เพื่อนร่วมงานแบบที่ 24
ชยาไม่เข้าใจ ทำไมเบลต้องซื้อส้มสองถุงแล้วให้ชยาเป็นคนหิ้วด้วย
ขึ้นมาซ้อนอยู่บนท้ายรถของเบลได้ไม่นาน ฝนที่ทำท่าจะตกตั้งแต่บ่ายก็เทกระหน่ำลงมาทันทีตอนที่ออกมา
“ตกหนักเลย แวะห้องผมก่อนแล้วกัน เดี๋ยวฝนหยุดตกแล้วผมจะไปส่งคุณที่บ้านนะ”
แล้วจะปฏิเสธได้ยังไง ในเมื่อไม่ทันได้พูดอะไรเลยด้วยซ้ำ เบลก็พาเลี้ยวเข้ามาที่หน้าคอนโดแล้ว จอดรถได้ก็รีบวิ่งไปที่ลิฟท์และในเวลาไม่นานชยาก็เข้ามาอยู่ในห้องของเบลเรียบร้อย
“นี่ผ้าเช็ดตัว กับเสื้อสำหรับเปลี่ยน คุณอาบน้ำก่อนก็ได้”
รับผ้าเช็ดตัวและเสื้อผ้าที่เบลส่งให้มาถือเอาไว้และชยาก็มองหน้าของคนที่ยืนตัวเปียกอยู่ตรงหน้า
“นี่ อย่ามาคิดอะไรมิดีมิร้ายกับผมนะ มองผมขนาดนี้หมายความว่ายังไง”
เห็นเบลยกมือขึ้นมาปกปิดร่างกายตัวเองที่เปียกชื้นไปหมดทั้งตัวเพราะฝน แล้วชยาก็นึกหมั่นไส้ขึ้นมา
“นี่ถามจริง ๆ เถอะ คุณคิดเรื่องแบบนี้เข้าไปได้ยังไง”
ชยาถึงกับส่ายหน้าและพูดให้เบลได้ยินและเบลก็ถอยห่างไปสองสามก้าว
“รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเลยนะ ที่ไม่ยอมไปเนี่ย จะแอบดูตอนผมเปลี่ยนเสื้อผ้าใช่มั้ย ผมรู้ทันนะ ขาอ่อนผมคุณก็ไม่มีทางได้เห็นหรอก บอกไว้ตรงนี้เลย”
จะบ้าหรือไง ชยาไม่รู้ว่าเบลคิดแบบนั้นได้ยังไง ก้าวขาเดินเข้าหาเบลสองก้าวและเบลก็ถอยห่างออกไปเรื่อย ๆ
“อย่านะ”
“พอเถอะ อย่าเว่อร์นักเลย”
พูดไปตรง ๆ และเบลก็หรี่ตามองหน้าชยาเล็กน้อย ท่าทางที่เห็นดูกวนประสาทมากจนชยานึกอยากจะแกล้งเบลจริง ๆ
“ผมจะไปรู้ได้ยังไงว่าคุณคิดอะไรไม่ดีกับผมหรือเปล่า ตอนอยู่ในโรงหนังก็มาซบไหล่ผมแล้ว ตอนนี้ก็อยู่กันสองต่อสอง คุณคิดอะไรอยู่ผมจะรู้ได้ยังไง ผมมีพ่อมีแม่นะ อย่าคิดมารังแกกันง่าย ๆ ล่ะ”
ชยาถึงกับเงยหน้าขึ้นและพยายามระงับความรู้สึกหงุดหงิดใจของตัวเองอย่างสุดความสามารถ ก่อนจะก้มกลับลงมามองหน้าของเบลนิ่ง ๆ
“ถ้าคุณยังยืนขวางประตูห้องน้ำอยู่แบบนี้ แล้วผมจะเข้าไปอาบน้ำได้ยังไง”
อ่อ...เป็นแบบนั้นเองนะ
“ก็บอกตั้งแต่แรกสิ อยู่ ๆ ก็มามองหน้าผมแล้วทำสายตาแทะโลมแบบนั้นจะให้คิดยังไง"
ใครไปทำสายตาแทะโลมกันล่ะ จะบ้าหรือไง
“ผมไม่ทำอะไรคุณหรอกน่า คุณเบล ถ้าคุณไม่ยั่วโมโหผมก่อนนะ”
ไม่ใช่แค่พูด แต่ชยายกมือขึ้นตีเบา ๆ ที่แก้มของเบลและหรี่ตามองหน้าของเบลด้วย
“นี่ไง ผมว่าแล้ว คุณคิดจะทำมิดีมิร้ายผมแน่ ๆ อย่ามาลวนลามผมนะ”
เบลถอยหนีไปอีกทางและชยาก็นึกรำคาญจนอยากจะเอาผ้าเช็ดตัวขว้างหัวคนที่ทำท่าทางประหลาดได้น่าหมั่นไส้ที่สุด
“ก็ถ้าน้องเบลไม่ทำตัวเรื่องมาก พี่ชยาก็จะไม่ทำอะไรน้องเบลนะครับ”
ชยาหรี่ตาลงเล็กน้อยและทำหน้าแปลก ๆ ใส่เบลและเบลที่พยายามกลั้นรอยยิ้มอย่างสุดความสามารถก็หัวเราะออกมาด้วยความขำ
“คุณนี่นะ พอเถอะ ผมไม่เล่นแล้ว คุณไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวจะไม่สบาย”
บอกให้ชยาไปอาบน้ำและเบลก็เตรียมเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ตัวเองสวมอยู่บ้าง
“ก็แค่เนี้ยะ มัวทำบ้าอะไรอยู่ได้”
พูดแค่นั้นและชยาก็เดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนคนที่พาชยาเข้ามาที่ห้องก็กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าและยืนยิ้มคนเดียวเงียบ ๆ
จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าครั้งสุดท้ายที่รู้สึกมีชีวิตชีวาแบบนี้มันนานแค่ไหนแล้ว รู้แค่ว่าพักนี้เป็นแบบนี้บ่อย ๆ เวลาที่อยู่ใกล้ ๆ กับคุณหนูชยา
+++
“ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างคุณจะอยู่ห้องสะอาดแบบนี้”
“นั่นชมหรือด่า”
เบลเอนหลังนอนอยู่บนเตียงและมองชยาที่กำลังยืนสำรวจไปทั่วห้องพักของเบล
คุณหนูเข้าใจพูดจาประชดประชันและขยันหาเรื่องให้ต้องต่อปากต่อคำด้วยอยู่บ่อย ๆ
“แล้วแต่คุณจะคิดสิครับคุณเบล”
เบลถึงกับหัวเราะออกมาด้วยความขำและใช้มือสองข้างรองหัวแทนหมอน นอนมองคุณหนูที่ขยันพูดจาร้าย ๆ ใส่และกำลังสำรวจห้องเบลไปด้วยแล้วก็รู้สึกเพลินดีไม่น้อย
“เมื่อก่อนผมก็เคยอยู่กับแฟน แต่ตอนนี้อยู่คนเดียว เวลาจะหลอกพาใครมาก็ต้องเตรียมความพร้อมบ้างสิ”
อ่อ สรุปว่าเตรียมความพร้อมไว้เพื่อแบบนี้โดยเฉพาะเลยสินะ
“มิน่าล่ะ ถึงได้จัดห้องซะเรียบร้อยเลย อย่างนี้คิดจะพาใครมาก็สบายเลยสิ”
“อย่างเช่นพาคุณหนูมาน่ะเหรอ”
ชยาหันมามองหน้าคนที่นอนยิ้มอยู่บนเตียงแล้วนึกหมั่นไส้อีกฝ่ายขึ้นมา ไม่คิดจะเก็บสีหน้าเลยสักนิด แสดงออกให้รู้ว่าหมั่นไส้มากโดยไม่ต้องปิดบังและเบลก็หัวเราะด้วยความขำจนต้องซุกหน้าลงที่หมอน
“ตลกมากหรือไง”
ไม่ได้ตลกมากหรอก แต่บางทีคุณหนูก็ขยันพูดจาหาเรื่องให้โดนย้อนอยู่บ่อย ๆ นะ
“ตลกสิไม่ตลกผมจะขำทำไม”
“ตลกอะไร คุณตลกผมมากนักหรือไง”
“ไม่ให้ตลกคุณแล้วจะให้ตลกใคร ก็อยู่กันสองคน”
สรุปว่าตลกมากเลยขำขนาดนี้
“ตามสบายเถอะ ผมไม่ตลกกับคุณด้วยหรอกคุณเบล ฝนหยุดแล้ว ผมจะกลับแล้วล่ะ”
ชยามองออกไปที่หน้าต่าง ดูเหมือนว่าฝนจะซาลงมากแล้วและเบลที่ซุกหน้าอยู่ที่หมอนก็นิ่งเงียบไป ไม่ได้ตอบอะไรกลับมาเลยสักคำ
“จะแกล้งหลับไปทำไม มันไม่เนียนหรอกนะ”
เดินไปยืนที่ข้างเตียงที่เบลนอนอยู่ และชยาก็เขย่าแขนของคนที่แกล้งหลับตาซุกหน้าอยู่กับหมอน
“นี่”
“คุณเบล”
“นึกว่าเนียนมากหรือไงทำแบบนี้”
“ก็ได้ ถ้าไม่ไปส่งผมกลับเองก็ได้”
ถ้าไม่จำเป็น ชยาก็ไม่คิดอยากจะง้อใคร แต่ยังไม่ทันจะเดินผละจาก คนที่แกล้งหลับก็ลืมตาขึ้นและรั้งข้อมือของชยาเอาไว้
“ทำไม ไม่ไปส่งก็ไม่ต้องไปสิ คิดว่าผมง้อหรือไง”
ก็ไม่ได้คิดว่าอยากจะให้ง้อหรือไม่ง้อหรอกนะ เพียงแค่คิดว่า...
“ผมไม่เคยพาใครมาที่นี่นะ”
นั่นไม่ใช่สิ่งที่ชยาอยากรู้ และเบลที่นอนอยู่ก็ลุกขึ้นนั่งและดึงแขนให้ชยาลงมานั่งบนเตียงด้วยกัน
“จะบอกผมทำไม จะพาใครมามันก็เรื่องของคุณ ถึงคุณจะพาน้องเอื้อยมาก็ไม่เกี่ยวกับผม”
แล้วทำไมถึงต้องพูดถึงน้องเอื้อยด้วยวะ ไม่เห็นเข้าใจเลย
“หาเรื่องให้ผมแล้วไง ผมจะพาน้องเอื้อยมาทำไม”
“ผมจะไปรู้เหรอ ก็แล้วคุณพาคนอื่น ๆ มาทำไมล่ะ”
บางทีคุณหนูก็คงไม่รู้ตัว ว่าการพูดไปเรื่อย ๆ และทำหน้าเหมือนไม่สนใจกันเลยสักนิดแบบนี้มันทำให้เบลนึกอยากจะทำอะไรบางอย่างขึ้นมา
“งั้นผมพาคุณหนูมา ผมก็ทำอะไรคุณหนูได้เยอะเลยสิ”
ชยาหัวเราะออกมาเสียงเบา และหันไปมองหน้าของเบลนิ่ง ๆ
“ถ้าคิดว่าจะทำได้ง่าย ๆ ก็ลองดู”
TBC.
หัวข้อ: ► เพื่อนร่วมงาน･*:.★.:*･ by aoikyosuke 【แบบสุดท้าย หน้า 24】UP ( 27.01.2019 ) (อ่าน 173982 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก