ตอนที่37 แม่งเอ้ย..อยากเอาตีนเหยียบหน้าไอ้เหี้ยนี่จริงๆ
ผมนั่งฟังเพลงไป นั่งอ่านหนังสือไปครับ หยิบช๊อคโกแลตกินเป็นระยะๆ จนหันมาดูนาฬิกาอีกทีก็เที่ยงครึ่งซะแล้ว
เป็นจังหวะที่ไอ้ตาร์หันมาทางผมพอดีครับ มันยิ้มให้แล้วเดินมาที่ผม
“ง่วงมั้ยครับ..เบื่อรึป่าว..”มันรีบนั่งข้างๆแล้วถาม ผมเอาหูฟังออกทั้งสองข้างฟังมานานแล้วปวดหู
“ไม่อะ...เฉยๆ..ไปทำงานต่อดิ”ผมบอกมัน มันกลับเอาหัวมันมาพิงหัวผมไว้ทันทีครับ
“แป๊บดี..เติมพลังหน่อย..”มันทำเสียงอ้อนๆ
“ไอ้ตาร์..ไปออเซาะน้องเค้าอยู่ได้..มานี่เลยมึง..”พี่จอยหันมาว่ามันครับ ผมยิ้มให้หัวเราะหน่อย
“..สาด..กรูจะอยู่กับที่รักกรูสักห้านาทีได้มั้ยวะ..แม่งพวกมึงนิ”ไอ้ตาร์มันบ่นๆ แต่ว่าปากมันก็ยิ้มไปด้วยครับ พวกพี่ๆเค้าก็ยิ้มกันหมด
มันก็มาอ้อนมา เนอะแนะผมอยู่นั่นแหละครับ สักพักผมก็เห็นว่าไอ้ตาร์มันเงียบนิ่งไปเลย ผมเลยหันมามองหน้ามันครับ มันมองไปที่ใคร สายตาผมมองตามไปที่โต๊ะครับ ทั้งโต๊ะพวกพี่เค้านั่งเงียบกันหมดแล้วมองมาที่ผมครับ
มีผู้ชายคนนึงอยู่อยู่ตรงโต๊ะครับ ขาวสูงเท่าๆผมครับ แต่สัดส่วนเล็กกว่า แล้วก็มองมาที่ไอ้ตาร์ครับ
“หวัดดีครับ..พี่เกมส์.”มันลุกขึ้นยกมือไว้พี่คนนั้น พี่คนนั้นยิ้มให้แต่ไม่ได้รับไหว้ครับ แล้วจ้องมองมาที่ผม ผมก็ยิ้มให้ แต่เค้าดันไม่ยิ้มกลับซะนิ ผมก็เลยหุบยิ้มทันที
“..นี่ข้าวครับ..แฟนผม..”ไอ้ตาร์มันชี้มาที่ผมเมื่อไอ้พี่เกมส์คนนี้เดินเข้ามาใกล้
“หวัดดีครับ..”ผมยกมือไหว้แล้วยิ้มให้ ไอ้พี่เกมส์ก็ยกมือรับส่งๆครับ
“..มาทำงานหรอตาร์..ไม่เห็นบอกพี่เลยละ..”ไอ้พี่เกมส์พูดขึ้น ทำไมทั้งโต๊ะมองกันเป็นจุดเดียววะ แล้วไม่ทำงานต่อรึไงวะ
“..อ่อ..ครับ..มาทำงานนะครับ..โทษทีครับพี่ที่ไม่ได้บอก..”แล้วทำไมมึงต้องไปรายงานมันด้วยไอ้ตาร์ ไอ้ตาร์มันพูดเชิงทำนองเกรงใจนะครับ
“..แล้วนี่ไม่ไปกินข้าวหรอครับ..เที่ยงแล้ว.”พี่เกมส์พูดขึ้น
“อ่อ..ครับ กำลังจะไปเนี้ยแหละครับ..”มันบอกพี่เกมส์แล้วยิ้ม หันมาทางผม
“ไปครับ..ไปกินข้าวกัน..”มันหันมาบอกผม ผมก็จัดการเก็บของบนโต๊ะ
“..แล้วพี่เกมส์จะไปด้วยกันมั้ยครับ..”ไอ้ตาร์หันไปถามพี่เกมส์
“ไปสิ..อยากไปด้วยเหมือนกัน...”พี่เกมส์พูด ผมเก็บของเสร็จแล้วเดินแทรกตรงกลางระหว่างการคุยกันของไอ้พี่เกมส์กับไอ้ตาร์เลยครับจะว่าไม่มีมารยาทก็ได้นะ แต่ว่ากรูอยากจะทำเฉพาะคนที่กรูอยากเท่านั้นแหละ
“ไร้มารยาท.”ผมได้ยินไอ้พี่เกมส์มันพูดเบาๆ ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรครับ
“ไปด้วยกันมั้ยครับ..พี่ๆ”ผมเดินยิ้มแฉ่งไปที่โต๊ะพวกพี่ๆเค้า พวกพี่เค้าก็ยิ้มรับทันที
“ไปสิ...ไปกันเยอะๆ สนุกดีเนอะ”พี่กอบพูดขึ้นแล้วรีบเก็บของครับ แล้วพวกพี่เค้าก็รีบเก็บของกันใหญ่ครับ ผมหันไปที่ไอ้ตาร์ที่ยืนคุยกับไอ้พี่เกมส์อยู่
“แล้วจะไปกินกันที่ไหนละครับ..”ไอ้พี่เกมส์ถามขึ้นครับ
“...ร้าน..............ดีมั้ยค่ะพี่..”พี่ฝ้ายแสดงความคิดเห็นขึ้น
“อืม..ก็ดีเหมือนกัน...”พี่เกมส์บอก แล้วยิ้ม เหอะๆ หล่อตายละ ไอ้ตาร์มันเดินมาที่ผม แล้วจับมือผม
“ปะครับ..”มันลากมือผมมา
“เฮ้ยเดี๋ยวไอ้ตาร์...กรูไปด้วยวันนี้กรูไม่ได้เอารถมา..”พี่จอยพูดขึ้นครับ
“เออ..กรูไปด้วยขี้เกียจขับรถ..”พี่ซันอีกคนครับ
“..ตกลงใครเอารถมาบ้างเนี้ย..”ไอ้ตาร์พูดขึ้น ทุกคนยกมือยกเว้นพี่จอยครับ เลยจัดการ ผมไอ้ตาร์พี่จอย พี่ซันไปรถคันเดียวกัน ส่วนพวกพี่ๆที่เหลือไปรถคันเดียวกับไอ้พี่เกมส์ครับ
พอขึ้นรถมาผมก็จัดการเปิดเพลงเลยครับ ตอนนี้สายเลือดฮิพฮอพมันกำลังซึมแทรกเข้ามาในชีวิตผม ส่วนมาเดี๋ยวนี้ก็ฟังแต่ฮิพๆ สบายๆไปเลยก็ ครันทรี จอน เดนเวอร์เลยครับ แต่ไอ้ตาร์อะ ฟังแต่เพลงป๊อปกับร๊อคครับ
เงียบครับ เงียบทั้งคันรถ ไม่รู้จะเงียบกันทำไม
“เฮ้ย..ไอ้ตาร์...มาได้ไงวะ..”พี่ซันพูดขึ้น แต่ทำให้ผมต้องงง อะไรมาได้ไง
“ไม่รู้วะ..”ไอ้ตาร์เสือกรู้ครับว่าไอ้พี่ซันพูดนั้นหมายถึงอะไร แล้วต่างคนก็ต่างเงียบกันไปครับ
ผมก็ไม่ถามอะไรมันครับ บางทีอาจเป็นเรื่องส่วนตัวไม่อยากจะยุ่งนัก
พอถึงร้านก็จัดแจงที่นั่งกันตามระเบียบ ผมก็นั่งข้างไอ้ตาร์เช่นเคย ส่วนไอ้พี่เกมส์ดันมานั่งประชันหน้ากับผมซะงั้น ทำไมผมไม่ถูกชะตากับไอ้ห่านี่เลยวะ ดูแม่งเก๊กอยู่ได้ ยิ้มก็ไม่ยิ้ม แต่กับคนอื่นเสือกยิ้ม มึงนึกว่าหน้ามึงหล่อมากรึไงวะ แม่ง
แล้วพวกเราๆๆ ก็สั่งอาหารกัน ร้านนี่ก็สวยดีครับ ตกแต่งดี ผมก็กำลังมองดูทั่วร้าน ไอ้ตาร์มันก็มองหน้าผมแบบยิ้มแหยๆ ผมก็มองหน้ามันงง
“ไรของมึงวะ..”ผมถาม
“ป่าวนิ..”แต่มันกลับไม่ตอบ ให้กรูคิดเอง ไอ้บ้า
“..แล้วน้องข้าวเรียนที่ไหนครับ..”อยู่ดีๆไอ้พี่เกมส์มันก็ถามผมครับ มันพูดมีหางเสียงแต่กลับฟังดูแล้วเย็นชาห่างไกล ไร้ซึ่งมนุษย์สัมพันธ์
“อ่อ..ข้าวเรียน.......................นะ ครับ ม.5.”ผมก็ตอบไปยิ้มแต่เสียงกลับไร้ซึ่งมนุษย์สัมพันธ์บ้าง ผมเป็นคนแบบนี้ครับ ใครดีมาดีตอบ ร้ายมาร้ายตอบ แล้วก็จะไม่ค่อยไว้หน้าใครทั้งนั้น ไม่ว่าจะอยู่ในเหตุการณ์ใดก็ตาม มันเหมือนเป็นความเอาแต่ใจของผม ซึ่งไม่พอใจก็จะแสดงออกไปเลยนะครับแก้เท่าไหร่ก็ไม่หายสักที รวมทั้งอาการใจร้อนด้วย
“อืม..หรอ..สายไรละ”ไอ้พี่เกมส์มันถามเหมือนมันไม่เต็มใจจะถามครับ
“.วิทย์”ผมเลยตอบห้วนๆบ้างครับ คราวนี้มองกันทั้งโต๊ะเลยครับ ไม่มีบทสนทนาอะไรทั้งสิ้น
“แล้วเป็นแฟนกับตาร์นานยัง..”โห ไอ้เหี้ยนี่มาแรง แซงทางโค้งกรูเลยไง ถามตรงมาก ทั้งโต๊ะมองเป็นตาเดียวกัน
“..ปีกว่า..”ผมก็ตอบไปตามความจริงครับ
“..หรอ..ก็ไม่เห็นนานเท่าไหร่..”มันพูดพร้อมกับเอนหลังพิงพนักพิง
“เออ..ข้าวมาแล้ว กินข้าวกันดีกว่าเนอะๆ”พี่ฝ้ายพูดขึ้นขัดบรรยากาศอึมครึมครับ ผมก็กินไม่สนใจใคร พอกินเสร็จก็พากันกลับมาที่มหาลัยเหมือนเดิม นั่งที่เดิมครับ
ผมเอาหนังสือมาอ่านเหมือนเดิมครับ ไอ้ตาร์มันก็นั่งทำงานกับเพื่อนมันไปครับ แต่ไอ้พี่เกมส์มันหายหัวไปไหนแล้วก็ไม่รู้ครับ
นั่งอยู่สักพัก
“เดี๋ยวกรูมานะ..”ผมลุกไปบอกไอ้ตาร์ที่นั่งทำงานอยู่ ทุกคนมองมาที่ผม
“ไปไหนอะครับ.”มันรีบถามพร้อมกับลุกขึ้น
