อัยยะ อัยยะ อัยยะ
แบบเพิ่งเข้ามาอ่านรวดเดียวเลยอ่ะ
เนื้อเรื่องที่สื่อเรื่องราวผ่านการเล่าของนายเอก ( พี่หมวย ) มันอ่านเพลินไปอีกแบบ
แบบไม่เหมือนนิยายเรื่องอื่นๆ เหมือนอ่านบันทึกเลย (ชอบมากกกกกกกก)
ตัวพระเอกนายเอกที่ค่อยๆ สร้างความรักความผูกพันธ์ ค่อยๆประคับประคองความรักของทั้งคู่
จนผ่านความยากลำบากและความทุกข์มาด้วยกัน โอ้ยยยยยยยยย
มันตราตรึงใจมากเลยอ่ะ
แถมเนื้อเรื่องที่คอยสอดแทรกการใช้ชีวิตในสังคม เพื่อน การทำงาน คือดีอ่ะ
การที่ผู้ชายสองคนรักกัน มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ทั้งสองจะมีจุดที่ยืนได้อย่างไร้ปัญหา
ถ้าปราศจากความเข้าใจจากครอบครัว (โคตรจริงจัง 555)
อย่างน้อยๆ ครอบครัวของพระเอกนายเอกก็เข้าใจล่ะนะ (เอ๊ะ!!! นี่เราอินมากไปปะ)
แล้วตอนไปเที่ยวกัน อ่านไปเนี่ยเหมือนกับว่าเราไปด้วยเลยอ่ะ (เห็นภาพมาเลย)
(หลานเราก็ชอบเก็บแมวที่ถูกทิ้งมาเลี้ยง บางทีเก็บจากข้างทางมาเลย จนตอนนี้ที่บ้านมีแมว 7 ตัวแล้วอ่ะ
มากกว่าพี่หมวยอีกนะ 555 ยิ่งพาไปทำหมันจะอ้วนเป็นพิเศษเลย กลมนุ่มนิ่มมากกกกก)
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ อีกเรื่องค่ะ รักคนเขียน
กอดพี่หมวย
รู้สึกหมั่นไส้คุณชุน
555