หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ)

[YO DEA]

ทั้งอึดอัด ทั้งสะใจ


มีอะไรที่มากกว่านี้อีกมั้ย



อิอิอิ
 

[andyus1]

เง้อ เวงกำ ทะมายเปงงี้

ตกลงเรื่องมานจบแล้วช่ายไหมเอ่ย

หรอว่า ยังจามีพายุเข้ามาอีก

เง้อ อ่านเสดค่อยโล่ง

แบบว่าอินโคดๆ อ่ะ อ่านไปลุ้นไป

ไม่ไหวแล้ว รีบมาต่อเหอครับ

มันรุ้สึกยังมีไรค้างๆ อยู่อ่ะคับ

[Huo_To]

แรงได้ใจกองเชียร์มากค่ะ น้องข้าว 

อิพี่เจมส์ ถอยทัพแทบไม่ทัน       คงต้องไปฝึกวิทยายุทธอีกเยอะ 

คิดจะเอาคืน นายเอกจอมซ่าส์ของเรา เหรอ ฝันไปเถอะย่ะ   

[Mint]

 


สะจายยยยยยย


จะมีอะไรมาให้ตื่นเต้นกันอีกมั้ยย

 

[kaporzung]

ข้าวเอ๋ย หึงแรงดีแท้ หุหุ

[IZE]

แต่ครั้งนี้ไอ้เกมส์เหมือนจะพุดเข้าหูนะ  ข้าว  ถ้าอารมณ์ร้อนแบบนี้ ระวังเสียของรักนะ

[pongsj]

อิอิ.......คู่นี้อยู่ด้วยลำแข้งกันจริงๆ

[SheRbEt]

แต่ช่วยระงับอารมณ์ตัวเองไว้บ้าง..เดี๋ยวจะเสียคนที่รักไปเพราะอารมณ์ร้อนๆของมึง

อันนี้เห็นด้วยนะคะน้องข้าว

เตือนด้วยความรักและห่วงใยนะคะ

แต่พี่ก้อเข้าใจนะ รำคาญไอ้เกมส์เหมือนกัน

รักต้าร์รักข้าว 

[HaLF333]

หุหุ...
 
เลือดหมดตัว พลีชีพอย่างอนาถ..
เม้นต์ไม่ออก +1 ให้แทนแล้วกันนะค่ะ 
ขอบคุณค่ะ 

[yr_meteor]

มาให้กำลังใจกัน...

เพิ่งมาอ่านรวบยอดทีเดียว

สนุกดี...มาต่อไวๆน๊า

ชอบข้าวคับ สะใจดีเวลาหึง โหดจริงๆ  :เตะ1:

[three]

เห็นด้วยอย่างแรงครับ

[เบบี้]

