อย่างแรกต้องขอบอกว่า ขอบคุณคนอ่านทุกๆคน วันนี้เป็นวันดี เป็นวันเกิดของเบบี้ เบบี้ก็อยากจะให้อะไรๆมันเป็นวันที่ทำให้เบบี้รู้สึกดี เหมือนเป็นของขวัญชิ้นหนึ่งไปด้วย
เบบี้อยากบอกว่า เบบี้ก็ใจหายเหมือนกันนะค่ะ ใจหายมากๆ ไม่แพ้คนอ่านเลย เพราะเรื่องนี้ เป็นเหมือนทุกอย่างของเบบี้จริงๆ มันถ่ายทอดเรื่องราวชีวิตทั้งความจริงและความฝัน ของเบบี้ทั้งหมด ในอนาคตเบบี้บอกตามตรง ชีวิตที่วางแผนไว้ มันคล้ายๆกับเป้กับเข็มซะส่วนมาก และทุกสิ่งทุกอย่างที่ถ่ายทอดผ่านตัวละครคือข้าว มันก็คือนิสัยของเบบี้จริงๆเลยละค่ะ เหอะๆ (หลายคนเลยคิดว่ากรูเห็นแก่ตัวเลยนิ)
เบบี้ก็กลับไปอ่านเรื่องของตัวเองซ้ำ ยังขำตัวเองเลย ว่ากรูเขียนไปได้ไงวะ ติ๊งต๊องชิบเป๋ง ฮ่าๆ เขียนผิดเขียนถูกอีกต่างหาก
เบบี้ไม่รู้จะเอ่ยยังไงออกมาเป็นคำพูดจริงๆ ตอนแรกมีหลายๆคนมาให้กำลังใจตั้งแต่ต้น และก็เป็นเหมือนพี่เบบี้คนนึง พี่ไต๋ คอยให้กำลังใจเสมอ พี่ต๊อบ ที่คอยติตอนแรกๆของเบบี้ตอนเขียนผิด เบบี้ต้องขอบคุณจิรงๆค่ะ ไม่งั้นเบบี้คงยังเขียนผิดตามเอ็มอยู่แน่ๆ
ทั้งๆที่ตัวเองไม่ชอบเขียนตามวัยรุ่นแท้ๆ แต่ดันกลายเป็นความเคยชิน ที่ขี้เกียจจะพิมพ์ให้มันถูก
ต้องขอบคุณคนอ่านทุกคน ที่ให้กำลังใจ ติชม เบบี้รู้นะค่ะ ว่าคนอ่านบางคนอาจไม่ชอบเรื่องของเบบี้ตอนแรกๆ เพราะว่ามันดำเนินเรื่องง่าย ไม่หนัก เบบี้ยังคิดเลยว่า บางทีเค้าอาจไม่อ่านเรื่องของเราไปแล้วก็ได้ แต่พอเราได้เขียนที่เป็นตัวเรามากขึ้น มันก็ออกมาจากจิตใต้สำนึก มันเริ่มพัฒนาขึ้นเรื่องๆ และต้องขอบคุณคนอ่านที่ยังคงติดตามมาตั้งแต่ต้นไม่เคยห่าง ทั้งที่เคยเม้น หรือไม่เม้นก็ตาม แค่ท่านติดตามเรื่องของเบบี้ เบบี้ก็รู้สึกดีมากๆแล้วค่ะ
ทุกกำลังใจที่มีให้ ไม่ว่าทุกข์หรือว่าสุข ก็มีมาพร้อมๆกัน มันทำให้เบบี้รู้สึกว่าอย่างน้อย เราก็ยังมีคนที่ให้กำลังใจเราอยู่นะ ถึงจะไม่เคยเห็นหน้า แต่เค้าก็คือเพื่อนร่วมโลกสำหรับเบบี้
ขอบคุณน้องแบงมากเลยนะค่ะ ที่เอาเบบี้เป็นต้นแบบขนาดนี้ ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าจะทำให้แบงรู้สึกดีกับเบบี้มากๆขนาดนี้ ที่จริงมีเรื่องที่เขียนดีกว่าเบบี้ตั้งเยอะ แต่น้องแบง(ไม่รู้จะเรียนพี่แบง น้องแบง หรือว่าแบงดีอะ)แต่ขอเรียกน้องไปก่อนแล้วกัน จะได้ดูน่ารัก แต่ว่าน้องแบงก็รักและศรัธทาในตัวเบบี้นะค่ะ เบบี้ก็ไม่รู้ว่าตรงไหน น้องแบงบอกว่า ทุกๆอย่างที่เบบี้ถ่ายทอดออกมา มันเหมือนเป็นความฝันของน้องแบงที่อาจจะทำไม่ได้ ทำได้นะค่ะ เชื่อเบบี้เถอะ ว่าไม่มีอะไรที ทำไม่ได้ แม่บอกเบบี้แบบนี้เสมอ ไม่มีอะไรที่เบบี้ทำไม่ได้ มันอยู่คับอกเบบี้ตลอดเวลา ที่เบบี้มีปัญหา เบบี้ไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทองมากมาย เหมือนคนอื่น แต่ก็ไม่ได้ยากจนค้นแค้น แต่แม่เบบี้สอนให้เบบี้ยืนด้วยลำแข้งตัวเองเสมอ อย่าคิดจะพึ่งใครให้มาก ให้ทำด้วยตัวเอง แล้วมันจะรู้สึกภูมใจมากที่สุด เวลาที่เบบี้ได้ทำอะไร ที่ทำด้วยตัวเอง มันขนลุกน้ำตามันจะไหลซะให้ได้ และทุกๆครั้งไม่ว่าจะประสบความสำเร็จหรือไม่ ขอให้พูดคำว่าขอบคุณ ทั้งภาษาอังกฤษ และไทย พูดไปเถอะค่ะ ไม่ว่าจะยังไง ขอให้พูด ขอบคุณ ขอบคุณ และขอบคุณ ขอบคุณน้องแบงมากๆเลยนะค่ะ เบบี้ไม่ทิ้งกระทู้ไปไหนแน่ เมื่อวันไหนที่เบบี้ประสบความสำเร็จ เบบี้จะกลับมาบอกทุกคนในกระทู้นะ แต่ว่าตอ นนี้ยังต้องดิ้นไปอยู่ หิหิ
เรื่องใหม่ไม่รู้จะเสร็จตอนไหน เพราะว่าสามวันนี้ การบ้านไม่ได้ทำเลย เดี๋ยวสอบอีก คือเบบี้ไม่อยากเอาเรื่องสอบมาอ้างนะค่ะ เพราะว่าทุกครั้งที่เบบนี้สอบหรือว่ามีงาน เบบี้ก็จะพิมพ์ไว้ มันไม่เสียเวลามากขนาดนั้นหรอกค่ะ ไม่ได้เสียเวลามากขนาดนั้น จนมาต่อไม่ได้ หรือบางทีอาจช้า เพราะว่าพิมพ์ช้าหรือว่าคิดไม่ออก แต่ว่าหลังจากเรื่องนี้เสร็จ เบบี้ของพักสมองก่อนนะค่ะ เดี๋ยวจะเอาพอตมาฝาก ให้เพื่อนได้เลือกกัน ว่าจะเอาแบบไหน ในหัวคิดไว้เยอะมากอะค่ะ
อยากจะบอกว่าขอบคุณจากใจจริง ขอบคุณมากๆ สำหรับทุกคอมเม้นและกำลังใจ ขอบคุณที่ติดตามเรื่องของเบบี้มาตลอด ขอบคุณ ขอบคุณ และขอบคุณอีกครั้ง
แล้วเบบี้จะรีบเขียนเรื่องใหม่มาให้เชยชมกันนะค่ะ รักคนอ่านทุกคน
ไปละค่ะ วันนี้คิดว่าจะอยู่บ้านเฉยๆ เพื่อนดันมาเซอร์ไฟร์ซะได้ อ้วนแน่เลยกรุ เค้กของโปรด ชิชิ
หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ) (อ่าน 2484754 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก