[END] Oh! God ผมโดนท่านเจ้าที่ตามรังควานครับ!:: จบแล้ว [22-08-2018]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [END] Oh! God ผมโดนท่านเจ้าที่ตามรังควานครับ!:: จบแล้ว [22-08-2018]  (อ่าน 97681 ครั้ง)

ออฟไลน์ Hazel_nut

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 164
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +164/-3
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.เมื่อนิยายจบแล้วให้แก้ไขหัวกระทู้ต่อท้ายว่าจบแล้ว


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0


Oh! God ผมโดนท่านเจ้าที่ตามรังควานครับ!
By... Hazel_nut


บทนำ

"ไอ้เจ้ามนุษย์พูดจาสามหาว!"


 

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าโดนเพื่อนรักตั้งแต่วัยเด็กขอร้อง ทิราวัฒน์คงไม่ยอมตกปากรับคำมาทำอะไรแบบนี้เป็นแน่

เรื่องมันเริ่มมาจากการที่เพื่อนสมัยเด็กที่ว่านั่นล่ะ ต้องทำภาพยนตร์สั้นส่งอาจารย์เป็นโปรเจ็คก่อนสอบมิดเทอม หัวข้อก็คือ...การล้อเลียนละครไทย ซึ่งมันเกี่ยวกับเขาตรงไหนน่ะเหรอ?

ก็ตรงที่ไอ้เพื่อนเวรต้องการทำหนังสั้นล้อเลียนละครเรื่องพิษสวาท และมันขอให้ไอ้ทิราวัฒน์คนนี้...

รับบทคุณอุบล

ตอนแรกก็ฉะกับมันอยู่หรอกว่าเขาเป็นผู้ชายจะให้ไปรับบทผู้หญิงมันได้ที่ไหนกันเล่า! แต่พอได้ฟังรายละเอียดดี ๆ ก็เลยใจอ่อนตกปากรับคำยอมเล่นหนังให้มันไปจนได้...ยังดีที่เป็นคุณอุบลเวอร์ชันผู้ชายไง เขาไม่จำเป็นต้องแสดงเป็นผู้หญิง เพราะถ้าทำอย่างนั้นเขาคงจะกลายเป็นกะเทยอุบลซะแทน ซึ่งนั่นมันต้องออกมาอุบาทว์มากแน่ ๆ

"ไอ้แทงค์ ฉากนี้อย่าลืมนะเว้ย ทำหน้าครุ่นคิดตอนมองศาลพระภูมิ เอาแบบคิดจริงจังเลยนะ หน้าเครียด ๆ อ่ะ"

ฉากที่ไอ้พัฟเพื่อนของเขาพูดถึง ก็คือฉากที่คุณอุบลนั่งรถเข้าบ้านใครสักคนนี่ล่ะ (คือเขาก็ไม่เคยดูละครเรื่องนี้แบบจริง ๆ จัง ๆ สักครั้ง เลยไม่รู้หรอกว่าใครเป็นใครในเรื่อง) แล้วจิกตามองพระภูมิเจ้าที่เป็นการเย้ยหยัน แต่ในบทหนังล้อเลียนของไอ้พัฟมันบอกให้เขาทำอีกแบบน่ะสิ...

"เข้าฉากเตรียมถ่ายทำครับ!!" ไอ้พัฟตะโกนบอกกับทีมงาน ซึ่งก็คือเพื่อนร่วมทีมทำโปรเจ็คของมันนั่นล่ะ

ทิราวัฒน์หรือแทงค์ขึ้นไปนั่งบนรถในตำแหน่งข้างคนขับ ขณะที่คนขับเป็นผู้หญิงซึ่งเขาคุ้นหน้าคุ้นตาดี...พี่สาวของไอ้พัฟมันไง ไอ้นี่มันใช้งานคนรอบข้างได้เก่งจริง ๆ เลยวุ้ย ไม่ต้องเสียเงินจ้างใครมาเล่นเลยสักคน

"เอาล่ะนะ แอ็คชั่น!!"

แทงค์เล่นไปตามบท...เมื่อรถเคลื่อนผ่านประตูรั้วบ้านจนเห็นศาลพระภูมิ ชายหนุ่มก็เพ่งมองไปที่ศาลด้วยหน้าตาคร่ำเคร่ง ซึ่งตามบทแล้วพี่สาวไอ้พัฟต้องเหลือบมาเห็นแล้วถาม

"ทำไมมองศาลพระภูมิหน้าเครียดแบบนั้นล่ะ"

"ผมกำลังคิดน่ะครับ ว่าศาลสีส้มนี่มันเชยสิ้นดี ควรเปลี่ยนเป็นสีชมพูพาสเทลมากกว่า อ้อ เพนต์ลายยูนิคอร์นให้มีหลาย ๆ สีลงไปด้วยก็น่าจะแจ่มนะ คิดว่างั้นไหมครับ?"

...นั่นล่ะคือบทของเขา

ทิราวัฒน์แค่พูดไปตามบทเท่านั้นจริง ๆ โดยหารู้ไม่ว่าได้ทำให้ใครคนหนึ่งโกรธเข้าเสียแล้ว

ณ อีกด้านหนึ่ง...ในศาลพระภูมิสีส้มอิฐ ชายร่างสูงกำยำในสภาพเปลือยท่อนบนโชว์กล้ามหน้าท้องสวยกับกางเกงยีนส์สีดำซีดที่เอวต่ำเสียจนเห็นวีเชฟงาม ๆ กำลังยืนเท้าเอวด้วยท่วงท่าประหนึ่งนายแบบมืออาชีพ ถลึงตามองหนุ่มหล่อหน้าใสในรถยนต์ด้วยความขุ่นเคืองใจ

"ไอ้เจ้ามนุษย์พูดจาสามหาว!" ชายหนุ่มตะโกนก้อง "บังอาจมาบอกว่าบ้านของข้าเชยรึ!? เอ็งไม่ได้มีชีวิตอย่างปกติสุขแน่ไอ้หนู!!"



__________
บทนำมาแล้ว ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยน้าา ท่านเจ้าที่ไม่ธรรมดานะขอบอก และทิราวัฒน์ของเราก็เช่นกัน 555 ตอนที่ 1 จะตามมาให้ไวที่สุดค่ะ!

Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-08-2018 23:14:30 โดย Hazel_nut »

ออฟไลน์ chaweewong19841

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 92
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-2
อยากอ่านต่อแว้ววว

ออฟไลน์ พิศตะวัน

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 496
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-3

ออฟไลน์ ommanymontra

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3433
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +96/-0

ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
น่าสนุก
รอตอนต่อไปค่ะ

ออฟไลน์ bun

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2374
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-5
อ้าวซวยเลย เจ้าที่เข้าใจผิด ไม่ได้บอกท่านเหรอว่าจะมาถ่ายทำ

ออฟไลน์ magarons

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 969
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +68/-6
อ้าว โดนเลยย555+  ติดตามๆ

ออฟไลน์ คนคิ้วท์คิ้วท์

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 339
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-1
น่าติดตามดีค่ะ มาต่อเร็วๆนะคะ ขำ5555555

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10

ออฟไลน์ fc_fic

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2590
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-7

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ rockiidixon666

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 760
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-3
ตามค่ะ เข้ามาเพราะสะดุดชื่อเรื่อง น่าสนุกค่ะ  :mew1:

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11

ออฟไลน์ แฟนตาเซีย

  • หืมม...?
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 557
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
ว้าวว รออ่านๆ :mew1:

ออฟไลน์ แม้วธวัลหทัย

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 317
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
ตอนที่หนึ่งมาเลยได้ไหมคะ พลีีีีีีีสสสสสส 555555

ออฟไลน์ angel_Z4

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 783
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-1
อุ๊ย! อย่าทำเจ้าที่โกรธสิเออ อย่าลืมใส่สายรุ้งกับดาวลงไปด้วยนะ :hao7: //ขอโทษค่ะ...

ออฟไลน์ มะเขือม่วง

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 435
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0

ออฟไลน์ someone0243

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 189
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-0
รอค่ะรอออออ

ออฟไลน์ Hazel_nut

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 164
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +164/-3
ตอนที่ 1

"ก็บ้านข้าไม่ได้ติด wifi"

 

ตุบ!

“เฮ้อออ”

ผมเหวี่ยงกระเป๋าเป้ลงบนโซฟาทันทีที่เดินเข้ามาถึงห้องนั่งเล่น ซึ่งเป็นโซนเล็ก ๆ ของบ้านหลังนี้ ก่อนจะถอนหายใจยาวเหยียดอีกเฮือกใหญ่ระบายความเหนื่อยล้า เหลือบตามองนาฬิกาบนข้อมือตัวเอง...บ่ายสามแล้วว่ะ ก็ว่าทำไมหิวจัง ตั้งแต่เที่ยงผมยังไม่ได้กินข้าวเลยนี่หว่า มัวแต่ถ่ายหนังให้ไอ้เพื่อนเวรตะไลอ่ะแหล่ะ เลยยังไม่ได้แตะข้าวสักคำ

ขอเท้าความนิดนึงแล้วกัน...คือเมื่ออาทิตย์ก่อน ไอ้พัฟเพื่อนรักตั้งแต่วัยเด็กของผมมันไลน์มาหาผม เพื่อขอให้ผมช่วยรับบทนักแสดงหลักในหนังสั้นที่มันต้องทำส่งอาจารย์ก่อนสอบมิดเทอม พอผมถามว่ามันเป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร ได้ฟังเท่านั้นล่ะผมก็ปฏิเสธทันที

แต่คุยไปคุยมาถึงรายละเอียด บวกกับมันทั้งอ้อน ทั้งขอร้อง ทั้งขู่เข็ญ ลามไปยันยื่นข้อแลกเปลี่ยนนั่นนี่ สุดท้ายผมก็ทนไม่ไหว ยอมรับเล่นหนังให้มันไป

เป็นคุณอุบลจากเรื่องพิษสวาทด้วย เท่ป่ะล่ะ เฮอะ!

ผมบิดขี้เกียจก่อนจะลุกขึ้น ตั้งใจว่าจะไปหาอะไรกินในครัว บางทีในตู้เย็นอาจจะมีของที่พอจะทำเป็นอาหารได้บ้าง ทำมื้อเที่ยงควบมือเย็นไปเลยแล้วกัน...อืมมม แล้วหลังจากกินข้าวค่อยไปเคลียร์รายงานที่ต้องส่งอาจารย์วันศุกร์นี้ต่อ

คิดแผนการทำงานต่อจากนี้เสร็จ ผมก็หันเท้าก้าวไปทางห้องครัวทันที ผมอยู่บ้านนี้คนเดียว ส่วนพ่อกับแม่ท่านเสียไปตั้งแต่เมื่อเกือบสามปีที่แล้ว ก่อนที่ผมจะเข้าเรียนมหา’ลัยเสียอีก แต่ผมก็ไม่ได้อยู่คนเดียวโดดเดี่ยวไร้ญาติหรอกนะครับ ผมยังมีป้ากับลุงเขย เรายังติดต่อกันอยู่เสมอ เพียงแต่ว่าพวกท่านไม่ได้อยู่ที่บ้านนี้กับผม...พวกท่านอยู่บ้านของตัวเองที่ต่างจังหวัดน่ะ และจะขึ้นมาเยี่ยมผมเดือนละครั้ง

ผมเปิดตู้เย็นดูของในนั้น อ่า มีบล็อกโคลี่ ผักกาด เห็ดเข็มทอง อ๊ะ! มีเนื้อหมูเหลืออยู่หน่อย ทำผัดผักรวมแล้วกัน

“ฮื้ม ฮืมมม” ผมหั่นผักไปฮัมเพลงไป ไม่สนหรอกว่าร้องเพลงตอนทำอาหารแล้วจะได้ผัวแก่ตามความเชื่อของคนโบราณ ผมไม่เชื่อหรอกครับ ผัวของผม...ผมจะเลือกเองเว้ย

อ่อ ผมยังไม่ได้บอกใช่ไหมว่าจริง ๆ แล้วผม ‘เป็นเกย์’

ครับ...ผมชอบผู้ชาย ก็ไม่ได้สำคัญอะไร แต่ผมอยากบอก จบนะ

“เอ็งควรทำอาหารมาถวายข้าบ้างนะไอ้หนู”

“เฮ้ย!!!”

เคร้ง!

ผมสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ แถมยังเผลอโยนมีดที่กำลังหั่นบล็อกโคลี่อยู่ขึ้นเหนือหัวตัวเอง และมันคงจะปักหัวผมไปแล้วถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าของเสียงก่อนหน้านี้ขยับมารับมันเอาไว้ได้ทัน

“จะโยนมีดทำไมเล่า เกิดปักหัวเอ็งตาย ข้าก็ไม่ได้แก้แค้นเอ็งน่ะสิ!”

“คุณ! คุณเป็นใครเนี่ย!?! เข้ามาในบ้านของผมได้ยังไง!? แล้วเข้ามาทำอะไร!? ตอบสิตอบ ตอบมาเซ่!!” ผมรัวถามแทบลืมหายใจ ถลึงตามองแขกไม่ได้รับเชิญก่อนจะพยายามมองหาอาวุธไปด้วย ถึงผมจะเป็นผู้ชายสูงเกือบร้อยแปดสิบ แต่ถ้าเทียบขนาดร่างกายของผมกับผู้ชายคนนี้เนี่ย...คือผมแพ้ราบคาบเลยนะเฮ้ย!

ก็ไอ้ผู้ชายแปลกหน้าคนนี้มันสูงมาก สูงเกินร้อยแปดสิบไปกี่เซนต์แล้วก็ไม่รู้ ผิวสีแทนแถมยังรูปร่างกำยำ กล้ามแขนพอเหมาะรับกับกล้ามท้องหกลูกเป็นลอนสวย...ทำไมผมถึงรู้ว่าหน้าท้องของเขาสวยน่ะเหรอ?

ก็เพราะไอ้หมอนี่มันเปลือยท่อนบนโชว์ให้ผมดูอยู่น่ะสิครับ!

...ดีนะที่ท่อนล่างเขายังสวมกางเกงยีนอยู่ ผมยังไม่อยากเห็นอะไรที่ไม่ควรเห็นหรอกนะครับ แม้ว่ามันจะมีอะไร ๆ ภายใต้กางเกงนั่นเหมือน ๆ กันกับของผมก็เถอะ

ผมคว้าเอาผักกาดขึ้นมาถือ...อย่ามองผมแบบนั้น ก็มันอยู่ใกล้มือที่สุดแล้วนี่หว่า อย่างน้อยถ้าไอ้หมอนี่มันคิดจะทำร้ายผม ผมก็ยังเอาผักกาดฟาดหน้ามันได้นะเว้ย!

“ข้าเป็นเจ้าที่” ชายแปลกหน้าบอกกับผม “อาศัยอยู่ในศาลพระภูมิที่ตั้งอยู่หน้าบ้านเอ็งนั่นไง ส่วนที่ว่าข้ามาทำอะไร...ข้าก็มาหาเอ็งน่ะสิ เอ็งรู้มั้ยว่าได้พูดจาสามหาวใส่ข้าเอาไว้!?”

เดี๋ยว...นะ...

ขอ...เอ่อ แบบว่าขอผมตั้งสติคิดตามแป๊บนึงนะ

คือแบบว่าผู้บุกรุกคนนี้บอกว่าตัวเองเป็น ‘เจ้าที่’ ถูกมั้ยครับ?

แล้วก็บอกว่าอาศัยอยู่ในศาลพระภูมิที่หน้าบ้านของผม?

และมาหาผมเพราะผมไปพูดจาดูถูกศาลพระภูมิของเขา?

แต่...แล้วผมไปพูดจาสามหาวสี่หาวอะไรใส่เขาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ?!

ยิ่งไปกว่านั้นคือไอ้หมอนี่มันเป็นคนบ้าที่แอบเข้ามาในบ้านของผมหรือเปล่าวะเนี่ย! มาบอกว่าตัวเองเป็นพระภูมิเจ้าที่ ใครมันจะไปเชื่อ!

“นี่ คุณจำได้ไหมว่าคุณหลุดออกมาจากโรงพยาบาลไหน เดี๋ยวผมพาไปส่ง” ผมว่าตัวเองกำลังเจอเข้ากับคนบ้าจริงๆ แล้วล่ะ ส่วนหลงเข้ามาถึงในบ้านของผมได้ยังไงไว้ค่อยว่ากันอีกที ตอนนี้ผมควรที่จะ...แบบว่าพาไอ้หมอนี่ไปส่งโรง’บาลจิตเวชสักแห่งใกล้ ๆ นี่

“โรงพยาบาล? ไปทำไม ข้าเป็นเทวดาไม่เจ็บป่วยหรอกนะ โรงพยาบาลไม่จำเป็นสำหรับข้า” อีกฝ่ายขมวดคิ้ว

“แต่คุณเป็นบ้า ผมต้องพาคุณไปส่งให้หมอดูแล!”

“อะไรนะ!?! นี่เอ็งหาว่าข้าเป็นบ้างั้นรึ!? บังอาจนัก! เอ็งปากดีใส่ข้าเป็นครั้งที่สองแล้วนะ!” คราวนี้อีกฝ่ายเกรี้ยวกราดใส่ผม หน้าตาหล่อ ๆ นั่นถมึงทึงจนดูเหมือนเจ้าที่ในละครที่ผมเคยดูเป๊ะ ๆ

แต่ผมก็ไม่ยอมเหมือนกัน ยังไงคนบ้าก็ต้องกลับโรงพยาบาล!

“แล้วใครมันจะไปเชื่อว่าคุณเป็นพระภูมิเจ้าที่วะ! ตลกเฮอะ คนที่คิดแบบนั้นมีแต่พวกคนบ้า...!!!”

ฟุ่บ! ตุบ! เฟี้ยว! ฟุ่บๆๆๆ

ผมถึงกับอ้าปากค้างเมื่อได้เห็นว่ามันเกิดอะไรขึ้น

วินาทีที่ผมกำลังจะพูดจนจบประโยค จู่ ๆ ผักกาดในมือของผมก็ลอยหลุดจากมือไปวางอยู่บนเขียง พร้อมกับที่ชายแปลกหน้าเหวี่ยงมีดไปทางผักกาดหัวนั้น แต่แทนที่มันจะปักคาเขียงหรือกระเด็นหล่นไป มันกลับพลิกตัวเองเอาด้านคมลง จากนั้นมีดมันก็...หั่นผักกาดหัวนั้นด้วยตัวเอง!

ไม่มีใครจับมีดใด ๆ ทั้งนั้น มันหั่นลงไปด้วยตัวของมันเองครับ!

“ทีนี้เชื่อหรือยังว่าข้าไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นเทวดา

ผู้บุกรุกเอ่ยถามผม พอดีกับที่ผักกาดหัวถูกหั่นจนเสร็จ มิหนำซ้ำมันยังลอยไปอยู่ในหม้อที่ผมใส่น้ำเอาไว้สำหรับแช่ผักล้างสารเคมีให้อีกต่างหาก

นะ...นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย!?!

“คุณ! คุณทำ...คุณเป็น...”

“ข้าเป็นเจ้าที่ประจำศาลพระภูมิของบ้านเอ็ง” อีกฝ่ายยังคงยืนยันคำเดิมด้วยสีหน้า แววตา และท่าทางจริงจัง อีกทั้งผมยังแอบเห็นสายตาโกรธเคืองแฝงอยู่ด้วย เห็นจริง ๆ นะสาบานได้

“เรื่องจริงเหรอวะ” ผมยังคงไม่อยากจะเชื่อ แต่ก็ต้องร้องลั่นเมื่อจู่ ๆ มีดที่ใช้หั่นผักเมื่อกี้บินเฉียดหน้าของผมไปปักที่กรอบหน้าต่างห้องครัว “ว้ากกก!!!”

พ่อแก้วแม่แก้ว ดีที่กรอบหน้าต่างทำจากไม้เนื้อแข็ง

ไม่สิ! นี่ไม่ใช่เวลามาห่วงหน้าต่าง ผมต้องห่วงตัวเองสิ มีดบินเฉียดหน้าเลยนะเว้ยเฮ้ย!!

“มะ ไม่ต้องสาธิตแล้วก็ได้นะครับท่าน”

“ก็เห็นเอ็งไม่เชื่อว่านี่คือเรื่องจริง ข้าก็จะพิสูจน์ให้เห็นไงล่ะ” คนที่...เอ่อ ประกาศตัวว่าเป็นพระภูมิเจ้าที่ของบ้านผม เอ่ยพลางยกแขนขึ้นกอดอกล่ำสันนั่น ยกยิ้มมุมปากเหมือนจะเย้ยหยันผมด้วย

“ขนาดนี้คงต้องเชื่อแล้วมั้ง มีดบินเลยนะ แถมยังหั่นผักให้ด้วย” ...ซึ่งก็ดีเลย ผมจะได้ไม่ต้องเสียแรงหั่นเอง

โว้ยยย ก็บอกว่านี่มันไม่ใช่เวลามาพูดเล่นไงเล่าไอ้แทงค์!

“แล้วคุณ เอ่อ แบบว่าท่านเจ้าที่ บอกว่าผมไปพูดจาสามหาวใส่ท่านนี่มันคืออะไร ผม...ผมไปทำอะไรให้ท่านขุ่นเคืองจนต้องปรากฏตัวให้ผมเห็นอ่ะ” ผมถามเสียงอ่อย คือไม่รู้จริง ๆ ว่าผมไปพูดอะไรเอาไว้ เอาเข้าจริงผมแทบจะไม่ได้สนใจศาลพระภูมิหน้าบ้านด้วยซ้ำ แค่เรียนกับทำงานพิเศษก็ไม่มีเวลาว่างแล้วอ่ะ จะไปมีเวลาสนใจศาลพระภูมิได้ไง นานๆ ทีถึงจะไหว้สักหน อ่า...ฟังดูเลวจังเลยวะกู

“เอ็งจำไม่ได้รึว่าไปพูดอะไรเอาไว้กับข้า!”

“ก็ถ้าจำได้จะถามไหมอ่ะ” ผมพูดกับตัวเอง ขืนพูดออกไปอาจจะโดนมีดบินอีกก็ได้ใครจะรู้ คราวนี้อาจจะเฉียดลำคอผมแทน บรื๋ออ

“เมื่อหลายวันก่อน เอ็งไปที่บ้านของเจ้าพัฟแล้วพูดจาดูหมิ่นศาลของข้า”

“ดูหมิ่นศาลท่าน?”

“ก็ใช่น่ะสิ! เอ็งบอกว่าศาลพระภูมิสีส้มของข้ามันไม่สวย ควรเปลี่ยนเป็นสีชมพูเพนต์ลายยูนิคอร์น! เอ็งกล้าบอกว่าบ้านของข้าไม่สวยได้อย่างไรกันไอ้หนูน้อย!?!” พอได้โอกาส อีกฝ่ายก็เหมือนจะอัดอั้นจนต้องระบายใส่ผมเสียชุดใหญ่...ส่วนผมน่ะเหรอ? ตอนนี้เข้าใจแล้วครับว่ามันเกิดอะไรขึ้น

“เดี๋ยวนะ? คือท่านคิดว่าผมพูดจาดูถูกศาลพระภูมิของท่านเหรอ?”

“ก็เออสิวะ!”

“แต่...นั่นมันการแสดงนะท่านเจ้าที่ มันไม่ใช่เรื่องจริงซะหน่อย”

“ข้าไม่สน! ข้าสนแต่ว่าเอ็งได้ทำการดูหมิ่นข้าไปแล้ว เอ็งต้องชดใช้!”

“เฮ้ย!! แต่ผมก็ไม่ได้ตั้งใจด่าจริง ๆ สักหน่อย มันก็แค่การแสดงน่ะ ท่านเจ้าที่ไม่รู้จักการแสดงหรือไง!?”

“ข้าไม่รู้จัก!” ท่านเจ้าที่ส่งสายตาทิ่มแทงมาให้ผม

"มันก็แค่หนัง แค่ภาพยนตร์น่ะ ไม่รู้จักได้ไงเนี่ย" ผมเอ่ยถามอย่างเอือมระอา แต่พอมาคิดดูอีกที...บางทีพวกเจ้าที่ศาลพระภูมิอาจจะไม่เคยดูหนังดูละครก็ได้นี่หว่า "ท่านเคยดูหนังหรือเปล่า?"

"ไม่"

นั่นไง เดาไม่ผิดด้วยแฮะผมเนี่ย

"อ่อ ปกติดูนางรำอะไรแบบนั้นสินะ" ผมนึกไปถึงตุ๊กตานางรำในศาล หากแต่คำตอบที่ได้นั้น...

"ไม่ ข้าไม่ชอบดูนางรำ พวกนางชอบส่งสายตายั่วยวนมาให้ข้า ข้าเลยไล่ออกไปหมดแล้ว"

"เอิ่ม แล้ววัน ๆ ท่านทำอะไรเนี่ย" ผมถามเปลี่ยนเรื่อง เอาเป็นว่าเราจะไม่พูดถึงเรื่อง เอ่อ...นางรำที่ถูกไล่ออกจากงานแล้วกันนะครับ

"อ่านหนังสือ"

"รักการอ่านไปอีก" ผมบ่นกับตัวเองเบา ๆ "นี่ ท่านเจ้าที่ ท่านควรจะลองดูหนังดูละครบ้างนะ จะได้รู้ว่ามันเป็นแค่การแสดงเพื่อให้ความบันเทิง มันเป็น..."

"ก็บ้านข้าไม่ได้ติด wifi"

"หะ?" ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจนจบ จู่ ๆ ท่านเจ้าที่ก็แทรกขึ้นมาเสียเฉย ๆ จนผมได้แต่ทำหน้างงใส่

เมื่อกี้ท่านเขาว่าอะไรนะ?

"บ้านไม่ได้ติด wifi..." ผมทวนสิ่งที่ได้ยิน ขณะที่ท่านเจ้าที่พยักหน้ารับ "คือหมายถึงศาลพระภูมิของท่าน แบบว่า...ไม่ได้ติดตั้ง wifi ใช่มั้ย?"

"ใช่ เอ็งนี่เข้าใจอะไรยากเสียจริง ไม่ได้ติด wifi ก็คือไม่ได้ติด wifi คำพูดนี้มันก็ตรงตัวแล้วมิใช่รึ?"

กูไม่ได้เข้าใจอะไรยากเว้ยไอ้ท่านเจ้าที่! กูจะไปรู้มั้ยว่าศาลพระภูมิมันติดตั้ง wifi ได้น่ะหา!?!

“แล้ว TV ล่ะ โทรทัศน์น่ะ ไม่มีเลยเรอะ?” ผมยังคงไม่ลดละความพยายาม ยังคงถามต่อไป ไม่มี wifi แปลว่าไม่มีคอมพิวเตอร์หรือโทรศัพท์ งั้นก็น่าจะมีทีวีสิ

“ก็ไม่มีอีกนั่นล่ะ” ท่านเจ้าที่ส่ายหน้าปฏิเสธไปด้วย ก่อนจะตวาดขึ้นจนผมสะดุ้งอีกรอบ “นี่ไอ้หนู!! อย่ามานอกเรื่อง เอ็งทำผิดและข้าไม่ให้อภัยง่าย ๆ แน่ ข้าจะตามราวีเอ็งไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะพอใจ”

“แบบนั้นมันได้ที่ไหนกันเล่า! ท่านเป็นเจ้าที่นะ ต้องช่วยเหลือเจ้าของบ้านสิ” ผมแย้งอย่างไม่เห็นด้วย ก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ “เดี๋ยวก่อนนะ? ก่อนหน้านี้ท่านบอกว่าผมไปดูหมิ่นศาลของท่าน แต่นั่นมันศาลที่บ้านไอ้พัฟนี่ งั้นก็แปลว่าท่านเป็นพระภูมิเจ้าที่ของบ้านมันอ่ะดิ! เอ๊า! แล้วทำไมท่านถึงมาอยู่ที่บ้านของผมได้อ่ะ?”

“ก็เอ็งลบหลู่ข้า ข้าเลยยื่นเรื่องขอย้ายมาอยู่ที่ศาลพระภูมิบ้านเอ็งแทน ข้าจะได้ตามราวีเอ็งได้ไงล่ะวะ!"

เวรกรรม! นี่เจ็บแค้นเคืองโกรธจนต้องตามมาที่บ้านกูเลยเรอะ!?

“ท่าน! ท่านจะแค้นอะไรนักหนากับอีแค่ผมแสดงหนังวะ!”

“บอกแล้วไงว่าข้าไม่รู้จักหนังอะไรที่เอ็งว่า ไม่สนด้วยว่าเอ็งจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจลบหลู่ข้า ตอนนี้ข้าโกรธ จบนะ!”

ปิดท้ายอย่างนี้แล้วกูจะไปเถียงอะไรได้วะไอ้ท่านเจ้าที่!

เวรเอ๊ยย! นี่ผมกำลังฝันอยู่หรือเปล่า ฝันอยู่ใช่ไหมใครก็ได้บอกผมที โว้ยยย!!!

 

__________

ตอนที่ 1 มาแล้วค่าา มาในวันเดียวกันเลย ถือเป็นการฉลองที่มีคนสนใจเรื่องนี้เยอะค่ะ 555 ขอบคุณทุกคนนะคะที่เข้ามาฮาท่านเจ้าที่ด้วยกัน ท่านเจ้าที่สายฮานะคะ แต่จากใจเลย เขาไม่ได้ตั้งใจฮาหรอก มันเป็นคาแรกเตอร์ในตัวเองอย่างเป็นธรรมชาติ 55555 ส่วนนายเอกของเรา น้องแทงค์นี่ก็ยังไม่เผยตัวตนนัก ไว้ต่อๆ ไปจะรู้เองว่านางเป็นคนยังไง อิอิ คาดว่าน่าจะมีคำผิดอยู่บ้าง ไว้เราจะมาแก้ทีหลังนะคะ เรื่องนี้เราจะอัพวันเว้นวันค่ะ ฝากติดตามกันต่อไปด้วยนะคะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19-12-2017 23:48:26 โดย Hazel_nut »

ออฟไลน์ ommanymontra

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3433
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +96/-0

ออฟไลน์ em1979

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 464
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-1
น่าสนุกอ่ะ มาต่อไวๆ นะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ fc_fic

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2590
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-7

ออฟไลน์ พิศตะวัน

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 496
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-3

ออฟไลน์ แม้วธวัลหทัย

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 317
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
สนุกง่าาาาา 555555

ออฟไลน์ angel_Z4

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 783
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-1
อืม...มันมีย้ายโอนข้ามเขตพื้นที่ได้สินะ...

ออฟไลน์ คนคิ้วท์คิ้วท์

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 339
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-1
น่าจะเป็นสายฮาทั้งคนทั้งเทพนะ ดูมีแวว

ออฟไลน์ Hazel_nut

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 164
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +164/-3
ตอนที่ 2

"ข้าจะเอาศาลพระภูมิหลังใหม่"



ผมว่าผมตั้งสติได้ดีมากเลยนะกับเรื่องที่เกิดขึ้นเนี่ย

คุณลองคิดดูสิ ถ้าเป็นคุณ...จู่ ๆ ก็มีผู้ชายสูงใหญ่หน้าหล่อไว้ไรหนวดบาง ๆ มีหุ่นเหมือนนายแบบในนิตยสาร Men’s Health โผล่มาโชว์ท่อนบนเปลือยเปล่า ท่อนล่างสวมยีนสีดำซีดเท่ขาดใจ กับรองเท้าผ้าใบหุ้มข้อสีดำ...ปรากฏตัวตรงหน้าคุณแล้วใช้ภาษาโบราณบอกกับคุณว่าเป็นพระภูมิเจ้าที่ที่มาตามราวีคุณ เพียงเพราะคุณแสดงภาพยนตร์สั้นต่อว่าเขา คุณจะรู้สึกยังไงล่ะ?

แน่นอนว่าต้องช็อกแล้วคิดว่าตัวเองฝันไปใช่ไหมล่ะ อาจจะรับไม่ได้จนไปถึงขั้นเป็นบ้าด้วย ต้องเข้าไปรักษาตัวในโรงพยาบาลจิตเวช...เอ้อ ผมอาจจะเว่อร์ไปหน่อย เอาเป็นว่าพอเถอะ สรุปเลยคือคุณคงรับไม่ได้นั่นแหล่ะ

แต่พอดีผมรับได้ไง เพราะผมเป็นคนปรับตัวกับสถานการณ์ต่าง ๆ ได้เร็ว...ก็อะไรทำนองนั้นน่ะนะ

“แล้วเมื่อไรเอ็งจะทำกับข้าวเสียทีล่ะ” ท่านเจ้าที่เอ่ยถามผม ก่อนจะหายแวบไปนั่งที่เก้าอี้ เท้าแขนข้างหนึ่งกับโต๊ะกินข้าวแล้วมองมาที่ผม

เออ แสดงอิทธิฤทธิ์ขนาดนี้ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแล้วอ่ะจริง ๆ

“ทำไม?”

“ข้าจะได้กินด้วยยังไงเล่า! เอ็งรู้ไหมว่าเอ็งเลี้ยงเจ้าที่เจ้าทางได้อดอยากมากเพียงใด!?!”

“ครับ ๆ ผมขอโทษครับ เดี๋ยวจะทำถวายให้เดี๋ยวนี้ครับ” ผมรีบตอบรับก่อนจะโดนด่ามากไปกว่านี้ แม้ในใจจะอยากเถียงออกไปว่า ‘ก็คนมันไม่ว่าง ไม่เข้าใจหรือไงวะ!’ ก็เถอะครับ

แต่อย่าเลยเนอะ ไม่อยากโดนมีดบินอีก เหอ ๆ

ผมหันกลับมาทำอาหารต่อ ครึ่งชั่วโมงต่อมาผัดผักรวมหอมน่ากินกับข้าวสวยร้อน ๆ ก็พร้อมเสิร์ฟ...ผมหุงข้าวเอาไว้ตั้งแต่เมื่อเช้าก่อนออกจากบ้านไปเรียน ตอนกำลังผัดผักเลยเสียบหม้ออุ่นข้าวเอาไว้ พอกับข้าวเสร็จ ข้าวสวยก็ร้อนน่ากินพอดี

“นี่ครับท่านเจ้าที่ เอ่อ แล้วผมต้องจุดธูปถวายท่านหรือเปล่า”

“ไม่ต้องหรอก เสียเวลา แค่เอ็งบอกว่า ‘ท่านเจ้าที่ ผมเอาอาหารมาถวาย’ แค่นั้นก็พอแล้วล่ะ”

“เอ่อ ครับ” ผมตอบรับ อดสงสัยไม่ได้ว่าถ้ามันง่ายขนาดนี้ก็น่าจะบอกบริษัทผลิตธูปนะว่าไม่ต้องผลิตออกมาให้เสียเวลาเสียวัตถุดิบ ในเมื่อมันไม่ต้องใช้

อ้าว ไม่ได้นี่หว่า มันเป็นธุรกิจเรียกเงินเรียกทองของเขานี่เนอะ

“เร็ว ๆ สิ ข้าหิวแล้วนะ!”

“ครับบบ อ่ะ ท่านเจ้าที่ ผมเอาอาหารมาถวาย...รีบ ๆ เอาไปยัดปากซะ จะได้เลิกด่ากูสักที” ท้ายประโยคผมงึมงำพูดกับตัวเอง เหลือบ ๆ มองท่านเจ้าที่ดูด้วยว่าจะได้ยินหรือเปล่า แล้วก็ต้องโล่งใจที่เหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้ยิน

ผมควรกินข้าวได้แล้ว จากที่จะกินตอนบ่ายสามกลายเป็นว่านี่ห้าโมงกว่าเข้าไปแล้วแต่ผมยังไม่ได้กินข้าวเลย มัวแต่เถียงกับท่านเจ้าที่บ้า ๆ บอ ๆ ตรงหน้านี่ไง เฮอะ

"นี่ ไอ้หนู"

ผมที่กำลังเคี้ยวข้าวเงยหน้าขึ้นมามองคนเรียกแล้วเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม แต่อีกฝ่ายก็ยังคงเงียบมองหน้าผมด้วยสีหน้าครุ่นคิดเหมือนลังเลว่าจะพูดดีไหม จนผมเป็นฝ่ายทนไม่ไหว พอเคี้ยวข้าวหมดปากก็เลยถามเสียเอง

"เรียกผมแล้วไม่พูดนี่ต้องการอะไรวะท่านเจ้าที่ หรือจะบ่นผมเรื่องกับข้าวไม่อร่อย? ไม่ต้องเลยนะ! ผมทำให้กินก็ดีแค่ไหนแล้ว อย่า-บ่น"

"เอ็งกล้าว่าข้าเช่นนี้ได้อย่างไรไอ้เด็กนี่!! แล้วอีกอย่างมันก็เป็นหน้าที่ของเอ็งที่ต้องทำอาหารถวายข้าอยู่แล้ว ก็เพราะเอ็งไม่เคยไหว้ศาลพระภูมิเลยไงเล่า! เจ้าที่เดิมถึงได้ตอบรับข้อเสนอขอแลกบ้านกับข้าน่ะ! หมอนั่นอดอยากหิวโหย แถมยังไร้นางรำให้เชยชมเพราะเอ็งไม่ยอมซื้อหุ่นนางรำมาถวาย ช่างทำบาปทำกรรมกับเจ้าที่ที่ดูแลคุ้มครองบ้านของเอ็งเสียจริง ไอ้คนอกตัญญู!"

เป็นชุด...กูโดนด่าเป็นชุดเลย แถมยังขุดเรื่องที่เพิ่งพูดไปมาพูดอี๊ก! เอาซะกูรู้สึกผิดจริง ๆ แล้วเนี่ย! ก็คนมันไม่มีเวลานี่หว่า แค่เรียนกับทำงานพิเศษก็เหนื่อยแล้วอ่ะ ฟังกันบ้างเด้!!

"โอเค ๆ ผมผิดเอง ฝากไปขอโทษท่านเจ้าที่องค์เดิมด้วยแล้วกัน" ผมยกมือยอมแพ้ ก่อนจะดึงกลับมาเข้าเรื่องเดิม "แล้วตกลงท่านเรียกผมทำไม?"

"อืม..." ไอ้ท่านเจ้าที่ก็เหมือนจะกลับไปจมกับความคิดตัวเองอีกครั้ง นี่จะให้กูรอคำตอบถึงชาติหน้าเลยไหมท่าน

"ถ้าท่านตกลงกับตัวเองได้แล้วว่าจะพูดหรือไม่พูดก็บอกผมด้วยละกันนะ" ผมตัดบทแล้วกลับมาสนใจข้าวในจานต่อ ตักเข้าปากแต่ยังไม่ทันได้เคี้ยว ท่านเจ้าที่ก็เอ่ยขัดขึ้นมาอีก...วันนี้กูจะได้แดกข้าวจนหมดไหมเนี่ย

"บ้านข้ามันเชยจริง ๆ รึ?"

"???" ผมมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจในคำถาม งงครับ อะไรวะอยู่ดี ๆ ถามเรื่องบ้าน

...แต่จะว่าไปท่านเจ้าที่นี่หล่อมากเลยนะ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าไม่ใช่คน ถึงจะเป็นเทพเทวดาแต่ก็ไม่น่าจะหล่อได้ขนาดนี้นี่หว่า แถมหุ่นก็กำยำล่ำสันเหมือนนายแบบจริง ๆ อีกต่างหาก น่าเขมือบชะมัด

เฮ้ย!! นี่มันพระภูมิเจ้าที่นะเว้ย มึงไปคิดอกุศลกับท่านได้ยังไงวะไอ้แทงค์!

ผมรีบสลัดความคิดตัวเองทิ้ง แล้วรีบเคี้ยวข้าวให้หมดก่อนจะย้อนถามอีกฝ่ายกลับไปอีกว่า "คือท่านหมายถึงอะไร? บ้านที่หมายถึงศาลพระภูมิของท่านอ่ะนะ?"

"เออสิวะ ข้าถามว่าบ้านข้ามันเชยจริงรึ"

ผมนึกไปถึงศาลพระภูมิที่บ้านไอ้พัค ศาลสีส้มอิฐที่ในบทหนังผมต้องบอกว่ามันเชยเลยอยากเปลี่ยนเป็นสีชมพู ก่อนจะกลับมานึกถึงศาลบ้านตัวเอง มองออกไปผ่านหน้าต่างห้องครัวก็เห็นศาลพระภูมิสีขาวขอบทองตั้งอยู่ตรงใกล้ ๆ รั้วหน้าบ้านพอดี...ว่าแต่เขาหมายถึงศาลไหนอ่ะ? หรือทั้งสองศาล? เออ ๆ ตอบไปละกัน

"มันก็ปกติของศาลพระภูมินะครับ" ผมตอบ แต่พอหันกลับมาสบตากับท่านเจ้าที่ ซึ่งกำลังถลึงตามองผมเหมือนอยากจะบอกว่า 'พูดสิ่งที่เอ็งคิดออกมาตรง ๆ เดี๋ยวนี้!' ผมก็เลยต้องพูดเสริมขึ้นอีกว่า "เอ่อ มันก็ไม่ได้เชยนะ แค่บางทีมันก็น่าเบื่อนิด ๆ เพราะศาลพวกนี้มีแต่แบบเดิม ๆ ลายเดิม ๆ อ่ะ"

กลัวแล้วท่าน อย่ามองผมด้วยสายตาอำมหิตแบบนั้นเลย ไหว้ละ!

"อืม..." เทวดาที่โคตรหล่อลูบคางของตัวเองอย่างใช้ความคิด ผมได้แต่รอฟัง แล้วก็ต้องตาโตเมื่อเขาพูดขึ้นมาเฉย ๆ ว่า "งั้นเอ็งไปทำศาลใหม่มาให้ข้าด้วย เอาแบบนี้"

เป๊าะ!...ท่านเจ้าที่ดีดนิ้ว แล้วภาพจำลองแบบสามมิติโฮโลแกรมก็โผล่ขึ้นมากั้นกลางระหว่างเรา ผมเบิ่งตาโตมองมัน เฮ้ย! ไฮเทคว่ะ เพิ่งรู้ว่าพระภูมิเจ้าที่สร้างภาพโฮโลแกรมได้ด้วย!

ผมมัวแต่จ้องมองภาพสามมิติตรงหน้าที่เป็นรูปบ้านเดี่ยวสองชั้นขนาดกลาง เป็นสถาปัตยกรรมผสมระหว่างตะวันออกกับตะวันตก...โดยลืมไปเลยว่าท่านเจ้าที่แสดงภาพนี้ให้ผมดูทำไม มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่อีกฝ่ายพูดขึ้นทำลายสมาธิของผมว่า

"ข้าจะเอาศาลพระภูมิหลังใหม่” เจ้าตัวบอก “ขอสระว่ายน้ำด้วยนะ”

...สระว่ายน้ำบ้านพ่อมึงอ่ะท่าน ศาลพระภูมิบ้าอะไรวะมีสระว่ายน้ำ!

ผมเผลอถลึงตาจ้องหน้าท่านพระภูมิ ปากก็ต่อว่ากึ่งตะโกนใส่เขาอย่างลืมตัว “ศาลพระภูมิที่ไหนมีสระว่ายน้ำวะ!? ท่านต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ”

“บ๊ะ!! ไอ้เด็กนี่! ว่าข้าบ้าได้ยังไง ข้าเป็นถึงเทวดาอารักษ์นะโว้ย!” ท่านเจ้าที่ถลึงตากลับมามองหน้าผมบ้างเช่นกัน จากนั้นก็จัดมาอีกชุดใหญ่ ไฟกะพริบจนไฟดับอ่ะบอกเลย “ก็เอ็งบอกเองมิใช่รึว่าบ้านของข้ามันน่าเบื่อ ข้าก็จะให้เอ็งทำให้ข้าใหม่ไงเล่า! เอาสีชมพูเพนต์ลายยูนิคอร์นอย่างที่เอ็งว่าด้วย และข้าต้องได้ตามที่ข้าประสงค์!”

“แต่ท่านเจ้าที่ สร้างศาลพระภูมิเองมันไม่ได้ง่าย ๆ นะเว้ยท่าน! ไหนจะค่าวัสดุที่ใช้สร้าง ไหนจะค่าจ้างช่างให้ทำให้ เพราะแน่นอนผมทำเองไม่ได้หรอก ผมทำไม่เป็น!” ผมเถียงอย่างไม่ยอมแพ้

ศาลพระภูมิเลยนะเฮ้ย! แล้วนี่อีก...ไม่ใช่แบบดั้งเดิม แต่เป็นแบบจำลองคฤหาสน์โมเดิร์น ๆ ซึ่งถ้าหากเป็นบ้านคนจริง ๆ ก็ราคาตกสามสี่สิบล้านขึ้นไปอ่ะ! ถึงมาทำแบบจำลองก็คงหลายพันหลายหมื่นบาทอยู่ดี!

ไม่-มี-เงิน-โว้ย!

“อย่างไรข้าก็ต้องได้ เอาแบบนี้เป๊ะ ๆ เลยด้วย” ท่านเจ้าที่ยื่นคำขาด “อ้อ ส่วนเรื่องค่าใช้จ่าย ข้าออกให้เอ็งก็ได้ เดี๋ยวข้าไปเบิกเงินกับฝ่ายสวัสดิการจากสำนักงานเขตการปกครองศาลพระภูมิให้”

“สำนักงานเขตอะไรนะ?” ผมทวนถาม...เมื่อกี้ได้ยินผิดไปหรือเปล่าวะ?

“สำนักงานเขตการปกครองศาลพระภูมิ”

“ศาลพระภูมิมีสำนักงานเขต...สามารถเบิกสวัสดิการได้...เบิกเงินสร้างศาลใหม่...” ผมพูดทวนถึงสิ่งที่ได้ยิน และท่านเจ้าที่ก็พยักหน้าตอบรับทุกคำพูดของผมด้วยนะ จนผมต้องยกมือขึ้นมากุมหน้า “นี่มันจะแฟนตาซีเกินไปแล้ว...”

“เอ็งบ่นอะไรของเอ็ง พอที! ตกลงจะทำหรือไม่ทำ!”

“เออ ๆ ทำก็ได้วะ!” ผมตอบรับไปอย่างเสียไม่ได้ ไว้ไปหาวิธิสร้างคฤหาสน์จำลองในเน็ตก็ได้วะ กูเกิ้ลอาจจะมีบอก สร้างแบบโมเดลที่พวกบริษัทรับสร้างบ้านเขาทำกันอ่ะ แบบนั้นก็คงได้มั้ง

“ดี อย่าลืมล่ะ นอกศาลทาสีชมพูเพนต์ลายยูนิคอร์นด้วย อ้อ สระว่ายน้ำด้วยล่ะ อันนี้ยิ่งห้ามลืมเด็ดขาด เพราะอากาศมันร้อน ข้าจะได้มีสระน้ำเย็น ๆ ไว้ลงไปแช่เล่น” ท่านเจ้าที่ย้ำ แบบที่ทำให้ผมลดมือลงแล้วขมวดคิ้วใส่เขา

“แน่ใจนะว่าท่านจะเอาแบบนั้นจริง ๆ อ่ะ?”

“เออสิวะ ถามมากจริงไอ้เด็กนี่ ข้าบอกให้ทำอะไรก็ทำไปเถอะน่า ถ้าไม่อยากโดนข้ารังควานเอ็งไปมากกว่านี้”

นี่ก็มากเกินไปแล้วไหมไอ้ท่านเจ้าที่! ให้กูสร้างบ้าน(ศาล)ให้เนี่ย งานยากและหยาบสุด ๆ เลยไอ้...โว้ยยย!!!

จะด่าหยาบคายก็ด่าไม่ได้ บาปตายห่ากันพอดีไง!

“และจงรู้ไว้ด้วยว่ากว่าข้าจะยื่นเรื่องขอย้ายมาอยู่ที่นี่ได้น่ะมันลำบากมากแค่ไหน เพราะเช่นนั้นจงเชื่อฟังข้าให้สมกับความเหนื่อยยากกว่าที่ข้าจะได้ย้ายมาตามรังควานเอ็งถึงที่นี่”

“ยื่นเรื่องขอย้าย?” ผมทำหน้างงใส่...ยื่นเรื่องนี่คือยังไง? ยื่นกับใคร สำนักงานเขตอะไรนั่นอีกเหรอ หรือที่ว่าการอำเภอสักแห่งในกรุงเทพฯ

เฮ้ย! เทวดาที่จะไปยื่นเรื่องขอย้ายบ้าน เอ่อ ศาลพระภูมิสิ...จะไปยื่นเรื่องกับหน่วยราชการของมนุษย์ได้ยังไงกันล่ะ ผมนี่แม่งก็คิดเพ้อเจ้อ ยื่นเรื่องที่ว่าคงเป็นที่สำนักงานเขตศาลพระภูมิอะไรของท่านเจ้าที่เขานั่นล่ะมั้ง แม่งประหลาดชะมัดเลยไอ้ฉิบหายเอ๊ย

“ก่อนข้าจะมาหาเอ็งข้าต้องไปติดต่อขอย้ายเขตการปกครองกับสำนักงานเขตศาลพระภูมิ แล้วไหนจะต้องไปทำทะเบียนศาลพระภูมิใหม่ที่ที่ว่าการอำเภอแห่งสรวงสวรรค์เขตพระนครอีก ยุ่งยากเป็นอย่างมาก รู้เอาไว้เสียด้วย!”

“ย้ายศาล...ทะเบียนศาลพระภูมิ...ที่ว่าการอำเภอแห่งสรวงสวรรค์...”

โอเค๊! ก็แค่เรื่องธรรมดาน่ะ มนุษย์มีที่ว่าการอำเภอ มีทะเบียนบ้าน แล้วทำไมเทพเทวดาจะมีไม่ได้ล่ะเนอะ

ผมว่าหลังจากนี้ผมควรไปกินยาแก้ปวดไมเกรนสักเม็ดว่ะครับ เพราะผมเริ่มจะปวดหัวแล้ว หรือควรกินยาระงับประสาทไปด้วยเลยดีล่ะ?

ไม่ ๆ ผมว่ากินยานอนหลับไปเลยน่าจะง่ายกว่า หลับไปซะจะได้ไม่ต้องมาเครียดกับข้อมูลชวนแฟนตาซีพวกนี้อีก

โว้ย!!! วันนี้มันวันแห่งความวิบัติอะไรของผมวะครับ!?


__________

แต่งไปนี่ก็ขำท่านเจ้าที่ไปค่ะ 555 ไม่ได้ตั้งใจให้ท่านฮามากขนาดนี้จริงๆ นะคะ มีใครอยู่ทีมท่านเจ้าที่บ้างไหม หรืออยู่ทีมแทงค์ อยู่ทีมแทงค์กันบ้างก็ได้นะคะ สงสารนาง โดนท่านเจ้าที่รังแก 55555 แล้วพบกันตอนหน้าค่ะ ฝากติดตามกันต่อไปเรื่อยๆ นะคะทุกคน!
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 20-12-2017 00:03:43 โดย Hazel_nut »

ออฟไลน์ แม้วธวัลหทัย

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 317
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
ท่านเจ้าที่เจ้าขาาาาาาา
งืออออออ อยากได้ แงงงงงงง

ออฟไลน์ rockiidixon666

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 760
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-3
ตลกท่านเจ้าที่ แต่จะเอาสีชมพูเพ้นท์ยูนิคอร์นจริงๆหรอคะท่าน :hao6:

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
ตกลง ทพภ.ต้องการศาลใหม่ แบบที่แทงค์พูดเป๊ะเลย
สีชมพู มีลายยูนิคอร์น แถมมีสระว่ายน้ำด้วย
แล้วมีเบิกเงินค่าก่อสร้างมาให้สร้าง ดีตรงนี้ละ
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ fc_fic

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2590
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-7

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด