เพื่อนร่วมงานแบบที่ 33
“คุณแม่ของชยาสบายดีนะ”
“ครับคุณอา คุณแม่สบายดี เพิ่งจะไปตรวจสุขภาพตามที่คุณหมอนัด ผลออกมาโดยรวมดีมาก เดี๋ยวนี้คุณแม่สุขภาพจิตดีไม่เครียดเหมือนเมื่อก่อน ปลงกับอะไรได้เยอะเลยครับ ตั้งแต่ย้ายไปอยู่บ้านเช่าคุณแม่ก็อารมณ์ดีและมีความสุขมากขึ้นครับคุณอา”
“อาดีใจกับชยาด้วยจริง ๆ”
ชยารู้สึกขอบคุณที่ได้รับความใส่ใจมาตลอดและคุณวิษณุก็ส่งยิ้มให้หลานชายที่ตอนนี้ปรับปรุงตัวเองจนกลายเป็นคนที่สามารถไว้วางใจให้ทำงานบางอย่างแทนได้แล้ว
“เบลนี่เขาเก่งนะ อาฝากขอบคุณเขาด้วยที่ช่วยดูแลหลานของอาเป็นอย่างดีมาตลอด"
ชยายิ้มรับสิ่งที่คุณวิษณุพูดและคุณวิษณุก็พยักหน้ารับและส่งยิ้มให้
“ปีนี้หลานโตขึ้นมากเลยนะ ไม่ใช่ชยาคนเดิมอีกต่อไปแล้ว ถ้าคุณพ่อยังอยู่คงจะภูมิใจในตัวชยาไม่น้อย”
“ขอบคุณครับคุณอา ชยาจะตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่และไม่ทำให้คุณอาผิดหวังครับ”
“อาก็ต้องขอบคุณชยาล่วงหน้าด้วยเหมือนกัน”
“ชยายินดีทำครับ บุญคุณของคุณอาที่มีให้ชยากับแม่มาตลอด ชยาไม่มีวันลืมเด็ดขาด”
ชยายกมือไหว้และคุณวิษณุก็ยังพูดให้กำลังใจอยู่ตลอดเวลา
“อาขอบใจชยามากนะที่ช่วยดูแลงานของอาด้วยความตั้งใจ”
“ที่มีวันนี้ได้ก็เพราะได้รับคำสั่งสอนจากคุณอาครับ ขอบคุณที่คุณอาไม่ทอดทิ้งและทำให้ชยาคิดได้ ขอบคุณที่ทำให้ชยาและแม่สามารถมีชีวิตที่ดีต่อไปได้”
ชยายกมือไหว้คุณวิษณุอีกครั้งและคุณวิษณุก็ยิ้มรับ
“อาดีใจที่หลานของอาเติบโตเป็นคนที่ดี อาเชื่อว่าทั้งพ่อและแม่ก็ภูมิใจในตัวชยาไม่แพ้อา”
+++
เบลรอชยาอยู่จนเลยเวลาเลิกงานและเมื่อชยาเดินลงจากออฟฟิศมาที่ลานรับสินค้า เบลที่นั่งรออยู่ก็รีบเดินมาหาทันทีด้วยความห่วงใย
“คุณเป็นยังไงบ้าง โดนตำหนิอะไรหรือเปล่า ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย ”
ไม่ได้เป็นอะไร ชยาแค่รู้สึกว่าวันนี้เป็นที่ดีอีกวันเพราะได้รับคำชมจากคุณอาวิษณุด้วย
“ไม่เป็นอะไรเลย คุณอาฝากมาขอบคุณเบลด้วย”
ได้ฟังแค่นั้นก็ทำให้มีกำลังใจในการทำงานแล้ว
“จริง ๆ เหรอ”
“จริงสิ”
เบลยิ้มกว้างและพยักหน้ารับตามที่ชยาบอกและชยาก็เดินไปปิดคอมพิวเตอร์และเตรียมตัวกลับบ้าน
“วันนี้มีมีตติ้งนะ ไปมั้ย”
โดนชวนให้ไปมีตติ้ง และชยาก็พยักหน้ารับทันที
เลิกงานแล้วและชยาก็เดินตามเบลไปสแกนนิ้วมือเพื่อลงเวลาเลิกงาน ขึ้นมาซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์ของเบลเรียบร้อยและเบลก็หันมามองหน้าชยาและส่งยิ้มให้
“ไปมีตติ้งกันนะ”
ชยาไม่รู้ว่าทำไมเบลต้องยิ้มและพูดจาแปลก ๆ แบบนั้นด้วย จนกระทั่งรถมาจอดหน้าที่พักของเบลยิ่งทำให้สงสัย
ชยาลงจากรถมอเตอร์ไซค์ ถอดหมวกกันน็อคส่งให้เบลรับไปถือเอาไว้และเอ่ยถาม
“ไหนบอกว่าจะไปมีตติ้งไม่ใช่เหรอ แล้วพามาที่นี่ทำไม”
“ผมลืมบอกคุณหนูเหรอว่าเราจะมามีตติ้งกันแค่สองคน”
มารยานักนะ...ลืมบอก พูดมาได้
“มากไปแล้วนะเบล”
“คุณหนูครับ ผมขอโทษที่ทำให้โกรธ แต่ผมก็อยากมีเวลาอยู่กับแฟนของผมสองคนบ้าง ผมผิดหรือไง”
+++
มันไม่ใช่เรื่องแปลก คนรักกันชอบกันและมีใจให้กันมาตลอดก็ต้องอยากมีเวลาส่วนตัวที่จะได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองบ้างโดยไม่ต้องมีสายตาของใครมาคอยจับผิดหรือจ้องมอง
“อยู่แค่แป๊บเดียวนะ ต้องรีบกลับบ้านไม่เกินหนึ่งทุ่ม”
คุณหนูเป็นห่วงคุณแม่ และเบลก็เข้าใจดีเลยไม่คิดจะห้ามหรือรั้งเอาไว้ให้นานเกินไป
“ครับคุณหนู”
โดนหยอกล้อด้วยคำพูดแบบแปลก ๆ และชยาก็ยอมเข้ามาในห้องของเบลและลากเก้าอี้มานั่งห่างจากคนที่ถอดเสื้อคลุมออกและพาดไว้ที่พนักเก้าอี้
เบลเดินไปนั่งบนเตียงและแอบลอบมองใบหน้าของชยาที่ยังนั่งเฉยและยกข้อมือขึ้นดูเวลา
“ร้อนมั้ย”
“ไม่นะ ทำไม เบลร้อนเหรอ”
เบลไม่ตอบ แต่ลุกขึ้นและเดินมาหาชยาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้
“อะไรล่ะ”
“เปล่าครับ ไม่มีอะไร ผมแค่อยากมองคุณแบบนี้ทุก ๆ วัน”
ชยาเงยหน้ามองคนที่พูดจาหวาน ๆ ใส่ไม่หยุด และเมื่อดวงตาสองคู่สบกันชยาก็ขบริมฝีปากแน่นและเมินหน้าหนี
อยู่ดี ๆ หน้าก็ร้อนขึ้นเรื่อย ๆ อยู่ดี ๆ ฝ่ามือก็กำเข้าหากันแน่น
อยู่ดี ๆ ก็พูดอะไรไม่ออก อยู่ดี ๆ ก็ทำได้แค่นิ่งเงียบอยู่อย่างนั้น
“ตอนนี้ผมชอบคุณหนูมากจนเหมือนจะทนไม่ไหว ผมควรทำยังไงดีครับ”
สิ่งที่เบลถาม ทำให้ชยายิ่งทำตัวไม่ถูกมากขึ้นเรื่อย ๆ และเบลก็รอฟังคำตอบจากชยาด้วยใจระทึก แต่ก็ยังพยายามรักษาอาการไม่ให้ดูตื่นเต้นจนเกินไป
“ผมต้องทำยังไงดีครับคุณหนู พอจะบอกผมได้มั้ย”
โดนถามย้ำอีกครั้งและเหมือนถูกไล่ต้อนให้จนมุมจนไม่มีทางเลี่ยง และชยาก็หันกลับมามองหน้าเบลอีกครั้งตอนที่เบลทรุดกายลงนั่งอยู่ตรงหน้าและจับมือของชยาเอาไว้
“คุณหนูตกอับและมีแต่ตัวอย่างผม คนที่ทั้งไม่ได้เรื่อง ทั้งทำให้ต้องลำบากและคอยรบกวนอยู่เสมอ เบลแน่ใจแล้วจริง ๆ เหรอ”
“ผมคิดทบทวนดีแล้ว เราก็คบกันมาขนาดนี้แล้วนะ ผมก็ชอบคุณหนูไปแล้ว จะให้เปลี่ยนความรู้สึกของตัวเองตอนนี้ คงไม่ทันแล้วล่ะ”
“เบล...ชอบชยาจริง ๆ เหรอ”
อะไรที่ทำให้คุณหนูไม่มั่นใจในตัวเองขนาดนี้ ที่ผ่านมายังไม่ชัดเจนอีกเหรอ เบลคิดว่าทำทุกอย่างชัดเจนมานานแล้วและชยาไม่ควรต้องมากังวลใจกับเรื่องนี้อีก
“ผมชอบคุณหนู คุณก็รู้ใช่มั้ย ผมชอบคุณมาก ๆ อยากอยู่ด้วยตลอดไป”
คุณหนูกำลังร้องไห้
ถึงไม่มีน้ำตาแต่ดวงตาคู่นั้นก็มีหยดน้ำตาคลออยู่ตลอด
เบลมองหน้าของชยานิ่ง ๆ ส่งยิ้มให้และรั้งมากอดเอาไว้แน่นแตะฝ่ามือลูบไล้เส้นผมของคนที่อยู่ในอ้อมแขนเบา ๆ
“ผมชอบคุณนะ ชอบมากจริง ๆ ชอบจนไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง”
“อือ...”
ชยาเข้าใจที่เบลพูดและได้แต่หลับตาลงในอ้อมแขนของเบลที่กอดเอาไว้แน่น
“ผมชอบคุณหนูจริง ๆ นะ ชอบมากจริง ๆ เข้าใจใช่มั้ย”
รู้แล้ว เข้าใจทุกอย่างแล้ว เข้าใจมานานมากพอแล้ว
“อือ...”
เสียงที่ตอบรับกลับมาแม้จะเบาจนแทบไม่ได้ยิน แต่ก็ดังที่สุดในความรู้สึกจนทำให้คนฟังยิ้มกว้าง
“ผมรักคุณหนูมากนะ...”
“อือ...เหมือนกัน”
+++
“เบล”
“ครับ”
“เบล เดี๋ยวก่อน”
คงไม่ทันแล้วล่ะ มาถึงขนาดนี้แล้ว ตอนแรกก็ตั้งใจจะแค่กอดเฉย ๆ แต่ตอนนี้จะให้หยุดแค่นี้ก็คงทำไม่ได้
“คุณหนูครับ”
มันไม่ใช่เรื่องที่ต้องทำเสียงออดอ้อน ฝ่ามือที่สอดเข้ามาในเสื้อและลูบไล้ไปจนถึงแผ่นหลัง ทำให้ชยาต้องผลักเบลออกห่าง และเบลก็ทำหน้าเศร้า
“ไม่ได้เหรอ”
ถ้าอยากได้จริง ๆ ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้ ชยาขบริมฝีปากแน่นและหลบสายตาของเบลที่มองมา รู้ว่ามันคงต้องมีอะไรเกินเลยจากที่คิดแต่จะให้ยินยอมพร้อมใจตอนนี้เลยก็ไม่รู้จะเริ่มยังไง
“ต้องรีบกลับบ้าน”
นั่นไม่ใช่ปัญหาเลยจริง ๆ
“เดี๋ยวผมไปส่ง”
“..........”
“นะคุณหนูครับ”
ไม่ต้องรอให้ตัดสินใจ อุ้มขึ้นเตียงได้ต้องรีบอุ้ม และชยาก็ทำหน้าเลิ่กลั่กตอนที่ถูกอุ้มขึ้นเตียงโดยไม่ทันตั้งตัว
“เบล!”
“ตัวเบามากเลยนะ นึกว่าจะหนักกว่านี้ซะอีก”
มันใช่เวลาที่ต้องมาชื่นชมหรือไง
เบลถอดเสื้อของตัวเองโยนทิ้งลงข้างเตียงทันที และชยาที่เห็นการแสดงเจตนาอย่างชัดเจนของเบลก็เบิกตากว้างขึ้น
“มา ผมช่วย”
ช่วยถอดเสื้อให้ชยาที่กำลังหน้าแดงและหัวใจก็เต้นระทึกกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น และเมื่อเหลือบสายตาขึ้นมองก็เห็นว่าเบลยิ้มกว้างและอารมณ์ดีกว่าทุกวัน
ไม่มีอะไรจะพูด มาถึงขนาดนี้แล้ว คงไม่ต้องพูดอะไรกันมาก
“คุณหนูตอนหน้าแดง โคตรน่ารัก”
ทุบไหล่ของคนชมไปหนึ่งที แล้วก็ถูกเอาคืนด้วยการโดนหอมแก้มไปหนึ่งทีเหมือนกัน
“ทำร้ายร่างกายกันดีนักนะ”
ดวงตาที่แสดงความรู้สึกทั้งหมดออกมาอย่างชัดเจนของเบลทำให้ชยาต้องเมินหน้าหนี รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ปลายจมูกโด่งเริ่มซุกไซร้เข้าหาที่ซอกคอแล้ว
“อือ...”
ไม่รู้ว่าส่งเสียงแบบนั้นออกไปได้ยังไง รีบยกมือขึ้นปิดปากทันทีที่รู้สึกตัวและเบลก็ผละใบหน้าออกจากซอกคอของชยาและยิ้มอย่างถูกใจ
“ผมเพิ่งจะรู้ว่าคุณหนูเป็นคนเสียงเพราะ...ก็วันนี้เอง”
TBC.
หัวข้อ: ► เพื่อนร่วมงาน･*:.★.:*･ by aoikyosuke 【แบบสุดท้าย หน้า 24】UP ( 27.01.2019 ) (อ่าน 174169 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก