หัวข้อ: จับรัก❤︎ -ตอนที่10- llโดนทิ้งไว้กับพี่กรดll อัพ150% #กรดขิม [01-05-61] P.8

[้ีืhunnaii]

รู้สึกได้ว่า เรื่องนี้ ในแผนยังมีแผนของแผนในแผนอีกอะ55555

 

[luklukky]

 

[nonut2233]

รอ รอ รอ >///////<
นิยายสนุก

[ommanymontra]

 

 

[Kittykit]

  น่ารัก555555

[baibobo]

ฝนตกไม่หยุดเลยไรท์
เราเลยกลับมาอ่านนิยายอีกรอบ วนไป รอๆๆๆ


 

[Domino22]

ติดตามค่าาาา น่ารักดี ขิมขี้บ่น ตลก ขี้งอนดี

[orayassa]

อยากอ่านต่อ สนุกๆ 

[Tumz]

 

น้องขิมกว่าจะหลับได้

[Kanompa32]

สั้นจังเลย หรือเราอ่านจบเร็วอะ คืออยากอ่านต่อ

 

  :L1

[Yeewajj]

  เมื่อไรขิม กรดจะมาาาาาาา

[somsasom]

เป็นกำลังใจให้คนแต่งงงงง เพราะเราอยากอ่านต่อมากๆๆ


 

[peyomyom552]

กรดชอบสีแดง เก๋ๆ55555
ขิมตลกอะ ชอบๆ

[hunya]

หายไปไหนนน
อยากอ่านแล้วค่าาาา

[oiruop]

 

[้ีืhunnaii]

รอออ ค่าาา อยากรู้ว่าเค้านอนห้องเดียวกันแล้วพรุ่งนี้จะเป็นยังไงต่ออออ

[pipimSCHT]

 

- ۞ตอนที่แปด -
ก็ยังไม่ใช่แฟน

 
8.01 น.

ติ้งต่องงง~
 
ก๊อกๆๆๆ
 
            เสียงกดกริ่งและเสียงเคาะประตูอย่างเป็นจังหวะ แสดงให้เห็นว่าคนที่มาเยือนตั้งใจเคาะเพื่อจะกวนประสาทเจ้าของห้องมากแค่ไหน
 
“ มึงงงงง ตื่นยางงงง? ” คนที่มาเยือนส่งเสียงยานครางร้องเรียกเจ้าของห้อง ทำให้เจ้าของห้องที่ใส่หูฟังฟังเพลง และกำลังตั้งหน้าตั้งตาทำอาหารอยู่ในครัวอย่างอารมณ์ดีนั้นเพิ่งรู้ตัว เขาจึงดึงหูฟังออกจากหูเพื่อฟังอีกครั้งให้แน่ใจว่าไม่ได้หูแว่วไปเอง
 
ก๊อกๆๆๆ
 
“ เปิดประตูด้วย เปิดประตู ” เสียงเรียกที่เรียกว่าเร่ง ทำให้เจ้าของห้องคนนี้อดขมวดคิ้วด้วยความสงสัยไม่ได้ว่าใครที่โผล่มาห้องของเขาแต่เช้าได้ขนาดนี้   จึงเอื้อมมือไปลดไฟของเตาแก๊สให้อ่อนลง ถอดผ้ากันเปื้อนไว้ที่เก้าอี้  และล้างมือ เช็ดมืออย่างลวกๆ ก่อนที่จะตัดสินใจเดินไปหน้าประตู
 
ก๊อกๆๆๆ
 
“ เปิดดดดดด ตื่นยังว่ะเนี่ย! รอนานแล้วโว้ยยย ไอ้กรดดดดด ”

            เออก่อนอื่นก็.. ดี ผม ชื่อกรด
 
 
            เมื่อได้ยินเสียงของคนข้างนอกอีกครั้ง ทำให้ผมรู้ทันทีว่าไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นเพื่อนสนิทของผมเอง
   
   ในขณะที่ผมกำลังเดินไปที่หน้าประตูห้อง ผมอดไม่ได้ที่จะพูดเสียงดังเพื่อให้คนข้างนอกได้รู้ ว่าผมรู้แล้ว ช่วยใจเย็น และหยุดเคาะประตูเร่งเขาสักที

“ รู้แล้วๆ กำลังไปเปิดโว้ยยย  ”
 
            =.= รู้มั๊ย วันนี้ผมต้องตื่นแต่เช้าแค่ไหน

   ไม่สิ.. ผมว่าผมยังไม่ได้นอนเลยด้วยซ้ำ เรียกว่า ลุกจากเตียงนอนแต่เช้า ด้วยใจที่สดชื่น แม้กายจะเหนื่อยล้าจากการนอนไม่หลับก็ตามจะดีกว่า
 
            ตอนนี้ผมกำลังยุ่งกับการเตรียมสิ่งสำคัญ สำหรับคนที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ในห้องนอนของผมอยู่ ฮึๆ สิ่งสำคัญของเด็กดื้อ นั่นก็คือ อาหารเช้าไงล่ะ
 
           จิ! แต่การที่มีคนมาเยือนแต่เช้านี่แหละ ขอเรียกว่าเป็นการคัดจังหวะความสุขของผมก็แล้วกัน
 
แกร๊ก
 
            เพียงได้ยินแค่เสียงปลดล็อคประตู ก็ทำให้ผู้มาเยือนข้างนอกรีบร้อนจับลูกบิดหมุนและผลักเปิดประตูเข้ามาทันที

“ - = - ” ผมได้แต่ส่ายหน้าและถอนหายใจกับพรวดพราดเข้ามาของเพื่อนสนิทของตัวเอง

มันจะรีบไปไหน

“ มึงด่ากูในใจอยู่อะดิ! “

“ เออ .. ”

“ ไอ้กรด! ”

“ ไอ้รัน ”
 
“ จิ ทำไมเปิดช้าจังวะ o.O  ” เสียงเจื่อยแจ้วของเพื่อนสนิทตัวเล็กของผม มันชื่อรัน รู้แค่นี้ไปก่อนแล้วกัน

   พอผมไม่ตอบ มันก็ทำเป็นมองบน แล้วเปลี่ยนเป็นการชะเง้อคอสอดส่องสายตาเข้าไปในห้องด้วยความอยากรู้อยากเห็นแทน

   หึๆ เห็นแล้วผมก็อดไม่ได้อีก ที่จะจัดการเคาะเบาๆที่เหม่งมันไปสักทีสองทีด้วยความหมั่นไส้

ป๊อกๆ !
 
“ โอย เจ็บนะ ..  ” มันร้องเสียงดังและทำสีหน้าเจ็บปวดออกมา แต่ดูยังไงผมก็รู้ว่ามันแอ็คติ้งโอเวอร์ ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกผิดหรือสงสารได้เลยแม้แต่น้อย

“  ............ ” - . -

“ แหะๆๆ^=^ ” พอเห็นผมนิ่ง รันมันเลยได้แต่เปลี่ยนเป็นยิ้มแหยะๆส่งมาให้แทน
 
“ มึงมาทำไมแต่เช้า วันนี้วันหยุดนะ ไม่รู้? =.=  ” ผมแกล้งทำเป็นพูดเสียงเรียบและแสดงสีหน้านิ่งๆออกไป อย่างไม่ต้อนรับมันเท่าไหร่ ทำให้ไอ้รันเปลี่ยนสีหน้าจากกำลังส่งยิ้มเป็นหงิกงอทันที
 
“ กูมาเอาเลนส์กล้องที่พี่โฟคฝากมึงมาไง นี่มึงลืมหรอ? ” คนมาเยือนตอบเสียงตึงๆด้วยหน้าหงิกงอ แถมยังยืนมือค้ำเอว เปิดปรายเท้าตบลงทีพื้นหลายๆที

   นี่มันคงกำลังหมั่นไส้ผม อย่างแรงงงง เลยสินะ หึๆ
 
“ ไม่ได้ลืม แต่ไม่คิดว่ามึงจะมาเช้าแบบนี้ ” ผมตอบ
 
“ เถอะหน่า กูต้องไปธุระไง แล้วนี่มึงก็ตื่นแล้วหนิ อาบน้ำแต่งตัวแล้วด้วย ” รันตอบแบบปัดๆ พร้อมกับหาคำอธิบาย โดยการจ้องมองที่หน้าผมก่อนเลื่อนสายตามองตั้งแต่หัวจรดเท้า

“ มึงแต่งตัวอยู่ในชุดสบายๆ เสื้อยืดสีเทากางเกงขายาวสีดำชุดสบายสไตล์อยู่ห้องวันหยุด..  ผมเผ้าไม่ได้รุงรัง..  ขี้ตงขี้ตาหรือคราบน้ำลายไม่มี.. แสดงว่ามึงอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้วแน่นอน อืมมม.. ถึงแม้หน้าตามึงจะดูง่วงๆอยู่หน่อยๆก็ตามอะนะ ”
 
   เพื่อนผมมันพูดอะไรยาวๆวะ ..
 
“ เออๆ รออยู่นี่.. ” ผมพยักหน้าส่งๆ เตรียมปิดประตูเพื่อจะเดินกลับเข้าห้อง แต่ยังไม่ทันจะได้ปิดก็โดนดันประตูไว้จากคนด้านนอก
 
“ อ้าว เดี๋ยวๆ กูเข้าไปรอในห้องไม่ได้หรอ ซ่อนใคร? ” รันมันเล่นหูเล่นตาถามเขาด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์

   มันรู้ได้ไงวะ ว่าผมซ่อน..

   สีหน้าผมหรอ ไม่น่าจะพิรุจนะ ออกจะเนียน
   
   หรือน้ำเสียงของผมดูเร่งรีบมากเกินไป

“ อึ้งอะไร? หรือมึงซ่อนเมียจริงๆ ”
 
“ สัด! เมียอะไร ไม่ได้ซ่อน เข้ามาดิ ” ผมหลุด (ตั้งใจ) ด่าคำหยาบคายที่ใช้กันในหมู่เพื่อนออกมา พร้อมกับปฏิเสธเสียงแข็ง ก่อนเปิดประตูกว้างให้มันเดินตามเข้ามาอย่างไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่นัก

“ อิๆ มึงลนๆนะวันนี้ ”

“ ปิดประตูด้วย ไอ้เตี้ย! ”

“ เตี้ยแล้วน่ารักไม่ผิด ^^ ”
 
            คนที่ถูกด่าก็ไม่ได้รู้สึกสะเทือน สะทกสะท้านหรือโกรธอะไร แต่กลับหลุดขำออกมาเบาๆกับท่าทางของผม มันคงได้ที เห็นโอกาสได้แกล้งผมอย่างสนุกใจ

“ ทำไรอยู่ว่ะ ” เสียงขี้สงสัยถามขึ้น ความจริงรันมันก็รู้คำตอบอยู่แล้วแหละ แต่ถามไปตามมารยาท เพราะตั้งแต่แรกที่มันเดินตามผมเข้ามาจนถึงห้องรับแขก จมูกมันก็ดิ้นฟึดๆฟัดๆไปมาไม่ต่างกันกับคนที่นอนหลับปุ๋ยอยู่เลย เวลาได้กลิ่นอาหาร

   พอรันมันเดินไปนั่งลงที่โซฟาสีแดงกลางห้อง มันก็สอดส่องสายตามองไปรอบๆ มองหากลิ่นอาหารนั้นแหละครับ
 
“ ทำกับข้าว ” ผมชำเลืองสายตาไปมองตามที่เพื่อนชี้ ก่อนหันมาตอบ

“ หืมมมม  กลิ่นหอมชวนน้ำลายยืดไปหลายหยดเลยนะเนี่ย ”

“ เวอร์ไปๆ ”

“ กูกินด้วยดิ^^ ”
 
“ ไม่ได้ทำเผื่อ ”

   ด้วยคำตอบที่รวดเร็วอย่างไม่ได้คิดของผม เหมือนตัดความหวังเล็กๆของไอ้รันไป เพราะสีหน้ามันจ๋อยทันที่ที่ได้ยิน

“ ใจ! ร้าย! ” มันด่าผม แล้วทำท่าแยกเขี้ยวใส่แทบจะทันที ตลกสัดๆ
 
“ สัด หัวเราะกูนะ!  นี่ไม่ได้ทำเผื่ออะไร ทำไมทำเยอะขนาดนี้..  เยอะขนาดนี้ทำเผื่อลูกหมาหลงทางที่ไหนรึไง เผื่อแผ่กูบ้างดิ กูเพื่อนมึงนะ มึงกินคนเดียวไม่หมดหรอก T – T ”

เอิ่ม .. มาเป็นชุด...
 
“ ใครบอกว่ากูกินคนเดียว ”
 
“ งั้นก็แสดงว่าทำเผื่อกู ใช่ป่ะๆๆ ? ”
 
“ ไม่ใช่โว้ย กูทำเผื่อเด็กที่นอนในห้องนูนน ”
 
“ หะ? ”  ไอ้รันหลุดเสียงร้องตกใจ และทำหน้าตาสงสัย อยากรู้อยากเห็นขึ้นมาทันที

“ อีกรอบดิๆ มึงว่าอะไรนะ .. ”

“ กูทำเผื่อเด็กในห้อง ” ผมตอบแล้วทำเป็นชี้ส่งๆไปทางประตูห้องนอน

“  OoO เฮ้ยยย!! นี่มึงพาเด็กมาเสร็จในห้องแล้วหรอว่ะ ย้ากกก>< ”

   ซี้ดดด แสบแก้วหูเลย

   พอผมหันมามองหน้าไอ้เพื่อนตัวดีที่แหกปากร้อง ไม่รู้มันตกใจอะไรของมัน ตามันโตจนจะถลนออกมาแล้ว
 
“ เสียงดังสัด!  เสร็จเสิดอะไรของมึง เหอะ! ”

“ ก็..เด็กน้อยคนนั้นเสร็จมึงไง ”

โป้ก!
 
“ โอย ไอ้สัด!”

   เมื่อกี้ผมเกิดจากความหมั่นไส้ในท่าทางและคำพูดของมัน ผมอดไม่ได้ที่จะแกล้งผลักหัวไอ้รันจนตัวเซแทบหงายหลัง แต่พอมันตั้งตัวได้มันก็รีบผลักผมคืนและด่ากราดผมกลับมาทันที

“ ไอ้กรด นี่มึงทำร้ายร่างกายกูหลายครั้งแล้วนะ ”
 
“  หึๆ สมควร.. มึงนี่เลอะเทอะใหญ่แล้วนะ ” ผมว่ามันมั้ง ตอนมันกำลังอ้าปากจะด่าผมอีกรอบ

“ เลอะเทอะอะไรเล่า ก็กูพูดถึงเด็กของมึงอะ.. ”

“ เดี๋ยว.. ”

“ เดี๋ยวอะไร.. กูอยากรู้เรื่องเด็กผู้หญิงในห้องไงโว้ยยยย ”

“ ........... ” -=-

“ ปกติมึงไม่พาใครเข้าห้องง่ายๆ ปกติมึงเอากันที่โรงแรม หรือห้องของเขา แล้วนี่..ครั้งนี้มึงพาใครมา เข้ามาห้องมึงเลยนะ ”

“ ............ ” -_- พูดตรงไปปป

“ นี่! ...มึงมีแฟนใช่ป่ะ? ไม่ต้องปิดบัง ไม่ต้องปกปิด นี่เพื่อนเองนะ ..”

“ หึๆ ” 

   ผมได้แต่แอบขำ แอบหัวเราะกับความคิดของเพื่อนตัวเอง  มันคงติดนิสัยพี่สาวมันมานะ พวกโรคคิดไปเอง คิดไปเรื่อย ทำไมไม่ฟังก่อนวะ

   ทั้งๆที่ผมยังไม่ได้พูดอะไร นอกจากคำว่าเด็กนั่น เด็กในห้อง อีกอย่างเด็กที่ว่านั่นก็ไม่ใช่ผู้หญิงอย่างที่มันคิดด้วย

 
“ เอออีกอย่าง .. ทำไมกูเพิ่งรู้ มึงกล้าปิดบังเพื่อนสนิทที่น่ารักแบบนี้ได้ยังไง ”
 
“ .. ถ้ามึงคิดว่าตัวเองน่ารัก มึงก็มั่นใจในตัวเองมากกว่านี้ แล้วไปสารภาพกับคนที่มึงชอบซะ ”

“ ........... ”   -/////////////-
 
“ เงียบเลย.. ”

“ สัดด อย่ามาเรื่องของกู กูคุยเรื่องของมึงอยู่นะเว้ย ยังไงๆ เล่ามาเลยนะ แฟนมึงหรอ? ” คนที่กำลังอยากรู้ ตบหน้าตักของตัวเองรัวๆ เหมือนต้องการเค้นความจริงจากผมให้ได้ หึ แซวเรื่องคนที่มันชอบไม่ได้ผลแหะ
 
“ ....... ”  ผมพยักหน้าเบาๆ ให้มัน แกล้งไปก่อน เผื่อมันจะเลิกเซ้าซี้

“ ฮา จริงจัง? ^______^ ”

“ ยิ้มอะไรหนักหนา ”

“ ก็ดีใจ อิๆ ”

   ที่รันมันยิ้ม หรือดูดีใจ ก็เป็นปกติของมันแบบนี้แหละครับ มันอยากให้ผมมีแฟน คบใครจริงๆจังๆซักที เพราะมันได้รับคำสั่งบางอย่างจากแม่ของผมเองน่ะครับ

   แม่ของผมอยากให้มันช่วยผมหาแฟนได้แล้ว แม่ไม่อยากให้ผมอยู่คนเดียว อยากให้มีคนอยู่ข้างๆผม ดูแลกัน รักกันกับผม เหมือนที่พ่อกับแม่รักกัน  ..แม่ยังบอกรันอีกว่าถ้ารันช่วยผมได้ แม่ผมจะมีความสุขมากๆ แต่แม่อาจจะลืมไปว่าผมยังเรียนอยู่ ยังไม่ได้ทำงาน จะให้ผมรีบมีคนรักไปไหนครับ

   ดูสิครับ ไอ้รันมันก็จริงจังเรื่องนี้กับแม่ผมด้วยสิ

“ ถ้าแม่กี้รู้ แม่กี้ต้องดีใจมากอะมึง ” แม่กี้ คือแม่ผมเองนะ

“ เออๆ ถ้ามึงรู้มึงก็รีบกลับไปได้แล้ว ”  ผมทำท่าสะบัดมือไล่ๆมัน

“ โวยยย>=< ไล่จัง! จำไว้เลยมึงนะ งั้นรีบไปเอาของมาดิ กูจะได้รีบกลับ ”

   เออ .. ผมลืมไปเลยว่ามันมาเอาของกับผม
 
“ เออๆ ” ผมพยักหน้าเบาๆ ไม่ได้ต่อล้อต่อเถียงกับมันอีก ก่อนเดินหันหลังเพื่อที่จะตรงไปห้องนอนของตัวเอง
 
“ มึงๆ เดี๋ยวๆ เปิดประตูเบาๆ แล้วอย่าเสียงดังนะโว้ย ” รันเรียกผมที่กำลังจะปิดประตู ผมหยุดนิ่งแล้วหันไปมองหน้ามันด้วยความงงงวย
 
“ ทำไม? ”
 
“ เดี๋ยวแฟนมึงตื่น กูขี้เกียจแก้ตัวกับแฟนมึงว่าเป็นใคร มาทำไม กูไม่รู้จะเริ่มต้นคุยอะไรกับแฟนมึง.. อืม แล้วบางทีแฟนมึงอาจอายกูด้วย ”
 
“ สัด กูว่ามันตื่นตั้งแต่มึง แหกปากเสียงดัง เคาะประตูห้องแล้ว ”
 
 “ อ้าวหรอ โทษทีๆ ทันมั๊ยว่ะ?  ไปๆ มึงไปเอาของมาให้กูได้แล้ว ”

“ เออ ”

   ผมถึงกับหลุดขำกับคำพูดของไอ้รัน ตอนนี้เพื่อนผมมันคงคิดไปถึงไหนแล้วนะ แต่ก็ปล่อยมันคิดแบบนี้ก่อนไปแล้วกัน ค่อยออกมาบอกความจริงที่พอบอกได้ไปก่อน

 เดี๋ยวมาต่อค่ะ
.
.

[pipimSCHT]

-----------------

“ ตื่นมั๊ยว่ะ ? ” 

   พอผมเดินออกมาจากห้อง ไอ้รันที่นั่งจ้องประตูอยู่แล้วด้วยความจดจ่อสักพัก ก็ยืดคอขึ้นมอง สอดส่องสายตาเข้าไปในห้องด้วยความอยากรู้ทันที
 
“ ไม่วะ ยังหลับอยู่เลย นอนเป็นหนอนดักแด้อยู่นั้นแหละ ”

“ หะ! หนอนดักแด้? ”

“ อืม ^ = ^ ”

   เมื่อกี้ที่ผมเดินเข้าไปเอาเลนส์กล้องในห้อง เด็กน้อยมันก็ยังนอนหลับอยู่บนเตียงนุ่มๆของผมครับ แถมยังคุมโปงปิดหน้าสนิท ผมกลัวว่ามันจะหายใจไม่ออก เลยกะจะไปเปิดผ้าห่มให้เห็นหน้าได้พอหายใจหายคอบ้าง แต่เหมือนเจ้าตัวจะไม่ยอมครับ  ดิ้นตัวหนี แถมยังนอนม้วนตัวในผ้าห่มเป็นหนอนดักแด้ซะงั้น ผมเลยต้องจำใจปล่อยมันไว้แบบนั้นก่อน เดี๋ยวไอ้รันมันจะหาว่าเข้าไปห้องนอนนานเกินไป
 
“ คงเพลียน่ะสิ มึงรุนแรงกับเด็กเหรอวะ ”
 
   ไอ้รัน มึงนี่! มีแต่ถามเรื่องทะลึ่งๆ
 
“ สัด มึงเชื่อจริงๆหรอ ว่ากูมีแฟน ”

   ผมถามมัน ด้วยสีหน้าจริงจัง เพราะผมกำลังจะบอกความจริงที่บอกได้กับมัน

   ถ้าให้ผมต้องมานั่งอธิบายหรือพูดอะไรทั้งหมดตอนนี้ เพื่อนตัวจุ้นจ้านของผม คงจะเป็นตัวช่วยที่ป่วนและอาจทำให้เรื่องมันวุ่นไปกว่านี้

   ถึงมันเคยบอกว่าจะช่วย ถ้าผม.. ^ ^ หึๆ แต่ผมขอจัดการเองก่อนดีกว่า ผมอยากให้เรื่องนี้ค่อยๆเป็นค่อยๆไปมากกว่า และเดี๋ยวค่อยบอกรันมันอีกครั้งแล้วกัน แถมแม่ของผมอีกคน ถ้ารู้ตอนนี้อะนะ คงได้มาหาผมถึงที่ หึ ^ ^

“ เชื่อดิ หรือนี่มึงโกหกกู มึงล้อกูแรงไปแล้วนะเว้ย ”
 
“ หึๆ กูล้อมึงเล่นจริงๆ.. เด็กนี่ยังไม่ใช่แฟนกูนะ ”

“ หะ!  ไอ้กรด กูขอความจริง - o -  ”

“ ความจริง ก็คือกูยังไม่มีแฟน เด็กในห้องก็ยังไม่ใช่แฟนกู ”

“ สัด หลอกกูจริงๆด้วย เออๆโอเค กูเชื่อว่าไม่ใช่แฟนมึง ” มันพูดแต่ก็ทำหน้าเหวอๆ

“ เออ ทำไมครั้งนี้มึงเชื่อกูง่ายๆ ”

“ กูไม่รู้ มึงดูพูดย้ำๆจริงจัง ซึ่งดูแล้วก็พูดจริง ดีนะกูยังไม่โทรไปบอกแม่กี้ว่ามึงมีแฟน ไม่งั้นมึงกับกู... ” มันชี้ผมสลับกับตัวเองไปมา

“ เออ เงียบๆบ้างก็ได้ แม่กูถามอะไรมึงบอกได้ แต่ไม่ต้องบอกหมดเสมอไป ”

“ ก็.. ก็กูต้องช่วยแม่กี้ตามที่สัญญาไว้อะ แม่กี้กับกูต้องทำให้มึงมีเมีย เอ้ย! มีแฟนเร็วๆให้ได้ ”

   ความคิดในหัวตอนนี้ นึกถึงคำพูดแม่เลย ‘ แม่อยากให้พี่กรดมีแฟนน่ารักๆ รีบมี แล้วรีบพามาหาแม่นะ โอเค้ ’

“ เฮ้อออ ทั้งแม่ทั้งเพื่อน.. ” ผมได้แต่ส่ายหน้า

“ จิ! แล้วตกลงมึงพาเด็กที่ไหนมาวะ ” ไอ้รันดึงผมให้นั่งลงตรงโซฟาข้างๆมัน เพื่อจะให้ผมเล่าต่อ
 
“ กูต้องบอก? ”
 
“ เออ! ” รันมันถึงกับทำท่าจะต่อยผม แต่ก็ยังยั้งๆมือไว้
 
“ เออๆ กูเก็บเด็กหลงทางมาได้เมื่อคืน ” ผมยอมตอบ เพราะโดนสายตาที่กำลังคาดครั้นอยู่
 
“ หะ จริงหรอวะ ” รันมันพึมพำด้วยหน้าตาที่เหลือเชื่อสุดๆ “ แล้ว..มึงใจดีกับเด็กตั้งแต่เมื่อไหร่? ”
 
“ มึงนี่เซ้าซี้เนาะ ..เมื่อคืนนี้กูกำลังจะออกจากมอแล้วเจอมันกำลังเดินอยู่หน้าคณะเกษตรมืดๆ แล้วฝนตกไงสัด กูเลยพามันมาอยู่ด้วยเฉยๆ ” ผมอธิบายคร่าวๆให้มันพอเข้าใจ ในตอนแรกที่ว่ามันมันก็ทำหน้าไม่พอใจนิดๆ แต่พอผมเริ่มเล่า มันก็เปลี่ยนสีห้าไปมา เหมือนทั้งตื่นเต้น ทั้งคิดตาม ทั้งสงสัย
 
“ งั้นเด็กนี่ก็อยู่มอเรา เข้ามหาลัยแล้วก็โตแล้วเหอะ มึงไปเรียกเด็ก กูก็นึกว่าน้องเขาเป็นเด็กมัธยม ” มันพูดแล้วก็หัวเราะออกมา ด้วยความคิดที่ค่อนข้างจะผิดคาดของมัน
 
“ เออ หน้ามันเด็กนี่หว่า ” ผมพูดความจริง
 
“ อะๆ แล้วเด็กหลงคนนี้ก็ยอมมากับมึงเนี่ยนะ? รู้จักกันอยู่แล้วหรอ? ”
 
“ ก็ไม่เชิง กูเคยเจอมันมาก่อน แล้วกูเลยบังคับมา ”

“ บังคับเนี่ยนะ ? ” ทำไมไอ้รันต้องทำหน้าตาตกใจแบบนี้ตลอดการเล่าของผมด้วยนะ ผมทำอะไรผิดแปลกไปมากงั้นหรอ..

“ เออ กูบังคับมัน ตอนนั้นก็เริ่มมืด ทางก็เปลี่ยวๆ อยู่ตรงนั้นคนเดียวอันตรายก็เกิดได้ทั้งนั้น ไม่ว่ามันจะเป็นหญิงหรือชาย ถูกฉุดไปทำไง”

“ เอ้ เดี๋ยวๆ ช่วยยืนยันหน่อยได้มั๊ยว่าเด็กน้อยของมึงเป็นผู้หญิง คือกูเห็นว่ามึงเรียกน้องเขาว่ามันๆตลอด ”

“ หึ ผู้ชาย ”

“ หะ!  ผู้ชาย? ”

“ อืม ^ - ^ ” ผมยืนยัน หน้าไอ้รันก็ยิ่งเหวอกว่าเดิม

“ นี่กูเข้าใจมาตั้งแต่ตน ว่าคนที่มึงพามาห้องเป็นผู้หญิง ไอ้สัด! ”

“ ก็มึงคิดเองเออเองไปหมด ”

“ หยุดเลย อย่ามาทำเนียนว่ากู ”

“ หึๆ ”

“ กูว่าแล้วมันแปลกๆ  อื้ม.. แต่ไม่อยากเชื่อว่าไอ้กรดเพื่อนกูมันจะใจดีกับเด็กผู้ชาย มึงกินอะไรผิดมารึเปล่า ”
 
“ เหมือนก่อนหน้านี้กูเลวมาก ไอ้นี่ ”
 
“ เออ กูแซวนิดๆหน่อย ก็อย่าเสียงดังดิวะ เดี๋ยวเด็กน้อยของมึงก็ตื่นหรอกโว้ย ”
 
“ เออ ” ผมไม่เสียงดังก็ได้ ไม่อยากให้มันตื่น เดี๋ยวนอนไม่พอก็งอแงอีก
 
“ ไหนๆกูก็มาแล้ว กูก็อยากเห็นหน้าเด็กน้อยที่มึงว่าจริงๆ นี่แสดงว่าเด็กผู้ชายคนนี้ต้องหน้าตาน่ารักมากแน่เลย ขอเข้าไปดะ.. ” ไอ้รันลุกขึ้นยืน เหมือนเตรียมตัวจะก้าวเดินไปที่ห้องผมให้ได้
 
“ หยุดๆ! ห้ามเข้าห้องนอนกูๆ ” ผมรีบลุกขึ้นกันมันทันที และก็โชคดีที่ว่า ผมตัวใหญ่กว่ามัน พอมันออกแรงผลักผม ผมก็ยังอยู่นิ่งๆได้สบาย
 
“ โอ้ยยย หวงห้องนอนอีกแล้ว หวงเวอร์ ใครเข้าไม่ได้เลย ” พอมันหมดหนทาง มันก็ยอมนั่งลงที่เดิมแต่โดยดี
 
“ ......... ”
 
“ เอ้ะ! มึงห่วงห้องนอนหนิ ปกติมึงไม่ให้ใครเข้าไปเลยสักคน กูก็ด้วย ไม่ว่าผู้ชายหรือผู้หญิง ไม่ว่าเพื่อนสักคนก็เข้าไปไม่ได้  แล้วนี่.. ทำไมเด็กที่มึงว่าถึงเข้าไปได้อะ? ” มันมองหน้าผม สลับกับมองไปทางประตูห้องนอน

   เห็นมั๊ยละครับ พอมันอยู่นาน มันก็เริ่มเซ้าซี้ผมขึ้นมาจนได้ ผมไม่รู้นะว่ารันมันปะติดปะต่อเรื่องไปถึงไหนต่อไหนแล้ว แต่ก่อนที่มันจะถามอะไรไปมากกว่านี้ ผมต้องอันเชิญมันออกจากห้องผมไปได้แล้ว
 
“ อะๆ เอาไป ”

   ผมยื่นกระเป๋าที่มีเลนส์กล้องส่งยื่นให้มัน แล้วดึงตัวมันขึ้นลุกขึ้น ก่อนลากมันไปที่ประตูหน้าห้อง ก่อนเร่งให้มันใส่รองเท้าให้เรียบร้อย

“ ไม่ได้ดิ ตอบกูก่อน มึงพาน้องเขามาห้องก็ว่าแปลกแล้ว นี่มึงบอกว่าไม่ใช่แฟน แล้วทำไมมึงยอมให้เข้าห้องนอนมึงอะ ”

“ ก็ยังไม่ใช่แฟน..  ” ผมตอบแบบเดิม จริงๆแล้วผมก็พูดความจริงนะ

“ นี่คือคำตอบป่ะ? ”

“ ถามมาก กลับได้แล้วไปๆ ”  ผมตอบหน้านิ่งๆ
 
“ มึงไม่ตอบ.. แสดงว่ามีอะไร... ”
 
“ จะไปไม่ไป ” ผมเปิดประตูกว้าง รอแค่มันก้าวออกไป
 
“ สัด ไล่กูตลอด ไปก็ได้ กูเกลียดมึง ชิ!!! ” มันถอนหายใจแล้วยอมเดินออกไป ก่อนหันกลับมามองเหมือนยังมีคำถามที่อยากจะถามต่อ แต่พอจะอ้าปากถามผมก็ไล่มันซะก่อน
 
“ ไปๆ ”
 
“ ฮึยย จำไว้  ไม่ง้อกูอีก จำไว้ ” มันกัดฟัน ทำหน้าหงิกงอ แล้วชี้หน้าผมรัวๆ ไม่ได้ดูหน้ากลัวเล้ยยย
 
“ ....... ” ผมพยักหน้ารับส่งๆ
 
“ แต่นี่ๆ มึงอย่าลืมพาเด็กน้อยไปแจ้งตำรวจ แล้วคืนพ่อแม่เขาด้วยนะโว้ย ” มันเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มๆ แล้วพูดกับผม เหมือนจะหาเรื่องแซวจนได้
 
“ จะไปยัง? ”
 
“ เออๆ! ไปๆ ไล่ตั้งแต่กูมาจนกูจะกลับ กูไปจริงๆแล้วก็ได้  ” มันบ่นให้ผมเสียงดัง แต่ก็ยอมเดินออกไปพร้อมเอื้อมมือมาดึงประตูไปปิดให้ด้วย เออ ดีจริงๆ

“ หึ ”
   
   แต่ตอนนี้ผมว่า ผมต้องกลับเข้าครัว ไปอุ่นอาหารใหม่แล้วละครับ ถ้าเย็นไปเดี๋ยวอาหารไม่อร่อย^^


-100%-
 
 

#จับรัก #กรดขิม

TBC.
 
 
**คอมเม้นติชมได้นะคะ
 
ขอมาแบบสั้นๆ ตอนกรดกับรันไปก่อนนะคะ
เดี๋ยวตอนต่อไปน้องขิมจะตามมา

* ขออภัยในความล้าช้าครั้งนี้
พิมไม่ค่อยว่างเลย เรียนหนัก งานเยอะ มันเหนื่อยมาก
จะแต่งต่อ ก็กลัวแต่งออกมาได้ไม่ดี แต่ก็พยายามสุดๆ
พิมไม่ใช่นักเขียนมืออาชีพ พิมแค่อยากแต่งนิยายซักเรื่อง สองเรื่อง และอีกหลายๆเรื่อง ^^
แต่พิมแบ่งเวลาไม่ถูกเอง ขอโทษในความล้าช้า และต้องให้คนอ่านรอนานนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ พิมจะพยายามาต่อเรื่อยๆ อาจจะสั้นบาง ยาวบ้าง ขอบคุณที่อ่านเน้อออ 

[catka12]

  ดีใจคะ.....มาแล้ววววว...รอมาต่ออีกค่ะ... 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ไรท์มา ดีใจ 

รัน จับสังเกตได้ว่าต้องเป็นคนสำคัญของกรดแน่ๆ
ไม่งั้นจะยอมให้เข้าห้องนอนได้ยังไง

ว่าแต่รัน แอบชอบใคร ใช่ขลุ่ยหรือเปล่า 
       
 

[orayassa]

มาแล้วววว >< 

น่ารักจังเลย เราว่าพี่กรดต้องชอบขิมแน่ๆ
ชอบๆ รันจะต้องเป็นคนช่วยให้พี่กรดมีเมีย เอ้ยแฟนเป็นน้องขิมแน่ๆ


 

[Nadaii20]

สู้ๆนะไรท์

นิยายสนุกนะคะ รออ่านๆ

[luklukky]

อ่านมาตั้งแต่แรกถึงตอนนี้ ก็รู้สึกว่า ขิมน่าเอ็นดูอะ
ถึงจะแสบจะดื้อกับพี่กรด แต่โคตรน่ารัก
 
รันก็มาตอนนี้ กวนกันดี
อยากรู้แล้ว ว่าจะเป็นยังไงต่อ เมื่อไหร่ขิมจะรู้

ชอบมากๆ สู้ๆนะคนแต่ง

[Yeewajj]

ดีใจจจจจจ ที่มาแล้ว

 

[Tumz]

 

[Januarysky]

กิ๊วววววววววววว
พี่กรดมีความเกียมัวตั้งกะยังไม่ใช่แฟนเลยว้อย
ทำกับข้าวรอแล้วยังอุ่นไว้อีก
ข้ามจากว่าที่แฟนเป็นซะมีเลยก็ได้ น้องขิมนอนเป็นดักแด้น่าปลำ เอ๊ย น่าแกล้งซะขนาดนี้
 

[funndee]

ชอบมากเลย อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว
ทำไมพี่กรดของน้องน่ารักขนาดนี้
มีซักผ้า ทำกับข้าว พ่อบ้านไปอีก
 
 

[luklukky]

ดีแล้วค่าาาาา แบบนี้น่ารักสุดๆ
คิดถึงดักแด้ในห้องพี่กรดแล้วอะ ขิมจะตื่นมั๊ยนะ อยากอ่านต่อ

[orayassa]

พาร์ทของพี่กรดน่าร้ากกกก มีความพ่อบ้านพ่อเรือน

[Tawanwee]

  พี่กรดน่ารักกกกก