สุดยอดความนิสัยไม่ดี หายไปไม่มาต่อเรื่องเป็นเดือน 55555555 //ผิดไปแล้วครับ
ตอนนี้ก็เลยค่อนข้างยาวเป็นพิเศษเพื่อชดเชยด้วยครับผม
CHAPTER 4ผมชอบพี่เดย์ ...
ใช่แล้ว หัวใจของผมยืนยันแบบนั้นจริงๆนะ
ตั้งแต่วันแรกที่เราสองคนเจอกันซึ่งประเดิมด้วยการที่ผมไปเป็นลมต่อหน้าพี่เดย์ จนมาบังเอิญเจอกันอีกครั้งที่กรุงเทพฯ หลังจากนั้นเราสองคนก็แทบอยู่ในส่วนหนึ่งของชีวิตของกันละกัน และด้วยความใกล้ชิดสนิทสนามที่ว่า หัวใจผมก็ดันคิดไม่ซื่อจนได้
แต่ปัญหาคือทั้งผมและพี่เขาเราเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่นี่ล่ะ เพราะยังไงแล้วขึ้นชื่อว่าผู้ชายหลักๆก็ย่อมเป็นผู้ทานอาหารทะเลของดีเมืองสุราษฎร์อยู่แล้วไม่ใช่ของป่าประเภทเดียวกัน แถมอีกอย่างหนึ่งคือถ้าเกิดวันใดวันหนึ่งที่เรื่องเผยออกมาแล้วทำให้เรามองหน้ากันไม่ติดจะทำยังไง ขึ้นชื่อว่าอยู่ๆดีก็มีผู้ชายเหมือนกันมาบอกชอบเป็นใครก็รู้สึกไม่ดีหรอกผมว่า
ทุกวันนี้ถือว่าได้ใกล้ชิดเก็บเกี่ยวความรู้สึกกันไปก็ดีแล้วล่ะสำหรับผมนะ
"นั่งซึมเชียว สำนึกผิดอยู่หรอ"
"บ้าน่าพี่เดย์ อย่าพูดงั้นดิ ฮ่าๆๆ"
ส่วนตอนนี้เรื่องของเรื่องคือช่วงนี้เป็นช่วงหยุดยาวเทศกาลปีใหม่ ซึ่งหลายคนก็จะกลับบ้านกันหนึ่งในนั้นก็คือผมด้วย แน่นอนว่าถ้าผมกลับบ้านก็ต้องเจอพี่เดย์ (ถ้าพี่เดย์ไม่กลับบ้านที่กรุงเทพฯ) จนผมเริ่มผุดแผนชั่วร้ายขึ้นมาคือตั้งใจจะอยู่ที่นี่ต่ออีก 2-3 คืนโดยไม่บอกกับที่บ้าน พอที่บ้านมาส่งผมที่สนามบินผมก็นั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้างมาที่ห้องที่พี่เดย์เช่าอยู่นั่นเอง ช่างเป็นลูกรักหลานรักต่อครอบครัวเสียจริง (ประชด)
แต่ไม่ใช่ว่าเจ้าของห้องไม่รู้นะ เพราะอันนี้ผมบอกล่วงหน้าตั้งแต่ก่อนจะกลับมาที่บ้านแล้วล่ะ
"พรุ่งนี้วันเสาร์ ไปเที่ยวกันมั้ยพี่เดย์?"
"อือ ก็ได้นะ แล้วเราจะพาพี่ไปเที่ยวไหนล่ะ"
"ก็ไปขับรถชมวิว และแวะเที่ยวถ่ายรูปกันหน่อยๆ"
"แล้วจะไปกันยังไงอ่ะ?"
"Honda Dream นั่นไง"
"โห...จะไหวหรอ"
"ไหวแน่นอนพี่เพราะเราไม่ได้ไปไหนกันไกล เชื่อใจเดย์ได้"
หลังจากที่เราสองคนทานข้าว อาบน้ำ ทำนู่นทำนี่เสร็จก็ถึงเวลานอน เพราะพรุ่งนี้ผมกับพี่เดย์กะว่าจะออกจากห้องกันประมาณเช้าๆหน่อย
พอพูดถึงเรื่องนอน ห้องพี่เดย์มีเตียงขนาดกลางอยู่อันเดียวแน่นอนว่าผมกับพี่เดย์เราต้องนอนด้วยกัน แถมผ้าห่มก็มีอยู่ผืนเดียวแต่เป็นผืนใหญ่และหนามากเพราะอากาศที่นี่ช่วงนี้หนาวจนถึงชนิดที่ว่าเครื่องปรับอากาศยังอุ่นไปเลย ขนาดอยู่แค่ในเมืองยังไม่ได้ขึ้นไปบนดอย
"จริงๆมีผ้าห่มอยู่อีก 2 ผืนนะแต่เป็นผืนบางหน่อย พี่กลัวว่าเดย์จะหนาวเอา"
"งั้นเราก็นอนผืนใหญ่ผืนเดียวกันนี่ล่ะพี่"
"เตียงไม่ค่อยใหญ่นะ พอนอนได้อยู่เนอะ"
"ก็ได้อยู่นะ ถามแบบนี้พี่กลัวว่าตัวเองจะละเมอมาทำอะไรกับผมงี้หรอ"
"ฮ่าๆๆ บ้าน่า พี่เนี่ยนะจะกล้าไปทำอะไรเดย์"
"เห็นเดย์หล่อแบบนี้ก็ไม่แน่"
"แต่หมอเดย์คนนี้หล่อกว่า ฮ่าๆ"
"แหม ให้หมอเดย์หล่อกว่าก็ได้"
เรานอนคุยกันไม่นานก่อนจะหลับกันไป
.
.
.
'เดย์...''ใกล้จะ 8 โมงแล้วนะ...'"อือ...ตื่นแล้วครับพี่" ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาตามเสียงเรียกของพี่เดย์
"ตื่นแล้วหรอเรา"
"อ่าหะ" ผมบอกไปทั้งที่ตายังปรือๆอยู่
"แล้วที่กอดพี่ไว้ทั้งคืนนั้นเป็นไงบ้าง"
หะ อะไรนะ?
ผมรีบลืมตาขึ้นมาก่อนจะพบว่าตอนนี้ผมกอดพี่เดย์เอาไว้ กอดอย่างเดียวไม่พอยังไขว้ไว้ทั้งแขนทั้งขา ง่ายๆก็คือกอดแบบชนิดล็อคตัวพี่เดย์จนไม่น่าจะขยับได้
"ชิบหายละ ขอโทษนะพี่ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ" ผมรีบผละตัวออกจากพี่เดย์พร้อมกับรีบขอโทษ
"ฮ่าๆ ช่างเถอะๆ"
"ว่าแต่ทำไมพี่ไม่เรียกหรือดันผมออกไปล่ะ?"
"ก็ตอนนั้นพี่แค่รู้สึกตัวเฉยๆ แต่ง่วงมากแล้วก็หลับต่อไปเลย"
มิน่าล่ะว่าทำไมหมอนข้างเมื่อคืนถึงนุ่มๆหอมๆกว่าปกติทั่วไป ไม่โดนพี่เขาถีบตกเตียงให้ก็ดีแค่ไหนแล้ว
- - - - -
หลังจากที่เราสองคนแต่งตัวกันเสร็จแล้วก็ออกมาหามื้อเช้ากันที่ตลาด และแวะซื้อของกินอะไรติดรถไว้เอาไปกินระหว่างทางที่แวะตรงไหนแล้วหิวพอดี ช่วงสายตอนนี้ถึงแม้ใกล้จะ 10 โมงเช้าแล้วแต่ไอหมอกของหน้าหนาวยังปกคลุมไปทั่วทั้งเมืองและตลอดเส้นทางที่เราขับออกมา
เราตกลงกันว่าตอนเช้าพี่เดย์จะเป็นคนขับส่วนผมจะเป็นคนซ้อนแล้วตอนบ่ายค่อยสลับกัน จุดหมายแรกคือบ่อน้ำร้อนที่อยู่ชานเมืองซึ่งเราสองคนมาถึงตอนที่พระอาทิตย์กำลังทอแสงทะลุม่านหมอกพอดี แต่อากาศก็ยังหนาวเหมือนเดิม
"เอามือจุ่มลงไปได้ป่ะ?" พี่เดย์พูดขึ้นมาระหว่างที่เราอยู่ตรงริมบ่อน้ำร้อนใหญ่
"ลองดูสิพี่"
"เฮ้ย พี่เอาจริงดิ" ผมเอ่ยขึ้นมาเมื่อพี่เดย์ถอดถุงมือออกแล้วกำลังจะเอาจุ่มลงไปในบ่อ
"อือ ทำไมล่ะ?"
"ร้อนตายเลยนะพี่"
"ฮ่าๆๆ ก็รอคนห้ามอยู่นี่ไงล่ะ นึกว่าจะใจร้ายปล่อยให้มือพองซะละ" อ่าว แกล้งกันเฉยเลย
ในบ่อน้ำร้อนก็จะมีร่องน้ำเล็กๆที่ไหลมาจากบ่อใหญ่เพื่อไปตามบ่อต่างๆอีกที ซึ่งเราสองคนตอนนี้ก็มานั่งอยู่ริมร่องน้ำที่อยู่ด้านข้างศาลานั่งเล่นพอดี โดยพี่เดย์ถอดรองเท้าและถกขากางเกงขึ้นก่อนจะค่อยๆแช่เท้าลงไปในน้ำ ส่วนผมไม่กล้าเสี่ยงเรื่องความร้อนของน้ำเท่าไหร่เลยนั่งอยู่เฉยๆ
"ไม่ลองหน่อยหรอเดย์"
"ไม่อ่ะ กลัวร้อน"
"ก็ไม่ร้อนมากนะ ร้อนแบบอุ่นๆหน่อย"
ผมเลยถอดรองเท้าออกพร้อมถกขากางเกงขึ้นบ้าง แต่ด้วยความกล้าๆกลัวๆผมเลยยกเท้าค้างไว้เหนือผิวน้ำอยู่หน่อยๆ ไม่เอาลงซะทีเดียว
"ไม่ต้องกลัวหรอก เอาลงไปเลยเชื่อพี่"
พี่เดย์พูดพร้อมเอามือกดเข่าผมลงไปเพื่อดันขาลงไปในน้ำ พอหน้าขาโดนความร้อนจากน้ำทำให้ผมร้องเอาซะลั่นศาลาพร้อมกับเท้าที่รีบยกขึ้นมา
"โทษทีๆ แต่เมื่อกี้ร้องซะลั่นเลย ฮ่าๆๆ"
"เป็นถึงพี่มาแกล้งน้องได้ยังไง โห ใจร้ายว่ะ" พูดจบผมเลยแกล้งกับด้วยการวักน้ำร้อนใส่พี่เดย์ซะทีสองที
เราสองคนนั่งคุยกันไปสักพัก ก่อนจะเราจะเดินทางย้อนขึ้นเหนือผ่านตัวเมืองไปอีกที่หนึ่งที่วางแผนไว้ในทริปของพวกเรา
"อาหารปลามั้ยจ๊ะหนู มีขายแค่ด้านหน้าตรงนี้เท่านั้นนะ" เสียงจากเหล่าบรรดาแม่ค้าตรงปากทางเข้าที่คอยเชื้อเชิญคนที่มาเที่ยวที่นี่ ก่อนจะผมจะตัดสินใจซื้อมา 2 ถุง
"ที่นี่มีปลาด้วยหรอ?" พี่เดย์ถามผมขึ้นมา
"แหมพี่ ชื่อก็บอกอยู่ว่าถ้ำปลา"
"เออเนอะก็จริง ฮ่าๆๆ"
เราสองคนเดินมาจนถึงสะพานไม้ที่ด้านล่างเป็นลำธารที่ไหลออกมาจากถ้ำและมีปลาแหวกว่ายอยู่ พร้อมกับค่อยๆโปรยอาหารปลาลงไป
และด้วยความหมั่นไส้พี่เดย์ที่แกล้งผมที่บ่อน้ำร้อนมาเมื่อตอนสาย พอถึงจังหวะที่พี่เดย์โน้มตัวเพื่อเทอาหารปลาออกจากถุงให้หมดนั้นก็เลยเข้าไปจัดการเขย่าให้ซะ แน่นอนว่าเจ้าตัวร้องซะลั่นอุทยาน
"โหว แกล้งแค่นี้ กรี๊ดเลยหรอพี่"
"กรี๊ดอะไร นั่นเขาเรียกว่าเสียงแห่งความกล้าหาญ"
"จ้า กล้าหาญจริงๆ"
พวกเราหาที่นั่งใต้ร่มเงาต้นไม้ ก่อนจะจัดการกับของกินที่เราซื้อติดรถกันมา
"พี่มาทำงานที่นี่นานรึยัง?" ผมถามขึ้นมา
"ก็เกือบปีแล้วล่ะ"
"แล้วเจอคนที่ถูกใจบ้างป่ะ?"
"จะจีบหมอฟันหรอเราอ่ะ ทำไมถึงถามพี่บ่อยจัง"
"เอ้า ก็คนมันอยากรู้ผิดตรงไหน" ถึงแม้อยากจะตอบว่าใช่ก็เถอะ
"จะมีใครล่ะ วันๆก็อยู่แต่งาน นอกจากงานก็มีเดย์นี่ล่ะ"
"ฮ่าๆๆ สู้ๆละกันพี่ บางทีอาจจะอยู่ใกล้ๆรอบตัวพี่ก็ได้"
ของกินส่วนใหญ่ที่เราซื้อมาก็ขนมทั่วๆไป ซึ่งแน่นอนว่าไม่พ้นป๊อกกี้ซึ่งตอนนี้เหลืออยู่แท่งเดียว
"เหลืออยู่แท่งเดียวพอดี งั้นแบ่งกันป่ะพี่" ผมบอกพร้อมกับคาบป๊อกกี้ด้านหนึ่งเอาไว้
"หักแบ่งง่ายกว่าไหมเดย์"
"ไม่อ่ะ แบ่งแบบนี้แหละ" ตอแหลระยะหวังผลจริงๆเลยผมนี่ก็นะ
ก่อนที่พี่เดย์จะคาบป๊อกกี้อีกด้าน พร้อมกับใบหน้าของเราสองคนที่ค่อยขยับเข้าหากันเรื่อยๆ ยิ่งใกล้ก็ยิ่งทำให้ผมคิดไปไกลว่าถ้าชนกันเมื่อไหร่ล่ะก็ ...
เปาะ !
แต่ป๊อกกี้เวรนี้ก็สลายฝันกลางวันด้วยหักกลางทางเฉยเลย โธ่เอ้ย
"เดย์เป็นอะไรรึเปล่า ทำไมหน้าขึ้นสีแบบนั้น" พี่เดย์ถามผมขณะที่กำลังเคี้ยวป๊อกกี้ในปากอยู่
"อ้อ เป็นคนหล่อครับพี่หน้าก็เลยเป็นแบบนั้น"
"ฮ่าๆ อยากอ้วกแต่เสียดายตังค์ที่ซื้อขนมมา"
"พี่เดย์ !!"
ผมโกหกกลบเกลื่อนไปอย่างนั้นล่ะ ตายละ หน้าผมออกอาการขนาดนั้นเลย?
"เดย์ ถ่ายรูปๆ" พี่เดย์เรียกผมระหว่างที่เรากำลังเดินบนสะพานไม้เพื่อไปยังทางออก ก่อนจะยื่นมือถือมาให้ผม
"แนวตั้งหรือแนวนอน?" ผมถามพร้อมกับขยับถอยหลังออกไป
"ไม่ใช่แบบนั้น" พี่เดย์พูดก่อนจะเดินเข้ามาหาผม
"หืม?"
"เซลฟี่ตังหากล่ะ"
"อ่าว ถ้าเซลฟี่แล้วทำไมพี่ถึงยื่นมือถือมาให้ล่ะ"
"ก็เดย์สูงกว่าพี่ไง"
จะว่าไปผมสูง 178 ส่วนพี่เดย์สูง 174 ก็แทบไม่ต่างกันตรงไหนนะ
หลังจากนั้นเราก็เซลฟี่กันอีกเล็กน้อยก่อนที่เราจะเดินทางกลับเข้าในเมืองกัน โดยครั้งนี้ผมเป็นคนขับเอง
- - - - -
"เดย์" พี่เดย์เรียกผมที่กำลังนอนเล่นอยู่บนโซฟา
"ว่าไงพี่?"
"เปล่าหรอ จะบอกว่าแบตเต็มแล้ว"
"งั้นฝากถอดด้วยพี่"
"กลับวันพรุ่งนี้ใช่รึเปล่า?" พี่เดย์ถามพร้อมลงมานั่งใกล้ๆผม
"ใช่แล้วพี่"
"ให้พี่ไปส่งป่ะ?"
"โหย ไม่เป็นไรครับพี่ แค่นี้ก็รบกวนพี่เยอะละ"
"รบกวนตรงไหน ทุกวันนี้ออกจากสนุกดีจะตาย"
"สนุกจริงดิ งั้นพี่คงต้องเจอผมบ่อยๆแล้วล่ะ"
"ก็มาอยู่กับพี่สิ"
"นี่พี่จะอ่อยเดย์อยู่ใช่ป่ะ?"
"เดี๋ยวนะอ่อยอะไร ฮ่าๆๆ"
"แหม ชอบบอกว่าเดย์อ่อยพี่อยู่นั่น พอทีอย่างนี้ไม่อ่อยเลยเนอะ"
"ฮ่าๆ เล่นบ้างอะไรบ้างเองน่า"
สมมุติว่าถ้าเราสองคนเปลี่ยนใครคนใดคนหนึ่งเป็นผู้หญิง พี่หมอเดย์ไม่รอดจากผมมาถึงวันนี้หรอก แต่ติดที่ว่าในความเป็นจริงที่เราเป็นผู้ชายเหมือนกันนี่ล่ะสิ
.
.
.
หลังจากวันที่เราไปเที่ยวด้วยกัน ตอนนี้ก็ผ่านมาแล้วเดือนนึงพอดี
ช่วงพักหลังๆเราสองคนไม่ค่อยได้คุยกันบ่อยเท่าเดิม เพราะพี่เดย์เหมือนจะมีงานเยอะขึ้นและตัวผมที่ติดสอบอยู่ด้วยอีกอย่างหนึ่งเดือนนี้พี่เดย์ก็ไม่ได้กลับมากรุงเทพฯด้วย ผมก็ทำได้แต่ส่งความรักผ่านสายลมลอยๆหรือหาที่ไปเพ้อบ้างอะไรบ้าง ขนาดรูปหน้าจอผมยังใช้รูปพี่เดย์เลยนะ (เจ้าตัวรู้คงจบไม่สวย)
และยิ่งล่าสุดเห็นเฟซพี่เขาไปกดติดตามเฟซผู้หญิงอกสะบึ้ม สั้นเสมอหูขนาดนั้นอีกด้วยนะ
Thanawit Tangphinitprasert has followed 'ผู้สาวฮันนี่ เซ็กซี่เพื่อเธอจิบิ'จนผมเริ่มจะถอดใจแล้วว่า เดย์เอ้ย มึงเลิกมโนตัวเองกับพี่เค้าเหอะ
- - - - -
อย่างในวันนี้ผมก็มาเดินห้างหาอะไรทำไปบ้าง ซึ่งอีก 4 วันก็จะวันวาเลนไทน์แล้วพอดี ตามมุมต่างๆก็มีการจัดตกแต่งในแบบธีมความรัก ความหวาน เห็นแล้วชวนมองบนจริงๆ แถมยังไม่รวมกับที่ควงเป็นคู่ๆตรงลานหน้าห้างด้วยนะ
Witthawit Niwetphong post...
เห็นควงกันมาหลายคู่แล้ว ไหนฟ้าช่วยบันดาลเอามาให้ผมสักทีหน่อยครับ จะนั่งรออยู่ตรงหน้าห้างนี่ล่ะกดโพสต์เสร็จไม่นาน ก่อนที่ผมจะลุกออกไปหาที่นั่งใหม่เพราะเหม็นควันบุหรี่ที่ลอยเข้ามา
แต่แล้วจู่ๆเหมือนมีใครกำลังโผเข้ามากอดผมจากด้านหลัง จนเอาตัวผมแทบเซไปด้านข้าง
"ชอบกันตั้งแต่แรกแล้วทำไมไม่บอกล่ะ"
หัวข้อ: (เรื่องสั้น) Dental Day - หมอครับเบาหน่อยๆ ผมกลัว [UPDATE CH.05 จบแล้ว 021117] (อ่าน 9078 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก