[นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ)  (อ่าน 2485662 ครั้ง)

andyus1

  • บุคคลทั่วไป
เอางัยดี มาอ่านซ้ำ เหนประเด็นขึ้นอีกเย๊อะเลย อย่ามัวต่อว่าข้าวไปใย เอางี้ดีกว่ามาช่วยกันรวมหัวหั้ยพี่ตาร์จัดการข้าวหั้ยสาสาม แก่จัย แก่ความผิดที่ก่อขึ้นดีกว่าไหม

แต่จะชั้ยวิธีไหนดี ทำเหมือนพี่มาร์ค เรื่องเอ็ก มาร์ค ดีไหม ไม่พูดไม่คุยไรงี้ เอาหั้ยติสแตกไปเลย หรอว่าทำอื่นๆๆ ที่ส่งผลทางจิตวิทยา หั้ยข้าวเจ็บแระหลาบจำตลอดไป

แต่เมื่อเหนว่าข้าวทำอย่างนี้ ช่ายป่ะ ตลอดช่วงที่ผ่านมา พี่ตาร์เคยทำเหมือนข้าวบ้างหรือป่าว ไม่มั่นจัย เพาะอยู่ไกกันซะ ขนาดนั้น เง้อ ไม่อยากหั้ยมีเลย เพาะแค่ข้าวทำคนเดียวก็ส่งผลขนาดนี้แล้ว เกิดนอกจัยกันทั้งสองฝ่าย รับไม่ได้อีกแน่ แค่นี้ก็ อึ้ง ทึ่ง และ ทำไรไม่ถูกแล้วช่ายมะ อย่าหั้ยมากไปกว่านี้เลยนะ พลีสส อิอิ แอบอ้อนวอน

เอาเปนว่าจัดการเรื่องนี้หั้ยเปนบทเรียนอันล้ำค่า แล้วไปเริ่มใหม่ตอนอยู่ด้วยกันที่ มหาลัย นะ คงได้ข้อคิดกันอีกเยอะ ความไว้จัยอย่างเดียวไม่ช่วยหั้ยคู่รักอยู๋ด้วยกันได้อย่างราบรื่นหรอก มันต้องมีเฟกเตอร์อื่นอีก

อิอิ ทีนี้ก็งานหนักของเบบี๋แล้วนะคร้าบ ที่ต้องมาแก้ปม และหลบเลี่ยง :เตะ1: ข้อหาทำหั้ยผมนอนไม่หลับ เอาหั้ยเนียนๆ นะเพ่สุดเลิฟฟฟฟฟ

จารอดู หึหึ

ออฟไลน์ Ferfa

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1481
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +163/-2

ken_krub

  • บุคคลทั่วไป

SheRbEt

  • บุคคลทั่วไป

สงสารพี่ตาร์  :sad2:

