ตอนที่ 20 : น่ารัก “สวัสดีค่ะ” คนโปรดเกือบตัดสายทิ้ง ดีที่ยั้งมือไว้ได้ เขาลดโทรศัพท์ลงมาดูเพื่อให้แน่ใจว่าเบอร์ถูกต้อง
“ขอสายพี่รหัสครับ”
“อาบน้ำอยู่ค่ะ ใครโทรมาคะเดี๋ยวบอกให้”
“ชื่อคนโปรดครับ” เขาต้องพูดคำว่าชื่อนำหน้าเพราะคนไม่รู้จักมักเข้าใจผิดได้ง่าย
“ได้ค่ะ”
“ขอบคุณครับ” คนโปรดวางสายด้วยจังหวะหัวใจที่เต้นแปลกๆ รหัสบอกเขาว่าอยู่บ้านแต่ทำไมถึงมีผู้หญิงมารับสาย ไม่มีอะไรหรอกน่าอาจจะมีญาติมาเยี่ยม อย่าเพิ่งตีตนไปก่อนใคร่ คนโปรดปลอบใจตัวเอง
เขาวางโทรศัพท์ลง พยายามทำโน่นทำนี่ระหว่างรอให้รหัสโทรกลับมา เขาเก็บกวาดห้องจนเหนื่อยโทรศัพท์ยังเงียบกริบ โว้ยย อย่าคิดมาก คนโปรดยกมือขึ้นยีผมตัวเอง เขาเดินไปทิ้งตัวลงนอนหงายบนเตียง เครียดจนท้องไส้ปั่นป่วน
Rrrrrr
“ฮัลโหล” คนโปรดรีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมารับ กรอกเสียงร้อนรนลงไป จนปลายสายจับสังเกตได้
“เป็นอะไร”
“เปล่าครับ”
“วันนี้พี่ไม่ได้แวะไปหานะ ต้องพาพี่สาวไปทำธุระ”
“พี่สาวเหรอครับ” ผมทวนถามให้แน่ใจ
“อืม เพิ่งกลับมาจากเมืองนอก”
“อ๋อครับ ตามสบายเลย ไว้เจอกันที่มหาลัยวันจันทร์” เสียงของเขาสดชื่นขึ้นในพริบตา คนโปรดรู้สึกราวกับยกภูเขาออกจากอก ท้องไส้กลับคืนสู่สภาวะปกติ ใช่แล้ว รหัสมีพี่สาวคนหนึ่งไปเรียนต่อโทต่างประเทศ โธ่ เขาน่าจะนึกออก เล่นเอาใจหายใจคว่ำ
“อย่าลืมหาอะไรกิน อย่ากินแต่บะหมี่สำเร็จรูป จะออกไปไหนส่งข้อความบอกพี่ด้วย”
“ครับผม” เขาคุยอีกสักพักก่อนกดวางสาย สรุปคือพี่สาวลืมบอกว่าเขาโทรไป อารมณ์ของเขาตอนนี้เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ คนโปรดร้องเพลงหงุงหงิง วางโทรศัพท์ลงข้างหมอนก่อนหันไปมองรอบห้อง นานๆ เครียดทีก็ดีเหมือนกันแฮะห้องสะอาดเชียว
“มึงแน่ใจเหรอว่าเป็นพี่” คนโปรดกัดพิซซ่าคาปากเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนตาปริบๆ
“อืม แน่ใจ” เขาดึงพิซซ่าออกเพื่อตอบคำถามของไทย
“เสียงเด็กไหมหรือเสียงผู้ใหญ่”
“เด็ก” หน้าของเขาเริ่มแหยโดยไม่รู้ตัว ตะวันจึงหันไปเอ็ดไทยเบาๆ
“พอเถอะไทย คนโปรดไว้ใจพี่รหัสก็ถูกแล้ว เป็นแฟนกันก็ต้องไว้ใจกัน”
“กูไว้ใจ” คนโปรดยังเชื่อมั่นถึงจะแอบแกว่งไปบ้างก็ตาม พี่รหัสเป็นคนตรงถ้ามีใครต้องบอกเขาแน่
“กูทักไว้เพราะอยากให้ระวัง ไม่มีอะไรมันก็ดีแต่ถ้ามีก็จะได้ไหวตัวทัน จะว่ารู้จักกันดีก็ใช่หรือจะบอกว่ายังไม่รู้จักกันดีก็ถูก มึงรู้แต่เรื่องในมหาลัย แต่เรื่องนอกมหาลัยของพี่รหัสมึงรู้บ้างไหม” คนโปรดส่ายหน้าเป็นคำตอบ
“ก็กูเพิ่งคบกันได้อาทิตย์เดียว”
“นั่นไง กูถึงอยากให้ระวังไว้นิดก็ดี ไม่ถึงกับระแวงแต่ให้ระวัง”
“อืม”
“งั้นพอแค่นี้ ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว นัดกันออกมาเที่ยวทั้งที เดินเล่นกันให้สบายใจดีกว่า“ คนโปรดรู้ว่าตะวันพูดเพราะเป็นห่วงความรู้สึกของเขา ที่ยอมทิ้งหนังสือออกมาหาก็เพราะรู้ว่าเขาเหงาอยู่คนเดียว
“งั้นกินเสร็จแล้วไปดูหนังกันไหม กูอยากดู”
“ได้” ตะวันตอบรับเขา คนโปรดยิ้มกว้าง มีเพื่อนดีย่อมมีความสุขเป็นของธรรมดา
“มึงงง โคตรสวย” ไทยหูตาลุก ส่งสายตาไปยังผู้หญิงที่นั่งอยู่ใต้ตึกคณะ
“นั่งรอแฟนชัวร์” คนโปรดฟันธง
“ของอย่างนี้มันก็ไม่แน่ อาจมารอเพื่อนก็ได้” ไทยยักคิ้ว ก่อนเดินเฉียดเข้าไปใกล้เพื่อดูหน้าให้ชัดๆ แต่ต้องแปลกใจเมื่อถูกทักทายขึ้นก่อน
“สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ” ไทยหยุดเดิน ส่งยิ้มกว้างให้สาวสวย พลอยทำให้ตะวันกับคนโปรดต้องหยุดตามไปด้วย
“คนโปรดใช่ไหมคะ” สายตาคู่นั้นพุ่งตรงมาที่เขา คนโปรดตอบรับด้วยความแปลกใจ
“ใช่ครับ”
“เราเคยคุยกันแล้ว” ริมฝีปากเคลือบสีแดงสดส่งยิ้มแปลกๆ มาให้
“ขอโทษครับ แต่ผมจำไม่ได้”
“เมื่อวันก่อนตอนคนโปรดโทรหารหัส”
“อ๋อครับ สวัสดีครับ” คนโปรดรีบยกมือขึ้นไหว้ ยิ้มกว้างเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร “พี่สาวพี่รหัสใช่ไหมครับ”
“หึๆ รหัสบอกแบบนั้นเหรอ” คิ้วถูกเลิกขึ้นสูง สายตาที่มองเขาคล้ายสงสารกึ่งขบขัน ใจของคนโปรดหล่นวูบ
“นั่งก่อนสิจะได้คุยกัน”
“ครับ” คนโปรดพยักหน้าให้ตะวันกับไทยนั่งลงด้วย
“พี่ชื่อเบรลล์ ฟังชื่อแล้วเหมือนพี่น้องกับรหัสไหม” อะไรบางอย่างในน้ำเสียง ในสีหน้า ทำให้คนโปรดมั่นใจว่าเขากำลังจะได้รู้บางอย่าง บางอย่างที่ไม่ใช่เรื่องดีกับจิตใจของเขา
“ผมว่าใช่ไม่ใช่ก็บอกมาเลยดีกว่า แถวนี้ไม่มีใครชอบเล่นยี่สิบคำถาม” เสียงเย็นๆ ของไทยดังขึ้น สีหน้าเคร่งขรึม ตะวันยื่นมือมาแตะหลังเขา คนโปรดรับรู้ถึงความห่วงใยของเพื่อนทั้งสอง
“ได้สิ” หญิงสาวยักไหล่คล้ายไม่ยีหระ “ไม่ใช่พี่ของรหัสแต่..เป็นแฟน” คนโปรดชาไปทั้งตัว สีหน้าของเขาซีดเผือด แขนขากำลังจะหมดแรง เขาฝืนยิ้มให้ผู้หญิงตรงหน้า
“ครับ ขอบคุณที่บอก”
“ไม่เคยรู้สินะ ก็แน่ล่ะพี่เรียนอยู่เมืองนอก คบทางไกลก็ลำบากหน่อย อะไรปล่อยผ่านได้ก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นซะ แต่ตอนนี้พี่กลับมาแล้ว คงไม่ต้องให้ใครช่วยดูแลแฟนตัวเองอีก” ประโยคหลังทิ้งน้ำหนักพร้อมหางตาที่ปรายมามองเขา
“ดีแล้วครับ ถ้าเป็นแฟนกันจริงกลับมาดูแลกัน อยู่ใกล้กันยังไงก็ดีกว่า”
“พูดแบบนี้แปลว่าไม่เชื่อ?”
“ครับ ไม่เชื่อ” คนโปรดพยักหน้า
“ถามหน่อยถ้าไม่ใช่แฟนแล้วทำไมพี่ถึงรับโทรศัพท์รหัสในเวลาส่วนตัวได้”
“ผมก็ไม่ทราบครับ ต้องรอถามจากพี่รหัสอีกที”
“หึๆ สมัยนี้ก็ยังมีคนหลงหัวปักหัวปำ ไม่ฟังอะไรอีกเหรอ”
“เขาเรียกความเชื่อใจครับ ผมเชื่อจากใจว่าพี่รหัสจะไม่หลอกผม”
“คิดว่ารหัสรักเราขนาดนั้น” ดวงตาที่มองมาท้าทาย
“ไม่ใช่ครับ แต่เพราะผมรู้จักนิสัยของพี่รหัสดีพอ ถ้าพี่เป็นแฟนพี่รหัสจริงน่าจะรู้ว่าพี่รหัสเป็นคนตรง เป็นคนชัดเจน คนอย่างพี่รหัสไม่มีวันเห็นความรู้สึกคนอื่นเป็นของเล่นเด็ดขาด พี่รหัสเป็นคนดีเกินกว่าจะทำแบบนั้นครับ”
“หึ ไปหลอกเด็กดีกว่าไหม ถึงปากจะบอกว่าเชื่อใจ แต่หน้าซีดยิ่งกว่ากระดาษ” เสียงหัวเราะบาดลึก
“ผมยอมรับครับว่ากลัว ใครเจอสถานการณ์แบบนี้ไม่รู้สึกอะไรถือว่าเก่ง แต่ผมไม่ได้เก่งแบบนั้น ผมเป็นแค่เด็กบ้าๆ คนหนึ่ง ที่พยายามจะเตือนตัวเองว่าผมควรเชื่อใจพี่รหัสมากกว่าผู้หญิงที่มองผมด้วยสายตาไม่เป็นมิตร”
สายตาที่มองเขาครุ่นคิด ริมฝีปากที่เหยียดออกยิ้ม บอกไม่ได้ว่าผู้หญิงคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่
“เบรลล์” เสียงคุ้นหู เรียกสายตาของคนโปรดให้หันไปมอง รหัสเดินเร็วๆ เข้ามาหา
“รหัส” รอยยิ้มเหยียดเปลี่ยนเป็นยิ้มกว้าง ดวงตาไร้แววร้ายกาจเหมือนที่เห็นเมื่อครู่
“รอนานไหม” น้ำเสียงทุ้มหูทำให้คนโปรดแปลบในใจ
“ไม่นาน มาถึงเมื่อกี้นี่เอง”
“รู้จักกันแล้วใช่ไหม” รหัสหันมามองเขา คนโปรดอยากยิ้มแต่ยิ้มไม่ออก
“ทักกันแล้ว” เสียงใสเป็นคนตอบ ผมเห็นไทยกำหมัดแน่น ผมจึงใช้สายตาขอร้องเพื่อนว่าอย่าหุนหัน
“เจอกันแล้วก็ดี คนโปรด..”
“ครับ”เสียงของเขาแหบพร่าจนต้องกระแอมออกมา
“นี่พี่เบรลล์พี่สาวพี่ ส่วนนี่คนโปรดแฟนผม” เสียงนิ่งๆ แต่ทำให้คนฟังอยู่พากันหน้าตาตื่น สายตาสามคู่พุ่งตรงไปยังใบหน้าสวย
“สวัสดีจ้ะ ฮ่าๆ ตกใจกันใหญ่ล่ะสิ” คนโปรดหน้าเหวอ ผู้หญิงน่ากลัวคนนั้นหายไปไหน ทำไมเหลือแต่ผู้หญิงร่าเริงสดใสเอาไว้
“สนุกจัง”
“เบรลล์” รหัสเรียกพี่สาวเสียงเข้ม “ทำอะไร”
“เปล่า ก็แค่ทักทายน้องแฟน เนอะคนโปรด” คนถูกเรียกอ้าปากพะงาบๆ พูดไม่ออก แบบนี้เขาเรียกว่าทักทายเหรอครับพี่
“ไม่ต้องมองแบบนั้น” พี่สาวใช้สายตาค้อนน้องชาย “ช่วยไม่ได้ก็คนมันหมั่นไส้ รู้ไหมว่าพ่อเจ้าประคุณไปประกาศกลางโต๊ะอาหาร บอกพี่กลับมาก็ดี มีเรื่องอยากบอกทุกคน แล้วก็วางรูปเราลงบนโต๊ะ บอกคนนี้แฟนผม ผมคบกับผู้ชายครับ พ่อแม่เกือบเป็นลมตาย”
“พี่รหัส~” คนโปรดหันไปมองแฟนหมาดๆ ตาโต โอ๊ย แล้วเขาจะเอาหน้าที่ไหนไปเจอ
“สุดยอด” เสียงของไทยดังลอดออกมาเบาๆ
“แต่ก็นะ” ใบหน้าของคนพูดอ่อนโยนลง สายตาที่มองเขามีความเอ็นดู “รู้แล้วว่าทำไมรหัสถึงชอบเรา”
“ขอบคุณครับ” คนโปรดยิ้มเขิน
“เมื่อกี้ขอโทษนะ ตอนแรกพี่กะจะล้อเล่นนิดเดียวขำๆ แต่สงสัยจะอินเกิน” เรียกว่าควรไปเรียนการแสดงดีกว่าครับ น่าจะรุ่ง
"อ๋อแล้วก็ชื่อของพี่กับรหัสน่ะ ฟังเหมือนไปคนละทางแต่เหมือนกัน เบรลล์มาจากอักษรเบรลล์ รหัสจริงๆ เกือบชื่อมอส แต่แม่ไม่ชอบเลยตั้งว่ารหัสแทน มันคือการสื่อสารที่ไม่ใช้คำพูด”
“อย่าเปลี่ยนเรื่อง จะบอกได้หรือยังว่าทำอะไรไว้” เสียงดุๆ ทำให้คนโปรดอดแก้ตัวแทนไม่ได้
“ไม่มีอะไรครัย พี่เบรลล์แค่แกล้งผมขำๆ”
“อย่างเบรลล์ไม่มีคำว่าขำมั้ง”
“ไม่มีอะไร ก็แค่บอกว่าเป็นแฟนไม่ใช่พี่สาว มาทวงสิทธิ์คืนเท่านั้นเอง”
“เบรลล์” สีหน้าน้องชายดูอ่อนใจ ในขณะที่พี่สาวหัวเราะชอบใจ คนโปรดมองแล้วอดยิ้มตามความต่างของพี่น้องคู่นี้ไม่ได้
“คนโปรดขึ้นไปเรียนเถอะ พี่จะออกไปกับเบรลล์ เดี๋ยวกลับเข้ามา”
“ครับผม”
“แล้วเจอกันใหม่นะน้องสะใภ้”
คนไม่ทันเตรียมตัวตาเบิกกว้าง พูดไม่ออก ลืมแม้กระทั่งสวัสดี
“ฮ่าๆ น่ารักจริงๆ”
คนโปรดมองตามหลังสองพี่น้องก่อนหันกลับไปสบตาเพื่อน ไทยส่ายหัวเบาๆ พูดประโยคที่ตรงใจเขามากที่สุดออกมา “บ้านนี้แม่งโคตรน่ากลัว พี่รหัสว่าโหดแล้ว พี่สาวนี่...” ไทยพูดไม่จบประโยคแต่ดูเหมือนทุกคนสามารถเติมคำในช่องว่างได้ทันที เอาเป็นว่าเขาได้แต่ภาวนาว่าขออย่าให้โดนแกล้งอีกเลย
“ขอโทษแทนเบรลล์ด้วย ติดเล่นไม่คิด”“ไม่เห็นต้องขอโทษเลยครับ” คนโปรดหันไปยิ้มตาหยีให้รหัส เพื่อให้มั่นใจว่าเขาไม่ได้โกรธสักนิด รหัสมารับเขาที่มหาลัย หลังจากไปส่งพี่สาวเรียบร้อยแล้ว
“ขานั้นแสบแต่เด็ก เดี๋ยวนี้ก็ยังไม่เปลี่ยน”
“น่ารักดีครับ”
“น่าถูกส่งกลับไปเร็วๆ มากกว่า”
“ฮ่าๆ อย่าพูดแบบนั้นสิครับ” คนโปรดหัวเราะเพราะรู้ว่ารหัสพูดเล่น ดูจากการแสดงออกก็รู้ว่าพี่น้องคู่นี้รักกัน
“ว่าแต่ผมมีเรื่องอยากรู้จังเลยครับ ถามได้ไหมเอ่ย” ผมเอียงคอมองคนขับ
“ไม่ได้”
“พี่รหัส~”
“หึๆ ถามมาสิ”
“ที่พี่เบรลล์พูดเรื่องที่โต๊ะกินข้าวจริงหรือเปล่าครับ”
“อืม”
“ตาย ผมตายแน่” คนโปรดยกมือสองข้างขึ้นจับหน้าตัวเอง
“ไม่ต้องกังวล พี่ไม่ได้พูดห้วนๆ แบบที่เบรลล์เล่า ไมได้ฝ่ากลางวงขนาดนั้น บอกพ่อกับแม่ว่าพี่มีเรื่องสำคัญอยากคุยด้วย พี่รู้สึกยังไงก็บอกท่านไปตามตรง”
“ท่านรหัสโกรธไหมครับ”
“ไม่โกรธ แต่เรื่องตกใจต้องมีบ้างอยู่แล้ว เพราะพี่ไม่มีวี่แววว่าจะชอบผู้ชายมาก่อน โดนถามย้ำอยู่หลายรอบว่าแน่ใจไหม คิดดีแล้วใช่ไหม พี่ก็แค่ยืนยันความรู้สึกของตัวเอง สุดท้ายพอเห็นว่าพี่แน่ใจจริงๆ ท่านก็บอกว่าตามใจ ลูกรักใครพ่อแม่ก็พร้อมจะยอมรับ ถ้าคนๆ นั้นเป็นคนดี”
“พ่อกับแม่ของพี่รหัสน่ารักจังเลยครับ”
“พี่เลยบอกไปว่าไม่ใช่แค่ดีธรรมดาๆ บ๊องด้วย”
“พี่รหัส ~” คนโปรดประท้วง “ไม่ได้พูดจริงใช่ไหมครับ”
“ฮ่าๆ พูดจริงสิ”
“ผมงอนแล้ว” ดูเอาเถอะ แทนที่จะพูดให้พ่อแม่ประทับใจเขา ดันมาขายกันซะได้
“ถ้าไม่พูดพ่อกับแม่พี่ก็ไม่รู้สิว่าทำไมพี่ถึงชอบเรา”
“โอ๊ยย ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ครับ ผมเหลืออะไรดีๆ บ้างไหมเนี่ย”
“เหลือ เบรลล์ฝากมาบอกว่าขอบใจที่เป็นคนมั่นคง ไม่หูเบา เข้าใจนิสัยพี่ รายนั้นเป็นห่วงมานานแล้ว เคยพูดไว้ว่าพี่คงมีแฟนกับใครไม่ได้ เพราะพี่ไม่ชอบพูด ไม่ชอบอธิบาย ใครอยากเข้าใจยังไงคิดอะไรก็ตามสบาย สุดท้ายคบใครก็เลยไปไม่รอด”
“แปลว่าผมสอบผ่านใช่ไหมครับ นึกว่าพี่เบรลล์แกล้งจริงๆ ที่แท้ก็ทดสอบผมนี่เอง”
“เปล่า”
“อ้าว!” คนกำลังดีใจเริ่มงง
“หึๆ เชื่อเถอะว่าเบรลล์มีความสุขที่ได้แกล้งมากกว่า ไม่ได้จะทดสอบอะไรหรอก”
“ฮ่าๆ” คนโปรดพลอยหัวเราะไปด้วย ภาพรอยยิ้มร้ายๆ ของพี่สาวรหัสลอยขึ้นมา “งั้นแปลว่าเรื่องที่พี่รหัสเอารูปไปวางแปะบนโต๊ะต่อหน้าทุกคนก็ไม่จริง แค่คุยกันเฉยๆ ถูกไหมครับ”
“คิดว่าทำไมเบรลล์ถึงทักเราถูก” จริงด้วย!! คนโปรดตาโต
“พี่เอารูปให้ดู จะได้รู้ว่าเราน่ารักแค่ไหน” คนโปรดทั้งเขินทั้งอายทั้งกังวล แต่มีความสุขที่สุด
“เอาไว้พี่จะพาไปกินข้าวกับที่บ้าน แม่ฝากชวน”
“ครับ แต่ผมยังสงสัยอีกเรื่องหนึ่ง”
“ยังไม่หมดอีกเหรอ”
“นิดเดียวครับ ทำไมพี่รหัสถึงรีบบอกที่บ้านล่ะครับ เราเพิ่งคบกันเอง”
“.....”
“พี่รหัสครับ” คนโปรดเรียกซ้ำ เมื่อรหัสเอาแต่เงียบ
“บอกวันไหนก็เหมือนกัน” คนโปรดแอบย่นจมูก คนอะไรตอบเหมือนไม่ตอบเลย
“สงสัยอะไรอีกไหม”
“ไม่ครับ” คนโปรดส่ายหน้า ส่งยิ้มกว้างให้กับรหัสเมื่ออีกฝ่ายหันมามอง เขาไม่คิดจะเซ้าซี้เอาคำตอบ เพราะนี่แหละรหัส ผู้ชายพูดน้อย ขี้เก๊ก ปากแข็ง แต่จริงใจ คำพูดเป็นล้านคำไม่สำคัญเท่าการกระทำที่แสดงออก แล้วเขายังต้องการอะไรอีก
“ผมรักพี่รหัสครับ” รถแฉลบวูบก่อนกลับมาทรงตัวได้ตามปกติ หน้าขรึมๆ ขึ้นสีแดงเรื่อก่อนจะกลับมาทำหน้าดุเหมือนเดิม คนโปรดกัดริมฝีปากตัวเองจนสั่น ใครว่าคนขี้เก๊กไม่น่ารัก พี่รหัสของเขาน่ารักที่สุดแล้ว
✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ✿ ทฤษฎีร้อยเล่มเกวียน ♥ [End ] ❀ 18/02/2018✿ P:30 (อ่าน 332598 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก