หัวข้อ: (เรื่องสั้น) Dental Day - หมอครับเบาหน่อยๆ ผมกลัว [UPDATE CH.05 จบแล้ว 021117]

[Archery]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

สวัสดีครับทุกคน เป็นครั้งแรกเลยที่ได้แต่งเรื่องในเล้าเป็ดแห่งนี้ (และเป็นเรื่องสั้นเรื่องแรกของตัวเองด้วย)
ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะครับ


DENTAL DAY : หมอครับเบาๆหน่อย ผมกลัว

[Archery]

CHAPTER 1


"ไหนๆลูกก็กลับมาบ้านแล้ว แม่อยากให้ลูกไปหาหมอฟัน"


"ห๊า !!" ผมอุทานเสียงดังระหว่างคุยโทรศัพท์กับคุณแม่


"ไม่ไปได้ไหม..."

"เถอะน่าลูก ลูกไม่ได้ไปขูดหินปูนนานแล้วนะ"

"มันเพิ่งผ่านมาไม่นานเองนะแม่"

"ใช่หรอ แม่จำได้ครั้งล่าสุดก็ตั้งแต่ตอน ม.6"

"เฮ้อ..."

"ไปเถอะลูก เดี๋ยวแม่ให้ตังค์"

"ให้เท่าไหร่ก็ไม่เอาอ่ะ ไม่อยากไปอยู่ดี"


สาเหตุก็ไม่ใช่อะไรหรอกครับ เพราะผมเป็นคนกลัวเรื่องทันตกรรมนั่นเอง


ช่วงปิดเทอมใหญ่ผมกลับมาเยี่ยมที่บ้านเป็นเวลาอาทิตย์หนึ่ง ซึ่งคุณแม่เห็นว่าเป็นโอกาสดีเลยบอกให้ผมเป็นทำฟันด้วยซะเลย
เพราะผมมีสิทธิบัตร 30 บาทของโรงพยาบาลที่นี่ ตอนแรกผมพยายามวางแผนมาให้ชนกับวันหยุดแต่จนแล้วจนรอดแม่ผมก็รู้ทันอยู่ดี


จริงๆแล้วแม่ผมทำงานอยู่ต่างจังหวัดที่บ้านผมจึงเหลือแต่ญาติๆ ตอนแรกผมวางแพลนจะตอแหลบอกแม่ว่าไปทั้งๆที่ไม่ได้ไป

แต่ปรากฏว่าแม่ส่งไลน์มาบอกอีกทีว่าถ่ายรูปประวัติในโรงพยาบาลของผมมาด้วย ยากจะโดดหนักเข้าไปอีก


- - - - -


เช้าวันนี้ผมตื่นตั้งแต่ 7 โมงกว่าๆ แล้วมานั่งคิดว่าจะเอายังไงกับชีวิตตัวเองดี... จะหน้าเนียนแกล้งทำเป็นตื่นสายดีไหม เพราะแม่
ไม่น่าจะบอกญาติๆที่นี่ ซึ่งผมกำลังคิดจะทำแล้วถ้าไม่ติดว่า...


"เดย์ วันนี้จะไปหาหมอไม่ใช่หรอ"


เสียงญาติเดินมาบอกตรงประตู ทำให้ผมยอมรับชะตากรรมว่าไปก็ได้วะ

ครั้นจะออกบ้านฝนก็ดันตกลงมาอีก ช่างเป็นวันที่ดีจริงๆเลยให้ตายเถอะ



"เห็นว่าหมอที่มาใหม่งานดีมาก"

"ใช่ๆ วันนี้ก็เลยกะว่ามาขูดหินปูนนี่ล่ะ ถึงจะเพิ่งขูดไปเมื่อไม่กี่เดือนก็เหอะ"

"คิวพวกเราจะได้เจอหมอเขามั้ยอ่ะ ห้องทำฟันมีตั้ง 4 ห้อง"

"พวกเรามากันตั้ง 3-4 คนต้องได้เจอบ้างอยู่แล้วแหละ"


ผมฟังเสียงกลุ่มน้องผู้หญิงที่นั่งรอคิวอยู่ข้างหลังผม พร้อมกับคิดตามว่าถ้าจะถึงขึ้นมาทำฟันเพื่อมาแอบส่องหมอฟันเนี่ย เธอจะเหนื่อยเกินไปรึเปล่า เพราะขนาดคนที่ต้องมาอย่างผมยังไม่คิดจะมาเล้ย!!


ถามว่าผมกลัวเรื่องทันตกรรมขนาดนั้นเลยหรอ? คือผมเป็นพวกที่กลัวอะไรที่ต้องเจ็บต้องมีเลือดกันซึ่งแน่นอนว่าทันตกรรม
ก็ย่อมไม่พ้นเรื่องพวกนั้นอยู่แล้ว เห็นแบบนี้ถึงผมอายุใกล้จะ 21 ในอีกไม่กี่เดือนแล้วก็เถอะแต่ก็ยังกลัวเหมือนเดิม


ผมนั่งรอคิวไปเรื่อยๆพร้อมกับรู้สึกเหมือนหัวใจจะอ่อนแรงลงไปตามเสียงเครื่องมือที่เล็ดลอดมาจากในห้องทำฟัน ปกติแล้วผมเป็นคนอยู่ไม่ค่อยนิ่งออกแนวพูดมากนะ แต่ถ้าก้าวเข้ามาในบริเวณนี้ทีไรเหมือนกลายเป็นคนละคน ทั้งรู้สึกอ่อนแรง นั่งเงียบๆเหมือนคนกำลังรอรับการลงทัณฑ์อย่างใดอย่างงั้น


"คิวที่ 20 คุณวิธวิทย์ เชิญห้องที่ 2 ค่ะ"


และแล้วเสียงเขย่าขวัญของผมก็มาถึงจนได้



เตียงที่เริ่มเอนลง พร้อมผ้าสีเขียวที่เคลื่อนมาปิดใบหน้าของผมจนเหลือแค่ช่องปาก พร้อมกับอาการเกร็งอ่อนๆของผม


"อ้าปากค้างหน่อยนะครับ ใช้เวลาไม่นาน"

เสียงจากทันตแพทย์ที่ผมไม่ทันได้เห็นตอนที่เดินเข้าห้องมา ก่อนที่เครื่องมือจะลงเข้าไปเริ่มการหัตถการในโพรงปาก


อาการเจ็บปนเสียวจริงๆมีเพียงเล็กน้อย แต่ตัวผมไม่ยักกะชินซักทีถึงแม้ผมจะเคยขูดหินปูนมาก่อนแล้ว 2 ครั้งก็เถอะ และอีกอย่างหนึ่งคือพอมันเริ่มเจ็บๆเสียวๆปากผมมันจะชอบมีอาการอยากหุบลงเอง ทั้งที่ผมไม่ได้ตั้งใจเลยนะ


"อย่าห่อปากครับ" ผมเปล่านะหมอ ปากมันไปของมันเองจริงจริ้งงง


ผมรู้ว่าตัวเองค่อนข้างเกร็งพอสมควรเลยทีเดียว เพราะตอนนี้คือกำมือตัวเองแน่นมาก พร้อมเหมือนเหงื่อเริ่มแตกตามแผ่นหลังตัวเองทั้งที่ห้องทำฟันจะมีเครื่องปรับอากาศก็เถอะ


"เรียบร้อย บ้วนปากก่อนนะครับ"


และแล้วเสียงสวรรค์ของทันตแพทย์ก็มาถึงพร้อมกับผ้าสีเขียวที่ปิดหน้าที่ถูกยกออกไป ก่อนที่ผมจะเอนตัวขึ้นมาเพื่อหยิบแก้วจากหมอมาบ้วนปาก บ้วนทีน้ำกลายเป็นสีน้ำตาลเข้มเลยทีเดียว


ก่อนที่ผมจะเอนตัวมาฟังหมอพูดอะไรกับผมนั้น ผมเหลือบไปเห็นเครื่องมือที่อยู่ใกล้ๆหน้าพอดีพร้อมได้ยินเสียงที่ชวนหน่วงหัวใจอีก



"ขูดหินปูนเรียบร้อยนะครับ แล้วก็ทีนี้ อ่ะ อ่าว..." หมอกำลังพูดกับผมได้ไม่นานนัก


.

.

.


ก่อนที่ผมจะเป็นลมไปเรียบร้อย...



- - - - - - - - - -

มีคำผิดตรงไหนท้วงติงได้นะครับ

[มะเหมียว17]

กลัวหมอ
   

[ืniyataan]

อ้าวเห้ย..ยยยยยยย น้องเป็นลมไปแล้ว 

[LoveAlone]

 

[puiiz]

 

[Minoru88]

อ้าว อย่าเพิ่งเป็นลม
เห็นหน้าหมอก่อน

[♥►MAGNOLIA◄♥]

กลัวเลือด
กล้วเครื่องมือแพทย์ จนเป็นลมไปและ

[poterdow]

น่ารัก 55555

[BlueWizard]

อ่าว ค้างงงง

[Petit.K]

อ้าวววค้าง... ตามจ้าาาา

[aoihimeko]

ึค้างงงงง

[tn]

โอ้ ตื่นมาจะเป็นเช่นใด

[maii]

โอ้ยย สงสารน้องเป็นลมไปแล้ว คุณหมอฟันดูแลน้องด้วยนะคะ

[PhInNoI]

mouth to mouth เลยหมอ อิอิ

[ChabaSri]

อ้าว ตามหมอ

[Archery]

มาแล้วครับทุกคน ขอโทษที่ทิ้งระยะไปพอสมควร 5555 ช่วงนี้อากาศร้อนมากทำเอาสมองกระเจิงหมดเลย

CHAPTER 2


ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาด้วยอาการงงๆเล็กน้อย

"โอเค งั้นจะเริ่มผ่าแล้วนะครับ"

ภาพที่เห็นคือหมอกำลังถือเครื่องมือบางอย่างและกำลังเข้าใกล้หน้าผมเรื่อยๆ เดี๋ยวก่อนนะหมอจะทำอะไรอีกเนี่ย ผมไม่เอาแล้ววว...

"ฮ่าๆ หมอล้อเล่นเองครับ หน้าเหวอทีเดียวเชียว"
โถ่เอ้ยหมอเล่นอะไรแบบนี้เนี่ย ผมหัวใจวายขึ้นมาจะทำยังไง

"เรากลัวหมอฟันหรอ? เมื่อกี้พอทำฟันเสร็จก็สลบไปเลย"
"เปล่าครับ คือกลัวเครื่องมือเฉยๆ"
"บ้วนปากก่อนมั้ย เหมือนยังเลือดตกค้างอยู่หน่อยๆ"
"ครับ" ก่อนที่ผมจะรับแก้วน้ำจากหมอมา

"คือเมื่อกี้ผมสลบไปนานแค่ไหนหรอครับ"
"ก็ประมาณ 15 นาทีได้"

จะว่าไปผมเพิ่งเห็นหน้าหมอชัดๆก็ตอนนี้นี่ล่ะ เพราะตั้งแต่เข้าห้องตรวจมามัวแต่กังวลจนไม่มีสมาธิไปมองอะไรเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้มองเห็นชัดอะไรมากเพราะหมอยังใส่ผ้าปิดปากสีเขียวอยู่ ดูเผินๆแล้วรู้สึกเหมือนเป็นรุ่นพี่ที่อายุยังไม่ห่างกันมาก

เป็นไปไม่ได้หรอก ทันตแพทย์เรียนตั้ง 6 ปี ส่วนผมแค่กำลังจะขึ้นปี 3 จะอายุไล่เลี่ยกันได้ยังไง

"ต้องขอโทษด้วยนะครับที่อยู่ดีๆก็เป็นลม จนทำให้หมอต้องมาดูผมแบบนี้อีก"
"ฮ่าๆ ไม่หรอก จริงๆแล้วอันนี้กะว่าเป็นเคสสุดท้ายแล้วล่ะ"

"หมอทำครึ่งวันหรอครับ?"
"เฉพาะวันนี้น่ะ เผอิญติดธุระหน่อยๆเลยจะมีหมออีกคนสลับมาทำให้"

"แล้วก็เมื่อกี้หมอว่าจะบอกเรื่องช่องปากให้แต่เราดันสลบไปก่อน คือโดยรวมแล้วหินปูนไม่เยอะเท่าไหร่"
"ครับ"
"แต่ฟันกรามซ้ายดูเหมือนจะผุ น่าจะต้องได้อุดฟัน จะทำต่อตอนนี้เลยมั้ย?"
"เอ่อ...ไม่ดีกว่าครับ คราวหน้าดีกว่า"

ผมรีบบอกปัดหมอไปเพราะแค่เมื่อกี้กว่าจะเสร็จผมยังเกร็งแทบแย่ ถ้าทำต่อคงไม่ไหวกลัวใจตัวเอง ขอถอยไปตั้งหลักคราวหน้าก่อนแล้วกัน

"โอเค งั้นคราวหน้านะ"

หมอบอกกับผม ก่อนที่ผมจะเดินออกไปนั่งรอเวชระเบียนเรียกอีกทีก่อนจะกลับบ้าน


"แกเป็นไงบ้างวะ ได้เจอรึเปล่า"
"ไม่เจออ่ะ ห้องนี้เป็นหมอผู้หญิง"
"ห้องที่ 4 ก็ไม่ใช่ ห้องที่ 3 ก็ไม่เจอ ห้องที่ 1 ก็ปิด ฉันว่าต้องอยู่ห้องที่ 2 แน่ๆเลย"
"จริงหรอ นี่ได้คิวห้องที่ 2 พอดีเลยว่ะแก ฮ่าๆๆ"
"หูย อย่าลืมกลับมารีวิวด้วยนะแก"


เสียงจากกลุ่มน้องผู้หญิงกลุ่มเดิมที่จะแอบมาส่องหมอนั่นล่ะ คือพี่จะบอกว่าถึงน้องจะเข้าถูกห้องก็เถอะแต่หมอเขาตรวจเคสพี่เป็นคิวสุดท้าย ฉะนั้นแล้วแห้วไปนะน้อง ฮ่าๆๆๆๆ หัวเราะในใจด้วยความหมั่นไส้ คิดดูจะมีใครบ้ามาทำฟันเพราะจะมาส่องหมอกันเล่า
ว่าแต่หมอหน้าตาดีขนาดนั้นเลยหรอ เมื่อกี้ก็เห็นใส่แต่ผ้าปิดปาก

"คุณวิธวิทย์ครับ" ไม่นานนักก็ถึงชื่อผมพอดี

"วันนี้เรียบร้อยแล้วนะครับ ส่วนเรื่องฟันกรามซ้ายก็เป็นคราวหน้า ทั้งหมด 30 บาทครับ"
คนบอกกับผมก็ไม่ใช่ใครที่ไหน หมอที่ทำฟันให้ผมนั่นล่ะ

ผมรับเงินทอนพร้อมใบเสร็จรับเงินมาดู ก่อนจะแอบสังเกตเห็นตรงมุมขวาล่างของใบเสร็จรับเงิน


ลงชื่อ ทพ.ธนวิทย์ ตั้งพินิจประเสริฐ
ผู้รับเงิน


เออแปลกดี ชื่อคล้ายกันซะด้วย


.

.

.


หลังจากวันนั้นที่ไปทำฟันมา ตอนนี้ก็ผ่านไปแล้วประมาณ 2 เดือน

ผมกลับมาเรียนต่อที่กรุงเทพฯเหมือนเดิม ที่เพิ่มเติมคือช่วงนี้ผมต้องระมัดระวังเรื่องฟันตัวเองมากขึ้น เพราะอย่างที่รู้ๆกันว่าฟันกรามด้านซ้ายที่ดูเหมือนจะต้องไปอุดซึ่งผมใจยังไม่กล้าพอจนต้องผ่อนผันไปก่อน ถ้าฟันซี่ที่ว่าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาก่อนกลับบ้านไปอีกรอบละก็ นอกจากจะลำบากผมยังไม่พอแถมจะเจ็บกว่าเดิมอีก

ตอนนี้ผมหลบมานั่งหาอะไรทานในฟู้ดคอร์ทของห้างเพราะช่วงนี้ตอนกลางวันร้อนมากให้อยู่ห้องก็คงไม่ไหว เชื่อว่าหลายๆคนก็คิดแบบนี้สังเกตได้จากฟู้ดคอร์ทที่แทบจะไม่มีที่นั่ง ถึงแม้ตอนนี้จะแค่ 4 โมงเย็นเองก็เถอะ

นั่งไปนั่งมารู้สึกเหมือนมีเศษอาหารติดอยู่ในปาก ผมก็เลยหยิบไม่จิ้มฟันขึ้นมากะว่าจัดการให้สิ้นซาก


"ขอนั่งด้วยนะครับ"

"คะ...ครับ"

มีคนที่มาขอนั่งด้วยด้านข้าง ซึ่งก็มาได้ถูกเวลาจริงๆ มาตอนที่กำลังหันหน้าอ้าปากกำลังแคะเอาเศษอาหารออกไปทางนั้นพอดี
ผมแทบหันหน้าหลบกับเอามือปิดปากแทบไม่ทัน

ผมนั่งดื่มอะไรไปอีกสักพักก่อนที่จะเตรียมลุกออกไป ซึ่งก่อนจะลุกออกไปผมก็เอากระเป๋าตังค์ออกมาเพื่อหยิบบัตรต่างๆออกมาจะได้ไม่ต้องล้วงเข้าล้วงออกมากมาย จะว่าไปนี่กระเป๋าตังค์หรืออะไรทำไมใบเสร็จเต็มไปหมด ขนาดใบเสร็จโรงพยาบาลก็ยังเก็บไว้อีก


"ยังเก็บไว้อยู่อีกหรอใบเสร็จน่ะ"

เสียงนุ่มทักขึ้นมาทำให้ผมหันไปมองว่าใคร

คนที่ทักก็คือคนที่นั่งข้างๆผมนั่นล่ะ ว่าแต่ใครวะหน้าไม่คุ้นเลย รุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยหรอทำไมดูไม่รู้จักดีเท่าไหร่


"อ่าว จำหมอไม่ได้หรอ เสียใจแย่อ่ะแบบนี้"
"หะ...เอ่อ สวัสดีครับ"
"ทำไม หน้าดูไม่เหมือนหมอหรอ"

ก็แหงล่ะ หน้าตาอ่อนกว่าหมอที่ผมเคยเจออีก แถมแต่งตัวแบบนี้อีกเป็นใครก็ยังนึกว่าเป็นนักศึกษาอยู่

"จะกลับแล้วหรอเราน่ะ"
"ครับ ว่าจะกลับแล้ว"
"อ่อๆ นี่ว่าจะกลับเหมือนกันเลย"

และผมกับหมอเราสองคนเดินคุยกันไประหว่างที่เดินลงบันไดเลื่อน


"เรื่องฟันเป็นยังไงบ้าง"
"ตอนนี้ก็พยายามดูแลอยู่ครับ"
"แล้วจะกลับไปอุดฟันตอนไหนเอ่ย หรือว่าอุดที่นี่ไปแล้ว?"
"ยังครับ ว่าจะกลับไปทำตอนปิดเทอม"
"ห้ามเป็นลมอีกนะทีนี้ ฮ่าๆๆ"
"โห ล้อจนได้"
"ล้อเล่นหน่อยเองน่า คราวจะเก็บเครื่องมือดีๆไม่ให้ออกมาเพ่นพ่านละ"

"ว่าแต่เรากลับยังไงน่ะ"
"ไม่รถเมล์ก็ BTS ล่ะครับ แล้วหมอล่ะ?"
"กลับ MRT นี่ล่ะ งั้นไปก่อนนะค่อยเจอกันใหม่อีกที"

ผมแยกย้ายกับหมอ แต่ด้วยความเป็นบ้าอะไรไม่รู้ของผมสงสัยคงอยากคุยต่อ ผมเลยเดินลง MRT ตามหมอลงไปเฉย

"อ่าว ไหนบอกว่ากลับ BTS ไม่ใช่หรอ?" หมอหันมาถามผม หลังจากที่ผมยืนต่อแถวซ้อนอยู่ข้างหลัง
"ผมกลับได้ทั้ง BTS และ MRT ครับ แล้ว MRT ถูกกว่าและเย็นกว่าก็เลยมาด้วย"

"หมอมากรุงเทพฯกี่วันหรอครับ?" ผมถามหมอหลังจากที่เราสองคนเดินเข้ารถไฟฟ้าไป
"ก็ 2-3 วันนี่ล่ะ กลับมาหาบ้าน"
"บ้านอยู่กรุงเทพฯหรอครับ?"
"ใช่แล้ว"

"จริงๆแล้วเรียกพี่ก็ได้ เรียกหมอมันดูห่างเหินกันไปหน่อย ฮ่าๆๆ"
"ฮ่าๆๆ ก็ได้ครับ ว่าแต่พี่อายุเท่าไหร่แล้ว"
"26"
"ยังหนุ่มใสๆอยู่เลย"
"ไม่เท่าไหร่หรอกน่า แล้วเราอายุเท่าไหร่แล้วน่ะ"
"21"
"รู้สึกตัวเองแก่จัง ห่างกันตั้ง 5 ปี"
"ไม่หรอก พี่น่ะหน้าเด็กจะตาย"

ก็จริง เพราะอย่างที่บอกพี่หมอแกดูเผินๆเหมือนคนที่ยังเรียนไม่จบเลยด้วยซ้ำ แถมพี่หมอแกตัวเล็กกว่าผมอยู่หน่อยๆ

"เรียนอะไรน่ะเรา"
"เรียนบริหารการบินปี 3 น่ะครับ"
"หูย ดูดีจริง"
"ยกเว้นตัวผมนะ โหล่ยโท่ยจะตาย"
"ว่าแต่คุยกันมาตั้งนานพี่ชื่ออะไรนะ"
"พี่ชื่อเดย์"
"หืม จริงหรอ"
"ทำไมหรอ?"
"ชื่อเหมือนผมเลย"
"ชื่อเดย์เหมือนกันหรอ โหบังเอิญซะจริง ฮ่าๆๆ"

"พี่มีแฟนยังครับ"
"ถามทำไม จะจีบพี่?"
"เปล่าอยากรู้เฉยๆเอง จะให้ผมจีบหรอ?"
"เอาสิ ถ้ากล้าจีบ"
"ฮ่าๆ ไม่เอาอ่ะเดี๋ยวพี่ถีบผมคว่ำ"
"ฮ่าๆ ตัวพี่หรอไม่มีหรอก"
"เห็นอายุ 26 ผมก็นึกว่ามีแล้วงี้"
"โห วันๆทำแต่งานจะเอาเวลาไหนไปหาได้ล่ะแหม"

"โอเค งั้นเดี๋ยวพี่จะลงละ มีอะไรปรึกษาพี่ได้ไม่ต้องกลัว"
"ครับพี่"


"น้องเดย์" ผมเงยหน้าขึ้นไปมอง แล้วพี่หมอเดย์ร่อนอะไรบางอย่างมาให้ผมก่อนที่ประตูรถไฟฟ้าจะปิดลง
"โยนอะไรมา?" ผมพูดกับตัวเองพร้อมกับหยิบแผ่นกระดาษเล็กๆที่ว่านั้นขึ้นมาดู


ทพ.ธนวิทย์ ตั้งพินิจประเสริฐ
โรงพยาบาลขุนลุมประพาส
โทรศัพท์ : 081-1530XXX
LINE : Sunday73A

[ChabaSri]

หมอขี้อ่อยว่ะ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

พรหมลิขิตแล้ว
ไปกท. ยังเจอกันอีก
ชื่อจริง วิธวิทย์ ธนวิทย์ คล้ายกัน
ชื่อเล่น เดย์ เหมือนกันอีก
ธนวิทย์ x วิธวิทย์ 
       
 

[tn]

คือให้เบอร์ให้ไลน์นี่คือไม่ได้อ่อยใช่อ่ะหมอ

[ืniyataan]

ว้าวๆๆๆๆๆๆๆ พี่หมออ้อย...ยยยยยยยยย   

[seaz]

น่ารัก ^^

[Praykanok]

หมอเดย์อ่อยมากจ้าาา 5555

[Minoru88]

หมอค่ะอ่อยขนาดนี้
เดย์เอาเลย 55

[205arr]

คุณหมออ่อยเก่งจังเล้ย
น่ารักมากเลยค่ะ
อ่านแล้วก็กลัวการขูดหินปูนมากกว่าเดิมอีก ไม่กล้าไปขูดซะที เฮ้อ 555

[Billie]

 

ชอบ

[ZYRUS]

น่ารักจังเลยค่ะ อ่านไปยิ้มไป 555555
น้องเดย์แลดูขวัญอ่อน เห็นเครื่องมือก็เป็นลมแล้วหรอลูก ฮืออออ ขำ แต่เข้าใจความรู้สึกตอนได้ยินเสียงเครื่องมือทำฟันนะ ขนาดไม่กลัวยังเสียว มันสะเทือนใจดีจริงๆ
ตอนสองได้เห็นพี่หมอเดย์แบบเต็มๆ แล้วทั้งชื่อจริงคล้าย ชือเล่นเหมือนกัน มีมาบังเอิญเจอ พรหมลิขิตมาก 

รอตอนต่อไปนะคะ พี่หมอเริ่มอ่อย-- เอ๊ย เริ่มยื่นไมตรีแล้ว

[poterdow]

หมออ่อยทั้งที จัดไปเลยเดย์

[Archery]

คุณหมออ่อยเก่งจังเล้ย
น่ารักมากเลยค่ะ
อ่านแล้วก็กลัวการขูดหินปูนมากกว่าเดิมอีก ไม่กล้าไปขูดซะที เฮ้อ 555

จริงๆแล้วไม่ได้น่ากลัวอลังการแบบนั้นนะครับ คือในเรื่องคือเดย์ขี้กลัวไปเองทั้งนั้น 55555

- - - - - - - -

ต้องขอโทษทุกคนที่หายหน้าไปนานเลย คือหายไปจัดเรื่องเอกสารมาก็เลยว่างเว้นยาวเลย ตอนนี้กลับมาต่อแล้วนะครับ

CHAPTER 3




หลังจากวันนั้นที่พี่หมอเดย์ได้ให้ไลน์ผมมา ตอนแรกผมก็งงเหมือนกันว่าให้มาทำไม พอได้ไลน์ถามเจ้าตัวก็บอกว่าเผื่อผมกังวลหรือสงสัยอะไรเกี่ยวกับเรื่องทันตกรรมก็ให้ไลน์มาหาได้


ซึ่งตอนแรกเราก็ยังพูดถึงเรื่องทันตกรรมอยู่หรอกนะ แต่พอหลังๆมาปรากฏว่าเริ่มออกทะเล แถมคนที่พาออกทะเลก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ผมเองนี่ล่ะ


/Sunday73A/ ทักมาแบบนี้ จะชวนพี่ไปไหนอีก 5555

/Dailywit/ บ้าน่าพี่ ไม่มีแล้ว 5555

/Sunday73A/ 55 โอเคๆ

/Dailywit/ คือเดือนหน้าเดย์จะกลับบ้านล่ะ

/Sunday73A/ อ่อ แล้วจะมาทำฟันที่เหลือด้วยใช่ป่ะ?

/Dailywit/ ใช่แล้ว

/Sunday73A/ คราวนี้พี่จะให้ที่แผนกเตรียมแอมโมเนียรอ

/Dailywit/ ยังไม่เลิกล้ออีกหรอพี่ 55555

/Sunday73A/ ช่วยไม่ได้ ใครใช้ให้มาสลบต่อหน้าพี่เอง 55

/Dailywit/ ร้ายมาก แต่เอาจริงๆก็ยังกลัวอยู่นะ

/Sunday73A/ อายุ 21 แล้ว กลัวไปได้

/Dailywit/ พี่ต้องลองมาเป็นคนขี้กลัวอย่างผมดิแหม่

/Sunday73A/ 55 โถ.. เด็กน้อยผู้น่าสงสาร เดี๋ยวจะไปให้กำลังใจอยู่ข้างๆละกัน

/Dailywit/ ถ้าให้ดีกว่านี้ ขอพี่เป็นคนทำให้ผมจะดีกว่านะ 555

/Sunday73A/ ทำไมอ่ะ กลัวหมอคนอื่น? 5555

/Dailywit/ จะว่าใช่มั้ยก็ไม่แน่ใจ 555 คือพี่มือเบาดี ผมจะได้หายกลัวลงบ้างหน่อยๆ

/Sunday73A/ งั้นหรอ 55 เดี๋ยวรอดูอีกทีแล้วกัน



ช่วงที่ผ่านมาผมกับพี่เดย์เราเจอกันประมาณ 1-2 เดือนต่อครั้ง ด้วยความที่พี่เขากลับบ้านที่กรุงเทพฯและลงเอยด้วยการลากกันไปเที่ยวตลอด เที่ยวกันจนเราสองคนก็งงตัวเองเหมือนกันว่าเจอกันทีไรคือไปเที่ยวดูนั่นดูนี่ตลอด


อีกอย่างหนึ่งช่วงแรกเราสองคนก็ดูไม่ชินในการเรียกชื่ออีกฝ่ายเท่าไหร่ ด้วยความชื่อเล่นเหมือนกันเลยเหมือนเรียกชื่อตัวเองไปด้วยก็ดูทำให้แปลกๆไปหน่อย


.

.

.

.



1 เดือนต่อมา



"เดย์หมดคิวตั้งแต่บ่าย 3 ไม่ใช่หรอ?" เสียงจากพี่ร่วมแผนกทันตกรรมทักขึ้นมา หลังจากเห็นผมยังนั่งอยู่ในห้องตรวจด้วยชุดเดิม


"คิวปกติหมดแล้วครับพี่ คือรอคิวพิเศษที่นัดไว้อยู่เห็นว่าเป็นคิวเลขสุดท้ายของวันนี้"

"อ่อๆ โอเค เดี๋ยวพี่ไปจัดการคิวของพี่ต่อละ" พี่ร่วมแผนกคนนั้นพูดจบก่อนจะเดินไปห้องตรวจของตัวเอง


ถามว่าหมอเดย์คนนี้มีคิวพิเศษกับเขาด้วยหรอ ใช่แล้วครับ ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหนก็คือน้องที่เคยสลบต่อหน้าผมมาแล้วนั่นเองไงล่ะ ฮ่าๆๆ ที่ตอนนี้ผมกำลังถือประวัติของเดย์อยู่พอดี


นายวิธวิทย์ นิเวศน์พงศ์

เกิด : 26 กรกฎาคม 2539

ประวัติมาโรงพยาบาลล่าสุด : 12 มิถุนายน 2560

ทันตกรรมล่าสุด : 12 มิถุนายน 2560



"เห็นหมดแล้วมั้งว่าผมโรงพยาบาลวันไหนบ้าง ฮ่าๆๆ" เสียงที่คุ้นหูทำให้ผมเงยหน้าขึ้นมา ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากคนไข้คิวพิเศษของผมในวันนี้นี่เอง


"ว่าแต่ตอนนั้นผมพูดเล่นนะ แต่พี่เอาจริงดิ"

"ก็เดย์บอกว่าอยากให้พี่ทำให้ พี่ก็เลยจัดการให้เลย"

"เกรงใจจัง ฮ่าๆ"

"เกรงใจน่ะไม่เท่าไหร่ แต่อย่าเกร็งเยอะแล้วกัน"

"พี่เดย์ก็สัญญากับเดย์ก่อน ว่าจะเบามือไม่ทำเจ็บ"

"โอเค สัญญาครับ" ก่อนที่พี่ผู้ช่วยของผมจะนำผ้าสีเขียวลงมาคลุมปิดหน้าเดย์ไว้ แล้วผมก็เริ่มการหัตถการตามขั้นตอนไป


ถามว่าเดย์ยังเกร็งเหมือนเดิมอยู่ไหมผมว่าน้อยลงนิดนึง ถึงมือจะยังกุมกันแน่นเหมือนเดิมก็ไม่ถึงขึ้นที่เกร็งไปทั้งตัวจนปลายเท้ายกขึ้นมาเหมือนคราวก่อน


"โอเค ไม่ต้องเกร็งมาก เดี๋ยวเป็นลมเอาอีก" ผมแอบล้อเลียนออกไป ปรากฏว่าเดย์เอื้อมมือมาดึงชายเสื้อผมตอบโต้แบบเบาๆ


"แกล้งหมอหรอ ถอนฟันหมดปากดีมั้ยนะ" เท่านั้นล่ะ เดย์เปลี่ยยจากดึงชายเสื้อมาหยิกเอวผมแทน ดุจริง


"ล้อเล่นเองน่า เดี๋ยวก็เสร็จแล้วนะครับ" พี่ที่เป็นผู้ช่วยผมมองผมแบบงงเล็กน้อยที่ผมดูจะเป็นกันเองกับเดย์ มากกว่าคนไข้คนอื่นๆ


หลังจากนั้นไม่นานนักทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อย



"พอผมพูดไม่ได้นี้เอาใหญ่เลยนะพี่"

"ฮ่าๆ เล็กน้อยเองน่า"

"แล้วฟันเดย์เป็นยังไงบ้าง ต้องมาทำอะไรอีกรึเปล่า"

"อุดฟันครั้งนี้เสร็จก็ไม่มีอะไรแล้วล่ะ"


ผมทำความสะอาดและเก็บเครื่องมือต่างๆเสร็จ ก่อนจะรับใบเสร็จรับเงินจากการเงินและเดินเข้าไปหาเดย์ที่กำลังนั่งอยู่



"ไม่มีค่าใช้จ่ายนะครับวันนี้" ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆ

"หืม...พี่มาจากไหนเนี่ย ไม่เข้าไปที่การเงินหรอ"

"ก็เอาใบนี้มาจากการเงินแล้วไง" ก่อนที่ผมจะยื่นใบเสร็จให้เดย์


"เดี๋ยวนะพี่ ผมต้องจ่าย 30 บาทตามใบนี้ไม่ใช่หรอ?"

"ออกให้ เลี้ยงเด็ก"

"รวยเนอะพี่"

"ฮ่าๆ ก็ไม่หรอก ตอนนั้นเดย์ยังออกค่ารถเมล์ให้พี่ไปก่อนเลย"

"แต่นั่นแค่ 17 บาท"

"ถือว่าอีก 13 บาทพี่เลี้ยงละกัน"


"กลับยังไงน่ะเรา มอเตอร์ไซค์?"

"เปล่าๆ วันนี้ไม่ได้เอามา รอญาติมารับน่ะพี่"

"งั้นให้พี่ไปส่งมั้ยล่ะ?"

"ได้หรอพี่? อยู่คนละทางเลยนะ"

"ได้สิ อย่างน้อยพี่จะได้เรียนรู้ทางในเมืองด้วยไง"


หลังจากนั้นผมก็ออกไปส่งเดย์ด้วยพาหนะประจำตัวอย่างมอเตอร์ไซค์ Honda Dream ที่ใช้มาทำงานทุกวัน


"พี่แวะไปรษณีย์ก่อนได้ป่ะ?"

"ได้ดิพี่"

ผมขับมาถึงตรงด้านหลังไปรษณีย์ หลังจากเมื่อกี้เพิ่งนึกได้ว่ามีของส่งมาถึงผมวันนี้


"ผมลงไปเอาให้ก็ได้พี่" เดย์ที่ซ้อนท้ายผมบอก ก่อนจะก้าวลงไป

"เดี๋ยวก่อน รู้ชื่อพี่รึยัง"

"ง่ายจะตายพี่ เราสองคนชื่อแทบจะเหมือนกันอยู่แล้ว"


เออเนอะ ก็จริง



"บ้านเดย์อยู่ตรงไหนนะ"

"แถวหลังสนามบินพี่"


"พี่รีบปะ?" เดย์ถามผมระหว่างที่ผมกำลังขับรถผ่านด้านข้างสนามบิน

"ไม่นะ ทำไมล่ะ?"

"ขอจอดดูเครื่องบินแป๊บนะ"

"งั้นได้เลย"


เดย์บอกให้ผมขับมาจอดตรงโค้งของถนน ซึ่งตรงนี้เป็นมุมหัวของรันเวย์พอดี



"ชอบดูเครื่องบินหรอเราอ่ะ"

"แน่นอนพี่ แม่พามาดูตั้งแต่ตอนเด็กแล้ว"

"มิน่าล่ะ ทำไมถึงเรียนบริหารการบินได้"

"ฮ่าๆ แล้วทำไมพี่ถึงมาเรียนทันตแพทย์ได้ล่ะ"

"พี่ถนัดอะไรทางด้านสายนี้มาตั้งแต่ ม.ปลายแล้วล่ะ เลยคิดว่าสายวิทยาศาสตร์สุขภาพเหมาะกับตัวเองที่สุดละ"

"เกิดมาเพื่อรักษาประชาชนเลยสินะพี่"

"ฮ่าๆ ก็มีส่วน"


"แล้วรับรักษาใจรึเปล่า"

"โหยย ลำพังทุกวันนี้ยังหาคนรักษาอยู่เลย จะไปรักษาใจใครได้"

"ให้ผมรักษาให้สิพี่ ช่วยได้นะ"

"นี่คืออ่อยพี่อยู่ว่างั้น"

"มุขเองล่ะน่า แหม"



"พี่ว่าจะถามนานแล้วว่าที่นี่ไม่มีเที่ยวบินตรงจากกรุงเทพฯ หรอ? คือต้องแวะลงเปลี่ยนเครื่องอย่างเดียวเลย"

"ไม่มีนะ เคยมีบางเจ้าทำแล้วสุดท้ายเก็บของกลับหมด"

"แปลกดีเหมือนกัน"


"เดย์ว่าไม่มีอะไรแปลกกว่าเราสองคนแล้วล่ะ ฮ่าๆๆ"

"เออเนอะพี่ก็ว่า คนอะไรจะชื่อเหมือนกันขนาดนั้น"



"เหมือนกับแบบชนิดที่ว่า ถ้ามีคนบอกว่าเดย์กับพี่เป็นคู่กันนี้ผมเชื่อนะ"

[Praykanok]

ว่าพี่หมอขี้อ่อยแล้ว น้องเดย์ก็ไม่แพ้กันนาจาาาาา 55555