ขนาดอ่านนะ ยังรุสึกแย่ขนาดนี้ พี่ตาร์จะขนาดไหน

น้องข้าวไม่ควรเลยจริงๆ

three

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ เบบี้

  • Take up an Hobby.
  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2072
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4336/-15
ตอนที่69 ไม่น่าทำเลยไอ้ข้าว
พอผมกลับมาถึงบ้าน ไอ้เพื่อนเวรทั้งหลายก็โทรมาถามสารทุกสุขดิบทันทีครับ ผมก็เล่าให้มันฟัง แค่ไอ้แสบกับไอ้ป๊อดที่ผมโดนด่า แล้วผมก็เดินไปที่ห้องพี่ตังทันที
ก๊อกๆ ๆๆ
“เออ..”พี่ตังเออแค่นี้แหละครับสงสัยจะหลับอยู่ ผมเดินเข้าไปแล้วล๊อกห้อง ไอ้พี่ตังมันหลับอยู่จริงๆแหละครับ
“มีไรวะ”พี่ตังมันงัวเงียตื่นขึ้นมา
“ผมมีไรกับพี่กวางนั้น..ไอ้ตาร์ไปเห็นผมอยู่บนเตียงพอดี..มันโกรธมาก.ร้องไห้..ไล่ผมกลับมาเนี้ย”ผมเล่าทีเดียวเอาสั้นๆง่ายๆ
“เฮ้ย”พี่ตังรีบนั่งตัวตรงทันที หน้าตกใจมาก
“จริงดิวะ...”พี่ตังพูด
ผมพยักหน้าตอบ
“ก็เมื่อประมาณ...ตีสองมันโทรหาพี่ถามว่าข้าวอยู่ไหน..พี่ก็บอกว่าไปกินเหล้าต่อกันบ้านไอ้ก๊อบที่สอนเต้น..มันก็โมโห..พี่ก็นึกว่าเรื่องอะไรมันก็เล่าให้ฟัง..ว่าไอ้ก๊อบเคยชอบแก..”พี่ตังรีบเล่าเรื่องที่ผมต้องการรู้โดยที่ไม่ต้องบอกทันทีครับ
“คราวนี้มันบอกว่าจะมาที่นี่เลย..แต่พี่ห้ามไว้บอกว่ามันดึกแล้วอันตราย..ไม่มีอะไรหรอกเพราะว่าเพื่อนอยู่กับเป็นสิบๆคน”พี่ตังเล่าต่อ ผมนั่งลงปลายเตียงด้วยสีหน้าเครียดสุดๆ
“..มันก็ยอม..มันบอกโทรหาแกไม่ติด พี่เลยโทรให้ปรากฏว่าโทรศัพท์แกอยู่บนเตียง..มันก็โทรหาคนอื่นไม่ติด..แต่พี่บอกให้มันไปนอน..นี่แล้วยังไงมันมาได้ยังไงวะ”พี่ตังเล่าแล้วลงท้ายด้วยความงุนงง
“..ไม่รู้..เห็นพี่ก๊อบบอกว่าไอ้ตาร์มันโทรหา..แล้วมาถึงบ้านพี่ก๊อบทันที..นั่นแหละ.ทุกคนตื่นมาไอ้ตาร์มันเดินขึ้นไปบนห้องเจอแจ๊คพ๊อตแตกเลยไง”ผมเล่าให้พี่ตังฟัง มันอ้าปากค้าง
“แล้วทำไมเอาไม่ดูเลยว้า..น้องกรู”พี่ตังมันพูดแล้วเกาหัวยิกๆ
“โห..ก็พี่กวางมายั่วอะ..หยุดไม่อยู่อะ..มันอยากนี่หว่าตอนนั้นอะ”ผมบอกไปตามตรง
“โอ้ย..”นั่นแหละครับ โดนตบหัว
“ที่นี้เอาไงละเนี้ย”พี่ตังพูดเหนื่อยๆ
“ไม่รู้..มันโกรธมากเลย ไม่เคยเห็นไอ้ตาร์ร้องไห้ขนาดนี้เลย..มันไล่ข้าวด้วย แถมยังพูดมึงกรูอีก”ผมพูดเสียงเบาๆ
“เออ..ใจเย็นๆก่อน..มันรักมึงจะตาย..อย่าคิดมาก”พี่ตังปลอบผมพร้อมกับลูบหลังผม
“แต่คราวนี้มันไม่เหมือนทุกที..”ผมพูด แล้วรู้แก่ใจดีครับ ว่ามันเสียใจแค่ไหน เพราะลองมาคิดกลับกันผมก็คงเสียใจมากถ้ามันทำแบบนี้กับผม ผมนั่งอยู่ห้องพี่ตังสักพักก่อนที่จะขอตัวมาอาบน้ำ ผมหยิบโทรศัพท์มาดู เกือบร้อยสายที่ไม่ได้รับ ทั้งของพี่ตัง ของไอ้ตาร์ และก็ของไอ้โนครับ ผมมานั่งดูก็ยิ่งปวดใจ ทำไมผมปล่อยให้มันเป็นห่วงได้ขนาดนี้ คนที่รักผมถึงขนาดนี้ นี่ผมไม่เคยรู้ตัวเลยว่าผมไม่ได้บอกรักมันเลยสักครั้ง ใช่ผมไม่เคยมั่นใจว่ารักมันรึป่าว แต่ทำไมผมปฏิบัติต่อมันดีและยอมมันเกือบทุกอย่าง  จะพูดว่าไม่ได้รักคงไม่ใช่สินะ.. แต่คำว่ารักจากปากผมทำไมมันพูดยากจัง เคยถามตัวเองอยู่บ่อยครั้ง เพราะอะไรถึงไม่กล้าพูดออกไป
ผมอาบน้ำเสร็จ โทรหามันเป็นสิบๆสายมันก็ไม่รับ เลยโทรไปหาไอ้โน มันบอกว่าให้พี่ตาร์กินข้าวแล้ว พี่ตาร์หลับไปแล้วสงสัยเพลียมาก ออกนอกห้องก็ไม่ได้เพราะเดี๋ยวพ่อกับแม่เห็นสภาพแล้วไม่สบายใจ ก็เลยขลุกอยู่แต่ในห้อง
จนตอนเย็นผมไปหาไอ้ตาร์อีกครั้ง ผมขึ้นไปถึงห้องพร้อมกับไอ้โน แต่ไอ้ตาร์มันล๊อกห้อง เงียบสนิท ไม่มีเสียงตอบรับ ผมนั่งรอมันอยู่สักพักก็ต้องกลับมาบ้าน เพราะไม่เห็นวี่แววว่ามันจะมาเปิด แล้วก็ไม่มีใครที่คิดจะเปิดมันเข้าไปด้วยครับ 
หลังจากวันนั้นวันรุ่งขึ้นไอ้ตาร์กลับไปกรุงเทพโดยไม่บอกใครเลยครับ ผมมารู้อีกทีก็จากไอ้โน ผมจะตามไปก็ไม่ได้ครับ ยังไม่มีใบขับขี่รถยนต์ ไอ้ครั้นจะไปให้คนอื่นขับให้ก็ยังไงอยู่เดี๋ยวพ่อกับแม่ถามครับ ที่จริงมันจะไปก็ไปได้แหละครับ ก็ต้องเสี่ยงไปถ้าไม่มีด่านตรวจก็ดีไปครับ แต่ถ้าเจอด่านตรวจก็ซวยโคตรพ่อ ดังนั้นเดี๋ยวต้องหยุดเรียนสักวันไปสอบใบขับขี่ดีกว่าครับ ไม่งั้นไม่เป็นตาทำอะไรแล้วครับ ส่วนไอ้เรื่องรถยนต์ที่ต้องซื้อคงไม่ต้องคิดนานแล้วมั้งเนี้ย กรูเหมือนคนพิการไปเลยตอนนี้
ผมโทรหามัน ไอ้ตาร์มันก็ไม่ปิดเครื่องหนีแต่อย่างใดครับ แต่ว่ามันกลับ ไม่รับโทรศัพท์แทนครับ นั่นแหละครับเป็นอะไรที่ทรมานมากกว่าอีกครับ ตอนนี้มันจะเป็นยังไงบ้าง หยุดร้องไห้รึยัง แต่ที่ผมรู้ดีคือ มันคงยัง
ไม่ยกโทษให้ผมแน่ๆ
“ออกไปจากชีวิตกรูซะ”หรือว่ามันบอกเลิกมึงแล้ววะ
“โอ้ย..ปวดหัวโว้ย..”ผมตะโกนออกมาดังลั่นห้อง แล้วอย่างนี้พรุ่งนี้กรูจะเป็นตาเรียนมั้ยเนี้ย ไม่ไปก็ไม่ได้ครับ เพราะว่าถึงจะสอบได้แล้ว แต่เราก็ต้องไปทำงานส่งอาจารย์ แล้วก็รอสอบยิบสอบย่อยของแต่ละวิชาอีกครับ
.............................เวลาผ่านไปเชื่องช้ามากมายครับ..............................
จนพรุ่งนี้ก็จะหมดอาทิตย์อีกแล้วครับ ผ่านมาจากวันนั้นก็หลายวันแล้ว ผมเฝ้าโทรหามันวันละเป็นสิบๆรอบ เช้าตื่นมา ก่อนไปโรงเรียน ก่อนขึ้นเรียน พักช่วงนิดหน่อยระหว่างเรียน พักกลางวันนี้มากหน่อยครับ เย็น ค่ำ ดึก และก่อนนอนครับ ถึงรู้ว่ายังไงมันก็คงไม่รับ แต่ก็หวังว่ามันคงจะรับเข้าสักวันครับ ถึงมันไม่รับก็อยากให้รู้ว่าสิ่งที่ผมทำอยู่นี่คือการขอโทษและก็ยอมรับผิดทุกประการ มันไม่รับผมก็ส่งข้อความไปบ้าง ส่งไปนอกเรื่องตลอกแหละครับ
“กินข้าวยังครับ”จากที่ไม่เคยมีครับ ณ ตอนนี้ต้องมีแล้วครับ
“ฝันดีนะ....คิดถึงมากเลย..เมื่อไหร่จะรับโทรศัพท์อยากได้ยินเสียง”ต่างๆนาๆที่ผมส่งแล้วสามารถทำให้มันใจอ่อนลงได้นะครับ แต่ก็ไม่มีเลยที่จะส่งกลับหรือว่าโทรกลับมา
ระหว่างพักกลางวันผมก็นั่งคิดถึงไอ้ตาร์ไปเรื่อยๆ
“เฮ้ย...ไอ้โง่เอ้ย..”ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ครับ ว่าผมมีสปายตั้งเยอะนิ แม่งไรวะ มัวแต่คิดมากอยู่ได้ คิดเรื่องอื่นไม่ออกเลยครับ โทรหาพี่ป่านทันที
“ฮัลโหล..พี่ป่านหรอครับ”ผมรีบกรองสายเมื่ออีกสายนึงรับ
“จ๊ะ..”พี่ป่านพูด ที่จริงผมมีเบอร์ทุกคนในกลุ่มไอ้ตาร์หมดแหละครับ ขอโดยที่ไม่ได้บอกไอ้ตาร์ แล้วก็บอกพวกพี่ๆไว้ด้วยว่าห้ามบอกไอ้ตาร์ว่าข้าวขอเบอร์ เหอะๆ
“พี่ป่าน..นี่ข้าวนะครับ..ถ้าไอ้ตาร์อยู่ตรงนั้น.ข้างๆพี่ป่าน..พี่ป่านช่วยไอบอกข้าวด้วยครับ”ผมบอกพี่ป่านเป็นโค้ดลับทันที
“แคะๆ...”พี่ป่านแกล้งไอทันทีครับ
“แล้วพี่ป่านก็ทำทีท่าว่าพ่อพี่ป่านโทรมาก็ได้ครับ..แล้วเดินออกมาคุยที่ลับหลบไอ้ตาร์ให้หน่อยนะครับ”ผมบอกพี่ป่านอย่างเร็วไว
“อ่อ...พ่อ..โอ้ยพ่อ..ป่านไม่ได้ทำน้า...”พี่ป่านสตอเบอร์รี่ทันทีครับ
“ว่าไงจ๊ะข้าว..ลับตาไอ้ตาร์แล้ว”พี่ป่านรีบพูดถามมาทันที
“พี่ป่านรู้เรื่องรึยัง..ไอ้ตาร์กับข้าวอะครับ”ผมรีบถาม
“ก็พอรู้บ้างอะ..มันบอกว่าเลิกกับข้าวแล้ว..เนี้ยนั่งซึมเป็นหมาหงอยอยู่เนี้ย.เรียนมาก็หลับๆตื่นๆ..โทรมมากๆเลย..ถามคำตอบคำ..เหมือนผีไร้ญาติ”พี่ป่านรีบบ่นทันที ผมเริ่มเครียดแล้วครับเมื่อฟังที่พี่ป่านพูด
“คืองี้นะครับ..ข้าวจะเล่าให้ฟังนะครับยังไม่ได้เลิกพี่ถึงมันจะเลิกข้าวก็ไม่เลิกหรอกคือว่า..เรื่องมันเป็นอย่างนี้..”ผมพูด บอก แล้วเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้พี่ป่านฟัง กลายเป็นว่าพี่ป่านตกใจมากๆ แต่พี่ป่านก็ไม่ได้ด่าว่าผมหรอกนะครับ
“พี่ป่านอย่างเพิ่งบอกเรื่องนี้กับใครนะครับ..แล้วเรื่องข้าวโทรมานี่เป็นความลับกับทุกคนด้วยนะครับพี่ป่าน”ผมบอก
“ได้จ๊ะ...แล้วจะเอายังไงต่อไปเนี้ย.ไอ้ตาร์มันซึมขนาดนี้..ไม่มีใครเข้าใกล้แล้ว..ในกลุ่มก็ไม่ค่อยร่าเริงกันเลยเนี้ย”พี่ป่านบ่นอีกครับ
“ข้าวก็ไม่รู้ครับ.มันไม่ยอมรับโทรศัพท์ข้าวเลย..ข้าวก็ได้แต่ส่งข้อความ..แต่ข้าวยังไปหาที่กรุงเทพไม่ได้หรอกครับ..แต่ข้าวสอบติดคณะวิศวะ.ของมหาลัยพี่แล้วนะ”ผมบอก
“จริงหรอ..ว้าย..ดีใจด้วยนะจ๊ะ”พี่ป่านดีใจทันที
“อืมครับ..เนี้ย..ข้าวก็ต้องเรียนแล้วก็สอบเก็บคะแนนอยู่เลย..ใบขับขี่ก็ยังไม่ได้ทำ..เออพี่ป่านครับ..ช่วยข้าวอีกอย่างนึงได้มั้ยพี่”ผมถามพี่ป่าน
“เรื่องไรจ๊ะว่ามาเลย..ไม่ต้องเกรงใจ”พี่ป่านบอก
“พี่ป่านช่วยหาคอนโด..ให้ข้าวหน่อยนะครับ..เอาที่ใกล้ๆกับไอ้ตาร์นะ..ติดกันเลยยิ่งดี..ที่จริงคอนโดเดียวกับไอ้ตาร์ข้าวโทรไปถามแล้วแต่มันเต็มหมดแล้วอะครับ..น่ะพี่ป่านช่วยข้าวหน่อนะครับ”ผมบอก แกมอ้อนวอนเนี้ยแหละครับ
“ได้จ๊ะ..แล้วต้องการแบบไหน”พี่ป่านถาม
“เอามีห้องครัวอะพี่..แยกโซนห้องเลยนะครับ..ข้าวไม่ชอบที่แคบๆ..ดูไม่สกปรก แล้วก็ปลอดภัยมีที่จอดรถให้ด้วยนะครับ..แค่นี้แหละครับ แฮะๆ..มากไปป่าววะเนี้ย”ผมพูดพร้อมกับหัวเราะแก้เขิน
“จ้า..ได้เลย..แค่นี้เอง..จัดไปจ๊ะ”พี่ป่านยังติดตลกไม่เลิกครับ
“แล้วอีกเรื่อง..ฝากดูไอ้ตาร์มันด้วยนะครับ..ข้าวจะโทรหาพี่ป่านเป็นระยะๆนะครับ..มีไรก็โทรบอกข้าวได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยนะครับ”ผมบอกพี่ป่าน
“จ๊ะได้จ๊ะ”พี่ป่านรับคำ แหม เป็นพี่ที่น่ารักจริงๆครับ
“งั้นข้าวรบกวนแค่นี้นะครับ...ขอบคุณมากๆเลยนะครับ”ผมบอก
“จ๊ะไม่เป็น..เดี๋ยวพี่ดูให้ไม่ต้องห่วงนะ”พี่ป่านบอก ผมสบายใจขึ้นกว่าเดิมแหละครับ
“ครับ..สวัสดีครับ”แล้วผมก็วางสายไป
“เฮ้อ...”นั่งถอนหายใจ ก็ผมเองแหละครับ
“เป็นไงบ้างวะ”ไอ้ป๊อดถาม
“นั่งซึมอยู่มหาลัยนู้..”ผมบอกมัน
“เออ..ดีจริงๆเพื่อนกรู..แล้วนี่พี่กวางโทรหามึงรึป่าววะ..เห็นบอกบังคับพี่ก๊อบขอเบอร์มึงนิ”ไอ้แสบมันพูด
“ไม่ได้โทร..พี่ก๊อบไม่ได้ให้”ผมบอก พี่กวางขอเบอร์ผมจากพี่ก๊อบนะครับ พี่ก๊อบก็มาถามผมก่อน ผมก็บอกไม่ให้ บอกให้พี่ก๊อบช่วยหน่อยเพราะกำลังทะเลาะกับไอ้ตาร์ พี่ก๊อบก็ช่วยผมเต็มที่เลยครับ
“อืม..แล้วเฮียเค้ายังไม่หายโกรธมึงหรอวะ”ไอ้ป๊อดถาม
“แหม..มึงถามควายๆเนอะ..เป็นมึงเมียมึงไปนอนกับคนอื่นมึงยังจะเชื่อใจเค้าอยู่รึป่าวละ”ไอ้เป้พูด เสียงแทงทะลุหัวใจผมปร๊าดเลยครับ
“..เออ.จริงวะ”ไอ้ป๊อดบอก แต่ผมเงียบครับ บทสนทนามีอย่างต่อเนื่องครับ แต่ผมก็คิดอะไรไปนอกเรื่องนั้นแหละครับ เซ็งอะ อยากได้ยินเสียง อยากได้ยินคำหวานๆที่มันเคยให้ กรูไม่น่าเลย สัดข้าวเอ้ย
“พรุ่งนี้กรูไม่มาโรงเรียนนะ”ผมบอก พวกมันหันหน้ามามองผมกันหมดครับ
“ทำไมวะ”ไอ้แสบถามด้วยความสงสัย
“กรูจะไปทำใบขับขี่รถยนต์”ผมบอก
“งั้นกรูไปด้วย”ไอ้แมนพูดขึ้น
“งั้นกรูก็ไปด้วย”ไอ้เหี้ยเป้ครับ
“กรูด้วย”ไอ้แสบ
“กรูด้วยไปด้วย”ไอ้ป๊อดครับ
“ดังนั้นขาดกรูไม่ได้..ขอไปด้วยคนนะครับ”ไอ้เข็มมันทำเสียงเป็นเด็กๆ ผมก็งงครับ
“ไปทำไมวะ”ผมรีบถาม
“อ่าว..ก็พวกกรูก็ยังไม่มีเหมือนกัน.ไปทำก็ไปด้วยกันเนี้ยแหละ...จะได้ๆพร้อมกัน”ไอ้ป๊อดบอก
“เออ.แล้วแต่พวกมึง”ผมบอกมันด้วยอาการเซ็งโลก พวกมันก็คงรู้แหละครับ ไม่งั้นไม่ตามกันไปเป็นโขยงแบบนี้หรอก
......................................
พวกผมตื่นแต่เช้าครับ พากันไปทำใบขับขี่ กว่าจะทำเสร็จก็วุ่นวายมากมายครับ แล้วยิ่งผมเป็นคนอารมณ์ร้อนอีก แทบจะกระทืบเจ้าหน้าที่เลยครับ เซ็งครับ แต่ก็ต้องทน จนเย็นกลับมาบ้าน พวกมันก็พาผมไปนั่งร้านอาหารประจำของผมครับ นั่งรออาหารอยู่ผมก็นึกขึ้นได้ส่งข้อความไปหาไอ้ตาร์
“กินข้าวด้วยนะ... กรูเป็นห่วง..”แค่นี้แหละครับ แฮะๆ ไม่รู้จะส่งอะไรอะ เพราะว่าวันๆนึงส่งบ่อยมากครับ ก็มันเล่นไม่ยอมรับโทรศัพท์เลยนิครับ
หลังจากที่จัดการเรื่องใบขับขี่เสร็จ ผมก็จัดการเปิดอินเตอร์เน็ต ที่จริงเปิดดูอยู่แล้วทุกวันแหละครับ ดูรถว่าจะเอารุ่นไหนดี
ตื้ดๆ  ๆ  ๆ ผมรีบดูหน้าจอโทรศัพท์อย่างเร็วไว “พี่ป่าน”
“ครับพี่”ผมกรอกสายทันที
“แหม..เร็วเชียวนะ”พี่ป่านแซว
“มันเป็นไงบ้างพี่ป่าน”ผมรีบถาม
“ก็ดี.มาเรียนปกติทุกวัน นอนบ้าง เบื่อบ้างตามอารมณ์มันแหละจ๊ะ... พี่ก็ไปคอนโดมันบ่อยๆ เพราะว่ามันบอกให้ไปอยู่เป็นเพื่อน ตอนนี้เพื่อนก็สับเปลี่ยนหมุนเวียนไปคอนโดไอ้ตาร์บ้างเป็นระยะๆ”พี่ป่านเล่าเหตุการณ์
“หรอครับ.”เสียงผมเบาลงทันที
“แต่ไม่ต้องห่วงหรอก..มันก็ยังปกติ...เออ..พี่มีเรื่องมาบอก..เรื่องคอนโดนะพี่หาได้แล้วนะ..พี่ไปดูมาหลายที่ตอนแรกให้น้องหาข้อมูลให้นะ แล้วพี่ไปดูสถานที่จริงมาสามที่..ที่นี่ดีสุดแล้ว”พี่ป่านบอก
“หรอครับ..ที่ไหนครับเป็นไงบ้าง”ผมรีบถามด้วยอาการตื่นเต้น
“ก็มีครบอย่างที่ข้าวอยากได้เลยจ๊ะ.. ก็ค่อนข้างแพงหน่อยนะ..แต่ราคาก็พอๆกับคอนโดไอ้ตาร์แหละ..ใกล้คอนโดไอ้ตาร์ด้วย พี่ว่ามันดูปลอดภัยดีนะ... ยามก็เยอะด้วย..สะอาด...เจ้าของที่ดูแลแทนก็อัธยาศัยดีนะ”พี่ป่านบอก
“หรอครับ..อืม..เหลือห้องเยอะรึป่าวครับ.ข้าวจะต้องทำยังไง”ผมรีบถามทันที
“ก็เหลือเยอะแหละมั้งพี่ไม่แน่ใจ..คือมีคนมาติดต่อเจ้าของเค้าเยอะเหมือนกัน..แต่สู้ราคาไม่ค่อยไหวนะ..ไม่ต้องห่วงหรอก...ข้าวจะเอารึป่าวละ..”พี่ป่านถาม
“เอาไงดี..เดี๋ยวแป๊บนึงนะครับ”ผมหันไปหยิบปฏิทิน แล้วดูตารางเวลา ว่าวันไหนสอบอะไรบ้างที่โรงเรียน
“งั้นเดี๋ยววันศุกร์หน้า..ข้าวจะเข้ากรุงเทพนะครับ.”ผมบอก
“อืมได้จ๊ะ..เข้ามาก็โทรบอกพี่แล้วกัน”พี่ป่านบอก
“ครับ..จะเข้าไปกับพ่อกับแม่นะครับ..จะได้จองไว้เลย”ผมบอก
“ข้าวก็ไม่มีเวลามาดูแล้วแหละครับ..แต่ถ้ามันไม่สเป็คข้าวคงเปลี่ยน แต่ถ่ามันไปได้สวนข้าวก็จะเอาเลย”ผมบอกพี่ป่าน
“ได้จ๊ะ..ถ้ามากรุงเทพก็โทรหาพี่แล้วกันนะ..เดี๋ยวพี่พาไป..เออแล้วจะบอกไอ้ตาร์รึป่าว”พี่ป่านถาม
“ไม่ต้องบอกหรอกครับ..เดี๋ยวมันจะเตลิดหนีข้าวป่าวๆ”ผมบอก
“อืมได้จ๊ะ.”
“ขอบคุณมากนะครับพี่ป่าน”ผมบอกก่อนที่เราจะตัดบทสนทนา
“จ้า..ไม่เป็นไร..”พี่ป่านบอก
“ครับ..ฝันดีนะครับ..สวัสดีครับ”ผมบอกก่อนที่จะวางสายไป
พอวางสายปุ๊บ ผมก็วิ่งไปห้องพ่อกับแม่ทันทีครับ พ่อกับแม่กำลังดูหนังอยู่หน้าโทรทัศน์
ผมก็บอกพ่อกับแม่ว่าวันศุกร์หน้าให้ทำตัวให้ว่างด้วย เพราะว่าจะไปดูคอนโด ที่ใกล้มหาวิทยาลัย ให้พี่ป่านเพื่อนไอ้ตาร์ดูไว้ให้แล้ว แล้วก็คุยเรื่องรถอีกครับว่าจะซื้อแล้วนะ เตรียมตัวเสียเงินไว้ได้เลยครับพ่อ พ่อผมก็พูดแกมประชด ที่เรื่องที่อยากได้นะ รีบวิ่งมาหาพ่อกับแม่เชียวนะ ผมก็ลูบหัวแก้เขินไปตามระเบียบครับ
กลับมาที่ห้องก็นั่งออนเอมครับ ไม่เห็นไอ้ตาร์ออนก็เซ็งอีกครั้งครับ เซ็งมากๆ เลยส่งเมลหามันครับ แล้วก็ส่งข้อความหามันด้วยบอกว่าส่งเมลไปให้ เหอะๆ นั่งอยู่สักพักก็ต้องไปเข้านอนครับ เพราะง่วงมากๆเลย
...


มาต่ออีกแล้วจร้า
เสียงตอนรับเป็นที่น่าชื่นชมตามที่คนเขียนได้คิดไว้ล่วงหน้าแล้วจริงๆ
หิหิ
อย่าว่าน้องข้าวแรงขนาดนั้นสิ
สงสารน้องข้าวอะ
กร๊ากกก
กรูสงสารคนอ่านมากกว่าตอนนี้ เหอะๆ
Bg love NT ก็โกรธน้องข้าวเราไปแล้ว(สะจายคนเขียน) ขอบคุณสำหรับเม้นแรกนะค่ะ
Andyus1 เชอะ มาจิ้มเราไม่ทัน โกรธมากๆเลย อะล้อเล่น ทำให้นอนไม่หลับกันไป กร๊ากก
TAMAKUNG ทนไม่ได้ก็ต้องทนนะค่ะ มาอ่านต่อเลยค่ะ กร๊ากก
Kaporzung ดีแล้วค่ะที่ไม่ด่าน้องข้าว เพราะว่าโดนด่าเยอะเลย เห็นมั้ย โดนไอ้แสบตบหัวด้วยอ่า
Satan666 ความผิดนี้ต้องชดใช้ ด้วยการโดนกดตลอดชีพในฐานะภรรเมียตลอดไป!!! โหะๆ ลงโทษหนักไปมั้ยอะ น้องข้าวออกจะแมนขนาดนั้นอะ กร๊ากก เดี๋ยวก็ดูกันต่อไป หิหิ
Ranny อันนี้ออกแนวคนอ่านโรคจิต  ออกแนวสะใจ คนอื่นเค้าเสียใจกัน แต่คนเขียนก็สงสัยโรคจิต เพราะว่าสะใจเหมือนกัน กิ้วๆ
Mint พี่มิ้นบอกว่าทำไมคนแต่งทำกับชั้นแบบนี้ แล้วพี่มิ้นทำไมทำกับคนแต่งแบบนี้ เรื่องของพี่มิ้นอะ ทำเอาอ่านต่อไม่ได้เลยตั้งแต่หน้าแรก ข้อยรับบ่ด้ายเด้อ กร๊ากก แต่ก็ยังอ่านต่อ หิหิ อย่าเป็นไรไปนะพี่มิ้น รักหรอกจึงหยอกเล่น จุ๊บๆ
YO DEA อันนี้ถึงกับอึ้ง พูดอะไรไม่ออก (ขอโทษด้วยนะค่ะที่ทำให้อึ้งเลยอะ)
Nana อันนี้ร้องไห้หนีไปแว้ววว
Kurugmin รู้ด้วยว่าข้าวเจ้าชู้ตลอดไม่เปลี่ยน คนเจ้าชู้ยังไงก็เจ้าชู้อะเนอะ หิหิ ก็อย่างว่าคนมันเคยๆ
Sakiko อันนี้ตายคาคอม คนอ่านทุกคนไปช่วยกันรับศพไปเผาด้วยนะค่ะ น่าสงสารจริงๆ เอิ้กๆ
Chee ทำไมเป็นแบบนี้ อันนี้คนเขียนก็ไม่รู้เหมือนกันอะ ฮือออ ร้องไห้ด้วยคน
Thaitanoi ไม่น่าเลยข้าว ไม่น่าทำลงไปเลยจริงๆ กิ้ว
Yee พี่คนนี้เค้าจะเอาพี่ตาร์ตกเป็นของพี่เค้าอะ ม้ายด้าย  พี่ตาร์ของน้องข้าวคนเดียวนะ อย่าแม้แต่จะคิด หิหิ
Rescue อันนี้น้องข้าวโดนพี่คนนี้ถีบเต็มๆเลยอะ น่าจงจาร
Akike อันนี้พูดถูกค่ะ ผัวมันคงมีทั่วเมืองแล้ว ฮ่าๆๆ
Benxine อันนี้หนัก ไล่น้องข้าวเราไปตายเลยอะ  สงสารข้าวเลยอะ โดนคนอ่านเกลียดแระ หิหิ
Maya Boy อย่างเพิ่งเซ็งสิค่ะ ไปอ่านต่อนะ โหๆ นี่ถึงขนาดบอกให้ตาร์หาแฟนใหม่เลยอะ ถ้าคนแต่งทำอย่างนั้นได้ คนโดนหลายตีนเลยนะเนี้ย
Naumi อันนี้ถูกค่ะ ไม่ว่ากี่ร้อยเหตุผลก็อ้างไม่ขึ้น เพราะข้าวผิดเต็มประตู หิหิ
Boboaje อันนี้มาแนว โรคจิตอีกคน สมน้ำหน้าคนอื่น แล้วร้องไห้เอง เข้ากับคนเขียนได้ค่ะ ออกแนวซาดิส ฮ่าๆๆ
Andyus1 แหมๆ มาเม้นสองรอบเลยนะเนี้ย น่ารักจัง สงสัยนอนไม่หลับจริงๆ กร๊ากก ด้วยความสะใจยิ่งของคนแต่ง ไปนอนแล้วมาอ่านต่อนะค่ะ จุ๊บๆ อย่าเครียดไปใย คนเขียนได้วางพล๊อตลงกลอนไว้หมดแล้วเด้อ อิอิ


ไปแระค่ะ
ก่อนที่คนแต่งจะเจอ ทีนนนน มากกว่านี้ กร๊ากก
นี่กะจะมาต่อให้เย็นๆนะ แต่งไม่ไหว เดี๋ยวคนอ่านค้างตายคาคอมจริงๆ
ไปแระค่ะ
รักคนอ่านทุกคนนะค่ะ
นานๆทีได้มาโต้คอมเม้นที่เม้นมาบ้าง
ขอบคุณมากจริงๆนะค่ะ
มีกำลังเขียนมาขึ้นเยอะ
แล้วเดี๋ยวไงมาต่อให้นะค่ะ
รักคนอ่านทุกคนค่ะ
จุ๊บๆ

three

  • บุคคลทั่วไป
ขอบพระคุณมากๆนะครับผมก็ยังต้องรอต่อไปจะเป็นยังไง :sad2:

ออฟไลน์ kaporzung

  • miKapleXD
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1326
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-2
    • [Premier Сasual Dating  Living Women]
ที่ไม่ด่าข้าว เพราะว่า ไม่รู้จะสันหาคำไหนมาด่า แล้ว ไงคะ -*-

ตาร์ดีกะข้าวทุกอย่างเลย แต่ดูข้าวทำสิ  :เฮ้อ:


ขอให้ข้าวได้รับบทเรียนหนักๆเลยนะคะ

ให้สมกับความเสียใจของต้าร์หน่อย

ออฟไลน์ pongsj

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +213/-9
งานนี้สมน้ำหน้าอย่างเดียวเลย

alive

  • บุคคลทั่วไป
เพิ่มมาโพสเรื่องนี้ครั้งแรกเลยอ่า

สนุกดีอ่ะ

รอทั้งวันเลยเนี่ย

งัยก็ต่อเร็วๆ ๆ เลยน๊า

 :m13: :m13: :m1: :m1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ RN

  • Global Moderator
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3649
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1650/-14
ตาร์ อย่าไปยอมง่ายๆๆ

ปล่อยให้ตามง้อซะให้เข็ด

 :m14:

ออฟไลน์ pongsj

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +213/-9
คราวนี้แหละ 555 จะได้เห็นไอ้ข้าวเดินง้อต้อยๆตามตูดต้าร์แน่ๆ 555

SheRbEt

  • บุคคลทั่วไป
จิ้มไว้ก่อน


กาซิก กาซิก สงสารพี่ตาร์

ข้าวต้องง้อพี่ตาร์ให้ได้นะ อดทนหน่อย ยังไงคราวนี้ข้าวก้อผิดเต็ม

ปอลอ พี่ตาร์คะ ยังไงก้อคืนดีกะน้องข้าวไวไวนะคะ แต่ไม่ต้องไวมาก ปล่อยให้ง้อซะให้เข็ด

นานทีจะถึงที่ของพี่ตาร์บ้าง  :laugh:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 31-10-2008 15:27:14 โดย SheRbEt »

ออฟไลน์ fellow

  • จุ๊บ จุ๊บ
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 421
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +125/-0

ออฟไลน์ boboaje

  • ไม่ชอบหวาน ชอบครบรส
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2178
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +101/-4
.......................เบเพิ่งรู้เหรอว่าเรา จิตอ่ะ ....... หุหุหุ อยากให้ข้าวโดนลงโทษให้เป็นเมียไปตลอดชีวติอ่ะ

.......... 555555555  :jul3:

ออฟไลน์ IZE

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4601
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-3
ทำไมผูหยิงสมัยนี้ถึงได้น่ากลัวอย่างนี้นะ

ข้าวก็ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่น่าเลย

เฮ้อๆๆๆๆๆๆๆ  สงสารตาร์  เข้าใจความรู้สึก ว่าเป็นใครคงทำใจรับยากขนาดนั้นแล้ว เฮ้อออออออออ

ออฟไลน์ tagloveX-Mark

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 970
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +82/-6
บีบใจได้อีก สงสารตาร์จัง รักทั้งรักแต่ก็เจ็บ ฮือ ๆ คืนดีกันไว ๆ น๊าาาา กลับมารักกันเหมือนเดิมทีเถิด ข้าวก็บอกรักตาร์เลยนะ แสดงออกเยอะ ๆ ถึงเวลาต้องง้อเป็นแล้วล่ะ ทำให้ตาร์รู้ว่าข้าวก็รักตาร์สุดหัวใจ (รึป่าว อิอิ) รักข้าวกับตาร์นะค้าบบบ ^^ รักคนเขียนด้วย (ดังนั้นมาต่อไว ๆ เลยนะค้าบ คริ ๆ ;)

akike

  • บุคคลทั่วไป
ถ้าผ่านเหตุการณ์นี้ไปได้

ก้อคงรักกานมากขึ้น  จะได้ไม่ทำให้ผิดหวังอีก

แต่ข้าวก้อนะ

คงจาเข้าใจความรู้สึกต้าแล้วสิ  โทรไปไม่รับ

เปงห่วงก้อทำไรไม่ได้  กังวลมากๆๆๆ

ถ้าไม่ตกอยู่ในสถานะเดียวกานก้อไม่ได้รับรู้อาไรหรอก

ต้องใ้ห้ข้าวได้เจอบ้างแบบนี้แหละ

แต่ก้อแรงไปหน่อย  สงสารเฮียต้านะเนี่ย

toeyz12

  • บุคคลทั่วไป
โหห ไมได้เข้ามาอ่านแปปเดียว ทำไมเป็นงี้ไปด้ายยย

ข้าวก็.. ไม่รู้จะพูดไง  :m16:   ทำยังงี้ได้ไงเนี่ย


หึ ต้า งอนต่อไปๆ   o12   อย่าเพิ่งไปดีกะข้าว  ดัดนิสัยมั่งๆ 


เป็นกำลังใจให้คนแต่งจ้า    สนุกมากๆๆ   +1


รอตอนต่อไปๆๆๆ


 :a2:

ออฟไลน์ Mint

  • นิสัย!!
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2114
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +881/-17
ง้อต่อไปข้าว

 :a2:

อยากอ่านตอนหวานๆแล้วอ่ะ

 :serius2:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






aimaim

  • บุคคลทั่วไป
 :เฮ้อ: ข้าวเอ๋ย งานนี้เหนื่อยหนักเลยนะ ทำไปได้นะเรา ท่องไว้ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก ตื้อไปเรื่อยๆ เดี๋ยวต้าร์ใจอ่อน ยอมคุยด้วยเองแหละ แต่ส่วนจะหายดกรธรึเปล่าต้องพยายามต่อไป อิอิ

ออฟไลน์ เบบี้

  • Take up an Hobby.
  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2072
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4336/-15
ตอนที่70  คอนโด
พอวันศุกร์ ผมกับพ่อแล้วก็แม่ ออกเดินทางไปกรุงเทพ โดยมีลุงคนขับรถของพ่อที่โรงเรียนขับไปให้ครับ แล้วเราก็นัดเจอพี่เจ้าสุดที่รักผมด้วยครับ หิหิ
วันนี้ก็โดนเรียนอีกวันครับ โทรบอกพี่ป่านให้ดูไอ้ตาร์ให้ดีด้วย เพราะเดี๋ยวพวกผมพ่อกับแม่จะไปพักที่คอนโดพี่เจ้า แต่ยังไงผมก็ต้องปลีกตัวมาหาไอ้ตาร์แหละครับ ซึ่งนั้นแหละประเด็นคืน มันจะคุยกะกรูมั้ยเนี้ย
ผมไปดูคอนโดกับพี่ป่าน พ่อ แม่ แล้วก็พี่เจ้าที่ลางานมาด้วยครับ ไม่ค่อยห่วงน้องเลย หิหิ รักกันๆ  แล้วตกลงผมก็เอาครับ แล้วผมก็บอกให้พ่อผมเอาเลย ตอนแรกพ่อผมก็ว่านิดหน่อยแหละครับว่าจะรีบเอาทำไมนี่มันเพิ่งต้นเดือนกุมพาไงครับ กว่าจะมาเรียนอีกตั้งหลายเดือน แต่ผมไม่ยอมครับ บอกว่าเดือนมีนาสอบเสร็จผมจะย้ายของเลย พ่อผมก็เออ ตามใจ เหอะๆ ผมชนะ
“พ่อเดี๋ยวข้าวไปกับพี่ป่านนะ..พ่อไปคอนโดพี่เจ้าเลยนะเดี๋ยวข้าวตามไป”ผมบอกพ่อเมื่อเราตกลงเรื่องคอนโดกันเสร็จ ผมกับพี่ป่านตกลงกันแล้วว่าผมจะไปกับพี่ป่านนะครับ พี่ป่านบอกว่าไม่มีเรียนแล้ว ไอ้ตาร์อยู่ที่คอนโดของมัน
“ไปไหนกันละลูก”พ่อผมหันไปถามพี่ป่าน
“อ่อ..ไปหาตาร์นะ”ผมรีบบอก เดี๋ยวพอถามมากแล้วสงสัยว่าผมกับพี่ป่านอะไรๆกันนะครับ
“อ่อ..ฝากความคิดถึงลูกตาร์ด้วยนะลูก..แม่ไม่เห็นมาบ้านเรานานแล้ว”แม่ผมบอก
“ได้แม่..เดี๋ยวข้าวไปก่อนนะแม่..เดี๋ยวไงโทรไปถ้าจะกลับบ้านอะ”ผมบอกแม่ แล้วลากแขนพี่ป่านที่กำลังยกมือไหว้พ่อกับแม่ แล้วก็พี่เจ้าครับ
“เออ..จะรีบไปไหนนะลูก เดี๋ยวพี่เค้าก็ล้มหรอก”แม่ผมปรามๆ แต่ผมไม่สนใจแล้วครับ รีบลากพี่ป่านมาที่รถ แล้วพี่ป่านก็รู้หน้าที่ พาผมขับไปคอนโดไอ้ตาร์ทันที
“เอาไงดีพี่ป่าน”ผมถามพี่ป่าน เมื่อเราลงมาจากรถ
“ไม่รู้เหมือนกันอะ..หึหึ”พี่ป่านหัวเราะ แหย เหมือนกับว่าคิดไม่ออกเหมือนกัน
“งั้นเดี๋ยวพี่ป่านกดกริ่งนะ..เดี๋ยวข้าวจะหลับอยู่ข้างๆ เพราะเดี๋ยวมันไม่เปิดประตูให้แล้วพี่ป่านก็วิ่งหลบไปเลยนะ เพราะเดี๋ยวมันรู้ว่าพี่ป่านเป็นสายผม เหอะๆ”ผมบอก ก็เพื่อมันมองตาแมวขึ้นมาไม่เปิดให้ผมก็เซ็งดิ
“โอเค..งั้นเดี๋ยวพี่กดเสร็จพี่กลับเลยนะ ไปสังสรรค์ซะหน่อย”พี่ป่านรับคำ
“ครับ...ขอบคุณนะครับพี่ป่าน..ขอบคุณทุกอย่างเลยที่ช่วยข้าว”ผมหันไปบอก
“โอ้ย..ไม่เป็นไรหรอก..คนกันเอง..ถือว่าช่วยเพื่อนพี่ด้วยไงจ๊ะ”พี่ป่านบอก แล้วเดินมาจับแขนผม พอถึงบนห้อง พี่ป่านก็จัดการกด พวกผมก็ตื่นเต้นครับ แล้วพี่ป่านก็วิ่งไปที่ลิฟ รอดูสถานการณ์ทันที ผมยืนหลบอยู่ข้างๆ


แกร๊ก

มันมาเปิดทันทีครับ  ผมเดินเข้าไปใกล้ ไอ้ตาร์หันหน้ามาเห็นพอดีจะปิดประตู ผมรีบผลักประตูดันทันที
“ตาร์.....มึงอย่าผลักสิวะ”ผมพูดพร้อมกับดันประตู
“ตาร์.....กรูบอกว่าอย่าผลัก”ผมบอกมัน ดันประตูกันอย่างกับเด็กเลยครับ  จนผมดันสุดตัว เย้ๆ เข้าไปได้แล้วครับ ไอ้ตาร์หน้าโหดมากๆตอนนี้ หันมามองหน้าผม แล้วก็หลบตา
ปัง! ไอ้ตาร์ปิดประตูเสียงดังมากๆเลยครับ
“มาทำไม”เสียงมันแข็งเหมือนคนไม่รู้จักกันงั้นแหละ
“กินอะไรรึยัง..ไปหาอะไรกินกันนะ”ผมบอกมัน เผื่อมันจะหลบเลี่ยงเรื่องนั้นครับ
“ตาร์.........หายโกรธกรูเถอะนะ...กรูขอร้อง”ผมเดินเข้าไปกอดมันจากด้านหลัง มันดิ้น พยายามจะแกะมือผมออก แต่ผมกอดไว้แน่น มันเงียบครับ เงียบจนน่ากลัวเลยอะ
“ตาร์...................อย่าทำแบบนี้เลยนะ..กรูขอร้อง..กลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะนะ”ผมครับ พูดอะไรไม่ออกแล้ว เพราะว่าไม่รู้จะพูดว่าอะไร
“มันคงเป็นไปไม่ได้แล้วละ...”ไอ้ตาร์พูดขึ้น เสียงยังเรียบเฉย
“ตาร์...”ผมยังคงพูดอะไรไม่ออกอีกนั้นแหละครับ ผมปล่อยแขนที่กอดมันอยู่เบาๆ
แล้วจับมือมันมา แต่มันกลับหลบ
“เกลียดกรูแล้วหรอตาร์.”ผมถามมัน  มันเงียบไม่ยอมตอบ
“มึงเกลียดกรูแล้วใช่มั้ย..”ผมถามซ้ำอีกครั้ง แต่มันก็ยังคงรักษาความเงียบไว้คงเดิม
“กรูขอโทษนะ....ขอโทษ..........จะให้กรูพูดกี่ร้อยกี่พันครั้งก็ได้..กรูยอมทั้งนั้น..กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ยตาร์..”ผมบอก มันหันหน้ามามองผม สายตาเย็นชานั้น สายตาที่ผมไม่เคยได้รับจากมัน วันนี้ผมเพิ่งเคยได้เห็น
“กลับไปซะ...แล้วไม่ต้องมาอีก”ไอ้ตาร์พูด สีหน้ามันไม่เปลี่ยนสักนิด ผมได้แต่ยืนอึ้ง ก้มหน้ายอมรับทุกอย่าง ผมเงยหน้ามองมันอีกครั้ง  มันหลบตาผม เราสองคนเงียบจนแถบจะได้ยินเสียงหายใจของทั้งคู่
หมดสภาพเลยกรู ไอ้ข้าวเอ้ย
“อย่าลืมกินข้าวด้วยนะ...”ผมพูดได้แค่นั้น เปิดประตูเดินออกมาครับ เหมือนคนไร้วิญญาณ เดินไปบอกแท็กซี่ให้ไปส่งที่คอนโดพี่เจ้าครับ  ผมนั่งคิดทบทวนเรื่องทุกอย่าง ทุกการกระทำของมัน ผมทำผิดต่อมันมาก นั่นคือเรื่องจริงที่ผมต้องยอมรับกับเหตุที่ผมได้ทำ ผลมันเลยต้องเป็นแบบนี้ รถติด ทำให้ผมนั่งไปเพลินๆ คิดเรื่องระหว่างผมกับไอ้ตาร์ไปเรื่อยๆ
จนถึงคอนโด พ่อผมกับแม่ผมและก็พี่เจ้าอยู่กันครบครับ ว่าจะพากันออกไปหาอะไรกินกันข้างนอก ผมก็ทำตัวเป็นปกติแหละครับ เดี๋ยวพ่อกับแม่จะถามเอาได้ เราอยู่ในกรุงเทพกันจนวันเสาร์ ตอนบ่ายๆ พวกผมก็พากันกลับบ้าน
ผมกลับมาเรียนหนังสือตามปกติ ไม่มีอะไรพิเศษตอนนี้ต้องตามแก้งาน โครงงาน รายงาน สารพัดงานครับ แถมมีสอบย่อยอีกเรื่อยๆ บางคนสอบติดมหาวิทยาลัยแล้วก็มาบ้างไม่มาบ้าง แต่อาจารย์บอกไว้ว่าถ้างานไม่ครบมีสิทธิ์ติดศูนย์ผมก็เลยต้องมาตามงานทุกวันครับ ตอนนี้ผมก็ยังไม่ล้มเลิกที่จะตามจิกได้ตาร์หรอกนะครับ พี่ป่านส่งข่าวเป็นระยะๆ ผมโทรหาไอ้ตาร์ทุกครั้งที่มีโอกาส ส่งข้อความหามันตลอด
เวลาดำเนินมาเนิ่นนานขนาดนี้แล้ว มันก็ไม่คิดที่จะยกโทษให้ผม หรือว่ามันกลับผมเลิกกันแล้วจริงๆ ผมคิดเสมอ แต่มันจะเลิกก็เรื่องของมันครับ เพราะผมถือว่าผมยังไม่เลิก กร๊ากก โคตรหน้าด้านเลยคราบพี่น้อง
ตื้ดๆ  ๆ   ๆ ระหว่างที่กำลังไม่มีคาบเรียน ก็เฮฮากันกับเพื่อนๆชาวม.6 ที่อีกไม่นานก็จะไม่ได้เจอกันแล้วครับ
“ว่าไงครับพี่ป่าน”ผมรับโทรศัพท์
“ข่าวใหม่ล่าสุดจ๊ะ...แต่ขอบอก..ทำใจไว้ก่อนล่วงหน้านะ”พี่ป่านพูด คำพูดดูเล่นๆ แต่น้ำเสียงกลับจริงจัง
“ครับ..ว่าไงครับ”ผมบอกเสียงเรียบ
“มีเด็กคณะมนุษย์ มาชอบไอ้ตาร์.. ชื่อน้องน้ำอยู่ปีหนึ่งจ๊ะ.เป็นผู้ชายนะ..... อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะ..ที่จริงน้องคนนี้ชอบไอ้ตาร์ตั้งนานแล้วแหละ แต่ว่าเพิ่งมาเปิดตัวแล้วก็ใกล้ชิดมากขึ้นเมื่อไม่นานมานี้”พี่ป่านบอก ทำผมอึ้งไปชั่วขณะครับ
“ข้าว....ข้าว”พี่ป่านเรียกสติผมให้คืนมาได้
“ครับ..........แล้วไอ้ตาร์มันเล่นด้วยรึป่าวครับ”ผมถามพี่ป่าน
“แต่ก่อนก็ไม่อะ.. เหอะๆ แต่ตอนนี้ก็นิดหน่อยอะจ๊ะ”พี่ป่านบอก ทำเอาใจผมตกไปอยู่ตะตุ่ม
“หรอครับ....อืม...”ผมตอบได้แค่นี้แหละครับ จะให้ออกความคิดเห็นอะไรละ
“พี่ป่านก็ดูๆให้ข้าวหน่อยนะครับ... ก็บอกมาเลยครับถ้ามีอะไรข้าวรับได้”ผมบอกพี่ป่าน
“จ๊ะ..ๆ”พี่ป่านรับคำ
“ขอบคุณมากเลยนะครับ..เดี๋ยวข้าวก็จะสอบปลายภาคแล้ว..อีกไม่นานคงได้ขนของไปคอนโดแล้วละ”ผมบอกพี่ป่าน
“อ่อ...มาเมื่อไหร่ก็บอกนะ..เดี๋ยวพี่ไปช่วยขน”พี่ป่านก็ยังมีน้ำใจเสมอครับ
“ครับ..ขอบคุณมากเลยนะครับพี่”ผมบอก ก่อนที่จะวางไป
ผมส่งข้อความไปหาไอ้ตาร์เดี๋ยวนั้น
“คิดถึงนะครับ...”แค่นี้แหละครับ จะให้ผมไปก้าวก่ายชีวิตมันมากๆเหมือนเดิมคงไม่ได้ ถึงตอนนี้ผมจะรู้สึกเสียใจและก็ใจหายมากแค่ไหน แต่นั้นมันคือสิ่งที่ผมได้ทำลงไปแล้ว ก็ดีเหมือนกันครับ เผื่อไอ้ตาร์จะได้เจอคนที่ดีกว่าผม ผมก็จะตื้อของผมอยู่อย่างนี้แหละครับ  แต่ผมก็จะไม่ยุ่งเรื่องผู้ชายคนนั้นเหมือนกัน
“เฮ้ย..แล้วมึงได้ที่อยู่ยังวะ”ผมก็ลืมเพื่อนตัวดีสองตัวไปเลยครับ พี่น้อง
“อ่อ..กรูกับไอ้แสบอยู่ด้วยกันวะ..คอนโด มีสองห้องนอน..หนึ่งห้องครัว..กรูดูไว้แล้ว”ไอป๊อดบอก
“ดูตอนไหนวะ..ทำไมกรูไม่รู้เรื่องวะ”ผมถามด้วยอาการงง
“สาด..มึงกำลังเครียดกรูก็เลยไม่ได้บอก..เห็นมึงคิดหลายเรื่อง”ไอ้แสบบอก
“อืม..เรื่องของเพื่อนกรูก็อยากรู้ทุกอย่างแหละ..กรูไม่ได้เป็นอะไร..ไม่ต้องห่วง”ผมบอกมัน มันก็เดินมาตบไหล่ผมเบาๆครับ
อีกไม่กี่อาทิตย์ก็จะสอบปลายภาคแล้ว ผมก็หนังสืออ่านบ้างไม่อ่านบ้างแล้วครับ เพราะว่ายังไงมันก็ต้องผ่านจากคะแนนเก็บบ้างอยู่แล้วแหละครับ
ไอ้โนมันก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีเสมอ มันก็ไม่ได้ว่าอะไรผมหรอกนะครับ มันก็บอกว่าโทรหาพี่มันเกือบทุกวัน ก็คุยกันปกติดี ไอ้โนก็แกล้งพูดถึงผมบ้าง แต่พอพูดถึงทีไรไอ้ตาร์ก็จะเงียบทุกที ไอ้โนเลยต้องเปลี่ยนเรื่องตลอด
ตอนมันจะวางโทรศัพท์ ผมก็ฝากบอกไอ้โนไว้นะครับว่าก่อนวางให้บอกด้วยว่าผมคิดถึง ยังไงก็ให้มันรู้ว่ายังไงผมก็ยังคิดถึงมันแหละครับ
ลืมบอกไปครับ ไอ้โนมันจะไปเรียนต่อด้านดนตรีที่ต่างประเทศนะครับ พี่ตังผมนี่หงอยเป็นลูกหมาเลยครับ เหอะ สมน้ำหน้ามันครับ
...........................................
จนเวลาสอบปลายภาคผ่านไป  พวกเราก็ทิ้งตัวเลยครับ ไอ้ป๊อดกับไอ้แสบเริ่มเก็บของแล้ว เพราะว่าผมบอกว่าผมจะย้ายของแล้ว มันก็บอกว่าจะย้ายด้วย  ผมก็เออออตามมันแหละครับ ส่วนไอ้เป้กับไอ้เข็มก็ได้คอนโดแล้วเหมือนกัน มันสองคนก็อยู่ด้วยกันอีกครับ ส่วนไอ้แมนก็อยู่คนเดียวครับ เรื่องที่เรียนของมันก็เรียบร้อยครับ 
วันนี้ผมเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋ากระสอบ(กระเป๋าที่ร้านขายเสื้อผ้าเค้าใช้กันอะ)เพราะว่าเสื้อผ้าผมเยอะมากเลยครับ ยังไงผมก็ขนไปให้หมด เพราะว่าทุกตัวผมรักหมดครับ ไม่สามารถทิ้งลงได้จริงๆครับ ข้าวของบางอย่างก็ทิ้งไว้ที่นี่แหละครับ ขนไปแต่เสื้อผ้า เหลือไว้บางชุดที่เผื่อกลับมาบ้าน หนังสือม.ปลายอันไหนทิ้งได้ก็ทิ้งครับ เหมือนกับวันนี้เป็นวันเก็บของๆห้องผมเลยก็ว่าได้ เก็บคนเดียวนะครับ ใครห้ามยุ่ง ไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับของในห้องนะครับ  ผ้าปูที่นอนก็ยังเหมือนเดิมครับ กระเป๋า รองเท้านี่เก็บหมดครับ เอาไปหมด ส่วนของใช้ในบ้านก็คงซื้อใหม่หมดแหละครับ กลายเป็นว่าทั้งหมดสี่กระสอบใหญ่เลยครับ
ผมบอกพ่อไว้แล้วว่าวันพรุ่งนี้จะเข้ากรุงเทพ พ่อผมก็จะไปด้วยนะครับ แม่ด้วย แล้วไอ้แสบกับไอ้ป๊อดก็ไปด้วยครับ พ่อแม่มันไปด้วยกันหมด บอกว่าจะไปซื้อของก็ไปซื้อด้วยกันพร้อมกันครับ ผมมานั่งที่โต๊ะเขียนหนังสือ เขียนรายการที่จะซื้อนะครับ ของทั้งหมด คงเหมือนย้ายบ้าน เหอะๆ
..................................
พอถึงคอนโด ลุงคนขับรถ กับน้ารัก อีกคนที่พ่อให้มาช่วยขนของเข้าบ้านผมนะครับ มาพร้อมกันหมด วันนี้เอารถตู้มา เพราะว่าจะได้นั่งกันสบายๆนะครับ ส่วนไอ้ป๊อดกับไอ้แสบก็จะตามมาทีหลัง ผมมาก่อนล่วงหน้าแล้ว พอขนของเข้าคอนโดเสร็จ ก็พากันไปซื้อของที่จะต้องใช้นะครับ พ่อผมนี่เห็นอย่างนี้ๆ ชอบเดินห้างครับ ชอบซื้อของ พ่อกับแม่นิสัยเหมือนกันครับ เลือกอะไรก็จะชอบไปซื้อด้วยกัน ซึ่งผมชอบพ่อตรงนี้แหละครับ ที่ไม่ปล่อยแม่ให้ไปไหนมาไหนคนเดียว
พอขนข้าวขนของกันเสร็จ เฮ้อ ของครบทุกอย่างที่อยากได้แล้วครับ ในครัว ห้องนอน เหลือแต่จัดให้เข้าที่เข้าทางแหละครับคราวนี้ ผมก็บอกพ่อกับแม่แล้วว่าคืนนี้จะนอนนี่ครับ แม่ผมก็บอกว่าจะนอนด้วยครับ แต่พ่อจะไปหาพี่เจ้า แม่เลยต้องไปด้วย ผมก็เลยต้องนอนคนเดียวครับ ก่อนกลับ ผมกับพ่อกับแม่ก็ไปหาไอ้ป๊อดกับไอ้แสบที่คอนโดมัน หลงกันอยู่นานครับ ที่ไหนได้ บทจะง่ายก็ง่ายครับ อยู่ไม่ได้ไกลกันเลยครับ เดินไปยังได้เลยครับ ไปถึงห้องไอ้ป๊อดไอ้แสบมันก็จัดกันเกือบเสร็จแล้วครับ พอมันรู้ว่าผมจะนอนที่ห้องคนเดียวคราวนี้ก็ยกโขยงกันมานอนห้องผมครับ ปล่อยให้พ่อกับแม่มันนอนที่คอนโดมันครับ
แล้วก็พรุ่งนี้เช้าผมนัดกับพ่อแล้วว่าจะไปซื้อรถ พ่อก็ตกลงเรียบร้อยแล้วครับ บอกไว้เลยว่าเอาแบบไหน ตอนแรกพ่อผมจะให้เอาToyota ก็ทั้งรถตู้ ทั้งรถเก๋งของพ่อกับแม่ Toyota หมดเลยอะครับ ผมว่ามันก็ดีนะครับ แต่ดูรุ่นแล้วไม่ถูกใจสักรุ่น และไอ้รถที่ผมชอบแล้วก็อยากได้มากๆเลยนี่ก็ Mini ครับ มินิเท่านั้นครับ อยากได้มากๆ อยากได้มานานแล้วครับ ตอนแรกบอกให้พี่เจ้ามันเอา พี่เจ้าไม่เอาครับ มันเอายาริส ซึ่งผมไม่ชอบ นั่นก็Toyo อีกครับ เหอะๆ ส่วนไอ้แสบก็ได้รถใหม่ แทนที่จะแย่งกับใช้กับพี่ใส เห็นว่าทะเลาะกันอยู่นานว่าใครจะใช้คันเก่า กลายเป็นว่าพี่ใสก็ต้องยอมกับอาการเล้าหรือของมันแหละครับ
หลายวันผ่านไปจากการย้ายคอนโด แล้วก็เรื่องรถ ผมมาที่คอนโดพี่เจ้าเพราะว่าวันพรุ่งนี้พ่อจะกลับแล้วครับ ก็มาอยู่กันได้หลายอาทิตย์แล้ว พ่อผมนี่หยุดงานยาวเลยครับ 
“ข้าวคงไม่กลับแล้วนะพ่อ..แม่...คงกลับอีกทีก็เดือนหน้าอะ”ผมบอกพ่อกับแม่ พ่อกับแม่ก็อึ้งๆไปครับ
“ข้าวจะอยู่นี่ก่อนพ่อไม่ต้องห่วงนะ..ไอ้แสบกับไอ้ป๊อดก็อยู่”ผมบอก พอไอ้แสบกับไอ้ป๊อดรู้ว่าผมไม่กลับบ้านมันก็ปลีกตัวจากพ่อแม่มันว่าจะอยู่นี่กับผมเลยครับ ซึ่งนั้นแหละครับ ไอ้ป๊อดที่ยังไม่มีรถ ก็ต้องใช้รถคันเดียวกับไอ้แสบไป
“อืม..แล้วแต่เราแล้วกัน..โตแล้ว.ดูแลตัวเองได้แล้ว”นั้นเป็นคำพูดที่หลุดออกมาจากปากของพ่อผม พร้อมกับลูบหัวผมเบาๆ
วันนี้ผมขับรถMini คันใหม่ ไม่ค่อยเห่อของเลยอะ เหอะๆ ผมขับผ่านร้านดอกไม้ก็นึกขึ้นได้ ถอยรถกลับมา ซื้อช่อดอกไม้สีขาวแบบเป็นกระถางตั้งได้นะครับ จะได้ไม่ต้องเอาใส่แจกัน แหม ยังคิดว่าเค้าจะเอาใส่แจกัน เค้าไม่ทิ้งของมึงก็ดีนักหนาแล้ว พอซื้อเสร็จ ผมก็เอาไปวางไว้หน้าห้องไอ้ตาร์ แล้วกดกริ่งห้องมันแล้ววิ่งหนีมาแอบหลบดูครับ
“อย่าทิ้งนะครับ....กรูคิดถึงมึงมากๆเลย”นั่นแหละครับ ข้อความที่เขียนลงบนการ์ด รู้สึกคำมันจะขัดๆกัน แต่ก็นะ จากใจครับ
ผมเห็นไอ้ตาร์มันหยิบช่อดอกไม้แล้วเอาเข้าไปในห้องครับ แค่นี้ก็ชื่นใจแล้วครับ ผมกลับมาที่คอนโด ไอ้สองตัวก็นอนเกลื่อนกลาดกันห้องผม ตอนนี้ห้องผมถูกจัดไว้เรียบร้อยดีแล้วครับ ผมทำเองทั้งหมด เพราะว่าไม่มีใครรู้หรอกใช่มั้ยครับนอกจากตัวเราว่าชอบมุมไหน ไอ้ป๊อดกับไอ้แสบวันนี้มันก็ออกไปหาไอ้เป้กับไอ้เข็มครับที่ย้ายของเพิ่งเข้ามาวันนี้ แล้วคืนนี้ไอ้สองตัวนี้ก็คงนอนห้องผมอีกเช่นเคยครับ
หลังจากทุกอย่างลงตัวเต็มที่แล้ว ทุกๆวันผมก็เอาดอกไม้บ้าง ขนมบ้างไปวางไว้หน้าห้องไอ้ตาร์ทุกวันแหละครับ มันก็รู้แหละครับว่าเป็นผม ก็ผมเขียนชื่อติดไว้ตลอดแหละ กร๊ากก กลัวเค้าไม่รู้ โทรหาทุกวันไม่เคยขาด แล้วมันก็ไม่เคยรับเช่นกันครับ เหอะๆ วันก่อนก็โผล่ตัวไปหามันครับ แต่มัน ขู่ด้วยสายตา ทำเอาผมต้องเดินคอตกกลับมาครับ เซ็งเลย ข้อความในอีเมลก็ส่ง ทำต่างๆนาๆที่ทำได้แหละครับ
พี่ป่านก็ส่งข่าวเป็นระยะๆ ว่าไอ้ตาร์กับไอ้คนชื่อน้ำคนนั้น มาหากันที่คณะบ่อยๆ ผมก็รับรู้แหละครับ ทำอะไรนอกจากนั้นไม่ได้ มันยังไม่หายโกรธผมเลยนี่ครับ เร่งรัดเดี๋ยวไก่ตื่นกันพอดีครับ
ผมกลับไปบ้านบ้างคราวที่แล้วกลับไปอยู่อาทิตย์นึงแล้วกลับมา ตอนนี้ก็อยู่ยาวแล้วครับเพราะว่ามหาลัยจะเปิดแล้ว
...


มาต่อค่ะ ตอนนี้มาต่อเหมือนจะเป็นความเป็นไปมากกว่าค่ะ
เหอะๆ
อย่าเพิ่งเครียดกันเน้อ
เอ๊ะ
หรือว่าเครียดไปแล้ววะ
เอิ๊กๆ
ไปแระค่ะ
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นนะค่ะ
รักนะจุ๊บๆ

ออฟไลน์ Mint

  • นิสัย!!
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2114
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +881/-17

ออฟไลน์ chee

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 266
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +98/-1

poom

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ IZE

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4601
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-3
 :sad2: :sad2: :sad2: อ่านแล้วบีบใจดีแท้

ขนาดพี่ตาร์ยังไม่ได้คบใครยังง้อยากแล้ว  นี่ถึงขั้นมีคนใหม่แล้ว จะไหวไหมเนี่ย ศึกสองด้านเลย ข้าวเอ๋ยๆๆๆๆๆๆ


ออฟไลน์ bellbomb

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1261/-7
    • Bellbomb's Blog
เชียร์ตาร์ให้งอนนานๆเลย เอาให้ข้าวเข็ดไม่กล้าหม้อคนอื่นอีกตลอดชีวิตไปเลย หึๆๆ  o18

ออฟไลน์ ● MaYa~Boy ●

  • ฉันมันคนขี้อิจฉา
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3990
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-2
โอ๊ย อ่านแล้วจี๊ดอ่ะ

ยิ่งเห็นคนมาจีบต้าร์ด้วยยิ่งแล้วใหญ่เลย

ออฟไลน์ watermoonj

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 643
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +307/-1
เฮ่อ~ สงสารตาร์ สมน้ำหน้าข้าว แต่ก็อยากให้คืนดีกันไวๆ  :serius2:

ออฟไลน์ fellow

  • จุ๊บ จุ๊บ
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 421
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +125/-0

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด