************************************************* :l
:z1:9
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 ***************************************************************
ตอนแรกกะว่าจะไม่ลงเองหรอกนะครับ แต่มาคิดดูอีกทีลงเองอะดีแล้ว จะได้ไม่มีปัญหาเรื่องมีคนตามมาว่า ว่าไม่ได้ขออนุญาติเจ้าของเรื่อง อิอิ
(บรรทัดข้างบนเขียนให้ดูดีไปงั้น หึหึ ฟามจริงก็แค่อยากลงเองโฮะๆๆ
)
อ๋อ...แจ้งให้ทราบแว่ ต่อไปผมจะลงเองทั้งหมดนะครับผม มีอยู่แค่ 3 บอร์ดที่ผมลงและเป็นคนลงเองคือ บอร์ดไทยบอย บอร์ดเด็กดี และก็บอร์ดปาล์ม นอกนั้นผมไม่ได้ลงและไม่ได้อนุญาติให้ใครเอาไปลงนะครับผม ขอบคุณมากหุหุ
เริ่มเลยนะ.....
คิมคิม โมโม ตอน หล่อเล็กหล่อใหญ่ หัวใจเดียวกัน (หมาหัวเน่าทั้งคู่)
กลับมาแหละ เริ่มมีอารมณ์ที่จะเขียนเรื่องต่อแหละ และก็ยังคงเป็นเฉพาะกิจเหมือนเดิมนะ หุหุ...(ความหมายของเฉพาะกิจในนิยามของไอโมคือ...
ตูจะมาต่อเมื่อไหร่ก็เรื่องของตู อิอิ)
แหม๋เขียนชื่อตอนมาซะน่ารักน่าหลง(อาจจะน่ากระทืบเป็นบางวาระ) เชียว และมันก็น่ารักจริงๆอะแหละ(จริงเหรอ) อิอิ มาเริ่มกันเลยดีกว่าเนาะ
และก็ขอเคาะสนิมออกซักปิ๊บก่อนนะ แบบว่าไม่ได้เขียนนานสนิมเริ่มเกาะ หยากไย่เริ่มขึ้น ผื่นเริ่มลาม หนามเริ่มตำ ขำเริ่มไม่ออก หอกไม่หัก บ้าไปแหละ
กลับมาเหอะไอโมกลับมา เริ่มออกทะเลแหละ(พายเรือเข้าฝั่งสุดฤทธิ์)
เรื่องราวเริ่มต้นของหล่อเล็ก และหล่อใหญ่ ซึ่งไม่ต้องเดาให้มากความ ไม่ต้องส่งฉลากมาชิงโชค ผมก็จะบอกแล้วแหละว่าหล่อเล็กหล่อใหญ่ที่ว่ามันเป็นใคร
ใช่ หล่อใหญ่อะผมเอง (อะแน่นอนสิคิดว่าใครหล่ะจะหล่อกว่าผม ไม่มี ไม่มี) ส่วนหล่อเล็กหน่ะคือ....แท่น แท้นนนนนนนนนนนนนนนนนน
ไอเด็กปีศาจ ที่นั่งกดจ๊อยเพลย์ยิกๆอยู่นี่ไง
"เอเดน ไปดูโลงต่อตายกัน" ผมส่งเสียงบอกไอปีศาจน้อย ที่มันพึ่งหุบปากไปก็เมื่อตอนที่ผมยัดจ๊อยเพลย์เข้ามือมันนี่เอง
"ไม่ เดนจะดูบุญชู" เจ้าเอเดนหลานรักลูกชายพี่นัทสุดสวาทขาดดิ้นของผมตอบกลับมา ทั้งๆที่ตามันไม่ได้แลมาทางผมเลย เชอะงอน โดนเด็กเมิน
"บอกเป็นพันครั้งแล้ว น้าไม่อยากดูบุญชู จะดูโลงต่อตาย" ผมไม่ยอมแพ้หลังจากที่เรื่องนี้เข้าที่ประชุมของผมกับเอเดนมาตั้งกะเย็นวาน แต่ก็ยังตัดสิน
ไม่ได้ว่าจะดูเรื่องไรดี
"แต่ เดนกลัวหง่ะ เดนไม่อยากดู น้าโมไปดูคนเดียวจิ" เถียงเหรอเดี๋ยะตบกบาลแยก(เวรแหละนั่นเด็กนะเด็ก)
"อ้าว เอเดนไม่ไปดูกะน้า น้าก็ต้องดูคนเดียวสิ" ทำเสียงอ้อนไอเปี๊ยกสุดฤทธิ์
"ไปกับน้าคิมจิ เดนไม่ไปหรอกเดนกลัว" พูดทั้งๆที่ไม่หันมามองอีกแหละ ชิ
"กลัวอะไร มันไม่น่ากลัวขนาดนั้นหรอกนะ นะ เดนนะ นะคร้าบ พลีสสสสสสสสสสส" ผมเริ่มไถลตัวลงมาจากโซฟามาทำหน้าเจี๋ยมเจี่ยมอยู่หน้าหลานเลิฟ
"ไม่อาวอะ เดนกลัว เดนไม่ดู เดนจะดูบุญชู" ดูมัน ลงทุนขนาดนี้แล้ว มันยังไม่ยอมใจอ่อนอีก ชิ ผิดพ่อจริงๆเลยเจ้าเอเดนหนิ พ่อมันหน่ะ ผมไม่ต้องลงทุน
ขนาดนี้เล้ยยยยยยยยยย แค่ยิ้มหวานๆหน่อยเดียวมันก็ตามใจผมหมดแหละ ชิ
เห็นท่าเตะๆ นั่งขัดสมาธิ มือกดจ้อยยิกๆ ของไอเด็ก 5 ขวบ คนนี้แล้วทำให้ผมหมั่นไส้ครับ
"อ่อย เดนเจ็บ น้าโมอะ เอาแต่ใจ #&^(*&^%$#@$%^&*"
"ว่าไงนะ" หลังจากตบกบาลน้อยๆของเอเดนหลานรักไปเรียบร้อยและเตรียมเดินหนี
ผมก้อต้องมูนวอล์คกลับมาฟังว่าไอหลานรัก มันบ่นอะไร (ไม่รู้เหมือนกัน บ่นโคตรเก่งเลยมัน)
"น้าคิมบอกเดนว่า น้าโมอะเอาแต่ใจ นิสัยไม่ดี ใจร้ายด้วย"
"น้าคิมบอกงั้นหรอ" ผมกลับไปนั่งจุ่มปุกตรงหน้าเอเดนเหมือนเดิม
เอเดนเอากำปั้นเล็กๆ ฟาดพลั่วะลงที่ดั่งจมูกโด่งๆงามๆ(อิอิ)ของผม
"อ๋อย ต่อยน้าไมอะ" มองหลานรักอย่างงงงวย
มือลูบจมูกป่อยๆ หมูก กูหักปล่าววะ แม่มถ้าหมูกกูหักนะ ฮึ่มๆๆๆ พ่อแกต้องชดใช้เดนเอ๋ยยยยยยมองไอตัวเล้กอย่างคาดโทษ
"น้าโมบัง เดนไมอะ กำลังหนุกเลย เดี๋ยวเดนก็ตายหรอก" ชิ จะสนใจตูซักนิดก็หาไม่ ผิดพ่อมันจริงๆ ผิดพ่อมันจริงๆเลย ลูกไม้หล่นไกลต้นชิ เซ็ง
เจ้าเอเดนไม่ใช่แค่ไม่ตอบผม ตัวมันก็เอามือเล็กๆแขนเล็กๆกวาดต้อนผมออกให้พ้นทางเค้า ชิ
ผมก็เลยต้องย้ายก้นหวานๆของตัวเองกลับไปนั่งบนโซฟาตัวเดิม
"น้าไม่พาเอเดนไปดูหรอกนะ บุญชูอะ น้าจะดูโลงต่อตาย" ไม่ลืมที่จะสับทับ พร้อมกับเปิดฝาโน๊ตบุ๊คเตรียมเล่นเกมส์ อิอิ
"เดนไม่ไปกับน้าโมก็ได้ พ่อเดนก็มี" ดูมันเถียง ดูมันเถียง
"โอ๊ะโอ๋ ลืมอะไรไปรึเปล่า หา ลืมไปแล้วเหรอ ไมเอเดนถึงมาอยู่กับน้า หึหึ" เอเดนทำหน้าจ๋อยแดก จ้อยเพลย์หล่นออกจากมือ
พร้อมกับที่ไหล่เริ่มสั่น อ้าวเวรแหละ กูหนอกู พูดแทงใจดำหลานรักไปเสียแล้ว โธ่ๆๆๆๆๆ
"ไงหล่ะ สำนึกรึยัง หา " เอ๋าซะอย่างนั้น
"ฮืออออ พ่อไม่รักเดนแล้ว ฮือ พ่อมีลูกใหม่ พ่อไม่รักเดน แม่ก็ไม่รักเดน ฮือออออออออออ" แล้วเอเดนก็เป่าปี่ทันทีทันใด
กำลังจะกระหน่ำซัมเมอร์เซลล์แดกดันหลานรักต่อ ผมก็ต้องเปลี่ยนใจ แล้วยื่นมือลงไปอุ้มเอเดนมาวางให้บนตัก สวมกอดเอเดนด้วยความรักทั้งหมดที่ผมมี
"น้าแค่ล้อเล่นเองนะคร้าบบบบ ทำไมพ่อจะไม่รักเดนหล่ะจ้ะ รักสิ พ่อนัทรักเอเดนสุดๆไปเลยนะ น้องใหม่ก็ส่วนน้องใหม่สิครับ ถึงพ่อนัทกับแม่เป้ยจะมี
น้องอีกคน แต่พ่อกับแม่ก็รักเอเดนเหมือนเดิมเท่าเดิม ไม่ได้น้อยลงเลยนะครับ ไม่เอาไม่ร้องนะ"
ผมกดจมูก ที่แดงก่ำ(ด้วยน้ำมือเอเดน) ลงที่หัวเล็กๆหอมๆของเอเดน พร้อมกับสวมกอดเค้าให้แน่นขึ้น เพื่อให้เอเดนรู้สึกว่าคำพูดของผมเป็นจริงทุกคำ
"ไม่จริงอะ ฮึก เพื่อนที่โรงเรียนบอกว่า ฮึก พอพ่อนัทกับแม่เป้ยมีลูกใหม่ เอเดนก็จะเป็นหมาหัวเน่า พ่อกับแม่รักน้องมากกว่าเอเดน ฮือ ฮือออออออ"
ผมไม่พูดอะไรแต่ยังคงกอดเอเดนไว้อย่างนั้นพร้อมกับลูบหลังลูบไหลหลานรักอย่างตั้งใจปลอบโยน
ผมเข้าใจเอเดนนะ เพราะผมก็มีความรู้สึกที่ไม่ได้แตกต่างจากเอเดนเลย
เมื่อ 3-4 เดือนก่อน พี่นัทโทรหาผมพร้อมกับบอกข่าวดี ข่าวดีที่ทำให้ผมสับสนไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเศร้าใจดี แปลกนะ ถึงเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ถึงไอเป้ยกับไอนัท
จะแต่งงานกันจนมีเอเดนเป็นพยานรักมาหนึ่งคนแล้ว ผมยังรู้สึกเจ็บหน่วงๆที่ใจ ทุกครั้งเมื่อคิดว่ากำลังมีเลือดเนื้อของพี่นัทอาศัยอยู่ในท้องของเป้ย
และผมก็จะคิดปลอบใจตัวเองว่าดีแล้วหล่ะที่ไอนัทเลือกเป้ย พี่นัทจึงมีวันนี้ วันที่พี่นัทมีลูกมีทายาทสืบสกุลเหมือนคนอื่นๆเค้า
ใช่ผมรู้สึกอิจฉาเป้ย ทั้งอิจฉาทั้งริษยา ที่เป้ยได้ในสิ่งที่ผมไม่ได้ มีในสิ่งที่ผมไม่มี และทำในสิ่งที่ผมทำไม่ได้...
พอผมรู้ว่าพี่นัทกับเป้ยกำลังจะมีลูกคนที่สองกัน ผมก็ยิ่งรู้สึก น้อยเนื้อต่ำใจว่า พี่นัทจะยังคงรักผมอยู่อีกไหม พี่นัทยังจะมีเวลาให้ผมเหมือนเดิมอยู่รึเปล่า
พี่นัทยังจะเห็นผมเป็นที่หนึ่งในใจอยู่อีกไหม ผมยังเป็นสุดที่รักเพียงหนึ่งเดียวของพี่นัทเหมือนเดิมไหม....ยิ่งคิดผมก็ยิ่งเศร้า ยิ่งเศร้าผมก็ยิ่งฟุ้งซ่าน.....
"อ้าว เป็นอะไรกันอีกหล่ะน้าหลานหือ....ปลอบใจกันอยู่รึไง" ผมตกอยู่ในห้วงคิดคำนึงของตัวเอง จนไม่ได้รับรู้ถึงการมาของไอคิม
ผมเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าคิม พร้อมๆกับที่มือหนาๆใหญ่ๆของคิมลูบลงมาที่หัวเล็กๆของเอเดนที่สะอื้นฮึกๆอยู่กับบ่าไหล่ผม พร้อมกับขยี้ลงมาที่หัวเน่าๆ
เหม็นๆของไอโม
"คิม...." ผมรู้สึกเศร้าสลดใจยังไงบอกไม่ถูกเมื่อเห็นแววตาที่คิมมองเอเดน
ผมรู้ว่าคิมรักเอเดนมาก และคิมก็คงอยากมีลูกเป็นของตัวเอง แต่.......ผมทำไม่ได้ ผมมีลูกให้คิมไม่ได้.....
"หือ มีไร" คิมยิ้มให้ผม ยิ้มให้ผมเหมือนทุกวัน ยิ้มอย่างเข้าใจ เข้าใจจนบางทีผมก็รู้สึกละลายที่ผมยังอาลัยอาวรณ์ไอนัทอยู่
"เปล่า....เรียกเฉยๆ กลัวลืม" ผมเชิดหน้าขึ้น แล้วส่งยิ้มกวนๆให้ไอคิมสุดที่รักของผม
"หึหึ เดี๋ยวเถอะ" พูดเสร็จ คิมก็ก้มหน้าลงมา พร้อมกับกระซิบที่หูผมเบาๆ
"เดี๋ยวจูบปากแตกเลยหนิ กวนดีนัก "
พูดจบเค้าก็ก้าวขายาวๆหนีผมกับเอเดนไปเลย เวงจริง ไอบ้า พูดมาได้ ลองดูสิ จะจูบให้ขาดอากาศหายใจตายไปเลย ชิ ...รู้จักไอโมน้อยไปซะแล้ว
ผมมองละสายตาจากไอบ้าคิม มามองที่หลานน้อยที่เริ่มสงบลงแล้ว ด้วยความรู้สึกรักสุดจิต สุดใจ ไม่มีลูกของตัวเอง รักหลานก็ได้วะ ถึงจะรู้สึก
เคืองเอเดนอยู่บ้างเล้กน้อยก็ตาม แต่ตอนนี้รู้สึกว่าเอเดนกับผมอยู่ในภาวะหมาหัวเน่าเหมือนกันก็เลยต้องพักรบมาสามัคคีกันไว้ก่อน กาซิก กาซิก
ซักพักเอเดนก็หายจากอาการเฮิร์ทย้ายตัวเองไปนั่งเอ่งแม้งอยู่ที่หน้าจอโทรทัศน์เหมือนเดิม มือจับจ้อย แล้วซอยยิกๆ อย่างเอาเป็นเอาตาย เฮ้อ.....
ส่วนตัวผมก็รีบปัดเรื่องงี่เง่าไร้สาระออกไปจากใจเสียให้หมด แล้วกลับมาเปิดโน๊ตบุ๊คต่อหลังจากที่เมื่อกี้นี้ ยังเปิดไม่เสร็จเลย หุหุ
และแล้วหมาหัวเน่าตัวใหญ่ กับหมาหัวเน่าตัวเล็ก ก็เข้าสู่สภาวะปกติ หุหุ
อ๋อเหตุผลที่เอเดน ได้ระเห็ดมาอยู่บ้านผมหน่ะเหรอครับ ไม่มีอะไรมากหรอก เอเดนอิจฉาน้องหน่ะครับ เลยงอแงหนักเป็นมาหลายเดือนแล้ว ตั้งแต่
รู้ว่าแม่กำลังจะมีน้องอีกคนนั่นแหละ ยิ่งท้องเป้ยโตมากขึ้นเท่าไหร่ เอเดนก็ยิ่งอารมณ์รุนแรงมากขึ้นเท่านั้น ทั้งเกเรทั้งซน จนเป้ยเอาไม่อยู่ ....ยิ่งเห็นพ่อเอาใจแม่
อะไรก็น้องที่อยู่ในท้องแม่ ยิ่งพ่อเอาใจแม่มากเอเดนก็ยิ่งต่อต้านพ่อแม่มากขึ้นเท่านั้น
จนในที่สุดแม่ผมก็โทรมาบอกให้ผมไปรับเอเดนมาอยู่ด้วย ไม่งั้นเป้ยได้เป็นประสาทตายก่อนคลอดลูกอีกคนแน่ๆ ผมก็เลยต้องไปรับเอเดนมาอยู่ด้วยนี่แหละครับ
เอเดนถึงได้ดีขึ้น....อย่าว่าแต่เอเดนเลยที่รู้สึกว่าเป็นส่วนเกิน ผมก็เหมือนกัน (ก็ไม่รู้ว่าไปเกี่ยวอะไรกับเค้าเนาะ)
มัวแต่ใจลอย พอเงยหน้าขึ้นอีกที ผมก็เห็นไอคิมเดินตัวหอมฟุ้งมาทรุดตัวลงนั่งตรงหน้าผมเอาหลังพิงขาผมอีกต่างหาก
"แอบน้อยใจพี่นัทอีกแล้วหล่ะสิ....นายน้อยใจพี่นัท....เราก็น้อยใจนายเหมือนกันนะรู้ไหม" ไอคิมมันพูดยิ้มๆ เอาหน้ามาคลอเคลียกับเข่าผม
"ทะลึ่ง" ผมพูดพร้อมกับตบพลั่วะลงบนกบาลมันไปอีกคน ก็มันอะดิไม่ใช่แค่เอาหน้าคลอเคลียเข่า มันดันบังอาจจะล้วงตับผมซะอีกเวงจริง
"เหอๆ เดนเล่นเกมส์ไรอะ มา มาแข่งกันซิ" ไอคิมพูดแหละก็จัดการคลานไปเครื่องเกมส์เสียบจ้อยอีกอันเข้าไปแล้วกลับมานั่งพิงเข่าผมเหมียนเดิม
ซักพักผมก็ได้ยินเสียงไอคิมกับเจ้าเอเดนคุยกันมะโหรงโฉงเฉง ดูน่ารักน่าหมั่นไส้ไปอีกแบบ ส่วนผมเหรอ ก็ทำงานต่อสิครับ หุหุ
ผ่านไปประมาณ 40 นาที....
โซฟาข้างตัวผมก็ยุบยวบ ผมก็เลยเงยหน้าขึ้นไปมองก็เห็นไอคิมมันกำลังเปิดโน๊ตบุ๊คของมันเหมือนกัน....พร้อมกับเอนตัวมาซบหัวลงกับไหล่ผม
"อ้าว เลิกเล่นแล้วเหรอ แพ้เด็กเหรอ อิอิ" กัดมันซะหน่อยอิอิ
"ใช่สิ เล่นเก่งชะมัดเลย เซ็งไม่เล่นแหละ" เอ๋าซะอย่างนั้น ผมมองหน้าไอคิมอย่างมึนงง อิอิ
"จริงดิ แพ้เอเดนจริงดิ...." ไอคิมพยักหน้า ทำหน้าเซ็งสุดฤทธิ์
"เฮ้ย เอเดน เอเดนชนะน้าคิมจริงดิ จริงดิเดน" ผมไม่แน่ใจ และก็กลั้นหัวเราะไว้แทบตายแหนะหุหุ
"ใชฮับ เดนชนะ" เอเดนหันหน้ามาพูดพร้อมยิ้มหวาน อิอิ
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ปานนั้นเลย นายแพ้เด็ก 5 ขวบจริงหง่ะ ฮ่าๆโอ้ยย ไหนบอกเซียนไงวะ" ผมหัวเราะออกมาดังๆด้วยความขำสุดใจ
"เกมนี้ เราไม่ค่อยได้เล่น ...เอเดนเล่นทุกวันก็ต้องเก่งสิ ใช่มะเดน" ไอคิมหน้าบึ้ง ถามเอเดนเพื่อหาพวก
"ใช่ฮับ เดนเล่นทุกวันเลย" เอ๋า ช่วยกันเข้าไปอิอิ
"นี่ ถ้าเก่งจริงอะนะ เกมส์ไหนๆมันก็ต้องเก่งหมดแหละ เหอๆ"...พูดมากน่า....แล้วมันก็บ่นอะไรของมันอีกไม่รู้มากมาย
ส่วนผมก็กลั้นหัวเราะแทบตาย อิอิ ..........ไอคิม แพ้เด็ก 5 ่ขวบ วะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่น ก๊ากกกกกกกกก
แล้วจากนั้นผมก็ทำงานของผมต่อนานๆจะเงยหน้าขึ้นมองหลานซักที.....ก็เห็นมันเตะต่อยตัวการ์ตูนในเกมส์อย่างเมามันส์และคิดหลานตูไมมันเก่งจังว้า
"เดน.....เดน" อยู่ๆไอคิมมันก็เรียกเอเดนขึ้นเสียงดุมากมาย
ผมก็คิดว่ามันคงเคือง่หลานอยู่เลยหันหน้าไปมองมันยิ้มๆ แต่มันอะไม่มองผมหรอก
มันเรียก 2-3 ครั้ง จนเอเดน หันหน้ามาหามันแหละมันถึงได้หยุดเรียก แล้วพูดต่อ
"แมนมากเลยลูก ที่ซ้อมคนไม่มีทางสู้" หือ ....ไอโมงงครับ
"อะไรนะคิม...หมายความว่าไงอะ" ผมถามเคนอย่างงงๆ
"ก็เอเดนดิ ดูมันทำ ทำแบบนี้ทำไมอะเอเดน...เอเดนเก่งอยู่แล้วนะ ไม่เห็นต้องทำแบบนี้เลย....แบบนี้มันเหมือนซ้อมคนไม่มีทางสู้นะ"
เอเดนหน้าจ๋อยเลยแหละ.....ผมจึงหันหน้าไปมองที่หน้าจอเต็มๆตาอีกครั้งนึง...และก็เริ่มเข้าใจ
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.....คิดได้ไงอะ ซ้อมคนไม่มีทางสู้....." ไอโมหัวเราะออกมาด้วยความขำสุดยิด
ก้เอเดนจิครับ....ดันสต็อปตัวละครในเกมส์ไว้ ไม่ให้สู้กับมันได้ แล้วจากนั้นก็เป็นฝ่ายซ้อมเค้าแต่เพียงผู้เดียวฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
โอ้ย หลานผม......สุดยอดเลยไหมหล่ะ อิอิ..................
/////////////////เอาไว้แค่นี้ก่อนนะ เอาไว้วันหลังจะมาเล่าต่อว่า ตกลงได้ดูหนังเรื่องอะไรกันแน่ระหว่าง โลงต่อตายกะบุญชู ผมกับเอเดนใครแพ้ใครชนะอิอิ........และไอคิมมันจะออกอาการยังไง
เมื่อเอเดนหลานรักต้องมานอนเป็นจระเข้ขวางคลองอยู่บนเตียงเป็นอาทิตย์อิอิ///////////////////////////
โปรดติดตามตอนต่อไป อิอิ
ตอนนี้ไม่ต้องใส่หัวเรื่องแล้วนะ ว่านิยายหรือเรื่องเล่า นอกจากเรื่องสั้น ถึงจะใส่จ้า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
