หัวข้อ: นักเรียนทุนวุ่นรัก

[วชิรญาณ์]

สายลมเย็นๆตีกระทบใบหน้าหน้าของผมที่กำลังเดินเข้าโรงเรียนในเช้าวันเปิดเทอม ผมเป็นนักเรียนทุนชั้นม.6ในโรงเรียนกึ่งนานาชาติ แค่ลองมาสอบชิงทุนบ้าๆตอนขึ้นม.4แต่ดันได้เฉยแม่เลยบอกให้มาเรียน ผมเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนหรอกครับเพราะอะไรน่ะเหรออย่างว่าเด็กทุนก็มีค่าเทอมให้ฟรีสำหรับเด็กยากไร้เพื่อนที่นี่ก็ไฮโซคงไม่มาลดตัวเล่นกับผม แต่บ้านผมก็ไม่ได้จนอะไรขนาดนั้นหรอกครับถ้าเรียนรัฐบาลฐานะก็จะอยู่กลางๆแต่พอมาที่นี่แล้ว เงินร้อยกว่าบาทหมดไปกับข้าวแค่มื้อเดียว
"เวลคัม เวลคั๊ม เวลคัม ทู ไฮสคูล~"
เสียงเพลงตามสายของโรงเรียนดังขึ้นพร้อมๆกับเด็กที่กำลังหลั่งไหลเข้ามาภายในโรงเรียน ก่อนอื่นผมต้องดูรายชื่นที่ติดไว้ที่บอร์ดหน้าห้องอิมฟอร์เมชั่นก่อนว่าเทอมนี้จะได้อยู่ห้องอะไร ผมเลื่อนสายตาดูใบรายชื่อ
"WUTTICHAI WONGSIRIPAN 6/Q"
ปีนี้ได้อยู่ห้องควีน ซึ่งปีที่แล้วอยู่รองคิง โรงเรียนผมมีแต่ละสายจะมี5ห้อง มีห้องพรีเมี่ยม ห้องคิง ห้องควีน ห้องรองคิงและห้องรองควีน
"ไฮซันเดย์/ไฮเฟรน"
เสียงเอ่ยทักจากพร้อมกันจากยัยพุตตี้กับยัยแอซซาน พุตตี้เป็นผู้หญิงผมสีน้ำตาลอ่อนที่ถักเปียเดียวทั้งหัวเป็นลูกเสี้ยวอิตาลี พ่อคนไทยแต่แม่เป็นลูกครึ่งอิตาลี ส่วนแอซซานนางเป็นตุ๊ดน้อยผู้ไฮโซเป็นลูกครึ่งไทย-ฮ่องกงทั้งโรงเรียนมีแต่สองคนนี้แหละครับที่เล่นกับผม
"หวัดดีเป็นไงบ้าง"
ผมเอ่ยทักทายกลับ
"แหม เปิดเทอมมาคราวนี้ผิวขาวขึ้นปากชมพูขึ้นเชียวนะจะเป็นตุ๊ดเหมือนฉันแล้งหรอยะ" แอซซานสวนถาม
"บ้าหรอ หน้าก็เป็นยังงี้นานแล้วปะครับ"
"แกอะเริ่มเหมือนผญ.ขึ้นทุกวันละ ผมก็ยาวๆหน่อย ขนตายาว ขาว ปากชมพูอีก ฉันยังอายเลย" พุตตี้พลางขบขัน
"เออว่าแต่พวกแกอยู่ห้องอะไร"
"พวกฉันได้อยู่ห้องพรีเมียมจ้า ฮ่าๆๆ" ผมทำหน้าอึ้ง ที่อึ้งเพราะไม่ได้ที่แยกกันหรอกครับ แต่พวกมันทำไมเก่งขึ้นขนาดนี้ ผมยังค่อยๆขยับจากรองคิงมาควีนแต่นี่จากรองคิงไปพรีเมี่ยม ^0^
"เออป่ะแก ไปเข้าแถวกัน" แอซซานชวนพร้อมเดินนำพวกเราไป
08:20 น.
หลังเลิกแถวผมก็ส่งมือบ๊ายบายให้เพื่อน2คน ก่อนที่จะเดินเข้าห้องไปหาเลือกที่นั่ง แต่พอเข้ามาที่ข้างหน้าก็ถูกจับจองไว้หมดแล้ว ผมเดินช้าๆไปข้างหลังห้องพร้อมวางกระเป๋าไว้ที่โต๊ะตัวหนึ่ง อยู่ๆก็มีคนมาปัดออก
"ที่นี่จองแล้ว"
เสียงผู้ชายคนนึง ท่าทางออกจะเป็นพวกนักเลงแบดบอย ยืนกอดอกกับเพื่อนมันอีกคนนึง
"ได้ข่าวว่าเป็นเด็กทุนใช่ปะ"
เพื่อนมันอีกคนถาม
"อืม" ผมตอบหน้านิ่ง
"กล้ามาเรียนได้ไงวะ เป็นกูไม่มาหรอกดูน่าอายไม่มีศักดิ์ศรี"
ไอ้เพื่อนมันช่วยกันเสริมอีก ผมที่ข้างในเริ่มเคืองนิดๆแต่ใบหน้าก็นิ่งราวกับไม่รู้สึกอะไร "อืม"
ผมเดินถัดจากโต๊ะนั้นมาโต๊ะนึงเป็นโต๊ะริมหน้าต่างเลยจัดแจงกระเป๋านั่งตรงนี้
"ว่าไงเพื่อนๆ เราธามนะ"
"ไฮ เราชื่อเวกเตอร์มาจากห้องรองควีน"
ไอ้พวกจิ๊กโก๋ที่เคยมากระแทะแระโรมผมเอ่ยแนะนำตัวเองหลังที่มาสเซอร์ให้แนะนำตัวทีละคน และคนสุดท้ายก็ตาผม
"อะจ้ะคนสุดท้าย เด็กทุนใช่ไหมเรา"
"ครับ สวัสดีครับเราซันเดย์นะ "
ห้องเงียบและทุกคนมองหน้าผมไปช่วงวินาทีนึง
"นั่งลงได้จ้ะ"
"ขออนุญาติเข้าห้องครับ" เสียงดังจากประตูหลังห้อง มีผู้ชายคนนึงกึ่งวิ่งกึ่งเดินมา
"อ้าวนี่ เปิดเทอมวันแรกก็มาสายเลยหรอ มานี่เลยๆมาแนะนำตัวหน้าห้อง"
"ครับผม" มันทำหน้าเนือยแล้วเดินไปหน้าห้อง
"หวัดดีเรามิกเซอร์" พร้อมโบกมือหย่อยๆ
"โอเคไปนั่งได้"
มิกเซอร์เป็นเด็กม.6ที่สูง183เซนติเมตร หน้าคมคิ้วเข้มและหนา จมูกโด่งดั่งคันสร ปากเรียวบางสีอมชมพู ผมที่เซ็ทแบบเซอร์ๆ เขาเดินล้วงกระเป๋าและมานั่งข้างผม นั่นคือที่ที่เพื่อนมันแย่งผมจองไว้ให้ ท่าทางก็ทำนองเดียวกับเพื่อนอีกสองคนที่ออกแบดบอยและนักเลงหน่อยๆ
มิกเซอร์วางกระเป๋าลงกับโต๊ะและพูดโดยที่ไม่มองหน้าผมว่า "มองเหี้ยไร"
อืม เข้าใจละผมหันหน้าไปโฟกัสที่หน้าห้องต่อ
"ต่อไปเป็นคาบว่างนะ ฉันติดสอนไปละ" มาสเซอร์เก็บของและเดินออกไป
"เห้ยๆ" มีมือมาสะกิดไหล่ผม
"หืม" ผมหันไปมองนั่นคือไอ้มิกเซอร์
"ได้ข่าวว่าเป็นเด็กทุนเหรอ"
"ก็ใช่" ผมตอบแบบนิ่งๆ
"อ้อ ต้องรับน้องเด็กทุนหน่อยเว้ย ฮ่าๆๆ" มันหันไปหัวเราะกับเพื่อนส่งสายตากันทำเป็นว่ารู้กัน เพื่อนมันสองคนเดินมารุมโต๊ะผมหลังจากนั้นมิกเซอร์มันก็เดินมา ไหนเด็กทุนเอาไรมาเรียนบ้างวะ มันหยิบกระเป๋าผมไปเปิดออกและคว่ำกระเป๋าเทของข้างในออกมา
"เห้ย จะทำไรวะ" ผมในท่าทางเกือบตะคอก
"ขอดูหน่อยไม่ได้ไง้ว่าเอาไรมาเรียน" มันพูดแต่มือยังคงเทของผมอยู่ พวกหนังสือกับกล่องต่างๆตกมากองกันข้างล่าง เพื่อนคนอื่นหันมามองแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร มันเทของผมเสร็จมันก็โยนกระเป๋าผมเข้าถังขยะและพูดว่า "ขยะ"
ผมหน้าแดงเพราะโกรธแต่กูทำอะไรไม่ได้ ทำได้แต่จ้องหน้ามันไอ้มิกเซอร์เอ้ย
ผมก้มเก็บของที่พื้นและต้องไปคุ้ยเอากระเป๋าที่ถังขยะอีก วันแรกมาก็ขนาดนี้จะทนอยู่ห้องนี้ได้นานแค่ไหนเนี่ย
"ทำกันแบบนี้ได้ไง" พุตตี้โวยหลังจากที่ผมเล่าให้ฟังว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้น ในขณะที่กำลังนั่งทานอาหารกลางวันกันอยู่
"เออฉันรู้จักมันอยู่ไอ้มิกเซอร์อะ นิสัยก็มันก็แบบนี้แหละ" แอซซาลเสริม
"ฉันอยากไปอยู่กับแกวะ" พุตตี้พูดทำสีหน้าเป็นห่วง
"เห้ย ฉันอยู่ได้แหละฮ่าๆๆ" หัวเราะกลบเกลื่อนอี้กกก ผมเดินขึ้นไปเรียนต่อคาบบ่ายพอถึงโต๊ะเท่านั้นแหละ
ผมยืนอึ้งกับเก้าอี้ผมที่หายไป คงไม่พ้นไอ้พวกมิกเซอร์ชัว จนจะเข้าเรียนคาบบ่ายแล้วผมก็ยังหาเก้าอี้ตัวเองไม่เจอ แล้วผมจะทำยังไงเนี่ย
"ฮ่าๆๆๆ" เสียงหัวเราะจากแก๊งนักเลง
"เก้าอี้อยู่ไหน" ผมพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
"ลองเดินไปหาในยิมดิ" ไอ้มิกเซอร์บอกพร้อมกับอมยิ้ม พอพูดจบผมก็รีบไปตามหาเก้าอี้แถวโรงยิมที่ไว้เรียนพละ เดินหาจนเข้าคาบบ่ายเลยไป15นาทีแล้ว ผมเหนื่อยเลยไปนั่งพักตรงม้าหินอ่อนใต้ร่มไม้หน้ายิม
"คนเหี้ยไรแม่งหน้าโง่ชิบหาย" เสียงคุ้นๆ ผมมองขึ้นไปก็เจอกับเจ้าเก่า
"หะ" ผมทำหน้าตาขมวดคิ้ว
"ใครให้มึงโง่ เดินมาหาถึงนี่"
"ก็มึงบอกกูว่าอยู่ในยิม"
"กูหลอกแค่นี้ก็เชื่อฟาย ใครเค้าจะแบกเก้าอี้มาแอบที่นี่ไกลก็ไกล"
ผมเหนื่อยกับมันละนะ ผมเลยลุกเดินกลับห้องไปเรียน มันก็เดินตามหลังมาจนถึงห้อง
"นี่พวกเธอสองคน"
"ครับ/ครับ" ประสานเสียงเมื่อมาสเซอร์เรียก"นี่มันเลยคาบฉันมา40นาทีแล้วนะ" มาสเซอร์จ้องเขม่ง
"ฉันจะเช็คขาดคาบนี้และไปยืนรอหน้าห้องจนกว่าจะหมดคาบ"
ผมเดินไปยืนหน้าห้องที่มีคนเดินผ่านไปผ่านมา ไอ้มิกเซอร์มันก็มายืนข้างผม
"เชี่ยเพราะมึงทำให้กูโดนเช็คขาด" ไอ้มิกเซอร์ทำบ่น
"โทษที" ผมพูดโดยที่ไม่ได้มองหน้ามัน
----วันต่อมา----
คาบแรกที่เป็นคาบว่าง ผมนั่งลงกับเก้าอี้พลางหาอะไรอ่าน แต่พอจะลุกก็ลุกไม่ได้เหมือนมีอะไรติดก้นผมอยู่ ผมทำหน้าเสีย
"ฮ่าๆๆๆ"พวกแก๊งนักเลงหัวเราะ รู้ที่มาละ ผมพยายามจะลุกอยู่หลายรอบมันก็ติดหนึบๆ โอ้ยยผมออกแรงสุดกำลัง
"แคว้กกก โครมม" เสียงเศษผ้าบางส่วนขาดติดกับเก้าอี้ ผมออกแรงมากไปทำให้เก้าอี้ล้มลง วันนี้ไม่ได้ใส่กางเกงทับมาด้วยดิ กางเกงมีเป็นรูๆที่ขาดบางส่วน ทำให้เห็นกางเกงในสีดำของผมบ้าง ทำเอาพวกเพื่อนในห้องและพวกแก๊งนักเลงหัวเราะร่าชอบใจ ผมวิ่งไปห้องน้ำด้วยความโกรธแต่ดันทำอะไรไม่ได้ คาบกาวแข็งๆก็ติดที่กางเกงตรงก้นผม ทำไมผมต้องมาโดนแกล้งไรแบบนี้ตอนอยู่ม.6วะครับ ผมเดินไปห้องล็อกเกอร์เอากางเกงบอลที่เคยเก็บไว้ในล็อกเกอร์สีเดียวกับกางเกงนักเรียนเลยเอามาใส่และกลับไปเรียน"ทำไมแกใส่กางเกงบอลวะ" พุตตี้ถามระหว่างกำลังเดินไปซื้อข้าว
"อ้อกางเกงมันขาดน่ะ อุบัติเหตุนิดหน่อย" ผมยื่นมือจ่ายตังค่าข้าวรับข้าวและเดินออกจากแถว พุตตี้ก็เดินมา
"ใครแกล้งแกบอกฉันได้นะเว้ย"
"เห้ยยยย!!" ผมร้องตะโกนเสียงดัง เมื่อมีคนเดินมาชนผมอย่างแรง
"เพล้งงง" จานตกแตก เส้นสปาเก็ตตี้หกเรี่ยราด และคนที่ชนคือไอ้มิกเซอร์ มันยิ้มให้ผมหนึ่งทีก็เดินจากไป
"เชี่ย" พุตตี้ทำหน้าอึ้ง
"แกๆมีไร" แอซซานวิ่งมาดูพวกผมที่กำลังก้มเก็บเศษจาน
"ไอ้มิกอะดิ แกล้งเดินชน" พุตตี้บอกแอซซานให้รู้
"เกินไปปะ ฉันไปเคลียกับมันเอง" แอซซานทำท่าจะเดินไป
"แกไม่เป็นไรแค่นี้เอง" ผมทำยิ้มแห้งๆ หลังจากเก็บเศษจานเสร็จผมก็มานั่งรอพุตตี้ที่โต๊ะกับแอซซาน
"อ่ะ ฉันซื้อให้ใหม่" พุตตี้วางจานข้าวผัดอเมริกันให้หลังจากที่ไปซื้อให้ผมมาใหม่
"ขอบคุณค้าบบบ ^^ " ผมยิ้มส่งให้
หลังจากนั้นผมก็ขึ้นไปเรียนต่อจนเลิกเรียน..

[ืniyataan]

สงสารซันเดย์ แกล้งกันเป็นเด็กๆไปได้ อย่ามาหลงรักน้องนะ ต้องเล่นตัวซะให้เข็ด ชริ!!!   

[♥►MAGNOLIA◄♥]

อะไร จะเกเรเพื่อนใหม่ได้ถึงขนาดนี้
มิก แย่มาก 
รอวันซัน เอาคืน
     
 

[วชิรญาณ์]

@@@นักเรียนทุนวุ่นรัก@@@23/04/60
Ep2.
คาบพละ วันนี้เป็นคาบเรียนแรกของการเปิดเทอม ปีนี้ได้เรียนเทควันโดก่อนเรียนทุกคนก็ต้องใส่ไอ้เกราะยางๆเพื่อป้องกันการบาดเจ็บในระหว่างเรียนๆฝึกๆและMr.ก็สาธิตท่าพื้นฐานเบสิคให้ดูก่อนจะปล่อยให้เด็กๆไปลองฝึกดู แต่Mr.เค้าให้จับคู่นั่นแหละปัญหาสำหรับผม ใครกันละที่จะลดตัวมาคู่กับผม
“เห้ยไอ้เตี้ย” เสียงดังจากด้านหลังผม
“กู?” ผมทำหน้างงพร้อมกับนิ้วที่ชี้ตัวเอง
“เออ ตรงนี้ก็มีแต่มึง” เอิ่ม ผมสูง175นะคุ๊ณณณ แต่ก็ห่างกับมันเกือบสิบเซ็นแหนะ
“มีคู่ยัง? แต่หน้าตาอย่างมึงคงไม่มีใครเค้าอยากคู่หรอกมั้ง” ผมเงียบเอาแต่ฟังมัน
“อย่าเข้าใจผิดนะมึง คือกลุ่มกูมี3คนและไอ้ธามกับไอ้เวกเตอร์ดันเสือกไปคู่กัน กูเลยต้องลดตัวมาฝึกคู่มึง” ผมทำหน้าเจือน
“รีบๆฝึกรีบๆเสร็จ” ผมพูดพร้อมกับทำหน้านิ่งตามฉบับผม
พวกผมทั้งคู่ฝึกๆกันตามปกติที่Mr.สอน ผมจะเดินไปดื่มน้ำเพราะคอแห้งมากเลยขอตัวไอ้มิกเซอร์มาแป๊บนึง แต่เมื่อผมหันหลังเท่าแหละตัวผมก็ลอยเหนือพื้นและก็ตกมากระแทกพื้นอย่างจัง ตุบบบ!!
“โอ้ยยยยย”ผมร้องทันทีรู้สึกจุกมาก สะโพกแทบหักได้
“ฮ่าๆๆๆ” ไอ้มิกเซอร์หัวเราะ พร้อมกับเพื่อนๆที่อยู่บริเวณใกล้เคียง ไอ้มิกแม่งทุ่มผม
ตอนนี้Mr.ประจำคลาสไม่อยู่พอดี มันคงรอโอกาสนี้สินะ น้ำตาคลอ
ผมนอนกุมท้องและค่อยๆลุกขึ้นโดยที่ไม่มีใครมาช่วย มองค้อนไอ้มิกทีนึงแล้วค่อยๆเดินไปหาซื้อน้ำดื่มและนั่งพัก ผมแกะไอ้เกราะๆทุกชิ้นด้วยความที่โมโหแต่ทำอะไรไม่ได้อีกตามเคย - -* และคาบต่อๆมาผมก็ขึ้นไปเรียนปกติแต่กุมท้องตลอดเวลา เพราะว่ามันเจ็บ
“ผู้ชายเชี่ยไรสำออย” เสียงจากไอ้ข้างๆโต๊ะ โดยที่หน้ามองและจดสไลด์วิชาไบโออยู่
ผมทำนั่งเงียบ ไม่ได้สำออยนะครับแต่จุกๆมวนๆท้องจริงๆ
“แกเป็นไรวันนี้สีหน้าไม่ค่อยโอเคเลย” พุตตี้ผู้ขี้สงสัยถามขึ้นในวงการรับประทานอาหาร
“จุกนิดนึงวะ” ผมตอบ
“ไปเมดิเคิลรูมป่าว” แอซซานถาม
“โหยยย ไม่ขนาดนั้นหรอก” ผมยิ้มแห้งส่งไป
“คาบบ่ายเรามีเรียนรีเสริชด้วยกันด้วย เย้ๆๆ” พุตตี้ชูมือขึ้นแล้วยิ้มจนปากจะฉีกได้
“คิดถึงพวกแกมากวะเพื่อน” ผมเอามือไปคล้องคอทั้งสองคน
“ไอ้มิกเซอร์แกล้งไรแกอีกปะเนี่ย” แอซซานทำหน้าสงสัย
“บ้าไม่มี ฮ่ะๆ” ไม่มีก็บ้าละครับ แต่เพื่อความสบายใจของเพื่อน
คาบบ่ายได้ไปเรียนห้องโถงใหญ่ของตึกแก้วรวมกับห้องพรีเมียม ผมเลยได้ไปนั่งร่วมโต๊ะกับเพื่อนสุดรัก แต่อยู่ๆไอ้แก๊งนักเลงก็ดึงเก้าอี้ตัวที่เหลือและนั่งลงทำหน้าตาเฉย แล้วโต๊ะทำไมต้องทำมาให้นั่งกลุ่มละ6คนด้วยเนี่ย
“ว่าไงจ้ะพุตตี้คนสวย” ไอ้เวกเตอร์ทักทายและส่งจุ๊บให้
“ใครให้นั่งคะ” พุตตี้ทำหน้าตาล้อเลียนสวน
“ขออัดถั่วดำทีดิแอซ” ไอ้ธามทำหน้ากวนและถามแอซซาน
“คืนนี้รอที่ห้องเลยจ้า” แอซซานเล่นกลับ
“ก็ที่เหลือแค่นี้อะค้าบบบ คุณหญิง” เวกเตอร์ตอบพุตตี้
ไอ้ผมที่นั่งตรงข้ามกับไอ้มิกเซอร์ก็รู้สึกอะไรมาทับขอ พอเลื่อนสายตาดู แม่งเหยียบเท้าผมอยู่ เริ่มเจ็บๆละ ขยับเท่าไหร่ก็ไม่ออกแรงมันเยอะจริงๆ ผมเลยเอาขาอีกข้างที่ว่างเตะเข้าขาที่มันเหยียบผมไว้
“โอ้ยยย” มันทำหน้าจิ๊จ๊ะ สำออยกว่าผมอีกไม่ได้เตะแรงอะไรขนาดนั้น
“เป็นไรวะ” ไอ้เวกเตอร์ถาม
“มีคนแม่งเตะขากู” มิกเซอร์ทำส่งสายตามาทางผม
“เห้ย เป็นแค่เด็กทุนอย่าห้าว” ไอ้เวกเตอร์ทำท่าลุกขึ้นพร้อมกำหมัด แต่ไอ้มิกเซอร์ดันมือห้าม มันเลยนั่งลง
หลังจากนั้นพวกผมก็เรียนกันจนถึงเวลาเลิกเรียน ก่อนกลับบ้านผมก็แวะซื้อทาโกะยากิกับพวกพุตตี้กับแอซซานที่บู๊ทในโรงเรียน ผมรับถุงทาโกะยากิไว้ในมือและกำลังควักตังออกมาจ่าย ก็รู้สึกเหมือนมีคนดึงถุงและวิ่งไปอย่างเร็ว ผมยืนอึ้งไอ้มิกเซอร์แม่งแกล้งผมอีกแล้วลงทุนถึงขั้นวิ่งราวทาโกะยากิ
“เชี่ยแม่งเลวชิบหาย” แอซซานทำท่าทางหงุดหงิด
“ฮ่ะๆ” พุตตี้ทำขำแบบไม่สบอารมณ์
------วันต่อมา-------
ผมเดินเข้ามาในห้องเรียนตอนเช้า ดันเจอไอ้มิกเซอร์ฟุบหน้าหลับที่โต๊ะ แปลกวันนี้แม่งมาเช้า ผมเดินผ่านโต๊ะมันและจัดแจงเก็บกระเป๋าไว้ที่โต๊ะและกำลังเดินออกไป แต่มีมือจับแขนผมไว้ ผมหันไปมอง มันจับแขนผมทั้งที่หน้าฟุบอยู่
“มีไร” ผมถาม
มันค่อยๆเอาหน้าขึ้นมาจากโต๊ะ หน้าตาดูงัวเงียมาก
“มึงทำการบ้านของMissฟาร์เสร็จยัง”
“วิชาประวัติศาสตร์ที่เป็นภาษาอังกฤษ?” ผมทำเสียงเรียบ
“เออ เอามาลอกดิ้ไม่ส่งนี่เกรดDชัวยิ่งเคี่ยวๆอยู่ ยากก็ยากชิบหาย” อ๋อ ที่มาโรงเรียนไวเพราะมาลอกการบ้านวิชาสุดโหด
“ไม่ให้” ผมทำหน้านิ่ง
“อ๊ะ” ผมร้อง มันเอามือมาเขกกะโหลกผม
“เดี๋ยวมึงจะได้โดนแกล้งกว่านี้” ผมเลยหันไปหยิบสมุดและยื่นให้มันและบอกมันเสร็จเมื่อไหร่ก็ส่งให้ด้วยก่อนเดินออกจากห้องไป
“Mr.wuttichai ทำไมไม่ส่งการบ้าน ไอบอกยูแล้วใช่ไหมว่าถ้าไม่ส่งมีโอกาศได้D”
ผมลุกขึ้นทำหน้าเสีย เชี่ยมิกเซอร์แม่งเอาอีกละ
“ผมทำหายน่ะครับ”
“อย่ามาอ้าง ให้ทำมาส่งก่อนพักเที่ยงจะได้ครึ่งคะแนน”
“ขอบคุณครับ” ผมนั่งลงและหันไปมองไอ้ตัวดีทันที
มันทำหน้าล้อเลียนส่งมา
“ทำเพื่ออะไรวะ” ผมพลางบ่นอยู่คนเดียว
“ก็กูไม่ชอบขี้หน้ามึงไงไอ้เด็กขอทาน” เอ้าเสือกได้ยินอีก แต่ตอนนี้ในร่างกายผมร้อนผ่าวแทบจะทนการใช้ชีวิตในห้องนี้ไม่ไหว แม่งทำเพื่ออะไรวะ ต้องให้ลาออกหรือว่าไร
โมโหแต่ก็ทำได้แค่เก็บอารมณ์
“สมุดกูอะ” ผมหันไปถามมันหลังหมดคาบ
“ทิ้งไปละ” คำตอบของมันทำช็อก คือที่ทำมาทั้งคืนต้องมานั่งทำใหม่เพราะไอ้มิกเซอร์ขอยืมลอก
ผมกอดสมุดที่ไอ้มิกเซอร์ทิ้งหน้าทั้งขยะ ไม่เสียแรงที่โดดมาคุ้ยถังขยะเกือบทุกใบทั่วโรงเรียน แม่งทิ้งจริงๆครับ ผมเป็นคนไม่ค่อยอะไรไม่ค่อยโกรธหรือเกลียดใครแต่ถ้าถามว่าตอนนี้เกลียดใคร มิกเซอร์หนึ่งในใจคุณเลยครับ T^T

[ืniyataan]

ฮึ่ย..ยยยยยยย 
รบกวนช่วยห้อยท้ายวันที่อัพให้หน่อยจ้า ตามอ่านอยู่นะรู้ยัง   

[วชิรญาณ์]

@@@นักเรียนทุนวุ่นรัก@@@23/04/60
Ep3
เห้อเหนื่อย ทุกวันนี้เหมือนไปโรงเรียนให้ไอ้พวกนักเลงแกล้ง ไม่มีวันไหนที่มันไม่แกล้งผม มันไม่ได้แกล้งแบบเล่นๆนี่คือแกล้งจริงจังมาก สงสัยจะรังเกียจผมมาก
"เดี๋ยวนี้ดูหน้าไม่ค่อยสดชื่นเลย" แม่ถามผมแต่เช้าก่อนจะออกมาโรงเรียน
"เหนื่อยๆนิดนึงแม่"
"เรื่องเรียนหรอ" แม่ถามอีก
"คงงั้นครับ ^^ " ก็บ้าแล้วผมเครียดเรื่องไอ้พวกห่านั่นต่างหาก ทำเอาไม่มีกะจิตกะใจไปเรียนเลย
"มีไรบอกแม่ได้นะ แม่เป็นห่วง"
"ครับ"
"ถ้าโดนดูถูกให้ออกเลยนะลูก แม่ทนเห็นลูกโดนดูถูกไม่ได้แม่ก็เข้าใจว่าเราฐานะยังไง"
"ผมโอเคครับแม่ ไปเรียนก่อนนะครับ" ผมเข้าไปกอดลาแม่
ขณะผมกำลังเดินเข้าโรงเรียนก็มีคนเดินชนจากข้างหลัง ปั้กกก!! ผมหันมองทันทีจะใครละมิกเซอร์เจ้าเก่า มันเดินผ่านไปแล้วพูดว่า "เกะกะชิบหาย" บอกกันดีๆก็ได้เว้ย
ผมขึ้นไปเก็บของบนห้องและลงมารวมตัวกับเดอะแก๊งด้านล่าง
"เออมันชอบทักมาแปลกๆ" พุตตี้ซึ่งกำลังเม้ามอยกับแอซซอนอยู่
"โดนจีบแน่ๆ" แอซพูดแบบอมยิ้ม
"ฉันไม่ค่อยถูกชะตากับแก๊งนั้นอะ ไหนจะเรื่องไอ้มิกเซอร์แกล้งซันเดย์อีก" พุตตี้ทำท่าทางคิดหนัก
"อย่ามาอคติเรื่องฉันเส้ ฉันโอเค" ผมตอบติดตลก
!!คาบว่าง!!
"เกะกะลูกตาวะ" มันด่าผมทั้งที่ผมเอาหน้านอนแนบโต๊ะหันไปฝั่งมิกเซอร์ มันก็ท่าเดียวกับผมแต่หันมาทางผม จ้องตากันเขม่ง เกลียดไอ้คนอยู่ตรงหน้าสุดๆ
"หลับตาดิ" ผมตอบมัน
"เสือก" มิกเซอร์สวน เอ้อด่ากูให้มันตลอดแบบนี้เส้ - -"
ผมหลับไปตอนไหนไม่รู้แต่ตื่นเพราะเสียงเพลงดังๆข้างหู ผมค่อยๆลืมตา ไอ้มิกเซอร์เปิดเพลงโทรศัพท์ต่อกับลำโพงบลูทูธมันทำท่าถือเอียงไปฝั่งผมเพื่อที่จะแกล้งหรือว่าผมอาจจะคิดมากไป แต่คือเสียงดังรบกวนเวลานอนผมมาก
ผมลุกขึ้นนั่งเลยหาการบ้านมานั่งทำระหว่างคาบ
"ฟิ้ว" มีคนปาเม็ดป๊อปคอร์นที่มีลักษณะกลมๆแข็งๆมาที่โต๊ะผมเป็นระยะๆ ผมทำเป็นไม่สนใจนั่งปั่นงานต่อ แต่เม็ดก็ถูกโยนมาเรื่อยๆรู้เลยไม่พ้นโต๊ะข้างๆพวกมันทั้ง3คนช่วยกันปาอย่างเมามันส์
"เห้ยๆ"เสียงตะโกนจากข้างโต๊ะทำเอาผมหันไป
"โอ้ยยย" ผมร้องทันทีที่ผมหันไปมีเมล็ดป๊อปคอร์นปาอัดมาด้วยความแรงสูง มันกระแทกโดนหนังห่อหุ้มตา ดีนะที่หลับตาทันไม่งั้นคงบอด แต่ตอนนี้พวกมันเลิกปามาแล้วผมเลยค่อยๆลืมตาและจับดูที่หนังหุ้มตามันมีเลือดออกมาซิบๆ เห้ยทนไม่ไหวละครับต้องเล่นกันแรงขนาดนี้เลยหรอ
"พอใจพวกมึงยังอะ ที่เห็นกูเจ็บถึงขั้นเลือดตกยางออก" ผมตะโกนและทำสีหน้าโกรธทำเอาเพื่อนๆในห้องเงียบรวมถึงแก๊งพวกมันนั่งจ้องผมหน้านิ่ง ผมจึงลุกขึ้นและรีบวิ่งไปล้างหน้าที่ห้องน้ำ
"ฮัลโหลแม่" ผมโทรหาแม่ทันที แม่เป็นคนแรกที่ผมคิดถึง
"มีไรรึเปล่าโทรมาตอนนี้" เสียงแม่ที่ตอบมาทำเอาน้ำตาผมค่อยๆไหลอาบแก้มและสะอื้นเบาๆ
"ไม่มีไรครับแค่คิดถึงแม่" ผมพยายามข่มน้ำเสียงให้ปกติที่สุด เพราะไม่อยากให้แม่กังวลใจ
"มีคนดูถูกใช่ไหมลูกถ้าหนักเกิน ลาออกไหม" น้ำตาผมไหลอาบแก้มเป็นทางๆมากขึ้นๆ แต่ไหนก็จะจบม.6แล้วทนๆเรียนไปคงไม่ตายหรอกมั้ง
"ผมไม่ได้โดนดูถูกครับแม่ ที่นี่โอเคมาก อ้อจะเข้าเรียนแล้วไปก่อนนะครับ" ผมกดวางสายและรีบจัดการล้างหน้าล้างตา ระหว่างล้างหน้าล้างตาก็มีมิกเซอร์เดินมาเข้าห้องน้ำ หวังว่าเมื่อกี้คงไม่เห็นผมร้องไห้ละกัน
ผมเดินกลับห้องขึ้นมาเพื่อนก็หายไปเรียนคาบอื่นกันหมด แต่โต๊ะผมดันมียาหลอดเล็กๆวางไว้ที่โต๊ะ ผมเดินไปหยิบขึ้นมามองและบีบบางๆมาทาตา แล้วไอ้มิกเซอร์ก็เดินเข้ามาในห้อง
"คลาสนี้เค้าให้ไปค้นคว้าที่ห้องสมุดนะ" มันเดินมานั่งและบอกผมโดยที่หน้าไม่ได้มองผม
"อืม" ผมตอบเสียงเบา
"เจ็บปะวะ" เสียงมันเร็ดรอดออกมา
"หะ อะไรนะ" ผมถามเพื่อความแน่ใจ
"ป่าวๆ ไม่มีไรไปเรียนได้ละ" มันลุกขึ้นและเดินนำไป
----พักกลางวัน----
มิกเซอร์เดินมาหาผมที่โรงอาหารและยัดจานสปาเก็ตตี้ในมือผม
"ของใคร" ผมถามทำท่าจะไม่รับ
"เอามาให้มึง ก็ของมึงไง" มันตอบแบบกวนๆกลับ
"คือกูแดกเหลือเลยเอามาให้มึงแดกต่อ" ผมมองหน้ามันและเลื่อนไปที่จานสปาเก็ตตี้มันยังดูจัดตกแต่งดีและยังเยอะอยู่เลยไม่เหมือนมีคนกินเลย
"เอาไปถ้าไม่แดกคาบบ่ายเจอหนักแน่" มันยัดเหยียดให้ผมและเดินจากไป
"ประสาทแดกไงวะ ฮ่าๆๆ" พุตตี้หัวเราะเสียงดังเมื่อผมเล่าเรื่องสปาเก็ตตี้ให้ฟัง
"ฉันงงมากเว้ยหรือมันจะกลับตัวเป็นคนดีวะ" แอซซานทำหน้าตกใจ
"ไม่มีทาง" ผมพูดและทำท่ากากบาท
13:00น.
"ให้จับคู่ทำรายงานวิชาอิ้ง ให้เวลา1วีคนะคะเด็กๆ" Missทิ้งงานท้ายคาบและเดินเก็บของออกไป
"เตี้ย มึงคู่กู" ผมหันไปช้าๆที่โต๊ะมันและทำท่าขมวดคิ้ว
"เออมึงแหละ ทำด้วยกูขี้เกรียจทำ" อ้าว ตกลงนี่งานคู่หรืองานเดี่ยววะครับ
"ถ้าได้คะแนนน้อยกูเอามึงตายแน่" มันทำหน้าโหดขู่
"เออ" ผมตอบเรียบๆคู่กับผมมีเหรอจะได้คะแนนน้อย มั่นหน้าแป๊บ ^^
----วันต่อมา----
"เห้ยเตี้ย มึงเริ่มทำรายงานยังเนี่ยส่งไม่ทันโดนนะสัส" มันทักผมขึ้นมาในตอนที่ผมเดินเข้ามาในห้องหลังจากเลิกแถว
"เริ่มขึ้นหัวข้อกับคำนำแล้ว" ผมตอบแบบจริงจัง
"โห ช้าวะ" มันสวน มึงมาทำเองไหมวะครับ
"เสร็จทันแน่นอน"
"ไม่เชื่อ วันนี้มาทำบ้านกู กูจะได้รู้ว่ามึงทำจริงๆ" เห้ยแม่งชวนผมไปบ้าน วันนีฝนจะตกไหมครับดินจะถล่มรึเปล่า
"ว่าไง ไปไหม!!" มันพูดกึ่งตะคอก
"อืมๆ โทรขอแม่ก่อน"
"ให้ไวๆ" ตั้งแต่วันที่มันทำผมเลือดออก มิกเซอร์มันก็แปลกๆขึ้น เริ่มคุยกับผมมากขึ้นและไม่แกล้ง
ตอนเย็นที่เลิกคลาสทุกคนก็ทยอยเก็บของกลับบ้าน ไอ้มิกเซอร์ก็รีบๆเก็บของอย่างรนๆ
"ไปยังไงอะ" ผมถามมัน
"ไปอะไร" มันหันมาตอบอย่างหน้างงๆ
"ก็ไปทำรายงานไง ไม่ใช่หรอ" ผมทำหน้างงกลับ
"เชี่ยยย กูลืมดันไปนัดเล่นบาสไว้อีก"
"เห้ยๆไม่เป็นไร วันหลังก็ได้" ผมตอบเสียงเรียบๆ
"ไม่ได้ กูนัดมึงแล้วไม่อยากเบี้ยว" มันเดินมาจับแขนผมให้เดินตามมัน
"ตามกูมานี่ก่อน ไปเคลียแป้บ" มันเดินจ้ำๆโดยที่ไม่ปล่อยมือจากแขนผมสงสัยกลัวผมหลง ถุ้ยย ทำเหมือนผมเป็นเด็กไปได้
พอถึงยิมมันให้ผมนั่งรอและฝากกระเป๋าไว้กับผม
"เดี๋ยวมา" มันหันมาบอกก่อนเดินไปกลุ่มผู้ชายเล่นบาสที่มีเพื่อนห้องอื่นและพวกธามกับเวกเตอร์ มันยืนคุยกับกลุ่มนั้นสักพักแล้วก็เดินกลับมาหาผม
"รอกูก่อนได้ปะ แม่งบอกให้กูแข่งให้ชนะถึงจะปล่อยกลับบ้าน"มันทำสีหน้ากลัวเสียศักดิ์ศรี
"เออๆรีบละกัน" ผมมองหน้ามัน
"ระดับกูไม่มีคำว่าแพ้" และมันก็เดินกลับไปเริ่มเกม มันเล่นได้ดีมากถึงอีกฝั่งจะได้ลูกมันก็แย่งมาได้ทุกครั้ง ผมนั่งดูอย่างเมามันส์และฝั่งมิกเซอร์ก็โยนเข้าห่วงตลอดแต่ส่วนมากจะเป็นมิกเซอร์ที่เป็นคนชู๊ท จนจบ1เกมทีมมิกเซอร์ก็ชนะ มันเดินกลับมาหาผมและรับกระเป๋าพาเดินนำไปห้องน้ำ
"หยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเสื้อให้ดิ้" มันสั่งผมตอนที่มันยังล้างมืออยู่ ผมจึงค่อยๆล้วงเอาผ้าเช็ดหน้าขึ้นมา
"เอ้าก็เช็ดให้กูดิ ไม่เห็นเหรอมือกูไม่ว่างล้างอยู่" มันสั่งผมอีกรอบ
"เออๆ"ผมค่อยยื่นผ้าไปเช็ดเหงื่อมันที่ไหลเป็นหยดๆที่หน้าผากเบาๆและปลายจมูก ฉากนี้แม่งเหมือนในหนังเลยครับแต่ผมดันไม่ใช่นางเอกที่เป็นผู้หญิงที่เอาผ้ามาเช็ดให้พระเอก
"นี่แม่กู" มันแนะนำให้รู้จักทันทีที่ผมก้าวขึ้นรถ
"สวัสดีครับคุณแม่" ผมยกมือไหว้ แม่มิกเซอร์ก็ส่งยิ้มมาให้ทันที แม่มันยังสวยและดูดีมากหน้ายังเต่งตึงเหมือนสาววัย24-25
"ไปทำการบ้านกันเหรอจ้ะ" แม่มันน่าจะถามผม
"ครับ" ผมตอบ
"ทุกทีมิกเซอร์ไม่ค่อยทำการบ้านหรอก ดีนะจะได้มีหนูมาช่วยทำการบ้าน"
"แม่ไปบอกมันทำไม" มิกเซอร์จากที่เงียบๆตอบขึ้น
"เอ้า ก็ลูกไม่สนใจงานอะอย่างน้อยก็มีเพื่อนมาช่วยกันเรียน" คุณแม่ยิ้มเก่งมาก ส่งยิ้มให้ตลอด
พอถึงบ้านมิกเซอร์ก็เดินนำเข้าไปในห้องของมัน บ้านมันเป็นบ้านชั้นเดียวแต่ใหญ่มากกก ขนาดพื้นที่รอบบ้านวิ่งเล่นยังเหนื่อยเลยเผลอๆจอดฮลิคอปเตอร์ได้ด้วยซ้ำ ส่วนภายในบ้านตกแต่งดีมากเรียบหรูมีห้องหลายห้อง ผมเดินเข้ามาในห้องมันตกแต่งโทนสีขาวดำและมีชั้นสะสมโมเดลหุ่นยนต์ มีเตียงขนาดใหญ่มีห้องน้ำในตัวและมีโซฟาและทีวีจอแบนขนาดใหญ่มากมีเครื่องเกมเต็มไปหมด
"ไปนั่งรอที่โซฟาก่อน" มันเอ่ยบอกผมเมื่อเข้ามาในห้อง
"โอเค" ผมเดินไปนั่งเบาๆ
"กูไปอาบน้ำแป้บ เหนียวตัวสัส" ก่อนมันจะเดินไปอาบน้ำมันก็กดเปิดแอร์ให้ ผมรอมันราว15นาทีมันออกมาพร้อมกับกางเกงสบายๆและไม่ใส่เสื้อ
"เริ่มยัง" มันเดินมาถามผม สภาพที่หน้าท้องเป็นรอนน้อยๆ หุ่นมันดีมากครับ
"มาเริ่มเลย เสียเวลานานละ" ผมตอบพร้อมกับที่มันหยิบโน๊ตบุ๊คมาให้
-----------------------------------------------------------------
เค้ามือใหม่หัดแต่งติชมกันได้นะค้าาา   เริ่มต้นจุดเปลี่ยนแล้วน้าาา อัพทุกวันค่ะ มี2ช่วงประมาณตี2กับ3โมง

[♥►MAGNOLIA◄♥]

รบกวนไรท์ ลงวันที่เวลาอัพตอนใหม่
คือคนอ่านสับสนไม่รู้ว่าเก่าหรือใหม่
แบบ   นักเรียนทุนวุ่นรัก@@@@P.1@@@@23/04/2560

ชอบบบบ 
มิก แกล้งจนเลือดตก ยางออก
คงเริ่มรู้สึกผิดในใจ  นี่แกล้งเพราะชอบหรือเปล่า
แบบอยากให้ซัน สนใจ แต่ไม่รู้วิธีเข้าหาแบบอื่น
     
 

[ืniyataan]

เอาละวุ้ย..ยยยย แกล้งเพราะรักไรงี้ อาการออกแล้ว 

[วชิรญาณ์]

@@@นักเรียนทุนวุ่นรัก@@@24/04/60
Ep4.
ผมทำรายงานได้ประมาณ3หน้าแล้วเย้ ผมเป็นคนพิมพ์และแปลจากภาษาไทยเป็นภาษาอังกฤษส่วนไอ้มิกเซอร์เป็นคนหาข้อมูลภาษาไทย นั่งทำร่วมชั่วโมงได้

"เมื่อยวะ" มิกเซอร์ทำบ่นพร้อมกับลุกไปนั่งโซฟาและเปิดทีวีพร้อมกับกล่องเกมที่ดูแพง
ภาพหน้าจอฉายเป็นเกมยิงทำลายฐานทัพฝั่งตรงข้าม

"เห้ยไอ้เตี้ย มาเล่นกับกูดิ้" มันเรียกผมและกวักมือ

"กูชื่อซันเดย์ -..- " ผมลุกยืดเส้นยืดสายและเดินไปนั่งที่โซฟา

"อ้าวมึงมีชื่อด้วยเหรอ"

"เออดิ" จะว่าไปผมก็ไม่เคยบอกชื่อมันนี่หว่า เพราะตอนแนะนำตัววันแรกมันก็มาสาย

"ไม่เอา ชินกับไอ้เตี้ยละ" มันหยิบจอยด์เกมให้ผม
อีกอย่างผมไม่เคยเล่นเกมแบบนี้ ผมเลยกดไปมั่วๆเก่ๆกังๆ

"สัสมึงจะทำให้ทีมเราแพ้" มันหันมาบ่นอีกละ

"ก็กูพึ่งเคยเล่นครั้งแรก"
หลังจากนั้นมันก็วางจอยด์เกมของมันและจับจอยด์ผมทั้งๆที่มือผมยังจับอยู่เช่นกัน ดูเหมือนกับว่ามันจับมือผมอยู่

"ปุ้มนี้เดิน" มันเริ่มอธิบายพร้อมกดให้ดูว่าตัวละครในเกมเป็นอย่างไร

"ปุ้มนี้หมอบ อันนี้กดยิงและนี่เปลี่ยนปืน" มันก็กดๆทั้งที่มือผมวางอยู่ ผมนี่เงียบฟังอย่างตั้งใจ
หลังจากนั้นมันก็ปล่อยและเริ่มเล่นกันอย่างจริงจัง โดยที่ไม่ได้สนใจเวลา

"เห้ยมึงก็หลบดิ อยากตายนักไง้"

"โอเค เดี๋ยวไปหลบตรงมึง" ทีมฝ่ายตรงข้ามกาดยิงรัวๆ

"เออมา เดี๋ยวกูป้องกันให้" มันพูดไปเล่นไปดูมุ่งมันยิ่งกว่าการเรียนซะอีก

"มิกเซอร์ลูก" เสียงแม่เรียกมาจากข้างนอก

"ครับแม่" มิกเซอร์ก็ส่งเสียงตะโกนออกไปทั้งๆที่กำลังเล่นเกม

"พาเพื่อนลูกมากินข้าวเร็ว" มันกดสต้อปเกมทันทีและลุกขึ้น

"ป่ะ ไปแดกข้าว" มันหันมาชวน ผมเลยเดินตามมันไป
ผมเดินไปถึงห้องอาหารก็มีพ่อและแม่นั่งรออยู่

"สวัสดีครับ" ผมทักทายพ่อมิกเซอร์พร้อมยกมือไหว้
พ่อของมิกเซอร์ดูเป็นคนโตสูงโปร่งหน้าตาเหมือนหนุ่มวัยกลางคนและหล่อด้วย

"นั่งเลยลูก" คุณพ่อเอ่ยขึ้น
ผมเลยไปนั่งข้างมิกเซอร์ ผมรับประทานอาหารไปด้วยและคุยกับคุณพ่อไปอย่างเมามันส์บ้างผมก็เล่าเรื่องเรียนบ้างพ่อก็เล่าเรื่องมิกเซอร์ให้ฟัง และมิกเซอร์ก็ทำหน้าเบื่อหน่ายเมื่อพ่อตัวเองเล่าวีรกรรมของลูกชายตัวแสบ

"แล้วเทอมที่แล้วได้เกรดเท่าไหร่ละลูก" คุณแม่เอ่ยถาม

"Aครับ" ผมตอบ

"โห เก่งจังมาติวให้เจ้ามิกเซอร์หน่อยสิลูก"

"ผมก็ไม่ได้เก่งขนาดนั้นหรอกครับ ^^ "

"เทอมที่แล้วได้เท่าไหร่นะเรา" คุณแม่หันไปถามมิกเซอร์บ้าง

"แม่! ไม่เอา" มิกเซอร์ทำหน้าขมวดคิ้วและส่ายหน้า

"จำได้c+รึเปล่า" คุณพ่อเสริม

"โห่พ่อBครับ"

"แล้วจะเข้าคณะอะไรละลูก" คุณพ่อหันมาถามผม

"ดูๆไว้อยู่ครับ แต่ก็อยากเข้าเภสัชครับ"

"ดีแล้วลูก อยากเป็นอะไรพ่อก็สนับสนุนหมดแหละ ยังไม่รู้เลยไอ้เจ้ามิกเซอร์จะเป็นอะไรจะเรียนต่อให้รึเปล่าก็ไม่รู้"

หลังจากทานข้าวเสร็จนั้นมิกเซอร์ก็อาสาไปส่งและถึงขั้นขับรถเบนซ์มาส่ง

"บ้านอยู่ไหน" มิกเซอร์ถามขึ้นแต่หน้ามองทางอยู่

"ลาดพร้าว18" ผมหันหน้าไปตอบ

"อืม"
หลังจากนั้นก็เกิดความเงียบปกคลุม ผมเห็นมิกเซอร์มันทำท่าถอนหายใจอยูาหลายที

"เป็นไรรึเปล่า" ผมหันไปถามอีกรอบ

"เอ่อ...ต่อไปนี้กูจะไม่แกล้งมึงแล้วนะ"

"หะ" ผมหูฝาดไปรึเปล่า

"ตอบแทนที่ทำรายงานไง" มันรีบตอบ

"อ๋อ" ผมทำท่าเข้าใจ

"เอ่อกูมีไรจะบอก คือวันนั้นกูได้ยินมึงคุยกับแม่" เชี่ย เอาแล้วไงไม่น่าไปแสดงความอ่อนแอให้มันเห็นเลย

"ใครให้ไปแอบฟัง"

"กูไม่ได้แอบฟัง จะวิ่งไปดูมึงว่าเป็นอะไรป่าว"

"ให้มันจริงเหอะ"

"กูอาจจะเล่นแรงไปเพราะตอนแรกกูอัคติกับมึง" มันใช้น้ำเสียงที่อ่อนลง

"เออชั่งมัน" ดีแล้วที่มึงรู้สึกผิดกูโดนอะไรมามากมายก็หายกันแล้วกัน

----วันต่อมา----
เมื่อคืนมันขับรถมาส่งถึงหน้าบ้านผมเลย และขอเบอร์ผมไปมันบอกขากลับไม่มีเพื่อนคุย ผมเลยโทรคุยกับมันจนมันถึงบ้านแล้ววางสายไป

"วันนี้หน้าแกดูแฮปปี้มากอะ" แอซซานทักขึ้นเมื่อเจอหน้ากันตอนเช้า

"งั้นเหรอ" ผมทำหน้างงๆ แต่จะว่าแฮปปี้ก็แฮปปี้แหละ เพราะต่อจากนี้ต่อไปจะไม่มีใครแกล้งผมอีก

"เออ ดูแกแบบเหมือนโลกนี้ดูซอฟและเย็นลง" แอซซานยังคงสงสัย

วันนี้เป็นวันที่เรียนปกติมากที่สุดตั้งแต่เปิดเทอมมา รู้สึกเป็นไทย

"เห้ย ยืมลอกไบโอดิ้เสร็จยัง" มิกเซอร์สะกิดและหันมาถามผม

"เสร็จแล้ว" ผมทำหน้านิ่ง

"ลอกหน่อย" มันแบมือเหมือนเด็กขอขนม

"มึงจะเอาไปทิ้งอีกปะเนี่ย" ผมทำหน้าตื่น

"คว...เหอะ บอกแล้วไงว่าจะไม่แกล้งแล้ว" มันยังคงแบมือขอ

ผมเลยหันไปหยิบจากกระเป๋ามาและส่งให้ไป
วันนี้พอมันลอกเสร็จมันก็ลุกจะเดินออกจากห้อง

"ไปไหน" ผมรีบหันไปถามกลัวมันจะเอาไปทิ้งอีก

"เอ้า ก็เอาไปส่งให้ไง" มันหันมาบอก

"..." ผมเงียบแต่ยังจ้องหน้ามันอยู่

"ไม่ต้องกลัวว่าจะเอาไปทิ้ง ถ้าเอาไปทิ้งต่อยหน้ากูได้เลยสัส" และมันก็รีบเดินออกจากห้องไป ทำไมผมยังไม่ค่อยชินกับมิกเซอร์คนใหม่แบบนี้ ^0^

"นี่ วีคหน้าจะมีการแข่งขันอัจฉริยะทางภาษาอังกฤษให้ลงตัวแทนห้องละ2คน" Missปล่าวประกาศเสียงดังไปทั่วห้อง

"ฉันจะให้คุณวุฒิชัยเป็นตัวแทนห้อง ส่วนอีกคนจะให้คุณวุฒิชัยเลือกเอง" เพื่อนทั้งห้องค่อยๆหันมามองหน้าผม ทั้งๆที่ผมยังทำหน้าอึ้งอยู่ และไหนจะไปหาคนลงอีกหนึ่งคนอีกในห้องนี้ผมแทบไม่มีเพื่อนเลยเรียกว่าไม่มีใครคบก็ว่าได้ แต่หัวผมดันหันไปทางไอ้มิกเซอร์ มีอยู่คนเดียวจริงๆที่คุยกันในห้องนี้ ถามว่าสนิทไหม ก็ไม่

"ช่วยไรกูอย่างดิ" ผมทำหน้าขอวอน

"ไรๆ กูเนี่ยนะ" มันทำท่าเหมือนรู้ว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่

"กูมีแค่มึง มึงคนเดียว -..- " ผมพูดหน้านิ่ง

"งั้นก็ขึ้นอยู่กับว่ามีอะไรตอบแทน" มันทำหน้าเจ้าเล่ห์ส่งคืนให้

"ทุกอย่าง" ผมตอบแทบไม่ได้คิดอะไรเลย

"ทุกอย่างจริงๆใช่ปะ" มันทวน

"ทุกอย่างที่กูสามารถทำได้"

"โอเคงั้นกูลงแข่งเป็นเพื่อนมึง" เอาจริงดินาย

"แต่ขอคิดก่อนนะว่าจะขออะไร" มันหันมาบอกผมอีกรอบ

"เออ" ผมหันกลับมาที่โต๊ะพร้อมถอนหายใจ       

"แกเนี่ยนะลงแข่งอัจฉริยะภาพอิ้งกับ...ไอ้มิกเซอร์" พุตตี้โวยขึ้นอีกแล้วครับท่าน

"เออดิ มันก็ไม่แกล้งฉันเหมือนแต่ก่อนละนะเว้ย" ผมพูดเสียงเรียบ

"แกแน่ใจใช่ปะ" พุตตี้ถามต่ออีก

"เออ มันก็ดูไม่ค่อยอะไรกับฉันเท่าไหร่แล้ววะ"

"ว่าแล้วที่หน้าดูเฟรชขึ้นเพราะว่าได้อยู่เป็นสุขแล้วสินะ" แอซซานโพล่งขึ้น

"ทำนองนั้น" ผมทำท่าปรบมือ

15:20น.
"เห้ยๆจะไปไหน" มิกเซอร์วิ่งมาคว้าแขนผมที่กำลังเดินออกจากห้องเรียน

"ก็เลิกเรียนแล้วก็กลับบ้านดิวะ" ผมอึน

"รายงานละ" เออวะ ตกลงต้องไปทำบ้านมันทุกวันเลยหรือไงเนี่ย

"เออลืมเลย" ผมทำท่าคิดออก

"เออ ลืมได้ไงงานนะเว้ยไหนจะติวกันไปแข่งอิ้งอีก" ครับพ่อคนขยันพ่อคนเก่งเอาแชมป์ไปเลยครับ
----------------------------------------------------------------
  มีความไปกินข้าวกับครอบครัวพระเอกแล้วน้าา5555 ติชมได้นะค้าาา

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ไรท์ ช่วยลงวันที่ เวลาอัพใหม่ด้วยนะ

มิกเซอร์ ดูมีท่าทางดีขึ้นกับซันเดย์
เพราะได้ยินซัน คุยกับแม่
มิก ได้ประโยชน์จากซัน มากเลยเรื่องการเรียน
มีไรในใจหรือเปล่า ตอนจับมือซัน สอนเล่นเกม
และเรื่องตอบแทนจากการจับคู่แข่งอัจฉริยะภาพภาษาอังกฤษ
     
 

[วชิรญาณ์]

@@@นักเรียนทุนวุ่นรัก@@@24/04/60
Ep5.
"5ทุ่มแล้วเหรอวะ" ผมโวยขึ้นเมื่อพิมพ์รายงานอยู่และหันไปมองนาฬิกา วันนี้เป็นวันศุกร์แล้วครับมาทำรายงานบ้านมันอยู่ทุกวัน

"ใกล้เสร็จยังอะ" ไอ้คนที่กำลังนั่งเล่นเกมอยู่ที่โซฟาส่งเสียงถาม

"ก็เหลือประมาณ4หน้าอะ"

"ก๊อกๆ" เสียงเคราะประตูดังขึ้นพร้อมกับคุณแม่ที่เดินเปิดเข้ามา

"ซันเดย์ดึกแล้ว ยังทำไม่เสร็จใช่ไหมลูก" แม่เอ่ยถาม

"ใกล้แล้วครับคุณแม่" ผมยิ้มแห้งๆส่งให้

"นอนนี่ไหมลูกมันดึกแล้ว พรุ่งนี้จะได้ทำต่อเลยไหนๆก็ใกล้จะเสร็จแล้ว"

"เออ นอนนี่ดิจะได้รีบๆเสร็จ กูก็ขี้เกรียจไปส่งมึงมันดึกแล้ว" ไอ้มิกเซอร์ส่งเสริม

"ต้องโทรขอแม่ก่อนอะครับ" ผมหันไปบอกคุณแม่

"เดี๋ยวแม่ขอให้ เอาเบอร์มาๆ" คุณแม่ยิ้มให้พร้อมส่งโทรศัพท์มาให้กดเบอร์

"โอเคเนาะ มิกหาชุดให้เพื่อนเปลี่ยนด้วยนะ แม่ไปนอนละฝันดีเด็กๆ"

"ครับ/ครับ" พวกเรา2คนตอบเกือบพร้อมกัน หลังจากนั้นแม่ก็ปิดประตู

"อีก4หน้าค่อยทำพรุ่งนี้เช้าก็ได้" มิกเซอร์ปิดเกมและหันมาบอกผม

"ใกล้จะเสร็จแล้ว ไหนๆก็ให้มันเสร็จๆไปเลย" ผมเลื่อนสายตาจากคอมมามองหน้ามันแทน

"ตามใจ กูไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน" มันเดืนไปหยิบผ้าเช็ดตัว และหยิบพวกชุดนอนกับผ้าอีกเซ็ทนึงมาให้ผม

"นี่ชุดของมึง" หลังจากนั้นมันก็เข้าห้องน้ำไป
ผมพิมพ์งานจนเหลือ2หน้า ไอ้มิกเซอร์ก็เดินออกมาพร้อมกับเสื้อกล้ามและกางเกงนอนขายาว

"ไปอาบน้ำได้แล้วมึงอะ"

"เออๆแป๊บๆ" ผมง่วนกับการพิมพ์ที่ใกล้จะเสร็จแล้ว อยู่ๆไอ้มิกเซอร์มันก็เดินมาแย่งโน๊ตบุ๊คไปและขึ้นไปนั่งบนเตียง

"ใกล้แล้วเอามา!" ผมหันไปมองตาเขม่ง

"ไปอาบน้ำก่อนไอ้สัส มีเวลาทั้งชาติแหนะ" มันจิ๊จ๊ะ

"งั้นมึงทำต่อดิ" ผมชี้ไปที่โน๊ตบุ๊ค

"ไม่" มันตอบแทบทันที

"งั้นกูไม่ไปอาบน้ำ" ผมยืนกอดอก

"ดื้อชิบหาย เออๆกูทำเอง" มันทำหน้าอารมณ์เสีย

"ฮ่าๆๆ" ผมอดหัวเราะไม่ได้ และก็เดินไปหยิบชุดและผ้าเดินไปที่ห้องน้ำ

"พึ่งรู้ว่ามึงหัวเราะเป็น" มันพูดเสียงดังส่งมา

"ไรมึง" ผมหันไปทำหน้านิ่ง

"ก็กูเห็นมึงทำแต่หน้านิ่งนึกว่ามีหน้าเดียว" มันพูดจบผมก็เดินเข้าห้องน้ำทันที ไม่สนใจหรอก

พอผมออกมาจากห้องน้ำก็เห็นไอ้มิกเซอร์จ้องเขม่งไปที่หน้าจออย่างเคร่งเครียด

"เสร็จยังอะ" ผมขยี้หัวและเดินไปดู

"เหลือบรรทัดเดียวนี่ไงสัส"

"ทำถูกปะเนี่ย" ผมกวนมัน

"ถูกดิจะทำผิดเพื่อ นี่ก็งานทั้งมึงและกู" เออวะจริงด้วยลืมไปเลยแฮะ ฮ่ะๆ ^^

กว่าจะได้นอนนี่อีก5นาทีจะตี1แล้ว
พวกผมทั้งสองล้มตัวลงนอนที่เตียงพร้อมกัน

"นอนได้ละ" มันหันหน้ามาบอกผม

09:30
ผมค่อยๆลืมตาเห็นแสงเล็กน้อยที่สอดแทรกมาทางร่องหน้าต่าง แต่ผมรู้สึกมีอะไรมาทับที่ตัวผม ผมอยู่ในสภาพที่ห่มผ้าห่มเป็นม้วนๆเหมือนตัวเองเป็นดักแด้ ส่วนไอ้คนข้างๆไม่มีผ้าห่มมันอยู่ในสภาพกอดและก่ายผมอย่างรัดแน่น
ผมค่อยๆหยิบแขนมันออกช้าๆ และก็ขาที่ละนิดๆ และก็แบ่งผ้าห่มให้ห่มด้วย

"มึงแม่งแย่งผ้าห่มกู" เสียงจากมิกเซอร์ทั้งๆที่ตามันยังหลับอยู่

"โทษที สงสัยหนาว"

"กูก็หนาวเนี่ยสัส" มันยังคงหลับต่อ
ผมเลยลุกไปล้างหน้าแปรงฟัน กลับออกมาจากห้องน้ำก็เห็นไอ้มิกเซอร์นอนเล่นโทรศัพท์อยู่

"ไปล้างหน้าแปรงฟัน" ผมเดินไปนั่งที่เตียงข้างๆมัน

"ขี้เกรียจ" มันตอบกลับโดยที่หน้ายังจ้องโทรศัพท์อยู่

"ให้กูล้างให้เลยไหม" ผมพูดทำนองประชด

"เออเอาดิ" มันหันหน้ามามองแล้วคราวนี้

"ประชดไหมละสัส"

"ก็กูเอาจริง ตามกูมาเลย" มันกวักมือเรียกและลุกเดินนำไปห้องน้ำ

ผมเลยต้องจำใจเดินตามมันมา มันยืนเฉยๆโดยไม่ทำอะไร ผมเลยเอื้อมมือไปเปิดก๊อกและเอามือรองและเอามาราดที่หน้าไอ้มิกเซอร์และค่อยๆเอามือล้างหน้าให้เบาๆแถมยังแคะขี้ตาให้มันอีก จากนั้นก็บีบยาสีฟันใส่แปรง

"ยีฟัน" ผมออกคำสั่ง มันก็ยีตามที่ผมบอก ผมค่อยๆใช้แปรงละเลงไปทั่วฟันมันทุกซี่ ถึงจะไม่ค่อยถนัดก็เถอะ

"อ้าปาก" มันทำตามคำสั่งผมทุกอย่าง
และปิดท้ายด้วยการที่ผมหยิบแก้วให้มันบ้วนปาก

"เออ ไม่เปลืองแรงดี" มันพูดทันทีหลังบ้วนปากเสร็จ

หลังจากนั้นผมเลยเริ่มติวเข้มวิชาภาษาอังกฤษให้เจ้ามิกเซอร์ เริ่มด้วยแกรมม่าต่างๆ ไวยกรณ์ และก็พวกError รีดดิ้ง คอนเวอร์เซชั่น เวอแคป มันทำท่างงบ้างเข้าใจบ้าง

"ติ้ง ติ่ง ติ้ง~" เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น

"ฮัลโหลว่าไง" ผมกดรับทันทีที่เป็นพุตตี้

"พาฉันไปซื้อหนังสือหน่อยสิ" พุตตี้เอ่ยคำชักชวน

"ชวนแอซแล้วมันไป"

"เออ อยากไปอะ" ผมพูดแต่ไอ้มิกเซอร์เริ่มเงยหน้าขึ้นมามอง

"มาๆเจอกันที่เซนทรัลนะไปละ" หลังจากนั้นพุตตี้ก็กดวางสาย เห้ยเดี๋ยวดิเพื่อน ยังไม่ทันตกลงอะไรเลย T^T

"จะไปไหน" มิกเซอร์ถามทันที

"ซื้อหนังสือ"

"เออไปดิ"

"ไม่รู้จะไปยังไง บ้านก็ยังไม่กลับ"

"ก็กูจะไปด้วย"

"มึง? จะไปทำไร" ผมทำหน้างงทันที

"ก็จะไปซื้อหนังสืออังกฤษ มาให้คุณมึงติวให้ไงครับ" มันทำท่าล้อเลียน หลังจากนั้นมันก็ไปอาบน้ำแต่งตัวและพาผมไปเปลี่ยนชุดที่บ้าน

"สวัสดีครับ" มันยกมือไหว้แม่ผมที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่

"จ้ะ ตามสบายนะจ๊ะ" แม่หันมาพูดกับมัน มันก็ส่งยิ้มให้

"ทุกทีไม่ค่อยเห็นเดย์จะพาเพื่อนเข้าบ้าน นี่คนแรกเลย
มั้งเนี่ยแม่เห็นว่ามีเพื่อนก็อุ่นใจ" แม่  คนนี้ก็เป็นคนเดียวกันกับที่แกล้งโผมมม

"ครับผม ^^ " มันตอบแม่ผมและเดินตามเข้ามาในห้องผม ผมรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าและพามันออกมาไปเซนทรัลต่อ

"ฮายย ซันเ..เดย์" พุตตี้ชะงักทันทีเมื่อเห็นผมมากับไอ้มิกเซอร์

"มาด้วยกันได้ไงจ้ะ" แอซถามขึ้น

"ก็ไปทำรายงานที่บ้านมันมา เลยชวนมันมานี่ต่อเพราะฉันไม่มีรถไง" ผมพยายามอธิบาย

"นี่นายเลิกแกล้งเพื่อนฉันแล้วใช่มะ" พุตตี้ยื่นหน้าไปถาม

"อืม ขี้เกรียจละ" มันตอบหน้านิ่ง

"ดีแล้ววว" พุตตี้ก็เดินมาคล้องคอผมกับแอซและเดินนำไปร้านหนังสือ

"เล่มไหนดีวะ อันนี้หรืออันนี้" มิกเซอร์มันยื่นหนังสือภาษาอังกฤษให้ผมเลือกทั้ง2แบบ

"อืมมม อันนี้ก็ได้" ผมชี้ไปที่เล่มทางซ้าย เห็นมันหนาดี

"โอเค"

"แต่หนังสือภาษาอังกฤษมันก็สอนเหมือนๆกันนั่นแหละ ไม่รู้จะเลือกทำไม" ผมทำอธิบาย

"เอ้า ก็เราต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดรึเปล่าไอ้โง่" มันด่ากลับอีกละ

หลังจากที่ซื้อหนังซื้อเสร็จ พวกผมก็ยืนรอมิกเซอร์ที่ขอตัวไปซื้อน้ำให้พวกเรา
ซักพักมันก็เดินกลับมา

"อันนี้ของมึงครับพุตตี้" มันยื่นน้ำสตอเบอร์รี่โยเกิร์ตให้

"อันนี้ของแอซ" มันยื่นชาเขียวให้แอซ
พวกเพื่อนผมก็รับไว้

"จ่ายตังมาด้วยแก้วละ50 นี่ของมึง" มันยื่นน้ำนมสดคาราเมลให้ผม

"ขี้งก" พุตตี้บ่น

"อะ เอาไป" แอซซานยื่นตังให้มัน

"ของกูอะเท่าไหร่" ผมก้มลงหาตังในกระเป๋าตังทันที

"ของมึงฟรี เพราะกูเลี้ยง" ผมเงยหน้ามองมันทันที

"อ้าวๆทำงี้ได้ไงคะ" แอซซานถาม

"คิดว่าเป็นค่าติวแล้วกัน" มันทำหน้าเก็ก

หลังจากนั้นผมก็แยกย้ายกับเพื่อนและให้มิกเซอร์มาส่งบ้าน

พรุ่งนี้แล้วๆผมกับไอ้มิกเซอร์จะทำการไปแข่งขันอัจฉริยะภาพภาษาอังกฤษ

"บอกให้มานอนบ้านกูไง" มิกเซอร์หันมาบอกระหว่างคาบว่าง

"ไม่เอา เกรงใจที่กูไปบ่อยๆอะ" ผมทำหน้าจ๋อย ไปบ่อยจริงๆนะครับก็ต้องไปช่วยมันติวทุกวันหลังเลิกเรียน

"จะได้ไปแข่งพร้อมกันไงสัส" มันพูดอีกรอบ

"ขอแม่ก่อนละกัน"

"เออโอเค บอกกูด้วยละ"

"ค้าบบบคุณมิกเซอร์"

"กวนตีน" อ้าวโดนด่าเฉยยย -..-
---------------------------------------------------------------
อัพเดตทุกวันนะคะ 2ช่วงเนาะ ตี2กับ3โมงเย็นนะ ฝากติดตามกันด้วยนะคะ (แต่ถ้าวันไหนไม่ว่างจะมาลงให้ก่อน เช่นวันนี้5555)

[♥►MAGNOLIA◄♥]

มันต้องอย่างนี้สิมิก เพื่อนกันไม่เกเรกัน
มิก นี่ขี้เกียจไปปะ ล้างหน้า แปรงฟันยังให้ซันทำ
หรือแอบตั้งใจ เพราะอยากใกล้ชิดซัน
     
 

[ืniyataan]

มีล้างหน้า แปรงฟันให้กันด้วย นี่มันอาราย..ยยยยย     

[Pittabird]

หมั่นไส้พระเอก  ชอบเค้าแล้วไม่รู้ตัว  ใส่วันที่ที่ลงตอนใหม่ด้วยนะคะ  จะได้ทราบว่าลงตอนใหม่แล้ว
มีคำสะกดผิดนะคะ "ขี้เกียจ"  ไม่มี ร นะคะ
ขอบคุณค่ะ

[วชิรญาณ์]

@@@นักเรียนทุนวุ่นรัก@@@26/04/60 3:15น.
Ep6.
ในที่สุดผมก็ได้มานอนค้างบ้านไอ้มิกเซอร์จนได้

"ตื่นเต้นปะวะ" ผมถามขึ้นขณะอยู่ในห้อง

"ไม่อะ เฉยๆ" มันหันมาจากโทรศัพท์มือถือที่มันกดๆอยู่

"งั้นให้ชนะนะเว้ย" ผมหันไปยิ้มมุมปากให้

"แน่นอน อย่าลืมที่ตกลงกันละ"

"ตกลงอะไรของมึง"

"เอ้า ก็จะให้มึงทำอะไรให้ก็ได้อะ1ข้อ"

"เออวะ เออๆกูไม่ลืม" ผมรีบหันไปบอก

"กูเก็บไว้ใช้อะไรสนุกๆดีกว่า" มันทำหน้าตาเจ้าเล่ห์อีกแล้ว

"อย่ากวนตีนกูละกัน" ผมถอนหายใจ

"นอนได้ละไอ้เตี้ย ไม่สูงเพราะมึงนอนดึกเนี่ย" และมันก็รีบลุกไปปิดไฟ

เช้าวันต่อมาเรามาโรงเรียนกันแต่เช้าเพื่อลงทะเบียนในการแข่งขัน การแข่งขันเป็นเหมือนการสอบที่เป็นภาษาอังกฤษต่างๆแบ่งเป็นพาร์ทๆและในวันนี้ก็มีพวกโรงเรียนเอกชนบางโรงเรียนมาร่วมทำการแข่งขันที่โรงเรียนของผมด้วย

"พาไปเข้าห้องน้ำหน่อย" ระหว่างจะเดินขึ้นห้องไอ้มิกเซอร์ก็หันมาบอกผม

"ไปคนเดียวไม่เป็นไง้ โตยัง"

"เออ แป๊บเดียวจะได้ขึ้นห้องพร้อมกัน"

"โอเครีบๆละกัน"

ในห้องน้ำก็มีนักเรียนจากโรงเรียนอื่นๆมาใช้พูดคุยและทำธุระส่วนตัวกันมากมาย

"นายๆได้เป็นตัวแทนสอบปะ" มีผู้ชายที่รุ่นราวคราวเดียวกันจากโรงเรียนเอกชน ที่มีลักษณะหล่อเลยทีเดียวสูง180ได้ขาวตี๋คิ้มเป็นทรงสวยและมีลักยิ้ม

"ใช่ครับ" ผมยิ้มส่งให้

"ไม่ต้องพูดเพราะก็ได้ ว่าแต่ชื่ออะไรอะ" เค้าหันมาถามผมอีกรอบ

"ซันเดย์" ผมตอบ

"เราสกายนะ สอบห้อง2"

"อ้อๆ เราสอบห้อง4"

"มึงคุยกับใครอะ" มิกเซอร์เดินมาโอบไหล่ผมและหันมาถาม

"เพื่อนใหม่ไง" ผมตอบและสกายก็ส่งยิ้มให้มิกเซอร์

"ถามเค้ารึยังว่าอยากเป็นเพื่อนกับมึงไหม" มันกวนตีนผม

"เห้ยๆ อยากดิ" คราวนี้สกายเป็นคนตอบแทน

"จะไปอยากเป็นเพื่อนกับมันทำไม มันมีเพื่อนเยอะแล้ว" มันหันไปถามสกาย ว่าแต่ผมมีเพื่อนเยอะตรงหนายยย

"งั้นเราไปเข้าห้องก่อนนะ บายไว้เจอกัน ^^ " ผมรีบตัดบทและลากเจ้าตัวแสบมาด้วยอย่างด่วน

"มึงไปกวนตีนสกายเค้าทำไม" ผมถามทันทีเมื่อเดินออกมา

"กูไปกวนตีนแม่งตอนไหน"

"เอ้า ก็เมื่อกี้ไง" ทำเป็รไม่รู้ ถุยย

"กูว่ากูยังไม่ทันกวนตีนเลย"

"เออๆเรื่องของมึงเถอะ" ผมทำหน้าเบื่อหน่าย

หลังจากนั้นผมกับไอ้มิกเซอร์ก็เข้าห้องสอบเพื่อแข่งขัน ข้อสอบมีทั้งข้อกาและข้อเขียนผมต้องคอยปรึกษากันตลอด มีได้บ้างไม่ได้บ้างแต่ส่วนมากจะทำได้ พวกผมทำจนเหน็ดเหนื่อย

14:30
"วุ้ววว เสร็จซักที" มิกเซอร์ชูแขนและร้องขึ้นเมื่อเดินออกจากห้องสอบ

"แทบตาย - -' " ผมทำท่าปาดเหงื่อ

"ไปหาไรกินกัน" มิกเซอร์เอ่ยปากชวน

"โอเค ป่ะ"
ผมกำลังเดินไปซื้อข้าวกับมิกเซอร์ ก็มีคนวิ่งมาหาผมและสะกิด

"ซันเดย์ เราขอไอดีไลน์หน่อยดิไหนๆก็เป็นเพื่อนใหม่กันละ" สกายยิ้มแฉ่ง

"เอ่อ...ได้ๆ" ผมครุ่นคิดอยู่ มิกเซอร์ก็ยืนกอดอกข้างๆ
ผมรับโทรศัพท์ของสกายและพิมพ์ไอดีไลน์ลงไปและกดแอดเฟรน

"ขอบใจนะ" สกายเอ่ยหลังรับโทรศัพท์

"อื้ม ไม่เป็นไร ^^ " ผมส่งยิ้มอ่อนให้

หลังจากนั้นสกายก็ลากลับไปโรงเรียน

"ยิ้มเหี้ยไรนักหนา" ไอ้ตัวแสบหันมาด่าผมหลังจากสกายเดินไป

"กูยิ้มไม่ได้เหรอ"

"ก็มึงไม่ค่อยยิ้มอะ อยู่กับกูก็ไม่ยิ้ม"

"ก็มึงชอบกวนตีนกูอะ"

"เออแล้วแต่ เอาโทรศัพท์มึงมาดิ้" มิกเซอร์แบมือและขอมือถือจากผม

"เอาไปทำไร" ทำหน้างงแป๊บ

"เอาไปบล็อคไลน์ไอ้สกายหน้าจืดอะไรนั่น" มันทำหน้ากวนอีก

"ไม่มีทาง"

"ล้อเล่น เอามาเถอะน่าเร็วๆ" มันกระดิกมือ
ผมจึงยื่นให้มันและต้องเขย่งดูหน้าจอว่าจะทำอะไร มันเข้าไลน์ครับแต่มันกดไอดีตัวเองและกดแอดเอง

"มันมี กูก็ต้องมี" มันยื่นมือถือคืนให้

เพื่อ?
---------------------------------------------------
ขอโทษนะคะที่มาช้าพอดีไม่ว่าง มาช้าแต่มาชัวนะคะ5555 ติชมได้น้า อัพ2ช่วง ตี2กับ3โมงเย็นนะ ตอนนี้จะสั้นนิดนึงนะคะ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

มิกเซอร์ หวงซันเดย์ แล้ว  "มันมี กูก็ต้องมี"
สกาย น่าจะสนใจซันเดย์ อยู่นะ   
     
 

[ืniyataan]

หุ้ย..ยยยย หวงเค้าอ่ะดิ 

[วชิรญาณ์]

@@@นักเรียนทุนวุ่นรัก@@@ 28/04/60 2.15น
EP7
“มันมี กูก็ต้องมี”

เพื่อ?

“มึงจะมีไปทำไม ก็เจอหน้ากันอยู่ทุกวัน” ผมหันไปถามแบบงงๆ

“เอ้า ก็ไอ้หน้าจืดบอกเป็นเพื่อนมึงก็ต้องมี กูก็เพื่อนมึงก็ต้องมีดิวะ” เอิ่ม ไปเป็นเพื่อนมึงตอนไหนวะและทำไมมันต้องร่ายยาวขนาดนี้ด้วย หะ!!

“เออก็เรื่องของมึง” ผมปัด

“ไปจองโต๊ะดิ”

“กูยังไม่ทันได้ซื้อข้าวเลย”

“เดี๋ยวกูไปซื้อให้” เอ๊ะ ช่วงนี้ดีแปลกๆ

“ก็คนมันเยอะ เดี๋ยวไม่มีที่นั่งแดกอีก” มันรีบหันหน้ามาจิ๊จ๊ะ

“เออ รีบๆไปละกัน” ผมยื่นบัตรที่ไว้สแกนซื้ออาหารให้มัน แต่มันไม่รับและรีบเดินไป
หลังจากนั้นผมก็นั่งกินข้าวกับมัน...2คน

“มึงคิดว่าเราทำได้ปะ” ไอ้มิกเซอร์มันเงยหน้าขึ้นมาถามผม

“ได้ดิ ส่วนมากเราก็ตอบได้อะ” ใช้คำว่าเราและแบบรู้สึกยังไงไม่รู้

----วันต่อมา----
“วันนี้หัวหน้าไม่มา กูขอใช้อำนางของรองหัวหน้า” ไอ้มิกเซอร์ยืนชึ้นและตะโกนไปทั่วห้อง เพื่อนๆก็พากันทำหน้างงว่ามันจะทำอะไร

“กูสั่งให้พวกมึงขยับโต๊ะนั่งกันเป็นคู่กับคนข้างๆของพวกมึง” มันทำท่ายืนกอดอก
เห้ย ผมค่อยๆหันไปมองโต๊ะข้างๆก็โต๊ะไอ้มิกเซอร์นี่หว่า

“เพื่ออะไรวะ” ไอ้ธามถามขึ้น

“ก็จะได้ช่วยกันเรียนไง แชร์ความรู้กัน” เอิ่ม คุณมิกครับคุณจะเอาความรู้อะไรมาแชร์ผมครับ

หลังจากนั้นพวกเพื่อนๆก็ต้องจำใจเลื่อนโต๊ะไปนั่งเป็นคู่ๆ ผมก็ได้นั่งคู่กับมิกเซอร์ไปโดยปริยาย

“เสาร์นี้มึงว่างปะ” พอมันเลื่อนโต๊ะมานั่งข้างผมปุ๊บก็ถามขึ้นปั๊บ

“ไม่ว่างวะ” ผมตอบเสียงเรียบ

“ไปไหน!!”

“สกายให้ไปเป็นเพื่อนซื้อหนังสือ” ผมตอบตามตรง

เอาจริงๆผมก็คุยกับสกายตั้งแต่เมื่อคืน เค้าก็ดูเป็นคนตลกดีได้เป็นเพื่อนก็น่าจะสนุก

“มึงไปคุยกันตั้งแต่เมื่อไหร่” มันจ้องหน้าผมโดยไม่ละสายตา

“ก็เมื่อคืน” ผมทำหน้านิ่งตามฉบับผมตามเคย

“อ๋อ มีเพื่อนใหม่และลืมเพื่อนเก่า” มันเป็นอะไรของมัน

“แล้วมึงจะชวนกูไปไหน” ผมถามกลับ

“มึงไม่ต้อง”

“เอ้า โกรธกูเฉย” ผมเกาหัว

“ไม่ได้โกรธ” มันทำหน้านิ่ง

“บอกมา ถ้าไม่บอกกูไม่คุยด้วยนะสัส” มันทำท่าคิดอยู่แป๊บนึง

“ก็หนังหุ่นยนต์กูเข้าโรง”

“เลยจะชวนกู?”

“เออ แต่มึงจะไปกับไอ้หน้าจืดเพื่อนใหม่นี่” มันทำหน้ามู่

“ก็จะไปห้างอยู่แล้วก็ไปด้วยกันเลยก็ได้ เดี๋ยวกูซื้อหนังสือเสร็จไปดูเป็นเพื่อนก็ได้” มันเริ่มคลายสีหน้า

“จริงนะ”

“เออ ทำตัวเป็นเด็กเลยมึงอะ”

****วันเสาร์****
11.30น.

“เดย์ว่าเราเอาเล่มไหนดี” เอ๊ะ ประโยคนี้คุ้นๆเนาะ

“เล่มนี้ก็ได้” ผมชี้ไปเล่มซ้าย

“โอเคค้าบบบ” สกายลากเสียงยาว

“สกายเรียนสายวิทย์ใช่ปะ” ผมหันหน้าไปถามระหว่างเดินไปจ่ายตัง

“ใช่ๆ ทำไมอะ”

“อยากรู้ว่าจะเข้าคณะอะไร”

“อ๋อ ก็อยากเรียนเภสัชนะแต่ไม่รู้จะสอบติดไหม”

“เห้ย!!จริงอะ เราก็อยากเข้าคณะนี้” ผมทำหน้าตกใจ ว่าทำไมเราสองคนมีความคิดที่คล้ายๆกัน

“จริงดิ งั้นก่อนเข้ามหาลัยต้องมาติวด้วยกันแล้วมั้ง ฮ่าๆ” สกายหันมาหัวเราะและยิ้มให้ มองๆดูแล้วก็น่ารักดี

“แล้วซันเดย์จะไปไหนต่อปะ” สกายหยุดถามตอนที่เราสองคนพึ่งออกมาจากร้าน

“ก็มีนัดนะ แต่เพื่อนยังไม่มาอะ” ว่าแต่ไอ้มิกเซอร์ก็ยังไม่มาทำไรอยู่นะ ลีลาตลอด

“ไปกินข้าวกันก่อนได้ป่าว” สกายทำหน้าอ้อนน่ารักๆใส่ผม 0.0

“ก็ได้ สกายเลี้ยงนะฮ่าๆๆ” ผมหัวเราะเพราะหยอกสกายเล่น

“ได้เสมอ”

“เห้ย เราล้อเล่น ^^”

ผมกับสกายก็มานั่งกินข้าวที่ร้านหนึ่งภายในห้าง สกายชวนคุยเก่งมากอยู่ด้วยแล้วรู้สึกไม่เกร็งเลย

“ซันเดย์มีแฟนยังอะ” สกายยิงคำถามนี้มาทำเอาผมเงียบเลย

“เอ่อ...ก็ไม่มีนะ ถามทำไมอะ”

“อ้อเปล่าๆ ก็เห็นตอนเจอกันครั้งแรกเดย์น่ารักมากเลยคิดว่ามีแล้ว”

“ใครจะมาเอาเราวะ” ผมตอบติดตลก

“เราไง” เห้ยยยย คำตอบของสกายทำเอาผมขอสตั้น10วิ

“อย่ามาล้อเล่นแบบนี้ดิวะ ฮ่าๆๆ” ผมหัวเราะกลบเกลื่อน

“เราจริงจัง แต่เราไม่รีบหรอก” ผมรู้สึกสับสนไปหมดตอนนี้ ตกลงผมได้ชอบผู้ชายหรือเปล่าแต่พออยู่กับสกายก็รู้สึกสบายใจดี งือออ ปวดหัวครับ T^T

“มึงอยู่ไหน” เสียงหลังจากที่ผมรับโทรศัพท์

“กูต้องถามมึงมากกว่าว่าอยู่ไหน” ผมถามกลับและเดินไปด้วย

“กูอยู่ตรงร้านไนกี้อะ”

“กูเจอมึงละ” ผมกดวางสาย เพราะแค่เห็นแผ่นหลังของไอ้มิกเซอร์ก็จำได้ละ ผมเดินไปสะกิด

“ลีลามึงอะ” ผมด่าทันที

“กูไม่คิดว่ารถจะติดเลยไม่ได้เพื่อเวลา อ้าวไอ้นี่ยังไม่กลับอีกหรอ” มันชี้ไปทางสกาย

“หวัดดีนาย...”

“มิกเซอร์” ผมตอบแทนไอ้มิกที่ทำหน้ากวนตีนไม่ตอบเค้า สกายพยักหน้ายิ้มรับ

“กูหิวแล้ววว พากูไปกินข้าวที” ไอ้มิกเซอร์ดึงๆแขนผม

“กูพึ่งกินเสร็จเนี่ย”

“กับใคร!!!” มันตะคอกเสียงใส่ผม

“ก็สกายไง ก็มีกันอยู่2คน แต่มึงจะกินกูก็พาไปได้” ผมตอบให้มันสบายใจ

“ไม่แดกแม่งละ หมดอารมณ์ไปดูหนังเลยละกัน” งานหยาบละครับที่นี้ อารมณ์แปรปวนสงสัยแม่งเป็นเมน

“ดูหนังเรื่องอะไรกันหรอ” สกายเอ่ยปากถาม

“เสือกไรครับ” ไอ้มิกทำหน้ากวนตีนใส่อีกหนึ่งรอบ

“ไอ้หุ่นยนต์ไรไม่รู้อะ” ผมตอบแทนไอ้คนข้างหน้ามันบ้าหุ่นยนต์

“มึงจะไปดูด้วยปะละสัส” มิกเซอร์ถามสกายคืน แต่ก็รู้ว่าทำท่าประชด

“ได้หรอ งั้นเราไปดูด้วยนะซันเดย์” ผมได้แต่ยิ้ม

“กูประชดไหมละไอ้ควาย” มิกเซอร์โวย แต่สกายดึงแขนผมให้เดินตามไปขึ้นบันไดเลื่อนเพื่อไปโรงหนัง

“กูนั่งกลาง” มิกเซอร์หันหน้ามาบอกพวกผม ตอนแรกมันจะไม่ยอมให้สกายมาดูด้วยซ้ำ แต่ผมบอกว่าดูหลายคนสนุกดีแต่มันก็ไม่เต็มใจยอมหรอกครับ

“เรานั่งกลางเอง” สกายก็เอ่ยขอนั่งกลางอีกคน

“กูจองแล้ว”

“ก็เราอยากนั่งกลางอะ”

“กูรู้หรอก มึงจะนั่งข้างเพื่อนกูคนเดียวใช่ไหม” มิกเซอร์เริ่มโวยวาย

“นายเหมือนกันนั่นแหละ หวงทำไมแค่ที่นั่งเพื่อนกันจะนั่งที่ไหนก็ได้”
"ก็...กูสนิท..กับมันมากกว่ามึงไง" มิกเซอร์ดูพ฿ดติดๆขัดๆ

“พอๆเรานั่งกลางเอง” ผมโพล่งขึ้นกลางวง

“ไม่มึง ไม่เอา” มิกเซอร์โวยรอบที่108

ผมตัดรำคาญและรีบเดินไปที่รับตั๋วและเข้าไปในโรงหนังทันที
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ช่วงนี้อาจอัพแค่วันละตอนนะ ไม่ตอนตี2ก็3โมงเย็นนะคะ
เริ่มมีมือที่สามเข้ามาแล้ววว เป็นกำลังให้ด้วยนะคะติชมได้น้าาา

[ืniyataan]

ชอบสกาย..เสียดายมิกเซอร์ 555   

[♥►MAGNOLIA◄♥]

มิกเซอร์ ชอบซันเดย์ ก็บอกไปสิ
สกาย น่ารัก ดี

[วชิรญาณ์]

@@@นักเรียนทุนวุ่นรัก 06/05/60 4:53น.@@@@
EP8
ในโรงหนัง
ผมก็ได้นั่งคั่นกลางระหว่างสกายและมิกเซอร์ ก่อนหนังเริ่มฉายมิกเซอร์ก็พยายามจะมานั่งที่ของผมเพื่อคั่นกลางแต่ผมก็ไม่ยอมมันทำหน้ามุ่ยและหันไปนั่งกอดอก แต่พอหนังเริ่มฉายมิกเซอร์มันตั้งใจดูหนังยิ่งกว่าเรียนหนังสืออีกครับ ไม่สนใจว่าใครจะทำอะไรในโรงหนังแห่งนี้เลย สงสัยจะชอบจริงๆ

“ง่วงอะ” สกายหันหน้ามากระซิบผมและยิ้มให้

“นอนได้นะ ฮะๆ ^^” ผมกระซิบตอบและหัวเราะเชิงเล่นเบาๆ

“จริงเหรอ งั้นขอซบหน่อยนะ” ผมยังไม่ทันตอบกลับสกายก็เอนหัวมาซบไหล่ผมและหลับตาลงเบาๆ

ผมได้แต่ปล่อยสกายไว้แบบนั้นและหันไปดูหนังต่อ

“นี่โรงหนังไม่ใช่ห้องนอน” เสียงจากคนข้างๆผม ผมหันไปมองมัน มิกเซอร์มันพูดครับแต่พูดโดยไม่ได้มองหน้ามันยังคงสนใจหนังอยู่

“อะไร” ผมพูดเบาๆ

“...” มันไม่ตอบ - -

ผมให้สกายนอนซบจนหนังจบ พอหนังจบไอ้มิกเซอร์ก็ลุกขึ้นเดินออกไปจากโรงหนังทันที ผมจึงค่อยๆหันมาสะกิดเพื่อปลุกสกายให้ตื่น พอสกายงัวเงียตื่นมา ผมจึงลุกขึ้นและเดินออกมาจากโรงหนัง พยายามจะเดินตามไอ้มิกเซอร์ให้ทัน แต่มันเดินเร็วมาก ผมได้แต่คิดว่าแม่งเป็นอะไรของมันวะ

“หนังเป็นไงบ้าง” สกายถามขึ้นขณะเดินอยู่

“ก็สนุกดีนะ” ผมตอบพร้อมรีบจ้ำขาเดิน

“วันหลังเรามาดูกัน2คนบ้างได้ปะ” สกายหันหน้ามายิ้มละลาย

“ได้ดิ แต่ตอนนี้เราขอกลับบ้านก่อนนะ ไว้เจอกัน” ผมมัวแต่รีบตามมิกเซอร์จึงรีบบอกลาสกาย

ผมเดินจนมาถึงโรงจอดรถ ผมเห็นไอ้มิกเซอร์กำลังขึ้นรถจึงรีบเดินไปหามัน

“มึงเป็นไรวะ!” ผมตะโกนถามคนที่กำลังขึ้นรถ

มันไม่ตอบผมแถมยังปิดประตูรถและสตาร์ทรถออกไปต่อหน้าผม ผมได้แต่ยืนอึนว่าผมผิดอะไร

****วันอาทิตย์****
ไอ้มิกเซอร์แม่งหายไปเลยตั้งแต่เมื่อวาน ไลน์ไปถามก็ไม่อ่านไม่ตอบ ผมต้องบุกไปบ้านมันไหมเนี่ย ว่าแล้วบุกไปเลยดีกว่า

ผมกดกริ่งหน้าบ้านมัน แป๊บนึงแม่มันก็มาเปิดประตูให้ผม

“สวัสดีครับคุณแม่” ผมยกมือไหว้

“จ้ะ มาหามิกเซอร์เหรอลูก” แม่ถามขึ้น

“ครับ” แม่ก็พาผมเดินเข้ามาในบ้านและกลับไปดูทีวีที่ห้องรับแขก ปล่อยให้ผมไปหาไอ้มิกเซอร์ที่ห้องเอง

ผมเดินมาถึงห้องมัน ผมก็เปิดประตูเข้าไปเลย มันกำลังนอนเล่นโทรศัพท์ที่เตียงอยู่

“ไอ้ควาย” ผมด่าทันทีที่เห็นหน้ามัน

“อะไรมึง แล้วใครให้มึงเข้ามา” มันมองหน้าผมและตอบเสียงนิ่ง

“แม่มึงไง ฟายเล่นโทรศัพท์อยู่ก็ไม่ตอบไลน์กู” ผมยืนกอดอก

“แล้วทำไมกูต้องตอบมึงด้วย” มันยอกย้อน

“แล้วมึงอะเป็นไร เมื่อวานก็ขับรถหนีกู”

“...” มันเงียบอีกแล้ว

“มึงอะเป็นเหี้ยไรก็ไม่พูด กูจะไปรู้ได้ไงวะว่ามึงเป็นอะไร กูไม่เคยรู้เหี้ยอะไรในตัวมึงเลย!!” ด้วยความโมโหทำให้ผมใส่มันเต็มที่ แม่งเอ้ย
มันมองหน้าผมนิ่ง ไม่รู้มันอึ้งรึเปล่าที่ผมสาธยายยาวใส่มัน

“ก็กูชวนมึงไปดูหนังกันแค่2คน แต่มึงไปเอาไอ้เหี้ยหน้าจืดที่ไหนไม่รู้มาดูด้วยแล้วยังมานอนกกเหมือนผัวเหมือนเมียในโรงหนังอีก เห็นแล้วทุเรศวะ” มันก็ใส่ผมคืน

“...” ถึงตาผมเงียบใส่มันคืน เพราะมันบอกการกระทำผมทุเรศ

“มาแค่นี้ใช่ปะ” มันถามผมอีกรอบ

“เออ” ผมตอบหน้านิ่ง

“งั้นก็กลับไปได้ละ” มันหันกลับไปเล่นโทรศัพท์ต่อ

มันพูดมาขนาดนี้ละ ถ้าอยู่คงหน้าด้าน ผมเลยหันเดินออกมาและปิดประตู เดินออกมาจากบ้านมันด้วยอาการหงุดหงิด แม่งไร้สาระสัส - -*

‘สกาย’ ผมทักไลน์ไปหาสกายทันทีที่ผมเดินออกมาจากบ้านไอ้มิกเซอร์

‘ว่าไง^^’

‘เย็นนี้ว่างปะ’

‘เรามีไปแฮ้งเอาท์กับรุ่นพี่อะ’ สกายส่งสติ๊กเกอร์แก้วเบียร์ชนกันมาเป็นภาพประกอบ

‘งั้นไม่เป็นไร’ ผมส่งสติ๊กเกอร์ชูนิ้วโป้ง

‘ไปกับเราปะละ’ เออ ไหนๆก็ไม่รู้จะไปไหนละ

‘ได้ดิ’

‘โอเค เดี๋ยวไปรับนะค้าบบบ’ สกายส่งสติ๊กเกอร์หมีกอดกันมาปิดท้าย

21:30 น.
ผมมานั่งอยู่ในร้านเหล้าที่สภาพเหมือนผับเปิด มีไฟแวบๆไปมาและเสียงเพลงกระหน่ำ สกายพามาพบพี่ๆที่เป็นศิษย์เก่าโรงเรียนของสกาย 3-4 คน

“เต็มที่เลยนะน้อง คืนนี้พี่เลี้ยง” พี่อาร์มหนึ่งในแก๊งหันมาบอกผม

“ผมดื่มไม่เป็นหรอกครับ ^^” ผมหันไปยิ้ม

“เป็นวัยรุ่นก็ต้องลองดิวะ ฮ่าๆ” พี่อาร์มชงเหล้าและยื่นส่งมาให้ผม

“นิดนึงน้อง” ผมค่อยๆรับและทำใจ

เอาวะ ผมกระดกทีเดียวหมดแก้ว อ่าห์ รู้สึกแสบคอนิดๆ

“ถ้าไม่ไหวบอกเราได้นะ” สกายหันมากระซิบข้างหูผม

“โอเค ขอบใจนะ” ผมเอามือแตะไหล่สกาย

“หมดแก้วๆ” เสียงเชียร์ทั่วทั้งโต๊ะ ผมเลยรับแก้วและยกหมดแก้วอีกรอบ ซึ่งตอนนี้ไม่รู้ว่าผมดื่มไปกี่แก้วแล้ว มันรู้สึกร้อนทั่วทั้งท้องและโลกเริ่มเอียงนิดๆ

“วุ้ววว” ผมรู้สึกเหมือนเสียสติ ผมกินต่อมาเรื่อยๆจนตอนนี้หูจะอื้อๆตัวผมก็ร้อนผ่าวและร่างกายขยับไปตามเสียงเพลง

“คืนเน้...ม่ายเมาม่ายยยกาบบ~” ผมยื่นแก้วไปชนกับพวกพี่ๆอีก พวกพี่ก็พากันหัวเราะ หัวเราะไรกันวะ!!

“เราป...ปายยย เข้าห้องน้ำก่อนน้าาา~” ผมหันไปกระซิบสกาย

สกายพนักหน้าพลางรับรู้ สงสัยจะเมาแล้ว

ผมออกจากห้องน้ำพร้อมกดโทรหาไอ้มิกเซอร์ตัวปัญหา ตอนนี้น่าจะเกือบๆตี1ได้

“ตื้ดดด ตื้ดดด” ผมรอสายมันจนเกือบจะสายหลุด แต่มันก็รับก่อน

“มีไร” มันตอบเสียงนิ่ง

“ป่าววว!!” ผมตะโกนใส่โทรศัพท์

“นี่มึงอยู่ไหนเนี่ย ทำไมกูได้ยินเสียงเพลง”

“มึงเป็นอารายยยวะ!! ทำมายยมึงไม่พูดกับกูตรงๆ”

“นี่มึงเป็นอะไรเนี่ย เมาเหรอ” น้ำเสียงมันเริ่มเปลี่ยนไป

“แค่ไปดูหนางงงด้วยกานน...2คน วันหลังก็ไปด้ายยย!! ไปดูทุ๊กวานนน~ ยังได้เลย” ผมพูดไปเท่าที่ผมคิดได้

“มึงอยู่ไหน!!” มันตะคอกเสียงกลับมา ทำเอาผมแทบตาสว่าง

“ก็อยู่ร้านเหล้า...งายยย~”

“ใครพามึงไปกิน!!” มันยังคงใช้น้ำเสียงดุอยู่

“สกายยยย มึงจาทำมายยย~” ผมยังคงเอาหัวพิงกำแพงห้องน้ำอยู่

“เหี้ยเอ้ย ไปกับแม่งอีกละ”

“แค่นี้นะ...กูจามาพูดแค่นี้แหลลละ”

“เดี๋ยว!!!” มันตะคอกกลับเข้ามาในโทรศัพท์อีกรอบ

“อารายยยอีก” ผมพูดน้ำเสียงรำคาญ

“ร้านอยู่ไหนกูจะไปรับ!!”

“ไม่รู้ว่าอยู่ตรงหนายยย...แต่ชื่อร้านโต้รุ่งแต่ม่ายต้องรีบมาน้าาา~ กูจะแดกโต้รุ่งงง!” ผมพูดจบมิกเซอร์มันก็กดวางสายทันที

ผมเลยเดินเซๆกลับมาดื่มต่อที่โต๊ะ วุ้วววหุ้ววว ผมเริ่มโยกไปกับเพลงจังหวะมันส์ๆ

“เป็นงายยสนุกป่าว” สกายดึงผมไปกอด สกายก็ดูเมาไม่น้อย

“สนุกมากกก” ผมหันไปฉีกยิ้มให้สกาย

ผมดื่มต่ออีกนับไม่ถ้วน ตอนนี้โลกเซสุดๆ เริ่มมีการคลื่นไส้เบาๆ

“เราจาม่ายยยหวาย...ละนะ” ผมหันไปกอดคอสกายและหันหน้าไปทำให้จมูกและปากผมแตะแก้มสกายเบาๆ สกายทำหน้าอึ้งนิดหน่อย

“ตาเราเอาคืน” พูดยังไม่ทันขาดคำสกายก็หันมาจุ๊บแก้มผมคืน

แต่อยู่ผมก็ถูกกระชากไปให้ยืนขึ้น แต่ผมยืนไม่ไหวจะล้ม คนๆนั้นเลยเอาผมไปกอดไว้

“ใครสอนให้แดกเหล้าและปล่อยให้เมาขนาดนี้หะ!” มันทำเสียงดุ

ผมค่อยเงยหน้าและหลี่ตาขึ้นไปมองมิกเซอร์มาไวจัง

“บอกให้มาช้าๆงายยย” ผมชี้หน้ามัน

“ช้าห่าไรละ มึงได้เมาตายก่อนพอดี เผลอๆเสียตัวอีก” มันพยายามลากผมออกมา

“เห้ยๆ พาซันเดย์ไปงี้ได้ไง” สกายโวยขึ้น

“อย่าเสือกกับเพื่อนกูไอ้สัส” มันหันไปด่าและลากตัวผมออกมาจนถึงรถ

“เมื่อกี้มึงทำเหี้ยไรกูเห็นนะ” มิกเซอร์ขึ้นรถปุ๊บก็ใส่ผมปั๊บ

“เห็นอารายยย” ตอนนี้เหมือนหัวผมมันบีบตัวตึบๆๆ

“ที่มึงให้ไอ้นั่นหอมแก้มอะ” มันหันมามองผม

“แล้วทามมายยยอะ” ผมยื่นหน้าไปหามัน

“ก็มันอันตรายไงไอ้ควาย” มันขมวดคิ้วและยื่นหน้ามาหาผมอีก ตอนนี้หน้าเราห่างกันแค่นิ้วเดียวได้ ผมกับมันมองตากันอยู่เกือบสิบวิถึงผมจะเห็นมันลางๆก็เถอะ แต่ตอนนี้ผมสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนๆมารดที่หน้าผม มันใกล้ขึ้นๆ...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หายไปนานเลยพอดีติดทำงานค่ะ กลับมาอัพแล้วนะค้า  ช่วงนี้อาจอัพไม่เป็นเวลานะคะ

[ืniyataan]

หายไปนานคิดถึง..งงงงง
มิกเซอร์งอนตุ๊บป่อง..งงงง เลย จะเกิดอะไรขึันรอลุ้นจ้า   

[วชิรญาณ์]

EP9 นักเรียนทุ่นวุ่นรัก 1/06/60
      มิกเซอร์ยื่นหน้ามาใกล้เรื่อยๆและเลื่อนมือทั้งสองข้างมาวางทาบที่แก้มผมไว้แล้วประกบริมฝีปากจูบอย่างร้อนแรง ตอนแรกผมกะจะต่อต้านแต่ผมไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันที่จูบตอบอย่างร้อนแรงไม่แพ้กัน เราจูบกันราวหลายนาทีได้ผมก็ผละตัวออก คำถามเข้ามาในหัวผมเยอะแยะมากมาย ผมได้แต่นั่งเงียบมิกเซอร์ก็นั่งเงียบเช่นกัน

“เดี๋ยวกูไปส่งบ้าน” มิกเซอร์เอ่ยขึ้น พร้อมกับสตาร์ทรถออกจากร้านเหล้า
ระหว่างทางผมเอาแต่นั่งเงียบ อึนกับเหตุการณ์เมื่อกี้นี้

“เป็นไงบ้าง” ผมคุยโทรศัพท์กับพุตตี้ซึ่งวันนี้เป็นวันจันทร์ ผมไม่ได้ไปโรงเรียนเพราะอาการแฮ้งค์เมื่อคืนนี้

“ปวดหัวนิดหน่อย”

“เออๆงั้นแกก็นอนพักผ่อนเยอะๆนะ ไปเรียนละบาย”

ตู้ดดดด~

ตั้งแต่เมื่อคืนผมก็ไม่ได้คุยกับมิกเซอร์อีกเลย ไม่รู้ว่ามันจะรู้สึกยังไงกับการที่มาจูบผม แต่ผมก็ยังตอบคำถามตัวเองไม่ได้ว่ารู้สึกยังไงเหมือนกัน

“ซันเดย์” เสียงแม่ตะโกนเรียกจากในบ้าน

“ครับ” ผมรีบเดินออกจากห้องไปหาแม่

“มิกเซอร์มาหาแหนะลูก” ผมเห็นร่างสูงใส่ชุดนักเรียนถือถุงโจ๊กท่าทางจะยังร้อนๆอยู่
มิกเซอร์เอาโจ๊กไปใส่ชามและเดินเข้ามาหาในห้อง

“ไม่ไปโรงเรียนเหรอวะ” ผมถามมัน

“ไม่อะ ขี้เกียจ” มันทำหน้านิ่งและคนโจ๊ก

“อะ กินดิ” มันตักโจ๊กและยื่นมาที่ปากผม

“แดกเองได้” ผมหยิบช้อนมาจากมือมัน

“กูไม่ได้ป่วยซักหน่อย มาดูแลอย่างกับเด็กๆ” ผมพูด

“ก็กูเป็นห่วงมึงอะ แฮ้งค์ตายไปเป็นไงล่ะ รู้ว่าแดกเหล้าไม่เป็นแล้วยังไปแดกอีกแถมยังไปกับไอ้หน้าจืดอีก” มันร่ายยาวนึกว่าจะไปแข่งพูด แต่ผมกับไปโฟกัสคำว่าเป็นห่วงซะได้

“เออครั้งหน้ากูจะไม่เมาแล้ว”

“ยังจะกล้ามีครั้งหน้าอีกเหรอ” มันทำหน้าดุ “ไม่รู้ล่ะ ถ้าจะแดกอีกต้องมีกูไปด้วย”

“ตกลงหายโกรธกูแล้วใช่ปะ”

“...” มันเงียบครับ

“กูขอโทษละกัน วันหลังเดี๋ยวไปดูกับมึง2คนก็ได้”

“แดกเสร็จยัง”

“อืม ทำไมอะ” ผมหันไปทำหน้างง

“ไปดูวันนี้แหละ”

“เอ่อ...”

“หรือจะไม่ให้กูหายโกรธ” ครับๆพี่มิกเซอร์

“ก็ได้ๆ”

มันชูแขนขึ้น2ข้างทำท่าดีใจยังกับเด็กๆ
ผมพามันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านแล้วก็มาห้างกัน มาถึงก็พามันไปเลือกหนังและซื้อตั๋วรอจนพนักงานประกาศรอบหนังของพวกผมให้เข้าโรงหนังได้ หนังที่ดูคราวนี้เป็นหนังแนวโรแมนติก พวกผมรอจนหนังเริ่ม มิกเซอร์กับผมไม่ได้คุยกันแม้แต่คำเดียวนี่เหรอที่มันจะพอใจ
หยิบน้ำมาดื่มหน่อยละกัน

ขวับ~

ผมกับมิกเซอร์จับแก้วพร้อมกัน ทำให้มือแตะโดนกัน ผมหันไปมองหน้ามัน มันกลับยิ้มมุมปากให้ผม และดึงมือผมไปกุมไว้ที่ตักมัน วันนี้เป็นครั้งแรกที่ผมดูหนังและหัวใจผมเต้นแรงขนาดนี้ มันจับมือผมกุมไว้จนหนังจบ

“ไปหาไรกินกันปะ กูเลี้ยง” มันถามผมหลังจากออกจากโรงหนัง

“มึงหายโกรธกูแล้วใช่ปะ” ผมถามยิ้มๆใส่มัน

“เออ” มันยิ้มตอบ

“งั้นไปหาไรกินกัน”

“กูอิ่มแล้วหนิ”

“แต่กูหิวอะ”

“เออแล้วกูพูดยังว่าจะไม่ไป” หลังจากนั้นพวกเราก็ไปนั่งกินซูชิจนถึงเย็น

“วันนี้ไปนอนบ้านกู จะได้ไปโรงเรียนพร้อมกัน” มันพูดขึ้น

“เอ่อ...”

“ต้องไป” เออโอเค บังคับกันตลอดมีครั้งไหนไหมที่ผมจะขัดมันได้

ในที่สุดผมก็มาอยู่ในบ้านไอ้มิกเซอร์เช่นเคย

‘เป็นไงบ้าง’ สกายไลน์มา

‘ดีขึ้นแล้ว555’

‘คออ่อน’

‘เอ้า ครั้งหน้าเจอกันได้’ ผมทำท่าเก่งไปงั้นแหละครับ

‘ได้เลยยย’ สกายส่งสติ๊กเกอร์หมีถือแก้วเบียร์

“คุยกับใคร” มิกเซอร์ถามขึ้นหลังจากมันเดินออกมาจากห้องน้ำ

“ป่าวๆ” แก้ตัวน้ำขุ่นๆครับ

“กูรู้นะ ไอ้หน้าจืดรึเปล่า” เก่งสุดๆเลยไอ้คนนี้

“ไม่ใช่ แม๊” เสียงสูงไว้ก่อนๆฮ่าๆ

“ไม่ต้อง เอามานี่” มันเดินมาแย่งโทรศัพท์ผมที่เตียง ผมก็เอาโทรศัพท์หลบ มันก็แย่งผมกับมันเกิดสงครามกลางเตียงครับ

ฟึ่บ...

ผมเสียหลักล้ม ทำให้ผมนอนอยู่ข้างล่างแล้วมิกเซอร์ก็คร่อมผมอยู่ แขนมันทั้งสองข้างล็อคแขนผมที่กำโทรศัพท์ไว้ เราจ้องหน้ากันอยู่กันราวเกือบนาที มันเริ่มเคลื่อนหน้ามาใกล้ผมเช่นเคย ลมหายใจร้อนๆเริ่มรดมาใกล้ๆหน้าผม ไม่นานริมฝีปากของมันก็ประกบลงบนริมฝีปากผม ตอนแรกผมอยู่นิ่งๆแต่การจูบครั้งนี้มันอ่อนโยนกว่าครั้งที่แล้ว ผมจึงค่อยๆจูบตอบอย่างอ่อนโยน ไม่นานผมสัมผัสได้ถึงอาการเคลิ้มของมิกเซอร์มันเริ่มปล่อยแขนผมให้เป็นอิสระ ผมยังคงจูบตอบกลับมัน
มือมันเริ่มเลื่อนลงมาจับที่ไหล่ ส่วนปากมันเริ่มเลื้อยมาที่ซอกคอผม มือทั้งสองข้างของมันเริ่มถกเสื้อของผมออก ผมได้แต่เคลิ้มไม่มีอารมณ์ยับยั้ง ในที่สุดมันก็ถอดเสื้อผมสำเร็จหลังจากนั้นมือมันก็เริ่มมายุ่มย่ามกับกางเกงผม

หมับ!!!

ผมจับมือมันที่ค้างตรงกางเกงผม มันเลยเงยหน้าขึ้นมองหน้าผม

เกือบแล้ว...ยังดีที่ผมยังมีสติ

“ก..กูขอโทษ” มันลุกมานั่งข้างๆผม

“เออไม่เป็นไร กูก็ไปเล่นตอบมึงเอง” ผมหยิบเสื้อมาใส่

“...” เกิดการเงียบเกือบ3นาที

“มึงคิดยังไงกับกูวะ” ผมถามขึ้นกลางบรรยากาศอันเงียบเฉียบ...
กลับมาละค้า ลืมเลยว่าตัวเองยังมีรายงานที่ผ่านมาเคลียเรื่องงานกับเรื่องเรียนอยู่ค่ะ ขอโทษด้วยน้าาา
 

[ืniyataan]

กลับมาแล้ว พร้อมกับทิ้งระเบิดไว้ลูกใหญ่ ตัดฉับอย่างไว ใจร้าย..ยยยยยยยยอ่ะ 555

[วชิรญาณ์]

ep.10 นักเรียนทุนวุ่นรัก 3/6/60
EP.10
“มึงคิดยังไงกับกูวะ” ผมถามขึ้นกลางบรรยากาศอันเงียบเฉียบ...

“...”มันเงียบครับ

“กูล้อ..เล่” / “กูชอบมึง”

^0^ อึ้งสิครับ รออะไร

ตอนนี้มันเงียบขนาดได้ยินเสียงหัวใจของผมเลยก็ว่าได้

“แล้วมึงอะ...คิดยังไงกับกู”

“กู...ไม่รู้วะ” ผมยังคงถกเถียงกับหัวใจตัวเองอยู่

“ถ้ากูชอบมึง มึงก็ต้องชอบกูกลับดิวะ มึงบอกกูมาดิที่ผ่านมามึงไม่ได้รู้สึกดีกับตอนที่เราจูบกัน” เห้ย เหมือนคุณมิกอ่านใจผมออกอะครับ

“กู...ยอมรับว่ากูรู้สึกดี แต่จะให้กูเชื่อใจมึงได้ยังไงว่าวันนึงมึงจะไม่ทิ้งกูและเราจะไม่เสียความเป็นเพื่อนกัน”

“กูสัญญาว่ากูจะไม่ทิ้งมึงเด็ดขาด” มันทำท่าเกี่ยวก้อย

“งั้นก็ลองดู” ผมยื่นนิ้วก้อยไปคล้อง

“ได้ ลองคบกับกูนะให้โอกาสกูนะ” น้ำเสียงมันอ่อนโยนมากจนผมสัมผัสได้และแถมยังทำหน้าตาอ้อนวอนอีก

“...”

“นะนะนะ นะครับคุณซันเดย์” มันออดอ้อน
มันจับมือผมไปถูกับแก้มมันเหมือนลูกแมว

“งั้น...โอเคลองคบก็ได้” เขินสิครับ ตอนนี้ภายในร่างกายผมอยู่ไม่สุขแล้ว

“เย้” มันยิ้มฉีกกว้างซึ่งนานๆทีมันจะยิ้มแบบนี้

“ถ้ามึงทิ้งกูเจอดีแน่”

“ไม่ทิ้งคุณซันเดย์หรอกครับ”

“ดีมาก”

“เห้ย เดี๋ยวก่อน”

“อะไร”

“อารมณ์เมื่อกี้ยังค้างอยู่เลยอะ” -///-

“อย่าทะลึ่ง”

“เอ้าหรือมึงไม่เคลิ้ม”

“ไม่เว้ยยย”

“ฮ่าๆๆ กูเห็นยังไปตามน้ำอยู่เลย”

“กูจะไม่ให้มึงจนกว่าจะมั่นใจว่ามึงจะไม่ทิ้งกูดีปะ”

“โห แห้งตายกันพอดี”

“พอเลย นอนได้แล้ว”

วันอังคาร
คาบแรก...

ผมนั่งลอกงานย้อนหลังที่ไม่มาเมื่อวานนี้อยู่ ข้างกายมีไอ้มิกเซอร์เอาคางเกยโต๊ะนั่งมองผมเขียนสลับกับมองหน้าผมอยู่นั่น ยังไม่ค่อยชินเลย...

“จ้องอะไรนักอะ”

“ทำไมอะ จ้องแฟนไม่ได้ไง้”

“กูเขิน ไอ้สัส” -///-

“ฮ่ะๆๆ น่ารักวะ” ^^

“ห๊ะ ว่าไงนะ!!!” พุตตี้กับแอซซาลทำหน้าตกใจเมื่อวันนี้มิกเซอร์มานั่งกินข้าวด้วย และไอ้มิกมันเล่าเรื่องที่ผมยอมเป็นแฟนกับมันให้เพื่อนผมฟังทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องบนเตียงเมื่อคืน...

“ตอนนั้นยังเกลียดกันอยู่เลย” พุตตี้พูดเชิงล้อเล่น

“แต่ตอนนี้รักกันแล้วไงค้าบบบ” มิกเซอร์พูดขึ้น ทำให้ผมหน้าแดง “ไม่เคยได้ยินเหรอว่าเกลียดอะไรได้สิ่งนั้นอะ”

“...” สตั๊นเลยครับ

“พี่ครับๆพี่คือคนที่ไปแข่งภาษาอังกฤษรึเปล่าครับ” มีเด็กประมาณม.4มาถามผม

“ใช่ครับ”

“ทำไมเหรอ” อันนี้ไอ้มิกเซอร์ถามครับ

“ผมอยากถ่ายรูปด้วยอะครับ” เด็กยืนยิ้ม “คือพี่เป็นตัวแทนโรงเรียนแล้วได้คะแนนติดท็อป3ของจังหวัดอะครับ เจ๋งมาก”

“อ๋อได้ครับ”

“ไม่ถามกูหน่อยเหรอ” ไอ้มิกเซอร์กระซิบผม

“ถามทำห่าอะไรล่ะ”

เด็กผู้ชายเลยยื่นโทรศัพท์มาเซลฟี่กับผม

“เห้ยแก ลืมบอกไปตั้งแต่พวกแกไปแข่งภาษาอะไรนั่นติดอันดับต้นๆอะ มีแต่คนถามหาตัวดังกันใหญ่นะจ้ะ” แอซซาลพูดเสริม

“เอ้าเหรอ ฉันก็พึ่งรู้เมื่อกี้นี้เนี่ย” ผมตอบแบบงงๆ

“ไม่น่าไปแข่งเลย” ไอ้มิกเซอร์พูดขึ้น

“ทำไมวะ” พุตตี้ถาม

“ก็จะมีแต่คนให้ความสนใจในตัวไอ้เดย์อะดิ”

“แหม หวงใหญ่ๆ” พุตตี้แซว

“ก็ต้องหวงดิวะ มีผู้ชายที่ไหนมาขอถ่ายรูปก็ไม่รู้” ผมได้แต่นั่งเงียบ เพราะความจริงเขินครับ  ฮ่าๆๆ

ระหว่างทางที่ผมกำลังเดินขึ้นห้องเรียนกับมิกเซอร์ ก็ชอบมีเด็กทั้งหญิงและชายเดินมาถามชื่อบ้าง ขอถ่ายรูปบ้าง แบบขอให้ผมเป็นไอดอลบ้าง แค่แข่งภาษามาจะฮอตอะไรขนาดนี้ ส่วนเจ้ามิกเซอร์อะเหรอ ทำสีหน้าไม่พอใจมีการเบะปากด้วยบางที หึหึ

“มึงแม่งมีแต่คนเข้าหาแล้วตอนนี้” มันพูดขึ้นระหว่างขึ้นบันได

“ทำไมวะ”

“มึงก็จะไม่มีเวลาให้กูไง” โอ้ย งอนเป็นเด็กไปได้

“กูก็อยู่กับมึงทุกวันปะ”

“ไม่รู้แหละ...มีผู้ชายเข้าหามึงไม่รู้หวังอะไรรึเปล่า กูไปปล่าวประกาศดีไหมเนี่ยที่มึงมีเจ้าของแล้ว”

“หวงก็พูดมาตรงๆ” ผมชี้หน้ามันพลางยิ้มด้วย

“ครับ...หวง” หึ่ยยย คำนี้เอาผมไปไม่ถูกเลยครับ

“กูจะอยู่กับมึงให้มากๆละกัน” ผมแก้เก้อและรีบเดินเข้าห้องเรียน

15.10น.

“ไปบ้านกู” มันหันหน้ามาสั่งอีกแล้วครับ

“แป๊บเดียวนะ” พูดจบมันก็จับมือผมเดินจากห้องเลยครับ จับมือกันโดยไม่แคร์สายตาประชาชีจนมาถึงที่รถ

  พอมาถึงบ้านมิกเซอร์พวกผมก็เอาการบ้านออกมาทำกัน พอนั่งทำไปซักพัก มิกเซอร์ก็ขยับมานั่งหลังผมมันเอาขามาก่ายที่ตักผมและเอาคางมาเกยที่ไหล่ผม

“เหนื่อยแล้วอะ ขอกำลังใจหน่อย” มันทำเสียงออดอ้อนอีกแล้วครับ

“ทำเป็นมาอ้อน ต้องการอะไรหะ” ผมหันสายตาไปถาม

มันทำท่าปากจู๋ครับ เก็ทเลย...

“ทำการบ้านให้เสร็จก่อน”

“ถ้าไม่จุ๊บไม่ให้ทำอะ” ละมันก้เอามือมาดึงสมุดผมและโยนไปที่มุมห้อง

“เห้ยๆอย่าทำเก่งนะครับคุณมิกเซอร์”

“คุณก็จุ๊บผมก่อนดิครับ” มันใช้สรรพนามคืนครับ

  ผมจึงหันหน้าไปหามิกเซอร์ และมันก็เซียนครับยื่นหน้าเข้ามาให้และประกบปากจูบผมอย่างดูดดื่มและเร่าร้อนไม่เว้นให้พื้นที่หายใจกันเลย พอจูบไปเรื่อยๆมันก็จับไหล่ผมให้หันหน้าไปหามันและจูบต่อย่างเมามันส์ ผมเองก็เผลอเคลิ้มไปลืมผละริมฝีปากออก พอนานๆไปมันก็เริ่มมีอารมณ์มากขึ้น มือของมิกเซอร์เริ่มไม่อยู่สุขอีกแล้ว เริ่มปลดกระดุมผมออกทีละเม็ดๆ พอมันถอดเสื้อผมสำเร็จมันก็เลื่อนริมฝีปากมาไซร้คอและลงมาที่นมผมอย่างรวดเร็ว

“อึ่ยยย” ผมออกเสียงพร้อมเกิดอาการกระตุกเมื่อลิ้นมันมาสัมผัสนมของผม

“ที่กูทำแบบนี้เพราะ...กูหวงมึงนะ ไม่อยากให้ใครได้ตัวมึงเลย” มันเงยหน้าขึ้นมาพูดแป๊บนึง

ตอนแรกผมว่าจะให้แค่จูบแต่พอมาถึงจุดนี้ ผมดันเคลิ้มไปด้วยและผมก็คงปล่อยให้มันเป็นอย่างนั้น มิกเซอร์เริ่มถอดเสื้อของตัวเองทั้งๆที่ปากยังคงวนเวียนกับนมของผมอยู่ มันเริ่มถอดกางเกงของตัวเองและมาปลดกางเกงให้ผม และพวกผมถอดกางเกงในออกพร้อมกัน มิกเซอร์ค่อยๆกดผมลงตรงพื้น และเริ่มจัดการเจ้ามิกน้อยมาใส่ในร่างกายผมของมันใหญ่พอสมควรครับประมาณ6.5ได้ มันค่อยสอดใส่เข้ามา

“โอ้ะ!” ผมร้องออกมาพร้อมกับเสียงซี๊ด

มันยังคงจัดการสอดเข้ามาให้ได้ สักพักหัวเจ้ามิกน้อยก็เข้ามาในร่างกายผมได้ ผมเจ็บมากรู้สึกตรงนั้นจะฉีกเอาให้ได้

“โอ้ยย สสสส” ผมเริ่มร้องดังขึ้น

“ไม่เจ็บครับที่รัก” พูดจบมิกเซอร์ก็มาจูบผมแบบดูดดื่ม จนผมลืมความเจ็บไปเลยรู้ตัวอีกทีคือโดนสอดใส่ทั้งแท่งแล้ว....
มี12epนะทุกคน ใกล้จบแล้วตอนจบจะเป็นยังไงรอลุ้นกันน้า

[♥►MAGNOLIA◄♥]

อูยยยย.........   
มิกเซอร์ ซันเดย์ 
       
 

[ืniyataan]

แง..งงงงง ตัดฉับๆๆๆๆ อีกแล้ว ใจ่ร้าย..ยยยยยยย 

[tarotman]

รอรอรอรอรอ