ตอนที่40 วันเกิดข้าว
หลังจากวันนั้น ไอ้ตาร์ก็ยังโทรหาผมไม่ขาดสายครับ ผมกับไอ้ตาร์ก็ไม่ได้เจอกันตั้งกะผมมาไปหามันที่กรุงเทพแล้วครับ เดือนนี้วันเกิดกระผม ข้าวปั้น 14 สิงหาคม ปีที่แล้วผมไม่ได้บอกใครเรื่องวันเกิดเลยครับ เพื่อนสนิทจำได้ แต่ว่าไอ้ตาร์ผมไม่ได้บอก ผมเป็นอย่างนี้แหละครับ วันเกิดตัวเองผมจะรำลึกเสมอว่าคนที่ให้ผมเกิดมาคือพ่อกับแม่ ไม่ใช่พ้องเพื่อน  วันเกิดผมเลยไม่คิดที่จะจัดปาร์ตี้กับเพื่อนหรือไปป่าวประกาศใครๆว่านี่วันเกิดกรูนะ ปีที่แล้วไอ้ตาร์มันก็ไม่รู้แหละครับ มารู้อีกทีก็เลยวันเกิดผมไปแล้ว เพราะว่าไอ้ป๊อดไปบอก มันก็ซื้อตุ๊กตาให้ผม ก็กล้าดีแฮะ ผู้ชายไปซื้อตุ๊กตา ปีนี้ผมก็กะว่าไม่บอกมันอีก ไม่รู้มันจะจำได้รึป่าว ไม่อยากบอกด้วย อยากลุ้นดูเอาเอง ถ้าจำไม่ได้ก็ไม่เสียใจหรอกครับ แต่ถ้ามันจำได้ผมก็คงดีใจน่าดูแหละ คาดเดาไว้แล้วครับ ว่า ปีนี้จะไปซื้อของขวัญให้พ่อกับแม่ ให้พี่เจ้ากับพี่ตังไปช่วยเลือกด้วย  แล้ววันเกิดก็คงดูอีกทีว่าเอาไง คงไม่บอกใครอีกตามเคยแหละครับ
.............ตื้ด..ๆ ...ๆ ...ๆ    
“ทำไมไม่รับสักทีวะ..”ผมนึกในใจชักหงุดหงิดครับ ผมเป็นคนหงุดหงิดง่ายไง แล้วไม่ชอบรอโทรศัพท์ใครนานๆด้วย แล้วผมโทรหาไอ้ตาร์ทีไรมันจะรับเร็วทุกทีครับ ไม่เคยปล่อยให้รอนาน จนตัด
งั้นเอาใหม่
..............ตื้ดๆ..... ๆ.... ๆ.... ๆ
“คราบ..”
“ไอ้เหี้ย...”ผมรีบด่ามันทันทีครับ
“งะ..ด่าไมอะครับ..”มันรีบทำเสียงอ้อน
“ปล่อยให้กรูรอตั้งนาน..”ผมบอกมัน
“..ก็พี่นอนอยู่อะครับ..วันนี้เพิ่งนอนเมื่อกี้เองครับ..”มันบอก อะไรมันวะ อย่าบอกนะว่ามึงทำงานจนเช้าอ่า ก็เมื่อมันคุยกับผมแค่ห้านาทีเองครับ ตอนสี่ทุ่มแล้วมันบอกจะไปทำงาน ทั้งงานกลุ่มหนึ่งงาน งานเดี่ยวอีกงานนึง กำหนดวันส่งแล้วด้วยอะไรของมันครับ
“แล้วนอนกี่โมงเนี้ย..”ผมถามมันเสียงลดลงแล้วครับ
“แปดโมงเช้าครับ..”มันบอกเสียงงัวเงีย
ตอนนี้ผมโทรมาตอน เที่ยงนะครับ กำลังพักของผมเพราะว่าตอนนี้คาบว่างด้วยครับ
“อ่าวหรอ...งั้นนอนต่อแล้วกัน”ผมบอกมันด้วยควานเป็นห่วงปนสงสารแล้วครับ
“..คราบ...คิดถึงนะครับ..ตั้งใจเรียนนะที่รัก..”มันก็ยังมีอารมณ์มาบอกผมอีกครับ
“อืม..เหมือนกัน...”เป็นครั้งแรกในโทรศัพท์มั้งครับที่ผมบอกมัน
“..โหย..ฝันดีแน่เลยกรู..”มันบ่นๆ ไอ้เจี้ย กวนตีน กรูเขิน
“..นอนไปเลยมึง..”ผมรีบบอกก่อนที่จะหน้าแดง เพราะเพื่อนๆเต็มโต๊ะ
“..คราบ..เดี๋ยวตื่นแล้วโทรหานะครับ..จุ๊บๆคาบ”มันบอก
“อืม..ฝันดีนะ..”นี่ก็ครั้งแรกอีกครับ แกล้งมันนะ เหอะๆ
“โห..ฝันดีแน่ๆเลยกรูวันนี้..”มันก็ยังมีอารมณ์เล่นอีกครับ
“เออๆ..แค่นี้แหละ..บาย”ผมบอกเสร็จแล้ววางเลยครับ  แล้วนั่งยิ้มคนเดียว
“แหมๆๆๆ...ยิ้มหวานเชียวนะครับน้องข้าว”ไอ้ป๊อดครับ มันทำเสียงล้อเลียนผม
“สาด..”ผมพูดพร้อมกับยกตีนให้มัน เพราะตอนนี้นั่งบนโต๊ะไม้หินอ่อน แล้วเอาขามาวางไว้บนโต๊ะนิดๆอะครับ จะนักเลงไปไหนไม่ทราบ แต่เปลี่ยนมาหลายท่าแล้วเมื่อยอะครับ
“เป็นไงบ้างวะรักกันหวานจ๋อย”ไอ้แมนมันแซวขึ้น
“เออ..แล้ววันเกิดมึงปีนี้นี่จัดป่าววะ”ไอ้เป้มันถาม
“มึงก็ถามแปลก..ไอ้ข้าวมันเคยจัดหรอ”ไอ้ป๊อดพูดขึ้น ผมยิ้มๆ
“งั้นปีนี้..กรูไปกินข้าวด้วยน้า..”ไอ้แสบครับ มันทำหน้าอ้อนๆ กวนตีนๆ
“ใครชวน..สาด..เปลืองเงินกรู”ผมบอกครับ เงินเก็บในธนาคารผมก็มีนะครับ แต่ละเดือนแม่จะให้ไว้ใส่ธนาคาร แล้วผมเป็นคนใช้เงินไม่เก่ง นอกจากซื้อเสื้อผ้าทีก็จะซื้อมากเลย เงินผมก็พอมีบ้าง แต่ก็กะไว้แล้วแหละครับว่าวันเกิดผมคงต้องชวนพวกนี้ไปด้วย กี่ปีๆผมก็ไม่เคยชวนพวกมันไปสักที มีแต่พวกมันแหละครับ พาผมไปเลี้ยงข้าว แล้วก็ให้ของขวัญ
“จะกินไรละ..”ผมถามขึ้น
“โหห..เฮียข้าวมาเองโว้ย..”ไอ้เข็มทำเสียงดัง
“พ่อมึงดิ.กรูชวนแค่พวกมึงนะ อย่าไปบอกใครละกรูไม่ชอบคนเยอะๆ..”ผมบอกมัน ก็จริงอะ มันวุ่นวาย
“เออ..กรูรู้นิสัยมึงน่า..”ไอ้เข็มบอก
“งดเหล้านะโว้ย..”ผมพูดขึ้น ทุกคนมองเป็นตาเดียวครับ
“โห..ไรวะ..แม่ง..ไม่แดกเหล้าแล้วให้ไปไมเนี้ย”ไอ้แสบบอก
“สาด..ถ้าไปเพราะอยากแดกเหล้า ไม่ได้เห็นว่ากรูสำคัญมึงก็ไม่ต้องไป..”ผมพูดเชิงน้อยใจ ที่จริงไม่ได้น้อยใจหรอกครับ แกล้งมันอะ วันเกิดผมทุกปี กินกันในครอบครัว ผมจะไม่ให้ใครกินเหล้าทั้งนั้นอะครับ งดเหล้าเข้างานวันเกิดข้าว เพราะตอนผมเมาแล้วผมชอบบ้าบอ ดังนั้น งดให้วันเกิดตัวเองเป็นการเอาชัย
“แหม..กรูรักมึงหรอก..ไม่ไปได้ไงอะ”ไอ้แสบมันทำหน้าอ้อนๆ
“สาด..น่าเกลียดวะ..”ผมบอกมันแล้วยิ้ม
“จะกินที่บ้านกรู..หรือว่าไปกินที่ร้านดีวะ..”ผมบอกมันให้ทุกคนออกความคิดเห็นหน่อย
“ไม่รู้วะ..แล้วแต่มึงดิ..”ไอ้ป๊อดบอก
“กรูช่วยจ่ายนะ..”ไอ้ป๊อดพูดอีก
“เฮ้ย..ไม่ต้อง..กรูจ่ายเอง..กรูกะให้พ่อกับแม่แล้วก็พี่ๆไปด้วย..กินด้วยกัน..กรูอยากเลี้ยงพ่อกับแม่กรู”ผมบอกมัน
“โห..สุดยอด..เอารางวัลลูกดีเด่นไปเลยมั้ยมึง”ไอ้เป้มันแซวอีกครับ
“สาด..กรูรักแม่กะพ่อกรูเหอะ..”ผมบอกมันแล้วยิ้ม ผมพูดได้ไม่อายปากเลยครับ ผมจะชอบมากเวลาออกไปซื้อของกับพ่อแม่แล้วให้เลือกให้ มันดูมีความสุขดี ผมชอบ กอดแม่โชว์คนอื่นด้วย ไม่รู้ว่าโรคจิตรึป่าว เค้ารักของเค้าอะ แม่ผมถึงจะดูแล้วโหด เถื่อน แต่ก็มีความใจดี แล้วก็ชอบหอมแก้มผมด้วยอะ
“กรูว่ากินที่บ้านดีกว่ามั้ย..”ไอ้ป๊อดบอก
“..เออ..แล้วสั่งอาหารมาไง มึงจะได้ไม่ต้องให้แม่มึงทำ เพราะกรูรู้ว่ามึงทำไม่เป็น..”ไอ้แสบพูดอีกครับ
“โห..ว่ากรู เดี๋ยวกรูแสดงฝีมือให้ดูเลยดีมั้ยวันเกิดกรูอะ..”ผมรีบบอกมัน
“อย่า...”ทุกคนก็พูดเป็นเสียงเดียวกันครับ สาดมากเลย เพื่อนเวร
“ไอ้เหี้ย..”ผมด่ามันแล้วยิ้ม
“แต่กรูว่าไปกินที่ร้านดีกว่า เปลี่ยนบรรยากาศ..ที่บ้านเบื่อแล้ว..แม่กรูรู้เดี๋ยวก็ทำกับข้าวเผื่อกรูอีก..กรูว่าจะจองโต๊ะเลย..ที่ร้าน......................ดีมั้ยวะ”ผมบอกมัน
“เออ..ก็ดีอะ..ของฟรี..แพงด้วย”ไอ้เป้บอก
“แหม..รีบแสดงความคิดเห็นเชียวนะมึง..”ผมด่ามันครับ  แล้วเราก็คุยกันต่างๆนาๆเรื่องวันเกิดใครๆนั่นแหละครับ มันก็ถามว่าผมบอกไอ้ตาร์รึป่าว ผมก็บอกว่าไม่ได้บอก มันก็ว่าด่าผมกันใหญ่ครับ ผมก็บอกพวกมันว่าอย่าบอกไอ้ตาร์นะ กรูอยากรู้ว่ามันจะจำได้รึป่าว ไรประมาณนี้อะครับ
เย็นนั้นผมก็ไปจองโต๊ะกับพี่เจ้า เพราะว่าให้พี่เจ้ามารับครับ ไปที่โรงแรม...............ชื่อดัง เป็นเหมือนร้านอาหารปกติแบบที่เรานั่งกินกันนั่นแหละครับ แต่บรรยากาศ โรแมนติกหน่อย  ผมก็เลือกอยู่นานว่าจะเอาแบบไหนก็ตกลงกันได้ เลยเอาเป็นแบบมีคาราโอเกะด้วยครับ งดเหล้าเข้างานวันเกิดข้าวด้วย บุหรี่ห้ามครับ ผมเองก็ต้องหยุดไปโดยปริยาย จองไว้ทั้งหมด สิบเอ็ดที่ครับ เป็นแบบโซฟานั่ง สูงๆหน่อย ที่จริงมันสิบที่แหละครับ แต่จองเผื่อไอ้ตาร์นะครับ กร๊ากก เผื่อมันจำได้ เผื่อเพื่อ....
ผมได้บอกพี่เจ้าไว้แล้ว งานนี้ผมขอออกเองทุกอย่างครับ ถึงเงินนั้นจะเกิดมาจากเงินของพ่อกับแม่ที่ให้ผม แต่ผมก็ได้เก็บมันรวบรวมไว้อย่างดี เพื่อวันสำคัญๆ  กลับมาบ้านก็บอกแม่กับพ่อว่าวันเกิดจะไปกินร้านนี้แล้วชวนใครไปบ้าง พ่อกับแม่ก็กอดผมใหญ่ แล้วก็อ้อนนิดหน่อยอะครับ แฮะๆ ไม่รู้ว่าวันเกิดปีนี้พ่อกับแม่จะให้อะไร แต่ก็เอาเหอะ พ่อกับแม่ให้มาเยอะแล้วครับ จะให้อะไรผมก็ชอบทั้งนั้น เสาร์อาทิตย์นี้ผมกะจะไปซื้อของขวัญให้พ่อกับแม่ นัดกับพี่เจ้ากับพี่ตังไว้แล้วครับ เสาร์หน้าวันเกิดผมครับ เตรียมของไว้ก่อน
...


รักพ่อกับแม่ให้มากๆนะค่ะ
แล้วผู้แต่งก็รักผู้อ่านทุกคน
นี่เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผู้แต่งด้วย เอิ้กๆ
งานวันเกิดใครเป็นยังไงก็แสดงความคิดเห็นกันมานะค่ะ
เหอะๆ
ความคิดหลากหลาย สนุกดีค่ะ
ไปแระค่ะ
ถ้าวันนี้มาต่อได้จะมานะค่ะ
ไปแระค่ะ
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นนะค่ะ
ขอบคุณจริงๆ
บับบายค่ะ

[SheRbEt]

^

^

^

^

^

  วันนี้ได้จิ้มเบบี้ด้วย 

ว่าแต่มีลองใจพี่ต้าร์ด้วยนะน้องข้าว

แต่เห็นด้วยอยู่อย่างที่บอกวันเกิดอยู่กับพ่อแม่พี่น้องสำคัญที่สุดคะ

[DeShiWa]

 

ครับผม แล้วพี่ตาร์จะมาป่าวเนี้ย

 

[anna1234]

 

[IZE]

นายตาร์จะจำได้ป่าวเนรี่ยๆๆๆๆ

[OHmeza019]

รอต่อไป ว่านายต้าร์จะจำไดไหม๊ ???

[three]

พี่ต้าร์จะมาได้ไหมเนี้ยงานยุ่งๆทั้งนั้นเลยอ่ะ

[wiintz_]

จำได้ จำไม่ได้


รอตอนต่อไปคับ

[เบบี้]

ตอนที่41 ไปไม่ได้นะ
วันนี้ผมก็ออกไปซื้อของขวัญกับพี่เจ้าแล้วก็พี่ตังครับ
“อันนี้ดีมั้ย..”ผมหยิบเสื้อตัวนึง เพื่อเลือกให้พ่อผม สีแดงเลือดหมูเป็นสีที่ผมชอบครับ
“แล้วแต่ดิ...”ไอ้พี่ตังตอบ
“โห..ให้มาเป็นเพื่อนช่วยเลือกไม่ได้ให้มาบอกว่าแล้วแต่..”ผมทำท่าหงุดหงิด
“อ่า..อย่าหงุดหงิดดิ..ตอนแกหงุดหงิดแล้วขี้เหล่วะ”ไอ้พี่ตังมันเล่นต่อครับ พี่เจ้ายืนหัวเราะ
“พี่ตัง”ผมเรียนชื่อมันเป็นเชิงว่าหยุดเดี๋ยวนี้นะ พนักงานในร้านก็ยืนยิ้ม
“หรือว่าสีฟ้าดีอะ..สีฟ้าก็สวย”ผมพูดคนเดียว
“คราวก่อนซื้อเนคไทน์ให้พ่อสีแดงแล้วไม่ใช่หรอครับ..เอาเสื้อสีฟ้าดีกว่ามั้ย..จะได้ดูไม่ซ้ำ”พี่เจ้าพูด เห้อ รื่นหูจริงๆนะ พี่คนนี้เนี้ย
“หรอ..ก็ได้.”ผมตอบแล้วยิ้ม
“งั้นเอาตัวนี้ครับ”ผมยื่นให้พนักงาน เสื้อลาคอส สีฟ้าแขนยาวไม่ได้เข้ากับอากาศบ้านเราเล้ย
“โหไรวะ..ใจง่ายวะ..พี่เจ้าบอกแค่เนี้ยเชื่อละ”ไอ้พี่ตังพูดขึ้น ถ้าเป็นพี่เจ้าบอกอะไรผมแทบจะเชื่อหมดแหละครับ
“เชอะ..”ผมเบะปากให้พี่ตังแล้วเดิน ดูของไปครับ แล้วก็จ่ายเงินพร้อมกับเสื้อที่ให้พี่พนักงานคนสวยใส่กล่องให้ด้วยครับ
“ป่ะ..ดูให้แม่กัน..”ผมบอกพี่เจ้าแล้วเดินจับมือพี่เจ้าทันที
“นี่ตกลง..ชั้นเป็นส่วนเกินใช่ป่ะเนี้ย”พี่ตังมันพูดแล้วไม่ยอมเดินครับ ผมกับพี่เจ้ายืนหัวเราะ
“เหอะ..เพิ่งรู้หรอ”ผมบอก แล้วแลบลิ้นใส่มัน แต่ก็เดินไปจับมือพี่ตังอีกข้าง กลายเป็นว่าผมอยู่ตรงกลางไปครับ เดินจับมือกันสามคนไม่ได้อายสายตาชาวบ้านเลย คนก็มองกันเต็มครับ แต่พี่ผมก็ไม่สนใจกันสักคน เดินดูของให้แม่ไปเรื่อยๆ ก็ไม่รู้จะซื้ออะไรดีครับ ซื้อให้ทุกปี ล้วนแล้วแต่ซ้ำกันหลายรอบแล้ว
“นาฬิกาดีมั้ย”ผมบอกพี่เจ้า เมื่อเดินผ่านหน้าร้านนาฬิกา ยี่ห้อดัง
“แพงนะซื้อไหวหรอ..”พี่เจ้าพูดห่วงผมครับ ก็ไอ้ผมนะ ที่จริงก็งกใช่ย่อยครับ ไม่ค่อยจะกระเบียดกระเสียนเงินให้ใครหรอก ชอบเก็บไว้คนเดียวครับ นอกจากเรื่องเสื้อผ้าละ มีผลมากสำหรับไอ้ข้าว
“ไหวดิ..ซื้อให้แม่นะ..แม่ใส่เรือนนั้นนานแล้ว..เพื่อจะได้มีเปลี่ยนบ้าง”ผมบอก แม่ผมมีนาฬิกาอยู่สามเรือนที่ใส่ประจำ ราคาแพง แต่แม่บอกว่าใส่มาห้าหกปีแล้วไม่ยอมเสีย ทนดีครับ แม่บอกว่าจะซื้อก็เอาให้ดีมีคุณภาพไปเลย จะได้คุ้มกับเงินที่เสียไป  แล้วแม่ผมก็ไม่เคยซื้ออีกเลยครับ งกพอกับผมแหละ
แล้วผมก็ลากพี่สองคนเข้าไปในร้านทันทีครับ นั่งเลือกนั่งดูกันอยู่นาน ก็ไปถูกใจอยู่หลายเรือนครับ พี่พนักงานก็เอาออกมาให้เลือกมากมายครับ
“เอาอันนี้ดิ”พี่ตังชี้ไปอีกเรือนที่ผมเอาขึ้นมาทั้งหมดสามเรือนครับ
“แต่พี่ว่าอันนี้ดีกว่า”พี่เจ้าชี้ไปอีกเรือนครับ
“แต่ข้าวชอบหมดเลยอะ..”ผมพูด พี่ๆมองหน้าผม
“โห..อย่ามักมากดิวะ..เอาซักเรือน เนี้ยออกความคิดเห็นให้แล้วนะ”พี่ตังบ่นอุบอิบ ผมดูราคาทั้งสามเรือน เรือนที่พี่ตังบอก ราคาดูดี พอเสียได้ เรือนที่พี่เจ้าบอก แพงไปหน่อยง่า เรือนที่อยู่ตรงกลาง ข้างหน้าผม ราคาเสือกอยู่ระหว่างกลางสองเรือนนี้ แม่งกวนตีน กรูเลือกไม่ถูกเลยไงครับ  ผมนั่งมองอยู่นานมากครับ
“เรือนไหน..คนซื้อเยอะสุดอะครับ”ผมหันไปถามพี่พนักงานในร้าน
“อ่อ.เรือกนี้อะค่ะ”พี่พนักงานในร้านชี้ไปที่เรือนของพี่เจ้า
“แต่ว่า..พวกนี้จะไม่ค่อยซ้ำหรอกนะค่ะ..เพราะว่าในร้านก็ไม่ค่อยมีซื้อซ้ำกันเท่าไหร่ นอกจากที่ใหม่ล่าสุดคือเรือนนี้ค่ะ รูปแบบสวยราคาก็ไม่แพงมากค่ะ”พี่พนักงานหยิบอีกเรือนออกมาครับ ผมมอง แต่มันไม่ได้อยู่ในสายตาผมหรอกครับ อะไรที่คนซื้อเยอะแล้ว ไอ้ข้าวไม่สน ไม่ชอบซ้ำใคร
“แล้วเรือนนี้มีคนซื้อรึยังครับ”ผมชี้ไปที่เรือนตรงกลางข้างหน้าผม
“ยังหรอกค่ะ..แต่เรือนนี้บางทีวัยรุ่นก็จะใส่ได้มีหลายคนมาซื้อเหมือนกัน”พี่พนักงานชี้ไปที่ไอ้พี่ตังมันจะเอา
“งั้นผมเอาเรือนนี้ครับ”.ผมบอกทันที ชี้ไปที่เรือนตรงกลางข้างหน้าผม
“อ่าว..แล้วที่แกถามๆพี่เค้าเนี้ย..ไม่เอาจะเอาเรือนนี้..บ้าป่าวเนี้ย”พี่ตังพูด พร้อมขมวดคิ้ว
“อ่าว..ก็ข้าวจะเอาเรือนนี้อะ..แปลกดี”ผมบอกพี่ตัง พี่เจ้านั่งหัวเราะ
“เอาเรือนนี้เลยครับ..ตัดสินใจแล้ว”ผมย้ำอีกครั้งเพราะพี่พนักงานเหมือนไม่แน่ใจเท่าไหร่ว่าผมจะเอา
เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จก็ไม่มีไรแล้วครับ เตรียมตัวเรียนในอาทิตย์หน้า และสังสรรค์เฮฮาปาร์ตี้แบบไม่มีสุราได้เลยครับ
“ดีครับ...ตั้งใจเรียนรึป่าว”ไอ้ตาร์ครับมันโทรมา หลังจากวันนี้ผมเลิกเรียนเสร็จ ไปเต้นมาแล้ว มันไม่ค่อยโทรมาหาผมหรอกครับ วันละครั้ง ตอนเย็นๆ กับบางทีก็ตอนเช้าๆ  ผมก็เข้าใจนะ แต่บางทีก็รู้สึกหวิวๆบ้าง น้อยใจนิดหน่อย แต่กลางวันมันก็ส่งข้อความมา ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่โทรมาเลย ผมเคยถามครับ มันบอกว่าอยากมีข้อความที่รักอยู่ในเครื่อง จะได้เอาไว้อ่าน เหอะๆ มันบ้านะ
“ตั้งดิ...เป็นไงบ้างอะ..”ผมถามมัน
“ก็ดีครับ..วันนี้เพิ่งซ้อมเสร็จมา เดี๋ยวที่มหาลัยมีงาน..ตอนนี้ก็วุ่นๆอยู่ครับ”มันบอก งานที่มหาลัยมันงานไรไม่รู้อะครับผมก็ไม่ได้ถามมัน ซ้อมนี่ก็ซ้อมมวยครับ มันบอกมันซ้อมทุกวัน เพราะร่างกายจะได้ฟิต เดี๋ยวแก่มันกลัวแก่มากมายครับ
“อืม..”ผมตอบแค่นั้น ไม่รู้จะคุยไรอะ มันอยู่ในหัวเต็มไปหมด แต่ไม่รู้จะถามไปต่อดี
“แล้ว..เออ..”มันพูดติดๆขัดๆ ผมก็รอมันพูด เหมือนมันนึกอะไรอยู่
“ไร..”ผมถาม
“วันเกิดปีนี้จัดรึป่าวครับ..”มันรีบถามขึ้น เพราะเสียงผมเริ่มห้วนๆ
“..ก็จัดอะ”ผมเริ่มดีใจนิดๆที่มันจำได้ครับ แต่ผมก็เก็บอาการไว้
“หรอครับ..จัดที่ไหนอะครับ...”มันถามเสียงเบาๆ
“ที่ร้าน...............นะ..จองโต๊ะไว้แล้ว”ผมบอกไปตามความจริง
“หรอครับ..ไม่เห็นบอกพี่เลยเนอะ ไม่กี่วันก็จะถึงแล้วด้วย”มันพูดเชิงน้อยใจ
“อ่านะ..ก็กรูไม่ได้ชวนใครมากหรอก..พ่อกับแม่ แล้วก็พี่ตังพี่เจ้า .แล้วก็พวกเพื่อนในกลุ่มห้าคนเองไง”ผมบอกมัน
“หรอครับ..........”มันพูด แต่เงียบ ต่อ
“แล้ว................”มันพูดแล้ว แต่เสือกเงียบอีกครับ ผมก็รอมันพูดต่อ
“..แล้วพี่ไปได้มั้ยครับ..”มันถามขึ้น ผมก็งงๆ มึงจะถามทำไมวะมึงอยากมาก็มาดิ
“แล้วแต่ดิ..”แต่ผมเสือกตอบไปแบบนั้น ก็ไม่รู้จะตอบแบบไหนอะ
“..อืม...”มัน อืม แค่นี้อะครับ ไม่ได้ไรมากกว่านั้น
“งั้นแค่นี้นะครับ..พี่มีงานต้องทำอีก”มันบอก ผมก็งง เป็นห่าไรมากป่าววะ
“อืม..”ผมตอบ แล้วก็วางไปครับ ครั้งนี้มันเสือกวางพร้อมผมอีกครับ ทุกทีมันจะพูดว่ารักนะ คิดถึงนะ ก่อนวาง แต่คราวนี้มันเสือกไม่พูด  ผมเข้าไปอาบน้ำเสร็จ ก็อ่านหนังสืออะไรเรื่อยเปื่อยแหละครับ   อ่านเสร็จก่อนนอนตอนตีหนึ่ง วันนี้วันพุธแล้ว พรุ่งนี้พฤหัส ตกใจแฮะ อาทิตย์นี้เร็วจัง
ผมมาเรียนตามปกติ แซวสาวบ้าง หลีสาวบ้างไปตามระเบียบครับ ทำนู้นี่นั้นไปเรื่อยเปื่อย ใช้ชีวิตไวรุ่นให้คุ้มครับ ตั้งใจเรียน หาเรื่องชาวบ้านให้อยู่ในกรอบหน่อย มีเรื่องก็พยายามไม่ให้เดือนร้อนพ่อกับแม่ นั่นคือกล่องดวงใจของผมเลยครับ
“เฮ้ย..กรูซื้อของขวัญให้มึงแล้วนะ..”ไอ้ป๊อดบอก
“หรอ..ขอบใจวะ”ผมบอกมัน
“แต่พวกกรูซื้อแล้วใส่กล่องเดียวกันใหญ่ๆเลยนะมึงจะได้ไม่ต้องแกะบ่อย”ไอ้แสบพูดครับ เรื่องนี้ผมไม่รู้เรื่องเลยว่ามันจะซื้อของขวัญอะไรให้ มันคงไปจัดการกันแหละครับ รอดูทีเดียวดีกว่า
“อืม.. เอาของแพงนะมึง..ของถูกกรูใช้แล้วคัน..”ผมบอกแล้วยิ้ม พวกมันก็ด่าผมกันใหญ่ครับ
“สาด..มึงต้องชอบแน่วะ..เชื่อดิ”ไอ้เป้บอกทำหน้ามีเจ้าเหล่
“ของเหี้ยไรของพวกมึงเนี้ย..”ผมชักสงสัย
“เออน่า..เดี๋ยวก็เห็นเอง.ใช้ด้วยนะมึง..มาบอกกรูด้วยว่าชอบรึป่าว”ไอ้เข็มพูดเสียงเรียบแต่ตามันอ่านหนังสืออยู่ครับ
“เออ”ผมก็เออออไปครับ แล้วก็อ่านหนังสือต่อ ไม่ได้สนใจอะไร
ตื้ด...ๆ...ๆ
“อืมว่าไง”เมื่อผมรับโทรศัพท์ที่ไอ้ตาร์มันโทรมาครับ
“ทำไรอยู่ครับ”มันถาม เสียงเรียบ
“อ่านหนังสือนะ..ไม่มีเรียนหรอ”ผมถามันกลับ
“ว่างนะครับ..ทำงานอยู่ด้วย..เลยโทรหาก่อนที่จะไม่ว่าง”มันบอก
“อืม..”ผมก็อืมตอบคำเดียวอีกครั้ง
“วันเกิดข้าวพี่คงไปไม่ได้นะครับ”อยู่ดีๆมันก็พูดขึ้นมาครับ ทำผมอึ้งไปชั่วขณะ ก็นิดหน่อยอะครับ คิดว่ายังไงมันต้องมาแหละ งานเยอะขนาดไหน มันรักผมขนาดนั้นยังไงมันก็ต้องมา แต่ช่างเหอะ ในเมื่อมาไม่ได้ก็บังคับไม่ได้นิ
“หรอ...อืม..ไม่เป็นไร”ผมตอบไปแบบนั้น
“ครับ..โทรมาบอกแค่นี้แหละครับ..”มันบอกผมอีก
“แค่นี้นะ”ผมบอกมันก่อนที่มันจะพูดครับ ไม่รู้โกรธหรืออะไร หรือว่าอะไรไม่รู้โว้ย  งงตัวเองเหมือนกัน
“ครับ..”มันพูด ทั้งๆที่มันรู้เสียงผมนะ เฉยๆแบบนี้ก็โกรธอยู่นะ แต่มันก็วางไปครับ ไม่ได้ง้อผมเหมือนทุกที เพราะทุกทีเสียงผมเรียบๆ เออออ แบบนี้ก็ผิดปกติแล้วครับ
“มีไรป่าววะ”ไอ้ป๊อดถามขึ้น
“ไม่มีวะ”ผมบอกมัน แล้วอ่านหนังสือต่อ แต่ใจก็ไม่ได้อ่านไปด้วยเลยครับ
หลังจากเย็นนั้นกลางคืนมันก็ส่งข้อความมาบอกฝันดีครับ แต่ก็ไม่ได้โทรมา อีก
...

ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นนะค่ะ

ขอบคุณค่ะ

[thaitanoi]

    มาให้กำลังใจครับ

[anna1234]

บอกไม่ได้ แต่ชัวร์อ่ะ

[OHmeza019]

มีเซอร์ไพร์ทอยู่เเร้วหล่ะ งานนี่อ่ะ ...

[SheRbEt]

มีเซอร์ไพร์ทอยู่เเร้วหล่ะ งานนี่อ่ะ ...

อันนี้เห็นด้วย พี่ต้าร์ทำเนียนโทรมาบอกว่ามาไม่ได้

แต่จริงๆเอาตัวเองผูกโบว์สีแดงมาเป็นของขวัญวันเกิดข้าวอ่ะป่าว

     

[pongsj]

อิอิ รอเซอร์ไพร์ส

[SoN]

 

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[andyus1]

อ่าๆๆๆ พี่ต้าร์จัยร้ายยยยยยย

แกล้งหั้ยน้องข้าวคลั่งแน่เลย

สงสารน้องข้าวจัง

พี่ต้าร์ แก้งเยอะ ระวังข้าววีนจนความลับแตกน้าคับบบ

อิอิ มาต่อน้าคับ รอๆๆๆๆ

[sakiko]

ค้าง ด้ายจราย จริงๆๆ เรย

 

[เบบี้]

ตอนที่42 ทำไมทำแบบนี้
และแล้วก็มาถึงครับ วันเกิดไอ้ข้าวตัวแสบ เหอะๆ ผมเอง รักทุกคน กร๊ากก ผมกำลังแต่งตัวอยู่แหละครับ ออกบ้านทีหลังเลย บอกให้แม่กับพ่อไปรอก่อนครับ แล้วก็พี่เจ้ากับพี่ตังด้วยครับ พ่อกับแม่ผมก็ถามอีกตามเคยครับว่าไอ้ตาร์ไม่มาหรอ ผมก็บอกไปตามความจริงว่ามันบอกว่าไม่ว่างครับ ทำงานหนัก แม่ผมก็บ่นเสียดาย คิดถึงไรบ้างมากมายครับ ผมให้ไอ้ป๊อดมารับ เพื่อนๆผมก็บอกให้มันไปรอก่อนแล้วครับ มันก็โทรมาจิกผมใหญ่ว่าทำไมมาช้า เหอะๆ ไม่เอา ขอกรูหล่อก่อน
“เฮ้ย เร็วดิวะ”ไอ้ป๊อดเร่งผมครับ ผมก็ฉีดน้ำหมอนิดหน่อย พอประมาณ แล้วก็หยิบโทรศัพท์ ก่อนหยิบก็ดูก่อนครับว่าไอ้ตาร์โทรมารึป่าว เมื่อคืนเป็นวันที่จะวันเกิดผม เที่ยงคืนมันก็แค่ส่งข้อความมาว่า
“สุขสันต์วันเกิดนะครับ.ขอให้มีความสุขมากๆ..ยังไงก็รัก”มันบอกแค่นี้ ผมก็ไม่ได้โทรกลับไปครับ เพราะเพื่อนๆผมมันก็โทรมาสุขสันต์วันเกิดผมมากมายเหมือนกัน  วันนี้ก็อีกเช่นเคยมันไม่โทรหาผม ผมก็ไม่ง้อครับ ไม่โทรก็ไม่โทร มันไม่โทรมา แล้วทำไมผมจะต้องโทรไปครับ มันไม่ใช่มีหน้าที่ต้องโทรมานะ แต่ว่ามันก็น่าจะรู้ว่าควรโทรหรือไม่โทร ผมก็ไม่รู้ว่ามันโกรธอะไรผมรึป่าว แต่ผมก็น้อยใจมันเหมือนกันแหละ
“ดูไรวะ”ไอ้ป๊อดมันเห็นผมนิ่งเงียบ
“ป่าววะ..ดูเวลา”ผมบอกมัน แล้วเดินออกนอกห้อง ไอ้ป๊อดก็ตามมาติดๆครับ แล้วเราก็ออกไปร้านอาหารที่ผมจองไว้กัน
.............
ณ ร้านอาหาร
“โห... แม่งกว่าจะมาได้”เสียงไอ้เหี้ยแสบดังขึ้นเมื่อผมเปิดประตูเข้าไปข้างใน ผมเอาห้องแบบส่วนตัวนะครับ มีกระจกมองออกไปข้างนอกได้ มีต้นไม้ร่มรื่นครับ
“สาด...ขอหล่อวะ เจ้าภาพนี่กว่า..ก็ต้องหล่อเป็นธรรมดา”ผมบอกมัน แล้วเดินไปกอดแม่กับพ่อ
“..ของขวัญขอบคุณพ่อกับแม่ที่ให้ข้าวเกิดมานะครับ..”ผมยื่นให้พ่อกับแม่พร้อมกันแล้วกอด พ่อกับแม่ผมหัวเราะ แล้วกอดผมรวมกัน แล้วไอ้ตากล้องทั้งหลายก็ถ่ายกันใหญ่ครับ ก็ใครละ พี่ตังนั้นแหละครับ
“..แม่ก็ภูมิใจที่มีลูกนะ..แค่ลูกเป็นคนดี พ่อกับแม่ก็ไม่ขออะไรอีก..”แม่ผมพูด
“ครับแม่..”ผมนะ เป็นคนบ่อน้ำตาตื้นมากๆครับ ร้องไห้ได้ง่ายๆเลยแหละ ถ้าเรื่องพ่อกับแม่เนี้ย
“ว้าย..ขี้แย”ไอ้เป้ส่งเสียงดังครับ ผมยิ้ม แล้วยกตีนให้มัน ผมไม่สนใจครับ กอดพ่อกับแม่ต่อ
“เป็นคนดีนะลูก..คนดีของพ่อกับแม่..ของสังคม.. หลังจากนี้ทำอะไรให้มีสตินะลูก.. ไม่ใช่เที่ยวไปตีหัวชาวบ้านเหมือนแต่ก่อนอีก..พ่อไม่ไหว”พ่อผมพูดขึ้น โหไรอะ ผมนะมีเรื่องกับคนเค้าตามประสาวัยรุ่นก็จริง แต่ผมก็ไม่เคยทำให้พ่อกับแม่ผมเดือนร้อนเลย พอผมไปมีเรื่องกับใครมา ผมบอกพ่อกับแม่ตลอด พ่อกับแม่ก็จะอึ้งไปสักพักแล้วถามถึงสาเหตุทั้งหมด บางทีพ่อกับแม่ก็ว่าผม แต่ท่านไม่ได้เข้าข้างผมหรอกนะครับ ก็แค่ตักเตือน ว่าอย่าให้มาถึงพ่อกับแม่ ทำอะไรโตแล้วให้คิดเอาเอง
“พ่ออะ..ข้าวไม่ได้มีบ่อยสักหน่อย”ผมบอก แล้วหันไปกอดพ่อบ้าง
“ไม่บ่อยอะไรละ.. อย่านึกว่าพ่อไม่รู้นะ..พ่อมีสาย..หึหึ”พ่อผมหัวเราะครับ คงมีจริงๆแหละครับ
“แล้วเรื่องใจร้อนนะ..ระงับไว้บ้างนะลูก..ถ้าหนูไม่มีสติอะไรที่เป็นผลร้ายต่อหนูก็จะตามมา..ระงับอารมณ์ตัวเองบ้าง..ให้รู้เท่าทันใจตัวเองว่ากำลังเป็นอะไรอยู่”เหอะๆ แม่ผมอ่านหนังสือธรรมะบ่อยนะครับ เลยเป็นเช่นนี้ ผมก็รับคำไปตามระเบียบ ผมพยายามหลายครั้งหลายหนนะครับ เรื่องอารมณ์ร้อนของตัวเอง ระงับมากๆ แต่พอใครมันมาจี้จุด มันก็เหมือนเอาไฟมาไว้ตรงกองถ่านทันที เซงเหมือนกันอะ
หลังจากนั้นผมกับเพื่อนๆพ่อแม่แล้วก็พี่ๆ ก็กินอาหาร ร้องคาราโอเกะไปครับ ดูโทรศัพท์ไปด้วย ตอนไม่มีใครสังเกต ไม่รู้ทำไมต้องคอยเฝ้าโทรศัพท์ด้วยก็ไม่ทราบ ผมนั่งถอนหายใจคิดว่าไอ้ตาร์จะโทรมาแต่ก็ไม่มี จะหมดวันแล้วนะตาร์ แค่มึงโทรมาก็จะไม่ด่าว่ามึงเลย ที่มึงไม่มางานวันเกิดกรู ที่มึงไม่ส่งข้อความมาอวยพรกรูวันนี้อีกครั้ง ทำไมทั้งวันมึงไม่โทรมาเลยละ ทำไมละตาร์ กรูทำอะไรผิดรึไง ผมเฝ้าคิดอยู่ในใจคนเดียวครับ ผมรีบทำใจก่อนที่มันจะคิดไปมากกว่านี้ วันนี้วันเกิดกรูนะ ต้องสนุกให้เต็มที่ดิ หลังจากนั้นไอ้ข้าวก็คว้าไมค์แล้วร้องเดี๋ยวพร้อมกับบางครั้ง ร้องกับไอ้แสบเสียงอย่างกับควายออกลูกด้วยครับ
ทั้งร้องทั้งกิน ทั้งกระดก อันนี้กระดกโค๊กนะครับ เหอะๆ จนเกือบเที่ยงคืนครับ
ผมเหลือบไปมองโทรศัพท์อีกครั้ง
สายไม่ได้รับ 1 สาย “ไอ้ตาร์” ผมตกใจมาก รีบกดดู ตอนไหนวะ เฮ้ย เมื่อกี้เอง ผมหยิบมาดู แล้วรีบขอตัวเดินออกไปห้องน้ำครับ เปิดโทรศัพท์ดูเวลาเข้าอีกครั้ง แล้วยืนรอให้มันโทรมาอีกครับ รออยู่สิบนาที สิบห้านาที ทำไมยังไม่โทรมาอีกละ รออยู่อย่างนั้นจนเซงครับ โมโห เครียด มึงจะเล่นอะไรกับกรูไอ้ตาร์ ทำไมมึงไม่โทรมาอีก มันไม่เคยเป็นแบบนี้ครับ ไม่ว่าผมไม่รับยังไง มันจะโทรๆๆ จนกว่าผมจะรับ นี่สายเดียว สายเดียวเองนะครับ ทำไม โทรมาแค่นี้
ผมกลับมาทีห้องอีกครั้ง ก่อนที่กำลังจะเข้า
ตื้ด...ๆ..ๆ
ข้อความครับ ผมเห็น เป็นชื่อไอ้ตาร์ผมรีบเปิดอ่านทันทีครับ
“สุขสันต์วันเกิดอีกครั้งนะครับ..มีความสุขมากๆนะครับ..รักนะครับ.”มันส่งมาแค่เนี่ย ผมน้อยใจกว่าเดิมอีกครับ ทำไมมึงไม่โทรมาวะ ทำไมไอ้ตาร์ ทำอย่างนี้ไม่ต้องส่งมาซะดีกว่า
ผมกลับเข้าไปที่ห้องด้วยอาการน้อยใจ โมโห รวมๆกัน
หยิบไมค์ได้ ร้องแม่งกระจายเลยครับ ไม่สนใจ จนเที่ยงคืนกว่า พวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
ไอ้ป๊อดมันก็ยกของขวัญเข้ามาให้ผม
“อะ..ของพวกกรู”ไอ้ป๊อดมันพูด ผมมองหน้ามัน แล้วมองพวกเพื่อนๆแล้วยิ้ม
“ไม่ซ้ำกันหรอกนะโว้ย..แค่รวมๆกันแค่นี้.ข้างในมีชื่อติดอยู่ไปแกะที่บ้านแล้วกัน..”ไอ้ป๊อดมันพูด
“ขอบใจวะ..กรูรักพวกมึงจางเลย”ผมทำท่าทีเล่นทีจริง พวกมันก็ขำ
“อะ..นี่ของพ่อกับแม่”พ่อกับแม่ยื่นของให้ผมครับ
“ขอบคุณครับพ่อ ขอบคุณครับแม่..”ผมนั่งลง ทันทีเมื่อรับของขวัญ กราบตักพ่อกับแม่ทันที พร้อมกับกอด พ่อผมหัวเราะใหญ่เลยครับ พ่อผมเป็นคนอารมณ์ดีน่ารัก ใจดีด้วยครับ
“โหได้ที..อ้อนแม่กับพ่อใหญ่เลยนะไอ้ข้าว”เสียงไอ้พี่ตังนั้นแหละครับ
“เชอะ..”ผมแลบลิ้นใส่มัน
“เป็นคนดีนะลูก..จำไว้เป็นคนดีแค่นั้นที่พ่อกับแม่จะภูมิใจในตัวลูกที่สุด..เดินก้าวแต่ละก้าวให้มีสตินะลูกนะ”พ่อพูด  แม่กับพ่อผมลูบหัวผม ผมกอดอยู่อย่างนั้น น้ำตาก็ไหลอีก นานๆ จะได้กราบที ส่วนมากวันปกติธรรมดาก็กอด หอมแก้มนะครับ
“อะอันนี้ของพี่..”พี่เจ้ายื่นให้ผม ผมหยิบของขวัญมาแล้วหอมแก้มพี่เจ้าทันทีครับ แล้วนั่งลงตัก
“อะ..เอาไป..ที่จริงไม่อยากให้หรอกนะ”ไอ้พี่ตังที่นั่งอยู่ข้างๆมันยื่นของขวัญให้ผมครับ ผมก็รับ แล้วเบะปาก
“ไม่อยากไอ้ก็ไม่ต้องเอา”มันพูดอีกครับ
“อ้า..อยากสิ”ผมรีบดึงไว้ครับ เพราะไอ้พี่ตังมันจะดึงกลับ
“..ไม่เห็นหอมแก้มบ้างเลยอะ”มันพูดครับ ผมยิ้ม มันอยากให้ผมหอมแก้มมันด้วยหรอเนี้ย
“ไม่เอาหรอก..น้ำอาบรึป่าวก็ไม่รู้”ผมแกล้งมัน
“โห..ตัวโตอย่างกับควายแล้วไปนั่งทับพี่เจ้าอยู่ได้”ไอ้พี่ตังมันบอกผม ก็จริงอะครับ ตอนนี้ผมตัวจะเท่าพี่เจ้ากับพี่ตังแล้ว
“เชอะ..”ผมเชอะใส่พี่ตังครับ มันหันหน้ากลับ ผมรีบเอื้อมไปหอมแก้มมันทันทีครับ
มันหน้าเหวอมามองหน้าผม ผมยิ้มให้มัน
“ขอบคุณนะ”ผมบอก มันก็ยิ้มครับ ทำไมครอบครัวผมน่ารักแบบนี้เนี้ย ในใจผมก็นึกถึงไอ้ตาร์แล้วน้อยใจขึ้นมาครับ แต่ก็ยังทำร่าเริงต่อไป จนตีหนึ่ง พากันแยกย้ายกลับบ้านครับ ผมก็กลับรถพี่เจ้าแหละครับไปด้วยกันหมดครับ
พอถึงบ้านผมเอาของขวัญวางไว้ แล้วปิดมือถือ ทุกทีผมไม่เคยปิดนะครับ แต่เคยมั้ยครับ การรอคอย ผมเกลียดการรอคอย เมื่อรอคอยไม่มีจุดหมายแล้ว เราก็ปิดไปเลยไม่ดีกว่าหรอครับ จะได้ไม่ต้องมากังวนว่าจะโทรมารึป่าว แล้วถอดเสื้อผ้าอาบน้ำทันทีครับ พอแต่งตัวเสร็จ ก็ออกมาเปิดโทรทัศน์พร้อมกับแกะของขวัญไปด้วยครับ เปิดดูของพ่อกับแม่ก่อนเลยครับ เป็นอันเดียวกัน สมุดไดอารี่อย่างดีครับ ดูยี่ห้อ ไม่น่าจะซื้อจากที่ไทย สงสัยไปต่างประเทศคราวก่อน ผมเปิดดูในสมุด แม่กับพ่อได้เขียนความในใจกันไว้คนละสองหน้า ผมแทบจะร้องไห้อีกครั้งครับ บทที่พ่อเขียนพ่อได้แป๊ะรูปพ่อไว้ ส่วนบทที่แม่เขียนแม่ได้แป๊ะรูปแม่ไว้เช่นกันครับ  ผมรีบเปิดอ่านทันที อ่านไปน้ำตาซึมไปครับ ยิ้มไปหัวเราะไป แม่กับพ่อเขียนคติไว้มากมายให้ผมเลือกทางเดินในอนาคต พอผมอ่านเสร็จ ผมก็เดินเอาสมุดไปไว้ในลิ้นชักโต๊ะเขียนหนังสือ ก่อนเอาไปไว้ ผมก็เขียนหัวหนังสือว่า 14/สิงหาคม/08 ของขวัญวันเกิดจากพ่อและแม่ของผม ผมจะเป็นแบบนี้ครับ ไม่ว่าหนังสือเล่มไหนก็ตาม เมื่อผมได้ซื้อมันมาแล้ว ผมจะเขียนบนกระดาษแผ่นแรกว่าซื้อมาวันที่เท่าไหร่ แค่นั้น เพื่อเป็นหลักฐานไว้ เพื่อความสบายใจนะครับ ว่ากรูซื้อวันนี้นะ เหอะๆ แล้วเดินมาเปิดของขวัญของพี่เจ้า พี่เจ้าให้นาฬิกาอีกแระครับ ให้ทุกปีอะ ปีละสีปีละยี่ห้อ ไม่รู้เป็นไร เห็นผมชอบมั้งครับ ผมเลยหยิบไปไว้ในตู้เสื้อผ้า ในลิ้นชักเอาไว้ใส่นาฬิกาโดยเฉพาะเลยครับ แล้วก็เปิดของไอ้พี่ตัง ให้ไรเนี้ย ผมรีบเปิดดู เป็นไอ้เนี้ยอะ เค้าเรียกไรนะ ที่มันหมุนๆได้อ่า แล้วเป็นเสียงเพลง กรูนี่พี่กรูไปเลือกหรอเนี้ย แถมเป็นรูปเด็กยืนอยู่ตรงกลาง กระหว่างบ้านใหญ่ๆด้วย อันใหญ่มากอ่า ผมก็เลยหยิบไปไว้หัวเตียง แล้วทีนี้ด่านประการสุดท้ายครับ ของพวกเพื่อนเวร ไม่รู้มันจะเซอร์ไฟร์อะไรผม
แกะกล่องใหญ่ๆออกปุ๊บ เฮ้ย ไอ้เวร ก็มันเล่นห่อแบบเหมือนไม่เต็มใจห่ออะครับข้างนอกดี้ดี ดูข้างในดิ มันเอากระดาษห่อของขวัญมาห่อเป็นก้อนๆ สาดมาก ผมหัวเราะเบาๆ แล้วหยิบอันแรก ของไอ้เป้ครับ ผมแกะดู มันมีการ์ดติดมาด้วยนะ ผมยังไม่เปิดอ่านหรอกครับ แกะก่อนค่อยอ่าน เปิดดู เฮ้ย ไอ้เหี้ย ผมกลั้นหัวเราะทันทีครับ ก็มันเป็นเครื่องช่วยแบบแท่งผู้ชายอะครับ แข็งๆ สาด ทำไมไม่เอาไฟฟ้าวะ กรูอยากได้ไฟฟ้า มึงนึกในใจ  กลายเป็นว่ามีแบบไฟฟ้าด้วยครับ ไอ้แสบเป็นคนให้มันเขียนในการ์ดว่าเอาไว้เลือก แล้วเปิดอ่านข้อความก็ลามกๆไปแหละครับ ตกลงแล้วเปิดจนหมดครับ นั่นแหละครับ ของอย่างว่าทั้งนั้นเลยครับ  กำเวรจริงๆครับ ผมนึกหัวเราะพวกมัน พร้อมกับนั่งอ่านการ์ดพวกมันซ้ำไปซ้ำมาทำให้ผมลืมเรื่องไอ้ตาร์ไปได้บ้าง
ดึกแล้วครับ ผมก็ล้มตัวลงนอน ดูนาฬิกาก็ตีสองครึ่งแล้วครับ
ตื่นเช้ามาอีกที ก็ สิบโมงเช้าครับ ลุกขึ้นอาบน้ำใส่ชุดหล่อหน่อยครับ ไม่รู้จะแต่งไปทำไม แต่รู้ตัวว่าจะได้ออกไปเที่ยวนอกบ้าง เหอะๆ เบื่อๆนะครับ อยู่บ้านเดี๋ยวฟุ้งซ่านครับ กำลังภายในมันจะแตกซ่านครับ
...


ขอบคุณทุกคำติชมนะค่ะ
เป็นไงกันบ้างค่ะ
ตาร์ข้าว ชอบกันมั้ยเอ่ย
เหอะๆ
ไม่รู้ว่าจะชอบตอนนี้มั้ย
แต่ติชมกันเยอะๆนะค่ะ
ขอบคุณที่ให้การติดตามโดยตลอด
รักผู้อ่านทุกคนค่ะ
จุ๊บๆ