หัวข้อ: จับรัก❤︎ -ตอนที่10- llโดนทิ้งไว้กับพี่กรดll อัพ150% #กรดขิม [01-05-61] P.8

[pipimSCHT]

- ۞ตอนที่สี่ -
แอบตามมาใช่มั๊ย?

“ อืม โอเค เดี๋ยวกูถามเพื่อนแป๊บ.. ”


“ มึงๆ พี่กูถามว่าไปร้านพี่ตองด้วยกันป่ะ? พวกพี่บั๊ม พี่ฝุ่น พี่ตาลก็ไปนะ พี่อีกหลายคนด้วย ”

        ผมกำลังคุยโทรศัพท์กับพี่ชายที่โทรเข้ามา มันโทรมาถามว่าวันนี้พวกผมจะไปร้านเหล้าของพี่ตองด้วยกันมั๊ย เพื่อนๆพี่ผมมันให้มาชวน เพราะอยากเจอนะเขาว่างั้น

“ เลี้ยงมั๊ย ถ้าพี่เขาเลี้ยงกูไปปปป ” ไอ้เดย์ถามทันที หลังจากดูดน้ำหวานอยู่แจ๊บๆ


“ ไอ้พี่ ไอ้เดย์ถามว่าเลี้ยงมั๊ย ..เลี้ยงหรอ? โอเค ” ผมถามพี่ที่ถือสายรออยู่ หันไปมองหน้าไอ้เดย์ที่ตั้งตาตั้งใจรอ


“ ว่าไงอะๆๆ ”

“ พี่กูเลี้ยง และพี่ฝุ่นฝากบอกมึงด้วยว่าจะเลี้ยงให้มึงกินจนเมาเป็นหมาเลย ” ผมพูดตามที่ไอ้พี่ของผมบอกเป๊ะ

“ ไอ้พี่ฝุ่นเล่นกูอีกแล้ว ฮ่ะๆๆๆ ” ไอ้เดย์หัวเราะ แล้วสั่นหัวไปๆมาๆ

“ ตกลงเอาไง คืนนี้ไปป่าว ” ผมถามย้ำอีกรอบ เพราะได้ยินไอ้พี่บ่นมาในสายว่า ‘เร็วๆ ตังค์กูจะหมด’

“ ไป! ” ไอ้เดย์ยกมือขึ้นตอบก่อนเพื่อน แล้วทำท่าดี๊ด๊าเหมือนอยากไปมาก

“ กูไปปปป อยากเมาๆ ” ไอ้ยิมตอบ ทำท่าตื่นเต้นไม่ต่างกัน ก่อนตอบหน่ะ มันไม่มองคนข้างๆเลยนะ ไอ้มิ่งนี่มองมันด้วยสายตาไม่พอใจแล้วนะนั้น

“ ใครให้มึงเมายิม กูไปนะขิม ”  อูยยยย เห็นไอ้มิ่งพูดนิ่งๆ แล้วชี้หน้าไอ้ยิม ก่อนหันมาตอบผม

“ อะไรอะ เมาไม่ได้หรอ กูอยากกินเยอะๆให้คุ้มไง พี่ๆอุตส่าห์จะเลี้ยง ” ไอ้ยิมเบ้หน้าเบ้ตาใส่มิ่ง เออ.. ปล่อยให้มันเคลียร์กันเองแล้วกันครับ


“ เพื่อนกูไปนะขลุ่ย กี่โมง สองทุ่ม โอเคๆ ” พอบอกพี่และตกลงเรื่องร้าน เวลาได้ ก็วางสายมัน แล้วตั้งหน้าตั้งตากินข้าวต่อ


“ แหมมมม ดีจริงๆเลย กูกำลังอยากแดนส์สสส ” ไอ้ยิมบิดขี้เกียจไปมา เอียงคอไปมาแล้วหมุนไหล่เหมือนคนพร้อมแดนส์สสสส แล้วอะครับ

“ โอย มึงจะลากเสียงไปไหนเนี่ย น้ำลายกระเด็นอีก! ” ไอ้ยิมบ่น พร้อมกับรีบยกจานข้าวของมัน กับของไอ้มิ่งขึ้นสูง

“ อูยๆ กูขอโทษ ฮ่ะๆๆๆๆ ” ไอ้เดย์ทำท่าเอามือไปปิดปาก แล้วสุดท้ายพวกผมก็หัวเราะออกมา


“ มึง.. ช่วงนี้ กูบังเอิญเจอพี่รันบ่อยๆยังไงไม่รู้ ” ผมกำลังบ่นให้เพื่อนฟัง คือช่วงนี้ผมเจอพี่รันบ่อยมากจริงๆ

   ผมก็อยากให้มันเป็นแค่เรื่องบังเอิญนะที่เจอพี่รัน เพราะที่ๆเจอก็เป็นสถานที่ง่ายๆที่คนทั่วไปจะเจอกัน บางครั้งพี่เขาเห็นผม ก็มีมองๆมาบ้าง ยิ้มให้บ้าง ไม่รู้ว่าสายตานั้นทักทายหรือจับผิดกันแน่ ผมหวังๆๆๆ หวังจริงๆว่าพี่รันเขาจะไม่สงสัยหรือระแคะระคาย

“ แล้วพี่รันเขาเห็นมึงรึป่าว ” เดย์

“ เห็นบ้างบางที ตอนที่กูหันไปเห็นก็ตกใจหลายครั้งเหมือนกัน เพราะพี่เขามองกูอยู่ก่อนแล้ว บางทียิ้มให้กูด้วย เฮ้อออ ไม่รู้เหมือนกัน อยู่ดีๆ โผล่มาทางไหนไม่รู้ แต่หลายครั้งกูก็คิดว่ากูหลบทันนะ ”

“ ก็หลบดีๆแล้วกัน ถ้าพี่รันจับได้ กูว่าเละ ฮ่าๆๆ ” เดย์พูดต่อแล้วหัวเราะ โอยย ข้าวเต็มปาก >O<

“ กูนึกกลัวตอนพี่เขาจะเดินเขามาทักนะสิ ” ผมพูดแล้วหลับตาหยี๋ อยู่ดีๆก็กลัวขึ้นมาซะงั้น

“ อาจจะบังเอิญรึป่าว ” ยิมพูดแล้วตักแตงกวาในจานข้าวมันไก่ของมันที่มันไม่ชอบ ไปไว้ในจานข้าวผัดไอ้มิ่งเพราะมิ่งมันชอบแตงกวา

“ กูว่าบังเอิญบ่อยไปมั๊ย นอกจากตอนกูจะแอบตามไปถ่ายรูปพี่เขาแล้ว กูก็ยังมาเจอพี่เขาทั้งร้านกาแฟ หอสมุด ในเซเว่น หน้าห้องน้ำห้าง บีทีเอส ที่จอดรถยังเจออะ ” ผมทำมือประกอบเหมือนนับเลขให้มันดู

“ ถ้ากลัวพี่เขาจับได้ ช่วงนี้ก็พักๆการแอบตามแอบถ่ายพี่เขาไปก่อน ” ยิม

“ อืม นี่กูก็ปฏิเสธพี่กูหลายครั้งแล้ว มันก็ตื้อไม่หยุด ”

“ บอกพี่มึงไปถ่ายเอง ” เดย์พูดติดตลก

“ บอกแล้ว มันไม่กล้า ”

“ เดี๋ยวเจอพี่ขลุ่ยเย็นนี้ กูจะเคลียร์ให้เอง ”  ไอ้เดย์ตบที่อกตัวเองเบาๆ แล้วยิ้มด้วยสีหน้ามั่นใจ

“ เคลียร์ยังไงๆ ? ” ผมกับไอ้ยิมถาม

“ จะบอกว่ามึงไม่อยากทำแล้ว! ”

“ แล้วถ้าพี่กูไม่ยอมล่ะ ”

“ กูก็จะด่าพี่มึงเลย ”

“ จริงอะ? ” ผม ยิม มิ่ง ถึงกลับต้องหัวเราะ ที่จริงก็ถามมันไปงั้นแหละครับ ไม่เชื่อที่มันพูดหรอกครับ

“ สัดดด พูดเล่นมั๊ย ใครจะไปกล้า พี่มึงนะ ” มันเอามือตีอากาศไปมา เพราะคงคิดว่าพวกผมคิดจริงจังกันไปแล้ว

“ กูคิดว่ามึงพูดจริง ”

“ ม่ายยย กูพูดเล่น อย่าไปบอกพี่มึงนะ จุ๊ๆ ” เดย์มันพูดพร้อมทำท่าจุ๊ๆ ประกอบ เห็นไอ้มิ่งส่ายหน้าเบาๆ

“ ค่าปิดปากๆ ” ผมแบมือ กวักๆ เหมือนไถ่ค่าขนม ฮ่ะๆๆ

“ ไม่โว้ยยย กูไม่ปิดอะไรทั้งนั้น มึงกินเยอะ อย่ามาๆ ” มันตีมือผมดังแป๊ะเลยอะ

“ ฮ่ะๆๆ งั้นกูบอกพี่กูดีกว่า ว่ามึงจะด่ามัน ”

“ สัดดด กูจะช่วยมึงนะไอ้ขิม ” มันเบ้หน้าเบ้ตาใส่ผม แล้วทำเป็นสะบัดหน้าหนีซะงั้นอะ

“ โธ่ หน้าบูดซะงั้น เค้าล้อเล่นๆ ” ผมเข้าไปดึงแก้มมันเล่นๆ แล้วกอดคอโยกไปมา จนมันยอมยิ้มและหัวเราะออกมา
 
“ เออนี่.. แล้วพี่ขลุ่ยหาทางสนิทกับพี่รันได้ยัง ” พอเดย์มันกลับมายิ้มแย้ม ก็เปิดประเด็นอีกรอบ

“ พี่กูบอกว่า มันพยายามคุยกับพี่รันเหมือนเพื่อน เพราะมีไอ้พี่กรดคอยกันท่าคนที่เข้าไปจีบพี่รัน ”

“ กันท่า? รวมพี่มึงด้วยหรอ? ” ยิมอ้าปากหวอ

“ พี่กูบอกว่าไม่ ” ผมส่ายหัว

“ พี่กรดนี่ ..? ” ไอ้เดย์พูดขึ้นหน้างงๆ เหมือนถามว่ากรดคือใคร

“ เพื่อนพี่รันอะ ” ยิมตอบแทนผม

“ หน้าตายังไงวะ ”

“ ไม่รู้อะ..แหะๆ ” ผมกับยิมตอบพร้อมกัน มิ่งเงยหน้าขึ้นมามองนิดๆ แต่ก็ก้มลงอ่านหนังสือต่อ

“ เอ้า ทำไมไม่รู้ ”

“ กูกับขิม เคยเจอนะ แต่พวกกูไม่ได้มองพี่เขาวะ ” ยิมอธิบายคร่าวๆ

“ รุ่นเดียวกับพี่ขลุ่ยป่ะ? ”

“ หงึกๆๆ ” ผมและยิมพยักหน้ารัวๆ

“ ถ้าพี่กรดปีสาม คณะสถาปัตถ์ กูว่ามีคนเดียวนะ ”

“ มึงรู้จักหรอ ”

“ ก็เคยเห็นๆบ้าง มึงก็รู้แฝดกูเป็นแอดมินเพจเซ็กซี่บอย ”

“ เซ็กซี่บอย? ” ผมกับมิ่งส่ายหน้า อันนี้ผมไม่รู้นะ จริงอะ? แฝดที่ไอ้เดย์พูดถึงเป็นผู้หญิงนะครับ

“ อืมๆ ” ส่วนไอ้ยิมพยักหน้า เหมือนรู้อยู่แล้ว

        เดย์มันก็เริ่มเล่าให้ฟังว่าน้องสาวฝาแฝดของมันชื่อหนูดี เรียนคณะมนุษยศาสตร์ เป็นสาววาย ชอบเวลาผู้ชายด้วยกันจีบกัน แล้วยังเป็นแอดมินเพจเซ็กซี่บอย มักจะเอารูปภาพผู้ชายหล่อ เซ็กซี่ หรือโชว์ซิกแพค กล้ามพุ่ง เป้าพุ่ง เอ้ยยย ไม่ถึงขนาดนั้น อันหลังผมล้อเล่นๆ > <

   เออ นั้นแหละครับหนูดีมันชอบเอามาให้ไอ้เดย์ดูบ่อยๆ ทั้งที่ไอ้เดย์ปฏิเสธที่จะดู แต่ก็ถูกบังคับให้ดูตลอด หนึ่งในนั้นก็คือรูปถ่ายของไอ้พี่กรด ที่เป็นรูปถ่ายแบบงานประกวดเดือนของมหาวิทยาลัย แฝดมันยังฝากมาบอกพวกผมอีกนะ ว่าถ้าใครสนใจอยากได้รูปบอกมันได้เลย

“ นี่อ้าปากค้างกันเลย อยากดูอะดิ ”

“ อยากดูบ้านมึงสิ! ” ผมด่าไอ้เดย์แล้วผลักมัน

“ เฮ้ย ป่าวนะเว้ย ” ไอ้ยิมยกมือบ๊ายบายปฏิเสธ

“ ...... ” มิ่งส่ายหัว

“ ก็เห็นหน้าพวกมึงตั้งใจฟังกัน นึกว่าอยากดู ”

“ ก็แค่เพิ่งรู้ว่าหนูดีมันชอบอะไรแบบนี้ ”

“ มึงจะอึ้ง ถ้ารู้ว่ามันชอบอะไรที่มากกว่านี้ ” ไอ้เดย์ทำหน้าเจ้าเล่ห์จนพวกผมไม่กล้าถามต่อ แต่ก็สงสัยว่าอะไรที่มากกว่านี้ นี่คือแบบไหน


“ เออๆ เห็นแฝดกูมันบอกว่า ตอนเย็นนี้จะมาหานะ ”

“ มาทำไม กูว่าหนูดีมันมาทีไร กูได้ปวดหัวทุกที ”

   พอนึกถึงวีรกรรมของหนูดีแต่ละอย่าง ก็ปวดหัวขึ้นมาเลยอะครับ มันเป็นแฝดน้องไอ้เดย์ก็จริง แต่แม่งติดผมกับไอ้ยิมชิบหาย หวงพวกผมยังกะเป็นเมีย แต่มันบอกว่าไม่ได้อยากเป็นเมียพวกผมหรอกนะ มันแค่ไม่อยากให้ใครมาเจ๊าะแจ๊ะกับพวกผมมากเกินไป ไม่ว่าหญิงหรือชาย และการที่ใครจะมาเป็นแฟนพวกผมได้นั้น ต้องผ่านการสแกนจากมันด้วย ไม่งั้นมันไม่ยอมและจะอาละวาดด้วย ดูดิ 

“ มึงปวดหัวอะไร น้องกูมันออกจะเฮฮา ”

“ มึง พี่น้องอะพอกันเลย แฝดนรก ยิ่งมาอยู่ด้วยกัน โอ้ย>< ” ไม่อยากจะคิด ผมเอามือขึ้นกุมหัว ทำท่าปวดหัวอย่างรุนแรง เลยถูกไอ้เดย์ผลักหน้าผากเข้าให้ ฮ่ะๆๆๆๆ

....................

“ ฮัลโลลลลลล! ทุกคนนน กูมาแล้ว เพื่อนที่น่ารัก ” เสียงปรอทแตกแบบนี้ มีคนเดียวครับ

“ มาทำไม? ” ผมขยับหนี เหมือนไม่อยากนั่งใกล้มัน แค่แกล้งมันนะครับ

“ ไอ้ขิม อย่าทำหน้าเหมือนรักกูมากขนาดนั้น ” มันเกาะแขนผมแล้วสั่นตัว สั่นหัวดุ๊กดิ๊กไปมา เฮ้อออ แบบนี้แหละ สาวๆคนอื่นๆถึงไม่ชายตามามองหรือชอบผม

“ โอย หน้ากูรักมึงมาก หนูดี ” ผมจิ้มๆหน้าผากมัน

“ ฮ่ะๆๆ เดียวตีปากแตก กูอุตส่าห์ซื้อขนมมาฝาก เออ ไปก็ได้ ” มันทำท่าจะลุกเดินหนี

ขนมมมม? ของกินนี่หว่า><

“ เดี๋ยวววว มีของกินหรอ มาๆๆ กูรักมึงก็ได้ กลับมาๆ ” ผมรีบดึงมือมันไว้แล้วให้มันกลับมานั่งข้างๆแบบเดิม

“ ฮ่ะๆๆ ว่าจะเล่นตัวนะเนี้ย แต่ไม่ดีกว่า อะๆ ขนมๆ ” มันยอมปล่อยถุงขนมที่ซื้อมา พวกผมก็รีบแกะกินเลยสิครับ^^

“ โอ้โห กำลังหิว ”

“ มึงหิวทุกเวลาไอ้ขิม ” ไอ้เดย์พูดแล้วแย่งถุงขนมที่วางอยู่ตรงหน้าผมไปเปิดกินซะงั้นอะ O-O

“ นั้นสิ ไหนดูสิ กินเยอะแต่ทำไมไม่อ้วนวะ? ” หนูดีเอามือสองข้างจับหน้าผมไว้หันไปหันมา และบีบๆแก้มผมอีก

“ โอย หนูดี ปล่อยๆ กูจะกินหนม ” ผมตีๆมือมันเบาๆ

“ เฮ้อ ไม่เห็นเหมือนกูเลย กินแล้วออกทั้งแก้มทั้งพุง ออกเอาๆ ” มันยอมปล่อย แล้วก็บ่นหน้างอต่อไปจนพวกผมถึงกับหลุดหัวเราะออกมา

“ ฮ่ะๆๆ ”

“ ไอ้เดย์บอกว่า พวกมึงคิดถึงกูหรอ ”

“ ใครจะไปคิดถึงมึง มันโกหกมึงแล้ว ”

“ เอ้า ไอ้พวกนี่! เอาขนมคืนมาเลย ”

“ โอ้ๆ คิดถึง คิดถึงมึงก็ได้>< อย่าเอาขนมกูไป ” ผมอยู่ใกล้มันสุด มันเลยดึงถุงขนมกลับไปได้ ผมเลยรีบแก้ตัวเลยครับ สุดท้ายมันก็ยอมคืน แล้วยิ้มออกมาอย่างชนะสุดๆ

“ วันนี้มีนัดกันอะดิ ” พวกผมมองหน้าไอ้เดย์เลยครับ มันคงจะเผลอพูดออกไปแน่ๆ เพราะหนูดีมันฉลาดถาม เวลาพวกผมมีความลับอะไร  เผลอๆหน่อยก็หลุดบอกมันออกไปหมดอะครับ

“ อ้าว รู้อีก ”

“ กูขอไปด้วยได้ป่ะ อยู่บ้านกูเบื่อๆ อะ ” หนูดีถามผม

“ ไปดิ เพื่อนพี่กูไปกันเต็ม ” ผมพยักหน้าตอบ

“ ใครให้ไป ไอ้ดี อยู่บ้านแหละดีแล้ว ” อาการหวงน้องของไอ้เดย์

“ อะไรอะ มึงยังไปได้เลย ขิมมม กูอยากไปด้วย ให้กูไปนะๆ ”

“ กูให้มึงไป แต่ไอ้เดย์ไม่ให้มึงไปอะ ทำไงดี? ” ผมพูดแล้วเกาหัวตัวเองหน่อยๆ

“ ให้กูไปนะเดย์น้า>< กูจะไม่ดื้อไม่ซน สัญญา ” หนูดีขยับไปเกาะแขนไอ้เดย์บ้าง  จริงๆไอ้เดย์มันตามใจหนูดีทุกเรื่องยกเว้นเรื่องแฟนกับเรื่องเข้าผับเข้าบาร์ แต่หนูดีก็แอบหนีมันไปบ่อยแล้วเหอะ แหะๆ

“ ...... ”

“ ไม่ตอบ แสดงว่าให้ไปนะ ..เย้! >< ”

“ แต่ว่ากินแค่น้ำเปล่า ” ไอ้เดย์ไม่วายชี้หน้าน้องฝาแฝดตัวเอง

“ บ้าเหรอ กูไม่เอาแค่น้ำเปล่าหรอกนะ แต่ว่าๆ ก็จะไม่ให้ตัวเองเมา สัญญาๆ ”

“ ให้หนูดีไปเถอะ ยังไงมันก็ไปกับพวกเรา แหมๆ ทำเป็นเข้มๆ ที่จริงก็หวงน้อง ” ไอ้ยิมที่นั่งยิ้มอยู่นานก็เอ่ยปากแซว

“ มึงหวงกูหรออออ อั๊ยย๊ะ น่ารักที่สูดดดด >< ”

“ เปล่าสักหน่อย  ไปๆ กลับบ้านไปเปลี่ยนชุดได้แล้ว ”

“ โอเค เจอกันสองทุ่มที่ร้านแล้วกันนะ ”


ต่อ
.
.

[pipimSCHT]

....................

“ เออๆ กูกับเพื่อนอยู่หน้าร้านแล้วเนี่ย ที่เดิมใช่มั๊ย โอเคคค ”

   ผมวางสายจากพี่ คือผมออกมาจากบ้านทีหลังพี่ชาย เลยให้ไอ้เดย์กับหนูดีไปรับจนมาถึงร้าน และไอ้มิ่งก็มาพร้อมกับไอ้ยิมพอดี ตอนนี้พวกผมอยู่หน้าร้านแล้วครับ

“ ยิมๆ ”

“ หะ? ”

“ พวกพี่กูนั่งอยู่โซนเดิม มึงไปก่อนเลยนะ ”

“ เออๆ แล้วมึงจะไปไหนเนี่ย ” ไอ้ยิมถามหน้าสงสัย

“ ไปห้องน้ำ เดี๋ยวกูตามไป ” อยู่ดี ก็รู้สึกว่าท้องไส้มันปั่นปวนซะงั้นอะครับ

“ ให้กูไปเป็นเพื่อนมั๊ย ” มันหัวเราะนิดหน่อย ก่อนถามต่อ ไอ้เพื่อนบ้าหนิ เรื่องแบบนี้มันเรื่องปกตินะ ปวดก็ต้องระบายออก ปะโธ่><

“ ไม่ต้องๆ เดี๋ยวรีบไปรีบมา ”

“ เออ โอเคๆ ”

   ผมให้เพื่อนเดินเข้าไปก่อน ส่วนตัวเองมาทางข้างร้านเพื่อรัดไปทางห้องน้ำอะครับ ยังไม่ได้ดื่มได้กินอะไรเลย อยู่ดีๆก็ปวดท้องขึ้นมาฉับพลัน ตอนอยู่บ้านก็ไม่ปวดนะ โธ่เอ้ย>< ที่จริงผมก็ไม่ชอบเข้าห้องน้ำนอกบ้านเท่าไหร่ แต่ที่ร้านนี้ ห้องน้ำเยอะ แล้วก็สะอาดพอสมควร ก็เลยทนๆเข้าไปก่อน อะครับ

   พอผมทำธุระเสร็จ ก็รีบเดินออกมาเพื่อจะเดินเข้าร้านไปหาพวกพี่ๆเพื่อนๆ แต่ว่ายังไม่ทันได้เดินไปถึงไหน ผมก็ต้องเบรกตัวเอง เอี้ยดดดดด! ไว้ก่อนอะครับ เพราะผมดันตาดีไปเห็นผู้ชายตัวเล็ก ที่คุณก็น่าจะรู้ว่าใคร

“ เฮ้ย! ” หลบ ผมต้องหลบ><

        ..พี่รันครับผมมมมมมมม

   พี่รันกำลังยืนคุยโทรศัพท์อยู่ม้าหินอ่อนด้านหน้าของผม พอเห็นเหมือนพี่แกจะหันมา ผมเลยรีบวิ่งไปหลบหลังพุ่มไม้ใกล้ๆ แต่ก็โชคดีที่ซักพักพี่แกหันหลังกลับไปแล้ว หวังว่าเมื่อกี้พี่รันจะไม่เห็นผมนะ

“ กรด มึงมาถึงยัง? ”

   ซวยแล้ว ดันมาร้านเหล้าเดียวกัน พี่ชายผมมันรู้รึยังครับเนี้ย..

“ กูอะมาแล้ว นี่มึงอยู่ไหนกูรอนานแล้วนะ ”

   ดูเหมือนพี่เขาจะมานานแล้วจริงๆ คงไม่เห็นเพื่อนด้วยเลยได้ออกมารอด้านนอก

“ มึงก็มานานแล้วหรอ อยู่ตรงไหน? กูเข้าไปหาแล้วไม่เห็นเจอพวกมึงเลย ”

   เห้ยยๆO-O ดีนะที่ผมหลบทัน พี่ก็หันมามองทางนี้อีกแล้วนิดๆ

“ ฮะ! กูอยู่ร้านพี่ตอง อ้าวหรอ? กูมาผิดร้านหรอ ”

“ มึงอยู่ร้านข้างๆ อ้าว สัดเอ้ยยย กูก็ว่าแล้วเชียว มาหาไม่เห็นใคร กูกะจะเปิดโต๊ะกินคนเดียวแล้ว ”
   
   อ้าว ซะงั้น พี่รันค้าบบบ

   ผมแอบนั่งฟังอยู่หลังพุ่มไม้ก็แถบกลั้นขำไม่อยู่ครับ ผมเห็นหน้าทางด้านข้างพี่รันเขาดูหน้าเหรอหรา หันมองไปมาเหมือนเพิ่งรู้ว่าตัวเองมาผิดร้าน

“ กูเดินตามเขาเข้ามาว่ะ เลยนึกว่าร้านเดียวกัน กูเข้าใจผิดด้วยแหละ ”

“ เออๆ เขามากับเพื่อเขาดิวะ>< ไม่ต้องมาแซวเลย!”

..เดินตาม ‘เขา’ เขาคือใครอะ

   มีการบอกคนในสายไม่ให้แซวด้วย หรือว่าพี่รันจะมีคนที่ชอบเหรอ O.o เฮ้ยยย ไม่ได้นะ งั้นไอ้พี่ชายผม ก็อกหักอะดิ

   แล้วผมจะทำยังไงดีอะครับ ถ้าบอกไอ้พี่ มันต้องคิดมากแน่ๆเลย

   ( -o- ) ( _o_ )

“ เดี๋ยวกูไปหาแล้วกัน มึงออกมารับกูหน้าร้านเลย เออๆ ”

“ สัดเอ้ย กูก็รอตั้งนาน ไม่มีใครโทรตามกู ไปนั่งกินไม่ออกตังค์แม่ง ”


“ ฮ่ะๆๆๆๆ ”

   พอพี่รันเดินออกไปแล้ว ผมถึงกลับหัวเราะก๊ากเลย โอยยย พี่เขาโคตรโก๊ะอะ เพื่อนพี่เขาก็ไม่ตามเนาะ ปล่อยให้แกหลงมารอร้านนี้ตั้งนานเลยสินั้น ดูอายจนหน้าแดงไปหมด

   แต่ดีแล้วล่ะถ้ามาร้านนี้ พวกผมคงได้กลับ หรือ เปลี่ยนร้านอะครับ ไม่งั้นผมกับพี่ชายคงทำตัวผิดสังเกต จนถูกจับได้แน่ๆ

....................

“ ไอ้ขิม ไหนว่าไปแป๊บเดียว ”

“ กูซัดไปหลายแก้วแล้วเนี่ย รีบมาๆ มึงไปนานอะ ”

“ อย่าเพิ่งว่ากูๆ ” ผมยกมือห้ามไอ้ยิมกับไอ้เดย์ไว้ก่อน มันก็อ้าปากค้างเหมือนลืมคำพูดที่จะด่า แต่เดี๋ยวค่อยมาพูดให้ฟัง ขอเดินเข้าไปหาไอ้พี่ก่อน

“ ไอ้น้อง มึงตกส้วมหรอ กูว่าจะออกไปตามแล้ว ” ดูพี่ผมมันทักดิ

   ผมนั่งลงข้างมัน แล้วไหว้พี่ๆคนอื่นที่นั่งกินนั่งดื่มกันอย่างหน้าระรื่น พวกพี่แกก็ยกมือโบกไปมา พยักหน้ารับกันแล้วส่งแก้วให้ผม ผมก็ต้องรับนะครับแต่ยังไม่ดื่มหรอก ผมว่าจะเล่าเรื่องที่ไปเจอคนสำคัญให้ไอ้พี่ชายฟังก่อน

“ โธ่ ไอ้พี่ปากดีๆ มึงต้องอึ้งแน่ๆ ถ้ารู้ว่ากูไปเจอใครมา ”

“ เออ อึ้งก็อึ้ง มึงเจอใครมาล่ะ? ”

“ ..พี่ รัน ”

“ O.O เฮ้ยยย จริงหรอ เจอที่ไหนวะ ”

“ ทางไปเข้าห้องน้ำอะ ”

“ รันมาร้านนี้หรอวะ? ” พี่ผมมันดูตกใจมากเลยอะ รีบมองซ้าย มองขวาเลย จนเพื่อนมันก็หันมองตาม ทั้งที่ไม่รู้ด้วยนะว่ามันมองหาใคร

“ ป่าวๆ กูยังเล่าไม่จบ ไอ้พี่ใจเย็นๆ ”

“ เล่าต่อๆ ”

“ คือพี่รันมาผิดร้านอะ ที่จริงพี่แกนัดกับเพื่อนร้านข้างๆ แต่.. ” อุ๊บ! ผมเกือบหลุดปากออกไปแล้วเชียวว่าพี่รันเผลอเดินตามใครเข้ามาในร้านนี้

“ แต่อะไร? ”

“ เออ..แต่พี่รันกลับไปหาเพื่อนที่ร้านข้างๆแล้ว ”

“ เฮ้อออ เออๆ โอเค ค่อยโล่งใจหน่อย ”

“ กูก็โล่งเหอะ นึกว่าจะได้เปลี่ยนร้านซะแล้ว ”

“ สองพี่น้องนั้น คุยอะไรกันๆ มาชนเว้ยยยย! ”

“ ชนพี่ ชนๆๆๆ ”

....................

“ กูม่ายกล้าบบ อ้ายขิมมม ปล่อยน้า ”

“ กลับได้แล้วโว้ยยย เดินดีๆดิ ไอ้พี่! ” ผมตีไอ้พี่ที่เซไปเซมา คือตอนนี้มันเมาอะครับ เพื่อนพี่มันก็เมากันหมด เพราะเห็นว่าเพิ่งพรีเซนต์โปรเจ็คกันเสร็จเลยมาฉลองกันนี่แหละ

   พอถึงรถผมนี่รีบยัดมันใส่รถไปเลย ให้มันนอนเบาะหลัง ให้มันได้นอนสบายๆ

“ ขิมมึงขับได้นะ? ” ไอ้มิ่งถามผมในขณะที่มันเองก็กำลังล็อคตัวไอ้ยิมไว้ เพราะมันจะต้องไปส่งไอ้ยิมที่เมาจนจะหลับอยู่รอมมะรอ

“ ไหวๆ กูไม่เมา เพราะไม่กินเยอะ โดนไอ้ยิมแย่งกินอะนี่ๆ เมาไม่รู้เรื่องแล้วมึง ” ผมพูดแล้วจิ้มๆหน้าผาก ไอ้ยิมตอนนี้ตาเยิ้มได้ที่เลย มีการเงยหน้ามายิ้มให้ด้วย ฮ่ะๆ

“ ชนนนนน เอามาอีก หนูดีเลี้ยงทุกคนนน งืมๆๆ เอาไอ้เดย์ออกไปดิ รำคาญอ่าๆ คนนั้นหล่ออ่ะ อ้าวววว หายไปไหนนน หายๆ ”

“ ไอ้ดี เดินดีๆ มึงเห็นผีผู้ชายหล่อรึไง! กูกลัวมึงแล้วนะเว้ย>< ”

“ ฮ่ะๆๆๆๆ ” ผมกับไอ้มิ่งถึงกลับหลุดหัวเราะ ที่หนูดีชี้และกวักมือเรียกใครไม่รู้ แถมไอ้เดย์ยังบ่นให้แฝดตัวเองไม่หยุด ไม่ใช่แค่มันที่กลัวนะ พวกผมก็เริ่มกลัวหนูดีแล้ว เอาจริงๆ ฮ่ะๆๆ

 “ กูไปแล้วนะพวกมึง โวยย หนูดี ไหนบอกไม่เมาๆ พอกูเผลอดูซิ! เฮ้ออ ตัวหนักเป็นบ้า! ” ไอ้เดย์โบกมือลาพวกผม แล้วบ่นให้หนูดีที่ซัดเหล้าไปหลายแก้วจนเมาแล้วก็พูดไม่หยุดเลยครับ ไอ้เดย์มันก็หลายแก้วครับแต่คอแข็ง เลยพอมีสติอยู่ มันลากหนูดีไปที่รถ พวกนี่ดีนะครับ มันมีคนขับรถมารับด้วย

“ ไหวแน่นะ ขิม ” มิ่งถามผม แล้วออกแรงพยุงไอ้ยิมให้ยืนดีๆ

“ ไหวๆ มึงไปส่งไอ้ยิมเหอะ หรือให้มันนอนหอมึงก็ได้ ดูท่าจะขึ้นห้องเองไม่ได้นะนั้น ” ผมพูดยิ้มๆให้มิ่ง

   เห้ย ผมไม่ได้ชี้แนวทางให้เพื่อนหรอกนะ แต่เห็นว่าถ้าไอ้มิ่งต้องไปส่งไอ้ยิม ไอ้มิ่งก็จะเหนื่อยเกินไป เพราะหอไอ้ยิมไกลกว่า

   ผมรู้ว่าเพื่อนสองคนของผมเนี่ย มันมีความรู้สึกที่ค่อนข้างจะลึกซึ้งต่อกัน แต่ปากแข็งทั้งคู่ อาจจะเพราะเป็นเพื่อนกันมานานด้วย เลยไม่ยอมพูดออกไปว่ารู้สึกอะไร แหะๆ^^ แค่สายตาที่พวกมันมองกัน ไอ้ผมที่อยู่กับพวกมันแทบทุกวัน มองก็รู้แล้วครับ ><

“ เออ กูว่าจะไม่ไปส่งมันแล้ว นอนหอกูนี่แหละ ”

“ อืมๆ กลับเหอะ^^ แต่ว่า ..อย่าทำอะไรเพื่อนกู ตอนมันหลับล่ะ ” ผมแกล้งชี้ๆหน้ามัน

“ หึๆ ” ไอ้มิ่งส่ายหน้า ก่อนส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ ฮ่ะๆๆๆ


“ เฮ้ออออ ”

   แปะๆๆๆๆ

   ผมปิดประตูรถด้านเบาะหลัง พอเก็บแขนเก็บขาไอ้พี่ที่เมาจนหลับไม่ให้โดนประตูหนีบ ก็ยืดตัว บิดขี้เกียจและตบหน้าตัวเองเบาๆหลายๆที เพื่อเรียกสติให้กับตัวเองอะครับ ดึกแล้ว ถึงไม่เมา ก็ง่วงนิดๆ แต่ต้องขับรถกลับบ้านเนี่ย

“ อะแฮ่มๆ เจอกันอีกแล้วนะขิม ”

   ใครเรียกผมอีกอะ?

   ผมกำลังจะขึ้นรถครับ พอได้ยินคนเรียกเลยหันไปมองตามเสียง ไอ้คนที่รู้จักชื่อผมแต่ผมไม่รู้จักชื่อมันอีกแล้วอะครับ มันเดินมาจากไหนเนี่ย อย่าบอกนะว่าแอบตามผมมาอะ!

“ อีกแล้ว? O.o ” เหมือนผมหนีมันไม่พ้นอะครับ

“ มากับใคร? มึงเข้าร้านเหล้าหรอ อายุถึงแล้วหรือไง? เมามั๊ยเนี่ย? ” เดี๋ยวๆ ถามเป็นชุดดด

“ ใช่เรื่องที่จะต้องตอบมั๊ยอะ ” ผมก้าวถอยหลังนิดๆ แล้วกดล็อครถ เอาจริงๆ ก็ไม่ไว้ใจหรอกนะ เผื่อมาขโมยรถผมทำไง ยิ่งมีไอ้พี่นอนไม่รู้เรื่องอยู่ข้างในอีกเนี่ย

“ ต้องตอบดิ ” มันกระตุกยิ้ม แล้วก้าวเข้ามาใกล้กว่าเดิม ตอนนี้ผมกำลังอยู่ในท่าที่อันตรายอะ ทำไงดี

   คือแบบว่า.. ผมถอยจนหลังชิดกับประตูรถ แล้วไอ้บ้านี้ยังขยับเข้ามาใกล้ จนตอนนี้หน้าผม อยู่พอดีกับคางมันอะ ผมเลยต้องเงยหน้ามองมันเนี่ย

“ นี่ มึงแอบตามกูมาใช่มั๊ยอะ? ”

“ หึๆ จะว่างั้นก็ได้ ”

“ O.O ” ผมตกใจกับคำตอบของมัน แถมตอนนี้ผมกับมันใกล้กันมาก จนผมได้กลิ่นทั้งกินเหล้าและกลิ่นของมันที่ผมดันหายใจแล้วได้กลิ่นทุกครั้งผสมอยู่ด้วยอะครับ

“ เฮ้ยยย กูล้อเล่นหน่า ทำไมต้องตกใจขนาดนั้น หึๆ ”

“ กะ..กูนึกว่ามึงตามกูจริงๆอะ ( - o - ) ” ผมออกแรงผลักมันไว้ ไม่ให้เข้ามาใกล้มากกว่านี้

“ หึๆ กูมากินเหล้ากับเพื่อน  ที่นี้ที่จอดรวม รถกูจอดอยู่นี้ไง นั่น.. คันนั้น ” มันถอยออกไปนิดหนึ่ง แล้วชี้ไปที่รถของมันที่จอดอยู่ตรงข้ามกับรถของพี่ผม ผมคุ้นตารถคันนั้นเลยแหละ ก็เพราะเป็นคันเดียวกันกับที่ผมไปเตะล้อรถอะครับ

“ อืมๆ ”

“ ไม่ได้ตามมึงหรอก แต่จะให้ตาม..ก็ได้นะ ” มันเอียงหน้ามาพูดใกล้ๆแล้วยักคิ้ว

“ บ้าหรอๆ ” ผมทุบมันที่แขนเข้าให้>< ข้อหายักคิ้วและพูดกวนตีน

   ผมผลักมันแล้วจะกดปลดล็อกรถ เพราะคิดว่ามันคงไม่ได้มาขโมยรถผมหรอก รถมันก็มี มันคงแค่เข้ามากวนเฉยๆ

ผลึก!

“ เอ้! ทำอะไรเนี่ย ” ผมบ่นอย่าหัวเสีย เพราะพอผมเปิดประตู มันก็ดึงผมไปจับไว้ แล้วผลักประตูรถผมให้ปิดสนิท ไม่ยอมให้ผมขึ้นอะ

“ เดี๋ยวดิ กูถามทำไมไม่เห็นตอบ ”

“ ถาม? ”

“ หึ ก็ถามว่ามากับใคร ” มันพูดเสียงนิ่ง เดาไม่ออกหรอกนะวาอารมณ์ไหน

“ กับใครก็เรื่องของ.. ”

“ ตอบดีๆ ” ผมสลัดมือมันแรงๆ แล้วกำลังจะตอบว่า ‘กับใครก็เรื่องของกู’ แต่ยังพูดไม่ทันจบก็โดนเสียงนิ่งๆนั้นขู่อะครับ

“ โว๊ะ! กูมากับพี่กับเพื่อน กับเพื่อนพี่ โอเค้ ” ผมตอบมัน ทำไมเสียงนิ่งๆของมันต้องทำให้ผมยอมตอบดีๆด้วยนะ

“ หรอ? ” มันถามแล้วส่องๆเข้าไปในรถ มันคงมองเห็นอยู่หรอก ประชดครับ รถพี่ผมฟิล์มดำขนาดนี้

   ตอนนี้พี่ผมมันนอนหลับเฝ้ายานแม่ไปนานแล้ว แถมเมื่อกี้ก่อนปิดประตูยังแอบเอาหน้าแนบไปกับเบาะอีกจะหายใจออกมั๊ยนั้น

“ มีคนในรถใช่มั๊ย พี่มึงหรอ? ” ยังตาดีส่องเห็นอีกนะ > - <

“ อืม ”

“ เมาหรือเปล่า? ”

“ หลับเป็นตายขนาดนั้น ก็ต้องเมาดิ ” ผมตอบมันหน้าหงิกแล้วชี้ไปในรถ ทำไมต้องเซ้าซี้อะ

“ ไม่ๆ กูหมายถึงมึง เมาหรือเปล่า? ” มันก้มหน้ามามองใกล้ๆ แต่ผมผลักหน้ามันออกเบาๆ ไอ้บ้านั้นก็หัวเราะซะงั้น เป็นมาโซรึไง ผลักก็แล้ว ตีก็แล้ว ไม่ปล่อย แถมยังหัวเราะเหมือนชอบใจอีกอะ >o<

“ ไม่ได้เมา มึงสิเมาอะ ”

   กลิ่นเหล้าคลุ้ง แถมสายตาที่มองมายังเซ็กซี่ผิดปกติ

   O.o ไอ้ขิม มึงคิดอะไรเนี้ย? เซ็กซี่เนี่ยนะ?

แปะๆๆๆ

“ ตบหน้าตัวเองทำไมเนี่ย หึๆ ”

“ เออๆ ช่างกูเถอะน่า กูจะกลับแล้ว ” ผมทำมือไล่มัน ให้ถอยออก ป่านนี้พี่ผมอาจร้อนตาย หรือขาดอากาศหายใจไปแล้วเนี่ย รถก็ไม่ได้สตาร์ต

“ อะๆ เชิญครับ ” เออ ครั้งนี้ยอมปล่อยดีๆ แถมเปิดประตูให้ผมด้วย ผมถอนหายใจแล้วมองมันนิดๆ ก่อนรีบขึ้นรถ กำลังจะดึงประตูปิด แต่..

ปึก!

“ เดี๋ยววว .. ” มันประตูไว้อย่างแรง จนผมถึงกลับเซไปตามแรงขณะนั่งอยู่

“ อะไรอีกเล่า! ” ผมเงยหน้ามองคนที่ดึงประตูอย่างหัวเสีย ไอ้บ้าเอ้ย เมื่อกี้ถ้าผมตกรถไปจะทำยังไงอะ><

“ ขับรถดีๆ ” ง่ะ จะพูดแค่นี้อะนะ?

“ กูขับดีอยู่แล้วหน่า  ”

“ คาดเบลท์ด้วย ” มันไม่พูดเปล่า แต่ทำท่าก้มลงมาจับๆดึงๆสายเบลท์ ให้ผม

“ อะ! ไม่ต้องไม่ต้อง กูทำเอง -/////////////- ”

   ผมดึงสายเบลท์ในมือมันมาจับไว้เอง ก่อนผลักมันออกเบาๆ ฮืออออ เมื่อกี้มันใกล้ผมมากเลยอะ  ได้กลิ่นอีกแล้ววววว ตัวหอมเป็นบ้า><

   เฮ้ยย! ไม่ได้นะ ห้ามดมสิ! ห้ามไปได้กลิ่นด้วย

( OoO )

( = o = )

   ผมกะว่าจะด่ามันอีกซักหน่อย แต่ก็ต้องเปลี่ยนใจกะทันหัน เพราะดันเงยหน้าไปสบตาและเห็นมันกำลังกระตุกยิ้มอย่างพอใจอยู่ ไอ้ผมที่ทำตัวไม่ถูกก็รนรานก้มหน้าก้มตาคาดเบลล์ให้เรียบร้อย

“ อะๆ มีอะไรอีกมั๊ย ปล่อยกูไปได้ยัง ” ผมมองไปหน้ารถ ไม่มองมันหรอกนะ เดี๋ยวโดนกวนตีนอีก >-<

“ โอเค งั้นกลับดีๆ เข้าใจมั๊ย? ”

“ เอ้ะ ? เออๆ เข้าใจแล้ว มึงไปเลยนะ! ” ผมผลักมันอีกครั้ง จนมันยอมเดินออกไปห่างจากตัวรถ ผมเลยรีบดึงประตูปิดแล้วล็อครถทันที

   ไอ้นั้นมันก้าวถอยหลังนิดหนึ่ง ให้ผมถอยรถออกไป จนผมขับออกมาแล้ว มองกระจกหลัง ก็ยังเห็นมันยิ้มและโบกมือบ๊ายบายให้อีกด้วย

“ หึ บ๊ายบายทำไมเล่า -///////- ” ผมได้แต่บ่นคนเดียว

“ เฮ้อออ เป็นกูนี่เหนื่อยจริงๆโว้ยยยยย ” >=<

-100%-

#จับรัก #กรดขิม

TBC.


มาอัพแล้วค่าาาา ดึกไปหน่อย ไม่รู้ตอนนี้สั้นไปมั๊ยอ่าา
ตอนนี้ขิมก็ยังไม่รู้อะไรต่อไป ขิมบังเอิญเจอกับรันบ่อยขึ้น
ทั้งๆที่ขิมกลัวว่ารันจะรู้ แต่ก็ยังช่วยขลุ่ยเรื่องรันตลอด
ส่วนพี่กรดก็โผล่มาทุกกกกตอน น้องก็ยังไม่รู้ว่าไอ้ตัวหอมคนนี้คือใคร
เราจะดำเนินเรื่องไปเรื่อยๆ ก่อนที่ขิมและขลุ่ยจะถูกจับได้
ก่อนจะเกิดเรื่องยุ่งๆจากแผนของรัน ฮ่าๆๆ ( แผนที่ว่าคือ..?)
ฝากติดตามตอนต่อๆไปด้วยนะคะ
**คนแต่งเขินพี่กรด แต่งเอง เขินเอง หลงเอง**

[funndee]

อ่านได้ไม่กี่บรรทัด สะดุดตรงที่ขลุ่ยบอกกับขิมว่า ‘เร็วๆ ตังค์กูจะหมด’555555 นึกถึงตัวเองเลยอะ

โคตรตลกฉากเพื่อนๆขิม โคตรเขินตอนกรดกับขิม>~<

[iceman555]

 

[Tawanwee]

สู้ๆๆๆ สนุกค่าาา

[Nadaii20]

พี่กรดนี่แว๊บไปแว๊บมานะ5555
สนุกนะคะ

[Billie]

 

[้ีืhunnaii]

ชอบอ่าาา สู้ๆนะคะ รออ่านต่อ

[papapajimin]

5555555 น่ารักดีนะ
เมื่อไหร่ขิมจะรู้อ่ะ ว่าที่คุยเนี้ยคือ กรด

[sirin_chadada]

ขิมน่ารักดี

[orayassa]

กรดดีอะ ชอบขิมอยู่แล้วแน่ๆ

[Yeewajj]

น่ารักดี ขิมก็ตลกดี กรดก็ดี
เชียร์มิ่งยิมด้วยอีกคู่

[hunya]

รออ่านตอนต่อไปปปป เมื่อไหร่จะรู้  คนอ่านอยากรู้มากๆๆแล้ว

[Tawanwee]

อยากอ่านต่อแล้วอ่าาา มาต่อๆ รอขิมมมม รอกรด

[pipimSCHT]

ตอนห้าใกล้แล้วทุกคน รออีกนิดหนึ่งนะคะ

**เนื่องจากเราคิดสดๆ ไม่ได้แต่งไว้หลายๆตอนก่อนที่จะมาอัพ ทำให้การอัพแต่ละครั้งล่าช้า
แต่ก็ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ขอบคุณที่คอมเม้นต์ เพราะแต่ละคอมเมนต์เป็นกำลังใจสำคัญที่ทำให้อยากแต่งต่อให้เสร็จ
ปล.อยากให้คนอ่านได้อ่านแล้วว รอแปบน้าาา

เรียกน้ำย่อยตอนห้า*

“ ยุ่งอะไรด้วยเล่า! ” ผมเอาแขนสองข้างขึ้นมาค้ำโต๊ะ และเอาหลังมือลองใต้คางของตัวเอง โดยสายตาก็มองไปที่มันอย่างหมั่นไส้

“หึ.. ก็อยากยุ่ง มัน..สนุก..ดี..  ” มันเปลี่ยนมานั่งค้ำคางท่าเดียวกับผม ทำให้เรามองหน้ากันชัดเจนขึ้น แล้วคำพูดเมื่อกี้ของมันอีก มันทำให้ตกใจจนต้องผงะ อย่าทำแบบนี้ได้มั๊ย ไอบ้า! >/////<

TBC. แหะๆ^u^ อย่าเพิ่งด่าพิมนะ

[Nadaii20]

รอจ้า มาแค่นี้ก็แซ่บแล้ว
อยากยุ่ง>\\\\\<
 

[Yeewajj]

มารอแล้ววววว

[hunya]

มาทำให้อยากแล้วก็จากไปปปป

[funndee]

  จงมาอัพ จงมาอัพ จงมาอัพ

[pipimSCHT]

- ۞ตอนที่ห้า -
โจรอะไรหล่อขนาดนี้

“ ไอ้ขิม วันนี้มึงพากูไปหาหนังสือ...ที่หอสมุดหน่อยสิ ” ไอ้ยิมเดินหน้างอจากไอ้มิ่งและไอ้เดย์มาจับแขนผมแกว่งไปมา ไอ้เดย์ยังมาทำท่าสู้ๆให้ผมอีก ไอ้เพื่อนเลวหนิ

   ตอนนี้พวกผมเพิ่งเลิกเรียนกัน เดินลงมาจากอาคารก็ว่าจะแยกย้ายกันกับเพื่อน ผมเหนื่อยและง่วงนอนมาก  เมื่อคืนผมก็อดหลับอดนอนครับ เพราะทำงานที่อาจารย์สั่งมาส่งวิชาที่เรียนไปภาคเช้านั้นแหละ

“ นะๆๆๆ ” ไอ้ยิมพูดตื๊อเบาๆ พอผมส่ายหน้าและทำท่าเหมือนจะเดินหนีมัน

“ ไม่ไปปปป กูง่วง ”   

“ ไปเถอะ กูไม่มีเพื่อนอะ มิ่งมันมีนัดกับพ่อแม่มันอะ ส่วนไอ้เดย์มันไม่ยอมไป ” มีการพูดแล้วหันไปค้อนเบาๆใส่สองคนนั้นด้วย พวกนั้นก็แอบหัวเราะเบาๆลับหลัง หึๆ

“ แต่กูง่วงนะ กูอยากกลับไปนอน ” ผมตอบแล้วทำท่ายืดเส้นยืดสาย บิดขี้เกียจไปมา ถ้ากระโดตบได้คงทำไปแล้ว

“ ฮือมึง ไปเป็นเพื่อนกูหน่อย นะๆ ”

“ นานป่ะละ? ” น่ะ เมื่อกี้เห็นมันพูดหน้าหงอยๆ ก็สงสารนิดๆ

“ นาน เอ้ย! ไม่นานๆ แปบเดียว ” ยิมมันส่ายหน้าไปมา แล้วส่งสายตาอ้อนวอน

“ .......... ” แต่ดูเชื่อไม่ได้กับคำตอบมันแหะ ต้องนานแน่ๆ –o-

“ มึงไปนั่งรออยู่ที่นั้นก็ได้ นอนเลยดีกว่า พอกูหาหนังสือเสร็จกูก็ปลุกมึง นะๆ ไปเถอะ ” พอเห็นผมทำท่าคิดและเงียบไปนาน มันเลยาวิธีที่จะทำให้ผมยอมไปกับมัน และให้ผมได้นอนด้วย ก็ไม่เลวๆ

“ เออๆ งั้นกูไปเป็นเพื่อน แต่กูนอนนะ ห้ามกวน ” ผมชี้หน้ามัน เพราะไม่มั่นใจจริงๆ ว่าไปแล้วจะได้นอนจริงๆมั๊ย เฮ้อออออ

“ เย้ โอเคๆ ”

..........

“ ขิมๆ ”

“ หา? ” ผมสะลึมสะลือเงยหน้ามองไอ้ยิม ตอนนี้ทั้งโต๊ะเต็มไปด้วยกองหนังสือที่เกี่ยวกับเรื่องที่มันหามาประมาณสิบกว่าเล่มได้เลยอะ

“ มึงดูสิเล่มนั้น ใครเขียน ” มันชี้มาที่หนังสือเล่มหนาๆเล่มที่อยู่ด้านหน้าผม ในขณะที่มันก็ก้มๆเปิดหนังสือด้านหน้ามันหลายๆเล่มเหมือนกัน

“ ศาสตราจารย์ ด็อกเตอร์.... ”

“ โอเค งั้นไม่ใช่ เอามาๆ ” มันยื่นมือมารับหนังสือจากผมลงไปไว้เก้าอี้ข้างๆตัวมัน

“ กูนอนต่อได้ยัง? ” ไม่ใช่อะไรนะที่ถามแบบนี้ เพราะไอ้ยิมมันปลุกผมเป็นครั้งที่ 6 แล้ววว!

“ มึงนอนต่อเลย แหะๆ^^ ” มันยิ้มกว้างอย่างพอใจมาให้ แหม.. อยากจะเขวี้ยงหนังสือใส่ เห็นมั๊ย ผมได้นอนหลับสนิทที่ไหนพอมากับมัน

   พอมันเดินออกไปหาหนังสือที่มันต้องการ ผมก็ฟึบลงที่โต๊ะอีกครั้ง


“ ขิมๆ ”

“ อื้อ? ” กัดฟันเงยหน้าขึ้นมามอง ฮืม! ครั้งที่ 7 แล้วนะ ที่มันปลุกผมเนี่ย! “ อะไร? ”
 
“ มึงดูเล่มหน้าปกฟ้าให้หน่อย ปีที่พิมพ์ปีไหน? อูยย อย่าเพิ่งหน้างอดิ ^^ ” พอมันมองเห็นหน้าผมที่เหลือบมองมัน มันยังแกล้งเอาขาหน้า เอ้ย! มือ มือมาสะกิดแขนผมอีกนะ

“ ปี 2 5 5 5 ” ผมตอบเสียงเอื่อยๆ

“ อ่อ โอเค เอามาๆ เดี๋ยวกูไปหามาเพิ่มก่อน นอนต่อเลยๆ ” มันพูดแล้วส่งยิ้มหวานให้ แต่ผมไม่มีอารมณ์ยิ้มตอบหรอกนะ ง่วงจะตายมันยังปลุกผมอีกอะ รอบที่ 7 มึงนะมึง><


ZZZzzzzz


“ ขิม ขิม ขิม ขิม ”

งืมมมม><

“ ขิมมมม ”

“ (–o–) อะไรอีกว่ะ ไอ้ยิ.. ” !!!!

“ ชู่ววว นี่ห้องสมุดนะมึง หึๆ ใช่มึงจริงๆด้วย ”

“ อ้าวมึง! มึงไม่ใช่ไอ้ยิมหนิ ”

“ ก็ไม่ใช่ หึ ”

   ถ้าคุณอยากรู้ว่าไอ้ตัวสูงที่อยู่ในชุดนักศึกษาที่เขามาทักผมคือใคร ผมจะใบ้ให้..

   ..มันคือคนที่ผมจะขโมยร่มมันตอนฝนตกหน้าเซเว่น
        ..คนที่ผมเตะล้อรถมัน
   ..คนที่เจอที่ร้านจอดรถร้านเหล้า
   ..คนที่ผมไม่รู้จักชื่อ แต่มันดันรู้จักชื่อผม

   คุ้นๆขึ้นมาแล้วเนาะ?

“ นี่มาทำอะไร? ” มันเอาแขนยาวๆข้างหนึ่งค้ำลงบนโต๊ะ  ส่วนอีกข้างก็เอาเสยผมที่ปกหน้าขึ้นไปด้านบน ทำไมเวลาผมทำท่าเสยผมเปิดหน้าผากถึงไม่ดูดีแบบมันนะ หรือหัวผมเหม่งไป..

“ มองกูตาค้างเชียวนะ หึๆ ”

“ เชี่ย>< เปล่าสักหน่อย! ถามมาได้ว่าทำอะไร เห็นมั๊ยอะ ว่ากูทำอะไร กูนอนอยู่ครับ ” ผมส่งสายตาอาฆาตไปให้มัน  สายตาอาฆาตของกูแต่มันกลับหัวเราะออกมา ตลกหรือไงไอ้บ้าเอ้ย

“ หึ ตรงนี้ว่างใช่ป่ะ? งั้นขอนั่งด้วยแล้วกัน ”

“ ไม่ได้ ห้ามนั่งนะ ตรงนั้นมันที่เพื่อนกู ” ผมชี้หน้ามันที่ก้มหลังอยู่ในท่าย่อตัว ก้นมันจะนั่งลงไปที่เก้าอี้อยู่แล้ว มันไม่ฟังผมเลยอะ><

“ กูจะนั่ง หึๆ ” แล้วมันก็นั่งลงไปเต็มก้นที่เก้าอี้ตรงข้ามผม โอยยย ไอ้ยิมไปไหนของมันเนี่ย

“ แต่เพื่อนกู .. ” ผมมองซ้ายขวา หาเพื่อนที่ให้ผมมาด้วย แล้วดันมาปล่อยผมทิ้งไว้แบบนี้..

“ เอาหน่า เพื่อนมึงให้กูนั่งอยู่แล้ว ” มันบอกผม แล้วล้วงๆอะไรในกระเป๋ากางเกงไม่รู้

“ มึงรู้ได้ไง ขนาดกูยังไม่ให้มึงนั่ง ”

“ เหอะ แต่กูนั่งแล้วครับ นี่ มองอะไร? ” มันส่งสายตาเจ้าเล่ห์มามองผม ผมเลยรีบหลบสายตา>< ทั้งๆที่มันก้มหน้าแต่มันรู้ได้ยังไงว่าผมมองมันอะ ..ก็ไม่รู้ว่ามันล้วงๆอะไรในกระเป๋ากางเกงตั้งนานสองนาน ดูล้วงยากๆ เลยเผลอจ้องนานไปหน่อยแค่นั้นเอง

“ เปล้า! (  >.o) ”

“ นี่ได้แล้ว หึๆ กูล้วงเอาโทรศัพท์น่ะ เห็นมองนานก็นึกว่าอยากล้วงให้^ - ^ ” มันยกโทรศัพท์ขึ้นมาให้อยู่ในระดับสายตาผม

“ ไอ้สัดด! บะ..บ้า มึงบ้า! ” ผมไปไม่เป็น><  รู้สึกทำตัวไม่ถูก จับเสื้อแขนยาวที่วางพับเป็นหมอนหนุนอยู่ด้านหน้าได้เลยเขวี้ยงใส่มันทันที ดูมันพูดดิ พูดจาทะลึ่ง คิดได้ไงเล่า!

“ เฮ้ย รุนแรงจังเลย กูแค่แซวเล่นเอง ฮ่ะๆ ^ ^  ” มันจับเสื้อแขนยาวของผมขึ้นมาพับๆแล้ววางที่โต๊ะทางด้านข้างแทน

“ ไปเล่นไกลๆ เฮ้อออ! ” ผมนั่งกอดอกพิงพนักเอ้าอี้ แล้วถอนหายใจเสียงดัง

“ ฮ่ะๆๆๆ มึงนี่ตลกจริงๆ ”

“ ชิ! ” ขออนุญาตมองบนครับ!

“ แล้วนี่ ทำไมไม่กลับไปนอนบ้าน? ”

“ ยุ่งอะไรด้วยเล่า ! ” ผมเปลี่ยนท่าโดยเอาแขนสองข้างขึ้นมาค้ำโต๊ะ และเอาหลังมือลองใต้คางของตัวเอง โดยสายตาก็มองไปที่มันอย่างหมั่นไส้

“ หึ.. ก็อยากยุ่ง มัน..สนุก..ดี..  ” มันวางโทรศัพท์ของตัวเองลงบนโต๊ะ แล้วเปลี่ยนมานั่งค้ำคางท่าเดียวกับผม ทำให้เรามองหน้ากันชัดเจนขึ้น แล้วคำพูดเมื่อกี้ของมันอีก มันทำให้ตกใจจนต้องผงะ ><  อย่าทำแบบนี้ได้มั๊ย ไอบ้า! >/////<

“ แต่กูไม่สนุก กูจะนอน ” ว่าแล้วก็เบนสายตาไปทางอื่น

“ ไม่ง่วงแล้วไม่ใช่หรอ จะนอนทำไม? ” มันกลับไปนั่งพิงพนักเก้าท่าเดิม ผมค่อยรู้สึกหายใจสะดวกขึ้นมาหน่อย

“ (–o–)  ” เออ.. นั้นสิ ผมไม่ง่วงแล้วอะ อย่าบอกนะว่าเพราะผมเห็นหน้ามันผมเลยไม่ง่วงแล้วเนี่ย.. คงใช่ มันมากวนตีนจนผมนอนต่อไม่ได้

“ นี่หนังสืออะไรเนี่ย ของมึงหรอ ? ” มันถามแล้วจับๆหนังสือขึ้นไปเปิดดู

“ ป่าว ของเพื่อน ”

   ผมตอบมันแล้วก็ชะเง้อคอมองหาไอ้ยิม มันไปหาหนังสือมุมไหนของมันเนี่ย ไปนานเป็นบ้า ไม่ใช่มันกลับมาอีกที ผมถูกไอ้บ้านี่กวนตีนจนเส้นเลือดในสมองแตกตายก่อนล่ะ รีบกลับมาช่วยกูที พลีสสสสส

   แล้วทำไมคนที่นั่งอยู่โซนเดียวกับผมถึงไม่มีแล้วซักคนล่ะเนี่ย ก่อนหน้านี้ยังเยอะอยู่เลย อาจจะเพราะเริ่มเย็นแล้วละมั้ง คนเขาเลยกลับกันหมด มีแต่ไอ้คนที่มาเสนอหน้าตรงหน้าผมตอนนี้เนี่ยแหละ มาได้ไง ??


แชะ แชะๆ

“ O.O ”

“ ...... ” (ทำเป็นไม่มอง)

“ มึงถายรูปกูหรอ? ” นอกจากผมจะจมูกดีแล้ว หูของผมก็เหมือนจะดีบางเวลาด้วยแหละ ผมได้ยินเหมือนเสียงชัตเตอร์จากกล้องโทรศัพท์ของมันนะ แต่พอเงยหน้ามอง สายตาของเจ้าตัวกลับจ้องมองที่โทรศัพท์อย่างเอาเป็นเอาตาย ส่วนนิ้วมือทั้งสองด้านก็กดๆจิ้มๆโทรศัพท์ สลับเป็นจังหวะรัวๆไม่หยุด

“ ป่าวหนิ ”

“ แต่เมื่อกี้กูเหมือนได้ยินเสียง..”

“ เหอะ คิดไปเองป่ะ นี่กูเล่นเกมส์ เนี่ย ” มันพูดแล้วหันโทรศัพท์มาให้ผมดูแปบหนึ่งก่อนหันกลับไปแล้วกดเล่นๆต่อ

   แต่ผมคิดไปเองรึป่าวว่าพอผมพูดขึ้น มันก็ทำหน้าตกใจและลอกแลกนิดๆอะ แต่กลบเกลื่อนด้วยหน้ากวนตีน จะบอกยังไงดี  ผมยังไม่เชื่ออะ -///////-

“ ขมวดคิ้วอะไรขนาดนั้น ไม่เชื่อกูหรอ ” มันเงยหน้าขึ้น แล้วกระตุกยิ้มเบาๆ

“ ก็เออสิ ”

“ งั้นดูโทรศัพท์กูเลยมั๊ย ” ว่าแล้วมันก็ยื่นโทรศัพท์มาให้ผมเลยทันที

“ ....... ” ผมส่ายหน้า

“ ไม่แน่นะ? ”

“ อือ ” ผมพยักหน้ายืนยัน ใครจะไปกล้า ผมไม่ก้าวก่ายคนอื่นขนาดนั้นหรอกนะ

   เอ๊ะ! ผมลืมนึกถึงเรื่องพี่รันไปเลย การที่ผมแอบตามแอบถ่ายรูปพี่รันนี่ก็เรียกว่าก้าวก่ายมั๊ยอะ ไม่เนาะๆ เพราะพี่เขาไม่รู้

“ คิดอะไร ปากมึงแหลมจัง ฮ่ะๆๆ ”

“ ยุ่ง! ”


“ ไอ้ขิม ตื่นแล้วหระ.. o.O จึ๊ยยย นี่..?? ” ไอ้ยิมที่เดินโซเซกลับมาเพราะแบกหนังสือประมาณสี่ห้าเล่มในมือมาด้วย มันทำตาโตและส่งซิกถามผมทางสายตาว่านี่ใครก่อนวางหนังสือลงบนโต๊ะ

“ ไม่รู้ กูไม่รู้จัก ” คำตอบผมทำเอาคนที่ถูกพูดถึงสำลักน้ำลาย ก่อนจะแก้เก้อด้วยการหัวเราะกลบเกลื่อน

“ เออ .. พี่เป็นใครหรอครับ? ” ไอ้ยิมที่ได้คำตอบจากผมก็ทำหน้าไม่ถูก หันไปถามไอ้นั้นที่นั่งแทนที่มันอยู่

“ พี่เป็นผู้มีบุญคุณของขิมมันหน่ะ ”

“ O.o บ้าหรอ บุญคุณอะไร? ” ผมถามมันอย่างหาเรื่อง นึกไม่ออกด้วยซ้ำ เจอกันทีมันก็มีแต่กวนตีนทั้งนั้น

“ ฮ่าๆ ก็ลองนึกดูเอง อะๆ เอาเป็นว่ากูไปก็ได้ ” มันเลื่อนเก้าอี้ออกและยืนขึ้น พอผมเงยหน้ามองมัน มันก็ยิ้มกว้างมาให้อย่างพอใจ ยกมือบอกลาไอ้ยิมและเดินออกไปจากตรงที่พวกผมอยู่


“ เฮ้ย ใครวะมึง กูคุ้นๆ ” ไอ้ยิมรีบกลับไปนั่งที่ และถามผมทันทีพอเห็นว่าไอ้นั้นเดินออกไปแล้ว

“ มึงจะไปคุ้นมันได้ยังไง? ”

“ ไม่รู้ เอาเป็นว่าเขาคือใคร? อย่างหล่อ ทำไมกูไม่สูงเหมือนพี่เขาว่ะ ” มันถามผมและทำหน้าสงสัย

“ ใช่เวลาชื่นชมมันมั๊ยอะ ”

“ แหมมมม กูว่ามึงต้องอิจฉา และชมพี่เขาในใจอยู่แล้วอะดิ ”

   >O< มะ..มันรู้ได้ไง?

“ ป่าวนะ ไม่ได้ชมสักหน่อย มันเป็นใครก็ไม่รู้ กูเจอมันสองสามครั้งเอง แล้วครั้งนี้มันก็เข้ามปลุกกู กูก็นึกว่าเป็นมึง ”

“ อ๋อ พี่เขาปลุกมึงนี่เอง ถึงทำหน้าแมวดุขนาดนั้นใส่พี่เขาอะ ”

“ ....... ” นี่ด่ากันป่ะ?

“ แหะๆ  แล้วนี่พี่เขารู้จักชื่อมึงด้วยหรอ? ” มันถามต่อ

“ อืม ไม่รู้ว่ามันรู้จักกูได้ยังไง ..แต่กูไม่รู้จักชื่อมันอะ แล้วเรื่องบุญคุณ... ”

“ เออ พี่เขาเคยช่วยมึงหรอ ”

   บุญคุณอะไรงั้นหรอ? ....

“ อ๋อออ เออนี่.. มึงจำได้มั๊ยตอนไปหอไอ้มิ่งวันนั้นแล้วฝนตกอะ มันเป็นคนกางร่มมาส่งกู ” ผมนึกออกแหละๆ

“ จำได้ๆ ” ไอ้ยิมพยักหน้า เมื่อนึกออก

“ หนอยยย เรื่องแค่นี้ถือเป็นบุญคุณเลยหรอ ”  ตอนแรกก็นึกว่าจะเป็นคนดีมีน้ำใจเฉยๆ ที่ไหนได้ เห็นเป็นบุญคุณเลยว่างั้น  เหอะ! แต่ผมบอกมันแล้วว่าตอนนั้นมันอยากมาส่งเอง เลยไม่ขอบคุณอะ

“ ฮ่ะๆๆ กูว่าเป็นนะ มึงก็ไม่เปียกมากหนิวันนั้น ขอบคุณพี่เขามั๊ยละ? ” มันถามเหมือนรู้เลยอะ

“ ไม่ ”  ผมส่ายหน้าและตอบเสียงเบา

“ นิสัยมึงนี่หน่า ไอ้ขิม ” มันชี้หน้าเหมือนรู้ทันและสั่งสอนเบาๆ แต่ผมสนใจที่ไหน หึ > - <

“ ทำไมอะ มันอยากเป็นคนมาส่งเองอะ ”

“ อะๆ โอเคจ้าเพื่อน แล้วแต่มึงเลย ” ไอ้ยิมพูดเสียงเนือยเหมือนยอมแพ้ ฮ่ะๆ

“ แล้วนี่มึงไปไหนมา กลับได้ยัง? ” ผมถามมัน เพราะถึงจะไม่ง่วงแล้ว แต่ตอนนี้ก็เหนื่อยชิบหาย ไม่รู้เหนื่อยอะไร

“ กลับได้แล้ว ป่ะๆๆ”

..........

   ผมกับไอ้ยิมเดินออกมาจากหอสมุด ตอนนี้ฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว แต่อากาศอบอ้าวเหมือนฝนจะตกซะงั้น

“ มึงเอารถไปจอดไหนอะ? ” ไอ้ยิมถามผม มันเหมือนจะเดินไม่ค่อยไหว เพราะมันคงหนักหนังสือที่มันกำลังหอบพะรุงพะรังประมาณสามสี่เล่ม เล่มละอย่างหนา และกับผมอีกหนึ่งเล่ม ช่วยมันสุดๆแล้ว มันไม่ยอมให้ช่วยมากกว่านี้

“ จอดข้างหอสมุด ” ผมตอบแล้วก็ชี้ไป

“ กูจอดไว้ฝั่งนูน งั้นแยกกันตรงนี้เนาะ เอาหนังสือมาๆ ” มันทำหน้าและปากยืดคอเหมือนบอกทิศทางให้ผมรู้ เพราะมือมันไม่ว่างชี้

“ มึงไหวมั๊ยเนี้ย กูถือไปส่ง ” ผมยังไม่ยอมคืนหนังสือให้มัน

“ ไม่ต้องๆ กูไหว ” มันพยักหน้ายืนยัน แล้วส่งยิ้มกว้าง จนผมได้แต่ถอนหายใจเบาๆ

“ อ่าๆ ” ผมวางหนังสือลงไปทับอีกสามเล่มที่มันถือ มันก็ฮึบตัวขึ้นอย่างทุลักทุเล แต่ก็ยังยิ้มให้ผมอยู่เหมือนเดิม

“ ไม่ต้องมองกูอย่างนั้น กูไหวจริงๆ ฮ่ะๆ ไปๆ^ o ^ ”

“ อืม กูไปก็ได้ๆ ”

“ ขอบคุณที่พากูมา วันจันทร์เดี๋ยวกูเลี้ยงหนม ”

“ หืออ^ - ^ ดีเลย โอเค ” ผมโบกมือบายบ๊ายมัน มันก็ทำเหมือนจะยกมือขึ้นมาบ๊ายบายแต่เหมือนเพิ่งนึกได้ว่ามือไม่วาง ฮ่ะๆ .. ผมมองจนไอ้ยิม เดินข้ามถนนไปจนลับสายตาแล้ว ค่อยหันหลังเดินไปที่ที่ผมจอดรถไว้

..........

“ เฮ้ยยยยย รถกูo0o ”

   พอผมเดินมาถึงที่ที่ผมจอดรถไว้ ก็ต้องตกใจจนแทบทรุดTT ตอนแรกที่ขับมาผมคิดว่าผมโชคดีเพราะมีรถขับออกไปจากตรงนี้พอดีเลยมีที่จอด แต่ใครจะรู้ละครับว่าในความโชคดียังมีความโชคร้ายที่โคตรเหี้ยอะ

“ทำไมยางแบนแบบนี้เนี่ย! ”  ตอนขับมายังดีๆอยู่เลยนะ o.O

“ โหห! ยางแบนแต๊ดแต๊เลย เหี้ยเอ้ยยย! ” มันเหี้ยมากท่านผู้ชม

   โอยยย ลูกพ่อ>< ล้อหนูทำไมเป็นแบบนี้ ...หรือพ่อขับไปเหยียบอะไร ? แล้วเหยียบตอนไหน ?

“ เฮ้อออ จะกลับยังไงล่ะเนี่ย ”

“ เอายังไงดีว่ะ ”

“ โทรศัพท์ไงไอ้ขิม โทรศัพท์ –O– ”

   ผมรีบค้นโทรศัพท์มือถือที่อยู่ในกระเป๋าของตัวเอง พอหาเจอก็พยายามกดเปิดเครื่องแต่เปิดแล้วมันก็ดับครับ ก็เลยเคาะๆอยู่นั้นเพราะรู้ยังไงก็เปิดไม่ติด  ที่จริงแบตโทรศัพท์ผมหมดตั้งแต่ตอนบ่ายๆแล้ว เพราะเมื่อคืนผมลืมชาร์ตไว้อะ เลยมาเรียนพร้อมกับแบตแค่15%

“ แบตก็หมด โทรหาใครก็ไม่ได้ ” ผมอยากจะทึ้งหัวตัวเองแรงๆ

   พอโทรศัพท์ไม่ติด ผมเลยพยายามมองรอบๆว่ามีใครอยู่แถวนี้มั๊ย เห็นอยู่ไกลๆ ว่ากำลังมีคนเดินมาทางนี้ น่าจะเป็นรุ่นพี่ผู้ชายกับผู้หญิง ดูท่าทางน่าจะใจดีอยู่นะ ผมเลยคิดว่าจะเข้าไปขอยืมโทรศัพท์ของเขาสักคน เขาน่าจะให้ผมยืมนะ

“ ออกมาจากหอสมุด อากาศต่างกับข้างในชิบ ” ผู้ชายตัวเล็กๆ ถอนหายใจแล้วเอามือพัดไปมาแรงๆ เพื่อจะให้มีลมเย็นขึ้น

“ อืม ร้อนอบอ้าวเหมือนฝนจะตก จี้มึงให้กูไปส่งไหนอะ? ” อีกคนก็ถาม แต่หน้ากำลังก้มลงในกระเป๋าเหมือนหาอะไรบ้างอย่างอยู่

“ วิศวะฯ กูต้องไปหามันอะ ” อู้ คณะผมเลยอะ

“ อืมม เดี๋ยวนี้อะไรก็มีแต่แฟน ”

“ อย่ามาแซวดิ>//////< ”

1 2 3 เรียก..

“ พี่ครับๆ เออ.. ” ผมเรียกพี่สองคนที่กำลังจะเดินผ่านผมไป เหมือนพวกเขาทั้งคู่จะไม่ทันสังเกตนะ ว่ามีผมยืนอยู่ตรงนี้ เพราะทั้งคู่หันมามองผมด้วยหน้าตาที่ตกใจพอสมควร ฮัลโล^///^ ผมเองไม่ใช่ผีหรอกครับ ใจเย็นๆนะ^^

“ เรียกพวกเราหรอ ” พี่ผู้ชายตัวเล็กผิวขาวๆคนนั้นหันมามองหน้าผมงงๆ และชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง  ผมเลยต้องรีบพยักหน้ายืนยันพร้อมส่งยิ้มให้ ก่อนจะค่อยๆก้าวเท้าเดินเข้าไปใกล้พวกเขา

“ หล่ออะ น่ารักอะมึง ” พี่ผู้หญิงคนสวยกระซิบอะไรไม่รู้ ก่อนหันมายิ้มหวานให้ผม โหหหห พี่เขาสวยมากเลยนะเนี่ย มีแฟนรึยังน๊า> - <

“ แยมมึงนี่! เอ่อ ว่าไงอะ มีอะไรหรอ? ”  เขาพูดค่อนข้างห้วนหน่อยๆ แต่ผมว่ามันไม่ได้เสียงแข็งจนเกินไป ผมคิดว่าเขาคงงงและลังเลว่าจะคุยกับผมดีมั๊ยน่ะ..

“ ^ - ^ คือว่า.. ”

“ มีอะไรหรอ? พูดมาเลยจ้ะ ” พี่ผู้หญิงคนสวยพยักหน้าเพื่อให้ผมพูดต่อ แถมส่งยิ้มหวานกว่าเดิมให้อีก แหมมม ยิ่งยิ้มยิ่งสวยอะครับ

“ คือ..พอดีว่า รถของผมยางแบนอะ แล้วโทรศัพท์แบตก็หมดโทรหาใครไม่ได้ ผมขอยืมโทรศัพท์พี่โทรหาพี่ชายหน่อยได้มั๊ยครับ ”  ผมพูดอย่างอายๆ แล้วชี้ไปที่รถของตัวเองที่ยางแบนแต๊ดแต๋

“ อ้าว ยางรถแบน ทำไมซวยจังอะ.. เออจี้กูลืมโทรศัพท์ไว้ที่รถ ของมึงให้น้องเขายืมดิ ” พี่คนสวยสะกิดพี่อีกคนที่ยังทำหน้างงนิดหน่อย

“ อ่อๆ ได้ดิ นี่อะ” พี่เขาพยักหน้าแล้วรีบหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ายืนมาให้ผม

“ ขอบคุณนะครับ ” ผมรีบรับโทรศัพท์มา แล้วกดเบอร์โทรออกหาไอ้พี่

แต่..

“ คุณมียอดเงินคงเหลือไม่เพียงพอ.. กรุณาเติมเงินค่ะ.. ”

จ บ เ ห่ .. -o-


เดี๋ยวมาต่อ
.
.

[iceman555]

เอ่อมมม ยังใช้เติมเงินอยู่อีกเหรอครับ. อิอิ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

 

ไรท์ เขียนว่า  ยิ้มแยะๆ
มันคือ ยิ้มแหยๆ หรือเปล่า

เมื่อไหร่ขิม จะรู้ว่าเป็นกรด ซะที
อยากอ่านพาร์ทกรดบ้าง 
กรด รู้ชื่อขิม ได้ยังไง
คงเห็นขิมที่มาแอบถ่ายรัน แล้วชอบสินะ

เปรม น่าจะชอบขิมนะ
แต่ขิมชอบกะทิ ไม่ได้ชอบเพศเดียวกัน
เลยชิงจีบแย่งซะเลย
แถม มาป้วนเปี้ยนเจอขิม เยาะเย้ยขิม
ถ้าไมคิดไรกับขิม มาเจอ ขวางทางขิมเพื่อ? 
       
 

[funndee]

จี้ก็มาาาาา รออ่านทั้งเรื่องนี้ เรื่องนั้น5555
ตลกกก ตังค์หมดไปอีก

[Billie]

 

[Tawanwee]

พระเอกก็ยังผลุบๆโผล่ๆ แม้แต่ชื่อ ขิมก็ยังไม่รู้จัก

[orayassa]

ค้างงงง รอจนกว่าจะมา อิๆ

[pipimSCHT]

**มาต่อๆ

   ผมหันไปมองหน้าพี่เจ้าของโทรศัพท์และพี่คนสวยข้างๆ ทั้งสองกำลังมองหน้าผมเหมือนลุ้นว่าโทรติดหรือเปล่า คือเหมือนพี่เขาพยายามช่วยผมอะ แต่ทำยังไงได้ผมต้องบอกความจริงออกไป

“ โทรติดมั๊ย? พี่รับมั๊ย?” พี่คนสวยถามหลังจากที่เห็นว่าผมที่ยิ้มฝืดๆ

“ เงินโทรศัพท์พี่หมดอะครับ มัน..เลยโทรไม่ติด แหะๆ ” ผมส่ายหน้าช้าๆ และยิ้มแยะๆ

“ หาาา O.o ”  ใบหน้าพี่เจ้าของโทรศัพท์ตอนนี้ทั้งตาโต อ้าปากค้าง หน้าขึ้นสีขึ้นมาทันที พี่เขายื่นมือมารับโทรศัพท์กลับไป เหมือนจะกดเช็คยอดเงิน ก่อนเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ผมแบบอธิบายไม่ถูก

“ เอ้าไอ้จี้! ไม่มีเงินโทรศัพท์หรอ ”

“ อืมแยม กูนึกว่ามีอะ สงสัยเพิ่งหมดด้วยอะ ขอโทษนะ ทำไงดีๆๆ ” พี่เจ้าของโทรศัพท์พูดกับพี่คนสวย แล้วหันมามองหน้าผมด้วยสายตาที่รู้สึกผิด

“ โทรศัพท์มึงนี่ทำไรได้บ้างมั๊ยเนี้ยยย ยังมีร้านไหนรับซ่อมโทรศัพท์รุ่นนี้ให้มึงอยู่นะ ” พี่คนสวยพูด ทำให้ผมมองตามไปที่โทรศัพท์ ไม่รู้ว่าโทรศัพท์ของพี่เขารุ่นอะไร แต่เหมือนจะเป็นรุ่นที่มีมานานแล้ว

“ อย่าดูถูกโทรศัพท์กู รู้มั๊ยเครื่องนี้ก็ใช่ตั้งแต่มอสาม เก็บไว้เป็นอย่างดี ” โหหห นานจริงๆด้วย

“ คุยโม้อยู่ได้ เปิดเน็ตๆ ลองทักเฟสได้ป่ะ ” พี่คนสวยเสนอความคิด

“ เออๆ แปปๆ ถ้าไอโฟนพี่ไม่พัง ป่านนี้น้องโทรหาพี่ชายได้แล้ว ” พี่เจ้าของโทรศัพท์พูดหน้าหงิกใส่พี่คนสวย ก่อนหันมาพูดยิ้มใจเย็นให้กับผม

“ ได้ป่ะ? ” พี่คนสวยเร่ง ด้วยความตื่นเต้น ผมนี่ยังลุ้นไปด้วยเลย

“ เดี๋ยวลองต่อเน็ตอยู่ ..อ้าวโปรหมดอะ ..ไวไฟไม่ถึงแล้วด้วย ” พี่เจ้าของโทรศัพท์พยักหน้า แล้วกดที่โทรศัพท์ของตัวเองซักพัก ก็เงยหน้ามาบอกว่าไม่มีโปรเน็ต แต่ก็ไม่ละความพยายามยกโทรศัพท์ขึ้นเหมือนหาสัญญาณไวไฟ

“ แปบนะสุดหล่อ แหะๆ ” พี่คนสวยจากที่มั่นใจ ก็เงยหน้ามองผมแล้วยิ้มแห้งๆ ดูเหมือนจะอายๆหน่อยๆ จนผมต้องรีบพูดอะไรสักอย่างเพื่อให้พี่เขารู้สึกไม่ดีกัน

“ เออ พี่ครับไม่ต้องก็ได้ครับ ” ผมบอกพี่เจ้าของโทรศัพท์ คือพี่เขาพยายามเดินไปเดินมา ยกมือขึ้นลงเพื่อหาไวไฟให้ผมอะ

“ แล้วเอาไงดีอะ? ” พี่เจ้าของโทรศัพท์เงยหน้าขึ้นมาถาม หลังจากเคาะๆโทรศัพท์ทำหน้าเหมือนไม่ได้ดั่งใจ

“ งั้นเดี๋ยวพี่ส่งมั๊ย บ้านอยู่ไหน? ” พี่คนสวยถาม

“ เอ้ย ไม่เป็นไรครับพี่ เออ.. คือเดี๋ยวผมเดินไปขึ้นแท็กซี่ก็ได้ ”  ผมชี้ไปทางด้านหน้า เดินไปซักหน่อย จำได้ว่ามีป้ายรถเมย์ เอาจริงๆ ผมเกรงใจอะพูดตรงๆ

“ เห้ย ไม่ต้องเกรงใจนะ ” พี่คนสวยโบกมือไปมาๆ  ส่วนพี่เจ้าของโทรศัพท์ก็พยักหน้าเห็นด้วย ก่อนพี่เขาจะก้มๆลงมองโทรศัพท์ตัวเองด้วยสายตาหาเรื่อง โทรศัพท์?

“ ไม่เป็นไรจริงๆครับ ขอบคุณนะ ” ผมพูดกับพี่แยม

“ อ่อ เอางั้นแน่นะ ” พี่คนสวยถาม และทำหน้าไม่แน่ใจ

“ แน่ครับ ขอบคุณนะครับ ” ผมพยักหน้ายืนยัน และยกมือไหว้ขอบคุณ พี่ทั้งสองก็ยิ้มมาให้ผม เพราะพี่เขาช่วยอย่างเต็มที่แล้ว

“ งั้น.. พวกพี่ไปนะ เออๆ! น้องชื่ออะไรอะ? ” พี่คนสวยที่กำลังจะเดินไป หันกลับมาถามผมเหมือนพี่เขาเพิ่งนึกขึ้นได้

“ ^ - ^ ” ฮืออออ พี่คนสวยถามชื่อผมด้วย

“ เอ้ย คือพี่ถามชื่อเรา เพราะว่าเผื่อมีโอกาสที่ได้ช่วยครั้งหน้า เพราะครั้งนี้ดันช่วยอะไรน้องไม่ได้เลย ฮ่ะๆๆ ” พี่แยมเกาหัวตัวเองและหัวเราะออกมากันเก้อที่ผมไม่ยอมตอบพี่เขาสักที น่ารักกกกก

“ ครับ.. ”  งือออ ขอโทษครับ ที่ยังไม่ตอบเพราะเขิน บ่องตรง! >/////<

“ อะๆ งั้นพี่บอกชื่อพี่ก่อน ..พี่ชื่อแยม ส่วนนี้ไอ้จี้ คนนี้มีแฟนแล้ว ”

“ ไอ้แยม! อืมๆ ตามนั้นแหละน้อง ชื่อจี้มีแฟนแล้ว ” พี่จี้ที่เงยหน้าขึ้นอย่างตกใจและเหมือนจะด่าพี่แยม กลับเปลี่ยนมาอมยิ้มเขินๆ แล้วหันมาพูดยอมรับกับผมเสียงเบา ฮ่าๆ

“ ครับพี่แยม พี่จี้  ..ผมชื่อขิม ^^ ”

“ ^o^ ขิม น้องขิม ไว้เจอกันนะน้องขิม พี่ไปแล้วนะจ๊ะ กลับดีๆล่ะ ”

   ผมยืนยิ้มอยู่ที่เดิมจนพี่ทั้งสองคนเดินจากผมไปไกลแล้ว เฮ้อ ถึงจะช่วยผมไม่ได้แต่พี่เขาก็ยังพยายามช่วย ใจดีจริงๆเลย ขอบคุณนะครับ ผมบอกขอบคุณในใจอีกครั้ง

..........

   ผมตรวจของในรถ อะไรที่เป็นของสำคัญก็หยิบมาไว้กับตัวเองหมด เดินวนไปวนมาหลายรอบจนแน่ใจว่าไม่มีของสำคัญแล้ว ก่อนผมจะล็อกรถ

   ผมเดินไปตามทางเท้าเรื่อยๆ เพื่อไปที่ป้ายรถ ระหว่างนั้นก็คิดว่าถ้าไปรอแถวนั้นคงมีแท็กซี่ผ่านมาผมก็จะได้ขึ้นเพื่อกลับบ้านเลย แต่ฟ้ามืดแบบนี้ก็น่ากลัว แถมจากที่ร้อนอบอ้าวก็เปลี่ยนลมพัดแรงขึ้น เฮ้อ ทำไมไม่ค่อยมีรถผ่านไปผ่านมาเลยนะ บรรยากาศวังเวงชอบกล

ปริ้นๆ!

   ไอ้สลัด! สะดุ้งเลยอะ

   อยู่ๆก็ได้ยินเสียงบีบแตร พอหันไปมองก็เห็นว่ามีรถมอเตอร์ไซต์คันใหญ่คันหนึ่งเหมือนจะเป็นรถบิ๊กไบค์ขับมาเรื่อยๆจนมาจอดเทียบกับทางเท้าที่ผมกำลังยืนอยู่

   ใครอะ?

   อะ ! O.O หรือว่าโจร

   !!!!!!!

“ นี่!  ” ผมได้ยินเสียงออกมาจากหมวกกันน็อคใบนั้น ก็ถอยหลังหนึ่งก้าวเพื่อความปลอดภัย มองไปรอบๆ ตอนนี้ทางเดินข้างหน้าข้างหลังผมไม่มีคนเลย รถก็ไม่มีผ่าน คนไปไหนกันหมดเนี้ย

“ ....... ”

“ มาทำอะไรตรงนี้? ”

“ เฮ้ยย ม..มึงเป็นใคร ” ผมก้าวถอยหลังหลายๆก้าวขึ้น หลังจากสังเกตเห็นว่ามันลงจากรถ และย่างเท้าเข้ามาใกล้ผมมากขึ้นเรื่อยๆ

    ดูจากการแต่งตัว ใส่หมวกกันน็อคสีดำ เสื้อแจ๊กเก็ตสีดำเสื้อด้านในเหมือนจะเป็นสีขาว กางเกงยีนส์สีดำ ดำทั้งตัวแบบนี้ ไม่น่าไว้ใจอะ

   ถ้าเกิดเป็นโจรจริงๆ ผมจะทำยังไงดี ฮือออ พ่อจ๋า แม่จ๋า ช่วยขิมด้วย T – T

“ มึงเป็นใคร อย่าเข้ามานะเว้ย! ”

“ ฮะ? กูไง กูอะ ” เสียงที่ออกมากลับทำให้ผมตกใจมากกว่าเดิม พอมันเข้ามาใกล้มากขึ้น อยู่ดีๆขาของผมมันก็เหมือนจะก้าวถอยหลังไม่ออก

   ผมพยายามกลั้นหายใจ ทั้งๆที่รู้สึกว่าจังหวะของการเต้นของหัวใจของผมมันเต้นแรงมากขึ้น เพราะความกลัวและคิดไปเรื่อยของผม หวังว่าชีวิตผมคงไม่จบลงมันนี้หรอกนะ ผมกำมือตัวเองแน่นขึ้น ฝ่ามือเริ่มเปียกชื้นเพราะเหงื่อที่หลั่งออกมามากขึ้น

   พยายามบอกตัวเองให้ตั้งสติแต่ว่า..

   ถ้ามันเป็นโจร..

   ในหัวนึกแต่หน้าพ่อ แม่ พี่ แล้วว่าตอนนี้ผมมีอะไรที่สำคัญ กระเป๋าตังค์ โทรศัพท์ นาฬิกา กุญแจรถ อะไรอีกๆ?

“ ม..มึงเป็นโจรหรอ ต้องการอะไร? ” ผมฝืนกลืนก้อนน้ำลายลงคอ แล้วถามมันออกไป พยายามควบคุมเสียงไม่ให้สั่น แต่มันก็สั่นเหอะ..

“ กูไม่ได้ต้องการอะไร.. ”  มันตอบเสียงเรียบ

 “ มึงไม่ได้ต้องการอะไร แล้วมึงจะก้าวตามกูมาทำไม อะ.. อย่านะ อย่าเข้ามานะเว้ย กูต่อยนะโว้ย ย้ากกก!!!!  ” ผมหลับตาหยี๋ ก่อนกลั้นหายใจ ยกขึ้นปล่อยหมัดเพื่อจะต่อยคนตรงหน้า แต่..

หมับ!

   พลาดไม่เป็นท่า>< หมัดที่ผมปล่อยออกไปกลับถูกมือใหญ่ๆของมันจับกุมไว้แน่น ฮือออ ผมไม่กล้าลืมตาหรอกนะ เตรียมตัวโดนหมัดสวนคืนแน่ๆ

( >.-)

ไม่.. ไม่โดนต่อยกลับอะ..

   ผมลองหรี่ตาดูคนตรงหน้า ก็เห็นว่ามันกำลังพยายามถอดหมวกกันน็อคออกด้วยมือข้างที่ว่าง ที่ไม่จับผมไว้

“ นี่จะต่อยกับหมวกกันน็อคที่กูใส่เนี่ยนะ! ” พอได้ยินเสียงที่เหมือนจะอึ้งๆปนโมโหหน่อยๆ ผมก็รีบหลับตาลงสนิทอีกครั้ง ไม่กล้ามองหน้าโจรหรอกนะ ถ้าถูกมันเอาหมวกกันน็อคฟาด หรือฆ่าเอาจะทำยังไง ><

“ มะ..ไม่ได้ตั้งใจ กลัวแล้ว มึงต้องการอะไร เอาไปเลย อย่าฆ่ากูนะ กูไม่ได้เจอพ่อแม่หลายเดือนแล้ว ฮือออ ” ผมส่ายหน้าไปมาหลายครั้ง พยายามดึงตัวออกจากมัน มือก็ถูกมันจับ ขาก็ก้าวไม่ออก><

“ ขิม! มองดีๆ ลืมตาเร็ว ” น้ำเสียงคุ้นๆอะ

“ ไม่! ” ผมปฏิเสธ แถมยังพยายามก้มหน้าลงจนจะชิดอก ..ถึงเสียงมันจะคุ้น แต่ผมก็คิดอย่างเดียว ผมจะไปบ้าคุ้นเสียงโจรได้ยังไง ..

“ กูเอง ลืมตา ขิมลืมตา! ”  ผมพยายามส่ายหน้าหนี พอรู้ตัวว่ามันเอามือขึ้นมาดันหน้าผาก และจับหน้าผมให้เงยหน้าขึ้นมอง

   ฮึยยยย ไม่ลืมโว้ย ไม่มองด้วย ทำไมต้องมาบังคับกันด้วยเล่า!

“ กูเอง ฟังเสียงกู .. กูไม่ใช่โจร ลืมตานะ..”

   ไม่ใช่โจร..

   -.- ให้ฟังเสียง? เสียงหรอ?

O.O

“ มึง.. ” มันจริงๆด้วย ..

คือมันจริงๆ l-l

“ เออ กูเอง ” มันถอนหายใจออกมา และยิ้มบางๆให้ผม ในขณะที่ผมอึ้งมากกว่าเดิม นี่มัน..

“ มึงแกล้งกูหรอ? ” ผมถามมันออกไป และทุบที่อกมันไปด้วยแรงที่มี อยู่ๆก็รู้สึกโล่งใจ แต่ก็จะร้องไห้ยังไงไม่รู้

“ หึๆ ” มันส่ายหน้าไปมา และยิ้มบางๆมาให้ เอาไงดีอะ ผมสับสนตกลงมันแกล้งผมมั๊ย..

“ ฮืออ นี่มึงแกล้งกูหรอ..ฮึก ” ผมดึงมือที่ถูกมันจับไว้เมื่อกี้ ขึ้นมาปิดหน้าตัวเอง

   ความกลัวและความตกใจที่มีมันก็กลายเป็นความโล่งใจ น้ำตามันก็ไหล ไหลออกมาแบบห้ามไม่อยู่ ผมสับสนไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกโกรธหรือรู้สึกปลอดภัยพอรู้ว่าเป็นมัน รู้ว่ามันไม่ใช่โจร..

   มันคงหัวเราะอยู่สินะ มันไม่รู้หรอว่าเมื่อกี้ผมกลัวมากแค่ไหน หน้าพ่อหน้าแม่ หน้าคนในครอบครัวลอยมาหมดอะ ทำไมมันต้องแกล้งผมด้วย ( - . - )

“ เฮ้ย ขิม อย่าร้อง.. กูไม่ได้จะแกล้งนะ ” ทำเป็นเสียงอ่อนนะมึง ชิ ไม่ต้องมาจับมือกูเลย!

“ ปล่อย! ฟูดดด ”

“ เดี๋ยวๆ ฟังกูก่อน.. กูขับรถมาพอดี มองเห็นมึงจากข้างหลัง กูคิดว่าต้องเป็นมึงเลยจอดรถมาดู คือ..กูจะเขามาถามว่าทำไมมาเดินอยู่คนเดียวแบบนี้ ”

“ ไม่ต้องมายุ่ง.. ”ผมหันหน้าหนีไม่ยอมมองหน้ามัน ทำเป็นเหมือนไม่อยากฟังมัน แต่ที่จริงก็ฟังอะแหละ แต่น้ำมูกผมไหลไง ผมจะสูดน้ำมูกอะ ไม่อยากให้ใครเห็นนะโว้ยTT

“ ฟังก่อน ไม่ร้องดิ.. ” มันพยายามจับให้ผมหันไปมองหน้ามันอีกครั้ง

“ ฮึยยย เอ่อ! กูจะฟัง แต่แปบหนึ่งได้มั๊ยเล่า! น้ำมูกไหลกูจะเช็ดน้ำมูก! ” ผมสะบัดมือมันออกมาบังจมูกไว้ และมองหน้ามันอย่างหาเรื่อง ก่อนสูดน้ำมูกแรงๆใส่หน้ามัน

“ อ่า .. ”  (^=O=^)



“ อะ ทิชชู ” มันเดินกลับมาจากมอเตอร์ไซต์พร้อมทิชชูที่มันยื่นให้ผม ผมก็รีบหันหลังหนี รีบจัดการเช็ดหน้าเช็ดตา เช็ดน้ำมูกให้เรียบร้อย ก่อนจะหันกลับไปมองมันที่ยังยืนอยู่ใกล้ๆผมที่เดิม

“ จมูกแดงหมดแล้ว เด็กขี้แย ”

“ ไม่ต้องมายิ้มเลย! ” ผมเขวี้ยงทิชชูที่ไม่ได้ใช้คืนให้มัน ที่จริงก็เล็งที่หน้าแหละ แต่ไม่โดน หึยย

“ โอเคยัง? ก็บอกว่าให้มองดีๆ ไม่เชื่อกูนะ ” มันจิ้มๆหน้าผากผมจนเซ

“ อย่าสิ! เออ ก็มึงอะ! กูนึกว่าโจรหนิหน่า ” ผมปัดมือมันออก แล้วเงยหน้ามองมันด้วยสายตาที่ไม่พอใจ

“ โจรอะไรขับบิ๊กไบค์ แล้วแถมยังหล่อขนาดนี้ หึๆ ”

“ ถุยเถอะ -/////////-  เอาความมั่นหน้ามาจากไหน? ” ผมด่ามันด้วยเสียงที่ยังอู้อี้อยู่

“ หึๆ ช่างความหล่อของกูเถอะเนาะ.. ตอบกูมาก่อนว่าทำไมมาเดินอยู่ที่นี้? ทำไมยังไม่กลับ? แล้วไหนเพื่อน? ทำไมอยู่คนเดียว? ที่นี้มันมืดมันเปลี่ยวรู้มั๊ย? ” ผมอ้าปากค้าง กะจะตอบมันตั้งแต่คำถามแรก แต่ยังไม่ทันได้ตอบ ก็โดนมันถามรัวเป็นชุดอะ

“ ถามอะไรเยอะแยะเนี้ย! ”

“ ให้ทวนคำถามมั๊ยล่ะ? ”

“ ไม่ต้องๆ ..เพื่อนกูกลับแล้ว กูก็กำลังจะกลับ ” ผมสรุปคำตอบ

“ รถจอดอยู่ไหน นี่มึงอย่าบอกว่าเดินมาจากหอสมุด ” มันถามต่อ แต่ทำไมต้องทำหน้าเหมือนพ่อเวลาดุผมด้วยอะ

“ รถก็จอดอยู่หอสมุด แต่กูจะไปป้ายรถเมย์ ” ผมชี้ไปตามทางเดิน

“ ไปทำไม? ” มันหันไปมองตามที่ผมชี้ แล้วหันกลับมาถาม เหอะ ถามมากเหมือนพ่อจริงๆแล้วล่ะ

“ ก็กลับบ้านไง ถามมาก ”

“ แล้วทำไมไม่ขับรถกลับ ตอบยาวๆดิ กูถามตั้งยาว ” มันเสยผมของตัวเอง และทำหน้าเหมือนจะบังคับผมให้ได้

“ เอ่อๆ ..ก็รถกูยางรั่วอะ โทรศัพท์แบตก็หมด เจอคนจะยืมโทรศัพท์เขา เขาก็ดันไม่มีตังค์โทรอะ กูก็เลยจะนั่งแท็กซี่กลับ โอเคยัง! ” ผมพูดอธิบายยาวๆตามที่มันต้องการ ใส่หน้ามัน มันทำท่าคิดตาม และพยักหน้าเหมือนเข้าใจ

“ งั้นมา.. ”

หมับ

“ O.O จับทำไม ปล่อยๆ! ” ผมร้องขึ้นเสียงดังและตีมือมันรัวๆ เพราะอยู่ดีๆมันก็จับมือผม

“ ไม่ปล่อย มากับกู ” มันไม่สนใจกลับออกแรงดึงผมให้เดินไปที่รถของมัน

“ ไปไหน ไม่ไปนะ! ” ผมดึงมือกลับและส่ายหน้ารัวๆ
 
“ จะไปส่ง ขึ้นรถเร็ว ”

“ หะ? ” O.o

“ งงอะไร? ขึ้นมาเร็ว กูจะไปส่ง ” มันยื่นหมวกกันน็อคใบใหญ่สีดำมาให้ผมถือ ผมก็รับมาถือไว้ด้วยความงงกว่าเดิม

   มันก้าวขึ้นรถมอเตอร์ไซต์ หันมามองหน้าผมแล้วมันกระตุกยิ้มนิดๆ เสียงสตาร์ตของเครื่องยนต์ที่ดังขึ้นทำให้เรียกสติผมกลับมาได้ แต่ถึงยังไง ขาของผมก็ยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ไม่ได้ก้าวตามมันไป

“ ไม่ ไม่ต้อง กูจะนั่งแท็กซี่ ” ผมส่ายหน้าปฏิเสธ

“ เสียตังค์แพงนะ กูว่ามึงเก็บเงินไว้ซื้อขนมดีกว่า ”

เป็นความคิดที่ดีนะ..

“ ขนมดีกว่า เอ้ย! ไม่เอาๆๆ จ่ายนิดหน่อยจะเป็นไร ” พอผมเผลอพูดตาม แต่ก็รีบแก้คำพูด มันก็แอบหัวเราะอะ อย่านึกว่าไม่เห็นนะ!

“ หึ มึงไม่ได้ยินข่าวหรอ ช่วงนี้มีข่าวแท็กซี่โหด ฆ่าข่มขืนนักศึกษานะ จะชายหรือหญิงก็อันตรายทั้งนั้น ”

“ บ้าป่ะ พูดทำไมเนี่ย! ” ผมด่ามันหน้าหงิก ทำไมต้องพูดให้กลัวด้วย.

“ นี่กูไปส่งฟรี ไม่เสียตังค์ ไม่ฆ่าข่มขืนมึงด้วยนะ ” มันกระตุกยิ้ม

“ ไอ้บ้า! ”

“ เอาไง ให้กูไปส่ง มึงดูฟ้าเริ่มมืดแล้วนะ ลมก็แรงฝนอาจจะตกด้วย กว่าจะเดินถึงป้ายรถ กูว่าได้เปียกฝนก่อนแน่ๆ ”

“ เออ.. ”  เอาไงดี ? ผมมองท้องฟ้า ความจริงก็คิดว่าถ้าไม่ได้กลับตอนนี้ต้องหลบฝนไม่ทันแน่ๆ แต่จะกลับกับมัน ..นี่ตกลงผมกับมัน เรากลายเป็นคนรู้จักกันแล้วหรอ ..

“ คิดนานเว้ย งั้น.. ”

“ เดี๋ยวๆ อย่าเพิ่งไป ” ผมรีบยกมือห้ามมัน เพราะคิดว่ามันจะขับรถหนีผมออกไปก่อน

“ ใครบอกว่ากูจะไป กูจะจอดรถลงไปลากมึงมาซ้อนเนี่ย ” มันจอดรถเอาคาตั้งลง เหมือนจะลงมาลากผมจริงๆ

“ ...... ” เอาไงดี ถ้ามันไปส่งก็จะประหยัดตังค์ แล้วก็คงปลอดภัย ..กว่านิดๆ

“ จะขึ้นก็ขึ้นเถอะหน่า หนึ่ง สอง สะ.. ” มันพูดเสียงดัง แล้วทำท่าจะออกรถหนีผมซะงั้น ผมเลยรีบวิ่งมาหามันที่รถก่อนมันจะออกไปจริงๆ

“ ไปก็ได้ จะขึ้นๆ ขึ้นยังไงว่ะ? ” ผมพูดหน้าหงิก รถอะไรสูงชิบหาย

“ เหยียบที่เหยียบ แล้วจับที่ไหล่กู อ่า ขึ้นมา.. ”

“ ฮึบ! ” > - < โอย สูงก็สูง นั่งก็ยาก


“ อะนี้หมวก ” ผมยื่นหมวกไปให้มัน

“ มึงใส่เลย ” มันส่ายหัว

“ ไม่ๆ มึงแหละใส่ ”

“ ไม่ มึงใส่แหละดีแล้ว เผื่อหลับตกรถจะทำยังไง? ”

“ ไอ้บ้า! กูไม่หลับหรอกน้า มีหมวกอันเดียวหรือไง มึงแม่งพูดมาก กูใส่เนี่ย ใส่แล้ว.. ”  ผมยอมใส่หมวกกันน็อกตามที่มันบอกเพราะต้องปลอดภัยไว้ก่อน แต่ก็บ่นๆๆเรื่อยๆอยูด้านหลังมัน

“ บ่นเก่งจริงๆเว้ย หึๆ ที่มีหมวกอันเดียวเพราะก็ปกติไม่มีใครซ้อนหนิ ”

“ ก็แหง ปกติผู้หญิงเขาก็ชอบนั่งรถยนต์ มีที่บังแดด แถมแอร์เย็นสบาย ” 

“ แล้ว.. มึงชอบแบบไหน?  ” มันหันข้างมาถาม

“ อือ กูหรอ.. แบบนี้ก็ดีนะ^ - ^ ปกติกูขับแต่รถยนต์ บิกไบค์มึงเท่ห์ดี ”

“ อืม .. ” มันพยักหน้าและขานรับเบาๆแค่นั้น เมื่อกี้ผมตอบไปตามความจริง ไม่เห็นหรอกว่าพอมันฟังคำตอบของผม แล้วมันจะทำหน้าทำตายังไง ก็สงสัยนิดๆว่ามันถามทำไม ..แต่ช่างเถอะ

“ นี่! ไปได้แล้วๆๆๆ ” ผมเห็นว่ามันไม่ออกรถซักที เลยเร่งมัน ไม่รู้เหมออะไรอยู่ได้ -o-

“ หึๆ ได้ครับได้ เกาะกูแน่นๆด้วย ”

“ มึงขับดีๆแล้วกัน ไอเกาะ กูเกาะแน่นอยู่แล้วไม่ต้องบอก ” ผมบอกมัน เพราะตอนนี้ผมจับเสื้อแจ็คเก็ตของมันไว้แน่นมากบอกเลย

หมับ

“ เอ้ย ทำไรเนี่ย! ” ผมร้องเสียงหลงอะและพยายามดึงมืออก อยู่ดีๆไอ้บ้านั้นก็เอื้อมมือมาจับมือผมทั้งสองข้างเข้าไปกอดเอวมัน จะบ้าตายยย><

“ จะกอดเลยก็ได้นะ กูไม่ถือ ”

“ ตะ..แต่กูถือเว้ย ” ผมรีบดึงมือกลับแล้วจับเสื้อด้านหลังมันไว้แน่นเหมือนเดิม

“ หึๆ โอเคๆ ”

“ ไปซักที! กวนตีนอยู่ได้อะ ”

..........

“ นี่.. บ้านกูต้องเลี้ยวอีกทางนะ! นี่จะไปไหนอะ ” ผมร้องเสียงดังแล้วเอามือทุบหลังมันรัว เพราะสังเกตว่าพอมาถึงทางแยก มันกลับไม่เลี้ยวไปถนนทางจะไปบ้านผม ตามที่ผมบอก แต่กลับเลี้ยวไปอีกทางแทน
ซ่าๆๆๆๆๆๆ

“ เอ้ย!  ฝนตกกก ” ผมพยายามห่อตัวและบังไม่ให้ของที่อยู่ในกระเป๋าเปียก เพราะฝนมันตกแรงขึ้นเรื่อยๆ

“ นั่งดีๆ ” มันพูดบอกผมเสียงดังแข่งกับฝน

“ นี่จะขับไปไหนอะ ไอ้บ้า! ”

“ คอนโดกู ”

“ หะ! ” คอนโดมันเนี่ยนะ .. ว้อททททททท

-100%-

#จับรัก #กรดขิม

TBC.


** มาอัพแล้วค่าาาา ตอนนี้สั้นไปมั๊ยอ่ะ 
ตอนนี้มีจี้กับแยมจากเรื่อง แล้ว..รักรึป่าว โผล่มากด้วยนิดหนึ่ง
มาก็ไม่ได้ช่วยอะไรขิมได้เลย เงินโทรศัพท์ก็หมดอีก 5555 ><
ส่วนพระเอกของเรา ก็โผล่มาแบบนั้น น้องขิมก็นึกว่าเป็นโจรสิค่ะ
ติดตามตอนต่อไป ว่าพี่กรดจะพาขิมไปคอนโดทำไม.. ไปทำอะไรอะ??

[orayassa]

ฮาาาาาา มาแล้ว กำลังรออยุ่เลย มาเม้นก่อนอ่าน   

[iceman555]

อีพี่กรดจะพาน้องไปคอนโดเพื่อ อิอิอิอิ

[Tawanwee]

อะไรมันจะชุ่มชื่นชุ่มช่ำหัวใจขนาดนี้อะ
เขินนนนนน เขินตามมม
กรดรุก รุก รุก
ถ้าขิมรู้ว่าเป้นกรดเพื่อนรัน
ขิมจะทำยังไงอะ อยากรู้5555