“ไม่รู้..เดินเล่น..เบื่อๆนะ..นั่งอยู่นี่แหละมึง”ผมบอกมัน
“เดี๋ยวพี่ไปด้วยครับ..”มันกำลังจะก้าวขาออกมาครับ
“ไม่ต้องเสือกเลย...นั่งอยู่นี่เห็นมั้ยเค้าทำงานกันอยู่..แล้วมึงยังจะหน้าด้านออกมาอีกรึไง”ผมบอกมันพร้อมกับคำด่า พวกพี่ๆเค้าก็เชียร์ให้ผมด่ากันใหญ่แล้วก็หัวเราะ
“งะ...ก็ได้ครับ..แต่อย่าไปไกลนะ..”มันบอกแล้วนั่งลง
“เออ..”ผมตอบรับคำเดียวครับ แล้วเดินออกมา เดินตรวจไปทั่วแหละครับเท่าที่จะเดินได้ เดินดูคณะมัน ก็มันกว้างอะจะไปเดินหมดได้ยังไงอะ
“หึหึ...”เสียงใครมันหัวเราะวะ ผมหันหลังกลับไปครับ ก็พบตัวการมันยืนล้วงกระเป๋าพิงเสาอยู่ครับตอนนี้ผมอยู่ใต้ตึกของคณะไอ้ตาร์ ซึ่งกำลังเดินกลับพอดีครับ เดินมานานแระ เดี๋ยวไอ้ตาร์มันจะอยู่ไม่สุขเอา แต่ผมเดินมาเนี้ยมันก็โทรมาตามหลายรอบแล้วนิ
“..มีปัญหาไรป่าวครับพี่..เห็นพี่ท่าทางไม่พอใจอะไรผมนานแล้ว”นั่นไงครับ ไอ้ข้าวเปิดประเด็น เป็นคนอย่างนี้แหละครับ นึกจะพูดอะไรพูด ไม่สนใจใคร เอาให้มันตรงๆเคลียร์ๆไปเลยที่เดียวครับ
“ดี...มึงเปิดก็ดีแล้ว.กรูจะได้ไม่ต้องตีสองหน้า”ไอ้พี่เกมส์มันยิ้มแสยะครับ โห ขึ้นมึงขึ้นกรูกับกรูเลย ได้ จัดไปอย่าให้เสีย สาดดด
“..เหอะๆ..ทาสแท้ออก”ผมแสยะยิ้มบ้างครับ
“...มาตามน้องตาร์ถึงที่นี่ ไม่ค่อยหวงเลยนิ..”มันพูดแล้วเดินมาใกล้ผม
“..คนเค้ารักกันมึงจะทำไม..”ผมพูดบ้างครับ
“หึ..มึงคิดหรอว่าเค้าจะรักมึงนาน..เด็กกะโปโลอย่าง มึงอะ เค้าเบื่อเดี๋ยวเค้าก็เขี่ยทิ้ง”มันพูด
“แต่เสียใจวะ..คนที่จะทิ้งไม่ใช่มันทิ้งกรู แต่เป็นกรูที่จะมีสิทธิ์เลือกทีจะทิ้งมัน..”ผมรีบบอกเอาเชิง
“มั่นใจมากเลยนะน้อง...ในมหาลัยมีคนน่ารักหล่อ..ดูดีกว่าน้องตั้งเยอะ..คิดหรอว่าจะไม่มีนอกลู่นอกทางนะ..โง่ น่ะมึงอะ เหอะ แล้วกรูนี่แหละ จะเอาน้องตาร์มาทำผัวกรูดีมั้ย จะได้รู้ว่าใครเป็นใคร”โอ โห ด่ากรูว่ามีคนหล่อกว่ากรู แถมว่ากรูโง่อีก กรูคงไม่เก็บมึงไว้ทำพ่อกรูแล้วแหละ
“หึ..ถึงมันจะไปมีคนอื่นยังไง..มันคงไม่มีสายตาต่ำๆมามองคนอย่างมึงหรอก ไอ้เหี้ยเกมส์”ผมพูดเสร็จ กำหมัดได้ ฟาดเข้าหน้ามันเต็มๆเลยครับ ผลั๊ว มันตั้งตัวไม่อยู่ ล้มลงกับพื้นเลยครับ ดี พ่อแม่ส่งให้เรียนเทควันโดตั้งแต่เด็กนี่ไม่ได้เอาไว้รังแกใครนะครับ แต่ว่ามันก็มีประโยชน์เยอะดีเหมือนกันนี่หว่าตอนโต
“ข้าว...ทำไรนะครับ..”ไอ้ตาร์มันวิ่งมาจากไหนไม่รู้ครับ พอดีตรงนั้นใกล้ทางกลับที่นั่งแล้ว อยู่ตรงใต้ตึก มันก็ไม่ได้ไกลอะไรนะครับ
“..ก็ไอ้รุ่นพี่ตุ๊ดแตกปากหมาของมึงเนี้ย..มันมาหาเรื่องกรูก่อน ด่ากรูว่ากรูโง่ให้มึงหลอก..”ผมตะโกนเสียงดังมากเลยครับ ดังมากมาย ปกติผมก็เป็นคนเสียงดังแบบผู้ชายอยู่แล้วนะครับ พอมีเรื่องอะไรแบบนี้ผมจะเสียงดังมากจริงๆจนควบคุมตัวเองไม่อยู่ เหมือนแม่อะครับ ตอนโมโหทีไร แม่ผมนะเหมือนลำโพงมาเองเลยครับ
“..ไม่จริงนะครับตาร์.”นั่นตีสองหน้าใส่อีครับ อีตอแหลเอ้ย ตอนนี้พวกพี่ๆคงได้ยินเสียงอะครับ วิ่งกันมาเป็นพรวน
“ไปครับกลับไปนั่งที่ก่อนครับ..”ไอ้ตาร์มันรู้ว่าผมนิสัยยังไงครับ มึงจะให้กรูกลับไปนั่งทั้งๆที่กรูยังคาราคาซังอยู่เนี้ยนะ ฝันไปเหอะมึง
“ไม่..นี่มันเรื่องระหว่างกรูกับไอ้เหี้ยนี่..”ผมตะโกนใส่หน้ามันครับ ตอนนี้พี่ป๊อปพยุงไอ้เหี้ยเกมส์ขึ้นแล้วครับ
“ข้าวครับ..ใจเย็นๆค่อยๆคุยกันก่อนได้มั้ยครับ..”มันบอก
“ใช่ครับน้องข้าว..”โห มึงไอ้เกมส์ตีสองหน้าใส่คนทั้งหมด อย่างเนี้ยครับ เคยเป็นมั้ยอารมณ์ร้อนมากๆ กับอีกคนที่ตีสองหน้าว่าอารมณ์เย็นเพื่อนเล่นให้เราไปตกหลุมพรางมันให้คนอื่นเข้าใจว่าผมผิด มีแต่ผิดกับผิดนั่นแหละครับคนใจร้อนอะ เคยมาแล้วครับ ตอนเข้าห้องปกครองแล้วอาระวาดลั่นห้องปกครอง แต่อีกฝ่ายกลับนั่งเงียบ กลายเป็นว่าอาจารย์เห็นเราเป็นแบบนี้เลยนึกว่าเราผิด แต่ที่จริงคนที่หาเรื่องก่อนคืออีกฝ่ายครับ เลวจริงๆ
“ได้มึงจะเล่นกับกรูแบบนี้ใช่มั้ย..”ผมพูดขึ้น แล้วมองตาขวางไปที่ไอ้ตาร์ครับ
“ไอ้เหี้ยนี่มันชอบมึง..มึงมีไรจะพูดมั้ย.”ผมบอกไอ้ตาร์ มันก้มหน้า
“กรูถาม..”ผมตะวาดเสียงดังเลยครับ ทุกคนคงตกใจกันมากครับ รุ่นพี่ที่เดินผ่านไปผ่านมาก็มองกัน
“รู้ครับ..แต่ว่าเรากลับไปคุยกันที่บ้านดีกว่านะครับ..”ไอ้ตาร์มันรู้
“เออมึงรู้..แต่มึงกลับไม่บอกกรู..แต่พอมีคนอื่นมาจีบกรูมึงกลับบอกว่าให้กรูบอกให้หมด พอกรูไม่บอกก็โกรธกรู”ผมพูดกลั้นเสียงเหมือนกับโมโหมากแต่กลั้นอารมณ์ไว้อะครับ
“ขอโทษครับ..”มันพูดขึ้น
“แล้วเมื่อกี้ไอ้เหี้ยนี่มันดูถูกกรู..มันด่ากรู..มึงจะว่ายังไง”ผมระงับเสียงของตัวเองครับ แล้วไอ้ตาร์ก็มองไปที่ไอ้เหี้ยเกมส์
“แต่ข้าวก็ไม่สมควรไปต่อยพี่เกมส์นะครับ..เค้าเป็นรุ่นพี่ๆนะ”มันพูดมาที่ผม
“อ่อ..มึงจะเข้าข้างมันใช่มั้ย..ได้..กรูจะได้ไม่ต้องยั้ง”ผมพูดเสร็จ ก็เดินไปถีบไอ้เหี้ยเกมส์ที่ยืนอยู่โดยมีพี่ป๊อปประคองอยู่ครับ พี่ป๊อปก็เซออกไป ไอ้เกมส์ตัวล้มลง ไอ้ตาร์มันเข้ามากระชากแขนผมครับ ผมหันไปชกหน้ามันทันที พร้อมกับหันมาชกไอ้เหี้ยเกมส์ แต่ว่า ไอ้เกมส์กลับยิ้มให้ผม ไอ้เหี้ย มึงจะเล่นกับกรูแบบนี้ใช่มั้ยไอ้เกมส์ ผมลุกขึ้น เตะหน้ามันเข้าจังๆเลยครับ หน้ามันหันทันที ทุกคนร้องวี๊ดว๊ายกันเลยครับ พี่จอยกับพี่ฝ้าย “ข้าว..หยุดบ้าสักทีได้มั้ย..”มันตะคอกใส่ผมครับ ผมหน้านิ่งใส่มัน
“นี่มึงตะคอกกรูหรอ..”ผมพูดข่มเสียงสุดๆ
“ก็ดูทำตัวสิ..เลิกทำตัวเป็นเด็กสักทีได้มั้ย..ควบคุมสติบ้าง”มันหัวเสียใส่ผม แล้วเดินไปที่ไอ้เกมส์แล้วพยุงไอ้เกมส์ขึ้นครับ
ผมมองการกระทำของมัน ไอ้เหี้ยเกมส์ก็ทำท่าว่าเจ็บหนักมากมาย ผมเลยเดินออกมาที่โต๊ะครับ แล้วเก็บของ แล้วเดินหนีออกมาเลยครับ ไอ้ตาร์มันก็วิ่งตามมาติดๆ
“ข้าว..ข้าว..ฟังก่อนได้มั้ย..ทำไมชอบใช้อารมณ์”นั่นไง ว่ากรูชอบใช้อารมณ์อีกครับ ผมเกลียดมากเลยครับ ใครจะว่าผมใช้อารมณ์ผมไม่สน แต่มันผมไม่ชอบครับ มันเหมือนผมงี่เง่า
ผมก็ไม่ตอบครับ เดินๆๆ ไม่สนใจมัน
“โอ้ย..”มันกระชากแขนผมอย่างแรงเลยครับ
“กลับไปขอโทษที่เกมส์กับพี่..”ผมอึ้งครับ ทั้งๆที่คิดว่ามันจะมาง้อผมที่มันว่าผมเมื่อกี้
“..หึ..แคร์กันมากก็ไปประคบประหงมกันเองแล้วกัน..กรูไม่ขอโทษ..มึงรู้มั้ยมันบอกว่าอะไรบ้าง มันบอกว่า กรูเด็กกะโปโลมึงเบื่อเดี๋ยวมึงก็ทิ้ง หึ แล้วว่าไงอีกนะ เออใช่สิ มันบอกว่ากรูโง่ที่ให้มึงหลอก เออกรูก็ผิดนิ มึงหลอกอะไรกรูก็ยังไม่รู้เลย รู้แต่ว่าไอ้เหี้ยนี่มันจีบมึงแต่มึงไม่ได้บอกกรู เออ หรือว่ามึงเล่นกับมันไปด้วยแล้วละ อีกอย่างมันก็มั่นใจซะด้วยว่าจะได้มึงมาทำผัวมัน...”ผมพูดใส่หน้ามัน พร้อมกับยิ้มแบบโกรธๆ มันหน้านิ่งไปเลยครับ
“แต่ข้าว..พี่เค้าจะเป็นยังไงพี่ก็ไม่ได้สนใจนะ..ทำไมไม่ฟังพี่ก่อน ก่อนที่จะทำอะไร”ผมพูด สีหน้าจริงจัง
“เออ..กรูมันผิดเอง..อะไรกรูก็ผิดไปหมด กรูชอบใช้กำลัง..แล้วไง มันเรื่องของกรู..มึงจะทำอะไรก็เรื่องของมึง..เชิญ”ผมโมโหมากครับ มากถึงมากที่สุด ถ้าผมโมโหเมื่อไหร่ผมจะมือสั่น แล้วจะหยุดไม่อยู่ครับ พุ่งๆๆๆทีเดียวเลยครับ อารมณ์
“ข้าว..เรื่องไม่เป็นเรื่องอย่าทำให้มันเป็นเรื่องได้มั้ย..”มันขึ้นเสียงทันทีครับ
“ปล่อยกรู..”ผมบอกมันพร้อมกับกระชากแขนออก แต่มันกลับดึงไว้ครับ
“ไปกับพี่...”มันพูดเสร็จ ลากแขนผมทันทีครับ อย่างแรง ขอบอกว่าอย่างแรงครับ
ผมก็มาตามแรงของมันครับ มันนั่งอยู่ที่เดิมนั่นแหละไอ้ห่าเกมส์ครับ ได้มึงจะเอาอย่างนี้ใช่มั้ยไอ้ตาร์ ผมเห็นหน้ามันก็หมันไส้ครับ สะบัดแขนออกจากมือไอ้ตาร์ แล้วเดินไป ถีบที่หน้าอกไอ้เกมส์ทันทีครับ มันหงายหลังลงเลยครับ เหตุผลไม่ต้องใช้ครับ สำหรับผม ใครอย่าได้มากยียวนกวนส้นตีนผม เพราะตีนผมมันชอบไปก่อนใจสั่ง ไอ้ตาร์มันมาคว้าตัวผมไว้ทันทีก่อนที่ผมจะซ้ำ
“ข้าว..”มันตะคอกเสียงดัง
“ทำไม..มึงจะทำไมกรู”ผมหันไปตะคอกมันบ้างครับ นี่มึงขึ้นเสียงกับกรูหรอ ทั้งๆที่มันไม่เคยเป็นแบบนี้ครับ
...
มีเรื่องอีกแล้ว เซงๆ ข้าวจริงๆคาบพี่น้อง
พอดีคนแต่งก็ชอบมีเรื่อง ข้าวเลยต้องไปตามบทและอินไป แฮะๆ
ติดตามกันต่อไป และขอบคุณทุกคำติชมนะค่ะ
จุ๊บๆ
หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ) (อ่าน 2485871 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก