกอดกันไม่ห่าง สงครามจูบซับริมฝีปากคนตัวบางก่อนจะใช้ลิ้นลุกล้ำเข้าข้างในบดจูบเร่าร้อนแบบไม่ให้คนสวยตั้งตัว แก่นกายที่ยังแช่คาอยู่เริ่มขยายตัวอีกครั้ง
“อา..พี่เดียว มัน...อือ...”
“ไปห้องพี่นะคนดีไปที่ห้องนะ “
สงครามไม่รอให้มัจฉาพูดหรือปฏิเสธอะไร เขาถอนแก่นกายออกพร้อมลุกขึ้นช้อนเอาคนตัวบางมาอุ้มเอาไว้ในอ้อมกอด
และเดินไปที่ประตูเชื่อมระหว่างห้องนอนกับห้องทำงาน ตรงไปที่เตียงหลังใหญ่ ไม่ได้รออะไร บทรักก็เริ่มบรรเลงขึ้นอีกครั้ง .......
.
.
.
.
TBC..............
บางคนเมาไม่ได้ขาดสติ แต่ทำให้มีความกล้ามากขึ้น หึหึ
พันวามีเพื่อนคนนึงที่เมาไวน์แดง ถ้าเป็นเบียร์หรือเหล้านางกินก็เฉยๆ กว่าจะเมาก็หมดไปหลายอยู่แต่กับไวน์แดง นางจะไม่แตะเลย แค่แก้วเดียวได้เรื่อง
เลยคิดว่ามัจฉาน่าจะเป็นแบบเดียวกัน แต่อย่างน้องปลานี่ไม่แตะแอลฯเลยสักครั้ง แค่อยากลองกิน ดู ไม่คิดว่าจะได้เรื่อง
คราวหน้าสงสัยบพี่เดียวต้องซื้อไวน์แดงมาตุนไว้เต็มบ้านแน่ๆ หึหึ
อีกไม่กี่ตอนก็จบล้าวววววววว หลังมาม่า จะมีแค่ความมุ้งมิ้งและ ..หื่น นะคะ 5555555
สงสารพ่อเดียวเก็บกดมานาน แต่ตอนหน้า คนเมาจะทำตัวยังไงน๊า เมื่อสร่างเมา อิอิ
ขอบคุณคนอ่านที่ยังรอกันนะ แม้ร่างกายไม่เต็มร้อยแต่ก็จะมาต่อจนจบสัญญาเลย
ถ้าช่วงไหนหายไปนานก็ตามทวงกันได้ที่เพจของ
Phanwaพันวานะคะ เข้าไปอ่านบ่อยแต่ก็ไม่ค่อยอัพเดต 55555
ขอบคุณคนอ่านรักคนเม้นท์ ทุกเม้นท์คือกำลังใจที่ดีมากเลยน๊า
หัวข้อ: ** ความรักที่หายไป **แจ้งข่าว**เปิดจองพี่เดียวน้องปลา 17/12/61-17/1/62 (อ่าน 163739 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก