จับรัก❤︎ -ตอนที่10- llโดนทิ้งไว้กับพี่กรดll อัพ150% #กรดขิม [01-05-61] P.8
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: จับรัก❤︎ -ตอนที่10- llโดนทิ้งไว้กับพี่กรดll อัพ150% #กรดขิม [01-05-61] P.8  (อ่าน 29031 ครั้ง)

ออฟไลน์ pipimSCHT

  • สบายใจทุกครั้ง ที่เราได้ทำในสิ่งที่เราชอบ
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 64
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-2
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม











۞
จั รั ❤︎

BY:: PIPIM_SCHT




ʕ•ᴥ•ʔ กรด (...)
เพราะอะไร ผมถึงมาเจอกับมันได้
เพราะผมต้องการจะช่วยเพื่อน หรือเพราะผมตั้งใจ


ʕ→ᴥ←ʔ เสียงขิม (...)
เพราะอะไร เพราะต้องช่วยพี่ชายหรอ ผมเลยต้องมาเจอกับมัน
หรือเพราะแผนนั้น..



ที่.. จับให้มารักกัน


#จับรัก #กรดขิม

TBC.



------------------------------------------------------------------------------------


**ขออนุญาตมาเปิดเรื่องใหม่ไว้นะคะ
เรื่องนี้ไม่มีดราม่า ตัวหลักก็คือ กรด กับ ขิม
ฝากอีกเรื่อง เรื่อง แล้วรักรึป่าว ด้วยอะเนาะ ฝากติดตามนะคะ^^

***ต้องแจ้งไว้ก่อนว่าเราเพิ่งแต่งใหม่ๆ และด้วยความที่คิดพล็อตออก เลยมี2เรื่องที่กำลังแต่งอยู่ตอนนี้ ทำให้อาจจะมีการดอง หรือนานๆทีมาอัพ ระบุวันเวลาที่จะมาอัพไม่ได้ แต่ได้มากสุดก็อาทิตย์ละครั้งนะคะ เราจะพยายามมาอัพให้เน้อ อ่านให้สนุกๆค่าา

▼▼▼▼จับรักมีสารบัญแล้วน้าาา▼▼▼▼

สารบัญ



▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲▲


ʢᵕᴗᵕʡ
...ช่องทางติดต่อ...
มาคุยกันได้ที่ทวิตเตอร์ของพิมเอง




Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-02-2020 22:35:34 โดย pipimSCHT »

ออฟไลน์ Nadaii20

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 36
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: จับรัก❤︎⍤⃝ -บทนำ- #กรดขิม [20-05-60]
«ตอบ #1 เมื่อ20-05-2017 01:12:59 »

รอติดตามๆๆ  :katai5:

ออฟไลน์ luklukky

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 22
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: จับรัก❤︎ -บทนำ- #กรดขิม [20-05-60]
«ตอบ #2 เมื่อ20-05-2017 11:59:15 »

รอติดตามทั้งสองเรื่องเลยยยยยย
กรด ขิม มาแนวไหนน้าา :m17:

ออฟไลน์ Tawanwee

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 36
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: จับรัก❤︎ -บทนำ- #กรดขิม [20-05-60]
«ตอบ #3 เมื่อ20-05-2017 14:20:44 »

จับมารักยังไงว้าาา รอติดตามๆ :m4:

ออฟไลน์ kkmm

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 357
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-2
Re: จับรัก❤︎ -บทนำ- #กรดขิม [20-05-60]
«ตอบ #4 เมื่อ20-05-2017 19:42:42 »

รอครับ

ออฟไลน์ funndee

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 40
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: จับรัก❤︎ -บทนำ- #กรดขิม [20-05-60]
«ตอบ #5 เมื่อ21-05-2017 14:27:16 »

รอด้วยคนๆ :katai2-1:

ออฟไลน์ hunya

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 25
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: จับรัก❤︎ -บทนำ- #กรดขิม [20-05-60]
«ตอบ #6 เมื่อ23-05-2017 20:28:25 »

มารอออออ :katai2-1:

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
Re: จับรัก❤︎ -บทนำ- #กรดขิม [20-05-60]
«ตอบ #7 เมื่อ23-05-2017 20:40:25 »

รอ

ออฟไลน์ ้ีืhunnaii

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 16
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
Re: จับรัก❤︎ -บทนำ- #กรดขิม [20-05-60]
«ตอบ #8 เมื่อ24-05-2017 14:00:20 »

เกี่ยวกับอะไรอะ รอค่าาา

ออฟไลน์ Yeewajj

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 33
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: จับรัก❤︎ -บทนำ- #กรดขิม [20-05-60]
«ตอบ #9 เมื่อ24-05-2017 22:21:31 »

จับรักยังไง เรามารอ :katai2-1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: จับรัก❤︎ -บทนำ- #กรดขิม [20-05-60]
« ตอบ #9 เมื่อ: 24-05-2017 22:21:31 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ orayassa

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 33
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: จับรัก❤︎ -บทนำ- #กรดขิม [20-05-60]
«ตอบ #10 เมื่อ24-05-2017 22:24:13 »

 :call: :call: รอจ้า

ออฟไลน์ pipimSCHT

  • สบายใจทุกครั้ง ที่เราได้ทำในสิ่งที่เราชอบ
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 64
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-2
۞เกริ่นนำ
-ขิมคนซวย-



เสียงขิม


“ ไอ้ขิม วันนี้รันจะไปวิ่งที่บึงหน้ามอนะเว้ย มึงไปถ่ายรูปรันให้กูหน่อยสิ นะๆๆ น้าๆ ” พี่ผม ‘เสียงขลุ่ย’ พูดกับผมเสียงดังลั่นบ้าน และรีบวิ่งตามผมที่เดินลงบันไดมาก่อนหน้านั้น

“ ไม่เอาอะ ”

“ ไอ้น้อง ทำไมหว๊าาา ” แหนะ มาทำหน้าเศร้าอีก

“ ไอ้พี่ นี่ถ้ากูถูกพี่รันจับได้ล่ะ ช่วงนี้เหมือนกูจะเจอพี่เขาบ่อยๆยังไงไม่รู้ ”

          ผมพยายามปฏิเสธพี่ชายที่ตามตื้อให้ผมไปแอบถ่ายรูปพี่คนหนึ่งชื่อ ‘พี่รัน’ เขาคือคนที่พี่ชายผมชอบ เขาเป็นผู้ชายตัวเล็กๆ หน้าตาน่ารัก อย่าสงสัยล่ะ ว่าทำไมมันชอบแล้วมันไม่จีบพี่รันไปเลย คือมันยังไม่มีความกล้าพอหน่ะ แถมพี่รันก็เป็นเพื่อนในคณะด้วย มันก็คงกลัวผิดหวัง และไม่กล้ามองหน้าพี่รันอีก ถ้าสารภาพไปแล้วถูกปฏิเสธ

          นั้นแหละมันเลยขอให้ผมไปแอบตามและแอบถ่ายรูปทั่วๆไปของพี่รัน เพื่อจะเอาเก็บไว้ในอัลบัมรูปส่วนตัวของมัน ผมเลยตัดสินใจช่วยมันในครั้งแรก แต่นี้มันบ่อยขึ้นๆๆไง แล้วยิ่งมารู้ว่าพี่รัน มีเพื่อนคือไอ้พี่กรดแล้วนะ ผมยิ่งไม่อยากยุ่งด้วยใหญ่เลย

“ ไปเถอะนะ ครั้งนี้รันไปคนเดียว ไม่มีไอ้กรดไปด้วย กูขอร้องงงงง ไอ้น้องช่วยพี่อย่างกูอีกครั้งเถอะนะ ”

“ เฮ้อออ โอเคๆ ”

          สุดท้ายผมก็แพ้ลูกอ้อนของพี่ ยอมไปแอบถ่ายรูปพี่รันให้อีกครั้ง
.
.
.
.
.
.
.
          แต่ใครจะรู้ว่า วันนั้นจะเป็นวันที่พี่รันจะจับผมได้! ต่อให้ผมปฏิเสธก็แล้ว วิ่งหนีก็แล้ว พี่รันแกก็ไม่เชื่อและไม่ยอม พี่แกวิ่งไล่ผมรอบสระน้ำ เพื่อจะจับตัวผมให้ได้ สระน้ำมันไม่ใช่เล็กนะเว้ย ผมเหนื่อยยย ผมทั้งพยายามมองหาพี่ชายผม เพื่อจะให้มันมาช่วย เพราะวันนี้มันบอกว่ามันจะแอบมาและมองอยู่ไกลๆ อยากให้รู้ไว้ว่า กูโดนจับได้แล้วโวยยยย

“ นี่น้อง ! อย่าวิ่งหนีนะเว้ย ”

“ ม่ายยยยยยย แม่ช่วยขิมด้วย ” ผมไม่ยอมหยุด วิ่งหนีไปร้องไป จนคนอื่นที่มาออกกำลังกายคงนึกว่าผมกับพี่รันกำลังเล่นวิ่งไล่จับกัน
 
“ อะไรนะ แฮกๆ อะไรนะ มึงชื่อขิมหรอ? ” พี่รันชี้ผม แล้ววิ่งตามผมต่อไม่หยุด ผมก็วิ่งหนีพี่แกแบบไม่หยุดเหมือนกัน
 
“ เฮ้ยพี่ เราไม่รู้จักกัน มาวิ่งตามผมทำไมมมม ”
 
“ แน่ใจว่ามึงไม่รู้จักกู แล้วมึงมาแอบถ่ายรูปกูทำไม แฮกๆ ” พี่ผมมันบังคับ ความจริงผมอยากจะตะโกนบอกแบบนี้ แต่มันพูดไม่ได้
 
“ ป่าวพี่ พี่หลงตัวเองไปป่ะ ผมนี่นะถ่ายรูปพี่ ”

“ กูชื่ออะไร ? ”
 
“ พี่ชื่อรันไง คนอะไรไม่รู้จักชื่อตัวเอง ผมยังรู้จักเลย แฮกๆ ”
 
“ นั้นไง มึงรู้จักกู หยุดดดด ” เอ้าผมดันปากไวตอบพี่แกอีก ไอ้ขิมเอ้ยยย โง่จริง ไม่รู้รึไงว่าพี่เขาหลอกถามน่ะ

“ เฮ้ยยยย  ”


ผลั๊วะ! ผลัก! พรึบ!

“ แอ๊กกกกๆ ”

“ จับได้แล้ววว!”

          ผมรู้ตัวอีกที ก็ตอนที่โดนพี่รันวิ่งเข้ามาเตะขาทำให้ผมขาอ่อนแล้วล้มลงกับพื้น แถมยังโดนแรงทับจากพี่แกที่นั่งทับผมด้านบนไว้ มือสองข้างก็โดนล็อค ตัวเล็กแต่แม่งแรงอย่างเยอะ นี่อย่าบอกนะว่าพี่เขาตัวเล็กแต่สายดาร์ก
    
“ ปล่อยผม ช่วยด้วยยยย “ ผมพยายามดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่หลุด ตอนนี้ผมเสียเปรียบสุดๆ
.
.
.
.

“ เฮ้ย! รัน นั้นใครน่ะ ทำไมรัน.. ” นั้นมันเสียงพี่ผมหนิ แอ้ก

“ O .O ขลุ่ย เออ.. ”  ผมเริ่มหายใจได้มากขึ้น เมื่อพี่รันยอมคลายแรงและลุกออกจากหลังผมไป

“ พี่ขลุ่ย พี่ช่วยด้วย แฮกๆ ” ผมนอนหอบอยู่กับพื้น พยายามกวักมือเรียกไอ้พี่รัวๆ

“ ไอ้ขิม!! O.O ”

“ ขลุ่ย?  ขิม? O-o นี่รู้จักกันหรอ? ” เสียงพี่รันน่ากลัวเลยอะ -=-

“ เอ่อ นี่ อะ..ไอ้ขิม น้องชายขลุ่ยเอง เรา..เป็นพี่น้องกัน ” พี่ผมพูดแล้วค่อยพยุงผมขึ้น ในขณะที่ตอนนี้หน้าพี่รันดูตกใจมากกว่าเดิม

“ น้องผมไปทำอะไรรันหรอ เออ.. เมื่อกี้ถึงล้มลุกคลุกคลานกันแบบนั้น ” พี่ผมมองหน้าพี่รัน สลับกับมองผมไปมา
 
          แหม ไอ้พี่! กูทำอะไรละ มึงต่างหากสั่งให้กูทำ ทำเป็นเนียนถามนะ!

          ผมได้แต่ส่งสายตาด่ามันไป แต่มันแม่งมองแต่หน้าพี่รัน ให้มันน้อยๆหน่อย เมื่อกี้เขาถีบขาคู่ใส่กูแล้วยังนั่งทับกูด้วยนะ กูน้องมึงนะ แหนะ! ยังมองไม่วางตาอีก
 
“ คือรันสังเกตว่าหลายๆครั้งอะ เห็นน้องเขาแอบตามอะ อย่างห้าง ร้านเหล้า หรือแม้แต่ในคณะ แล้วอีกอย่างเห็นเขาแอบถ่ายรูปรันด้วย พอรันจับได้ น้องเขาก็ไม่ยอมรับ ”

“ รันจับได้!! เออ ยังไง? เออ… ” พี่ผมทำหน้าตกใจหันมามองหน้าผม


  หงึกๆ (=.=)

          ผมเลยพยักหน้าให้มัน บอกมันในใจว่าเรื่องจริง ไอ้พี่ ไม่ต้องมามองหน้าเลย พี่รันเขาจับได้แล้ว หาวิธีแก้ด่วนๆ


“ นี่! นี่โทษนะ! จะยืนจ้องหน้ากันอีกนานมั๊ยอะ ยังกะคุยกันผ่านโทรจิต! ”

“ ป่าวโรคจิตนะ! ” เสียงผมกับพี่ตอบออกมาพร้อมกัน

“ พูดว่าโทรจิต ไม่ใช่โรคจิต ”

“ โอเคๆ แล้วบอกมาได้ยัง ขลุ่ยรู้เรื่องที่น้องขลุ่ยแอบตามถ่ายรูปรันรึป่าว ”


ตึกๆๆ

 
“ เออ รู้ครับรู้ ”

          ฮะ! พี่ผมมันจะยอมรับเหรอ
 
“ เฮ้ยพี่ ! ” O.O

          ผมเรียกพี่ผมไว้ ตกใจนะเนี่ย พี่ผมจะบอกความจริงพี่รันหรอเนี่ย ไอ้พี่มันพยักหน้าให้ผมทำให้ผมเริ่มวางใจในการแก้ปัญหาของมัน
 
“ น้องของขลุ่ยไม่ได้ถ่ายรูปรันนะ ”

           อ้าวเฮ้ย! ไอ้พี่ ยังไงล่ะเนี่ย ยังไง? กูขอร้องอย่าทำอะไรพิเรนๆนะ

“ ไม่เชื่ออะ! ก็เห็นๆอยู่ นี่น้องขิมชอบรันหรอ? ” พี่รันชี้ที่ผมแบบไม่เชื่อ พี่เขาเป็นคนตรงโคตรๆ
 
“ เฮ้ย! ไม่ใช่นะรัน ” เป็นพี่ผมที่รีบปฏิเสธอย่างรวดเร็ว

          เอาแล้วๆ ผมคิดในใจว่าพี่ผมมันจะต้องสารภาพรักกับพี่รันแน่ๆ สู้ๆไอ้พี่ มึงพูดเลยสิขลุ่ย บอกไปเลยว่า 'ขลุ่ยชอบรัน' พูดดดด

พูดสิ

พูดดดด

พูดดดดดดดด


ไอ้ขิมมันชอบไอ้กรด! ”


          เยสสสสสส มันบอกไปแล้ว^^

แต่
เดี๋ยวนะ! (o.O) (O.o)

          เจื้อกกกกกกO.O  เมื่อกี้มันบอกว่า.. อะไรนะ!


ไอ้ขิมมันชอบไอ้กรด! ”
 
“ หะ ! / เหี้ยพี่! ”

“ ไม่ได้ชะ... ”

ไอ้ขิมมันชอบไอ้กรดครับ แล้วมันก็แอบถ่ายรูปไอ้กรดครับไม่ใช่รัน ”  ชิ้งงงง +.- อย่ามาขยิบตา กูขอร้อง


 ชิ้งงงง (+.-)

ไม่นะ!

 ชิ้งงงง (-.+)

 ไม่!

 ชิ้งงงง (+.-)

ม่ายยยยยย


O.O นี่เวรกรรมอะไรของกูอีกเนี้ย ไอ้พี่!

   ขอความยุติธรรมให้กูที

      ไอ้พี่ กูก็นึกว่ามึงจะบอกชอบพี่รันนนน

         ไอ้พี่ มึงทำแบบนี้กับน้องที่น่ารักแบบกูได้ยังไง!! กูไม่ได้ชอบไอ้พี่กรดอะ ไม่ชอบ><

 
“ จริงหรอน้องขิม ”
 
“ ....... ” ไม่นะครับ ผมไม่ได้ชอบไอ้พี่กรดนะ ผมไม่ชอบขี้หน้าพี่มันด้วยซ้ำ><
 
“ ไอ้ขิม ยอมรับดิ ” ไอ้พี่ชาย มึงอย่าบังคับกูสิ ฮือออ

          ผมจะปฏิเสธได้ยังไง ตอนที่พี่รันหันมามองผม และไอ้พี่ชาย ดูสิมันส่งสายตาแบบนั้นมาขอร้องผมอีกแล้ว ทั้งส่งสายตาขอร้องและยกมือพนมไหว้รัวๆ

“ นี่มันเรื่องจริงมั๊ย จริงมั๊ย? ” เสียงพี่รันที่ดูตื่นเต้น และอยากรู้เต็มที่มาก
 
 “ เออ จะ..จริงครับ ผะ..ผมชอบพี่กรด>< ” ผมไม่ได้ชอบม้านนน!! ><

“ อ๊ากกก จริงหรอ>< จริงนะ! พี่คิดอะไรออกแล้ว^//////////////^ ” พอพี่รันได้คำตอบพี่รันก็ผลักไอ้พี่ชายออก แล้ววิ่งเข้ามาจับตัวผมเขย่ารัวๆ สลับผลัดกับการกระโดดกอดผมไว้ซะแน่น


          O-o นี่มันอะไรว่ะเนี้ย พี่รันเขาจะยิ้มและดูดีใจอะไรขนาดนั้น

พี่จะช่วยขิมจีบไอ้กรดเองนะ! ”

O=O

“ หะ!!! จะช่วยขิมจีบพี่กรด / หะ!!! จะช่วยไอ้ขิมจีบไอ้กรด ” เสียงพวกผมพี่น้องนะสิ
 
“ เห้ย ไม่เอานะ! เอ้ยๆ มะ..ไม่เป็นไรครับพี่ ” ผมส่ายหน้าทันที มือสองข้างก็โบกไปมาเพื่อจะปฏิเสธ แต่พี่รันที่อยู่ตรงหน้ากลับเหมือนจะดูดีใจมากยิ้มไม่หุบเลย

“ ไม่ต้องเกรงใจหรอกหน่าา^^ ”

“ ไม่เอาาาาา! ”

“ เอ้ย  ทำไมล่ะขิม มึงชอบไอ้กรดหนิ (+.-) ” มึงไม่ต้องมาขยิบตาเลยนะ มึงเป็นต้นเหตุที่พากูซวยขนาดนี้!
 
“ เชื่อพี่ แผนพี่สำเร็จแน่ ไอ้กรดต้องชอบน้องขิมแน่ๆ ลองดูนะ! ”

“ -o- ” ขิม ตัวมึงโคตรซวยยยย

 


-100%-


#จับรัก #กรดขิม
TBC.





*สวัสดีค่ะคนอ่านที่น่ารักทุกคน
ตอนนี้พิมมาเกริ่นนำเรื่องที่จะเกิดขึ้นกับน้องขิมคนซวยกันนะคะ 555
แต่คนแต่งจะทำเรื่องซวยๆของขิม ให้เป็นเรื่องที่สนุกสุดๆเลยล่ะ
ตอนหน้าจะย้อนเล่าตั้งแต่แรก
ทำไมขิมถึงยอมช่วยพี่ขลุ่ย และทำไมขิมถึงไม่ชอบพี่กรดเนาะ
พี่กรดมาแต่ชื่อ ก็แซ่บนะบอกเลย><
ฝากติดตามนะคะ




« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-05-2017 15:06:57 โดย pipimSCHT »

ออฟไลน์ catka12

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 578
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-0
 :jul3: อย่างน่ารัก+ฮามาก=คนอ่านชอบบบบ  o13 มาต่อเร็วๆยาวๆนะค้ะ...จะรอค่ะ  :mew1:

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
สนุกกกกก ชอบบบบ  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

ขลุ่ย กาก ชอบก็ไม่กล้าบอก  :เฮ้อ:
พอขิมโดนจับได้ ก็โบ้ยไปว่าขิม ชอบกรด  :z3:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ =นีรนาคา=

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2546
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +296/-6
รอติดตาม ความซวยของขิม 555

ออฟไลน์ cchompoo

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1402
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-4
น้องขิมคนซวย :m20:

ออฟไลน์ funndee

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 40
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
น่ารักกกก ตลกดี  5555
ขิมมีความยอมพี่ขลุ่ย
ส่วนรันมีแผนแบบไหนนะะะ
:katai1: อยากอ่านแล้วววว

ออฟไลน์ Tawanwee

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 36
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ชอบ รออ่านต่ออออ :ling1:

ออฟไลน์ Nadaii20

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 36
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
แค่เริ่มแรกก็สนุกแล้ว555
รออ่านอยู่น้าาาา

ออฟไลน์ hunya

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 25
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ขอพี่กรดแซ่บๆ รออ่านต่อจ้าาาา
 :pig4: :pig4: :pig4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ papapajimin

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 294
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-1
ซวยจริงอะไรจริง ขิมเอ้ยยยยยย
55555555555

ออฟไลน์ Yeewajj

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 33
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0

ออฟไลน์ orayassa

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 33
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ขิมอาจคิดว่าตัวเองซวย
แต่เราว่าไม่ซวยหรอกกกก
เพราะจะเจอพระเอก
อยากเจอพระเอกแล้ววววววว :katai1:

ออฟไลน์ luklukky

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 22
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
สนุกๆ ดูจะวุ่นวายดี รอค่าาาา :katai2-1: :katai2-1:

ออฟไลน์ pipimSCHT

  • สบายใจทุกครั้ง ที่เราได้ทำในสิ่งที่เราชอบ
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 64
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-2
- ۞ตอนที่หนึ่ง -
ดื้อจังวะ

เฮ้อ เฮ้อออ

“ ถอนหายใจอะไรวะขิม ? ”

“ เมื่อไหร่จะหมดคาบว่ะ ” ผมพูดแล้วก้มมองนาฬิการอบที่สิบ เหนื่อยแล้วค้าบบบ ตอนนี้อาจารย์กำลังบรรยายเนื้อหาแบบอัดเต็มอัดแน่น แต่ผมไม่อยากรับแล้ว แถมผมหิวแล้วอะนะ

“ อีกแป๊บหนึ่งแหละมั๊ง ” ยิมทำหน้าคิดพร้อมกับควงปากกา ก่อนหันไปสนใจอาจารย์ที่กำลังอธิบายเนื้อหาในสไลด์ต่อ

        ครืดดดด

   ผมหยิบโทรศัพท์ที่สั่นอยู่บนโต๊ะด้านหน้าขึ้นมาเปิดดู ( แอบเปิดอะนะ ) ผมไม่ได้เป็นเด็กเรียนนั่งข้างหน้าอยู่แล้ว แต่ห้องเรียนนี้เป็นห้องเรียนแบบสโลป เป็นมุมที่อาจารย์มองไม่เห็นเท่าไหร่ เพราะตรงที่ผมนั่งอยู่ค่อนข้างสูง

        ครืดดดด

P’ Klui : ไอ้น้อง เรียนเสร็จยัง
             ขิมมมมมม ทำไม ไม่อ่าน ไม่ตอบพี่อะ

KimChalanthon : เดี๋ยวๆ อ่านแล้วโว้ย กำลังพิมพ์ตอบเนี้ย

P’ Klui : เรียนเสร็จยัง?

KimChalanthon : ยัง แต่ใกล้แล้วล่ะไอ้พี่

P’ Klui : เรียนเสร็จแล้ว มาคณะกูด้วย

KimChalanthon : มีอะไรมาแลกป่าววๆๆๆ

P’ Klui : เออนะ พาไปกินซูชิแล้วกัน

KimChalanthon : เยสเซอร์ โอเคเลยไอ้พี่ กำลังหิว ( ตอบไปแล้วก็ลูบท้องตัวเองหน่อยๆ )

P’ Klui : เห็นแก่กิน

KimChalanthon : แน่นอน

P’ Klui : มาให้ทันใน 20 นาทีแล้วกัน
            ไม่ทันไม่เลี้ยงนะ

KimChalanthon : อ้าวๆ เลทนิดเลทหน่อยได้ป่ะ

P’ Klui : ไม่รู้ล่ะ มาเร็วๆด้วย

KimChalanthon : เออ โอเคๆค้าบบบบ

“ ยิ้มอะไรว่ะขิม ”  ไอ้ยิมถามผม

        เมื่อกี๊พี่ผมมันไลน์มา มีเรื่องเดียวแหละที่สำคัญสำหรับมันนักหนา เรื่องพี่รันไงล่ะ มันคงจะให้ผมไปแอบถ่ายรูปพี่รันอีกแน่ๆ แถมมันจะเลี้ยงซูชิด้วย >< ล่าสุดที่ผมกินข้าวก็เที่ยงครึ่ง ซึ่งตอนนี้ก็ผ่านมาสามชั่วโมงกว่าๆแล้ว มันก็หิวเป็นธรรมดาสำหรับผมละนะ^^

“ พี่กูไลน์มา ” ผมตอบแต่ก้มหน้าพิมพ์ๆตอบๆไอ้พี่ไป

“ พี่ไหน มึงมีพี่ตั้งสามคน ฮ่ะๆๆ ” ไอ้ยิมหัวเราะกวนตีน ที่จริงมันก็รู้อยู่แล้วล่ะ

“ เออ แต่มีคนเดียวม่ะ คนที่ติ๊งต๊องๆอะ พี่ชายคนที่สามของกูอะ ”

“ฮ่ะๆๆ เดี๋ยวๆกูฟ้องพี่ขลุ่ย ” ไอ้ยิมขู่
 ทำหน้ายิ้มๆ ผมก็แค่หยักไหล่ให้

        อ่อ ลืมแนะนำตัว ผมชื่อ เสียงขิม ชลันธร เรียนปีหนึ่ง คณะวิศวกรรมศาสตร์ ผมเป็นคนภูเก็ตเกิดที่ภูเก็ตแต่มาโตที่กรุงเทพ อยู่กับยายที่กรุงเทพมาก็ตั้งแต่อนุบาลแล้วล่ะ ส่วนใหญ่พ่อกับแม่จะเป็นคนมาหาเองไม่ยอมให้ผมไปหา เพราะฉะนั้นนานๆที ปีสองปีผมถึงจะได้กลับภูเก็ต

        ผมมีพี่สามคน และผมเป็นคนที่สี่เป็นน้องคนสุดท้องของบ้าน มีพี่ชายคนโตชื่อขุน พี่สาวคนที่สองชื่อขวัญ แต่ตอนนี้ทั้งสองเรียนจบแล้ว พี่ขุนกลับไปทำงานอยู่ที่ภูเก็ต ส่วนพี่ขวัญไปทำงานด้านดีไซเนอร์ที่อังกฤษ มีแค่ผมกับพี่ขลุ่ยพี่ชายคนที่สามที่ยังเรียนอยู่ที่กรุงเทพนี่แหละ

“ มาถึงตรงนี้ นักศึกษามีข้อสงสัยอะไรมั๊ย ”

“ ไม่ครับ/ไม่ค่ะ ”

“ โอเค วันนี้พอแค่นี้แล้วกัน ”
 
“ เย้! ขอบคุณค้าบ/ค่ะ อาจารย์ ”

“ เลิกแล้วววววว ”  เสียงไอ้เดย์ที่พูดพร้อมกับทำท่าเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ แต่ก็ต้องสะดุ้งเพราะประโยคถัดมาของอาจารย์
 
“ อ่อ แล้ว..อย่าลืมสัปดาห์หน้าส่งงานที่ผมสั่งด้วยนะ ”

!!
 
“ โหหห จารย์ โอเคค้าบบบ โอเคค่า ” นี่คือเสียงโอดโอยดังลั่นห้องของนักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ ชั้นปีที่หนึ่ง มหาวิทยาลัย H
 
        ไม่ต้องแปลกใจเลยครับว่าเสียงร้องเฮดีใจที่หมดคาบเรียน กับเสียงร้องโฮเมื่ออาจารย์ย้ำเรื่องการส่งงานในอาทิตย์หน้าอันไหนเสียงดังกว่ากัน 

        ย้ำว่าอาทิตย์หน้าส่งงาน เฮ้ออออ มี 4 วิชาแล้วครับส่งอาทิตย์หน้า เอาจริงๆนะ เปิดเรียนมาตั้งแต่เทอมแรกจนตอนนี้เทอมสองแล้ว นักศึกษาใหม่อย่างพวกผมก็ไม่ได้มีเวลาได้ปรับตัวอะไรมากนัก เพราะทั้งต้องเรียน ต้องเข้าร่วมกิจกรรมของคณะ ที่สำคัญที่สุดสำหรับน้องใหม่ก็กิจกรรมการรับน้องนี่แหละครับ ที่ชาววิศวะยอมรู้ดีว่า สิ่งใดกว่าจะได้มานั้น ต้องแลกมาด้วยความตั้งใจ ความอดทนและความพยายาม ที่จะทำในทุกสิ่ง
 
        แต่ตอนนี้ก็ไม่ได้ทำให้พวกผมอดกลั้นเสียงโอดครวญร้องโฮกับงานนี้ได้หรอกนะ
 
“ ไม่ต้องร้องโฮผมขนาดนั้น พวกคุณมีเวลาตั้งหนึ่งอาทิตย์ รีบทำรีบส่ง งานนี้ไม่ยากเกินความสามารถพวกคุณหรอก ”
 
“ มึงดูจารย์พูด มีเวลาตั้งหนึ่งอาทิตย์ แต่ 3 วิชาที่แล้วอาจารย์ก็พูดแบบนี้อะ ” ไอ้เดย์เอียงมากระซิบๆ
 
“ ฮ่ะๆๆๆ จริง ” ไอ้ยิมพยักหน้าเห็นด้วย
 
“ แต่กูดูเนื้อหาแล้ว งานนี้ไม่ยาก ”
 
“ ไม่ยากสำหรับมึง แต่คือยากสุดสำหรับกูไอ้มิ่ง ” ยิมมองบนใส่มิ่ง คือผมก็คิดเหมือนไอ้ยิมนะ เพราะถ้าเทียบกับหัวสมองของไอ้มิ่งที่เรียนเก่งที่สุดในเซคชั่นนี้ด้วยซ้ำ มันได้คะแนนท็อปแทบทุกครั้งทั้งสอบย่อย สอบมิทเทอม สอบไฟนอล ในขนาดพวกผมอีกสามคน กองๆกันอยู่กลางๆ
 
“ เดี๋ยวกูสอน ”
 
“ O.O จริงหรอ ” ยิมทำตาโตและถามกลับเสียงดัง
 
“ อืม ”
 
“ เฮ้>< ไอ้มิ่งใจดีที่สุดเลย ” ไอ้ยิมกับไอ้เดย์ร้องเฮเสียงดังลั่นห้อง กระโดดโลดเต้นเข้าไปกอด ไปเกาะแกะไอ้มิ่งกันใหญ่ ทีตอนแรกทำเป็นมองบน จะด่าไอ้มิ่งงี้ ที่อย่างนี้ละเข้าไปกอด จริงๆเลยเพื่อนผม ดีนะที่อาจารย์และเพื่อนในห้องเริ่มทยอยออกไปกันแล้ว
 
 “ พูดมากกันอยู่นั้นกูเก็บของเสร็จแล้ว รีบเก็บกันดิวะ ” ผมที่นั่งรออยู่นาน เพราะเก็บของลงกระเป๋าเสร็จตั้งแต่อาจารย์บอกหมดคาบ อดไม่ได้ที่จะพูดเพื่อยุติภาพสามพี เอ้ยๆ สามเพื่อนรักนั้นกอดกัน
 
“ เอ้า ไอ้ขิม มึงจะมาเร่งกูทำไม มึงจะรีบไปไหน ” ไอ้เดย์ผละออกมา แล้วรีบกวาดๆ หนังสือและปากกากับดินสอลงโต๊ะ ปล่อยให้ไอ้ยิมกอดไอ้มิ่งต่อ
 
“ ไปสถาปัตย์ ”
 
“ ไปทำไมว่ะ ไปหาพี่มึงหรอ? ”
 
“ เออดิ ”
 
“ นี่อย่าบอกนะ ว่า..อีกแล้ว ”
 
“ เออ รีบเก็บของเหอะ แล้วนี่จะยืนกอดไอ้มิ่งอีกนานมั๊ย ” ผมบอกเดย์ ก่อนหันไปพูดกับไอ้ยิม แหม ไอ้มิ่งก็ยืนนิ่งเลยไม่พูดอะไรเลย
 
“ อูยยย ลืมตัวๆ แหะ ” ไอ้ยิมชูมือสองข้างที่เพิ่งปล่อยจากเอวไอ้มิ่ง แล้วหันมายิ้มแยะๆ ก่อนก้มหน้าก้มตาเก็บของลงกระเป๋าเพื่อกลบเกลื่อนความอาย
 
“ มึงก็นิ่งให้กอดจังงง ”
 
“ หึ ” พอผมพูดใส่ มิ่งมันก็ยักคิ้วหน่อยๆ มาให้ แหม.. อย่าคิดว่าไม่รู้ๆว่าคิดอะไร
 
“ เออ กูก็ว่า ไอ้มิ่งมันผลักหัวกูไม่หยุดตอนกูจะกอด ทีไอ้ยิมให้กอดซะแน่นหนึบ ” ไอ้เดย์ล้อเสียงกวนตีน เหอะๆๆ
 
“ หยุดพูดมากเลยไอ้เดย์ ” ยิมพยายามจะเอื้อมมือมาตีไอ้เดย์ให้ได้ แต่เดย์มันวิ่งหนีไปได้ซะก่อน
 
“ แหมมม เขินหรอจ้ะ กิ้วๆ ” แต่ไม่วายหันมาล้อต่อ
 
“ กิ้วอะไร เงียบไปเลย! ” ลุกขึ้นชี้หน้าไอ้เดย์ กลบความรู้สึกไม่มิดจริงๆ เพราะหน้ามันแดงขนาดนั้น
 
“ ค้าบๆ ไม่หน้าแดงดิ ”
 
“ ไอ้.. ”

“ พอๆ อย่าเถียงกัน เก็บของเสร็จแล้วก็ไปกัน ใครว่างไปกับกูบ้าง กู.. ”
 
“ กูไม่ว่าง! เออ.. กูมีนัดกับแม่แล้ว ” ไอ้เดย์ตอบทันที ผมยังไม่ทันได้พูดจบ มองหน้าก็รู้ ไม่มีความน่าเชื่อในคำตอบ แม่ไหน แม่มันอยู่ลำปางนูน
 
    ผลั๊ว!
 
“ นัดแม่หรือนัดใครกันแน่ มึงนัดแม่ที่อยู่ลำปาง? ” ผมหยิบเอาหนังสือที่วางอยู่บนโต๊ะไอ้ยิม ตีเข้าที่ต้นแขนไอ้เดย์ทันที
 
“ เอาน่า แม่ก็แม่ดิ ฮ่ะๆๆ ” มันพูดแล้วยิ้มกลบเกลื่อน ลูบแขนตัวเองไปมา ผมก็ทำหน้าไม่เชื่อในคำตอบใส่มันแทน
 
“ งั้นมึงที่เหลือสองคน ไปกับกูนะ ” ผมหันไปถามอีกสองคนที่เหลือ
 
“ ไม่ไปอะ กูอยากกลับไปอ่านการ์ตูน ” แหนะ การ์ตูนตลอดสำหรับไอ้ยิม
 
“ ไม่ได้ยิม มึงต้องไปกับกู การ์ตูนกับกู มึงต้องเลือกกู โอเค้? ” ผมชี้ตัวเองรัวๆ ไม่ให้มันปฏิเสธได้
 
“ งะ ไม่อยากไปอะ ” มันทำหนาหงิกงอ หันไปมองไอ้เดย์ที่ดูเหมือนจะรอด ไม่ต้องไปกับผมแล้ว
 
“ ต้องไป! ”
 
“ เออๆ ” ในที่สุดก็ปฏิเสธไม่ได้ พอผมพอใจในคำตอบของไอ้ยิม ผมก็พยักหน้ายิ้มรับ ก่อนหันไปถามอีกคนไอ้คนเรียนเก่งที่สุดของกลุ่ม
 
“ แล้วมึงอะมิ่ง? ”

“ ว่าง แต่คงไม่ได้ไปด้วยวะ ” มันตอบนิ่งๆ แล้วกระตุกแว่นตาให้เข้าที่หน่อยๆ
 
“ โอเค ” ผมตอบรับง่ายๆ เพราะไอ้นี่บังคับไม่ได้
 
“ เอ้า! ไอ้ขิม ไหงง่ายแบบนี้ มึงไม่เห็นบังคับมันแบบกูเลยอะ พวกมึงทิ้งกูอะ! ” ไอ้ยิมโวยวายใส่ผมและสองคนนั้นนิดๆ แต่ผมก็ได้แต่ยักไหล่เบาๆไปให้มัน ช่วยไม่ได้ มึงเป็นเพื่อนที่ยอมกูที่สุดแล้วยิม^^


...................

“ ขิม ไอ้ขิม! แฮกๆ ”
 
“ หะ? ” ผมหันไปถามไอ้ยิมที่เรียกผม ตอนนี้อยู่ลานจอดรถคณะสถาปัตย์แล้ว ผมและไอ้ยิมกำลังจะเดินเข้าไปในอาคาร พี่ผมมันบอกตรงที่มันอยู่มาแล้ว แต่ต้องเดินหาเอา
 
“ มึงจะรีบไปไหนขิม แล้วนี่จะลากกูตามมาเพื่อ.. ? ”
 
“ ก็ไอ้พี่กูนะดิ บอกให้กูมาหาที่คณะ มันบอกว่าจะพากูไปเลี้ยงซูชิ ถ้ากูไปทันภายใน  20 นาทีนี้ ”
 
“ นี่คือโปรโมชั่นอะไรของพี่มึงว่ะเนี้ย ”
 
“ เอ่อน่า กูอยากกินไง นานๆมันเลี้ยงทีนะเว้ย ” ผมพูดแล้วเดินนำมันไปเรื่อยๆ
 
“ แล้วพี่มึงเลี้ยงเพราะอะไร ”
 
“ อ้าว ก็มันให้กูแอบตามถ่ายรูปพี่รันที่คณะครั้งนั้นไง แล้วพอกูไปเจอพี่เขาข้างนอก กูก็เลยแอบแชะๆรูปพี่รัน ส่งให้พี่กูตลอดเลย ”
 
“ นี่อย่าบอกว่าตอนนี้มึงก็ยังตามแอบถ่ายรูปพี่รันอยู่ ”
 
“ ก็เออดิ ^^ ”

" นี่ไม่ได้แอบถ่ายพวกรูปในห้องน้ำ รูปแก้ผ้าอะไรแบบนี้ใช่ป่ะ "

" เฮ้ย! บ้าหรอ ไม่มีๆ " ผมรีบปฏิเสธมันทันที ความจริงผมแค่ถ่ายรูปทั่วๆไป เวลาที่พี่เขาเผลอ หรือไม่รู้ตัวแค่นั้น
 
“ แล้วพี่มึงทำไมไม่ถ่ายเอง ”
 
“ ก็พี่กู มันกลัวพี่รันเขาจะมองว่ามันเป็นโรคจิตอะดิ ”
 
“ แล้วมึงไม่คิดว่าพี่รันจะมองมึงเป็นโรคจิตหรอ ”
 
  ??
    ...เออว่ะ O.O
 
“ มะ..ไม่ ม้างงงง แต่หรือว่าพี่กูมันหลอกใช้กูว่ะ ” ผมหันมาถามมัน มันก็เลยหัวเราะออกมา
 
“ ไม่รู้ ฮ่ะๆๆ แล้วคนอย่างมึงยอมทำฟรีๆหรอ? ”
 
“ โน้โน่โน ไม่มีทางอยู่แล้ว กูต้องมีข้อแลกเปลี่ยนอยู่แล้ว ” ผมส่ายหน้า
 
“ พี่มึงให้อะไรมึง ”
 
“ กูอยากได้อะไร มันก็หาให้อะ ”
 
“ เออๆ แล้วนี่แอบตามพี่เขาตั้งนานแล้ว.. ” ยิมมันตอบรับแล้วเกาหัวหน่อยๆก่อนขยับมากระซิบถามผมต่อ  “ นี่ถ้าพี่รันเขาจับได้ล่ะ? ”
 
“ ไม่หรอก พี่เขาคงไม่เคยเห็นกูหรอก หรืออาจจะเห็นวะ ” ผมเถียงกับตัวเอง

“ อ้าว!” ไอ้ยิมทำหน้าเป็นห่วง

“ แต่ไม่เป็นไรหรอก กูเอาตัวรอดได้ๆ ไม่ถูกจับได้แน่ๆ ” ผมบอกมันเพื่อความมั่นใจ
 
“ กูงงพวกมึง พี่น้อง ทำไมไม่เข้าไปทำความรู้จักพี่เขาดีๆ ”
 
“ เฮ้อออ มานี่ๆ กูจะบอกอะไร " ผมดึงไอ้ยิมมาหา แล้วกอดคอมันไว้

    หงึกๆ

" มึงต้องเข้าใจอารมณ์แอบรักของพี่ชายกู พี่กูกับพี่รันเขาเป็นเพื่อนในคณะกันนี่หว่า ถึงจะคนล่ะกลุ่มกัน แต่ก็รู้จักกัน ถ้าผิดหวังนะ พี่กูอะคงแบบ.. ไม่กล้ามองหน้าพี่รันเขาอีก ”

        ผมพูดเพราะอยากให้มันเข้าใจถึงความรู้สึกของพี่ชายของผม แบบที่ผมเข้าใจ แต่จริงๆแล้วผมว่า.. ไอ้ยิมมันก็คงจะเข้าใจความรู้สึกนี้ดีเลยอะนะ
 
“ อะๆ โอเค แต่กูอยากถามอย่างหนึ่ง กูเกี่ยวอะไรกับภารกิจของมึง ลากกูมาด้วยทำไม ”
 
“ มาเป็นเพื่อนกูไง มึงคิดว่าก็กล้ามาคณะนี้คนเดียวรึไง เพื่อพี่รันโผล่มา มึงจะได้บอกกู แล้วกูก็จะได้หลบทันไง ”
 
“ ไหนว่าพี่เขาไม่มีทางจับได้ ” มันชี้หน้าผมรัวๆ เลยอะ
 
“ แหมะ ก็เพื่อความรอบคอบ คนเราต้องรู้จักระวังหน้าระวังหลังดีๆ ”

        ว่าแล้วก็มองซ้าย ขวา หน้า หลังหน่อยดีกว่า เข้ามาในคณะนี้แล้ว ถ้าเกิดพี่แกเห็นผมขึ้นมาจริงๆ นี่ซวยแน่ๆเลย
 
    แปะๆๆๆ
 
“ เฮ้อ ..กูเป็นเพื่อนกับมึงมาตั้งแต่อนุบาลได้ยังไง.. ”
 
“ ว่าไงนะ! ” เมื่อกี้ผมได้ยินมันถอนหายใจ แล้วก็ตบหน้าผากตัวเองหลายๆทีอะ มันงึมงัมๆอะไรด้วยสักอย่าง
 
“ อะ ป่าวๆ ก็คิดว่ามึงนี่ฉลาดแสนรู้น่าคบเป็นเพื่อนมาตั้งแต่อนุบาล ”
 
“ ใช่ม่ะ^^ พูดถูกใจนะเนี่ย ” ผมใช้นิ้วสะกิดใต้คางมันหลายๆที และยิ้มอย่างพอใจ แต่เหมือนได้ยิน ว่าแสนรู้รึป่าวนะ มันคือคำชมใช่ป่ะ?
 
“ เออๆ แล้วนี่จะไปตรงไหน? ”
 
“ เออ กูลืมมองหาพี่กูเลย พูดกับมึงก็หมดเวลาไปสิบนาทีแล้วแม่ง ”
 
“ บ่นอีก ”
 
“ ขอโทษค้าบบบ ”
 
“ นี่มึงว่าพี่รันจะอยู่แถวนี้มั๊ยว่ะ กูจะถ่ายรูปซักรูปสองรูป ก่อนไปเจอไอ้พี่ ” ผมมองหาอีกรอบ จะได้หามุมหลบ แอบถ่ายแชะๆ

“ จะเอาไปอวดว่างั้น ? ”

“ จะเอาไปแลกกับการยืมรถมันขับต่างหาก ”
 
“ แต่มึงเอากล้องมาหรอ กูไม่เห็นเห็น ”
 
“ ก็เอาโทรศัพท์ก็ได้ แต่ต้องแอบถ่ายนะเว้ย ห้ามพี่เขารู้ตัวเด็ดขาด มึงคิดดูดิ ที่กูถ่ายไม่มีรูปไหนที่พี่เขามองกล้องเลย แต่พี่ชายกูชอบมากกกกก มันบอกให้ฟิลแบบธรรมดาดี มุมเผลอๆ ฮ่ะๆๆๆ ”
 
“ งั้นรูปไหนที่พี่เขามองกล้อง คือพี่เขารู้ตัวอะดิ ”
 
“ ไอ้ยิม! อย่าพูดเป็นลางดิ แต่..ก็คงงั้น แต่ยังไม่มีรูปไหนเลยนะเว้ยที่มองกล้อง^^ ” ผมรีบเอามือไปปิดปากมัน แล้วมองซ้ายมองขวาอีกครั้งพูดบ่อยนี่ก็เสียวๆสันหลังเหมือนกันนะ
 
“ ฮ่ะๆๆ กูอยากเห็นวันที่พี่เขาจับมึงได้จริงๆ ”
 
“ สัด! เดี๋ยวตีปากเลย-_- จับไม่ได้นะเว้ย อันนั้นห้ามเลย ไม่งั้นซวยทั้งกูทั้งพี่กู ”
 
“ แนะนำให้บอกความจริงไปเลย เอิ้กๆๆๆ ”

ต่อ

.
.
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 20-06-2017 01:05:00 โดย pipimSCHT »

ออฟไลน์ pipimSCHT

  • สบายใจทุกครั้ง ที่เราได้ทำในสิ่งที่เราชอบ
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 64
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-2
“ นี่ นี่น้อง!! ”
 
“ เอี๊ยกก! ” เสียงนี้..
 
    O.O
 
        เอี้ยแล้วครับ พี่น้อง! >< นี่มันพี่รัน พี่รันเว้ยยย
 
        พี่รันที่พี่ชายผมชอบแน่แท้ร้อยเปอร์เซ็นต์ ผู้ชายตัวเล็กหน้าตาน่ารักมากกว่าจะเรียกว่าหล่อ ส่วนสูงที่ค่อนข้างจะเรียกว่าถึงมาตรฐานมั๊ยวะ เอาเถอะ คนหน้าตาน่ารัก ตัวเล็กคนนี้กำลังเดินเข้ามาหาผม เขาคือพี่รันชัวร์ๆ
 
        ตะ..แต่ๆ พี่เขาเรียกผมหรอ? เรียกทำไม? หรือว่าพี่เขารู้แล้ว เฮ้ย ไม่จริงหน่าา รู้ไม่ได้นะ!
 
        โอยยยย อยากจะวิ่งหนี แต่ขาก้าวไม่ออกอะ เหมือนคนทำอะไรผิดแล้วมันกลัวความผิดของตัวเองไปหมด
 
“ ไอ้ยิม ทะ..ทำไมไม่เตือนกูวะ ? ” ผมกัดฟันพูด ตั้งใจจะด่าไอ้ยิมที่อยู่ข้างๆ
 
        (-. – ) อ้าว?  ( – .-) อ้าว? ขวาซ้ายว่างเปล่า เพื่อนผมหายไปไหน?
 
“ ขิม พะ.. พี่เขาเรียกมึงหรอวะ? ”
 
“ อ้าว ไอ้ยิม มึงไปทำอะไรตรงนั้น มานี่ ” ผมหันไปเห็นไอ้ยิมที่กำลังยืนเกาะชิดติดหนึบกับกำแพง นี่มันคิดว่าตัวเองเป็นจิ้งจกหรือไง

    ส่ายหน้า (  ( -o- )  )

“ ออกมาๆๆ ”

“ ม่ายยยยย ” มันร้องเมื่อผมออกแรงดึงมัน
 
“ พี่เขาเรียกมึงอะ จะ..จับได้หรอวะO.O ” มันพูดเสียงเบามาก อยู่ในลำคอ
 
“ มึงมานี่ อย่าทำพิรุจดิวะ ” ผมดึงมันให้มาอยู่ข้างๆ แล้วพูดกระซิบๆให้ได้ยินแค่สองคน แต่มันก็รีบทำตัวลีบห่อไหล่นิดๆ แล้วเกาะหลังผมไว้แน่นเมื่อพี่รันเดินเข้ามาถึงพอดี

“ อย่าพูดดิ กูตื่นเต้นจนเยี่ยวจะราดแล้วเนี้ย! ”

“ อื้อออๆ ” มันตอบเสียงอู้ๆอี้ๆ
 
“ นี่น้อง... ” พี่รัน ที่เดินโดดเด่นเขามาหาผม
 
“ O_O ”
 
    ฟิ้ววววววว
 
        อะ..อ้าว? ไม่ได้หยุดที่ผมอะ ดะ.. เดินผ่านผมไป (  o .-)
 
" กระซิบอะไรกันหรอ ฮ่ะๆ "

“ ป่าวครับๆ ( –_– ) ” ผมสะดุ้งกับคำถาม เลยรีบปฏิเสธ เพราะเมื่อกี้ถึงพี่รันจะเดินผ่านผมไปก็จริง แต่ยังหันหน้ากลับมาถามนิดๆ ในขณะที่ผมก็กำลังมองตามพี่แกพอดี

“ เหมือนพวกน้องจะทำพวงกุญแจตกนะ^^ ” พี่รันเดินผ่านผมไปไม่กี่ก้าว ก่อนก้มหยิบพวงกุญแจ ที่มีตุ๊กตาแมวสีขาวที่ผมตั้งชื่อให้ว่า ‘น้องขำขาว’ ขึ้นมา ก่อนจะเดินกลับมาแล้วยื่นมันคืนมาให้ผม
 
    O.O
 
        เฮ้ย นี่แสดงว่าพี่เขา ไม่ได้จับได้ใช่ป่ะ เฮ้><
 
“ ขะ..ขอบคุณครับ  โธ่ ไอ้ขำขาวลูกพ่อ ” ผมรับมา แล้วก้มหน้ามองพวกกุญแจ แบบจ้องของโคตรจ้องอะ
 
        ความจริงคือไม่กล้าเงยหน้าขึ้นเว้ย มีหวังถ้าสบตากับพี่รัน ความลับแตกแน่ๆ
 
“ ระวังด้วยนะน้อง ตุ๊กตาน่ารักนะเนี่ย ถ้าพี่เก็บได้ตอนน้องไม่อยู่พี่จะคืนแต่กุญแจ แต่ขโมยตุ๊กตานะ ฮ่ะๆ”
 
“ โธ่ หาซื้อเองดิพี่ เออ.. ”
 
        จึยยย!  ตีปากๆๆ ตัวเองรัวๆในใจ
 
        ผมกลัวพี่เขาจับได้ แล้วก็อยากให้พี่เขาเดินหนีไป แต่ยังจะไปต่อปากต่อคำกับเขาอีก ไอ้ขิมงั่วเอ้ย>-<
 
“ ดูเหมือนจะไม่ใช่น้องคณะนี้กันนะ ”
 
“ คะ..ครับ ผมผ่านมา กำลังจะผ่านไปแล้วล่ะครับ ” พูดแล้วก็ถอยหลังซักหน่อย
 
“ ฮ่ะๆๆๆ หรอ แต่พี่คุ้นๆหน้าน้องนะ ”

“ผิดแล้วพี่ ผมไม่คุ้นหน้าพี่เลย แหะๆ ” ผมรีบปฏิเสธแล้วถอยอีกหนึ่งก้าว จะมาคุ้นผมไม่ได้นะ ผมแอบถ่ายพี่แต่ละที ผมว่าผมหลบทันตลอดนะ

“ อ่อ^^ ฮ่ะๆ แล้วนั้น? น้องข้างหลัง เกาะเพื่อนทำไมน่ะ เมื่อกี้ก็เห็นเกาะกำแพงไป ตลกนะเรา ” เฮ้ยๆ พี่จะก้าวตามมาทำไม หยุดๆ หยูดดดดด
 
“ เออ ป่าวๆครับ ” มันลดมือที่เกาะหลังผม แล้วเอาไปปิดหน้าแทน
 
“ เพื่อนผมมันเป็นสิวนะพี่ แบบเต็มหน้าเลย น่าเกียจมาก เออ..มันเลยไม่ค่อยอยากให้ใครเห็นน่ะครับ ”
 
“ อ้าว จริงหรอ=o=  เฮ้ย! พี่รู้จักหมอผิวหนังคนหนึ่งนะ เดี๋ยวพี่... ”
 
“ เอ้ย ไม่เป็นไรพี่ ” ผมกับไอ้ยิมร้องออกมาพร้อมกันซะเสียงดัง พี่รันจะมาใจดีกับคนเพิ่งเจอกันแบบนี้ไม่ได้นะ
 
“ พวกผมขอตัวดีกว่า ” เตรียมจะย่องๆๆหนี
 
“ อ้าว เดี๋ยวๆ ” พี่รันกางแขนสองข้างขึ้นมากัน ไม่ให้พวกผมเดินหนีไปได้
 
“ เออ ครับ? ” ผมและไอ้ยิมจำต้องยอมก้าวถอยหลังกลับที่ไปยืนอยู่ที่เดิม ปาดเหงื่อแป๊บ -o- พวกผมที่กำลังจะเดินหนีพี่นะเว้ย ปล่อยผมไปเถอะ
 
“ ไม่อยากรู้จักหรอ ” พี่เขาเอียงหน้า เหมือนพยายามสบสายตา
 
        พี่เขาดูใจดี อัธยาศัยดีก็จริงนะ แต่..แบบว่า เมื่อกี้ผมเห็นสายตาของพี่รัน บางทีเหมือนรู้อะไรบางอย่าง เหมือนกำลังจับผิด และเหมือนจะล่วงความลับจากผมให้ได้เลย
 
“ ปะ..ป่าวครับ คือเพื่อนผมมันมีหมอประจำตระกูล ประจำผิวหนังมันอะครับ มะ..ไม่เป็นไรจริงๆครับ ” ผมได้แต่เกาหัวไป ตอบไป โกหกสร้างเรื่องอีกแล้วกู
 
“ ฮ่ะๆ เอางั้นหรอ โอเคๆ ” พี่รันมองหน้าผม แล้วพยักหน้าเข้าใจ เหมือนพี่เขาจะมองหน้าผมนานไปนิดนะ
 
“ ไอ้รันๆ!! ”
 
“ เฮือก! ”
 
        สลัดดดด

        ตกใจกว่าเดิม >=<

        เสียงใครว่ะ ตกใจหมด เมื่อก่อนหน้านี้พี่รันเรียกพวกผมก็ตกใจไปทีหนึ่งแล้ว แต่นี่ เสียงใครคนหนึ่งเรียกพี่รันขึ้นมา ทางด้านหลังของพวกผมอีก ถึงแม้ดูเหมือนจะอยู่ไกลกันพอสมควร แต่เสียงนั้นก็โคตรจะดังและดูน่ากลัวอะ เล่นทำเอาผมกับไอ้ยิมสะดุ้งไปตามๆกัน
 
“ เออๆ ไอ้กรด อะไรวะ? ” พี่รันตะโกนตอบกลับ แต่เสียงไม่ได้น่ากลัวเหมือนคนๆนั้น
 
 “ มึงทำอะไรอยู่วะ ไอ้ซัน ไอ้โจ มันจะไปแล้วนะเว้ย ” เหมือนทั้งเสียงพูดและเสียงจังหวะรองเท้าที่ทำให้รู้ว่าคนๆนั้นกำลังเดินเข้ามาใกล้ขึ้นๆ
 
“ เออ ป่าวๆ กูกำลังจะไปแล้วเนี่ยๆ ” พี่รันตอบเพื่อนพี่แก เสียงผู้ชายคนนั้นโคตรจะดุอะ ผมกับไอ้ยิมนะ ก็ยังก้มหน้ามองพื้นอยู่ที่เดิม ไม่หันไปมองอะไรใดๆ ไม่กล้ากระดุกกระติกด้วย
 
“ เป็นไรกันว่ะ แล้วพวกเด็กนี่ใคร? ”

        เด็กหรอ?

        ผมเป็นนักศึกษาแล้วเหอะ! หึย อยากจะหันไปด่าจริงๆ แต่ใครจะไปกล้า แค่พูดเฉยๆเสียงยังน่ากลัว
 
“ ป่าวๆ น้องเขาทำพวงกุญแจตก แล้วกูเห็นเฉยๆ  มึงนี่เสียงดัง เขาสะดุ้งกันหมด ”

 “ เออ โทษที ไอ้น้องๆ ”

     หงึกๆ -_-"
        ผมกับไอ้ยิม พยักหน้า แบบไม่ได้หันไปมอง พร้อมกับปาดเหงื่อไปพลางๆ

“ เฮ้ย พยักหน้า แต่ทำไมไม่หันมาพูดดีๆว่ะ ” อย่าดุดิว่ะพี่

    หมับ
    O.O

“ อย่าพี่! ” เสียงไอ้ยิมและผมร้องขึ้น

        ไม่รู้ไอ้พี่นั้นบ้าอะไรเข้ามาจับไหล่ผมกับไอ้ยิม แต่ยิมมันไม่ได้หันไปรีบก้มหน้าลงมากกว่าเดิม ผมเลยรีบดึงไอ้ยิมมาใกล้กับตัวเองทันที

“ เอ้ยๆ น้องเขาเป็นสิว มึงหนิ! ” พี่รันรีบไปดันไอ้พี่นั้นออกไปให้ ได้ยินเสียงมันหัวเราะหน่อยๆ

“ อ้าวหรอ เอ้ย โทษๆน้อง ก็กูเห็นพวกน้องมันไม่หันมาพูดดีๆไง ฮ่ะๆ ” ดูมันดิ พูดแล้วยังมาหัวเราะอีก นี่ตั้งใจจะแกล้งพวกผมแน่ๆเลย

“ แล้วอีกคนอะ? ” อีกคน นี่หมายถึงผมเหรอ (  o .-)

“ เฮ้ย ผะ..ผมเป็นตาแดงพี่! ” โอยยยย นี่ผมหาข้ออ้าง จนต้องโกหกเป็นงานอดิเรกแล้วรึไงนะ แถมยังโกหกออกไปโง่ๆอีก ขิมเอ้ยยย

        ลืมไปเลยว่าพี่รันเห็นหน้าผมแล้วนี่หว่า พี่เขาจะสังเกตมั๊ยว่าผมไม่ได้ตาแดงอะ หวังว่าพี่แกจะไม่คิดอะไรนะ

“ จริง? ไหนดูดิ! ” มันจับไหล่ผมจนตัวหันไปตามแรง จนผมสู้แรงมันไม่ไหว ต้องหันตัวไปหามัน แต่ผมรีบหันหน้าไปด้านข้าง ไม่ยอมสบตามันหรอกนะ

“ เออ.. จริงครับๆ ”

        พอเห็นว่าพี่มันขยับมาใกล้นิดๆ และก้มหน้าลงมาเพื่อมองหน้าผม ผมรีบก้มหน้าไว้ พยายามไม่ให้มันเห็นหน้าผม ดีนะที่ผมด้านหน้าของผมก็ยาวพอที่จะปิดหน้าปิดตาได้บ้าง เหมือนพี่มันจะตัวสูงกว่าผมพอสมควรเลย

“ ....... ” ไอ้ยิมที่หันมาตามเหมือนพยายามจะช่วยแต่ไม่กล้า ได้แต่เอามือข้างหนึ่งเกาะแขนผมไว้แทน ส่วนอีกข้างหน้าก็ปิดหน้ามันไว้นั้นแหละ

“ หึๆ ” นี่เสียงหัวเราะไอ้พี่กรด

   ถึงผมจะก้มหน้าลงต่ำก็จริง แต่ผมก็พอจะสังเกตโครงหน้า สันกราม ปาก จมูก ตา ทรงผมลางๆด้วยหางตา ว่าไอ้พี่บ้านี่ มันคงหน้าตาดีพอสมควรเลยล่ะ ทั้งตอนนี้รูปริมฝีปากที่เม้มบ้างยิ้มเห็นฟันบ้าง ผมก็พอจะมองออกอะนะ ว่าเป็นรอยยิ้มที่พี่มันกำลังกลั้นหัวเราะอยู่ แต่จะให้ผมเงยหน้าไปมองพี่มันในระยะแบบนี้ ก็ใกล้กันเกินไป

    สูดดดด
แถม กลิ่นอะ กลิ่นนี้ น้ำหอมหรอ หรือกลิ่นตัวมัน หอมๆอะ

    สูดดดด
หอมมม กลิ่นนี้ =.=

        O.o เฮ้ยยย! ผะ..ผมป่าวโรคจิตดมกลิ่นมันนะ แค่หายใจแล้วกลิ่นมันเข้ามาในจมูกอะ>/////<

“ ไหน? ” พอรู้ตัวอีกที ทำไมหน้าพี่มันมาใกล้กว่าเดิมอีกล่ะเว้ยเนี่ย!

“ อย่าเว้ยพี่! ” ผมร้องเสียงดัง ก่อนจะผลักมือมันที่ค่อยๆดันหน้าผมขึ้น ไม่อยากเห็นหน้าเว้ย ไม่อยากให้มันเห็นด้วยหน่ะ เข้าใจมั๊ยอะ

“ ดื้อจังว่ะ ”

        ผมกัดฟันแน่น หนอยยย!  เจอกูครั้งแรกด้วยซ้ำ ยังมาว่ากูดื้ออีกเหรอ

“ ไอ้กรด มึงหนิ ไปแกล้งน้องเขา ” เสียงพี่รันเหมือนเสียงสวรรค์ ที่ทำให้พี่บ้านั้นมันยอมปล่อย และผละออก

“ ใช่ๆ พี่มาแกล้งพวกผมทำไม รู้จักก็ไม่รู้จัก จิ! ” ผมพูดเสียงเบาๆ ทั้งๆที่ก้มหน้าอยู่อะแหละ เมื่อกี้พี่มันจะเห็นหน้าผมมั๊ยเนี่ย

“ ฮ่ะๆๆๆ ตลกดีวะ ..แล้วจะไปยัง? ” ไอ้พี่บ้านั้น หัวเราะก่อนหันไปถามพี่รัน

“ เดี๋ยวดิ คุยกับน้องเขาก่อน ”

“ O.O ” คุยอะไรล่ะครับพี่ ไปเถอะนะ

“ คุยไร รู้จัก? ” ขอโทษนะ เสียงพี่กรดมันโคตรกวนตีน มาถามพี่รันว่ารู้จักพวกผมมั๊ย ขนาดมันที่ไม่รู้จักพวกผม มันยังจับพวกผมหันหน้าหันตัวไปหาเลยเมื่อกี้อะ หึยยยยย!

“ ป่าวๆ แต่.. ”

“ กูไม่ได้มาเร่งมึงหรอกนะ แต่ที่อุตส่าห์เดินกลับมาตามเนี้ย เพราะไอ้พวกนั้นมันรอ ” ชิ ฟังดูก็คือมาเร่งนั้นแหละ ไอ้บ้า

“ อ้าวหรอ นึกว่าไปกันแล้ว ”

        เหมือนพี่เขาคุยกัน ในขณะที่ผมและเพื่อนยืนอยู่ตรงกลาง แม่งเอาจริงๆ รู้สึกเสียวหน้าเสียวหลังขึ้นมาอีกแล้วเนี้ย รีบๆไปกันได้แล้วพี่
 
“ เออๆ งั้น น้องๆ พี่ต้องไปแล้วนะ ”
 
“ ครับ ” ไปเลยครับพี่รัน รีบไป  ผมกลัวพี่กับเพื่อนพี่จับได้จนรู้สึกขี้จะหดตดจะหายไปหมดแล้วเนี้ย

“ หึๆ ”
.
.
.
.
“ เฮือกกกกกก  ”
 
“ เฮ้ออออออออ ” ผมถอนหายใจทันที เมื่อหันไปมองตามพี่รันและไอ้พี่ผู้ชายตัวสูงข้างๆที่มันว่าผมดิ้อและพยายามจะให้ผมเงยหน้ามองมันให้ได้ พวกเขาได้เดินห่างจากออกไปไกลแล้ว ไอ้พี่นั้นทำให้ผมตกใจกว่าพี่รันไปอีก

“ เหมือนกูลืมหายใจเลยอะเมื่อกี้ ” ไอ้ยิม กุมขมับตัวเอง

        แต่กลิ่นมันยังติดจมูกผมอยู่เลย มันไม่ได้ฉุนอะ มัน..หอม

        เฮ้ยยย ปัดออกจากความคิดเดี๋ยวนี้>< บ้าหรอวะขิม !
 
“เมื่อกี้มึงเห็นหน้าพี่เขามั๊ย กูเห็นไม่ชัดอะ ”

“ ไม่เห็นเต็มๆอะ เป็นลางๆ เพราะกูพยายามไม่มองหน้าพี่มัน ” ผมตอบ

“ แล้วพี่เขาเห็นหน้ามึงมั๊ยอะ ” ไอ้ยิมถามต่อ

“ เห็นกูช่างมันแล้วกัน นี่กูก็ไม่รู้ว่ากูจะหลบหน้ามันไปทำไมนะ ”  ผมมาคิดอีกที ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะหลบหน้าหลบสายตาไอ้พี่กรดบ้านั้นทำไม ทั้งๆที่พี่รันก็เห็นหน้าผมแล้ว

        คงเพราะผมทำตัวไม่ถูกแหละ หรือผมคงกลัวว่าถ้าพี่เขาเห็นผมจะมาแอบถ่ายรูปพี่รันให้พี่ชายไม่ได้เหมือนปกติมั๊ง

“ เมื่อกี้กูโคตรเครียด ฮ่ะๆๆๆ ”
 
“ ดีนะ ที่กูไม่ได้เอากล้องมาวันนี้อะ ไม่งั้นพี่เขาสงสัยแน่ ”
 
“ เออๆ ช่างมัน รีบไปหาพี่มึงสักที ก่อนหัวใจกูจะวายอีกรอบ ” ไอ้ยิมทำหน้ายิ้มไม่ออก พร้อมกับเสยผมที่มาปรกหน้า
 

“ ไอ้น้องๆ ”
 
“ ...... ”
 
“ เสียงขิมๆ ” หะ? เสียงใครเรียกชื่อผมอะครับ  (-. – )  ( – .-)
 
“ มึงๆ เหมือนกูได้ยินคนเรียกกูอะ ” ผมหันไปถามไอ้ยิม
 
“ เออ กูก็ได้ยิน ”

(-. – ) ( - .-)   (-. –) (  - .-)

“ ใครเรียกว่ะ? ”
 
“ จ๊ะเอ๋!!! กูเอง ไอ้น้อง! ”
 
“ อ้ากกกก! " เสียงผมกับไอ้ยิมที่ร้องลั่น เมื่ออยู่ดีๆ พี่ชายผมก็วิ่งออกมาจากเสาต้นใหญ่ๆ ด้านข้างของพวกผม

" ไอ้เหี้ยพี่! โผล่มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง กูตกใจนะ ” ผมผลักมันออกแล้วจับเอามือทาบหน้าอกเพื่อจับหัวใจตัวเอง โอย ใจจะวาย
 
“ ไม่ให้ที่ไหน กูก็เรียกชื่อมึงอยู่ชัดๆ ฮ่ะๆๆ ” พอมันหัวเราะนี่ผมรู้เลยว่ามันตั้งใจจะแกล้ง
 
“ เออ ให้ก็ให้ๆ ”

" กลายเป็นคนขวัญอ่อนกันตั้งแต่เมื่อไร "

" เฮ้อ ไม่รู้ กูตกใจไว้หมดแหละตอนนี้น่ะ "
 
“ แล้วเมื่อกี้.. มึงคุยอะไรกับรันกับไอ้กรดวะ หรือพวกนั้นมันจับได้วะ! แล้วๆ ทำยังไงว่ะ? มึงบอกความจริงรันแล้วหรอ? ไอ้น้อง! กูควรทำยังไงดีวะ? ” พี่ผมมันทำหน้าตกใจ จับมือผมกระตุกรัวๆ
 
“ เดี๋ยวๆ " ผมพยายามห้าม เฮ้อออ เมื่อกี้ผมเหนื่อยกับพี่รันพี่กรดบ้านั้นแล้ว ยังต้องมาเหนื่อยกับพี่ตัวเองอีกหรอ

" ขิมๆ มึงบอกพี่มึงใจเย็นดิ ” ไอ้ยิมที่งงกับการตกใจแอคติ้งโอเวอร์ของพี่ผม
 
“ ขลุ่ย เบาๆดิ ใจเย็นโว้ย! พี่เขาแค่เก็บกุญแจรถกูได้ พี่เขาน่าจะไม่รู้อะไรหรอก " ผมยกพูดกุญแจสะบัดไปมา ให้มันดู

“ แต่เมื่อกี้เห็นไอ้กรดมันจับมึงอะ จับหน้ามึงด้วย”

“ ป่าวหรอก มันแค่มาตามพี่รันเฉยๆ กูเอาตัวรอดได้ เขาจับไม่ได้หรอกหน่า ”

" อ้าว จริงหรอวะ? จริงนะเว้ย? "

 " เออดิ! เอ้ะ แต่มึงเห็นได้ไง ” ผมชี้หน้าไอ้พี่ มันก็ส่งยิ้มแหยะๆมาให้
 
“ ก็กูนั่งรออยู่ตรงนู้น แล้วไม่เห็นมึงมาซักที เลยเดินออกมาดู กูก็เห็นรัน กับไอ้กรดยืนกันพวกมึงหน้าหลังอยู่ ดีนะกูหลบทัน ”
 
“ แหม นี่ถ้ากูโดนจับได้ คงไม่ออกมาช่วยเลยอะดิ ”
 
“ เออดิ ถ้ารันรู้นะ เขาอาจไม่มองหน้ากูเลยนะเว้ย ”
 
“ ......” เอ้า เขาโหมดดราม่าอีก พี่กู
 
“ รันมันน่ารัก พวกมึงก็เห็นใช่มั๊ย^^ เก็บพวงกุญแจเน่าให้มึงด้วย ” มันเปลี่ยนมายิ้มอีก เปลี่ยนโหมดเร็วจริงๆ

" ...... " แต่เดี๋ยวๆ ว่าน้องขำขาวกูหรอ!

“ ทั้งใจดี ทั้งน่ารัก เนาะ^^”

“ ........ ” อะๆ ปล่อยมัน
 
“ โคตรจะคลั่งพี่รันเลยวะพี่ขลุ่ย ” ไอ้ยิมส่ายหัวไปมาอย่างเหลือเชื่อ ยังๆยิม มึงต้องเห็นตอนพี่กูมันบ้ากว่านี้

“ เค้าเรียกว่าคลั่งรัก นะน้องยิม ” เอิ่มมม ( -_-‘)

“ อ๋าๆ แหะๆ โอเคครับ ” ไอ้ยิมพยักหน้ายิ้มๆ แล้วเกาๆหัวตัวเอง
 
“ พอๆ กูหิวแล้ว ไอ้พี่พากูไปกินซูชิซะดีๆ ” ผมเรียก เพื่อปลุกก่อนที่มันจะเผลอพบฝันละเมอไปมากกว่านี้ เมื่อกี้ผมเสียพลังไปมาก มาก มากกกก ผมต้องการเพิ่มพลังงานแล้ว
 
“ เออๆ  นี่วันนี้ก็ไม่ได้รูปรันเลยสินะ เพราะรันเห็นมึงก่อน ” ไอ้พี่มันพูด แล้วทำหน้าเสียงดาย
 
“ เออสิ ให้กูเอาตัวรอดซักวันเหอะ มึงก็เห็นเค้าทุกวัน ” ผมพูดเหนื่อยๆ

" แต่เค้าไม่เคยเห็นกู "

" จะมาดราม่าอะไร ไปๆ เจอกันที่ร้าน กูไปรถไอ้ยิม" ผมตีแขนมันเบาๆ แล้วออกแรงผลักให้ไอ้พี่มันเดิน
 
“ เออๆ น้องร้ากกกก ” มันพูดแล้วผลักหัวผมคืน ก่อนที่พวกเราจะแยกย้ายกันขึ้นรถ แล้วไปที่ห้างเพื่อกินซูชิ ซูชิ ซูชิ แหะๆ ความกลัวไม่ได้ทำให้ความหิวของผมหายไปหรอกนะ^^


-100%-


#จับรัก #กรดขิม

TBC.


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 20-06-2017 11:27:28 โดย pipimSCHT »

ออฟไลน์ cchompoo

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1402
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-4

ออฟไลน์ Nadaii20

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 36
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ตลกดี คือตอนแรกๆเลยใช่มั๊ยอะ ตอนที่รันยังจับไม่ได้

ออฟไลน์ funndee

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 40
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
อ่านไปอ่านมา กลับคิดว่าเหมือนรันเหมือนกรดจะรู้อะไรบางอย่าง เดาๆๆๆ5555 :katai2-1:

ออฟไลน์ papapajimin

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 294
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-1
ถถถถถถถ กรดดดไปแกล้งขิมเขาาา

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด