ตรงนี้ต้องขอยกแยกมาอีกครั้งเพื่อไม่เป็นการรบกวนการอ่านค่ะ
Heartbeat ในตอนที่ผ่านมา (ตอนที่ 16) น่าจะทำให้หลายคนรู้สึกจุกกันไปไม่มากก็น้อย
ทั้งตกใจกับความหน้ามืดตามัวของแกสตัน สงสารโจชัวร์ซึ่งต้องมารับเคราะห์ทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิด
และอีกส่วนหนึ่งก็ถล่มคุณมอร์ริสที่ยังคงพลาดซ้ำแล้วซ้ำอีก
ในฐานะคนเขียนก็รู้สึกดีใจและขอบคุณสำหรับฟีดแบคต่างๆที่เกิดขึ้น
แต่ก็มีประเด็นหนึ่งทำให้มีเรื่องให้คิดมากจริงๆ นั่นก็คือเรื่องของฉากข่มขืน
ซึ่งจากความเห็นจากคุณ jittrawa "ไม่เขียนฉาก nc แต่มีฉากข่มขืน อืมมม"
และคุณ rori "...เป็นคนที่เกลียดฉากข่มขืนมากอ่ะ คือไม่คิดว่าจะมีในเรื่องนี้เลย เราอยากอ่านต่อ แต่มันมีความรู้สึกที่รับไม่ค่อยได้"
ตรงนี้ต้องขอย้ำหนักๆก่อนเลยว่าเราไม่ได้จะต่อว่าหรือแอนตี้คอนเมนท์ที่ยกมา
ต้องขอบคุณมากด้วยซ้ำที่เป็นโอกาสทำให้เราได้กลับมาทบทวนความคิดได้ในหลายๆเรื่อง
ทีแรกก็ลังเลอยู่เหมือนกันว่าควรจะตอบดีมั้ย กลัวอยู่ว่าเดี๋ยวจะกลายเป็นดรามาแข่งกับหนูโจ
แต่สุดท้ายก็รู้สึกอยากแชร์ในสิ่งที่เราคิด และเผื่อว่าใครจะอยากร่วมแบ่งปันความเห็นก็เชิญได้เลยนะคะ
กลับมาที่คอมเมนท์ข้างต้น พออ่านจบตรง 'อืมมม' เราเองก็เกิดอาการ อืมมมมมมมม ยาวกว่าอีกค่ะ
แก้ตัวอะไรไม่ได้เลย เพราะตัวหนังสือมันก็คาตาอยู่ทนโท่
ตอนนั้นแบบอึ้ง... อึ้งไปเลย แล้วก็ เฮ้ย! นี่เราพลาดอะไรไปหรือเปล่า
เพราะส่วนตัวแล้ว เราเองก็ไม่ได้ชอบอ่านหรืออยากจะให้มีฉากแบบนี้ในนิยาย
ประเด็นคือในตอนที่ผ่านมา แม้ว่าโจชัวร์จะไม่ได้โดนแกสตัน (พูดกันแบบตรงๆ) ข่มขืนจนสำเร็จ
แต่ก็ถือเป็นการข่มเหงจิตใจและทำร้ายร่างกายอย่างรุนแรง
ซึ่งเรื่องแบบนี้ไม่ว่าจะในชีวิตจริงหรือเรื่องสมมติก็ไม่ควรจะเกิดขึ้น ไม่ว่ากับใครหรือตัวละครใดก็ตาม
งั้นถามว่าแล้วทำไมถึงได้เขียนให้ออกมาในรูปนี้ล่ะ ถ้าให้ตอบแบบกำปั้นทุบดินก็คงประมาณว่า ไม่รู้จริงๆ อะไรสักอย่างมันพาให้เขียนไปค่ะ (ฟังดูไร้ความรับผิดชอบมาก แต่ไม่รู้จะมีใครเหมือนกันมั้ย มันจะมีบางครั้งที่ความคิดมันไหลลื่นเวอร์ๆ พิมพ์เพลินจนนิ้วแทบล็อค พอย้อนกลับไปอ่านยังงงว่าเขียนอะไรแบบนี้ไปได้ยังไง จะเรียกชุ่ยๆว่าองค์ลงก็คงได้ แต่องค์อะไรนี่ไปว่ากันอีกเรื่องนะคะ)
แต่เท่าที่พยายามหาคำอธิบายให้ตัวเองฟังเอง (ฟังดูใกล้บ้าแล้วมั้ย) คือตอนเขียนรู้สึกว่าสถานการณ์ในเรื่องมันพาไปให้ต้องลงเอยแบบนั้น อยู่กันสองคนในห้อง เป็นการทะเลาะกันเรื่องความรักที่อยู่บนพื้นฐานของอารมณ์ที่ไม่มั่นคงอย่างรุนแรง เป็นจุดที่ต้องมีอะไรสักอย่างที่จะทำให้ภาพของอสูรกับแกสตันขัดแย้งกันอย่างชัดเจน ที่จะสื่อให้เห็นว่าคนอย่างแกสตันก็มีสิทธิ์ที่จะเกิดสภาวะหลุด คือหลุดไปจากความมีสติ หลุดไปจากความรู้สึกผิดชอบชั่วดีต่างๆ และอาจจะเรียกได้ว่าหลุดไปจากความเป็นคนสู่ความเป็นสัตว์เลยด้วยซ้ำ
สิ่งที่เขากระทำกับโจชัวร์แน่นอนว่าเริ่มมาจากความรู้สึกรัก ซึ่งแม้จะเป็นสิ่งที่ดี แต่เขาก็รักมากจนกลายเป็นหลง พอหลงมากก็ลืมทุกอย่างไปหมด ลืมนึกถึงความถูกต้อง ลืมพิจารณาว่าอีกฝ่ายไม่ได้ยินดีกับสิ่งที่ตัวเองยัดเยียดให้ แต่ทีแรกเขาอาจจะยังไม่รู้สึกตัว เขายังนึกว่าเขากำลังมอบสิ่งที่เรียกว่าความรัก แต่เราในฐานะคนอ่านก็รู้แล้วว่ามันไม่ใช่ นั่นไม่ใช่การร่วมรัก แต่เป็นแค่การพยายามจะร่วมเพศ และมนุษย์ที่สักแต่จะร่วมเพศก็คงไม่ต่างอะไรกับสัตว์ที่มีแต่ความต้องการจะผสมพันธ์
ตรงกันข้ามกับเจ้าอสูรซึ่งภายนอกดูเหมือนสัตว์ร้าย น่าเกลียด น่ากลัว ถ้าไม่รู้จักใครก็คงคิดว่าเป็นสัตว์ป่าตัวหนึ่ง แต่เจ้าอสูรกลับไม่เคยล่วงเกินโจชัวร์ (เอาตามเนื้อเรื่องเลยนะคะ เจ้าอสูรอย่างมากก็กอด ก็หอม ก็จูบ ขบบ้างเบาๆ ก็... เอ๊ะ! ก็เยอะเหมือนกันเนาะ แต่มันก็ต้องมีเซอร์วิสแฟนๆบ้าง ไม่ว่ากันนะคะ ^^) เพราะสิ่งที่เขาต้องการจากโจชัวร์คือหัวใจที่มีความรักอย่างแท้จริง เขาทั้งรักทั้งถนอม (หรา?) ทั้งบ่มเพาะเด็กน้อยคนหนึ่งให้รู้จักกับความรัก จนถึงวันที่น้องน้อยคนนี้ชัดเจนว่ารักเขาแล้วนั่นแหละ เขาถึงจะสมหวังและอาจจะพัฒนาความสัมพันธ์ทางกายในลำดับต่อๆไป (ซึ่งบอกได้เลยว่าไม่มีให้เห็น ถูกเราเซนเซอร์แล้วเรียบโร้ย 555)
ก็เอาเป็นว่าขอฝากความคิดเห็นไว้ตามนี้นะคะ เราไม่สนับสนุนความรุนแรงทางเพศ ไม่เคยคิดว่าจะใช้ nc เป็นจุดขาย แต่ต้องขออภัยจริงๆที่ยังจำเป็นต้องให้มีฉากนี้เกิดขึ้น และขอบคุณอีกครั้งกับคอมเมนท์ที่ทำให้เราได้ทบทวนและเข้าใจในสิ่งที่ตัวเองเขียนได้มากขึ้น
และสำหรับคุณ rori ขอบคุณสำหรับความประทับใจ หวังว่าคุณจะยังกลับมาอ่านต่อ ถึงฉากนี้จะทำให้คุณผิดหวังและเสียความรู้สึกไปไม่น้อย แต่เราเชื่อว่ายังมีประเด็นอื่นที่น่าสนใจ และมีฉากน่ารักๆ ซึ้งๆรอให้ได้สัมผัสอีกมากมาย ขอโอกาสให้ Heartbeat เป็นนิยายอีกเรื่องที่จะทำให้คุณอดยิ้มไม่ได้เมื่อได้ย้อนกลับมาอ่านอีกหลายๆๆๆๆรอบนะคะ
แต่เอาจริงๆนะ เราว่านี่ยังเบาะๆ ถ้าทุกคนได้อ่านไปถึงตอนจบซึ่งต่างจากทั้งนิทานพื้นบ้านและเวอร์ชันดิสนีย์โดยสิ้นเชิง ยังไม่รู้เลยว่าคนเขียนนี่จะเละหรือจะรอด บอกแล้วว่าเรื่องนี้ต้องลุ้นกันไปยาวๆๆๆๆค่ะ
#คนเขียนมันซาดิสม์
#ยังนั่งยันนอนยันว่าแฮปปี้เอ็นดิ้ง
#รักน้องอยากกอดน้องก็ลุ้นให้เราเขียนตอนพิเศษรอดด้วยนะ
^^
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
